Trick or Treat ครึ่งหลัง
“ฮืม...” พัฒน์ครางต่ำ ค่อยๆ ผลักอกพัฒน์แล้วเป็นฝ่ายนั่งทับตัวร่างแกร่งแทน จัดการถอดกางเกงของพัฒน์ออกไป เหลือไว้เพียงเสื้อที่ตัวปลดกระดุมออกจนหมดไปแล้ว เพยงแค่กางเกงหลุดจากส่วนนั้น ความแข็งขืนก็ดีดผึงออกมาเผชิญโลกกว้าง ร่างโปร่งขยับนั่งทับที่ต้นขา จับส่วนนั้นแล้วรูดรั้งเบาๆ เรียกเสียงครางต่ำจากคนรักได้เป็นอย่างดี
“วันนี้ เซอร์วิสให้เป็นพิเศษก็แล้วกัน”
สิ้นเสียงนั้น ใบหน้าที่ยิ้มยั่วพัฒน์ก็อ้าเรียวปากครอบครองส่วนนั้นของพัฒน์เข้าไปแล้วปรนเปรอให้ร่างสูงรู้สึกสุขอย่างสุดความสามารถ ไม่บ่อยครั้งนักที่ธีร์จะทำแบบนี้ให้เขา ทั้งๆ ที่เขาชอบให้ธีร์ทำแบบนี้ให้แท้ๆ
“อา...” เสียงทุ่มต่ำครางออกมาด้วยความเสียวซ่านที่ปลายลิ้นร้อนของธีร์ไล้เลียที่ส่วนปลายของความเป็นชายของพัฒน์ ก่อนจะรู้สึกถึงความอุ่นที่ส่วนนั้นเมื่อร่างโปร่งใช้ริมฝีปากครอบครองอีกครั้งสลับไล่เลียตามความยาวของแก่นกายแกร่ง
“อืม...อือ” ธีร์เองก็ครางอื้ออึงด้วยความเคลิบเคลิ้ม กลืนกินมันราวกับเป็นไอศกรีมรสเลิศที่เจ้าตัวชอบทานมันบ่อยๆ มือแกร่งวางบนศีรษะเล็กของเขาแล้วจิกมันแน่น บังคับกดให้กลืนกินมันเข้าไปให้ลึกกว่านี้ แต่ธีร์ทำให้ไม่ได้หมดเพราะส่วนที่ยาวเกินไป พัฒน์เด้งเอวเข้ากระแทกจนธีร์สำลัก แต่ก็พยายามที่จะทำให้พัฒน์ปลดปล่อยในคราแรกให้ได้
“อา...ธีร์ อา ดีมาก ซี๊ด” พัฒน์ชมและเป็นคำชมที่ทำให้ธีร์ได้ใจ ตวัดปลายริ้นรัวเร็วจนพัฒน์แทบจะปลดปล่อยกับความเก่งของธีร์ ทั้งๆ ที่ทำให้เขาไม่บ่อยแท้ๆ ทำไมธีร์ถึงได้เก่งขึ้นทุกครั้งแบบนี้
พัฒน์มองการกระทำของธีร์ไม่วางตาบ้างคนตัวเล็กก็เงยหน้ามองเขา สายตาของธีร์เต็มไปด้วยความวาบหวาม ชวนให้รุ่มหลง และนั่นมันทำให้พัฒน์กัดฟันอย่างอดทน ร่างกายของเขาเกร็งจนกล้ามหน้าท้องขึ้นเป็นลอนสวย สวยจนมือบางเลื่อนไปสัมผัสมันด้วยความชอบใจ
