ครึ่งหลัง
~Call me baby…~
“ครับเจ้านาย” ธีร์ที่กำลังจะนอนกับเตียงนุ่มๆ หลังจากที่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ต้องหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมารับสาย
(นอนหรือยัง) ปลายสายถามเสียงเรียบ
“ยังครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ”
(พรุ่งนี้ช่วยไปจัดการเรื่องคาสิโนให้หน่อย เกิดปัญหา)
“สาขาไหนครับ”
(สาขาใหญ่ งานนี้อันตราย ยังไงเอาลูกน้องไปด้วยก็แล้วกัน แกทำได้ใช่ไหม)
“สบายครับ เรื่องใช้กำลังขอให้บอก”
(น้ำเสียงร่าเริงเลยนะ) แอบแขวะลูกน้อง
“แล้วแบบนี้งานที่ต้องไปฝึกกับไอ้พัฒน์ล่ะครับ” ถามออกไป น้ำเสียงเหมือนจะเป็นห่วงงานทางนี้ แต่สีหน้านี่ดีใจสุดๆ ที่ไม่ต้อง
ไปเจอคนหน้าโหดแบบนั้น
(ฉันบอกไอ้ดินให้แล้ว)
“อ้อ อย่างนี้นี่เอง แล้วนี่เจ้านายไม่นอนหรือครับ”
(ฉันกำลังเล่นเกมอยู่ แต่เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีงานที่ต้องการการก็เลยโทรมาบอกแกก่อน อ้อ! ระมัดระวังตัวเองให้ดี คราวนี้คนที่มา
ป่วน มันชื่อยงยุทธ์ ลูกชายนักการเมืองที่ไม่เกรงกลัวอะไรพวกกูเลย ที่สำคัญเป็นเกย์ หึ! มึงอาจจะรับมือหนักหน่อยนะ)
“นี่เจ้านาย อย่าพูดเหมือนกับผมเป็นพวกดึงดูดเกย์แบบนั้นสิครับ”
(ตอนแรกฉันก็ว่าไม่ แต่อย่าลืมนะที่แกรอดมาได้เพราะฉันไปช่วยแกจากการโดนผู้ชายข่มขืน)
“จะโดนครับ ไม่ใช่โดน” รีบโต้เถียงกลับไปทันที
(เออๆ จะโดน)
“ถ้างั้นเจ้านายไปนอนเถอะครับ ส่วนงานพรุ่งนี้ผมจัดการเอง ไม่ต้องเป็นห่วง” ธีร์พูดบอกปลายสาย ก่อนจะวางสายไปแล้วทิ้งตัว
นอนลงบนเตียงทันที
“เฮ้อ...เหนื่อยชะมัด”
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาคอยจัดการธุรกิจมืดของอัคนีกับปฐพีให้ เพราะตั้งแต่ที่เขาโดนช่วยเหลือครั้งนั้นและโดนดึงตัวมาให้เป็นลูก
น้อง จนอัคนีพามาพบกับปฐพี ซึ่งทั้งคู่ทำคาสิโนกับการแข่งรถใต้ดินอยู่ แน่นอนว่าทำแบบผิดกฎหมาย การพนันทุกรูปแบบอยู่ใน
สองธุรกิจนี้หมด มันเป็นธุรกิจที่ปฐพีกับอัคนีทำมาตอนที่ยังเป็นวัยรุ่น คึกคะนองอยู่ ไม่รู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด ซึ่งเมื่ออยากเลิกมันก็
เลิกไม่ได้ ในเมื่อสิ่งที่พวกเขาทำ มันโด่งดังและมีชื่อเสียงไปแล้ว จะหยุดมันก็ยาก
ทั้งคู่ได้มอบหมายให้ธีร์ดูแลในส่วนของคาสิโน ส่วนการแข่งรถนั้นเขาก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนดูแลอยู่ ถ้าเดาไม่ผิด ก็น่าจะเป็นพัฒน์
“พอเมื่อกำลังจะเลิก ปัญหาก็เข้ามาบ่อยๆ” นอนก่ายหน้าผากแล้วพึมพำเบาๆ
อัคนีกับปฐพีอยากจะเลิกธุรกิจมืดนี้แล้ว การแข่งรถเลิกได้ง่ายๆ อยู่แล้ว เพราะสนามที่ใช้ทุกๆ การแข่งขันเป็นของอัคนีจะพลิกมา
จดทะเบียนจัดการแข่งขันที่ถูกต้องตามกฎหมายก็ได้ แต่คาสิโนนี่สิที่มันยากยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดเพราะเรื่องที่ว่ามีคนรอซื้อธุรกิจ
อยู่ แน่นอนว่าปฐพีกับอัคนีต้องการจะขายอยู่แล้ว แต่ก็ต้องสแกนดูว่าใครจะซื้อมันไปทำอะไร หากว่าเอาไปทำในทางที่มันเสื่อม
กว่านี้ เขาก็จะไม่ขาย
พวกเขาต้องการแค่เล่นการพนัน แต่ไอ้คนที่ขอซื้อครั้งแล้งครั้งเล่าย่อมเป็นเจ้าพ่อค้ายาเสพติดทุกราย
ชีวิตของพวกเขาไม่ได้สะอาดเลย แม้ไม่ได้เข้าไปยุ่งกับมัน แต่แค่มีมันวงเวียนอยู่รอบตัว มันก็สกปรกมากพอแล้ว
“จะเจออะไรบ้างวะพรุ่งนี้”
ลงพื้นที่ทีไร ไม่มีครั้งไหนไม่ใช้กำลังสักที
เห็นทีว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นงานที่หนักเอาการ...
“รู้สึกว่า คุณดินกำลังเตรียมเอกสารทำเรื่องเปิดสนามแข่งที่ถูกกฎหมายแล้วนี่ คงจะเป็นไอ้พัฒน์ที่จัดการล่ะมั้ง เอาเถอะ กูได้งาน
ยากกว่ามัน เราอาจจะทำได้ดีกว่ามันก็ได้” ปลอบใจตัวเองเบาๆ จนผล็อยหลับไปอย่างสนิทด้วยความเหน็ดเหนื่อยตลอดทั้งวัน
Zzzzz…
…
…
…
ร่างโปร่งเดินทางมาถึงสถานที่ที่มองจากภายนอกก็ไม่มีอะไรน่าสงสัย ทั้งซอมซ่อ สกปรก ไม่ได้รับการทำความสะอาดภาพนอก
มาหลาย 10 ปี หากแต่ก้าวเท้าเข้าไปในตัวบ้านหลังนี้แล้ว ก็พบถึงความโอ่อ่า อลังการราวกับนรกกับสวรรค์ ผู้คนกำลังเล่นการ
พนันกันมากมาย ผู้หญิงที่ตามพวกเสี่ยมาก็คอยให้กำลังใจคนของตัวเองอยู่ข้างๆ
ธีร์ส่ายหน้าไปมากับภาพที่เห็น ไม่ว่ากี่ทีกี่ทีเขาก็ไม่ชอบ แต่ทำยังไงได้ มันคืองาน
“ช่างเป็นสถานที่ที่สกปรกชะมัด” พึมพำออกมาเบาๆ
“คุณธีร์ เชิญด้านในเลยครับ คุณยงยุทธ์มารอพบแล้ว” คนงานในตัวคาสิโนแห่งนี้เดินเข้ามาเชิญร่างโปร่งบางที่ยืนมองรอบๆ ด้วย
สายตาที่สะอิดสะเอียน
“เออ...พวกแก ตามมา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อย่าบุ่มบ่ามจนกว่าฉันจะให้สัญญาณโอเคนะ” ธีร์หันไปตกลงกับลูกน้องที่ติดตามตัว
เองมาถึง 5 คน ก่อนจะเดินเข้าไปในเขตสำนักงานที่ให้คนเฝ้าข้างนอกไว้ 3 แล้วอีก 2 ก็ตามเขาเข้าไปข้างใน ก็พบว่ามีผู้ชาย
ค่อนข้างมีอายุนั่งไขว่ห้างสบายๆ บนเก้าอี้ทำงานของเขาอยู่ แต่ก็ไม่สนใจอะไร เพราะมันเป็นโต๊ะทำงานที่เขา
ไม่เคยนั่งมันเลยสักครั้ง
พวกมันมีกันอยู่ 4 คน เสียเปรียบชัดๆ ...ธีร์คิด
“สวัสดีครับ ผมยงยุทธ์ หรือเรียกว่ายุทธ์ก็ได้ คุณ?” เป้าหมายเมื่อเห็นร่างโปร่งก็ลุกขึ้นเดินมาทำความรู้จักกับเขาแทบจะทันที
ซึ่งธีร์เห็นเช่นนั้นก็เผลอขมวดคิ้วและแสดงสีหน้าไม่พอใจออกไป
“ผมธีรไนย เรียกธีร์ก็ได้ครับ ตามสบายเลยนะครับ คิดเสียว่าเป็นบ้านของคุณ” ธีร์พูดบอก
“ฮ่าๆ ผมก็สบายอยู่แล้วล่ะครับ เพราะคิดว่ายังไงที่นี่ก็ต้องเป็นที่ ‘ของผม’ อยู่แล้ว” ยงยุทธ์พูดกลั้วด้วยเสียงหัวเราะก่อนจะนั่งลง
ที่โซฟารับแขก ส่วนร่างโปร่งบางก็เดินไปนั่งฝั่งตรงกันข้ามกับยงยุทธ์ ก่อนจะหันไปสั่งคนดูแลที่นี่ให้ไปหาน้ำมาเสิร์ฟแขก
“มั่นใจจังนะครับ” ถามยิ้มๆ
ยงยุทธ์นิ่งไปนิดๆ ก่อนจะเผยรอยยิ้มเจ้าชู้ออกมาจนธีร์รู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งตัวด้วยความรังเกียจ คิดในใจอย่างหงุดหงิดว่าตัวเอง
เผลอให้ท่าอะไรไปหรือเปล่า
น่าเบื่อจริงๆ เลยกู ถามจริงว่ากูมีอะไรตรงไหนที่ทำให้ดูเหมือนเกย์วะ ถึงได้มีเสน่ห์ต่อเพศเดียวกันเหลือเกิน แต่ก่อนก็ปกติ พอ
ขึ้นมหาลัยฯ นี่แหละ เริ่มแล้ว เหล่าผู้ชายทั้งหลายที่เข้ามาตอม
โลกใบนี้ อยู่ยากขึ้นทุกวัน
“ฮ่าๆ แน่นอนครับ ว่าผมต้องได้ที่นี่” ยงยุทธ์บอกกลั้วเสียงหัวเราะ พร้อมกับมองไปรอบๆ ห้อง
“ทำไมถึงมีคนอยากจะได้ที่นี่จังเลยนะครับ” ถามกลับไป
“ก็เพราะว่าที่นี่...มันมีชื่อเสียงอยู่แล้วนี่ครับ ถ้าได้ไปก็ไม่จำเป็นต้องประชาสัมพันธ์อะไรมาก มันจะเสี่ยงต่อพวกกฎหมายก็เป็น
ได้”
“พูดตรงดีนี่ครับ”
“แล้วจะอ้อมทำไมล่ะครับ ถ้าหากว่าอยากจะได้มันไวๆ เสียเวลาเปล่า”
“แล้วคิดว่าเจ้านายผม เขาจะขายหรือครับ” ถามด้วยรอยยิ้มแสยะอย่างสมเพช ที่อีกฝ่ายคิดเองเออเองคนเดียว
“แล้วทำไมถึงจะไม่ขาย ก็ในเมื่อเจ้านายของคุณก็จะเลิกทำแล้วนี่”
“บางที คุณดินคุณเพลิง อาจจะมีคำสั่งให้ผม ทำลายที่นี่ทิ้งไปก็ได้”
“ไม่หรอกครับ ถ้าทำแบบนั้น พวกคุณก็จะแย่” ยงยุทธ์พูดออกมายิ้มๆ มองธีร์ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าอย่างสำรวจ ก็รู้สึกอยาก
จะครอบครองทั้งที่นี่และคนตรงหน้าตัวเองด้วย
“ฉลาดดีนะครับ” แต่ไม่มากพอ...คิดต่อในใจ
“ขอบคุณที่ชมนะครับ”
“งั้นวันนี้ คุณยงยุทธ์มีธุระอะไรกับที่นี่งั้นหรือครับ” ถามเข้าประเด็นทันทีอย่างแนบเนียน ทั้งๆ ที่อยากจะถามมันตั้งแต่ที่เข้ามาใน
ห้องแล้ว
แบบนั้นก็จะเป็นการบุ่มบ่ามเกินไป
เขาใจร้อนก็จริง แต่จากการประเมินเรื่องพละกำลังกับกำลังคนในห้องตอนนี้ 4 ต่อ 3 แน่นอนว่าเขาไม่สามารถต่อกรได้ ถ้ามีอะไร
เกิดขึ้น
“ก็แหม...แค่มาเกลี้ยกล่อมให้คุณปฐพีกับคุณอัคนีขายที่นี่ให้ผมก็เท่านั้นเอง”
“ยังไงก็ต้องขอโทษที่ทำให้ผิดหวังนะครับ แต่คุณดินกับคุณเพลิงมอบที่นี่ให้ผมเป็นผู้ดูแลทั้งหมด โดยที่เขาทั้งสองไม่เข้ามา
เกี่ยวข้องในคาสิโนแห่งนี้แล้วล่ะครับ ถ้าสิทธิที่จะมีการให้ขาย เด็ดขาดก็ที่ผม” ตอบออกไปยิ้มๆ แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องจริงที่
ปฐพีกับอัคนีเป็นคนยกเรื่องนี้และสิทธิทุกอย่างให้เขาหมดแล้ว อำนาจในการครองที่นี่เท่ากับว่าเขามีสิทธิที่จะทำยังไงกับมัน
ขายมันให้ใครก็ได้
และแน่นอนว่าต้องขายให้ถูกคน...
“อย่างนั้น ก็ ‘ง่าย’ เลยสิครับ” แสดงแววตาดีใจอย่างปิดไม่มิด
“ผมน่ะ ‘ไม่ง่าย’ หรอกนะครับ เพราะผมจะขายมันให้กับคนที่ไม่คิดจะหักหลังพวกเราทีหลังเด็ดขาด แล้วคุณก็อยู่ในข่ายนี้ด้วยสิ”
ยงยุทธ์หน้าเจื่อนไปทันทีที่ได้รับคำพูดแบบนี้จากปากบางสวยนั่น
ฉลาด แลเด็ดขาดจริงๆ
“ไม่เชื่อใจกันเลยหรือครับเนี่ย”
“คุณก็รู้ว่าในวงการนี้ มันเชื่อใจใครไม่ได้”
“คุณธีร์นี่ทำเอาผมอึ้ง ไม่คิดว่าคุณปฐพีกับคุณอัคนีจะมีลูกน้องเก่งๆ อย่างคุณได้” ยงยุทธ์พูดด้วยรอยยิ้มที่แสร้งทำเป็นจริงใจ แต่
ข้างในก็คิดอย่างโมโหว่าทำไมไม่เห็นจะรู้เรื่องว่าปฐพีกับอัคนีมีลูกน้องคนนี้อยู่
“ทำไมหรือครับ ผมทำตำแหน่งนี้มาปีกว่าๆ แล้วนะครับ ไม่น่าเชื่อว่าคนสืบ ‘ข่าว’ ของคุณ จะไม่ได้เรื่องขนาดนี้ ขนาดผมยังรู้
ประวัติคุณแบบทุกซอกทุกมุมเลย” ธีร์พูดออกมาอย่างเป็นต่อ
“คุณธีร์ครับ พูดแบบนี้เนี่ย มีคนเคยบอกไหมว่ามันอาจจะทำให้ไม่มีชีวิตรอดกลับไปน่ะ” ยงยุทธ์เปลี่ยนสีหน้าเป็นสีหน้านิ่งๆ ด้วย
ความไม่พอใจอย่างสูงใส่ธีร์ ซึ่งร่างบางก็ยักไหล่อย่างไม่สนใจ
“คุณพูดอย่างกับว่า...ที่นี่คือถิ่นของคุณงั้นแหละ”
“มึง!!!”
“อ้าว? เปลี่ยนการเรียกแล้วหรือครับ”
“กวนประสาทนักนะ พูดดีๆ แล้วไม่ชอบ สงสัยต้องใช้กำลัง อ้อ!! เก่งๆ แบบนี้ คงต้องมาครางใต้ร่างฉันอย่างเดียวนี่แหละถึงจะ
เหมาะ!!” ยงยุทธ์ประกาศเสียงกร้าว มองธีร์อย่างโลมเลียจนร่างโปร่งต้องรีบลุกขึ้นเพื่อที่จะเดินหนี
“อย่าทำตัวน่ารังเกียจเหมือนหน้าตาจะได้ไหม! ฟังแล้วมันขยะแขยงว่ะ”
“จำไว้นะ...ถ้าพูดดีๆ แล้วไม่ขาย ฉันก็จะใช้ทุกวิถีทางเพื่อที่จะได้ตรงนี้มาล่ะนะ ส่วนคุณ ฉันก็อยากจะลิ้มลองร่างกายคุณดู
เหมือนกันว่ามันจะนุ่มลิ้นแค่ไหน”
“การยิงคนร้ายที่บุกเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวถือว่าเป็นการป้องกันตัว เป็นวิสามัญฆาตกรรม เพราะฉะนั้นก็ไม่ผิดนี่ครับ คุณยงยุทธ์”
ส่วนธีร์ก็พูดจายั่วโมโหต่อไป
“จะกล้าแจ้งตำรวจหรือไง ของผิดกฎหมายเยอะขนาดนี้”
“คุณดินกับคุณเพลิงมีเพื่อนเป็นทั้งร้อยตำรวจโท พันตำรวจโท จะใช้เส้นไหนก็ได้ทั้งนั้น”
“แก!! ฮึ่ย...ได้ ในเมื่อประกาศศึกกันแบบนี้ วันนี้ก็ขอประลองหน่อยก็แล้วกัน” ยงยุทธ์พูดออกมาอย่างเคียดแค้น ก่อนจะส่ง
สัญญาณให้ลูกน้องของตนเข้าประชิดตัวธีร์กับลูกน้อง
“ไม่มีปัญหา...”
ปัง!!
ยังไม่ทันที่จะได้มีเรื่องกัน เสียงปืนก็ดังขึ้นจากทางด้านประตูทางเข้าห้อง ซึ่งเมื่อธีร์หันไปมองก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าใครเป็นคน
ยงปืนนัดนั้น
“ไอ้พัฒน์” ใบหน้าขาวขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“คุณยงยุทธ์ ผมแนะนำดีกว่า ถ้าไม่อยากจะโดนลูกตะกั่วเป่าหัว ก็ควรกลับบ้านไปอย่างสงบเถอะครับ” เสียงทุ้มต่ำบอกพร้อมกับ
เดินเข้ามาหาธีร์ที่มองอย่างไม่เข้าใจ
“เออ!! จำไว้ก็แล้วกัน ว่าฉันจะเอาที่นี่ให้ได้ พวกมึง! กลับ!!” หันไปตะคอกใส่ลูกน้องอย่างหัวเสียง พร้อมกับมองพัฒน์กับธีร์
อย่างแค้นเคืองที่ไม่สามารถทำอะไรได้ ก่อนจะเดินจากห้องนี้ไปพร้อมกับลูกน้องของตน
เมื่อทั้งห้องเหลือเพียงพัฒน์กับธีร์แล้ว เพราะพัฒน์สั่งให้ลูกน้องของธีร์ออกไปส่งแขก เขากับร่างสูงจึงอยู่ในห้องทำงานนี้ด้วยกัน
สองคน
“มาทำไม” ถามออกไปทันทีที่ตั้งสติได้
“ตามคำสั่ง” ตอบสั้นๆ
“นี่มันงานของกู มึงจะเสือกทำไม” พูดอย่างหัวเสีย
เขารู้แล้วว่าตามคำสั่งที่ว่าของพัฒน์หมายถึงอะไร ต้องเป็นปฐพีแน่ๆ ที่ส่งลูกน้องคนสนิทอย่างพัฒน์มาให้ช่วยเขา เพราะคงคิด
ว่าเขาจะจัดการไม่ได้
ดูถูกกันทั้งเจ้านายและลูกน้องเลยนะ
“กูไม่ได้อยากเสือกหรอก แต่กูมาตามที่คุณดินสั่ง” บอกพลางเก็บปืนเข้ากระเป๋าตัวเอง
“กูจัดการเองได้”
“จัดการ? ด้วยการจะปะทะกันแบบเมื่อกี้น่ะหรือ” ถามนิ่งๆ
“ก็เออน่ะสิ”
“เป็นความคิดที่โง่มาก”
“อ้าว ไอ้นี่ มึงจะด่ากูทำไม แล้วตอนนั้นมันจะทำอะไรได้อีก ถ้าไม่ปะทะกันน่ะ”
“สมองมีก็คิดสิวะ”
“ถ้ามึงมีสมองจริงจะใช้ปืนทำไม”
“กูแค่จะหยุดหมาบ้าอย่างมึงไง”
“มันก็เรื่องของกู นี่เป็นหน้าที่ของกู”
“มึงรู้ตัวไหมว่ามึงกำลังสร้างปัญหาให้กับคุณดินคุณเพลิงเพิ่ม จากที่มีศัตรูอยู่แล้วยังต้องมีเพิ่มมาอีกเนี่ย เป็นลูกน้องที่ประเสริฐ
จริงๆ” ส่ายหน้าไปมาอย่างระอา
“นี่มึงด่ากูหรือห๊ะ!!”
“เออ!!” ยอมรับหน้าตาย ธีร์กำหมัดแน่นอย่างโมโห
จะโกหกหน่อยไม่ได้หรือไงวะแม่ง
“ไอ้เลว!”
“ด่าไปเถอะ กูไม่รู้สึกอะไรหรอก แต่มึงรู้ไหมว่าไอ้ยงยุทธ์มันทำอะไรได้มากกว่าที่มึงคิด จากที่กูแอบฟังมึง รู้สึกว่ามันอยากจะได้
มึงด้วยนี่”
พูดแบบอย่าบอกนะว่า
“มึงแอบฟังพวกกูคุยกันหรือวะ ตั้งแต่ตอนไหน”
“ตั้งแต่แรก กูมาถึงก่อนมึงอีก”
กัดฟันแน่นอย่างไม่พอใจ คิดในใจอย่างนึกโมโหปฐพีกับอัคนี ที่ทำแบบนี้ ที่ผ่านมาเขาก็จัดการปัญหาทั้งหมดลงได้อย่างดี แต่
ทำไมคราวนี้ต้องให้มันมาเกี่ยวข้องด้วย
“มึงมาทำอะไรที่นี่”
“กูได้รับคำสั่งให้มาจัดการเรื่องนี้...กับมึง” ตอบออกมาก่อนจะมองหน้าอีกคนว่าจะมีปฏิกิริยาเช่นไร และเป็นไปอย่างที่พัฒน์คิด
ธีร์มีสีหน้าไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“กูจะบอกคุณดิน คุณเพลิง กูจัดการเองได้”
“ไม่มีทาง เพราะกูบอกแล้วไงว่าไอ้ยงยุทธ์มันอิทธิพลเยอะมากกว่าคนก่อนๆ ที่มึงจัดการ และแน่นอนว่าถ้ามึงบุ่มบ่าม มันก็ยิ่ง
โจมตี หน้าตาไม่ดียังเสือกโง่อีก” แอบด่าร่างบางเล็กน้อยในช่วงท้ายประโยค
“เออ กูมันโง่ ถ้างั้นเชิญมึงอยู่ต่อไปก็แล้วกัน” ร่างโปร่งทำท่าจะเดินหนี แต่ก็ถูกร่างสูงสกัดหน้าเอาไว้
“อะไรอีกวะ”
“มึงจะไปไหน”
“ทำไมวะ! กูจะไปไหนก็เรื่องของกูป่ะ” ถามเสียงดัง มองคนสูงกว่าอย่างเกรี้ยวกราด
“กูถามดีๆ อยากโดนลงโทษหรือไงห๊ะ”
ได้ยินแบบนั้นร่างโปร่งก็ใช้สมองคิดว่าตัวเองเคยโดนลงโทษแบบไหน เมื่อคิดว่าบทลงโทษของร่างสูงคืออะไร ธีร์ก็หน้าแดงแล้ว
เดินถอยหลังตามสัญชาตญาณ
“ย่ะ อย่านะเว้ย”
“หึ! กลัวเป็นด้วยหรือไง”
“ใครกลัว” ถามเสียงเบา
“มึงนั่นแหละ”
“อย่ามามั่ว”
“ถ้างั้นกูจะลงโทษมึงอีก” สาวเท้ายาวๆ ไปหา แต่ร่างโปร่งก็ถอยหลังเพื่อรักษาระยะห่างเอาไว้เพื่อความปลอดภัยของตนเอง
“อย่ามาใกล้กู!”
ปึก!
100%
ยามค่ำ? เจอกันกับครึ่งหลังนะคะ กำลังใจลดน้อยลงเนอะ แต่ไม่เป็นไรยูกิไม่ซีเรียสเพราะยังไงคนให้ก็มีอยู่ ขอบคุณมากๆ เลยนะคะทุกคนที่ให้กำลังใจยูกิมาโดยตลอดตามมาตั้งแต่เรื่องน้องดรีม แต่บางคน (ส่วนน้อย) ที่ตามมาตั้งแต่สยบรักฯ 555+ รู้สึกภูมิใจมากค่ะ ชื่อเรื่องบอกว่าเสพติดอันตราย....แน่นอนว่ามันมีเหตุการณ์ที่เสียงต่อชีวิตบ่อยมาก จนถึงขั้นเสพติดเลยล่ะ ติดตามต่อไปนะคะ เจอกันอีกที ก็นับไปอีก 2 วันนะคะ
https://www.facebook.com/sawachiyuki
หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59 (อ่าน 580366 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก