ครึ่งหลัง
ทางด้านห้องครัว สองสามีภรรยาซึ่งเป็นพ่อกับแม่ของพัฒน์กำลังแอบมองภาพและการกระทำต่างๆ ของทั้งสองคนเงียบๆ คุณหญิงทับทิมเห็นภาพนั้นก็รู้สึกอบอุ่นในหัวใจ รอยยิ้มที่มีความสุขของลูกชายที่เกิดจากธีร์ แม้ไม่อยากยอมรับ แต่เธอก็จะพยายามยอมรับว่าลูกชาย มีคนรักเป็นผู้ชาย
“คุณยอมได้ยังไงคะ คุณพี่ทำได้ยังไง” คุณหญิงถามอย่างแผ่วเบา
“ไม่ยากเลยคุณหญิง”
“ยังไงคะ”
“เพราะเขาเป็นลูกของเรา ไม่ว่าจะดีหรือชั่ว ก็ขึ้นชื่อว่าลูก และความสุขของลูกก็คือความสุขของผม” พจน์มองดวงหน้าของภรรยาอย่างอ่อนโยน
เธอน่ะยอมรับธีร์แล้ว แต่ทิฐิที่มีมีจนเกินไปต่างหากที่ยังคงขวางกั้นตรงนี้อยู่
“แต่เด็กนั่นไม่มีอะไรเทียบเท่าเราเลยนะคะ”
“คุณหญิง...ตอนที่คุณเลือกผมที่เป็นหนี้มหาศาลตอนนั้น เป็นเพราะความเหมาะสมหรือว่าคุณรักผม” พจน์ถามภรรยาออกไป
กว่าจะมีรัตนมณีโชติได้อย่างตอนนี้ พจน์ต้องผ่านอะไรมามากมายเหลือเกิน
ทับทิมร้องไห้แล้วสวมกอดสามีแน่น เธอลืมความลำบากตอนนั้นไปได้อย่างไร ทั้งๆ ที่เธอเป็นลูกของเศรษฐีแต่ดันหลงรักพจน์ที่มีแต่หนี้สินและกำลังจะล้มละลายนั้น คุณหญิงในตอนนั้นยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อมาร่วมทุกข์ร่วมสุขกับพจน์ และก้าวผ่านอุปสรรคจนมาถึงวันนี้ได้
แต่เธอกำลังกลายเป็นอุปสรรคความรักของลูก กำลังขัดขวางความสุขของลูก ทั้งๆ ที่เคยสัญญาว่าจะปล่อยให้ลูกตัดสินใจทุกอย่างในชีวิตเอง แต่การกระทำตอนนี้ มันก็ไม่ต่างอะไรจากที่ผ่านมาเลยสักนิด
ห้องรับประทานอาหารของบ้านรัตนมณีโชติ บรรยากาศบนโต๊ะเป็นไปออย่างเงียบเชียบ ต่างคนต่างก็นั่งทานข้าวตรงหน้าโดยไม่พูดไม่จา แต่ใช่ว่าคุณหญิงจะไม่สังเกตอะไรเลย เธอมองลูกชายที่ตั้งอยู่ตรงกันข้ามกับตนที่ตักอาหารใส่จานเธอและพ่อ ก่อนจะตักให้กับคนข้างข้างกายด้วยใบหน้าที่นิ่งเฉย แต่ก็รับรู้ได้ว่าลูกชายเธอยังใส่ใจพ่อแม่อยู่ หันไปมองหญิงสาวข้างกายก็บว่าเธอกำลังทำหน้าไม่พอใจจ้องธีร์อย่างกินเลือดกินเนื้อ แต่พอเห็นคุณหญิงหันไปก็มอบรอยยิ้มหวานให้กับเธอ ซึ่งคุณหญิงก็ไม่ว่าอะไร ก็ยิ้มกลับไปให้
“คุณแม่ลองทานต้มยำกุ้งนี่ดูนะคะ อร่อยมากเลย วันนี้แม่ครัวทำอร่อยกว่าวันพิเศษเลยนะคะ” เธอว่าพลางใช้ช้อนกลางในถ้วยต้มยำกุ้ง ตักใส่ถ้วยเล็กของคุณหญิง ซึ่งเธอก็ยิ้มให้
“ขอบใจจ้ะ”
“อร่อยไหมคะ” ถามเสียงหวาน
“อร่อยดีนะ วันนี้หมอนกับเด็กๆ ทำอาหารได้เยี่ยมไปเลย” คุณหญิงชมออกมา ซึ่งธีร์ก็แอบอมยิ้มเล็กน้อยที่ได้ยินแบบนั้น นั่นก็เป็นเพราะต้มยำกุ้งที่เป็นเมนูโปรดของธีร์ซึ่งเจ้าตัวนั่นแหละที่เป็นคนทำ ธีร์ทำอาหารเป็น แต่เป็นบางอย่าง เป็นแต่อาหารที่ตัวเองชอบเท่านั้น
“ตาพัฒน์ อร่อยมากเลยนะลูก กินเยอะๆ นะ นี่แยม เรียกหมอนป้าของเธอให้หน่อยสิ” คุณหญิงบอกกับลูกรักแล้วหันไปบอกเด็กสาวที่รอยืนบริการและรับคำสั่งจากผู้เป็นนาย ซึ่งเธอก็พยักหน้ารับคำแล้วไปตามป้าของตนมาทันที
“ค่ะคุณผู้หญิง”
คุณพจน์มองหน้าภรรยาอย่างสงสัยว่าทำไมถึงต้องเรียกหัวหน้าแม่ครัวออกมาด้วย ทั้งๆ ที่ร้อยวันพันปีไม่เคยที่จะสนใจ
“เรียกมาทำไมน่ะคุณ” ทนเก็บความสงสัยไม่ได้เลยถามออกไป
“ก็เรียกมาถามไงว่าเปลี่ยนสูตรใหม่หรือ ต้มยำกุ้งถึงอร่อยขนาดนี้”
“ก็ถามทีหลังก็ได้”
“ก็อยากรู้เดี๋ยวนี้นี่คะ จะได้ให้ทำให้ทานบ่อยๆ”
“คุณนี่ชอบต้มยำกุ้งมากๆ เลยสินะ” คุณพจน์ส่ายหน้าน้อยๆ
“ก็ชอบนี่คะ”
“ธีร์เองก็ไม่อยากจะบอกกับปากตัวเองหรอกว่าเป็นคนทำ เดี๋ยวจะโดนหาว่าเอาหน้าอะไรอีก ส่วนพัฒน์ก็ไม่ได้คิดที่จะทำอะไรอยู่แล้ว ปล่อยให้ร่างบางจัดการด้วยตัวเองไปก็แล้วกัน
พาธีร์มาเจอกับแม่แล้ว เรื่องนี้ก็ต้องปล่อยให้ลูกสะใภ้จัดการ
“คุณผู้หญิงเรียกดิฉันหรือคะ” ป้าสมรถามอย่างนอบน้อม
“ต้มยำกุ้งเปลี่ยนสูตรใหม่หรือ อร่อยมากเลย”
“เอ่อ...คือว่า” ป้าสมรทำหน้าอิหลักอิเหลื่อ มองหน้าของธีร์เล็กน้อยเพราะไม่รู้ว่าจะพูดว่าอะไร ซึ่งธีร์ก็พยักหน้าน้อยๆ เพื่อให้บอกไปว่าใช่
“ทำไมล่ะ ก็ตอบมาสิ”
“ค่ะ ดิฉันปรับสูตรใหม่ คุณหญิงชอบหมอนก็ดีใจมากแล้ว” เธอว่าอย่างไม่เต็มเสียงนักที่ต้องมาโกหกเจ้านายตนเองแบบนี้ ซึ่งมองไปยังร่างโปร่ง ธีร์ก็ส่งยิ้มแล้วชูนิ้วโป้งให้อย่างแอบๆ
พัฒน์ส่ายหน้าไปมากับความแสบของคนรักเหลือเกิน แต่ก็รู้สึกดีใจที่ธีร์ก็ไม่คิดอยากจะได้หน้าจากแม่ของตนเท่าไหร่ ทำไปเพราะอยากทำก็เท่านั้น ร่างสูงรู้ดีว่าถ้าแม่รู้ว่าธีร์ทำก็คงจะไม่ทานแล้วอาจจะพาลเกลียดต้มยำกุ้งไปเลย ธีร์เองก็คงจะรู้สึกแบบนั้น
“ตาพัฒน์”
“ครับแม่”
“ตักต้มยำให้แฟนแกหน่อยสิ เห็นยังไม่แตะมันเลย”
พัฒน์ไม่อยากจะหัวเราะเลยแต่ก็อดยิ้มไม่ได้ ร่างแกร่งตักต้มยำกุ้งให้กับธีร์ตามคำสั่งของแม่ตน ซึ่งธีร์ก็หันไปสบตากับพัฒน์เล็กน้อยอย่างรู้สึกดีใจ พัฒน์เองก็มองตาอย่างลึกซึ้งเช่นกัน
“คุณแม่เป็นห่วงด้วยหรือครับเนี่ย” อดที่จะหยอกผู้สูงอายุไม่ได้
“ฉันไม่ได้เป็นห่วงย่ะ แต่กลัวนายจะเสียดายที่ไม่ได้กิน เพราะคงจะเป็นมื้อสุดท้าย” แม้จะเป็นคำพูดแดกดัน ประชดประชันเล่นๆ แต่สำหรับร่างโปร่งบางไม่รู้ว่าคุณหญิงคิดยังไงกับตนก็เลยทำให้หน้าเสีย พัฒน์ที่รู้ว่าธีร์กำลังทำตัวไม่ถูกก็เอื้อมมือมาจับธีร์เล็กน้อยอย่างให้กำลังใจ
“คุณหญิง” ผู้เป็นประมุขของบ้านปรามภรรยาเสียงต่ำ ทำเอาคุณหญิงทับทิมถึงกับทำตัวไม่ถูกที่เห็นสีหน้าแบบนี้จากธีร์ ซึ่งทั้งวันเธอเห็นแต่อีกคนเอาแต่ยิ้ม ยิ้มแล้วก็ยิ้ม แม้ว่าเธอจะใช้ จะว่า จะสั่งขนาดไหนก็ยังยิ้มให้เธอ แต่เมื่อกี้เธอทำลายความหวังของคนรักของลูกชายไปอย่างไม่รู้ตัว
“เอ่อ...ขอบคุณครับ” ธีร์ฝืนยิ้มออกมาก่อนจะก้มหน้าก้มตาทานอาหารตรงหน้าต่อไป
กานต์เก้าที่รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนนอกมาตลอดทั้งวันก็ได้แต่ยกยิ้มอย่างพึงพอใจ เพราะต่อให้พ่อของพัฒน์จะรับได้ แต่ถ้าด่านของคุณหญิงไม่ผ่านก็เสียเปล่า
เธอได้แต่เก็บความสะใจนี้เอาไว้ เพราะยังไงทางเธอก็เป็นคนที่คุณหญิงทับทิมอยากจะให้เป็นลูกสะใภ้ของบ้านหลังนี้ และแน่นอนว่าเธอจะต้องได้เป็นสะใภ้ของที่นี่ มีทายาทสืบทอดตระกูลเพียงหนึ่งเดียวของรัตนมณีโชติให้ได้ ไม่ว่าอะไร เธอก็จะทำ!!
แกเสร็จฉันแน่ ไอ้ผู้ชายผิดเพศ!!!
หลังจากที่ทุกคนทานอาหารเรียบร้อยแล้ว ก็มีของหวานมาเสิร์ฟซึ่งธีร์ก็รู้อยู่แล้วว่ามันเป็นบัวลอยเผือก แต่ว่าธีร์ไม่ค่อยชอบขนมที่มีกะทิมากซะเท่าไหร่ แต่กลับกันแล้วเขาชอบอะไรที่มันเป็นนม เนย แป้งปละช็อกโกแลตเสียมากกว่า ไม่ใช่ว่าเขาทานไม่เป็น มันก็ทานได้อยู่
“บัวลอยเผือกของชอบแม่เลยนะเนี่ย พัฒน์กินเยอะๆ นะลูก” คุณหญิงทับทิมยังคงเอาใจลูกชายไม่หยุด
“พี่พัฒน์ชอบหรือคะคุณแม่” กานต์เก้าที่แทบจะไม่มีบทสนทนาถามขึ้น
“พี่พัฒน์เขาไม่ชอบทานของหวานหรอกลูก แต่มันก็ต้องทานบ้างอะไรบ้าง”
“อ๋อ...เก้าก็นึกว่าชอบ”
“พัฒน์ไม่ค่อยชอบอะไรที่เป็นกะทิน่ะ หนูเก้าทานได้ไหม” คุณหญิงถาม
“ทานได้ค่ะ แต่หนูไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ กลัวอ้วน”
“ไม่อ้วนหรอกจ้ะ นี่หนูก็หุ่นดีอยู่แล้วนะจ้ะ แม่เป็นคนชอบทานของหวานไทยๆ ก็อยากจะให้ลูกสะใภ้ชอบด้วย เพราะจะได้เข้ากันได้ ดีหน่อยที่ตาเจ็มก็ชอบเหมือนกัน เวลาไปไหนมาไหนก็ไปกันได้สบายๆ” คุณหญิงพูดบอก ก่อนจะพูดถึงเจโรมีที่ตอนนี้ทำงานอยู่ต่างประเทศด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข
เอาเข้าจริงๆ เธอก็เพิ่งจะมาคิดได้ว่าเจโรมีน่ารักมากก็ตอนได้เดินเลือกของที่ชอบกับธีร์วันนี้แหละ
“นายน่ะ ชอบกินหรือเปล่าขนมไทยหรือชอบแต่ขนมของฝรั่ง”
“เอ่อ...ผมไม่ชอบหรอกครับ แต่ทานได้ ของหวานๆ ก็ชอบหมด ยกเว้นพวกที่มีกะทิเยอะๆ” ธีร์บอกออกไปตามตรง ซึ่งคุณหญิงก็ยิ้มมุมปากน้อยๆ
“แล้วชอบอะไรมาที่สุดล่ะ” ยังถามไม่หยุด
ธีร์หันไปขอความช่วยเหลือกับพัฒน์ เนื่องจากไม่รู้ว่าตนจะตอบอะไรออกไปดี ซึ่งพัฒน์เองก็ตอบออกไปแทน
“มันชอบช็อกโกแลต อะไรที่เป็นช็อกโกแลตมันกินหมดครับแม่ ส่วนขนมไทยผมเห็นมันกินไม่กี่อย่าง แต่กะทินี่มันเลี่ยงจริงๆ”
“แม่ถามแฟนลูกนะตาพัฒน์” คุณหญิงดุๆ
“งั้นฉันถามหน่อยว่าทำไมถึงไม่ชอบกินอะไรที่เป็นกะทิ”
ธีร์อึกอักเพราะเหตุผลของเขามันช่างน่าอายเกินกว่าที่จะพูด มองพัฒน์ ร่างแกร่งเองก็อยากรู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกันเพราะธีร์ไม่ยอมตอบ
“ไม่ใช่ว่ามันไม่อร่อยนะครับ” แต่มันอร่อยจนเขาไม่อยากจะทานมันบ่อยๆ ต่างหาก
“งั้นเพราะอะไรล่ะ”
“ทุกคนรู้แล้วอย่าหัวเราะนะครับ”
ทั้งสี่คนตั้งหน้าตั้งตารอฟังคำตอบจากธีร์เป็นอย่างมาก ก่อนที่คุณพจน์จะหัวเราะออกมาดังๆ จนเสียฟอร์มต้นแบบคนมาดเข้ม ส่วนคุณหญิงก็หันหน้าไปด้านข้างปิดปากหัวเราะ ส่วนพัฒน์ก็ได้แต่หัวเราะในลำคอ
“พอดีผมกลัวกล้ามที่พยายามออกกำลังกายหายไปอ่ะครับ”
มีเพียงกานต์เก้าเท่านั้นที่หัวเราะไม่ออก เพราะทั้งโกรธ ทั้งอิจฉา ไม่พอใจที่ธีร์สามารถทำให้ครอบครัวรัตนมณีโชติหัวเราะได้ง่ายๆ
มันหายไปตั้งแต่มึงเป็นเมียกูแล้วธีร์ ตอนนี้มันไม่มีอีกแล้วกล้ามพวกนั้นน่ะ มีแต่กล้ามเนื้อน้อยๆ ที่บอกว่าเป็นผู้ชายก็แค่นั้น
“กินๆ เข้าไป กูรู้ว่ามึงชอบของหวาน แล้วกล้ามมึงน่ะ ไม่ต้องกังวลหรอก มันหายไปนานแล้ว” พัฒน์กระซิบข้างหูทำเอาธีร์ถลึงตาใส่อย่างโมโห เตรียมตัวจะสวนกลับ แต่ก็เกรงใจพ่อกับแม่ของพัฒน์เลยเงียบเอาไว้ ส่วนร่างสูงก็ก้มลงกระซิบที่หูของเขาเบาๆ จนทำเอาธีร์นั่งหน้าแดงก่ำด้วยความอายและเขิน
“มีแต่เอวคอดๆ ที่ส่ายได้เร้าอารมณ์สุดๆ”
เขาล่ะอยากจะบ้าตายกับความเปลี่ยนแปลงของพัฒน์เอามากๆ จากที่ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยใส่ใจ แต่เดี๋ยวนี้กลับชอบพูดแซวเขา ให้เขาอายเล่น บ้างก็ทำตัวเลี่ยนจนธีร์ตกหลุมรักหลายๆ ครั้ง
ธีร์ไม่พูดอะไรก้มหน้าก้มตาทานบัวลอบเผือกตรงหน้าอย่างไม่สนใจใคร พอหมดถ้วยหนึ่งก็ขอเติมอีกถ้วย ทำเอาคุณหญิงถึงกับส่ายหน้า ที่ไม่รู้ว่าเอ็นดูหรือระอากันแน่
คอยดู เขาจะออกกำลังอย่างจริงจังแล้วเล่นกล้ามเลยคอยดู เพาะกงเพาะกายเอาหมดอ่ะ ฮึ่ย!!
“เอาอีกไหมยะ”
“ไม่เป็นไรครับคุณแม่ ผมอิ่มแล้ว” ธีร์ปฏิเสธคุณหญิงที่ถามแกมประชด
“สมควร” พัฒน์ว่าก่อนจะมองชามของธีร์ที่เติมบัวลอยเผือกไปถึงสามครั้ง รวมเป็นสี่ถ้วยเต็มๆ ส่วนร่างโปร่งที่เพิ่งจะรู้ตัวก็เริ่มทำหน้าเศร้า
“จะอ้วนไหมเนี่ย”
“ไม่หรอก” คุณหญิงทับทิมบอก ทำเอากานต์เก้ามองอย่างไม่พอใจที่เห็นทีท่าว่าเธอจะเปลี่ยนใจมาทำดีกับธีร์แล้ว แต่แบบนี้มันจะทำให้กานต์เก้าหมดโอกาสลงเรื่อยๆ
ต้องเป็นแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด
“ไม่อ้วนใช่ไหมครับ” ธีร์ถามอย่างมีความหวัง รอยยิ้มที่คุณหญิงเห็นก็ทำเอาอยากจะแกล้ง
“ไม่เหลือย่ะ อ้วนแน่ๆ น่ะแบบนี้”
“ห๊ะ!! ไม่จริง...” ธีร์ส่ายหน้าไปมาอย่างคนสติหลุดลอย ก็บอกแล้วไงว่าเรื่องหุ่นธีร์จะค่อนข้างอ่อนไหวง่ายกับมันเอามากๆ
คุณหญิง คุณพจน์รวมทั้งพัฒน์ต่างยิ้มกับความคลั่งของธีร์อย่างสนุก ทั้งสามคนมองหน้ากันไปมาอย่างมีความสุข เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาสามคนพ่อแม่ลูก มอบรอยยิ้มที่ดูมีความสุขแบบนี้เป็นครั้งแรกในรอบหลายสิบปี ทับทิมเข้าใจแล้วว่าทำไมคนรักของลูกชายถึงเป็นคนนี้
ทำไมถึงเป็นธีร์ เพราะเด็กคนนี้เป็นเหมือนแสงสว่างและความสุขของพัฒน์รวมทั้งเผยแผ่มายังพ่อกับแม่ของพัฒน์อีกด้วย
หญิงสาวได้แต่มองหน้าธีร์อย่างแค้นเคืองและไม่พอใจ ทำไมคนที่เป็นผู้ชายมีดีแค่หน้าตา ฐานะก็สู้เธอไม่ได้ ถึงทำให้ทุกคนยิ้มได้อย่างที่เธอทำไม่ได้
แล้วจะได้เห็นดีกัน...
ฉันจะกำจัดนาย ผู้ชายผิดเพศออกไปจากหูจากตาของบ้านหลังนี้!!
100%
ยูกิขอสวัสดียามค่ำๆ ค่ะ เอามาลงให้อ่านกันถ้วนหน้า ฮ่าๆ อยากจะบอกว่าใจหายมากๆ เพราะตอนหน้าก็เป็นตอนจบแล้ว มีส่งท้ายสั้นๆ อีกนิดหน่อย แล้วเราก็จากกัน(?) แต่เราจะเจอกันตอนพิเศษของ 5000 ไลค์แฟนเพจก่อน จากนั้นก็รอตามวันต่างๆ นะคะ ฝากเรื่องใหม่ไว้อ้อมแขนด้วยน่อ พูดคุยกับยูกิได้ที่แฟนเพจเลยค่ะ
https://www.facebook.com/sawachiyuki
หัวข้อ: เสพติดอันตราย...รักผู้ชายพันธุ์โหด >> พิเศษ Out Door [7000 ไลค์] P:69 > 21-6-59 (อ่าน 580364 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก