หัวข้อ: เงาจันทร์ในม่านหมอก [บทที่ 23: ไซคีพบอีรอส END]

[huskyhund]

“หืม... อะ! เร็น!”

เสียงแผ่วเบาที่เล็ดลอดมาจากริมฝีปากของเจ้านายยิ่งทำให้ก้อนเนื้อในอกของร่างสูงเต้นหนักหน่วงขึ้น จนเขาปวดหนึบทั้งในอกและสะท้อนลงไปถึงส่วนร้อนกลางร่าง ตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยนึกอยากลองสัมผัสร่างกายผู้ชายคนไหนมาก่อน แต่ตอนนี้กลับไม่รู้สึกว่ามันแปลก รู้แค่ว่าอยากทำให้เจ้านายมีความสุขมากที่สุด

มือใหญ่กอบกุมส่วนร้อนที่เริ่มตื่นตัวสู้ เขารูดขึ้นลงจนมันแข็งขึงและเริ่มมีของเหลวไหลซึมออกมา เด็กหนุ่มแลบลิ้นเลียริมฝีปาก ใจนึกอยากลิ้มลองรสชาติของเจ้านาย เขาเคลื่อนศีรษะลงต่ำเพื่อจรดริมฝีปากลงไปตรงส่วนปลายที่ปริ่มน้ำ ลิ้นเรียวไล้ตวัดราวกับกำลังลองชิมอมยิ้มแสนหวาน ก่อนใช้โพรงปากนุ่มเข้าครอบครองไว้ทั้งหมดโดยไม่รังเกียจ

ร่างผอมบางสะดุ้งเฮือก "อ้า... เร็น! อื้อ..." ผู้เป็นนายยกมือขึ้นปิดปากเอาไว้ไม่ให้ส่งเสียงน่าอายออกมาได้ หากสะโพกเล็กยกขึ้นรับกับจังหวะดูดดึงขึ้นลงของเรียวปากร้อน “อ้า... พอ... พอแล้ว” มือนุ่มจิกทึ้งเส้นผมสีดำสนิท ร่างผอมบางกระตุกเกร็ง ไม่ทันไรก็ปลดปล่อยอารมณ์ที่ร้อนรุ่มออกมา

เร็นใช้โพรงปากรับน้ำขุ่นข้นเอาไว้ทั้งหมด รสชาติเฝื่อนๆ ขมๆ ทว่าเขากลับกลืนลงคอไปอย่างง่ายดาย จากนั้นจึงยกมือขึ้นเช็ดริมฝีปาก นัยน์ตาจับจ้องร่างขาวที่กำลังหอบกระเส่า เขาต้องการเจ้านาย... ความสัมพันธ์เพียงแค่ภายนอกนั้นไม่พอสำหรับเขาอีกต่อไปแล้ว เด็กหนุ่มโน้มใบหน้าเข้าไปจูบต้นขาขาวด้านใน ขณะที่มือลูบผ่านลงไปยังด้านล่างของส่วนไวสัมผัส

“เจ้านาย คือ... ผม...” เร็นพูดเสียงแหบพร่า

ชายหนุ่มเงียบไปสักพัก คล้ายกับว่ากำลังคิดอะไรสักอย่าง “...เร็น... อยากใส่เข้ามามั้ย”

“อยากครับ ถ้าหากเจ้านายจะอนุญาต” ร่างสูงตอบอย่างไม่ลังเล วินาทีนี้ต่อให้เจ้านายถามว่าจะใส่เข้ามาในตัวเขาได้หรือไม่ เขาก็คงจะยอมล่ะ แต่ถ้าให้พูดกันตรงๆ เขาอยากจะเป็นคนกกกอดร่างผอมบางที่แสนจะน่าทะนุถนอมนี่มากกว่า

ผู้เป็นนายพลิกตัวแล้วคลานไปยังหัวเตียง เขาเปิดลิ้นชักแล้วหยิบของออกมาส่งให้กับเด็กหนุ่ม “...ใช้ด้วยล่ะ”

เร็นรับของเหล่านั้นมา ซึ่งก็คือเจลหล่อลื่นกับถุงยางอนามัย ดวงตาคมจ้องมองของในมือแล้วเงยหน้าขึ้นสบสายตากับชายหนุ่มในเงามืด เขาวางห่อถุงยางอนามัยไว้บนเตียงใกล้ๆ ตัวก่อน เพื่อหมุนเปิดหลอดเจลใส ซึ่งมันถูกแกะไว้พร้อมแล้ว

แวบหนึ่งเขารู้สึกหงุดหงิดที่เจ้านายมีของแบบนี้พร้อมสรรพ แถมยังกับว่าเคยใช้มาก่อนแล้วด้วย แต่ก็ช่างเถอะ อดีตจะเป็นยังไงไม่สำคัญหรอก ในเมื่อเจ้านายเอ่ยปากบอกว่าเขาเป็นคนพิเศษขนาดนี้แล้ว

เด็กหนุ่มบีบเจลใสลงบนฝ่ามือแล้วชโลมจนชุ่ม “...เจ้านาย... ผมจะพยายามทำไม่ให้คุณเจ็บ... เพราะงั้น... อดทน แล้วก็... ช่วยแนะนำผมด้วยนะครับ”

หากผู้เป็นนายกลับเงียบไปอีกครู่ใหญ่ แล้วจึงตอบกลับมาเสียงแผ่ว เขาดึงมือกร้านไปเหนือบริเวณร่องสะโพก “...ใช้นิ้วของคุณ ใส่เข้ามาข้างในนี้ก่อน ค่อยๆ ใส่นะ”

“ครับ” เร็นพยักหน้า หากพอปลายนิ้วเขาแตะลงบนร่องสะโพก เจ้านายก็สะดุ้งโหยง “มีอะไรรึเปล่าครับ”

“ไม่มีหรอก... เนื้อเจลมันเย็นน่ะ”

เด็กหนุ่มผ่อนลมหายใจออกเบาๆ นิ้วยาวไล้ไปมาเพื่อหาปากทางเข้าของช่องทางที่จะใช้ในการร่วมรัก “...ตรงนี้ใช่มั้ยครับ” เขาถาม หากไม่รอคำตอบ ปลายนิ้วนั้นรุกล้ำเข้าไปในร่างเจ้านายช้าๆ

“อะ... ฮื่อ!”

อาการเกร็งกับความฝืดคับส่งผลให้เร็นชะงัก พอเขาฝืนสอดนิ้วลึกเข้าไปอีก ร่างผอมบางก็สั่นเทาราวกับกำลังเจ็บปวด “เจ้านาย...” ...ที่ตรงนี้ มันเหมือนกับว่า... เจ้านายยังไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน เร็นดึงนิ้วออกแล้วเพิ่มปริมาณเจลหล่อลื่นขึ้นอีก เขาจับชายหนุ่มให้พลิกตัวแล้วเอาหมอนรองใต้ร่าง “แบบนี้ง่ายกว่าครับ ผมต้องทำให้เจ้านายชินก่อน จะได้ไม่เจ็บ” เด็กหนุ่มไม่กล้าถาม ทว่าต้นขาขาวที่สั่นน้อยๆ จนเหมือนจะไม่มีแรงก็พอจะบอกให้เขาเข้าใจได้ทุกอย่าง

...เนื่องจากตัวเขาผ่านประสบการณ์มาเยอะ เพราะงั้นจึงพอจะเดาได้ว่าท่าทางของเจ้านายแบบนี้ เขาน่าจะเป็นคนแรกของอีกฝ่าย

ร่างสูงยิ้มอย่างพอใจ “เจ้านายครับ หันมาทางนี้หน่อยสิครับ” เขาจุมพิตชายหนุ่มอย่างลึกซึ้ง ค่อยๆ ตะล่อมจนอีกฝ่ายเมามัวและเผลอไผล จากนั้นจึงสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางคับแน่นอีกครั้งอย่างใจเย็นที่สุด ทีละนิด ทีละนิด จนสุดปลายนิ้ว จึงละริมฝีปากออกให้อีกฝ่ายได้หายใจ ในขณะที่ดึงนิ้วกลับออกมาช้าๆ

“ฮึก... อ๊า... อะ!” ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกอย่างโล่งอก แต่ได้ไม่ทันไร นิ้วยาวก็กดแทรกเข้ามาในกายอีกครั้ง ทว่าคราวนี้เพิ่มจำนวนนิ้วเป็นสอง “อา... มันอึดอัด”

“หายใจเข้าลึกๆ ครับ” เร็นขบจูบไปบนแผ่นหลังเพื่อปลอบโยนร่างที่สั่นสะท้าน

“อือ...” มือขาวขยุ้มหมอนแน่น เขาหลับตาปี๋ พยายามแยกขาออกให้รู้สึกผ่อนคลายขึ้น เสียงของนิ้วยาวที่เคลื่อนไหวเข้าออกจากช่องทางเบื้องหลังฟังดูหยาบโลน ทว่าก็ทำให้ส่วนไวสัมผัสตื่นตัวขึ้นมาด้วยเช่นกัน “อ๊ะ! อ๊า!” ร่างผอมบางกระตุกเฮือก “เร็น!”

เด็กหนุ่มถอนนิ้วออกแล้วใส่กลับเข้าไปจนสุดโดยเพิ่มจำนวนนิ้วขึ้นอีก กดย้ำตรงจุดที่ทำให้อีกฝ่ายส่งเสียงครางหวานออกมาอย่างลืมตัว “ตรงนี้... รู้สึกดีใช่มั้ยครับ” เขากัดฟันกรอด เพราะท่าทางและเสียงกระเส่าของเจ้านาย แล้วยังช่องทางอุ่นร้อนที่ตอดรัดนิ้วมือเป็นจังหวะหนักๆ สะท้อนไปถึงส่วนกลางร่างของตนให้ร้อนรุ่มไปด้วย นิ้วยาวทั้งสามนิ้วสอดเข้าไปจนสุด ขยับเข้าออกสลับควานวน จนรู้สึกว่าช่องทางนั้นอ่อนนุ่มและขยับขยายมากพอแล้วเด็กหนุ่มจึงดึงนิ้วออก

“อา...” ร่างผอมบางทรุดตัวลงหอบหนักๆ บนหมอน ก่อนจะถูกจับให้พลิกตัวมาประสานสายตากันในความมืด เสียงของลมหายใจเข้าออกดังถี่รัว

นัยน์ตาคมกริบจับจ้องเรือนกายสีขาวซึ่งราวกับจะเรืองแสงได้เล็กน้อยในความมืด และไปหยุดอยู่บนแผ่นอกที่สะท้อนขึ้นลง ภาพที่เห็นรางๆ เพียงแค่นี้ แต่ก็ทำให้จินตนาการของร่างสูงเตลิดไปไกล เร็นใช้หลังมือข้างที่ไม่เลอะเจลไล้ไปตามกรอบหน้ารูปไข่ ปลายนิ้วลูบสัมผัสไปบนใบหน้าที่ตนไม่เคยได้มองเห็น เขารู้ว่าเจ้านายมีผมสีทอง จากการสัมผัสก็คิดว่าผิวหน้าคงจะเรียบเนียน จมูกโด่งรั้น และริมฝีปากหอมหวาน... ซึ่งคงจะเปลี่ยนเป็นสีแดงจัดเมื่อถูกเขาบดจูบแรงๆ ภาพของเจ้านายที่วาดขึ้นในความคิด คงจะเป็นคนที่ดูดีไม่น้อย พอยิ่งคิดไปแบบนั้น ความต้องการของตนก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น เด็กหนุ่มดึงมือกลับไปรูดรั้งส่วนร้อนของตนเอง จากนั้นจึงเอื้อมไปหยิบห่อถุงยางอนามัยมากัดฉีกออก

ลมหายใจของผู้เป็นนายกลับเป็นปกติอีกครั้ง เขายกศีรษะขึ้นเล็กน้อย พอมองเห็นว่าร่างสูงกำลังสวมถุงยางอนามัยให้กับท่อนเนื้อแข็งเกร็ง เขาก็รีบเบือนหน้าหลบ

เร็นหยิบหลอดเจลมาทาทับอีกครั้ง จากนั้นจึงเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่ม... มือหยาบจับขาเรียวแยกออก แล้วพาส่วนร้อนไปจ่อที่ตรงปากทางบนร่องสะโพก หัวใจของเขาเต้นรัว เมื่อกดแทรกกายเข้าไปทีละน้อย “เจ้านายครับ”

ร่างผอมบางสะดุ้งเฮือก “เร็น! เดี๋ยว! อื้อ!”

เด็กหนุ่มรู้ว่าอีกฝ่ายรู้สึกเจ็บ ช่องทางที่ใช้ในการร่วมรักนั้นแคบมากเสียจนเขาเองก็รู้สึกเจ็บไปด้วย หากมาถึงขนาดนี้แล้ว ยังไงเขาก็หยุดไม่ได้แล้วล่ะ เร็นโน้มตัวลงไปจูบปิดกลีบปากนุ่มไว้ ฝ่ามืออุ่นกดเคล้นไปตามท่อนแขนและลำตัว แล้วจึงไปหยุดหยอกล้อกับยอดอกที่แข็งเป็นไต

“อื้อ!” ชายหนุ่มจิกเล็บลงบนหัวไหล่หนา เขาเจ็บปวดราวกับร่างกายจะฉีกขาดออกจากกัน แม้อีกฝ่ายจะตระเตรียมช่องทางไว้ดีแล้วก็ตามที เมื่อส่วนร้อนนั้นกดแทรกเข้ามาลึก เขาก็รู้สึกถึงของเหลวอุ่นๆ ที่หลั่งไหลออกมา

เร็นละเรียวปากออกเล็กน้อย “เจ้านายครับ” เขาจับมือขาวลงไปสัมผัสตรงส่วนที่พวกเขาเชื่อมกันอยู่ “...ผมเข้าไปจนสุดแล้ว ผมอยู่ในตัวคุณแล้วนะ”

“อา... ยะ... อย่าเพิ่งขยับ” ร่างผอมบางหายใจเข้าลึกๆ พยายามปรับตัวให้เข้ากับความใหญ่โตของอีกฝ่าย

“เจ็บมากมั้ยครับ... น้ำตาไหลใช่มั้ย” เด็กหนุ่มรู้สึกถึงความเปียกชื้นบนใบหน้าเรียวเล็ก เขาจึงจูบซับน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน พร้อมกับจับมือขาวขึ้นมาวางประกบบนแก้มตน “เจ้านาย... ผมจะค่อยๆ ขยับ คุณกอดคอผมไว้นะ ถ้าเจ็บ ก็กัดผมเลยนะครับ” แล้วจับให้แขนเรียวโอบลำคอตนไว้

ชายหนุ่มเม้มริมฝีปากแน่น ร่างกายเกร็งขืนไปโดยอัตโนมัติเพราะกลัวความเจ็บปวด “......”

ฝ่ามืออุ่นลูบเส้นผมให้อย่างแผ่วเบา เรียวปากบางพรมจูบบนใบหน้าเพื่อปลอบประโลม “อย่าเกร็งสิครับ... เชื่อผมนะ ผมจะอ่อนโยนที่สุด” ดูเหมือนว่าคำพูดของเร็นจะได้ผล เพราะคนใต้ร่างเริ่มผ่อนคลาย จากนั้นผู้เป็นนายก็ยกศีรษะขึ้นจูบแก้มของเด็กหนุ่มทีละข้าง

เร็นยิ้ม เขาจุมพิตริมฝีปากที่คิดว่าคงจะเย้ายวนชวนมอง ขณะที่ใช้ปลายลิ้นตะล่อมลิ้นอุ่นของคนใต้ร่างให้ลืมความเจ็บปวด ก็ค่อยๆ ขยับสะโพกทีละน้อย ความรู้สึกคับแน่นหากก็อุ่นนุ่มตอดรัดดีเหลือเกิน แต่คงจะดีกว่านี้หากเขาได้สัมผัสผิวเยื่อบุในช่องทางร่วมรักนี้โดยตรง

เมื่อร่างสูงละเรียวปากออกมา เขาก็ย้ายไปซุกไซ้ลำคอระหง ปลายลิ้นไล้เลียสลับพรมจูบไปบนผิวขาว พร้อมกับสอดมือเข้าไปยกตัวเจ้านายขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้ตนเองฉกชิมยอดอกของอีกฝ่ายได้โดยง่าย

“อา...” ร่างผอมบางบิดไปมา ความเจ็บปวดเลือนหายไปทีละน้อย และมีความรู้สึกแปลกใหม่เข้ามาแทนที่ เขาจิกปลายเล็บลงบนแผ่นหลังกว้างอย่างลืมตัว

เร็นขยับสะโพกเร็วขึ้น เน้นย้ำลงไปตรงจุดที่ทำให้เจ้านายสะดุ้งและครางออกมาเสียงแผ่ว มือกร้านขยับไปกุมส่วนไวสัมผัสของเจ้านายแล้วรูดรั้งเป็นจังหวะที่เข้ากับการเคลื่อนตัวเข้าออกของตน

“อืม... อา... เร็น...”

“ซี้ด... อ่า...” เด็กหนุ่มเร่งจังหวะการสอดใส่ เขาจับข้อเท้าเล็กยกขึ้น จูบลงไปเบาๆ ทีละข้างแล้วจับพาดบ่า  จากนั้นจึงโน้มตัวลงไปหาอีกฝ่าย “เจ้านาย... ผมไม่ใช่เป็นเพียงแค่คนพิเศษ แต่เป็นคนแรกของคุณด้วยใช่มั้ย”

ใบหน้าเรียวเล็กเบือนหนี “......”

“เจ้านายครับ” เร็นจับคางเรียวให้หันมาทางตนแล้วคลอเคลียอยู่บนกลีบปากนุ่ม “ตอบผมหน่อยสิครับ” เขาเร่งเร้าให้คนใต้ร่างตอบด้วยการกระแทกกายใส่หนักหน่วงขึ้น

“อ๊า!”

“ตอบสิครับ”

ร่างผอมบางโยกไหวไปตามแรงกระแทก สองแขนเรียวปาดป่ายไปบนที่นอนแล้วดึงทึ้งผ้าปูด้วยความเสียวกระสัน “เร็น! อื้มมม!”
เด็กหนุ่มหอบหายใจ เม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามกรอบหน้าและบนผิวกาย “เจ้านาย... ตอบผม”

“ใช่... อ๊า!” 

นั่นเป็นคำตอบที่ทำให้เร็นพอใจมากที่สุด ร่างสูงโถมกระแทกในจังหวะสุดท้าย ช่องทางรักตอดรัดรุนแรงจนเขาปลดปล่อยอารมณ์ร้อนรุ่มออกมามากมาย ในเวลาใกล้เคียงกันกับคนใต้ร่าง เขาครางเสียงทุ้มต่ำ แล้วกระตุกเกร็ง “อ่า... เจ้านาย”

“เร็น... ฮึก...” ชายหนุ่มหอบหายใจหนักๆ ก่อนจะถูกคนบนร่างโน้มตัวลงมาสวมกอดไว้แน่น เขาโอบตอบเด็กหนุ่มพลางซุกใบหน้าลงกับแผ่นอกกว้าง

“อา...” เร็นจูบศีรษะเล็ก ร่างกายของเจ้านายกับเขาช่างเข้ากันได้ดีอย่างไม่มีที่ติ แล้วก็ให้ความรู้สึกดีมากกว่าที่เขาเคยมีในยามร่วมเตียงกับหญิงสาวคนไหนๆ เขารู้ว่าไม่ควร แต่ในใจก็อดคิดนึกเปรียบเทียบความแตกต่างของหญิงและชายไม่ได้

“เร็น เอาออกไปก่อน” มือขาวทุบบนไหล่หนาเบาๆ อย่างอ่อนแรง

เร็นถอนกายออกมาอย่างไม่เต็มใจนัก เขายังรู้สึกว่าไม่พอเลย แต่ก็เห็นใจว่าเป็นครั้งแรกของอีกฝ่าย เขารอจนกระทั่งเจ้านายผล็อยหลับไป จึงลุกขึ้นจัดการกับถุงยางอนามัยให้เรียบร้อย มือกร้านดึงผ้าห่มมาคลุมร่างกายที่เปล่าเปลือยของผู้เป็นนายไว้ให้มีแค่ใบหน้าโผล่พ้นออกมาได้ ปลายนิ้วไล้สัมผัสบนใบหน้านั้นอีกครั้งอย่างนึกเสียดายที่ไม่มีโอกาสได้สบสายตากับดวงตาของเจ้านาย มันจะใสแจ๋วเหมือนลูกแก้ว หรือคมกริบเหมือนกับตาเหยี่ยวกันนะ จมูกโด่งที่ดูเหมือนจะเหมาะสมกับรูปหน้าเป็นอย่างดี... เขากดปลายนิ้วลงเบาๆ บนกลีบปากนุ่ม แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่...

เด็กหนุ่มเอนตัวลงนอนเคียงข้างกัน แขนแกร่งดึงร่างผอมบางเข้ามาไว้ในอ้อมกอด แล้วกดปลายจมูกลงบนกลุ่มเส้นผมที่นุ่มราวกับแพรไหม นัยน์ตาสีเข้มปิดลงช้าๆ

“ราตรีสวัสดิ์นะครับ เจ้านายของผม”


TBC~*


และแล้ว... เจ้านายก็ไม่รอดค่ะ 5555 เด็กมันก็ฟิต ให้เงินร้อยทำสิบล้านงี้... เสียท่า เสียซิงให้เด็กจนได้น้าาาา

แล้วก็ได้รู้กันแล้วนะคะที่เมื่อวานฮัสกี้บอกให้เตรียมทิชชูเอาไว้ทำไม เอาไว้ซับน้ำตาแห่งความปลื้มปิติ ที่น้องเร็นได้กินตับเจ้านายนี่เองงง กร๊ากก

ขอบคุณทุกคนที่แวะมาอ่านค่ะ

[Mouse2U]

  จุ๊ๆๆๆ.หนูเร็นติดใจเข้าแล้วล่ะสิ๊.
เจ้านายก็น่ารัก ตามง้อกันด้วยอ่า~ 

[mukmaoY]

 
เจ้านายหมดสิ้นความสาวเสียแล้ว   คบเด็กต้องทำใจนิดนึง  เด็กมักใจร้อน

[B52]

ในที่สุดเจ้านายก็โดนจับกินแล้ว

[สายลมที่หวังดี]

ตอนคุณเลขาแนะนำเร็นยังจะคิ๊ดอีกนะว่าตัวเองรุกหรือรับ  5555

 

[blanchet]

มาแล้วๆๆๆ เจ้านายโดนจับกินแล้วอ่าาาา
เร็นนี่เด็กน้อยเอาแต่ใจจริงๆ ฮ่าๆๆ
ไม่อยากให้ครบกำหนดเลย เร็นอย่าลืมเจ้านายนะะ

[aiyuki]

เจ้านาย เสร็จเด็กน้อยไปแล้ววว

[nunuchhh]

อยากให้เห็นหน้ากันเร็วๆจัง

[Toon_TK]

 

[Zelsy]

สุดท้ายก็ อร้ายยยย

[วัวพันปี]

เร็นล่อลวงเจ้านาย

[jamlovenami]

คืนเสียสาว เอ้ย เสียชายของเจ้านายเลยสิเนี่ยยย 5555

[sweetbasil]

  เจ้านายจะลุกไหวไหมค่ะ

[Veesi3]

  อร้ายยนย เจ้านายยยย เร็นจัดบ่อยๆ เลย 555

[haemin]

  อร๊ายยยยยยย แล้วเจ้านายจะเดินไหวเหรอ ตายๆๆๆๆๆ เตรียมพร้อมเพื่อเสียตัว น่าตีนักเชียว เจ้านาย

[Loste]

   
เมื่อไรเร็นจะได้เห้นหน้าเจ้านายซักที  ลุ้น ลุ้น

[darling]

 

[Memindbucker]

เจ้านายก็เสร็จเร็นจนได้
ขำเร็นตินที่บอกว่าถ้าเจ้านายขอใส่ก็จะยอม 5555555
เจ้านายดูบอบบางน่าทะนุถนอมขนาดนั้นต้องรับอย่างเดียวเท่าน้านนนน

[Celestia]

ยินดีกับเร็นด้วยยย

แต่แบบนี้ เจ้านายจะไม่เผลอนอนยาวจนเร็นตื่นมาเจอหน้าใช่ไหมคะเนี่ย?

[nunnuns]

กริ้ดดดดดดดดดดดด สิ้นสุดการรอคอย(วันเสียซิง แต่ไม่สิ้นสุดเนื้อเรื่อง อิอิ อย่าจบไวนะเรื่องนี้ ขอละ5555) อะไรจะอ่อนโยนขนาดนี้คะเร็น สวดยวดดดด รอมานานแย้วว่า...เอ เมื่อไรคุณฮัสกี้จะอัพเรื่องนี้น้าาาา (เพราะชอบที่สู๊ดด น่ารักทั้งนายและบ่าว555)

ขอบคุณมากค่ะ สนุกทุกทีที่ได้อ่าน เป็นกำลังใจให้ทุกๆเรื่องนะคะ ^_^

[MK]

แอร๊ยยยย  เสร็จจนได้ค่ะ  เจ้านายนี่แอบเตรียมพร้อม เหมือนรอเป็นของเร็นมานานไรงี้ 

ร้อนแรงแบบนี้ พรุ่งนี้เช้าเจ้านายจะแอบตื่นก่อนแล้วหนีไปเหมือนทุกๆวันได้ไหมนะ  แบบฟันแล้วทิ้ง 5555555  หรือตื่นมาแล้วช็อคก็ไม่รู้  ยังไงก็แฮปปี้ทั้งสองฝ่ายค่ะคืนนี้  สมยอมพร้อมใจเปิดโอกาสทอดสะพานกรุยทางให้  แต่เบิกทางเร็นจัดการค่ะ 555555 ฟังเสียงซี๊ดซ๊าดแล้วร้อนแรงพอดู  คู่นี้เน้นจิตนาการค่ะ ไม่เห็นน่งเห็นหน้ากันหร๊อก

แอบน้อยใจแทนทาริคกะน้องคุณค่ะ คู่นี้ได้ก่อนกันละ  55555555555555 ได้ทีหลังต้องแอ๊ดวานซ์กว่านะ  บนอูฐก็ไม่เลว 55555555 ไม่ใช่แล้ววววว  ฮัสกี้สู้ๆ

[Min*Jee]

เครื่องฟิต สตาร์ทติดง่ายจริงๆ
กินเจ้านายไปละ หลังจากนี้ ความขี้สงสัยจะเพิ่มขึ้นเรื่อย
รอตอนต่อไปปปปป

[ammchun]

เจ้านายเสร็จเรนเข้าจนได้ โอ๊ยยยยยยเจ้านายเป็นใครกันเนี่ยยยยย อยากรู้ๆๆ

[JustWait]

กรี๊ดเจ้านายย โดนน้องเรนกินไปแล้วค่า

[ammie_mn]

เจ้านายน่ารักจังดูไร้เดียงสามากๆ  เร็นก็ใส่ไม่ยั้งเลย อร๊ายๆ เขิน 

[subbeau]

น้องเร็นเห็นใจเจ้านายหน่อยเนอะ เดี๋ยวไปทำงานไม่ไหว เดี๋ยววันอื่นค่อยมาต่อก็ได้ 

[pagg]

กรีซซซซซซซซ และแลัวเจ้านายก็เป็นของหนูเร็นแล้ว เย่ๆ แถมยังเป็นคนแรกดัวย
พรุ่งนี้เจ้านายจะลุกออกไปทำงานใหวเหรอเนี่ย คุณเลขาก็น่ารักเนอะมีบอกทริคให้เร็นดัวย อิอิ

[Theznux]

สนุกมากค่าาา ติดตามต่อไปค่ะ
 

[huskyhund]

Chapter 8


“อือ...”

ดวงตาสีเข้มลืมขึ้นเมื่อรู้สึกว่าคนที่อยู่ในอ้อมกอดขยับตัวดิ้นขลุกขลัก

มือขาวดันตัวให้ออกห่าง ก่อนจะยันตัวขึ้นนั่งช้าๆ เขาลังเลที่จะลุกออกจากเตียงเพราะรู้สึกเจ็บร้าวไปทั่วทั้งส่วนล่าง ชายหนุ่มส่งเสียงครางออกมาเล็กน้อย เพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงจะยังหลับอยู่ “...โอย”

พอเร็นมองเห็นว่าเจ้านายกำลังจะลุกออกจากเตียงไป “จะไปแล้วเหรอครับ อยู่ต่ออีกสักนิดไม่ได้เหรอ” เขายื่นออกไปคว้าข้อมือเล็กเอาไว้โดยอัตโนมัติ

“จะเช้าแล้วนะ แล้วผมก็ต้องรีบไปทำงานด้วย”

เด็กหนุ่มผุดลุกขึ้นนั่ง แล้วคลานเข้าไปโอบกอดร่างผอมบางไว้หลวมๆ ...เพราะเสียงผู้เป็นนายฟังดูอ่อนแรงจนเขานึกเป็นห่วง “คุณไม่เป็นไรนะ ผมว่าพักต่ออีกนิดดีกว่านะครับ เช้าแล้วก็ไม่เห็นเป็นไร เดี๋ยวผมจะปิดตา...”

“ไม่ได้หรอก วันนี้ผมมีนัดตอนเช้าน่ะ”

“งั้นนั่งตรงนี้ก่อน เดี๋ยวผมจะช่วยใส่เสื้อผ้าให้นะครับ” เร็นรีบก้าวลงจากเตียง แล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้าของเจ้านายที่กองระเกะระกะอยู่บนพื้นมาช่วยสวมให้ จากนั้นก็คุกเข่าลงพร้อมกับสวมกอดร่างผอมบางไว้ “ผมทำให้เจ้านายเจ็บใช่มั้ย”

“นิดเดียว”

ใบหน้าหล่อเหลาเงยขึ้นมองเจ้านายอย่างเป็นห่วง “...ให้ผมอุ้มไปส่งที่รถ...”

“ไม่ต้องหรอก” ชายหนุ่มแกะแขนแกร่งที่โอบร่างกายตนไว้ออก พร้อมกับหันไปแนบจูบบนหน้าผากของร่างสูงอย่างแผ่วเบา “แล้วคืนนี้ค่อยเจอกันนะ”

เร็นจับมือขาวไว้แล้วบีบเบาๆ “...ครับ ผมจะรอนะครับ”

ผู้เป็นนายชะงักไปเล็กน้อย เงาในความมืดนั้นพยักหน้าขณะลุกออกไปจากเตียง ร่างบอบบางโซเซ ยืนได้ไม่มั่นคงนัก หากยังคงก้าวขาเดินออกไป เวลาผ่านไปไม่นานเร็นก็ได้ยินเสียงประตูห้องปิดลงสนิท

ร่างสูงนั่งมองบานประตูนิ่งอยู่เช่นนั้น ตั้งแต่อยู่กับเจ้านายมา วันนี้เป็นครั้งแรกที่เขาตื่นทันอีกฝ่ายและได้บอกลากันก่อนที่เจ้านายจะออกไป... สำหรับเขาแล้วนี่เป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่ ใจต้องการจะเหนี่ยวรั้งชายหนุ่มไว้ ออดอ้อนไม่อยากอยู่ห่างอีกฝ่าย ปรารถนาให้เวลากลางวันสั้นลงและกลางคืนเนิ่นนานไม่มีจุดสิ้นสุด

ดวงตะวันโผล่พ้นขึ้นมาจากขอบฟ้าหลังจากนั้นไม่นาน เร็นหันหน้าไปทางบานประตูกระจกสำหรับออกสู่ระเบียงซึ่งมีแสงสีทองอบอุ่นสาดส่องผ่านเข้ามา เขาลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมแล้วเดินออกไปยังระเบียงกว้าง

ดวงตาคมกริบทอดมองออกไปยังน้ำทะเลสีน้ำเงินเข้มซึ่งส่องประกายระยิบระยับเมื่อมีลำแสงจากดวงอาทิตย์ตกกระทบ

...ทะเลสวยจังแฮะ ถ้าเจ้านายอยู่ต่ออีกสักหน่อย ก็คงจะได้เห็นภาพที่สวยงามขนาดนี้

ถ้าหากชายหนุ่มยังอยู่ที่นี่ในตอนนี้ เขาจะอุ้มอีกฝ่ายออกมามองพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน แล้วกอดไว้ในอ้อมแขนแน่นๆ เร็นคิดไปพลางยิ้มอย่างมีความสุข เขารอจนกระทั่งดวงอาทิตย์เคลื่อนพ้นขอบฟ้าขึ้นมาจึงเดินกลับเข้าไปในห้อง

มือหยาบดึงผ้าห่มออกเพื่อจัดการกับซากของถุงยางอนามัยที่ถอดทิ้งไว้เมื่อคืน แต่แล้วก็พบรอยหยดเลือดบนผืนเตียงและที่ติดเกรอะกรังบนถุงยางนั้นด้วย

...เลือดของเจ้านาย ทั้งที่เขาคิดว่าอ่อนโยนที่สุดแล้ว หากยังทำให้อีกฝ่ายต้องเจ็บปวดมาก แต่ถึงอย่างนั้นเจ้านายก็ยังอดทน ยินยอมให้เขากกกอดแม้จะเป็นครั้งแรกของอีกฝ่าย ทำให้เขาอดสงสัยไม่ได้... คนเราจะยอมหลับนอนกับผู้ชายธรรมดาๆ ที่ใช้เงินซื้อมาได้ง่ายๆ เลยอย่างนั้นเหรอ

แล้วตัวเขาล่ะ? ทั้งที่ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมีความสัมพันธ์ทางร่างกายกับผู้ชายด้วยกันได้ แต่กับเจ้านาย... เขาเป็นคนเริ่มแล้วก็เป็นคนรุกเข้าไปหาอีกฝ่ายเองเลยซะด้วย เขาทำลงไปโดยไม่ได้นึกถึงเรื่อง งาน หรือ หน้าที่ เลยด้วยซ้ำ หากเพราะ...


ห้ามนำอารมณ์และความรู้สึกส่วนตัวมาปะปนกับการทำงาน


สัญญาที่เลขาหนุ่มเคยกล่าวถึงไว้แล่นแวบเข้ามาในความคิด เร็นหัวใจร่วงวูบ “ชิปหายแล้ว!” เขายกมือขึ้นกุมอกทางด้านซ้าย ถอนหายใจออกมาหนักๆ แล้วเดินกลับห้องนอนของตัวเองไป

..

.....

..

ค่ำคืนที่เด็กหนุ่มเฝ้ารอคอยเวียนมาถึงอีกครั้ง คืนนี้เจ้านายมาตรงเวลาพอดี เขายิ้มกว้างเมื่อบานประตูห้องเปิดออก “สวัสดีครับ เจ้านาย”

“อื้ม สวัสดี”

เสียงที่ตอบกลับมาฟังดูสดใส ทำให้เร็นคิดเข้าข้างตัวเองไปว่าเจ้านายเองก็ยินดีกับการมาพบเขาเช่นกัน เขาลุกขึ้นไปต้อนรับชายหนุ่มอย่างเคย ทว่าพอสัมผัสกับเสื้อผ้าของอีกฝ่าย กลับกลายเป็นเสื้อไหมพรมนุ่มมือแทนที่จะเป็นสูทเหมือนทุกครั้ง เด็กหนุ่มขมวดคิ้วด้วยนึกสงสัย “เอ๋... วันนี้ไม่ได้ใส่สูทเหรอครับ”

ร่างผอมบางก้าวไปนั่งลงบนโซฟา “อืม ช่วงบ่ายผมลางานกลับไปนอนพักที่บ้านน่ะ”

เร็นเดินตามไปอย่างรวดเร็ว เขาหยุดยืนตรงหน้าชายหนุ่มแล้วค้อมตัวลง พร้อมกับใช้หลังมือสัมผัสหน้าผากอีกฝ่าย “ตัวอุ่นๆ แบบนี้ คุณ... ไม่สบายรึเปล่าครับ”

“ผมกินยามาแล้วล่ะ”

“เจ้านาย...” เด็กหนุ่มพูดเสียงอ่อย

“ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกนะ แค่มีไข้นิดหน่อย”

เร็นคุกเข่าลง แล้ววางมือบนหลังมือขาว “...ผมขอโทษ”

“...ไม่ใช่ความผิดของคุณสักหน่อย” ผู้เป็นนายหัวเราะ “แต่ว่า... เร็น ผมอยากไปเดินชายหาด เบื่อที่จะอุดอู้อยู่แต่ในห้องแล้วล่ะ”

“มีไข้ แล้วจะออกไปตากลมกลางคืน จะดีเหรอครับ”

“วันนี้อากาศอุ่นๆ ลมก็ไม่ได้เย็นอะไรนักนี่” ผู้เป็นนายเถียง

“...ถ้าคุณต้องการ จะเอางั้นก็ได้ครับ” เร็นลุกขึ้น อุ้มเจ้านายขึ้นแนบกายโดยไม่ให้อีกฝ่ายได้ทันตั้งตัว ส่งผลให้แขนเรียวเกี่ยวไหล่หนาไว้ทันที

“อ๊ะ! เร็น!”

“แต่ต้องให้ผมอุ้มไปนะครับ” เด็กหนุ่มยิ้มกว้าง “อะ... ไม่ได้สิ งั้นคุณต้องขี่หลังผมไปนะครับ เดี๋ยวออกจากบ้านแล้วค่อยเปลี่ยนไปขี่หลังแทนละกัน”

“จะแบกไหวรึไง”

“เจ้านายตัวเบาจะตายไปครับ แค่นี้สบายมาก แต่ขออย่าปิดตาผมก็แล้วกัน”

“...ไม่ปิดก็ได้ แต่ห้ามแอบมองหน้ากันนะ”

“สัญญาด้วยเกียรติของอดีตเอซของทีมเบสบอลไฮสคูลเลยครับ”

พอเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้ขัดขืนอะไร เร็นจึงก้าวฉับๆ ออกจากห้อง ตรงไปยังชั้นหนึ่งของบ้าน เขาวางชายหนุ่มลงอย่างระมัดระวังเมื่อเดินไปถึงประตูทางออกสู่สวนทางด้านหลัง แล้วย่อตัวลงตรงหน้า “ขึ้นมาเลยครับ”

“ห้ามปล่อยหล่นระหว่างทางเด็ดขาดเลยนะ”

“ผมแข็งแรงกว่าที่เจ้านายคิดเยอะน่า” เร็นหัวเราะ

คืนนี้มีดวงจันทร์เสี้ยวเล็กประดับท้องฟ้าแห่งยามรัตติกาล มีเมฆหมอกที่ลอยอยู่ประปรายบดบังดวงดาวไปเสียเกือบหมด สายลมอุ่นพัดเอื่อย พาให้คลื่นม้วนเป็นเกลียวเล็กๆ แล้วสาดขึ้นสู่ฝั่ง

เด็กหนุ่มพาเจ้านายไปจนถึงชายหาด เขาหยุดยืนอยู่บนพื้นทรายละเอียดนุ่มเท้า ก้มลงมองท่อนแขนที่โอบกอดตนเองไว้แล้วอมยิ้ม

“ชายหาดที่นี่สวยมากเลยนะครับ... ทรายขาวละเอียดสุดๆ ไปเลย”

“อืม... ที่นี่เป็นที่ที่ผมชอบมาก เมื่อก่อนก็มักจะมาทุกๆ วันหยุด”

“เจ้านายชอบชายหาดกับทะเลเหรอครับ”

“...อื้ม...”

“เจ้านายรู้มั้ยครับ ที่จริงผมเป็นลูกครึ่งกรีซ... ผมเคยได้ไปที่นั่นกับแม่ครั้งนึง แล้วก็ไปเที่ยวเกาะครีต แม่พาผมไปเพราะอยากให้ผมเห็นที่ที่แม่ได้พบกับพ่อของผม... บนเกาะนั่นชายหาดสวยมากๆ เลยล่ะครับ แต่คุณอาจจะเคยไปแล้ว”

“ครีตยังไม่เคยไป... ยังไม่เคยไปกรีซน่ะ”

“งั้นเหรอครับ... แย่จัง” เร็นเบือนหน้าไปทางด้านหลังเล็กน้อย “...ถ้าหากมีโอกาส... ผมก็อยากจะพาเจ้านายไปที่นั่นสักครั้ง”

“.....”

เด็กหนุ่มไม่อาจเดาได้ว่าเจ้านายรู้สึกเช่นไรกับคำพูดของเขา เนื่องจากอีกฝ่ายเอาแต่ก้มหน้างุด “ผมพูดจริงๆ น้า... ฮะๆ” เขาหัวเราะอย่างเขินๆ “...ผมก็พูดไป... คงจะมีปัญญาหรอก” หากชายหนุ่มยังคงนิ่งเงียบ รอยยิ้มของเร็นจึงเลือนหายไปทีละน้อย เขานี่... พูดอะไรไม่คิดเอาเสียเลย คงจะมีวันนั้นหรอก เพราะเมื่อใดที่หมดสัญญา... ความสัมพันธ์เขากับเจ้านายก็จบสิ้นกัน

...เจ็บในอกอีกแล้ว

เร็นผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ จากนั้นจึงสาวเท้าตัดชายหาดลงไปยังน้ำทะเล

“เร็น! ทำอะไร!”

“พาเจ้านายมาเล่นน้ำไงครับ”

“ไม่เอานะ! เร็น!” ชายหนุ่มโวยวาย

“ไม่ทันแล้วครับ” ร่างสูงก้าวลึกลงไปเรื่อยๆ จนเท้าของเจ้านายสัมผัสกับน้ำ

แขนเรียวกอดลำคอใหญ่ไว้แน่น เขาร้องเสียงลั่น “เร็น!”

“ฮะๆ” เร็นหัวเราะ “ตกใจเลยใช่มั้ยครับ คิดว่าผมจะพาคนป่วยลงมาเล่นน้ำตอนกลางคืนงั้นเหรอ”

มือขาวทุบลงไปบนไหล่หนาอย่างไม่เบาแรงนัก “เล่นอะไรก็ไม่รู้!”

“...เห็นเจ้านายเงียบไป ผมนึกว่าคุณจะหลับไปซะแล้ว”

“เปล่าซะหน่อย”

“แต่ผมเริ่มเมื่อยแล้วล่ะ” ท่อนแขนแกร่งแสร้งทำเป็นสั่นเล็กน้อย คล้ายจะปล่อยอีกฝ่ายลงเพราะทานน้ำหนักไม่ไหว

“เร็น! ไม่เอานะ!” ชายหนุ่มส่งเสียงโวยวาย

“ฮ่าๆ ผมล้อเล่นหรอกน่า” ร่างสูงหัวเราะ เขารีบรุดกลับขึ้นไปบนฝั่ง “ให้ผมเดินต่อไปอีกสักหน่อยมั้ยครับ”

“...เรานั่งเล่นบนหาดนี่กันสักพักดีกว่า”

“กลัวผมเมื่อยเหรอ”

เจ้านายไม่ตอบ แต่ทุบไหล่หนาเป็นเชิงบอกให้ปล่อยตนเองลง พอขาแตะลงบนพื้นทรายได้ก็ทรุดตัวลงนั่ง

เร็นชำเลืองมองดูอีกฝ่าย เขาทำตัวไม่ถูก จะนั่งลงข้างๆ กันก็เกรงว่าจะทำให้เจ้านายรู้สึกไม่ดีที่อาจจะเห็นหน้ากันได้ แม้จะมืดมากจนมองเห็นเพียงแค่เงารางๆ ก็ตามที หลังจากยืนอยู่สักพัก เขาตัดสินใจย่อตัวลงนั่งโดยหันหลังประกบกันกับชายหนุ่ม “พระจันทร์เสี้ยวเล็กๆ แบบนี้ก็สวยดีนะครับ เสียดายที่เมฆเยอะไปหน่อย แต่ถ้าเต็มดวงเมื่อไหร่คงสวยกว่านี้มาก”

ชายหนุ่มเอนตัวพิงแผ่นหลังกว้าง “อืม”

“เจ้านาย”

“หืม...”

“ผมว่าผมต้องอ้วนขึ้นแน่ๆ เลย ขนาดว่าผมออกกำลังเยอะแล้วนะ แต่คุณแม่บ้านทำอาหารอร่อยเกิน” เด็กหนุ่มชวนคุยไปเรื่อยเปื่อย “ผมไม่ได้กินอาหารดีๆ แบบนี้มานาน ก็เลยกินแบบยัดทะนานทุกวันเลย...”

“ถ้าแม่บ้านได้ยินคงดีใจ คุณจะได้กินอาหารอร่อยๆ เยอะมากขึ้นอีก”

“โอย ไม่ไหวแล้วครับ ผมว่ากางเกงผมเริ่มจะคับๆ แล้วล่ะ” เร็นหัวเราะแหะแหะ มือหยาบยกขึ้นลูบท้ายทอย “จริงๆ แล้ว ผมก็ทำอาหารเป็นเหมือนกันนะครับ อาจจะไม่อร่อยเหมือนคุณแม่บ้าน รสชาติเรียกว่าแค่พอถูไถ กินพอให้อิ่มได้คงดีกว่า... ผมทำงานพาร์ตไทม์ที่ร้านโซบะน่ะครับ เวลาใกล้เลิกงาน ลุงเจ้าของร้านจะทำอาหารค่ำเลี้ยงพวกเรา บางทีผมก็เป็นลูกมือให้กับลุงด้วย... ทุกคนที่ร้านน่ะ ใจดีมากเลยล่ะครับ”

เด็กหนุ่มทอดสายตามองไกลออกไป เขารู้สึกถึงความอบอุ่นบนแผ่นหลัง ซึ่งเจ้านายคงจะเอนตัวพิงเขาไว้ ใจนึกอยากจะหันไปโอบกอดอีกฝ่ายไว้แนบกาย หากในเวลานี้ทำได้เพียงแค่อดทน “วันนี้... ผมดีใจมากนะครับที่เจ้านายอุตส่าห์มาหาผม... ทั้งๆ ที่คุณไม่ค่อยสบาย” มือหยาบทั้งสองข้างวางประสานกันไว้หลวมๆ “...ที่จริง คุณจะมาตอนท้องฟ้ายังสว่างก็ยังได้ ผมสัญญาว่าจะปิดตาไว้ตลอดเลย... เอ้อ... แต่ผมไม่รู้ว่าคุณทำงานถึงกี่โมง”

ผู้เป็นนายนิ่งเงียบไป เร็นไม่รู้ว่าเขาพูดมากไปรึเปล่าจึงปิดปากลงสนิท ทว่าเวลาผ่านไปสักพัก ชายหนุ่มก็ยังคงเงียบกริบแล้วไม่ขยับเขยื้อนเสียด้วย ร่างสูงจึงหันไปมองอย่างสงสัย เขาเห็นศีรษะของเจ้านายซบซุกอยู่บนแผ่นหลังตน “เจ้านายครับ... เจ้านาย... หลับซะแล้วเหรอครับ”

“อ่า... หลับแล้วแน่เลย” เร็นผ่อนลมหายใจออกยาว ก่อนจะสังเกตเห็นว่าพื้นทรายสว่างขึ้น พอหันไปทางด้านหลังอีกครั้ง ก็พบว่าเขาสามารถมองเห็นเส้นผมสีทองของเจ้านายได้เสียด้วย

เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองจันทร์เสี้ยวที่โผล่พ้นออกมาจากก้อนเมฆ แวบหนึ่งเขาคิดจะหันกลับไปจ้องมองใบหน้าของเจ้านาย ถ้ามีแสงสลัวอย่างในตอนนี้ เขาคงจะพอมองเห็นใบหน้าเจ้านายได้แน่ๆ เร็นหันรีหันขวางอย่างลังเล

“อือ...” ร่างผอมบางขดตัวลงสั่นน้อยๆ

“เจ้านาย...” เร็นคิดว่าอีกฝ่ายคงจะหนาว เจ้านายมาหาเขาทั้งที่ไม่สบาย แล้วเขายังคิดจะขี้โกงสัญญากับเจ้านายอีก โอกาสที่พอมีแสงเบาบางเช่นนี้ ช่วยให้เขามองเห็นทางได้สะดวกขึ้น ดังนั้นเขาควรรีบพาเจ้านายกลับเข้าไปในบ้านให้เร็วที่สุดก่อนที่เมฆครึ้มนั่นจะเคลื่อนมาบดบังไปอีก

ร่างสูงค่อยๆ ถอดเสื้อสเวตเตอร์ที่สวมอยู่ออกแล้วคลุมใบหน้าของอีกฝ่ายไว้ จากนั้นจึงหันกลับไปอุ้มชายหนุ่มขึ้นมาแนบกาย เขาจูบศีรษะเล็กที่มีเสื้อคลุมอยู่พร้อมกระซิบบอก “ดูสิ ไม่สบายขนาดนี้แท้ๆ เรากลับไปข้างในบ้านกันดีกว่านะครับ” แล้วอุ้มพาร่างผอมบางกลับไปยังบ้านพัก

เมื่อวางเจ้านายลงบนเตียงนอนเรียบร้อยแล้ว เร็นก็ปลีกตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเงียบๆ ในห้องของตน สักพักจึงกลับเข้ามาภายในห้องเจ้านายอีกครั้ง เขาขยับขึ้นไปบนเตียงอย่างระมัดระวังไม่ให้อีกฝ่ายตื่นขึ้นมาได้ แล้วเอามือสัมผัสหน้าผากเพื่อวัดอุณหภูมิ “อืม... ตัวอุ่นๆ แต่ก็ไม่ได้ร้อนอะไร...” เด็กหนุ่มจัดการนำผ้าหมาดมาช่วยเช็ดตัวให้อย่างเบามือ เสร็จแล้วก็ตรวจเช็กอุณหภูมิอีกครั้ง ทำซ้ำไปซ้ำมาจนมั่นใจว่าพิษไข้ลดลง

เร็นโน้มตัวลงต่ำ เขาจรดปลายจมูกลงบนแก้มนิ่ม ลากไล้ลงไปตามลำคอ พร้อมกับโอบกอดชายหนุ่มไว้หลวมๆ “ฝันดีนะครับ เจ้านายของผม”


TBC~*


ตอนนี้น่ารักกุ๊กกิ๊กดีมั้ยค้าาา มืดๆ ก็จีบกันได้นะเออ ฮี่ๆๆๆ

แต่ว่าน้องเร็นของฮัสกี้ ดูท่าจะตกหลุมรักแบบปีนขึ้นมาไม่ไหวซะแล้วสิ เอาใจเจ้านายไว้เยอะๆ นะคะหนู 

ขอบคุณทุกคนที่แวะมาอ่านค่ะ เอ็นดูน้องเร็นกับเจ้านายกันสักนิดน้า

[Mouse2U]

เจ้านาย~ หายป่วยไวๆน้าา.เดี๋ยวเร็นจะขาดใจไปเสียก่อน.น่าเอ็นดูทั้งสองคนเลย.อรั๊ยย~