ตอนที่ 16 (ครึ่งแรก)
“ติณณ์ ผมอยากกลับบ้าน” โปเต้ร้องบอกผม ขณะที่เขากำลังฟุบหน้าลงบนโต๊ะในโรงอาหารของคณะ
“เดี๋ยวจีน่ากับนิดาจะแข่งวอลเล่บอล ผมจะกลับได้ยังไง” ผมเอ่ยบอกโปเต้ เพราะตอนบ่ายจีน่ากับนิดามีแข่งวอลเล่บอล ซึ่งทั้งสองก็อยากจะให้เพื่อนๆอยู่เชียร์ ถ้าผมหนีกลับบ้านต้องโดนงอนยาวแน่ และผมก็ไม่รู้จะง้อยังไงด้วย
“แต่ผมง่วงอ่ะ” โปเต้เริ่มงอแง อาจเป็นเพราะเหนื่อยจากการแข่งด้วยล่ะมั้ง เพราะเวลาซ้อมเสร็จ โปเต้จะรีบกลับบ้าน กินข้าวแล้วก็อาบน้ำนอนเลย
“เหลืออีกสองชั่วโมงกว่าๆ นายนอนตรงนี้ก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวผมปลุกเอง” ผมบอกเขาก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบพัดของนิดามาพัดให้ตัวเอง แม้ว่าลายของพัดจะเป็นคิตตี้และมีสีชมพู ซึ่งมันดูแต๋วไปหน่อยก็เถอะ แต่อากาศมันร้อนขนาดนี้ ผมจะมองข้ามมันไปล่ะกัน
“.....” โปเต้พยักหน้าเบาๆ แล้วเงยหน้าขึ้น เปลี่ยนจากฟุบกับโต๊ะ มาเป็นนอนหนุนตักผมแทน แล้วนอนยาวไปกับเก้าอี้ของโรงอาหาร ดีนะที่มันเป็นแบบเก้าอีกยาว แต่ยังไงขาของโปเต้ก็ยาวกว่าอยู่ดี
ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ปล่อยให้เขานอนไป เข้าใจว่าเขาง่วงจริงๆ
“ทำไมแม่งร้อนอย่างนี้ว่ะ พวกมึง...กูจะไปซื้อไอติม มีใครจะเอาป่ะ” หลุยส์พูดขึ้น ก่อนจะเอามือพัดหน้าตัวเอง แสดงให้เห็นว่า วันนี้อากาศมันร้อนจริงๆ
“เอาๆๆๆๆๆๆ” แล้วก็แย่งกันพูดแทบไม่ทัน
“กูเอารสส้มนะ ...แล้วก็ซื้อน้ำแดงมาให้ด้วยแก้วนึง” ผมบอกหลุยส์ ก่อนจะยื่นเงินไปให้
“นภัทรล่ะ”
“ปล่อยให้นอนเถอะ”
“เคๆ ...ไอ้แลนด์ ไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ”
“ไปไหน” แลนด์เอ่ยถาม ทั้งที่เขายังเอาแต่เล่นโทรศัพท์ ช่วงนี้ผมว่าเขาติดโทรศัพท์มากเลยนะ เล่นแต่ไลน์ ทั้งตอนเรียน ตอนกินข้าว หรือตอนที่เขาว่าง ช่วงนี้คงจะมีสาวล่ะมั้ง
“ไปซื้อไอติม มึงก็อย่ามัวแต่เล่นไลน์ดิว่ะ ติดสาวในนั้นรึไง ไหนๆ กูดูหน่อย”
“สาวที่ไหน คุยกับเพื่อนเว้ย ผู้ชายๆ” แลนด์รีบบอก แต่ไม่ยอมให้หลุยส์ดูโทรศัพท์ ทั้งที่ปากบอกว่าแค่เพื่อน อืม..น่าคิดนะ
“อะไรๆ เพื่อนผู้ชายก็เอามาให้กูดูสิ”
“ดูอะไร ไปๆ ไหนจะไปซื้อไอติม” แลนด์พูดก่อนจะรีบลุกแล้วเดินออกไป จนกลายเป็นหลุยส์ที่ต้องรีบเดินตามไป
“ช่วงนี้แลนด์มันดูแปลกๆนะ” เซย์หันมาพูดกับผม
“อืม”
“มัน...มีแฟนเหรอ”
“ไม่รู้เหมือนกัน”
“ฮื่อ!” ผมกับเซย์ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง
พบว่าเป็นเสียงของโปเต้นั่นแหละ เหมือนตอนนี้เขาจะสะลึมสะลือ หน้าเขามีแต่เหงื่อ ไม่สิ...ทั้งที่คอและตัวเขาด้วย จริงสิ...โปเต้เป็นคนขี้ร้อนนี่นา
เหงื่ออกเยอะมาก จนผ้าบางๆของเสื้อนักศึกษามันเปียกจนแนบตัวเขา
“.....” ผมเห็นอย่างนั้นก็ทนไม่ได้ เอื้อมมือไปลูบผมหน้าม้าที่เปียกเพราะเหงื่อ เพื่อไม่ให้มันเกะกะหน้าเขา ก่อนจะหันไปขอทิชชู่จากนิดา มาเช็ดหน้าให้โปเต้
ผมเปลี่ยนจากที่พัดให้ตัวเอง ไปพัดให้เขาแทน และดูเหมือนโปเต้จะสบายตัวขึ้นมานิดนึง เพราะเขาหลับไปอีกครั้ง
จริงๆเลยนะโปเต้ ต้องคอยให้ดูแลอยู่เรื่อยเลย
“ติณณ์...” อยู่ๆโปเต้ก็เรียกผมทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา
“หืม?”
“ร้อน...หลังเปียกหมดแล้ว” เขาเอ่ยบอกกับผมด้วยน้ำเสียงยานคางนิดๆ
“งั้นลุกขึ้นมาก่อน” ผมบอกเขา ก่อนจะดันหัวเขาที่หนุนตักผมอยู่ออกเบาๆ
“ติณณ์...ร้อน แต่ก็ง่วง” โปเต้บอกผมเสียงอ้อน ก่อนจะซบหน้าลงบนไหล่ผม เฮ้อ...ไอ้การอ้อนแบบนี้เขาไปเอามาจากไหนกันเนี่ย ทำเอาผมใจเต้นแรงทุกทีเลย
“ก็พัดให้อยู่นี่ไง” ผมบอกเขาพลางพัดให้เขาไปเรื่อยๆ
“.....” โปเต้เริ่มเงียบอีกครั้ง เขาคงหลับคาไหล่ผมไปแล้ว
ผมนั่งฟังคนอื่นๆคุยกันไปสักพัก ก็พบว่ามีผู้ชายคนนึงมายื่นอยู่ตรงโต๊ะของผม ทำให้บทสนทนาทั้งหมดต้องหยุดลง แล้วทุกคนก็หันไปให้ความสนใจกับบุคคลที่มาใหม่
ซึ่งเป็นใคร...ผมเองก็ไม่รู้ ตัวเล็กกว่าผมเยอะอยู่ หน้าตาก็น่ารักดี ในแบบผู้ชายน่ะนะ
“เอ่อ...มาหาใครหรอ” นิดาเป็นคนเอ่ยถาม
“.....” ผู้ชายคนนั้นไม่ตอบ เขามีท่าทีลังเล เหมือนกำลังไม่มั่นใจอะไรสักอย่าง
แล้วในมือของเขาถือถุงบางอย่างอยู่ด้วย
“นาย...ชื่อดินใช่มั้ย” จีน่าเอ่ยถามหลังจากที่จ้องหน้าผู้ชายคนนั้นอยู่นาน ว่าแต่...จีน่ารู้จักด้วยเหรอเนี่ย
“.....” ผู้ชายคนนั้นพยักหน้าเบาๆ
“นายมาหาใครหรอ อ่ะนี่...พิมพ์ใส่นี่มาก็ได้” จีน่าเอ่ยอย่างเป็นมิตร ก่อนจะยื่นโทรศัพท์ตัวเองไปให้เขา
แต่...ทำไมต้องพิมพ์? แล้วทำไมเขาถึงไม่พูด? หรือจะเป็นใบ้? ...แต่ ...เขาก็ได้ยินที่จีน่าถามนี่นา
“.....” ผู้ชายคนนั้นรับโทรศัพท์มือถือของจีน่าไปพิมพ์อะไรสักอย่าง ก่อนจะส่งลับมาให้เธอ
“...แลนด์? ...มาหาแลนด์หรอ”
“.....” ผู้ชายคนนั้นพยักหน้าก่อนจะยิ้มให้
“แลนด์มันไปซื้อของกับเพื่อนอีกคนนึงน่ะ นายก็นั่งรอก่อนสิ มาๆ..มานั่งตรงนี้” จีน่าว่าก่อนจะชี้ไปยังที่ที่แลนด์เคยนั่งอยู่ก่อนที่จะไปซื้อของกับหลุยส์
“.....” ผู้ชายที่ชื่อดินพยักหน้าก่อนจะเดินไปนั่ง ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาเล่นๆ กดๆ อะไรก็ไม่รู้
“อ้าว...ดิน มาแล้วเหรอครับ” แล้วแลนด์กับหลุยส์ก็กลับมา ก่อนที่แลนด์จะเข้าไปทักดิน
“.....” ดินเงยหน้ามองแลนด์ก่อนจะยิ้มให้ แล้วพยักหน้าเบาๆ
“แล้วนี่เดินมาหรอ เหนื่อยมั้ย แล้วกินอะไรมายัง ...แลนด์บอกแล้วไงว่าเดี๋ยวแลนด์ไปรับก็ได้” แลนด์พูดก่อนจะนั่งลงข้างๆผู้ชายที่ชื่อดิน ทำเอาดินดูตัวเล็กนิดเดียวไปเลย
“.....” ดินยิ้มให้แลนด์ก่อนจะพิมพ์อะไรสักอย่างกับโทรศัพท์ของตัวเอง แล้วยื่นไปให้แลนด์ดู
“ครับๆ ...แล้วนี่ทำอะไรมาให้แลนด์กิน ไหนขอดูหน่อย” แลนด์ว่าก่อนจะเปิดถุงที่ดินถือมาด้วย พบว่าเป็นกล่องข้าวที่...ใหญ่อยู่เหมือนกัน
“เอ่อ...ขอขัดแป๊บนึงนะ” จีน่าเอ่ยขึ้นท่ามกลางบรรยากาศแหว๋วๆแปลกของแลนด์และดิน
“.....” ทั้งคู่หันมามองจีน่า
“แลนด์...แฟนมึงเหรอ” จีน่าถามได้ตรงประเด็นมากครับ
“เฮ้ย...ไม่ใช่ เพื่อนกันๆ” แลนด์รีบตอบ
“อ่าห๊ะ...” จีน่าเหล่ตามองอย่างไม่เชื่อสุดๆ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ แล้วหันไปซุบซิบกับนิดาสองคน
“...ไอ้ติณณ์ นี่ไอติมมึง นี่..น้ำแดง” หลุยส์ยื่นไอติมแท่งรสส้มกับน้ำแดงมาให้ผม
“กินม่ะ” ผมถามโปเต้ ที่ลืมไปว่าเขาหลับอยู่ แต่ก็นั่นแหละ อาจเป็นเพราะหลับๆตื่นๆ เขาจึงค่อยๆลืมตามองหน้าผม
“กิน” โปเต้ตอบ ก่อนจะค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มผมเฉยเลย
“โปเต้ ...จะกินก็กินดีๆ” ไอ้เรื่องกิน ผมหมายถึงไอติมแท่งในมือนะ
“.....” เขาไม่ตอบ แต่กลับก้มหน้าลงไปงับไอติมแท่งที่อยู่ในมือผม งือ...หายไปครึ่งนึงเลย กินยังไงว่ะเนี่ย
“โหย..โปเต้ พอเลย...กินเยอะว่ะ” ผมบอกเขาก่อนจะรีบยัดไอติมเข้าปากจนหมด ...ก็กลัวเขาแย่งผมนี่หว่า
“โหยติณณ์...แค่นี้ไม่พอหรอก เอาที่เหลือมาให้ผมเถอะ” โปเต้ว่าก่อนจะดึงไม้ไอติมที่คาปากผมเฉยเลย สุภาพบุรุษมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
“เฮ้ย ผมอมแล้วนะ” ผมรีบโวยมือโปเต้ดึงไอติมออกมาจากปากผม แล้วเอาเข้าปากตัวเองหน้าตาเฉย
“อ่ะ..คืน” โปเต้รูดไม้ไอติมออกจากปาก แล้วยื่นไม้เปล่าๆมาคืนผม คนอะไรกินไวจัง
“ไอ้หน้าหวาน...ทำไมเป็นคนแบบนี้ฮะ” ผมว่าก่อนจะหยิกแก้มโปเต้อย่างหมั่นไส้
“โอ๊ย..ไอ้หน้าหล่อ ผมเจ็บนะ” โปเต้ร้องก่อนจะดึงมือผมที่หยิกแก้มเขาออก แล้วเลื่อนมือมากอดเอวผมด้วยหน้านิ่งๆ
จะเนียนไปมั้ย???
*****************************************************
ขอโทษฮะที่มาช้า (หลบตีนแป๊บ)
สั้นไปหน่อย...อย่าตีผมนะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