“ธีร์ อา พอแล้ว อา” เขาไม่อยากจะปล่อยตอนนี้ แต่ดูเหมือนว่าร่างเล็กกว่าจะไม่ยอมและไม่ให้ความร่วมมือสักเท่าไหร่ เพราะนอกจากที่เขาพยายามจะดันศีรษะของคนรักออกแต่ร่างโปร่งก็ขืนเอาไว้ ดูดกลืน ไล่เลียส่วนแข็งขืนของพัฒน์ต่ออย่างไม่ยอมแพ้ ความร้อนที่โพรงปากบางโอบอุ้มเอาไว้นั้นทำให้พัฒน์แทบจะระเบิดออกมาให้ได้ แต่ก็ไม่อยากจะให้ธีร์สำลักถ้าหากว่าเขาปล่อยเข้าไปทั้งๆ ที่ริมฝีปากของอีกคนยังครอบครองเอาไว้อยู่ ร่างแกร่งเกร็ง ลมหายใจแทบจะขาดห้วงเมื่อมองเห็นปลายทางรำไร ฟันครูดเข้าที่เนื้อเบาๆ โดยไม่ได้ตั้งใจ ปลายลิ้นที่เพิ่มความเร็วมากขึ้น ปลายเล็บที่จิกเข้าที่ต้นขาแกร่งบังคับไม่ให้พัฒน์สวนกายเข้ามาลึก แต่ก็ดูเหมือนว่าจะห้ามไม่ได้ ธีร์หยุดขยับปลายลิ้นเพราะร่างสูงสวนกายขึ้นลงเข้าหาริมฝีปากเขาเองรุนแรงและเร็วขึ้นเมื่อใกล้ถึงจุดหมายปลายทาง เสียงครางอื้ออึงในลำคอของธีร์บ่งบอกว่าเจ้าตัวก็กำลังหายใจไม่ออก เพราะโดนกระแทกรุนแรง ความร้อนผ่าวสวนเข้าออกรัวเร็วถี่ยิบพร้อมๆ กับเสียงครางแห่งความสุขของพัฒน์ที่คนรักอย่างธีร์ได้ยินก็รู้สึกดีใจไปด้วยที่ทำให้พัฒน์มีความสุขได้ขนาดนี้
“อา…”
สะโพกสอบสวนกายเร็วถี่ยิบ จนในที่สุดความร้อนผ่าวของแก่นกายแข็งแรงก็พุ่งทะลักเป็นน้ำรักคาวเต็มโพรงปากของคนรักที่สำลัก ซึ่งในในช่วงที่ร่างแกร่งปลอดปล่อยความเป็นชายที่ธีร์ครอบครองมันอยู่ลึกจนร่างเล็กกว่าตกใจ รีบผละออกมาก่อนที่มันจะออกมาหมด
“แค่กๆ” สำลักออกมาเพราะมันไหลลงคอเป็นบางส่วน
“หึหึ เป็นไงล่ะ” พัฒน์ถามยิ้มๆ
“ก็สำลักน่ะสิถามได้”
“แต่ก็ขอบใจ ที่ทำให้ขนาดนี้” พัฒน์เบือนหน้าหนีด้วยความเขิน มือก็ไม่รู้จะไปวางตรงไหน เลยคว้าที่ความเป้นายของพัฒน์อีกครั้ง ซึ่งร่างสูงก็เบ้หน้าด้วยความเจ็บ แต่เพียงแค่อุ้งมือเล็กของคนรักจับมันแล้ว ก็ขยายสู้มืออีกครั้งอย่างไม่อาจจะห้ามได้ ธีร์ก็ไม่ได้ว่าอะไร ลูบปลอบใจมันไปเบาๆ
“มึงจูบขากูนี่”
“หึหึ คราวหน้ากูจะเลียเลยถ้ามึงยอมทำแบบนี้”
“ไอ้บ้า”
“เอาจริงนะ” ธีร์คงจะไม่รู้ว่าพัฒน์หลงริมฝีปากที่คอยปรนเปรอให้เข้าเมื่อกี้มากแค่ไหน
“คิดว่าจะยอมหรือไง” ใบหน้าที่แดงซ่านด้วยความเขินนั้นหันมามองใบหน้าคมดุ ดวงตาที่ดุ สิ่งที่เขารักและเป็นของเขาทั้งหมด ธีร์ทำทุกอย่างเพื่อให้พัฒน์สนใจเขาคนเดียว มองเขาแค่คนเดียว
และรักเขาคนเดียว
“กูรู้...มึงยอมกูตลอดนั่นแหละ” พัฒน์ว่าแล้วค่อยดันตัวเองขึ้น ถอดเสื้อเชิ้ตที่เกะกะสายตาเขาออกไปจากตัวคนรัก ส่วนธีร์ก็ดึงเสื้อเขาออกไปด้วย
“รู้ดี”
ในเวลานี้ธีร์ไม่มีอารมณ์มาเถียงหรอก นอกจากปลดปล่อยความร้อนรุ่มของร่างกายที่พวกเขาได้ก่อมันขึ้นมา ริมฝีปากหยักบดจูบลงมาอย่างเร่าร้อนเมื่อผลักให้เขานอนลงตามทาบทับอย่างรวดเร็วไม่ให้หายใจทัน มือทั้งสองเกาะบ่าแกร่งจิกเกร็งเมื่อเสียวกระสันตามที่ที่ปลายลิ้นร้อนลากผ่าน ส่วนล่างเสียดสีกันไปมาร้อนระอุจนอยากจะหาน้ำมาดับ แต่ความร้อนนี้ไม่อาจจะดับได้ง่ายๆ
“อ๊า อื้อ…อ๊า ก่ะ กัดด้วย อ๊า”
“หึหึ” หัวเราะออกไปแต่ก็ยังทำตามคำสั่ง ฟันคมของพัฒน์กัดไปตามตัวของธีร์จนมันห้อเลือดหลายๆ ที่บนเนื้อขาวๆ ของธีร์
ไม่ต้องเล้าโลมอะไรมานักสำหรับพวกเขา พัฒน์ไม่รอช้า แยกขาเรียวออกจากกันข้างหนึ่งวางพาดไหล่เอาไว้ นิ้วแข็งแรงแหวกชั้นในออกไปแล้วแทงพรวดรวดเดียวไม่ให้ธีร์รู้ตัว เรียกเสียงครางยาวจากคนรักได้เป็นอย่างดี ใบหน้าขาวแดงซ่านตามแรงอารมณ์ การหอบหานใจถี่ขึ้นเนื่องจากความอึดอัดที่ช่องทางและคนตัวใหญ่ไม่ยอมขยับสักทีราวกับกลั่นแกล้ง เมื่อเป็นเช่นนั้น เขาจำเป็นต้องขยับเองเพื่อให้พัฒน์สวนกายกลับ
ใบหน้าที่บิดด้วยความทรมานมองหน้าพัฒน์อย่างไม่พอใจ จนคนตัวใหญ่เด้งกายเข้าไปนิด เรียกเสียงครางของร่างโปร่ง แต่ก็หยุดเอาไว้เพื่อกลั่นแกล้ง
“อ่ะ ไอ้บ้า ข่ะ ขยับเดี๋ยวนี้”
“ครับผม”
เพียงเท่านั้นแหละจากคนขี้แกล้งก็กลายร่างเป็นคนที่กระหายในกามอารมณ์ สวนกายเข้าออกรัวเร็วรุนแรงกระแทกเข้าที่จุดกระสันจนธีร์ต้องร้องครางดังตามความหฤหรรษ์ที่ได้รับจากคนรัก ความร้อนรุ่มที่ส่วนล่าง แต่ก็เหมือนว่ายังไม่เป็นที่พอใจกับคนตัวเล็กกว่าเท่าไหร่ เลยจัดการผลักร่างสูงแล้วตามขึ้นนั่งทับส่วนแข็งแรงนั้นแล้วขยับเองแอ่นกายขึ้นพัฒน์เองก็บังคับตัวเองขึ้นนั่งทั้งๆ ที่ยังโดนคนรักควบคุมจังหวะเองอยู่ จนนั่งสำเร็จโดยมีคนที่โยกกายบนกายเขาอย่างเมามันส์อยู่บนตัก
“อ้ะ...อ๊า...พ่ะ พัฒน์” ธีร์สะดุ้งวาบเมื่อปลายลิ้นร้อนตวัดแลบเลียอยู่ที่เม็ดทับทิมน่ารักของเขา อีกข้างก็บนขยี้จนร่างกายพาลหมดแรงเอาเสียดื้อๆ หากแต่เขาก็ยังเพิ่มแรงโยกกายให้เร็วและแรงขึ้น เขาชอบ...ชอบที่ส่วนแข็งแรงมันโดนจุดเสียวกระสัน
มืออีกข้างก็มาช่วยในส่วนด้านหน้าของคนรักที่เสียดสีหน้าท้องเขาอยู่ กลายเป็นว่าโดนกระตุ้นความเสียวซ่านทั้งสองทาง เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังหลงมัวเมากับความลุ่มหลงแห่งกามอารมณ์นี้อย่างไม่มีทางที่จะโผล่ขึ้นมาได้ ความอันตรายของพัฒน์ทำให้เขาเสพติดขึ้นทุกวันๆ หากแต่ความอันตรายนี้เป็นความอันตรายที่ทำให้เขาอบอุ่นที่สุด บางครั้งก็ร้อนรุ่มแผดเผาเขาจนทรมาน บางครั้งก็กลายเป็นน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจ เป็นทุกๆ อย่างของเขา
“อ่า ดีมาก...อา...ที่รัก”
พับ พับ พับ
ราวกับคำว่า ที่รัก ของพัฒน์เป็นยากำลังชั้นดีที่ทำให้ธีร์ควบม้ารุนแรงมากขึ้น ช่องทางตอดรัดแก่นกายแน่นจนพัฒน์ครางลั่นไม่แพ้กัน ท่านี้ทำให้ความเป็นชายของคนตัวสูงเข้าไปลึกกว่าที่เคย
ลืมหมดทุกสิ่งทุกอย่าง มีเพียงความหฤหรรษ์ที่เขาสองคนกำลังมัวเมามันอยู่ พัฒน์สั่งให้คนรักเพิ่มแรงมากขึ้นมากว่านี้ เพื่อพุ่งทะยานสู่สวงสวรรค์ที่ตามหา
“เร็วอีกธีร์ อ๊า เร็วอีก อึก อืม...ดีมาก อา”
“อ๊า...พ่ะพัฒน์ อา ม่ะ ไม่ อ๊า..ไหวแล้ว อ๊า ไม่ไหว” คนตัวเล็กขยับรัวเร็ว ส่ายหน้าไปมาบ่งบอกว่ากำลังถึงสวรรค์รำไร มือแกร่งช่วยจับที่สะโพกแล้วสวนกายขึ้นรับสัมผัสอย่างทนต่อไปไม่ไหวเช่นกัน ริมฝีปากของพัฒน์ปิดริมฝีปากคนรัก ทั้งคู่แลกความวาบหวามก่อนจะผละออกมาครางเสียงดังเมื่อช่องทางรัดความเป็นชายของพัฒน์อย่างแน่น ปล่อยน้ำรักเปรอะหน้าท้องที่มีกล้ามลอนสวย ส่วนพัฒน์เองก็ปล่อยไอความร้อนของตนเข้าไปในช่องทางคับแคบ
“อ๊า...า...า...”
“อืม...” ครางในลำคอเสียงต่ำแต่ลากยาว
“ฮ้า...” ธีร์สูดลมหายใจเข้าออกแรงๆ ด้วยความเหนื่อย พัฒน์เองก็มีแค่หอบเล็กน้อย เพราะวันนี้ไม่ค่อยได้ออกแรงมาก ส่วนคนที่ออกแรง นี่ไง นั่งหายใจไม่ทันอยู่นี่
ธีร์พยายามหายใจให้เข้าจังหวะปกติยกกายของตนออกแต่งยังคงนั่งทับหน้าตักแกร่งเอนตัวไปข้างหน้าทาบทับพัฒน์อย่างหมดแรงจนทั้งคู่ล้มตึงไปบนเตียงนุ่ม ลมหายใจร้อนของทั้งคู่เป่ารดกกหูของกันและกันและเป็นธีร์เองที่แลบเลียใบหูสะอาดของพัฒน์ ร่างแกร่งหัวเราะเล็กน้อยที่เห็นอาการที่ไม่มีทีท่าว่าจะมอดดับของคนตัวเล็กกว่า ที่นานๆ ทีจะคึกได้แบบนี้ที
“ยังไม่เหนื่อยหรือไง” พัฒน์ถาม
“ไม่!!”
“เป็นอะไร ทำไมวันนี้คึก”
“เปล่านี่”
“หรือเพราะที่กูจูบเท้ามึง”
อึก!
ท่าทางที่นิ่งไปแบบนี้ เขาก็รู้คำตอบที่ต้องการได้เป้นอย่างดี นั่นก็หมายความว่า ธีร์อ่อนไหวกับการที่เขาจูบที่เท้าสินะ แน่นอนว่านั่นมันหมายความว่ายอมสิโรราบ...
แบบนี้นี่เอง ที่ทำให้ธีร์มันคึกเป็นพิเศษ
“นอกจากท้ายทอยแล้ว ก็มีที่เท้าด้วยสินะ อืม...กูจะจำไว้”
“หยุดแซวได้แล้ว”
“แล้วจะให้ทำอะไรล่ะครับ ที่รัก...” ให้ตายสิ ธีร์แทบจะละลายไปกับคำหวานนี้ของพัฒน์ชะมัด แต่ก็ทำไม่ได้ เดี๋ยวมันจะหาว่าธีร์อ่อนหัด ไม่ได้ๆ
ต้องทำให้มันรู้ว่าชั้นเชิงเราน่ะ ก็ไม่แพ้มัน!!
“แหม...ก็รู้อยู่นี่ครับ สนองเมียหน่อยคงไม่เหนื่อยไปก่อนนะ” หยิบตาให้ทีหนึ่งเพื่อโปรยเสน่ห์ ที่อินทัชมันแนะนำมาว่าถ้าเขาทำแบบนี้ผู้ชายทุกคนจะสิโรราบต่อเขา
“อย่าไปส่งสายตาแบบนี้ให้ใครนอกจากกูเข้าใจไหม!” สั่งเสียงเครียด ส่งผลให้ธีร์หัวเราะอย่างผู้ชนะ เห็นว่าบางทีเขาควรจะหัดยั่ว หัดส่งสายตาให้พัฒน์บ้างเสียแล้ว
มันจะได้ตายคาอกเขา หึหึ...
“ถ้าอย่างนั้นก็ตามเฝ้าเองสิ” ธีร์เบียดกายเข้าหายอย่างยั่วยวน ทำเอาใบหน้าคมดุแสยะยิ้มอย่างกับเสือร้ายพร้อมตระครุบเหยื่อ และเป็นไปตามนั้น มือใหญ่เริ่มเคลื่อนไปตามร่างกายเขาแล้ว
“แน่นอน เมียทั้งคน”
ไม่มีอะไรที่จะพูดคุยกันอีก นอกจากเสียงครางที่ดังออกมาผะแผ่วสลับดังลั่นของคนทั้งคู่...
คู่รักที่เหมาะสมกันที่สุด...
...
...
...
“ว่าไง มีอะไรถึงได้โทรมาเวลางาน”
(วันนี้กลับบ้านเร็วๆ ล่ะ)
“อะไร มีอะไรหรือเปล่า น้ำเสียงมึงไม่น่าไว้ใจมาก”
(เบื่อเมียรู้ทัน)
กูรู้ทันมึงทุกอย่างนั่นแหละพัฒน์ บางเรื่องน่ะนะ เพราะบางเรื่องมึงก็ลึกล้ำเกินกว่าที่คนอย่างกูจะเข้าถึงได้ แล้วไอ้เรื่องที่กูรู้ทัน ดันเป็นเรื่องบนเตียงเนี่ยแหละ
“มีอะไร”
(กูสั่งชุดพยาบาลมา อยากให้ใส่ว่ะ)
ให้ทายว่าธีร์จะตอบยังไง แต่ก่อนตอบลองนึกตามสีหน้าของธีร์ตอนนี้ก่อน เขาหลับตาแน่น มือข้างขวากำปากกาแน่น กัดฟันอย่างระงับอารมณ์ หลับตา คิ้วกระตุก
คงไม่ใช่อาการของคนที่อารมณ์ดีใช่ไหม
“ไปตายซะ!!!”
แล้วเขาก็วางสายไปทันที นับวันพัฒน์ยิ่งหื่น มีอุปกรณ์เข้ามาช่วยในเรื่องบนเตียงเรื่อยๆ จนเขายิ่งเสพติดไปกับมัน นี่แหละคือเหตุผลที่เขาอยากจะเลี่ยง
เพราะเขาดันชอบนี่ไง น่าโมโหชะมัด
อีกทางด้านหนึ่ง ร่างสูงก้มมองโทรศัพท์ที่เพิ่งจะตัดสายเขาทิ้งไป นึกถึงใบหน้าธีร์ที่มีความหงุดหงิดอยู่บนใบหน้าก็ยิ่งยิ้มอย่างสนุกที่ทำให้คนรักโมโหได้
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ครับ”
“ว่าไง อารมณ์ดีเชียว” คนที่เข้ามาในห้องทำงานของพัฒน์เอ่ยแซว
“นิดหน่อยน่ะครับ”
“ไอ้ธีร์?”
“ครับคุณดิน”
“หึหึ...ฉันกับไอ้เพลิงคุยกันตั้งแต่วันแรกแล้วว่า พวกแกสองคนนี่ไม่น่าจะไปกันรอด” เป็นประโยคที่ไม่เข้าหูอย่างแรง แต่ก็ไม่กล้าเถียงเจ้านายไป
“อย่าทำหน้าอย่างนั้น ไอ้ที่ไปไม่รอดนั่นคือ ไม่ทะเลาะกันตลอดหรอก เดี๋ยวก็ได้กันเอง สุดท้าย ก็เกลียดกันไม่รอดจริงๆ หึหึ”
“นี่คุณดินแซวคนอื่นเป็นด้วยหรือครับ” พัฒน์อดไม่ได้ที่จะถาม
“เมียสอน” ยักคิ้วกวนๆ ให้ ซึ่งพัฒน์ก็พยักหน้าเข้าใจ
“มีเมียเด็กก็ระวังนะครับ ไอ้เด็กนั่นก็ไม่ธรรมดาอยู่”
“พูดแล้วก็ขึ้น ขอตัวไปโทรเช็คเมียก่อน”
แล้วปฐพีก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้พัฒน์มองตามนิ่งๆ สรุปว่าตนก็ไม่รู้ว่าเจ้านายเข้ามาหาทำไม...พูดถึงเมียนิดเดียวก็ตรงดิ่งไปแล้ว
“เดี๋ยวก็คงโทรมา”
ว่าแล้วก็นั่งหน้านิ่ง ใบหน้าเคร่งขรึมทำงานที่ค้างคาต่อไปอย่างตั้งใจ เพื่อให้มันเสร็จไวๆ แล้วรีบกลับไปหาธีร์ที่บ้าน...
100%

ครบ 100 แล้วยู ใครไม่เม้นท์นี่โกรธ ตอนพิเศษหน้าก็จะลงช้าอีก โฮะๆ กำลังใจ หวังว่าทุกคนคงไม่ลืมพี่พัฒน์พี่ธีร์ (บทจะหวานก็หวาน บทจะปัญญาอ่อนก็ไปกัน)
พูดคุยกับยูกิ ทวงนิยาย หรือระบายความรู้สึก ไปที่แฟนเพจได้เลยนะคะ
https://www.facebook.com/sawachiyuki/