Love You My Brother แอบรักพี่ชายข้างห้อง♡♡♡ อัพตอนที่ 31 (01-07-15)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Love You My Brother แอบรักพี่ชายข้างห้อง♡♡♡ อัพตอนที่ 31 (01-07-15)  (อ่าน 48246 ครั้ง)

ออฟไลน์ Melonlove

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-1
 :serius2: คือแบบยังไม่หายสะจัยเลย  แต่ถ้าให้อิตาพี่ดินตายก็แรงไป หย่วนๆ  แต่ขอให้สำนึกจริงๆเหอะ ไม่งั้นดินจะโดน :z6:   :z6: :z6:

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11
อ่าาา.   ยอมโดดตึกเลยเหรอออ. ลงทุนมากอีพี่ดิน. เชอะ หมั้นไส้

ออฟไลน์ wavalove

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 242
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0

ออฟไลน์ actionmarks

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 305
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-44
อันนี้คือจบแล้วใช่ป่ะ

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6

ออฟไลน์ inkk2

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0
chapter 14 ความรู้สึก




"อืม" เสียงครางเบาๆของร่างเล็ก แสงที่ส่องเข้ามาทำให้ด้ายค่อยๆลืมตาขึ้นมา

ด้ายค่อยๆมองไปรอบๆห้องก่อนจะมาหยุดอยู่ตรงหนุ่มร่างสูงที่ตอนนี้นอนกอดเขาอยู่อย่างตกใจ

"เห้ย!" ร่างเล็กผลักร่างสูงออกจากตัวก่อนจะลุกขึ้นนั่ง

"อ๊ะ!"
"อืม เสียงดังจังว่ะ" ร่างสูงที่ตื่นขึ้นมาเอื้อมมือมาดึงเส้นด้ายลงไปนอนต่อ

"ปล่อย! ผมน่ะ" ผมรีบผลักพี่เขาอีกครั้ง แต่เขาไม่ยอมปล่อย

"นอนก่อนดิว่ะ กูพึ่งได้นอนเอง" พี่ดินสวมกอดผมทางด้านหลังแล้วเอาหน้าซุกตรงหลังคอผม

"ออกไปห่างๆเลยน่ะ! อือออ" ผมพยายามดิ้นรนออกจากตัวพี่เขา

"เออ ปล่อยแหละๆ" เขายอมปล่อยมืออกจากผม ผมเลยตั้งตัวลุกขึ้นยืนข้างเตียง

"ผมจะกลับบ้าน" ผมบอกออกไปก่อนเดินตรงไปยังประตู

"เห้ยๆๆ เดี๋ยวก่อนกูพึ่งจะพามึงมาเองน่ะเว้ย" พี่ดินเดินตามมาดึงแขนผมเอาไว้

"ผมไม่ได้ขอให้พามา และเท่าที่ผมจำได้คุณเป็นคนกระชากผมมาเองหนิ!" ผมมองหน้านิ่งๆ อย่ามาทำตัวตบหัวแล้วลูบหลัง ผมไม่ชอบ เมื่อวานด่าผมวันนี้ทำมาเป็นดี

"เออ! แล้วจะทำไม" พี่ดินทำหน้ายี่ยวน

"ก็ไม่ไงหรอก ผมแค่จะบอกว่าลาก่อนและลาจากไม่ต้องมาเห็นหน้ากันอีก!" ผมบอกจบก็เดินออกจากบ้านพักทันที
"กูไม่ให้ไป!!" พี่ดินเดินมาฉุดผม

"ผมจะไป!" เรื่องอะไรผมจะอยู่ให้ตัวเองเจ็บ

"มานี้!!" พี่ดินจับผมพาดบ่าก่อนเดินเขาไปที่ห้องนอนอีกครั้ง

"ปล่อยผมเดี๋ยวนี้น่ะ อ๊ะ!" พี่ดินโยนผมลงเตียงอย่าแรง จนกระดูกผมแทบแตก
"ผมเจ็บน่ะ!"

เคร้ง เสียงบางอย่างทำให้ผมหันไปมองทันที
!!!!!!
"มะ...ไม่ ไม่เอาน่ะ พี่ดิน!! " ผมโวยวายออกไปทันทีที่เห็นร่างสูงหยิบโซ่จากหลังตู้เก็บของ
ออกมาล่ามข้อเท้าซ้ายผมไว้กับขาเตียง

"ดื้อไม่เข้าเรื่อง! พูดเหี้ยไรก็ฟังบ้างดิ"

"ปล่อยด้ายเดี๋ยวนี้น่ะ! ฮึก"

"กูบอกว่าไม่ปล่อย ก็คือไม่ปล่อย!"

พรึบ! เพล้ง!!
ผมหยิบแจกันข้างหัวเตียง ปาใส่เขา แต่พี่ดินหลบได้ทันก่อน เขาเดินเข้ามาจับแขนผมเอาไว้

"ถ้ามันโดนกูขึ้นมาจะทำไง ห่ะ!!" เขาขบกรามเสียงดัง

"ฮืออออ พี่ไม่มีสิทธิ์ทำกับด้ายอย่างนี้!!"

"ทำไมกูจะไม่มีสิทธิ์!"

"ถ้าไม่รักอย่ามาทำกัน ถ้าพี่ยังเหลือความเป็นพี่เป็นน้องกับด้ายอยู่ ฮึก ขอร้องอย่างนี้ ฮืออออออ"

"กูทำอะไร"

"พี่เลิกทำแบบนี้เถอะ ด้ายขอร้อง ฮืออออ"

"หึ" เขาแสยะยิ้มขึ้น

"ฮือออออ ปล่อยด้ายเถอะ ฮือออ"

"มึงต้องอยู่ที่นี้กับกู!" ร่างสูงพูดจบแล้วเดินออกจากห้องไป

"ฮือออออออ พี่พอร์ช......พี่พอร์ชช่วยด้ายด้วย....ฮือออออ"




[talk : Din]

เสียงร้องไห้คร่ำครวญดังออกมาจากห้องนอน ผมทำได้แค่เดินออกมาทำใจอยู่ด้านนอกบ้านพัก

~ติ้ง ติ้งงง ติ้ง ติ้งงง~ 
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น
"เออว่าไง ไอ้หยวน"

//อยู่ไหนว่ะ กูจะชวนไปหาแดกเหล้า// ชีวิตพวกมึงกูมีแต่อย่างเนี้ย

"ไม่ว่าง อยู่ต่างจังหวัด" ก่อนมาผมไม่ได้บอกพวกมันไว้

//ไปทำเหี้ยไรที่ไหนว่ะ//

"เสือก" ผมด่ามันไป

//เออไอ้เหี้ย แค่นี้ก็ด่าแล้วตกลงอยู่ไหนเนี้ย//

"จะอยากรู้ไปทำไม"

//บอกไม่ได้?!?//

"อยู่รีสอร์ทที่พัทยา กูจะอยู่นี้สักอาทิตย์ไม่ไปเรียน" รีสอร์ทที่นี้เป็นของครอบครัวผม เป็นบ้านพักหลังเล็กๆหลายหลัง มีทั้งชั้นเดียวและสองชั้น ผมเลือกที่จะอยู่บ้านพักที่ห้างไกลผู้คนเพราะผมต้องการความเป็นส่วนตัว และผมขอให้คุณพ่อสร้างหลังนี้ให้มีขนาดใหญ่เผื่อเพื่อนผมจะมาเที่ยว

//เออ... แล้วมึงไปกับใครว่ะ// มึงนี้ก็ถามนู้นถามนี้ไปหมด

"อย่าเสือกเยอะ มึงมาเดี๋ยวก็เห็น"

//เออแม่ง!// หึ ผมยกยิ้มขึ้น

เพล้ง!! เสียงของแตกดังมาจากในห้อง
"เออแค่เนี้ยแหละ!"

ผมรีบวางสาย ก่อนวิ่งไปยังห้อนนอนทันที แล้วก็เห็นไอ้เด็กดื้อมันถือโครมไฟไว้เหนือหัว หวังจะปาลงพื้น

"ด้าย!! มึงวางลงเดี๋ยวนี้เลยน่ะ" ผมชี้หน้ามันอย่างโมโห ที่เห็นสภาพห้องมันเละขนาดนี้ ทั้งหมอน ทั้งผ้าห่ม ผ้าปูที่นอนมันรื้อลงพื้นหมด

เพล้ง!
"ฮึก ฮือออ" และมันก็ปาทิ้งจนได้ ผมจ้องหน้ามันอย่างอารมณ์เดือด

"กูบอกให้วาง ไม่ได้ให้ปาไอ้ห่ารากนี้!!" ผมตะคอกเสียงดัง ก่อนตรงไปยังเด็กดื้อที่ตอนนี้ล้มตัวลงนอนคดอยู่กับเตียง
"ลุกขึ้นมาเก็บ!!" ผมกระชากแขนมันขึ้น

"อื้อ...ปล่อยน่ะ! ฮืออออ" มันบิดข้อมือตัวเองเพื่อให้หลุดจากการจับของผม

"กูบอกให้ลุกขึ้นมา! ทำไมชอบให้กูโมโห ห่ะ!" มันยังคงนอนอยู่ท่าเดิม

"ฮือออออออออ" มันซุกหน้ากับที่นอน แล้วก็ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก

"จะร้องเหี้ยไรนักหนาว่ะ แม่ง!" มันร้องไห้เสียงดังจนผมต้องปล่อยข้อมือมันออก
"เหนื่อยกูอีกแล้วไหมล่ะ" ผมมองไปรอบๆห้อง

"ร้องให้เต็มที่ไปเลย! กูเก็บเองได้" ผมประชดมันก่อนหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวมันไว้

"ฮืออออออออ" ประสาทจะแดก ผมเดินไปหาไม้กวาดหลังบ้าน

ที่นี้ไม่มีคนใช้เพราะผมไม่อยากให้ใครเขามายุ่งในพื้นที่ส่วนตัว ถ้าผมจะมาที่นี้ ผมก็จะโทรสั่งให้มาเก็บกวาดแล้วให้ออกไปทันทีที่ผมมาถึงบ้านพัก คนสวนก็จะเขามาแค่เดือนละครั้งเพื่อมาตัดหญ้าเท่านั้น

ผมหาไม้กวาดอยู่สักพักก็เดินมาที่ห้องเริ่มเก็บเศษแก้วตั้งแต่หน้าประตูห้อง เสียงร้องไห้ยังดังไม่หยุด มึงนี้นักทำลายข้าวของหรือไง ทำแตกแต่ละอันนี้ราคาไม่ใช่ถูกๆเลยน่ะ ผมนั่งเก็บกวาดอยู่สักพักกว่าจะเอาของทั้งหมดเก็บเขาที่ แล้วเอาพวกเศษแก้วไปทิ้งหลังบ้านก่อนเดินกลับเข้ามาดูมัน

หื้อ?!?.... ผมหันไปมองมันแต่ก็ต้องตกใจที่เห็นเลือดเต็มผ้าห่ม

พรึบ!
 ผมรีบดึงผ้าห่มออกจากตัวมันทันทีแล้วมองตรงเท้าซ้ายมัน ที่ตอนนี้เลือดไหลไม่หยุด

"เหี้ย! แก้วบาดก็ไม่บอก เสือกมานอนร้องไห้อยู่ได้"

"ฮึก ก...จะ..เจ็บ..ฮืออออ" ผมดึงข้อเท้ามันขึ้นมาดู แผลไม่ลึกแต่ยาวพอตัวเลย

"มึงปัญญาอ่อนหรือป่าว?!? เห็นอยู่ว่าตัวเองเลือดไหลเสือกนอนอยู่เนี้ย!" ผมด่ามันทันที ก่อนลุกเดินไปเอากล่องปฐมพยาบาลมา

"ฮืออออ จะด่าทำไมล่ะ!" มันตะโกนใส่ผม

"เดี๋ยวมึงจะโดนตบไอ้นี้!" ผมทำท่าจะยกมึงขึ้นตบหัวมัน มันเลยยกมือขึ้นมาบังหัวตัวเองเอาไว้ ผมนั่งลงบนเตียงก่อนดึงขามันขึ้นมาพาดหน้าตักไว้

"แสบบบบบ!! ฮือออออออ" มันร้องลั่นเมื่อผมเทแอลกอฮอล์ใส่ที่เท้าทั้งขวด มันกระตุกเท้าตัวเองกลับแต่ผมกำข้อเท้ามันแน่น

"มึงจะหนีไปไหน!" ผมตะคอกใส่ก่อนจะเทยาใส่อีกครั้ง

"มันแสบ! ฮือออออออออ"  มันร้องไห้หนักกว่าเดิม

"เออๆ กูรู้!"

"ฮืออออออ" มันจับแขนเสื้อผมแน่นเพราะกลัวผมจะเทยาใส่อีก

"มึงก็รอก่อนดิยังไม่เสร็จ" ผมรีบทายาและพันผ้าให้มัน

"ฮึก ฮืออ..ด้ายเจ็บ..ฮึก ก"

"งี่เง่ากับกูเอง บอกอะไรให้ฟังบ้าง!"

"แกะให้หน่อย ฮึก ก... ด้ายเจ็บ" มันชี้ไปที่โซ่

ผมมองหน้ามัน ก่อนจะเดินไปหยิบกุญแจมาไขออก

"ขอบคุ....ไม่เอา!!" มันร้องออกมา

"หึหึ คิดว่ากูจะปล่อยหรอ" ผมแค่เอากุญแจมาไขโซ่ที่ล็อคอยู่ทางซ้ายไปทางข้างขวาแทน

"พี่ดิน...ฮือออ" มันมองหน้าผมอย่างเว้าวอน

"ขนาดกูล่ามมึงยังทำตัวเองเจ็บขนาดนี้ มึงคิดว่าดูถ้ากูปล่อยไป มึงไม่ตายเลยหรือไง!"

"ฮึก ก" มันทำปากยื่นๆ มองผมก่อนจะซุกหน้ากับหมอน

"เลิกร้องได้แล้ว กูส่งข้าวมาให้แต่เช้าแหละ เย็นหมดแล้วมั้งเนี้ย เดี๋ยวกูอุ่นให้ก่อนแล้วยกมาให้" ผมลูบหัวมันเบาๆ

"อือ..ฮึก ก"

ผมเดินเข้าไปในครัวอุ่นกับข้าวแล้วยกมาให้มันในห้อง

"ลุกขึ้นมานั่งดีๆ" ผมสั่งมัน มันก็ลุกขึ้นมานั่งตรงกลางเตียง

"ดะ...ด้าย กินเอง ฮึก ก" มันทักผมเมื่อเห็นผมทำท่าจะตักข้าวให้กิน

"อือ เลิกร้องได้แล้วเช็ดหน้าเช็ดตาหน่อย" ผมยื่นมือไปเช็ดน้ำตาออกจากหน้า ตานี้บวมเชี่ยว แก้มก็ป่อง ปากยื่นๆ ทำไมมันน่ารักอย่างนี้น่ะ มันมองหน้าผมด้วยสายตาสั่นๆ ผมรู้สึกหัวใจตัวเองเริ่มเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ อยากจะลองจูบมันสักครั้งความรู้สึกผมมันบอกอย่างนี้ ผมค่อยค่อยก้มลงไปจรดริมฝีปากอุ่นๆ ลงบนริมฝีปากบางอย่างนุ่มนวล ร่างเล็กไม่มีขัดขืนหรืออะไรเลย

"อืมม" ตัวเล็กครางออกมา ผมเอามือจับปลายคางก่อนเชิ่ดขึ้นเพื่อให้ด้ายตอบรับจูบผมได้ง่ายขึ้น ด้ายยกมือขึ้นมาโอบรอบคอของผมเอาไว้ ผมส่งเรียวลิ้นอุ่นๆเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นเล็กนั้น ด้ายค่อยๆจูบตอบผมอย่างกล้าๆกลัว ผมยกมือจับท้ายทอยเส้นด้ายเอาไว้ก่อนกดปากเข้าไปดูดเม้มริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูอ่อนๆ อย่างนุ่มนวลที่สุด

"อื๊อ...พี่..อ๊าส์...ดิน อืมม" ร่างเล็กส่งเสียงออกมา และเริ่มผลักผมออกเมื่อหายใจไม่ออก ผมค่อยๆผละออกจากริมฝีปากนั้น ด้ายมองผมสายตาปรือๆ มือมันก็ตับอยู่ที่ชายเสื้อผม

"ด้าย...คือ.......กูก็ไม่รู้ว่ากูเป็นอะไร กูโกรธ...เวลาที่มึงไปยุ่งกับคนอื่น กูโกรธเวลามึงไม่อยากเห็นหน้ากู มึงชอบตีตัวออกห่างจากกู ซึ่งกูไม่ชอบ แต่....แต่กูชอบเวลามึงอ้อนกู กูชอบเวลามึงทำหน้าอย่างนี้น่ะ คือมันทำให้หัวใจกูมันเต้นแรงแปลกๆ....." ผมเว้นช่วงมองหน้ามัน ตอนนี้น้ำตามันเริ่มคลอเบ้าอีกครั้ง ผมยิ้มรับ ก่อนจะเช็ดน้ำตาออกอย่างเบามือที่สุด
"ความรู้สึก 'พี่' มันบอกว่า....เวลาอยู่กับด้ายแล้วมันมีความสุข...เส้นดาย" ผมลูบหัวมันอย่างอ่อนโยน

"ฮึก ก ฮืออ" ไอ้ตัวเล็กเริ่มร้องไห้ออกมาอีกครั้ง

"จะร้องทำไม หื้อ.." ผมยิ้มอ่อนๆ

"ด้าย..ฮึก ด้าย..........." มันเม้มปากไม่ยอมพูดออกมา

จุ๊บ ผมก้มลงไปจุ๊บปากบาง
"ด้ายอะไร หื้อ?.."

"ด้าย......หิวข้าว" มันก้มหน้า

"อืม....งั้นกินข้าวก่อนพี่ว่าเราคงต้องมีเรื่องต้องคุยกัน" ผมมองมันอย่างสงสัย ปากมันพูดอย่างนั้นแต่ความรู้สึกผมมันบอกว่ามันไม่ใช่.....

****************************
มาอัพให้แล้วววว แอมโซซอรี่ อิฉันชอบหายหัวไป ขอโตดก๊าบบบ
\(T T)/   (_ _)  กราบขอโทษงามๆ

ออฟไลน์ Melonlove

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-1
เกลียดดดดดดดดดดดดดดดอิพี่ดิน :angry2:

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11
ลุ้นๆ กว่าจะได้คุยกันดีๆ เล่นกันเลือดสาดเลย   :hao4: :katai1: :katai1: :katai1:อิอิ

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
ด้าย! เอาโซ่ฟาดหน้าอิพี่ดินเลย.จิ๊!

ออฟไลน์ inkk2

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0
Special วาเลนไทน์



[talk : Din]

"พี่ดินนนนนน" ร่างเล็กวิ่งออกจากห้องนอนมาหาเจ้าของชื่อที่นั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก

หมับบ
ร่างเล็กระโดดขึ้นนั่งบนตักแกร่ง ก่อนเอามือโอบรอบคอของคนตรงหน้าไว้ พร้อมยิ้มหวานให้

"ว่าไง หืออ ตื่นขึ้นมาก็ตะโกนลั่นห้องเลย?" ชายหนุ่มขานรับก่อนจะส่งยิ้มไปให้คนรัก

"วันนี้วันอะไรฮ่ะ" คนตัวเล็กอย่างเร่งรีบ

"วันไร? ก็วันเสาร์ไม่ใช่หรอถามทำไหม หืออ ฟอดดดด" ชายหนุ่มถามกลับ ก่อนหอมแก้มคนตัวเล็กพร้อมกอดเอวเอาไว้

(-3-) ดูทำหน้าเข้าสิ หึหึหึ
....จุ๊บ....
"อ่ะ!" ผมเอาปากไปจูบกับปากยื่นๆของไอ่ตัวเล็ก

"ไม่มีของจะให้ด้ายหรอฮ่ะ!?!" ผมรู้หรอกน่าว่าวันนี้วันไร แต่ตอนนี้ขอแกล้งมันก่อนละกัน หึหึหึ

"ของอะไร? วันนี้ไม่ใช่วันเกิดเราน่ะเท่าที่พี่จำได้" มันนั่งมองหน้าผมอยู่สักพัก

"แกล้งกันป่ะเนี้ย (T T)" น้ำตาคลอเบ้าเลยครับ 555555555

"แกล้งไร? พี่ยังไม่รู้อะไรเลย"

"ฮึก...ลืมหรอ ฮึก ก" มันกอดรอบคอผมแน่นก่อนจะซุกหน้าลงกับซอกคอ ร้องออกมาเลยครับ หึหึหึ แค่นี้ก็ร้องไห้

"เอ้า อยู่ๆก็ร้องไห้" ผมดึงร่างเล็กให้หันมามองหน้า หึหึหึ หน้านี้อย่างกับลูกหมาร้องหาเจ้านาย

"ฮึก ไม่มีจริงๆหรอ ฮึก.." ผมเอานิ้วมือมือเกลี่ยน้ำตาออกจากใบหน้าเจ้าลูกหมาน้อยของผม ผมยิ้มให้เขาอ่อน

"ตอนเช้าจะไปหาได้ที่ไหนล่ะ ฮึ้ยยย แค่นี้กูต้องร้องไห้ หึหึหึ" ผมดึงแก้มเล่น

"แกล้งหรอ ฮึก ด้ายจะโกรธ ฮึก พี่ดิน ฮือออออ" พูดไปร้องไห้ไปน่ารักซะไม่มี
....จุ๊บ....
"อืออ ฮึก ไม่ต้องมายุ่งเลย! ด้ายจะโกรธพี่ดินทั้งวันเลยค่อยดู ฮือออ" คนตัวเล็กผลักผมออกก่อนที่ตัวเองจะลุกขึ้นยื่นแล้ววิ่งเข้าห้องนอน

ปังงง!!

ผมนั่งยิ้มเหมือนคนบ้า ก็ดีครับให้มันงอนไปผมจะได้มีเวลาเตรียมของมาเซอร์ไพรส์มัน แล้วง้อมันทีเดียว




[talk : Sendai]

หลังจากปิดประตูห้องนอน ผมก็ล้มลงบนเตียงก่อนเอาหน้าซุกกับหมอน ก่อนจะหยิบตุ๊กตาน้องหมาที่พี่ดินซื้อให้ตอนไปเที่ยวฮ่องกง ขึ้นมากอดไว้

"ทำไมต้องแกล้งให้ร้องไห้ทุกครั้งเลย ด้ายจะโกรธพี่ดิน!และจะไม่คุยด้วยเลยค่อยดู ฮืออออออออออ"

ร่างเล็กนอนหลับตารอเวลาคนรักเดินเข้ามา แต่รอจนแล้วจนรอดร่างสูงกูไม่ยอมเข้ามาสักที คนตัวเล็กที่นอนอยู่บนที่นอนกูลงพรวดขึ้นมานั่งบนเตียง

"นี้ขนาดหนีเข้าห้องมาตั้งนานแหละ ยังไม่มาง้อเราอีก ฮึก ด้ายคงสำคัญตัว ฮึก ผิดไปซิน่ะ ฮืออออ"

ร่างเล็กเดินไปที่ประตูห้องนอน ก่อนเปิดออกมาก็ผมกับความว่างเปล่าเมื่อไม่เห็นร่างสูงนั่งอยู่บนโซฟา

"ฮึก ฮืออ พี่ดินนน ฮือออ ไปไหนอ่ะ ฮึก พี่ดินน!" ร่างเล็กตะโกนลั่นห้องแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าคนตัวโตจะออกมาให้เห็นหน้า

"พี่ดิน ฮือออ อยู่ไหน!! ออกมาน่ะไม่งั้น ฮึก ด้ายจะโกรธ ฮือออ ออกมา ออกมาสิ ฮึก ก"

"กล้าทิ้งด้ายหรอ ฮือออออ ทิ้ง ฮึก ด้ายเลยหรอ ฮือออออออ" ร่างเล็กทรุดกับพื้นแล้วร้องไห้ออกมาเสียงดัง

เพราะผมงี่เง่าหรือป่าวพี่เขาถึงออกจากห้องไป แต่ผมไม่ผิดนิ ทำไมไม่เดินเข้ามาง้อผมในเมื่อตัวเองผิดนิที่มาแกล้งผม ผมก็เสียใจเป็นน่ะ ที่คนที่ผมรักไม่สนใจกับวันสำคัญอย่างนี้

"ไม่ต้องกลับมา ฮึก ก เลยด้ายจะกลับ ฮึก กลับไปอยู่บ้าน ฮืออออ"

ร่างเล็กลงไปนอนกับพื้นพรมก่อนน้ำตาจะไหลไม่หยุด




[talk : Din]

ผมทิ้งให้ไอ่ตัวเล็กนอนทำใจอยู่ในห้องก่อน ตอนนี้ผมออกมาเอาช่อดอกไม้กับเค้กวาเลนไทน์ให้มันที่เค้าเตอร์ข้างล่าง ก่อนจะเดินไปที่รถหยิบตุ๊กตาหมีสีขาวตัวใหญ่ออกมา ผมกว่าจะหาซื้อได้ไม่ใช่เล่นๆ ไอ่ตัวเล็กมันเห็นในทีวีเลยร้องอยากได้มานานแล้วครับ แต่ผมไม่ยอมซื้อให้มันสักที เลยถือโอกาสนี้ไปหาซื้อให้มันหายากมาก สีอื่นก็ไม่ได้แม่งเสือกจะเอาสีขาว ผมก็เลยเอามาเซอร์ไพรส์มันซะเลย ผมหิ้วของทั้งหมดขึ้นลิฟท์ไป

ติ่ง! ถึงชั้นที่ผมต้องลงประตูเปิดออกพร้อมกับคนที่เดินสวนเข้ามา

พรึบ! หมับบ
"จะไปไหน!!" ผมทิ้งของทุกอย่างในมือลงกับพื้นทันที เมื่อเห็นร่างเล็กยืนร้องไห้อยู่หน้าลิฟ์ส่วนในมือมีกระเป๋าเสื้อผ้าอยู่ ผมรีบดึงร่างเล็กออกจากประตูลิฟท์ทันที

"ปล่อย! ฮึก บอกให้ปล่อยไงเล่า!! ฮืออออ" ร่างเล็กพยายามสบัดมือออกจากผมก่อนจะร้องไห้อย่างหนัก ผมเห็นก็อดสงสารไม่ได้ ผมไม่น่าไปแกล้งมันเลย เฮ้ออออ

"ด้ายเป็นอะไรครับ" ผมถามกลับเสียงอ่อนๆ แต่น้องยังคงยืนตัวสั่นร้องไห้ไม่หยุด มันมองผมด้วยสายตาตัดพ้อ

"จะไปไหน หืออ อึบ! พี่อุดส่าลงไปเอาของขวัญมาให้ตามคำขอเลยน่ะ" ผมอุ้มมันขึ้นมากอดไว้ด้วยสองมือ ร่างเล็กรีบเอามือทั้งสองข้างโอบรอบคอของผมไว้กลัวตก

"ฮึก  อึก ฮืออ"

"กลับห้องน่ะครับ" ร่างเล็กมองหน้าผม ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ ผมให้ไอ่ตัวเล็กถือช่อดอกกุหลาบข้างนึง อีกข้างผมให้มันจับแขนตุ๊กตาไว้ข้าง
ส่วนผมถือเค้กกับกระเป๋าเสื้อผ้ามันไว้อีกข้างของผมก็ประคองก้นอุ้มไอ่ตัวเล็กแล้วเดินตรงไปที่ห้อง

"ขอโทษ" ผมบอกข้างหูมันเบาๆ

"ฮึก พี่ ฮึก ก ทิ้งด้ายให้อยู่คนเดียว" ร่างเล็กทำน้ำเสียงอย่างตัดพ้อ

"ขอโทษ พี่ขอโทษ" ผมได้แต่พูดซ้ำๆ ร่างเล็กกระชับมือกอดรอบคอผมแน่น

"อย่าทิ้ง ฮึก อย่าทิ้งด้ายไปไหนน่ะ ฮึก ก" ผมวางมันลงข้างโซฟา เอาของทุกอย่างวางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะดันร่างเล็กออกจากตัว แต่มันไม่ยอมเอามือออกจากคอผม

"ใครจะโง่ทิ้งได้หล่ะ รักซะขนาดเนี้ย" ผมก้มลงมองคนที่อยู่ในออมกอด

"ฮึกก ผมก็รักพี่มากน่ะ"

"อ่าว ไม่รักพี่ดินแล้วหรอ ทำไมรักพี่มากหล่ะ หึหึหึ" ผมยกยิ้มกวนๆใส่

ตุบ! เต็มๆไหล่เลยครับ ทุบมาได้
"ไม่รักมันแล้ว ฮึ้ยยยย แกล้งอยู่นั้นแหละ (T3T)" ทำปากยื่นอีกแหละ หมั่นไส้

ผมค่อยๆโน้มหน้าลงไปหาร่างเล็กก่อนจะประกบปากเข้ากับริมฝีปากบางตรงหน้า
"อืมม" เสียงครางเบาๆแสดงถึงความพอใจในรสจูบ ผมจับท้ายทอยเส้นด้ายขึ้นก่อนจะแทรกลิ้นเข้าไปเกี้ยวลิ้นหวานนั้นเล่น ร่างเล็กก็เผยอปากขึ้นก่อนจะจูบตอบผมอย่างเมามันส์ ผมกัดริมฝีปากบางเบาๆ
"อือออ" เสียงเส้นด้ายครางออกมา ก่อนที่ผมจะผละออกจากร่างเล็ก

"แฮปปี้ วาเลนไทน์เดย์ครับเด็กดี " ผมหยิบช่อดอกกุหลาบเอามาให้ไอ่ตัวเล็กถือ ก่อนจะหยิบตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ให้กับเส้นด้าย

"ขอบคุณน่ะฮ่ะ ที่พี่ยังจำได้" มันโอบรอบเอวผมก่อนซุกหน้ากับหน้าท้องของผม

"อืม รักมากน่ะครับ" ผมกอดตอบ

"ด้ายก็รักพี่ดินมากเหมือนกัน" ร่างเล็กเอามือโน้มคอร่างสูงลงมาก่อนจะมอบจูบอันหอมหวานให้ "อยู่กับด้ายไปนานๆน่ะฮ่ะ" ร่างเล็กยิ้มหวานให้กับร่างสูง

"อยู่ด้วยกันจนตายไปข้างนึงเลยเนอะ หึหึหึ" ทั้งสองคนยิ้มให้กัน ก่อนจะมอบกอดอันอบอุ่นให้ซึ่งกันและกัน

*****************************
วันนี้มันเป็นวันฆ่าคนโสดชัดๆ5555555555 เพื่อความปลอดภัยทางสายตา ควรนอนเล่นอยู่ที่บ้านเป็นดีที่สุด

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
พี่ดินขี้แกล้ง.ก็นะ! เวลาด้ายงอแงก็น่ารักจริงนั่นล่ะ.หุหุ. :-[

ออฟไลน์ inkk2

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0
chapter 15 คบกันไหม




[talk : Din]

ตอนนี้พวกเรากำลังนั่งเล่นอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น ดูรายทีวีมาหลายช่องแหละยังไม่เจอช่องที่น่าดูเลย ผมนั่งกดรีโมทไปเรื่อยๆ ก่อนจะมาหยุดที่ช่องหนึ่ง

"พี่ดิน ด้ายอยากเล่นน้ำ" มันทักขึ้นมา ทำให้ผมหันไปมอง

"นี้ มึงกรุณาดูที่ขาตัวเองด้วย แผลขนาดนั้นยังอยากจะไปเล่นน้ำอีก" ผมว่ามันก็ทำสายตาดุ มันทำหน้าสลดนิดนึง

"ก็จะพามาทะเลทำไมล่ะ ถ้ามาแล้วไม่เล่น" มันเถียงครับ

"จะให้กูด่าไหม... รอให้หายก่อนแล้วค่อยเล่น ยังมีเวลาอีกเยอะเพราะกูอยู่หลายวัน" ผมทำเสียงเข้มก่อนจะจ้องมองมันเขม็ง

"ไม่เล่นก็ด่ะ!" มันทำเสียงงอนๆก่อนเดินเข้าห้อง

"อย่าให้กูเห็นว่ามึงออกไปตรงสระน่ะ!" ผมตะโกนให้มันได้ยิน ตรงห้องนอนของผมเป็นบานประตูกระจก สามารถเปิดออกไปได้ และตรงนั้นก็เป็นสระน้ำอยู่ติดกับตัวห้องนอนพอดี

ปัง! มันปิดประตูเสียงดังใส่ผม

"เดี๋ยวมึงจะโดนไม่ใช่น้อย เส้นด้าย!" ผมพึมพำออกมา


ร่างสูงที่ไม่รู้อะไร นั่งดูรายการเกี่ยวกับรถอยู่ โดยไม่ได้เอ่ะใจว่าร่างบางกำลังแอบย่องผ่านประตูกระจกใส เพื่อออกเล่นน้ำตรงสระ เส้นดายค่อยชำเรืองร่างสูงเป็นระยะๆ

"หึ เรื่องอะไรผมต้องฟังพี่" เส้นด้ายค่อยๆยกโซ่ที่พันอยู่รอบข้อเท้าขึ้นเพื่อไม่ให้เกิดเสียง โซ่เส้นนี้ยาวมากกว่าปกติ ถ้าเขาสามารถเดินไปห้องนั่งเล่นได้ แค่สระน้ำใกล้แค่นี้โซ่ก็หยุดเขาไม่ได้

"อ๊าา~" เส้นดายค่อยๆหย่อนตัวลงไปในน้ำ
"อึบ~" รู้สึกโซ่มันถ่วงๆขายังไงไม่รู้

"อ๊ะ! อืออออ" ร่างบางที่เล่นกำลังน้ำอยู่กำลัง โซ่ดันไปเกี่ยวกับราวบันไดขึ้นจากสระที่อยู่ใต้น้ำ ทำให้ไม่สามารถขึ้นไปได้

"พี่ดิน อุ๊บ..." ร่างบางจบลงไปในน้ำอีกครั้งก่อนจะฮึดแรงสุดท้ายขึ้นมา

"ชะ ช่วยด้วย" จะไม่ไหวแล้วน่ะ ร่างเล็กคิดในใจ

"ฮืออออ พี่ดิน!!"
ร่างบางค่อยๆจมดิ่งลงเรื่อยๆสู่ผืนน้ำ มือบางพยายามเอื่อมมือแต่ไม่ถึง ดวงตาเล็กค่อยๆปิดสนิท
ลมหายใจเริ่มขาดช่วงไปทีละน้อย

เสียงบางอย่างดังมาแต่ไกลทำให้ผมหันไปมอง ก่อนจะต้องตกใจเบิกตากว้าง เมื่อเห็นร่างเล็กกำลังจมลงไป

หัวใจผมตกลงไปถึงตาตุ่ม เชี้ยเอ้ย!!

"ด้าย!!" ผมรีบวิ่งจากห้องนั่งเล่นตรงไปยังสระ

ตูมม!  ผมกระโดดลงไปแบบไม่ห่วงเรื่องเสื้อผ้าเลย ถ้ามันเป็นไรขึ้นมา ผมจะทำยังไง

ผมเอื้อมมือดึงร่างเล็กที่หมดสติ แต่ดึงแล้วไม่มาผมหันไปมองที่โซ่ที่เกี่ยวอยู่ ผมรีบไปดึงมันออกจากราว ก่อนที่ผมจะดึงร่างเล็กขึ้นสู่ผิวน้ำ แล้วพาไปนอนอยู่ข้างสระ

แปะๆๆ
ผมตบหน้ามันเบาๆ เพื่อเรียกสติ
"ด้าย! ฟื้นสิ ด้าย!" หน้ามันเริ่มซีด ปากซีด มือก็เย็นเพราะน้ำที่สระมันเย็น

ผมไม่รอช้ารีบประกบปากผายปอดทัมันนที ฟื้นสิด้าย! ผมปั้มหัวใจมันอยู่นานก็ยังไม่ฟื้น  ผมจะทำยังไงดี เป็นความผิดผมเองแหละถ้าผมไม่เอาโซ่ไปล่ามมัน  มันคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ประกบปากผายปอดอีกครั้ง แต่มันก็ไม่ฟื้น

"ด้าย ด้ายฟื้นสิ อย่าเป็นอะไรนะ กูขอโทษ" ผมยกมันขึ้นมากอด มึงฟื้นขึ้นเดี๋ยวเลยน่ะ หัวใจผมเหมือนจะหยุดเต้น มันไม่ยอมฟื้นสักที ผมจะไม่ให้อภัยตัวเองเลยถ้ามันตายจากผม ด้ายฟื้นขึ้นมาเถอะ...กูขอร้อง....

"แค่ก! แค่ก!ๆๆ" เสียงสำลักน้ำ ทำให้ผมต้องดึงเส้นด้ายออกจากตัว

"ด้าย! เป็นไรไหม" ผมเอามือลูบหน้าเพื่อเรียกสติ

"แค่ก แค่ก ฮืออออออ" มันไอออกมาเล็กน้อย ก่อนจะร้องไห้เสียงดัง ผมรวบตัวด้ายเข้ามากอด เอามือลูบผมไว้เป็นเชิงปลอบ

"ไม่เป็นไรแล้ว ไม่เป็นไร" ผมปลอบมันอย่างอ่อนโยน

"ฮือออ เมื่อกี้..เมื่อกี้ผมเกือบจะตายแล้ว ฮืออออออ" ความรู้สึกผมก็เหมือนจะตายตอนที่เห็นมันจมดิ่งลงสู่ก้นสระ

"เท้ายังเจ็บอยู่มึงก็ยังลงไปเล่น ไหนจะโซ่อีก ถ้าเกิดไรขึ้นมากูจะอยู่ยังไง" ผมพูดตัดพ้อมันน้อยๆ ผมบอกว่าห้ามลงก็ไม่ฟัง ดื้อตลอด ผมกอดมันแน่นขึ้น เอามือลูบหลังมันเบาๆ

"ฮือออ พี่ดิน ฮึก ฮืออออ" มันร้องออกมา ก่อนเอื้อมมือมากอดรอบคอผมไว้

"อย่าทำแบบนี้ พูดอะไรให้ฟังกันบ้าง เราโตแล้วนะเส้นด้าย" ผมตักเตือนมัน

"ฮึก..ฮือออ....ด้ายขอโทษ...ฮือออ" มันร้องไห้ตัวสั่นอยู่ในอ้อมกอดของผม สงสารเส้นด้าย มันคงกลัวมากกอดผมแน่นไม่ยอมปล่อย

ผมค่อยๆก้มหน้าลงไปจูบมันเบาๆ ไม่ได้สอดแทรกอะไรเข้าไป ผมจูบมุมปากก่อนผละออกมา
"ขอโทษ ฮึก" เสียงสะอื้นแผ่วเบาข้างหู

"ไม่เป็นไรครับ" ผมนั่งลูบหัวปลอบมันอยู่นาน ได้ยินเสียงสะอื้นเบาลง

"อย่าทำแบบนี้รู้ไหม 'พี่'เป็นห่วง"
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ผมคิดได้ถึงความรู้สึกที่ผมมีต่อมัน หัวใจผมมันเหมือนจะตายลง เมื่อเห็นเด็กดื้อของผมจมลงน้ำ ผมคงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีมัน  'ผมคงจะรักมันเข้าแล้ว'

"คบกับพี่ไหมครับ" อะไรบ้างอย่างที่ทำให้ผมถามด้ายออกไป

"............." แต่ก็ได้ความเงียบกลับมา

"ด้ายครับ คบกับพี่ไหมครับ" อาการของคนบนตักนิ่งไป ทำให้ผมเริ่มใจไม่อยู่นิ่ง มือค่อยๆดันร่างเล็กออกจากอก แต่ก็ต้องหยุดมองกับความน่ารักของมันไม่ได้

"หื้มม? มันดันหลับซะนี้" พี่กำลังขอคบเราอยู่น่ะ! ดันมาหลับได้ไง กว่าจะพูดได้ไม่ใช่ง่ายๆเลยน่ะเว้ย ผมยิ้มกับกิริยาของเจ้าตัวเล็กที่เอาหน้าซุกกับอกเอาไว้

ผมอุ้มมันขึ้นพาไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ผมไม่อยากอาบน้ำให้มันเพราะกลัวมันช็อค ก่อนยัดยาแก้ไข้ดักไว้ แล้วอุ้มมันกลับมานอนบนเตียงพร้อมห่มผ้าให้กันหนาว ตัวมันเย็นๆทำให้ผมเป็นห่วงมันเล็กน้อย ผมล้มตัวลงนอนข้างๆมัน แล้วดึงมันเข้ามากอดไว้ ร่างเล็กเอาหน้าซุกกับอกอย่างโหยหาความอบอุ่น ผมค่อยๆหลับตาลงเพื่อพักผ่อนสายตา
...
..
..
.
.
.


เช้าวันต่อมา....

ผมกะจะพักสายตาไหงนอนหลับยาวข้ามวันเลยว่ะ ตอนนี้ไอ้ตัวเล็กของผมมันยังไม่ยอมตื่นสักที ตอนหลับทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้น่ะ เดี๋ยวก็ลักหลับซะหรอก หึหึ
ไหนๆก็หลับแล้วขอถ่ายรูปหน่อยน่ะครับที่รัก ผมจับน้องมานอนหนุนอกผม ก่อนเอามือมาโอบเอวไว้แล้วถ่ายรูปเก็บไว้หลายๆรูป ถ้ามันเจอนี้คงร้องอ่ะ หึหึ

"ด้ายครับ" ผมเริ่มปลุกคนตัวเล็ก

"เส้นด้ายตื่นได้แล้วครับ"

"อืม" ร่างเล็กปัดมือขึ้นไปมา

"ด้าย จะตื้นหรือไม่ตื่น" ผมถามเขาอีกครั้ง

"อือออออออ" น้องเอาผ้าห่มคลุมหัวไว้ แต่ผมก็ดึงมันออกมา

"จุ๊บ จุ๊บ" ผมจุ๊บที่หัวกับแก้มของเขา

"อืออออ" หึหึ หูแดงหมดแล้วครับ 'ที่รัก'

"ด้ายครับ คบกันกับพี่ไหมครับ" ผมถามเขาอีกครั้ง จากที่ด้ายนอนคว่ำหน้ารีบเหงยหาขึ้นจากหมอนทันที

"ห่ะ!?!" ดูทำหน้าเขาสิ แปลว่าเมื่อคืนมันคงไม่ได้ยินจริงๆอ่ะดิ 

"จุ๊บ คบกับพี่ไหมเส้นด้าย" จุ๊บปากที่หนึ่ง หมั่นเขี้ยวปากแดงๆ ยังทำหน้าเอ๋ออีกเอ้า เอาเข้าไป

"หึหึหึ" ด้ายเอาหน้าลงมาซุกอกผมทันที

"อืออ" ทำเสียงอู่อี๊กับอก

"ว่าไงครับ" ผมจับหน้าด้ายขึ้นมา แต่ไม่ยอมสบตาผม

"อือออออ" หึหึ อือหรือต้องแกล้งสักหน่อยแหละ

"อืออะไรตอบมาดิ จะไม่คบใช่ป่ะก็เงี้ย ยังไม่ทันคบก็โดนทิ้งซะแหละ"

"อือ ก็คบไงเล่า!! จะแกล้งทำไมล่ะ" พูดจบก็เอาผ้าห่มคลุมโปงแก้เขิน

"ขึ้นเสียงหรอ จุ๊บ หึขึ้นเสียงใช่ไหม จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ หึหึหึ" จุ๊บหัวมันจุ๊บทุกที่ จนมันเริ่มดิ้น ฮ่าๆๆ

"อืออ ฮ่าาาๆๆๆ พอแล้วๆๆ ฮ่าาๆๆๆ พอแล้วไม่ไหวแล้วน๊าาาา" 
เล่นกันพอประมานก็ไล่มันไปอาบน้ำ

ช่วงที่รอด้ายอาบน้ำผมก็ส่งรูปเข้าไลน์กลุ่มหาพวกมัน
ติ่ง! ติ่ง! ติ่ง! ติ่ง!ๆๆๆ ไลน์เด้งรัวมา555555

Kwang : คืออะไรไอ้ดินนนนนน
Tamtai : เห้ยยๆๆ
Hyuan : ไอ้ดินนนนน
Man : เล่าเลยๆ
Nay : เจ๋งว่ะเพื่อน ชอบๆ
Fait : เห้ยๆ น้องกูไอ้นี้!
Kwang : เดี๋ยวกูตบเลยไอ้นาย
Spy : ใจเย็นดิกวาง เล่าเลยน่ะมึงไอ้ดิน
Boy : มึงเลวว่ะ น้องมันยังเด็กอยู่ไอ้เหี้ยนี้!
Din : กูยังไม่ได้ทำไรมันเลย ไอ้พวกนี้ อย่ามาด่ากู
Man : เล่าดิ~~~
Din : เล่าไรว่ะ หึหึ
Hyuan : อย่ากวนตีนขอร้องเล่ามา ทำไมน้องไปนอนกับมึงได้
Nay : เอาง่ายๆ ขอบทสรุปก่อน ได้กันยังว่ะ คึคึ
Kwang : ไอ้นายเดี๋ยวเจอกันหน้าม. กูจะตบปากฉีก
Spy : มึงนี้ก็หญิงถึกจริงๆ
Boy : เออๆยังไงๆ ให้ว่องเลย
Din : ยัง...อะไรของพวกมึงเนี้ย ไร้สาระ ฮู้ววว!
Fait : มึงไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย
Din : ก็ไม่มีไร แค่กูจูบมัน แล้วก็ขอคบเท่านั้นเอง
Kwang : อ๊ายยยยยย อีนี้แรงกูชอบบบบบ
Boy,Nay,Hyuan,Fait : น้องตอบอะไร!!
Din : พวกมึงนี้สามัคคีกันถามดีน่ะเรื่องอย่างเนี้ย
Kwang,Tamtai,Man,Hyuan,Boy,Nay,Fait,Spy : ตอบมา!!!
Din : ก็ไม่ไรตอนกูถามน้องมันร้องไห้จนหลับคาอกกู ก็เลยรอจนตอนเช้ามันพึ่งตอบตกลง
Kwang : กรี๊ดดดดด เด็กน้อยของพี่
Tamtai : อย่างงี้ต้องเหล้า ฉลองงง

"เอ่ออ พี่ดินฮะ" ผมเหงยหน้าจากโทรศัพท์ ขึ้นไปมองคนที่เรียกผมตอนนี้ยืนอยู่ข้างเตียง เฮือกเลือดกำเดาแทบพุง จะขาวไปไหนว่ะ

"ว่าไงครับ จุ๊บ" ตอบอย่างสงบสติอารมณ์ตัวเอง จุ๊บปากไปหนึ่งที

"เอ่อออ ไปหยิบครีมที่หน้าโทรทัศน์ให้ด้ายหน่อยซิฮ่ะ" มันก้มหน้าลง หูมันแดงๆ

"ครับ ด้ายรีบไปเช็ดตัวก่อนไปเดี๋ยวพี่เดินไปหยิบให้" ผมบอกด้ายก่อนจะมาบอกไอ้พวกชอบยุ่งในไลน์

Din : แค่นี้พอน่ะกูขี้เกียจเล่า กูไปดูน้องก่อน 
Fait : แหม่ๆๆ รีบไปใหญ่เลยน่ะมึง
Hyuan : เอองั้นเจอที่ม.เเล้วกัน
Din : เออๆ

ผมรีบเดินออกจากห้องไป เปิดประตูไปหยิบครีมมาให้ด้าย แล้วรีบกลับเดินมาที่ห้องนอนทันที
"กว่าจะมา! ด้ายรอตังนานแหละแค่ให้ไปหยิบครีมแค่เนี้ย" ผมว่าผมไปหยิบของยังไม่ถึงสิบวิเลยน่ะ คบกันยังไม่ถึงชั่วโมงแม่งบ่น บ่นอ่อ บ่นใช่ไหม 

"จุ๊บ!" ผมก้มลงไปจูบที่ปาก อารมณ์ทำไมขึ้นๆลงๆจังว่ะ

"ฮึ้ยยย ทำไมชอบจูบอยู่เรื่อยเลยอ่ะ" เออนั้นดิ พอคบกับด้ายแล้วชอบจูบมันอยู่เรื่อยเลย ก็จะไม่ให้อยากได้ไง ดูปากมันดิ แดงๆ อย่างงั้นหน้าจับมาฟัดซะ 

"พอคบกันก็ขึ้นเสียงบ่อยน่ะเรา~" ฮ่าๆๆ

"ฮึ้ยยย" เดินปากยื่นๆ กระแทกเท้าส้นเข้าห้องแต่งตัว

"เดี๋ยวจะโดนสักวันเพราะปากยื่นๆ!! หมั่นไส้โว้ยย" ผมตะโกนบอก

"อะไรเล่า" มันยังจะตะโกนออกมาจากห้องแต่งตัวอีก หึหึหึ

ผมรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ดีแล้วที่ผมตัดสินใจที่จะพูดมันออกมา ดีกว่ากักเอาไว้ ตอนแรกผมก็ลุ้นกลัวว่าน้องมันจะไม่ตอบรับ แต่พอมันตกลงที่จะคบกับผม ผมนี้ดีใจจนเนื้อเต้นเลย ผมไม่เคยรู้สึกดีอะไรขนาดนี้ ผมสัญญาว่าจะดูแลมันอย่างดี ดูแลหัวใจดวงน้อยของมันเอาไว้เท่าที่ผมจะทำได้ และจะกุมมือมันไว้ไม่มีวันปล่อย 'พี่สัญญา'

****************************
เรื่อยๆ เอื่อยๆ ไม่มีไรมาก

ออฟไลน์ Melonlove

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-1
ไม่ยกให้ :m16: กลับไปเคลียร์กับว่าที่คู่หมั้นแกก่อนไป๋   ถ้าชะนีมาราวีด้ายละก็   อิพี่ดินแกโดน :z6: :z6: :z6:

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11
อร๊ายยยยย.   เป็นแฟนกันแล้วว. เมื่อไหร่จะได้กันอะ.  อิอิิอ

ออฟไลน์ สายลมที่หวังดี

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 508
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +138/-1
ดินเคลียร์เรื่องคู่หมั้นด่วน  ด้ายลดความขี้งอน ง๊องแง๊งจะดีมากเดี๋ยวเค้าจะเบื่อเอานะลูกนะ

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
อิพี่ดินทำลืมเรื่องคู่หมั้นชะ! คุณแม่กับคู่หมั้นเขาจะแท็กทีมกันทำลายล้างหนูด้ายมิอ่ะ.เป็นห่วงจุง. :sad4: :กอด1:

ออฟไลน์ inkk2

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0
chapter 16 พาเที่ยว




[talk : Din]

ตอนนี้ผมนั่งทำแผลให้ด้ายอยู่ มันก็ยุกยิกอยู่เนี้ย จะกลัวอะไรหนักหนาก็ไม่รู้

"จะดิ้นทำไม พี่ทำแผลอยู่ไม่เห็นหรอ" ผมจับขามันแน่น

"ก็...ก็ด้ายเจ็บอ่ะ" มันทำหน้ามุ้ย

"ก็แล้วใครบอกให้ลงไปเล่นน้ำ ดูดิแผลอักเสบเลย" ผมกระตุกขามันเข้ามา ตอนนี้ขาเนียนไม่มีโซ่มาเกะกะแล้วหลังจากเหตุการณ์เมื่อวาน ผมเลยต้องถอดมันออก ดื้อจริงๆขนาดมีโซ่มันยังดื้อ

"ก็อยากเล่น อ่ะ! มันแสบน๊าา" มันรีบเอามือมาจับข้อมือผมไว้ทันทีที่ผมเทแอลกอฮอล์ลงบนเท้า

"ก็ฆ่าเชื่อโรคไงมันถึงแสบ อย่ามาโวยวายทำตัวเองเองนิ" ปากผมก็บ่นมัน ส่วนมือก็จับผ้ามาพันรอบเท้า
"ไปเตรียมของไป พี่จะพาออกไปหาอะไรกินข้างนอก"

"ด้ายอยากกินอาหารทะเล" มันรีบหันมาบอก ก่อนวิ่งเข้าไปที่ห้องนอน

"จะวิ่งทำไม! เท้าเจ็บอยู่น่ะเส้นด้าย" ผมทำเสียงดุใส่ ถึงจะคบกันผมก็ต้องดุ ถ้าผมใจดีกับมัน  มันจะดื้อหนักกว่านี้

"ขอโทษ..." มันเดินหน้าสลดมาหาผม หลังจากไปเอาของในห้องเรียบร้อยแล้ว

"ไปใส่รองเท้าไป พี่หิวแล้วเนี้ย" ผมเดินไปหน้าทีวีหยิบกุญแจรถกับกระเป๋าตังก่อนเดินจูงมือเด็กดื้อ พาไปที่รถ ผมขับรถออกมาหาร้านอาหารข้างทาง

"ด้ายอยากินร้านนั้น" มือเรียวชี้ไปทางข้างหน้า ผมเห็นคนไม่เยอะมากจึงเลี้ยวรถเข้าไป

"ไปจองที่ก่อน เดี๋ยวพี่จะเอารถไปจอด" ผมบอกให้มันลง ร่างบางลงจากรถก่อนเดินเข้าไปในร้าน ผมขับรถมาจอดอยู่ด้านในสุด

~ติ้ง ติ้งงง ติ้ง ติ้งงง~
ผมมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์ 'น้ำ'
"ครับ" ผมขานรับ

//อยู่ไหนค่ะพี่ดิน//

"เอ่อ...พี่อยู่ต่างจังหวัดน่ะครับ"

//ไปตั้งแต่วันไหนค่ะ พอดีคุณแม่ให้เราไปเลือกแหวนหมั้นนะคะ// น้ำทำเสียง

"พอดีพี่ติดธุระอยู่ครับ คงอีกสักอาทิตย์ถึงจะกลับ" ผมลืมไปได้ไงว่ะ ผมต้องเคลียเรื่องนี้ก่อนเป็นอันดับแรกเลย ดีน่ะที่น้องมันยังไม่คิดอะไร

//หรอค่ะ น่าเสียดายจัง งั้นน้ำไม่รบกวนก็ได้คะ รีบกลับมาน่ะค่ะ// หญิงสาวลาก่อนวางสาย

ผมเดินออกจากรถเข้าไปยังร้านอาหารที่มีเส้นดายนั่งรออยู่

"ทำไมนานจังฮะ ด้ายสั่งของกินไปแล้วน่ะ" ร่างบางทำหน้ามุ้ย ปากยื่นๆใส่

จุ๊บ ปึก!
"อ๊ะ!...ทำอะไรน่ะ! นี้มันร้านอาหารน่ะพี่ดิน เดี๋ยวคนก็เห็นหรอก" ก็ดูปากดิจะแดงไปไหน น่าจับจูบกลางร้านอาหาร

"หึหึ ก็ที่จอดไม่มี วนหาที่จอดอยู่ เมื่อกี้มืออย่างหนักเลยทุบมาได้ " ผมเลื่อนเก้าอี้มานั่งดีๆ

"แล้วใครบอกให้มาทำในที่แบบนี้เล่า ฮึ้ยย" ยิ่งพูดยิ่งเขินหูแดงไปหมดแล้ว

"งั้นที่ลับทำได้ใช่ป่ะ?" หึหึ ผมทำหน้าสงสัย

"ไอ้บ้า...ไม่ให้ทำหรอกเชอะ"

"หึหึ สั่งของกินมาเยอะไหมเนี้ย พี่ว่าจะพาไปเดินตลาดน้ำสี่ภาค "

"จริงอ่อ? ด้ายสั่งไปแค่สามสี่อย่างเอง ถ้ากินเสร็จแล้วไปเลยน่ะ ด้ายอยากไป" มันทำหน้าอ้อนๆ

"ขออนุญาติเสิร์ฟอาหารค่ะ"
ในระหว่างที่พวกเรากำลังคุยกัน พนักงานก็เข้ามาเสิร์ฟอาหารพอดี

"ครับ รีบกินเร็ว" ผมตักปูผัดผงกะหรี่ให้น้องกิน เรานั่งทานอาหารกันได้สักพักก็เริ่มอิ่ม ผมก็เรียกเก็บตัง ก่อนเราจะออกเดินทางไปยังตลาดน้ำสี่ภาค

"ด้ายอยากกินไอติม" เมื่อลงจากรถด้ายมันก็พูดขึ้นทันที

"อะไร พึ่งกินข้าวมาเองจะกินอีกแล้ว เดี๋ยวก็ปวดท้อง" ผมทำเสียงดุหน่อย

"ไม่กินก็ได้" มันเดินหนีผมไปยังทางเข้าตลาด ผมเลยต้องรีบหยิบหมวกก่อนเดินตามอย่างเร็ว

"มานี้...เดี๋ยวหลง" ผมจับมือน้องมากุมเอาไว้

"ไม่เอา คนเยอะด้ายอายน่ะ" มันกระตุกมือกลับ

"ก็คนเยอะเนี้ยแหละ ถึงต้องจับ" ผมเอื้อมลงมาจับมือมันอีกครั้ง ก่อนมองคนตรงหน้าที่หน้าแดงหูแดงด้วยความเขิน

"อือ" (///. .///)

"เอ้าสวมนี้ด้วยมันร้อนเดี๋ยวหน้าดำ" ผมเอาหมวกขึ้นมาสวมให้น้องก่อนจัดผมให้เข้าทรง

"ขอบคุณฮะ" เส้นด้ายยิ้มหวานมาให้

"จะน่ารักไปไหนก็ไม่รู้ หื้มมม" ผมหยิกแก้มมันเบาๆก่อนจะจูงมือกันเดินเที่ยว

พวกเราเดินจนจะทั่วตลาดอยู่แล้ว ของเต็มมือไปหมด ผมซื้อของที่ระลึกแล้วก็เสื้อคู่อีกสองสามคู่มาใส่กับน้องมัน แต่มือผมนี้ถือหนักสุดคือของเส้นด้ายที่มีแต่ของกินอย่างเดียว

"เดินไหวหรือป่าว" ผมเริ่มผิดสังเกตเมื่อคนตัวเล็กเริ่มเดินขากะเผลก

"ไหวอยู่ฮะ" มันหันมาพูดก่อนเดินไปสนใจของตรงหน้า

"พี่ว่าเรากลับกันดีกว่า นี้ก็เย็นแล้ว" เดินมาทั้งวันไม่เจ็บขาหรือไงน่ะ


"พี่ดิน..ด้ายอยากได้สร้อยร้านนั้นอ่ะ" น้องดึงมือผมให้เดินตามไปยังร้านที่บอก สร้อยที่ด้ายบอกเป็นสร้อยสายดำมีตัวอักษรห้อย

"ไม่เอา แค่สร้อยธรรมดาเอง" ผมบอก

"แต่ด้ายอยากได้" น้องมันหันมาอ้อน

"ไวพี่หาซื้อให้ สวยกว่านี้อีก" มันเริ่มทำหน้าหงิก

"แต่ด้ายอยากได้จริงๆน่ะ" มันมองผม

"ไปที่อื่นเถอะ ตรงนั้นมีไอติมด้วยอยากกินไม่ใช่หรอ" ผมเปลี่ยนเรื่องแล้วดึงน้องออกมา

"ไม่กิน ปล่อยมือ..เดี๋ยวด้ายไปซื้อเองก็ได้" มันหน้าหงิกใส่ผมหนักกว่าเดิม

"อย่างี่เง่าน่า...เส้นด้ายมันก็แค่สร้อย" ผมทำเสียงดุ จนน้องมองหน้าผมด้วยน้ำตาคลอ แล้วดึงมือผมออก

"ฮึก ด้ายจะกลับบ้านแล้ว" น้องมันเดินหนีผมไป ผมรีบเดินตามไปทันที

หมับ
"อย่าเดินหนีพี่" ผมคว้าข้อมือด้ายไว้ก่อนจะพูดเสียงเรียบ

พรึบ น้องมันดึงหมวกออก ก่อนทิ้งลงพื้น
"ด้ายจะกลับบ้าน...ฮึก...ไม่อยู่แล้ว...ฮึก" มันพูดน้ำเสียงตัดพ้อ

"ไปรอพี่ที่รถก่อนไป แล้วค่อยคุยกันดีๆ" ผมอารมณ์เย็นใส่มันก่อน ไม่งั้นมีหวังทะเลาะกันแน่ๆ ผมจูงมือมันกลับไปที่รถ เอาของไปเก็บไว้ท้ายรถก่อนเดินมาหาเส้นด้ายที่ยังคงยืนมองประตูก้มหน้าน้ำตาไหล

"รอพี่ในรถก่อนครับ พี่ไปเขาห้องน้ำก่อน" ผมเปิดประตูรถก่อนดันให้ร่างเล็กเข้าไปนั่ง

"ด้าย..ฮึก..จะไม่คุยกับพี่ดินแล้ว..ฮึก" มันพูดไปร้องไห้ไปโดยไม่มองหน้าผมเลย

"ครับๆ" ผมบอกอย่างยอมๆมัน

ผมปิดประตูก่อนเดินเข้าไปในตลาดอีกครั้ง โดยที่ผมเดินเลยห้องน้ำมา ใครว่าผมจะเข้าละครับ ผมเดินตรงไปยังร้านสร้อยที่เส้นด้ายมันอยากได้ทันที

"พี่ครับ เอาสองเส้นใส่ตัวอักษร D สองตัวครับ"

"พอดีเลยน้อง เกือบไม่ได้แหละเหลือสองเส้นพอดีเลย วันนี้คนเยอะเลยขายดีจนจะหมดต้องกลับไปเอาของใหม่เนี้ย"

"หรอครับ งั้นดีเลย" ผมรอเขาทำให้ไม่นาน

"เสันละ300บาท พี่ลดให้เหลือสองเส้น500บาท" ผมมองสร้อยสองเส้นที่มีตัวอักษร DD ทับกันอยู่

"ขอบคุณครับ" ผมจ่ายตังก่อนจะยัดสร้อยเขากระเป๋า แล้วเดินไปหาเส้นดายที่รออยู่บนรถ

"คนที่ห้องน้ำเยอะเลยรอนานไปหน่อย" ผมหันไปบอกคนที่นั่งหันหน้าออกไปนอกรถไม่สนใจผม

"ฮึก..ฮึก ก" เสี้ยงสะอื้นออกมาเบาๆ

"นี้...จะไม่คุยกันจริงดิ" ผมหันไปสะกิด

"ไม่..ฮึก" น้องมันสะบัดมือผมออก

หมับ ผมสวมกอดเขาจากทางด้านหลัง ก่อนกดจมูกลงบนผมนุ่มๆ
"งั้นง้อด้วยนี้" ผมดึงสร้อยออกมา

"ฮึก..ฮือออ..ไหนบอกไม่ซื้อให้ไง..ฮึก" น้องมันเอื่อมมือมาจับที่สร้อย

"เซอไพร์ไงครับ" ผมจูบข้างขมับด้ายก่อนจะจับมันหันมามองหน้ากันดีๆ ผมเอาสร้อมมาสวมให้น้องดีๆ

"ใส่ให้พี่บ้าง" ผมหยิบสร้อยอีกเส้นมาวางไว้บนมือเล็กๆ

"ฮึก..ซื้อเหมือนกันอ่อ.." มันนั่งมองสร้อยที่ผมซื้อมาก่อนจะสวมให้ผม

"จุ๊บ..ครับพี่อยากใส่เหมือนเราไง" ผมจุ๊บปากน้องมันเบาๆ

ปึก!
"ชอบแกล้ง..ฮึก" ด้ายมันทุบอกผมครั้งหนึ่ง ก่อนจะหันมากอดเอาหน้าซุกตรงคอ

"ก็น่าแกล้งเอง ตาแดงหมดแล้วเนี้ย" ผมเช็ดน้ำตาใสๆออก อย่างเบามือ ก่อนเอานิ้วเกลี่ยแก้มเนียนๆ

"ไม่รักแล้ว..ฮึก...นิสัยไม่ดี" มันตัดพ้อเล็กน้อย

"ครับๆ ต่อไปจะไม่แกล้งแล้ว" หายงอลน่ะ" ผมกอดมันอีกครั้ง

"ขอบคุณฮะ" มันพูดออกมา

"ครับ ใส่แล้วห้ามหายห้ามถอดน่ะ ถอดละมีเรื่องแน่"

"นี้......พี่ดินด้ายปวดขาจัง" น้องมันทักขึ้นมา ผมเลยผละตัวออกก่อนก้มลงไปมองที่ขา ก่อนจะจับเบาๆ

"อ๊ะ!" ด้ายร้องออกมา

"โทษๆ เท้าบวมหมดแล้ว ไปหาหมอดีกว่า" ผมขับรถออกมาจากตลาด

"ไม่เอา ด้ายไม่อยากไป" มันค้านขึ้น

"อยากตัดขา หรืออยากเดินปกติ" ผมถามมันออกไปอย่างห่วง ขามันบวมมากเลย ผมไม่น่าพามันเดินนานขนาดนี้เลย

"ก็.....ก็ได้" มันก้มมองขาตัวเอง ผมเอื่อมมือมาจับมือมันไว้ก่อนขับรถตรงไปยังโรงบาลใกล้ๆ

ปัง ผมปิดประตูรถฝั่งตัวเองก่อนเดินไปฝั่งด้าย
"เดินไหวไหม?" ผมถามน้อง

"ไม่ฮะ..ฮึก..มันปวดมากๆเลยอ่ะ"

"มานี้มะ..อึบ" ผมอุ้มมันขึ้นมาจากรถ ด้ายรีบเอามือมากอดรอบคอผมกันตก ผมเดินเข้าไปในโรงพยาบาล

"โทษน่ะครับพอดี 'แฟน'ผมเขาโดนเศษแก้วบาด แล้วเท้ามันบวมขึ้นนะครับ" ผมหันไปบอกพยาบาลที่ยืนอยู่

ปึก! อยู่ๆด้ายมันก็ทุบอกผมอย่างแรง
"ไม่ใช่นะฮะ! ผมเป็นน้องเขา" มันหันไปแก้ตัว พยาบาลได้แต่ยิ้มก่อนนำทางพาผมไปห้องตรวจ

"คุณหมอรออยู่ด้านในค่ะ" เธอเปิดประตูห้องตรวจให้ผม ก่อนผมจะเดินพาด้ายไปนั่งต้องเตียงคนไข้
 
"ขอบคุณครับ" ผมบอกกับพยาบาล

"คนไข้โดนเศษแก้วบาดมาค่ะ" เธอบอกกับหมอ

"อ่อครับ ขาบวมมากเลยน่ะเนี้ย ต้องล้างแผลก่อน" หมอบอกกับด้าย ไอ้นี้ก็กลัวแอลกอฮอล์รีบจับแขนเสื้อผมแน่นเลย

"ฮึก...ไม่เอา" มันค้านทันที

"หึหึ ทำไปเลยหมอ" ผมเห็นอาการมันแล้วอยากจะขำ

"ไม่เอา...ฮืออออออ" นั้นไงมันร้องออกมาเลย

"หึหึ เขายังไม่ทันทำไรเลย นี้ก็ร้องแหละ" ผมหัวเราะก่อนเดินเขาไปกอดปลอบ

"มันแสบ ฮืออออ..ด้ายไม่ชอบ" มันกระตุกขาตัวเองหนี

"ยังไงก็ต้องล้าง ไม่ล้างแล้วจะหายไหม?"

"ชั่งมัน..ไม่เอาแล้ว...ฮืออออออ"

"เออดี! หมอตัดขามันทิ้งไปเลย" ผมหันไปบอกหมอที่ตอนนี้นั่งยิ้มกับอาการของคนไข้

"ฮือออออออออ" ร้องหนักกว่าเดิมอีกกู

"ดื้อ...หมอทำไปเลยผมจับมันเอง" หมอเทยาใส่เท้ามัน ไอ้นี้แทบถีบหมอทันที แต่ดีที่ผมจับขามันไว้ มันจะกลัวอะไรหนักหนา รอบหน้าเดี๋ยวเอาเท้าแช่แอลกอฮอล์แม่งเลย

"เสร็จแล้วครับ เดี๋ยวไปรับยาแก้บวด และยาอื่นๆที่ห้องจ่ายยาน่ะครับ" หมอนั่งพันแผลให้เสร็จ

"ครับ ขอบคุณครับ" ผมหันไปบอกหมอ แล้วเดินไปอุ้มไอ้เด็กดื้อที่นั่งน้ำตาคลอมองเท้าตัวเองอยู่

"ปะ เดี๋ยวพี่ไปเอายาแล้วเรากลับกันเลย"

"ฮึก..มันแสบมากเลยอ่ะ" มันกอดรอบคอผมแล้วงึมงัมให้ผมได้ยิน

"ที่หลังก็อย่าทำให้ตัวเองเป็นแผลเท่านั้นแหละ" ผมจ่ายตังค่ารักษากับค่ายาเสร็จก็พามันมาที่รถ

"ด้ายโกรธ..." อยู่ๆมันก็พูดขึ้น นี้กูผิดอะไรอีกเนี้ยยย

"เรื่อง??" ผมหันไปถามอย่างสงสัย

"ด้ายบอกด้ายแสบ....ฮึก ก...พี่ดินก็ยังจะให้หมอทำ" เรื่องแค่นี้ยังให้กูผิดอีก เจริญล่ะกู

"มันต้องล้างอยู่แล้ว หรือจะปล่อยให้มันเน่าล่ะ" ผมอธิบายให้มันฟัง

"ไม่รู้...ด้ายจะโกรธ" เอาเลยครับ เรื่องแค่นี้มันยังโกรธ กูคงต้องปวดหัวตลอดชีวิตแน่ๆ

"งี่เง่าตลอด แค่เรื่องแค่นี้ก็เอามาโกรธกัน" ผมหันไปมองมันนิดๆ ก่อนขับรถออกไป

ปึก!
"โอ้ยย" ผมร้องออกมา แม่งวันนี้โดนแต่มันทุบจนจะช้ำในอยู่แหละ
"มันเจ็บนะด้าย" ผมพูดเสียงเรียบ

"ฮือออออ..ด้ายก็เจ็บ" มันร้องออกมา

"ไม่ง้อน่ะ ทำตัวเองเอง" ผมพูดจบ มันเอามือมาดึงชายเสื้อผมเอาไว้ ตอนนี้ผมไม่ยอมกุมมือมัน

"ฮึก ก..ฮือออออออออออ" มันร้องออกมาเสียงดัง กำเสื้อผมไม่ปล่อย ตามจริงผมก็พูดไปงั้นแหละ ถึงบ้านค่อยง้อ

คบกันวันแรกแม่งก็ร้องไห้ทั้งวัน แต่เวลามันร้องมันจะน่ารักอีกแบบนะครับ คืนนี้มีเคลียกันยาวแน่...

****************************
ตอนหน้าเตรียมทิชชูไว้รอ 5555555

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
ด้ายเพลาๆหน่อยลูกเดี๋ยวพี่ดินก็เบื่อเสียก่อนหรอกน้า~ ทิชชูสามม้วนพอไหมคะ. :z1:

ออฟไลน์ titansyui

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-0

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11
อร๊ายยย.   ตอนหน้า เตรียมฟินนนนนนนน

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ num-arch52

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 20
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ถ้าแฟนผมเหมือนด้ายคงโดนถีบเช้าถีบเย็นแน่ๆ คนอะไรเอาแต่ใจชะมัด

ออฟไลน์ สายลมที่หวังดี

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 508
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +138/-1
ตอนนี้พี่ดินเรียกตัวเองว่าพี่และลดคำหยาบคายแล้วสินะ แต่ด้ายยังง๊องแง๊งไม่เปลี่ยนนี่ถ้าไม่รักนี่คงโดน....ไปแล้ว :hao3:

ออฟไลน์ rogerr

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 834
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
ด้ายเอ้ย ร้องไห้จนน้ำจะท่วมหลังเป็ดแล้วลูก

ออฟไลน์ inkk2

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0
chapter 17 ยอม




ผมขับรถเข้ามาจอดลานหน้าบ้าน ตอนนี้ร่างบางหยุดร้องไห้แล้วแต่ยังคงมีเสียงสะอื้นอยู่บ้าง ตลอดทางผมไม่ยอมคุยกับมันเลยแม่แต่นิดเดียว

"ปล่อยก่อนดิ" ผมบอกให้ร่างบางปล่อยมืออกจากเสื้อผม เพื่อที่ผมจะลุกออกจากรถพามันเข้าบ้าน แต่ก็ไม่มีการขยับเขยื่อนใดๆเลย

"ฮึก ก...ฮึก" เสียงสะอื้นยังคงมีมาให้ได้ยิน

"ปล่อยดิ จะพาเข้าบ้านอย่าให้พี่พูดเป็นครั้งที่สาม" ผมพูดน้ำเสียงเชิงดุ เพราะมันยังคงไม่ยอมปล่อย

"ถ้าจะมางี่เง่ากับเรื่องแค่นั้น ก็นั่งอยู่ในรถเนี้ยแหละ พี่จะได้เข้าบ้าน" ผมดึงมือมันออก และเปิดประตูรถออกโดยไม่รอมันพูดอะไร

ปังง!
ผมปิดประตูอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะมองเข้าไปในรถ เห็นร่างบางตอนนี้ก้มหน้าเอามือปิดหน้าร้องไห้ใหญ่เลย ผมตัดสินใจเดินเข้าบ้านไปโดยไม่สนใจคนตัวเล็กเลย ถึงผมจะชอบมันแต่ใช่ว่าผมจะใจดี นิสัยผมเป็นเลวยังไงก็เลวอย่างงั้นไม่มีเปลี่ยน แต่แค่ลดการพูดคำหยาบลงนี้ก็ถือว่าดีมากสำหรับผมแล้ว ผมเลือกที่จะแทนตังเองว่าพี่ เพราะผมคิดว่าน้องมันคงไม่ชอบคำหยาบสักเท่าไร

ตอนนี้ผมนั่งสงบสติอารมณ์อยู่ที่โซฟามาสิบนาทีแล้ว รถผมก็ปิดเครื่องยนต์แล้ว น้องมันก็นั่งร้องไห้อยู่ในนั้น ผมเลยกลัวมันไม่มีอากาศหายใจ แถมขามันก็บวมอยู่คงเดินออกจากรถไม่ได้ ผมเลยลุกจากโซฟาเดินไปยังรถที่จอดอยู่ลานหน้าบ้าน

ผมเอื้อมมือไปเปิดประตูรถฝั่งที่น้องมันนั่ง ก่อนที่ตัวผมจะนั่งยองๆข้างรถ

"เลิกร้องได้แล้วครับ" ผมดึงมือที่ปิดหน้ามันออกก่อนจะเอาปลายนิ้วมือของตังเองเช็ดอย่างแผ่วเบา

"ฮือออ..ฮึก...ฮือออออ" แต่ร่างบางยังคงร้องไห้ไม่หยุด

"เข้าบ้านกันครับ มะพี่อุ้ม" น้องเอื้อมมือมาโอบรอบคอของผมไว้แต่โดยดี ก่อนซุกหน้าลงกับซอกคอร้องไห้ต่อ ผมเอามือสอดตรงข้อพับขาแล้วอุ้มน้องขึ้นมา ก่อนใช้ขาตัวเองปิดประตูรถแล้วเดินเข้าไปในบ้าน วางร่างบางไว้บนเตียง ก่อนที่จะลุกขึ้นมาคุยกันดีๆ แต่ติดตรงน้องมันยังกอดคอผมไว้ทำให้ผมลุกขึ้นไม่ได้ สงสัยต้องคุยท่านี้แหละ

"ด้ายดื้อ" ผมพูดออกไปเบา แต่น้องมันสายหัวไปมาอยู่กับอก

"ฮึก...ฮือออ"

"ไม่ดื้อแล้วทำไมวันนี้งี่เง่าจัง" มันยังคงสายหัวไปมา

"รู้ไหมว่าตัวเองงี่เง่าแค่ไหน" น้องมันเริ่มตัวสั่น จนผมกระชับอ้อมกอด ผมไม่ได้จะว่ามันแต่ผมก็พูดตามความจริง

"อือ..ฮือออ" มันขานรับเบาๆ

"แล้วพี่ผิดไหม ที่เป็นห่วงด้ายจนต้องพาไปหาหมอ" น้องมันยังคงร้องไห้ต่อ และไม่ยอมตอบคำถามผม

"งั้น..วันหลังพี่ไม่ห่วงไม่หวง ไม่อะไรเลยเลย ด้ายอยากทำอะไรก็เชิญดีไหม?" ผมปล่อยมือจากจากอ้อมกอด

"ฮือออออออออ" มันตัวสั่นร้องไห้หนักกว่าเดิม พร้อมสายหน้าไปมาอยู่นั้น

"งั้นก็ต้องยอม ที่พี่ทำไปก็เพราะเป็นห่วงไม่ได้จะแกล้ง เข้าใจหรือเปล่า" ผมอธิบายพร้อมกับลูบหัวน้องไปด้วย

"แต่..ฮึกด้ายเจ็บ" มันยอมพูดออกมาเบาๆ

"ทำตัวเองเอง ที่หลังก็อย่าทำให้ตัวเองเป็นแผลจะได้ไม่เจ็บ" ผมปลอบมัน

"ฮือออ" ผมมุดลงซอกคอ ผมว่าคงต้องเช็ดตัวให้น้องมันแล้วแหละ ถ้าให้อาบน้ำก็คงไม่ได้เพราะเท้ามันยิ่งโดนน้ำไม่ได้อยู่

"ปล่อยก่อนครับ เดี๋ยวพี่ไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้" ผมกระซิบข้างหู

"ฮือออ..ไม่เอา...ฮืออออ จะทิ้งด้ายอีกแล้วหรอ...ฮืออออออ" ร่างบางสายหัวไปมา

"ไม่ได้หนีไปไหนหรอกน่า แค่ไปเอาผ้ากับกะละมังในห้องน้ำไง" ผมเอามือลูบหัวเชิงปลอบ น้องมันยอมปล่อยมือออก ผมเดินหยิบผ้าผืนเล็กจากในตู้ แล้วเดินไปที่ห้องน้ำหยิบกะละมังออกมารองน้ำ เล้วเดินกลับมาวางไว้โต๊ะข้างเตียง ทุกการกระทำของผมอยู่ในสายตาของด้ายหมด น้องมันมองตามผมตลอด

"เลิกร้องได้แล้ว ตาบวมหมดแล้วเนี้ย" ผมหยิบผ้าชุบน้ำหมาดๆ มาเช็ดหน้าที่มีรอยน้ำตาอย่างอ่อนโยน

"ฮึก ก..ฮึก" มันเอื้อมมือมาจับแขนเสื้อผมเอาไว้ มือผมเช็ดมาตามคอ

"ร้องไห้ทั้งวันเลยน่ะเรา จะร้องอะไรหนักหนา หื้อออ? จุ๊บ..." ผมรวบผมบนหน้าผากของด้ายขึ้น ก่อนจูบเบาๆที่หน้าผากเนียนนั้นอย่างอ่อนโยน

"ฮึก ฮึก ก" น้ำตาคลอพร้อมเสียงสะอื้นที่ยังไม่หาย ผมเช็ดแขนเรียวเล็กทั้งสองข้าง ตัวมันก็เล็กแต่ไม่ค่อยกินข้าว ชอบกินแต่ขนมอย่างเดียว ให้กินข้าวก็กินแค่นิดเดียว ที่ขนมมันนี้ยัดเอาๆ ต้องให้บังคับกินข้าวถึงจะกิน

"ถอดเสื้อหน่อย พี่จะเช็ดตัวให้" ผมพยุงตัวด้ายขึ้น ก่อนถอดเสื้อออกมาวางไว้ข้างเตียง ผมมองน้องล้มตัวลงไปนอน ตัวมันขาวมากครับ ผิวเนียนจนผมอยากจะสร้างรอยแดงเอาไว้

"อือ..เย็น" มันดึงมือผมเอาไว้

"อย่าดึง เช็ดตัวก่อนเร็ว" ผมบอกด้าย ร่างบางยอมปล่อยมือออก ผมก็ลงมือเช็ดจากซอกคอไล่ลงมาที่หัวไหล่มน ก่อนค่อยๆเช็ดผ่านเนินอกสวย

"อ๊ะ" ร่างบางครางออกมาเบาๆ ทำให้ผมตกใจเล็กน้อย ด้ายยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเอง ผมมองหน้าน้องที่ตอนนี้ตาบรือๆ มันทำให้ผมต้องรีบเช็ดตรงเนินอกให้เสร็จอย่างเร็วเพราะ ผมรับรู้ได้ถึงความรู้สึกกลางแกนกายของตัวเอง ยอดเม็ดบัวชูชันนั้นเหมือนเป็นจุดสนใจของผม ผมเลยต้องก้มลงมามองที่ขาแทน

"เอ่อ..ด้ายยกก้นขึ้นหน่อย พี่จะเช็ดขา" ผมบอกอย่างลังเล

"ไม่เอา!" น้องเอื้อมมือมาดึงกางเกงเอาไว้อย่างเร็ว

"เร็วๆ จะได้เช็ดตัวให้เสร็จแล้วไปนอน" ผมบอกน้อง แต่มันยังคงกำแน่นไว้ไม่ยอมปล่อย

พรึบ! ผมกระชากกางเกงออกมาทำให้น้องตกใจ รีบเอามือมาปิดตรงกางเกงชั้นใน ผมพยายามจะไใาสนใจตรงนั้นเอาผ้ามาเช็ดตรงขาข้างซ้ายอย่างเบามือเพราะน้องเป็นแผลอยู่ที่เท้ากลัวจะทำมันเจ็บ ผมค่อยเลื่อนขึ้นมาเช็ดตรงขาด้านในโดยยกขาน้องมันขึ้นมาเล็กน้องน้อย

"อ๊ะ...อื้ออ" มันครางออกมาอีกครั้งทำให้ผมใจเต้นแปลกๆ ผมพยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ เมื่อร่างเล็กเริ่มดิ้น

"ด้าย...อยู่นิ่งๆ" ผมข่มอารมณ์

"อื้ออ" มันครางออกมาอีกครั้งเมื่อผมเอาผ้ามาลูบตรงขาอ่อนด้านใน

กูจะไม่ไหวแล้วน่ะ

พรึบ!
"พี่ไปห้องน้ำก่อน" ผมลุกขึ้นมาแบบทนไม่ไหว ต้องการที่จะปลดปล่อย

"อ๊ะ ไม่เอา...อย่าทิ้งด้าย" น้องมันยื้อข้อมือผมไว้

"ไปแปปเดียว ปล่อยก่อน" อารมณ์ผมเริ่มจะข่มไม่อยู่

"จะทิ้ง...ฮึก..ด้ายอีกแล้ว" อยู่มันก็ร้องไห้

เชี้ยเอ้ย! กูจะไม่ไหวอยู่แล้ว

หมับบ! ผมล้มตัวลงไปคร่อมตัวมันเอาไว้ น้องมันเบิกตากว้าง
"ทะ..ทำอะไรน่ะพี่ดิน อื้อ!" ผมก้มลงจูบปากอิ่มนั้น ก่อนจะสอดลิ้นร้อนเข้าไปในปากของด้าย น้องดูตกใจเล็กน้อยก่อนจะยอมเผยอปากขึ้นมาตอบรับกับจูบของผม

ผมไล้มือไปตามยอดอกที่ตอนนี้ชูชันสู้มือผม ผมสะกิดเบาเป็นเชิงหยอกล้อ ร่างบางที่นอนราบอยู่บนที่นอนกระตุกทันทีที่นิ้วผมขยี้

"อ๊าส์~" เสียงครางกระเซ้าทำให้ท่อนลำของผมชูชันอยู่ภายใน ผมก้มลงไปลงลิ้นกันยอดอกสวยนั้น ด้ายบิดเร้าอยู่กับเตียงกว้าง ผมไล้ริมฝีปากของตัวเองลงมาที่ท้องแบราบ น้องเกร็งท้องหลบการจูบของผม ผมเลยแกล้งเลียไปที่ท้องน้อยๆ

"อ๊าส์ๆๆ" ซึ่งทำให้ร่างบางเสียวจนต้องเอามาจับกลุ่มผมของผมเอาไว้ ผมก้มลงมองแกนกายน้อยของเส้นด้ายที่ตอนนี้มันคับเต็มและมีน้ำใสๆเปอะชั้นในหมดแล้ว

"พี่ช่วยน่ะครับ" ผมบอกด้ายแค่นั้นก่อนจะดึงชั้นในออกแล้วก้มลงไปเลียส่วนปลายสุดของแกนกาย ทำให้แกนกายน้อยกระตุกเบาๆ

"อ๊ะส์ๆๆๆ" น้องครางออกมาอย่างสุขสม เมื่อผมใช่เมื่อชักรูดแกนกายขึ้นลง โดยมีปากของผมคอยช่วยเลียส่วนหัวให้ ร่างบางจิกนิ้วมือลงบนหัวของผมอย่างเสียวซ้าน

"อ๊ะ..อ๊าส์...อึก อ๊ะ"
เสียงกระเซ้าไปมา ทำให้ผมเริ่มรับรู้ว่าร่างบางใกล้จะถึงจุดสุดยอด ผมรีบชักรูดแกนกายน้อยอย่างเร็ว

"อ๊าาาาาาาส์" ผมชักรูดอีกสองสามที ร่างบางก็กระตุกเกร็ง ก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาใส่ปากของผม แต่ผมกลืนเข้าจนหมดแล้วผละออก เส้นด้ายยังคงนอนหอบตาปรืออยู่บนที่นอน ผมก้มลงไปสัมผัสกับริมฝีปากบาง อย่างอ่อนโยน

"อื้มม" น้องครางออกมา เมื่อผมดูดลิ้นเล็กๆนั้นเล่น ก่อนจุ๊บสุดท้ายนั้น แล้วผละออกมา

"จุ๊บ! พอแค่นี้ก่อน พี่ขอไปห้องน้ำก่อน" ผมบอกน้องที่ตอนนี้นอนทำหน้างงๆใส่

หมับ

ผมลุกขึ้นจากเตียงแต่ก็มีมือเรียวมาคว้าเอาไว้ ทำให้ผมต้องหันไปมอง
"เอ่อ............เดียวด้ายช่วยก็ได้" น้องมันพูดออกมาแต่ไม่ยอมมองหน้าผม

"ไม่ดีเป็นไรครับ ด้ายยังไม่พร้อมพี่รอได้" ผมยิ้มอย่างอ่อนโยน

"ตะ...แต่ถ้าเป็นพี่ดิน........ดะ..ด้ายก็พร้อม อื๊ออ" มันพูดออกมาเสียงสั่นๆ จนผมต้องจับหน้าด้ายขึ้นมาจูบ

"จะทำให้อ่อนโยนที่สุดเลยครับ" ผมลงไปคร่อมร่างบางที่ตอนนี้นอนตัวแดงอยู่บนเตียงกว้าง ผมลงไปเลียยอดอกสีทับทิม เล้าโลมร่างบางจนตัวเกร็งด้วยความเสียว

"อ๊ะ..อือออ" ร่างบางครางกระเซ้า เมื่อผมส่งนิ้วเข้าทางช่องทางด้านหลัง ปากผมก็ก้มลงรูดแกนกายน้อย จนชูชันขึ้น ผมเลียตรงส่วนปลายให้ตัวเล็กรู้สึกเสียว พร้อมกับผมค่อยๆส่งนิ้วเข้าไปอีกสองนิ้ว

"อ๊ะ!...เจ็บ..อย่าพึ่ง...." เมื่อผมเอานิ้วเข้าครบสามนิ้วก็เตรียมตัวจะชักเข้าชักออก แต่น้องมันร้องห้ามเอาไว้

"อย่าเกร็งครับ" ผมบอกเส้นด้าย แล้วน้องก็คลายตัว ผมจึงดำเนินเกมสวาทต่อ

"อ๊ะๆๆๆ..ฮ๊าส์..อ๊ะ" ผมซอยนิ้วเข้าไป ทำให้ด้ายมันร้องครางอย่างสุขสม ใบหน้าหวานรอบมองผมด้วยหน้าแดงๆ พร้อมริมฝีปากอิ่มขบเข้าหากันด้วยความเสียวไม่หยุด ทำให้ผมต้องก้มลงไปจูบ ผมสอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวรั้งกับลิ้นเล็กๆ ก่อนด้ายจะเอามือมาโอบรอบคอของผมก่อนพยายามจูบตอบ แต่ดูก็รู้ว่าจูบไม่เป็น

"หึหึ" ผมขำเบาๆ ก่อนจะผละออก

ปึก! ร่างเล็กดีมาที่อกของผมอย่างแรง
"อ๊ะ..อย่าหัวเราะ...อื้อ..ด้ายน่ะ!" มันว่าผมไปด้วยพร้อมกับเสียงคราง เมื่อผมรูดแกนกายน้อยไปด้วย

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาาาาาาาส์" ผมรูดรั้งได้ไม่นานจนร่างบางเริ่มกระตุกเกร็งก่อนจะทนไม่ไหว ปล่อยน้ำรักออกมาเป็นรอบที่สองของวัน

ผมปลดกางเกงของตัวเองออกก่อนจะล้มตัวลงไปจูบปากสวยนั้น
"ขอเข้าไปนะครับ" ผมไม่รอน้องตอบ จับขาเรียวยกขึ้นพาดบ่ากันโดนแผลน้อง ก่อนอาขาเล็กน้อย ผมใช่น้ำรักของน้องเป็นสารหล่อลื่นเนื่องจากผมไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย ก่อนค่อยๆ กดหัวท่อนลำของตัวเองเข้าไปได้นิดหน่อย

"อ๊ะ!...มันเจ็บ..ฮึก ก" ด้ายร้องออกมาอย่างเจ็บ

"ซี๊ดดด แน่นชิบหาย ด้ายอย่าเกร็ง" เข้าไปแค่หัวก็จะแตกอยู่แล้ว มันแน่นไปหมด จนผมต้องใช้มือช่วยรูดแกนกายของน้องให้มีอารมณ์ขึ้นมา

"ฮืออออ ด้ายไม่เอาแล้ว...ฮือออ.มันเจ็บ" เส้นด้ายพยายามดิ้นหลุดแต่ผมก็รั้งเอวนั้นไวก่อนจะกระแทกเข้าไปที่เดียวมิดลำ

"อ๊าาาาาาส์...ฮืออออออ..อย่าพึ่งขยับ!!" น้องเอามือมาดันต้องท้องผมไว้

"ไม่ร้องนะครับคนเก่ง" ผมประสานมือกับน้องก่อนกดจูบที่หัวไหล่มน

"ฮึก ก...ด้ายเจ็บ..ฮึก"

"ซี๊ดดด อย่าเกร็งสิด้าย" ผมก้มลงไปดูดยอดอกสีสวย ลิ้นร้อนๆเลียไปมาเพื่อสร้างอารมณ์ให้กับร่างบาง

"พี่ขยับนะครับ" ผมกระซิบข้างหู เส้นด้ายพยักหน้าเบาๆเป็นเชิงอนุญาติ ผมจับเอวบางแล้วซอยเข้า-ออกไม่ยั้ง

"อ๊ะๆๆๆๆ" เสียงครางทำให้ผมมีอารมณ์มากขึ้นกว่าเดิม

"อืมมมม" ผมทำเสียงอยู่ในลำคอ

"อ๊ะ..ขา...ขาด้าย" น้องมันร้องทัก เมื่อผมบีบขาข้างที่เป็นแผล

"ซี๊ดด ฮาส์ ตอดดีชิบหาย" แน่นได้อีก

"อ๊ะ..เบาๆ..ด้ายไม่ไหว" ผมซอยแรงหนักไปหน่อย ผมรวบมือน้องขึ้นไว้เหนือหัว ก่อนกดเอวตัวเองลงไป

"อ๊าาาาส์...มันลึกไปแล้วน่ะ" น้องครางออกมาเสียงดัง ผมซอยถี่จนร่างเล็กดิ้นเร้า ผมเลยเปลี่ยนท่ากลัวน้องจะเสร็จก่อน

"หันหลังให้พี่หน่อยครับ" ผมจับเอวบางก่อนจะพลิกตัวให้โดยไม่ลืมที่จะดูเท้าให้น้องมัน กลัวมันเจ็บ

"อ๊ะๆๆๆ ระ...เร็วไปแล้วน่ะ" ผมเอื้อมมือลงมารูดแกนกายน้อย ให้เป็นจังหวะ

"ซี๊ดดดดด ท่านี้แม่งลึกกว่าเดิมอีก" ผมครางออกมาก่อนจับเอวบางส่วนขึ้นมาหาท่อนลำของผม เส้นด้ายนอนคว่ำหน้ามือกำหมอนแน่น

"อ๊ะ..อ๊ะ..ฮาาส์..มะ....ไม่ไหวแล้ว" ร่างบางเกร็งตัว ช่องทางรักก็ขมิบไม่หยุด

"อืมมม พร้อมกันน่ะครับ" ผมใช้มือรูดแกนกายน้อยไปพร้อมกับ เอวตัวเองซอยถี่ไม่ยั้ง

"อ๊าาาาาาาาาาาส์" ร่างบางปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มมือของผม
"อืมมมมมมม" ผมกระตุกอยู่สองสามทีก็ปล่อยน้ำรักเข้าไปในทางสวาท น้องล้มตัวลงนอนอย่างเหนื่อย ผมมองไปคอเนียนนั้นก่อนก้มลงไปดูดให้เกิดรอย เพื่อแสดงหลักฐานว่าน้องมีเจ้าของแล้ว ตอนนี้เส้นด้ายตัวแดงด้วยความเขินจากกิจกรรมพึ่งเสร็จไป

"หึหึ ที่นี้ทำให้พี่บ้างครับ" ผมล้มตัวลงนั่งเอาหัวรองกับหัวเตียงก่อนยกตัวด้ายขึ้นมาค่อมไว้บนตัก

"อ๊ะ!..เจ็บ" มันร้องเสียงดังก่อนเมามือจับเท้าข้างซ้ายไว้

"โทษๆ นั่งดีๆเดี๋ยวโดนแผล" ผมจับมันนั่งลงดีๆ ก่อนเอามือมาวางไว้ตรงเอวบาง

"ด้าย...ทำไม่เป็น" น้องมันนั่งตัวแดงก้มหน้ามองแต่อกของผม

"ทำแบบที่พี่ทำไง" ผมรั้งท้ายทอยร่างบางลงมาก่อนกดจูบเบาๆ เป็นการเชิญชวน

ร่างบางตัวสั่นเล็กน้อย เอื้อมมือลงมาที่เสื้อเชิตของผมก่อนจะปลดกระดุมที่ละเม็ด
"หึ มือสั่นเชียว อัก!" ผมโดนกำปั้นทุบตรงหัวไหล่

วันนี้มันวันไรว่ะ กูโดนแต่ทุบอย่างเดียวเลย

"เดียวจะโดนไม่ใช่น้อย" ผมเอามือบีบก้นร่างเล็ก

"อย่ามาล้อด้ายน่ะ อ๊ะ!!" ผมจับร่างเล็กกดลงมาทับท่อนลำของผมอย่างไม่ทันตั้งตัว

"อ๊ะๆๆๆๆ" ผมจับเอวบางยกขึ้น แล้วกดลงซ้ำไปมา จนน้องเริ่มรู้ทาง เริ่มขยับเอง

"ดีครับ ที่นี้โยกเองครับ" ด้ายเอามือยันหน้าท้องผมเอาไง้ก่อนยกตัวเองขึ้นแล้วกดลงมาแรงๆ สร้างความเสียวซ้านให้กับผมไม่น้อย ผมเหงยหน้าขึ้นดูดเลียยอดอก ทีชูชันอยู่ตรงหน้า ส่วนมือก็จับแกนกายน้อยชักรูดเบาๆ ร่างเล็กบิดเร้าตัวไปมาด้วยความเสียว

"อ๊าาาาส์ ฮาส์" ผมสวนเอวขึ้นไปตอนที่เส้นด้ายกำลังกดตัวลงมาทำให้น้อง ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาอีกครั้ง ก่อนล้มตัวซุกคอผม

"พี่ยังไม่เสร็จเลยน่ะด้าย" ผมจับเอวบางกดลงมาอีกครั้ง

"อือออ ด้ายเหนื่อย...พี่ดิน" น้องมันมองผมตาจะปิด ผมเลยต้องจับมันนอนหงายก่อนจะดำเนินกิจกรรมรักอันเร้าร้อนให้เสร็จ ผมซอยถี่จนน้องหัวสั่น มือเส้นด้ายก็กำผ้าปูแน่นแบบทนไม่ไหว ก่อนที่ผมกับด้ายจะถึงจุดสุดยอดปล่อยน้ำรักสีขาวออกมาจนล้นเลอะที่นอนไปหมด ผมก้มจูบปากอิ่ม สอดลิ้นเข้าไปหาความหวานเป็นครั้งสุดท้าย แล้วล้มตัวลงนอนข้างๆ ร่างเล็กตอนนี้นอนตาปรือจนผมต้องรีบทัก

"ไปอาบน้ำกัน เหนียวตัวหมดแล้ว" ผมไม่ปล่อยให้มันนอนแบบไม่สบายตัวหรอก ผมดึงเด็กน้อยของผมให้ลุกขึ้นมา

"ไม่ไหม ตาด้ายจะปิดแล้วพรุ่งนี้ค่อยอาบ" น้องงืมง้ำออกมา

"เดี๋ยวพี่อาบให้ มะลุกก่อน" ผมอุ้มน้องขึ้นมาก่อนจะเดินไปทางห้องน้ำ ก่อนวางร่างบางให้นั่งบนชักโครก ส่วนตัวเองเดินไปเปิดน้ำใส่อ่าง เทสบู่เหลวลงไป เมื่อน้ำเริ่มเต็มก็เดินไปหาร่างบางที่ตอนนี้นั่งหลับอยู่ หึหึ ผมอุ้มร่างบางขึ้นอีกครั้งก่อนพาไปลงอ่างโดยไม่ลืมที่จะจับขาซ้ายพาดไปบนขอบอ่างกันแผลโดนน้ำ

"อื้ออ" มันร้องขึ้นมานิดหน่อยเมื่อผมเอาน้ำมาลูบที่อก

"อย่าพึ่งหลับสิ พี่อาบน้ำให้อยู่น่ะ" ผมกระซิบบอกร่าบาง

"หื้ออออ จะนอน" เชื่อเลยครับขนาดอยู่ในน้ำมันยังจะนอน (= =)

"ยืนขึ้นให้พี่แปปนึง จะเอาน้ำออกให้" ผมดันหลังให้ด้ายมันยืนขึ้นด้วยขาข้างเดียว โดยให้เอามือเกาะขอบอ่างเอาไว้

"อ๊ะ~....เบาๆ" ด้ายครางออกมาเบาๆ มือผมข้างนึงก็พยุงเส้นด้าย อีกข้างก็ค่อยๆเอานิ้วแหย่เข้าไปที่ช่องทางด้านหลัง เพื่อกวักเอาน้ำรักออก ไม่งั้นเดี๋ยวน้องมันได้ปวดท้องแน่

"มาล้างตัวดีๆ จะได้ไปนอน" ผมจับให้มันเอนตัวกลับมาก่อนปล่อยน้ำในอ่างออกจนหมด แล้วเอาสบู่เหลวมาถูตามตัวด้าย
 หลังจากผมอาบน้ำและเช็ดตัวจนเจ้าเด็กดื้อของผมแห้งแล้ว ผมก็จับมันมาใส่เสื้อผ้าของผมที่มีอยู่ในตู้ แล้วเอามันมานั่งรอบนโซฟา ส่วนผมเดินไปเปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่เพราะมีแต่คราบน้ำกาม ที่เลอะเต็มไปหมด ตอนนี้ผมจับมันลุกขึ้น โดยที่มันทิ้งน้ำหนักทั้งหมดมาที่ผม เพราะมันคงไม่ไหวแล้วมั้ง หึหึ ผมอุ้มมันขึ้นมาอีกครั้งก่อนมาวางลงบนเตียงนุ่ม

"จุ๊บ ฝันดีนะครับ เด็กดื้อ" ผมจูบลงบนหน้าผากเนียนๆของน้องก่อนล้มตัวลงนอน ดึงร่างบางเข้ามากอดเอาไว้

"ด้าย...รักพี่ดินน่ะ" น้องมันบอกผมก่อนตาดวงน้อยๆจะปิดลงด้วยความเหนื่อย คำพูดของมันจะทำให้หัวใจผมเต้นเร็วจนจะระเบิดออกมา

การได้รักใครสักคนมันทำให้มีความสุขอย่างนี้เองหรอ ชีวิตผมที่มีแต่การดื่มเหล้าเที่ยวกลางคืน เอากับผู้หญิงไปวันๆ ใช้ชีวิตไปวัน
ผมตัดสินใจว่าจะขอยกเลิกงานหมั่นเพื่อน้องจะได้ไม่คิดมาก พรุ่งนี้ทุกอย่างต้องจบ....

********************************
มาอัพให้แล้วหลังจากหายหัวไปหลายวัน เลยแต่งมาให้ยาวๆ ไม่ได้ตรวจอะไรเลย คงมีคำผิดเยอะแยะแน่เลย  NCแต่งได้แค่นี้จริงๆ เพราะเป็นเรื่องแรกเลยยังไม่ค่อยถนัด ยังไงก็ขอบคุณค่ะที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ ตอนจบคาดว่าประมาน30ตอน น่าจะจบ ยังไม่แน่นอน มาบอกไว้ก่อนเฉยๆ ไปแหละ รักทุกคนค่าาาา

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
 :jul1: ด้ายพลีกายให้พี่ดินแล้ว.ซับๆๆๆๆ.ชุ่มแล้วเจ้าค่ะ

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11
อร๊ายยยย. ฟินอะ.  พี่ดินยกเลิกหมั้นเลยนะ. น้องจะได้ไม่คิดมาก

ออฟไลน์ บี

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 111
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-1
ว้าววววสนุกมากกกกกกมาต่อไวๆ นะจ๊ะ :katai3: :z2: :-[ :o8:

ออฟไลน์ titansyui

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2386
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-0

ออฟไลน์ natt teng

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 179
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-3
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ อ่านรวดเดียวจบเลย :mew1:

ออฟไลน์ inkk2

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0
chapter 18 สิทธิ์




ผมตื่นขึ้นมาให้ช่วยเช้ามืด เขียนโน๊ตแปะไว้ที่หัวเตียงให้น้องมันอ่าน ผมเอื้อมมือมาหยิบกุญแจรถแล้วก็กระเป๋าตัง เดินไปยังลานหน้าบ้านพัก แล้วขับรถมุ่งตรงไปยังกรุงเทพฯ


ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาคุณแม่ทันที ผมรู้ว่าเวลานี้คุณแม่ต้องตื่นแล้ว เพราะท่านเป็นคนตื่นเช้ามาก
ตื้ดดดดดด ตื้ดดดดดดด
ฮัลโหล คุณแม่ครับ"

//ว่าไงตาดิน หายไปไหนไม่ยอมติดต่อแม่เลย//

"ผมอยู่ต่างจังหวัดนะครับ"

//แล้วนี้โทรมา มีอะไรละลูก// คุณแม่ถามออกมา

"คุณแม่อยู่ที่บ้านหรือป่าวครับ"

//อยู่ครับ จะกลับมาแล้วหรอลูก//

"ครับ พอดีผมมีเรื่องจะปรึกษาคุณแม่หน่อยนะครับ"

//มีไรจะปรึกษาก็มาหาแม่ที่บ้านนะลูก ตอนนี้ขับรถกลับดีๆละ// คุณแม่พูดด้วยเสียงอ่อนโยน

"ครับ ผมรักคุณแม่นะ" ผมวางสายจากท่าน

เพียงไม่นานผมก็ขับรถมาถึงบ้าน ผมรีบลงจากรถเข้าบ้านทันที เพราะผมกลัวน้องมันง้อแงที่ตื่นมาแล้วไม่เห็นผม

"มาแล้วหรอลูก" คุณแม่เดินเข้ามากอดผม

"ครับ ผมคิดถึงคุณแม่จังเลย" ผมสวมกอดคนที่รักอยากคิดถึง

"มาเวลานี้พอดีเลยลูก มาทานข้าวเช้ากับแม่มะ พอดีแม่ชวนหนูน้ำมาทานด้วย"

".............." ผมได้แต่เงียบ

"เร็วลูกน้องรออยู่ที่ห้องทานข้าว" ผมยืนนิ่ง

"คุณแม่ครับ" ผมดึงมือท่านไว้

"หื้ม ว่าไงลูก" ท่านหันมามองหน้าผม

"คุณแม่รักผมไหมครับ" ผมถามขึ้น

"ทำไมถึงถามแบบนั้นละลูก แม่ก็ต้องรักลูกมากๆอยู่แล้ว ไม่มีแม่คนไหนไม่รักลูกหรอก ตาดิน" ท่านลูบหัวผมเบาๆ

ผมจับมือคุณแม่มาลูบเบาๆ ก่อนสบตาท่านอย่างจริงจัง
"ผมขอยกเลิกงานหมั้นได้ไหมครับ"

"ทำไมละ แม่ว่าหนูน้ำก็เป็นเด็กดีมารยาทดีทำไมต้องยกเลิกด้วย" ท่านถามกลับทันที

"ผมมีคนที่ผมรักอยู่แล้ว" ถึงผมจะรักกันได้ไม่นาน แต่ผมคิดว่าผมสามารถรักน้องมันได้มากกว่านี้ ผมจะไม่หยุดความสัมพันธ์ของผมกับน้องแน่นอน

"ใคร หรือว่าเป็นคู่นอน ถ้าเป็นแค่คู่นอนแล้วยกละดับมาเป็นคนรักแม่ก็ไม่เอาหรอกน่ะ" ถึงท่านจะใจดีกับผมมากแต่บ้างเรื่องถ้าท่านไม่ชอบ ก็คือไม่ชอบ

"เขาไม่ใช่คนแบบนั้น แต่ผมไม่สามารถบอกได้ แต่ไม่นานหรอกครับเมื่อเขาพร้อม ผมจะพามา"

"แม่อุดส่าไปขอหมั้นหนูน้ำมาจะมายกเลิกแบบนี้ได้ไงล่ะ"

"ผมเคารพการตัดสิ้นใจของคุณแม่นะครับ แต่เรื่องนี้ผมขอ ผมไม่อยากเลิกกับน้อง คุณแม่ไม่รู้หรอกกว่าผมจะได้รักเขา เขาต้องผ่านอะไรมาเยอะ กว่าผมจะรู้ตัวก็เกือบสายไป ผมเชื่อว่าถ้าคุณแม่เห็นน้องมันล่ะก็ คุณแม่ก็ต้องรักเขาด้วยเหมือนกัน" ผมยิ้มให้กับท่าน

"เฮ้อ~ งั้นคุยกันเอง เคลียร์กันเอง" เห็นไหมว่าท่านรักผมมาก

"รักคุณแม่ที่สุดเลยย" ผมสวมกอดท่านแน่น

"หึ ทำเป็นพูดเคลียร์ให้จบเรื่องนี้ ถึงแม่จะจับหมั้น แต่เรื่องยกเลิกแม่ไม่เกี่ยว ดังนั้นเคลียร์กันเอง"

"ครับ ขอบคุณนะครับคุณแม่ เมื่อผมพูดจบท่านผยักหน้ารับก่อนเดินขึ้นไปชั้นบนเพื่อให้ผมได้เคลียร์กันแค่สองคน

"เฮ้ออ ไม่น่าหาเหาใส่หัวเลยกู ลำบากจริงๆ" ผมพึมพำออกมาเบาๆ ก่อนเดินเข้าห้องครัว

"อ่าวพี่ดิน มาแล้วหรอคะ" ร่างบางลุกขึ้นแล้วเดินมาเกาะแจนผมไว้ แต่ผมก็จับมือน้ำออก

"น้ำ พี่มีเรื่องจะคุยด้วย" ผมหันไปพูดด้วยเสียงจริงจัง แต่ร่างบางยังคงยิ้มหวานมาให้ผมอยู่

"เรื่องอะไรหรอคะ ค่อยคุยกันหลังทานข้าวดีกว่าคะ แล้วนี้คุณป้าไปไหนแล้ว..."

"พี่จะยกเลิกงานหมั้น" ผมพูดออกไปโดยไม่ตอบคำถามใดๆ ทำให้เธอหยุดมองหน้าผมอย่างตกใจ

"ทะ...ทำไมค่ะ"

"พี่ยังไม่พร้อมที่จะหมั้น" ผมเลี่ยงที่จะบอก

"แต่น้ำรักพี่ดินน่ะคะ" ร่างบางเดินเข้ามาสวมกอดทีเอวผม

"เอ่อ..ขอโทษแต่พี่ไม่ได้รักเรา" ผมดึงมือร่างยางที่กอดเอวผมไว้ออก

"งั้นหรอคะ" เธอก้มหน้ามองมือตัวเอง

"พี่ขอโทษที่ทำให้น้ำต้องมาเสียเวลากับคนอย่างพี่"

"งั้น...น้ำขอเป็นน้องสาวของพี่ดินได้ไหมคะ"

"ถ้าน้ำต้องการอย่างนั้น...ก็ได้ครับ"

"ขอบคุณนะคะ" น้ำยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มกลับ

'อย่าคิดว่าฉันจะยอมง่ายๆ หึ ไหนเมื่อฉันไม่ได้เขามา ก็ไม่ต้องมีใครหน้าไหนได้เขาไปเหมือนกัน แกระวังตัวให้ดีเถอะอิเกย์ ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เขามา' ร่างบางคิดอยู่ในใจ

"เดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้าน" ผมบอกเธอ

"คะ" ร่างบางเดินตามผมมาที่รถ เราทั้งคู่ขึ้นรถกันเรียบร้อยผมก็ขับรถออกไปส่งน้ำ เพียงไม่นานก็ถึงหน้าประตูบ้านของน้อง ผมขับรถเข้าไปจอดในตัวบ้านก่อนลงจากรถไปเปิดประตูให้

"ถึงแล้วครับ"

"ขอบคุณน่ะคะที่มาส่ง"

"งั้นพี่กลับก่อนนะ พอดีพี่มีธุระต้องไปทำ"

"อยู่ทานข้าวเช้ากับน้ำก่อนไม่ได้หรอคะ" น้ำดึงมือผมเข้าไปในห้องครัว

"แต่พี่รีบจริงๆ" ผมยื้อมือไว้ ก่อนบอกน้ำ ผมไม่อยากปล่อยให้น้องมันอยู่คนเดียว ทั้งๆที่ผมพึ่งทำเรื่องอย่างนั้นไป ใครๆก็รู้ว่าไอ้ตัวเล็กมันงี่เง่าจะตาย มันสามารถเอาเรื่องทุกอย่างมารวมกันเพื่อหาเรื่องทะเลาะกับ มันนะชอบคิดมาก คิดเองเออเองตลอด กลับไปไม่ใช่หาเรื่องผมอีกละ

"แต่ว่า....................ก็ได้คะ แต่พี่ดินต้องมาหาน้ำบ่อยนะคะ"

"ครับ เดียวพี่จะมาหาบ่อยๆ" ผมส่งยิ้มให้น้ำ

"งั้นน้ำขอไปส่งที่รถน่ะคะ" ร่างบางเดินมาจูงมือผมไปที่รถ ผมอยากจะสลัดมือนั้นออกนะ แต่ในเมื่อน้ำขอเป็นแค่น้อง ผมว่าเขาคงไม่คิดอะไรแล้ว ผมเลยปล่อยให้เขาทำ

"งั้นพี่กลับก่อน..."

"จุ๊บ..กลับดีๆนะ อ่ะ!" น้ำเขย่งเท้าขึ้นมาจุ๊บข้างแก้มผม ทำให้ผมรีบผลักเธอออกไปห่างๆ

"น้ำ พี่ว่าเราไม่ควรทำแบบนี้ ถึงน้ำจะขอเป็นน้องกับพี่ แต่เรื่องนี้พี่ขออย่าทำ มันดูไม่ดีสำหรับน้ำนะ" ผมเตือนร่างบางที่ตอนนี้ก้มหน้าลงเล็กน้อย
"พี่กลับแล้วนะ" ผมเอามือลูบผมนั้นเบาๆ

"คะ" น้ำยิ้มอ่อนโยนมาให้ ผมเดินไปขึ้นรถก่อนจะขับรถกลับไปหาเส้นด้ายทันที

~ติ้ง ติ้งงง ติ้ง ติ้งงง~ 
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น
"ครับ คุณแม่"

//ไปไหนกันละลูก แม่ลงมาไม่เห็นใครสักคน//

"อ่อ ผมไปส่งน้องที่บ้านน่ะครับ"

//แล้วเป็นไงลูก เคลียร์กันได้ไหม//

"ครับ เคลียร์กันแล้ว ระหว่างเราคงเป็นได้แค่พี่น้อง"

//ดีจัง แม่นึกว่าต้องมีปัญหาซะอีก//

"ไม่หรอกครับ น้ำเขาขอเป็นแค่น้อง ผมก็โอเค"

//ดีแล้วลูก แล้วนี้กลับเลยหรอ//

"ครับ ผมทิ้งเขาไว้คนเดียวเลยเป็นห่วง"

//ว่างๆ พาเขามาให้แม่เห็นหน้าบ้าง//

"ครับ ถ้าเขาไม่ยอมผมก็จะบังคับมา หึหึ"

//นิสัย งั้นแค่นี้นะลูก ขับรถดีๆแม่เป็นห่วง//

"ครับ" ผมขานรับก่อนวางสายจากท่าน แล้วขับรถตรงไปยังพัทยา ระหว่างทางผมก็แวะซื้อโจ๊กและเสื้อผ้าอีกเล็กน้อยไปให้มันด้วย ผมขับรถไม่นานก็ถึงบ้านพัก ผมลงจากรถเดินถือของเข้าไปในบ้าน มองหาเด็กดื้อของผม แต่ก็ไม่เจอ เลยเดินเข้าไปยังห้องนอน หึ สายขนาดนี้แล้วมันยังไม่ตื้นอีก สงสัยจะเหนื่อย ผมปล่อยให้น้องนอนต่อ ส่วนตัวเองก็ไปเตรียมอาหารให้ ก่อนเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่ใส่แล้วและที่พึ่งซื้อมาลงตะกร้า หยิบไปให้คนงานซัก ก่อนเดินกลับมาที่ห้องอีกครั้ง เพื่อไปปลุกน้องมัน

"ด้าย ตื้นได้แล้วนี้มัน9โมงแล้วน่ะ" ผมดึงผ้าห่มออก ก่อนจะจับตัวมันขึ้นแล้วผมก็ต้องตกใจ ตัวมันร้อนมากเลยครับ เมื่อคืนผมก็ไม่ได้ให้มันกินยาก่อนนอนด้วยสิ

"อืออ ปวดหัว" ร่างเล็กครางเบาๆด้วยเสียงแหบ เฮ้ออ ทำไมผมไม่คิดถึงเรื่องนี้นะ ก็รู้อยู่แล้วว่าครั้งแรกมันเจ็บมาก ยังไงๆก็ต้องไข้ขึ้น

"ลุกขึ้นมาก่อนครับ เดียวพี่เอาข้าวมาให้กิน" ผมจับตัวมันขึ้นเอาหลังพิงหมอนหัวเตียงเอาไว้ ก่อนเดินไปหยิบโจ๊กมาให้น้องมันกิน

"อืออ ไปไหนมาอ่ะ แค่กๆ ถึงได้แต่งตัวแบบนี้" เสียงแหบถามผม

"ไปทำธุระมา อ่ะนี้กินเข้า จะได้กินยาแล้วนอน" ผมตักโจ๊กป้อนใส่ปากให้ น้องมันก็อ่าปากรับเข้าไปกินอย่างโดยดี ผมป้อนไปแค่7-8คำมันก็ดึงมือผมไว้

"กินไม่ไหวแล้ว แค่กๆ" ร่างเล็กมองผมด้วยตาปรือ

"อีกนิดเดียวเอง จะหมดแล้วกินให้หมดเร็ว เสียดายของ" ผมบอกมันแล้วยื่นช้อนไปข้างหน้า เด็กดื้อของผมตอนนี้ทำหน้าจะร้องำห้เต็มที่แหละ น้ำตาคลอเบ้าเลย

"โอเค ไม่กินก็ไม่กินเดี๋ยวพี่ไปหยิบยามาให้" ผมเก็บถ้วยออกไป แล้วเดินกลับมาพร้อใน้ำและยาแก้ไข้กับยาแก้อักเสบให้มันกิน มันก็ยอม พอกินเสร็จผมก็จับมันนอนลงกับเตียงดีๆ สักพักมันก็หลับตาลง ผมเดินออกไปจากบ้านพักเพื่อไปขอแผ่นเจลลดไข้กับคนงาน แล้วเดินกลับมาแปะเจลที่หน้าผากให้มัน

"หายไวๆน่ะครับ เด็กดื้อ" ผมลูบหัวน้องเบาๆ ก่อนเดินมายังห้องนั่งเล่น ปล่อยให้น้องมันได้พักผ่อน ผมนั่งดูรายการรถแข่งจบไปแล้วรายการหนึ่ง แต่ผมก็นั่งดูราสการแต่งรถอีกสักพัก ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ผมเดินไปดูโทรศัพท์ตัวเองบนโต๊ะแต่ไม่มีใครโทรมา งั้นก็มีอยู่อยู่เครื่องเดียวแล้วหล่ะ ผมเดินไปหยิบโทรศัพท์ของเส้นด้ายบนหัวเตียงนอนขึ้นมาดู หึ โทรมาจนได้น่ะมึง ผมกดรับ

//ด้าย! อยู่ไหนพี่เป็นห่วงเราน่ะ พี่พยายามติดต่อเราก็ติดต่อไม่ได้ เราเป็นยังไงบ้างเขาทำอะไรเราหรือป่าว// ผมได้แต่แสยะยิ้ม

"มายุ่งเหี้ยไรกับเมียกู" ผมพูดออกไป

//มึง! มึงปล่อยน้องกูมาเดี๋ยวนี้เลยน่ะ// หึ ต่อหน้าทำเป็นพูดดี พอไม่มีเส้นด้ายคำหยาบมึงนี้มาเลยน่ะ

"เรื่องอะไร ทำไมกูจะต้องบอกมึงด้วย"

//มึงไม่มีสิทธิ์จับตัวเส้นด้ายไป ปล่อยด้ายมาเดี๋ยวนี้//

"ทำไมกูจะไม่มีสิทธิ์ หึ นี้กูจะบอกอะไรให้เอาไหม กูน่ะใช้สิทธิ์ในความเป็นผัวของมันไง หึหึ"

//นี้มันจะมากไปแล้วน่ะ!! มึงทำอะไรด้าย น้องมันยังเด็กอยู่เลยน่ะ ทำไมมึงต้องทำแบบนี้ด้วย// ไอ้พอร์ชโวยวายใหญ่

"แล้วไงในเมื่อกูได้กับมันแล้ว หึหึ" ผมแสยะยิ้มขึ้น

//หึหึ คิดว่ามึงจะเยาะเย้ยกูได้งั้นหรอ แล้วมึงกับกูจะได้เห็นดีกัน ว่าเส้นด้ายจะเลือกใคร ระหว่างมึงผู้ชายเหี้ยๆกับกูพี่ชายที่แสนดี หึ//

"แต่ถึงกูจะเป็นผู้ชายเหี้ยๆ แต่กูก็เป็นผู้ชายที่มันรัก หึ" ผมมั่นใจว่ามันต้องเลือกผม

//หึ รักได้ก็เกลียดได้ มึงกล้าพนันไหมละ ถ้าด้ายเลือกกูมึงต้องไปให้ไกลที่สุดอย่ามาให้น้องมันเห็นหน้า แต่ถ้ากูแพ้กูจะไม่มาให้มันเห็นหน้าอีก แต่มันคงไม่เกิดขึ้นแน่นอนเพราะยังไงด้ายก็รักกูมากเหมือนกัน// มันทำเสียงเยาะเย้ยผม หึ ก็แค่รักแบบพี่น้อง

"หึ ก็ได้กูจะทำให้มันรักกูแบบโง่วหัวไม่ขึ้นเลย" แค่นี้มันก็ไปไหนไม่รอดแล้ว

//อย่ามั่นใจไป กูนี้แหละจะค่อยขัดขวางมึงทุกวิถีทางเลยค่อยดู หึหึ//

"แล้วกูจะรอดู หึ" ผมตัดสายจากมันทันที ก่อนก้มไปมองหน้าร่างเล็กที่นอนหลับปุ๋ย ผมลูบหัวมันเบาๆ กดจูบไปที่แก้มเนียนนั้น หึ ขนาดนอนยังน่าฟัดเลย ผมลุกขึ้นยืนก่อนเดินไปหยิบกะละมังมารองน้ำแล้วก็ผ้าขนหนูผืนเล็กมาเช็ดตัวให้น้อง อาการมันเริ่มดีขึ้นกว่าเมื่อชม.ที่แล้ว ตอนนี้ตัวรุ่มๆอยู่เลย ผมเช็ดตัวให้น้องเป็นระยะๆ จนถึงเที่ยงปลุกให้น้องขึ้นมากินข้าวและกินยาอีกรอบ ก่อนปล่อยให้นอนต่อ ส่วนผมก็นั่งดูรายการเกี่ยวกับรถต่อไปอีกชม. ผมกดเปลี่ยนไปหลายช่องดูจนสายตาผมเริ่มล้า ต้องพักสายตาหน่อยแหละผมล้มตัวลงนอนบนโซฟา ก่อนหลับตาลง
.
.
.
.

ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูบ้านพักทำให้ผมต้องลืมตาขึ้น

"กี่โมงแล้วว่ะเนี้ย" ผมก้มลงไปดูนาฬิกาที่ข้อมือ บอกเวลา5โมงเย็น ใครมาว่ะผมเดินไปยังประตูบ้านพัก

"มีอะไร" ผมเปิดประตูออกไปเจอคนงานยืนอยู่

"เสื้อผ้าที่นายส่งซัก เสร็จเรียบร้อยแล้วครับ" ผมเอื้อมมือไปรับ

"พี่ดิน" เสียงแว่วมา ทำให้ผมหันไปมองทางห้องนอน

"อือๆ ขอบใจมาก ไปได้แล้วไป" คนงานเดินออกไปผมปิดประตูก่อนเดินเข้ามายังห้องนั่งเล่นอีกครั้ง วางตะกร้าผ้าที่มีผ้าถูกพับไว้เรียบร้อยแล้วลงบนพื้น

"พี่ดิน...อยู่ไหนอ่ะ" ผมได้ยินเสียงเรียกจากห้องนอน

"อยู่นี้ หายแล้วหรอถึงลุกขึ้นมา" ผมเดินเข้าไปหาเส้นดาย ที่นั่งรออยู่บนเตียง

"หายแล้วว" ผมเอามืออังหน้าผากเพื่อวัดไข้ อือคงหายแล้วแหละ แต่ตัวมันยังอุ่นๆอยู่นิดหน่อย

"อือๆ จะนอนต่อีกสักหน่อยไหม หรือจะไปที่ห้องนั่งเล่น" ผมถาม

"ไปห้องนั่งเล่น ด้ายเบื่อขี้เกียจนอนแล้ว" ผมอุ้มมันขึ้นมาจากเตียง ก่อนพามันไปยังโซฟาในห้องนั่งเล่น

"อยากินอะไรไหม นี้ก็เย็นแล้วด้วย"

"ด้ายอย่างกินขนม" แม่งตื่นขึ้นมาก็ร้องหากินขนมเลยน่ะมึง

"ไม่เอา ไปกินข้าวก่อนพึ่งหายจากไข้ มาร้องกินขนมเดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย"

"หื้ออ" มันทำหน้างอใส่

"อย่ามา พูดอะไรให้ฟังกันบ้าง" ผมมองหน้ามัน

"งั้นไปกินข้างนอกได้ไหมอ่ะ ด้ายอยากกินกุ้งเผา" มันเกาะแขนผมทำสายตาอ้อนๆ

"ไม่ พึ่งหายจากไข้ ถ้าไปเจอกับลมทะเลมีหวังไข้กลับแน่ กินที่นี้แหละเดี๋ยวสั่งมาให้" ถ้าออกไปกินข้างนอกเดี๋ยวมันก็ให้แวะซื้อขนมอีกไม่เอาหรอก

"ไม่กลับเชื่อด้ายดิ" มันเขย่าแขน

"ไม่.....ถ้าบอกว่าไม่ก็คือไม่" มันทำท่าจะเถียงผมเลยต้องพูดดักไว้ก่อน

"งั้นด้ายไม่กินแล้วก็ได้" มันล้มตัวลงนอนกับหมอนบนโซฟา

"จะหาเรื่องทะเลาะกันใช่ไหม" ผมทำเสียงนิ่งๆ มันสายหัวไปมากับหมอน

"งั้นลุกขึ้นมา" ผมดึงมันขึ้นมามองหน้า ตอนนี้น้ำตาคลอเรียบร้อยแล้ว เฮ้ออ

"จะร้องทำไม เดี๋ยวก็ปวดหัวอีกหรอก" ผมลูบแก้มมันเบาๆ

"ด้ายอยากไปกินข้างนอก" เสียงมันสั่นๆ

"ทำไม" ผมถาม

"ด้ายเบื่อ ด้ายนอนทั้งวันอยู่แต่ในบ้าน" เสียงสั่นๆ เรียกความน่าสงสารจากผม

"โอเค ข้างนอกก็ข้างนอก แต่พี่เลือกร้านเองน่ะ" มันพยักหน้าก่อนยิ้มน้อยๆมา ชอบทำให้เป็นห่วง แต่บ้างเรื่องถ้าจะยอมมันได้ก็คงต้องยอม

"งั้นลุกมะ เดินไหวไหม" ผมจับมือเส้นด้ายให้ลุกขึ้น

"ไหวฮ่ะ" ผมจับมันอุ้มขึ้นแบบไม่ทันตั้งตัว มันรีบเอามือมาโอบคอผมไว้

"เดี๋ยวค่อยเดินตอนถึงร้าน" ผมอุ้มมันขึ้นรถ ก่อนพาไปยังร้านอาหารร้านหนึ่ง ร้านที่ผมเลือกนี้เป็นร้านเลื่อนกระจก สามารถเห็นวิวข้างนอกได้ ผมไม่อยากให้มันเจอกับลมทะเลเลยต้องเลือกร้านปิดแบบนี้แหละ

ผมเอื้อมมือไปหยิบเสื้อคลุมที่อยุ่เบาะหลังรถมาคลุมให้น้องมัน

"คลุมไว้เพื่อหนาว" ด้ายมันหันมามองผมก่อนยิ้มหวานให้

"ขอบคุณฮ่ะ" ผมและน้องลงจากรถก่อนเดินเข้าไปยังร้านอาหาร เราเลือกโต๊ะริมสุด ติดกับกระจก ให้ได้เห็นทะเล

"รับอะไรดีค่ะ" พนักงงานมารับออเดอร์

"เอากุ้งเผาสองโล ปูนึ่งหนึ่งโล ข้าวผัดทะเล ซุปทะเล กุ้งอบวุ้นเส้น แล้วก็กุ้งทอดอย่างละจาน น้ำเปล่าสองแก้ว ไม่ใส่น้ำแข็งแก้วนึง แค่นี้แหละครับ" พนักงานทวนอาหารอีกครั้งก่อนจะเดินออกไป น้องมันอยากกินกุ้งผมก็จัดให้ เอาให้หายอยากไปเลย

"ทำไมสั่งเยอะจังเลยอ่ะ" มันหันมาถามผม

"ก็เราด้ายอยากกิน พี่ก็สั่งให้ไง"

"กลัวกินไม่หมด"

"สั่งให้แล้วก็ต้องกินให้หมด" ผมทำเสียงดุหน่อยๆ

"ช่วยด้ายกินด้วย พี่ดินเป็นคนสั่งไม่ถามถามด้ายสักคำ" หึ หน้างอเลยน่ะพอทำเสียงดุเข้าหน่อย

"เออน่า ก็กินไป"

"แล้วทำไมต้องเลือกร้านนี้ด้วยละ ด้ายอยากกินชายทะเล" มันถามขึ้น

"ก็บอกแล้วไงว่าถ้าจะออกมากินข้างนอกพี่ต้องเป็นคนเลือกร้าน แถมร้านนี้ร้านแบบปิดด้วย ไม่ต้องไปเจอกับลมข้างนอกดีออก"

"แต่..."

"อาหารมาแล้วคะ ขออนุญาติเสิร์ฟน่ะคะ" ร่างเล็กยังไม่ทันเถียงก็มีพนักงานเขามาขัดสักก่อน

"เอ้ากินดิ มองหน้าอยู่ได้" ผมยิ้มให้มัน หึหึ

"หึ้ยย" มันทำท่าฟึดฟัดเล็กน้อยก่อนยอมกินดีๆ

"หึหึ ทำไมน่ารักแบบนี้น่ะ" ผมพูดออกไป

"อะไร กินข้าวแค่นี้ก็หาว่าน่ารักบ้าป่ะ?" มันเคี้ยวข้าวจนแก้มตุ่ย หันมาโวยวาย ผมตักกุ้งทอดใส่จานให้มัน มันก็รีบยัดเข้าปากทันที จะอร่อยอะไรขนาดนั้น

"ด้าย...พี่ถามไรหน่อยดิ" ผมมองใบหน้าหวานนั้น

"อะไรหรอ"ปากมันพูดแต่ตากับมือมันกำลังจ้องจะกินแต่กุ้งอย่างเดียว

"ถ้ามีให้เลือระหว่างพี่กับไอ้พอร์ชด้ายจะเลือกใคร" ร่างเล็กหยุดการกิน แล้วหันมามองหน้าผม

"ด้ายไม่เลือกหรอก ด้ายรักทั้งสองคนเลยย" น้องมันยิ้มหวานกับมา ผมได้แต่จ้องใบหน้าน้อง

"หึ งั้นหรอ" ผมไม่มีทางให้มันมายุ่งกับคนของผมหรอก แล้วมึงค่อยดูใครกันแน่ที่เส้นด้ายจะเลือก

"พี่ดินกินนี้ดิ อร่อยย" เส้นด้ายตักกุ้งอบวุ้นเส้นให้ผม ก่อนจะหันกลับไปกินข้าวผัดต่อ มือผมเอื้อมไปลูบหน้าน้องมันอย่างอ่อนโยนที่สุด ทำให้มันหันมามองแล้วยิ้มหวานให้ ผมรักของผม จะไม่มีใครหน้าไหนมีสิทธิเข้ามาแย่งคนของผมไป ถึงแม้เส้นด้ายอาจจะเลือกไอ้พอร์ช แต่ผมก็จะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ด้ายกลับมารักผมอีกครั้ง

****************************
อีเย็นคนนี้กลับมาแล้วจ้าา ขอโทษทีหายไปนานเกือบเดือน พ่อของไรต์เข้ารพ. เลยต้องมาเฝ้า เรียนเสร็จก็มาเฝ้า เลยไม่มีเวลาแต่ง แต่ตอนนี้พ่ออกจากรพ.แล้ว อาการดีขึ้นแล้ว มีเวลากลับมาแต่งนิยายอีกครั้ง และจะมาแต่งให้จบน่ะค่าาา

ปล. ด่นสดเลยไม่ได้ตรวจคำผิด ยังไงขอโทษด้วยน๊า

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด