Ch 21 ต้องรออีกนานไหม? || ปั้นสิบ
พรุ่งนี้ผมจะสอบเสร็จละครับ
คุณชายไม้ฉากไปเข้าค่ายธรรมะ กลับมาก็ไปงานกับแม่อีก
แทบจะไม่มีเวลาให้ผมเลยครับ
เหมือนกับตอนมันเรียนไม่มีผิด
แล้วคือ .. ที่บอกให้ผม “รอ” มันอีกนานแค่ไหนกัน
ผมกำลังบ่นๆมันให้เจ๊มิ้วฟัง มันก็โทรมาหาครับ
ตายยากจริงๆ บ่นนิดหน่อยโทรมาเลย
(จริงๆก็ไม่นิดหน่อยนะ ทั้งวันอะ 555555 )
“นึกว่าตายไปละซะอีก” ผมทักมันไป 555+
“ถ้าตายจริงอย่าร้องไห้ละกัน” ละดูมันกวนตีนกลับด้วยนะ
“โอเคไม่ตายๆ ทำไมเพิ่งโทรมาวะ หายไปตั้งแต่เมื่อวาน”
งอแงซะหน่อย 555 จริงๆมันเคยหายไปนานกว่านี้อีก แต่อยากบ่นเฉยๆ
“คิดถึงอะดิ๊” ดูมันนน ,, รู้ละยังจะถาม ^/////^
“อืมม ก็นิดนึงอะ” ;P ใครจะบอกกันว่าคิดถึงมากอะ
“ก็งี้แหละนะ .. เออ พรุ่งนี้สอบเสร็จไปไหนต่อ?”
“ก็มีกินเลี้ยงต่ออะ ละไม้อะพรุ่งนี้รับใบประกาศแล้วไปไหนต่อปะ?”
ผมเก็บหนังสือ แล้วเดินไปนอนคุยโทรศัพท์ต่อที่เตียง
ไม่อ่านละครับ อ่านมาทั้งวัน พรุ่งนี้สอบวิชาเดียวด้วย สบายๆ
“ก็ไม่ไปไหนอะ” หื้มม ตอบสั้นจังนะ
“หรออ แล้วจะมาบ้านป๊าวันไหนอะ หรือต้องรอสอบแอดมิดชั่นเสร็จก่อน”
ทุกทีปิดเทอมก็รีบมาเลยแท้ๆ แต่ทำไมครั้งนี้รอนั้นรอนี้นานจังวะ อยากเจอแล้ววว
“ไม่รู้เลยวะ ถ้ายังไงพรุ่งนี้จะบอกนะโอเคปะ”
ก็ต้องยังงั้นแหละ มีสิทธิ์พูดคำว่าไม่โอเคด้วยหรือไงวะ
“อืมมๆ “ เริ่มนอยด์ครับ 5555555+
“อย่าตอบแค่ อื้มม สิวะ เดี๋ยวเสร็จธุระกับแม่แล้วจะรีบไปหานะ นะครับ”
โอ้ยยยย .. กูยอมแล้วครับ เชรี้ยยย มาอ้อนไรเนี้ยย
น่ารักวะ >/////<
“ครับ ,, มาไวๆนะ” อ้อนบ้างๆ ;P
“งั้นรีบนอนนะ พรุ่งนี้สอบอีกนิใช่ป่ะ สู้ๆละ แล้วไงพรุ่งนี้เสร็จพิธีที่โรงเรียนจะโทรหา”
“อืมม ฝันดีนะ แล้วพรุ่งนี้โทรมาด้วย จะรอ”
“ครับบ ,, บ๊ายบาย”
แล้วไม้ฉากก็กดวางสายไป
เห้ออออ ,, พอละเนอะแต่ละวัน ได้แค่นี้ก็ดีแล้วละปั้นสิบเอ้ยยย ~
ผมนอนพลิกตัวไปมาบนเตียงสักพัก ป๊าก็มาเคาะประตูเรียกที่หน้าห้อง
“ปั้น นอนยังลูก” หื้มมม ป๊ามีไรหรือป่าวนะ
ปกติดึกๆไม่ค่อยมาเคาะห้องนิ
“ยังครับป๊า”
สักพักป๊าก็เปิดประตูเดินเข้ามา
หน้าตาป๊าดูเหนื่อยมากๆ เพราะป๊าต้องไปๆมาๆ ไปดูแลธุรกิจให้ลุงธีระตลอด
“ปั้น เรื่องเรียนต่อคิดไว้ยังลูก”
ป๊าเดินมานั่งที่เตียงผม ก่อนจะเอ่ยถามผมออกมา
“ก็คิดไว้แล้วครับป๊า ก็เหมือนที่บอกป๊าไปครับ”
ผมเคยบอกป๊ากับม๊าแล้วว่าอยากเข้าคณะวิศวะ
“อืมม ลุงธีระซื้อคอนโดไว้ให้แล้วนะ ลูกไปอยู่ที่คอนโดที่ลุงธีระซื้อให้ละกัน”
“ลุงธีระซื้อให้ปั้นหรอครับ ซื้อทำไมอะครับป๊า
ยังไม่รู้เลยจะสอบติดไหม เผื่อปั้นติดที่อื่นที่ไม่ใช่กรุงเทพละครับ”
ลุงธีระนี้ก็แปลก ซื้อคอนโดไม่ถามคนจะอยู่ก่อน
“มันใกล้ BTS ลูก อยู่ใจกลางเมืองไปไหนมาไหนสะดวก
แล้วป๊าก็เชื่อว่าลูกสอบติดแน่นอน เก่งอยู่แล้วลูกชายป๊านินา” ป๊าพูดไปก็เอื้อมมือมาขยี้หัวผมเล่น
“แล้วทำไมต้องคอนโดนี้ละครับป๊า มันมีอะไรมากกว่านั้นหรือป่าว?”
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถามป๊าไปแบบนั้น
“อืมม มันก็มีนะลูก”
นั้นไง ,, ว่าแล้วเชียว
“เรื่องโชกุนหรือป่าวครับป๊า”
ป๊าพยักหน้ารับช้าๆ
“ป๊าพูดมาเถอะครับ ปั้นยินดีรับฟัง”
ป๊าคงหนักใจน่าดูที่จะพูดมันออกมา
ผมอยากแบ่งเบาสิ่งที่ป๊าต้องแบกรับไว้มากๆ
ป๊าไม่ค่อยยิ้มแบบเมื่อก่อนเลย ม๊าด้วย TT
“อืมม มันก็มีแหละนะปั้น แต่ป๊าไม่รู้จะพูดยังไงดี
ไม่อยากดึงปั้นเข้ามาให้เหนื่อยกับเรื่องพวกนี้”
ป๊าถอนหายใจ ก่อนจะมองหน้าผม
“ป๊าครับ ปั้นโตแล้วนะ ป๊าบอกปั้นได้ทุกเรื่องครับ ให้ปั้นได้ช่วยป๊าบ้างนะครับ”
ป๊าได้แต่มองหน้าผม แล้วก็ตัดสินใจพูดเรื่องราวให้ผมฟัง
“คอนโดที่ลุงธีระซื้อให้นะ อยู่ติดกับห้องของคนชื่อเจกับแฟรงค์
ที่เลี้ยงหนูทีชเชอร์หลานของเราไว้”
ใกล้กับพี่เจกับแฟรงค์งั้นหรอ? ก็ดีอะดิ ได้เจอหลานด้วย
แล้วป๊าจะหนักใจทำไมละครับบบ
“ก็ดีนะครับป๊า ปั้นจะได้เจอหลานด้วย”
“มันไม่ใช่แค่นั้นสิปั้น ทางโน้นไม่ยอมให้เราเจอหลาน
เค้าไปแจ้งความใส่ร้ายโชกุน จนตำรวจสั่งห้ามให้ลุงธีระไปเจอหลาน
พ่อละสงสารจริงๆ ลูกก็นอนป่วยไม่ได้สติ หลานก็ไม่มีสิทธิ์เจอ เห้ออออ”
“ทำไมเค้าทำแบบนั้นละครับป๊า หลานเรานะครับ
แล้วแฟนโชกุนก็ไม่น่าทำถึงขนาดนั้น โกรธอะไรกันหนักหนาเชียว”
ผมบ่นๆให้ป๊าฟัง ก็จริงอะครับ เรื่องมันใหญ่ขนาดต้องแจ้งความเลยหรือไง
“ป๊าก็ไม่รู้รายละเอียดเท่าไหร่หรอกนะ
แต่ปั้นไปอยู่ที่นั้นแล้วคอยดูแลหลานเราด้วยนะ ลุงธีระขอแค่นั้นแหละ”
“ครับป๊า .. ปั้นจะดูแลหลานให้ดีที่สุดเลยครับ”
ป๊ายิ้มให้ผม ก่อนจะขอตัวกลับไปพักผ่อน แล้วบอกให้ผมรีบๆนอน
พรุ่งนี้ต้องไปสอบอีก
คืนนั้นผมเปิดเพจดูรูปทีชเชอร์ไปด้วย เซฟไว้ด้วย 5555+
ก็หลานผมน่ารักนิครับบ =)
แล้วก็เข้าไปดูเฟสของพี่เจ ของแฟรงค์ และเพื่อนๆไปด้วย
จะได้รู้ไว้ว่าแต่ละคนเป็นยังไง เวลาเจอหน้ากันจะได้เข้าหาง่ายๆ
ผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน นี้หลานสาวผม และผมมีสิทธิ์มากกว่าพวกเค้า
โชกุน .. แกต้องหายไวๆนะเว้ยย ลูกสาวแกรออยู่นะรู้ปะเนี้ยย!!
เช้าวันต่อมา
ผมรีบไปสอบแต่เช้าครับ เพราะตื่นสาย
ป๊ากับม๊าไม่ปลุกด้วย TT’
เกือบเข้าห้องสอบไม่ทันด้วยอะ ,,
แต่สุดท้ายก็ผ่านพ้นไปด้วยดีครับ
เย่เย้ .. ผมจบ ม.6 แล้ววว
ออกจากห้องสอบมาก็โทรบอกป๊ากับม๊าว่าสอบเสร็จแล้ว
และลืมไม่ได้เลย โทรหาไม้ฉาก
“ไงเรา สอบเสร็จละดิ”
5555+ ดูมันทักดิ ฮาโหลไม่มีละ สวัสดีก็ไม่มี
“เสร็จแล้วว เมื่อกี้เลยย “
“ยินดีด้วยนะปั้น จบ ม.6 แล้วว “ โอ้ยย ทำไมฟังละเขินวะ 555555+
“ขอบใจค๊าบบ แล้วอยู่ไหนเนี้ยย รับใบประกาศยัง?”
ผมถามมันไปเพราะจำได้ว่ามันจะรับใบประกาศวันนี้
“รับเสร็จแล้ว กำลังไปหาปั้นนั้นแหละ รอรถอยู่อะ”
ห๊ะ ,, มาหาหรอ??
พูดจริงป่าววะ โอ้ยยยยย ดีใจ >///<
“อ้าวว แล้วทำไมม๊าไม่มาส่ง?”
อืมม ทำไมม๊ามันไม่มาส่งวะ
“อย่าถามเลย ปวดหัวจะแย่”
นั่นนไง ,, ทะเลาะกับม๊ามาแน่ๆ แต่ปกติไม่เคยเห็นดื้อกับม๊านิหว่า
“อืมๆ จะถึงกี่โมง ให้ไปรับป่าวว?”
“ไม่เป็นไรๆ ป๊าจะมารับอะ แล้วจะไปกินเลี้ยงที่ไหน?”
ป๊ามารับ งั้นแปลว่าไม่ได้หนีออกจากบ้าน 5555 เบาใจไปนิดนึง
“ก็ร้าน F Bar แหละ จะตามไปปะละ?”
ลุ้นคำตอบมากๆ 555555+
“ไปดิ ไม่ไปได้ไง หมาเตี้ยแบบปั้นเมาทีไร ใครจะคุมอยู่ ต้องไปอยู่แล้ววว”
เย่เย้ >////<
ไม้จะตามไปที่งานด้วย แต่เดี๋ยวๆ มันหลอกด่าอะไรปะว่ะ???
“เดี๋ยวๆ หมาเตี้ยนี้ใครๆ”
“5555555+ เออนะ เดี๋ยวเจอกันที่ร้านเลยนะ อย่าเมาจนกว่าไม้จะไปถึงละรู้ป่าว”
“คร๊าบบบบบรู้ละครับ”
แค่มาหาก็ดีใจละ จะสั่งไรก็สั่งเหอะ ,,, ครับบๆหมดอะ 55555+
“งั้นแค่นี้นะบ๊ายยยบายย”
แล้วมันก็วางสายไปละครับบ
ทำไมต้อง บ๊ายยบายละต้องวางสายวะ
ยังเป็นคำถามที่อยากรู้อยู่นะ 555555+
ผมยืนคุยกับเพื่อนต่ออีกสักพักก็แยกย้ายกันกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วนัดมาเจอกันที่ร้านเลย
ผมกลับไปที่บ้าน ป๊ากับม๊าก็บอกข่าวดีเลยครับ
ป๊าม๊าจะไปกรุงเทพ ไปส่งลุงธีระกับโชกุนไปเมืองนอก
เอิ่มมม ละยังไงวะ นอนคนเดียวอีกละดิ??
ค่อยชวนยูโรมานอนด้วยก็ได้ มันมาอยู่แล้วละ 55555+
แต่ว่าป่านนี้มันมาถึงยังวะครับคุณชายย
เงียบหายไปหลายชั่วโมง
แต่ไม่โทรตามละ เดี๋ยวมันรู้ว่ารอมัน 5555+
ทุ่มกว่าๆ ป๊ากับม๊าก็มาส่งผมที่ร้านก่อน แล้วค่อยเดินทางต่อไปกรุงเทพ
“แหม่ ไอ่ลูกคุณหนู ให้พ่อแม่มาส่งหน้าร้านเหล้า”
คุณยูโรครับบ กัดผมทันทีที่ป๊ากับม๊าออกรถไป
“ป๊าม๊ากูจะไปกรุงเทพเว้ย เลยมาส่ง”
“อ้าวว ไปอีกละหรอวะ” มันเดินมากอดคอผมเดินเข้าร้าน
“อืมม แล้วมึงต้องมานอนกับกูด้วย”
มันรีบปล่อยคอผมเลยครับ
“อีกแล้วหรอวะ คืนนี้กูจะไปนอนบ้านเปาอะ”
บ้านเปาอีกละ 5555555 ยังไงๆ มึง
นี้กูยังไม่ได้ถามเลยนะเนี้ย ไม่รอดแน่ๆ
ต้องถามให้ได้ 555555+
“มึงก็พากันมานอนบ้านกูดิ เดี๋ยวยกห้องให้เลย สาบานจะไม่แอบดู 5555”
5555 ผมยกมือทำท่าลูกเสือสามนิ้วให้มันเลยครับ
“แอบดูอะไรของมึง บ้าละๆ เออๆ ไปนอนก็ได้วะ”
ว่าแล้วมันก็เดินเข้าไปหาเปา สงสัยจะไปปรึกษากันคืนนี้จะทำไง 5555+
ผมเดินเข้าไปหาคะน้ากับเลน่อนที่นั่งกินขนมอยู่ที่โต๊ะ
“ไงวะน่อน เดี๋ยวนี้เจอบ่อยนะ 555” ผมแซวเลน่อนไปนิดนึง
แต่มันก็ได้แต่ยิ้มให้ผมนั้นแหละครับ
“แน่นอนย่ะ ฉันสวยนิ” คะน้าครับ ใจเย็นครับ ตอบอะไรมาปรึกษาน่อนบ้าง
“เอิ่มม ปั้น กูกลับละนะ” 555555+ น่อนแม่งงไม่รับมุขคะน้าเลย
“เออ กลับไปเลย” นั้นไงคะน้าเริ่มงอนละครับ
“เราล้อเล่น 55555” เลน่อนหันไปเอานิ้วจิ้มๆแก้มคะน้าเล่น
คือ มึงงอนง้อกันน่ารักไปแล้ววว
กูอิจฉา >////<
ผมนั่งกินขนม นั่งดริ๊งกับพวกมันสักพัก
ยูโรก็สะกิดๆผม
“ปั้นๆ สามีมึงมา”
สามีพ่องงมึงสิยูโร กวนตีนน
“ใครวะ?” ผมหันไปมองตามทางที่ยูโรมันชี้นิ้ว
เอิ่มม ,, ไม้ฉาก
มึงหล่อไปไหววะ??
มันตัดผมสกินเฮดมาใหม่ แล้วคนบ้าอะไรครับ
ใส่แค่เสื้อยืด กางเกงยีนส์เดฟๆนิดๆละหล่อโคตรๆ
พอมันเห็นว่าผมหันไปมอง มันก็หยิบหมวกที่ถือไว้มาใส่
แล้วหันเอาปีกหมวกไปไว้ด้านหลัง
โอ้ยย ,, ป๊าม๊า
ปั้นอยากกรี๊ดดด 555555+
( เดี๋ยวๆลูก ,, หนูเป็นผู้ชายครับลูก ใจเย็นๆ)
สาวๆในร้านมองตามไม้ฉากกันแทบทั้งร้าน
พอไม้ฉากมันเดินเข้ามาที่โต๊ะผม มันก็ยิ้มให้ผมนิดๆ
ก่อนจะหันไปทักเพื่อนๆที่โต๊ะ
“ยังไงยังไงมึง มองตาค้าง เช็ดน้ำลายหน่อยไหม?”
ยูโรแม่งง … กวนตีนอีกละนะ
“น้ำลายบ้าไร” ผมรีบหุบยิ้มแล้วขยับเก้าอี้ ให้ไม้ฉากเอาเก้าอี้มานั่งข้างๆ
“กว่าป๊าจะมาส่ง ต้องโทรไปรายงานม๊าก่อนว่ามาถึงแล้ว เลยมาช้าอะ โทษทีนะ”
มันหันมายกมือไหว้ขอโทษผม
“เห้ยย ไม่ต้องขอโทษๆ แล้วกินไรมายัง”
ผมโบกมือห้ามให้มันยกมือไหว้ ก่อนจะถามมันว่ากินไรมาหรือยัง
“ยังไม่ได้กินเลย พาไปหาข้าวกินหน่อยดิ”
“โอเคๆ” ผมตอบไม้ฉากเสร็จก็หันไปบอกเพื่อนๆ
“เดี๋ยวกูพาไม้ฉากไปหาข้าวกินก่อนนะ เดี๋ยวมาๆ”
พูดเสร็จก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินนำไม้ฉากไปตรงเค้าเตอร์บาร์ของร้าน
คือที่ร้านมีอาหารขายด้วยครับ แต่เพื่อนๆผมมันไม่ค่อยสั่งกัน
5555 มันบอกมาร้านเหล้าก็ต้องกินเหล้าดิวะ
ก็อะครับบ จัดไปครับเพื่อน
วันนี้ทั้งร้านแทบจะมีแต่พวกผมครับ เพราะสอบเสร็จละก็เลยพากันมาฉลอง
เดินผ่านไปแต่ะละโต๊ะ ก็โดนให้ยกแก้วตลอด กว่าจะถึงเค้าเตอร์บาร์
ผมแทบจะเมาละครับ
แต่จริงๆ มันเรียกกันเยอะเพราะคนที่เดินตามผมมามากกว่า
ก็ไม้ฉากวันนี้มันหล่อมากกนิครับ 55555+
พอมาถึงเค้าเตอร์บาร์ ผมก็ถามมันว่าจะกินอะไร
แต่เสียงเพลงมันดังครับ
ผมเลยโน้มตัวเข้าไปหามันใกล้ๆ คือผมเตี้ยกว่ามันไงครับ TT’
ถึงจะโน้มตัวเข้าไปใกล้แค่ไหนก็ได้แค่ไหล่มันเท่านั้นละครับ
มันเลยก้มตัวลงมา แล้วเอามือโอบเอวผมให้ขยับไปชิดมันมากขึ้น
“ว่าไงครับ” โอ้ยย แค่มึงก้มลงมา แล้วโอบเอวกูก็จะตายยละ จะมาพูดเพราะทำไมวะ ^////^
“จะถามว่าจะกินอะไร จะได้สั่งให้” หัวใจเต้นแรงพอๆกับจังหวะดนตรี มันจะได้ยินไหมวะ
“เอาข้าวผัด กับต้มยำ” เอิ่มม เมนูมึงนี้ควรไปกินตามร้านอาหารตามสั่งมากนะ
“โอเคเดี๋ยวสั่งให้”
มันเงยหน้ามองหน้าผม แต่ไม่ยอมปล่อยมือที่โอบผมออกไปซะที
แล้วยังส่งยิ้มมาให้อีกนะ
>////< โอ้ยยยยย .. เขินเว้ยยย
“คุยกันต่ออีกนิดดิ ท่ากำลังสวย” ดูมันดิ ,, โอ้ยย กวนตีนวะ
“บ้า~”
พูดเสร็จผมก็ผลักไม้ฉากออก มันหัวเราะนิดๆ
แต่ก็ยอมปล่อยให้ผมไปสั่งข้าวให้มันกิน
----------------------------------------
แอบเบรคไว้แป๊บ 555555+
เอาตอนใหม่มาให้ละนะคะ
ขอโทษที่หายไปนานนะ นอน รพ. หลายคืนมากๆ
ตอนนี้กลับมาแล้ว
จะพยายามอัพให้ตลอดไม่ให้ขาดตอนเลยนะคะ
>//////<
ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์และคำแนะนำคะ
และขอโทษสำหรับคำผิดที่เจพิมพ์ผิดนะคะ =)
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 8 ||P.45||12-12-59|| (อ่าน 250291 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก