Ch 22 รอหน่อยนะ || ไม้ฉาก
ตอนนี้ผมกำลังแต่งตัว แล้วก็รอปั้นสิบอาบน้ำครับ
คือ ,,,,มึงอาบน้ำนานไปไหมมม??
กูง่วงละนะครับ --‘
วันนี้จริงๆเกือบไม่ได้มาหามันละครับ
ก็วันนี้โรงเรียนผมมีงานรับใบประกาศจบการศึกษา
พอรับใบประกาศเสร็จ ผมก็รีบชวนไนซ์มาด้วยกัน
เพราะถ้าเอารถไนซ์มาจะมาถึงไวกว่า แล้วก็ไม่ต้องไปรอรถประจำทาง
แต่ผมคงชวนไนซ์ผิดวันละครับ วันนี้มันไม่อยากกลับบ้าน
เพราะพ่อแม่มันเพิ่งไปหย่ากันมาเมื่อเช้า
สงสารไนซ์มันนะครับ วันดีๆแบบนี้ แทนที่จะรีบกลับบ้านมาฉลอง
มาเจอเรื่องราวแบบนี้ในครอบครัวแทน …
ผมเลยไม่เซ้าซี้มันครับ พอรับใบประกาศเสร็จ แม่ก็มารอรับอยู่ละครับ
พูดถึงแม่ .... เห้อออออ
ได้แต่ถอนใจครับ
หลังจากที่ไปทานข้าวกับแม่พี่อุ้มรักมา
สรุปแล้วคือ ยังไงๆผมต้องไปสอบเข้าโรงเรียนนายร้อยครับ
ผมทักท้วงไปหมดแล้ว แต่แม่เลือกที่จะนิ่งเฉยแทนคำตอบทุกอย่าง
แล้วช่วงเวลาที่ผมปิดเทอม ก่อนจะมาถึงวันรับใบประกาศวันนี้
แม่ยิ่งไม่ปล่อยให้ผมต้องว่างเลยครับ
ผมไปเข้าค่ายที่วัดกับทางโรงเรียนมา พออีกวันแม่ก็ให้ขับรถพาแม่ไปบ้านลูกค้า
วันต่อมาให้พาไม้ทีไปเรียนว่ายน้ำ อีกวันต่อมาก็ให้ไปซื้อของเตรียมไปเข้าค่ายติว
ผมกลับมาถึงบ้านเกือบ 3 ทุ่มทุกวัน
เหนื่อยแทบหมดแรงครับ ได้โทรหาปั้นมันบ้าง
แต่ไม่ได้บ่อยเท่าไหร่ เพราะมันก็อ่านหนังสือสอบ
ดีหน่อยนะ ,, ที่มันไม่งอแง น่าเบื่อแบบผู้หญิง
ไม่งั้นวันนี้ผมคงไม่รีบมาหามันแน่ๆ =)
5555+ แต่อย่าคิดเลยครับว่าจะได้มาง่ายๆ
แม่มารอรับหน้าโรงเรียนขนาดนั้น
พอผมเดินมาที่รถ แม่ก็ถามว่า
“ ไม้จะไปกินฉลองกับเพื่อนไหม เดี๋ยวแม่จะไปส่ง”
ใจดีไหมละแม่ผม .. “ไม่ไปครับ ไม้จะไปบ้านป๊า”
ผมตอบแม่ไป แต่ไม่ได้หันไปมองว่าแม่ทำหน้ายังไง
แต่แม่ก็ขับรถออกจากหน้าโรงเรียน
“ไปหาป๊าทำไม เดี๋ยวพรุ่งนี้ ตอนไปส่งไม้เข้าค่ายติวก็ต้องแวะรับป๊าที่บ้านอยู่แล้ว”
แม่ตอบมาด้วยเสียงที่นิ่งมาก
“ก็ไม้จะไปหาปั้นก่อนครับ พรุ่งนี้แม่ค่อยไปรับไม้กับป๊า แล้วค่อยเลยไปค่ายติวไงครับ”
ผมก็ยังตอบแม่ไปด้วยเสียงเรียบๆเช่นกัน
แบบนี้พวกผมเรียกว่า ,, สงครามประสาทครับ
ไม่โวยวาย ไม่ด่า ไม่ตี แต่ใช้การพูดแบบเอาแต่ใจของแต่ตัวเอง
( อย่าทำเลียนแบบนะ ,, ไม่ดีเลยทำแบบนี้กับพ่อแม่ )
แม่หันมามองหน้าผม แล้วเงียบไปสักพัก
“สรุป ไม้จะทำแบบนี้กับแม่จริงๆใช่ไหม?” แม่ถามผมขึ้นมา
“ทำแบบนี้ของแม่คือแบบไหนละครับ ไม้คิดว่าสิ่งที่ไม้ทำไม่ผิดอะไรนะครับ
แม่อยากให้ไม้เรียนอะไร อยากให้ไม้ทำอะไร ไม้ก็ทำมาตลอดแล้ว
พอถึงวันที่ไม้ควรจะได้ทำในสิ่งที่ไม้เลือก แม่ก็บอกให้ไม้ทำแบบนี้
แบบที่แม่ต้องการอีก ไม้ก็ทำให้ไงครับ
แต่แค่วันนี้ไม้อยากไปเจอเพื่อนไม้บ้าง ไม้ผิดอะไรหรอครับ”
จริงใช่ไหม ,,,, ผมก็ตามใจแม่หมดแล้วนะ ผมผิดอะไร??
“อืมม ถ้าไม้อยากไปไม้ไปเองนะ แม่ไม่ไปส่ง”
แม่พูดเสร็จก็เลี้ยวรถมาจอดที่หน้าบ้าน พอผมลงรถเสร็จ
แม่ก็ขับรถออกไปเลย
ผมก็เดินเข้ามาในบ้าน หยิบกระเป๋าเสื้อผ้าที่เตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
ก่อนจะโทรตามให้เพื่อนมารับ ไปส่งที่ขนส่ง เพื่อรอขึ้นรถไปบ้านป๊า
ตอนที่นั่งบนรถ ป๊าก็โทรมาหาครับ
ถามว่ามาถึงกี่โมงป๊าจะไปรับ
แปลว่าแม่โทรไปฟ้องป๊าเรียบร้อยแล้ว
“อย่าดื้อกับแม่มากนักสิไม้ฉาก เราเป็นพี่นะ”
ป๊าผมเริ่มบ่นทันทีที่ผมลงจากรถโดยสารมาขึ้นรถของป๊า
“ป๊า ไม้ดื้ออะไรครับ ให้ทำไรไม้ก็ทำ
นี้ไม้อยากมาเที่ยวเล่นกับเพื่อนก่อน ที่จะไปเข้าค่ายติว ไม้ทำผิดหรอครับ”
ผมหันไปมองหน้าป๊า ซึ่งป๊าก็ไม่ได้ทำหน้าโกรธหรืออะไร
ป๊าได้แต่พยักหน้า แล้วก็ขับรถกลับไปที่ร้าน
“ไม่ได้ผิดหรอก แต่แม่เค้าหวังดีกับไม้นะ
แล้วคืนนี้จะนอนบ้านเพื่อนใช่ไหม ตอนเช้ารีบกลับมาละ แม่เราจะได้ไม่บ่นอีก”
เห้ยย … ป๊านี้รู้ใจจัง อยากจับป๊ามาหอมแก้ม >///<
“ขอบคุณครับป๊า ไม้ไม่ทำตัวเหลวไหลหรอก ป๊าเชื่อใจไม้ได้”
พอมาถึงร้าน ผมก็รีบเอากระเป๋าไปเก็บบนห้อง ก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้า
เพราะปั้นสิบกับเพื่อนๆไปร้านเหล้ากัน
เห้ออ ,, รู้ว่าเมาง่ายก็ยังจะไปกินเนอะเตี้ยเอ้ยยย
ผมมาถึงร้าน F Bar ก็ค่ำๆละครับ เพื่อนๆปั้นสิบคงมากันเยอะแล้วละ
เพราะเห็นที่หน้าร้านคนเยอะมาก
แล้วผมจะเจอปั้นไหมเนี้ยย??
พอผมเดินเข้ามาในร้านก็ยืนมองหาสักพักก็เจอครับ
ยูโรหันมาเห็นผมพอดี เลยสะกิดเรียกปั้นให้หันมา
ผมเลยเดินเข้าไปหามันที่โต๊ะ
แต่มันมองผมละผมเขินอะ 555555
คือแบบไม่ได้เจอกันนานมากๆ แล้วได้แต่คุยโทรศัพท์กัน
พอเจอหน้ากันแล้ว .. อยู่ๆก็เขิน แล้วผมเพิ่งตัดผมมาใหม่ด้วย
ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ เลยหยิบหมวกมาใส่ด้วย
พอเดินมานั่งที่โต๊ะกับมัน ก็นั่งสักพักมันก็ชวนไปกินข้าวครับ
ระหว่างที่เดินไปที่เค้าเตอร์บาร์นี้คือ ปั้นสิบมีคนเรียกแทบทุกโต๊ะครับ
แล้วมันก็ยกแก้วทุกโต๊ะ หน้าแดงแขนแดงไปหมดแล้วววว
คือ มันเป็นคนขาวครับ กินเหล้านิดหน่อยตัวจะแดงๆ
น่ารักดี ^///////^
พอนั่งกินข้าวผมก็แหย่ๆกวนตีนมันเล่น
ชี้ให้มันมองผู้หญิงคนโน้นคนนี้
มันทำหน้าเบ้ใส่ผมละ 5555+
นี้มึงหึง หรือมึงรำคาญ ??
ถ้าหึงนี้โคตรน่ารักเลยอะ
ผมเลยแกล้งพูดแหย่มันไป
“งอนหรอ ,, โอ๋ๆๆ ก็แค่มองหรอกนะ ยังไงๆก็ชอบแบบนี้มากกว่าอยู่ดี”
5555+ ได้ผลครับ จากทำหน้าหมาหงอยๆ ตอนนี้ทำหน้ายิ้มกว้างจนปากจะฉีกแหละ
มาเซ้าซี้ใหญ่ว่าหมายถึงอะไร
โอ้ยยย ,, เตี้ยละยังโง่อีกนะ
55555555555+ พอเดินกลับมาที่โต๊ะผมเลยรู้ว่าวันนี้ป๊าม๊ามันไม่อยู่
นั้นไง โชคเข้าข้างผมละ ได้ไปนอนแกล้งมันที่บ้านละ
จริงๆก็จะนอนบ้านมันนั้นแหละครับ
เพราะทุกทีก็นอนบ้านมัน
ผมเลยเดินเข้าไปสะกิดบอกยูโรว่าไม่ต้องมานอน เดี๋ยวผมนอนกับปั้นเอง
ยูโรมันยิ้มดีใจมากครับ เพราะมันจะไปนอนบ้านเปา
555+ เรื่องยูโรกับเปา ผมรู้ดีครับ แต่ขอไม่เล่านะ ;p
“ยิ้มอะไรของมึงครับ”
ผมนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่ก็สะดุ้งกับคำทักทายของคุณปั้นสิบครับ
มึงอาบน้ำนานจนกูนั่งคิดอะไรไปจนจะหลับละ ยังจะมาถามกวนตีนอีกนะ
“มึงอาบน้ำนานอะ กูง่วงละเหอะนะ” ผมแกล้งๆบ่นมันไป
จะให้บอกว่านั่งคิดถึงเรื่องของมันอยู่ ก็ไม่เอาดีกว่า
เดี๋ยวมันได้ใจ 5555555555+
“มึงก็นอนก่อนก็ได้นี้ กูห้ามมึงนอนหรือไง?”
นั่นไง กวนตีนอีกแหละ มันเดินเอาผ้าเช็ดตัวไปตาก ก่อนจะนั่งเล่นมือถืออยู่บนเตียง
ตัวมันแดงมากครับ แล้วใส่เสื้อกล้ามสีขาว แล้วตัวขาวอีก
นี้กูมองอะไรขาวไปหมดเลยหรือไงเนี้ยย - -‘
“มึงจะเล่นมือถือทำไม นอนได้แล้ว”
ผมลุกขึ้นไปหยิบมือถือออกจากมือมัน ก่อนจะกดปิดเครื่อง
แล้ววางไว้ข้างๆที่นอน แล้วเดินไปปิดไฟ เหลือแต่ไฟตรงโต๊ะข้างๆที่นอน
“นี้บ้านกูหรือบ้านมึงวะไม้” ปั้นสิบมันถามผม แต่ก็ล้มตัวลงนอนนะ
“ก็กูง่วงนี้หว่า มึงจะเปิดไฟทำไมละ”
ผมพูดเสร็จก็ลงไปนอนข้างๆปั้น
ปั้นมันก็ดึงผ้าห่มมาห่มให้ผม แล้วก็ห่มให้ตัวมันด้วย
“งั้นกูปิดไฟละนะ” พอห่มผ้าเสร็จ ปั้นมันก็บอก
ก่อนจะเอื้อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียง
พวกผมนอนเงียบๆสักพัก ปั้นมันก็เปิดไฟอีกรอบ
“เปิดทำไมอะ” ผมขยับตัวนอนตะแคงไปมองหน้ามัน
ตอนนี้หน้ามันแดงมาก ,, มึงไม่สบายหรือเปล่า???
“ไม่รู้ดิ กูใจเต้นแปลกๆวะ สงสัยกูเมามากไปมั้ง” ปั้นมันยกมือมาทาบอกตัวเอง
“ไหนๆ ใจเต้นแรงแค่ไหน ขอกูจับหน่อย”
ผมเอื้อมมือไปดึงมือมันออก ก่อนจะจับที่อกมัน
ใจมันเต้นแรงมากๆครับ แล้วตัวมันกับหน้ามันก็แดง
“มึงคงเมาแหละ กินเหล้ามากไปแน่ๆ” ผมดึงมือออก ก่อนจะเอามืออังที่หน้าผากมัน
ก็ตัวไม่ร้อนนะ เมานั้นแหละ ,, สรุปไปได้เลย
“อือๆ งั้นนอนต่อเหอะ กูปิดไฟนะ” มันทำท่าจะปิดไฟ แต่ผมดึงตัวมันไว้
“ไม่ต้องปิดหรอก มึงไม่ชอบนี้มืดๆอะ มึงคงอึดอัดแหละ เปิดไฟไว้ก็ได้”
พูดเสร็จผมก็ดึงมันเข้ามากอด
“เดี๋ยวกูนอนกอดมึงเอง ไม่ต้องกลัวหรอกนะ”
(เดี๋ยวๆนะไม้ ปั้นมันบอกว่ากลัวตอนไหนวะ??)
คือ ปั้นมันกลัวความมืดครับ ถ้าปิดไฟหมดเลยมันจะรู้สึกอึดอัด
เพราะตอนเด็กๆพวกผมเคยเล่นซ่อนหากัน
แล้วปั้นมันไปซ่อนในตู้เสื้อผ้าที่มืดๆ แล้วไม่มีคนเข้าไปหามัน
มันรอจนมันหลับไปในตู้ แม่มันเปิดตู้มาเจอ ปลุกมันตั้งนานกว่ามันจะตื่น
แล้วจากนั้นมันก็กลัวความมืดครับ
“ไม่ต้องกอดก็ได้ กูนอนได้นะ” มันพูดเสร็จก็ดันๆตัวผมออก
หึหึ เล่นตัวนะคุณปั้นสิบ
ผมก็ยิ่งกอดมันแน่นขึ้น จนมันโวยวายอะครับ 55+
“โอ้ยย อย่ากอดแน่นดิ หายใจไม่ออกแล้ว”
“มึงก็อย่าดันกูออกดิ ก็กูอยากกอดอะ”
พอมันได้ยินคำนี้ มันก็หยุดดิ้นครับ
แล้วเงยหน้ามามองหน้าผม
“มึงอยากกอดกูจริงๆหรอ” มองเฉยๆได้ไหม ทำไมต้องทำตาวิ้งๆวับๆด้วยวะเนี้ย
“อืมม มึงไม่อยากให้กูกอดหรอ” ผมถามมันกลับไป
มันเงียบไปสักพัก ก่อนจะกอดผมกลับมา
“อยากให้มากกว่ากอดอีก”
หื้มมม ,,,, อะไรของคุณครับปั้นสิบ
นี้ .. พูดอะไรออกมารู้ตัวไหม???
ผมเอามือจับคางปั้นสิบ ให้เงยหน้ามามองผม
“มึงพูดงี้หมายความว่าไง พูดชัดๆดิ”
ตอนนี้หน้าปั้นสิบมันแดงกว่าเดิมอีกครับ
“ไม่เอาไม่พูดแล้ว มึงอะเชรี้ยย บอกให้กูรอ รอ รอ จะให้รอจนมึงมีเมียก่อนเลยปะวะ?”
อ้าววว นี้หาเรื่องอะไรเนี้ยย??
“พูดดีๆดิ ด่าทำไมเนี้ย” มันเริ่มผลักตัวผมออก ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงแทน
“ก็มึงบอกให้กูรอ กูรอแล้วนะ แต่บอกกูหน่อยเหอะ มึงคิดไงกับกู”
เออคือ .. นี้ถ้ากูไม่ตอบ กูคงได้นอนนอกห้องสินะ
จ้องกูแทบจะแดกหัวขนาดนี้ 55555+
ผมว่ามันเมาจริงๆแหละครับ ถ้าไม่เมามันไม่กล้าพูดขนาดนี้หรอก
ผมเลยลุกขึ้นมานั่ง มองหน้ามัน มันก็มองกลับนะครับ ไม่มีหลบสายตาด้วย
คือมึงเมาแล้วหาเรื่องมากอะปั้น - -‘
“มึงอยากรู้จริงๆใช่ไหม?” ผมถามมันเพื่อความมั่นใจอีกรอบ
“อืมม กูอยากรู้ ไม่ว่ามึงจะคิดยังไงก็ตามเถอะ กูอยากรู้แล้ว”
มันพยักหน้าตอบผมมาแบบชัดเจนมาก
จริงๆมาวันนี้ผมก็ตั้งใจมาบอกมันนั้นแหละครับ
ถึงบางอย่างมันจะไม่เป็นเหมือนที่หวังไว้ตอนแรก
แต่ .. ทุกสิ่งที่ผมตั้งใจจะบอกมันก็ยังเหมือนเดิมทุกๆอย่าง = )
“อืมม กูก็ตั้งใจจะบอกมึง ตั้งใจฟังนะปั้น”
ผมขยับไปนั่งใกล้ๆมัน ก่อนจะดึงมือมันมาจับไว้
“มึงบอกว่ามึงชอบกูใช่ไหม?”
มันพยักหน้ารับ
“อืมม ตอนแรกกูโคตรสับสนเลยนะ ว่าคนที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กแบบมึงกับกู
จะเปลี่ยนมาชอบกันแบบคนรักได้ไหม ไม่ใช่แค่เราเป็นเพื่อนกันมาก่อนหรอกนะ
ที่สำคัญเราเป็นผู้ชายเหมือนกันด้วย กูโคตรคิดมากเลยจริงๆว่าจะทำยังไง
กูไม่ได้เกลียดหรือรู้สึกแย่ในคำที่มึงบอกเลย กูกลับตื่นเต้น แล้วก็ดีใจที่มึงบอกชอบกูด้วยซ้ำ
กูพยายามถามตัวเองว่ากูคิดยังไงกับมึง ช่วงที่มึงบอกชอบกู
กูเคยพยายามคุยกับผู้หญิงที่เข้ามาจีบกูด้วยนะ มึงรู้ไหมโคตรสวยเลย นมใหญ่มาก เอวเล็กมาก ....
โอ้ยๆๆ กูไม่แกล้งละๆ”
ปั้นมันหยิกมือที่ผมจับมันไว้ครับ แค่แกล้งบอกว่าพี่มิ้วสวยหน่อยเดียวเอง
555+ จริงๆพี่มิ้วสวยนะ แต่ผมพูดแกล้งมันจนมันหยิกผมมานี้แหละ
“เออนั้นแหละ กูพยายามละนะ แต่ไม่ใช่เลยวะ กูก็รู้สึกดีนะ
แต่กูไม่ได้รู้สึกอยากกอด อยากจับมือ หรืออยากจะมาหามาเจอ
เหมือนที่กูรู้สึกกับมึง มึงจำได้ไหมที่ปีใหม่กูออกจากวัดแล้วกูมาหามึง
วันนั้นกูไม่ได้ติดต่อหาคนนั้นเลยนะ กูรีบมาหามึงก่อนเลย แล้วกูกอดมึงที่หน้าบ้านอะ
กูยิ่งรู้คำตอบในใจกูเลยว่าจริงๆแล้วกูคิดยังไงกับมึง วันนั้นพอกูกลับไปที่บ้าน
กูก็บอกผู้หญิงคนนั้นเลยว่ากูคงคุยต่อไม่ได้แล้ว เพราะอะไรมึงรู้ไหม?”
ผมมองหน้าปั้นสิบ แต่มันไม่ได้ตอบอะไรครับ ได้แต่ส่ายหัวไปมา
“เพราะมึงไงปั้น ... เพราะกูมีมึง กูพอใจแล้วกับสิ่งที่กูมีตรงนี้
กูไม่อยากคุยกับใครเพิ่มเลย เพราะมีแค่มึงคนเดียวที่กูต้องการ”
ถ้าผมมองไม่ผิดเมื่อกี้มึงยิ้มนะปั้น 555+
“แล้ว แล้วตอนนี้มึงคิดยังไงกับกู มึง มึง คือ มึงชอบกูบ้างไหม?” ปั้นสิบถามผมออกมา
คือกูบอกมาเยอะขนาดนี้ มึงยังจะถาม?????
เห้อออ มึงนี้เอาแต่ใจจริงๆเลยวะ
แต่ ….. กูยอม = )
“อืมม กูชอบมึงปั้น ชอบแบบที่มึงชอบกูนี้แหละ กูก็ไม่รู้ว่ามันเป็นแบบนี้ได้ไง แต่กูชอบมึงไปแล้ววะ”
ปั้นสิบมันยิ้มกว้างเลยครับ แล้วก็ร้องไห้ อ้าวววววว อะไรของมึงเนี้ยย
“ร้องไห้ทำไมครับ” ผมดึงมันเข้ามากอด ก่อนจะค่อยๆลูบผมมันเบาๆ
“ก็ ก็กูดีใจนี้หว่า มึงรู้ไหมกูรอคำตอบจากมึงมานานแค่ไหน กูนึกว่าจะไม่ได้ยินคำนี้จากมึงแล้วซะอีก”
พูดจบมันก็สะอื้นต่อ 5555+ โอ้ยย กูชอบมึงไปได้ไงเนี้ย
เมาก็ง่าย แล้วยังจะร้องไห้งอแงอีก
“ไม่เอาดิอย่าร้อง ขอโทษนะที่ให้รอ กูแค่อยากเรียนให้จบ ม.6 ก่อน แล้วค่อยบอกมึง “
มันดันตัวออกจากกอดของผม แล้วมองหน้าผม
“ทำไมต้องรอจนจบ ม.6 ด้วยอะ” มันเลิกร้องไห้ละครับ แต่กลับมาจ้องถามผมอีก
“มึงลืมไปแล้วแน่ๆเราเคยสัญญากันว่าเราจะเข้ามหาลัยด้วยกัน
กูตั้งใจเรียนเพราะอยากเข้าไปเรียนที่เดียวกับมึงเลยนะเว้ยย กูไม่เก่งคณิตศาสตร์เลยซะนิด
แต่มึงเก่งคณิตศาสตร์ แล้วมึงอยากเข้าวิศวะ แต่กูไม่เก่งเลยเรื่องแบบนี้
กูเลยต้องพยายามตั้งใจเรียนเพื่อที่จะไปเรียนที่เดียวกับมึงไง”
ผมบอกมันไปตามความจริง คือ จริงๆผมไม่ชอบตัวเลขครับ
แต่ถ้าเรียนวิศวะ ต้องเรียนเกี่ยวกับตัวเลขเยอะมาก
แต่มันรักที่จะเรียนคณะนี้ และมันเป็นคนเรียนเก่งมากครับ
ผมเลยต้องพยายามมากกว่ามันหลายเท่า ที่จะรักษาระดับการเรียนของตัวเองให้อยู่ในระดับดีๆ
เพื่อที่ตอนแอดมิดชั่นจะได้มีโอกาสเข้าคณะที่ต้องการได้
“นี้มึงทำเพื่อกูขนาดนี้เลยหรอ กูขอโทษ กูไม่รู้เลยว่ามึงพยายามทำเพื่อกู กูได้แต่ด่าว่ามึง กูขอโทษ”
มันทำท่าจะร้องไห้อีกละครับ แล้วก็บอกขอโทษผม
ผมเลยดึงมันมากอดอีกรอบ เห้อออ จริงๆเรื่องหนักใจมันต่อจากนี้ต่างหาก
“เพื่อมึง .. กูยอมหมดแหละ จะได้อยู่กับมึงทุกวัน ทำไมกูจะทำเพื่อมึงไม่ได้วะจริงไหม?”
ปั้นสิบมันเอาหน้ามุดๆอกผมกว่าเดิมอีกครับ
“แต่กูต้องทำตามทำขอของแม่ก่อน มึงจะรอกูอีกหน่อยได้ไหมวะ?”
คราวนี้จากที่มุดๆอกอยู่ ถึงกับรีบผลักผมออกเลยครับ
“แม่มึงขออะไรอะ ,, อย่าบอกนะว่าให้เลิกคบกับกู”
อื้มมมม ถ้าตรงๆก็คงแบบนั้นละมั้ง แต่นี้แม่กูพูดอ้อมๆวะ
“ไม่หรอกนะ แม่กูบังคับเรื่องนี้ไม่ได้หรอก” ผมเอามือลูบหัวมัน ก่อนจะบอกมันไปว่า
“แม่กูอยากให้กูลองสอบเข้าโรงเรียนนายร้อยนะ ได้ไม่ได้ค่อยว่ากันอีกที แต่ยังไงๆกูก็จะอยู่กับมึงแน่ๆ”
ปั้นสิบเอามือมาจับมือที่ผมลูบหัวมันเล่นๆออกมาจับ ก่อนจะยิ้มตาหยีให้ผม
“โรงเรียนนายร้อยก็อยู่ใกล้ๆกรุงเทพ จะกลัวทำไมวะ
เสาร์อาทิตย์ไม่มีฝึก มึงก็มาหากูดิ ขอแค่มึงไม่หายไปจากชีวิตกูก็พอแล้ว”
โอ้ยยยย ,, มึงน่ารักไปแล้วปั้น
กูนั่งเครียดแทบตาย กลัวว่าบอกความรู้สึกมึงไป แล้วต้องห่างกันมึงจะงอแง แต่ปล่าวเลย
มึงกลับยิ้มแล้วบอกว่ามันใกล้กัน เสาร์อาทิตย์มาหากันได้
เออ กูก็ลืมคิดว่ากูมาหามึงได้นี้หว่า … มึงทำตัวน่ารักงี้ไม่ให้กูรักได้ไงละ
“เออจริงด้วย กูลืมคิดไปได้ไง เก่งมากๆเลยปั้นสิบของไม้”
ผมเอามือไปหยิกแก้มของมันเล่น
จนมันเอามือมาจับมือผมที่หยิกแก้มของมัน
แต่ไม่ได้ดึงมือออกครับ ก็จับไว้ที่แก้มมันนั้นแหละ
“แล้วตอนนี้เรา 2 คนเป็นอะไรกัน มึงบอกกูได้หรือยัง?”
มันส่งสายตาที่รอคำตอบมากกว่าตอนแรกอีกครับ
ก็พูดไปขนาดนี้แล้ว .. จะเป็นอะไรไปได้ละครับ
“เป็นคนรักกันสิครับ”
พูดจบผมก็ก้มลงไปจูบปากปั้นสิบเบาๆ
“เป็นแฟนกับไม้นะ” ปั้นสิบไม่ได้ตอบอะไรครับ
แต่พยักหน้า แล้วก็เอามือมากอดรอบคอผมไว้
แล้วจูบผม ,, เป็นจูบที่คิดว่าเย้ายวนที่สุดเท่าที่ปั้นสิบมันเริ่มจูบก่อนเลยครับ
จากจูบเบาๆ กลายมาเป็นจูบที่ดูดดื่ม ต่างคนต่างไม่ยอมกัน
ไม่รู้เพราะฤทธิ์ของความเมาหรือเปล่าไม่รู้ ที่ทำให้ปั้นมันดูร้อนแรงได้ขนาดนี้
เรียวลิ้นเราไล่เกี่ยวกระหวัดกันอย่างไม่ยอมแพ้....
ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่ปั้นสิบเอนตัวลงกับเตียง
ผมสอดมือเข้าไปใต้เสื้อและลูบไล้ไปตามหน้าท้องของมัน
ผมค่อยๆถอนจูบออกมาแล้วซุกไซร้ไปที่ซอกคอของปั้นสิบ
“อ่าห์ ,,,, อืมม มะ ไม้ ไม้ พอก่อน”
..............................................................
ติดตามต่อตอนต่อไปนะคะ =)
ขออภัยนะคะสำหรับคำผิด และขอบคุณสำหรับคอมเมนต์คะ
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 8 ||P.45||12-12-59|| (อ่าน 252518 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก