✉ จดหมายฉบับที่ 22✉ลางร้าย(2)“...ฮึก!..”เสียงพี่นัทสะอื้นยังคงดังขึ้นเป็นระยะ แต่ตอนนี้ก็ถือว่าสงบลงไปเยอะแล้วล่ะ
ก่อนหน้านี้พี่นัทร้องไห้หนักมาก...ฟูมฟายอย่างหน้าสงสาร
ผมไม่เข้าใจว่าทำไมพี่นัทถึงทำกับผมแบบนี้?
แค่ผมเห็นสายตายเฉยชาของพี่นัทที่มองมาที่ผมเหมือนเป็นคนที่ไม่รู้จักกัน...หัวใจผมมันเหมือนถูกมีดกรีด...มันเจ็บปวดจนผมเกือบทนไม่ได้
อีกทั้งน้ำเสียงนิ่งๆที่เอ่ยประโยคที่ทำเอาผมถึงกับพูดไม่ออก
บอกตรงๆเลยขาผมแข็งจนขยับเขยื้อนไม่ได้ไปหลายวินาทีเลย...ผมไม่เคยคิดว่าท่าทางและน้ำเสียงนิ่งเย็นชาจะทำให้ผมรู้สึกแย่ได้ขนาดนี้
ถ้าเป็นคนอื่นผมคงรู้สึกเฉยๆ
แต่พอเป็นเสียงของพี่นัท...บอกตรงๆผมไม่อยากได้ยิน
“พี่นัท...เข้าห้องกันนะครับ”ผมกระชิบพร้อมกระชับอ้อมกอดก่อนจะจูบลงที่ผมสีดำสนิทซอยสั้นของพี่นัทเบาๆ
“..อืม”พี่นัทพึมพำเบาแต่ยังซุกตัวอยู่ที่อกผมมือทั้งสองข้างของพี่นัทก็กำเสื้อผมไว้แน่นเหมือนกับว่าพี่เขากลัวผมจะหายไปไหนงั้นแหละ
แทนที่ผมจะรำคาญผมกลับรู้สึกดีมากๆแถมยังอยากให้พี่นัทอยู่แบบนี้ตลอดไปเลย...ปกติผมชอบเป็นฝ่ายอ้อนพี่นัทเพราะการที่ได้เห็นหน้าแดงๆของพี่เขาทำให้ผมมีความสุขสุดๆแต่พอพี่เขามาเป็นฝ่ายอ้อนผมแบบนี้...บอกเลย...
ฟินสุดๆครับ!!
“ห้องผมนะครับ”ผมบอกพี่นัทเบาๆก่อนจะจูบลงที่แถวๆขมับของพี่นัทอีกครั้งนึง
“...”พี่นัทไม่ตอบเพียงแต่พยักหน้าโดยที่ยังซุกอยู่กับอกผมอยู่
มีความสุขจริงๆเฟ้ยยย!!!!
ผมอยากจะตะโกนให้โลกรู้จังเลย!
ความกังวลและความเครียดก่อนหน้านี้มันหายไปหมดแล้วครับ....เรียกได้ว่าถูกแทนที่ด้วยความสุขเลยล่ะครับ
ผมค่อยๆพยุงพี่นัทเข้าไปในห้องผมโดยให้พี่นัทนั่งลงที่โซฟาที่ห้องนั่งเล่น...ผมเองก็เดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อหานมอุ่นๆมาให้พี่นัท...การดื่มของอุ่นๆจะช่วยให้ผมคลายได้เยอะเลย...ผมคิดว่างั้นนะ
“...พี่นัท?”ผมเดินถือแก้วนมอุ่นมาจนถึงโซฟาแล้วก็ต้องเรียกคนตรงหน้าอย่างสงสัย...
ตอนนี้พี่นัทนั่งอยู่บนโซฟาโดยที่ชันเข่าขึ้นทั้งสองข้างและซุกหน้าลงกับเข่าของตัวเอง...
เหมือนอะไรสักอย่างที่กำลังขดเป็นก้อนกลมๆ...น่ารักจริงๆ
ไม่ว่าพี่นัทจะทำท่าทางยังไงก็น่ารักไปหมดสำหรับผม
จะเรียกว่ารักบังตาผมก็ไม่ว่าหรอก...ถ้าการที่เป็นแบบนั้นแล้วทำให้ผมเป็นคนเดียวที่ได้เห็นท่าทางพวกนี้...ผมก็ยอม
ผมไม่มีทางยอมให้คนอื่นเห็นท่าทางน่ารักๆแบบนี้ของพี่นัทแน่นอน!!
“พี่นัทครับ”ผมนั่งลงข้างๆพี่นัทแล้วเรียกเบาๆอีกครั้ง
“...อย่าพึ่งมองพี่....ขอให้พี่อยู่คนเดียวสักพักได้ไหม?”พี่นัทบอกเสียงอู้อี้แต่ผมก็พอจะจับใจความได้อยู่
“ทำไมล่ะครับ?...เราเข้าใจกันแล้วนี่...หรือว่าพี่ยังมีเรื่องที่โกรธผมอยู่เหรอครับ?”ผมถามพี่นัทด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล
บางทีการที่ผมอยากอยู่ข้างๆพี่นัทตลอดเวลาอาจทำให้พี่นัทรู้สึกรำคาญรึเปล่านะ?
หรือว่าเพราะผมชวนให้มานอนที่ห้องตัวเอง?
ตั้งแต่ครั้งแรกที่พี่นัทตกลงมานอนห้องผมหลังจากวันนั้นผมก็อ้อนให้พี่นัทมานอนห้องด้วยตลอด...แม้ว่าพี่นัทจะบอกว่าแค่ครั้งนี้เท่านั้นนะ....แต่พอวันต่อมาผมอ้อนพี่นัทอีก...พี่เขาก็ยอมผมทุกที
การที่ผมทำแบบนั้นมันอาจจะทำให้พี่นัทรู้สึกรำคาญ...พี่เขาอาจจะต้องการความเป็นส่วนตัวบ้างก็ได้
ทั้งๆที่ผมก็รู้อยู่เต็มอกแต่ผมก็แกล้งที่จะมองผ่านมันไปแล้วตักตวงเอาความสุขเข้าตัวเองให้ได้มากที่สุดโดยไม่นึกถึงจิตใจของพี่นัทเลย
จะให้ผมทำยังไงล่ะ?...เวลาที่เหลืออยู่มันมีไม่มากนัก...เดี๋ยวพี่นัทก็จะกลับไปแล้ว
การที่ผมจะเห็นแก่ตัวรั้งพี่นัทให้อยู่ข้างผมให้นานที่สุดนี่ผมผิดรึเปล่านะ?
“....พี่ไม่ได้โกรธเทม...แค่พี่...”พี่นัทส่ายหัวโดยที่ยังซุกหน้าอยู่กับเข่าตัวเองอยู่
“แค่อะไรครับ?”ผมถามต่อทันที
“...พี่แค่...อายน่ะ”พี่นัทพึมพำเสียงเบา....แต่ผมขยับเข้าไปใกล้ๆพี่นัททำให้ได้ยินคำพูดของอีกฝ่ายอย่างชัดเลยล่ะ
“อาย?...เรื่องอะไรครับ?”ผมถามด้วยความอยากรู้
“ก็...พี่พึ่งร้องไห้เสร็จ...หน้าตาพี่ต้องดูไม่ได้...แน่ๆ...เพราะงั้นพี่...ขออยู่คนเดียว...สักพักนะ”
หมับ!
สิ้นคำพูดพี่นัทผมก็คว้าแขนพี่นัทออกมาแล้วดึงจนพี่นัทเซล้มมาปะทะเข้ากับหน้าอกของผมดังตุบ....ผมกอดพี่นัทแน่ก่อนจะจูบเบาๆที่ผมสีดำสนิทของพี่นัทหลายๆรอบ
“ทำไมถึงชอบทำตัวน่ารักแบบนี้ล่ะครับ?”ผมถามด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังก่อนจะใช้มือสอง
ข้างของตัวเองเลื่อนหน้าพี่นัทขึ้นมาให้สายตาของเราสองคนสบกัน
ตาของพี่นัททั้งบวมและแดงจากการที่ร้องไห้หนักมาก...ริมฝีปากที่เม้มเข้าหากันแน่น...แววตาที่สบผมด้วยแววตาที่สั่นระริกโดยที่ยังมีน้ำตาคลออยู่
อ่า...ผมต้องตั้งสติก่อนที่ผมจะควบคุมตัวเองไม่อยู่
ขนาดหลังร้องไห้พี่นัทยังน่ารักได้ขนาดนี้
ผมล่ะไม่อยากอดใจเลยจริงๆ
“...เทม....อย่ามอง”พี่นัทรีบผลักผมออกแล้วเอามือปิดหน้าตัวเองอีกครั้ง
ผมมองใบหูแดงๆของพี่นัทด้วยความรู้สึกอยากเข้าไปฟัดสุดๆ...ทำไมถึงทำตัวน่ารักแบบนี้
พี่นัท...พี่อยากให้ผมบ้าตายเพราะพี่ใช่ไหม?!!!
ทำยังไงผมถึงจะควบคุมสติตัวเองได้เนี่ย?!!!
ไปบวชเลยดีไหม?!!!!!
“พี่นัท...พี่มันน่ารักสุดๆไปเลย...ไม่ว่าจะตอนไหน....แม้แต่ตอนนี้พี่ก็ยังน่ารัก...แถมน่าฟัดสุดๆด้วย”ผมพึมพำประโยคสุดท้ายเบาๆแต่ดูเหมือนพี่นัทจะได้ยินนะ
“...บ้า!”พี่นัทลดมือลงแล้วพูดด้วยใบหน้าที่แดงก่ำพร้อมกับจ้องหน้าผมเขม็ง
หมับ!
ตุบ!
“...วันนี้ยังไม่ได้จูบพี่เลยนี่นา”ผมผลักพี่นัทลงไปที่โซฟาอีกฝั่งหนึ่งก่อนจะขึ้นคร่อมพี่นัทไว้ไม่ให้หนีไปไหน
ผมล่ะชอบจริงๆ...เวลาที่พี่นัทอยู่ใต้ร่างผมแบบนี้
พี่เขาช่างเย้ายวน น่าหลงใหลและน่าสัมผัสไปซะทุกที่...ผมละอยากจะสัมผัสพี่เขาจนทนไม่ไหวแต่ผมต้องอดทน...ผมไม่เคยทำกับผู้ชายมาก่อนถึงผมจะรู้ว่าต้องทำยังไงแต่เท่าที่รู้มาฝ่ายรับมักจะเจ็บเสมอโดยเฉพาะครั้งแรกผมไม่อยากให้พี่ต้องเจ็บ
เพราะงั้นผมต้องไปศึกษาให้ดีซะก่อน
“...ไว้ก่อนไม่ได้เหรอ?”พี่นัทเม้มปากเหมือนกำลังคิดหนักก่อนจะพึมพำเบาๆโดยไม่ยอมสบตาผมที่กำลังมองใบหน้าแดงๆที่แสนเย้ายวนนั่นอยู่
“ผมอยากจูบพี่ตอนนี้นี่นา...นะครับ...นะพี่นัท”ผมเริ่มออดอ้อนพี่นัท...ผมรู้ว่าพี่นัทแพ้ลูกอ้อนผมถ้าผมอ้อนพี่นัทต้องยอมแน่ๆ
รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเอาแต่ใจเลยแฮะ
“...ก็ได้”พี่นัทบอกเบาๆก่อนจะหันหน้ามาสายตาของเราสบกันนิ่ง
“ขอบคุณครับ”ผมบอกด้วยรอยยิ้มก่อนจะก้มลงไปจูบที่หน้าผากขาวของพี่นัทแล้วไล่มาเรื่อยๆตั้งแต่ขมับ แก้ม คาง แก้มอีกข้างนึง...และจูบเบาๆที่จมูกของพี่เขา
“อื้อ~...อุ๊บ!...อึก~...”พี่นัทครางเล็กน้อยเมื่อผมจมูที่จมูกก่อนจะเลื่อนลงมาที่ริมฝีปากบางสีชมพูของคนตรงหน้า
“อืม~....อึก!....อื้ออ~...”เครียงครางในลำคอของพี่นัทดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง...มันยิ่งทำให้อารมณ์ผมมันยิ่งเตลิดไปไกล...ลิ้นร้อนๆของผมค่อยๆเข้าไปเกี่ยวพันลิ้นเล็กของพี่นัทที่กำลังสั่นระริกอยู่ภายในอย่างอ่อนโยน...ผมสัมผัสไปทุกส่วนภายในปากของพี่เขาเก็บเอาความหวานและความรู้สึกสุขที่ล้นปรี่ออกมาอย่างไม่มีวันหมด
“อึก!....อื้ออออ~....”พี่นัทครางรับสัมผัสที่ผมมอบให้ด้วยใบหน้าที่แดงจัด...แถมยังหลับตาอีกต่างหาก...ลิ้นเล็กๆของพี่นัทพยายามจูบตอบผมอย่างไม่เป็นภาษายิ่งทำให้อารมณ์ผมพุ่งทะยานสูงขึ้นไปอีก
นี่พี่นัทกำลังยั่วผมอยู่ชัดๆ
คนที่จูบไม่เป็นแต่พยายามที่จะจูบตอบ
มันเป็นอะไรที่ให้ความสึกดีสุดๆโดยเฉพาะที่คนคนนั้นคือพี่นัท!!!
“อื้มมม~...อึก!....อื้อออ~...”เสียงครางยาวของพี่นัทเริ่มเป็นสัณญาณว่าพี่เขาเริ่มไม่ไหวแล้ว
ผมเพิ่มแรงสัมผัสให้รุนแรงขึ้นอีกนิดนึง....ตอนนี้ผมยังไม่อยากพอ...อยากจูบมากกว่านี้...อยากสัมผัสมากกว่านี้อีก...
ทุกครั้งที่ได้จูบกับพี่นัทมันเหมือนตัวเองลอยอยู่บนเมฆ...ร่างกายเบาหวิวและปิดรับสัมผัสทั้งหมดเหลือเพียงแค่เสียงครางเพราะๆและลิ้นของเราทั้งคู่ที่เกี่ยวพันกันด้วยความสุขสมอย่างไม่มีอะไรมาแทนได้
“อึก!...อื้ออออ~...แฮ่ก!...”
ผมจูบหนักๆอีกครั้งก่อนจะค่อยๆถอนริมฝีปากออกมาด้วยความเสียดายความหวานที่ผมสัมผัสได้จนไม่อยากจะละออกมาซะจริงๆ
“แฮ่ก...แฮ่ก”เสียงหอบและใบหน้าที่ขึ้นสีจัด...ดวงตาที่ปรือขึ้นแล้วมองมาของพี่นัททำให้ผมเริ่มรู้สึกปวดที่แก่นกายของตัวเอง...
ทั้งตัวของพี่นัท...
ช่างยั่วยวนผมได้ดีจริงๆ
“...พี่นี่ยั่วเก่งชะมัดเลยนะครับ”ผมพึมพำด้วยรอยยิ้มก่อนจะเสียริมฝีปากของตัวเองด้วยความกระหายที่ต้องการคนใต้ร่างอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ไม่ว่ากี่ครั้งก็ไม่เคยพอ
พอได้แล้วก็ยิ่งอยากได้อีก
เหมือนยาเสพติดที่พอได้ลิ้มลองแล้วก็เลิกยากซะเหลือเกิน
“...พี่เปล่ายั่วนะ!”พี่นัทพูดขึ้นแทบจะทันทีแถมยังทำตาขวางอีกแนะ
ผมไม่กลัวหรอกนะทำหน้าตาแบบนั้นน่ะ
“ครับๆ...เดี๋ยวผมไปอุ่นนมให้อีกรอบละกัน...มันเย็นหมดแล้วล่ะ”ผมลุกออกมาจากตัวพี่นัทก่อนจะเดินถือแก้วเข้าไปในห้องครัวก่อนจะอุ่นนมให้พี่นัทอีกครั้ง
หลังจากนั้นผมกับพี่นัทก็นั่งดูโทรทัศน์กันสักพักก่อนที่พี่นัทจะเอางานออกมาทำโดยมีผมช่วยเรียงเอกสาร...ผ่านไปสักสามชั่วโมงนาฬิกาตอนนี้บอกเวลา4ทุ่มกว่าๆแล้ว...ผมเลยบอกให้พี่นัทไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวผมจะเป็นคนเก็บเอกสารที่วางอยู่นี่ให้เอง
ประมาณ5ทุ่มหน่อยๆผมกับพี่นัทก็ขึ้นมาอยู่ด้วยกันบนเตียงแล้ว...ผมมองพี่นัทที่ล้มตัวลงนอนก่อนจะปิดไฟแล้วนอนลงบนเตียงบ้าง...ผมขยับตัวเข้าไปใกล้กับพี่นัทก่อนจะกอดพี่นัทจากทางด้านหลังเบาๆ...พี่นัทไม่ขัดขืนผมมีแต่ขยับตัวเล็กน้อยให้แขนผมสอดเข้าไปใต้ศีรษะของพี่เขาได้สะดวกขึ้น
“...เทม?”
“ครับ?”ผมขานตอนเสียงเรียกของพี่นัท
“...จะไม่ถามพี่เหรอว่ามีเรื่องอะไร?”พี่นัทถามผมเบาๆ
“ผมอยากให้พี่บอกผมเองมากกว่า”ผมบอกออกไปตามตรง
ถ้าคำถามผมมันจะทำให้พี่ร้องไห้แบบเมื่อตอนเย็นผมก็ไม่ต้องการที่จะรู้
ขอแค่พี่นัทยังยิ้มให้และอยู่ข้างๆผมแบบนี้ก็พอ
“...พี่จะบอกทุกอย่างที่พี่รู้...”พี่นัทพูดขึ้นก่อนจะอธิบายเรื่องราวต่างที่เกิดขึ้นว่าเพราะพี่นัทรู้เรื่องการยักยอกเงินทำให้พี่ต้องตกอยู่ในอันตรายรวมทั้งข้อความข่มขู่ผมที่ทำให้พี่นัทตัดสินใจที่จะทำเฉยชาต่อผม...ตลอดการเล่าของพี่นัทเขาตัวสั่นนิดๆพร้อมกับกุมมือผมที่กอดพี่เขาอยู่แน่น..ผมเองก็กระชับอ้อมกอดให้แน่นกว่าเดิมเหมือนกัน
“ผมอยากบอกพี่ว่าผมอยู่ตรงนี้...”ผมกระซิบเบาๆเมื่อพี่นัทเล่าจบ
“...อยู่กับพี่...และผมจะปกป้องพี่เอง”ผมบอกต่อพร้อมกับจูบเบาๆที่ขมับพี่เขาก่อนที่พวกเราจะหลับตาลงและปล่อยให้สติให้ลอยไปในอ้อมกอดของกันและกัน
....................................................
...............................
...........
...
.
วันต่อมาผมก็ได้มาทำงานกับพี่นัทตามปกติ...รถของพี่นัทยังคงซ่อมไม่เสร็จก็เลยต้องซ้อนมอเตอร์ไซค์ผมมาทำงานพร้อมกัน
ผมละสุขจริงๆเลย
ผมชอบเวลาที่มือของพี่นัทโอบเอวผมไว้หลวมๆ...บางทีก็จะเกาะที่ชายเสื้อผม
เวลาที่ได้อยู่ใกล้ๆพี่นัทแบบนี้ผมละอยากให้บริษัทอยู่ไกลว่านี้จังเลย...พี่นัทจะได้กอดผมไว้แบบนี้นานๆ..และบางครั้งผมก็ชอบเร่งคันเร่งเร็วให้พี่นัทกอดผมแน่นจนโดนพี่นัทบ่นบ่อยๆแต่ผมยอม...ถ้าแลกกับการที่พี่นัทกอดแบบนี้ แค่โดนบ่นสบายมากๆ
การทำงานในวันนี้ผ่านไปได้อย่างไม่มีอะไรน่าห่วง...ผมเองก็คอยระวังตัวเสมอแต่ผมเป็นห่วงพี่นัทมากกว่าก็เลยขอพี่ไม้ว่าขอไปทำงานที่ห้องพี่นัทแทนได้ไหม?
ผมเลยถูกคนทั้งแผนกล้อก่อนจะหอบงานมาทำในห้องของพี่หน้าด้วยหน้าๆแดง
พวกพี่ๆนี่ชอบล้อผมกันซะจริงๆเลย
พี่นัทและผมทำงานกับเงียบๆไม่มีเสียงพูดคุยอะไรมากนัก...อาจเพราะงานที่ใกล้ถึงกำหนดส่งแล้วก็ได้เลยทำให้พวกเราต้องมีสมาธิกันมากขึ้นกว่าเดิม
เมื่อได้เวลาเลิกงานผมกับพี่นัทก็เก็บเอกสารและปิดคอมให้เรียบร้อยก่อนจะออกจากบริษัทมา...ผมขี่รถเฉี่ยๆเพื่อจะได้อยู่กับพี่นัทนานๆ...ตอนขามาผมทำแบบนี้ไม่ได้เพราะเดี๋ยวจะสายกันทั้งคู่แต่ถ้าเป็นขากลับที่ไม่ได้เร่งรีบอะไรก็เข้าทางผมเลย
“...เทม...เดี๋ยวจอดตรงเซแว่นข้างหน้าหน่อยนะ...พี่จะไปซื้อของหน่อย”พี่นัทขยับหน้าเข้ามาใกล้ๆก่อนจะบอกผมเสียงดัง
“ครับผม”
ผมชะลอรถก่อนจะจอดตรงหน้าเซเว่น...พี่นัทลงจากรถแล้วยื่นหมวกกันน๊อคให้ผมถือไว้
“ให้ผมไปด้วยไหมครับ?”ผมถามพี่นัท
“ไม่ต้องหรอก...แค่ไปซื้อไข่เองเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”พี่นัทบอกก่อนจะเดินเข้าไปในเซเว่น
ผมมองพี่นัทที่เดินไปเลือกไข่ที่วางอยู่บนชั้นวางสินค้าและหยิบมาคิดเงินที่แคชเชียร์ก่อนจะเดินออกมาหาผมที่รอด้านหน้าร้าน
“....!!”พอมองไปรอบผมก็ต้องชะงักเมื่อเหลือไปเห็นรถเก๋งคันนึงที่จอดอยู่ไม่ไกลที่มีชายคนนึงเล็งวัตถุสีดำหรือปืนนั่นแหละมาทางพี่นัท
“พี่นัท!!!”ผมเรียกพี่นัทดังลั่นก่อนจะรีบวิ่งไปทางพี่นัทด้วยความเร็วสูงสุดที่ผมสามารถจะวิ่งได้
หมับ!
ปัง!!!
“ซี๊ดดด~...”ผมครางด้วยความเจ็บแถวๆท้อง
แต่ตอนนี้สิ่งที่ผมสนมีเพียงพี่นัทเท่านั้น
ผมหวังว่าพี่นัทจะไม่เป็นไร
ผมจะปกป้องพี่เอง
ในหัวผมมีแต่เรื่องพี่นัทเต็มไปหมดก่อนที่สติผมจะค่อยๆหายไป
“เทม!!!”
...........................................................................
สวัสดีคะ
อ่อ..ตอนนี้อาจจะทำให้คนอ่านทุกคนค้างไปนิดหน่อยนะคะ(หรืออาจไม่นิด)
นี่เราไม่ได้ตั้งใจจะดราม่านะคะแค่อยากให้มีฉากตื่นเต้นนิดหน่อยเท่านั้นเอง
ครั้งนี้มาอัพเร็วเพราะครูเลิกก่อนเวลาทำให้มีเวลานั่งแต่งและดันแต่งได้อย่างไหลลื่นซะอีกเลยมาลงต่อเลยคะ
คิดว่าคงไม่มีพวกดราม่าแล้วล่ะคะ(มั้ง)โดยส่วนตัวไม่ชอบอ่านแนวดราม่าอยู่แล้วแต่ก็อยากลองแต่ดูและนี่คือสุดความสามารถแล้วไม่รู้ว่าจะเรียกว่าดราม่าได้ไหม555+
ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามมาตลอดนะคะไม่คิดว่าจะแต่งมาได้ไกลถึง22ตอนแบบนี้
บอกตามตรงว่าปลื้มมากและหวังว่าจะสามารถแต่งต่อจนจบได้(อ้าว)
ขอขอบคุณทุกๆกำลังและทุกๆคอมเม้นท์นะคะ
ไว้เจอกันในตอนหน้านะคะ
nicedog
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ
หัวข้อ: ✉ CorrespondencE สื่อรักทางจดหมาย!✉►แจ้งข่าวรวมเล่ม►10/05/59 P.1 (อ่าน 181837 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก