เรียวปากหยักกดจูบลงไปบนหัวไหล่เล็กอย่างปลอบประโลม “ผมอาจจะไม่ค่อยได้เรื่อง แต่... ผมเป็นห่วงคุณนะครับ ถ้ามีอะไรที่ผมช่วยได้...”
ความอบอุ่นจากร่างสูงค่อยๆ ซึมผ่านผิวขาวเนียนที่เย็นเฉียบ เข้าไปโอบล้อมหัวใจดวงน้อยให้รู้สึกอุ่นซ่านไปด้วย ผู้เป็นนายหัวเราะ “คุณช่วยอะไรผมไม่ได้หรอก”
“พูดออกมาบ้างอย่างน้อยก็ช่วยทำให้รู้สึกดีนะครับ ผมเป็นคนฟังที่ดีนะ”
ชายหนุ่มเงียบไปครู่ใหญ่ เขาถอนหายใจแรงๆ ก่อนจะเอ่ยออกมาในที่สุด “ผมเครียดเรื่องงานน่ะ”
“หืม? คงไม่ใช่แค่นั้นล่ะมั้งครับ” เร็นสังเกตได้จากร่างผอมบางที่ยังคงเกร็งแข็งอยู่บ้าง จึงใช้ฝ่ามือสากช่วยนวดเคล้นไปบนผิวนุ่ม
“...ประธานกับรองที่บริษัทก็คอยหาเรื่องปวดหัวมาให้อยู่เรื่อย”
"...เอ่อ... ครับ" ...ใจเร็นอยากจะถามต่อ แต่ก็ดันนึกขึ้นมาได้ว่ากฎของสัญญาว่าจ้าง ห้ามเขาถามเรื่องของเจ้านาย เรียวปากหยักที่เผยอค้างไว้ในตอนแรกจำต้องกลับมาปิดสนิทอีกครั้ง มือหยาบนวดเฟ้นต่อไปเรื่อยๆ ด้วยหวังจะช่วยผ่อนคลายให้ผู้เป็นนายบ้าง สักเล็กน้อยก็ยังดี
"รองประธานน่ะ เป็นพ่อเลี้ยงของผม เขารับผมมาเลี้ยงเพราะไม่มีทายาท ส่วนประธานเป็นญาติห่างๆ เป็นคุณตาของผม ท่านเองก็ต้องการทายาทเช่นกัน ความคาดหวังทุกสิ่งทุกอย่างจึงตกอยู่ที่ผม"
เร็นหัวใจเต้นตึกตักไม่เป็นส่ำ... เขาไม่อยากเชื่อหูตัวเอง เจ้านายไว้ใจเขามากขนาดเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟังเองเลยเหรอนี่ แต่หางเสียงของเจ้านายสั่นอยู่น้อยๆ คงจะเป็นเรื่องเคร่งเครียดมากจริงๆ เพียงแค่คิดว่าใบหน้าสวยในความทรงจำของเขาสลดลงเท่านั้น ใจเขาเองก็เหมือนถูกบีบรัดไปด้วย
“...ผมไม่เคยต้องการชีวิตแบบนี้เลย แต่เพราะต้องสวมตำแหน่งทายาท ก็เลยต้องกลายเป็นเบี้ยที่ถูกบังคับให้เดินไปตามแผนการที่ท่านประธานวางไว้เพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ ทำตามคำสั่งเสมือนตุ๊กตาเชิดที่ไม่มีชีวิตจิตใจ” คนบนร่างนิ่งไปสักพัก "ทำไมเงียบไปล่ะ หลับแล้วรึไง"
"...ผมกำลังตั้งใจฟังอยู่ต่างหากล่ะครับ..." ร่างสูงไม่นึกว่าเจ้านายจะเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟังมากถึงเพียงนี้ ทั้งๆ ที่ในตอนแรกดูเหมือนเจ้านายจะสร้างกำแพงหนากั้นไว้ไม่ให้เขาล่วงล้ำเข้าไปได้... และถึงแม้เขาจะรู้ว่าเจ้านายรู้สึกย่ำแย่มากขนาดไหน แต่เขาก็ทำได้แค่ทำตัวเป็นผู้ฟังที่ดี พยายามปิดปากเงียบและทำหน้าที่ของตัวเองต่อไป หัวใจของเขาเจ็บปวด เพราะไม่อาจช่วยอะไรเจ้านายได้เลย
“แม้กระทั่งเรื่องคู่ครองในอนาคตของผม ทุกอย่างก็ถูกวางแผนไว้หมดแล้ว... วันนี้คุณก็ได้พบกับเขาแล้วยังไงล่ะ คู่หมั้นของผม อ๊ะ...” ร่างผอมบางสะดุ้งเฮือกเพราะแรงบีบของชายหนุ่ม เขายันตัวขึ้นนั่งคร่อมอยู่บนร่างสูง “เร็น ผมเจ็บ...”
“อะ! ขอโทษครับ” ...จู่ๆ หัวใจก็กระตุกแรงจนเจ็บร้าวไปทั้งร่าง มือหยาบเลยเผลอออกแรงบีบเนื้อเจ้านายแรงไปหน่อย ผู้หญิงคนนั้น... คู่หมั้นของเจ้านาย... เธอเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่เข้ามาที่บ้านพักส่วนตัวแห่งนี้ได้ เร็นกลืนน้ำลายฝืดลงคอ เขาทำอะไรไม่ถูกเลยในตอนนี้
“เจ้านายรู้... เรื่องผู้หญิงคนที่มาที่นี่” เร็นถามออกไปด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง เสียงเบาจนไม่รู้ว่าเจ้านายได้ยินหรือไม่ เขาละมือจากผิวกายเนียนนุ่มตรงหน้า แล้วยกขึ้นมาวางบนแผ่นอกตนเองอย่างไม่เข้าใจ หัวใจของเขาเจ็บปวดราวกับถูกของแหลมทิ่มแทง นี่เขาหวั่นไหวกับเรื่องของเจ้านายมากขนาดนี้เชียวหรือเนี่ย
ท่ามกลางความเงียบงัน มีเพียงแค่เสียงถอนหายใจของร่างผอมบางเท่านั้น
“เอ่อ... ผมขอโทษ... ที่คุยกับแขกของเจ้านาย...”
“...ช่วยไม่ได้นี่ เพราะเขามีกุญแจของที่นี่ ก็เลยมาโดยไม่ได้บอกล่วงหน้า... ไม่เป็นไรหรอก”
...มีกุญแจ... คู่หมั้น... ผู้หญิงคนนั้น...
ดวงตาคมกริบหลุบต่ำ เขานอนนิ่งราวกับต้องคำสาป ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมสัญญาของเขากับเจ้านายถึงเป็นแบบนั้น เพราะหลังจากหมดเวลาตามกำหนดสัญญาไป เจ้านายก็คงจะต้องแต่งงานและลืมเรื่องของเขาไปให้หมดสิ้น
“เร็น” มือขาววางประกบแก้มเด็กหนุ่ม
ร่างสูงหันไปจูบฝ่ามือขาว แล้วจึงเงยหน้าขึ้น
...เจ้านายครับ... แปลกมั้ย ถ้าหากการที่คนเราได้ใกล้ชิดกัน แม้ไม่ได้เห็นหน้า แต่จะมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกันมากกว่าความสัมพันธ์แค่ทางร่างกายได้
"เจ้านายครับ...” ...หากพอจะพูดสิ่งที่คิดไว้อยู่ในใจออกไป เขากลับย้อนนึกไปถึงสัญญาว่าจ้างขึ้นมาได้
ห้ามนำอารมณ์และความรู้สึกส่วนตัวมาปะปนกับการทำงานตัวเขาไม่มีสิทธิแม้เพียงแค่ความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กับเจ้านายด้วยซ้ำ... ฝ่ามือกร้านทั้งสองข้างกำเข้าหากันแน่นจนเกร็งไปทั้งแขน
มีเพียงอย่างเดียวที่เขาทำให้กับเจ้านายได้ คือการทำให้อีกฝ่ายมีความสุขจนลืมความกลัดกลุ้มไปชั่วครู่ “...อย่ากังวลไปเลยครับ อย่างน้อยตอนนี้ คุณก็อยู่ที่นี่กับผมแล้ว... ผมจะทำทุกอย่างให้คุณสบายใจเอง" ร่างสูงตัดสินใจพูดออกไปแบบนั้น ก่อนจะพลิกร่างผอมบางกลับลงไปใต้ร่าง แล้วกระซิบชิดริมฝีปากสีแดง “ผมจะทำให้คุณมีความสุขจนลืมเรื่องน่าปวดหัวพวกนั้นไปเลย”
“อ๊ะ...” กลีบปากนุ่มถูกจุมพิตปิดไว้ ฝ่ามืออุ่นร้อนฟอนเฟ้นไปตามร่างกาย ปลุกเร้าให้ชายหนุ่มมีอารมณ์ร่วมกัน ก่อนความแข็งขึงจะกดแทรกเข้ามาในช่องทางชุ่มชื้นอีกครั้ง
เร็นขยับกายอย่างนุ่มนวล เรียวปากหยักพรมจูบ ลิ้นร้อนลากไล้ไปทั่วแผ่นอก จากนั้นจึงเคลื่อนไปดูดดึงหยอกล้อติ่งไตที่แข็งรับการสัมผัส เขาจงใจสร้างรอยสีกุหลาบให้ได้มากที่สุด นี่คงเป็นวิธีเดียวสำหรับเขาที่จะประทับตราความเป็นเจ้าของไว้บนเรือนร่างของเจ้านายได้
“อา... เร็น...”
“ครับ เจ้านาย... อยากให้ผมทำยังไง บอกสิครับ” ร่างสูงถอนกายออกอย่างเชื่องช้า แล้วกดแทรกเข้าไปจนสุดความยาว ทำแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมา
“อื้ม! อา...” ใบหน้าเรียวเล็กที่ส่ายไปมาบนหมอนส่งเสียงครางหวิวอย่างมีความสุข “เร็ว... เร็วอีกนิด”
“รับคำสั่งครับ” เด็กหนุ่มยิ้มบาง
ลมพายุที่โหมกระหน่ำทางด้านนอกพาเม็ดฝนสาดเข้ามากระทบตัวบ้านเป็นระลอก เสียงสายลมดังหวีดหวิว หากสองร่างที่สอดประสานกันอยู่ไม่ได้ใส่ใจ ความหนาวเย็นจากภายนอกไม่อาจทำอะไรร่างกายที่ร้อนผ่าวไปด้วยไฟแห่งความเสน่ห์หาได้ แสงสว่างจากฟ้าแลบแล่นวาบเข้ามาฉาบร่างสูงใหญ่ที่เคลื่อนกายเข้าหาคนใต้ร่างอย่างไม่หยุดหย่อน จนกระทั่งพวกเขาปลดปล่อยอารมณ์รักออกมาอีกครั้ง
สองแขนเรียวโอบรัดร่างสูงเอาไว้แน่น ขณะที่เจ้าตัวหลับลงไปในอ้อมแขนแกร่งอย่างอ่อนแรง
ดวงตาสีเข้มจ้องมองใบหน้าเรียวเล็กในความมืดอย่างหลงใหล ปลายนิ้วหยาบลูบสัมผัสไปตามกรอบหน้าอย่างนุ่มนวล แล้วประกบแก้มนุ่มไว้ ก่อนเด็กหนุ่มจะโน้มใบหน้าเข้าไปแต้มจูบเบาๆ
“...เจ้านาย... ดูท่าผมคงจะรักษาสัญญาที่ให้ไว้ไม่ได้ซะแล้วล่ะครับ... ผมห้ามหัวใจไว้ไม่ได้อีกแล้ว”
ขณะที่ดึงมือกลับ พอเห็นเงามือของตนเองในความมืด ความทรงจำในอดีตก็แวบผ่านเข้ามาในศีรษะ บนฝ่ามือของเขานั้น มีรอยแผลเป็นจางๆ อยู่เนื่องจากเคยได้รับอุบัติเหตุเมื่อตอนสมัยอยู่ไฮสคูล แต่เพราะเขาเป็นนักกีฬาคนสำคัญของจังหวัด สปอนเซอร์ของทีมเบสบอลและทีมแพทย์ของโรงพยาบาลจึงช่วยเหลือเรื่องการรักษาพยาบาลให้จนหายดี
เร็นขมวดคิ้ว... ใบหน้าคมสันหันมองออกไปทางบานหน้าต่าง แล้วทอดสายตาผ่านม่านฝนไปยังท้องฟ้าที่มีแต่เมฆสีดำบดบัง ซึ่งทำให้มองไม่เห็นแม้แต่เงาเลือนรางของดวงจันทร์ ทั้งที่ใกล้วันเต็มดวงเข้าไปทุกที
TBC~*ฮ่า เรื่องของเจ้านายก็เริ่มเปิดเผยมากขึ้นแล้วนะคะ ได้รู้จักกันมากขึ้น น้องเร็นก็ท่าจะแย่ หลงรักเจ้านายจังๆ 
ช่วงนี้ฮัสกี้เหนื่อยมากเลยค่ะ 5555 วันนี้เพิ่งสั่งพิมพ์ตัวอย่างหนังสือไป ขอบคุณทุกคนที่สนับสนุน "ตะวันเคียงเดือน" กับ "แกนีมีด" นะค้า จุ๊บๆๆ ติดตามข่าวสารของหนังสือ กับการอัปเดตนิยายได้ที่เพจฮัสกี้ค่า
ขอบคุณทุกคนมากค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
