✉ จดหมายฉบับที่ 9✉เจอตัวจริง ย้อนกลับเมื่อ15นาทีก่อนที่คุณวรนัตรจะเข้ามา
หลังจากที่ผมกลับไปที่ชลบุรีจนถึงตอนนี้ผมก็ยังคุยกับพี่นัทอยู่เรื่อยๆ...ผ่านมาสักอาทิตย์หนึ่งแล้วมั้ง...ความจริงผมอยากจะกลับชลบุรีทุกอาทิตย์เลยแต่ก็กลัวว่าจะเป็นการเร่งรัดพี่นัทมากเกินไป...
ผมก็เลยต้องปล่อยให้เวลาผ่านไปสักพักก่อน
วันนี้เป็นวันจันทร์...วันแรกของสัปดาห์ใหม่ที่ผมไม่ค่อยอยากจะมาสักเท่าไหร่
ก็ผมยังไม่ได้จดหมายจากพี่นัทเลยนี่นา
ทั้งที่ควรจะได้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแท้ๆ
ไปรษณีย์มัวทำอะไรอยู่เนี่ยะ!!
ยังไงวันนี้ผมก็ต้องได้...ไม่งั้นผมจะไปหาถึงที่ทำการเลย
ครื่นนน
“สวัสดีครับ”ผมเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานพร้อมกับทักทายเพื่อนๆพี่ๆเหมือนปกติทุกๆวัน แต่วันนี้ดูเหมือนจะมีบางอย่างผิดปกติแฮะ
เพราะภายในห้องที่ปกติไม่ค่อยจะมีเสียงคุยกันดังเท่าไหร่แต่วันนี้กับดังใช้ได้ทีเดียว...ตัวเขาไม่รอช้าที่เดินเข้าไปหาเพื่อนสนิทก่อนจะเอ่ยปากถาม
“มีอะไรเหรอพีช?”
“ได้ยินข่าวที่พี่อรเข้าโรงพยาบาลรึเปล่า?”เสียงของเพื่อนสนิทหันมามองหน้าผมแล้วพูดขึ้น
พี่อร...?
“ใช่คนที่ทำหน้าที่ตรวจบัญชีรึปล่า?”ผมถามขึ้น...พี่อรที่ทำหน้าที่เดียวกับพี่นัทเป็นผู้ตรวจสอบบัญชีเหมือนกัน
“ใช่ๆ”
“แล้วทำไมอยู่โรงพยาบาลล่ะ...อุบัติเหตุเหรอ?”ผมนั่งลงพร้องกับหันไปถามพีชอย่างสนใจ
“เรื่องนั้น...”
“เห็นลือกันว่าเป็นแผนของใครสักคนน่ะ”
ก่อนที่พีชจะพูดพี่กรที่นั่งทำงานอยู่ฝั่งตรงข้ามก็เอ่ยขึ้นมาก่อนพร้อมจะเดินมาหาพวกผมที่ฝั่งนี้ด้วย
แผนการ...?
“ใครกันล่ะ?”ผมถามพี่กรออกไป
“เรื่องนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน...เท่าที่ฟังมาดูท่าจะเป็นคนภายในนี่แหละ...อรที่ท่านประธานไว้ใจก็มาเข้าโรงพยาบาลแบบนี้คงจะไม่อยู่เฉยแน่”พี่กรพูดด้วยท่าทางเคร่งเครียด
คนภายในงั้นเหรอ...?
หวังว่ามันจะไม่ร้ายแรงนะ
“จริงสิ...เห็นว่าจะมีผู้ตรวจสอบบัญชีมาใหม่ใช่ไหมกร?”เสียงของพี่บัฟดังขึ้นจากเก้าอี้ข้างๆผม...พี่เขาละมืออกจากงานที่ทำก่อนจะมาเข้าร่วมวงสนทนาด้วย
ผู้ตรวจบัญชีคนใหม่เหรอ?
ถ้าเป็นพี่นัทก็ดีสิ
ฮะฮะฮะ...คิดอะไรบ้าๆนะเรา
มันจะเป็นไปได้ยังไงล่ะ
โอกาสที่เรียกได้ว่าเป็น0%เลยนะ...แถมพี่นัทเขาก็มีที่ทำงานอยู่แล้วด้วย
“ใช่...เห็นว่ายืมตัวมาจากบริษัทไหนสักที่แหละ...รู้สึกจะชื่อ...อืม...อะไรนะ...วรนัตร...ละมั้ง”
“ห๊ะ!!”สิ้นเสียงพี่กรผมก็ลุกขึ้นพรวดทันที
เมื่อกี้พี่กรว่าชื่ออะไรนะ!!!
“พี่บอกว่าชื่ออะไรนะ!!”ผมเดินเข้าไปหาพี่เขาใกล้แล้วถามย้ำอีกรอบหนึ่ง
“เอ่อ...วรนัตรไง...จะเข้ามาใกล้อะไรนักฟร้ะไอ้เทม!!”พี่กรตอบแล้วลุกหนีผมไปอีกทาง
ไม่จริงน่า!!
ไม่มีทางเป็นไปได้!!!
ไม่...ไม่...!!
“...นะ...นามสกุลล่ะพี่”ผมเดินตามพี่กรไปแล้วถามต่อ
คนชื่อเหมือนมีตั้งมากมาย...
อาจจะเป็นคนละคนกันก็ได้
“ห๊ะ!...แล้วกูจะรู้ไหมเล่า!...พอๆเดี๋ยวก็ได้เจอแล้วเห็นหัวหน้าบอกจะพามาแนะนำนี่”พี่ก็บอกผมพร้อมกับเดินไปนั่งที่ทำงานตัวเอง
“มีอะไรวะเทม”พีชถามเมื่อผมกลับมานั่งที่เก้าอี้แล้ว
“...ไม่รู้วะ...ตอนนี้ไม่รู้อะไรทั้งนั้นแหละ”ผมตอบพีชแล้วเริ่มเปิดคอมตัวเอง
ในหัวผมตอนนี้มีแต่ชื่อวรนัตรอยู่เต็มไปหมด
ผมหวังว่าจะเป็นพี่เขาแม้ว่าโอกาสมันจะเป็น0ก็ตาม
อยากเจอ
อยากเจอมากจริงๆ
นี่ผมท่าจะเป็นเอามากแล้วใช่ไหม?
รู้สึกชอบแม้กลับคนที่ไม่เคยแม้แต่จะได้เห็นหน้าแบบนี้น่ะ
ผมสะบัดหัวตัวเองสองสามครั้งก่อนจะจัดการงานที่ค้างอยู่ให้เสร็จสักที...ถ้าทำงานนี้เสร็จผมจะลาพักร้อนสักอาทิตย์หนึ่งระหว่างนั้นแหละผมต้องเจอพี่นัทให้ได้...ถึงจะต้องนอนเฝ้าหน้าบ้านพี่เขาก็ตาม
ครื่นนนน
“สวัสดีพี่น้องชาวแผนกคอมพิวเตอร์ที่รัก...วันนี้มีคนจะมาแนะนำให้รู้จักด้วย...ทำตัวให้เรียบร้อยล่ะ”
“...!!”ผมเลือนเก้าอีกที่นั่งออกไปแล้วหันไปทางต้นเสียงทันที
ผมไม่ได้หวังนะ...แต่ในใจลึกมันก็ยังคงคาดหวังว่าจะเป็นคนคนเดียวกัน
เมื่อมองไปทางประตูสิ่งที่ผมเห็นคือ...
พี่ไม้!!
พี่เขายืนบังอ่ะ
“...อ๊ะ!!”ผมอุทานขึ้นเบาที่เห็นคนที่เดินออกมาจากประตูแล้วยืนอยู่ข้างๆพี่ไม้ด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
ตึก ตัก ตึก ตัก
ผมยกมือขึ้นจับที่อกข้างซ้ายเบาๆ...หัวใจผมมันกำลังเต้นแรงเมื่อเห็นคนตรงหน้าชายหนุ่มที่ดูคงจะอายุ20กว่าๆสูงประมาณ180ได้มั้ง...เตี้ยกว่าผมหน่อยหนึ่ง...ผมสดำสนิทที่ซอยระต้นคอยิ่งทำให้ดูดีขึ้นไปอีกแถมผิวขาวๆริมฝีปากอมชมพูนั่นอีก...น่าสัมผัส...น่าสัมผัสไปหมดเลย...หัวใจผมมันเต้นแรงเหมือนกับจะหลุดออกมาถ้าผมไม่จับมันไว้...ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครนอกจาก...
พี่นัท!
บ้าน่า...
เป็นไปไม่ได้!!
ผมจ้องพี่เขาเขม็งเลย....พี่เขามองไล่ดูรอบๆห้องก่อนจะมองดูพวกพี่ๆที่อยู่อีกฝั่ง...ไล่มาเรื่อยๆจนถึงผม
เฮือก!
ผมรู้สึกว่าพี่เขาสะดุ้งนิดนึงเมื่อมองมาที่ผม...เราสบตากันอยู่นาน...นานพอที่ผมจะแน่ใจว่าคนตรงหน้านั้นคือใคร
พี่นัท!
ใช่พี่นัทจริงๆ...ไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้ผมคิดแบบนั้น...มันเป็นความรู้สึกล้วนๆผมคาดการณ์ไปเองทั้งนั้น...ทั้งๆที่ปฏิเสธว่าเป็นไปไม่ได้แต่หัวใจผมมันบอกว่านี่แหละ
คนคนนี้แหละ
พรึ่บ!
“...!!!”ผมสะดุ้งทันทีที่อยู่ๆก็มีคนมาปิดตาผมจากด้านหลัง...ไม่ต้องถามเลยว่าใครไอ้เพื่อนพีชแน่ๆ...ผมพยายามแกะมือของพีชออกเพื่อจะมองพี่เขาต่อ
ทั้งๆที่สบตากันอยู่แล้วแท้ๆ
“...เฮ้ย!...เอามือออกเดี๋ยวนี้นะไอ้พีช!”ผมตะโกนบอกพีชด้วยอารมณ์ที่เริ่มขุ่นมัวหน่อยๆแล้ว...ผมอยากมองคนตรงหน้าให้นานกว่านี้
“พวกแกน่ะพอได้แล้วอย่าทำเสียมารยาทสิ!”เสียงของพี่ไม้ดังขึ้นทำให้พีชปล่อยมือผมแล้วกลับไปนั่งอย่างสงบเสงี่ยมทันที
ให้ตายเถอะ
ผมหันกลับไปมองพี่เขาอีกครั้งหนึ่งด้วยสายตาที่เป็นประกาย...ใช่
คนคนนี้คือพี่นัทไม่ผิดแน่นอน
ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร...พรหมลิขิต...โชคชะตา...พระเจ้า...จะอะไรก็ตามตอนนี้ขอแค่คนตรงหน้าคือพี่นัทของผม...เย็นนี้จะซื้อน้ำแดงขวดใหญ่3ขวดไปเซ่นเลย!!
“เอาล่ะ...นี่คือคุณวรนัตร รัตรนเทวา เขาจะมาเป็นผู้ตรวจสอบบัญชีแทนพี่อรนงตร์ที่อยู่โรงพยาบาลนะถ้าพี่เขาต้องการคนช่วยก็ห้ามอิดออดนะเข้าใจไหม”สิ้นเสียงแนะนำจากพี่ไม้ผมก็แทบจะอดทนไม่ให้ลุกขึ้นแล้ววิ่งไปกอดพี่นัทไม่ไหว
“ครับ!!”เสียงตอบรับดังฉะฉานของคนทั้งแผนกดังขึ้น
ผมเสียงดังสุดนะพี่นัท
ว่าแต่พี่นัทเขาจะรู้ไหมว่าผมคือเทม....คนที่เขียนจดหมายถึงพี่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาน่ะ
พี่เขาจะรู้เหมือนที่ผมรู้ใช่ไหม?
“...สวัสดีครับ...ผมวรนัตร รัตรนเทวา เรียกว่านัทก็ได้ครับ...ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนครับ”เสียงของพี่นัทผมยังคงจำได้ดีไม่ได้ทุ้มมากเป็นเสียงที่มีเสน่ห์แล้วน่าฟังที่สุดที่ผมเคยเจอมา...
รอยยิ้มที่เผยออกมาพอเป็นพิธีนั่นช่างน่าดู
ผมกับพี่นัทยังคงจ้องตากันตลอด...มันทำให้ผมเริ่มใจว่าพี่เขารู้ว่าผมคือใคร
ยิ่งเป็นแบบนี้มันยิ่งทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้
“ไอ้เทมแกจะจ้องพี่เขาให้ท้องเลยรึไง!”เสียงของพี่ไม้ทำเอาผมถึงกับสะดุ้งแล้วเบนสายตาไปทางอื่นแทบจะทันที
“ขอโทษด้วยครับหมอนั่นพึ่งจะมาทำงานนะครับไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร...ชื่อธีราทรเรียกมันว่าไอ้เทมก็ได้ครับ”พี่ไม้แนะนำผมให้พี่นัทรู้จัก
พวกเราสบตากับอีกครั้งก่อนที่พี่นัทจะหลบสายตาผมแล้วหันไปทางอื่น...แต่ผมเห็นหน้าแก้มพี่นัทที่ขึ้นสีแดงชัดเจนแบบนั้น
น่ารักชะมัด!!
พี่เขาเขินผม!
โธ่เว้ย...ผมอยากเข้าไปหาแล้วฟัดแก้มพี่เขาสักทีสองทีจริงๆ...ให้ตาเถอะนี่พี่เขาอายุ30จริงๆใช่ไหม?
ทำไมถึงน่ารักแบบนี้ล่ะ!!!
.......................................................................................
ตอนต่อไปมาแล้วค่ะ
พึ่งกลับมาจากสอบวิชาชีวะค่ะ
ความจริงเรากะจะอัพในวันพรุ่งนี้เพราะตอนนี้เรายังแต่งไม่จบค่ะ
แต่พอเข้ามาอ่านคอมเม้นท์ที่เขียนว่าอยากให้มาต่อเร็วๆเราเลยไม่อยากเว้นช่วงนาน
ก็เลยมาอัพครึ่งนึงก่อน...แต่ถึงจะบอกว่าครึ่งแต่จริงตอนนี้ก็ประมาณ60%ของเนื้อหาในตอนนี้แล้ว
แล้วจรีบมาอัพครึ่งหลังให้เร็วที่สุดนะค่ะ
ตอนนี้อยากบอกว่าดีใจมากกกกกก
คนมาคอมเม้นท์ให้มากที่สุดเท่าที่เคยเห็นเลย
ขอบคุณเหล่าขาประจำที่มักจะแข่งกันเป็นเม้นท์แรกเสมอ(ไม่ได้แข่งสักหน่อย!!) : ❣☾月亮☽❣ BlueCherries mukmaoY
hotoil cher7343 kun Fellina Zelsy takara HanATarO pajajahaha patchamai28 Pumpkin PURE LOVE
ขอบคุณสำหรับผู้คอมเม้นท์คนใหม่ๆทุกท่านดีใจที่ชื่นชอบนิยายของเรานะค่ะ : love:seungri ♠DekDoy♠ Grimmy PharS
darling Minnie~Moo double9JH B52 hoshinokoe yamapong Melonlove Jokersrty1 LAFIA eye-lifestyle
kdds
ขอขอบคุณสำหรับทุกๆกำลังใจนะค่ะตอนนี้นั่งยิ้มหน้าบานอยู่หน้าคอมค่ะ
มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านเลยค่ะ
ไว้เจอกันตอนครึ่งหลังค่ะ
nicedog
แถมๆ
คุณ LAFIA คอมเม้นท์มาว่า 'เทมมม รีบเข้าไปก(อ)ดพี่นัทเร็วเข้าาา
'
ให้เทมมาตอบเลยค่ะ
เทม : ห๊ะ!?...ก(อ)ดเหรอ??!!
มะ...ไม่ไหวมั้งครรับพี่สาว...
จบแค่นี้ล่ะค่ะ555+
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
