หัวข้อ: (แจ้งข่าว) รักต้องยุ่ง ❤️ | Re-print 23 กุมภาพันธ์ - 10 เมษายน 59 .. P.34 ★彡

[pui]

 

[kawisara]

อุบัติเหตุ นี้จะทำให้พี่อิฐ ฝึกงานไม่ผ่านมีปัญหาเรื่องยื่นขอเรียนจบใหม

เป็นห่วงพี่อิฐจังเลย

หวังว่าคงไม่เกี่ยวกับ คุณพลนะ

เพราะเรื่องนี้มันเกี่ยวกับชีวิตคนเลยนะถ้า ตึกพัง

[seraty]

เราเองก็เคยเป็นเด็กฝึกงานสายวิศวะโยธา จากประสบการณ์ตรงเลยนะแบบว่าเรื่องที่ให้อิฐเป็นคนคุมงานแก้แบบอันนี้มันต้องผ่านการตรวจเเก้จากหัวหน้าพี่เลี้ยงอิฐซะก่อน หากเกิดข้อผิดพลาดหัวหน้าอิฐจะโดนก่อนนั่นคือพี่อ้น จะมาใฟ้อิฐรับผิดชอบก็ไม่ใช่ บริษัทอิพลต้องรับผิดไปทั้งหมด(อันนี้เรื่องจริงจากประสบการณ์ตรงตอนฝึกงานเเล้วบาดเจ็บ) เราไปในฐานะเด็กฝึกงานเพิ่แเรียนรู้งานจริงแลเวอิฐก็เพิ่งเริ่มงานได้อาทิตย์เดียวไม่สามารถตัดสินใจแก้แบบได้ ต้องทำตามแบบแปลนที่ได้รับมาจากผู้เขียนเเบบ แล้วอิฐก็ยังไม่มีสิทธิ์เขียนเเบเองโดยไม่มีลายเซ็นวิศวกรก่อสร้างที่ได้รับใบอนุญาต(กว.) เอาง่ายๆถ้าจะให้อิฐผิด ทันไม่สมเหตุที่อ้างมา

[Akikojae]

เราเองก็เคยเป็นเด็กฝึกงานสายวิศวะโยธา จากประสบการณ์ตรงเลยนะแบบว่าเรื่องที่ให้อิฐเป็นคนคุมงานแก้แบบอันนี้มันต้องผ่านการตรวจเเก้จากหัวหน้าพี่เลี้ยงอิฐซะก่อน หากเกิดข้อผิดพลาดหัวหน้าอิฐจะโดนก่อนนั่นคือพี่อ้น จะมาใฟ้อิฐรับผิดชอบก็ไม่ใช่ บริษัทอิพลต้องรับผิดไปทั้งหมด(อันนี้เรื่องจริงจากประสบการณ์ตรงตอนฝึกงานเเล้วบาดเจ็บ) เราไปในฐานะเด็กฝึกงานเพิ่แเรียนรู้งานจริงแลเวอิฐก็เพิ่งเริ่มงานได้อาทิตย์เดียวไม่สามารถตัดสินใจแก้แบบได้ ต้องทำตามแบบแปลนที่ได้รับมาจากผู้เขียนเเบบ แล้วอิฐก็ยังไม่มีสิทธิ์เขียนเเบเองโดยไม่มีลายเซ็นวิศวกรก่อสร้างที่ได้รับใบอนุญาต(กว.) เอาง่ายๆถ้าจะให้อิฐผิด ทันไม่สมเหตุที่อ้างมา

ขอบคุณมากๆค่ะ กระจ่างเลยทีเดียว
แต่ว่าเรื่องนี้ต้องตามตอนต่อไปค่ะ
ใครถูกใครผิด รอติดตามน้าาาา

[thenumberten]

แผนพลป้ะเนี่ยยยย 

[donutnoi]

มันต้องเป็นแผนแน่เลย  พี่อิฐสู้ๆ อย่าเป็นอะไรมาก

รอพี่อิฐกับน้องเกี๊ยว   

[gayraygirl]

หวังว่าเรื่องจะไม่ร้ายแรงมากไปกว่าที่เป็นอยู่

[NONSENSE]

ตอนหน้ามาเร็วๆนะคะ
สงสารอิฐจัง

 

[hormonesyj]

พี่อิฐจะเป็นอะไรมากมั้ยยยย ฮือออ อย่าให้พี่อิฐเป็นอะไรเลยนะคะ สงสารน้องเกี๊ยวที่รักกก รีบมาต่อนะคะ 

[lemonpreaw]

ทำไมรู้สึกว่าอิพลเป็นคนเลือกแปลนมากกว่าจะเป็นคุณถุง คือตั้งใจวางแปลนแบบนี้เพื่อเล่นงานอิฐอะ

[AMMY★]

สงสารพี่อิฐมากอ่ะ รับเคราะห์แทนเลย
อิเชี่ยพลนี่มันน่าเอาตีนทาบหน้ามาก 

[บูมเบส]

อ่านเรื่องนี้ติดมากอ่านรวดเดียวจบแบบเต็มอิ่มมาก

[๐๐ตะวัน๐๐]

พี่อิฐอย่าเป็นอะไรมากน๊าาา

[QXanth139]

ขออย่าให้พี่อิฐอย่าเป็นอะไรมากเลย

[Rumraisin]

ตามทันแล้ว เย้ ตามอ่านอยู่หลายวันระหว่างรอน้องยี่กะมิริน
หลงน้องน้อยแถวนี้ไปอีกคน จริงๆหลงมาตั้งแต่เป็นเกี๊ยวน้อยแล้วล่ะค่ะ
ตอนหน้าป๊ากะมี้น้องจะออกโรงแล้ว เอาใจช่วยพี่อิฐน้าาาาา 
เจ็บแบบนี้น้องรีบพุ่งมาหาแน่เลย จะชนตู้มกับป๊ามั้ยเนี่ย 
รอตอนตอไปอยู่นะคะ

[cross]

มาดันรอ

[hormonesyj]

มารอด้วยค่ะ คิดถึงน้องเกี๊ยวแล้ว

[Akikojae]

กว่าจะมาถึงโรงพยาบาลแขนผมก็ชาไปหมดแล้ว หมอบอกว่าอาการผมจะหายภายในไม่ถึงอาทิตย์ ตอนนี้แขนไม่ได้หักเพียงแต่ชาไปชั่วขณะเพราะรับน้ำหนักเยอะและโดนกระแทกทำให้เลือดไปเลี้ยงไม่ทัน ผมเลยรู้สึกว่าแขนข้างซ้ายไม่มีแรงเลย ตอนนี้หมอให้พักอยู่ในห้องพิเศษก่อนรอดูอาการ อีกสองวันถึงจะกลับบ้านได้


"พี่อ้นแล้วพี่คนนั้นเป็นไงบ้าง" ผมถามถึงคนงานที่เกือบตายแล้วถ้าไม่ได้ผมช่วยไว้


"เออ  เคราะห์ดีที่เอ็งไปช่วยทัน ขาถูกทับนิดหน่อยก็ปวดๆชาๆแบบเอ็งแต่ไม่ถึงกับหักหรอกวางใจเถอะ" พี่อ้นตอบ ตอนนี้คนที่มาเยี่ยมออกไปหมดแล้ว เหลือแค่พวกผมสองคน อึดอัดชะมัด จะเปลี่ยนเสื้อเองยังทำไม่ได้เลย


"เฮ้อ ดีแล้วพี่ที่ผมไม่เป็นไรมาก ไม่งั้นเกี๊ยวต้องห่วงผมแน่ๆเลย" ผมบอก ถอนหายใจออกมาอย่างกังวล ดีที่ไม่เป็นไรมาก เสาร์อาทิตย์นี้ก็โกหกไปก่อนว่าติดงานหรืออะไรก็ได้


"แต่พี่ว่าไม่ทันว่ะ" พี่อ้นพูดแทรกขึ้นมาให้ผมต้องขมวดคิ้ว


"อะไรไม่ทันพี่" เลิกคิ้วถามคนที่นั่งทำหน้าแปลกๆอยู่ตรงโซฟา


"คือเมื่อตอนที่แกเข้าห้องตรวจน้องน่ารักเขาโทรมาแล้วพี่ก็บอกเขาไปเรียบร้อยว่าแกโดนอะไร อยู่โรงพยาบาลไหน" โอ้โห พี่อ้นพูดด้วยท่าทางสลด แต่ผมนี่สิ กังวลหนักกว่าเดิมอีก


"โหยพี่ ผมไม่อยากให้เกี๊ยวรู้อ่ะ เดี๋ยวน้องต้องบึ่งมาแน่เลย ผมเป็นห่วงน้องมากกว่าอีกตอนนี้" จริงๆนะครับ ผมกลัวน้องจะรีบมาจนเกิดอะไรขึ้น ผมกลัวน้องจะได้รับอันตราย แต่ถ้ามีไอ้มิลค์ไอ้แน่มาด้วยคงจะดีกว่านี้


"เออ พี่ขอโทษเว้ย คิดไม่ทันนี่หว่า เอาน่า อย่างน้อยแกจะได้มีกำลังใจไง" พี่อ้นลุกมาตบบ่าผมเบาๆ ผมเลยพยักหน้าให้ไป ทำไงได้ล่ะครับ ก็บอกไปแล้ว ตอนนี้ก็ได้แต่นอนรอน้องสินะ



เมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว


"สวัสดีครับ"


(สวัสดีน้องน่ารัก)


"เอ่อ พี่อิฐล่ะครับ"


(เอ่อ คือตอนนี้อิฐมันอยู่ในห้องตรวจน่ะ)


"พี่อิฐเป็นอะไรครับ ทำไมถึงต้องตรวจล่ะ เป็นอะไร"


(ใจเย็นๆนะ คืออิฐมันโดนเสาล้มใส่น่ะ ตอนนี้อยู่โรงบาลกรุงเทพระยอง)


หลังจากนั้นน้องก็รีบโทรหามิลค์ให้ช่วยขับรถมาให้ เพราะน้องไม่มีแรงจริงๆ ตอนนี้เราใกล้จะถึงโรงพยาบาลที่ว่าแล้ว ขอให้พี่อิฐไม่เป็นอะไรมากเถอะนะ แค่รู้ว่าต้องเข้าโรงพยาบาลน้องก็ใจจะขาดอยู่แล้ว ถ้าไปเจอแล้วเห็นว่าเขาต้องแขนหักหรือไม่สบายหนักน้องต้องทนไม่ได้แน่ๆ เขาเป็นเหมือนดวงใจของน้องนี่นา


"ทำหน้าจะร้องไห้ อิฐมันดวงแข็งน่า ไม่ต้องเศร้าไปหรอก" มิลค์มันหันมาพูดกับเกี๊ยว


"ก็กลัวนี่ แฟนเราทั้งคนนะ"


"เดี๋ยวจะถึงแล้ว ไปเจอมันทำหน้าดีๆล่ะรู้เปล่า" น้องพยักหน้า เช็ดคราบน้ำตาออกให้หมด จะต้องไม่ทำให้พี่อิฐกังวล ท่องไว้เกี๊ยว !


ไม่นานเราก็มาถึงโรงพยาบาลที่คุ้นเคย ถามทางไปห้องพิเศษเสร็จก็รีบพากันขึ้นไป ยังไม่ทันได้ก้าวเข้าห้อง แค่เปิดประตูที่แง้มไว้ก็ได้ยินเสียงเล็ดลอดออกมา



ก๊อก ก๊อก


"เดี๋ยวพี่ไปดูเอง" ระหว่างที่ผมกำลังนอนรอน้องอยู่ ก็มีคนมาเคาะประตู แต่เคาะแล้วไม่เข้ามา ท่าจะไม่ใช่พยาบาล พี่อ้นก็เลยต้องออกไปเปิด


"สวัสดีครับ เชิญครับ" เสียงพี่อ้นทักทายคนด้านนอก ผมเองก็ลืมตาขึ้นอย่างงงๆ


"สวัสดีครับ" ผมไหว้ผู้ชายดูภูมิฐานตรงหน้าที่มาพร้อมกับผู้ชายอีกคนที่ผมเคยรู้จัก พ่อปรุงของเกี๊ยว


"อืม ไม่ต้องไหว้หรอก เป็นไงบ้างล่ะ" คุณ เอ่อ คุณถุงทอง ที่ผมทราบชื่อเพราะท่านดังมากในสังคม ก่อนจะเจอเกี๊ยวผมก็ได้ยินชื่อเขาบ่อยๆ พอมาเจอตัวจริงผมกลับประหม่ามากไปอีก ใครจะไปรู้ล่ะว่าจะต้องมาเจอพ่อของแฟนโดยที่ไม่ทันตั้งตัวแบบนี้


"ก็ดีครับ ไม่ได้เป็นอะไรมากครับ" ผมตอบ ไม่ทันได้คิดว่าทำไมพวกท่านถึงมาเยี่ยมผมได้


"รู้ใช่ไหมว่าฉันเป็นใคร" ท่านถาม ผมรีบพยักหน้า


"แล้วรู้ไหมว่าฉันมาทำไม" ผมอดจะส่ายหน้าไม่ได้ เอาจริงๆผมไม่ทราบว่าทำไมพวกท่านถึงมาอยู่ที่นี่


"บริษัทนายกำลังก่อสร้างโรงงานให้บริษัท ตงฮว่า ซึ่งมันคือบริษัทของฉัน" ผมนอนอึ้งฟังคำตอบ นั่นสินะ ถึงว่าทำไมชื่อบริษัทถึงคุ้นๆ และเหมือนเคยได้ยินมาก่อน ทำงานมาเป็นเดือนแล้วกลับไม่รู้จักผู้ว่าจ้าง ให้ตายเถอะอิฐ


"ครับ ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น" ผมได้แต่พูดขอโทษออกไป อยากจะยกมือไหว้แต่ก็ทำไม่ได้


"มันเป็นความผิดนายหรอ ไม่เห็นมีใครบอกฉันเลยนี่" คุณถุุงทองยังคงพูดไปอยู่ ท่านดูดุและสง่ามากจริงๆ ขนาดอายุอาณามขนาดนี้ยังหล่อไม่ตกเลย


"ผมก็มีส่วนผิดที่ดูแลความเรียบร้อยไม่ดีครับ" ผมตอบ ไม่อยากโทษคนอื่น แต่ก็ผิดด้วยกันทั้งนั้น


"ถ้าฉันบอกว่าแปลนนั้นฉันเป็นคนสั่งเอง นายจะเชื่อไหม" ท่านถาม ผมไม่ได้ตอบออกไป


"ชื่ออิฐสินะ คิดว่าความผิดทั้งหมดนี้นายจะรับมันไหวไหม" เขาถามผมต่อ ตอนนี้ผมเริ่มเครียดเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าจะเจอคำถามแบบนี้


"ถ้าผมผิดผมก็ยอมรับผิดครับ แต่ถ้าจะให้รับผิดชอบทั้งหมดผมคงรับไว้ไม่ไหว ผมเป็นแค่นักศึกษาฝึกงาน คงไม่มีปัญญารับผิดชอบอาคารทั้งหลัง" ผมพูดออกไปในสิ่งที่ผมคิด ผมไม่สามารถรับผิดชอบทั้งหมดได้หรอก แม้จะมีส่วนผิดก็จริง แต่ผมทำได้แค่รอคำสั่งจากหัวหน้าบัญชามา


"นายเป็นคนบอกให้เปลี่ยนแปลนไม่ใช่หรอ ทำไมล่ะ" ท่านยังถามผมต่อ คุณปรุงเองก็นั่งรอฟังคำตอบผมเหมือนกัน


"ผมดูแล้วมันไม่ควรออกมาแบบนั้นครับ พอเราสร้างไปผิดๆ มันก็จะออกมาเหมือนวันนี้ โครงสร้างจะล่ม ไม่สามารถทำต่อได้ สุดท้ายก็ต้องวางโครงใหม่ เสียทั้งกำลัง เสียทั้งเวลา คนก็จะได้รับอุบัติเหตุด้วยครับ" ผมตอบ


"เป็นแค่นักศึกษาฝึกงาน คิดว่าจะสามารถแก้ไขอะไรได้งั้นหรอ" ท่านยังถามผมไม่เลิก ท่านเดินไปแกะกระเช้าแบรนด์แล้วยื่นให้ผม


"ขอบคุณครับ ผมเองไม่คิดว่าจะทำได้หรอกครับ ไม่อย่างนั้นมันคงไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้" ผมตอบออกไป ถ้าผมเปลี่ยนได้ เหตุการณ์วันนี้คงไม่เกิดขึ้น คงไม่มีความเสียหายมากมายตามมา


"เป็นคนนิสัยแบบนี้ตลอดเลยใช่ไหม" คุณถุงเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ ผมเองเลยทำตัวไม่ถูก


"เอาล่ะ พอใจละ เดี๋ยวไม่นานลูกฉันคงจะมาถึง ตอนนี้ก็ให้นายพักไปก่อนละกัน เอาไว้เราค่อยเจอกันใหม่ อ่อ หายไวๆล่ะ" คุณถุงพูดแล้วเดินออกไป


"หายไวๆล่ะ อย่าระห่ำแบบนี้อีก" คุณปรุงพูดอีกทีก่อนทั้งสองคนจะเดินออกไปจากห้อง


"เอ่อ นั่นพ่อน้องน่ารักหรอวะ โคตรเท่อ่ะ" พี่อ้นรีบเข้ามาถามผม นั่นสินะ โคตรเท่จริงด้วย


"อืม พ่อกับพ่อ พี่พอจะเข้าใจนะ" ผมถาม อดโล่งใจไม่ได้ที่ท่านสองคนเป็นห่วงผม ไม่อย่างนั้นตอนนี้ผมคงจะทรุดหนักลงไปอีกเป็นสิบเท่าแน่ๆ





"เอาไว้เราค่อยเจอกันใหม่ อ่อ หายไวๆล่ะ" เสียงป๊าดังขึ้นแล้วเดินออกมา น้องรีบปิดประตูแล้วยืนกอดอกอยู่หน้าห้อง นี่อย่าบอกนะว่าเรื่องทั้งหมดเป็นแผนการของป๊า


"อ้าว ตัวดี มาถึงแล้วหรอครับ" พอป๊าเปิดประตูออกมาก็เจอน้องยืนจ้องตาเขม็งอยู่ ไม่ต้องมาพูดเลย น้องงอนแล้ว


"ป๊าเป็นคนเริ่มเรื่องทุกอย่างใช่ไหม" น้องถามเสียงโกรธ โกรธจริงนะเนี่ย


"เรื่องอะไรหืม เจอหน้าป๊าไม่ดีใจหรือไง" ป๊ายื่นมือหนามาลูบหัว แม้จะอบอุ่นมากขนาดไหน แต่ตอนนี้น้องไม่มีอารมณ์ร่วมด้วยหรอกนะ


"ฮื่ออ ตอบมาเลยนะ ป๊าเป็นคนทำให้พี่อิฐต้องมาเจ็บแบบนี้ใช่ไหม" งอนๆๆๆ ป๊าทำไมใจร้ายแบบนี้ล่ะ พี่อิฐไปทำอะไรให้


"ลูกชายป๊านี่ห่วงแฟนมากกว่าพ่ออีกนะเนี่ย ป๊าชักงอนบ้างแล้วแหละ" ป๊าอ่ะ ไม่ต้องมาทำหน้างี้เลยนะ น้องไม่ดีด้วยหรอก


"อะไรกันพ่อลูกคู่นี้" มี้เดินออกมาแล้ว


"มี้อ่ะ ตีป๊าเลยนะ น้องรู้หมดแล้วว่านี่เป็นแผนการของป๊า" น้องกอดเอวมี้ ให้มี้จัดการเลยคอยดู ชอบแกล้งลูกดีนัก


"ได้เลย คืนนี้ให้ป๊านอนนอกห้องดีไหม" มี้น่ารักเหมือนเคย ป๊าทำหน้าเหวอเลยอ่ะ ฮ่าๆ


"อ้าว ไหงงั้นล่ะ ป๊าทำอะไรผิดครับ หืม" ป๊าไม่ต้องมาอ้อนหน้าหล่อเลย ให้มี้จัดการแน่


"เรามาก็ดีแล้ว เข้าไปหาพี่เราได้แล้วไป ไว้คุยกันที่บ้าน" มี้พูดหอมแก้มน้อง น้องเลยหอมแก้มมี้กลับ แต่ไม่หอมปะป๊าหรอก ปะป๊าทำให้พี่อิฐของน้องต้องเจ็บตัวอ่ะ


"งั้นเกี๊ยวไปก่อนนะครับ รักมี้นะ แบร่ ไม่รักป๊าแล้ว" น้องแลบลิ้นใส่ก่อนจะเปิดประตูเข้ามาในห้อง พี่แน่มิลค์ไหวทั้งสองก่อนจะตามเข้ามา


"พี่อิฐฐฐฐ" เห็นคนตรงหน้านอนอยู่บนเตียงก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา น่าสงสารจัง พี่อิฐของเกี๊ยว


"ครับ มาแล้วหรอ" พี่อิฐจูบหน้าผากเกี๊ยว หน้าตาเขาดูอิดโรยมากเลย


"อื้อ ให้มิลค์กับพี่แน่มาเป็นเพื่อน" เกี๊ยวโบ้ยไปด้านหลัง


"ว่าไง" เสียงมิลค์ทักคนบนเตียง


"คุณอิฐเป็นไงบ้างครับ" เสียงพี่แน่ตามมา


"เออ ไม่ตายหรอก แผลแค่นี้เอง" พี่อิฐตอบ ยังจะหัวเราะได้อีกนะ


"งั้นพี่กลับก่อนนะ ไว้พรุ่งนี้มาใหม่" พี่อ้นที่นั่งอยู่ลุกขึ้นก่อนจะขอตัวกลับ


"ครับพี่ ขอบคุณมาก" พี่อิฐขอบคุณพี่อ้น


"ขอบคุณนะครับที่ช่วยดูแลพี่อิฐ สวัสดีครับ /สวัสดีครับ/สวัสดีครับ" พวกเราไหว้พี่อ้นก่อนพี่แกจะลงไปด้านล่าง


"หิวว่ะ เดี๋ยวมานะ จะลงไปซื้อของกินมาให้ ไปแน่" มิลค์กับพี่แน่ออกไปแล้ว ตอนนี้เหลือแค่น้องกับคนป่วยบนเตียง


"เจ็บมากไหม" น้องถาม


"ไม่หรอก มันชาๆ" พี่อิฐตอบ


"น้องเป็นห่วงพี่อิฐมากเลยนะ มันจะหายแน่ใช่ไหมครับ หมอบอกว่าไง"


"หายครับ รออีกสองวันดูอาการก็พักได้แล้ว" พี่อิฐตอบ ดึงมือเกี๊ยวไปจับ


"พี่อิฐทานข้าวหรือยัง" ตอนนี้สองทุ่มได้แล้วมั้ง


"เมื่อเย็นทานไปรอบ แต่ถ้าได้กินอีกก็ดีนะ" นึกขึ้นได้ว่าไม่ได้ซื้ออะไรมาเยี่ยมเลยอ่ะ คือรีบมากันมากจนลืมทุกสิ่งอย่างจริงๆ


"งั้นเดี๋ยวน้องให้มิลค์ซื้อข้าวขึ้นมาให้นะ" น้องบอก รีบโทรไปสั่งข้าวกับนมแล้วก็ของบำรุงมาให้


Rrrrrrrrrrrrrr


"เดี๋ยวน้องเปิดลำโพงให้นะ" มีเบอร์ไม่ได้เมมโทรหาพี่อิฐ น้องเลยรีบรับแล้วเปิดลำโพง


(สวัสดี) เสียงคุ้นๆนะ


"ใคร"  พี่อิฐคุยหน้าดูซีเรียส


(แค่นี้จำไม่ได้หรอ) เสียงกลั้วหัวเราะดังขึ้น


"นาย .. พล" พี่อิฐพูดออกมา อืมใช่ เสียงพี่พล


(เก่งนี่ ได้ข่าวว่าเจ็บตัวสินะ)


"ถ้าจะมาเยาะเย้ยก็ไม่ต้อง"


(เปล่าเลย จะมาแสดงความเสียใจต่างหาก ได้ยินว่าแขนใช้การไม่ได้)


"จะพูดอะไรอีก ถ้าไม่มีจะวาง" พี่อิฐเริ่มโมโหแล้วอ่ะ


(ใจเย็นสิ โธ่ ฉันแค่จะบอกนายว่าให้พักได้จนกว่าจะหาย ก็เท่านั้น)


"ต้องการอะไร"


(ไม่ได้ต้องการอะไร ที่จะบอกมีแค่นี้)


"ขอบใจละกัน" พี่อิฐส่งสัญญาณให้เกี๊ยวตัดสาย ก่อนจะหลับตาลงช้าๆ


"ดูเหมือนเขาจะไม่ได้มาร้ายนะพี่อิฐ" น้องบอก เท่าที่ฟังแม้จะพูดไม่เข้าหูบ้างแต่ก็ไม่ได้มีเจตนาร้าย


"หวังว่าจะเป็นแบบนั้นน่ะนะ" พี่อิฐพูด เขาดูเหนื่อยมามากแล้วกับเรื่องพวกนี้


"ข้าวมาแล้ว ซื้อขนมมาให้เกี๊ยวด้วยนะ" พี่แน่เดินเข้ามาพร้อมถุงขนม ส่วนคนข้างหลังหิ้วถุงข้าวน้ำพะรุงพะรัง


"พี่อิฐเดี๋ยวทานข้าวก่อนนะครับ" น้องแกะข้าวให้พี่อิฐ วานให้มิลค์ช่วยปรับเบาะขึ้นให้ เราทานกันเสร็จตอนสามทุ่ม วันนี้น้องจะนอนเฝ้าพี่อิฐอยู่ที่โรงพยาบาล ส่วนมิลค์กับพี่แน่จะไปเปิดห้องที่รีสอร์ทใกล้ๆนี่ น้องทิ้งพี่อิฐไม่ได้หรอกครับ แค่นี้ก็เป็นห่วงจะแย่แล้ว โทรไปบอกมี้ มี้เองก็เข้าใจและจะบอกป๊าให้ เลยไม่ต้องเป็นห่วงอะไรทั้งนั้น นอนเฝ้าได้อย่างสบายใจ




ผ่านมาสองวันแล้ว ตอนนี้แขนผมเริ่มไม่ค่อยชา เริ่มมีความรู้สึกและมันดันกลายเป็นความเจ็บแบบที่ผมนอนโอดครวญทั้งคืน ผมสงสารเกี๊ยวเลยให้พยาบาลเข้ามาฉีดยาแก้ปวดให้ถึงได้นอนหลับ ไม่งั้นน้องก็ไม่ได้นอนด้วย สองวันที่อยู่โรงพยาบาลเกี๊ยวทำให้ผมหมดทุกอย่าง น้องน่ารักและดีกับผมมากจริงๆ วันนี้หมอให้ผมกลับไปพักที่บ้านได้แล้ว ผมโทรบอกพ่อกับแม่ว่าไม่ต้องเป็นห่วงแล้วฝากฝังให้น้องดูแลท่านให้ดี ตอนนี้เรากำลังจะออกจากโรงพยาบาล เกี๊ยวพูดเป็นนัยๆว่าจะพาผมไปที่แห่งหนึ่ง ให้ผมเตรียมตัวให้ดี


"พร้อมไหมครับ" น้องถาม ตอนนี้เรากำลังจะเลี้ยวเข้าบ้านหลังใหญ่ ดูเหมือนผมเริ่มไม่ค่อยแน่ใจแล้วล่ะ


"ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมมั้ง มาขนาดนี้แล้ว" ผมตอบ มองเข้าไปด้านใน ต้นไม้ร่มรื่นและดูอบอุ่นนั้นทำให้บ้านดูน่าอยู่ขึ้นเยอะเลย


"สวัสดีครับพี่แจ่ม ป๊าอยู่ในบ้านแล้วใช่ป่ะ" เกี๊ยวถามพี่ที่มาเปิดประตูให้


"ครับ อยู่กันทั้งสองคนเลยครับ" เกี๊ยวพยักหน้ารับแล้วออกรถมุ่งหน้าเข้ามาจอดในบ้าน


"ท่านอยากเจอพี่จริงๆหรอ" ผมถาม แม้จะยังไม่พร้อม แต่มาถึงขั้นนี้ ผมจะได้บอกท่านสักที ว่าผมอยากดูแลเกี๊ยว ผมจะมาขอน้องจากท่าน ผมหวังสูงไปหรือเปล่า


"จริงสิ ป๊าเกี๊ยวชอบเต๊ะท่าดุ พี่อิฐไม่ต้องกลัวหรอก" น้องพูดขำๆ แต่ผมไม่ขำด้วยนะ หน้าคุณถุงโหดจะตาย น่าจะหวงลูกยิ่งกว่าจงอางหวงไข่


"ค่อยๆนะครับ" เกี๊ยวเข้ามาช่วยพยุงผม ผมเดินลงมาจากรถ ก่อนจะตามเกี๊ยวเข้าบ้าน ทำไมผมต้องมาเจอพ่อแฟนในสภาพนี้ด้วยก็ไม่รู้ ท่านจะคิดว่าผมดูแลลูกชายท่านไม่ได้ก็เพราะแขนพังๆของผมนี่แหละ


"มี้สวัสดีครับ" เกี๊ยวรีบวิ่งเข้าไปกอดคนเป็นพ่ออีกคน ดูคุณปรุงกับเกี๊ยวจะรักกันมากๆเลยทีเดียว


"สวัสดีครับ" ผมโค้งไหว้ก่อนจะเดินเข้ามา


"นั่งเลยนะอิฐ เดี๋ยวทานข้าวเที่ยงกัน" ผมพยักหน้ารับ ยังไม่เห็นคนเป็นพ่อเลย ยังวางใจไม่ได้


"ป๊าไปไหนล่ะครับ" เกี๊ยวถามคนเป็นพ่อ


"ป๊าเรากำลังคุยโทรศัพท์อยู่ในห้องทำงาน เรื่องอาคารที่พังนั่นแหละ" พ่อเกี๊ยวพูดพยักเพยิดไปในห้องข้างๆ


"เสียหายเยอะไหมครับ" น้องถาม


"ไม่มากเท่าไหร่หรอก พ่อเราเขาตกลงได้อยู่แล้ว" คุณปรุงพูดทีเล่นทีจริง หลังจากนั้นพ่อลูกก็คุยเม้ากันจนได้เวลาทานข้าวคุณถุงถึงจะออกมา ตอนแรกดูเหมือนคุณถุงอยากจะพูดกับผม แต่โดนพ่อปรุงของเกี๊ยวห้ามไว้ บอกว่าเอาไว้ทานข้าวเสร็จค่อยคุย ตอนนี้ผมเลยได้เข้ามาคุยกับป๊าเกี๊ยวในห้องสมใจ


"รู้หรือเปล่าว่าเกี๊ยวเป็นลูกชายคนเดียวของฉัน" คุณถุงเปิดประเด็นทันทีที่เข้ามาในห้อง


"ทราบครับ" ผมตอบรับ


"งั้นคงรู้สินะว่าฉันน่าจะหวงลูกมากแค่ไหน" เขาพูดอย่างเคร่งเครียดจนผมเครียดตาม


"ครับ"


"ถ้าฉันขอสั่งให้นายเลิกยุ่งกับลูกชายฉัน ทำได้ไหม" เขายิงคำถามที่ผมมั่นใจแน่ๆ


"คงไม่ได้ครับ" ผมตอบด้วยสีหน้ามั่นใจ ผมคงเลิกยุ่งกับเกี๊ยวไม่ได้แน่ๆ


"จะต้องให้ฉันใช้ไม้แข็งหรือไงนายถึงจะยอม" คุณถุงเริ่มจริงจังมากขึ้น ตอนนี้ดูเหมือนเขากดดันผมมากเข้าไปอีก


"ถ้าหากว่ามันจะทำให้คุณยอมรับเรื่องของผมกับเกี๊ยวได้ ผมก็ยอมครับ" ผมตอบ


"คิดว่าฉันจะยอมให้คนแบบนายมาเลี้ยงดูลูกชายฉันงั้นหรอ ไม่มีทาง" คุณถุงพูดอย่างเด็ดขาด ทำเอาผมแทบทรุดตรงหน้า


"ถึงแม้ผมจะเป็นแค่คนจนๆคนหนึ่ง ไม่มีอะไรเทียบเกี๊ยวได้ แต่ผมมั่นใจว่าทุกวินาทีที่เกี๊ยวอยู่กับผม เกี๊ยวจะมีความสุข"


"มั่นใจไปหรือเปล่า คิดว่าเธอกับฉันเกี๊ยวจะเลือกใคร" เขากดดันผมมากขึ้นเรื่อยๆ


"ก็ต้องเป็นคุณครับ" ผมบอก


"นายมีภาระที่บ้าน ไหนจะต้องส่งตัวเองอีก คิดว่านายจะพร้อมดูแลลูกฉันได้งั้นหรอ" เขาถาม ผมอึ้งไปนิด


"ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยมือลูกฉันตั้งแต่ตอนนี้จะดีกว่านะ ให้เขาได้เดินในทางที่ดีกว่านี้เถอะ" เขาพูดคำนี้ทำเอาผมจุกและไม่มั่นใจตัวเองเลย ทั้งๆที่ผมเลิกคิดเรื่องนี้ไปแล้วนะ แต่ตอนนี้เหมือนผมกำลังหลงทางและต้องเลือกทางใดทางหนึ่ง ดึงเกี๊ยวมาจมไปกับผม หรือ ปล่อยเกี๊ยวไปตามทาง


"เลือกเอาว่านายจะทนเห็นคนที่รักเป็นทุกข์ หรือ จะปล่อยให้เขาไปมีความสุขในแบบที่เขาเป็น อย่าดึงให้เกี๊ยวต้องไปจมกับนายแบบเดิมเลยนะ ฉันเป็นพ่อก็ต้องรักลูกและอยากเห็นลูกได้ดี เข้าใจว่านายทำให้ลูกฉันรักได้ แต่มันก็ไม่แน่เสมอไป หากวันนึงนายทำให้ลูกฉันมีความสุขไม่ได้ล่ะ ฉันทนเห็นเกี๊ยวเป็นทุกข์ไม่ได้หรอกนะ ฉันถึงต้องทำแบบนี้"  คุณถุงพูดอย่างมีเหตุผล ผมไม่คู่ควรกับเกี๊ยวจริงๆ ระหว่างเรามันมีแค่ความรัก ผมไม่สามารถเลี้ยงเขาได้ด้วยซ้ำ แล้วแบบนี้น้องจะมีความสุขหรอที่อยู่กับผม


...


TBC.

ไม่ดราม่าเนอะ เหลืออีกไม่กี่ตอนแล้วนะครับบบ
ขอบคุณทุกคอมเม้นเลยน้าาา เรื่องนี้แต่งเพราะอยากให้น้องเกี๊ยวได้เป็นนายเอกบ้าง
สนุกไม่สนุกติชมได้ค่ะ แค่มีคนเข้ามาอ่านก็ดีใจแล้ว
รักทุกคนเลยน้า

[❣☾月亮☽❣]

    พี่อิฐอย่ายอมถอยนะคะ 
มาถึงขนาดนี้แล้วอย่าปล่อยมือน้องนะ เพราะน้องคงเจ็บปวดไม่ต่างกันหรอก
  ขอบคุณค่ะ เราเชื่อว่าพี่อิฐต้องยืนหยัดแน่ๆ

[nicksrisat]

คุณถุงจะเล่นอะไรอีกนะ งานนี้ต้องให้น้องเกี๊ยวช่วยหน่อยแล้ว

[Yarkrak]

น้องเกิ๊ยวน่ารักเสมอ พี่อิฐอย่ายอมนะ

 

[บูมเบส]

คุณถุงครับไม่คิดถึงสภาพตัวเองสมัยก่อนเลยนะครับ กดดันคนอื่นจัง

[patchamai28]

คุณถุงทองอ่ะ 
พี่อิฐอย่ายอมนะ สู้ๆ

[fay 13]

 

[kawisara]

คุณถุง อย่ามางี่เง่าตอนนี้นะคะ

เด็กๆเขารักกัน เราเป็นผู้ใหญ่ ดูอยู่ห่างๆก็พอค่ะ

ไม่ต้องเข้าไปกดดันให้พี่อิฐเขาคิดมากไปกว่านี้เลย

น้องเกี๊ยวน่ารัก ดูแลพี่อิฐตอนบาดเจ็บ ซึ้งใจจัง

[ตัวไหมอ้วนกลม]

     พี่อิฐจ๋าสู้ ๆ 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

คุณมี้จัดการคุณถุงด่วนค่ะ สงสารน้องอิฐ

[Min*Jee]

เข้มแข็งนะพี่อิฐ คุณถุงอาจจะทดสอบอยู่ก็ได้นะ
คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็งี้แหละเนาะ
รอตอนต่อไปน้าาาา

[Rumraisin]

พี่อิฐอย่าเพิ่งตัดใจสิ คิดถึงน้องให้เยอะๆ 
อยากจะโยนลิ้งเรื่องคุณถุงให้อ่านจริง 

[B52]

อย่าดราม่าสิ