หัวข้อ: Love You My Brother แอบรักพี่ชายข้างห้อง♡♡♡ อัพตอนที่ 31 (01-07-15)

[inkk2]

18ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/
webboard/index.php?topic=459.0


ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยสำหรับนิยายเป็นเรื่องแรกในบอร์ดนี้นะค่ะ

[namtan15]

รอจะ

[Melonlove]

รอเสพด้วยคนจร้า

[inkk2]

chapter 1 ความรักที่ต้องการ




"ไอ่ด้าย! กูจะกลับบ้านแล้ว ให้เร็วเลยมึง" เสียงเรียกชื่อผมมาแต่ไกล เป็นเสียงรุ่นพี่ที่ผมแอบรัก แอบรักมามากกว่า2ปี เป็นความรักที่สังคมไม่ค่อยยอมรับ.. ใช่ครับคนที่ผมแอบรักเป็นผู้ชาย 

"ด้ายเก็บของก่อน รอแปปนึงดิ"

มือก็รีบเก็บของใส่กระเป๋า
เขามารับผมที่หน้าคณะตลอด เพราะเราอยู่คอนโดเดียวกัน ห้องผมก็ติดกับห้องพี่เขา เราเลยกลับพร้อมกัน

"เร็วๆดิ กูมีธุระต่อ ให้ว่องเลยมึง"

"มึงจะรีบไปไหนว่ะไอ่ดิน"
พี่กวางเพื่อนผู้หญิงเพียงคนเดียวที่อยู่ในกลุ่มของพี่ดินถามขึ้น

"มึงเข้าใจคำว่าธุระป่ะ??"

"เออ! ไอ่สัสถามก็ไม่ได้"

"มึงก็ให้ไวหน่อยดิด้าย นานไปแหละแค่เก็บของเนี้ย"

"ด้ายเก็บเสร็จแล้ว"

"เออ พวกมึงกูกลับก่อนน่ะเว้ย"

หลังจากโบกมือลาเพื่อนแล้ว พี่แกก็รีบเดินไปที่รถ ไม่รอผมเลย ผมรีบยกมือไหว้ลาพวกพี่ๆเขา แล้วรีบวิ่งมาที่รถทันที
พอขึ้นรถยังไม่ทันปิดประตูพี่ดินก็รีบออกรถทันที นี้ถ้าผมตกรถขึ้นมาจะทำยังไงละครับ

"พี่ดินขับช้าๆหน่อยสิครับ จะรีบไปไหน"

"กูบอกว่ากูรีบไปทำธุระ มึงก็ชักช้าอยู่นั้นแหละ!" พี่ดินขมวดคิ้วอย่างอารมณ์เสีย

"ขอโทษครับ..." พูดจบผมก็ก้มหน้ามองแต่มือตัวเอง ที่ตอนนี้บีบกันแน่น จะมีสักครั้งไหมที่พี่ดินจะคุยกับผมดีๆ จะมีสักครั้งไหมน่ะที่พี่ดินคิดว่าผมไม่ใช่คนนอก สักครั้ง... ขอแค่สักครั้งผมก็ดีใจแล้ว...

หลังจากนั่งรถมาได้ครึ่งทาง ผมก็รู้สึกปวดฉี่ขึ้นมา
"พี่ดินแวะปั้มให้หน่อยครับ ด้ายปวดฉี่"

"ค่อยไปฉี่ที่ห้อง เสียเวลา" โห่ผมทนไม่ไหวหรอกครับ

"ไม่เอา ด้ายปวดฉี่ จะทนไม่ไหวแล้วอ่ะ"

"เรื่องมาก!"

พี่ดินก็รีบตีรถเข้าปั้ม ก่อนจะจอดรถหน้าห้องน้ำ

"จะเอาอะไรในเซเว่นไหมฮ่ะ เดี๋ยวด้ายไปซื้อให้"
ผมเห็นว่าใกล้ๆห้องน้ำมีเซเว่นอยู่ เพื่อพี่ดินหิวผมจะได้ซื้อของกินลองท้องก่อนภึงห้อง

"ไม่ต้อง! รีบไปฉี่เเล้วรีบกลับมา"
ตอบดีๆก็ได้ทำไมต้องขึ้นเสียงด้วย

ทำไมน่ะทั้งที่เพื่อนๆพี่ดินเขารู้ว่าผมแอบชอบพี่ดิน แต่พี่ดินเขาไม่รู้เคยถึงความรู้สึกของผมที่มีต่อเขา ผมชอบมากมายขนาดไหน พวกพี่กวางเขารู้หมดทุกอย่างแต่ไม่เคยบอกพี่ดิน เพราะเขาต้องการที่จะให้พี่ดินรู้ด้วยตนเอง ผมแสดงออกทุกอย่างแต่เหมือนผมไม่เคยอยู่ในสายตาของเขาเลย...




ปังงง!! ปิดประตูรถดังไปหน่อย

"ไอ่ด้าย! นี้มึงไปฉี่หรือไปสิงอยู่ในห้องน้ำห่ะ!"

"สิง!" พี่ดินหันหน้ามามอง

"อย่ากวนตีนเดี๋ยวมึงจะโดนกูตบ ไอ่นี้นิ"

"รีบไม่ใช่หรอฮ่ะ" ผมหันหน้ามองข้างทางโดยไม่สนใจพี่ดินเลย

"เป็นเหี้ยไรอีกละ"

".........." ผมไม่ตอบ

"ถามไรก็ตอบดิ! อย่าให้กูหงุดหงิด เป็นห่าไร" นิดหน่อยก็ขึ้นเสียง ใช่สิผมไม่ใช่ผู้หญิงในสต็อคจะได้พูดดีๆด้วย

".............ป่าว" เจ็บเนอะเวลารักใครสักคนแต่ก็ทำไรไม่ได้

"เออ!!" พี่ดินพูดจบก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ ส่วนผมนั่งเงียบมาตลอดทาง
.
.
.
.


"ขึ้นห้องแล้วล็อคประตูด้วย กูไม่อยู่ไม่ต้องไปเล่นห้องกูน่ะ" เขาพูดขึ้นหลังจากมาจอดรถหน้าคอนโด

"อือ"
 ผมตอบเขาไปแค่นั้นแล้วยืนมองรถพี่เขาจนหายไปตามทางถนน

กลับมาที่ห้องก็ไม่มีไรทำเดินไปเดินมารอบห้องอยู่เนี้ยหัวสมองก็คิดแต่เรื่องพี่ดิน ผมเคยคิดเล่นๆว่าถ้าผมไปบอกรักเขาตรงๆไปเลยจะดีใหม่น่ะ แต่คิดในทางกลับกันถ้าเขารู้แล้วตีตัวออกห่างผมจะทำยังไง
ผมน่ะอยากมีเวลาอยู่กับพี่เขาบ้าง อยากให้พี่เขาสนใจผมบ้าง อยากให้พี่เขารักผมเหมือนที่ผมรักเขา แต่ก็น่ะผมเป็นผู้ชายนิ พี่เขาก็ผู้ชายเราจะรักกันได้ยังไง จริงไหม...

********************************
ขอบคุณนะค่ะที่เข้ามาอ่าน นี้เป็นนิยายเรื่องแรกของไรต์เลย เริ่มเรื่องอาจจะสั้นไปหน่อย แต่ตอนอื่นๆรับรองจะทำให้ยาวกว่านี้ ติชมได้ตามสบายค่ะ

[ST.tuktik]

รอตอนต่อไป+เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[BlueCherries]

สงสัยว่าหนูด้ายเป็นคนทำอะไรงุ่มง่ามหรือพี่เขาใจร้อนเกินไปเนี่ย?

[สายลมที่หวังดี]

น่าสงสารหนูด้ายแอบรักพี่ดิน    รอติดตามนะคะ

[imvodka]

เป็นกำลังใจให้ด้าย  ไฟท์โต๊ะ

[inkk2]

chapter 2 ความรู้สึกที่พูดไม่ได้




ตอนนี้ผมนั่งเล่นอยู่ที่ห้องพี่เขา ทำไมผมถึงเขาห้องเขาได้น่ะหรอ... ก็เพราะผมไปขอร้องเขาน่ะสิ พี่เขาเลยให้กุญแจห้องมา 
พ่อแม่ผมอยู่ต่างประเทศ ทิ้งให้ผมอยู่ที่นี้คนเดียว เพราะเขาทั้งคู่ต้องดูแลกิจการที่ต่างประเทศซึ่งนานๆทีจะกลับมา ผมจึงขอพวกท่านออกมาหาคอนโดอยู่ วันไหนที่พวกท่านกลับมาผมก็ต้องกลับไปนอนบ้าน พ่อกับแม่ผมรู้จักพี่ดินดีครับเพราะพ่อผมเป็นเพื่อนสนิทกับพ่อพี่ดิน ท่านเลยฝากผมให้มาอยู่คอนโดเดียวกับพี่เขา เผื่อจะให้เขาได้ดูแลผม แต่ที่ผมอยู่มานี้พี่ดินไม่เคยดูแลผมเลยมีแค่ไปรับไปส่งอย่างเดียว


เฮ้อ~~~ ผมนั่งถอนหายใจเป็นรอบที่ร้อย เมื่อไรพี่ดินจะกลับมานี้มันก็3ทุ่มกว่าแหละ ต้องโทรไปถามหน่อยแหละ
ผมนั่งหาเบอร์พี่ดินในสมุดรายชื่อ 

ตื้ดดด ตื้ดดด

"ฮะ ฮัลโหลลพี่ดิน"

//อืมมมม ใครว่ะ// รับแต่ไม่ดูหน้าจอว่าใครโทรมาเนี้ยน่ะ 

"ด้ายเอง"

//เออมีไร!// ทำไมชอบคุณเสียงกับผมตลอดเลย

"อยู่ไหนอ่ะ ทำไมไม่กลับบ้าน" 

//กูติดธุระอยู่ อ๊ะะ!// เสียงพี่ดินทำไมแปลกๆอ่ะ

"ทำไรอยู่อ่ะ ด้ายมานอนเล่นห้องพี่นานแล้วน่ะ เมื่อไรจะกลับห้อง"

//เป็นแม่กูหรือไง วุ่นวายกับกูจัง// เป็นอย่างอื่นได้ไหมละ
//คืนนี้กูไม่กลับ แล้วออกไปจากห้องกูด้วย (ดินเร็วหน่อยซิค่ะ)// เสียงผู้หญิงแทรกออกมา

"ทำไมอ่า?"

//เออนะ! แค่นี้น่ะ.....// แล้วเสียงสัญญาณก็ตัดหายไป 
รู้เลยว่าไปทำธุระอะไร หึ! ผมไม่ชอบพี่เขาทำแบบนี้เลย แต่ผมก็พูดอะไรไม่ได้ ผมไม่มีสิทธิ์ในตัวเขาหนิ อารมณ์เสียโว้ย!
ฮึ้ยยยยยยย!!
.
.
.
.



แกร๊ก!! เสียงเปิดประตูในยามเช้า ตามด้วยร่างสูงของเจ้าของห้องที่เดินเข้ามา พร้อมกับสายตามองไปยังคนตัวเล็กที่นอนขดตัวอยู่บนเตียงนอน
"เฮ้อ... กูบอกให้กลับไปนอนห้องตัวเองยังจะมานอนนี้อีก"

"อืม.." ร่างบางขยับตัว

"ด้ายตื่นดิว่ะ" พร้อมกับเอามือสะกิดที่หัวไหล่บาง

"อืออ" มึงจะไม่ลุกใช่ไหมด้าย เดี๋ยวกูก็เอาตีนถีบตกเตียงหรอก ร่างสูงคิดในใจ

"อือก็ลุกดิ ไม่ลุกกูปล้ำอ่ะเอาดิ!"

พรวดดด
"เห้ยยย จุ๊บ!"
"อ่ะ......" คนตัวเล็กตื่นขึ้นแบบไม่ได้ดูตาม้าตาเรือลุกพรวดขึ้นมา ทำให้ริมฝีปากบางชนกับริมฝีบางหนา ร่างสูงได้แต่นิ่งรับสัมผัสอันแสนหวานจากปากนุ่มๆของคนตัวเล็กด้านหน้า มือหนาเลื่อนขึ้นมากดท้ายทอยของคนตรงหน้า ก่อนจะกดริมฝีปากตัวเองลงไปอย่างหนักหน่วง

"อืมม" เสียงครางจากร่างบางร้องออกมาอย่างเคลิบเคลิ้ม ฝ่ามือหนาเริ่มลูบไล้ไปตามแผ่นหลังก่อนจะสอดเข้าไปในเสื้อของคนตัวเล็ก

"อืออออ!"

ผลัก! ร่างบางตั้งสติได้ก่อนจะผลักร่างสูงออก

"อะ...เอ่อ ดะ ด้ายขอโทษ" (///_  _///) คนตัวเล็กได้แต่ก้มหน้าด้วยความเขิน

"อะ...เออ ตื่นแล้วก็รีบกลับห้องไปอาบน้ำแต่งตัวเดี๋ยวกูไปส่ง" ร่างสูงพูดจบก่อนไปหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ

ตุบ!ๆๆๆ ทุบหมอนแก้เขิน อ๊ากกกกกกกก
ผมว่าผมควรรีบกลับไปห้องอาบน้ำแต่งตัวดีกว่าเดี๋ยวพี่ดินมันออกมาจากห้องน้ำก่อนแล้วจะถูกพี่มันด่าเอา



ระหว่างการเดินทางมามหา'ลัย เราทั้งคู่เงียบตลอดทาง ก็ผมไม่กล้าคุยกับเขาหลังจากเหตุการณ์เมื่อเช้า ผมได้แต่หันมองข้างทางไปเรื่อยๆ

"จะกินข้าวข้างทางหรือไปกินในม."
เสียงพี่ดินทำลายความเงียบ

"กะ กินในม.ดีกว่าฮ่ะ" ติดอ่างอีกแหละ

"อือ" คำสนทนาระหว่างเรามีแค่นี้จนถึงมหา'ลัย

"พี่กวางงงง" เมื่อรถพี่ดินจอดหน้าคณะ ผมก็วิ่งเข้าไปหาตัวช่วยก่อนเลย ไม่อยากอยู่สองต่อสอง เพราะผมเขินอยู่ ก็มันเป็นจูบแรกของผมนิ

"ว่าไง เมื่อคืนนอนหลับฝันดีไหม"

"ก็ดีฮ่ะ ด้ายหลับสนิทเลย"

"หึ จะไม่ให้หลับสนิทได้ไง แม่งมานอนห้องกู" ผมรีบหันไปมองค้อนพี่ดิน

"อ่ะๆ มีไรกันป่ะเนี้ย มีไปนงไปนอนห้องกันด้วย" เสียงพี่ม่านถามขึ้น

"จะมีห่าไร กูไม่ได้อยู่ห้องเมื่อคืน พอกูให้กุญแจหน่อยนิ ชอบมานอนเล่นห้องกูจัง ห้องตัวเองก็มีให้นอนไม่นอน"

"ก็มันเหงาไงพี่~ หวัดดีครับพี่" ไอ่ลันมันยกมือไหว้พวกพี่เขา มึงจะไปบอกเขาทำไมว่ะ

"หรือไม่ก็คิด จุดจุดจุด อยู่ หึหึหึ" ผมหันควับไปมองบุคคลที่มาร่วมวงสนทนาคนต่อไป ไอ่กานนั้นเอง แล้วไอ่จุดจุดจุดเนี้ย คืออะไรไอ่พวกเพื่อนเลววววว รุมแต่เค้า เดินไปหาไอ่เลย์ดีกว่า ฮึ้ยยย!

"หน้าบูดเป็นตูดลิงเลย เป็นไร" เสียงเข้มของเลย์ดังขึ้น 

"ลันกับกานแกล้งด้ายอ่ะเลย์~~" ฟ้องแม่งเลย เลย์เป็นคนหวงเพื่อนมากกก ผมมักฟ้องเลย์ประจำเวลาพวกนั้นแกล้ง

"ก็แล้วไปทำไรให้มันแกล้งได้หล่ะ"

"มันล้อด้ายเรื่องพี่ดินอ่ะะะ" มันทั้งสองคนชอบพูดล้อตลอดตั้งแต่ที่รู้เรื่อง ผมชอบพี่ดิน

"ถ้าชอบก็บอกเขาไป จะมาหยึกหยักอยู่เนี้ย เสียเขาไปไม่ต้องมาร้องไห้ให้ดูน่ะ"

"ก็แล้วถ้าบอกไปแล้วพี่เขาไม่ชอบขึ้นมา แถมโดนเกลียดอีกด้วยจะว่าไงหล่ะ!!" ชอบมาพูดอย่างงี้อยู่เรื่อยก็ถ้ามันบอกรักง่ายๆ เหมือนที่ผู้ชายบอกรักผู้หญิงมันก็ดีอ่ะดิ

"ก็เป็นซะแบบเนี้ย ไม่ลองแล้วจะรู้หรอว่าเขาชอบหรือไม่ชอบ"

"ก็เพราะเคยเห็นมาแล้วไง เลยรู้ว่าเขาไม่ชอบแบบนี้"

เหตุการณ์ที่ผมเคยเห็น... มีผู้ชายคนนึงรุ่นเดียวกันกับพี่ดินนั้นแหละ เคยเอาดอกไม้ไปให้ในช่วงวาเลนไทน์ แล้วบอกชอบ แต่ก็พี่ดินชกหน้าให้ เพราะเขาไม่ชอบรักร่วมเพศ ออกจะแนวรังเกียจเลยก็ว่าได้ ซึ่งนั้นแหละเหตุผลที่ทำให้ผมไม่กล้าที่จะบอกรักพี่เขาตรงๆ ถ้าผมบอกไปผมก็ไม่ก็อาจจะไม่ได้เห็นหน้าพี่ดินอีก

"พี่เขาอาจะเว้นมึงไว้ก็ได้" ก็ถ้าไม่ใช่อย่างนั้นหล่ะ

"เขาอาจจะคิดกับด้ายเป็นได้แค่น้อง"

"เออนะ เดี๋ยวช่วยเอง" ผมหันกลับไปยิ้มกับเลย์

"จริงน่ะ!" ร่างสูงพยักหน้ารับ
"ขอบคุณน๊าาา"

"เออว่าจะพูดนานแหละ เลิกสักทีได้ป่ะที่แทนชื่อตัวเองว่าด้ายอ่ะ ฟังแล้วมันอ้อนๆยังไงไม่รู้ ถ้ากูเค้ายังพอรับได้"

"ก็มันติดอ่ะ!" พูดยังงี้มาตั้งแต่เล็กจะมาให้เปลี่ยนก็ไม่ได้ป่ะ?!?

"เค้าก็พอ ถ้าพูดกับเพื่อนอ่ะ" จะมาสั่งให้เปลี่ยนทำไม พูดมาตั้งนานแหละพึ่งจะมาทักหรือไง

"เออ!...อืออออ" โดนบีบปาก

"พูดเพราะๆ ให้เหมาะกับหน้าด้วย" 

"เพราะๆ!" ก็มันบอกให้พูดอ่ะ

"กวนส้นตีนแหละ เดี๋ยวจะโดนตบพูดดีๆด้วย" เลย์ทำท่ายกมือขึ้นเหนือหัว

"ครับพ่อ!" (-3-)

"ดีมาก!" จะกวนตีนทั้งกลุ่มเลยใช่ป่ะ ฮึ้ยๆๆๆ

"เย็นนี้ว่างไหม กูจะหาแดกเหล้า พรึบบ!..อือออ!!" บีบปากแม่งกลับ

"พูดคำหยาบทำไม! ที่เค้ายังไม่ให้พูด"
แปะ! แปะ! เลย์ตีมือผมออก

"กูพูดได้ แต่มึงห้ามพูด เข้าใจ? จบน่ะ ถ้าพูดไม่เพราะให้ได้ยิน กูตบปากฉีกอ่ะ!" 

"อือออออออ"

"แล้วตกลงเย็นนี้ว่างป่ะเนี้ย"

"ว่างเสมอ สำหรับเพื่อน" 

"อ่อหรอ~ งั้นเดี๋ยวเย็นนี้กูไปรับที่คอนโด"

"อือๆ ตอนเย็นเจอกัน เดี๋ยวเค้าไปเรียนก่อนบอกพวกลันกับกานด้วยไปเรียนได้แล้ว คุยกันอยู่นั้นแหละ" พวกมันกำลังโม้เรื่องของผมอยู่แน่เลย มีเรื่องให้พูดนี้ก็พูดกันจัง อย่าให้ผมมีเรื่องพวกมันพูดมั้งน่ะ จะบอกให้คนในมหา'ลัยรู้ให้หมดเลยค่อยดู

[sirin_chadada]

เพราะอย่างนี้เองเลยไม่กล้าบอก กลัวจะโดนต่อยเหรอจ๊ะด้าย
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

[สายลมที่หวังดี]

สปาร์คกันแล้ววววว

ปล.ไม่รู้ว่าอัพแย้วพอดีไม่ได้ลงวันที่อัพ ลงวันที่อัพให้หน่อยน๊าพลีสสสส

[inkk2]

chapter 3 บังเอิญ




ช่วงบ่าย พอเลิกเรียน พี่ดินมารับหน้าคณะ ก่อนขับรถกลับไปยังคอนโด

"ด้าย" ร่างสูงเรียกคนตัวเล็กที่กำลังก้มเล่นเกมในโทรศัพท์อยู่

"หือ?" ร่างบางเงยหน้าขึ้นมอง
 "ตอนเย็นกูไม่อยู่ห้องน่ะ มึงก็นอนห้องตัวเองไม่ต้องไปเล่นห้องกูล่ะ" 

"อือ ด้ายก็ไม่อยู่เดี๋ยวกลับคอนโดแล้วพวกเลย์จะมารับไปข้างนอกตอนเย็นๆ" ไม่อยากบอกพี่มันว่าไปกินเหล้า พี่ดินเขาบอกว่าหน้าอย่างผมจะโดนฉุดไปง่ายๆเลยไม่ให้กิน แถมผมยิ่งเป็นคนคออ่อนอยู่ด้วยยิ่งง่ายต่อการลากเลย ดูพี่มันบอกดิ แต่ผมก็เชื่อพี่เขาน่ะ(บ้างครั้ง) 5555555

"จะไปไหน" นั้นไงพูดยังไม่ทันขาดคำ

"ไม่รู้ เลย์บอกว่าจะมารับให้ไปด้วยกัน" หลอกพี่มันไปก่อน เนียนไปๆ

"อือ รีบกลับด้วยอย่าอยู่ดึกเข้าใจป่ะ"

"ครับผม!" โล่งงงงง นึกว่าจะต้อนให้จนมุม




ขึ้นห้องอาบน้ำแต่งตัวรอไอ่เลย์มารับ
~ติ้ง ติ้งงง ติ้ง ติ้งงง~
"ฮัลโหลลล มาแล้วหรอเลย์"

"อือ ลงมาเร็วดิ พวกไอ่กานกับไอ่ลันก็มาด้วย"

"รอแปป กำลังลงไปแค่นี้น่ะ"
ผมรีบใส่รองเท้าวิ่งมาที่ลิฟท์ ลงมาหาพวกมัน

"นานนะนาน ทำไรอยู่ว่ะ" ไอ่ลันทักทันทีที่เปิดประตูรถ

"จะไม่ให้เค้าใส่รองเท้าใช่ป่ะ!!"

"เออแม่ง จะมาบ่นกันทำไมกูจะไปสนุก ฮู้วว~ พวกมึงนิ! ออกรถเลยเลย์" มึงนั้นแหละจะมาบ่นทำไมห่ะไอ่กาน
.
.
.
.


ฮู้วววววววว~~~
นี้คือวิมานของฉะ ฉะ ฉันนน ในสุดสุดก็มาถึง
เสียงดนตรีดังทั่วผับ ผู้คนเต้นตามเพลงกันอย่างสนุกสนาน

พรุบ! 

ฮาาาา~~~
กว่าจะถึงที่นั่งได้ ต้องเดินเบียดผู้คนเข้า
"เหล้า7 เบียร์4 โซดา10 น้ำแข็งถังใหญ่......" ไอ่เลย์ก็สั่งของไปผมก็นั่งมองมัน วันไรวันสั่งซะเยอะ

"เลย์วันไรอ่ะ"

"วันไร อะไรของมึง?" เอ้าไอ่นี้ยังจถามกลับมาอีก

"วันนี้วันอะไร ทำไมต้องมาเลี้ยงเหล้า"

"หงุดหงิดจบป่ะ!" โห่เหตุผลดีมากอ่ะ ปรบมือดิๆ (ประชดเว้ยไม่ต้องปรบให้มัน)

"ไม่จบ!  หงุดหงิดไรอ่ะตอบมาาาา"

"แมวหนีออกจากกรง กูตอบแค่เนี้ยจบพอแดก เหล้ามาแล้ว" แมวไรว่ะบ้านมันไม่ได้เลี้ยงแมวนิ โอ้ยยยย เป็นไรก็ไม่บอก

"ชนเว้ย ชนๆๆ" ไอ่นี้ก็ไม่ห่วงเพื่อนเลยเห็นของฟรีเป็นไม่ได้เลยน่ะพวกนี้!

"เออ แล้วนี้มึงจองโต๊ะใหญ่ๆ ทำไมว่ะแดกกันแค่เนี้ย" ไอ่กานถามขึ้น เออก็จริงจะจองไว้ไหมใหญ่ๆ นั่งได้ตั้ง10กว่าคน 

"เดี๋ยวมีคนมาเพิ่ม หึหึหึ" หัวเราะอย่างมีเลศนัย

"ใครอ่ะๆๆๆๆ" กลัวเป็นพวกพี่ดินอ่ะดิ

"เออนะ เดี๋ยวมาพวกมึงก็รู้เอง" บอกแค่นี้ก็ไม่ได้

"ด้าย ไปเต้นกันไหม" ไอ่กานหันมาชวนแล้วลากไปเลย จะถามเค้าทำไมล่ะถ้างั้น!!

เบียดเข้าไปเต้นตรงกลางเลยครับ ผมโยกย้านสายต้ายเต้นตามเพลงอย่างเมามันส์กับไอ่กาน แต่เต้นไปเต้นมาก็รู้สึกแปลกๆตรงเอวเลยหันไปดู

พรึบบ!!
แรงกอดจากด้านหลังทำให้ร่างบางหันไปมองอย่างตกใจ
"ทำไร!" ผมหันไปถามผู้ชายคนนึงมองไม่เห็นหน้าว่าเป็นใคร เพราะจุดที่ผมยืนแสงไม่ค่อยมีซะด้วย

"มาทำอะไรตรงนี้คนเดียวครับ ด้าย" น้ำเสียงดูคุ้นๆ

"อ่ะ! ปล่อยน่ะ ปล่อยยย" โดนลากมาตรงห้องน้ำที่มีแสงสว่างพอควร

"ฟอดดดดด หวัดดีเด็กน้อย" ร่างสูงหอมแก้มคนตัวเล็กตรงหน้า

"พะ พี่พอร์ช~~" ผมยืนนิ่งด้วยความตกใจกับบุคคลด้านหน้า ก่อนที่ผมจะกอดพี่พอร์ชเต็มๆ ไม่เจอกันตั้งนานนน

"หึหึหึ คิดถึงจัง"

"คิดถึงๆๆๆๆ คิดถึงงงง กลับมาทำไมไม่บอกอ่ะ ด้ายคิดถึงมากๆๆ"
พี่พอร์ชพี่ชายข้างบ้านที่เล่นด้วยกันตั้งแต่เล็กผมรักเขามากๆ เขาค่อยเป็นห่วงเป็นใยผม ดูแลผมทุกอย่าง  แต่ช่วงม.ปลายพี่พอร์ชย้ายไปเรียนที่ต่างประเทศ ก่อนจากกันผมร้องไห้จะเป็นจะตายไม่อยากให้เขาไป แล้วดูดิกลับมาไม่ยอมบอกกันเลยอ่ะะะ~~

"พี่ก็คิดถึง ไม่เจอกันตั้นนานตัวยังเท่าเดิมอยู่เลย"

"เท่าเดิมตรงไหนด้ายสูงขึ้นตั้งเยอะ"

"สูงเท่าไหล่ หึหึ"

"สูง 167 ฮ่ะ!" บอกพี่เขาไป สูงมาตราฐานหญิงไทยผมอยากจะร้องไห้ ผมอยากสูงกว่านี้~~

"ป่าว พี่บอกด้ายสูงเท่าไหล่พี่อ่ะ ฮ่าาา" พี่พอร์ชหัวเราะอย่างสะใจที่แกล้งผมได้

"ฮึ้ยยย ก็สูงเเล้วกันอ่ะ!!" มันสูงได้แค่เนี้ย กินนมจนวัวจะหมดฟาร์มก็สูงได้แค่เนี้ย

"ฮาาาา พี่ล้อเล่นๆ ฟอดดดดด" โดนหอมแก้มอีกแหละ 

"อือออ" ผมยกมือขึ้นบังหน้าตัวเอง จะหอมอะไรหนักหนาล่ะ (=3=)
"แล้วนี้กลับมาทำไม กลับมาแล้วอยู่ตลอดไปไหม แล้วจะกลับไปอยู่ที่บ้านหรือป่าว แล้วของฝากด้ายอ่ะ ไหนบอกจะซื้อมาฝากไง" รัวไปที่เดียวเลย555555555

"ช้าๆดิ ตอบไม่ทันจะรีบไปไหนเนี้ยเราหนิ"

"ตอบมาาาาา"

"หึหึ พี่กลับมาทำงาน มาอยู่นี้ตลอดไปครับ เพราะ คิดถึงคนที่นี้เลยทนอยู่ที่โน้นนานๆไม่ได้ "

"จริงน่ะๆๆๆๆ" 

"หึหึหึ จริงครับ" เย้~~~ มีคนมาอยู่ด้วยแล้ว ไม่เหงาแล้วววว

"ของฝากด้ายอ่ะ เอามาเลย เอามาๆ" ทวงก่อนที่จะไม่ได้55555

"แล้วพี่จะขนมาให้เราที่ผับทำไม ไปเอาที่โรงเเรมโน้น"

"โอเครร" พูดจบก็สวบกอดทันที คิดถึงมากกก

"แล้วนี้โต๊ะเราอยู่ไหนเด่วพี่เดินไปส่ง"

"อยู่ตรงมุมนู้นอ่ะ" ว่าเสร็จก็เดินจูงมือพาไปที่โต๊ะ


เห้ยยยยยยย
พี่ดินมาอยู่นี้ได้ไงอ่ะ อย่าบอกน่ะว่าเลย์ชวน TT มีตายแน่งานนี้ พี่ดินมองมาด้วยสายตาดุๆ
"นั้นไงพูดถึงก็มาทันทีเลยน่ะ" พี่หยวนทักขึ้น

"หวัดดีครับ พี่ๆ" ผมยกมือไหว้แล้วนั่งลงข้างๆพี่นาย แล้วดึงมือพี่พอร์ชนั่งลง

"หึ! มาไม่เท่าไรไปอ่อยผู้ชายติดมือมาด้วย" เสียงพี่ดินดังขึ้นมา อย่างเหยียดๆ

"เดี๋ยว เจอกูตบปากให้หรอกไอ่ดิน จะว่าน้องมันทำไม" พี่กวางช่วยพูด

"ป่าวน่ะครับ นี้พี่พอร์ชพี่ชายผม" ผมรีบพูดก่อนพี่ดินจะเข้าใจผิด

"แต่มึงลูกคนเดียวไม่ใช่อ่อ ดะ อุ๊บบ!!" ไอ่กานทักขึ้นก่อนที่จะโดนเลย์เอามือปิดปาก

"ปากมึงนี้ดีเหลือเกินน่ะ! ไอ่กาน" เลย์แยกเขี้ยวใส่

พรึบบ! เพล้งง!! 

พี่ดินลุกขึ้นก่อนปัดแก้วหล่นแตกแล้วเดินออกไปข้างนอก อะไรอ่ะ ทะ ทำไมต้องโมโหขนาดนั้นด้วย ผมรีบวิ่งตามออกไปหน้าผับแต่ก็ไม่ทันแล้ว พี่ดินดันขับรถออกไปก่อน ผมยืนมองรถพี่ดินที่ไกลออกไป ผมยังไม่ทันอธิบายอะไรให้เขาฟังเลย ผมกลัว กลัวว่าพี่ดินเข้าใจผิดเรื่องพี่พอร์ช



"คืนนี้พี่ไปส่งด้ายน่ะจะได้ไปเอาของฝากกลับบ้านด้วย" เสียงจากด้านหลังทำให้ผมหันไปมอง พี่พอร์ชนั้นเองที่เดินตามออกมา

"อือ เดี๋ยวรอด้ายแปปน่ะ จะเดินไปบอกเพื่อนก่อน"

"ไม่ต้องเดินเข้าไปหรอก พี่บอกพวกเพื่อนด้ายไปแล้วล่ะ ว่าจะไปส่ง"

"งั้นหรอฮ่ะ อืมม งั้นเรากลับกันเลยก็ได้ ด้ายเริ่มปวดหัวแหละ"

"ครับผม แต่ไปโรงแรมพี่ก่อนน่ะ เราจะได้เอาของฝากกลับห้องไปด้วย" ผมพยักหน้ารับ พี่พอร์ชเดินจูงมือผมมาที่รถ แล้วขับไปเอาของฝากที่โรงเเรม แล้วกลับมาส่งผมที่หน้าคอนโด

"เดี๋ยวว่างๆ พี่จะมาเล่นที่ห้องด้วยน่ะ"

"ฮ่ะ กลับดีๆน่ะพี่พอร์ช ฝันดีฮ่ะ"

"ครับ ฝันดีครับเด็กน้อย" พี่พอร์ชเอามือลูบหัวผมก่อนจะเดินไปที่รถ และขับรถออกไป

ผมเดินมาถึงห้องก่อนมองห้องข้างๆ เฮ้อ~ พี่ดินไปไหนของเขานะ โมโหอะไรไม่เข้าเรื่อง แทนที่จะฟังผมอธิบายก่อนก็ไม่ได้ อย่าพึ่งเข้าใจผมผิดน่ะครับ ผมไม่อยากให้เรามองหน้ากันไม่ติด

************************************
มาอัพให้แล้วนะค่ะ~~

[toshika]

ดินทำแบบนั้น หึงน้องด้ายหรออออ

[imvodka]

ดินดูเปนคนฉลาดน่าจะรู้ว่าน้องชอบ ทำเปนเล่นตัว แต่ก็กั๊กน้องไว้

[สายลมที่หวังดี]

โหวตดินเพราะชอบพระเอกปากแข็ง เย็นชา ดินแอบชอบด้ายก็บอกมา 555

ขอบคุณนักเขียนสำหรับวันที่นะคะ

[4559]

เชียร์พอชเลย

[Nunun_B2UTY]

พี่ดิน ชอบก็บอก อย่ามั่วแต่เก็ก 

[inkk2]

chapter 4 เข้าใจผิด




[talk : Din]
ตอนแรกผมจะไปกินเหล้าร้านอื่นแต่พอดีไอ่เลย์เพื่อนไอ่ด้ายดันมาชวนให้ไปกินกับมัน ผมก็รู้ทันที่เลยว่าไอ่ด้ายต้องไปด้วย เพราะเมื่อเย็นมันบอกกับผมไว้ว่าจะไปกับไอ่เลย์ แม่งผมบอกแล้วน่ะ ว่าไม่ชอบให้มันแดกเหล้าก็ยังจะไปแดกอีก หน้าอย่างมันพอเมาแล้วจะโดนฉุดไปโดยไม่รู้ตัว สอนไรไม่เคยจะจำ ผมเลยต้องยกทัพไปที่ผับKกัน มาถึงก็ขอตัวเขาห้องน้ำก่อนเลย สงสัยจะแดกเหล้าเยอะไปหน่อย แต่ผมไม่มีอาการเมาเลยแม้แต่น้อย อย่างผมน่ะ คอแข็งยกมาเป็นลังก็ล้มผมไม่ได้หรอก

แต่ยังไม่ทันเข้าห้องน้ำผมก็ต้องชะงักเมื่อมาเจอเหตุการณ์ตรงหน้านี้ซะก่อนแม่งเอ้ยยย!!

ร่างสูงกลับมาที่โต๊ะแบบอารมณ์เสียเลย

อึก อึก อึกๆ
"เห้ยยๆๆ แดกช้าๆรีบไหนเนี้ยมึง"

"เอามาอีกดิ!!"

"เออๆ ไอ่ทามไทมึงยกขวดให้แม่งเลยดิ อยู่ๆก็ของขึ้น วู้วว!" แล้วกูนี้เป็นห่าไรว่ะ

"แล้วนั้นมึงดึงหัวตัวเองทำไม เหาแดกหัวอ่อ" ไอ่ปายทัก

"สัส!!" ด่ากลับเลยแม่ง ผมก็ไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองน่ะ ผมรำคาญเวลาด้ายมาเกาะแกะกับตัวผม แต่ผมก็ไม่ชอบให้มันไปยุ่งวุ่นวายกับคนอื่นที่ไม่ใช่ผม ความรู้สึกของผม ณ ตอนนี้บอกได้เลยว่า ผมคิดกับมันได้แค่น้องจริงๆ...

ร่างสูงดื่มเหล้าได้สักพักอารมณ์เริ่มเย็นขึ้น

"เออพี่ดิน!" เสียงของเลย์ดังขึ้น ก่อนที่ร่างสูงจะหันไปมองหน้าคนเรียก

"อะไร" ตอบนิ่งๆ

"พี่...เพื่อนผมชอบพี่อ่ะ"

"สัส!กูไม่เล่นอารมณ์กูยิ่งไม่ดีอยู่ แล้วอีกอย่างเพื่อนมึงมีแต่ผู้ชายมันจะชอบกูทำห่าไร"

"น้องเขาชอบมึงจริงๆ" ไอ่กวางพูด

"ถ้าเป็นผู้หญิงก็บอกกูมาเลยว่าเป็นใคร แต่ถ้าเป็นผู้ชายกูไม่รับว่ะไม่ต้องบอกกูด้วย! กูขนลุก!!"
แล้วทั้งโต๊ะก็เงียบ.......

"เงียบงี้ผู้ชาย... เออจบบทสนทนานี้ซะ" ร่างสูงพูดตัดบททันทีที่เห็นกวางจะพูดต่อ

"แล้วนี้ด้ายกับลันไปไหน" ไอ่นายถาม

"มันออกไปเต้นอ่ะดิ เมื่อกี้กูเห็นมันควงกันไปโซนตรงกลาง" ไอ่หยวนตอบ

"นั้นไงพูดถึงก็มาทันทีเลยน่ะ"
แดกเหล้าเข้าไปอีกแก้วนึงก่อนสายตาจะมาหยุดที่บุคคลที่ทุกคนกำลังพูดถึง
มันเดินมาพร้อมกับผู้ชายคนนึง คนที่ผมเห็นมันยืนกอดกันอยู่หน้าห้องน้ำ ผมนั่งกำแก้วไว้

"หวัดดีครับ พี่ๆ" มันยกมือไหว้แล้วนั่งลง

"หึ! มาไม่เท่าไรไปอ่อยผู้ชายติดมือมาด้วย" ผมพูดออกไปตามที่เห็น

"เดี๋ยว เจอกูตบปากให้หรอกไอ่ดิน จะว่าน้องมันทำไม" กวางพูดขึ้น มึงนี้!ชอบเข้าข้างมันจัง มึงไม่เห็นอ่อว่ะ มันจูงมือเขามาอ่ะ

"ป่าวน่ะครับ นี้พี่พอร์ชพี่ชายผม"
หึ!! พี่ชายงั้นหรอ

"แต่มึงลูกคนเดียวไม่ใช่อ่อ ดะ อุ๊บบ!!" ไอ่กานพูดขึ้นแต่โดนไอ่เลย์เอามือปิดปาก

"ปากมึงนี้ดีเหลือเกินน่ะ! ไอ่กาน"
ก็นั้นไงไปอ่อยเขามา!! อย่าคิดว่ากูไม่เห็นว่ามึงทำไรกันหน้าห้องน้ำ!

เพล้งง!!

มือผมมันดันไปปัดโดนแก้วเหล้าหล่นแตก แต่ตอนนี้ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ผมเดินแหวกผู้คนออกมาที่รถทันที อารมณ์เสียสุดๆเลยตอนนี้ จะไม่ให้ผมโมโหได้ไง ปากแม่งปากบอกพี่ชาย พี่ชายห่าไรแม่งทั้งกอดทั้งหอมกันหน้าห้องน้ำ

ปึงงง!!!
ผมทุบพวงมาลัยอย่างคนบ้า เหี้ยเอ้ยย ขับรถห่าไรของพวกมึงเนี้ย
แม่งเกะกะไปหมด

ร่างสูงขับรถอย่างไร้จุดหมาย

~ติ้ง ติ้งงง ติ้ง ติ้งงง~
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น 'คุณแม่' ชื่อที่โชว์หน้าจอจนผมต้องหยุดรถคุย

"ครับคุณแม่" 

//เมื่อไรจะกลับมาบ้านลูก อยู่แต่คอนโดไม่คิดถึงพ่อกับแม่บ้างหรอลูก// ผมไม่ได้กลับบ้านมาหลายเดือนแล้วครับเนื่องจากไอ่ด้าย... มันเคยบอกผมว่ามันเหงา เวลามันอยู่คนเดียวผมเลยต้องอยู่เป็นเพื่อนมัน แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้อยู่กับมันหรอกครับ ผมมัวแต่ไปหาอะไรทำข้างนอกมากกว่า

"งั้นเดี๋ยวผมไปหาวันนี้เลยครับ" ดีกว่ากลับไปคอนโดให้ตัวเองอารมณ์เสียเล่น

//ดีเลยลูก แม่อยากให้ลูกมาเจอใครสักคนพอดีเลย//

"ใครกันครับ" 

//เดี๋ยวก็รู้ รีบมานะจ๊ะแม่รักลูกนะครับ//

"ครับ ผมก็รักคุณแม่" ผมรีบขับรถกลับบ้านมาแต่ก็ต้องแปลกใจกับรถที่คุ้นตา 

"คุณชายมาแล้วหรอค่ะ" แม่นมทัก

"กลับมาแล้วครับ ฟอดดด คิดถึงนมจังเลย" ผมทั้งกอดทั้งหอมแม่นมสุดที่รักมาก

"นมก็คิดถึงคุณชายค่ะ รีบเข้าบ้านกันตอนนี้มีแขกมารอคุณชายอยู่น่ะค่ะ" ว่าจบนมก็จูงมือผมมาที่ห้องรับแขก

"อ่าวตาดิน มาถึงเเล้วหรอลูก"

"ครับ คุณพ่อสวัสดีครับ คุณแม่สวัสดีครับ" แล้วผมก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนนึงที่นั่งยิ้มให้ผม 

"สวัสดีดีค่ะ พี่ดิน จำน้ำได้ไหมค่ะ" ผมยกมือรับไหว้เธอ

"อ่อครับ โตขึ้นเยอะเลยน่ะเรา" เธอเป็นลูกประธานของห้างใหญ่ เราเคยเจอกันตอนไปร่วมงานเลี้ยงของคุณพ่อเขา

"หนูน้ำอย่าพึ่งกลับนะลูก เดี๋ยวแม่มีเรื่องจะคุยกับหนูต่อน่ะจ๊ะ"

"ได้ค่ะคุณแม่"

"ไปลูก ไปนั่งทานของว่างในห้องอาหาร ไปตาดิน" คุณแม่พาแขกไปยังห้องอาหาร


"นี้ค่ะคุณผู้หญิง...นี้ค่ะคุณชาย" นมเอาของว่างมาวางไว้บนโต๊ะข้างหน้าผม

"ขอบคุณครับบบ" ผมยิ้มให้กับนม

"ตาดิน แม่มีเรื่องจะพูดด้วยน่ะลูก" แม่พูดแล้วหันไปสบตากับน้ำ

"ว่าไงหรอครับ" 

"แม่ตัดสินใจแล้วว่าแม่จะให้ดินหมั่นกับหนูน้ำ" 

เคร้ง!!

ผมทำช้อนหลุดมือทันที
"เอ่ออ...ขอโทษครับ"

"ว่าไงลูก หืออ ไหนๆลูกก็ยังไม่มีแฟนนิ แม่ก็เลยอยากให้ดินได้มีใครมาเป็นคู่ครองชีวิตบ้าง"

"แต่แม่ครับคือผม...เอ่อ...........ช่างมันเถอะครับ" ผมก็อยากจะปฏิเสธน่ะแต่ผมไม่มีเหตุผลอะไรที่จะคัดค้านคุณแม่น่ะสิ

"งั้นถ้าลูกไม่มีอะไจะพูดเดี๋ยวแม่ไปหาฤกษ์ยามวันหมั่นน่ะลูก" ผมไม่มีปัญหาอะไรน่ะก็เลยตอบตกลง

"ครับ" แต่ทำไมน่ะ ใจผมมันหน่วงๆยังไงไม่รู้ ทั้งๆที่ไม่มีอะไรติดขัด
.
.
.


หลังจากคุยกันเรียบร้อย คุณแม่ท่านก็เลยให้ผมมาส่งน้ำที่บ้าน ด้วยเหตุผลว่าน้องเป็นผู้หญิงขับรถกลับบ้านคนเดียวกลางค่ำกลางคืนเดี๋ยวโดนฉุด ผมก็ไม่อยากจะทักท้วงคุณแม่ซะเท่าไร ผมก็พาน้องไปขึ้นรถ

"พี่พอร์ชเรียนที่ไหนหรอค่ะ?" เสียงใสถามขึ้น หลังจากที่ผมขับออกมาจากรั้วบ้าน

"พี่เรียนที่มหา'ลัย RTE น่ะครับ"

"หรอค่ะ น้ำอยากไปเรียนที่นั้นบ้างจัง"

"ครับ" ผมตอบแบบตัดบท แล้วก็ไม่ได้คุยอ่ะไรกับเธอเลย

ขับรถมาได้สักพักก็ถึงที่หมาย ผมจอดรถหน้าบ้านของน้ำ
"ขอบคุณน่ะค่ะที่รับเรื่องงานหมั่น"

"อ่อครับ" ผมตอบยิ้มๆให้

"กลับดีๆน่ะค่ะ" แล้วเธอก็เดินเข้าบ้านไป

~ติ้ง ติ้งงง ติ้ง ติ้งงง~ 
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นระหว่างทางกลับบ้าน  'เส้นด้าย'  จะโทรมาทำไมน่ะ!

"อะไร!" ผมรับสายแบบใส่อารมณ์นิดหน่อย

//อึก ยะ อยู่ไหนหรอฮ่ะ// เหงาหรือไงถึงโทรมาถาม มันเป็นอย่างเงี้ยแหละครับ เวลามันเหงามักโทรหาผม

"จะถามทำไม! มึงเหงามากก็ไปอยู่กับพี่ชายสุดที่รักมึงโน้น" อารมณ์ดีผมหายวับไปเลยครับ เมื่อคิดถึงภาพเหตุการณ์นั้น

//ฮึก ฮึกก ทะ ทำไมละฮ่ะ ด้ายทำไรให้พี่ดินโกรธ ฮึก ฮือออ// ขึ้นเสียงหน่อยก็ร้องตลอดเลย มึงต้องง้อกูน่ะ ไม่ใช่มาทำน้ำเสียงแบบนี้ให้กูมาง้อ

"..............."

"พี่ดิน ฮึก ก"ด้ายเรียกผมอีกครั้ง

"ป่าว แล้วจะโทรมาทำไม" พอมันร้องก็ต้องอ่อนให้มัน ร้องที่ไรผมฟังมันไม่รู้เรื่อง

//เขาเป็น พะ พี่ชายด้าย ฮึก ฮึกก จริงๆน่ะ พี่ชายข้าง ฮึก ข้างบ้านจริงๆ ฮือออ เชื่อด้าย เชื่อด้ายน่ะ ฮือออ//
มันร้องไห้ไปอธิบายไป

"เออ โทรมาแค่นี้ใช่ไหมกูจะได้วาง"

//ไม่ๆๆ ฮึก อย่าพึ่งวางน่ะ!!// ผมไม่วางสายหรอกแกล้งเฉยๆ รู้อยู่เวลามันร้องจะหยุดยากเลยอยากแหย่เล่น

"แล้วจะร้องไห้ทำไม" 

//ดะ ด้าย กลัวพี่โกรธ ฮึก ฮึกก เลยโทรมาหา อึก แล้วพี่ดินก็ขึ้นเสียง สะ ใส่ด้าย ฮืออออ// พูดจบก็ร้องต่อ

"เออ ไม่ต้องร้องไปนอนได้แล้ว กูจะกลับบ้าน" 

//ไม่ๆๆ ไม่เอากลับมานี้ ฮือออ กลับมานี้หน่อย ด้ายเหงา ฮืออออ ด้ายไม่อยากอยู่คนเดียว// แล้วก็มาอ้อนอย่างเงี้ย เฮ้อออ

"เออๆ เดี๋ยวไปหา แค่นี้น่ะ" 

//ไม่เอา!! ฮือออออ คุยกับด้ายจนถึงห้องน่ะ!// ผมกำลังจะวางสาย ไอ่ด้ายมันก็ตะโกนออกมา หูกูแทบแตกห่ารากนี้!

"ให้กูโทรบอกแม่กูก่อนได้ไหม แล้วเดี๋ยวโทรกลับ" 

//โทรน่ะ อย่าลืม ฮึก ฮึกก//

"เอออ" รีบวางสายก่อนจะโทรหาคุณแม่

"คุณแม่ วันนี้ผมกลับคอนโดก่อนนครับ"

"ทำไมละตาดิน ไหนบอกจะนอนกับแม่ไง"

พอดีผมลืมตากผ้านะครับ" เหตุผลผมนี้ปัญญาอ่อนฉิบหาย

//อ่าวหรอจ๊ะ งั้นว่างๆมาหาแม่บ้างน่ะลูก แล้วก็ขับรถดีๆละ อย่างขับเร็วให้มันมากแม่เป็นห่วง// คุณแม่ยังเชื่อผมอีกหรอครับ??

"ครับ ฝันดีน่ะครับ" รีบวางสายก่อนจะโทรกลับไปหาไอ่ด้ายมัน

ตื้ดดดดดด ตื้ดดดดดดด
"ฮัลโหล ด้าย"
//ฮืออออออออออ ทำไมโทรมาช้า!!// กูเร็วที่สุดแล้วน่ะเว้ยยย

"กูก็โทรมาแล้วไง จะอะไรอีกละ?!?"

"ก็แล้วทำไม ฮึก ต้องโทรมาหาด้ายช้าด้วยละ!!" แล้วมึงจะตะโกนทำห่าไร

"นี้! จะอะไรนักหนาว่ะ กูก็รีบที่สุดแหละ พ่อแม่กูก็ไม่ใช่เร่งกูจัง เป็นแค่น้องอย่าเยอะขอร้อ..... ตู้ดดดดด"
อยู่ๆสัญญาณก็ตัด เป็นอีกละแม่ง! ผมรีบโทรกลับหามันอีกครั้งแต่มันก็ไม่รับ
โอ้ยยยปวดหัวกับมันแหละน่ะ เมื่อกี้ยังไม่ให้ผมวางสายเลยน่ะ ที่งี้มาตัดสายทิ้ง เดี๋ยวเจอกูแล้วมึงจะหนาว กล้ามากน่ะสั่งกูให้ทำแล้วเสือกตัดสายกูทิ้ง

ร่างสูงรีบขับรถกลับมายังคอนโดทันที เมื่อขึ้นลิฟท์มาก็ตรงไปยังห้องร่างบาง

อ๊อดดด อ๊อดดดด
"ด้าย! เปิดประตูดิว่ะ"

"..........." ไม่มีเสียงตอบรับจากร่างบาง

"มึงไม่เปิดเองน่ะ งั้นกูกลับห้องแหละไม่ต้องเสือกโทรมาหากูอีกละ!"

ชอบทำตัวงี่เง่า สั่งผมทำทุกอย่าง พอผมไม่ทำให้ก็จะร้องไห้อย่างเดียว ตกลงนี้เป็นน้องหรือเป็นแม่ว่ะจะเอาอะไร ก็ต้องเอาให้ได้ทุกอย่าง นี้ถ้าไม่สงสารนี้ผมเตะแม่งไปไกลแหละ โทษฐานเข้ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตผม เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมค่อยรับมันไปมหา'ลัย เราคงได้คุยกันให้รู้เรื่อง

[4559]

สงสารทั้งคู่  ด้ายตัดใจเหอะ  ไปซบอกพอชดีก่า

[สายลมที่หวังดี]

ดินนี่ก็สับสน ไม่ชอบด้ายแต่เหมือนหึง ไม่ได้ชอบน้ำแต่ยอมหมั้น

[Melonlove]

ไม่อยากให้ดินคู่กับด้ายเลยอ่ะ  รังเกลียดกันขนาดนั้น   ไม่พอยังโลเล ไม่คู่ควร  ต่อไปยังต้องเจ็บเพราะดินอีกทะไหร่  รีเควสขอพี่ข้างบ้านแทนได้มิ ดูอบอุ่นดี   

[nicksrisat]

เชียร์พี่พอร์ชเลยดีกว่า

[inkk2]

[chapter 5 หลบหน้า




เมื้อคืนพี่ดินมาเรียกให้ผมเปิดประตู แต่ผมไม่ยอมไปเปิดเอาแต่เก็บตัวเงียบอยู่ในห้อง นอนร้องไห้อย่างเดียวทั้งคืน

และผมก็ตื่นเช้ามาพร้อมกับตาที่บวมอย่างหนัก ผมเดินออกมายังห้องครัวเปิดตู้เย็นเอาน้ำแข็งออกมาประคบตาไว้ ก่อนจะเดินมานั่งบนโซฟา นึกถึงคำพูดที่พี่เขาพูดมันทำร้ายจิตใจผมมากเกินไป 'เป็นแค่น้องอย่าเยอะ' งั้นหรอ
แค่คิดน้ำตาก็ไหล ฮึก.... นั่งร้องไห้ต่อ
 วันนี้ผมกับพี่ดินมีเรียนบ่ายเหมือนกัน แต่ผมจะไม่ไปเรียน จะไม่ยอมเจอหน้าพี่มันทั้งวัน ผมจะอยู่ในห้องนี้จนกว่าจะทำใจได้และพร้อมที่จะเจอหน้าพี่ดินได้

ก๊อก ก๊อก ก๊อก! เสียงเคาะประตูเสียงดังทำให้ผมหันไปมอง
"ด้ายยย! กูจะไปเรียนแล้ว แต่งตัวเสร็จยังว่ะ" แค่เสียงพี่เขาก็ทำให้ผมร้องไห้หนักกว่าเดิม

"ฮือออออ" ผมไม่ยอมตอบพี่เขา เอาแต่ร้องไห้อยู่ในห้องนอนอย่างเดียว

ปึง!! ปึงๆๆ

"ด้าย! อย่าช้าให้เร็วเลยกูมีเรียนน่ะเว้ย" ผมก็ไม่ตอบพี่เขา

"............."

"เป็นเหี้ยไรว่ะ เมื่อคืนก็ตัดสายกู แล้วนี้ไม่ตอบกูอีก"

"............." ผมนั่งเม้มปากเอาไว้

"กูไม่รอแล้วน่ะ อย่าลืมไปเรียนด้วยล่ะ" จะไปก็ไปเลย ไปให้ไกลๆ ฮือออ

~ติ้ง ติ้งงง ติ้ง ติ้งงง~
ผมมองไปที่หน้าจอ 'พี่พอร์ช'

"ฮะ ฮัลโหล ฮึก ฮึกก"

//ตัวเล็กทำไรอยู่ครับ//

"นอน อึก อยู่ฮ่ะ" พยายามควบคุมเสียง

//เป็นไร// พี่พอร์ชพูดเสียงนิ่ง

"ฮึก ฮืออออออ พี่พอร์ชมา หะ หาด้ายหน่อย ฮืออออ"

//ตัวเล็กเป็นไร! ใครทำให้ร้องไห้//

"ฮือออ ป่าว ดะ ด้าย ฮึก แค่ปวดหัวนิดหน่อย พี่พอร์ชมาหาด้ายหน่อย" ถ้าบอกว่าพี่ดินทำก็กลัวพี่พอร์ชไปรุ่มกระทืบ

//โอเค เดี๋ยวพี่ซื้อยาเข้าไปให้น่ะ หยุดร้องได้แล้วครับคนดี//

"อือ ฮึก"

~ติ้ง ติ้งงง ติ้ง ติ้งงง~
วางสายจากพี่พอร์ชได้แปปเดียวเลย์ก็โทรมา
"ฮะ ฮัลโหล...เลย์" ผมพยายามไม่ให้เสียงตัวเองสั้นไปมากกว่านี้ ผมไม่อยากให้เลย์เป็นห่วง

//เป็นไร// เลย์ถามเสียงนิ่ง

"ปะ ป่าว ฮึก ฮึกก" กลั่นไว้ไม่อยู่

//เป็นอะไร!!!// เสียงจากปลายสายตะคอกออกมาเสียงดัง

"ฮืออออออ ฮึก ฮือออออ"

//กูถามว่าเป็นไร// เสียงอ่อนลงจากเดิม

"ป่าวว อึก"

//แล้วทำไมไม่มาเรียน พี่ดินบอกว่าไปหาที่ห้องแล้วแต่มึงไม่ตอบ// จะพูดชื่อพี่มันมาทำไมมมม

"ฮือออออ"

//จะร้องทำไม ใครทำไรหรือป่าว// ลย์ถามผมอีกครั้ง

"ป่าว ไม่ ฮึก ไม่มีใครทำ" 

//งั้นนอนพักซะ จะร้องทำไม ไม่ต้องมาเรียนแหละเดี๋ยวกูให้พวกไอ่ลันจดงานมาให้ นอนซะแค่นี้น่ะ//

"อือ ฮึก" ผมวางสายจากเลย์ทันที
 ตอนนี้ผมยังไม่อยากเจอหน้าพี่ดินที่สุด เพราะผมกลัวว่าตัวเองจะทำตัวงี่เง่าเกินไปจนทำให้พี่เขารำคาญ มันอาจจะเป็นคำพูดที่ใครฟังแล้วดูไม่เจ็บ แต่สำหรับผมมันเจ็บมาก ใครจะไปทนได้หล่ะในเมื่อคนที่แอบชอบดันมาพูดคำนี้...ยิ่งคิดน้ำตายิ่งไหล ถ้าการชอบใครสักคนแล้วมันทำให้ตัวเองเหนื่อยขนาดนี้ผมควรเลิกชอบพี่เขาดีไหมฮ่ะ แต่ผมก็ทนไม่ได้ถ้าเห็นพี่ดินไปคบกับคนอื่นไปมีความสุขกับคนอื่นที่มันไม่ใช่ผม........หลังจากที่เอาแต่ร้องไห้ไม่หยุด ผมก็หลับไปเพราะความเหนื่อย




[talk : Din]

ไอ่ด้ายมันเป็นไรของมันว่ะ โทรไปก็ไม่รับจะพามาส่งม.ก็ไม่ยอม เคาะห้องตั้งนานก็ไม่ตอบ
พอไปถามไอ่เลย์ ไอ่เลย์ก็ไม่รู้เรื่องอีก แม่งหลบหน้าผมป่ะเนี้ย ทุกทีมันจะรีบมาหาผมที่ห้องตลอดเลยน่ะ เพราะมันกลัวผมไม่ไปส่ง แต่วันนี้มันมาแปลก ผมรอมันตั้งนานแต่มันไม่ยอมมาที่ห้องผมสักทีจนผมต้องเดินไปเคาะประตูเรียกที่ห้อง แต่ก็เหมือนพูดคนเดียวอ่ะครับ เพราะไม่มีเสียงตอบกลับจากคนตัวเล็กเลย จะเป็นอะไรหรือป่าว

"ดินมึงเป็นไรเนี้ย กูเห็นอารมณ์เสียตั้งแต่มาแหละ" ทามไทมันถามผม ที่ตอนนี้นั่งทำหน้านิ่งคิ้วขมวดอยู่บนม้าหินอ่อนหน้าคณะ

"กูก็ไม่รู้ว่ะ"

"เอ้า! ไอ่นี้อารมณ์อยากอ่อว่ะ ฮ่าาา" ไอ่หยวนมึงอย่ากวนกูไอ่สัสนี้!!

"พี่ดิน!" เสียงตะโกนของไอ่เลย์ที่เดินออกมาจากโต๊ะตัวเอง เดินมาทางผม

"อะไร! จะตะโกนหาพ่องหรอ!" 

"ไปทำไรไอ่ด้ายมัน!"

ควับ!!

หันมามองทั้งกลุ่มเลยครับ
"ทำห่าไรกูยังไม่ได้ทำไรมันเลย"

"ไม่ได้ทำแล้วมันจะร้องไห้ทำไม!"

"นี้กูรุ่นพี่น่ะเว้ยย! จะมาขึ้นเสียงกับกูทำไมเนี้ย"

"ก็มันร้องไห้เสียงดังเลยตอนผมโทรไป!"

"แล้วกูจะรู้ไหมเนี้ย กูยังไม่ได้ทำเหี้ยไรมันเลย เมื่อวานคุยโทรศัพท์ดีๆ มันก็ตัดสายกูเอง พอกูโทรกลับแม่งก็ไม่รับ ก่อนมานี้กูไปเรียกมันแล้วแต่แม่งเสือกเงียบเอง" ผมหันไปหาพวกไอ่กวาง ผมก็ว่าผมไม่ได้ทำไรน่ะเว้ย

"ห่านี้แล้วมึงก็เสือกทิ้งมันไว้ในห้องคนเดียวเนี้ยน่ะ!?!" ไอ่ม่านหันมาด่าผม

"ก็แล้วจะให้กูยืนเคาะประตูอยู่นั้นหรือไง ไอ่สัส!! ไอ่ด้ายแม่งไม่ยอมเปิดประตูให้กู!"

"ก็แล้วถ้าน้องมันเป็นไรขึ้นมา แต่มึงเสือกทิ้งน้องไว้ตายคาห้องเงี้ยหล่ะ!" ตายพ่องมึงสิ ไอ่ห่าไฟต์

พรึบ!! เลย์เดินเข้ามาจับไหล่ผมแล้วพูดขึ้น
"ถ้าเพื่อนผมเป็นไรไปน่ะ แม้พี่จะเป็นรุ่นพี่ผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน"

"หึหึ! คิดว่ากูยอมหรอไอ่สัสเลย์ ไงมึงก็สู้กูไม่ได้หรอก"

"ผมรู้ว่าพี่เก่ง แต่พี่ก็รู้ว่าถ้าเรื่องเพื่อนผมสู้ตาย" ไอ่เลย์มันก็เงี้ยแหละครับ มันรักเพื่อนมากกว่าชีวิตมันอีก
 เมื่อเดือนก่อนไอ่ลันดันไปมีเรื่องกับเด็กวัยรุ่นหน้าผับ TJ พวกนั้นกำลังกระทืบไอ่ลันอยู่ แต่ไอ่เลย์ดันไปเห็นเข้า แม่งของขึ้นไล่กระทืบไอ่พวกเด็กเวรนั้นจนเข้าโรงบาลไปเลย ไอ่เลย์มันนี้มันไม่ยอมหรอกน่ะครับถ้าใครมาทำร้ายเพื่อนมัน  มันรักเพื่อนมันทุกคนมาก เอาง่ายๆเพื่อนข้าใครอย่าแตะ หึหึ

"มึงนี้ก็บ้า! ไอ่ด้ายมันก็น้องกูจะให้กูไปทำไรมันล่ะ"
"หึ!น้องงั้นหรอ" เออก็น้องไงมึงเห็นเป็นห่าไรล่ะ "ถ้าพี่คิดว่ามันเป็นได้แค่น้อง ผมก็ควรไปบอกมันสิน่ะครับ หึหึ!" มันหยักไหล่ก่อนจะนั่งลงข้างไอ่หยวน

"เออมึง! ป่านนี้ไม่รู้น้องเป็นไงบ้าง มึงก็รีบกลับไปดูมันดิ มัวแต่เถียงกันอยู่เนี้ย!" ไอ่กวางตะโกนขึ้นมา

"เออพวกมึงงั้นกูไม่เรียนแหละสัส กูไปดูไอ่ด้ายมันก่อน ชักตายคาห้องแล้วมั้งป่านเนี้ย หน้าที่กูก็ไม่ใช่เสือกให้กูไปดูมันอีกแม่ง"

"ก็น้องไม่ใช่หรือไง พี่พูดเองนิพี่ดิน หึ!"

"ก็น้องไง กูไม่คิดเป็นอย่างอื่นหรอก" ผม แสยะยิ้มให้ไอ่เลย์ ก่อนจะเดินไปที่รถแล้วขับกลับไปยังคอนโด

**********************************
วันนี้ด่นสดเลย ไม่ได้ตรวจคำด้วยเจอแล้วบอกด้วยน่ะค่ะ

[ben]

เราว่าด้ายทำตัวน่ารำคานจิงๆนั่นแหละ งี่เง่า นิดๆหน่อยๆก็ร้อง พอเหงาก็โทจิก รำคานมากกว่าสงสาร เราสงสารพอร์ชมากกว่าดูจะคิดกับด้ายมากกว่าน้องข้างบ้าน....

[imvodka]

นางเอกนิสัยเด็กเกิ๊น งอแง ดินก็อารมณ์ร้อน เห้อ

[สายลมที่หวังดี]

ขี้งอนก็ดี ดินจะได้รู้ตัวสักที แต่อย่ามากเดี๋ยวเค้ารำคาญนะจ๊ะหนูด้าย

[wavalove]

 

รอดู  ดิน  ปะทะ  พอร์ชชชชชชชชชชช

 

[EARTHYSS :)]

บอกตรงๆด้ายทำตัวดูโคตรโง่ ถ้าไม่รักตัวเองก่อนแล้วจะอยู่ได้ยังไง ทำขนาดนี้แล้วมันไม่ได้ผลก็พอซะเถอะ จากที่มันดูน่ารักมันจะดูไร้ค่าไปเลย

[Mouse2U]

แค่น้องหราาาาาา~    ซึนนะดิน

[imtawill]

  สงสารด้ายจังง  หน่วงมากกก
  รีบมาต่อนะ