หัวข้อ: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ****2กย59*****แจ้งข่าวนิดนึง เรื่องลุงกริช

[Freja]

เรื่องยังหนักหน่วงอยู่เลย  ถึงขั้นลงไม้ลงมือเย็บ 5 เข็ม อย่าอยู่ด้วยกันเลย

ถ้าวิวมันเลวนักก็เลิกกันไปดีกว่า ไม่รักกันแล้วก็อย่ามาทำอะไรกันเลย ต่อหน้าลูกแล้ว แค่นี้ก็บัดซบพอแล้ว

วิวเป็นคนเลี้ยงแทนแม่จริงๆหรือเปล่า?

จากคำที่อิป๊ามันพูดมันโกรธที่วิวทำให้มันเป็นแบบนี้ แบบไหน? ไม่อยากเป็นเกย์หรือ?

[natt teng]

ชอบนะ อยากให้ครอบครัวสุขสันต์ น่ารักอ่ะ

[buathongfin]

คือถ้าผัวชั่วขนาดนี้ก็เลี้ยงคนเดียวไปเถอะ ผัวแบบมันเนี่ยอย่าได้มาอยู่ใกล้ตีนนะ 

[viky_mama]

สนุกมากๆ เลยค่ะ สงสารหนูหวานมาก เด็กตัวแค่นี้ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้

[zeroj]

คนเป็นพ่อควรเป็นตัวอย่างที่ดีแก่ลูก         
แล้วมาตบตีให้ลูกเห็น  มันดีแล้วเหรอ
เด็กจะจำไปเป็นปมด้อย 
สงสารหนูหวานจัง             
ดูท่าม๊าวิว  ที่ทนอยู่เพราะหนูหวานอ่ะนะ  ทั้งๆที่อีป๊าก็ทำให้เจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจ  ตลอด       
แต่ทุกอย่างมันก็มีทางแก้ไข
ตอนนี้  อาจจะเริ่มเบื่อหน่ายกับ คำว่า  ครอบครัว
แต่เราเชื่อว่า  หากไม่รักกันจริงๆ  ก็คงไม่มีสายใยรักที่เรียกว่า  ลูก  หรอก


(ครอบครัวเราก็เคยเกิดเรื่องทำนองนี้)     
เราเข้าใจ       

[hibarihao]

 

[mukmaoY]

•แค่ไหน•
 
 
จากแผนให้ปะป๊าเช็ดตัวเพื่อทำคะแนนดีกับหม่าม้า กลายเป็นว่ายายมาทำแทน
 ส่วนปะป๊าออกไปดูงานที่บริษัท
 
 
ชิ! ปะป๊านะปะป๊า
จะโทรบอกยายทำไมก็ไม่รู้
หนูไม่ชอบยายเลย
ยายชอบแต่งตัวน่ากลัวๆ ผิวก็ย่น จับแล้วหยึยๆ
แต่ยายก็ชอบมาฟัดหนูทุกทีที่เจอหน้า
ยายบอกว่ารัก
แต่หนูกลัวยายอ่ะ!
 
 
หนูไม่มีไรทำ
จะนั่งดูยายป้อนข้าวให้ม้าก็เบื่อ
เลยเอาชุดตุ๊กตาบาร์บี้ที่ยายซื้อมาฝากมาเล่นข้างเตียง
เปลี่ยนชุดให้มันใหม่ คราวนี้เจ้าหญิงมรกตจะไปเที่ยวป่า เลยต้องเปลี่ยนเป็นชุดลายทหาร
สวยจังเลย
ยายก็ดีเหมือนกันนะเนี่ย
 
 
"เป็นไงล่ะ รู้หรือยังที่แม่เคยบอกแก  ริจะเล่นกับไฟ ก็สมควรโดนไฟลวก"
 
เจ้าหญิงเพคะ  เพลานี้ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าแล้ว เจ้าหญิงจักนอนไหมคะ
 
ไม่หรอก  เราต้องยิงกระต่ายเอามากิน
 
นั่นไงคะๆ วิ่งมาแล้ว
 
ยิงเลยๆ
 
"....วิวไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้วฮะแม่"
 
ฟิ้วว กระต่ายตายแหงแก๋
เจ้าหญิงทรงเก่งจัง
 
"เลือกเอาสิว่าจะเอาผัวหรือเอาลูก"
 
"แม่!! เดี๋ยวหวานได้ยิน"
 
"ไม่เป็นไรค่า หนูไม่ฟังยายหรอก"
 
"เห็นมะ ลูกแกมันเล่นอยู่ แกลองไปคิดดูนะว่าระหว่างคนที่กว่าจะได้ใจแก กับคนที่แกเจอแล้วก็รักทันที รักโดยไม่มีเงื่อนไข คนไหนคือคนที่ควรรักษา"
 
เจ้าหญิงทรงยิงกระต่ายแล้ว จะทำเยี่ยงใดอีกล่ะเจ้าคะ
 
เรานอนดีกว่า เหนื่อย
 
"ไม่เคยมีครอบครัวไหนไม่เจอปัญหาหรอกนะ พ่อแกก็เคยเป็น"
 
เจ้าหญิงอย่านอน เปลี่ยนชุดก่อน
 
เอ๊ะนั่นเจ้าชาย
 
ว้ายเจ้าชายมาเพคะ
 
 
"อย่าทำหน้ายอย่างนั้น จำไว้ว่าสุดท้ายเมียหลวงอย่างเราก็ดีที่สุด"
 
 
เจ้าหญิงมรกตผู้แสนงาม  ท่านชื่ออะไรหรือ
 
ก็มรกตไง
 
ท่านนี่เป็นผู้ชายที่บื้อจัง
 
 
"แล้วจะดีที่สุดเมื่อไหร่กัน...."
 
 
 
..
.
.

“น้ำหวานๆ  อยากไปอยู่กับยายมั้ยลูก”
หยึย...ตอบว่าไรดีให้ยายไม่เสียใจ

“ไม่อยากค่ะ”
ตอบงี้ละกัน  ยายคงไม่คิดมากหรอกเนาะ

“แต่ว่าหม่าม้าวิวต้องไปอยู่นะ  แล้วหวานจะอยู่กับใคร”
อ้าว....ทำไมม้าต้องไปอยู่กับยาย  ม้าก็รู้ว่าหวานไม่ชอบยายอ่า
แล้วปะป๊าล่ะคะ....

“แม่อย่าเพิ่งถามตอนนี้เลยครับ  หวานเล่นต่อไปเหอะลูก”
คิๆ รักหม่าม้าจัง
หนูกลัวยาย  แถมบ้านยายยังน่ากลัวมากด้วย เป็นบ้านทรงไทยเก่าๆ ต้นไม้ขึ้นรก มีวันนึงงูเข้าบ้านด้วย!
หนูวิ่งหนีหูตาแหก  อุ๊บ! หม่าม้าไม่ให้พูดคำไม่สุภาพ

“แล้วจะผลัดไปถึงเมื่อไหร่  จะปล่อยให้มันฆ่าแกตายก่อนมั้ย”

“ก็ไหนแม่บอกว่าให้รอจนกว่าเราจะดีที่สุดไง...”

“แกนี่มันโง่จริงๆ”

“ยายอย่าว่าหม่าม้าสิ”  หนูวิ่งไปกอดหม่าม้าที่นั่งหน้าเครียด  ตาแดงๆเหมือนหนูตอนร้องไห้

“หม่าม้าไม่ได้โง่นะ  หม่าม้าแค่รักปะป๊าเฉยๆ”

“อ้าวนี่รู้เรื่องที่พวกเราพูดด้วยเหรอ” ยายทำหน้างงๆ
แหมหนูเด็กเก่งของชาตินะยาย

“ไม่มีใครอยากไปนอนบ้านยายหรอกค่ะ  มันน่ากลัวมาก ถ้ายายอยากอยู่กับหนูก็มานอนนี่ดีกว่า” 
หนูเห็นยายกลั้นขำด้วย  หนูผิดตรงไหนอ่า ก็พูดกันเรื่องไปอยู่บ้านยายไม่ใช่เหรอ

“เออก็ดีนะ  มาอยู่นี่ เผื่อมันจะเกรงใจ  ไม่ก็อกแตกตาย  ดีกว่าเราหนีไปเยอะ  มันคงรู้สึกสบายกว่าเดิม เล่นสงครามประสาทกันแบบนี้เนี่ยแหละ โฮะๆๆ” 
ยายเอามือป้องปากหัวเราะเหมือนมาลิฟิเซนต์ตอนเป็นคนไม่ดี
ดูยังไงก็น่ากลัว
หนูว่าหนูคิดผิดแล้วแหละ  ไม่น่าชวนยายเลย

“แต่ว่า..น้ำหวานไม่เกี่ยวอะไรนะครับ อย่าให้แกมาอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นเลย” 
ม้าลูบหัวหนู  มือม้านุ่มนิ่ม ผมก็นิ่ม  หนูชักจะง่วงเลยเอนตัวไปซบอกม้า  จับผมสีดำสวยมาพันมือเล่น  อยากถักเปียก็ถักไม่เป็น  หม่าม้าก็ถักไม่เป็น
เลยไม่มีใครถักเป็น.. แป่ว


“ไอ้นู่นก็ไม่ได้  ไอ้นี่ก็ไม่ได้  ลูกคนเก่ง...คนที่เคยผูกมัดเขาเอาไว้ด้วยเด็ก คนที่เปลี่ยนตัวเองเพื่อเอาใจเขาสารพัด..หึๆ ลูกคนนั้นมันหายไปไหนน้า....”
ยายพูดจบก็เดินออกไป  หนูมองหม่าม้าด้วยหน้าเศร้าๆ  หนูไม่รู้หรอกว่าม้าเป็นไร  แต่ว่ารู้สึกไม่ดีเลย
หม่าม้าเหม่อมองไปที่หน้าต่าง
นกตัวน้อยกำลังป้อนหนอนให้ลูกบนกิ่งมะยม
แล้วก็มีอีกตัวบินมาเอาปากซุกๆในขนตัวแม่

ครอบครัวที่น่ารัก.....
ครอบครัวของนก   
ไม่ใช่ของหนู...



............

ปะป๊ามาแล้ว!
หนูตะโกนเรียกปะป๊าจากหน้าต่างห้อง  แล้ววิ่งลงไปข้างล่างหาปะป๊า
ปะป๊าถือของมาเต็มไม้เต็มมือเลย  ต้องมีงานอะไรแน่ๆ   
อยากกินสุกี้
อยากกินจิ้มจุ่ม
หนูช่วยปะป๊าถือของไปไว้ในครัว  เห็นหม่าม้าเดินมาหาก็วิ่งไปกอดขาอ้อนให้หม่าม้าทำสุกี้

“หายไข้แล้วเหรอ”
ป๊าตัวสู๊งสูงเดินมาประกบ  แอ้ก!  จะเบียดหนูทำไมเนี่ย  บอกหนูก่อนก็ได้นา
เงยหน้าจนคอเคล็ด  ก็เห็นปะป๊ากำลังวัดไข้หม่าม้าด้วยหน้าผาก
ว้าว...ดูโรแมนติกจัง
เหมือนเล่นพ่อแม่ลูกอยู่เลย
เอ๊ะแต่ก็เป็นอยู่จริงๆนี่นา

“ไม่ต้องทำดีตบตาฉันหรอกพ่อลูกเขย”

“แม่!!”
หม่าม้าหน้าแดง    ผลักป๊าออกห่างได้จิ๊ดนึง  พอให้หนูที่อยู่ข้างล่างพอหายใจได้
แต่หนูแอบเห็นนะว่าปะป๊าหอมแก้มม้าไวปานวอก

“ซื้ออะไรมาล่ะ เต็มครัวไปหมด  เดี๋ยวแม่ทำให้กิน”
ยายค้นๆถุงจากห้าง  ป๊าไปห้างทำไมไม่ชวนเราบ้างเลย

“หนูอยากกินสุกี้ค่ะยาย”

“ป๊าซื้อของมาครบเลย เห็นหนูบ่นว่าอยากกินหลายวันแล้ว”  ป๊าอุ้มหนูขึ้น  กลับมาน่ารักเหมือนก่อน....
ดีใจจัง...

หม่าม้าก็ดีใจ...
หนูเห็นหม่าม้ายิ้มตลอดเวลา ถึงหน้าจะซีดๆเพราะพิษไข้ก็เถอะ


กลางวันวันนี้เราเลยได้กินสุกี้หม้อใหญ่  หมูนุ่มๆฝีมือยาย
ถึงยายจะน่ากลัว  แต่ยายทำกับข้าวอร่อยเหมือนม้า
หนูเลยชอบอ้อนยายเวลาทำกับข้าว

ปะป๊าคีบหมูให้หม่าม้าตลอด   หม่าม้าก็เอากุ้งตัวใหญ่ๆให้ป๊ากิน
ส่วนหนูเหรอ...คิๆ  หนูกินผักแหละ
เก่งใช่มั้ยล่า





..
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ยายไปส่งหนูกับปะป๊านะ”  ยายบอกตอนที่หนูกำลังเข้าห้องตัวเองไปนอน  ฟ้ามืดแล้วง้วงง่วง...
หนูพยักหน้ารับรู้แล้วก็ปิดประตู  นอนบนเตียงเจ้าหญิง  หัวเตียงมีตุ๊กตาหมาสีดำสองตัว หมาสีขาวสามตัว  หนูไม่ชอบหมี  หนูว่าหมีมันตัวทื่อๆ สู้หมาก็ไม่ได้ แลบลิ้นได้ด้วย
หนูกะว่าจะอ้อนม้าให้ซื้อตุ๊กตาแมวมาเป็นเพื่อนอีกสักตัว  เพราะแมวน่าจะชอบหมา วิ่งเล่นไล่กัน ท่าทางสนุก
ข้างเตียงเป็นชั้นวางตุ๊กตาบาร์บี้  หนูมีหลายตัวเลยนะ  ชั้นบนสุดคือเจ้าหญิงมรกตที่นั่งบนโซฟาจิ๋ว  หม่าม้าหามาได้ยังไงก็ไม่รู้...ส่วนข้างโซฟาจิ๋วจะเป็นคนรับชะ...อะ..อ้าว
ยัยเมวีโอซ่าหายไปไหนเนี่ย?!

หรือว่าจะลืมที่ห้องหม่าม้า 
ออกไปดูหน่อยดีกว่า
ขืนยัยเมวีโอซ่าไม่อยู่ เจ้าหญิงมรกตต้องโกรธแน่ๆ


ปึง! ปึง!  ปึง!

เอ๋.....ทำไมประตูห้องม้ามันดังแบบนั้นล่ะ
หนูยืนงงๆ ว่าทำไมประตูมันถึงขยับดังตับๆ  แต่เสียงไม่ค่อยดังเท่าไหร่  สงสัยว่าประตูไม่สนิทมั้ง  คงเป็นลมพัด
แล้วม้าไม่รู้หรือไงหว่า...

“อะ อะ  อ๊า!”

หม่าม้าเป็นอะไร??  ป๊าทำม้าอีกแล้วใช่มั้ย.!!
ทำไงดีๆ
ยายไปไหนเนี่ย
ป๊าต้องฆ่าม้าแน่เลย  ฮืออออ

“น้ำหวาน! มานี่ลูก”  หนูกำลังจะเบะยายก็เรียกพอดี

หนูวิ่งไปหายายโดยลืมความกลัวเลย
หม่าม้าโดนป๊าตีอีกแล้วใช่มั้ย

“ฮือออ  ยายช่วยม้าที”

“ไม่มีอะไรหรอก  เขากำลังปรับความเข้าใจกัน”

“ฮึก...ยังไงคะ”

“ก็ทำน้องให้หลานไงลูก”

“ทำไม..ฮึก...รุนแรง”

“ต้องแรงๆแบบนี้แหละ  เมียหลวง เอ้ย!  หม่าม้าของหนูจะได้ถูกรักมากๆ”

“หนูไม่เข้าใจอ่า รักยังไงแรงๆ”

“ก็เหมือนที่ยายฟัดหนูแรงๆไง  เพราะยายรักทั้งนั้น”

....หนูทำท่าเข้าใจ
แต่อันที่จริงหนูกลัวมากกว่าถ้านึกภาพตอนยายฟัดหนู

แต่หนูก็พอจะเข้าใจบ้างล่ะนะ!



...........

เห็นมั้ยตอนนี้ไม่เครียด
ไม่เครียดจริงๆ
แต่ถ้าอ่านดีๆจะเครียด 

 ที่มาของนิยายเรื่องนี้คือมังงะของท่านฮิ
http://mangafox.me/manga/the_komukai_houshold_s_circumstances/
เอามาแค่ฉากเดียวคือฉากพ่อของเด็กร้องไห้ที่สามีหายไป55555
 




ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะขอรับ
โดยส่วนตัวแล้วคนเขียนก็เคยมีประสบการณ์อย่างว่า(?)
แต่มันเลือนๆไปมาก เลยอยากให้หนูน้ำหวานเจอตอนเป็นเด็กน้อยๆนี่แหละ
กึ่งๆรู้เรื่อง แต่ก็ยังไม่รู้มากนัก
และเราต้องแก้ไขให้เร็วที่สุด!! เพื่อน้ำหวาน!!   

[black sakura]

น้องน้ำหวานอย่ากลัวเลยลูก
เชื่อคุณยายเดี๋ยวก็ดีเองค่ะ

[hibarihao]

 

[yuyie]

เราว่านะ เลิกกันเถอะ ต่างคนต่างอยู่ อาจจะรู้สึกต่อกันดีขี้นก็ได้นะ

อย่าทนอยู่อีกเลย 

[rogerr]

จะลงเอยยังไงน้อ เห้อออ   เป็นมุมมองของเด็กอะนะ
ผู้ใหญ่มักทำอะไรไม่คิดถึงจิตใจเด็ก ชอบนะ เพิ่งเคยอ่านอะไรแบบนี้

[Freja]

พ่อมีเมียน้อยแล้วมาตีแม่ เลิกเลยค่ะ DV ไม่พอแล้วชั่วขนาดนอกใจ เก็บไว้ทำพันธ์เพื่ออะไร?

แกลองไปคิดดูนะว่าระหว่างคนที่กว่าจะได้ใจแก กับคนที่แกเจอแล้วก็รักทันที รักโดยไม่มีเงื่อนไข คนไหนคือคนที่ควรรักษา"

ประโยคนี้ชวนคิด คุณแม่ก็มีคนใหม่หรือเปล่า?

[Mississippi]

เลิกเถอะค่ะแม่วิว หาผู้ชายดีๆให้สามีเก่าอกแตกตาย

[B52]

ตีความไปทั่วเลยทีนี้้

[fay 13]

 

[BeeRY]

เราก็ว่ายุคสมัยมันเปลี่ยนไปนะ คนเดี๋ยวนี้ก็ไม่ค่อยมีความยับยั้งชั่งใจกันเท่าไหร่ เวลามีปัญหาครอบครัวก็ไม่ค่อยปรับความเข้าใจ ไม่ค่อยช่วยกันแก้ปัญหา
ไปมีคนอื่นระบายอารมณ์ซะอย่างนั้น ยิ่งถ้ามีลูกมีเต้าด้วยกันแล้วเนี่ย ไม่รู้สึกผิดต่อลูกเลยเรอะ
ที่คุณยายพูดก็ถูกนะ ว่าทุกครอบครัวก็มีปัญหากันทั้งนั้น อย่างชีวิตจริงเราก็เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ น้ำตาตกเพราะพ่อแม่ทะเลาะกัน แต่เขาก็พยายามอยู่ด้วยกันเพื่อลูก สุดท้ายมันก็ประคับประคองกันไปจนเราโต ไม่สิ ต้องเรียกว่าเริ่มแก่แล้วเนี่ย กรี๊ด รับไม่ได้ตรงนี้แหละ
แต่ว่านี่ ต่างคนต่างก็มีมือที่สามเหรอ สงสารน้ำหวานนะแบบนี้ เดี๋ยวที่เด็กต้อมล้อน้ำหวานมันจะเป็นเรื่องจริง น้ำหวานจะเถียงสู้ไม่ได้นะ เชียร์น้ำหวาน อิอิ

[ชัดเจนกาบ]

มันดูซับซ้อนยังไงไม่รู้ ตกลงใครถูกใครถูกใครผิด สรุปสามีมีเมียใหม่จริงๆ ก็อย่างล่ะนะ ผู้ชายไม่ได้เสียหายอะไร จะมีเมียใหม่ร้อยคนก็ได้ ไม่มีใครว่าหรอกเพราะรวยด้วยแถมมีความหล่อเป็นทรัพย์อีก แต่ผู้หญิงเป็นฝ่าเสีย จะทำอะไรก็เสียหายไปหมด จะไปมีคนใหม่ถ้าเจอคนไม่ดีอีกยิ่งเสีย ยังไงสังคมไทยก็ไม่ดีขึ้นหรอก เพราะยังไงก็แค่สังคมมากกว่าสิ่งอื่นใด แถมมันมาผิดตรงที่มีลูกเพื่อดึงเขาไว้ก็สมควรจะรับผลแบบนี้แหละ ไม่มีศักดิ์ศรีเอาซะเลย มันก็พูดอะไรมากไม่ได้ เพราะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวพ่อกับแม่น้ำหวานเลย ถ้าพูดเขาข้างแม่นะจากคำพูดของยาย คนที่เจอนี้(พ่อ) คือคนที่เจอแล้วใช้ คนหนึ่งที่ทำเพื่อชนะใจคืออีกคนหนึ่งที่ค่อยถามข่าวด้วยความห่วใย โดยกำลังมีความสัมพันธ์กีบสามีคนปัจจุบัน แร้วมารู้ว่าเขาแอบไปมีเมียเพิ่มที่เขารัก ที่ไม่ใช่เมียหลวง มีหลวงเลยเจอความรักแบบตีนและเข่า กำปั่น รู้สึกดีพิลึกเนอะ กับความรักแบบนี้ แล้วผมจะกล้ามีความรักได้ยังไง ในเมื่อปัจจุบันนี้ไม่ว่าเพศไหนก็หาความจริงใจไม่ค่อยเจอกันแล้ว มีแต่รักแท้แต่แพ้ความต้องการขอตัวเอง

[zaszaq]

อ่านแล้วยัง งง      อยู่ รอลุ้นดูต่อไปเผื่อจะหาย งง

[mukmaoY]

♣ปะป๊ากับยาย♣


ทำไมวันนี้ม้าลงมาช้าจัง
ปกติต้องเป็นม้าที่ทำกับข้าวให้เรากิน
ถึงยายจะทำอร่อยแต่หนูอยากกินฝีมือหม่าม้ามากกว่า
หนูกินไข่ดาวกับซอสแม้กกี้
ส่วนปะป๊ากินหนมปังเปล่าๆกับกาแฟ
 
ไม่รู้ว่าเมื่อคืนป๊าทำอะไรหม่าม้านะ...
ถึงได้ไม่ลงมาสักที
 
"เป็นอะไรครับน้ำหวาน"
ปะป๊าจะลูบหัวหนู แต่หนูเอนหนี
เค้างอนแล่ว  ไมไม่ปลุกหม่าม้า
 
"มีอะไรบอกป๊าได้นะ"
 
"เมื่อคืนทำอะไรล่ะ ประเจิดประเจ้อ ไม่ต้องอยากให้ชั้นรู้มากนักก็ได้นะ อายลูกบ้าง"
ยายทรุดลงนั่ง ตักกับข้าวกินบ้าง
 
"ไม่ได้ทำอะไรนี่ครับแม่"
 
แล้วเสียงม้าเมื่อคืนล่ะคะ?
 
"หึ! ยังเห็นว่าชั้นเป็นแม่อยู่อีกเหรอ"
 
"ก็ใช่สิครับ ไม่งั้นคงไม่พามาเยี่ยมลูกเยี่ยมหลานหรอก"
 
"อย่าคิดว่าชั้นไม่รู้นะว่าแกจะทำอะไร ลูกชั้นทั้งคน หลานชั้นทั้งคน"
 
ปะป๊าทำอะไร...
 
"แล้วผมจะทำอะไรล่ะครับ ทำงานงกๆเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียแค่นี้ ผมผิดอะไรมิทราบ"
 
"ชั้นคิดผิดจริงๆ ที่ให้ลูกมาอยู่กับแก!"
 
ฮึก..ยายน่ากลัว.....
 
"ถ้าเอาวิวกลับไปได้ก็เชิญลองดูละกัน"
 
"ไอ้แท...." / "แงงงงงงงงงงงงง!!!"
 
หนูกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
ทำไมยายกับป๊าต้องทะเลาะกันด้วย
เหมือนไม่มีใครรักกันเลย
หนูนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคน
แล้วยายจะเอาม้ากลับไปอยู่ด้วยเหรอ
หนูไม่ให้ไป!
 
 
 
 
 
 
"น้ำหวาน! ร้องไห้ทำไมลูก?"
 
"ฮือ หม่าม้าจ๋า"  หนูวิ่งเข้าไปกอดหม่าม้า
ร้องไห้สะอึกสะอื้น กลั้นไม่ได้
 
หนูอึดอัด หนูไม่อยากให้ป๊ากับยายทะเลาะกัน
ป๊าทะเลาะกับม้าไปแล้ว
ไม่อยากให้ใครทะเลาะกันอีก
 
"ทำไมต้องทะเลาะกันต่อหน้าเด็กด้วย"
หม่าม้าพูด แล้วอุ้มหนูไปปลอบในห้อง
 
หนูอดไปโรงเรียน เพราะขลุกกับหม่าม้าทั้งวัน
หม่าม้าชวนเล่นตุ๊กตา
แต่หนูไม่ค่อยอยากเล่นหรอก หน้าสวยๆของม้าดูเหนื่อยๆ
จนบ่ายๆ หม่าม้าถึงได้เผลอหลับไป
 
หนูเห็นเลยง่วงมั่ง
เข้าไปซุกๆอกหม่าม้า
อ้อมกอดอุ่นๆเหมือนเพลงอุ่นใดๆ โลกนี้ไม่มีเทียบเทียม
หนูรักม้าที่สุดในโลก
หม่าม้าดีที่สุด ดีกว่าใครทั้งหมด
 
หนูจะไม่ทำให้หม่าม้าเหนื่อยแน่นอนค่ะ
หนูสัญญา...
 
 
 
 
.........
 
ต้อม! วิ่งดิวิ่ง!
 
วิ่งเร็วแบบนี้ รู้งี้เอามาเล่นด้วยตั้งนานแล้ว!
 
หนูมีข่าวดีจะบอก...หนูญาติดีกับไอ้ต้อมแล้วนะ 
หนูเป็นคนไปชวนมันมาเล่นด้วยเองแหละ เห็นมันนั่งเหงาๆไม่มีเพื่อน
แล้วเราก็มาเล่นจระเข้กินคนกัน  ไม่น่าเชื่อต้อมมันวิ่งหนีจระเข้เร็วมากกก
ขนาดหนูเป็นแชมป์มาล้านสมัย ยังสู้มันไม่ได้เลย!
 
แฮ่กๆ เหนื่อยจัง รอหม่าม้ามารับ แต่ไม่มาสักที
หนูว่าหม่าม้ามากับยายแน่ๆ
ยายอ่ะน่าจะกลับบ้านเร็วๆ
ชอบกล่อมให้ม้าไปอยู่ด้วย แต่หนูไม่อยากไปนี่นา
 
"แม่น้ำหวานมาแล้วเด้อ"  ไอ่นาย เพื่อนจากภาคอีสานตะโกนเรียกหนู
หม่าม้านี่น่ารักจริงๆ พูดปุ้บมาปั้บ
หนูสะพายกระเป๋าบาร์บี้วิ่งไปหาม้า
เห็นม้ายืนอยู่กะใครก็ไม่รู้หน้าคุ้นๆ
แต่ไม่ใช่ยายหรอก
 
"โหเล่นเหงื่อซกเลย  ใครจะจับอาบน้ำหืม" หม่าม้าบีบจมูกหนู
เจ็บอ่า!!
 
"ลุงคนนี้ใครคะ"
 
"นี่ลุงกริชไง คนที่.."
 
"อ๋อ จำได้แล้วค่ะ! ที่มาจีบม้าในห้าง"
ตาลุงกริชยิ้มให้หนู แต่หนูไม่สนหรอกเชอะ
ทำไมม้าต้องพาเค้ามาด้วยเนี่ย
ปะป๊ารู้ต้องโกรธแน่เลย
ปะป๊าขี้โมโหแบบนั้น
 
"หม่าม้าอยากได้แผลเพิ่มเหรอคะ"
 
"หือ...ทำไมพูดแบบนั้นล่ะลูก”

“ทำไมล่ะคะ ก็ปะป๊าไม่ชอบนี่นา”

“ ไม่ดีนะ ป่ะ ขึ้นรถดีกว่านะ"
 
หนูมองรถเก๋งสีขาวข้างหลัง
รถมีแต่ฝุ่นดำๆ  สู้รถสีดำเท่ๆของปะป๊าก็ไม่ได้
 
หนูส่ายหัวพรืด
"ไม่เอา! ทำไมต้องไปกะลุงคนนี้ด้วยละคะ"
 
"หม่าม้าจะพาไปกินไอติมไง นี่โทรชวนป๊าแล้วนะ ป๊าจะตามมาทีหลัง"
 
"จริงเหรอ"
 
"จริงสิครับ ม้าจะโกหกทำไม เนี่ยยายก็กลับบ้านไปแล้ว เลยพามาตามที่สัญญากันไว้ไง หนูไม่อยากกินก็ไม่บอก"
หม่าม้าทำหน้างอน ปากยื่นๆ แต่อุ้มหนูขึ้นรถ
ตาลุงกริชยังยิ้มให้เหมือนเดิม
ไม่เมื่อยปากเหรอลุง?
 
 
 
 
 
 
 
เย่ๆ ในที่สุดก็ได้กินติม!
หนูจะเอาช็อกโกแลต อยากได้ชุดระบายสีด้วย
 
หม่าม้าสั่งให้เรียบร้อย ส่วนตาลุงสั่งกาแฟ
หนูไม่ชอบกาแฟ เวลาป๊ากินแล้วมาหอมหนู มันเหม็นง่ะ
 
 
"เฮ้อ...ความผูกพันนี่ตัดกันไม่ขาดจริงนะครับ ขนาดพ่อตัวเองทำไม่ดี ยังจะรักได้อีก"
 
 
"...คุณอย่าพูดต่อหน้าเด็กได้ไหมครับ"
หนูสะดุ้งหน่อยๆเพราะตกใจเสียงดุๆของม้า
 
เวลาม้าดุเนี่ยแบบนี้เลย
ตาลุงกริชหน้าเจื่อน คงไม่เคยเจอม้าดุล่ะสิ
หนูโดนออกจะบ่อยจนชิน
 
 
"ม้าขา เมื่อไหร่ป๊าจะมา"
 
"อืม..ไม่รู้สิ โทรหาป๊ามั้ย?"
 
หม่าม้ายืนมือถือมาให้  หนูฟังเสียงตู๊ดๆได้สี่ทีปะป๊าก็รับ
 
 
//"มีอะไร"//
 
"ป๊าขา เมื่อไหร่จะถึงคะ"
 
//"อ้าวหวานเหรอ ..อีกแป้บเดียวครับ รอหน่อยนะ"//
 
"หนูจะวาดรูปรอนะคะ ถ้ามาช้าหนูไม่วาดป๊าด้วย"
 
//"ไปแน่ครับ ป๊าไม่พลาดเจอ'เพื่อน'ของม้าแน่"//
 
"อ่าคะ จุ๊บ"
 
ป๊าพูดเสียงประหล๊าดประหลาด  แต่หนูดีใจมากกว่าที่ป๊าจะมา
หนูนั่งวาดรูปป๊า ม้า และก็หนูน้ำหวานคนเก่ง
เบื่อผู้ใหญ่คุยกัน
ตาลุงกริชชวนม้าคุยแต่เรื่องข่าวในทีวี 
มีแต่ข่าวน่ากลัวๆทั้งนั้น ทั้งยิงกัน แทงกัน
ไม่ค่อยอยากฟังเลยอ่า หนูระแวงว่าบ้านเราจะเจอแบบนั้น  ฮือออ
 
"หม่าม้า...ทำไมยายกลับไปเร็วจัง"
หนูกำลังชั่งใจว่าจะวาดยายดีมั้ย
เพราะหม่าม้าบอกว่าเหลือยายที่เป็นคนแก่คนเดียว ไม่ควรเกลียดยาย
แต่นึกได้ว่ายายเพิ่งมาเที่ยวได้สองวันเอง รีบกลับซะละ
กลัวยายน้อยใจหนู
 
"หม่าม้าหายไข้แล้ว  ยายเลยกลับ"
 
"อ่อ...แล้วยายคุยอะไรกับปะป๊าบ้างยังคะ"
 
"คุยแล้วครับ คุยดีๆเพื่อสานสัมพันธ์กับปะป๊า"
 
"สานสัมพันธ์คือไรคะ"
 
"คุยเพื่อให้สนิทกันน่ะครับน้ำหวาน"  ตาลุงกริชตอบแทนม้า 
คงเหมือนที่หนูคุยกับต้อมวันนี้ล่ะมั้ง
เราไม่ตีกัน ก็อาจจะสนิทกันได้
 
"งั้นหนูวาดยายนะคะ เอาเป็นตรงนี้...นั่งใต้ต้นไม้"
หนูวาดหัวเล็กๆ ผมยาวถึงกลางหลัง  นั่งพับเพียบอยู่
...เพราะหนูวาดท่าอื่นไม่เป็นอ่า
 
 
"ไม่วาดลุงมั่งเหรอครับ?"
 
หนูย่นปาก...จะวาดทำไมอ่ะ
นี่มันภาพครอบครัวนะลุง
 
"ฮ่าๆ ไม่เป็นไรครับ... ขืนวาด ป๊าหนูคงฆ่าลุงตาย"
 
"ป๊าจะฆ่าลุงทำไม"
 
"ก็แหม.."
 
"คุณกริช! อย่าเยอะได้มั้ย"
คิกๆ หม่าม้าดุลุงกริชอีกแล้ว
คนอาไร้ โดนม้าดุตลอด
 
"ผมก็แค่หยอกเล่นเอง"
 
หม่าม้าทำเสียงจิ๊ คิ้วย่นไม่สวยเลย
"ที่ผมนัดมาก็เพื่อเคลียร์กับพี่แทน คุณก็อย่าทำให้เสียเรื่องสิครับ"
 
"โถๆ คนสวยดุ"
สงสัยลุงกริชจะสติไม่ดี ถึงหัวเราะตอนม้าหน้าเครียด
 
หนูไม่รู้จะคุยอะไรด้วย
พอดีกับไอติมมาส่ง เลยตักกิน ไม่ลืมป้อนหม่าม้า
หม่าม้าชอบลูกเชอรี่
แต่หนูไม่ชอบ มันรสเหมือนยา ไม่เหมือนขนม แหยะๆยังไงไม่รู้
 
เห็นหม่าม้ากินไปยิ้มไป หนูก็มีความสุขตามไปด้วย
หม่าม้ายอมกินทุกอย่างที่หนูไม่ชอบ แล้วก็ให้ของที่หนูชอบอีก
ใจดีสุดๆเลยล่ะ!
 

...............

ขอโทษที่ตอนนี้มาช้าไปวันนึง เพราะว่าแต่งตอนนี้กับตอนหน้ายาวๆ
เลยแก้หลายรอบ อ่านทวนหลายรอบ เนื่องจาก...
มันอึดอัดมาก
งงตัวเอง สงสัยมาโซ
ตอนนี้เลยตัดเอาแบบชิวๆก่อน เพราะตอนหน้า.... 

[zeroj]

ไม่อยากกินมาม่านะ  คนเขียน

เค้าไม่ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบ


 

[B52]

ยิ่งทำให้ไม่กล้าอ่านเลย

[Freja]

ปมอีกแล้วใช่ไหมนี่?
พยายามลำดับเรื่องนะ

วิวนี่เป็นแม่น้ำหวาน เด็กที่เล่าเรื่อง เป็นหลวง ที่โดนสามีที่มีคนอื่น ตีทำร้ายร่างกาย
สามีไม่อยากกลับมาหา แต่ต้องกลับมา วิวใช้ลูกเป็นตัวยื้อสามี ผลก็เลยโดนตบตี
วิวเองก็มีคนอื่นหรือคนที่คุยด้วย - กริช ก็เลยโดนสามีตบล้ม เย็บห้าเข็ม
ตอนนี้สามีจะมาเคลียร์กับกริช - ท่าทางวิวจะโดนผัวทารุณอีกแน่ๆ

เมนท์นอกเรื่องหน่อยนะ  เรารู้ว่าที่เมืองไทยมีเรื่องแบบนี้เยอะแยะ ทำให้เราเศร้าใจมากๆ ประเทศที่เราอยู่นี่มีกฏหมายที่เคร่งมากๆในเรื่องของการทำร้ายร่างกายกัน มีหน่วยคอยช่วยเหลือ 24 ชม ในกรณีที่ผู้หญิงหรือเด็กถูกทำร้ายร่างกาย พอมาอ่านเจอในเรื่องแบบนี้แล้วทำให้เราทั้งเศร้าทั้งโกรธ

รออ่านตอนต่อไปนะคะ หวังว่าคงจะไม่มีใครเจ็บตัวไปกว่านี้ อย่าทนเพื่อลุกเลย ทนถูกตบตีเพื่อลูกเป็นการทำร้ายลูกมากกว่าการเลิกกันอีกนะ

[BeeRY]

เคลียร์กันแบบไหน ก็อย่าทำอะไรรุนแรงต่อหน้าน้ำหวานนะ

[viky_mama]

ไม่น้า เค้าไม่ชอบกินมาม่า สงสารหนูน้ำหวาน

[yuyie]

ถึงจะมีปมหรือเหตุผลใดๆก็ตาม ไม่สนับสนุนให้ตบตีภรรยานะคะ

 

[fay 13]

 

[hibarihao]

 

[ชัดเจนกาบ]

สงสัยตอนหน้าคนแต่งเจอยำเละแน่ๆ ดูปัญหามันจะไม่คลายแน่ๆ แม่น้ำหวานนี้แปลกคนเนอะ ดูเหมือนไม่รักกันยังไงไม่รู้ เหมือนสิ่งที่ไอ้สามีมันทำเพื่อสนองอารมณ์ตัวเองยังไงไม่รู้ แค่คำพูดก็รู้แล้ว คุูณแม่มีปัญญาพากลับก็ลองดู ดูแค่นี้ก็รู้ว่าเป็นต่อแค่ไหน ลูกตัวเองหลงเขาจนโงหัวไม่ขึ้น รันทดใจจริงๆ ดูท่าแล้วเรื่องนี้คงจบไม่สวยจริงๆ เหมือนมันจะจบแบบไม่เคลียร์อ่ะ

[mukmaoY]

(ตอนที่ทุกคนรอคอยมาถึงแล้ว!!!)


☼ในที่สุด☼
 
 
"อะแฮ่ม!"
ฮิๆ เสียงหล่อๆของใครน้าอยู่ข้างหลัง
 
ปะป๊านี่เอง!!
 
หม่าม้าลุกขึ้นเพื่อจะให้ป๊านั่งกับหนู
แต่ปะป๊าเดินไปนั่งกับลุงกริชซะก่อน
ถึงหนูจะเป็นเด็ก
แต่ก็รู้สึกใจไม่ค่อยสบายเลยพอป๊าจ้องลุงด้วยตาดุๆ
ป๊าหน้าโหดอยู่แล้ว จะทำให้มันโหดไปอีกทำไมล่ะคะเนี่ย
 

 
"สวัสดีครับ'เพื่อน'ของภรรยาผม"
ปะป๊าหันไปยิ้มหล่อๆให้ตาลุง
ตาลุงไม่ยอมแพ้ ยิ้มแหยๆเข้าสู้
 

"ครับ..แค่'เพื่อน' คงไม่รังเกียจนะครับ"
ตาลุงนี่ยิ้มเก่งจริงๆ หนูยอมแพ้เลย
 
"ผมจะรังเกียจได้ยังไง ในเมื่อให้เกียรติมาเป็น'เพื่อน'ซะขนาดนี้
 
เอ่อ...เค้าจะเน้นคำว่า'เพื่อน'กันทำไม
หนูงง??
 
"แล้วก็อย่าคิดเกิน'เพื่อน'ละกัน"
 
"พี่แทนครับ..."
หม่าม้าเอื้อมมือไปกุมมือปะป๊า หูวว ดูหวานซึ้งมากเลย
หม่าม้าคงเบื่ออ่ะ
คุยอะไรกันมีแต่คำว่าเพื่อน
ไม่ค่อยเข้าใจเลย
 
"หึ...กล้าพามา..พี่ก็กล้าเชื่อ ว่าไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ"
 
"ใครเป็นอะไรกันคะ?"
งงเนาะ ผู้ใหญ่ชอบพูดรหัสลับ
 
"ไม่มีอะไรครับ น้ำหวานอยากสั่งอะไรอีกมั้ย"
 
"ไม่เอาค่ะป๊า"
 
"งั้นก็ดี จะได้กลับสักที"
 
"อ้าวแต่พี่เพิ่งมาถึงนะ"
ช่ายๆ หม่าม้าพูดถูก เรายังไม่ได้เดินเล่นกันเลย ป๊าจะรีบกลับทำไม
 
"แล้วจะอยู่ต่อให้พี่ชกหน้ามันรึไง.."
งือ...ปะป๊าจะพูดเสียงเข้มทำไมคะ
 
 
"ใจเย็นๆสิครับ ไม่เห็นแก่ภรรยาคุณก็เห็นแก่ลูกคุณบ้าง ที่นั่งหัวโด่มองพ่อใช้แต่กำลัง"
 
"คุณกริช!..."
 
ปัง!!
 
ฮึก... ปะป๊าทุบโต๊ะอย่างแรงจนคนในร้านหันมามองหมดเลย
หนูสะดุ้งตกใจ ปะป๊าจะทำอะไรอีก
เห็นไหมหม่าม้าตาแดง จมูกแดงแล้ว
ป๊าอย่าทำไรเลยนะคะ
สงสารหม่าม้า
 
"แต่ว่าลูก.."
 
"กะ..กลับก็ได้ค่ะ หนูไม่อยากเที่ยวแล้ว"
หนูลงจากเก้าอี้ เข้าไปกอดปะป๊า
คนหล่อของหนูอุ้มหนูขึ้นแล้วเดินออกจากร้านเลย
ได้แต่มองหม่าม้าเดินเร็วๆตามมาจากข้างหลัง
ตาหม่าม้าแดง น้ำตาปริ่มๆ
 
ถึงบ้านเมื่อไหร่หนูจะปลอบหม่าม้าเองคะ
 
 
 
 
 
 
............
 
ป๊าแทนจอดรถหน้าบ้าน  พาหนูลงจากรถ รอหม่าม้าไขประตูเรียบร้อยก็เข้าไปห้องครัว รินน้ำดื่ม
ตั้งแต่มาจากห้าง หน้าปะป๊าก็ยังไม่หายโมโหเลย
หนูไม่รู้ว่าโมโหอะไร
ถ้าให้เดาก็คงตาลุง
เพราะปะป๊าไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับหม่าม้า
หนูว่าก็ดี ปะป๊าเคยบอกไว้ว่าถ้าม้ามีเพื่อน ม้าจะไม่มีเวลาเลี้ยงหนู
ทีนี้พอหม่าม้าเริ่มมีคนมาทักมาคุย ปะป๊าก็จะอารมณ์ไม่ดีตลอด
 
หม่าม้าก็เลยไม่มีเพื่อนมาเยี่ยมสักคน...
 
"วิวขอโทษ..."
 
หม่าม้าเข้ามากอดปะป๊าจากด้านหลัง
โหย ไม่อายหนูเลย
อยู่ตรงนี้ทั้งคนน้า~
 
 
"อืม ช่างมันเถอะ ไม่รู้ว่าวิวไปคบมันได้ยังไง มันกวนตีนขนาดนั้น"
 
"ก็..."
 
Rrrrrrrrr Rrrrrrrr
 
เสียงมือถือปะป๊าดัง
หม่าม้าเลยผละออก ปะป๊าจะได้รับง่ายๆ
 
 
"ฮัลโหล.....ครับ..ครับ....ว่างแล้ว....เดี๋ยวพี่ไป รอแป้.." "พี่จะไปไหน?"
 
"มีงานด่วนน่ะ"
 
"งานด่วน?...แต่บอกว่าว่าง?"
 
"ก็ว่างจากธุระของวิวไง...แค่นี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวโทรกลับ"
 
ป๊ากดวาง แล้วทิ้งมือถือลงกับโต๊ะเสียงดัง
 
หม่าม้า..ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
 “การมีวิว มันเป็นธุระขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ไม่ใช่น่า”

"ไหนพี่บอกว่าเลิกกับมันแล้วไง..."
 
"อย่างี่เง่าได้ป่ะ  งานก็คืองาน.."
 
"งานอะไรจะขาดมันไม่ได้เลยรึไง"
 
"ก็กลับมาแล้ว ..แล้วจะเอาอะไรอีก!"
 
ปะป๊าตวาดเสียงดัง
หนูชักใจไม่ดีพอเห็นหม่าม้าน้ำตาไหล
 
"พี่แทน...วิวไม่ดีตรงไหน  ..วิวยอมพี่ทุกอย่างแล้ว แล้ว ท..ทำไม...."
หม่าม้า...ฮืออ หม่าม้าอย่าร้องไห้
 
"จะร้องให้มันได้อะไร ลูกร้องตามแล้วนั่น"
 
"หวานมาหาม้ามา..."
หนูทำตาม  เดินไปกอดขาหม่าม้าไว้
เผื่อป๊าโมโหแล้วทำอะไรจะได้ไม่กล้า
 
"แล้วจะเอาลูกมารับแทนตลอดเลยรึไง"
 
"....พี่ต่างหาก...ที่ควรคิดว่าวิวทำแบบนี้เพื่ออะไร"
 
"งี่เง่า"
 
"ใครกันแน่! ฮึก..ไม่ให้วิวมีสังคม แต่ตัวเองก--!"
 
"อย่าขึ้นเสียง! ก่อนที่กูจะอยู่กับมึง มึงก็รู้ว่ากูเป็นไง แล้วทำไมไม่เข้าใจวะ!"
ฮือออ ปะป๊าอย่าผลักม้า...
หม่าม้า  หม่าม้า...มากับหนูเถอะ หนีไปข้างบนกัน
ขึ้นมึงกูทีไร
เดี๋ยวป๊าตีอีก
ไม่เอาแล้วๆ
 
"พี่ไม่เคยรักวิวรักลูกเลย..."
 
"ทีมึงล่ะ ยังชอบไปอ่อยผู้ชายทั้งๆที่มีเด็กกระเตงไปด้วย"
 
"ก็บอกว่าเพื่อนไง"
 
"เออ!ทีนี้เข้าใจกูยังว่ามันเป็นงาน พูดเท่าไหร่เคยฟังมั่งมั้ย"
 
ปะป๊าผลักม้าอีกทีจนเซไปชนโต๊ะกินข้าว
ทำท่าฮึดฮัดโดนขัดใจ
 
แล้วก็ขับรถออกไป
ไม่สนใจม้าที่วิ่งตามไปเคาะรถ
 
หม่าม้ายืนมองจนรถหายไปจากสายตา
แล้วก็คอตกกลับเข้ามาในบ้าน
 
หม่าม้ามองหนู...
มองนานมาก...
 
 
แล้วก็ทรุดลงไปกับพื้น
กอดเข่า เอาหน้าซบไว้ไม่ให้หนูเห็น
แต่ได้ยินเสียงสะอื้นดังลอดออกมา
ฮึก....
หนูร้องไห้ตาม
หนูไม่รู้จะทำไง
ทำไมต้องทำหม่าม้าร้องไห้
หนูไม่อยากรักปะป๊าแล้ว!
 
 
..........
 
"หม่าม้าเก็บกระเป๋าทำไมคะ"
หนูถามคนสวยของหนูที่กำลังพับผ้าใส่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่อยู่บนเตียง
หม่าม้าหันมายิ้มให้
หนูเลยเดินไปหา
 
"เมื่อไหร่ปะป๊าจะกลับมาล่ะคะ"
หนูกอดเอวผอมๆ มีแต่กระดูกแข็งๆ
ตั้งแต่วันนั้นปะป๊าก็ยังไม่กลับบ้าน
หนูเห็นม้าขีดสีแดงตรงปฏิทินมาได้สี่ขีดแล้ว
หม่าม้านั่งรอปะป๊าทุกคืน
บางวันหนูตื่นมาก็เห็นหม่าม้านอนอยู่บนโซฟาข้างล่าง
ไม่รู้ว่าหม่าม้านอนตอนกี่โมง
แต่ที่รู้ๆคือหน้าสวยๆกลายเป็นโทรมๆ
และไม่ค่อยยิ้ม..
 
 
 
 
"เราจะไปอยู่บ้านยายกัน"
 
"อ่าว...แล้วปะป๊าล่ะ ถึงปะป๊าจะดุ แต่ว่าหนูคิดถึงปะป๊าจังค่ะ"
 
"ถ้าป๊ากลับมาบ้าน ป้านวลจะโทรบอกเราเอง"
 
หนูอยากถามอีก แต่ไม่กล้า
หน้าหม่าม้าดูไม่ค่อยอยากพูด
ก็เป็นแบบนี้ตลอดแหละ
หม่าม้าดูเศร้าๆ เศร้าหนักกว่าเมื่อก่อน
หนูก็เศร้า ไม่มีอารมณ์เล่นกับเพื่อน
เพราะปะป๊าไม่กลับบ้าน
 
 
หม่าม้าเรียกแท็กซี่ให้มารับที่บ้าน
เราสองคนนั่งรถไปบ้านยายแป้บเดียว
บ้านยายอยู่ไม่ค่อยไกล
แต่เพราะว่าหนูกลัว หม่าม้าเลยชอบให้ยายมาหาที่บ้านเราแทน
 
เฮ้อ....ถึงแล้ว
ไม่อยากให้ถึงเลยอ่า อยากนั่งแท็กซี่
 
บ้านยายก็น่ากลัว...
 
บ็อกๆๆๆ
 
เอ๋..หมาตัวเล็ก!
 
เย่! มีหมาด้วย
หนูวิ่งไปหามัน ไม่กลัวหรอก ตัวมันเล็กจะตาย
หมาสีขาว ขนปุยๆ ยังเป็นลูกหมาอยู่เลย
งืออ น่ารักจังเจ้าขาว
 
"ชอบไหมลูก ยายขอเขามาให้น้ำหวานโดยเฉพาะ"
 
"น่ารักค่ะ! น่ารักสุดๆ"
เจ้าขาวรักหนู มันเลียไปทั่วทั้งตัวเลย ฮ่าๆ
 
"แต่ถ้ามันโตแล้วไม่น่ารัก หวานก็ต้องรักมันนะ"
 
"ไม่ทิ้งหรอกค่ะ ถ้านิสัยมันน่ารัก ถึงจะหน้าตาน่าเกลียดแต่มันก็น่ารักอยู่ดี"
 
"ขอบคุณครับแม่"
 
"เออๆ ไปๆ เข้าบ้านกันก่อน"
 
 
 
 
 
หนูอุ้มเจ้าขาวเข้าบ้านไปพร้อมกับม้า
หม่าม้ายังไม่ยิ้ม ถึงจะเจอยายแล้วก็เถอะ
 
ยายทำกับข้าวมื้อเที่ยงไว้รอพวกเรา
หนูเลยต้องไปล้างมือก่อนกินข้าว
ยังเล่นกับเจ้าขาวไม่หนำใจเลยอ่ะยาย
 
"แล้วจะเอายังไงต่อ"
 
"ก็คง...ใช้ชีวิตตามปกติครับ"
 
"แล้ว...น้ำหวานล่ะ"
 
"เดี๋ยวเขาก็ลืม.."
 
"ลืมอะไรคะหม่าม้า"
 
"หลายๆเรื่องครับ"
 
"ปะป๊าจะมาหาเราไหมคะ?"
 
"....."
 
 
 
ทำไมม้ากับยายไม่ตอบ
ก้มหน้าก้มตากินข้าว
หิวมากเลยเหรอ...
ทำไมต้องเงียบกันด้วย..
 
หนูเบื่อจัง
หม่าม้าไม่มีความสุข
ปะป๊าก็ไม่ใจดี
ไม่เหมือนเมื่อก่อนเลย....
 

     
..............

สิ้นสุดกันที...ไม่ว่าชาตินี้ชาติไหน....
ข้าน้อยคงไม่โดนยำนะเนี่ย
เพราะทุกคนออกจะรอคอย
และคงเป็นตอนสุดท้ายที่จะทะเลาะกันแล้ว
 

[hibarihao]