หัวข้อ: Love You My Brother แอบรักพี่ชายข้างห้อง♡♡♡ อัพตอนที่ 31 (01-07-15)

[iceman555]

ง่าาา. สงสารด้ายอะ. อีพี่ดินเมื่อไหร่จะรู้ใจตัวเอง. 

[rogerr]

สงสารด้ายอะ  จะรอนะคนแต่ง

[parismewsanmusic]

ค้างงงง

[Mouse2U]

  สั้นจุง

โว๊ะ! ด้ายตัดใจเหอะบอกเลย! รักคนที่เห็นค่าเราดีกว่า!! แล้วแกก็อย่ามาวอแวกับน้องอีกนะอิพี่ดิน.

สะกิดอิพี่ดินออกจากธธรรมเนียบพระเอกค่ะ.ชิ! 

[สายลมที่หวังดี]

เพลียอิพี่ดินจะได้กันอยู่และตัวเองยังไม่รู้ใจตัวเองอีก อยากจะบ้า

[imvodka]

 

[inkk2]

chapter 11 [Night & Kan]




[talk : Night]

"แม่งเอ้ย! ไอ้เตี้ยนั้นเห็นตัวเล็กๆ มือแม่งอย่างหนักเลย"
ไนท์บ่นออกมา ขณะที่ตัวเองให้เพื่อนทำแผลให้หลังจากที่มีเรื่องกันเมื่อคืน

"กลับมาแทนที่จะทำแผลก่อน เสือกมานั่งแดกเหล้าที่ห้องต่ออีก" กอล์ฟพูดขึ้น

"มึงคิดว่ากูมีอารมณ์มานั่งทำแผลไหมล่ะ โอ้ยย!! มึงทำเบาๆหน่อยดิไอ้กราฟแม่ง หน้าคนไม่ใช่หนังควายทำซะแรงเลย!"

"หน้ามึงควรไปศัลยกรรมใหม่น่ะสัส คิ้วแตก ปากแตก หน้ามีแต่รอยช้ำ หึ" กราฟพูดขึ้น

"เออกูก็ว่างั้นแหละ ดีไม่ดีตัดหัวทิ้งเลยเหอะ หึหึหึ" กอล์ฟเสริมขึ้น

"ศัลยกรรมหน้ามึงเองเหอะ หน้ามึงไม่ได้ดีกว่าหนังตีนกูเลย ไอ้สัสกราฟ" ไนท์ด่าร่างโปร่งตรงหน้าก่อนหันไปมองกอล์ฟด้วยสายตาฆาตแค้น

"อย่างน้อยกูก็ดูดีกว่าไอ้กอล์ฟมัน เหอะ!"

"นี้คือด่ากูป่ะ? เดี๋ยวมึงเจอตีนหรอกครับเพื่อนรัก" กอล์ฟเดินมาเอามือคล้องคอกราฟแล้วกดหัวกราฟมาขยี้

"สัส! หัวกูยุ่งเลยไอ้เหี้ยนี้ ไปไกลๆตีนกูเลยไปแม่ง" ร่างโปร่งออกปากไล่ ก่อนจัดทรงผมตัวเอง

"พวกมึงช่วยไปทะเลาะกันไกลๆตีนกูได้ไหม รู้สึกว่าตอนนี้มันกระตุกอยากเอาไปแนบหน้าคน" ไนท์บอกออกไปอย่างรำคาญเพื่อน

"งั้นเราไปที่ห้องนอนกันดีกว่าครับที่รัก" กอล์ฟหยอกล้อเพื่อน

"เหี้ยเหอะ!! กูกลับก่อนน่ะไอ้ไนท์ เบื่อคนแถวนี้แม่งชอบทำตัวเป็นหมาตะกุยขาคนเล่นอยู่เนี้ย!" กราฟบอกลาเพื่อน

"เออไปเหอะ กูอุดส่าออกปากไล่แหละ" ไนท์พูด

"มึงว่าใครเป็นหมา! เดี๋ยวมึงโดนจากตะกุยขา เป็นเลียแข้งเลียขาให้เข่าอ่อนเลยมึง หึ!" ไอ้เหี้ยพวกนี้ชอบกวนตีนกันเองน่ะครับแม่ง คนอื่นเสือกไม่กวน ดันกวนกันเองสองคนปัญญาอ่อนสัส

"เลียพ่องมึงอ่ะ!!" ไอ้กราฟตะโกนด่ากอล์ฟเสียงดังลั่นห้อง ก่อนจะเดินลงส้นเท้าไปยังหน้าประตู

(- -*)คิ้วกูกระตุกเลย ตีนกูก็กระตุกด้วย เมื่อไรจะไปห่ะ! ไอ้พวกเหี้ยทั้งหลาย!!

"เออกูไปก็ได้แม่ง ไม่ต้องทำหน้างั้นเลย เพื่อนเหี้ยไรชอบไล่เพื่อนตัวเองออกจากห้อง มึงก็ไปสักทีเถอะ ใส่ยากใส่เย็นจังน่ะรองเท้าเนี้ย เดี๋ยวกูก็ให้เดินตีนเปล่าซะเลยไอ้สัสนี้"  ไอ้กอล์ฟหันมาพูดกับผมก่อนจะเดินไปหาไอ้กราฟที่ตอนนี้นั่งเงอะงะอยู่ที่พื้นเพื่อใส่รองเท้าของตัวเอง แต่ไอ้กอล์ฟก็ย่อตัวลงนั่งยองๆ แล้วสวมรองเท้าให้ไอ้กราฟ ก่อนจะออกจากห้องไป ผมเห็นภาพนี้ประจำจนชินแหละ ตอนแรกก็เข้าใจผิดคิดว่ามันชอบกันแต่ดูจากนิสัยไอ้กอล์ฟนี้คงไม่ได้ชอบไอ้กราฟมัน แม่งชอบล่อหญิงจะตายห่าไม่มีทางจะไปเอาไอ้กราฟหรอก แต่ถ้าพวกมันจะชอบกันจริงๆผมก็ไม่ว่าอะไรน่ะครับ เพราะถือว่ามันเลือกที่จะรักกันเอง ซึ่งผมไม่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์มัน ผมไม่นิยม 3p จบน่ะ หึหึหึ


หลังจากที่พวกมันออกจากห้องผมไปได้สักพัก ผมก็เดินเข้ามายังห้องครัวเพื่อหาอะไรมากิน
"ซี๊ดด..เจ็บชิบหายเลยแม่ง" ไนท์ครางออกมาด้วยความเจ็บปากที่แตก

"อย่าให้กูเจอหน้าน่ะมึง.. กูจะล่อให้หายซ่าเลยค่อยดู" แม่งไม่แดกแหละ เจ็บปาก
 ร่างสูงวางมือจากอาหารก่อนจะเดินมายังห้องนอนเพื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาหาใครสักคน
"โหล เออไอ้กรมึงหาให้กูเจอยัง"

//มึงจะเอาไปทำไมว่ะ//

"กูมีเรื่องนิดหน่อยเดียวกูเคลียเอง"

//เจอแหละ แม่งอยู่มหา'ลัย W คณะนิเทศศาสตร์ทั้งสามคนเลยแต่เรียนคนละสาขา ส่วนบ้านอยู่ที่.............. กูหาได้แค่นี้//

"เออขอบใจมากมึง"

//เออ แค่นี้ก่อนพอดีกูมีงานต้องทำ//

"อืม เจอกันวันหลังมึง" หึ คิดว่าแค่นี้มันจะจบหรอมึงได้เจอกูแน่ ไนท์วางสายจากเพื่อนก่อนจะหยิบกุญแจรถออกจากห้องไป




[talk : kan]

ร่างเล็กกำลังวุ่นอยู่กับการทำอาหารเที่ยงให้กับครอบครัว

"พี่หยกไม่ต้องช่วยก็ได้ ผมทำเองได้ครับ พี่ไปพักเถอะทำงานหลายอย่างตั้งแต่เช้าแหละ" ร่างบางเอ่ยขึ้น

"ไม่เป็นไรค่ะคุณหนู เดี๋ยวพี่ทำเองก็ได้ คูณหนูไปรอที่ห้องอาหารเลยน่ะค่ะ" สาวใช้รีบเดินมาหยิบตะหลิวออกจากมือ

"เอ่อ..ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมทำกับข้าวเสร็จแล้วจะออกไปข้างนอกน่ะครับ ไม่ได้ทานข้าวด้วย"

"ทำไมกันล่ะค่ะ ตัวคุณหนูยิ่งนิดเดียวอยู่ น่าจะทานสักหน่อยน่ะค่ะ" สาวใช้ถามอย่างเป็นห่วง

"ก็ผมไม่ค่อยหิวเท่าไรน่ะครับ นี้กะว่าจะออกไปซื้อของใช้ส่วนตัวนิดหน่อยมันใกล้จะหมดแล้วครับ"

"ให้พี่ไปซื้อให้ไหมค่ะ?"

"อ่อไม่เป็นไรครับ แหะๆ พอดีผมอยากไปเดินเล่นด้วยน่ะครับ" ผมพูดไปหัวเราะไป

"งั้นก็ไปเลยก็ได้ค่ะเดี๋ยวที่เหลือพี่ทำเอง"

"เอางั้นก็ได้ครับ ขอบคุณน่ะคร้าบบ"
ผมยิ้มให้พี่หยกก่อนจะหยิบกระเป๋าตัง เดินออกไปหน้าบ้านเพื่อไปหาแม่ที่หนั่งอยู่ที่สวน

"แม่..ฟอด!..กานออกไปข้างนอกน่ะ" ผมเดินไปกอดด้านหลังก่อนจะหอมแก้มท่านนึงที ชื่นใจคนหล่อจริงๆ ฮ่าๆๆๆ แม่เอื้อมมือมาวางไว้บนหัวแล้วลูบเบาๆ

"จะไปไหนล่ะ หืมม?"

"เดินเล่นที่ห้างใกล้นี้เองครับ"

"งั้นก็รีบไปรีบกลับ แต่ถ้าจะไปไหนต่อก็โทรบอกแม่ด้วย แม่จะได้ไม่ห่วง"

"คร้าบบบ รักที่สุดเลยคนนี้ ฟอด!" ผมหอมแก้มท่านอีกที ก่อนจะเดินไปเรียกแท็กซี่หน้าปากซอย แล้วตรงไปยังห้างใกล้ๆบ้าน เดินทางไม่ถึง15นาทีก็ถึงที่หมาย

"จอดตรงนี้แหละครับ" ร่างบางบอกให้รถหยุดก่อนจะควานหาตังในกระเป๋า

ผลัวะ! เสียงเปิดประตูรถ ก่อนจะมีมือหนาเข้ามาดึงร่างบางออกจากรถ พร้อมกับโยนเงินให้คนขับแท็กซี่

"อ่ะนี้! ไม่ต้องทอน" ว่าจบก็ดึงร่างบางที่ยังไม่ทันตั้งตัวอะไรเลยไปที่รถ ก่อนจะจับยัดเข้าไปทางด้านคนขับ แล้วไนท์ก็ตามเข้ามาแล้วขับรถออกไป

"โอ้ยยย! นี้มันอะไรกันอ่ะ มึงเป็นใครทำอย่างนี้กับกูทำไม!!" ร่างบางโวยวายออกมาเสียงดังก่อนจะหันไปมองหน้าคนที่ฉุดตัวเองมา ก่อนจะชะงัก
"นะ...นี้มึง! คนที่เจอที่ผับหนิ" ร่างเล็กตกใจเมื่อเจอคนตรงหน้า

"หึ จำได้แล้วหรอ" ไนท์แสยะยิ้ม

"ปล่อยกูลงน่ะ! มึงจะมาฉุดกูอย่างนี้ได้ไงห่ะ!!"

"แม่งหน้าตาก็ออกจะดี ดันพูดหยาบชิบหาย"

"เสือก!! ปล่อยกูลงน่ะ ปล่อยยย!" ร่างบางพยายามจะเปิดประตูแต่เปิดไม่ออก เพราะโดนล็อคจากฝั่งคนขับ

"กูไม่เปิดมีไรไหม แล้วอยู่เงียบๆด้วยก่อนที่กูจะอารมณ์เสีย" ไนท์หันไปมองหน้าก่อนจะหันกลับมาสนใจขับรถต่อ

ตุบ ตับ ตุบ ตับ!
ร่างบางอยู่ไม่สุข ระดมทุบที่ไหล่ซ้ายของไนท์อย่างแรง
"ปล่อยกูลงเดียวนี้น่ะ!! มึงจะพากูไปไหน! กูบอกให้ปล่อยไงเล่า!" ร่างบางพูดไปด้วยทุบไหล่ร่างสูงไปด้วย

เอี๊อดดด รถเบรกกระทันหันทำให้ร่างเล็กเสียหลักหัวเกือบจนคอนโซลหน้ารถ

"เหี้ยเอ้ย!! กูเจ็บน่ะเว้ย" ไนท์ตะโกนเสียงดัง เมื่อพูดจบก็รวบมือร่างบางเอาไว้ก่อนจะหันหลังไปหยิบเนคไทมามัดมือมัดปากร่างบางเอาไว้

"อ่อยอูเอี๋ยวอี้เอยอ่ะ! อืออออออ(ปล่อยกูเดี๋ยวนี้เลยน่ะ!)" ร่างบางพยายามแกะเนคไทออกจากมือ แต่ก็แกะไม่ออก

"กูไม่ปล่อย เพราะวันนี้กูมีเรื่องสนุกๆให้มึงทำ แล้วมันเรื่องอะไรที่กูต้องปล่อยมึงไปด้วยข หึหึหึ " ร่างสูงหัวเราะออกมาอย่างสะใจ ก่อนจะขับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านพักต่างอากาศ

ปัง! เสียงปิดประตูรถไนท์เดินจากรถก่อนจะเดินไปทางฝั่งที่นั่งข้างคนขับ
"อือออออ" ร่างบางยังคงไม่ยอมสยบ ไนท์อุ้มร่างบางขึ้นพาดบ่า

ปึก ปึก ปึก!
"อ่อยอูองเอี๋ยวอี้อ่ะ!!" ร่างเล็กใช้มือที่มัดทุบลงไปกลางหลัง

"เหี้ยเอ้ยนี้ขนาดโดนมัดมึงก็ยังฤทธิ์เยอะน่ะ!! มึงไม่ตายดีแน่วันนี้" ไนท์ว่าจบก็พาร่างบางตรงไปยังบ้านพัก ก่อนพาขึ้นไปยังห้องนอน เมื่อร่างบางเห็นเตียงอยู่ตรงหน้าก็ตกใจแล้วเริ่มดิ้นอย่างรุนแรงบนไหล่ของร่างสูง

"อืออออออ!!"

ตุบ

"หึ มึงฝันไปเถอะว่ามึงจะรอด" ไนท์โยนร่างบางลงบนเตียงก่อนขึ้นคร่อมบนตัว ร่างบางเบิกตากว้างก่อนจะพยายามผลักคนตรงหน้าให้ออกไป

"ไอ่เอาอ่ะ อืออออออ อึงอะอำเอี้ยไอ!!(มึงจะทำเหี้ยไร!!)"

"ทำเรื่องสนุกๆไง" ไนท์ว่าจบก่อนจะก้มหน้าซุกไซร้ซอกคอขาวของร่างตรงหน้าอย่างเมามันส์ ก่อนมือจะเอื้อมไปดึงผ้าปิดปากออก

"ไอ้เหี้ยย!! อือ!.." ร่างสูงไม่ปล่อยให้ร่างบางพูดอะไรมาก ตรงไปประกบปากเข้ากับปากเล็กๆทันที ไนท์ทั้งดูดทั้งเลียริมฝีปากบางอย่าง

"อ๊ะ...อืออ" เสียงเล็กครางออกมาเมื่อไนท์เลื่อนมือลงมาเล่นกับยอดอกเพื่อในร่างบางยอมเปิดปากออกมาก่อนที่ไนท์จะแทรกลิ้นเข้าไปดูดซับความหวานของคนข้างหน้า จากความร้อนแรงกลายเป็นอ่อนโยน

"อือออออ" กานร้องออกมาเมื่อรู้สึกว่าตัวเองหายใจไม่ออก ร่างสูงจึงผละจากริมฝีปากบาง

ไนท์มองคนตัวเล็กตรงหน้าที่ตัวสั่น หึ 'ตอนแรกยังปากดีอยู่เลยที่อย่างนี้ทำเป็นกลัว' ไนท์คิดในใจก่อนมือจะเอื้อมไม่ปลดกางเกงร่างบางออกมา

"ไม่!! ไม่เอาน่ะปล่อยกูเดี๋ยวนี้ ไอ้เลว ไอ้สัสนรกส่งมาเกิด!!" กานตะโกนด่าออกมาก่อนจะจับกางเกงตัวเองแน่น

"หึ! ปากดีเข้าไป" ไนท์กระชากกางเกงหลุดออกมาพร้อมกับชั้นในทำให้ร่างบางตรงหน้ามีช่วงล่างที่เปลือยเปล่า ร่างเล็กเอามือมาปิดที่ของสงวนเอาไว้ ไนท์ไม่รอช้าก้มลงไปดูดชิมริมฝีปากบางอีกครั้ง ร่างสูงเอามือบีบปากเพื่อให้คนตรงหน้ายอมเปิดปากออกก่อนจะแทรกสิ้นเข้าไป เขาค่อยต่อนลิ้นเล็กๆนั้นให้จนมุมก่อนหยอกล้อกันไปมา ไนท์จูบจนร่างเล็กอ่อนระทวยยอมจูบตอบกลับมาบ้าง
'แม่งน่ารักชิบหาย จูบยังไม่เป็นก็ยังจะจูบ หึ' ไนท์คิดในใจ

"อือออ"  มือของร่างสูงเริ่มไล่ต่ำลงมาที่แกนกายด้านล่างที่ชูชันออกมา

"อ๊ะ..อื๊อ...มะ ไม่ อือ" ไนท์สาวมือรูดแกนกายขึ้นลงพร้อมก้มจูบร่างบางอย่างดูดดื่ม ก่อนไซร้ลงมายังซอกคอเนียน

"ฮ้าส์~ อึก อ๊ะ อ่าส์ ซี๊ดดด" ไนท์ใช้ริมฝีปากขบเม้มจนเกิลดรอยรอบคอของร่างบาง กานตัวสั่นไหวไปมาความรู้สึกที่ถาโถม ไนท์เริ่มออกแรงชักรูดแกนกายอย่างเร็ว เมื่อร่างเล็กเริ่มสวนเอวขึ้นมารับ
"อ๊ะะ ไม่ไหว...อื๊อ..จะออกแล้ว......อึก"
ไนท์หยุดมือกระทันหันก่อนจะลุกขึ้นนั่งเพราะอยากแกล้งร่างบาง
"หึหึหึ" ไนท์แสยะยิ้มนิดๆ กานมองไนท์ด้วยสายตาเครียดแค้น

เพลียะ!!!
 ร่างสูงตีมือกานออกทันทีเมื่อเห็นกานจะเอื้อมมือที่ถูกมันไว้ไปจับแกนกายของตัวเอง

"ฮึก..ไอ้เหี้ย..ไม่.ฮึก..กูไม่ไหวแล้ว" ร่างเล็กเริ่มสะอื้นเล็กน้อยเมื่อร่างสูงขัดอารมณ์ของตัวเอง

"หึ ขอร้องกูดีๆก่อน" ไนท์ถามร่างบางที่ตอนนี้นอนบิดตัวไปมา

"อึก..ไอ้เหี้ย!!!!" กานไม่ยอมพูดอะไรน่าเกียดแบบนั้นออกมาหรอก

"หึ งั้นมึงก็ค้างอยู่อย่างนี้แหละ" ไนท์รวบมือร่างบางขึ้นไปไว้บนหัวก่อนจะก้มลงมาเล่นกับยอดอกของร่างบางเพื่อกระตุ่นอารมณ์

"อ๊ะ อ๊ะ....อืออออ" ร่างเล็กครางกระเซ้าไปมาก่อนแอ่นอกรับสัมผัสนั้น

"จะยอมไหม พูดว่า 'พี่ไนท์ช่วยผมหน่อย' แค่นี้มันไม่ตายหรอก"

"อึก...มึงแม่ง..พะ...พี่ไนท์ช่วยผมหน่อย" ร่างบางยอมพูดเมื่อรับรู้ถึงอารมณ์ของตัวเองใกล้จะไปแล้ว

"อ๊ะ..อ๊าาาาาาาาาาาส์" ไนท์เห็นจึงก้มลงไปเลียที่ส่วนปลายแกนกายก่อนดูดแรงๆ จนร่างบางปลดปล่อยน้ำสีขาวออกมาเต็มปาก ร่างสูงกลืนกินเข้าไปอย่างไม่รังเกียจ ก่อนจะขบเม้มส่วนปลายให้ร่างบางเสียวเล่น

"อื๊ออออ ปึก!" ร่างเล็กเอามือทุบตรงอกของร่างสูง ไนท์ผละออกจากร่างเล็กก่อนจะถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมด แล้วหันไปมองร่างเล็กที่ตอนนี้เอาหมอนมาปิดหน้า ก่อนจะทำท่าจะลุก

"จะไปไหน!!"

"อ๊ะ ไอ้..เหี้ย...จะทำอะไร!" กานร้องออกมาเมื่อไนท์เอามือจับของทั้งสองข้างให้ลงไปนอนอีกครั้งก่อนจะแหกขาเรียวแยกออกจากกันจนเห็นช่องทางสีสวย ไนท์ไม่สนใจว่าร่างบางจะรู้สึกยังไง กดนิ้วยาวของตัวเองเข้าไปในช่องทางสีสวยนั้นทันทีเพื่อเบิกทางโดยไม่มีตัวช่วยใดๆ

"อ่าาาาห์....ไอ้เหี้ย.กูเจ็บ..อ๊ะ" ไนท์ยังคงกดเข้าออกเพื่อสร้างอารมณ์ให้ร่างเล็ก ร่างสูงค่อยๆก้มลงไปขบเม้มริมฝีปากก่อนไล่ไปยังหัวไหล่ขาวมนกดจูบเบาๆ

"อ๊ะ ฮ้าส์..ฮ้าส์..อ๊ะ~ เจ็บ..." รางเล็กครางกระเซ้าออกมาอย่างอดกลั่นไม่อยู่

สวบ
ไนท์ดึงนิ้วออกเมื่อรู้สึกว่าร่างเล็กพร้อมแล้ว ก่อนจะกดท่อนลำเข้าไปแทนทำให้ร่างเล็กกรีดร้องออกมาอย่างดัง

ปึก ปึก ปึก ตุบ!

"เจ็บ!..อ๊ะ ไม่.ฮึก..ไม่ไหว ฮือ...เอาออกไป..ฮืออออ"  ร่างเล็กกระหน่ำทุบลงบนอกของร่างสูงด้วยมือที่ถูกมัดเอาไว้อย่างแรง ก่อนหยดน้ำตาจะไหลรินออกมาจากตาคู่สวย

เพลียะ!! ไนท์ตีที่มือให้ออกไป

"ไอ้สัส! อย่าเกร็งแม่ง กูยัดไม่ได้"ไนท์หันไปด่าเมื่อร่างเล็กเกร็งสุดตัว

"ฮึก..ฮืออออ กูบอกเจ็บ!...อ่ะ!!!!!" ไนท์ไม่สนใจกดเข้าไปจนมิดลำ

"เหี้ยเอ้ย! ตอดกูซะเกือบแตกเลย" ไนท์สบทเบาๆออกมา

"ฮึก ฮือออ บ่อยกูไปเหอะ..ฮือออ กูทำไรให้มึง ฮึก..ทำไมมึงต้องทำกับกูอย่าง... อ๊ะ" ไนท์กระแทกส่วนเข้ามาอย่างแรงจนร่างเล็กจุก

"ไม่เคยมีใครทำกับกูอย่างนี้มาก่อน มึงเสือกมามีเรื่องกับกูเอง หึ สมควร... อืมมมม" แรงตอดรัดทำให้ไนท์ครางอย่างสุขสม

"อึก.....ฮ้าาาส์...จะ..เจ็บ..พอก่อนฮึก..ไม่ไหวแล้วเจ็บ ฮึก.." ร่างเล็กเว่าวอนอย่างทนไม่ไหว แต่ไนท์ก็ไม่สนเมื่อตัวเองก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน

"อ๊ะ อืออออ อ๊ะ อ่าาาส์ อื๊อ" ร่างสูงจับยกขาเนียนขึ้นพาดบ่าก่อนจะซอยถี่ ไนท์ก้มลงจูบปากอีกครั้งส่วนมืออีกข้างก็รูดรั้งแกนกายอย่างรวดเร็ว ร่างเล็กทำได้แต่เพียงยกมือดันอกเกร่งออกจากตัวเองแต่แรงอันน้อยนิดไม่สามารถทำอะไรคนตัวสูงได้เลย

"อ๊าาาส์......อึก.....ฮ้าส์...." ร่างเล็กระเซ้าก่อนเด้งเอวสวนขึ้นมาทำให้ร่างสูงยิ้มอย่างพอใจ

"หึ.." ร่างสูงหัวเราะออกมา

"อึก..มึงแตกสักที่เถอะ อ๊ะ...แตกมันจะได้จบกูจะไม่ได้ต้องเจอหน้ามึงอีก ฮ้าาาส์..." ร่างบางครางกระเซ้า

"หึ งั้นหรอ งั้นมึงขึ้นมาทำให้กูสิ" พอพูดจบไนท์ล้มตัวลงไปนอนด้านข้างทันทีโดยไม่ถามความสมัครใจของกานเลย ไนท์อุ้มร่างบางขึ้นมาคร่อมบนตักก่อนจะกดเอวบางลงมาทับท่อนลำที่ขณะนี้จ่อปากทาสีสวยเรียบร้อยแล้ว

"อ๊าาาาาาส์....ไอ้...เหี้ย...ปึก!" กานทุบลงบนอกเกร่งเมื่อร่างสูงสวนเอวขึ้นมาทำให้จุกไปหมด

"โยกดิ อยากเสร็จเร็วๆไม่ใช้หรอ อือออ" ร่างบางเอามือมาวางไว้บนหน้าท้องของร่างสูงก่อนจะยกตัวขึ้นและกดตัวลงมาอย่างช้าๆ เพราะรู้สึกจุกเมื่อท่านี้ทำให้ท่อนลำลงลึกกว่าเดิม ไนท์ช่วยพยุงโดยการเอามือจับไว้ที่เอวก็ช่วยร่างบางดำเนินกิจกามต่อ

"อืมมม ดีมาก"

"อ๊ะ ฮ้าาาส์...อ๊าา....อ๊ะ~" ไนท์กระแทกสวนขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าตัวเองจะไม่ไหวแล้ว

"อืมใกล้แล้ว เร็วอีกหน่อย" ไนท์บอก

"อือออ อ๊ะ ฮ้าาส์.....ฮ้าาส์" ร่างเล็กเริ่มหอบเมื่อกิจกรรมบนเตียงชั่งยาวนาน

"กูเหนื่อยพอเถอะ......อือออออ...ไม่ไหว...อ่ะ!" ไนท์ผลักให้กานลงมานอนบนเตียงอีกครั้ง ก่อนจะเป็นคนดำเนินกิจกรรมบนเตียงให้จบ

"อือออ...อ่าาาาาาาาาส์"
"อืมม....อ่าาาาาาส์" ทั้งสองคนครางออกมาอย่างสุขสม
ร่างบางปล่อยอน้ำสีขาวขุนพ้นออกมาเต็มหน้าท้องของตัวเอง ส่วนร่างสูงพ้นน้ำรักข้างใน จนล้นออกมาเปอะที่นอน

"อ่ะ!" ไนท์ถอนท่อนลำออกจากร่างบางก่อนจะลุกออกจากเตียง แล้วเดินไปอาบน้ำโดยปล่อยให้คนตัวเล็กนอนหอบอยู่ตรงนั้น

ไนท์เดินออกมาพร้อมกับกะละมังใส่น้ำพร้อมผ้าขนหนูผืนน้อยเพื่อเช็ดตัวให้ร่างบางที่ตอนนี้นอนหลับตาลงด้วยความเหนื่อย ก่อนจะแกะผ้ามัดมือออกแล้วแต่งตัวให้ร่างบาง เมื่อไนท์ทำทึกอย่างเสร็จก็เดินเอากะละมังไปเก็บที่เดิมก่อนล้มตัวลงนอนข้างๆกาน

"หึ แค่นี้ก็หลับ ถ้ามึงเจอกูทำยิ่งกว่านี้ไม่ตายคาอกกูหรือไง" ไนท์พึมพำออกมาเบาๆก่อนหลับตาลง
.
.
.
.
.
.


*****************************
มันอดไม่ได้จริงๆเลยต้องมาลง5555555555 แว๊บมาแปปเดี๋ยวแล้วก็ไป(รู้สึกNCแปลกๆเนอะ5555555) ถ้างานเสร็จเมื่อไหรจะมาต่อให้ทันที ขอบคุณน่ะค่าาา ที่ติดตาม รักคนอ่านทุกคนจุ๊บๆ

[Mouse2U]

กานชอบอ่ะดิ  ขัดขืนหน่อยเดียวเอง~
มาเร็วเคลมเร็วมากไนท์ 

[สายลมที่หวังดี]

เอิ่ม ไนท์เลวที่สุดจะปล้ำด้ายแล้วก็มาปล้ำกานต์แทน

[paew_08]

ชอบอะ อยากอ่านอีก มาต่อเร็วๆนะคะ 

เป็นกำลังใจให้

[inkk2]

chapter 12 ตัดให้ขาด




หลังจากร้องไห้อยู่นาน ผมก็กลับมาที่ห้องก่อนเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าตัวเอง แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาพี่พอร์ช ถือสายไม่นานปลายสายก็รับ

//ไงครับ//

"พี่พอร์ช...พาด้ายไปอยู่ที่เชียงใหม่สักพักได้ไหมฮะ"

//ได้ครับ พอดีช่วงนี้พี่ว่างเลย//

"งั้นหรอครับ.......... พี่พอร์ชฮ่ะ..." ผมเรียกชื่อพี่พอร์ชอีกครั้งหลังจากเงียบไปสักพัก

//ว่าไง หือ? จะให้ไปรับไหม ตอนนี้อยู่ไหนล่ะ//

"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวด้ายไปหาที่บ้านก็ได้ฮะ"

//ครับ เราเป็นไรไหม น้ำเสียงดูไม่ดีเลย// พี่พอร์ชถามออกมาอย่างเป็นห่วง

"ไม่ได้เป็นไรฮะ ด้ายแค่คิดถึงวันเก่าๆที่เราเคยอยู่ด้วยกันเท่านั้นเอง" ผมบอกปัดๆไป

//งั้นหรออ งั้นก็รีบมาเร็วๆ พี่จะได้ทำอะไรให้กิน ดีไหม//

"ก็ได้ฮะ งั่นแค่นี้ก่อนน่ะฮะด้ายกำลังเก็บของ"

//ครับบ เด็กน้อยของพี่// ผมวางสายของพี่พอร์ช ก่อนจะโทรไปหาเลย์ต่อเลย ถ้าผมหายออกไปจากบ้านดื้อๆ เลย์จะเป็นห่วงอย่างมาก

//อือ..ว่าไง//

"เลย์...ด้ายไม่ไปมหา'ลัยสักพักน่ะ ช่วยเคลียงานให้ด้วย"

//ทำไม// เลย์ถามเสียงนิ่งกว่าปกติ นี้คืออาการห่วง

"มีปัญหานิดหน่อย อย่าบอกพี่ดินน่ะถ้าด้ายพร้อมเมื่อไหรด้ายจะกลับมา"

//นี้ไปแบบไม่ได้บอกให้พี่ดินรู้หรอ//

"อือ ด้ายขอร้องอย่าบอกพี่ดินว่าด้ายอยู่ที่ไหน"

//มีปัญหาไร บอกได้ไหม// เลย์ถามด้วยน้ำเสียงอย่างเป็นห่วง ผมน้ำตาเริ่มไหลออกมา

"ฮึก......เลย์........พะ พี่ดินเขามีคู่หมั่นแล้วล่ะ...ฮึก......ด้ายทำไรไม่ได้ ฮึก นอกจากยอมตัดใจ ฮึก ก ด้ายขอเวลาน่ะ ด้ายขอเวลาสักนิดให้ทำใจได้แล้วด้ายจะกลับไป"

//แล้วจะไปอยู่ที่ไหน//

"ฮึก ด้ายจะไปอยู่กับพี่พอร์ช ที่เชียงใหม่...ด้ายจะเดินทางวันนี้เลย" ผมบอกที่อยู่ให้เลย์รู้

//อืม...ทำใจได้แล้วก็กลับมา แล้วขอให้รู้ไว้ว่ายังมีพวกกูอยู่ข้างหลังมึงน่ะเส้นด้าย//

"ฮึก ก อืม ด้ายรักเลย์น่ะ รักกานกับลันมากๆด้วย ฮึก ก ฮือออ"

//รีบกลับมาละ เดินทางปลอดภัย// เราร่ำลากันก่อนผมจะวางสาย แล้วผมก็เดินไปหยิบกระเป๋าเดินทางตรงไปยังสนามบินทันที

...แล้วพบกันใหม่น่ะฮะพี่ดิน...



[talk : Din]

"เอ่อน้ำ พอดีพี่มีธุระต้องรีบไปทำนะ อ่ะนี้บัตรเข้าชมหนังพี่ให้ พี่ไปก่อนน่ะ" หลังจากนั่งทานข้าวด้วยกันสักพักร่างสูงเริ่มอยู่ไม่สุขเมื่อคนตัวเล็กไม่ยอมกลับมาที่โต๊ะสักที ร่างสูงเลยรีบพูดรีบตัดบททันที

"อ่ะ! พี่ดินค่ะ ทำไมทิ้งกันอย่างนี้ละค่ะ พี่ดิน!" หญิงสาวตะโกนขึ้นมาเมื่อร่างสูงเดินออกจากร้านไปแล้ว

'ด้ายกลับบ้านก่อนน่ะฮะ ท้องเสีย' ข้อความที่ด้ายส่งมาหาผม ผมเห็นท่าทางมันตอนวิ่งออกไปก็รู้ทันทีว่ามันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ ผมเลยเลี่ยงที่จะอยู่ต่อกลับน้ำ เลยขับรถออกมา เพื่อไปหาไอ้ด้ายที่ห้อง

ติ่ง! เสียงลิฟท์ที่ผมกดก็ดังขึ้น ร่างเล็กที่ผมรู้จากเดินออกมาจากลิฟท์พร้อมกับกระเป๋าใบโต

พรึบบ!

"ไหนบอกท้องเสียไงแล้ว นี้อะไร!มึงจะขนของไปไหน" ผมคว้าข้อมือด้ายเอาไว้

"!!!!!!" ร่างเล็กที่พึ่งเงยหน้าขึ้นมา ก็ต้องตกใจเมื่อเจอดินกระชากข้อมือขึ้น

"กูถามว่ามึงจะไปไหน!!" ผมตะคอกออกมาเมื่อมันยังไม่ยอมพูด ผมจ้องมองมันที่ตอนนี้ยืนตัวสั่นเหมือนลูกนก

"เอ่อ.........ด้ายจะไปอยู่บ้านพี่พอร์ชสักพักนะฮะ" เมื่อร่างเล็กพูดจบก็ก้มหน้าลงติดกับอก

"ไปทำเหี้ยไร! บ้านตัวเองไม่มีหรือไง" ผมลากมันเข้าลิฟท์ทันที ผมไม่ยอมให้มันไปหรอก

"ไม่! ด้ายจะไปอยู่กับพี่พอร์ช" ร่างเล็กตะโกนออกมาพร้อมขืนตัวเองออกจากลิฟท์

"มึงกล้าไปอยู่กับเขาสองต่อสองหรอห่ะ! ชอบร้านหาผู้ชายตลอดเลยนะมึง ตัวแค่นี้มึงขัดขืนอะไรใครได้ หรือมึงไม่แน่มึงอาจจะยอมเขาก็ได้หนิ หึ! อย่าแรดให้มากกูบอกไม่ให้ไปก็คือไม่ให้ไป กลับห้อง!" ผมพยายามลากไอ้ด้ายเข้ามาในลิฟท์ก่อนจะกดขึ้นชั้นบน

"มันไม่แรงไปหน่อยหรอ  ฮึก ก คำพูดพี่น่ะ ฮึก" ร่างเล็กน้ำตาคลอเบ้าทันที ที่ได้ยินคำพูดเสียดแทงเข้ามา

"ก็ดูมึงทำตัวดิ เป็นเหี้ยไรก็เข้าหาแต่ผู้ชาย ไอ้เลย์บ้างแหละ ไอ้พอร์ชบ้างแหละ หึ! ทำอย่างเงี้ยให้กูเรียกว่าไร"

"เขาเป็นพี่ชายผมน่ะ! เขาไม่มีทางทำเรื่องอะไรแบบนั้นเด็ดขาด ส่วนเลย์พี่ดินก็รู้ว่ามันเป็นเพื่อนผมทำไมผมจะเข้าหาด้วยไม่ได้" มึงยังจะเถียงก็อีกนะ

"ก็แค่พี่ข้างบ้าน ทำอย่างกับเป็นพี่แท้ๆ หึ! ปกป้องกันเหลือเกิน" จะดูถูกกันมากเกินไปแล้วน่ะพี่ดิน

"เขาก็เหมือนพี่คนนึงของผม พี่ดินก็เหมือนพี่คนนึงของผมเหมือนกัน ทำไมต้องใส่ร้ายเขาด้วยผมไว้ใจเขาพอๆกับผมไว้ใจพี่" ร่างเล็กมองผมด้วยใบหน้าที่เปอะไปด้วยน้ำตา หึ

"กูไม่ใช่พี่มึง!!" จึก เหมือนอะไรที่แทงเขามาในหัวใจดวงน้อย ทำให้ร่างเล็กหยุดชะงักก่อนมองผมด้วยสายตาตัดพ้อ พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาหนักกว่าเดิม

เพราะอะไรไม่รู้ที่ทำให้ผมพูดคำนั้นออกไป....
"เอ่อ....." ผมได้แต่นิ่งไม่ได้พูดอะไร

"ฮึก ฮึก ก" ร่างเล็กยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาลวกๆ
"งั้นพี่ก็แค่พี่ข้างห้อง! ฮึก อย่ามาทำตัวเหมือนเป็นพ่อผม ฮึก ก ไหนๆพี่ก็ไม่ใช่พี่น้องผม ผมก็ไม่ควรไว้ใจพี่เหมือนกันและก็เลิกวุ่นวายกับชีวิตผมสักทีเถอะ!!" ร่างเล็กตะโกนออกมา มันเจ็บมากรู้ไหมกับคำพูดของพี่ ฮึก ร่างเล็กได้แต่คิดในใจ

"เออได้!! มึงพูดเองน่ะ งั้นจากนี้มึงกับกูขาดกัน"
ร่างสูงพูดจบก็เดินออกจากลิฟท์ ฮึก ดีแล้ว... ผมกับพี่จะได้จบๆกันสักที... ร่างเล็กเอื้อมมือกดลิฟท์ลงไปชั้นร่างทันที


แม่งเอ้ย!!!! พูดเหี้ยไรของกูว่ะ ร่างสูงได้แต่ยืนพิงประตูพร้อมกับทึ้งหัวตัวเองเมื่อมาถึงห้อง ผมพูดกับมันแรงไปสิน่ะ มันถึงได้ร้องไห้หนักขนาดนั้น แล้วไอ้สรรพนามที่แทนตัวเองว่า 'ผม' อีก คงโกรธมากสิน่ะ หึ เดี๋ยวแม่งก็กลับมาเชื่อผมสิ เดี๋ยวมันก็โทรหาผมเมื่อมันอยู่ไม่ได้ มึงคิดหรอว่าเราจะจบกันจริงๆ......

***************************
วันนี้มาสั้นมากเนื่องจากทำงานเสร็จพึ่งได้ส่งวันนี้ สมองเลยไม่แล่น เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาต่อให้แล้วกัน

[Mouse2U]

อิพี่ดินมั่นหน้านะยะ. ความมั่นใจเยอะเหลือเกิน. เราจะคอยดูสิว่าแกจะทนไม่ไปตามด้ายกลับได้สักกี่น้ำ ชิชิ.
อย่าร้องไห้ไปซะก่อนล่ะ. ไม่สงสารนะบอกเลย~

[wavalove]

 

[iceman555]

อีพี่ดินปากเสียตลอดๆ ชอบทำร้ายจิตใจด้ายย.  ด้ายไม่ต้องทนแล้ว เลิกชอบไปเลย หาคนใหม่เป็นแฟนไปเลย. พี่พอร์ชก็ดีนะ. เอาให้อีพี่ดินเสียดาย อิอิ

[inkk2]

chapter 13 ................




2 อาทิตย์
.
.
.
.

"ทำไมช่วงนี้มึงดูโทรมๆจังว่ะไอ้ดิน" เสียงผู้หญิงเพียงคนเดียวที่มีในกลุ่มถามขึ้น

"................." ผมเลือกที่จะไม่ตอบไม่มองหน้าไอ้กวางเลย ตอนนี้ผมเป็นห่วงมันมากเลยครับ ไอ้ด้ายมันหายไปสองอาทิตย์แล้ว มันไม่ติดต่อผมกลับมาเลย มันคงจะโกรธผมมากนั้นแหละ เพราะมันไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่เคยขาดการติดต่อ ผมหายไปแปปเดียวมันก็โทรตาม ชอบงี่เง่าง้อแง่ร้องจะตามผม แต่นี้....มันเงียบไปเลย หึ คงจะอยู่สบายแล้วสิน่ะ เล่นไปอยู่กับไอ้เหี้ยนั้นหนิ พอมีไอ้พอร์ชหน่อย แม่งก็ถีบหัวส่งกูออกเลยน่ะ

"ถามก็ไม่ตอบ" ไอ้กวางว่าจบก่อนจะนั่งลงข้างๆผม

"เออมึง ช่วงนี้กูไม่เห็นน้องมันเลยว่ะ" หยวนถามขึ้น

"พูดถึงมันทำไม หึ! ได้พี่นอกไส้เป็นผัวไปแล้วมั้ง"

"ปากดี! มึงรู้ได้ไงมันไปอยู่กับพี่มัน" กวางถาม

"ก็มันทะเลาะกับกู มันโกรธจนย้ายไปอยู่กับพี่มัน แล้วไม่ติดต่อกูมาเลย"

"ทะเลาะไรกันว่ะ" ไฟต์ที่พึ่งเดินเข้ามาในกลุ่มถามออกมา

"กูไปด่ามันเองแหละ ชั่งเถอะกูไม่อยากพูด" ในใจผมบ้างทีก็คิดว่าคำพูดที่ตัวเองพูดออกไปจะไปทำร้ายไอ้ด้ายมันไหม สายตาตัดพ้อที่ส่งมาหาผมมันบอกได้ว่าผมคงพูดแรงไป ภาพนั้นมันยังติดตา น้ำตาเม็ดเล็กๆค่อยๆไหลออกมาอาบแก้มเนียนนั้น ในใจผมนะสงสารมันแต่เพราะปากผมมันไวไปหน่อยถึงได้พูดร้ายใส่มัน หึ สายไปไหมที่มึงพึ่งคิดได้นะไอ้เหี้ยดิน

"พี่ดิน" เสียงเรียกจากโต๊ะถัดไปทำให้ผมหันไปมอง

"ไง กูไม่ค่อยเห็นมึงเลยนะเลย์" ผมมองมันแบบสำรวจ คนอย่างไอ้ด้ายคงไม่ชอบเพื่อนตัวเองหรอกมั้ง ผมแม่งก็คิดได้เนอะยัดเยียดให้ไอ้เลย์เป็นผัวไอ้ด้ายมัน เฮ้ออ

"เออพี่...ได้ข่าวว่ามีคู่หมั่นแล้วหรอ" มันพูดออกมาหน้านิ่งๆ

"!!!!!!!!" เพื่อนในกลุ่มผมหันมามองผมทันที

"เหี้ยแล้วไง!" ไอ้ม่านสบทออกมา

"เออเหี้ยของจริง!" กวางเสริม

"มึงมีคู่หมั่นตั้งแต่เมื่อไรว่ะ ทำไมมึงไม่บอกพวกกูสักคำ เหี้ยแหละแล้วน้องมันจะเป็นยังไงเนี้ย" บอยถามออกมาอย่างสงสัย

"เออกูมีคู่หมั่นแล้ว แม่กูขอให้หมั่นกูเลยตกลง แล้วเกี่ยวเหี้ยไรกับไอ้ด้ายด้วย??"

"เออ มึงปล่อยแม่งโง่ไปเถอะไม่ต้องไปบอกมัน" กวางพูดดักม่าน ที่ทำท่าจะบอกอะไรสักอย่างกับผม

"โง่เชี้ยไรอีกว่ะ" ด่ากูแต่ไม่บอกกูแล้วกูจะรู้เรื่องป่ะ

"ก็ไม่รู้" กวางหยักไหล่อย่างกวนเบื้องล่าง ก่อนลุกออกไป

"กวนตีนน่ะสัส นี้ถ้าไม่ใช้ผู้หญิงกูเตะไปนานแหละ" ผมพูดเสียงดัง

"อ่อหรอออ" กวางตะโกนกลับมา ถ้าผมลุกไปเตะมันตอนนี้จะทันไหม ผู้หญิงอะไรกวนส้นตีนชิบหาย เดี๋ยวกูก็แช่งให้ไม่มีผัวซะหรอก

"หึ งั้นผมไปก่อนพี่ หวัดดีครับ" ไอ้เลย์ยกมือไหว้ลา ก่อนจะเดินออกไป นี้มึงมาวางระเบิดแล้วก็ไปเนี้ยน่ะ เพื่อเชี้ยไรว่ะเลย์?!?!?

"เอองั้นกูกลับแหละ เบื่อ...." ผมบอกลาพวกมันก่อนขับรถกลับมาที่ห้อง

พรุบบ! เฮ้ออออ
ผมทิ้งตัวลงโซฟาในห้องนั่งเล่นของตัวเองก่อนจะถอนหายใจยาวๆ ทำไมมันเหนื่อยอย่างนี้น่ะชีวิต ผมได้แต่ละสายตาไปมองยังห้องข้างๆทุกวันตั้งแต่มันหายไป

~ติ้ง ติ้งงง ติ้ง ติ้งงง~
เสียงโทรศัพท์พร้อมกับชื่อหน้าจอที่โชว์ให้เห็นว่าใครโทรมา 'น้ำ'
"ครับ" ผมรับสายก่อนพูดทักออกไป

"พี่ดินค่ะ ตอนนี้อยู่ไหนค่ะ คุณแม่ให้เรามาเลือกแหวนที่จะใช้ในงานหมั่นนะคะ"

"น้ำเลือกไปเลยครับ พอดีพี่ไม่สบายนิดหน่อยน่ะ คงไปด้วยไม่ได้" ผมปฏิเสธออกไป

"พี่ดินเป็นอะไรมากไหมค่ะ งั้นน้ำไปหาที่คอนโดนะคะ"

"เอ่อ....ไม่ต้องมาหรอกครับพอดีพี่มานอนกับเพื่อนน่ะ" ตอนนี้ผมอยากอยู่คนเดียว ยังไม่อย่างให้ใครมาวุ่นวาย

"ใครค่ะ? น้ำรู้จักหรือป่าว แล้วทำไมไม่ให้......."

เพล้งงงง!!
เสียงอะไรสักอย่างหล่นแตกลงมา ทำให้ผมชะงักเพราะมันดังมาจากห้องข้างๆ นั้นคือห้องไอ้ตัวเล็กมัน หรือว่ามันจะกลับมาแล้ว
"น้ำ! แค่นี้ก่อนน่ะ"ผมไม่รอให้น้ำพูดจบรีบวางสาย ก่อนจะสาวเท้าตรงไปยังประตูห้องมันทันที

ปึง ปึง ปึงง!
"ด้าย! ด้าย! เปิดประตูดิมึงกลับมาแล้วหรอ ด้าย!" ผมทุบประตูเรียกมันอย่างตื่นเต้น

แกร๊ก ประตูเปิดออกมาพร้อมกับคนที่ผมไม่คุ้นหน้า
"เอ่อ............โทษนะครับ คุณเป็นใคร แล้วคุณเข้ามาทำอะไรที่ห้องนี้หรอครับ" ผมถามเขาออกไป

"อ่อผมเป็นพนักงานขนย้ายน่ะครับ พอดีเจ้าของห้องให้มาย้ายของออก โทษทีนะครับที่เสียงดังรบกวนคุณ"

"!!!!!!!!!" ผมถึงกับชะงัก กับคำพูดของเขา
"ว่าไงน่ะ!" ผมถามเพื่อความแน่ใจ

"คุณเจ้าของห้องสั่งให้ผมมาย้ายของออกไปน่ะครับ"
ไอ้ตัวเล็กจะย้ายออกหรอ มันโกรธผมขนาดนั้นเลยหรอ ถึงขั้นที่ต้องย้ายห้องหนี มึงไม่อยากเจอหน้ากูขนาดนั้นเลยหรอด้าย

"แล้วเจ้าของห้องอยู่ไหน!" ผมอารมณ์เดือดทันที มันจะมาทำงี้ได้ไงรู้จักกันมาตั้งนาน จะมาก็มาจะไปก็ไปง่ายๆอย่างี้เลยหรอ

"เอ่อ........" พนักงานก็ได้แต่ยืนเงียบ

"กู-ถาม-ว่า-มัน-อยู่-ไหน!!!" ผมตะคอกเสียงดัง

"คุณไม่มีสิทธิ์มาตะคอกใส่คนของผมน่ะ!" เสียงดังจากทางด้านหลังทำให้ผมหันไปมอง ก่อนจะปรากฎร่างที่ผมถามถึงอยู่นั้นเอง

"ด้าย...." ผมทำท่าจะเดินเข้าไปหามัน แต่มันกลับถอยหลังหนี ซึ่งท่าทางแปลกๆของมันทำให้ผมแปลกใจ

"พี่ไปขนต่อเถอะครับ เดี๋ยวจะไม่เสร็จทันวันนี้" ร่างบางหันไปสั่งพนักงานขนย้าย

"ส่วนคุณ คุณควรจะกลับไปที่ห้องของตัวเองได้แล้วน่ะ เลิกมาจ้องหน้าผมสักทีเถอะ" มันเปลี่ยนไปเพียงแค่สองอาทิตย์ทำให้มันเปลี่ยนไปมากขนาดนี้เลยหรอ สรรพนามที่เคยเรียก 'ด้าย' กับ 'พี่' ตอนนี้เปลี่ยนเป็น 'ผม' กับ 'คุณ' แล้วไหนจะสายตาที่เมื่อก่อนขี้อ้อนแต่ตอนนี้เป็นสายตาที่เรียบนิ่งขึ้นมาทันที

"ด้าย....มึงโกรธกูมากขนาดนั้นเลยหรอ" ผมก้าวเข้าหามันอีกครั้งแต่มันก็ถอยหลังออกไปเหมือนเดิม

"ผมมีสิทธิ์โกรธคุณด้วยหรอคุณดิน ในเมื่อคนรักก็ไม่ใช่ 'พี่น้องก็ไม่ใช่' ก็แค่ 'คนข้างห้อง' นี้ครับ" ผมรู้ว่ามันต้องใจจะเน้นคำๆนั้นออกมา

"มึงอย่าเป็นอย่างนี้ดิ ไอ้ตัวเล็กขี้อ้อนของกู มันไปไหนแล้ว" มันหายไปไหนทำไมเหลือคนที่สายตานิ่งทำตัวเหมือนคนไม่รู้จักกันขนาดนี้

"มันคงตายไปแล้วมั้งครับ ตายเพราะคำพูดของใครบางคน" มันพูดเสียงเรียบออกมา เป็นคำพูดที่แทงใจดำผมสุดๆ

"ด้าย กูขอโทษคือกูไม่ได้ตั้งใจ ก็แค่คำพูดหมาๆของกู มึงก็ลืมๆไปเหอะ มึงจะโกรธอะไรหนักหนาว่ะ!" ผมเริ่มอารมณ์เสียขึ้นมาเล็กน้อย

"ก็แค่หรอ ก็แค่คำพูดที่ทำร้ายจิตใจเด็กผู้ชายคนหนึ่งเท่านั้นเอง ใช่ไหม?" เสียงของบุคคลที่สามที่พึ่งเข้ามาในเหตุการณ์

"มึงอย่ามาเสือก" ผมด่าไอ้พอร์ช

"ผมว่าเราเลิกพูดกันดีกว่า พี่พอร์ชฮะช่วยด้ายย้ายของหน่อยสิฮะ" แปล๊บ เหมือนหัวใจผมเจ็บยังไงไม่รู้ มึงพูดแบบเดิมกับคนอื่นได้แต่พูดกับกูไม่ได้ใช่ไหม!

"กูไม่ให้มึงไป!" ผมตะคอกออกไป

"คุณมีสิทธิ์อะไรครับ??"

"ก็กูบอกไม่ให้ไปก็ไม่ให้ไปไง สิทธิ์เหี้ยไรก็เรื่องของกู!!"

"ก็แล้วแต่คุณจะพูด อ่ะ!"

"ด้าย!!" พอร์ชที่อยืนอยู่ด้วยตกใจเมื่อผม ผมกระชากร่างบางออกมาก่อนจะพาลงลิฟท์มายังลานจอดรถ

"ปล่อยผมน่ะ! คุณจะมาทำกับผมอย่างนี้ไม่ได้น่ะ" ร่างบางพยายามขัดขืนตัวออกจากผม แต่ผมก็รวบตัวขึ้นมาพาดบ่าก่อนจะเดินตรงไปที่รถ

"กูไม่ปล่อย!"

"ปล่อย! ฮึก บอกให้ปล่อย!!" ผมจับมันยัดเข้ารถทั้งน้ำตา ก่อนที่ตัวเองจะรีบไปนั่งฝั่งคนขับ

"จะร้องทำไม" ผมเอื้อมมือจะไปเช็ดน้ำตาให้

เพลียะ!! ร่างบางปัดมือผมออกอย่างแรง

"กูเจ็บน่ะเว้ย!"

"แต่ผมเจ็บกว่า!! ผมบอกคุณแล้วไง ฮือออ ว่าอย่ามายุ่งกับชีวิตผม" มันตะโกนขึ้นมาเสียงดังเพื่องเถียงผม

"มึงคิดว่ามึงทำได้ไหมละ! อยู่ๆมึงก็โกรธกูพอกูขอโทษก็ทำเป็นนิ่ง แล้วเรื่องย้ายห้องอีกมึงไม่อยากเจอหน้ากูขนาดนั้นเลยใช่ไหม! เลิกทำตัวไร้สาระแล้วกลับมาเป็นเหมือนเดิมซะ ก่อนที่กูจะอารมณ์เสียมากกว่านี้!!" ผมตะคอกใส่มันเสียงดัง

"ฮืออออออออออ" ไอ้ตัวเล็กไม่ตอบผม เอาแต่ก้มหน้าลงก่อนเอามือปิดหน้าร้องไห้อย่างเดียว
"บอกเองไม่ใช้หรอ ฮืออออ ว่าไม่ใช่พี่น้องกัน ฮึก ฮือออ แล้วจะมายุ่งกับผมทำไม!! ฮือออออออ"

ปึง!
"แม่งเอ้ยย!!" ผมทุบพวกมาลัยรถยนต์เพื่อระบายอารมณ์เดือดของตัวเองออกมา



ผมขับรถมาเกือบสามชัวโมงก็ถึงที่หมาย เสียงคลื่นจากทะเลและบรรยากาศยามมืดทำให้ใจผมสงบลงมาบ้าง ผมหันไปมองคนข้างๆที่ตอนนี้นอนหลับไปพร้อมกับคราบน้ำตาที่เปอะหน้า ก็มันเล่นร้องไห้ตลอดทางพึ่งจะมาหยุดร้องแล้วก็หลับตอนใกล้ถึงเนี้ยแหละ

ผมเปิดประตูฝั่งตัวเองก่อนจะเดินข้ามไปยังฝั่งที่นั่งข้างคนขับแล้วอุ้มไอ้ตังเล็กขึ้นมาไว้ในอ้อมอกของตัวเอง มันผอมลงไปเยอะเลย เมื่อสองอาทิตย์ก่อนผมว่าตัวมันอวบๆกว่านี้หน่อยนึง แต่นี้ตัวมันแห้งมากเลย

"ฮึก ก" เสียงสะอื้นเบาๆดังออกมาขณะที่ผมกำลังพาร่างบางไปที่เตียง

จุ๊บ
"หลับฝันดีน่ะครับ" เอิ่มมม...กูทำเหี้ยไรของกูเนี้ย ผมไม่เคยทำอย่างนี้กลับใครเลยน่ะ แต่พอเห็นแก้มป่องๆ กับคราบน้ำตานิดหน่อยก็อดไม่ได้ที่จะจุ๊บแก้มมันเบาๆ

ผมล้มตัวลงนอนข้างข้างๆไอ้ตัวเล็กก่อนดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้

"อืออ ฮึก ก" มันมุดหัวเข้ากับอกของผมแล้วยกมือกอดตัวผมเอาไว้ พร้อมกับเสียงสะอื้นเล็กน้อย

"ถ้าตื้นขึ้นมาอย่ามาโวยวายกูน่ะเว้ย มึงทำมึงเอง หึหึหึ" ผมกอดตอบมันก่อนจะยิ้มขึ้นเล็กน้อย ช่วงเวลาเพียงสองอาทิตย์ทำให้ผมคิดถึงมันมากขนาดนี้เลยหรอ...

*******************************
มาต่อให้แล้วน๊า ชื่อตอนไม่มีเพราะคิดไม่ออก 55555555555 ด่นสดเลยไม่ได้ตรวจ ขอบคุณทุกคอมเม้นทุกกำลังใจ อ่านคอมเม้นแต่ละคนแล้วมีความสุขจังเลยยย รักคนอ่านทุกคน จุ๊บๆๆ

[Mouse2U]

พี่พอร์ชแกมันตัวไร้ประโยชน์.
แกมาเข้าฉากเพื่อยืนเงิบให้อิพี่ดินมันว่าใช่ไหม
ที่สำคัญแกปล่อยให้พี่ดินอุ้มด้ายไปต่อหน้าต่อตาแกเลย? 

พึ่งไม่ได้จริงๆ. เพลีย~

อิพี่ดินอีกคนเมื่อไรจะรู้ตัวค่ะ.คนอ่านอย่างดิฉันเชียร์ให้้รักกับด้ายจนลำไส้บิดรวมกับตับไปหมดแล้วค่ะ.จิ! 

[❣☾月亮☽❣]

    เพลียพี่ดินอะ. ไม่มีความชัดเจนเลย
ไนท์เลว เที้ยวปล้ำชาวบ้านไปเรื่อย

[สายลมที่หวังดี]

อิพี่ดินพูดจาหยาบคาย จะได้กันอยู่ริมร่อยังไม่รู้ใจตัวเองอีก ฮึ่ม

[seaz]

ไม่สนใจคนอื่นแบบนี้ ใช้ได้ที่ไหนกันครับคุณดิน
น้องด้ายอย่าเสียใจไปเลย สู้ๆ

[iceman555]

ดินเริ่มรู้ใจตัวเองแระ.  อิอิ

[inkk2]

Special Love(?) (PART 1)




ตอนนี้ผมคบกับพี่ดินมาจะ3ปีแล้ว ผมอยู่ปี4 ใกล้จะจบแล้ว ส่วนพี่ดินทำงานช่วยคุณพ่อบริหารงานที่บริษัทตัวเอง ตั้งแต่พี่ดินขอคบกับผมเขาก็ให้ผมย้ายเข้ามาอยู่ด้วย ส่วนห้องผมตอนแรกพี่ดินให้ขายทิ้งเพราะยังไงก็ไม่ได้ไปอยู่ แต่ผมบอกไม่ขายเพราะเผื่อผมทะเลาะกับพี่เขาผมจะได้มีที่ให้ไป และตอนนี้เหมือนมันจะเป็นอย่างที่คิด ผมมานอนห้องตัวเองได้5วันแล้วครับ เพราะผมทะเลาะพี่ดิน พี่ดินคอยมาหาผมที่ห้องบ่อยๆ เพื่อตามง้อ แต่ผมไม่ยอมคุยกับพี่เขาเลย ผมทะเลาะอะไรกันน่ะหรอครับ ก็สันดานพี่มันยังไม่หมดไง (เดี๋ยวนี้กล้าใช้คำหยาบครับ เพราะอยู่กับพี่มันปล่อยๆ ผมเลยปลูกฝัง)ทีผมทำอะไรก็ผิดไปหมดหึงโหดตลอด นิดๆหน่อยๆก็หาว่าอ่อย ว่ายั่ว ทีตัวเองนี้ไม่ผิดสักอย่าง หึ!

เมื่อหลายวันก่อนเรื่องมันมีอยู่ว่า.....
"ฮัลโลวววว"

"อยู่ไหน" พี่ดินโทรหา

"ด้ายอยู่หน้าคณะฮะ" ผมรีบรับโทรศัพท์ทันที เมื่อเช้าบอกจะมารับตอนเลิกเรียน ให้ผมรอที่หน้าคณะ แต่นี้ผมรอมา 2 ชั่วโมงแหละ พี่มันยังไม่โผล่หัวออกมาเลยโทรไปก็ไม่รับ

"เอ่อ...วันนี้กลับเองได้ไหมพี่ไม่ว่าง"

"แล้วทำไมพึ่งมาบอก! ปล่อยให้ด้ายรอตั้งนาน"

"เออ"

 "เอองั้นหรอ พี่รู้ไหมด้ายเรียนมาทั้งวันก็เหนื่อยพอแหละ ยังต้องมารอพี่2-3ชั่วโมงเพื่อให้พี่โทรมาบอกว่า กลับบ้านเองเนี้ยน่ะ โทรศัพท์อ่ะมีไว้ทำไมโทรไปก็ไม่รับ" ผมใส่อารมณ์สุดๆ วันนี้ส่งงานก็ไม่ผ่าน ไอ้กานก็ไม่มาเรียนจะให้ช่วยงานก็ไม่มีใครช่วย ปวดหัวจะตายห่าอยู่แล้ว ยังต้องมีเรื่องมาให้เครียดเพิ่มอีก

"เออจะบ่นทำไมว่ะ! ก็กูทำงานอยู่อ่ะ" พออารมณ์ไม่ดีก็ขึ้นกูขึ้นมึงเหมือนเดิมเลยน่ะ ผมยังไม่เคยใช้คำหยาบกับพี่สักคำเลย

"แล้วจะไปไหนถึงมารับด้ายไม่ได้" ผมถามออกไปอย่างสงสัย

"กินเลี้ยงกับพวกพนักงานวัยรุ่นที่บริษัท" หึ พอเข้าเรื่องนี้ก็ตลอดอ่ะ พอใครชวนก็ไปหมด

"เหล้าสำคัญกว่าด้ายงั้นสิ"

"อย่ามางี่เง่าได้ไหม เว้นช่วงให้มีเวลาส่วนตัวบ้าง" พอคบกันนานๆผมรู้สึกว่าเราคิดผิดที่คบกัน พอพี่มันอารมณ์ดีก็ดีเกิน พออารมณ์เสียก็เหี้ยเกิน

"อยากมีเยอะๆไหมล่ะ เวลาส่วนตัวอ่ะ" ผมถามออกไป น้ำตาก็เริ่มคลอเบ้า

"พูดอย่างนี้หมายความว่าไง!! จะหาเรื่องชวนทะเลาะใช่ไหม" พี่ดินตวาดเสียงดังใส่โทรศัพท์

"ฮึก ก็เห็นพี่อยากได้เวลา ฮึก ก ด้ายก็จะให้ไง" ผมน้ำตาก็เริ่มไหล

"จะร้องทำไม กับเรื่องแค่เนี้ย" พี่ดินพูดเสียงเรียบๆ

"แล้วไปกับใคร ฮึก ก มีผู้หญิงไปด้วยใช่ไหม"

"ก็ต้องมีดิ มึงคิดว่าบริษัทกูรับแต่ผู้ชายหรือไง"

"ไม่ใช่ไปหาดินเนอร์กับแม่เลขาอกตูมน่ะ!"

"อย่ามาไร้สาระดิ! กูกับเขาเป็นแค่ลูกจ้างกับนายจัาง"

"ด้ายเชื่อพี่ได้ด้วยหรอ?!? ฮึก ฮืออ วันก่อนด้ายไปหา ฮึก ยังเอานมมาแนบแขนพี่ พี่ยังปล่อยให้เข้าทำเลย!!"

"ก็เขาล้ม มึงอย่ามาชวนกูทะเลาะดิ! กูเบื่อ"

"เบื่อมากไหมฮะ ฮึก ฮืออออ จะทิ้ง ฮึก กันก็ได้น่ะฮะ ฮืออออออออ" ผมยกมือปิดหน้าตัวเองเพื่อไม่ให้ใครเห็น

"................." พี่ดินได้แต่เงียบ

"ตกลงใช่ไหม ฮึก ฮือออออออ" ผมร้องไห้หนักกว่าเดิม

"ไม่ยอม ไม่ตกลงอะไรทั้งนั้น เฮ้ออออ หยุดร้องนะครับ โอเคพี่ขอโทษพี่จะไม่ยุ่งวุ่นวายอะไรกับเขาอีก จะไม่มีการแตะเนื้อต้องตัวกันอีก หยุดร้องไห้ได้แล้วครับพี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยน่ะ ด้ายกลับไปรอพี่ที่ห้องก่อนน่ะ ถ้างานเลิกเดี๋ยวพี่จะรีบกลับไปหาที่ห้องเลย" พี่ดินพูดด้วยเสียงอ่อนๆทันทีเมื่อรู้ว่าผมเริ่มร้องไห้หนัก เพราะพี่เขาไม่ค่อยชอบน้ำตาของผมสักเท่าไร

"แล้ว ฮึก....ไปที่ไหนฮะ" ผมเอามือปาดน้ำตาออกจากหน้า

"ผับ ZTH ใกล้ๆคอนโดนี้เอง กลับบ้านได้แล้วเริ่มมืดแล้ว พี่เป็นห่วง"

"อือ แค่นี้ก่อนน่ะฮะ" ผมว่างสายก่อนเดินไปล้างหน้าที่ก๊อกน้ำ ก่อนจะเดินไปหน้ามหาลัย เรียกแท็กซี่ที่ผ่านหน้ากลับไปยังคอนโด
.
.
.
.
.


ผมนั่งอ่านหน้าสือที่โซฟามาจนถึงเที่ยงคืนแล้ว แต่พี่ดินยังไม่กลับมาเลย ผมเริ่มเป็นห่วงพี่เขาแล้วหล่ะ

ตื้ดดดดดด ตื้ดดดดดดด
"เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้....." ผมตัดสายแล้วโทรใหม่อีกครั้ง

"เลขหมายที่ท่านเรีย....." เอาอีกแหละชอบไม่รับโทรศัพท์ นี้ถ้าผมเป็นอะไรคงตายคาห้องแน่เพราะพี่มันไม่ยอมรับโทรศัพท์เนี้ยแหละ

ผมนั่งรอโทรศัพท์จากพี่ดินอยู่ครึ่งชั่วโมง แต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเขาจะโทรกลับมาเลย

ผมตัดสิ้นใจหยิบกระเป๋าตังแหละกุญแจห้องออกมา เพื่อไปหาพี่ดินที่ผับ ZTH ทันที


เมื่อก้าวเข้าสู่ตัวผับเสียงเพลงบรรเลงดังสนั่น ผู้คนโยกย้ายไปตามเพลงอย่างเมามันส์ ตามจริงผมก็อยากมาด้วยแหละแต่พี่ดินมันไม่ชอบให้ผมมา มันกลัวมีอะไรเกิดขึ้นเหมือนตอนที่ผมโดนพี่ไนท์เข้ามาลวนลาม แต่ตอนนี้สบายใจได้เพราะพี่ไนท์มันมีไอ้กานเป็นสุดที่รักอยู่แล้ว แต่อาจจะมีบ้างครั้งที่พี่ไนท์เข้ามาแหย่ผมให้พี่ดินหึงบ้างก็ตาม

!!!!!!!! ผมเดินหาโต๊ะพี่ดินอยู่นานกว่าจะเจอแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเจอภาพที่เห็น

ภาพที่ผู้หญิงรูปร่างบางสุดเซ็กซี่คนหนึ่งกำลังคร่อมตักของพี่ดินอยู่ เป็นภาพที่ทั้งสองคนกำลังแรกจูบกันอย่างดูดดื่ม โดยไม่สนใจเพื่อนร่วมโต๊ะเลยสักคน มือพี่ดินข้างนึงจับที่เอวคอดของเธอส่วนมืออีกจ้างลูบไล้ขาอ่อนอย่างหิวโหย ผมยื่นกำมือแน่นน้ำตาคลอเบ้า

ปึก!!
"โอ้ยย!! เหี้ยใครว่ะ!" ผมปากุญแจห้องใส่หน้าพี่ดินที่กำลังจะซุกซอกคอของผู้หญิงคนนั้นพอดี ซึ่งผมปาไปโดนคิ้วพี่มันจนทำให้มันร้องออกมาก่อนจะหันมามองหน้าคนทำ

!!!!!!!!!!
"ดะ ด้าย..." เมื่อพี่ดินเห็นผม เขาก็ทำสีหน้าตกใจสุดขีด

"ฮืออออออออ" ผมกลั่นน้ำตาไม่อยู่ก็เลยปล่อยให้ไหลออกมา

"ด้ายเดี๋ยว!" ผมไม่รอให้พี่มันพูดอะไรรีบวิ่งออกมาจากผับทันที

หมับบ!
"ด้าย! อย่าพึ่งไป กะ...กู....กูขอโทษ"

"ฮืออออออออออออ" ผมได้แต่ร้องไห้ออกมา ยกมือปิดหน้าเพราะไม่อยากจะมองหน้าใครทั้งนั้น

"ด้าย....ขอโทษ อย่าพึ่งไป กูขอร้อง" พี่ดินพูดเสียงเว้าวอน

"ปล่อย!! ฮือออออออ ปล่อยเดี๋ยวนี้น่ะ!!" ผมพยายามสลัดข้อมือออกจากมือพี่ดิน

"ขอโทษ...กูผิดเอง กูขอโทษ"

ปึก! ปึก! ปึก
"ฮืออออออ ทำไม! ฮือออออ ทำไมพี่ทำกับด้ายอย่างนี้!!!" ผมทุบตรงอกเขาแรงๆ ก่อนจะร้องไห้อย่างหนัก

หมับ ร่างสูงสวมกอดคนตัวเล็กอย่างแน่น
"กูขอโทษ ขอโทษ..." พี่ดินได้แต่พูดคำเดิมๆ

"ฮืออออออออออ" ผมได้แต่ปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา

"ขอโทษ..." ผมหันไปมองหน้าพี่เขาโดยที่น้ำตายังไหนอยู่ พี่ดินเอื่อมมือมาปาดน้ำตาออกอย่างเบามือ

"เลิก...." ผมพูดออกไป

!!!!!!!
"มึงว่าไงน่ะ!!" พี่ดินชะงักก่อนจะถามขึ้นเสียงดัง

"ผมจะเลิก! ฮืออออออ"

"ไม่!! กูไม่เลิก" เขาคงรู้ว่าผมพูดจริงเพราะจากสรรพนามว่า 'ผม' ไม่ค่อยใช้กับพี่ดินสักเท่าไร

"ผมจะเลิก!!"

หมับ! ร่างสูงจับข้อมือบางอย่างแน่น
"กูไม่เลิก! ให้ตายยังไงก็ไม่เลิก!" ร่างสูงตวาดเสียงดัง

"ผมจะเลิก! ฮืออออออ ผมจะเลิก! ผมจะเลิก!!! ฮืออออออ" ผมหมดแรงที่จะยืนเลยทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น

"ด้ายกูขอโทษ...ไม่เอาแบบนี้ดิ ไหนบอกว่ามีอะไรเราจะไม่เลิกกันไง"พี่ดินพูดเสียงเว้าวอนก่อนจะลงมานั่งยองๆ จับมือผมบีบเบาๆ

"ฮือออออ เป็นคุณ! คุณจะทนได้ไหมถ้าผมทำอย่างงี้กับคนอื่น!!"

"ไม่!!! กูไม่ให้ใครแตะต้องมึงเด็ดขาด! ถ้ามีใครหน้าไหนกล้าทำกับมึงกูจะฆ่ามันให้ตาย" พี่ดินพูดเสียงดัง

"เห็นแก่ตัว ฮืออออออ" ผมพูดเสียงตัดพ้อ

"กูขอโทษ กูจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้ว ขอโทษ"พี่ดินจับผมลุกขึ้นก่อนสวมกอดผม

"ฮืออออออออ"

พรึบ! ผมผลักพี่ดินออกก่อนวิ่งไปที่ถนน

"ด้าย!!!!" พี่ดินที่ตั้งตัวได้รีบวิ่งตามผมมา แต่ผมโบกแท็กซี่แล้วรีบขึ้นรถสั่งรถออกทันที

"ฮือออออ" ผมร้องไห้อย่างหนัก

"เอ่อ....ให้ไปส่งที่ไหนครับ"

"ไป ฮึก คอนโด........" ผมบอกให้เขาไปส่งที่คอนโดผมอีกห้องนึง

เมื่อมาถึงผมก็รีบขึ้นห้องทันที
พรุบ ผมล้มตัวลงนอนก่อนจะร้องไห้อย่างหนักอีกครั้ง
"ฮือออออออออ"
"ด้ายจะเลิก ด้ายจะไม่กลับไปห้องนั้นอีกแล้ว จะไม่คุยไม่มองหน้าพี่อีกเลย ฮือออออ" ตื่นมาพรุ่งนี้ตาผมคงบวมมากแน่ๆเลย
"ฮืออออออออ"

*******************************
นี้แค่พาสแรก ยังมีอีกอีกพาส เรื่องจะจบยังไง ติดตาม........
ไปแหละ5555555555555 (ทำให้อยากแล้วจากไป)

[Mouse2U]

ด้ายหนูอย่าทน!    อิพี่ดินนนน!

[Melonlove]

โป้งงคนแต่ง  อึ้ยยยยค้างงี้นู๋จะนอนหลับป่ะนิ    รีบมาต่อให้เลยน๊า

[❣☾月亮☽❣]

เหยพี่ดินจะเลวเสมอต้นเสมอปลายไปไหน. เพลีย 

[iceman555]

อีพี่ดิน. ยังเลวเหมือนเดิมเสมอต้นเสมอปลาย

[สายลมที่หวังดี]

ถ้าเป็นเรื่องจริงคงทนไม่ไหวอ่ะ อิพี่ดินพูดจาหยาบคาย บางทีก็ไม่ห่วง แถมไปจูบคนอื่นนี่ไม่เผลอไปมีอะไรกับคนอื่นช้ำใจตายกันพอดี

[arigatozung]

หึย สารเลวที่สุด กรี๊ดดดดด เลิกไปเลยเปลี่ยนพระเอก นอกใจนี่รับไม่ได้สุดๆ 

[wavalove]

 

[inkk2]

Special Love(?) part 2




"ด้ายมากินข้าว พี่เตรียมมาให้แล้ว" เสียงพี่ดินเรียกผมไปกินข้าว แต่ผมก็ทำเป็นไม่สนใจ หน้านิ่งดูโทรทัศน์ต่อไป นี้ก็ห้าวันแล้วที่ผมทำตัวแบบนี้ วันที่เกิดเรื่องผมไม่รู้ว่าพี่ดินตามผมมาที่ห้องตั้งแต่เมื่อไร ตอนนั้นผมหลับไปแล้วเขาคงจะไปขอกุญแจจากเคาเตอร์ข้างล่างมามั้งเลยเข้าห้องมาได้ ผมที่นอนอยู่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก็ต้องตกใจที่เห็นพี่ดินนอนอยู่ข้างๆ เขาพยายามที่จะพูดกับผมแต่ผมก็ทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน ใช้ชีวิตไปวันๆ เวลาไปเรียนพี่เขาจะมาจอดรถรอหน้าคอนโดแต่ผมก็เดินผ่านรถพี่เขาไปแล้วเรียกแท็กซี่ไปมหา'ลัย พี่ดินก็ยังขับรถตาม แต่ใช้ว่าที่ผมทำแบบนี้ผมจะทำใจได้น่ะ ผมยังคงนอนร้องไห้ทุกคืน นอนกอดหมอนแล้วหลับจมอยู่กับภาพนั้นซ้อนกันทุกคืน พี่ดินก็ได้แต่พูด 'ขอโทษ' ทุกคืน พร้อมกับกอดปลอบผมทางด้านหลัง

ปี๊ป ผมปิดโทรทัศน์ก่อนจะเดินเข้าไปที่ห้องนอนเพื่อจะไปอาบน้ำเตรียมตัวไปเรียน

หมับ
"ด้ายออกมากินข้าวก่อน ค่อยไปอาบน้ำ" พี่ดินเดินเข้ามาจับแขนผมเพื่อตามผมไปกินข้าวให้ได้

พรึบ!
ผมสะบัดพี่ดินออกอย่างแรง ก่อนเดินเข้าห้องน้ำไป ผมไม่อย่างให้พี่ดินมาแตะต้องตัวผมแม้แต่นิดเดียว ในเมื่อเขาเลือกที่จะหักหลังผมทำลายความรู้สึกดีๆที่ผมมีให้แล้ว ผมก็ไม่จำเป็นต้องสนใจความรู้สึกของเขา
.
.
.
.

"ด้าย...คุยกับกูหน่อยได้ไหมอย่าทำแบบนี้ ขอร้อง...." ผมที่เตรียมตัวจะออกไปเรียน แต่พี่ดินยืนขวางหน้าประตูห้องเอาไว้ ผมได้แต่ก้มลงหยิบร้องเท้ามาสวมที่ละข้างก่อนยืนมองหน้าไปที่ประตูเพื่อหวังจะออกไปจากต้องนี้ เพราะผมรู้สึกว่าผมอยากจะร้องไห้ เขาทำเสียงเว้าวอนขอร้องผมมาหลายวันซึ่งผมก็ใจแข็งมามากแต่ตอนนี้มันเริ่มทนไม่ไหวแล้ว

"จะไม่ยอมพูดกับกูหน่อยหรอ...."

".............."

"ไม่ร้อง... กูขอโทษ ขอโทษ กูไม่มีขอแก้ตัวใดๆ กูขอโทษจริงๆ กูจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้ว ให้อภัยกูน่ะ น่ะด้าย..." ผมไม่รู้ว่าน้ำตาผมไหลออกมาตั้งแต่เมื่อไหร พี่ดินเอามือมาเช็ดอย่างเบามือที่สุด แต่ผมต้องใจแข็งเอาไว้

พรึบ!
"หลบไป"

"มึงอย่าเป็นอย่างนี้ดิ กูขอร้องกูไม่รู้จะทำยังไงแล้ว กูทำได้แค่ขอโทษมึงอย่างเดียว"

"บอกให้หลบไป!" ผมผลักเขาออก แต่เพราะแรงผมมันน้อยไปมั้งเขาถึงไม่ขยับไปไหนเลย

"ด้ายไม่เอาดิ กูขอโทษกลับมาเป็นคนเดิมของกูได้ไหม" ผมได้แต่มองหน้าเขานิ่งๆทั้งที่น้ำตาก็ไหลอาบแก้ม

"หึ! บอกตัวเองก่อนไหม คุณเป็นคนทำลายความรู้สึกดีๆที่ผมมีให้ ยังมีหน้ามาขอให้ผมกลับมาเป็นคนเดิม!"

ปึก! ปัง!!
ผมผลักเขาอย่างแรงก่อนจะเดินออกมาจากห้อง แล้วรีบกดลิฟท์ลงมาข้างล่าง แล้วก็เรียกแท็กซี่ไปที่มหา'ลัยทันที

"เป็นอะไรมาตาบวมเลย" กานถามขึ้นมาเมื่อเห็นผมกำลังนั่งลงที่โต๊ะประจำ

"เรื่องเดิมๆ"

"ยังไม่คืนดีกันอีกหรอ" เลย์ถาม

"เขาทำกับด้ายอย่างนั้น เลย์จะให้ด้ายทำใจได้ง่ายๆเลยหรอ ฮึก" ผมสะอื้นออกมา

"จะร้องทำไม มานี้มะ" ลันกับกานเดินเข้ามาปลอบผม

"เขาก็รู้ว่าด้ายรักเขามาก ฮึก แต่ด้ายไม่คิดว่าเขาจะหักหลังด้ายอย่างนี้ ฮึก ด้ายทำใจไม่ได้"

"ถ้าไปไม่รอดก็ย้ายออกมา" เลย์เสนอ

"ฮืออออ ไม่อยากห่าง แต่ไม่อยากมองหน้าในตอนนี้ ฮือออ"

"งั้นก็ย้ายออกมาอยู่กับกูก่อน"

"ฮึก เอางั้นหรอเลย์" ผมมองหน้าอย่างขอความเห็น

"เออดิ"

พรึบ!....จุ๊บ

"อ่ะ!"

"หวัดดีที่รักของพี่" พี่ไนท์ที่ไม่รู้มาจากไหนจับหน้าผมเงยขึ้นก่อนจุ๊บที่หน้าผาก

เพียะ!!
"โอ้ยยยย" กานที่เห็นเหตุการณ์ตรงหน้า รีบเอามือตบที่แก้มพี่ไนท์อย่างแรง

"นี้อยากจะโดนบอกเลิกอีกคนใช่ไหม!" กานตะโกนออกมา

"ล้อเล่นน มึงนี้ก็โหดจังน่ะแค่นี้เอง นี้ก็เพื่อนมึงไม่ใช่ใครที่ไหน"

"ให้ผมไปทำกับเพื่อนพี่บ้างไหมล่ะ!"

"เดี๋ยวเจอตีนกูหรอกครับ มานี้เลยเดี๋ยวกูเดินไปส่งที่ห้อง ไปก่อน่ะครับที่รัก" พี่ไนท์เดินไปหากานที่ยืนทำหน้าขมุบขมุบเหมือนบ่นอะไรบ้างอย่างอยู่

"เรียนได้แล้วไป เย็นๆกูไปรับที่ห้องแล้วกัน กลับเก็บของก่อน"

"อืม" ไม่รู้สิใจผมมันเจ็บแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ แต่ในเมื่อผมเลือกที่จะไปก็ต้องไปเพราะผมทำใจไม่ได้ ยิ่งเห็นหน้าพี่เขา ผมก็ยิ่งเห็นเหตุการณ์นั้นซ้อนขึ้นมาเรื่อย จะต้องให้ผมนอนทนร้องไห้ทุกคืนอย่างงั้นหรอ....

ตลอดทั้งวันผมเรียนไม่รู้เรื่องเลย เอาแต่ฟุบหน้าอยู่กับโต๊ะข้าวก็ไม่ไปกิน จนเลย์ต้องเดินเอาแซนวิชมาให้ในตอนเที่ยง ก่อนกลับห้องไปเรียนต่อ

"ด้าย...พี่มารับกลับ มะเอาของมาเดี๋ยวพี่ถือให้" พี่ดินที่มารออยู่หน้าคณะเดินมาหาผม ก่อนจะดึงของในมือผมไปถือ

เฮ้อออ ก็ได้ผมเหนื่อยที่จะต้องเรียกรถแท็กซี่กลับบ้านแล้ว

"ป่ะไปกันได้แล้ว พี่ทำกับข้าวรอไว้ที่ห้อง" พี่ดินพูดก่อนดันหลังผมให้เดินไปพร้อมกัน เมื่อมาถึงรถพี่ดินก็เปิดประตูรถให้ผมเข้าไปหนังข้างหน้า แต่ผมเลือกที่จะเดินไปเปิดประตูข้างหลังแล้วเข้าไปนั่งแทน

"โอเค กูยอมให้มึงก็ได้" พี่ดินยอมปิดประตูด้านหน้า แล้วเดินอ้อมไปยังด้านคนขับ และก็เป็นเหมือนทุกครั้ง ผมยังเงียบตลอดทาง

"ไปกินข้าวก่อน เดี๋ยวค่อยอาบน้ำ" พี่ดินทักผมทันทีที่เห็นว่าผมกำลังเดินไปยังห้องนอน แต่ผมก็ไม่ฟังเดินเข้าห้องนอนล็อคประตูก่อนเดินไปเก็บเสื้อผ้า

ปึงๆๆ พี่ดินเคาะประตูเรียก

"ด้าย...กินอะไรบ้างได้ไหม ตัวมึงผมไปหมดแล้วน่ะ" งั้นหรอฮะ ก็ดีแล้วนี้ฮะไม่เปลืองข้าวดี

"มึงจะไปไหน!!" ผมเปิดประตูออกมาพี่ดินเลยเห็นกระเป๋าเดินทางของผม

"ห่างกันสักพักเถอะ" ผมที่เงียบมาตลอดก็ยอมเปิดปากออกมา ผมเดินไปยังประตูห้อง

พรึบ!
"ด้าย! อย่าทำอย่างนี้ มีไรก็พูดกันดีๆดิว่ะไม่ใช่จะหนีอย่างเดียว" พี่ดินเดินเข้ามากระชากแขน

"พี่ยังจะให้ผมพูดดีๆกับพี่อีกหรอ!!" ผมเริ่มน้ำตาคลอเบ้า

"................"

ปึก! ปึก! ปึก!
"พี่เคยคิดถึงจิตใจผมบ้างไหม ว่าผมจะรู้สึกยังไงที่เห็นพี่นัวเนียกับผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่ผม!! ฮือออออออ ยังจะ......กล้ามาขอโทษ ฮืออออ อีกหรอ" ผมระดมทุบไหล่พี่ดินอย่างแรง มันสุดจะทนแล้วจริงๆ ผมเหนื่อย เหนื่อยเหลือเกิน

"ขอโทษจะให้กูพูดเป็นพันๆครั้ง กูก็ยอม"

"ขอโทษแล้วมันหายไหมละ! ฮือออออ พี่ทำกับผมแบบนี้ได้ยังไง! ทำอย่างนี้ทำไม!!" ผมตะโกนออกไปแบบสุดเสียง

"ขอโทษ...." พี่ดินเดินเข้ามากอด
"พี่ขอโทษ ขอโทษจริงๆ อย่าไปเลยน่ะ" เสียงเขาเริ่มสั่น มันทำให้ผมเจ็บตรงหัวใจอย่างมาก

"งั้นยอมไหมล่ะ ถ้าผมไปทำแบบนี้กับพี่พอร์ชบ้าง!"

"ไม่เอา...กูขอโทษมึงอย่าทำแบบนี้กับกูเลย แค่มึงไม่คะยกับกูใจกูจะสลายมากพอแล้ว ขอร้อง...." พี่ดินเอาคางมาเกยตรงหัวไหล่ผม

"ฮือออออออ เห็นแก่ตัวที่สุด"

"ขอโทษ พี่จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว อย่าไปเลยน่ะ"

"ฮืออออออออ" ผมได้แต่ส่ายหน้า

"ด้าย...กูอยู่ไม่ได้จริงๆถ้าไม่มีมึง กูขอร้อง ฮึก" เสียงพี่ดินเปลี่ยนไป เขากำลังร้องไห้ ผู้ชายที่ด่าผมทุกครั่งที่ผมทำผิด ผู้ชายที่หึงโหดโมโหง่าย สามารถฆ่าใครได้สักคน กำลังร้องไห้ให้กับผม

"พี่ขอร้อง....ขอร้อง....อย่าไป ฮึก" เข้าก้มหน้าลงกับบ่าของผม

"ทำไม ในเมื่อพี่ไม่ต้องการผมหนิ"

"กูไม่เคยพูดสักครั้ง" พี่ดินกระชับอ้อมกอด

"แล้วพี่ทำแบบนั้นทำไม ฮือออออ"

"กูไม่อยากแก้ตัว กูขอโอกาสสักครั้งด้าย....ครั้งเดียวแล้วมันจะไม่เกิดขึ้นอีก ฮึก กูสัญญา น่ะครับ"

ผมส่ายหน้ากับอกของเขาอย่างไม่เชื่อ

"ฮืออ ฮึก กูอยู่ไม่ได้จริงๆด้าย... กูอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีมึง ฮึก"

"ปล่อยผม"

"ด้าย...ขอร้อง ฮืออ กูขอโอกาสให้ผู้ชายโง่ๆคนนี้อีกสักครั้ง"

"ปล่อยผม" ผมยังพูดคำซ้ำเหมือนเดิม

"โอเคกูยอม........ได้.........ถ้ามึงอยากจะไป ช่วยรับนี้ก่อนไปได้ไหม ฮึก" เขาถอดสร้อยที่เขาสวมประจำเอามาสวมให้ผม

"เก็บไว้แทนหัวใจกู"

"ฮึก ฮือออ" ผมได้แต่กำมือแน่น

"ลาก่อนน่ะครับ ที่รักของพี่" พูดจบพี่ดินเดินไปที่ระเบียงห้อง ทำให้ผมตาโตด้วยตกใจ

"จะทำอะไร!!!" ผมร้องออกมาเสียงดัง

"พี่รักเราน่ะด้าย ฮึก"เขาก้าวขึ้นระเบียง

"โง่!!" ผมตะโกนออกไปทำให้พี่ดินหันมา

"ฮึก ในเมื่อด้ายไม่อยากอยู่กับพี่ ไม่อยากเห็นหน้าพี่ พี่ก็คงทำได้แค่นี้เพื่อด้าย"

"ฮืออออออ โง่ที่สุด!! พี่จะทิ้งให้ผมอยู่คนเดียวงั้นหรอ! พี่บ้าหรือเปล่า เรื่องแค่นี้ถึงต้องฆ่าตัวตาย!" ผมค่อยๆก้าวเข้าไปหาเขา

"ขอโทษ ฮืออ ที่กูต้องทำงี้" พี่ดินน้ำตาไหลออกมา

"ฮือออออออออ พี่จะทิ้งผมไปเลยหรอ ฮือออ"

"ทั้งหมดนี้ก็เพื่อด้ายไง ฮึก"

"โง่ที่สุด ฮืออออ" ผมเดินเขาไปจับที่ชายเสื้อเขาไว้แน่นเพราะกลัวเขาตกลงไป

"ชีวิตนี้พี่ให้ด้ายไงครับ" เขายิ้มให้ผมทั้งน้ำตา

"ก็ได้...ฮึก...ด้ายจะให้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น แค่ครั้งเดียวในชีวิต ถ้ามีอีก คนที่โดดจะเป็นด้ายเอง ฮือออ" ผมกอดเขา

"ขอบคุณ ฮืออออ ขอบคุณครับ พี่รักเราน่ะ รักมากด้วย" พี่ดินลงจากระเบียงกอดตอบผมแน่น

ปึก!
"อย่าทำแบบนี้อีก ฮืออออ จะทิ้งด้ายไปไหนไม่ได้ ด้ายทำได้แค่คนเดียวเท่านั้น" ผมทุบอกเขาหนึ่งทีอย่างน้อยใจ

"ขอโทษ แล้วก็ขอบคุณ...จุ๊บ" พี่ดินจุ๊บที่แก้มผมเบาๆ ก่อนยิ้มออกมาเล็กน้อย

"ฮืออออ พี่ทำผมหัวใจจะวาย" ผมซุกลงกับอก

"ขอโทษ จะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้ว"

"อย่าเอาชีวิตตัวเองมาทิ้งแบบนี้น่ะ ฮึก"

"ทั้งตัวแล้วหัวใจ พี่ให้เราหมด พี่รักเราน่ะ"

"ฮือออ ด้ายก็รักพี่ รักมากๆด้วย" ผมกอดเขาแน่น

ขอบคุณที่ยังรักผู้ชายเลวคนนี้" พี่ดินกุมมือผมแน่น
"พี่สัญญาพี่จะไม่ทำเรื่องเลวๆแบบนี้อีกแล้ว พี่จะไม่มีวันปล่อยมีเราเด็ดขาดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม"

"อืมม ฮึก ผมก็จะไม่ปล่อยมือพี่เหมือนกัน"

"พี่รักเราน่ะ"

"ด้ายก็รักพี่ดินเหมือนกัน"


****************************
ฮ่าาาา กว่าจะจบ ขอโทษที่หายไปนาน งานซุ่มหัวส่งไม่ทันรีบปั่นรีบส่ง รีบเขียนต่อให้จบทันที
ตอนแรกอยากทำให้พี่ดินตายน่ะ แต่ไม่เอาดีกว่า เพราะเราไม่ค่อยชอบอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว จบแบบนี้ดีกว่าจบซึ้งๆ ขอบคุณทุกคนที่ยังติดตามผลงานน่ะค่ะ จุ๊บๆ

[Mouse2U]

เย้~ เขาดีกันแล้ว.

แต่เราตะหงิดใจนิดนึง.อิพี่ดินมารยาป่ะเนี่ย? แกจะไม่ทำด้ายเสียใจอีกแน่เหรอ.เราไม่ไว้ใจอ่ะ.บอกเลย.