หัวข้อ: [เรื่องสั้น]Fic XS ช่วยด้วยครับ...ผมท้องกับบอสงี่เง่า [จบ]

[admission112]

***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
 
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

[admission112]

เราก็เพิ่งเคยตั้งกระทู้ที่นี่เป็นครั้งแรก

โดยส่วนตัวชอบดูเรื่องครูพิเศษจอมป่วนรีบอนมากๆ เรื่องชอบแต่งฟิคเรื่องนี้เป็นพิเศษ

เรื่องนี้แต่งนานแล้ว หวังว่าทุกคนคงจะชอบนะคะ

คำพูดอาจดูหยาบๆไปนิดเพราะบอสงี่เง่าเป็นแบบนี้จริงๆ

 

-1-

   “ไอ้สวะ!! นี่แกทำงานพลาดอีกแล้วหรอ!!!!” เสียงตะโกนด่าของผู้เป็นบอสดังขึ้นเมื่อลูกน้องคนสนิททำงานพลาดแล้วพลาดอีก

   “เฮ้ย!!! อย่ามาพูดแบบนี้นะ แกต่างหากที่เป็นคนบอกให้ฉันถอย!!” สควอโล่ที่พยายามอธิบายในความผิดพลาดของตัวเอง เขาใกล้จะทำภารกิจสำเร็จ แต่บอสงี่เง่าของเขาเองต่างหากที่บอกให้เขาถอยออกมา

   “แกมันห่วยแตกเองต่างหาก!!! ” ซันซัสมองไปยังสภาพของสควอโล่ที่มีผ้าพันแผลเต็มตัว

   “อะไรของแกว่ะ!! งานหน้าฉันไม่พลาดแน่ๆ”

   “ไม่มีงานหน้าอีกต่อไปแล้ว!! ฉันจะไม่ให้แกทำงานเสี่ยงๆแบบนี้อีก!!”

“ตึง!!!” ซันซัสลุกขึ้นตบโต๊ะเสียงดัง

“อะไรของแกกันวะ!! ไอ้บอสงี่เง่า!!” สควอโล่ตะโกนด่าออกหันหลังเพื่อเดินออกจากห้องของไอ้บอสงี่เง่า

“เดี๋ยว!!!” เขาอยู่ชะงัดกับเสียงเรียกและหันไปมองบอสงี่เง่าที่เป็นต้นเสียง

“อะไรอีกวะ!!”

“คืนนี้มาเจอฉันที่ห้องนอนด้วย!! ทำโทษที่แกทำงานพลาด!!” ซันซัสมองสควอโล่ปานจะกลืนกินนี้ถ้าเขาไม่ติดงานอื่นอีก เขาคงลงโทษสควอโล่ในห้องนี้ไปแล้ว

“ถ้าฉันบอกว่าไม่ไปล่ะ!!” สควอโล่มองซันซัสกลับแบบเอี่ยนๆเขาเกลียดสายตาแบบนั้นของซันซัสที่สุด

“ถ้าแกไปเองฉันทำรอบด้วย แต่ถ้าไม่ไปเองฉันก็จะลากแกไปทำยันเช้าหรือมากกว่านั้นเอาไง ไปไม่ไป??” มันช่างเป็นของเสนอที่ปฎิเสธไม่ได้เลยจริงๆ เพราะสควอโล่รู้ดีว่าบอสของเขาอึดขนาดไหนจะให้ทำสามวันติดกันก็คงไหว

“แกนี่มัน....เออไปก็ไปวะ เชี้ย!!!”





“ปัง!!!” สควอโล่เดินออกมาจากห้องทำงานของเจ้าบอสงี่เง่า ตัวเองเป็นคนที่ทำให้เขาทำงานพลาดแน่ๆ ยังมาลงโทษเขาอีก นี่มันเหมือนกับเจ้าบอสงี่เง่านั้นหาเรื่องลงโทษเขาชัดๆ





   “อ๊ายยยยยยย สควอโล่ทำงานพลาดอีกแล้วหรอจ๊ะ ดูสิแผลเต็มตัวเลยมาให้เจ๊รักษาไหมจ๊ะ”

   “ไม่ต้อง!! ไปไกลๆฉันเลยลูซซูเรีย ฉันกำลังอารมณ์ไม่ดี” สควอโล่เงยหน้ามองลูซซูเรียเล็กน้อย

   “อะไรกันๆ ใจร้ายกับเจ๊แบบนี้ได้ยังไงอะ สควอโล่ใจร้ายที่สุดดดดด” ลูซซูเรียหยิบผ้าเช็ดหน้าของมาจากกระเป๋าเพื่อบีบน้ำตา อ่า...สำหรับสควอโล่แล้วมันช่างน่ารำคานจริงๆ

   “แกอยากตายมากใช่ไหม!!!!!!!!!!”

   “ตุบ!!!!” สควอโล่ชกไปที่ท้องของลูซซูเรียจนจุกลงไปนอนกับเพื่อ

   “ชิชิชิ...เรื่องแค่นี้ถึงขั้นต้องลงไม้ลงมือกันเลยหรอ...ชิชิชิ..” เบลมาลูซซูเรียอย่างสมน้ำหน้าที่เล่นไม่รู้จักเวลา

   “ก็ไอ้บอสงี่เง่านั้นนะสิ ทั้งๆที่ตัวเองผิดกลับจะมาลงโทษฉันซะงั้น มันกำลังหาเรื่องลงโทษฉันอยู่!!!” คิดอีกมันก็แค้นใจอีก

   “ชิชิชิ....ลงโทษด้วยการทำอะจึ๋ย ๆ ๆ กันนะหรอ...ชิชิชิ”เบลแสยะยิ้มนิด

“ฟิ้วววว...ฉึก!!!”

“โอ๊ย..รุ่นพี่เบลครับผมไปเกี่ยวอะไรกับการสนทนานั้นด้วยทำไมถึงชอบปามีดใส่ผมจังเลยนะครับ” เบลบ่นอย่างไม่พอใจนิดๆ

“พวกแกเลิกทำตัวไร้สาระกันได้สักนิดคนยิ่งอารมณ์ไม่ดี หรืออยากโดนแบบลูซซูเรียเมื่อกี้ห่ะ!!!” มันเป็นเรื่องน่าอารมณ์เสียมาก
ที่พอโดนบอสงี่เง่าด่าอย่างไม่มีเห็นแล้วยังมาเจอเจ้าพวกนี้ทำตัวงี่เง่าอีก “เฮ้อ!..” สควอโล่ถอนหายใจเบาๆ

“คืนนี้ฉันจะหนีเจ้าบอสงี่เง่ายังไงดีล่ะเนี่ย....” เขาพึมพำเบาๆแต่ทุกคนก็ได้ยิน แหม..

“จะหนีไปทำไหมละจ๊ะ สควอโล่แค่โดนบอสจับใส่ๆ เจ๊ว่าน่าจะรู้สึกดีออกนะ” ลูซซูเรียที่นอนอยู่บนพื้นพูดขึ้น

“รู้สึกดีอะมันก็จริง แต่ไอ้งี่เง่านั้นเล่นสดแตกในทุกครั้งมันสกปรกนี้น่า!!! แถมพอมีอะไรกันเสร็จก็ถีบหัวส่งฉันทุกครั้งเลย!!!!!” สควอโล่เผลอตะโกนขึ้นด้วยความโมโห เขาคงไม่รู้สิน่ะว่าตัวเองพูดอะไรลงไป

“ชิชิชิ....ติดเรทนะเนี่ย....ชิชิชิชิ” เบลพูดเบาๆและหันไปปามีดใส่หัวฟรานต่อ

“นี่ถ้าฉันเป็นผู้หญิงป่านี้คงท้องโย้ไปแล้ว!! ไอ้บอสเวร!! ไอ้บอสงี่เง่าเอ้ย!!!!!” 

    “ปึก!!” สควอโล่เตะพนังด้วยความไม่พอใจ

   “ใครว่าเป็นผู้ชายแล้วจะท้องไม่ได้ล่ะฮ้า....ตอนนี้ที่ฐานใหญ่ของวองโกเล่ก็มียาที่ทำให้ผู้ชายท้องได้อยู่นายไม่สนใจบ้างหรอ???...มีโอกาสได้เป็นศรีภรรยาของบอสเชียวนะฮ้า....”ลูซซูเรียเขยิบตัวลุกขึ้นนั่งมองสควอโล่

   “เจ้าพวกปัญญาอ่อนงี่เง่านั้น....มันจะทำอะไรของพวกมันอีกเนี่ย....ยาแบบนั้นนะ!!!!”

   “แหมก็บอสวองโกเล่ดันเลือกรีบอร์นมากกว่าเคียวโกะจังนี่น่าทำให้ไม่มีทายาทสักที....ก็เลยจำเป็นต้องผลิตยาพวกนี้ขึ้นนะฮ้า...”

   “แล้วมันเกี่ยวอะไรทำฉัน!!!!!”สควอโล่หันไปมองลูซซูเรีย เขาเบื่อที่จะฟังเรื่องของเจ้าพวกปัญญาอ่อนนั้นเต็มทีแล้ว

   “ก็วาเรียของเราก็ไม่มีใครผลิตทายาทได้เลยนี่น่า....นี่เจ๊ก็ของให้พวกนั้นส่งยามาให้ทางเราแล้วนะฮ้า.....”ลูซซูเรียล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าพร้อมกับหยิบกล่องใส่อะไรบางอย่างออกมา

   “แล้วไง!! มีทายาทหรือไม่มีมันก็เรื่องของไอ้บอสงี่เง่านั้นไม่เกี่ยวกับฉัน!!!!”

   “เดี๋ยวสิ....สควอโล่!!!!!...”ลูซซูเรียรีบดึงสควอโล่ไว้เมื่อเขาทำท่าทางเหมือนจะเดินหนี

   “อะไรอีก!!!!!!” สควอโล่มองลูซซูเรียด้วยสายตาน่ารำคาน

   “ก็นายเป็นเมียบอสนี่ นายก็ต้องเป็นคนกำเนิดทายาทให้บอสสิฮ้า....” ลูซซูเรียยัดกล่องยาใส่มือสควอโล่..

   “ทายาทบ้าบออะไรไม่มีเว้ย!!!!!!!!!” สควอโล่ปากล่องยาในมือทิ้ง ยาบ้าบออะไร ทายาทบ้าบออะไร เขาเป็นผู้ชายนะ!! และถ้ามีจริงๆเจ้าบอสงี่เง่านั้นคงบ่นว่าน่ารำคานแล้วถีบหัวส่งเขาแน่ๆ

   “อ้ายยยย..สควอโล่ปาทิ้งแบบนั้นไม่ได้นะของมันแพงงง!!..แต่เจ๊ก็คิดเรื่องนี้เอาไว้แล้วละน่ะทุกคนจับสควอโล่ไว้!!!” ทันทีที่ลูซซูเรียพูดจบ สควอโล่ก็ถูกรวบตัวไว้ด้วยเชือกที่ฟรามใช้ภาพมายาเสกขึ้น

   “เฮ้ย!!! ปล่อยนะ พวกแกคิดจะทำอะไรฉันเนี่ย แล้วไอ้วิธีการมัดแบบนี้มัน....” สควอโล่มองเชือกที่มัดตัวเองแบบกระดองเต่า

   “อ่อ...ผมชอบใช้ไว้มัดรุ่นพี่....”

   “ฟิ้ววว...ฉึก!!” ไม่ทันที่ฟรานจะพูดจบเบลก็ปามีดมาปักหัวเขาซะแล้ว

   “แล้วสรุปพวกแกมัดฉันไว้ทำไมเนี่ย!! ปล่อยนะ!!!” ยิ่งสควอโล่ดิ้นเท่าไหร่ก็เหมือนเชือกจะมัดเขาแน่นกว่าเดิม

   “ก็นายไม่ยอมกินยาดีๆพวกฉันเลยต้องทำอย่างนี้นะสิย่ะ!!! เลวี่เอากล่องยาของจริงมาสิ” ลูซซูเรียหันไปทางเลวี่ที่กำลังล้วงมือเพื่อหาของในกระเป๋า

   “อะนี่เอาไป”เลวี่ยื่นกล่องยาให้กับลูซซูเรีย สควอโล่รู้ดีว่าถ้าเขาไม่หนีออกไปนะจุดๆนี้ต้องเกิดเรื่องร้ายกับเขาแน่ๆ

   “ยอมอ้าปากทานยาดีๆนะจ๊ะ สควอโล่....” ลูซซูเรียจับหน้าสควอโล่ให้เงยขึ้นแต่ดูเหมือนเขาจะไม่ยอมทำตาม

   “ดื้อแบบนี้ต้องโดนลงโทษนะจ๊ะ!!!!” คราวนี้ไม่ใช่แค่จับหน้าของสควอโล่ให้เงยขึ้นเท่านั้นแต่ลูซซูเรียยัดเม็ดยาที่ขาวใสปากของสควอโล่ตามด้วยน้ำ

   “แฮ่ก ๆ ๆ ๆ อะไรเนี่ย” สควอโล่สำลักน้ำออกมาแต่เขาก็เผลอกลืนยานั้นเข้าไปซะแล้ว

   “พอใจหรือยังทีนี่ก็ปล่อยฉันซะสิ!!!” สควอโล่เงยหน้ามองลูซซูเรียและคนอื่นๆที่ทำหน้าตาเป็นปลื้ม

   “ชิชิชิ...ยังปล่อยไม่ได้หรอนะ....เพราะเดียวถ้านายหนีไปแล้วฤทธิ์ยาออกขึ้นมาจะแย่นะ...ชิชิชิชิ” เบลแสยะยิ้มแล้วหันไปปามีดใส่ฟรานต่อ

   “ระ...ฤทธิ์ยาอะไร?? อะไร?? อะไร?? อ่ะ!!!!!” สควอโล่ลงไปนอนดิ้นที่พื้นตอนนี้เขารู้สึกเหมือนโดนไฟลนไม่ว่าที่นี้จะเปิดแอร์เย็นแค่ไหนแต่เขาก็รู้สึกร้อน ร้อนมันร้อนมากกกกก...มันเกิดอะไรกับร่างกายเขากันแน่..... 




.......................ติดตามตอนต่อไป........................

[admission112]

ตอนสองมันเรทอะคะ กลัวไม่เหมาะสม ถ้าลงไม่ได้ยังไงช่วยบอกหน่อยนะคะจะได้ตัดตอนนี้ออก 

-2-

[Squalo Talk]

   ร่างกายผม ร่างกายผมมันร้อนไปหมดเจ้าพวกบ้านั้นเอายาอะไรให้ผมกินกันเนี่ย ทำไมทำไมมันถึงได้ทรมานขนาดนี้กันนะ...
   “พวกเราทำตามแผนได้พาสควอโล่ไปที่ห้องนอน แล้วไปตามป๋ามา...โฮะ ๆ ๆ” ผมมองไปยังลูซซูเรียที่ออกคำสั่งให้พวกลูกน้อง
   “พะ...พวกแก!!! จะ...จะทำอะไรน่ะ!!!...” ผมสะดุ้งเมื่อโดนเลวี่อุ้มแล้วพาผมไปยังห้องๆหนึ่งซึ่งผมไม่อยากเข้าไป ห้องนอนของไอ้บอสงี่เง่า!!!
   “ตุบ!!!” ร่างของผมถูกโยนลงบนเตียง วางกันดีๆไม่เป็นหรือยังไงกันฟ่ะ!! อย่าให้ฉันหลุดออกไปได้นะพ่อจะสับเป็นชิ้นๆทุกคนเลย!!!
   

   “ระ...ร้อน...อ๊า...ชะ...ช่วยด้วยย...อ๊า” ภายในห้องว่างเปล่าผมร้องคราง..เอ้ย!..พยายามร้องให้คนช่วย ร่างกายผมมันแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว ยาบ้านั่นออกฤทธิ์แรงขนาดนี้เลยหรอ??
   “ตึง!!!!”
   “อะไรกันวะ!!” เสียงประตูเปิดเสียงกังผมหันไปมองต้นเสียงที่ยืนอยู่หน้าประตู ซะ..ซันซัส!!
   “นี่แกมานอนทำอะไรอยู่บนเตียงของฉันวะ!! ยังไม่ถึงเวลาที่นัดกันไว้เลย เสียเวลาทำงานจริงๆ!!” เจ้าบอสงี่เง่าเดินมายืนข้างเตียงและมองผมด้วยสายตาน่าสมเพช
   “อ๊า....” ผมครางเบาๆเมื่อร่างกายยังไม่หายร้อนสักที
   “อะไรกันนี่แกเงี่ยนจัดขนาดที่ต้องมานอนครางเพื่อยั่วฉันบนเตียงก่อนเวลานัดเลยหรอ? หึ..” เจ้าบอสงี่เง่าหัวเราะในลำคอเบาๆ ใครว่ะ!! ใครเงี่ยนกันฟ่ะ!!
   “อะ...ออกไปนะ....อ๊า...ไอ้บอสงี่...อุ๊บ!!” ไม่ทันที่ผมจะได้ด่ามันจบ ริมฝีปากของผมก็ถูกประกบด้วยริมฝีปากหนาของมัน มันช่างเป็นจูบที่เร่าร้อน ลิ้นของเราทั้งสองคนลอดสอดเกี้ยวพันกัน ผมพยายามควานหาความหวานในโพงปากของเจ้าบอสงี่เง่า ทำไม ทำไมผมถึงทำอะไรแบบนี้กันนะ!!!!
   “ดูเหมือนวันนี้จะร้อนแรงกว่าทุกวัน แกไปทำอะไรมา?.” เจ้าบอสงี่เง่าถอนจูบออก เดี๋ยวสิมันยังไม่พอเลยนะ...
   “อะ...อืม..” ผมไม่ได้ตอบอะไรมัน เพียงแต่เงยหน้าขึ้นไปประกบจูบกับมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า มากกว่านี้สิ ทำไมผมถึงต้องการมากกว่านี้กันนะ!! ทำไม!!
   “หึ...ไม่ต้องพูดมากก็ดีงั้นจัดหนักเลยก็แล้วกัน..” ซันซัสจัดการดึงเสื้อผ้าของผมจนขาดออก เขาเริ่มละเลงจูบกับเร่าร้อนตั้งแต่ริมฝีปากของผมเลื่อนลงไปดูดเม้มตรงต้นคอ จนไปรอยช้ำหลายจุด อ่า...ได้โปรดกลืนกินผมที
   “อ๊า...กะ...กินฉัน...อ๊า...หะ...ให้มากกว่านี้...อ๊า...” ผมพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งบ่นคางแต่เหมือนคนด้านบนจะได้ยิ่งชัดแจ่ว เขาเปลี่ยนจากจูบเป็นกัดแทนและเริ่มกระทำรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
   “อ่ะ!!!” ผมสะดุ้งนิดๆเมื่อมือของซันซัสไปสัมผัสโดนกับหลามน้อยเข้า
   “ดูเหมือนมันจะทรมานมากเลยนะ...ถามจริงๆเถอะนี่แกไปทำอะไรมา??” ซันซัสลูบมือผ่านหลามน้อยไปมาเบาๆ อ๊า...มันทำให้ผมแทบจะเสร็จเลยจริงๆ
   “ชะ...ช่วยที...ชะ..ช่วยฉันที..ซะ..ซันซัส...อ๊า...”ผมยกมือขึ้นโอบคอของซันซัส
   “หึ...ช่วยแกหรอแกต่างหากที่ต้องช่วยฉันไอ้สวะ!!!” ร่างของผมถูกคนตรงหน้าผลักให้นอนลงบนเตียง
   “อมสิ!!!” ซันซัสรูดซิปกางเกงของตัวเองลงพร้อมกับเอาลูกชายของเขามาจ่อที่ปากของผม ผมเพิ่งจะรู้ว่าลูกชายเขาโตขึ้นขนาดนี้แล้ว ถะ...แถมมันยังน่ากินสุดๆอีกด้วย!!!
   “อะ...อืม...อืมมมม...” ผมไม่รอช้าใช้มือประคองลูกชายของเขาใส่ปาก พร้อมทั้งใช้ปากทั้งดูดทั้งเลีย ทำไมผมถึงรู้สึกว่ารสชาติมันอร่อยแปลกๆ
   “อ่า...มืออีกข้างมือไว้ทำไม!! ช่วยตัวเองไปสิ!! อ่า...” ซันซัสครางด้วยเสียงแหบต่ำๆของเขา ผมรูดมือกับหลามน้อยของตัวเองขึ้นลง และปากของผมก็ยังคงเล่นอยู่กับลูกชายอันใหญ่โตของเขา พอคิดว่าเดี๋ยวลูกชายของเขาก็จะเข้ามากระแทกให้ตัวผมแล้วมันก็ทำให้ผมเสร็จซะแล้ว อ่า....
   “อ่า...เสร็จแล้วหรอ หึ.. ว่าแต่ทำไมวันนี้แกดูดเก่งกว่าทุกวันวะ??...อ่า..”
   “อือ..อึ...อือ(เรื่องของกรุ)” ผมไม่อยากเอาลูกชายของเขาออกจากปากผมเลยมันทั้งหวานทั้งขมทั้งอร่อย..
   “อ่า...ฉันจะไม่ไว้แล้ว..แกนี่มันจริงๆเลยนะ...อ่า...อึก!! ”น้ำขาวขุ่นรสหวานไหลทะลักเข้ามาในปากของผม อืม...มันอร่อยจริงๆ
   “นี่แกกลืนมันลงไปหรอ!! ทั้งๆที่ปกติต้องให้ฉันบังคับแท้ๆ ตอบฉันมาว่าแกไปทำอะไรมากันแน่!!!” ซันซัสจ้องผมด้วยสายตาดุดันของเขา มันน่ากลัวจริงๆแล้วก็ดูเท่ห์อีกต่างหาก
   “อย่าสนเรื่องของนั้นเลยน่า...ขออีกสิขอของแกอีกสิ....” ผมไม่ได้ตอบคำถามเขาได้แต่เพียงอ้อนวอดขอของๆเขาให้มากกว่านี้ตามที่ร่างกายของผมสั่งการ ผมอยากได้มากกว่านี้อยากให้เขาใส่เข้ามาแล้วกระแทกในตัวผมแรงๆจริงๆ
   “หึ...ไม่บอกก็ตามใจงั้นวันนี้อย่าหวังเลยว่าจะได้ออกจากห้องนี้!!!!”
   “แกร๊ก!!” ทันทีที่เขาพูดจบมือทั้งสองข้างของผมก็ถูกรวบเข้าด้วยกันและล็อคไว้กับกุญแจมือ มันร้อนแรงจริงๆ
   “นี่รีบๆเข้ามาสิ เข้ามากระแทกในตัวฉันสิ...ซัน..ซัส..” ผมพูดด้วยเสียงออดอ้อน นี่ผมทำอะไรลงไปเนี่ย!!
   “ตอนแรกก็กะว่าจะเล้าโลมให้มากกว่านี้หน่อย แต่ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้วมันก็ช่วยไม่ได้นะน่ะ...หึ”
   “อ๊ากกก....อ๊า~~~~~~.......” ไม่ทันที่ผมจะตั้งตัวทันลูกชายของซันซัสก็พุ่งเข้ามาในตัวผมซะแล้ว..มันทั้งแน่น ทั้งจุกไปหมด
   “อ๊า....กระแทกสิ..กระแทกสิ.. แฮ่ก ๆ ๆ.” ผมเริ่มอ้อนวอนอีกครั้งเมื่อแท่งอันใหญ่โตที่เข้ามาในตัวผมไม่ยอมขยับไปไหนสักที
   “โถ่เว้ย!! เล่นตอดรัดซะขนาดนี้ นี่นายตั้งจะยั่วฉันไปถึงไหนกันหา!! ถ้าเดินไม่ไหวก็อย่ามาบ่นก็แล้วกัน!!” สิ้นเสียงพูดผมก็รับรู้ได้ถึงแรงกระแทกมหาศาลจากเขา อ๊า...มันช่างเร้าร้อนและรุนแรงจริงๆ.. พร้อมกับมือของเขาอีกข้างที่ช่วยรูดแก่นกายของผมตามจังหวะการกระแทก
   “อ๊า~~~..อ๊า....อ๊า~~~” ผมครางรับกับแรงกระแทกที่ไม่มีท่าทีว่าจะน้อยลงมีแต่จะรุนแรงและเร็วขึ้นเรื่อยๆเช่นทางกับช่องทางของผมที่ตอดรัดเขาแรงมากเท่ากัน
   “วันนี้ก้นของแกมันตอดรัดดีจริงๆเลยวะ ทำฉันซะเกือบจะเสร็จ อ่า...” เขาครางเบาๆข้างหูของผมพร้อมตามด้วยซุกไซสกัดตามซอกคออีกหลายจุด อ่า...ฉันอยากให้นายกลืนกินฉันไปจริงๆเลยเชียวว
   “อ๊า~...จะ...จะ..ไม่ไหวแล้ว อ๊า..ระ..เร็วอีก แรงอีกสิ..อ๊า. แฮ่กๆ .”ถึงเสียงของผมจะเบาแค่ไหนแต่แรงกระแทกและความเร็วที่เพิ่มขึ้นก็ทำให้ผมรู้ว่าเขารับรู้ถึงสิ่งที่ผมพูด
   “อะ...อ๊า~~~!!!” น้ำสีขาวขุ่นของผมพุ่งออกมาเต็มมือของเขา แต่เขาก็ไม่หยุดกระแทกผมเลยยย อ่า...อยากได้น้ำนั้นของเขาในตัวผมจัง...
   “อ่า...อึก!! ” น้ำขาวขุ่นจากลูกชายของเขาทะลักออกมาเต็มช่องทางรักของผมจนล้นออกมา มันช่างอบอุ่น ถ้าผมจะขออีกเขาจะให้ไหมฟ่ะ
   “อย่าเพิ่งเอาออกมานะเฟ้ย!!” ผมรีบจับลูกชายของเขาไว้เมื่อรู้สึกว่าเขากำลังจะดึงมันออกไป
   “อะไรกันยังไม่พอใจอีกหรือยังไง หึ..ได้เดี๋ยวป๋าจัดให้!!!” ร่างกายของผมถูกคนด้านบนพลิกให้นอนคว่ำลงและจับกระแทกอีกหลายครั้ง อ่า...รู้สึกดีจัง อ่า...อยากให้ค่ำคืนนี้ไม่หมดไป อยากอยู่แบบนี้ไปนานๆ อยากให้เขากระแทกผมไปอีกนานๆ มันเป็นความรู้สึกที่บรรยายไม่ได้จริงๆ

[Sohso]

ตอนต่อไปอ่ะครับ?

[ohho99]

สารภาพว่าไม่เคยอ่านเรื่องครูพิเศษจอมป่วนรีบอนมาก่อนค่ะ
เข้ามาเพราะชื่อกระทู้ล้วนๆค่ะ เลยยังงงๆกับพฤติกรรมของบางตัวอยู่
ถ้าไม่รบกวนคนเขียนเกินไป ช่วยบรรยายลักษณะพระเอก-นายเอกคร่าวๆ
เพื่ออำนวยต่อการจิ้นของคนอ่านหน่อยนะคะ แหะๆๆ
รออ่านตอนใหม่นะคะ ขอบคุณค่ะ


เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^

[admission112]

ตอบความคิดเห็นคะ

จะแนะนำตัวเอกคร่าวๆนะคะ
ซันซัส - บอสแห่งวาเรีย นิสัย ดิบๆ เถื่อนๆ ปกติจะโหด และรักในศักดิ์ศรีของตัวเองมาก
สควอโล่ - เป็นรองบอส นิสัยด่าไปทั่ว ปากจัด เป็นคนเดียวที่กล้าต่อว่าซันซัส

 
...

-3-

-เช้าวันถัดมา-
   “อะ...โอ๊ย...” ผมขยับกายไปมา ทำไมรู้สึกว่ามันทั้งปวดทั้งเหนียวตัวไปหมดละฟ่ะ!! น่าขยะแขยงจริง!!
   “ตื่นแล้วหรอไอ้สวะ” เสียงใครเนี่ยคุ้นๆ
   “ซะ.....ซันซัส!!!....กะ...แกมาทำอะไรในห้องนอนฉันวะ!!!!” ทะ...ทำไม มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย
   “ห้องนอนแกที่ไหน นี่มันห้องนอนฉัน แกลองนึกดีๆสิว่าเมื่อวานแกเด็ดแค่ไหน หึ...” เมื่อวานเอ๊ะ...เอ๊ะ!!!
   “ม่ายยยยยนะ!! ไอ้พวกงี่เง่าพวกนั้นฉันจะไปฆ่าพวกมัน!!!! ...อะ...โอ๊ยยยย!!” ทันทีที่ผมรีบลุกขึ้นมานั่งก็เหมือนร่างกายมันไม่ยอมขยับไปไหนเลยปวดตัวไปหมดโดยเฉพาะช่วงล่าง
   “เหมือนจะจำได้แล้ว งั้นก็ช่วยบอกหน่อยสิว่าเมื่อวานแกไปทำอะไรมา ถึงเงี่ยนได้ขนาดนั้น???” ซันซัสผลักผมให้นอนลงไปอีกครั้ง
   “ฉันโดนลูซซูเรียยัดยาใส่ปาก” ผมตอบเบาๆ แน่บัดซบ!! ถ้ารู้ว่ายานั่นมันแรงขนาดนี้ผมไม่กลืนมันลงไปซะก็ดี!! อย่าให้ขยับตัวได้นะพ่อจะฟันเรียงคนเลยคอยดูสิ!!
   “ยาอะไรวะ?? น่าลองอีกสักรอบนะว่าไหม??”
   “อีกสักรอบบ้าอะไรของแกฟ่ะ!! สำหรับแกมันรอบเดียวได้ซะที่ไหนกันเล่า!!!” ลองอีกรอบบ้าอะไรแค่นี้ก็จะตายอยู่แล้ว
   “พูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะ เมื่อวานคนที่รอบเดียวไม่ได้คือแกต่างหากล่ะ ยังจำได้ไหมที่ครางชื่อฉันแล้วบอกขออีกๆน่ะ ” อะ...อะไรกันซันซัสมันพูดอะไรของมัน!! ผมเนี่ยนะบอกว่าขออีก โอ๊ยย...มึนหัวไปหมด
   “ฉันเหนียวตัวอยากอาบน้ำ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีก็ที่มันจะพูดอะไรไปมากกว่านี้!! ฟังแล้วน่าขนลุกจริงๆ ก็พอเดาได้ว่าสภาพผมเมื่อคืนคงไม่ต่างกับโสเภณีดีๆนั่นเอง
   “ก็เดินไปอาบเองสิวะ มาบอกให้ฉันฟังทำไมวะ??” ซันซัสหันไปจุดบุหรี่สูบ ถ้าลุกได้ฉันคงไม่บอกแกหรอ!! ไอ้งี่เง่า!! สมองทึบ!!
   “ฉันลุกไม่ไหวแกก็พาไปสิวะ รับผิดชอบฉันด้วยที่แกทำให้ฉันเป็นแบบนี้!!” ผมหันไปตะคอกใส่ซันซัส สนใจกันบ้างสิวะ!!
   “รับผิดชอบอะไรไม่เห็นรู้เรื่อง แต่เดี๋ยวจะพาไปให้ก็ได้” อ๊ากกกก...แกเอาอะไรมาพูดว่าไม่เห็นรู้เรื่องวะ!!

   “ตุบ!!” บาทาของไอ้บอสงี่เง่าบัดนี้ได้ถีบผมตกเตียงซะแล้ว ทารุณกันเกินไปแล้วนะ
   “โอ๊ย!! ไอ้บอสเฮงซวยแกทำอะไรวะเนี่ย!!! ” ผมค่อยๆลุกขึ้นนั่ง โอ๊ยยย...ยิ่งปวดตัวเข้าไปใหญ่เลย
   “ก็จะพาไปห้องน้ำไง”
   “พาไปห้องน้ำด้วยวิธีไหนขอแกฟ่ะ!!! ถีบฉันตกเตียงเนี่ย!!” ผมละเกลียดพวกชอบใช้ความรุนแรงจริงๆ
   “แตะไปไง”
   “ตุบ!!!” ไม่ทันที่ผมจะเอ่ยปากต่อว่ามัน ผมก็ถูกบาทาของมันแตะอีกรอบ
   “มันเจ็บนะเฟ้ย!! อุ้มไปดีๆไม่ได้หรือยังไง!!!”
   “ตุบ!!!”
   “โอ๊ยยยย...พอได้แล้วบอกว่ามันเจ็บ แกนี่มันชอบใช้ความรุนแรงจริงๆ” ผมจับขาของซันซัสไว้ก่อนที่มันจะแตะมาอีกรอบ
   "จะให้อุ้ม หึ เป็นแค่นางบำเรอ มีแรงต่อปากต่อคำขนาดนี้ ก็ลุกไปเข้าห้องน้ำเองสิว่ะไอ้สวะเอ่ยย!! "
"อ่ะ!! ไอ้บอสงี่----เง่า"
ซันซัสถีบร่างผมอีกรอบก่อนจะเดินออกไป ปิดประตูก่อนผมจะด่าจบ อะไรของมันฟ่ะ!! ไอ้@#!##$#%$^%^#@%**(*(#@!@


“ซ่า ซ่า ซ่า” หยดน้ำค่อยๆไหลผ่านตัวผมชำระล้างสิ่งสกปรกที่ไอ้บอสงี่เง่านั้นทิ้งไว้ จะใจดีให้กันหน่อยก็ไม่ได้
“อึก....เหี้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมตะโกนลั่นขึ้น เมื่อผมทำกลังทำความสะอาดช่องทางนั้นอยู่ก็มีของเหลวจำนวนมากไหลก็มา!!! อ๊ากกกกกกกก...สกปรกที่สุด!!!!!
“ค่อยดูนะ ไอ้พวกบ้านั่นฉันจะจับพวกมันสับเป็นชิ้นๆแล้วทำเป็นต้มยำให้ดู!!!” ผมพึมพำกับตัวเอง แค้นใจนัก ๆ ๆ อ๊ากกกกกก!!!

“ก๊อก ๆ ๆ” ทันทีที่เดินออกมาจากห้องน้ำเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ใครกันวะคงไม่ใช่ไอ้บอสงี่เง่าแน่เพราะมันไม่มีมารยาทถึงขนาดนี้
“นี่เจ๊เองนะ สควอโล่พวกเรามีข่าวมาบอกรีบเปิดประตูเข้าสิ” ลูซซูเรียหรอมาก็ดีจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปตามฆ่า
“แกร๊ก..”
“มาตายถึงทีเลยหรอพวกแก” ผมมองลูซซูเรีย เบล ฟราน แล้วก็เลวี่ที่ยืนอยู่หน้าประตู
“อย่าเพิ่งฆ่าพวกเจ๊เลยนะ ขอเข้าไปในห้องก่อนเถอะ เร็วเข้าสิ” ข่าวอะไรมันจะด่วนขนาดนั้นฟ่ะ!!

“มีอะไรก็ว่ามา ก่อนที่ฆ่าจะสับพวกแกทีละคน” ผมย่อนก้นนั่งบนเตียงพร้อมกับส่งสายตาพิฆาตไปให้เจ้าพวกงี่เง่า
“ชิชิชิ...ก็ตอนให้แกกินยาเมื่อวาน เจ้าชายลืมบอกคุณสมบัติของยาไปนะสิ...ชิชิชิ” เบลหยิบกล่องยาขึ้นมา
“ไม่ต้องบอกก็รู้ ไอ้สมบัตินรก หื่นกามนั่นน่ะ!!!!!” ยังมีคุณสมบัติเชี้ยอะไรอีกนอกจากไอ้.. อ๊ากกก...ไม่อยากพูดถึงมันเลย!!
“ชิชิชิ...แล้วรู้เรื่องที่ยาใช้ได้ผล 100% กับกำหนดคลอดที่ไวกว่าปกติไหมละ....ชิชิชิ” เบลแกว่งกล่องยาไปมา
“หา!!!!!!!!!!!! อะไรนะ จะบ้าหรอ!! ใช้ได้ผล100%นี่มันหมายความว่ายังไง!! อะไรกำหนดคลอดอะไรอีกเนี่ย!!!!!!” ผมเริ่มสติแตกเล็กน้อย ใช้ได้ผล100% หรอ ใครก็ได้เอามีดมาแทงผมให้ตายทีเถอะ อย่าบอกนะว่าผมต้องกลายเป็นผู้ชายท้องโย้นะ...เชี้ยยยย!!
“เจ๊ยินดีด้วยนะสควอโล่ รีบไปบอกเรื่องนี้กับบอสเถอะ บอสต้องดีใจมากๆแน่เลยฮ้า.....”ดีใจกับผีอะไร เมื่อกี้ก่อนออกไปมันยังบอกว่าผมเป็นแค่นางบำเรอ นี่ถ้าผมไปบอกว่าผมท้องอีกมันไม่ทำมากกว่าถีบกับผมหรอ!!
“ถ้าไม่บอกเจ๊จะไปเป็นคนบอกเองนะ” ลูซซูเรียทำท่าเหมือนจะเดินออกจากห้องไป
“ดะ....เดี๋ยวสิ!!!!! มะ...ไม่มีอะไรรับประกันนี่ว่าฉันท้องนะ แค่ฉลากข้างกล่องมันจะไปเชื่ออะไรได้กันเล่า งี่เง่ากันจริงๆพวกแกนิ” อย่าไปบอกมันนะ อย่าไปบอกข้อร้องละ
“ถ้าเรื่องนั้นละก็นี้ครับ ผมเตรียมที่ตรวจครรภ์มาแล้ว” ฟรามยื่นที่ตรวจครรถ์ให้ผม ทำไมไอ้เจ้าพวกนี้มันเตรียมพร้อมกันจังเลยว่ะ!!
“ฉันใช้ไม่เป็นโว้ยยยยย ผู้ชายอะไรใช้ของแบบนั้นกันวะ!!” ถึงจะพูดแปบนั้นก็เถอะแต่ก็อยากลองใช้ดูให้มันมั่นใจหน่อยว่าไม่ได้ท้อง ขออย่าให้ท้องเลย เพราะถ้าท้องจริงๆผมคงต้องบุกไปทำลายฐานทัพวองโกเล่ให้ราบเป็นหน้ากลองแน่ๆ
“แค่หยดฉี่ของนายตรงนี้เอง จากนั้นก็รอดู ถ้าขึ้น 1 ขีดแสดงว่าไม่ท้อง แต่สองขีด เจ๊ก็ยินดีด้วยนะฮ้า...นี่รีบๆไปตรวจได้แล้วววว” ยินดีด้วยบ้าอะไรกันเล่า!!!!!

“อืม...แบบนี้ใช้ไหมว่ะ” ผมรีบเดินเข้ามาในห้องน้ำแล้วทำตามที่ลูซซูเรียบอก
“ก๊อก ๆ ๆ”
“เสร็จหรือยังสควอโล่ รีบออกมาได้แล้วน่า...” ลูซซูเรียนี้แกจะรีบไปไหนวะ ถ้ารีบขนาดนี้ทำไมไม่กินยาแล้วให้ไอ้บอสงี่เง่าเอาแกแทนเลยวะ!!    
“แกร๊ก!”
“มันไม่เห็นมีอะไรขึ้นมาเลย” ผมยื่นที่ตรวจครรภ์ให้ลูซซูเรียดู
“ชิชิชิ....ทำเป็นใจร้อนไปได้รอสักพักสิ...ชิชิชิ” มันต้องรอเวลาด้วยหรอฟ่ะ ทำไมผมรู้สึกว่าใจร้อนกว่าคนอื่นวะ

“สองขีด!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมตะโกนลั่นเมื่อภายไปเวลาภายไปสามนาทีก็มีขีดสีแดงๆขึ้นสองขีด อ๊ากกกกกกกกก...นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย
“ไอ้เครื่องบ้านี้เสียแน่ๆ ฉันเพิ่งมีอะไรกับมันไปเมื่อคืนจะตรวจได้ยังไงกัน!!!” ผมรีบโยนไอ้ที่ตรวจครรภ์ทิ้งมันเสีย ใช่แล้วมันเสียแน่ๆ
“ยาที่ทำให้ผู้ชายท้องสูตรนี้ได้ผสมสร้างที่ทำให้การเจริญเติมโตของทารกไว้ขึ้น คุณสามารถตรวจครรภ์ได้ทันทีหลังอะจึ๋ยๆกับสามีของคุณ ภายใน9สัปดาห์เท่านั้นความฝันในการมีลูกของคุณก็จะเป็นจริง.....มันเขียนไว้แบบนี้” เลวี่อ่านฉลากข้างกล่องให้ผมฟัง ตาย ๆ ๆ งานนี้ตายแน่ๆ
“แหมๆ น่ายินดีออกแบบนี้ต้องรีบไปบอกบอสซะแล้วสิ โฮะ ๆ ๆ” ลูซซูเรียหัวเราะ มันน่าหัวเราะซะที่ไหนกันเล่า!!!!!!!!!!!!!!
 
“ปัง!!!!!!!!!!”
“ไหนใครมีอะไรจะบอกฉัน” ประตูห้องนอนบานใหญ่ถูกเปิดออกพร้อมกับผู้เป็นบอสที่ยืนจ้องเหล่าบุคคลภายในห้องนอนของตัวเอง

[admission112]

-4-

   “ไหนใครมีอะไรจะบอกฉัน” ซันซัสยืนกอดอกอยู่ที่ประตู หวังว่าคงไม่ได้ยินเรื่องก่อนหน้านี่นะ
   “ยินดีด้วยนะคะบอส สควอ....โอ๊ย!!!!” ผมรีบถีบลูซซูเรียให้หน้าคว่ำก่อนที่จะพูดอะไรไปมากกว่านี่
   “อะไร ของแกวะสควอโล่ให้ลูซซูเรียพูดให้จบก่อนสิ!!” ซันซัสจ้องมาทางผมที่เพิ่งถีบลูซซูเรียไป
   “มะ.....ไม่มีอะไรหรอกน่า......” ผมพูดด้วยเสียงตะกุกตะกัก ต้องพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด ปกติที่สุด ๆ ท่องไว้ๆ
   “แล้วพวกแกมาทำอะไรในห้องของฉัน!!!!!!!!!!” เสียงตะโกนที่มาพร้อมกับสายตาพิฆาตทำให้ทุกคนค่อยๆ ทยอยเดินออกจากห้อง รวมทั้งผมด้วยอยู่ต่อคงไม่ดีแน่
   “ทุกคนไปได้ยกเว้นแก!!!!!!”
   “ตุบ!!!!” เจ้าบอสงี่เง่า รีบดึงผมเอาไว้แล้วโยนลงบนเตียง ไอ้ซาดิสเอ่ย!!!
   “เจ็บนะเว้ย บอกดีๆก็ได้ไม่เห็นต้องโยนกันเลย ไอ้บอสงี่เง่า!!!” ผมตะโกนโวยวาย มันงี่เง่าจริงไหมละ ถ้าแท้งขึ้นมาจะทำยังไง!!!
   “ไอ้สวะ นี่แกกล้าต่อปากต่อคำกับฉันหรอหา!!!!!”
   “โอ๊ยยย!!...เจ็บนะ!!!” ซันซัสกระคอเสื้อผมขึ้น ไอ้เถื่อน!!!
   “ตอบฉันมาสิว่าเมื่อกี้พวกแกคุยอะไรกันอยู่!!!!!” อะ...อะไรกันเนี่ยจู่ๆก็ถามคำถามนี่ขึ้นมาเฉยเลย
   “ไม่มีอะไรหรอกน่า!!!! แกคิดมากไปไหม!!!” ผมปฏิเสธที่จะตอบคำถามนั้น เพราะหาข้อแก้ตัวไม่ได้จริงๆ
   “แล้วลูซซูเรียมันยินดีอะไรของมันตอบมาสิ!!” เอาไงดีคำถามนี้ คิดสิสควอโล่คิดสิวะ!!
   “ยินดีกับวันเกิดแกไงวันนี้ไม่ใช่หรอ??” ผมแถแบบยิ้มๆ
   “วันเกิดฉันมันเลยมาแล้ว!!!! แล้วก็อีกเรื่องนะไอ้นี่ขอใคร!!!” สควอโล่ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าแล้วเอาที่ตรวจครรภ์ออกมา หา!!! ที่ตรวจครรภ์!!!
   “นะ...นายอะ...เอามันมาจากนะ...ไหน” ผะ...ผมโยนมันทิ้งไปแล้วนี่น่า!!!
   “มันหล่นลงบนหัวฉันพอดีเลยยังไงละ!!! แล้วแกจะพูดติดๆขัดๆทำไม!!!!” ละ...หล่นลงบนหัวหรอ!!! ซวยแล้วไงถ้าชะตาฟ้าจะลิขิตได้เชี้ยขนาดนี้!!!
   “ตอบมาสิวะ!! เงียบทำไม!!!”
“.......”
“เพี้ยะ!!!!!!” ผมไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่พยายามหันหน้าหนีแต่ทุกครั้งก็ถูกตบให้หน้าหันกลับมาเหมือน คนอะไรวะ!! ไอ้โรคจิต!! ไอ้เถื่อน!! ไอ้ซาดิส!!
   “ไม่มีอะไรโว้ยยย!!! จะถามมากทำไมวะ!!!” ถามมากเดี๋ยวก็บอกความจริงซะหรอก
   “แล้วแกจะหันหน้าหนีฉันทำไมวะ!!” ซันซัสกำคอเสื้อผมแน่นเข้าไปใหญ่ อย่าตะคอกใส่กันสิวะ ผมก็กลัวเป็นนะฟะ!!
   “ไอ้บอสงี่เง่าฉันขอถามอะไรแกหน่อย” ผมเงยหน้าขึ้นสบตากับซันซัส
   “อย่าเปลี่ยนเรื่องสิวะ!!!”
   “ไม่ได้เปลี่ยนเรื่องแต่แกตอบฉันมาก่อนว่า ถ้าวันหนึ่งแกไปทำคนๆหนึ่งท้องแกจะทำยังไง!!” คำถามนี่จะเป็นตัวตัดสินว่าผมควรจะทำยังไงกับเรื่องเชี้ยๆพันธุ์นี้!!
   “หา?? ไม่เอาหรอกน่ารำคานฉันเกลียดเด็ก!!” ผมฟังคำตอบแบบอึ้งๆไม่คิดว่าไอ้บอสงี่เง่านี่นี่จะไร้ความรับผิดชอบขนาดนี้ แล้วผมจะจัดการกับเด็กนี้ยังไงดี หรือจะเอาออก แต่เด็กนี่ผมก็ลูกของผมเหมือนกันนะ หรือจะหายตัวไปดี มีที่ไหนมีโลกไหนให้ผมไปอยู่ได้บ้างๆที่ๆไกลจากไอ้บอสงี่เง่าพันธุ์นี้น่ะ!!!
   “อย่าเงียบสิวะ!!! ถึงตาแกตอบคำถามฉันทั้งหมดแล้ว!!!” ซันซัสตะคอกใส่หน้าผมอีกครั้งทำให้สติของผมกลับจากที่คิดอะไรไปต่างๆนาๆแล้ว
   “มันไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ!!! ไอ้ที่ตรวจครรภ์นั่นก็ของใครก็ไม่รู้ เรื่องทั้งหมดมันไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ สำหรับคนไม่มีความรับผิดชอบแบบแก มันก็ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละไอ้บอสงี่เง่า!!!” ผมผลักซันซัสออก เตรียมวิ่งออกจากห้อง ต้องรีบไปไกลๆจากมัน
   “เดี๋ยวที่แกพูดมันหมายความว่ายังไงวะ!! คุยกันให้รู้เรื่องก่อน!!!” ซันซัสดึงแขนผมไว้แล้วโยนลงบนเตียงเหมือนเดิม ผมน่าจะวิ่งให้เร็วกว่านี้ บัดซบ!!!!
   “ไม่มีความรับผิดชอบอะไร ไหนพูดมาสิ!!!”
   “ไม่มีอะไรทั้งนั้น!!!” ผมยังคงยืนยันคำตอบเดิมว่ามันไม่มีอะไรทั้งนั้น
   “ตอบมาเดี๋ยวนี่น่า สควอโล่ตอบฉันมากเดี๋ยวนี้!!!”
   “ก็บอกว่าไม่มีอะไร แกหูไม่ดีหรอ!!”
   “แต่แกทำตัวเหมือนว่ามันมีอะไร จะบอกดีๆหรือจะให้ฉันเจาะสมองแกออกมาดู!!!” ซันซัสหยิบปืนของเขาขึ้นมาจ่อหัวผมไว้
   “จะยิงก็ยิงเลย แต่ฉันก็จะยังบอกว่ามันไม่มีอะไรทั้งนั้น!!!” เอาสิ ถ้าผมตายไปซะมันก็จะได้จบๆเรื่องงี่เง่านี่ซักที ผมยอมโดนยิงตายพร้อมกับลูก ดีกว่าอยู่ให้ทรมานตาย
   “ถึงฉันเจาะสมองแกออกมาดูมันก็คงจะไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นเลย งั้นก็....”
   
“แกร๊กก”
   “เฮ้ย!! แกจะทำอะไรวะ!!!” ผมมองกุญแจมือที่คล้องมือผมติดกับหัวเตียงไว้
   “จะเอาจนกว่าแกจะพูดไง” ว่าแล้วซันซัสก็ปลดกระดุมเสื้อของเขาออก พร้อมกับโน้มตัวมาขบกัดซอกคอของผม
“อ๊า...อย่านะ ไอ้บอสงี่เง่า อ๊า...” เหมือนมันจะไม่ยอมฟังที่ผมพูดเลย ยิ่งมือของผมก็เสือกอยู่ไม่เป็นสุขบีบคลึงหัวนมของผมอยู่นั้นแหละ
“หืม....ทำไมมีน้ำนมออกมาด้วยละ” หะ..หา!! น้ำนมเนี่ยนะ!!!
“อ๊า...ยะ...อย่านะ” ผมพยายามยกขาขึ้นเพื่อนดันให้มันก็ไปแต่ก็ไม่เป็นผลเอาซะเลย แถมมันยังเหมือนกับผมยกขาให้ท่าอีก!!! ไม่นะ!!!!
“จ๊วบ ๆ ๆ แถมยังรสชาติดีอีกด้วย จ๊วบ!!” ซันซัสไม่รีรอที่จะใช้ปากของเขาดูดน้ำนมจากอกของผม อ๊า...นี่มันอะไรกัน นมนี่มันของลูกผมไม่ใช่ของพ่อเลวๆของมัน!!
“เติมพลังด้วยนมแล้วเราก็มาจัดหนักต่อเลยเป็นไงละ หึหึ” มืออีกข้างของซันซัสค่อยๆเลื่อนลงมาจนเกือบถึงหลามน้อย ไม่นะอย่านะ ถ้าผมปล่อยให้มันทำตอนนี้ มีหวังผมแท้งลูกแน่ๆ แต่จะทำยังไงดีละ!!!

   “ก๊อก ๆ ๆ”
“ท่านซันซัสครับมีจดหมายด่วนมาจากทางวองโกเล่ครับ” เสียงเคาะประตูของลูกน้องนายหนึ่งดังขึ้น มันช่วยชีวิตผมกับลูกไว้จริงๆ
“อย่าคิดว่าจะรอดฉันจะกลับมาเอาแกต่อแน่ จนกว่าจะรู้ความจริงทั้งหมด!!!” ซันซัสติดกระดุมเสื้อให้เหมือนและรีบเดินออกจากห้องไป ทิ้งผมไว้กับไอ้กุญแจมันที่ไม่รู้จะแกะมันออกยังไง ผมจะหนีไปยังไง ใครก็ได้ช่วยผมที ใครก็ได้ ได้โปรด นี้คงเป็นครั้งแรกที่ผมร้องขอให้คนช่วยแบบนี้น่าสมเพชตัวเองจริงๆ!!



...


   “แกร๊ก!!...”
   “ใครนะ!!!!” ผมมองไปที่ประตูที่ถูกเปิดออก
   “พวกเราเองสคอวโล่” ลูซซูเรียและคนอื่นๆดูท่าทางลับๆล่อๆอยู่ที่ประตู
   “พวกแก!! พวกแกมาทำไมอีก พวกแกทำให้ฉันอยู่ในสภาพแบบนี้!! อย่าให้ฉันหลุดไปได้นะฉันจะสับพวกแกทุกคนเลย!!!” ผมพยายามที่จะลุกแต่ก็โดนไอ้กุญแจมือนี้ล็อคเอาไว้
   “ชิชิชิ....เจ้าชายอุส่ามาช่วยนะ....ฟรานช่วยจัดการกับกุญแจมือนั่นทีสิ.....ชิชิชิ”
   “ใช้ผมตลอดเลยนะครับรุ่นพี่เบล คืนนี้ผมจะจัดหนักให้ดู” ว่าแล้วฟรานก็ใช้พลังของสายหมอกทำให้กุญแจมือหายไป
   “นี่สควอโล่ทำไมไม่บอกบอสเรื่องที่นายท้องละฮ้า...”ลูซซูเรียถามขึ้น
   “มันไม่ได้ต้องการลูกนิ!! ฉันจะบอกมันทำไม!!” ผมดันตัวเองให้ลุกขึ้นจากเตียง พร้อมกับลูบข้อมือที่เป็นรอยไปมา
   “แล้วนายจะทำยังไงต่อไปละฮ้า...”
   “ฉันจะหนี หนีไปจากไอ้บอสงี่เง่านั่น” ผมพูดพร้อมกับเดินออกจากห้องโดยมีคนอื่นๆเดินตามมาด้วย
   “แต่จะหนีไปได้หรอฮ้า...คนอย่างบอสนะ...” ลูซซูเรียพูดด้วยน้ำเสียงกังวล
   “มันต้องมีสักที่สิที่ไอ้บอสนั่นจะหาฉันไม่เจอ!!”
   “แกร๊ก!!” ผมเดินเข้ามาในห้องของตัวเองเพื่อจัดการเก็บของใส่กระเป๋าเดินทาง
   “สนใจไปจาปอเน่ไหมละครับ”
   “เอ๊ะ!!” ผมรีบหันไปมองฟราน
   “จะไปอยู่กับอาจารย์ของมี่ที่โกคุโยแลนก็ได้นะครับ” อาจารย์ของฟราน มุคุโร่นะหรอ!!!!
   “หมอนั้นเกลียดมาเฟียนะ ถ้าไปไม่เท่ากับไปตายหรอ!!” ผมก้มหน้าก้มตาเก็บของต่อ
   “เดี๋ยวมี่จะช่วยพูดให้เอง ถ้าไปอยู่รับรองบอสงี่เง่านั้นหาไม่เจอแน่ๆ ภาพมายาของอาจารย์มี่นะเก่งนะ” ผมไม่สนใจที่ฟรานพูด
   “ไปเถอะสควอโล่ หรือนายมีที่อื่นให้ไปอีกกันละฮ้า...” ลูซซูเรียพูดขึ้นมันก็ถูกนะน่ะ ถ้าไม่ให้มุคุโร่ช่วยแล้ว ก็ไม่มีทางหนีไอ้บอสงี่เง่านั้นพ้นแน่ แล้วถ้ามันจับผมได้มีหวังตายทั้งแม่ทั้งลูกแน่!!
   “ตกลงฉันจะไป...”


[Xanxus Talk]
   มันน่าโมโหจริงๆ มันสำคัญมากนักหรือไงถึงต้องปิดเป็นความลับกับฉัน แถมลูซซูเรียที่เหมือนจะพูดอะไรแต่โดนขัดไปก่อนนั้นอีก เจ้าพวกนั้นมันมีอะไรที่ปิดบังฉันอยู่กันแน่นะ!!
   “ท่านซันซัสครับ ช่วยเซ็นเอกสารตรงนี้ด้วยครับ” ลูกน้องนายหนึ่งเอาเอกสารกองโตมาวางบนโต๊ะ นี่เอ็งไม่รู้จักดูหรือไงว่าคนกำลังอารมณ์ไม่ดี!
   “ไม่เซ็น!!” ผมตะคอกใส่พวกลูกน้อง
   “งะ...งั้นก็แค่ช่วยอ่าน....” อะไรอีกวะ!!
   “ไม่อ่าน!! ไปเรียกสควอโล่มาทำแทนฉันซะ!!” พูดถึงสควอโล่ไม่รู้ตอนนี้มันเป็นยังไงบ้างโดนขังไว้แบบนั้น
   “ตะ....แต่..”
   “ออกไป!!”
   “ปัง!!” ผมยิงปืนขึ้นหนึ่งนัด ก่อนที่พวกลูกน้องจะรีบวิ่งออกไปจากห้องกัน
   ครั้งก่อนที่เอาตัวเองไปเสี่ยงอันตรายฉันยังให้อภัยได้ แต่ครั้งนี้ถึงกับกล้ามีความลับกับฉัน อย่าให้รู้ว่าแอบมีชู้พ่อจะฆ่าล้างโคตรทั้งมันทั้งชู้เลยคอยดูสิ!
   “ก๊อก ๆ”
   “ใครอีก!!” ผมตะโกนถาม
   “ท่านซันซัส สควอโล่หนีไปแล้วขอรับ!!!!!!!!” เสียงของลูกน้องนายหนึ่งตะโกนขึ้น
   “อะไรนะ!!” ผมรีบเดินออกจากห้องทำงานมุ่งตรงไปที่ห้องนอนของตัวเอง
   
“แกร๊ก!! ปัง!!” ทันทีที่เปิดประตูห้องนอน ผมก็พบแค่เตียงเปล่ากับกุญแจมือที่ตกอยู่  สควอโล่นี่แกกำลังล้อเล่นอะไรกับฉันอยู่กันแน่!!
“ไปดูที่ห้องมันสิ!!”ผมหันไปสั่งลูกน้องนายหนึ่ง
“ไปดูมาแล้วครับ ไม่มีใครอยู่เลย” ลูกน้องนายหนึ่งเอ่ยขึ้น
“ไม่จริง!!!!”
“ตึก ๆ ๆ ๆ” ผมรีบวิ่งมาดูที่ห้องของสควอโล่ด้วยตาตัวเอง

“ปัง!!!!!”
ประตูห้องถูกเปิดออกอย่างง่ายดาย สภาพภายในห้อง เสื้อผ้าทุกชิ้น ไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว มีเพียงห้องว่างเปล่ากับกลิ่นที่คุ้นเคย นี่แกหายไปไหนกัน!!!
“เลวี่สั่งปิดที่นี่ค้นหาให้ทั่วห้ามใครออกห้ามใครเข้า!!!” ผมหันไปสั่งกับเลวี่
“ได้ครับบอส”
อย่าให้ฉันเจอแกนะ อย่าให้ฉันรู้ว่าแกหนีไปไหน หนีไปกับใครแล้วใครเป็นคนพาแกหนีไปจากฉัน!!!
“เอ๊ะ!” สายตาของผมเหลือบไปเห็นจดหมายสีขาวที่วางอยู่บนหัวเตียง
“หนีฉันไปแล้วยังจะเขียนจดหมายบ้าๆนี่ให้อีกงั้นหรอ” ผมรีบแกะจดหมายนั้นขึ้นมาอ่าน
‘ถึง ซันซัส  ฉันไม่ได้ตั้งใจหนีแกไป แต่ฉันทำเพื่อความอยู่รอดของฉันกับลูก ฉันพลาดเอง ฉันท้อง ฉันขอโทษ ฉันรู้ว่าแกเกลียดเด็ก ฉันรู้ว่าแกต้องไม่พอใจฉันยอมให้แกทำลายฉันได้ แต่ฉันไม่อยากให้แกทำลายลูก ฉันขอโทษที่ปิดบัง แกอาจว่าฉันเลว แต่แกก็เลวไม่ต่างจากฉัน ได้โปรดอย่าตามหาฉันกับลูกเลย ฉันให้ลูกต้องรู้ว่ามีพ่อเลวๆอย่างแก  จาก สควอโล่’

ผมได้แต่ยืนอึ้งมองจดหมายในมือ ลูกอะไรกัน ทำไมแกถึงไม่บอกฉัน ทำไมแกถึงตัดสินใจอะไรด้วยคนเดี๋ยวแบบนี้!! ไอ้สวะแกนี่มัน......

[admission112]

-5-

-5 ปี ผ่านไป-
 [Squalo Talk]

   “กริ๊งงงงง กริ๊งงงงง” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบของบ้าน
   “ฮาโหล!!”
   [ฮาโหล นี่ลูซซูเรียเองนะ จะโทรมาแฮปปีเบิร์ดเดย์เจ้าตัวน้อยนะ อายุ 5 ขวบพอดีสินะ] ผ่านมา 5 ปีแล้วที่ผมยังหนีมันมา ผมยังทำใจไม่ได้ที่จะกลับไปหามัน
   [นี่ สควอโล่ เจ๊ถามจริงๆนะเมื่อไหร่จะกลับมา บอสนะออกตามหาเธออยู่ทุกวันเลยนะ]
   “แล้วถ้าฉันอยากกลับฉันก็จะกลับไปเองไม่ต้องให้ไอ้บอสงี่เง่านั้นมาตามหาหรอกน่า!!” ตามหาทำไม ตามหาเพื่ออะไร ตามหาแล้วมันได้อะไรขึ้นมา ในเมื่อผมตัดสินใจแล้วว่าจะไม่กลับไปอีก
   “เน่ๆ คุณแม่คุยกับใครอยู่หรอฮะ” เสียงเล็กๆดังแทรกขึ้น
   “แม่กำลังคุยกับลุงลูซซูเรียอยู่นะ” ผมหันไปตอบลูกชาย เขาน่ารักมาก และ...หน้าเหมือนพ่อของเขามาก
    [นี่อย่ามาเรียกว่าลุงน่ะฮ้า....นี่ๆของฉันคุยกับซินน้อยหน่อยสิฮ้า....]
   “ซินอยากคุยกับลุงลูซซูเรียไหมลูก” ผมหันไปถามลูกชายที่ยังยืนอยู่
   “อยากคุยฮะ ๆ ๆ ^[+++]^” ซินน้อยฉีกยิ้มกว้าง ผมละชอบรอยยิ้มของเขาจริงๆ ^^
   “อะนี่ แล้วอย่าพูดจาอะไรไม่ดีน่ะรู้ไหมครับลูก” ผมยืนโทรให้ซินน้อยนี่น่ารัก ผมคงเริ่มหลงรักเด็กตั้งแต่คิดซินออกมานี่แหละ ><
   “ฮาโหลฮะ คุณลุงลูซซี่”
   “ผมสบายดีฮะ”
   “ขอบคุณมากนะฮะคุณลุงลูซซี่”
   “เอ๊ะ”
   “คุณลุงเป็นใครนะครับ ไม่ใช่คุณลุงลูซซี่นิ”
   “ใครหรอลูก?” ผมรีบหันไปถามลูกชาย
   “ไม่รู้อะฮะคุณแม่ จู่ๆเขาก็แย่งโทรศัพท์จากคุณลุงลูซซี่ไปเฉยเลย ไม่มีมารยาทเลยนะฮะ” ซินน้อยยืนโทรศัพท์คืนให้ผมใครกันนะ?
   [ฮาโหลลล ฮาโหลได้ยินฉันไหม!!!] เสียงนี้มัน!!!! ซันซัส!!!!
   

[Xanxus Talk]
“ฮาโหลลลล ฮาโหลได้ยินฉันไหม!!!” ผมตะคอกใส่โทรศัพท์ช่วยพูดหรือตอบอะไรมาสักนิดสิวะ!!
[ตู้ดดดดดดดดด ตู้ดดดดดดดด....]
“โถ่เว้ย!!” จู่ๆก็ถูกตัดสายแบบนี้น่าโมโหชะมัด!
“ลูซซูเรียตอบฉันมาสิ นี่มันหมายความว่ายังไงกัน!!!” ผมหันไปมองลูซซูเรียที่นั่งตัวสั่นอยู่บนพื้นเพราะความกลัว
“คะ...คือ..”
“สควอโล่อยู่ที่ไหน!!!!!!!” ผมตะคอกถามใส่หน้าลูซซูเรีย ที่แท้ผู้สมรู้ร่วมคิดในการหนีของสควอโล่เมื่อ 5 ปีก่อนก็ไม่ใช้คนอื่นคนไกลเลยมิน่า ใช้ให้พวกมันออกตามหาเมื่อไหร่ก็ไม่เจอสักที!!   
“ระ...เรื่องนั้นน่ะ ถ้าบอกไปล่ะก็ต้องโดนสควอโล่ฆ่าตายแน่ๆเลยละฮ้า...”
“อยากโดนฉันฆ่าตายตอนนี้ไหมละ!! บอกมาเดี๋ยวนะ!!”
“แกร๊ก!!” ไม่รอช้าที่ผมจะชักปืนขึ้นมาจ่อหัวลูซซูเรีย
“ตะ..แต่บอส...” น่ารำคานวะ
“ปัง!!!!!” ผมหันมือไปยิงใกล้ๆตัวลูซซูเรียแทน
“บอกมา!!!” มันต้องขู่กันแบบนี้
“จาปอเน่ฮ้า สควอโล่อยู่ที่จาปอเน่ฮ้า...อย่าทำอะไรเจ๊เลยนะฮ้า...” ผมมองลูซซูเรียที่กลัวจนฉี่ราด - -
“ญี่ปุ่นนะหรอ งั้นฉันจะไปญี่ปุ่นเดี๋ยวนี้แหละ ไปบอกคนให้เตรียมเครื่องบินส่วนตัวซะ แล้วก็ทำความสะอาดฉี่ที่พื้นนั่นด้วยมันสกปรก!!” ผมพูดพร้อมกับเดินกลับห้องตัวเองเพื่อเตรียมเก็บเสื้อผ้าไปตามลูกเมียกลับคืน ถ้าเจอละก็จะไม่ยอมให้หนีไปไหนได้อีกเลย!!!


-   ณ ประเทศญี่ปุ่น เมืองนามิโมริ

“ไอ้เด็กประหลาดไปตายซะ”
“ตุบตับ ๆ ๆ”
“ใช้ๆ ไอ้ปีศาจ”
“ตุบตับ ๆ ๆ”
“เด็กบาป เด็กไม่มีพ่อเอ่ย”
“ตุบตับ ๆ ๆ” ผมเดินมาจนกระทั่งถึงสวนสาธารณะก็เห็นเด็กกลุ่มหนึ่งกำลังรุมทำร้ายเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ
“นี่พวกแกน่ะ...”
“ตู้มมมมม!!!” ไม่ทันทีผมจะเข้าไปห้ามก็เกิดระเบิดขึ้นกลางวงเด็กกลุ่มนั่น พลังแบบนั้นมัน.... ไฟดับเครื่องชนนิ!!!!!
“ไอ้เด็กปีศาจ ฉันจะฟ้องแม่จำไว้เลย” “ไอ้เด็กผีฉันจะกลับมาฆ่าแกแน่” พวกเด็กที่รุมทำลายพวกนั้นรีบวิ่งหนีออกไปเนื้อตัวสะบักสะบอม เด็กคนนั้นเป็นใครกันนะทำไมถึงมีไฟดับเครื่องชนที่มีพลังรุนแรงขนาดนี้ตั้งแต่ยังเด็ก
“ฮือออออ....อึกกก....ฮือออ...ออออ...” เสียงร้องไห้ดังขึ้นท่ามกลางความวุ่นวาย
“นี่ไอ้หนูไม่เป็นอะไรนะ” ผมเดินเข้าไปลูบหัวเด็กน้อยที่นั่งร้องไห้อยู่
“ฮืออออ.....ผมไม่ใช้ปีศาจใช้ไหมครับคุณลุง” เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมามองผม
“เฮ้ย!!!! รอยแผลเป็นบนหน้านี่มัน!!” เด็กคนนี้ทำไมถึงมีรอยแผลเป็นเหมือนกับผมกันนะ!!
“ไม่ใช่รอยแผลเป็นนะฮะ มันเป็นปานต่างหากนะฮะ ฮือออออ ขนาดคุณลุงยังกลัวผมเลย ฮืออออออ อึก..ฮือออออ....” อ้าวเฮ้ย! ร้องหนักกว่าเดิมอีกทำยังไงดีละเนี่ย
“ไม่ได้กลัวนะคุณก็มีเหมือนกันดูหน้าลุงสิ” ผมชี้ให้ไอ้เด็กน้อยดูรอยแผลเป็นบนหน้า
“ว้าววว..รอยปานของคุณลุงเท่จังเลยฮะ...งั้นผมก็ไม่ใช่ตัวประหลาดแล้วใช่ไหมฮะคุณลุง ต้องไปบอกคุณแม่สควอโล่แล้วว่ามีคนที่มีปานเหมือนผมด้วย” จู่ๆไอ้เด็กน้อยก็ยิ้มขึ้นมา แต่เมื่อกี้มันพูดว่าอะไรน่ะ!!
“นี่!! ไอ้หนูเมื่อกี้แกบอกว่าคุณแม่ชื่ออะไรน่ะ!!!” ผมจับตัวไอ้เด็กน้อยเขย่าไปมา
“คะ...คุณลุงผมเจ็บนะฮะ..T^T”
“อะ...เออ..ขอโท....”
“ไอ้แก๊งค์ลักเด็กแกจะทำอะไรลูกฉันวะ!!!!!!!!!!!!!!”
“ตุบ!!!!” ไม่ทันทีผมจะพูดอะไรก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับบาทา!!! มันกล้าดียังไงวะมีถีบฉันเนี่ย!!!
 “ไอ้บอสงี่เง่า!!!!!!!!!!”
“สควอโล่!!!!!!!!”อึ้งแดกเมื่อคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของผมคือคนที่ผมตามหามาตลอด 5 ปี ในที่สุดผมก็หาเจอ ผมหาเจอแล้ว!!!! ทั้งลูกทั้งเมียของผม!!!




[Squalo Talk]
   
   ตอนนี้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของผมคือไอ้บอสงี่เง่าที่ผมหนีมาตลอด5ปี ในที่สุดมันก็หาผมเจอ
   “ในที่สุดฉันก็หาแกเจอ สควอโล่” ซันซัสค่อยๆเดินมาค่อยผม
   “แกจะตามหาฉันทำไมวะ!! ซินมาหาแม่เดี๋ยวนี่!!” ผมรีบถอยห่างพร้อมกับบอกให้ซินน้อยมาอยู่ใกล้ๆ
   “ลูกแกเรียกเด็กนั่นว่า งั้นแสดงว่า....” ซันซัสมองมาที่ซินน้อย อย่ามองลูกฉันนะเฟ้ย!
   “ลูกของฉันคนเดียวไม่เกี่ยวอะไรกับแก!! ซินกลับบ้านกัน!!” ผมรีบดึงแขนลูกชายแล้วเดินกลับบ้าน

   “เดี๋ยวรอฉันด้วย กลับไปกับฉันเถอะนะสควอโล่” มันยังตามมาอยู่อีกหรอวะ!!
   “ซินเข้าบ้านไปก่อนนะลูกเดี๋ยวแม่ขอคุยกับเพื่อนก่อน” ผมบอกให้ซินน้อยรีบเข้าบ้านไปพร้อมกับหันมามองไอ้บอสงี่เง่าที่ตามไม่เลิก
   “แกจะตามหาฉันทำไม แกไม่ต้องการฉันกับลูกไม่ใช่หรอ??”
   “ฉันต้องการแกไม่งั้นฉันจะตามหาแกทำไม กลับกันเถอะกลับบ้านจริงๆของเรากัน” ซันซัสคุกเข่าลงต่อหน้าผม
   “น่าสมเพชที่คนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีอย่างแกฉันมานั่งคุกเข่าลงแบบนี้!!” ผมมองคนตรงหน้าอย่างสมเพช
   “ขอแค่แกกลับไปกลับฉัน ฉันยอมทุกอย่าง แต่งงานกันนะสควอโล่!!” จู่ๆไอ้บอสงี่เง่ากับจับมือซ้ายของผมขึ้นมาเตรียมจะสวมแหวน หา!!...แหวน!!
   “อะไรวะเนี่ย!!!” ผมรีบสะบัดมือทิ้งก่อนที่มันจะสวมแหวนที่นิ้วผมจนแหวนกระเด็น
   “เฮ้ย!! พูดดีๆแล้วไม่ฟังนะแก...” จู่ๆน้ำเสียงของซันซัสก็เปลี่ยนไป ผมแค่ตกใจเอง ไม่ได้คิดจะปัดมือหรอกนะ
   “กะ...แกจะทำอะไรฉันหา!!!” ผมพูดด้วยน้ำเสียงสั่นใจจริงก็กลัวมันจะเอาปืนมายิงผมจริงๆละนะ
   “ยอมดีๆไม่ได้งั้นก็แผนสอง” ซันซัสๆค่อยๆลุกขึ้นยืนแล้วมองมาทางผม
   “แผนสองอะไรของแกวะ!!!”
   “ฉุด!!!!!!”


[ฐานทัพวาเรีย แฟมิลี่]

   นั่นคงเป็นคำสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนถูกพาตัวมาที่นี่สินะ ผมมองไปรอบๆห้องที่นี่คือของนอนของไอ้บอสงี่เง่านั่นทุกอย่างตกแต่งเหมือนเดิม แล้วก็....
   “เอ๊ะ!!!!!!” ผมมองไปยังมุมๆหนึ่งของห้องที่มีของเล่นเด็ก ของใช้สำหรับเด็กต่างๆวางเรียงกันอยู่!! นี่มันหมายความว่ายังไง!!!
   “ตื่นแล้วหรอ” เสียงของซันซัสดังขึ้น
   “นี่มันหมายความว่ายังไง!!!” ผมมองไปยังซันซัสที่นั่งอยู่บนโซฟาสลับกับกองของเล่นเด็ก
   “ตอนที่แกหายไปแรกฉันคิดว่าต้องหายแกเจอแน่ๆ ฉันเลยซื้อข้าวของสำหรับเด็กแรกเกิดไว้ แถมยังซื้อของบำรุงแกไว้ตั้งเยอะแยะ
พอผ่านไปเกือบปี ฉันคิดว่ายังไงก็ต้องหาแกให้เจอ ได้แต่คิดว่าลูกจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายเลย ซื้อเสือผ้าทั้งของผู้หญิงผู้ชายมาเต็มตู้ไปหมด เปลฉันก็ซื้อมานะ คิดว่าจะให้ลูกของเรานอน
พอผ่านไปปีที่สอง ฉันให้คนออกตามหามากขึ้นตามหาทุกวันยังไงก็ต้องเจอแกให้ได้ ฉันคิดว่าลูกคงโตขึ้นแล้วเลยซื้อเสื้อผ้าเพิ่ม นี่ฉันซื้อของเล่นมาด้วยนะดูสิ หนังสือนิทานก็มีนะ
แต่พอผ่านไปสามปี ฉันก็ยังไม่ได้ตัดใจและฉันก็คิดว่าต้องเจอแกแน่ๆ ฉันหาของเล่นมาเพิ่มเยอะแยะไปหมด
ขึ้นปีที่สี่ก็ยังไม่มีวี่แววของแก แต่ฉันก็คิดว่าแกต้องกลับมา รู้ไหมฉันตัดสินใจไม่ถูกเลยละว่าจะจ้างครูสอนพิเศษคนไหนให้ลูกเราดีเพราะฉันไม่อยากให้ลูกของเราไปโรงเรียนอนุบาล
และปีนี้ก็เป็นปีที่ห้าที่ฉันหาแกจนเจอจนได้.....”
ผมยังคงไม่ละสายตาไปจากไอ้บอสงี่เง่า นี่แกทำเพื่อฉันขนาดนี้เลยหรอ??
“ซันซัส...” ผมเรียกเขาเบาๆ
“ฉันขอโทษที่พูดไม่ดีกับแก ฉันขอโทษที่ทำไม่ดีกับแก แต่ฉันเป็นห่วงแกนะ ฉันรักแกนะ!!”
“หมับ!!” ผมเดินลงจากเตียงตรงไปกอดซันซัสที่นั่งอยู่ที่โซฟา
“ฉันก็ขอโทษที่คิดเองเออเอง ฉันขอโทษที่ทิ้งแกไป ฉันก็รักแกมากนะ” ผมพูดเบาๆข้างหูของไอ้บอสงี่เง่าที่ผมรัก
“สควอโล่...” เหมือนในฉากหนังรักน้ำเน่า ผมกับไอ้บอสงี่เง่ากอดกันและมองตากันอย่างหวานซึ้ง
“ไอ้บอสงี่เง่า...” ผมหลับตาลงพร้อมกับยื่นหน้าไปเพื่อรับจูบจากซันซัส..
“ปัง!!!!”
“คุณแม่!!!!!! แง ๆ ๆ ๆ ๆ” ผมหันไปมองซินน้อยที่เปิดประตูเขามา ที่จริงแม่ก็รักลูกนะ แต่ทำไมลูกต้องมาขัดแม่ตอนนี้ด้วย - -
“เป็นอะไรไปครับซิน” ผมรีบเดินไปปลอบลูกชายที่ร้องไห้งอแง
“เจ้าหัวกบกับเจ้าชายบ้าบอ รวมหัวกันแกล้งผม แง ๆ ๆ” หัวกับ เจ้าชาย...
“ฟราน เบล!!!!!!” ผมหันไปมองฟรานกับเบลที่วิ่งตามซินน้อยมา
“พวกแก..”
“พวกแกแกล้งอะไรลูกฉัน!!”
“ปัง !! ปัง !!” ไม่ทันทีผมจะได้ทำอะไรซันซัสก็ล้วงปืนออกมาไล่ยิงเบลกับฟราน
“ชิชิชิ...เจ้าชายไม่ได้ทำอะไรน่ะ เด็กนั่นต่างหากที่บังอาจมาละลายมีดของเจ้าชายน่ะ..ชิชิชิ”
“แถมยังเอามีดมาจิ้มๆตากบของผมด้วย”
“จริงไหมครับซิน บอกแม่มาเดี๋ยวนี้นะ” ผมหันไปถามซินน้อยตัวแสบ
“งะ...ถูกจับได้ซะแล้ว ผมไปเล่นกับลุงลูซซี่ดีกว่า” ซินน้อยพูดพร้อมกับวิ่งออกไป เด็กหนอเด็ก
“ขัดจังหวะชะมัด!! ปะต่อ!!!” จู่ๆซันซัสที่ไล่ยิงพวกเบลอยู่ก็หันมาจับผมโยนลงเตียงแทน เฮ้ย!ต่ออะไร ไม่ต่อโว้ยยยยยยยยย ไม่ต่อ…อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก!!

[admission112]

-6-

“ก๊อก ๆ ๆ”
“สควอโล่ได้เวลาแล้วนะฮ้า.....” เสียงของลูซซูเรียดังขึ้น ถึงเวลาอะไรกันละผมยังไม่พร้อมเลยนะ!!
“ไปบอกพวกงี่เง่านั้นว่าให้รอไปก่อน!!!”
“แต่เดี๋ยวจะเลยเวลานะ บอสก็รออยู่ที่โบสถ์แล้วด้วย นายก็รีบๆออกมาสิ” ให้รีบออกไปอะไรกันเล่า ก็ในเมื่อตอนนี่ผมนะ อยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาวกระโปรงยาวแถมยังท้องโย้อีกต่างหาก ต้องโทษไอ้ยานั่นที่มันมีผลตลอดชีวิต ไม่สิต้องโทษไอ้บอสงี่เง่านั่นต่างหากที่ทำไม่ยั้ง TT
“นี่สควอโล่พวกวองโกเล่ก็มาด้วยนะฮ้า...” ลูซซูเรียยังไม่ไปอีกหรอ หา!!..เมื่อกี้ลูซซูเรียบอกว่าวองโกเล่ ไอ้พวกเด็กปัญญาอ่อนที่รวมหัวกันผลิตยาบ้าๆนั่น!!!
“ปัง!!!”
“ไอ้พวกเด็กวองโกเล่มันอยู่ไหน!! ฉันจะไปฆ่ามันที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี่!!!” ผมรีบเปิดประตูออกมา พวกมันอยู่ไหน ๆ
“อย่าขยับตัวมากสิฮ้า สควอโล่นายใกล้คลอดแล้วนะฮ้า....” ลูซซูเรียรีบวิ่งมาจับแขนผมไว้ อะไรกันวะ กำลังจะได้ไปสับไอ้เด็กปัญญาอ่อนพวกนั้นอยู่แล้วเชียว
“คุณแม่ คุณแม่ฮะ ปะป๋าให้มาตามฮะ พิธีจะเริ่มแล้วนะฮะคุณแม่” ซินน้อยวิ่งมาดึงชายกระโปรงของผมเบาๆ
“ครับซิน แม่จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละครับ” ผมลูบหัวซินเบาๆ ก่อนเดินออกไปยังลานพิธี

“กริ้ง กริ้ง กริ้ง....” เสียงกระดิ่งในงานดังขึ้น มันเริ่มแล้วสินะ
“ไปหาปะป๋ากันเถอะฮะคุแม่” ผมจูงมือซินน้อยเข้าไปในโบสถ์ ค่อยๆเดินไปยังแท่นพิธี
“นายดูสวยมากเลยนะสควอโล่” ซันซัสกระซิบข้างหูผมเบาๆ ไอ้บอสงี่เง่าฉันเขินนะเฟ้ย!
“หุบปากของแกซะ!” ผมขยิบหนีซันซัส เขินเว้ย เขิน

“อะแฮ่ม!!” เสียงของบาทหลวงไอเบาๆ ทำให้ผมกับซันซัสู้ว่าควรเริ่มพิธีกันได้แล้ว
“ท่านซัสซัน คุณจะรับ สเปลบี สควอโล่ เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมายหรือไม่”
“รับครับ!!” ซันซัสเอื้อมมือมากุมมือผมไว้
“สเปลบี สควอโล่ คุณจะรับท่านซันซัส เป็นสามีที่ถูกต้องตามกฏหมายหรือไม่”
“......ระ......” ทำไงดีหัวใจผมเต้นตึกตัก ตึกตักไปหมดแล้ว
“พูดสิสควอโล่ว่ายอมรับฉันเป็นผัวแก” ซันซัสกระซิบข้างหูผมเบาๆ อ๊ากกกกก!! ไอ้บอสงี่เง่า
“อะ..ไอ้...บะ...”
“อุ๊บ!!” ไม่ทันที่ผมจะได้ปริปากด่ามันออกไปก็โดนไอ้บอสงี่เง่าประกบปากซะแล้ววว!!
“โอเค ถึงว่ารับแล้วก็แล้วกัน ปะเข้าหอ!!” 
“เฮ้ย!! เดี๋ยวสิวะ อย่าพูดเองเออเองสิ เข้าหอบ้าอะไรฉันท้อง...อะ..อัก!!..” จู่ๆผมก็รู้สึกปวดท้องขึ้นมา
“สควอโล่แกเป็นอะไร!!” ซัสซันทำสีหน้าดูแตกตื่น
“ฉะ...ฉันปวดท้อง.....” ผมตอบเบาๆ อ๊าก...มันเจ็บมากๆ
“เลือด!!! คุณสควอโล่มีเลือดไหล!!” สึนะที่มาร่วมงานด้วยตะโกนขึ้น
“เด็กจะคลอดแล้วละ ไปโรงพยาบาลไม่ทันแน่ ไปตามชามาลมาสิ” รีบอร์น รีบวิ่งมาดูสถานการณ์ จะยังไงก็ช่างใครก็ได้ช่วยที มันปวดมาก ปวดกว่าตอนที่คลอดซินน้อยอีก
“ไม่ต้องกลัวนะสควอโล่ ฉันจะพาแกไปที่ห้องก่อน” ซันซัสที่อุ้มผมอยู่รีบวิ่งไปยังห้องนอนของผม
“ซัน...ซัส...ฉันจะไม่ไหวแล้ววว...”
“ไม่ต้องห่วงนะแกต้องปลอดภัย” ซันซัสวางผมลงบนเตียงเบาๆ
“ชามาลอยู่ไหนรีบมาสิเว้ย!!!!”
“ฉันเป็นหมอรักษาโรคนะ ไม่ใช่หมอทำคะ...”
“แกร๊ก!!” ไม่ทันที่ชามาลจะพูดจบซันซัสก็ล้วงปืนขึ้นมาจ้องหัวชามาล ไอ้บอสงี่เง่าทำแบบนั้นใครจะยอมช่วยวะเนี่ย!!
“จะทำคลอดให้เมียฉันดีๆ หรือจะกินกระสุน” ขะ...ขู่กันแบบนี้เลยหรอวะ....
“แต่ฉัน...”
“โอ๊ย...ฉันจะคลอดแล้วเลิกเถียงกันได้หรือยัง......” ผมรีบพูดขึ้นแทรก
“ไปทำคลอดให้เมียฉันซะ!!!” ซันซัสพูดพร้อมกับเดินออกจากห้องไป

[Xanxus Talk]
ตอนนี้ผมเดินวนไปมาอยู่นอกห้อง เมียผมกำลังจะคลอดลูกคนที่สองให้ผมแล้ว จะเป็นผู้หญิง หรือผู้ชายกันนะ...
“ปะป๋า คุณแม่ไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ” ซินดึงชายเสื้อผมไว้
“ครับ คุณแม่ไม่เป็นอะไรหรอกครับคุณแม่กำลังจะมีน้องให้ซินยังไงละครับ” ผมอุ้มซินขึ้น
“น้องจะน่ากินไหมครับปะป๋า?”
“น้องกินไม่ได้นะครับซิน” ผมลูบหัวลูกเบาๆ
“งั้นถ้าไม่ใช่น้องก็กินได้ใช่ไหมฮะปะป๋า?”  น่ากินในความหมายอะไรของมันเนี่ย
“ครับซิน” ผมไม่รู้จะตอบลูกรักยังไงดี
“ปะป๋าวางผมลงก่อนได้ไหมฮะ” ผมวางซินลง
“เดี๋ยวผมมานะฮะปะป๋า” ซินน้อยรีบวิ่งไปที่ไหนสักที่ เด็กเข้าใจยากชะมัด

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก!!!” เสียงของสควอโล่ร้องดังขึ้น ไอ้หมอนั้นมันทำอะไรเมียฉัน!!!
“ปัง!!”
“ชามาลแกทำอะไรเมียฉัน!!!!” ผมรีบพังประตูเข้าไป ถ้าสควอโล่เป็นอะไรไปผมจะเอากระสุนให้มันกิน
“อุแว้...อุแว้....”
“ยินดีด้วยแกได้ลูกสาวสวยเหมือนแม่เลย” ชามาลอุ้มเด็กทารกน้อยคนหนึ่งขึ้นมาแล้วยื่นมาให้ผม เป็นเด็กผู้หญิงที่หน้าเหมือนสควอโล่มาก
“อุ้มไปสิแกเป็นพ่อนะ” ผมรับเด็กทารกน้อยมาอุ้มในอ้อมกอด ตัวเล็กดีจริงๆ
“อะ...โอ๊ยยย...” ผมรีบหันไปมองสควอโล่
“สควอโล่แกเป็นอะไร!!!!”
“ฉะ...ฉันปวดท้อง!!!!” สควอโล่พูดพร้อมกับเอามือจิกหมอนไว้
“ชามาล สควอโล่เป็นอะไรวะ!!!” ผมหันไปมองชามาล
“สงสัยแกจะได้ลูกแฝด รอแปบนึงแล้วช่วยหันหลังไปด้วย” ผมรีบทำตามที่ชามาลบอกนี้ผมกำลังจะได้ลูกแฝดจริงๆนะหรอ!!
“อ๊ากกกก...ฉันไม่มีแรงแล้ว....โอ๊ยยย....”
“อดทนหน่อยนะสควอโล่เด็กจะออกมาแล้ว”
“อึก...อ๊ากกกก...อ๊า......”
“อุแว้.....อุแว้....”
“เป็นไงบ้าง ฉันหันหน้ากลับไปได้หรือยัง” ผมอยากจะเห็นหน้าลูกอีกคนจะแย่อยู่แล้ววว
“อืม แกได้ลูกแฝดสาว” ผมรีบหันไปมอง เด็กผู้หญิงสองคนนี้หน้าเหมือนกันมาก แถมยังหน้าเหมือนสควอโล่อีก
“เฮ้ยๆ ใจคอแกจะสนแต่ลูกไม่สนแม่มันเลยใช่ไหม” สควอโล่ทำท่าทางงุดงิดที่ผมมั่วแต่สนใจลูกสาวทั้งสอง
“งอนหรอ?” ผมยิ้มนิดๆ พร้อมกับอุ้มลูกทั้งสองไปนั่งข้างๆสควอโล่
“สวยใช่ไหมละ ขอบคุณแกมากๆนะสควอโล่” ผมค่อยๆจูบหน้าผากสควอโล่เบาๆ
“เดี๋ยวนะ!! แล้วซินไปไหน!!” อ้าวนี่ผมมั่วแต่สนใจทางนี้จนลืมซินไปได้ยังไงละเนี่ย ก่อนไปซินพูดเหมือนจะไปหาอะไรกินนิ

“ปะป๋าครับ ผมจะกินเจ้านี่ครับ!!!!!” จู่ๆซินก็โผล่พรวดเข้ามาในห้องพร้อมกับลากเด็กผู้ชายหน้าหวานผมสีน้ำตาลคนหนึ่งมาด้วย
“แง ๆ ๆ มะม๊าสึนะ ช่วยผมด้วย แง ๆ ๆ” เฮ้ยๆ นี่มันลูกของซาวาดะกับรีบอร์นนี่น่า
“ปะป๋า ผมอยากให้เจ้านี่เป็นเจ้าสาวผม ผมอยากทำกับเจ้านี่แบบที่ปะป๋าทำกับคุณแม่ทุกคืนครับ!!!!”
“รีป แม่มาช่วยแล้ว ชะ.....ซันซัส....” ซาวาดะที่วิ่งตามลูกชายของตัวเองมาจู่ๆก็หน้าซีดขึ้นมา ผมน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ
“ซันซัสบอกให้ลูกของนายปล่อยรีปเดี๋ยวนี่นะ!!”
“เฮ้ย! เงียบๆไปเด็กกำลังมีความรัก”
“รีปเป็นลูกของฉันนะ!!!!!!”
“ไม่เป็นไรฉันปั้มใหม่ให้ได้” รีบอร์นที่จู่ๆก็เดินเข้ามาคว้าตัวสึนะไว้
“รีบอร์นนั้นลูกเรานะ!!!”
“ไม่เป็นไรนี่เนอะซันซัส เราจะได้เป็นทองแผ่นเดียวกัน กองกำลังวองโกเล่ของเราจะได้แข็งแกร่งขึ้นไง” ผมกับรีบอร์นสบตากันนิดๆเป็นสัญาณว่ายกลูกชายให้กันแล้ว
“ปะป๋างั้นผมกินเลยได้ไหมครับ” ซินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ได้เลยลูก”
“เพี้ยะ!!”
“ไม่ได้!!!!!! ไอ้บอสงี่เง่าแกสั่งสอนอะไรให้ลูกหา!!! ซินปล่อยมือจากรีปแล้วมาหาแม่เดี๋ยวนี้!!”
“สควอโล่แกตบฉัน!!” ผมหันไปมองสควอโล่ตบเจ็บชิบเมียใครเนี่ย
“เออสิวะ สั่งสอนอะไรให้ลูกแบบนั้น ซินครับจะกินได้ตั้งรออายุ18นะครับลูก” สควอโล่ลูบหัวซิบเบาๆ
“สมัยนี้ไม่เห็นต้องเคร่งเรื่องอยู่เลย แกกับฉันก็ทำกันแต่ตอนอายุ 15 แล้วนี่น่า”
“หุบปากไปซะไอ้บอสงี่เง่า”
“ครับๆคุณเมียที่ร๊ากกกกกกกก”
“ฉันก็เขินเป็นนะไอ้บอสงี่เง่า!!”
“มีความสุขจังเลยน้า.....” ผมพึมพำเบาๆ
“อะไรเมื่อกี้แกว่าอะไรนะ!!”
“เปล่านี่ ก็แค่บอกว่าฉันรักเมียที่สุดในโลก”


...
ในขณะเดียวกัน
“นี่เมื่อกี้มีใครเห็นซันซัสในโหมดหวานกับสควอโล่”
“ผมรู้สึกขนลุกเลยละครับ”
“พายุจะเข้า น้ำจะท่วมไหม”
“ซันซัสสุด SM เนี่ยนะหวานเป็นกับเขาด้วยหรอ??”
“เบาๆหน่อยครับทุกคนเดี๋ยวโดนฆ่า”
   
 [THE END]

[ohho99]

อ่านจบซะแล้ว เรื่องน่ารักมากค่ะ
แม้ว่าจะออกแนวโหดปนหื่นไปนิด 555
จิงๆพระเอกก็รักนายเอกมาตั้งนานแล้วแต่ปากแข็งอยู่ใช่มั้ยคะ
สนุกมากค่ะ ไว้จะรออ่านเรื่องใหม่นะคะ


เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^

[supizpiz]

เราเคยอ่านโดจินคู่นี้แบบ ver.ยุ่น ขอบคุณที่แปลแล้วเอามาลงให้อ่านนะคะ 

[KKKwanGGG]

โหด หื่น ขอบคุณครับ

[magarons]

ภาพการ์ตูนเรื่องรีบอร์นที่ไม่ได้แตะมานานมันเลือนลางอยู่แล้ว แต่งฟิคแบบนี่มา ภาพนั้นหายไปเลย   5555

ว่าแต่อยากอ่านฮิบาริจัง เอาคู่กับใครก็ได้ คู่กับมุคุโร่ก็ได้ คงสนุกพิสึก
ป.ล.ชอบคำว่า  หลามน้อย มาก

[Toon_TK]

ชอบคู่นี้มากเลยน้าาาาา~

#ขนกองรีบอร์นมากนั่งอ่านอีกรอบ

[MIwEMInE]

XS
รักป๋ากะหลามที่สุด


อยากอ่านเรื่องอื่นอีกจัง

[ohho99]

แวะกลับมาอ่านอีกรอบ สนุกมากค่ะ
เห็นว่ามีหลายคู่ ไว้มาลงอีกนะคะ
รอผลงานใหม่ของคนเขียนค่ะ


+1 เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^

[yuyie]

สนุกค่ะ มีคำผิดประปราย

แก้ไขเล็กน้อย เพื่อความราบรื่นของเนื้อเรื่องก็จะดีค่ะ

แต่โดยรวมก็โอเคนะ. ชอบซินค่ะ จองรีปแต่เด็กเลย

อยากอ่านเรื่องสึนะกับรีบอนด้วยนะ 

[fammi50]

  อ่านแล้วรู้สึกขัดๆ แต่ก็โอเคค่า

[Sohso]

สนุกกกกกกกกก

[aoihimeko]

น่ารักอ่ะ