✉ จดหมายฉบับพิเศษ✉พบแม่แฟน
“...เมื่อกี๊ว่าไงนะเทม!!?”ชายหนุ่มนามวรนัตรเอ่ยปากถามแฟนหนุ่มของตนอีกทีเผื่อว่าหูผมจะฝาดไป
วันนี้คือวันเสาร์เป็นวันครบรอบที่เทมมาอยู่บ้านผมได้สามอาทิตย์แล้ว...ตลอดเวลาที่ผมได้อยู่กับเทมกล้าบอกเลยว่ามันยิ่งกว่ามีความสุขอีก
ในแต่ละวันผ่านไปอย่างมีสีสัน...มีหยอกล้อ มีหยอดคำหวาน มีงอนง้อกันเป็นประจำแต่เรื่องพวกนั้นทำให้ผมหัวเราะในทุกๆวัน...น้ำเสียงอ้อนๆและท่าทางน่ารักๆของเทมทำให้ผมคิดว่าตัวเองกำลังเลี้ยงสุนัขตัวโตอยู่
พอได้อยู่ด้วยกันมาตลอดสามอาทิตย์แบบนี้ทำให้ผมรู้ว่าตัวเองขาดเทมไม่ได้...ขาดเทมไม่ได้จริงๆ
ผมได้เตรียมการไว้แล้วว่าสักวันนึงจะไปพบครอบครัวของเทมสักครั้งเพื่อบอกว่าผมรู้สึกกับเทมมากแค่ไหนและก็จะขออนุญาติให้ผมคบกับเทมอย่างเป็นทางการ...ผมจะบอกครอบครัวของเทมว่าผมต้องการเขามากแค่ไหน
ทั้งๆที่ผมวางแผนไว้แล้ว...
เพียงแค่รอเวลาและหาของอะไรไปให้พวกท่านสักหน่อย!!
แต่นี่อะไร!!
สิ่งที่เทมพูดน่ะ....
บอกทีว่าผมหูฝาดไปเองใช่ไหม?!!
“ผมบอกพี่ว่า...วันนี้ผมนัดแม่กับน้องสาวไว้แล้วว่าจะพาแฟนไปหา...รีบเตรียมตัวเถอะครับเหลือเวลาอีกไม่ถึงชั่วโมงแล้ว”เทมบอกผมชัดๆอีกครั้งนึง
“...”ตอนนี้ผมพูดอะไรไม่ออกแล้วครับ
เทมนัทครอบครัวไว้!!
แค่นั้นยังไม่พอ...ยังมีเวลาให้ผมเตรียมตัวไม่ถึงชั่วโมงอีก!!
ไม่บอกผมพรุ่งนี้ซะเลยล่ะ!!!
“พี่นัท...เป็นอะไรไปครับ?”เทมถามผมด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัย
“ทำไมพึ่งมาบอกพี่ล่ะ?...เทมคงไม่ได้พึ่งนัดหรอกใช่ไหม?”ผมถามขึ้นด้วยน้ำเสียงโกรธๆ
“พี่นัททท~อย่าโกรธผมเลยนะ...ผมแค่ลืมบอกพี่เอง....ก็อยู่กับพี่ทีไรผมก็มักจะไม่สนใจอย่างอื่นพี่ก็รู้นี่...อย่าโกรธผมนะครับ”เทมบอกผมด้วยน้ำเสียงออดอ้อนแล้วเข้ามากอดผมไว้หลวมๆพร้อมกับจูบเบาๆที่หน้าผากของผม
ผมล่ะแพ้น้ำเสียงแบบนี้จริงๆเลย
ใครมียาแก้อาการแพ้ลูกอ้อนเทมขายบ้างไหม?
ผมจะขอเหมาหมดเลย!!
“ไม่ต้องมาทำเสียงออดอ้อนเลยนะเทม...ครั้งนี้พี่ไม่ยกโทษให้ง่ายๆหรอกนะ”ผมบอกกับเทมเสียงแข็ง
ครั้งนี้ไม่อ่อนให้ง่ายๆเหมือนครั้งก่อนๆแน่ถึงแม้ในใจผมมันจะอ่อนยวบตั้งแต่ได้ยินเสียงอ้อนๆของเทมแล้วก็ตามที
“พี่นัททท~...อย่าทำแบบนี้เลยครับ...ผมขอโทษจริงๆให้ผมทำอะไรก็ได้อ่ะ...ขอแค่พี่หายโกรธผมก็พอ...นะครับ...นะครับบบ~...นะคร้าบบบบ~”เสียงออดอ้อนมาแบบจัดเต็มจนใจผมแทบจะละลายอยู่แล้ว....แถมท่าทางอ้อนๆที่เข้ามากอดเอวผมหลวมๆนั่นอีก
ให้ตายเถอะทำไมผมไม่ชินสักทีนะ...
มันไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมโดนแบบนี้สักหน่อย
“อะไรก็ได้เหรอ?”ผมจ้องเทมนิ่งๆแล้วทวนสิ่งที่เทมพูดอีกครั้ง
“ครับ...อะไรก็ได้”เทมพยักหน้าแล้วบอกผมด้วยความมั่นใจ
“งั้นโทรไปบอกเลื่อนเวลาอีกสัก2ชั่วโมงได้ไหม?”ผมพูดขึ้นพร้อมกับสบตากับเทมนิ่ง
“....2ชั่วโมงเหรอครับ?....ก็ไม่มีปัญหานะครับแล้วพี่จะทำอะไรงั้นเหรอ?”เทมถามพร้อมกับมองผมด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย
“ก็แค่จะทำขนมไปฝากสักหน่อยน่ะ”ผมบอกออกไปตามตรงก่อนจะดึงมือเทมที่กอดผมอยู่ให้ออกไป
“ทำขนมเหรอครับ?....ให้ผมช่วยไหมพี่นัท?”เทมถามผมด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นมาแถมแววตายังมีประกายของความสนุกอยู่เต็มเปี่ยมด้วย
“แน่ใจว่าช่วยทำ?...ไม่ได้ช่วยให้ช้าขึ้นหรอกนะ?”ผมบอกเทมออกไปตามตรง...ก็นะเวลาเทมมาเข้าครัวกับผมทีไรเหมือนเกิดสงครามขนาดย่อมเลยล่ะ
ทุกๆครั้งผมต้องมานั่งเก็บล้างผลงานฝีมือเทมที่ดูยังไงก็ไม่ใช่อาหารแน่นอนและด้วยวันนี้ผมต้องแข่งกับเวลาที่มีอย่างจำกัด...คิดว่าผมควรเสี่ยงให้เทมเข้ามาช่วยผมในครัวอยู่ดีไหม?
“พี่นัทอ่า...ก็ได้ๆงั้นคราวหน้าพี่ต้องสอนผมทำด้วยนะ”เทมเอ่ยออกมาอย่างจำยอมแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาพร้อมกับเปิดทีวีดู
หลังจากนั้นผมก็ได้เข้าครัวและเริ่มคิดว่าจะทำขนมอะไรดี...ครอบครัวเทมมีแค่แม่กับน้องสาวส่วนพ่อ...ท่านเสียไปนานแล้วเพราะงั้นในบ้านเลยมีแต่ผู้หญิง
“...ทำชิฟฟ่อนเค้กใบเตยกับคุกกี้เนยละกัน”ผมพึมพำออกมาก่อนจะเริ่มเตรียมอุปกรณ์และวัตถุดิบที่ใช้การทำทั้งหมด...ผมเริ่มต้นทำชิฟฟ่อนเค้กใบเตยก่อนแล้วค่อยทำคุ๊กกี้เนยที่หลังใช้เวลาไปชั่วโมงกว่าผมก็ทำทั้ง2อย่างเสร็จเรียบร้อย
หมับ!
“กลิ่นหอมจังเลยครับพี่นัท”เทมเข้ามากอดผมจากทางด้านหลังแล้วพูดขึ้นข้างหู
“ลองชิมดูไหมล่ะ?”ผมเงยหน้าขึ้นไปถามเทมด้วยรอยยิ้ม
ถ้าถามว่าทำไมผมไม่ตกใจที่เทมเข้ามากอดผมจากด้านหลังแล้วละก็...
บอกได้แค่ว่าชินแล้ว
ก็เล่นโดนกอดแบบนี้มาตลอดมันก็คงต้องชินเป็นธรรมดาละนะ
“ป้อนผมหน่อยสิครับ...ตอนนี้มือผมไม่ว่าง”เทมบอกผมก่อนจะซุกหน้าลงที่แถวๆต้นคอผมพร้อมกับจูบเบาๆ
“อื้อ~...อย่าเทม...มือก็ไม่ได้ทำอะไรนิหยิบเองเลยนะ”ผมบอกเทมพร้อมกับพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดที่รัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ
“มือไม่ว่างครับ...กำลังกอดแฟนอยู่”เทมบอกผมก่อนจะหัวเราเบาๆด้วยความสนุกที่ได้แกล้งผม
“...ทำไมชอบแกล้ง?”ผมถามด้วยน้ำเสียงงอนๆ
“ก็พี่ชอบทำตัวน่ารัก”เทมตอบกลับทันทีพร้อมกับหอมแก้มผมเบาๆสองสามทีก่อนจะคลายอ้อมกอดที่กอดผมไว้
“ผมปล่อยพี่แล้วนะ...ป้อนผมหน่อยสิครับ”เทมพูดขึ้นก่อนจะอ้าปากหลับตาพริ้มอย่างหน้าหมันไส้...
เดี๋ยวก็เอากระดาษให้กินซะเลยนิ!
“เฮ่อ!...”ผมถอนหายใจเบาๆก่อนจะตัดสินใจหยิบคุกกี้เนยแล้วใส่เข้าไปในปากเทมที่อ้ารอรับอยู่
“อื้มม~...อร่อยจังเลยครับ”เทมเคี้ยวสักพักก่อนจะพูดขึ้นด้วยท่าทางที่มีความสุข
ผมชอบเวลาที่ได้ทำอะไรให้เทมกินแบบนี้เพราะท่าทางเวลาที่เทมกินและน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าเขาชอบฝีมือผมแค่ไหนมันทำให้ผมหัวใจพองโตอย่างมีความสุข
“ดีแล้วที่ถูกปาก...อ๊ะ!...พี่ยังไม่ได้อาบน้ำเลยเหลือเวลาอีกเท่าไหร่แล้วเทม?”ผมรีบถามเทมพร้อมกับจัดคุกกี้เนยใส่กล่องด้วยความเร็ว
“เหลืออีกครึ่งชั่วโมงครับ”เทมตอบผมด้วยท่าทางสบายๆ
แต่ผมเนี่ยสบายๆไม่ได้เลย!!
“เทมเอาขนมไปใส่ไว้ในรถก่อนนะเดี๋ยวพี่จะรีบตามไป!”ผมหันไปบอกเทมพร้อมกับรีบวิ่งขึ้นไปอาบน้ำบนห้องด้วยความเร็ว
ผมแทบไม่มีเวลาให้เลือกชุดเพราะเวลานัดที่กระชั้นชิดเข้ามาก็เลยได้แค่เสื้อเชิ้ตสีฟ้าแขนสั้นกับกางเกงขายาวสีน้ำเงินเข้มแค่นั้น
“รีบไปเลยเทม”ผมขึ้นมานั่งที่นั่งข้างคนขับพร้อมกับบอกเทมที่สต๊าทเครื่องรออยู่ก่อนแล้ว
“ครับผม”
ใช้เวลาไม่ถึง10นาทีผมก็ได้มาถึงบ้านของเทม...บ้านเดี่ยวสองชั้นที่มีพื้นที่พอๆกับบ้านของผมตัวบ้านถูกทาด้วยสีขาวดูสะอาดตาแถมยังมีปลูกต้นไม้ใหญ่ไว้ข้างๆบ้านอีกทำให้บ้านดูร่มรื่นน่าอยู่มากขึ้น
พอมาถึงบ้านของเทมความกังวลผมมันก็ค่อยๆผุดขึ้นมาอย่างช้าๆ...
