หัวข้อ: (แจ้งข่าว) รักต้องยุ่ง ❤️ | Re-print 23 กุมภาพันธ์ - 10 เมษายน 59 .. P.34 ★彡

[Akikojae]

การฝึกงานเป็นไปอย่างราบรื่น แปลกดีที่คนชื่อพลไม่ได้เข้ามายุ่งเกี่ยวกับผมมากนัก อาทิตย์แรกเราต้องฝึกดูแบบในห้องทำงานที่ออฟฟิศ ผมกับไอ้แน่เราฝึกกันคนละแผนก มีหัวหน้าทีมคนละคน มันเองก็มีแต่พี่ๆเอ็นดู ส่วนผมก็เข้ากับพี่ๆที่ทำงานได้ดี อาจจะเป็นเพราะผมสามารถทำอะไรหลายๆอย่างที่พี่เขาสั่งได้ ผมเลยไม่ค่อยถูกเรียกมากนัก ผมต้องถอดแบบทุกวันวันละงาน หากแบบไหนยากพี่เขาก็ให้ตั้งเวลามาว่ากี่วันเสร็จ ส่วนมากผมก็ใช้เวลาแค่สองสามวันเท่านั้น เอางานกลับไปทำที่ห้อง มีคนคอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆ จะทำอะไรก็สำเร็จ ผ่านไปได้ด้วยดีครับ


"พรุ่งนี้เอาแบบเก่ามาให้พี่นะ ได้ครี่งนึงก่อนก็ยังดี พอดีพี่ลืมไปว่ามันต้องแก้ พี่ผิดเอง เดี๋ยวเอามาคืนก่อน ทำหน้าแบบนี้ อย่าบอกนะว่าถอดเสร็จแล้ว" พี่อ้นคนที่เป็นหัวหน้าผมถาม ผมพยักหน้าสีหน้าขำๆ พี่แกให้เวลาผมห้าวันครับ แต่ผมก็ทำเสร็จภายในสองวัน


"เฮ้อ โทษจริงๆว่ะ พี่พลาดเอง มันยังต้องแก้อะไรอีกนิด ถ้าไงพรุ่งนี้เอามาด้วยนะ" พี่อ้นพูดเอามือตบหน้าผากตัวเองหลายครั้ง


"ไม่ต้องรอล่ะครับ อ่ะ ผมกะจะเอามาส่งพี่อยู่แล้ว" ผมยื่นแบบที่ถอดเสร็จคืนให้พี่อ้น พี่แกตกใจแล้วเปิดดูแบบที่ผมส่งให้


"เห้ย เอ็งแก้หมดเลยหรอวะ โคตรเทพ นี่พี่กะว่าจะนั่งเเก้เองนะเนี่ย โหย เดี๋ยวเย็นนี้เลี้ยงข้าวเลยว่ะ ไปร้านไหนบอกมาได้เลย ถ้ามีแฟน พาแฟนมาด้วยนะ โอ้โห อิฐมันเทพจริงๆ พี่ชักอยากได้ตัวแกมาทำงานละเนี่ย" ผมค้อมรับคำชม พี่แกชมผมอีกสักพักก็เดินกลับห้องทำงานไป อันที่จริงผมก็ไม่ได้เก่งอะไรครับ แค่เห็นว่ามันมีจุดผิด เลยแก้ไขให้ถูกต้อง


ช่วงเช้ารีบแก้งานให้เสร็จก่อนจะส่งให้พี่อ้น พอเที่ยงผมกับไอ้แน่ก็ออกไปหาข้าวเที่ยงกินกัน บริษัทผมส่วนมากจะมีแต่ผู้ชาย ผู้หญิงส่วนมากจะได้ทำเอกสาร ถ้าออกไซต์ก็มีบ้างคนสองคน พวกเราลงมาทานข้าวเที่ยงฟรีของบริษัท ทานเสร็จก็กลับมาปั่นงานต่อ บ่ายสามเกี๊ยวโทรมาบอกว่าเลิกเรียนแล้ว ตอนเย็นจะมารับ ผมเลยถือโอกาสชวนน้องกินข้าวฟรีซะเลย นานๆจะมีคนเลี้ยง น้องเลยบอกจะมาสักสี่โมงครึ่ง มาถึงผมก็คงเลิกงานพอดี งานผมเลิกห้าโมงครึ่งครับ ใครทำโอต่อก็อยู่ไป


"เดี๋ยวพี่พาไปทานอาหารฝรั่ง ร้านนี้พี่ไปบ่อยมาก แกจะไปกับพี่เลยไหมล่ะ" พี่อ้นถาม พี่อ้นเป็นผู้ชายหัวฟู ตัวอ้วน และผิวสีไหม้ พี่แกเป็นคนใต้แต่พูดกลางชัดป๋อ


"เดี๋ยวแฟนผมมารับครับ" ผมบอก ไอ้แน่กลับไปกะแฟนมันแล้ว ไอ้มิลค์ถ้าไม่ติดงานมันมารับไอ้แน่ทุกวัน บางทีผมก็กลัวเกี๊ยวจะเหนื่อยเหมือนกันนะ ผมเลยมักจะอ้างว่าติดงานแล้วกลับเอง อาจจะช้าไปสักชั่วโมง แต่ก็ดีกว่าให้น้องขับรถมารับทุกวัน ทั้งเกรงใจ และเป็นห่วง ไม่ค่อยอยากให้เขาขับรถคนเดียว


"งั้นขับตามพี่ไปละกัน แฟนอิฐถึงไหนแล้วล่ะ" พี่อ้นพูด ตอนนี้เราเดินมารอลิฟท์กัน พนักงานเริ่มทยอยกลับแล้ว แต่คนที่อยู่เคลียร์งานก็เยอะเหมือนกัน


"แปปนะครับ" ผมบอก หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหาเกี๊ยว


"น้องถึงไหนแล้ว"


( ด้านล่างแล้วครับ พี่อิฐลงมาได้เลย )


"งั้นรอแปปนะ พี่กำลังลงไป"  ผมวางสายเกี๊ยว


"แฟนผมอยู่ด้านล่างครับ งั้นเจอกันหน้าตึกนะครับ" ผมบอกพี่อ้น พอลงลิฟท์มาได้ผมก็ออกชั้นหนึ่ง ส่วนพี่อ้นแกต้องลงไปเอารถก่อนจะขับขึ้นมา เดินออกมาจากในตึกก็เจอรถมินิคู่ใจเขาล่ะ จอดรออยู่ด้านหน้า


"เป็นไงครับ เหนื่อยไหม" พอผมเปิดประตูเข้าไปนั่ง น้องก็ส่งยิ้มหวานมาให้ ที่เหนื่อยมาทั้งวัน ตอนนี้หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งครับ


"เจอหน้าเรา พี่หายเหนื่อยเลยเนี่ย" ผมเอื้อมมือไปบีบแก้มขาวจนตอนนี้ขึ้นสีแดงเรื่อ


"อื้ออ เจ็บแล้วว" น้องหน้ามุ่ย ผมเลยเปลี่ยนเป็นใช้นิ้วโป้งลูบแก้มเนียน ความเย็นในรถบวกเสียงเพลงคลอเบาๆทำให้ผมอยากจะหลับเสียเหลือเกิน


"ครับ" ผมรับโทรศัพท์เมื่อเห็นว่าเป็นหัวหน้าโทรมา


( ตามพี่มาเลย ) ผมหันไปมองตรงทางออกก็เห็นว่าพี่อ้นกำลังจะออกรถ ผมเลยรีบบอกให้เกี๊ยวขับตามพี่อ้นไป แกน่าจะรู้แล้วว่ารถผมคันไหน เพราะตอนนี้รถผมจ่อตูดพี่อ้นไปติดๆ


"เรียนเป็นไงบ้าง" ผมถามคนที่กำลังตั้งใจมองถนน วันนี้เกี๊ยวน่ารักเป็นพิเศษเพราะใส่เสื้อแขนสั้นมีฮู้ดสีขาว เหมือนกระต่ายน้อยน่ารัก ผมที่ปัดข้างเปิดเหม่ง และตาโตๆระยิบนั่น ทำให้ผมอยากกอดน้องเหลือเกิน


"วันนี้ไม่ค่อยมีอะไร แต่อาทิตย์หน้ามีสอบเก็บคะแนน เบื่อจัง" เกี๊ยวตอบ ผมเอื้อมมือไปลูบหัวเกี๊ยว เขาหันกลับมายิ้มหวานให้ ถ้าไม่ติดว่าอยู่บนถนน ผมจะจับน้องมานั่งตักแล้วฟัดให้แก้มช้ำเลย


"ตั้งใจนะครับ อีกไม่กี่เดือนก็จบปีหนึ่งละ" ผมให้กำลังใจ ไม่นานรถผมก็ตามมาจอดที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ดีที่ทางนี้สามารถไปหอผมได้ ไม่ต้องวกไปมาให้เสียเวลา


"ไปครับ" ผมบอกน้อง เราลงมาจากรถ ปิดรถเรียบร้อยก็เดินมาหาพี่อ้น พี่แกทำท่างงๆ ก่อนจะมองหน้าผมกับเกี๊ยวสลับกัน


"เอ่อ .. อิฐแกมีแฟนเป็นทอมหรอวะ" พี่อ้นถาม ผมหันไปมองคนข้างๆแล้วหัวเราะออกมาเสียงดัง


"ขำอะไรเล่า" เกี๊ยวตีไหล่ผมทำหน้ามุ่ย ก็ผมขำจริงๆนี่ครับ ไม่แปลกหรอกที่คนมักจะหาว่าเกี๊ยวเป็นทอม ผู้ชายอะไร ตัวขาว ปากแดงจิ้มลิ้ม หน้าเล็ก ตาโต แขนขายาวเรียว แถมวันนี้ใส่ฮู้ดกับกางเกงมอปลายสีน้ำเงินอีก ไม่เหมือนทอมก็ผู้หญิงแล้ว


"นี่แฟนผมครับ ชื่อเกี๊ยว เกี๊ยวสวัสดีพี่อ้นสิ พี่อ้น หัวหน้าแผนกพี่" ผมแนะนำทั้งสองคนให้รู้จักกัน


"สวัสดีครับพี่อ้น" เกี๊ยวเปล่งเสียงออกมา ทำให้พี่อ้นงงเข้าไปใหญ่


"อะ..อ้าว ผู้ชายนี่หว่า ทำไมน่ารักงี้อ่ะ พี่งงไปหมดแล้ว" พี่อ้นตกตะลึงและยืนบ่นอยู่นานมาก ผมเลยบอกให้เขาเข้ามาคุยในร้าน เราสั่งอาหารกันเรียบร้อย มื้อนี่พี่อ้นจ่าย สั่งเยอะหน่อย


"อ่อ นี่เราคบกันตอนเกี๊ยวปีหนึ่งสินะ" พี่อ้นซักเรื่องผมกับเกี๊ยวไม่เลิก


"ครับ ตอนนี้ก็ครึ่งปีแล้ว" ผมตอบ


"พี่ตกใจจริงว่ะ ไม่คิดว่าอิฐจะมีแฟนเป็นผู้ชาย แถมน่ารักเหี้ยๆ" พี่อ้นชมซะเกี๊ยวเขินงุด ผมดึงมือน้องมาคลึงเล่น แฟนผมน่ารักอยู่แล้วครับ ที่หนึ่งในใจเลย


"ผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าจะมี ไปๆมาๆก็รักเขาซะละ" ผมตอบ เกี๊ยวหันมาอมยิ้มให้ น่ารักชะมัด


"โหยย แกอย่ามาหวานให้พี่อิจฉาเลย พี่ยังไม่มีแฟนนะเว่ย เห็นใจพี่หน่อย" พี่อ้นบ่น ทำให้ผมกับเกี๊ยวประสานเสียงหัวเราะออกมา


"หาสิครับ ถ้าผู้หญิงไม่ได้ พี่ก็ลองหาผู้ชายแบบผมสิ" ผมแนะนำ พี่แกทำหน้าเหวอ


"เอ่อ พี่ไม่ค่อยชอบไม้ป่าเดียวกันอ่ะนะ แต่ถ้าน่ารักแบบน้องเกี๊ยว พี่ยอมถวายหัวเลยว่ะ" พี่แกพูดหยอก คนข้างๆผมก็หน้าแดงไปแล้ว เขินไปเถอะ คืนนี้จะฟัดให้ลืมคนอื่นเลย


มื้อเย็นอิ่มไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้ม เราแยกย้ายและกลับมาถึงหอพักตอนสามทุ่ม อาบน้ำ ทำรายงาน นั่งเล่นกันก่อนจะเข้านอน


เช้านี้ผมตื่นก่อนเกี๊ยว ทำอาหารเช้าไว้ให้ก่อนจะออกมาทำงาน ผมนั่งแท็กซี่มาครับ เพราะรถเมล์ต้องขึ้นหลายต่อ เช้าๆถ้าออกก่อนเวลาสักหน่อยสายผมรถจะไม่ค่อยติด มาถึงที่ทำงานก็รีบตอกบัตร เดินลงมาซื้อกาแฟสดกิน ก่อนจะขึ้นไปโต๊ะทำงาน


"คุณอิฐ" ไอ้แน่เดินมาหาผมที่โต๊ะแต่เช้า


"ว่าไง กินไรยังมึงอ่ะ" ผมถาม ยื่นแซนวิชบนโต๊ะให้มัน


"ไม่เอาแล้วครับ คุณอิฐทราบเรื่องหรือยัง" ไอ้แน่ทำเสียงร้อนรน เหมือนเรื่องคอขาดบาดตาย


"เรื่องอะไรวะ"


"ก็เรื่องที่พวกเราจะต้องไปฝึกงานที่ไซต์นอกกรุงเทพสิครับ" ผมขมวดคิ้วทันทีที่ไอ้แน่พูดจบ ไหนตอนแรกพวกเราได้ไซต์ในกทมไงวะ


"แล้วทราบไหมครับ ว่าความคิดใคร" ผมยิ่งหน้าเครียดเข้าไปอีก หวังว่าจะไม่ใช่อย่างที่คิด


"คุณพลครับ เขาให้เปลี่ยนผมกับคุณอิฐไปไซต์งานต่างจังหวัด ตอนนี้ยังไม่ทราบเลยว่าจะได้ไปที่ไหน ผมกังวลมากเลยครับ พ่อผมท่านคงไม่อนุญาต" ผมเจ็บใจ เจ็บใจจริงๆ มึงจะเอาไงกับกูวะ ทำไมไม่เล่นกันซึ่งๆหน้า


"เดี๋ยวครับ! คุณอิฐจะไปไหนครับ" ผมผุดลุกขึ้นแล้วดุ่มๆออกมาจนไอ้แน่ตามไม่ทัน


"พี่อ้นครับ คุณพลอยู่ชั้นไหนครับ" ผมถามด้วยความร้อนใจ พี่อ้นตอบมาแบบมึนๆ แกคงไม่เข้าใจว่าผมอยากรู้ไปทำไม


ผมรีบวิ่งขึ้นบันได้มาอีกห้าชั้น ตอนนี้ลิฟท์ก็ไม่ทันใจผมแล้ว วันนี้จะต้องคุยให้รู้เรื่อง เข้ามาในออฟฟิศนี้ ด่านแรกที่ผมเจอก็คือ เลขา


"มาหาใครคะ" เธอพูดน้ำเสียงดี แต่ผมสีหน้าไม่ไหวแล้ว


"คุณพลมาหรือยังครับ" ผมถาม


"มาแล้วค่ะ ติดต่อเรื่องใด นัดไว้หรือเปล่าคะ น้อง น้องคะ" พอผมได้ยินคำว่าอยู่ ผมก็รีบผลักประตูเข้ามาในห้องเลย เลขาสาวรีบตามมาห้ามผม คนในห้องที่นั่งอยู่เงยหน้าขึ้นมามองแล้วส่งยิ้มมุมปากมาให้


"ดิฉันห้ามแล้วค่ะ แต่คุณคนนี้เขาเข้ามาเลย ไม่ฟัง" เลขาคนงามพูดแก้ตัวทันที แต่คนที่ฟังอยู่เหมือนจะเข้าใจ


"ผมมีเรื่องต้องคุยกับคุณ" ผมบอกเสียงเย็นเชียบ อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะกลั่นแกล้งผมจริงหรือเปล่า


"แต่ .." เลขาพยายามจะห้าม


"ไม่เป็นไร เธอออกไปก่อน ฉันจะคุยกับเขาเอง" คนที่นั่งบนโซฟาพูด เลขาเลยขอตัวออกไป ตอนนี้เหลือแค่ผมกับเขาเท่านั้นในห้องนี้ ผมเดินเข้าไปใกล้ๆหวังเผชิญหน้า


"มีอะไรล่ะถึงได้มาหาฉันแต่เช้า" คนชื่อพลพูด ควงปากกาไปเรื่อยๆ


"ผมทราบมาว่าคุณเป็นคนเปลี่ยนให้ผมกับเพื่อนไปอยู่ไซต์งานนอกกรุงเทพฯ จริงหรือเปล่าครับ" ผมถามแบบมีมารยาทสุดๆแล้ว ในขณะที่ในใจเดือดเสียยิ่งกว่าเดือด


"นายมีเหตุผลที่ต้องอยู่แต่ในกรุงเทพฯหรอ" เขาไม่ตอบคำถาม แต่ดันย้อนกลับผม


"ผมถามคุณ ช่วยตอบคำถามผมด้วย" ผมกำลังจะเหลืออด ที่ผมเป็นแบบนี้เพราะผมทราบว่าเรื่องนี้เขาต้องใช้แยกผมให้ห่างจากเกี๊ยวแน่ๆ


"ถ้าจะให้ตอบก็คือ 'ใช่' แต่เอาที่จริง เพราะบริษัทจะเปลี่ยนนโยบายการฝึกงานนน่ะนะ" เขาพูดได้ทุเรศที่สุด


"ทั้งๆที่ผมบอกไว้ก่อนแล้วว่าสะดวกแค่ในกรุงเทพฯ" ผมบอก ตอนที่เข้ามาตอนแรกผมตกลงกับบริษัทไว้ว่าสะดวกแค่ในกรุงเทพฯเท่านั้น


"งานมันก็ต้องมีเปลี่ยนแปลงบ้าง นายเองก็น่าจะเข้าใจ หรือว่านายไม่มีสปิริตพอ แค่อยากจะอยู่กับแฟน เลยไม่สนใจเรื่องอื่นทั่งนั้น แบบนี้จะอยู่ที่นี่ยากนา" ผมกำหมัดแน่นเมื่อเขาพูดจาหมาๆแบบนี้ อยากจะกระโดดเข้าไปชกมันหลายๆที แต่มันคงไม่ดีต่อการฝึกงานเป็นแน่


"คุณใช้อำนาจบีบให้ผมออกห่างเกี๊ยวใช่ไหม" ผมวางมือทั้งสองข้างลงบนโต๊ะทำงาน เขาเองก็ยืนขึ้นเต็มความสูงเหมือนกัน


"ฉันไม่ทำแบบนั้นหรอก กะอิแต่เด็กคนเดียว ถ้าฉันอยากได้ นายก็ไม่อยู่ในสายตา" ผมกระชากคอเสื้อเขาเข้ามาใกล้ อีกมือง้างขึ้นเต็มกำลัง อีกนิดก็จะปล่อยหมัดใส่เขาแล้ว ถ้าไม่มีคนเปิดประตูมาขวางเสียก่อน


"อิฐเดี๋ยว ปล่อยมือก่อน คุณพลผมขอโทษแทนลูกน้องด้วยนะครับ เด็กผมเสียมารยาท ผมขอโทษแทนนะครับ" พี่อ้นดึงมือผมออก แล้วรีบไหว้ขอโทษคนชื่อพลหลายครั้ง


"ไม่เป็นไรหรอก กะอิแค่เด็กเมื่อวานซืน เอาตัวออกไปสงบสติซะ อย่ามาใช้กำลังในบริษัทผม" ผมจ้องตาเขาอย่างเกลียดชัง ไม่มีการขอโทษ หรือยกมือไหว้ใดๆทั้งสิ้น ผมรีบผลักประตูออกมาด้านนอก คนในออฟฟิศต่างมุงดูกันอย่างตื่นเต้น ผมไม่ได้รอพี่อ้น เพียงแต่รีบลงไปด้านล่าง ไปหาที่สงบสติคนเดียว


"อ่ะ ดื่มซะ" กำลังนั่งกุมขมับอยู่ที่นั่งพักสูบบุหรี่ ไม่นานก็มีกระป๋องสีน้ำเงินยื่นมาให้


"ขอบคุณพี่" ผมบอก พี่อ้นนั่งลงข้างๆ ตอนนี้คนอื่นๆกำลังทำงาน แถวนี้เลยมีแค่พวกผม


"โกรธอะไรคุณพลนัก เราไม่อยากไปทำงานต่างจังหวัดขนาดนั้นเลย" พี่อ้นถาม เสียงติดตลก


"มันมีเรื่องเกินกว่านั้นอีกพี่ ผมเองก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง" ผมเปิดกระป๋องโค้กขึ้นซด ตอนนี้เริ่มผ่อนคลายขึ้นมาบ้างแล้ว


"อย่าบอกนะว่ารู้จักกับเขามาก่อน" พี่อ้นถามตาตื่น ผมเองก็พยักหน้ารับ


"เรื่องอะไรเล่าได้ไหม" ผมมองหน้าพี่อ้น


"คุณพลแกเป็นเพื่อนกับพ่อแฟนผม และเขาก็มาชอบแฟนผม พอเขารู้ว่าผมฝึกงานที่นี่ เขาก็เลยจะให้ผมไปฝึกต่างจังหวัด เพื่อที่ผมจะได้ห่างจากเกี๊ยว" ผมเล่า


"เชี่ยละ นิสัยเสียว่ะเห้ย" พี่อ้นตบเข่าฉาด เขาเรียกเหี้ยเลยล่ะพี่


"พี่อยากช่วยแกว่ะ" พี่อ้นลูบหลังผมปลอบใจ ผมทำได้แค่ยิ้มรับ พี่แกจะช่วยผมได้หรือเปล่าผมยังไม่รู้เลย


"เอางี้ละกัน พี่เองมีไซต์ที่ต้องไปคุมพร้อมแก เดี๋ยวพี่เอาแกไปด้วยเลยดีไหม จะได้อยู่ใกล้กัน" ผมพยักหน้า ยังไงก็ได้ตอนนี้ ไอ้แน่มันอาจจะใช้อำนาจพ่อมันได้ แต่ผมนี่สิ ไม่มีใครคอยช่วยเลย


...


"อื้ออออ .. พี่อิฐ" กลับมาถึงห้อง เจอหน้าเกี๊ยวปุ๊ปผมก็ไม่รอให้น้องได้ทักทาย ผมกระชากตัวน้องเข้ามาบดปากให้หายคิดถึง ทำไมแค่เราสองคนจะรักกันมันถึงต้องมีอุปสรรคมากมายขนาดนี้


"เป็นอะไรครับ" พอผละออกผมก็กอดน้องไว้แน่น ดวงตาผมสั่นไหว และน้องน่าจะรับรู้แล้วว่าผมไม่ปกติ


"พี่ต้องไปทำงานต่างจังหวัด" ผมพูด ผละออกมาจ้องหน้าเกี๊ยวเอาไว้


"อ้าว ไหนบอกว่าทำแค่ในกรุงเทพฯไง" น้องทำหน้าเศร้าทันที ผมเลยก้มลงไปจูบริมฝีปากน้องเพื่อปลอบ


"เขาเปลี่ยนงานนิดหน่อยน่ะ แต่พี่สัญญานะ ว่าพี่จะกลับมาหาเราทุกครั้งที่หยุด" ผมบอก เกี๊ยวน้ำตาไหลลงมา และผมก็ทนเห็นน้องร้องไห้ไม่ได้ นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่คบกัน ที่เราต้องห่างกันขนาดนี้


"แล้วพี่อิฐต้องไปทำที่ไหนครับ" เกี๊ยวถามยืนจับมือผมแน่นทั้งสองข้าง น้องคงเหงาแย่ ถ้าไม่มีผมข้างกาย และผมคงเหงาสุดๆ ถ้าไม่มีตัวเล็กคอยให้กำลังใจข้างๆ


"พี่ก็ยังไม่รู้เลย ต้องรอพี่เขาสรุปอีกทีน่ะ" ผมตอบ ลูบแก้มน้อง แล้วหอมลงไปทั้งสองข้าง รักมาก มากจนไม่อยากห่าง


"ไม่เป็นไรนะพี่อิฐ สองเดือนกว่าเอง เกี๊ยวอยู่ได้" น้องยิ้มให้ผม ผมรู้เกี๊ยวกำลังจะทำให้ผมสบายใจ และผมเองที่รู้สึกผิดกับเขา


"ครับ พี่รักเรานะ" ผมบอก กอดน้องไว้แน่น แค่ฝึกงานไกล คงไม่ทำให้เราเลิกรักกันได้หรอก จริงไหม


"เกี๊ยวรักพี่อิฐ" น้องเขย่งจุ๊บปากผม หลังจากนั้นเราก็ยืนจูบกันอยู่นานสองนาน กว่าจะผละออก ต่างคนต่างรู้ว่าอาจจะเหงาบ้าง แต่มันก็ไม่ทำให้ความผูกพันธ์ที่เคยมีจางหาย แม้จะไกลขนาดไหน ผมก็จะคิดถึงเขาทุกวัน



TBC.

มาแล้วค่ะ มาไม่ยาวอีกแล้ว ตีคนเขียนเลย 55
ขอบคุณทุกคอมเม้นค่ะ รักมากนะะ

[iceman555]

อีพลแผลงฤทธิ์แระ. เกลียดมันๆๆ. อย่ายอมแพ้นะอิฐ

[patchamai28]

งืออ สั้นจัง 
พลนิสัยแย่อ่ะ ไม่สมกับเป็นผู้ใหญ่เลย

รักคนเขียนเหมือนกันคะ รอตอนต่อไปน้า สู้ๆ

[❣☾月亮☽❣]

   ถุย. ทำปากเก่ง. ถ้าแย่งได้จะต้องเล่นสกปรกแบบนี้เหรอ
บอกเลยว่าอย่ามาดูถูกความรักของหนูเกี๊ยวนะ. เขามั่นคงของเขามานานแล้วย่ะ
ความห่างมันทำไอะไรพี่อิฐไม่ได้หรอก จะยิ่งห่างยิ่งหื่นมากกว่าล่ะมั้ง

[Yarkrak]

บอกเกี้ยวไปเลยว่าเพราะอิพลมันต้องการจะจีบน้องเกี้ยวให้ระวังด้วย

[donutnoi]

อ้าว ไอ้พล  เริ่มเผยนิสัยแล้วสินะ  แต่อิฐควรบอกน้องเรื่องไอ้พลบ้างนะ น้องจะได้ระวังตัวบ้าง

พี่อิฐสู้ๆ 

[BeeRY]

ทำแบบนี้ไม่ร่ารักเลยนะคุณพล แยกแยะหน่อยไหมคะ เรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว
แต่ความเป็นจริง มันก็คงอย่างนี้แหละ เด็กตัวน้อยๆไม่มีสิทธิ์มีเสียงอะไรหรอกค่ะ
เป็นกำลังใจให้พี่อิฐกับน้องเกี๊ยว เอาให้อิคุณพลมันรู้ไปเลยว่าห่างแต่ตัวเท่านั้นแหละ แกอย่าหวังจะว่าเสียบง่ายๆ

[kawisara]

อ๊าวววว....อิพล

นึกว่าชั่วนิดเดียว

นี่แกชั่วเยอะเลยเนาะ

เดี๋ยวให้ คุณมิลล์หาผัวให้ซะนี่ เลวแรดนั๊ก

[leefever]

งื้ออ. ไม่น้าาา

[mukmaoY]

นิสัยเสีย  สมควรที่แก่แล้วยังไม่มีใครเอา   

[nicksrisat]

อดทนเอานะ ทั้งคู่เลย

[seaz]

โห...นิสัยอ่ะ (ไม่อยากใช้คำหยาบคาย)
หวังว่าระหว่างที่พี่อิฐไปฝึกงานต่างจังหวัด (มัน)คงไม่มาหาเรื่องรับส่งน้องเกี๊ยวหรอกนะ
รมณ์เสีย!!!

[Min*Jee]

ไอ้เราก็นึกว่าอิคุณพลนี่จะมีน้ำใจนักกีฬา!!!
เลวที่สุด!! มันต้องทำให้ทั้งคู่ผิดใจกันแน่ๆ
ไม่น๊าาาาาาาา!!!!
รอตอนต่อไป ทั้งคู่ต้องเข้มแข็งนะ

[black sakura]

แรกๆเห็นนางเงียบๆแต่ที่แท้
นางรอซุ่มโจมตีอยู่ห่างๆนี่เอง

[titansyui]

 

[fay 13]

 

[Freja]

สาธุ ขอให้บริษัทมันเซจนต้องมีคนอื่นมาเทคโอเวอร์เหอะ
นิสัยแบบนี้นี่ อิพล อิเลว
พี่ก็น่าจะเตือนน้องหน่อยว่าอิพลมันกำลังพยายามทำอะไร
คนดีๆในบริษัทมันขอให้ย้ายไปที่อื่นให้หมดเถอะ

[mooping-7]

อิพลคิดว่ารวยจะทำอะไรก็ได้หรอ เลวจริงๆ

[mild-dy]

โห ชั่วมากกกกกก 

[QXanth139]

อิพล

[fonqfeliqz]

พลดีออก!

[กวังกีเมย์บี]

เลววววววว !!!!!!!

[B52]

เอาล่ะมันเริ่มมาแล้วงานยุ่งๆ

[pui]

พล.....เลวมาก

[=นีรนาคา=]

ไอ้พล!!!

[gookgik]

ใครที่ไม่มีสปิริตกันแน่  อิตาพลเอาเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวมาปนกันแบบนี้  พี่อิฐก็แย่อะดิ

เพราะไม่รู้ว่าจะโดนแกล้งอีกหรือเปล่า  แล้วต้องห่างจากเกี๊ยวตั้ง 2 เดือนแนะ 

ส่วนแน่  ทั้งพ่อและมิลล์คงไม่ยอมให้ไปทำงานต่างจังหวัดแน่

[Kalamall]

  ไอ้ไปไกลห่างกันนะไม้เท่าไหร่หรอก กลัวแต่อีพี่พลมันจะเล่นไม่ซื่อเข้าหาเกี๊ยวโดยใช้ป๋าอ่ะดิ

อย่ามาม่าน้าเค้าแพ้ผงชูรส 

[poppycake]

ลำพังถ้าแค่เกี๊ยวกะอิฐห่างกัน 2 เดือนนี่ไม่กังวลนะ
กลัวก้อแต่อิลุงพลมันจะย่องมาแย่งเกี๊ยวไปอ่ะซี้!!!!
เกี๊ยวยิ่งซื่อๆอยู่ =_= ทำไงดีๆๆ
อิลุงพล!! ฮึ่มมมมมม -_-^^^^^

[hinago]

คุณพล ดีออก!!! เกลียดจังงง ใจไม่ดีเลยค่ะ ตอนพี่อิฐไปทำงานต่างจังหวัด

[hormonesyj]

อิเชี่ยพลลลลล สาระเลวสุดๆ นึกว่าจะไม่มีอะไรแล้วนะ มาม่าเต็มชามเลย