ครึ่งหลัง
…
…
…
แสงแดดยามสายที่ส่องมายังบนที่นอนซึ่งมีร่างของธีร์นอนหลับสนิทอยู่ ความร้อนของแสงอาทิตย์บวกกับแสงที่มันแยงตา ทำให้
คนที่นอนตะแคงข้างหันหน้าไปยังกระจกสำหรับดูวิว ซึ่งถูกเจ้าของห้องเปิดม่านเอาไว้ เพื่อให้แสงอาทิตย์ช่วยส่องความสว่างมา
ให้ และแน่นอนว่า มันก็ปลุกคนขี้เซาให้ตื่นขึ้นมาได้เช่นกัน
“อืม” ครางอย่างไม่สบายตัว เปลือกตาบางพยายามที่จะเปิดเพื่อรับแสงยามสาย ก่อนจะขมวดคิ้วแน่นเมื่อยามที่ขยับตัว ร่างกายก็
ปวดเมื่อยไปหมด
ที่สำคัญ...
“ทำไมกูเจ็บตูด” ธีร์พึมพำอย่างสงสัย
“แล้วทำไมคอแห้งวะ”
สมองที่เพิ่งจะตื่นจากนอนเริ่มประมวลเรื่องราวและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานอย่างงงๆ
เมื่อคืนเขาฝันว่ามีอะไรกับพัฒน์อย่างหนักหน่วง...แต่ช่างมันก่อน ตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น
“คิดสิวะไอ้ธีร์”
เขาไปผับเพื่อจะไปพบไอ้อิน เพื่อนสนิท คุยกันสักพัก ก็เจอไอ้คุณพล จากนั้นก็โดนมอมยา มันพยายามที่จะข่มขืน แล้วเจอกับ...
“ไอ้พัฒน์” ครางชื่อของร่างสูงแผ่วเบา พร้อมกับมองไปรอบๆ ห้อง ก็ได้แต่ภาวนาว่าสิ่งที่คิดไม่เป็นความจริง
นี่มันไม่ใช่ห้องของเขา และแน่นอนว่ามันเป็นห้องของพัฒน์แน่ๆ
ทั้งความปวดเมื่อยของร่างกาย ทั้งความเจ็บปวดที่ช่องทางด้านหลัง และความทรงจำบางส่วนที่จำได้ ที่คิดว่ามันเป็นเพียงแค่
ฝัน...ตอนนี้เขารู้แล้วว่ามันเป็นความจริง
นี่กูกับมันมีอะไรกันจริงๆ หรือวะเนี่ย
“ฉิบหายแล้วกู”
ธีร์ทึ้งศีรษะตัวเองอย่างเครียดๆ มองไปรอบห้องด้วยความกังวล นี่ถ้าเจ้าของห้องอยู่ เขาไม่รู้ว่าจะกล้าสู้หน้ามันไหม ดูจากคราบ
ที่เตียงแล้ว
ยิ่งตอกย้ำธีร์เข้าไปอีก
“เป็นบ้าอะไร” พัฒน์ที่อยู่ในชุดธรรมดาๆ เดินเข้ามาแล้วถามด้วยสีหน้าสงสัยที่เห็นคนที่เขาคิดว่ายังไม่ตื่นกำลังนั่งทึ้งศีรษะตัว
เอง
หรือว่าเพลียจนเสียสติไปแล้ว...
“ม่ะ มึง” ธีร์เบิกตาโพลงอย่างตกใจ รับกับสถานการณ์ตรงหน้าไม่ทัน เลยได้แต่หลบหน้า แต่พัฒน์เองก็มองปฏิกิริยานี้ออก
มันเขิน เขินมากเสียด้วย
“ทำไม คิดว่าเป็นใคร ไอ้คุณพลหรือไง” ถามไปอย่างกวนๆ แต่ก็เรียกความโมโหที่หน้าของธีร์ได้เป็นอย่างดี
“อย่าพูดถึงมันได้ป่ะ น่าโมโหฉิบหาย”
“เออ...แล้วมึงเป็นไงบ้าง หายเหนื่อยแล้วหรือไง”
ถามบ้าอะไรของมันวะ
“เออ!” ตอบไปสั้นๆ แบบไม่รู้จะตอบอะไรดี
“มึงนี่แรงดีฉิบหาย มาหมดแรงเอาตอนตี 4 เล่นเอากูเหนื่อย” พัฒน์บอกธีร์ยิ้มๆ
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ส่งไปให้กับร่างบาง ทำเอาธีร์หน้าขึ้นสีด้วยความอาย คิดไว้แล้วไม่มีผิดว่าร่างสูงจะต้องเอาเรื่องนี้ขึ้นมาพูด
“เงียบเลยมึง”
“หึหึ ปากบอกไม่เป็น แต่เสียงครางนี่อย่างกับ...” พัฒน์เว้นไว้ก่อนจะถูกร่างบางปาหมอนใส่ แต่ก็จับเอาไว้ได้
“กูบอกว่าให้หุบปาก”
“ถ้าอยากให้กูหยุดพูดเรื่องนี้ มึงต้องเชื่อฟังกู” พัฒน์ต่อรอง
แน่นอนว่าตอนนี้ร่างสูงเป็นต่ออยู่มากโข
“ไม่มีทาง!” ปฏิเสธเสียงแข็ง
“งั้นก็แล้วแต่ ถ้ากูเอาไปโพทะนาบอกคนอื่นก็คงสนุกปากน่าดู”
“เฮอะ! ไม่มีหลักฐาน ใครจะไปเชื่อวะ” เชิดหน้าใส่อย่างเหนือกว่า แต่ก็ต้องเบิกตากว้าง เพราะพัฒน์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วหัน
หน้าจอมาให้เขาดู
ภาพของเขาหลังจากเสร็จกิจกรรม ไหนจะคลิปเสียงน่าอายนั่นอีก
‘อ๊ะ อ๊า แรงๆ อ๊ะ เจ็บ ก่ะ กัดอีก’
‘หึ จัดให้!’
‘อ๊า อ๊ะ...อืม’
พรึ่บ!!
“ปิดเดี๋ยวนี้ แล้วลบทิ้งไปด้วยนะเว้ย!!” สั่งอีกคนทั้งๆ ที่ยังนั่งอยู่บนเตียง แต่หมอนก็ลอยไปโดนอีกคนเต็มๆ
ถ้าไม่ติดว่าเขาลุกไม่ไหว มันได้ปากแตกไปแล้ว...
“ไม่มีทาง” ปฏิเสธพร้อมกับปิดเสียงนั้นไปด้วย
“มึง!”
“ทำไม แค่นี้พอไหมที่มึงต้องเชื่อฟังกู” พัฒน์ยักคิ้วใส่
พัฒน์กำลังจะสอนธีร์ ให้ร่างโปร่งรู้ว่า ใครที่อยู่เหนือกว่าตอนนี้ และธีร์ไม่มีสิทธิ์ที่จะเถียงหรือขัดเขา แม้แต่เรื่องเดียว...
“ชิ!”
“กูอาจจะโพสลงโลกออนไลน์ก็ได้นะ” พัฒน์ก็แค่ขู่ แต่ดูเหมือนว่าร่างโปร่ง
“มึงนี่มันเลวได้ใจจริงๆ”
“ขอบใจ”
กูด่าเหอะไอ้นี่
“เออๆ อยากจะให้กูเชื่อฟังยังไงก็บอกมาเลยท่านชาย ไอ้เหี้ยเอ้ย เกลียดแม่งฉิบหาย” ประโยคสุดท้ายแอบบ่นพึมพำกับตัวเอง
เบาๆ
“ก็ไม่มีอะไรมาก แค่กูเป็นเจ้านาย มึงเป็นลูกน้อง เจ้านายสั่ง ลูกน้องทำตาม อ้อ!! เพิ่มอีกตำแหน่งด้วย”
“อะไรวะ” ถามออกไป
“คู่นอนไง”
“ไม่เอา!!” รีบตอบกลับทันที
“มึงมีสิทธิ์ค้านหรือวะ” ถามอย่างเป็นต่อ
ธีร์เม้มปากตัวเองแน่นอย่างคนไม่มีทางไป มองหน้าหล่อเข้มของพัฒน์อย่างโกรธแค้น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ในเมื่อทุกอย่างๆ มัน
เป็นคนคุมเกมทั้งหมด
“ไหนมึงบอกว่าไม่ได้เป็นไง” เอาเรื่องที่เคยพูดออกมาอ้าง
“ก็ไม่...แต่ลองหลายๆ แบบมันก็ดีไม่ใช่หรือไง มึงอย่าปฏิเสธว่ามันไม่ดี เพราะถ้ามึงพูดแบบนั้น กูจะทวนให้มึงจำเอง ว่ามัน ‘ดี’
ยังไง” พัฒน์ขู่เสียงเรียบ
ก็จริงอยู่ที่ว่าพัฒน์ไม่ได้เป็น แต่ก็อดเสียดายไม่ได้ถ้าหากว่าจะให้เรื่องที่ผ่านมามันจบไปแบบนี้ ตราบใดที่มันยังทำให้เขาเต็มอิ่ม
กับความสุขทางกาย
เขาก็ไม่มีทางที่จะปล่อยให้มันเป็นอิสระเด็ดขาด
“และที่สำคัญ เอากับมึงนี่ถึงใจดี กูไม่เคยมีเซ็กส์ที่มันส์ขนาดนี้มาก่อน” พัฒน์ว่าออกไปอย่างตรงๆ
“งั้นมึงก็ไปมีกับเกย์ดิวะ ยุ่งกับกูทำไม”
“กูไม่อยากเสี่ยงกับโรค” ตอบหน้าตาเฉย
“แล้วทำไมต้องกู”
“กับมึงน่ะหรือ จะใส่อารมณ์แค่ไหน มึงก็ตอบสนองได้ดี ยอมรับเถอะ มึงเองก็ชอบ”
“ไม่มีทาง มันเป็นเพราะยาต่างหาก” เถียงกลับไป
“ช่างเถอะ ยังไงถ้ากูอยาก มึงก็ต้องมาหากู แค่นั้น” พัฒน์บอกอย่างไม่สนใจกับความรู้ของธีร์เท่าไหร่ เขารู้เพียงแต่ว่าถ้าเขายัง
อยากได้ เขาก็ต้องได้
จนกว่าเขาจะเบื่อนั่นแหละ...
“ใช้กูเป็นเครื่องระบายความใคร่ว่างั้น”
“จะว่าแบบนั้นก็ได้”
ธีร์กัดปากอย่างเจ็บใจ ในอกก็รู้สึกวูบไหวแปลกๆ เมื่อรู้ว่าตัวเองมีค่าแค่เครื่องระบายความใคร่ของอีกคน ที่แม้ไม่อยาก แต่ก็ต้อง
รับเอาไว้
เพราะภาพกับเสียงของเขาอยู่กับมัน...
“เฮอะ! ชั่วฉิบหาย”
“ยอมรับ”
“เออ!! กูก็เลือกเหี้ยอะไรไม่ได้อยู่แล้วนี่ มีอะไรจะเรียกใช้ก็บอกนะครับเจ้านาย กูจะกลับห้อง” ธีร์ตะโกนอย่างโมโหก่อนจะกัดฟัน
ตัวเอง เพื่อฝืนลุกขึ้นจากที่นอน
เขาใส่ชุดของมันอยู่ แน่นอนว่าพัฒน์เป็นคนเปลี่ยนให้
ธีร์ก้าวเท้าได้เพียงแค่ก้าวเดียว ก็ทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความเจ็บเกินกำลังตัวเองที่จะฝืนได้ พัฒน์มองธีร์ด้วยสายตาเยาะเย้ย ก้าว
เท้ายาวๆ มาช้อนมันขึ้นอุ้มแล้ววางไว้ที่เตียงเหมือนเดิม
“เดินไม่ได้ยังทำซ่า”
“เรื่องของกู”
“ปากเก่งไม่เลิก หรือกูควรจะทำให้มึงเงียบด้วยไอ้นี่ของกูดี” พัฒน์ถามพร้อมกับชี้ไปที่เป้ากางเกงของตน ส่วนธีร์ก็หันหน้าหนี
ด้วยความเขิน
ถึงจะเป็นผู้ชายเหมือนกันก็เถอะ มาพูดแบบนี้ ใครมันจะไม่อายกันล่ะ
บ้าที่สุดเลยชีวิตกูเนี่ย...
…
…
ทั้งวันธีร์ต้องติดอยู่ในห้องของพัฒน์อย่างช่วยไม่ได้ เพราะเจ้าของห้องมันไม่ยอมพาเขาไปส่ง ก็เลยต้องอยู่หายใจร่วมกันในห้อง
นี้แหละ ดีหน่อยที่มันอยู่นอกห้องนอน ส่วนเขาก็นอนอยู่บนเตียงเฉยๆ
เสื้อก็ของมัน และดีมากที่มันทำความสะอาดตรงนั้นให้อย่างเรียบร้อย มีเพียงแค่ตอนทานข้าวเสร็จเท่านั้นแหละที่ธีร์ต้องขอร้อง
พัฒน์ให้พาไปเข้าห้องน้ำอย่างช่วยไม่ได้
โมโหสุดๆ ตรงที่ปลดกระดุมเสื้อออกแล้วเห็นทั้งรอยจูบ รอยฟันเต็มไปหมด ตอนแรกก็ไม่เจ็บ พอเห็นว่ามีเท่านั้นแหละ ระบมขึ้น
มาเลย
“กูจะเป็นพิษสุนัขบ้าไหมเนี่ย” บ่นเบาๆ เมื่อคิดถึงตอนที่ตนยืนมองดูตัวเองในกระจก
“ทำให้กูต้องลางานอีกแล้ว คุณเพลิงจะด่าหัวเอาให้ไหมเนี่ย”
เมื่อคืนกูไม่น่าไปหามึงเลยไอ้อิน...เฮ้ย!
“จริงสิ ไอ้อิน มันจะด่ากูไหมเนี่ย” ร่างโปร่งกวาดสายตามองหาสัมภาระของตัวเอง แต่ก็ไม่เจอ มีอยู่สองประเดิน ไม่หายก็อยู่ข้าง
นอก
“ไอ้พัฒน์!!! กูอยากใช้โทรศัพท์ เอามาให้หน่อย!!” ตะโกนเรียกก่อนจะสั่งร่างสูงที่อยู่ข้างนอกเสียงดังไป จากนั้นก็เงี่ยหูรอฟังว่า
พัฒน์จะเข้ามาหาตอนไหน
ผ่านไปเกือบ 5 นาที ร่างสูงของพัฒน์ก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับโทรศัพท์ของธีร์ในมือ มองหน้าร่างโปร่งน้อยๆ ก่อนจะขว้างมา
ให้บนเตียง แล้วปิดประตูกลับไปคืน
ก็ดี ไม่อยากจะเจอหน้ามันเท่าไหร่นัก
“ฉิบหาย! 58 สายไม่ได้รับ กับข้อความอีก 26 ข้อความ ให้ตายสิ โดนสวดแน่” ธีร์ตกใจ มองหน้าจองอย่างกลัวๆ ก่อนจะตัดสิน
ใจโทรออกไปหาอินทัช เพื่อนสนิทที่นัดเจอกันเมื่อคืนทันที
(หายหัวไปไหนมาหา!!! มึงทำให้กูเป็นห่วงแทบตายรู้บ้างไหม!! อยู่ไหน มึงอยู่ที่ไหน กูจะตามไปฆ่ามึง!!) แทบจะยกโทรศัพท์
ออกจากหูไม่ทัน เมื่ออีกคนรับสายเร็วเหลือเกิน พร้อมกับด่าแบบไม่ทักทายอะไรกันเลย
เขาเดาเลยว่ามันคงจะนั่งรอรับสายเขาอยู่แน่ๆ
“ใจเย็นดิมึง กูไม่ได้เป็นอะไร เมื่อคืนกูถูกวางยา” ธีร์พูดบอกเสียงเบา
(ห๊ะ!! วางยา แล้วมึงเป็นยังไงบ้าง คงไม่โดนสอยตูดใช่ไหม)
“จะบ้าหรือไง อย่างกูไม่มีทางเว้ย!” รีบปฏิเสธออกไปแทบไม่ทัน
(แล้วมึงรอดมาได้ยังไง ถ้ามึงไม่มีอะไรกับมัน)
“ก็...ไอ้พัฒน์มันมาช่วยทัน เลยหาผู้หญิงให้น่ะ”
(เหรอ...เสียงมีพิรุธนะมึง อย่าให้กูจับได้ว่ามึงโกหกอะไรกูก็แล้วกัน แต่ก็ดี มึงไม่เป็นไรก็ดีแล้ว แค่นี้แหละ ง่วงนอนฉิบหาย
เพราะมึงกูถึงไม่ได้นอนเนี่ย) อินทัชบ่นมาตามสาย
“ขอโทษทีว่ะ”
(ไม่เป็นไร แต่อย่ามีอีก ไม่งั้นมึงตายจริงๆ)
“เออๆ ขอบใจนะเว้ยไอ้อินเพื่อนรัก”
(ไม่ต้องมาประจบเลย เดี๋ยวกูเคลียร์งานเสร็จเมื่อไหร่ กูจะไปหาที่คอนโด)
“เออๆ ได้ แล้วเจอกันนะมึง”
(เออ...)
ปลายสายวางสายทันที คิดว่าคงเพลียหนักจากเขา...
โทษทีว่ะเพื่อน กูขอโทษที่ต้องโกหก แต่ว่าเรื่องแบบนี้มันน่าสมเพชเกินไป มึงลำบากและรับฟังกูมามากพอแล้ว เรื่องนี้ กูจะผ่าน
มันไปด้วยตัวเองเอง
“กูจะผ่านมันไปให้ได้”
เรื่องบ้าๆ แบบนี้ กูจะต้องเข้มแข็งขึ้น...
100%
ดีจ้า ช้าอีกแล้วเนอะ พอดีอาจารย์ให้รายงานมาอีกแล้ว ที่จริงกะจะลงเมื่อวาน แต่ทำรายงานเพลินจนเที่ยงคืนเลย ช่วงนี้งานยูกิเยอะมากจริงๆ ค่ะ ขอโทษจริงๆ นะคะ ที่มาต่อบ่อยๆ ไม่ได้ อ่านแล้วคอมเม้นท์ให้กำลังใจด้วยนะคะ ขอบคุณค่า
สอบถามสำหรับผู้ที่อยากได้พัฒน์ธีร์แบบรูปเล่มหนังสือ สำหรับคนที่จะเอาแน่ๆ ให้กรอกแบบสอบฟอร์มนี้นะคะ จะหาของแถมไว้แต่เนิ่นๆ
https://docs.google.com/forms/d/1idrlfw66Jlae4ZMsfbj0H4qS4il-rEVmhFnDrp0FFKk/viewformพูดคุย สอบถาม ทวงนิยาย (ที่ลงช้ามาก) ได้ที่แฟนเพจเลยนะคะ
https://www.facebook.com/sawachiyuki
หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59 (อ่าน 580300 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก