ข่ม ขืน ฝืน รัก
ตอนที่18
มินเหม่อมองกระจกรถที่กำลังแล่นเข้าสู่บ้านสุริยะทิพย์ มินขบฟันแน่นก่อนจะพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ เข้าหันมามองลูกตัวเองในอ้อมอก ก่อนจะลูบแก้มทารกน้อยในอ้อมแขนเบาๆ
“แม่จะไม่ให้ใครเห็นว่าเราสองคนเป็นแค่หมากในเกมส์อีกแล้ว เราสองคนต้องเป็นคนคุมเกมส์บ้างละ”
มินพูดกับทารกน้อยเบาๆก่อนจะสูกลมหายใจเข้าเบาๆอย่างเรียกกำลังใจให้ตัวเอง
“ลงได้แล้วมิน ถึงบ้านของเราแล้ว” ครามเรียกมินขึ้นทำให้มินหันไปมองหน้าอีกฝ่าย บ้านของเรานั้นเหรอ
มินพยักหน้าให้ครามก่อนจะอุ้มทารกน้อยลงจากรถ มินเดินเข้ามาในบ้านพร้อมคราม ระหว่างทางเจอคนในบ้านที่มายืนต้อนรับเยอะแยะ มินปั้นยิ้มให้กับทุกคนก่อนจะเดินเข้ามาในตัวบ้าน เจออาคมและคิมยืนอยู่
“ยินดีต้อนรับสู่บ้านสุริยะทิพย์นะหลานปู่” อาคมเดินเข้ามาใกล้และก้มลงไปคุยกับทารกน้อยในอ้อมแขนของมิน ก่อนจะแย่งน้องซันมาอุ้มเอง
มินได้แต่ยืนนิ่งให้อีกฝ่ายอุ้มลูก ก่อนจะจ้องมองอาคมอย่างไม่พอใจ
“มีอะไรหรือเปล่าหนูมิน” อาคมปรายตามองมินน้อยๆก่อนจะหันไปสนใจหลานต่อ
“ไม่มีอะไรครับคุณพ่อ” มินแค่นยิ้มและพยายามกดความไม่พอใจเอาไว้
“หลานแข็งแรงดีใช่ไหม” คิมเดินเข้ามาใกล้มินพร้อมถามขึ้น
“ใช่ แข็งแรงดีทุกอย่าง” มินตอบอย่างขอไปที เป็นจังหวะเดียวที่ครามเดินเข้ามาในบ้าน
“ไม่ต้องห่วงหรอกไอ้คิม ลูกกูแข็งแรงดี” ครามตอบอีกฝ่ายพร้อมเดินเข้ามาโอบมินอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ
คิมกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะพูดขึ้น
“ก็ดีแล้ว ผมเป็นห่วงหลานที่คลอดก่อนกำหนด”
“มึงเลิกพูดเรื่องนี้สักที หลานแข็งแรงดีแล้วมึงจะพูดอะไรนักหนา”
“ผมก็แค่อยากรู้ ผมผิดเหรอ” คิมสวนขึ้นมาด้วยสีหน้ายียวน
มินมองสลับไปมาระหว่างสองคนพี่น้องก่อนจะยิ้มเบาๆอย่างครุ่นคิด
“เรื่องบางเรื่องรู้มากไปมันก็ไม่ดี” ครามจ้องคิมอย่างไม่ยอมแพ้
คิมยกไหล่อย่างไม่สนใจก่อนจะเดินขึ้นห้องไป
“อุ๊แว๊ !!!”
เสียงร้องของน้องซันดังขึ้นทำให้มินหันไปสนใจลูกที่อาคมยืนอุ้มอยู่
“ขอลูกของมินคืนนะครับ” มินเน้นเสียงที่คำว่า ของมิน ก่อนจะยิ้มหวานให้อาคม
อาคมหน้านิ่งลงไปทันทีก่อนจะยอมส่งทารกน้อยคืนกลับให้มินแต่โดยดี
มินอุ้มลูกไว้ในอ้อมอกก่อนจะเดินขึ้นห้องนอนไป
ในห้องรับแขกที่ตอนนี้เหลือแค่ครามและอาคม อาคมเดินเข้ามาใกล้ลูกชายคนโตก่อนจะพูดขึ้นเสียงเข้ม
“ฉันหวังว่าแกคงไม่ลืมใช่ไหมว่าหน้าที่แกคืออะไร”
ครามมีสีหน้าลำบากใจก่อนจะที่พยายามปรับสีหน้าเป็นปกติก่อนจะหันไปมองผู้เป็นพ่อ
“ผมไม่ลืมหรอกครับ”
“ก็ดี ตอนนี้ทุกอย่างเป็นไปตามที่เราหวังไว้ เมื่อถึงตามที่เรากำหนด ทุกอย่างจะต้องเป็นไปตามแผนที่เราวางไว้”
“ผมรู้ครับพ่อ แต่...” ครามไม่ทันจะพูดจบก็โดนอาคมสวนขึ้น
“ไม่มีแต่ !!” อาคมเดินเข้ามาจ้องหน้าลูกชายตัวเองด้วยสายตาเย็นฉียบ
“แกห้ามใจอ่อนเด็ดขาด”
ครามหลบตาผู้เป็นพ่อก่อนจะเงยหน้ามองผู้เป็นพ่อนิ่ง
“ผมจะไม่ใจอ่อน”
“ก็ดี ถ้าแกใจอ่อนเมื่อไหร่คนที่จะตายในเกมส์นี้คือแก เพราะคนอย่างมินไม่โง่” อาคมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกจนครามแอบกลัว สายตาที่อาคมทิ้งท้ายก่อนจะเดินจากไปทำให้ครามรู้สึกกลัวผู้เป็นพ่อของเขา
พ่อของเขาอำมหิตกว่าที่คิด
ครามเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนเขาเจอมินที่นั่งให้นมลูกอยู่ ครามมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกอุ่นในใจ เขาอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น ครอบครัวที่สมบูรณื เขาอยากจะชดเชยทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาไม่เคยได้รับในอดีต
“อ๊ะ” มินอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อรู้สึกถึงแรงกอดจากด้านหลัง
“ผมเอง” ครามกระซิบข้างหูมินเบาๆ มินหันหน้าไปมองอีกฝ่ายที่ซบลงตรงไหล่ของเขาก่อนจะยิ้มออกมาน้อยๆ
“คุณเป็นอะไร” มินถามขึ้นเมื่อเห็นว่าแววตาของอีกฝ่ายดูเหนื่อยล้าอย่างบอกไม่ถูก
“ผมไม่เป็นอะไรหรอก” ครามพยายามยิ้มให้มิน แต่มินรับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายกำลังฝืน
“ก็ดีแล้ว ฉันไม่อยากให้คุณเครียด เพราะเจ้าตัวเล็กคงไม่มีความสุขแน่ที่เห็นพ่อเครียด” มินพูดพร้อมยิ้มล้อกฝ่าย
ครามเผลอยิ้มออกมาจนได้เมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูดขึ้น
“ฟอด !!” ครามหอมแก้มมินเบาๆก่อนจะพูดขึ้น
“ขอบคุณนะที่คุณทำให้ผมยิ้มได้” ครามมองมินด้วยแววตารักใคร่จนมินรู่สึกได้ มินได้แต่ยิ้มตอบอีกฝ่าย
“ก็เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว”
คำตอบของมินทำให้ครามพอใจและกอดอีกฝ่ายจากด้านหลังแน่น มินก้มลงมองน้องซันที่หลับปุ๋ยเพราะอิ่มแล้ว มินเลยวางลูกให้นอนบนเตียงก่อนจะหันมามองหน้าคราม
“ฉันยอมรับว่าโกรธที่รู้ความจริง โกรธที่โดนพวกนายหลอกมาตลอด แต่ฉันก็แอบดีใจที่คืนนั้นฉันไม่ได้โดนข่มขืนจากผู้ชายหลายคน ถึงฉันจะโดนข่มขืนแต่ฉันก็โดนจากผู้ชายที่เป็นสามีของฉันในปัจจุบันแค่คนเดียว ฉันเลยคิดว่าฉันจะคิดมากให้ได้อะไรขึ้นมาอะไรที่ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป ฉันให้อภัยนายนะ สำหรับเรื่องที่ผ่านมา” มินพูดพร้อมจับมือของครามแน่น มองครามและยิ้มให้อีกฝ่าย
“ผมดีใจที่คุณให้อภัยผม” ครามมองมินด้วยแววตาดีใจและจับมือตอบอีกฝ่ายแน่น
“หลังจากนี้นายสัญญาได้ไหมว่าถ้ามีอะไรนายต้องบอกฉัน อย่าปกปิดฉันเพราะเราคือครอบครัวเดียวกัน” มินพูดจบสวมกอดครามพร้อมซบลงที่อกของอีกฝ่าย
ครามชะงักไปเล็กน้อยเพราะคำพูดของอีกฝ่าย ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติและลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆ
“ได้สิ”
“ถ้านายหลอกฉันอีก ฉันไม่มีวันให้อภัยนายแน่”
ครามนิ่งเงียบไปกับคำพูดของอีกฝ่าย เขารู้สึกหนักใจอย่างบอกไม่ถูก
“แล้วเราจะได้มีครอบครัวที่อบอุ่นแบบที่นายต้องการไงละ” คิมเงยหน้ามองครามเล็กน้อยก่อนจะสะแหยะยิ้มออกมา
“อบอุ่นจะร้อนเป็นไฟแน่” มินพึมพำกับเองเองเบาๆ
ทั้งสองคนกอดแบบนั้นไปสักพักครามก็ขอตัวไปทำงานต่อ
“ผมไปทำงานที่ห้องก่อนนะ เดี๋ยวตอนเที่ยงผมจะมาหา” ครามลุกขึ้นก่อนจะมองหน้าอีกฝ่ายก่อนจะจูบหน้าผากเบาๆ
“ตั้งใจทำงานนะครับ” มินยิ้มให้อีกฝ่ายก่อนจะลุกขึ้นจูบแก้มอีกฝ่ายเบาๆ
ครามยิ้มทิ้งท้ายก่อนจะออกจากห้องไป
ทันทีที่ครามออกจากห้องไปมินรีบถูหน้าผากของตัวเองอย่างแรงก่อนจะสะบัดหน้าและเบ้ปากยิ้มร้าย
“อยากจะอ้วก!!”
มินอุ้มลูกมานั่งเล่นในห้องเด็กที่ถูกจัดเอาไว้อย่างสวยงาม เขาวางลูกลงบนเตียงสำหรับเด็กก่อนจะเดินสำรวจห้องจนทั่ว
“เป็นไง ห้องถูกใจไหมหนูมิน” อาคมเดินเข้ามาในห้องก่อนจะมองมินยิ้มๆ
มินหันไปยิ้มตอบอีกฝ่าย แม้ว่าใจจริงเขารู้สึกสะอิดสะเอีนยกับรอยยิ้มจอมปลอมของอีกฝ่ายเต็มที
“ก็น่ารักดีครับ”
“แต่จริงๆฉันควรจะถามตาหนูมากกว่าว่าถูกใจห้องของตัวเองหรือเปล่า แต่ตาหนูยังโตไม่พอ” อาคมยืนกอดอกมองมิน มินหันไปประจันหน้ากับอีกฝ่ายก่อนจะยิ้มหวานแล้วตอบ
“งั้นคุณพ่อก็ทำถูกแล้วละครับที่ถามมิน เพราะมินเป็นแม่ของน้องซัน”
“หนูมินนี้ชอบย้ำคำว่าแม่จริงๆเลยนะ” อาคมกระตุกยิ้มมองหน้ามิน มินมองอีกฝ่ายก่อนจะหรี่ตายิ้มและหัวเราะออกมาเบาๆ
“ใช่ครับ เพราะมินมีโอกาสได้เป็นแม่ไงละครับ” มินตอกกลับอาคม ทำเอาอาคมหุบยิ้มหน้านิ่ง
มินเดินเข้ามาใกล้อาคมมากขึ้นแล้วพูดต่อ
“แต่คุณพ่อคงไม่เข้าใจหรอก เพราะไม่มีโอกาส” มินยิ้มหวานตบท้ายก่อนจะไปอุ้มลูกขึ้นมา และเชิดหน้าเดินออกจากห้องไปทันที
อาคมมองท่าทีของมินแล้วกำหมัดแน่นก่อนจะสบถขึ้นมากับตัวเองเบาๆ
“เชิดไปให้ดีเถอะ อีเด็กเมื่อวานซืน!!”
ค่ำของวันนั้นที่โต๊ะอาหารเย็นทุกคนอยู่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา มินที่นั่งทานอาหารไปอย่างเงียบๆข้างๆคราม มินรู้สึกได้ถึงสายตาของอาคามที่มองเขาไม่หยุด มินรู้ได้ทันทีว่าสงครามประสาทกลับเริ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อเที่ยงที่เขาประกาศสงครามไป
“หนูมินทานแกงเลียงเยอะๆนะ ดีต่อการให้นมลูก” อาคมพูดขึ้นเมื่อเห้นว่าอีกฝ่ายเริ่มรู้ตัว
“ขอบคุณครับคุณพ่อ” มินหันไปยิ้มตอบอีกฝ่ายก่อนจะลงมือทานต่อ
“ถึงฉันจะไม่เคยเป็นแม่ แต่ฉันก็พอรู้ว่าแม่ลูกอ่อนต้องทานอะไรบ้าง ฉันจะคอยแนะนำหนูมินเอง เพราะหนูมินไม่มีแม่ให้ช่วยแนะนำแล้ว” อาคมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นและยิ้มหวานมองมิน
มินวางช้อนลงทันทีก่อนจะหันไปประจันหน้าอีกฝ่าย พร้อมกดความไม่พอใจไว้
“ถ้าแม่มินยังอยู่ก็ดีสินะครับ พ่อของมินคงจะมีความสุข”
มินย้อนกลับอีกฝ่าย เพราะเขารับรู้ได้ถึงบางอย่างของอาคมและพ่อของเขา
ครามที่นั่งอยู่วางช้อนและแตะแขนมินเบาๆแต่มินสะบัดหนี ส่วนคิมที่นั่งตรงหน้ามองสถานการณ์ตรงหน้ายิ้มๆ
“ฮ่าๆ แต่แม่หนูตายไปแล้วนี่สิคือเรื่องจริง” อาคมเน้นเสียงตรงคำว่า ตาย ทำให้มินสะอึกไม่น้อย
“พ่อของมินก็มีความสุขกับสิ่งที่เลือก นี่ก็เรื่องจริงเหมือนกัน” มินเชิดหน้าและมองจิกอาคมแล้วพูดต่อ
“มินรู้มาว่าพ่อของมินไม่เลือกว่าที่คู่หมั้นนี่สิ ใครกันคุณพ่อรู้ไหมครับ” มินทำหน้าอยากรู้ทำให้อาคมมองอีกฝ่ายแล้วกำหมัดแน่น เม้มปากถามอีกฝ่ายเสียงเข้ม
“เธอรู้เรื่องนี้ได้ยังไง”
“มินรู้เรื่องนี้ได้ยังไงไม่สำคัญหรอกครับ” มินพูดจบสะบัดผ้าเช็ดปากก่อนจะลุกขึ้น “มินขอตัวนะครับ”
“ถ้าหนูมินรู้เรื่องแล้วก็ควรรู้นะ ว่าแม่ของหนูแย่งพ่อของหนูจากคู่หมั้นมา”
อาคมพูดจบหันมามองมินอย่างผู้ชนะเมื่อเห็นมินหน้านิ่งไป
มินมองหน้าอาคมอย่างไม่อยากเชื่อก่อนจะรับเดินออกไปทันที
มินกำมือตัวเองแน่นก่อนจะรีบเดินเข้าห้องไป
เขาต้องรู้ความจริงเรื่องนี้ให้ได้
________________________________________________________________
มาต่อให้ละครับ หยุดสงกรานต์ไปหลายวัน ขอโทษที่ให้รอกันนานหน่อย
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ
หัวข้อ: { ข่ม ขืน ฝืน รัก } MPREG ตอนที่34 ตอนจบ หน้า50 19/1/2559 (อ่าน 454086 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก