หัวข้อ: เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว

[Freja]

โปเต้เริ่มออกอาการหวงแล้วสิ

เรื่องคุณพี่สาว
เราว่าที่เพื่อนพี่สาวแสดงออกก็ชัดแล้วนะ
้เขาอยากเป็นเพื่อนกับพี่สาวคุณมากกว่า
ุถึงได้ถอยออกไปไม่ล้ำเส้นอีก
ใกล้จบแล้วก็ต้องแยกย้ายกันไป
ถ้าหากว่าไม่อยากคาใจถามไปก็ดีเหมือนกัน
ไปต่อยังไงก็ขึ้นอยู่กับคำตอบ

ไม่ว่าพี่สาวจะเจออะไร จะสุขหรือทุกข์
ที่สำคัญคือมีคุณที่เป็นน้องช่วยซัพพอร์ท
อาจจะช่วยอะไรไม่ได้แค่อยู่ด้วยยามที่พี่สาวต้องการหลักทางใจก็ช่วยได้มากโขนะ
Just be there for her.
เอาใจช่วยนะคะ

[tempo_oil]

คนแต่งดูปากเรานะคะ ทำ ไม ตอน สั้น จัง

อ๊ากกกกกกกกก อยากอ่านต่อๆ งื่อออ รักโปเต้ น่ารักกกก

เป็นกำลังใจให้คนแต่งและพี่สาวนะคะ (เห็นด้วยกับโพสข้างบนนะคะ )

ขอบคุณที่มาต่อค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ

[สายลมที่หวังดี]

ฟินมากถึงมากที่สุดที่สุดของที่สุด


เรื่องพี่สาวเราว่าทำแบบปกติดีกว่าแต่ถ้าอยู่ใกล้กลัวห้ามใจไม่ได้ก็ห่างซะเลยดีกว่า เราเคยเป็นเมื่อนานมาแล้ว  ไม่รู้ผิดป่าวเป็นเพื่อนค่อนข้างสนิทแล้วชอบเค้านะแต่เค้าไม่ชัดเจนเหมือนจะชอบเราแต่ก็ไม่จีบไม่อะไรทั้งๆที่ไม่มีแฟนทั้งคู่ เขาทำอะไรไม่รู้ให้เราโกรธ(ตอนนั้นเด็กมาก)เราก็เลยห่างแบบไม่คุยกับเค้าอีกเลยซึ่งเค้าก็มึนไม่ปรับความเข้าใจกับเราแสดงว่าไม่ได้ชอบเราจริง  ก็ไม่ได้คุยกันจนปัจจุบันนี้  แล้วเท่าที่อ่านเราว่าพี่สาวเธอคิดกับเค้าเกินเพื่อนแคร์เค้ามากถ้าเค้าไม่คิดอะไรถ้ายิ่งอยู่ใกล้ก็ยิ่งเจ็บนะ

[monetacaffeine]

ตอนนี้สั้นจังเลยอ่า ..... T ________ T
รู้สึกทุกอย่างดูเป็นแผนของโปเต้มากๆค่ะ 55555555 ช่างเป็นผู้ชายที่ร้ายกาจ!เหลือเกิน
ทั้งล่อให้ติณณ์ขอคบก่อน ทั้งเงียบเพื่อให้ติณณ์เป็นคนพูดว่าคบกัน (แถมยังมีแอบยิ้มดีใจอีก ดูคนเรา!) 555555555
แต่ก็ชอบพระเอกแบบนี้จริงๆนะคะ ติณณ์ดูเหมือนจะพูดน้อย นิ่งๆไม่ต่างจากโปเต้แต่จริงๆนิสัยต่างกันเยอะเลยค่ะ
ดูจะต้องเป็นฝ่ายยอม(และเดินตามเกม)พ่อพระเอกตลอดเลยสิน่า.. เริ่มสงสารขึ้นมานิดนึงแล้วแฮะ ; ___ ;


ส่วนเรื่องคุณพี่สาว อ่า .. เราว่าทางนั้นก็ดีนะคะที่ทำแบบนี้ คือเฟดตัวออกไปให้รู้เป็นนัยๆว่า "ระหว่างเราคืออะไร"
ที่จูบนั้นก็คงเพราะไม่ได้ตั้งใจจริงๆแหละค่ะ ถ้าอยากพัฒนาไปมากกว่านี้ก็คงไม่ดร็อปลงแบบนี้แน่นอนอยู่แล้ว
แต่เราถือว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนดีระดับนึงนะคะ อย่างน้อยเค้าก็ไม่มาหาเศษหาเลยกับพี่สาวคุณนะ ยังขีดเส้นชัดเจนอยู่
ก็น่าจะหมายความว่าเค้าเองก็เห็นพี่สาวคุณเป็นเพื่อนที่ดีคนนึงที่อยากคบ(ในฐานะเพื่อน)ต่อไปเช่นกัน ..
ส่วนเรื่องจะพูดมันขึ้นมาดีไหม เอาจริงๆถ้าให้ตอบตามสถานการณ์ก็ไม่น่าอ่ะค่ะ เพราะฝั่งนั้นก็ชัดแล้ว ฝั่งเราก็ทำลืมๆไปดีกว่านะ
แต่ก็เข้าใจว่าในความจริงการจะไม่ให้ถามเนี่ย มันช่างยากเย็นเหลือเกิน .. เพราฉะนั้นถามก็ได้ค่ะ
(แต่อย่าลืมว่าต้องรับความเสี่ยงกับคำตอบและพฤติกรรมที่อาจเปลี่ยนไปหลังจากนั้นด้วยนะคะ)

ยังไงก็สู้ๆนะคะ แค่รักคนที่เค้าไม่ได้รักเราชีวิตก็ไม่พังหรอกค่ะ ยังมีครอบครัว มีน้องชายที่รักและหวังดี คอยเป็นห่วง
มีเพื่อนๆที่อยู่รอบๆ กับความรักในเชิงนี้มันไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิตนะคะ อยากให้คุณพี่สาวเลิกคิดเรื่องนี้ดีกว่าค่ะ ^^
เป็นกำลังใจให้นะคะ ทั้งนักเขียนและคุณพี่สาวเลยค่ะ ♡

ปล. มาอัพตอนใหม่ไวๆน้า เค้ารอเรื่องนี้ตลอดเลยรู้ไหม ; _ ;

[❣☾月亮☽❣]

โปเต้ก็ยังคงเป็นโปเต้.       .
คิดอยู่แล้วว่าแหวนคู่ติดตัวตลอด ก็คู่กันอะเนอะจะห่างกันได้ไง

เอาใจช่วยคุณพี่สาวนะคะ. ถ้าเราระวังตัวมันก็ไม่น่าจะมีอะไรหรอก

[nunnuns]

ว้ายยยยยโปเต้ ขี้หึงขี้หวงนะเนี่ยยยย อิอิ

[snowboxs]

กิ้วๆ ณภัทรขี้หวง
เพื่อนก็นะ อยากรู้
เพื่อจะได้ไปกระจาย

เรื่องพี่สาว ก็ดีแล้วค่ะ ที่รักษาระยะห่าง
พี่สาวเองจะได้ไม่ถลำไปมากกว่านี้
และเพื่อนจะได้ไม่มาทำเล่นๆด้วย
อย่าไปเปิดโอกาสให้กับคนที่ไม่ได้รักเราเชียว
เพราะถ้ามันเกิดอะไรขึ้น เขาจะไม่แคร์เราเลยนะ

[black sakura]

โปเต้ขี้หวงมาก
ส่วนเรื่องพี่สาวเราว่าปล่อยให้เรื่อง
มันเงียบและก็เป็นความลับของสอง
คนไปเลยดีกว่าเพราะพี่สาวยังอยาก
เป็นเพื่อนกับคนนั้นอยู่

[bulldog17]

แหวนนี่วางแผนไว้ใช่ไหมโปเต้!!!

[lnudeel]

ซะได้ เพื่อนเห็นแหวนแล้วซะได้ อิอิ 

[chisarachi]

เป้นเรื่องที่อ่านได้เรื่อยๆ
น่ารักแบบเบาๆ
ชวนให้จิ้นมาก
แต่ขัดใจสรรพนามเรียกกันนิดแบบบุคลิกพระเอกนี่ คิดว่าจะแทนตัวว่าฉันมากกว่าผม5555

[haemin]

  โปเต้ น่ารัก ติณน์ก็นะ ไม่ค่อยทันเลย แต่เหมาะกันดี

[kokoro]

ว้าาาาา เพื่อนรู้ซะแล้ว
แต่ก็ยังกวนเหมือนเดิมนะ ไม่ยอมเล่าอะไรต่อ 555

ส่วนเรื่องพี่สาว ถ้ากลัวการเปลี่ยนแปลง
ก็ทำเป็นเฉยๆไปแบบนี้ แล้วมันจะเงียบหายไปเองค่ะ
แต่ ถ้าสักวันนึงที่ต้องจากกัน แยกย้ายกันไปจริงๆ
ให้เลิกติดต่อไปพักใหญ่ๆก่อนเลยนะ
ไปมีโลกใหม่ แล้วอะไรจะดีขึ้นมากกว่านี้อีกเยอะค่ะ
ถึงตอนนั้น ค่อยว่ากันอีกทีว่ายังอยากติดต่อกับเขาอีกรึเปล่า
สู้ๆนะคะ

[๐๐ตะวัน๐๐]

โปเต้ใจร้าย เพื่อนอยากรู้ก็บอกหน่อยเถอะ

เพราะเราก็อยากรู้ เหมือนกัน ฮ่าๆๆ 

[cbqx]

โงยยยยยยยยยยยยยยย
โปเต้ชอบติณณ์ละสิ
ฮิฮิ

รอติดตามจ้าาาาาาาาา

ส่วนเรื่องพี่สาวคนแต่ง  เราว่าเลิกยุ่งกับผู้ชายคนนั้นเถอะค่ะ  สถานะแบบนี้โครตน่าอึดอัดดด  เหมือนเราเป็นของตุ๊กตาที่รอให้ผู้ชายคนนั้นมาเล่นเลยยยย(อันนี้ไม่ได้ว่าพี่คนแต่งนะค่ะ)  คืออเราว่ามันแบบไม่ใช่อะะะ  อย่าปล่อยให้เขาทำแบบนี้กับเรานะค่ะะ  มันไม่โอเคเลยย  เราเรียนอยู่หญิงล้วนมา คือเพื่อนในห้องเคยบ่นแล้วครูได้ยินว่า  เรียนไปก็โง่หาผัวดีกว่า  ครูเลยบอกว่า เป็นผู้หญิงคิดแบบนี้ไม่ได้นะ  ถ้าเราโง่ผู้ชายก็ไม่อยากได้  เพราะขนาดเรายังอยากได้คนฉลาดๆ  แล้วครูก็บอกว่าเป็นผู้หญิงอย่ารอพึ่งผู้ชาย  แล้วโรงเรียนเราก็สอนให้รู้ว่าเราไม่จำเป็นต้องมีผู้ชายเลย เพราะงานแบกหามตัดไม้ปีนนั่งร้าน  เราก็ต้องทำเอง เพราะ โรงเรียนเราไม่มีผู้ชาย  ที่เราพูดมาทั้งหมดเพื่อจะบอกว่า  ชีวิตเราอยู่ได้เพราะขาเราเอง เพราะตัวของเราเอง  ไม่ใช่เพราะผู้ชาย  ขาดเขาไป เราก็ยังยืนได้ด้วยขาของเรา ผู้ชายคนนั้นก็เหมือนโครตร้ายที่มาทำให้ขาพี่คนแตางอ่อนแรง  อ่อนล้า ที่จะยืน  แต่สมัยนี้เรามีการพัฒนาทางแพทย์ที่ดีขึ้นแล้วนะค่ะะ  หาแคลเซียม หายามากินเพื่อรักษาโรคนั้นซะ  อย่าปล่อยให้มันมาทำร้ายเรา

สู้ๆๆนะค่ะะะ  ผู้ชายมีเป็นล้านบนโลกใบนี้  และก็คงจะมีผู้ชายสักคนที่เกิดมาเพื่อเราจริงๆ 

[Poes]

โปเต้เนียนแบบนิ่งๆ 

[Mickey199663]

โปเต้ตั้งใจลืมแหวนไว้ใช่มั้ยยยยยยยยยยยย ใช่แน่ๆอ่ะ โปเต้เจ้าเล่ 5555555555
รู้สึกอยากอ่านพาทของโปเต้ขึ้นมาเลย จะมีใช่มั้ยคะ ต้องมีนะคะะะ
ตอนนี้สั้นอ่ะ มาต่อเร็วนะคะ นะคะ มันแบบ..

[ป้าจู]

เว้ยๆๆๆ มันน่ารักอะไรแบบนี้ 

ทำไมสั้นจังอ่า เอาอีกๆ

[kangteuk1995]

โปเต้นายร้ายมากอ่ะ  อยากเป็นแฟนเขาแต่ไม่ยอมเป็นฝ่ายขอก่อน 

[Zelsy]

ตั้งใจใช่ไหมโปเต้ แหวนอะ ตั้งใจทิ้งไว้ใช่ไหม

[monoo]

 

[ciaiwpot]

 

[pachth]

เป็นเรื่องที่อ่านแล้วบรรยากาศหวานวิ๊งงุ้งงิ้งมากๆ

ส่วนเรื่องพี่สาวเราว่าปล่อยให้เวลาผ่านๆไปมันก็จะดีขึ้นเองเพราะจะห่างกันไปเรื่อยๆหลังเรียนจบ

[SOMCHAREE]

สนุกมากกกกกค่ะ ชอบแนวนี้นะค่ะ ดูอึนๆ มึนๆกันทั้งคู่เลยค่ะ แต่เราว่าโปเต้นี่ต้องชอบน้องติณมาก่อนแน่ๆเลยค่ะ^^

[Pawaree]

ตอนที่ 8 (ครึ่งหลัง)













วันนี้เป็นวันที่สี่ที่พวกผมมาทัศนะศึกษาแล้วครับ ก็ถือว่าสนุกดี มีกิจกรรมตลอด และก็ไม่ค่อยเหนื่อยมาก ทำกิจกรรมก็แบ่งกลุ่มคละชั้นปีกันไป




และวันนี้พวกเราคณะสถาปัตย์ก็จะต้องเดินทางไปที่อุทยาน เพราะมีกิจกรรมเดินป่า และผมก็ถือว่าตัวเองโชคดีนะเนี่ย ที่ใส่ร้องเท้าผ้าใบมา เพราะผมแอบเห็นบางคนใส่ร้องเท้าแตะมาครับ เดินป่าลำบากเลย




“ติณณ์ ไม่มีกางเกงตัวอื่นแล้วเหรอ” โปเต้หันมาถามผม เมื่อเห็นชุดที่ผมใส่วันนี้ คือเสื้อยืด กางเกงสั้นประมาณเข่า แล้วก็ร้องเท้าผ้าใบ ...ซึ่งผมก็ใส่แบบนี้ออกจะบ่อย




“มีกางเกงยีนตัวนึง จะใส่พรุ่งนี้” ผมตอบโปเต้




“ไปเอากางเกงยีนมาใส่ไป”




“ทำไม” โปเต้เป็นอะไรของเขา อยู่ๆก็มาสั่ง เป็นแฟนกันได้วันเดียวก็สั่งเลยเหรอ มันใช่เรื่องมั้ยเนี่ย




“บอกให้ทำก็ทำเถอะ”




“ไม่อ่ะ ขี้เกียจ” ว่าจบ ผมก็เดินออกมาจากห้อง ไปหาพวกเพื่อนๆที่อยู่ห้องอาหารครับ




“นภัทรอ่ะ” นิดาถามผม เมื่อเห็นว่าผมเดินมาคนเดียว




“แต่งตัวอยู่” ผมบอกก่อนจะเดินไปหยิบชามข้าวต้ม แล้วมานั่งโต๊ะเดียวกันกับพวกเพื่อนๆ




ไม่นานโปเต้ก็เดินเข้ามาครับ เดินไปหยิบชามข้าวต้มแล้วเดินไปนั่งข้างจินเพื่อนของเขา แล้วกินข้าวต้มไปอย่างเงียบๆ




“น้องๆครับ กินเสร็จก็เดินไปเข้าแถวตามชั้นปีเลยนะ” พี่ปีสี่ตะโกนบอกทุกคนที่อยู่ในห้องอาหาร ที่เหลืออยู่เพียงไม่กี่โต๊ะ ดูเหมือนโปเต้จะมากินอาหารเช้าเป็นคนสุดท้าย พวกผมเลยรีบกิน เพราะไม่อยากจะสาย




และเมื่อทุกๆคน ไปพร้อมกันที่ลานกว้างใกล้ๆกับที่จอดรถ พวกพี่ๆก็พูดถึงที่ที่เราจะไป โดยกำชับว่าคุยกันได้ แต่อย่าเสียงดังมาก เพราะเราไปเดินป่า ให้เกรงใจเจ้าป่าเจ้าเขา แล้วก็พูดอะไรอีกก็ไม่รู้ ยาวมาก แต่ผมไม่ได้ฟัง จนกระทั่งพวกเราขึ้นรถแล้วตรงไปยังอุทยานนั่นแหละ




“ใบปีหนึ่ง ปีสอง ปีสาม แบ่งกลุ่มเอาเองเลยนะ ว่าอยากอยู่กับใคร พวกน้องๆแบ่งสิบห้าคนนะ แล้วเดี๋ยวจะมีพี่ปีสี่อีกห้าคนไปกับน้องๆ ส่วนอาจารย์ก็แล้วแต่จะศรัทธาครับ” เสียงพี่เฟรมตะโกนบอกทุกคน รวมไปถึงอารจารย์ด้วย




แน่นอนว่ากลุ่มกับกลุ่มโปเต้จับกลุ่มอยู่ด้วยกัน เป็นแปดคน ก่อนจะมีพวกน้องปีหนึ่งมาเพิ่มอีกเจ็ด ก็เป็นอันครบสิบหน้าคนพอดี




แล้วทีนี้เขาก็ค่อยๆทยอยไปกันทีละกลุ่มโดยกลุ่มนึงจะมีเจ้าหน้าคนนึง เป็นคนนำทาง พวกผมเลือกที่จะไปกลุ่มสุดท้าย ซึ่งน้องปีหนึ่งก็เห็นด้วย




“โปเต้ ฝากขวดน้ำหน่อยได้มั้ย” ผมหันไปถามโปเต้ เพราะโปเต้เอากระเป๋าสะพายข้างใบไม่ใหญ่มากมาด้วย ผมเลยจะขอฝากขวดน้ำ เดินป่ามันต้องเหนื่อยและกระหายน้ำแน่นอน




“.....” โปเต้ไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่คว้าขวดน้ำในมือผม แล้วเอาใส่กระเป๋าสะพายของเขา




ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่านะ แต่ดูเหมือนโปเต้จะดูเงียบกว่าปกติ ...โกรธอะไรผมรึเปล่าหว่า แต่ก็ไม่น่าจะใช่...มั้ง




“ดีใจจัง ได้เดินป่ากับติณณ์ด้วย” เสียงพี่เฟรมดังขึ้นครับ ผมหันไปดูพี่เฟรมก่อนจะหันไปดูรอบๆ ...ปีสี่ก็เหลือแค่กลุ่มพี่เฟรมกลุ่มเดียว




“...พี่ไม่ต้องไปกับพวกอาจารย์เหรอ” ผมเอ่ยถาม ...ประเด็นคือไม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับพี่เขา




“ไม่น่ะ พวกอาจารย์ขอไปแค่กรุ๊ปอาจารย์ นักศึกษาไม่เกี่ยว”




“...ครับ” หมดเรื่องจะพูดต่อ




“น้องๆ พร้อมยังครับ” พี่เจ้าหน้าที่ที่ต้องเป็นคนนำทางกลุ่มผม หันมาถามครับ เพราะกลุ่มก่อนหน้านี้ไปกันได้สักพักใหญ่แล้ว




“เอ่อ พร้อมแล้วครับ” พี่เฟรมหันไปตอบ ก่อนที่จะเดินตามพี่เจ้าหน้าที่ไป พวกผมและน้องปีหนึ่งเลยเดินตามโดยมีพี่ปีสี่ที่เหลือเดินรั้งท้าย





นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ผมได้มาเดินป่า เรียกได้ว่า...ลำบากสุดๆ ทางลำบากมาก เกือบจะสะดุดหลายรอบ โปเต้เลยให้ผมเดินนำหน้าเขา บอกว่าถ้าผมสะดุดอีกจะได้คว้าเอาไว้ทัน




แต่ต้องขอบอกไว้เลยว่าการเดินป่าครั้งนี้ถือว่าคุ้มจริงๆ เพราะมันสวยมากๆ รู้สึกสดชื่น ตลอดทางเราจะเดินผ่านธารเล็กๆมาเยอะมาก ผมลองก้มลงแตะน้ำ ผมพบว่าเย็นมาก น้ำใสมากๆ พี่เจ้าหน้าที่บอกว่าให้ลองกวักน้ำใส่หน้า ผมลองทำบ้าง พบว่ารู้สึกสดชื่นมากๆ




“ลองดูมั้ย” ผมหันไปถามโปเต้ที่นั่งยองๆอยู่ข้างๆ ตอนนี้เรากำลังนั่งพักกันอยู่ พี่เจ้าหน้าที่บอกให้พักเอาแรงกันสักหน่อย เพราะหนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล




“.....” โปเต้ไม่ตอบ เพียงพยักหน้าเบาๆ แล้วหลับตาลง เห็นอย่างนั้นผมเลยเอามือทั้งสองข้างแตะน้ำ แล้วลูบหน้าโปเต้เบาๆ แม้จะสงสัยว่าทำไมถึงไม่ทำเอง แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร




“เป็นไง” ผมถามเบาๆ




“ก็ดี” โปเต้ตอบก่อนจะยิ้มนิดๆมุมปากให้ผม




อ่า...รู้สึกหน้าร้อนๆแปลกๆแฮะ




“...ก็ ...ดีแล้ว” ผมพูดเบาๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปเช็ดน้ำที่เกาะอยู่ตรงขนตาแพหนายาวของโปเต้




“วู้ๆๆๆ มาสวีทอะไรกันตรงนี้ เกรงใจพวกน้องๆปีหนึ่งมันบ้าง” แลนด์ที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ พูดขึ้นซะเสียงดัง จนพวกปีสี่ที่อยู่ไม่ไกลหันมามองพวกผม




“สวีทอะไร” ผมพูดเบาๆ ก่อนจะหันไปมองพวกน้องๆปีหนึ่ง พบว่ามองพวกผมอยู่จริงๆ บางคนก็ยกโทรศัพท์ข้างไว้ราวกับกำลังถ่ายรูปอยู่




“แหมมมม...อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องไปหน่อยเลย”




“.....”




“น้องๆ ครับ เราจะเดินต่อแล้วนะครับ” เสียงพี่เฟรมตะโกนบอก ผมเลยเดินไปรวมกลุ่มกับคนอื่นๆ ตามมาด้วยโปเต้แลนด์




“ทางข้างหน้าอาจจะลำบากหน่อย ระวังพวกทากจะเกาะ หรือกิ่งไม้จะเกี่ยวด้วยนะครับ” พี่เจ้าหน้าที่บอกก่อนจะมองมาที่ผม แล้วลากต่ำไปที่ขาของผม




เอ่อ...จะว่าไป ทุกคนเขาก็ใส่ขายาวกันหมดเลยนี่นา




“บอกแล้วให้ใส่ยีนส์” โปเต้พูดขึ้นเบาๆ




“ก็...ผมถามนายแล้วว่าทำไม แล้ว...นายก็ไม่บอกผม”




“บอกแล้วไม่ฟัง ก็ให้มาเจอกันตัวสิ”




“.....” ก็ได้ ผมผิดก็ได้




แล้วเราก็ออกเดินทางกันต่อครับ หนทางมันช่างลำบากเสียจริง แล้วก็ทำให้ทุกๆคนเหนื่อยกันมากๆ




“โอ๊ย!” ผมร้องขึ้น รู้สึกเจ็บที่ขาเหมือนโดนอะไรบาด




“โหยย...เลือดไหลเลยว่ะ” หลุยส์ก้มมองก่อนจะบอกผม




“แผลน่าจะลึกนะครับ” พี่เจ้าหน้าที่เดินมาดูเอ่ยบอก




“แลนด์ ประคองติณณ์ให้หน่อย” โปเต้หันไปบอกแลนด์ที่อยู่ข้างๆผม ก่อนจะที่โปเต้จะนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าผม แล้วอยู่ๆก็ยกขาข้างที่เจ็บของผมไปวางพาดไว้บนขาของเขาที่ชันเขาขึ้นข้างนึง




โปเต้หยิบขวดน้ำที่อยู่ในกระเป๋าออกมาแล้วราดตรงแผลของผม ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองออกมาพับคล้ายๆผ้าพันคอลูกเสือ แล้วอันพันที่ขาผมอย่างเบามือราวกับกลัวว่าผมจะเจ็บ




“...ขอบคุณ” ผมเอ่ยขอบคุณโปเต้เบาๆ หลายครั้งแล้วที่ผมได้รับความช่วยเหลือจากเขา




“บอกแล้ว...ว่าให้ใส่ยีนส์”




“ขอโทษ คราวหลังจะฟังนาย จะไม่ขัดแล้ว” ผมพูดเบาๆ




“น้องไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ เดินไหวมั้ย” พี่เจ้าหน้าที่ถามผม




“ไหวครับ”




“ให้พี่ช่วยพยุงมั้ย” พี่เฟรมเอ่ยถามผม พร้อมๆกับสายตาที่บ่งบอกได้ว่าเป็นห่วงผมจริงๆ




“ไม่เป็นไรครับ” โปเต้เป็นคนตอบแทนผม ก่อนจะลุกขึ้นแล้วโอบเอวผมอย่างโจ่งแจ้งมากๆ เอ่อ...กูพอจะรู้ว่าคนเป็นแฟนกันโอบเอวกันมันไม่แปลก แต่ผู้ชายกับผู้ชายที่แมนๆด้วยกันทั้งคู่ โอบเอวกันแล้ว...มันรู้สึกแปลกๆอ่ะ




“นั่นน้องรหัสพี่”




“แต่นี่แฟนผมครับ” โปเต้ตอบเสียงเรียบ แต่ตานี่ดุอย่าบอกใคร




แต่ผมนี่...อยู่ๆก็เกิดอาการประหม่า ไม่กล้าสู้หน้าคนรอบข้างขึ้นมาเสียดื้อๆ รู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วใบหน้า ...นี่ผมเป็นอะไรเนี่ย แผลติดเชื้อเหรอ =///=??






*********************************************


สั้นไปหน่อย ไว้ตอนต่อๆไปจะแต่งให้ยาวขึ้นนะครับ


เรื่องพี่สาวผม ตอนนี้พี่โอเคขึ้นมากแล้ว ดูเหมือนเพื่อนพี่คนนั้นกับเพื่อนผู้หญิงอีกคนจะชอบกันจริงๆ

พี่ผมเลยไม่อยากนอยแบบนี้ต่อไป เลยตัดใจไปแล้วครับ บอกว่าไว้ไปหาผัวในรั้วมหาลัยเอาก็ได้

ผมก็รู้นะครับว่าพี่เขาก็เจ็บ แต่เห็นเขากลับมาร่าเริงผมก็เบาใจไปได้แล้วเปราะนึง ก็ได้แต่หวังว่าเขาจะได้คนดีๆเข้ามาในชีวิตบ้าง


ขอบคุณที่ติดตามนะครับ

[rainbowbim]

เขินแทนติณน์ >///<

[Zelsy]

นี่แฟนผม กรี๊ด โปเต้ตรงมาก ชนะเลิศไปเลย

[ROCKLOBSTER]

ติดเชื้อรักน่ะสิติณณ์ รีบๆให้นภัทรเลียแผลรักษาให้นะ จะได้หายไวๆ
นภัทร ออกหน้าออกตามากอะเรา

[chisarachi]

ค่ะๆๆๆนาย
แฟนนายนี่ นายจะ
โอบจะกอดจะหอมก็ได้
คนอ่านไม่ว่า5555 5 5
มีคำผิดค่ะ .กูพอจะรู้ว่าคนเป็นแฟนกันโอบเอวกันมันไม่แปลก  = ก็พอจะรู้

[่patsaporn]

ติณนี่ดื้อจนโปเต้แอบงอนเลย แต่ก็งอนไม่นานหรอกคนมันรัก
ขี้หวงซะด้วยนะ แต่พี่เฟรมแกก็ดูจะเอาจริง เขาเป็นแฟนกันแล้วค่ะพี่

ขอบคุณค่ะ