แม่เทมเขาจะชอบผมไหม?
ถึงจะบอกว่าอนุญาตให้คบกันแต่จะมีแม่คนไหนล่ะที่อยากให้ลูกชายคนเดียวของบ้านเป็นเกย์...หรือความจริงแม่เทมอาจจะยอมๆเทมไปก่อนแล้วค่อยหาทางคุยกับผมอีกทีนึง
นี่ผมคิดมากไปใช่ไหม?
แปะ!
“พี่นัท...ใจเย็นๆครับแม่ผมน่ะใจดีมากนะครับ...ไม่เป็นไรหรอก”มือของเทมสัมผัสที่ไหล่ผมเบาๆก่อนจะบอกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน...รอยยิ้มที่ได้รับทำให้ผมคลายความกังวลลงมาได้บ้าง...
“อืม...ขอบคุณนะ”
เทมพาผมเดินเข้ามาภายในบ้านที่ถูกตัดแต่งอย่างเป็นสัดส่วนให้ความรู้สึกหรูหรานิดๆแต่ไม่ได้ดูมากมายอะไร
“สวัสดีครับคุณแม่”เทมทักทายผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ด้วยรอยยิ้มก่อนจะเข้าไปกอดเอวไหวหลวมๆ
คนคนนี้...คือคุณแม่ของเทม?
คนตรงหน้าผมคือหญิงสาวที่อายุประมาณเลข4หรือ5ผิวสีขาวผมสีดำมีแซมขาวบ้างตามอายุที่เพิ่มขึ้นแต่ท่าทางที่ผมเห็นทำให้รู้ได้เลยว่าท่านเป็นคนที่อบอุ่นและใจดีมากๆ
“สะ...สวัสดีครับ...ผมนายวรนัตร รัตรนเทวา ...เรียกว่านัทก็ได้ครับ...ต้องขอโทษที่ต้องเลื่อนเวลานัดจริงๆนะครับ”ผมแนะนำตัวเองด้วยท่าทางเกร็งๆจนตัวเองรู้สึกได้
ให้สิ...ตื่นเต้นสุดๆไปเลย
“แหมๆ...ไม่ต้องเป็นทางการขนาดนั้นก็ได้จ้า...มานั่งข้างๆแม่มา”คุณแม่?บอกผมพร้อมรอยยิ้มพร้อมกับกวักมือเรียกผมเข้าไปนั่งข้างๆ
ผมนั่งลงข้างๆคุณแม่?ด้วยท่าทางที่ยังเกร็งไม่หาย
“อ่อ...ผมทำขนมมาฝากคุณ...แม่กับน้องโอ๊คน่ะครับ...หวังว่าจะถูกปากนะครับ”ผมยืนถุงขนมที่เตรียมไว้ให้คุณแม่ที่รับไปด้วยรอยยิ้ม
“ว้าว...ทำขนมเป็นด้วยเหรอจ๊ะ?...นึกว่าผู้ชายสมัยนี้จะเหมือนลูกชายคนนี้หมดแล้วซะอีก...ลูกคนนี้น่ะอย่าว่าแต่ทำขนมเลยแค่ล้างจานได้สะอาดก็น่าภูมิใจแล้วล่ะ”คุณแม่พูดขึ้นด้วยท่าทางที่ปราบปลื้มแล้วลูบหัวลูกชายตัวเองเบาๆด้วยสีหน้าที่มีความสุข
“แม่อ่ะ...อย่าเผาผมต่อหน้าพี่เขาสิ”เทมบอกแม่ของตัวเองด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ
“ทำไมล่ะ...ให้พี่เขารู้ก่อนน่ะดีแล้วถ้าเกิดแกไปทำจานที่บ้านพี่เขาแตกขึ้นมาแม่ไม่รับผิดชอบนะ”คุณแม่เทมมบอกลูกชายตัวเองเบาๆ
“แม่อ่า~”เทมดูเหมือนว่าเป็นลูกหมาขี้อ้อนเลยแฮะ
แต่ผมอยากจะบอกเหลือเกิน...ที่คุณแม่พูดน่ะ....ไม่ทันแล้วล่ะครับ
จานบ้านผมแตกไปหลายใบแล้วล่ะครับ
“ว่าแต่หนูนัทเถอะ...คิดดีแล้วใช่ไหมที่มาคบกับเทมน่ะ...ลูกคนนี้น่ะไม่เป็นอะไรสักอย่างเลยนะ”คุณแม่เทมหันมาคุยกัยผมบ้าง
“ครับ...เรื่องนั้นผมรู้ดีแต่ผมก็ยังต้องการที่จะคบกับเทมอยู่ดีครับ”ผมตอบกลับไปตามตรง
“งั้นเหรอจ๊ะ...ถ้างั้นก็ดีแล้วล่ะมีเรื่องอะไรมาฟ้องแม่ได้เลยนะเดี๋ยวแม่จะจัดการเทมให้”คุณ
แม่บอกผมด้วยรอยยิ้ม...เหมือนกันทั้งแม่ทั้งลูก...รอยยิ้มของคุณแม่ทำให้ผมยิ้มออกมาบางๆ
“ครับ”
“แม่...แล้วน้องโอ๊คล่ะ?”เทมถามคุณแม่พร้อมกับลุกขึ้นแล้วมองไปรอบๆ
“วันนี้มีนัดไปทำการบ้านที่ห้องสมุดน่ะ...อีกนานกว่าจะกลับ”
“ว้า...น่าสียดายจัง...พี่นัทอยู่อีกสักพักไหมครับ?”เทมหันมาถามผมบ้าง
“ตามใจเทมเลย...พี่ไม่ได้รีบไปไหนอยู่เล้ว”ผมบอกไปตามตรง
“งั้นอยู่ทานข้าวเย็นด้วยนะดีกว่าเนอะ...หนูนัททำอาหารเป็นไหม?”คุณแม่เสนอความเห็นแล้วหันมาถามผมด้วยรอยยิ้ม
“เป็นครับ”ผมตอบกลับทันที
“งั้นมาช่วยแม่ทำอาหารดีกว่าเนอะ”คุณแม่บอกพร้อมกับลุกขึ้นจากโซฟา
“ได้เลยครับ”ผมลุกขึ้นตามคุณแม่ไป
“อ้าว...แล้วผมล่ะครับ...แม่...พี่นัท”เทมเดินตามมาพร้อมกับถามคุณแม่กับผมด้วยน้ำเสียงเหงาๆ...เหมือนกับหมาถูกทิ้งเลยล่ะ
“จะทำอะไรก็ไปทำเถอะอย่าเข้ามายุ่งในครัวก็พอ”คุณแม่หันไปสั่งเทมด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
“แม่~....พี่นัทของผมนะแม่จะมาแย่งไปแบบนี้ไม่ได้นะ”เทมพูดขึ้นด้วยท่าทางไม่ยอมแพ้แถมยังมีการส่งสายตาออดอ้อนมาหาผมด้วยด้วยแนะ
“ไม่รู้ล่ะ...ตอนนี้นัทเป็นของแม่เพราะงั้นห้ามลูกเข้าใกล้จนกว่าอาหารจะเสร็จ”คุณแม่ยื่นคำขาดจนทำให้เทมหน้ามู่ก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่โซฟาด้วยอาการหง๋อยๆ
“คุณแม่สุดยอดเลยครับ”ผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ชื่นชม
ผมพึ่งเคยเจอคนที่ไม่อ่อนข้อเมื่อเห็นสายตาอ้อนๆของเทมก็วันนี้แหละ
“ตามใจมากๆเดี๋ยวจะเหลิงเอานะจ๊ะหนูนัท...มา!...ไปทำอาหารกันดีกว่า...แม่ละถูกใจหนูนัทสุดๆเลยรู้ไหม?”คุณแม่หันมาบอกผมด้วยท่าทางดีใจก่อนจะเดินนำเข้าไปในครัว
“ขอบคุณมากครับ...คุณแม่”
พอจัดการอาหารทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยน้องสาวของเทมก็กลับมาถึงบ้านพอดีเทมเลยเรียกน้องสาวของตนให้เข้ามายืนตรงหน้าผมพร้อมแนะนำตัว
“นี่น้องสาวของผมชื่อ...”
“หนูชื่อสวรรยา...เรียกว่าน้องโอ๊คก็ได้คะ...พี่เป็นแฟนของพี่เทมเหรอคะ?”เด็กสาวตรงหน้าพูดแทรงพี่ชายตนพรางมองมาที่ผมด้วยความสงสัย
วรนัตรไม่รู้ว่าควรบอกความจริงไปดีไหมเพราะเธอยังเด็กอยู่มากจึงไม่สมควรที่จะได้รู้เรื่องแบบนี้ถึงจะไม่แน่ใจแต่ก็ตัดสินใจที่จะบอกความจริงไปดีกว่า
“ครับ...พี่ชื่อวรนัตร...เรียกว่าพี่นัทก็ได้ยินดีที่ได้รู้จักนะน้องโอ๊ค”ผมเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้ม
“ว้าว...พี่นัทยิ้มแล้วหล่อสุดๆไปเลยมาเป็นแฟนหนูไหมคะ?”เสียงใสที่เอ่ยถามทำให้ผมหลุดหัวเราะออกมา
“ไม่ได้นะ...พี่นัทเป็นแฟนพี่”เทมรีบหันไปบอกน้องเสียงแข็งทันที
“อะไรๆ...เป็นแฟนพี่แล้วไงถ้าดูแลพี่นัทไม่ดีหนูแย่งมานะ”
“ว่าไงนะน้องตัวแสบนี่”
“ฮะฮะฮะ”ผมหลุดหัวเราะออกมาเมื่อเห็นพี่น้องทะเลาะกันเพื่อแย่งผม
ไม่รู้ว่าตอนไหนที่ความกังวลมันหายไปแทนที่ด้วยความอบอุ่นที่ได้รับจากครอบครัวนี้...ผมรู้เลยว่าเทมเติบโตมาท่ามกลางความรักมากขนาดไหน
ผมดีใจที่คุณแม่ยอมรับให้ผมเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวและผมสัญญาเลยว่าจะดูแลและรักเทมให้มากเท่าที่จะมากได้
...
สวัสดีคะ
มาอัพตอนพิเศษหลังจากที่หายไปนานคะ
ตอนนี้อาจไม่หวานเท่าไหร่
ไม่ได้แต่งเรื่องนี้มาสักพักรู้สึกเริ่มงงกับตัวละคร(55+)
หลายคนที่ตามอ่านอาจไม่รู้ว่าเรามีเพจแล้วนะ
สามารถเข้าไปตามอ่านเรื่องอื่นๆของเราได้นะคะ>>
nicedogขอบคุณที่คอยติดตามมาจนจบนะคะ
สำหรับคำแนะนำเรื่องการเว้นบรรทัดจะทยอยแก้ให้นะคะ
ขอบคุณมากคะ
nicedog
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪
หัวข้อ: ✉ CorrespondencE สื่อรักทางจดหมาย!✉►แจ้งข่าวรวมเล่ม►10/05/59 P.1 (อ่าน 181899 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก