เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด
ตอนที่ 41
หลังจากออกจากร้านเพชรที่คุณหญิงกับกานต์เก้าไม่ได้อะไรเลยสักอย่าง ธีร์เดินถือของตามอีกครั้ง ผ่านร้านตกแต่งบ้านชื่อดังก็อดที่จะมองไม่ได้ ร่างสูงโปร่งเดินเข้าไปในร้านอย่างถูกสะกดจิต ไม่สนใจเลยว่าคุณหญิงกับกานต์เก้าจะเดินไปถึงไหนแล้ว
“อ่า โคมไฟนี้สวยจัง ถ้าเอาไปไว้ที่ห้องนี่ต้องสวยน่าดู แจกันนี้เข้ากับบ้านของพัฒน์ดีนี่ ถ้าอยู่ในห้องนอนของมันต้องเข้ากันดีแน่ๆ” ธีร์เดินพึมพำดูทุกอย่างอย่างชอบใจ เวลาเห็นของพวกนี้ ร่างโปร่งมักจะไม่มีสติเลยสักนิด เห็นอันไหนอยากได้ก็จะซื้อทั้งหมด
“ไม่ทราบว่ารับอะไรดีคะ” พนักงานสาวเดินมาสอบถามธีร์ตามหน้าที่
“ผมเอาโคมไฟนั่น แจกันนี้ 3 ใบ แล้วก็กรอบรูปนั่นด้วย ที่นี่มีดอกไม้ปลอมไหมครับ” ธีร์หันมาถามพนักงานที่จดรายการสินค้าอยู่
ในเมื่อพัฒน์ไม่ค่อยกลับมาอยู่บ้านเท่าไหร่ ก็ใช้ดอกไม้ปลอมเอาก็แล้วกัน
“มีค่ะ ต้องการดอกอะไรคะ”
“เอาแบบทุกชนิดเลย แต่ที่เป็นดอกไม้สีขาวนะครับ”
“ได้ค่ะ รับอะไรเพิ่มไหมคะ”
“ผมอยากดูนาฬิกาผนังครับ อยู่ทางไหน” ธีร์ถามหา
“เชิญทางนี้เลยค่ะ” ร่างโปร่งเดินตามพนักงานสาวเข้าไปในตัวของร้านเรื่อยๆ ไปยังส่วนที่โชว์นาฬิกาหลายหลายรูปแบบอยู่ ธีร์วางของไว้ที่โซฟาใกล้ๆ แล้วเดินเลือกดูอย่างกับลืมไปเลยว่า มากับใครบ้าง
ในจังหวะที่ธีร์กำลังเลือกนาฬิกาอย่างขะมักเขม้นก็มีเสียงดังลั่นมาจากข้างหลังเขา เป็นเสียงที่ทำเอาธีร์ถึงกับจำได้ว่าไม่ได้มาคนเดียว
“นี่นาย!! คิดจะเดินไปไหนมาไหนช่วยขอกันก่อนได้ไหมยะ” แม่ของพัฒน์ด่าธีร์เสียงดัง
“ใช่ย่ะ แล้วมันหน้าที่พวกฉันไหมที่ต้องมาเดินตามนายน่ะ” กานต์เก้าสมทบ
นี่น่ะหรือคำพูดของผู้ดี การพูดแบบที่คุณหญิงชอบ ธีร์ไม่เห็นว่ามันจะมีตรงไหนเลย ก็แค่ผู้หญิงธรรมดาๆ ไม่ได้ดีเด่อะไรด้วยซ้ำ
“ต้องขอโทษจริงนะครับ พอดีเป็นคนคลั่งการแต่งบ้านแต่งห้อง เลยลืมว่ามาเป็นคนใช้ให้กับคุณแม่” ธีร์บอกออกไปตามจริง ซึ่งคุณหญิงทับทิมก็มองไปรอบๆ ร้านอย่างสังเกต เพราะตัวเองก็เป็นคนชอบตกแต่งบ้านเหมือนกัน มักจะซื้อของตกแต่งบ้านทุกๆ เดือน เปลี่ยนมันบ่อยๆ
“ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าฉันจะเดินซื้อของร้านนี้เหมือนกัน ตามใจนาย ไปเถอะหนูเก้า เรามาเลือกของกัน” หันมาชวนหญิงสาวข้างกาย ซึ่งกานต์เก้าทำหน้าแบบอึดอัด เพราะเธอเหนื่อยมาก และไม่ชอบเรื่องอะไรแบบนี้ด้วย
“หนูเหนื่อยน่ะค่ะคุณแม่ และก็ไม่ค่อยชอบทำอะไรแบบนี้ด้วย ขอพักได้ไหมคะ”
เสี้ยวหนึ่งคุณหญิงมองหญิงสาวอย่างผิดหวัง แต่ก็ได้แต่พยักหน้าจำยอม
“ก็ได้จ้ะ หนูเก้าพักผ่อนก่อนเถอะ”
“ขอบคุณค่ะ”
“เป็นผู้หญิงรุ่นใหม่แท้ๆ เหนื่อยง่ายจริงๆ คุณแม่อายุมากแล้วยังไม่เห็นจะเหนื่อยเลย อย่างนี้แหละน้าคนที่ไม่เคยผ่านความยากลำบากมาก่อน” พูดจบธีร์ก็เดินหนีไปจากตรงนี้ทันทีเพราะกลัวว่าต้องเถียงกับเธอนาน ส่วนคุณหญิงทับทิมได้ยินแบบนั้นก็ฉุกคิดขึ้นมา
หน้าตาสวย กิริยาดี ฐานะก็ผ่าน แต่เธอยังไม่ทำงานเลยด้วยซ้ำ จบมาได้ปีกว่าๆ ก็ยังไม่คิดจะทำงาน เดินนิดๆ หน่อยๆ ก็เหนื่อย แบบนี้น่ะหรือที่ฉันอยากได้มาเป็นลูกสะใภ้ ตัดเรื่องทำอาหารที่เธอออกปากไปได้เลย เพราะแค่นี้เธอก็ไม่คิดจะทำอะไรแล้ว อาหารก็คงพูดเอาใจเธอเท่านั้น เธอมองไปยังร่างสูงโปร่งของธีร์อย่างพิจารณาอีกครั้ง รอยยิ้มและความจริงจังที่กำลังเลือกของตกแต่งอยู่นั้นทำให้เธอเผลอยิ้ม
ตั้งแต่สร้อยเพชรแล้ว ธีร์ก็ชอบแบบเดียวกับเธอ
มาตอนนี้ก็ชอบตกแต่งบ้านเหมือนเธอ
ที่สำคัญ ใช้ให้ถือของเยอะแค่ไหนก็ไม่บ่น แค่กวนประสาทไปหน่อยก็เท่านั้น เธอค่อยๆ เดินตรงไปยังคนรักของลูกชายช้าๆ ก่อนจะถามอย่างมีฟอร์ม
“เลือกอะไรไปแล้วบ้าง”
“โอ๊ะ! ตกใจหมดเลยครับคุณแม่”
“อย่ามาทำเป็นคนขี้ตกใจหน่อยเลย ฉันถามว่านายเลือกอะไรไปแล้วบ้าง แล้วจะเอาไปวางที่ไหน”
“ผมจะแต่งห้องนอนของพัฒน์น่ะครับ เห็นว่ามันโล่งๆ ดูไม่เจริญหูเจริญตา”
“แล้วจะได้หรือ ขนาดฉันขอเข้าไปแต่ง ยังไม่ให้เลย”
“คุณแม่จะแต่งเหมือนตัวบ้านใช้ไหมครับ” ธีร์ถามยิ้มๆ
“ใช่”
“คุณแม่ชอบแบบหรูๆ อลังการ แต่พัฒน์ชอบอะไรเรียบๆ สบายๆ ไม่ขัดหูขัดตา ผมก็เลยเลือกของที่มันเข้ากับบ้านของคุณแม่แล้วก็เข้ากับความชอบของพัฒน์ด้วย เรียบๆ แต่ดูหรู ตอนนี้ผมเลือกโคมไฟ แจกัน และดอกไม้สีขาว แล้วก็ภาพต้นไม้ ตอนนี้กำลังเลือกนาฬิกาพนังอยู่ครับ ห้องของพัฒน์ไม่มีนาฬิกา” ธีร์บอกไปยิ้มๆ ตาก็มองนาฬิกาไปเรื่อยๆ ผู้สูงวัยมองตามนิดๆ
ก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรที่ไม่ดีเลยสักนิด ทำไมเธอถึงต้องพยายามขัดขวางความสุขของลูกชายด้วย เพียงเพราะความไม่เหมาะสมน่ะหรือ...
“คุณแม่คิดว่าเรือนนี้เป็นยังไงครับ” ธีร์มาถามความเห็นกับผู้ใหญ่ที่ยังยืนคิดอะไรบางอย่างอยู่ข้างๆ ซึ่งได้ยินแบบนั้น คนอายุมากกว่าก็สะดุ้ง พร้อมกับมองธีร์อย่างไม่เข้าใจ
“ทำไมต้องถามฉัน ไม่เลือกเอง”
“ก็คุณแม่เป็นคนเลือก พัฒน์จะได้ปฏิเสธไม่ได้ไงครับ ที่สำคัญ บ้านของคุณแม่ คุณแม่รู้ที่สุดนี่ครับ” ธีร์ตอบ ซึ่งเธอก็ไม่อยากจะสบตาแพรวพราวของธีร์มากนัก
ชักจะเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไม ลูกชายของเธอถึงได้เลือกคนๆ นี้
เพราะความสบายใจที่ได้อยู่ด้วยแบบนี้นี่เอง พัฒน์ถึงได้มีความสุข เพราะรอยยิ้มที่สดใสแบบนี้นี่เองที่ทำให้พัฒน์ยิ้มตามได้ เพราะการเอาใจใส่แบบนี้นี่เองที่ทำให้พัฒน์ยอมสยบ สายตาที่จริงจัง สายตาที่ดื้อรั้น บ่งบอกว่าเป็นคนที่ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ
“ฉันว่าเอาแบบนี้ดีกว่า เพราะที่นายเลือกมันเรียบไปกลืนกับผนัง มองไม่เห็นก็ใช้ประโยชน์ไม่ได้” ธีร์ยิ้มอย่างโล่งอกที่แม่ของพัฒน์ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี
“โอเคครับ ผมขอเรือนนี้ด้วยนะครับ” ธีร์หันไปสั่งกับพนักงานที่รอรับรายการสั่งซื้ออยู่
“แล้วนี่จะซื้ออะไรอีก”
“คุณแม่อยากกลับแล้วหรือครับ” ธีร์หันมาถาม
“เปล่า ถ้าอยากซื้อต่อก็ซื้อไป แต่ฉันว่าในห้องของตาพัฒน์ควรมีกลิ่นหอมๆ หน่อยนะ จะได้ช่วยคลายเครียด” คุณหญิงกอดอกเชิดหน้าแนะนำ ทำเอาธีร์ต้องหันไปหัวเราะทางอื่น
คุณแม่กำลังจะยอมรับเขาในไม่ช้าแล้ว
“ถ้างั้นก็ซื้อเทียนหอมไปด้วยนะครับ”
“แล้วแต่นายสิ”
“ถ้าอย่างนั้นผมจะเดินไปเลือกก่อน คุณแม่ไปนั่งพักก่อนก็ได้นะครับถ้าหากว่าคุณแม่ไม่อยากจะซื้ออะไรอีก เราจะได้จ่ายเงินแล้วกลับบ้านเลย”
คุณหญิงมองไปยังโซฟารับแขกที่มีกานต์เก้านั่งไขว่ห้างเล่นโทรศัพท์อยู่ ก็รู้สึกไม่อยากจะเข้าไปนัก ไม่รู้ทำไม จากที่เคยเอ็นดู ตอนนี้กลับรู้สึกไม่ชอบใจ
“ไม่ล่ะ ฉันจะไปด้วย”
“ตามสบายครับ”
ธีร์กับแม่ของพัฒน์เดินไปในโซนของเทียนหอม ทั้งสองคนช่วยกันเลือกมาหลากหลายกลิ่น ก่อนจะนำไปจ่ายเงินรวมทุกอย่างที่ธีร์เลือกมาก่อนหน้า
“คุณธีรไนยครับ บัตรนี้มีปัญหารูดไม่ได้ มีบัตรอื่นหรือเปล่าครับ” ธีร์ขมวดคิ้วอย่างสงสัยว่าทำไมมันถึงมีปัญหาได้ แต่ก็ไม่อะไรมากนัก
“งั้นบัตรนี้แทนก็แล้วกันครับ” ธีร์รับบัตรนั้นมาคืนแล้วยื่นบัตรใหม่ไปให้ ทุกการกระทำอยู่ในสายตาของคุณหญิงทับทิม ซึ่งเธอก็มองอย่างความคิด
พนักงานธรรมดา...แต่ในกระเป๋าเงินนั่นมีบัตรไม่น้อยเลยนะ ไหนจะชื่อ ‘ธีร์ไนย’ ที่แสนจะคุ้นอีก เหมือนจะเคยได้ยินมาจากใครสักคนนี่แหละ แต่ก็คิดไม่ออก
ในจังหวะที่ธีร์กำลังเซ็นอยู่นั้น คุณหญิงก็คิดและประมวลผลเหตุการณ์ต่างๆ ไปด้วย แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี จนร่างสูงโปร่งหันมาถามนั่นแหละ เธอถึงได้เลิกคิดทันที
“เรียบร้อยแล้วครับ จะกลับกันเลยไหมครับ”
“กลับเลยก็ได้ ฉันรู้สึกเพลียๆ แล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นคุณแม่เดินนำไปที่รถก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวผมจะพาพนักงานของร้านให้ช่วยถือของไปส่ง” เธอพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปหากานต์เก้าที่นั่งอยู่ ซึ่งธีร์ก็มองตามทั้งคู่จนกระทั่งหายไปจากสายตา ธีร์เดินไปหยิบถุงที่วางไว้มาถือแล้วเดินนำพนักงานขนของไปยังรถ
เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ธีร์ก็เดินไปเปิดประตูทางด้านหลังให้กับคุณหญิงและกานต์เก้า ซึ่งหญิงสาวด้วยความเบื่อนายและอยากจะกลับเต็มทีเดินขึ้นก่อนตัดหน้าคุณหญิงอย่างไม่มีมารยาท ทำให้ทับทิมมองอย่างไม่พอใจ ก่อนจะมาสั่งร่างโปร่งที่ยืนจับประตูอยู่นิ่งๆ
“ฉันจะนั่งหน้า”
“ได้ครับ”
ปัง!
ธีร์ปิดประตูเสียงดังแล้วเปิดประตูด้านหน้าข้างตนที่เป็นผู้ขับต่อก่อนจะปิดเบาๆ เมื่อคุณหญิงเข้าไปนั่งเรียบร้อย หญิงสาวถามอย่างสงสัย
“ทำไมคุณแม่นั่งด้านหน้าล่ะคะ”
“แม่อยากนั่งสบายๆ น่ะ”
“อ๋อค่ะ” แล้วเธอก็ไม่สนใจอีก หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นต่อ ธีร์ก็มองทั้งคู่เล็กน้อยก่อนจะออกรถจากที่จอดรถของห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ไป
...
...
...
เมื่อมาถึงบ้านรัตนมณีโชติคุณหญิงก็ลงจากรถเองแล้สตรงขึ้นสู่ห้องนอนของตัวเองเหมือนกับไม่พอใจอะไรสักอย่าง ทำให้คนในบ้านทั้งแม่บ้าน คนรับใช้ต่างพากัยมองธีร์อย่างไม่สบอารมณ์เพราะคิดว่าเป็นธีร์ที่ทำให้คนายหญิงของบ้านไม่พอใจ จนต้องเดินปึงปังไปขนาดนั้น
“ฝากถือของเข้าไปในบ้านด้วยนะ อ้อ! ให้คนเอาเข้าไปให้ในห้องด้วย” กานต์เก้าที่สั่งเสร็จก็ทำท่าจะเดินหนีไป แต่ถูกธีร์เรียกเอาไว้ก่อน
“ขอโทษนะครับ พอดีว่าผมทำตามคำสั่งของคุณแม่เท่านั้น คนนอก ผมไม่สน” ธีร์เอ่ยเบาๆ ก่อนจะเลือกถุงที่เป็นของเขาและของคุณหญิงมาเท่านั้น ก่อนจะเดินเข้าบ้านไปโดยไม่รอเถียงกับหญิงสาวอีก
“กรี๊ด...” เธอกัดฟันส่งเสียงเบาๆ เพื่อไม่ให้คนแถวนั้นเห็น
แต่ช่วยไม่ได้แล้ว คนรับใช้ แม่บ้าน คนขับรถ หรือแม้กระทั่งรปภ.หน้าบ้าน รู้ว่ากานต์เก้านิสัยเป็นยังไง เลยแอบสะใจไปกับการกระทำของธีร์เล็กน้อย
“ไง ได้อะไรมาเยอะแยะ” ร่างสูงที่นั่งรออยู่ในห้องนั่งเล่นตั้งแต่ธีร์ไปก็ออกมาทักทาย ก่อนจะเดินไปช่วยถือของเมื่อเห็นว่าคนรักกำลังลำบาก หิ้วของพะรุงพะรัง
“กูซื้อของมาแต่งห้องมึงด้วยล่ะ”
“หือ...ไม่ต้องก็ได้ เพราะยังไงก็ไม่ค่อยมาอยู่แล้ว”
“จากนี้ไปมึงต้องมาบ่อยๆ นะ แม่มึงน่ะคิดถึงมึงมาก นาฬิกาแม่มึงก็เป็นคนเลือก เทียนหอมแม่มึงก็เป็นคนแนะนำ หาเวลามาอยู่กับท่านบ้างก็ดี” ธีร์ว่าก่อนจะยื่นภาพต้นไม้อัดกรอบที่เหน็บมาให้พัฒน์ ยกกล่องนาฬิกาไปให้พัฒน์ และแจกันไปให้พัฒน์
ของหนักๆ ทุกอย่างให้พัฒน์หมด
“อันนี้เอาไปห้องมึงเลย ส่วนอันนี้ของคุณแม่...เอ่อ ป้าครับ” ธีร์หันไปเรียกป้าแม่บ้านอย่างเกรงใจ ซึ่งเธอก็เดินมาอย่างจำยอม
“คะ?”
“ถุงนี้ของคุณแม่ทั้งหมด ช่วยเอาไปให้ท่านด้วยนะครับ ผมคิดว่าท่านคงไม่อยากเจอหน้าผมเท่าไหร่”
“ได้ค่ะ” ป้าแม่บ้านรับถุงทั้งที่ธีร์ยื่นให้ไปแล้วตรงขึ้นไปยังชั้นบนทันที ส่วนธีร์ก็หันมามองพัฒน์ยิ้มๆ ก่อนจะสั่งเบาๆ ให้คนที่นั่งพักอยู่บ้านเดินตาม
“ไปจัดห้องกันเถอะ!”
ร่างแกร่งได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างขัดอะไรไม่ได้ เดินถือของตามอย่างว่าง่าย ธีร์มักมีความสุขและดูเป็นเด็กๆ เสมอเมื่อได้จัดห้อง เพราะตอนนี้ที่ห้องของ ‘เรา’ เต็มไปด้วยของตกแต่งมากมายที่ธีร์ขยันหามาเหลือเกิน
“เป็นไงบ้าง”
“อะไร” ธีร์ที่กำลังใช้เก้าอี้ปีนแขนนาฬิกาเอ่ยถามร่างสูงเพราะไม่เข้าใจว่าพัฒน์อยากรู้อะไร
“แม่น่ะ เป็นยังไงบ้าง”
“ก็ไม่ยังไง ตอนแรกก็แกล้งกูนะ แต่พอหลังๆ ที่เข้าร้านตกแต่งนี่ ช่วยกูเลือกของเฉยเลย”
พัฒน์ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกดีใจ เพราะอย่างน้อยแม่ของเขาก็มีทีท่าอ่อนลงอย่างง่ายดายในวันเดียว นี่ถ้าปล่อยให้ธีร์จัดการอีก คงจะเรียกธีร์ว่าลูกในเรียววัน
“ยิ้มบ้าอะไร” ธีร์ที่แขวนนาฬิกาเสร็จแล้วเดินตรงมาที่พัฒน์ที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟานุ่มมองเขาอยู่
“ทำไม ปากกู ยิ้มไม่ได้หรือไง” พัฒน์ถามกลับอย่างกวนประสาท
“เออ...กูไม่รู้ก็ได้วะแม่ง ไปหาอะไรสนุกๆ ทำดีกว่า”
“แล้วนี่แต่งห้องเสร็จแล้วหรือไง” ถามถามเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กกว่าเตรียมจะเดินออกไปนอกห้อง
“เสร็จแล้ว...”
“แล้วจะไปไหน”
“ทำไมต้องทำหน้าดุด้วยเล่า จะไปช่วยเขาทำอาหาร เผื่อเสน่ห์ปลายจวักของกูจะทำให้ผัวรัก ผัวหลง” ธีร์ว่าแบบนั้นก็เดินหน้าแดงหนีไป ทำเอาพัฒน์ถึงกับหัวเราะออกมากับความใจกล้าหน้าด้านของธีร์ และความน่ารักแบบนี้นี่แหละที่ทำให้ร่างสูงที่ไม่เคยเหยียบครัวเลยอยากจะไป
ที่ไปเพราะมีคนที่รักอยู่ต่างหาก
ร่างโปร่งเดินเข้าไปในห้องครัวเหล่าแม่ครัวที่กำลังทำอาหารอยู่ก็มองธีร์อย่างไม่มั่นใจ กลัวว่าคนรักของคุณชายจะแผลงฤทธิ์เหมือนกานต์เก้า
“เอ่อ...มีอะไรหรือเปล่าครับ” ธีร์ถาม
“เปล่าค่ะ” ทุกคนพากันหลบสายตา แล้วเตรียมวัตถุดิบทำอาหารต่อ
“มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับ” ธีร์ถามยิ้มๆ “พอดีว่ามันว่าง ไม่มีอะไรทำ ไม่อยากอยู่เฉยๆ”
“จะดีหรือคะ” แม่ครัวที่อายุมากกว่าคนอื่นๆ ถามขึ้น
รู้สึกแปลกใจที่ผู้ชายที่ดูเจ้าสำอางคนนี้อยากจะเข้ามาเกลื้อกกลั้วในครัว
“ผมทำอาหารเป็นนะครับ วงเล็บบางอย่าง ฮ่าๆ ว่าไงครับ ให้ผมช่วยได้หรือเปล่า ล้างผัก หั่นเนื้อ หรืออะไรก็ได้ สั่งมาได้เลยนะครับ” ธีร์ยิ้มจนตาหยี ทำเอาสาวๆ ในครัวถึงกับตกหลุมรักความรูปหล่อและจิตใจดี ไม่ถือตัวของธีร์ทันที ทำให้สาวๆ พยายามที่จะมาแนะนำให้ทำนั่นทำนี่ แย่งกันจนธีร์หลุดหัวเราะ
“งั้นเดี๋ยวผมช่วยล้างผักนะครับ”
“ป้าฝากด้วยนะคะคุณธีร์” เมื่อขัดอะไรไม่ได้ ก็เลยต้องหางานให้คนรักของคุณชายของบ้าไม่ได้ แม้จะเกรงใจและหวั่นกลัวพัฒน์มาเห็นมาเท่าไหนก็ตาม
“ไม่มีปัญหาครับ”
“ป้ากับเด็กๆ ชื่ออะไรกันบ้างล่ะครับ” ธีร์ไปยืนในตำแหน่งที่ก่อนจะถามชื่ออย่างเป็นกันเอง
“ป้าชื่อสมร เด็กๆ เรียกป้าหมอน เป็นหัวหน้าแม่ครัวจ้ะ ส่วนเด็กๆ ก็…” ธีร์ทำความรู้จักในครัวไปด้วย พูดคุยอย่างเป็นกันเอง สนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว คนในครัวก็ยิ่งหลงรักความไม่ถือตัวนี้เข้าให้ จากที่คิดว่าธีร์ไม่คนหยิ่งๆ ไม่ค่อยดี ก็ลบออกจากสมองไปเลย ระหว่างที่ธีร์กำลังเล่าเรื่องสนุกๆ ให้คนในครัวฟังทั้งๆ ที่ล้างผักอยู่ด้วยก็ต้องสงสัยว่าทำไมถึงพากันเงียบลง ไม่ทันได้หันไปถาม ก็ถูกคนร่างใหญ่กอดรัดจากทางด้านหลัง
ธีร์แอบได้ยินเสียงกรี๊ดเบาๆ ออกมาจากคนในครัวด้วย
“ไง จะทำอะไรให้ผัวกินล่ะเมีย” พัฒน์ที่ก้าวเข้าไปซ้อนด้านหลังของอีกคนอย่างเบาๆ กระซิบข้างหู ทำเอาแม่ครัวในบ้านของพัฒน์ต่างมองด้วยความเขินไม่น้อย
เพิ่งจะเคยมุมนี้ของคุณชาย อดตื่นเต้นไม่ได้
“ตกใจหมดเลยไอ้นี่! ออกไปเลยนะเว้ย ล้างผักอยู่” ธีร์พยายามที่จะสลัดอีกคนออกไปแต่ก็ไม่เป็นผล ทั้งเขิน ทั้งอายคนในครัวจะแย่
“กูช่วยไหม”
“เอาสิ”
“เอ่อ...คุณพัฒน์กับคุณธีร์อยากทานอะไรเป็นพอเศษไหมคะ” แม่ครัวคนหนึ่งตัดสินใจถามเมื่อเห็นฉากความน่ารักของทั้งคู่
“ไม่ล่ะ ทำอะไรมาก็กินหมด” พัฒน์ตอบ ก่อนจะหันไปสนใจกอดรัด แต๊ะอั๋งคนรักต่อ ซึ่งธีร์ก็พยายามดิ้นต่อไป แต่ก็ไร้ผล
“มึงหัดอายคนอื่นบ้างในไหมวะ” ธีร์กัดฟันพูด
“มีใครเห็นอะไรไหม” พัฒน์กวาดสายตาดุๆ ถามคนในครัว ซึ่งทุกคนก็ต่างพาสะดุ้ง หลบสายตากันเป็นแถว
“ม่ะ ไม่เห็นเลยค่ะ ตามสบายเลยนะคะ”
“ไอ้พัฒน์ ไอ้เวร ปล่อยกูนะเว้ย” ธีร์ด่าอีกคนเสียงเบาอีก เพราะถ้าหากเสียงดัง มันจะดูไม่ดีเพราะเขาสองคนใช้คำหยาบด้วยหนึ่ง ทำเรื่องน่าอายอยู่ด้วย
“ปล่อยอะไร กำลังช่วยไง”
“ช่วยห่าเหวอะไรล่ะ มึงลวนลามกูเนี่ย”
“ผัวลวนลามเมียผิดด้วยหรือไง”
“ผิด!! ผิดที่สุด ไอ้เหี้ย ปล่อยเลยนะเว้ย”
“โอเคๆ แต่กูมาช่วยจริงๆ นะ” พัฒน์ปล่อยอย่างยอมแพ้ก่อนจะเดินมาพิงหลังกับเคาท์เตอร์พูดกับธีร์ ซึ่งร่างโปร่งก็หันหน้ามาอย่างเจ้าเล่ห์
“จริงนะ”
“เออ”
“ป้าหมอนครับ มีอะไรให้พัฒน์มันทำหรือเปล่าครับ” ธีร์ถามหัวหน้าแม่ครัวยิ้มๆ
ป้าสมรมีสีหน้าที่กลืนไม่ได้คายไม่ออก ใครจะไปกล้าใช้คุณชายที่แสนน่ากลัวอย่างพัฒน์กันล่ะ ธีร์ที่เห็นสีหน้าลำบากใจนั้นก็เอ่ยปกป้องทุกคน
“มันไม่ทำอะไรป้าหรอกครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง และมันก็บอกว่าอยากทำด้วย สั่งได้เต็มที่ เลิกเห็นว่ามันเป็นเจ้านายชั่วคราวนะครับ”
พัฒน์หัวเราะในลำคอ ก่อนจะกระซิบร่างบางเบาๆ
“มึงรับผิดชอบทุกอย่างแน่นะ” ธีร์ไม่ตอบ เพราะรู้ว่ารับผิดชอบของอีกคนนั้นหมายความว่าอย่างไร ก็คงไม่พ้นเรื่องบนเตียงอยู่แล้ว
“เออ...”
“เอ่อ...คุณพัฒน์เด็ดใบสะระแหน่ให้หน่อยนะคะ ทำอย่างนี้นะคะ” ป้าสมรเดินถือตระกร้าสะระแหน่มาให้ร่างสูงแล้วสาธิตให้ดู ซึ่งพัฒน์ก็พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะยืนทำมันข้างๆ กับธีร์ที่ล้างผักอย่างมีความสุข ทั้งหมดอยู่ในสายตาของคนในครัว ซึ่งพวกเธอก็หันมายิ้มให้กันอย่างสุขใจไปด้วย
นี่แหละ คือคนที่จะนำความสุขมาให้รัตนมณีโชติอย่างแท้จริง...
50%
ใกล้จบเข้าไปทุกที พี่พัฒน์ทำตัวหวานอีกและ นี่ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ นะคะเนี่ย ฮ่าๆ ขอบคุณที่ติดตามกันมาถึงตอนนี้ อย่าลืมติดตามเรื่องหน้ากันด้วยนะคะ ส่วนเรื่องนี้จะอัพตอนพิเศษในเล่มพิเศษ 7 ตอน จาก 13 ตามวาระต่างๆ ที่เขียน ฮุฮุ
พูดคุย ทวงนิยาย สอบถามได้ที่แฟนเพจเลยนะคะ
https://www.facebook.com/sawachiyuki/
หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59 (อ่าน 580357 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก