END★:.*ซ่าดีนัก..กูรักมึงก็ได้ว่ะ!*:.★ตอนพิเศษส่งท้าย 3 (เท็น+ฟรอนท์) 1/3/16_P18
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: END★:.*ซ่าดีนัก..กูรักมึงก็ได้ว่ะ!*:.★ตอนพิเศษส่งท้าย 3 (เท็น+ฟรอนท์) 1/3/16_P18  (อ่าน 155005 ครั้ง)

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
อ้างจาก: Star_ss
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************


:L2: :L2: :L2: :L2:


❀ผลงานเขียน❀by Star_ss




****************************************
ตอนที่ 1



 “อืมมม.............”



ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาพร้อมกับความมึน และความปวดแปล๊บที่วิ่งผ่านเข้าสู่หัวของผม ลุกขึ้นนั่งบนที่นอนและมองไปรอบๆ กำลังประมวลผลว่าผมอยู่ที่ไหน ?!


“อ่อ....” มันคือห้องนอนของผมเอง ผมจึงทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนอันแสนนุ่มอีกครั้ง แต่ต้องเด้งตัวขึ้นมาด้วยความไวแสงง


“ฉิบหายยย….. กรูมีสอบ”


ผมเด้งตัวขึ้นจากที่นอนอย่างไว และวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ ชำระร่ายกายตัวเองให้สะอาด และแต่งตัวเพื่อไปมหาลัยให้ทันเข้าสอบ ผมมีสอบตอน 9 โมงครึ่งครับ วันนี้ผมกลับมานอนบ้านตัวเองได้ไงยังคงสงสัยอยู่ แต่ไม่มีเวลาให้สงสัยมากเพราะต้องรีบสุดๆ ผมวิ่งลงมาจากห้อง วิ่งเข้ามาที่ครัวเพื่อหยิบขนมปัง 2 ชิ้น พร้อมนม 2 กล่อง ระหว่างกะลังจะวิ่งไปขึ้นรถคู่ใจ ผมได้สวนทางกับพี่ชายคนกลางของบ้าน “ ภัครไพศาล” บ้านของผมนิแหละครับใช้นามสกุลเป็นชื่อเรียกของบ้าน


“พี่ฟรอสต์ หวัดดีฮะ... บ๊ายยยยย” พี่ผมพยักหน้าเป็นว่าเข้าใจ แต่แอบทำหน้าสงสัย ว่าทำไมถึงเจอผมที่บ้านได้! ปกติผมชอบไปนอนคอนโดไอ้ดิวครับ ไม่ค่อยได้กลับบ้าน 5555


ผมขับรถมาถึงมหาลัยใช้เวลาไม่นานมาก เพราะผมเหยียบแหลกแหละครับงานนี้ ผมมาถึงก่อนเวลา 15 นาที ถือว่าทำเวลาได้ดีเลยทีเดียว หึหึ... พอลงจากรถผมก้อพุ่งตรงไปที่โต๊ะที่ผมนั่งกับเพื่อนเป็นประจำหน้าตึกคณะที่ผมเรียน
“อ่อ....” คุยมาตั้งนาน ยังไม่ได้แนะนำตัวเองเลย

“สวัสดีครับ...ผมชื่อ ฟรอนท์ ครับ” นายพิชรัตน์ ภัครไพศาล เรียนอยู่ปี 2 คณะนิเทศฯ สาขาโฆษณาครับ มีพี่น้องทั้งหมด 3 คน ผมเป็นลูกคนเล็กของบ้าน พี่ชายคนโตชื่อ “พี่ฟรานซ์” พี่ชายคนกลางชื่อ “ฟรอสต์” ก็คนที่ผมทักตอนที่วิ่งออกจากบ้านคนนั้นแหละครับ คุณพ่อผมมีกิจการส่วนตัวครับ นำเข้าอะไหล่รถยนต์ เจ้าใหญ่ติดอันดับต้นๆ เลยก็ว่าได้ ส่วนคุณแม่ของผมเป็นแม่บ้านครับ คุณพ่อบอกว่าแค่ให้คุณแม่ดูแลพวกผมสามคนก็ถือว่าเป็นงานที่หนักมากแล้ว ฮ่าๆๆๆ คุณพ่อชมพวกผม พวกผมรู้ตัว 5555 เดี๋ยวพวกคุณอ่านไปเรื่อยๆ ก็จะรู้เองแหละครับว่าครอบครัวผมอบอุ่นแค่ไหน


ไอ้ฟรอนนนนนนนน............ ลากเสียงยาวมาซะขนาดนี้ไม่มีใครครับ นอกจากเพื่อนสนิทของผมมันชื่อ  “ไอ้ปริ้น”
“เออ... ไอ้สาดดด ลากชื่อกรูซะยาวเลย” นี่แหละครับ คำทักทายยอดฮิตประจำกลุ่มของผม ไอ้ปริ้นมันเรียนคณะเดียวกับผมครับ แต่มีเพื่อนสนิทอีกสองคน ชื่อไอ้อิงค์ กับ ไอ้ดิว ไอ้อิงค์เรียนสถาปัตย์ ส่วนไอ้ดิวนิเรียนวิศวะเครื่องกลครับ พวกผมเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก รู้ใจกันเป็นที่สุด เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ ม.ต้น ไม่ต้องอ้าปากก็รู้ทุกเรื่องครับ 5555


“ป่ะขึ้นไปสอบได้ล่ะ แมร่งงงง ..... ปล่อยให้กรูนั่งรอตั้งนาน”
อันนี้ผมเว่อครับ เพราะผมมาถึงก่อนมันยังไม่ถึง 5 นาทีเล๊ยยย 5555 อยากดูเป็นคนมีความรับผิดชอบ (มันไม่รู้หรอกว่าผมก็มาสายเหมือนกัน)


****************************


“เหี้ยเอ้ยยยยย............. ”


“กรูเกือบทำไม่ได้แนะสาดดด แมร่งงง นั่งเคาะปากกาอยู่ตั้งนานเผื่อจะเขียนออก” ผมเดินบ่นงึมงัมลงมาจากห้องสอบ


“เออ...กรูก็ด้วย” ไอ้ปริ้นตอบ


“ไอ้ฟรอนท์ มึงนัดกับไอ้อิงค์ ไอ้ดิวที่ไหนว่ะ”


“ที่โรงอาหารคณะไอ้ดิวว่ะ นัดเจอมันเที่ยง”


“เออๆๆ มึงเดินไปก่อนนะ กูเข้าห้องน้ำแป๊ป เดี๋ยวเดินตามไป” แล้วไอ้ปริ้นก็วิ่งเข้าห้องน้ำโดยทิ้งผมให้เดินคนเดียว

เดินคนเดียวมันเหงาไง ทำตัวไม่ถูก หยิบโทรศัพท์มากดๆ ดูโน่น ดูนั้นไปเรื่อยไม่ได้มองทาง ผมก็เลยเจอเข้าให้เต็มๆ



“โอ๊ยยยยย..............”



“สัดเอ้ยยย.....แมร่งงง เดินไม่ดูทางรึไงว่ะ ไม่เห็นคนเดินสวนมารึไง เดินชนกรูซะไม่เหยียบเบรคเลย” มึนครับ มึน ผมยืนด่าโดยไม่ได้เงยหน้ามองว่าคนที่ผมชนเข้าอย่างจังนั้นเป็นใคร ผมค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา กัดฟันด้วยความโมโหสุดๆ แต่ต้องตกใจตาค้างนิ่งอยู่อย่างนั้น ก่อนจะ......




มึงงงงง.........................!!!!!!

************************************* TBC.


สวัสดีค่ะ มาตัดริบบิ้นเปิดเรื่องใหม่ค่ะ
ตอนแรกอาจจะสั้นไปนิดนึงนะค่ะ
เขียนดี ไม่ดียังไงก็ติชมกันมาได้นะค่ะ


อิอิ.... ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ :pig4:
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-03-2016 14:46:24 โดย Star_ss »

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
 :กอด1: มาลงตอนที่ 2 เพิ่มค่ะ ตอนที่ 1 สั้นไป แหะๆ ขออภัยอย่างยิ่งยกโทษให้ด้วยนะค่ะ
อ่านแล้วทักทายกันได้นะค่ะ ติชมด้วยยิ่งดีค่ะ จะได้เอาไปปรับปรุงใหม่ให้ดีขึ้นกว่าเดิมค่ะ

**********************  :mew2: **************** ^_^  :3123:

 
ตอนที่ 2
 


มึงงงงง.........................!!!!!!
 



พอเห็นหน้าว่าเป็นใครแค่นั้นแหละครับ ผมนิขึ้นเลย ของขึ้นสุดๆ มันชื่อไอ้เท็น อยู่วิศวะ ปี 3 ครับเป็นพี่รหัสของไอ้ดิวเพื่อนผมเอง ผมไม่เคยคุยกับมันมาก่อนแค่เคยเห็นผ่านๆ ตอนมาหาไอ้ดิวที่คณะ แต่ก็ไม่ได้ใสใจอะไร แล้วเรื่องที่ทำให้ผมต้องกินเหล้าจนไร้สติกลับมาบ้านเมื่อคืนก็เพราะมัน เพราะมันคนเดียว ทำให้น้องฟางนอกใจผมไปแอบจิ๊จ๊ะกับมัน ผมไม่ได้เสียใจนะขอบอก แต่ผมเจ็บใจมากกว่าเพราะปกติผมจะเป็นฝ่ายเลิกกับผู้หญิงที่คบก่อนทุกคน ไม่เคยมีใครเคยทำให้ผมต้องรู้สึกเสียหน้าเท่ากับมันมาก่อนในชีวิต




 
ผมกับมันจ้องตากันอยู่อย่างไม่ลดละ นิ่งอยู่อย่างนั้นเกือบ 5 นาที มันยืนหน้านิ่งทำหน้าเฉยเมย ออกแนวจะงง "ว่ากูไปรู้จักมึงตอนไหน?" คือมันไม่รู้จักผมหรอกครับ ผมคิดว่านะ!


 
พอผมตั้งสติได้ ผมก็พูดด้วยน้ำเสียงแข็งๆ ปนไม่พอใจ "หลบ"

 
 
มันไม่หลบครับ มันยังยืนนิ่งอยู่กับที่แล้วก็พูดออกมาว่า "ทำไมกรูต้องหลบ"
 
ปี๊ดเลยครับ ปี๊ดดดดเลยงานนี้...
 
 


"มึงต้องหลบเพราะมึงกำลังยืนขวางทางเดินกูอยู่" ตอนนี้หน้าผมแสดงออกแค่ไหนไม่รู้ แต่รู้แค่ว่ากำลังโมโหมันมากกกก
 
 
"กูไม่หลบ" มันตอบนิ่งๆ


 
แค่นั้นแหละครับผมเลยเดินกระแทกไหลมันอย่างจัง กำลังจะเดินผ่านมันไปผมก็โดนมือจากด้านหลังกระชากเข้าที่ต้นแขน หันไปปะทะเข้ากับอกแกร่งของไอ้เท็นมันอย่างจัง เจ็บครับงานนี้ บอกเลยว่าเจ็บมาก


 
"มึงงง....ไอ้สัดดดด ปล่อยกูนะเว้ยย" ผมพยายามกระชากตัวเองออกมา ดิ้นให้หลุดจากมือมันที่กะลังบีบแขนผมอย่างแรงจนแขนเป็นรอย ดิ้นได้สักพักก็ได้ยินเสียงได้ดิวเพื่อนผมตะโกนมาแต่ไกล....!!

 
 
"เห้ยยยยย........ เฮียยยยย!!! เฮียจะทำอะไรเพื่อนผมอ่ะ?!" มันวิ่งเข้ามาหาผมแล้วหยุดตรงข้างพี่รหัสมัน
 
 
"เพื่อนมึงกวนตีกรู....เดินชนกูแล้วเสือกไม่ขอโทษ" ไอ้เท็นมันพูดด้วยหน้านิ่งๆ ของมันแต่เสียงมันทรงพลังมาก อาจจะเป็นเพราะมันเป็นพี่ว๊ากก ของคณะวิศวะก็ได้ เสียงมันเลยดูน่ากลัวเป็นพิเศษ...
 
 
ไอ้ดิวหันมามองหน้าผมเหมือนกับขอคำอธิบายว่าเกิดอะไรขึ้น?

 
"มึงไม่ต้องมามองหน้ากูไอ้ดิว พี่มึงเดินไม่ดูเองมาชนกูแล้วไม่รู้จักขอโทษ คนอะไรไม่มีมารยาท"
 
 
"จริงป้ะเฮีย?" ไอ้ดิวมันหันไปถาม
 
"เพื่อนมึงต่างหากที่เดินไม่ดู เดินกดโทรศัพท์แล้วเสือกเดินมาชนกู" ผมนิยืนกัดฝันแบบโคตรโมโหมันมากอ่ะ...
 



 
เพี้ยะ.....!!!!
 




 
"อ่าวไอ้สัดดดดด ดิวววววว.........มึงมาตบหัวกรูทำไมฟร่ะ?!"
 
"เอิมมมม......ผมต้องขอโทษด้วยนะเฮีย อย่าเอาเรื่องเพื่อนผมเลยนะ มันคงไม่ได้ตั้งใจจะชนเฮียจริงๆ ปล่อยๆ เพื่อนผมไปเถอะนะคร๊าบบบบบบบ.....!!!" มันพูดพร้อมกับลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้น ยกมือขึ้นไหว้เหนือหัว
 
 

ไอ้เท็นมันสะบัดมือจะแขนผมอย่างแรง พร้อมกับเดินไปยืนหน้าเพื่อนผมแล้วพูดว่า "ครั้งนี้กูจะยกโทษให้เพื่อนมึง เพราะกูเห็นแก่มึงที่เป็นน้องกู แต่ครั้งหน้าถ้าเพื่อนมึงยังทำสันดานอย่างนี้ใส่กูอีก กูจะไม่เอามันไว้ และจะไม่เห็นแกหน้าใครทั้งนั้น"
 

"ขอบคุณครับเฮีย เฮียของผมเข้าใจผมที่สุด ดีกับผมที่สุด และน่าร๊ากกกก ที่สุดดดดดด" ไอ้ดิวมันว่า

 
"เออๆๆๆๆ ครั้งหน้าก็อย่าให้เกิดเรื่องอย่างนี้อีกแล้วกันมึงจำเอาไว้..." มันหันมาพูดใส่หน้าผม
 
 
"คร๊าบบบบผมมมม...... รับทราบคร๊าบบบผมมมมม" เสียงไอ้ดิวมันตอบกลับอย่างไว


 
แล้วไอ้เท็นมันก็กำลังเดินหันหลังกลับ ผมก็หมันใส้มันเลยอดไม่ได้ปากผมเลยพูดออกไปว่า "โหหหหห... ไอ้สัดดด แมร่งแน่มาจากไหนว่ะ" ยังไม่ทันจะด่าจบประโยคดีกลับโดนไอ้ดิวตะคุบปิดปากด้วยมืออย่างแน่น ผมดิ้นพยายามจะพูด
 


ไอ้เท็นหันหลังกลับมามองแล้วพูดว่า "กรูเป็นรุ่นพี่ของมึง ถึงกูจะไม่ได้อยู่คณะเดียวกับมึง แต่มึงควรจะให้ความเคารพในฐานะพี่ร่วมสถาบันเดียวกัน ครั้งนี้กรูจะไม่เอาเรื่องมึง แต่ให้มึงควรพึงสังวรเอาไว้ ว่าอย่าคิดจะมามีเรื่องกับกู!!!"  แล้วมันก้อเดินจากไปโดยที่ผมยังยืนอยู่ที่เดิม
 


ผมที่ไม่ทันจะตอบกลับอะไร ผมก็โดนไอ้ดิวลากไปนั่งที่โรงอาหาร โดยมีไอ้ปริ้นเดินตามเข้ามาติดๆ แต่เสือกเดินผิวปากเข้ามาอย่างสบายอารมณ์...โดยไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นนะหว่างผมกลับไอ้เท็น


 
"ไอ้สัดดปริ้น.... เมิงหายหัวไปไหนมาถึงปล่อยให้ไอ้ฟรอนท์มาสร้างเรื่องที่คณะกู?!!"  ไอ้ดิวตะคอกใส่ไอ้ปริ้นดังลั่นโรงอาหาร
 
"สร้างเรื่องอะไรว่ะ?" ไอ้ปริ้นถามแบบงงๆ
 
 
"ก็ไอ้ฟรอนท์อ่ะดิ.. เสือกไปเดินชนเฮียเท็นแล้วโวยวายด่าเขา กรูแทบจะลงไปกราบตีนเฮียแทนมันแทบจะไม่ทัน!!"


 
"อ่าว....ไอ้สัดดด ดิว ทำไมมึงต้องมาว่ากรูว่ะ.... พี่เมิงเสือกเดินไม่ดูทางแล้วเดินมาชนกรูนะ! มันซิต้องมาขอโทษกรู ไม่ใช่กรูต้องไปขอโทษมัน" ชิ... ผมนั่งกอดอกโมโหไอ้ดิวแทนล่ะตอนนี้....


 
"เดี๋ยวนะ....ได้ข่าวว่ามึงเดินไป กดโทรศัพท์ไป เดินไม่ดูทางเลยไปชนกับเฮียกูเข้านะไอ้ฟรอนนนน....."


 
"ใคร? ....ใครบอกว่ากรูเดินไม่ดูทาง กูดูเว่ยยยย.... แต่ดูมุมต่ำแนวราบกับพื้น แค่ดูคนล่ะมุนกับพี่มึงอ่ะสาดดดด" แถครับ งานนี้กูแถกันสดๆ
 


ไอ้ดิวนั่งอึ้งกับคำพูดของผม อ้าปากค้าง เถียงไม่ออกกับเหตุผลสุดยอดของผม ฮ่าๆๆๆๆ กรูชนะงานนี้ (คิดในใจเงียบๆ คนเดียว)
 
หลังจากที่ไอ้ดิวได้อึ้งกิมกี่ไปเรียบร้อยแล้ว กับเหตุผลที่ผมบอกมัน ไอ้ปริ้นก็พูดขึ้นมาว่า.....


 
"ไอ้ฟรอนท์.....มึงสารภาพมาว่าเรื่องชนพี่เขาไม่ใช่ประเด็นหลัก... ประเด็นหลักจิงๆ คือมึงเจ็บใจที่พี่เขาสอยเด็กมึงไปแดก ทำให้มึงเสียหน้าจนต้องไปแดกเหล้าเมามายประชดชีวิตจนเมาหัวราน้ำกลับบ้าน.....ใช่ไหม?"
 


มันยิงรัวเลยครับ จี้ใจดำกูสุดๆ คือออ.....พวกมึงไม่ต้องรู้ใจกูซักเรื่องได้ม้ายยยยยย.....กรูอยากกัดลิ้นตัวเองตายประชดเพื่อนจิงๆ สาดดดดดด................
 


"อ่ออออ.....กรูว่ะล่ะ ไอ้เหี้ยฟรอนท์ มึงก็ไม่ได้คบน้องฟางเขาคนเดียวนิหว่า...เมิงมีเด็กอีกตั้งหลายคน มึงจะไปใส่ใจทำไมว่ะ แค่ผู้หญิงคนเดียว
 



เอ๊ะ.....!!!!
 





 
อ๊ะ...!!!
 




 
หรือว่า.....???!!
 




 
หรือว่า..........???!!!
 




 
มึงงงงงง!!!! แอบชอบเฮียกูว่ะ - -!!!
 



 
 
ผ่างงงงงงงง............
 
 

 
************************************* TBC.
 
 
 
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-02-2015 09:53:10 โดย Star_ss »

ออฟไลน์ สายลมที่หวังดี

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 508
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +138/-1
กว่าจะรักกันนายเอกเราคงจะโดนกระทืบตายก่อน :laugh:


' ผมได้สวนทางกับพี่ชายคนที่กลางของบ้าน'  น่าจะเป็น ' ผมได้สวนทางกับพี่ชายคนกลางของบ้าน'  หรือเปล่าคะพอดีอ่านแล้วแปลกๆ


เป็นกำลังใจให้กับเรื่องใหม่นะคะ :กอด1:

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
กว่าจะรักกันนายเอกเราคงจะโดนกระทืบตายก่อน :laugh:


' ผมได้สวนทางกับพี่ชายคนที่กลางของบ้าน'  น่าจะเป็น ' ผมได้สวนทางกับพี่ชายคนกลางของบ้าน'  หรือเปล่าคะพอดีอ่านแล้วแปลกๆ


เป็นกำลังใจให้กับเรื่องใหม่นะคะ :กอด1:

ขอบคุณมากค่ะที่บอก อายอ่ะ ภาษาไทยไม่ค่อยจะแข็งแรง  :pigha2:
จะแก้ไขให้ถูกต้องนะค่ะจะได้อ่านไม่สะดุด ขอบคุณมากค่ะ  :pig4:
ตบมือใหคอมเม้นแรก  :กอด1:

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
สวัสดีค่ะ มาแล้วค่ะตอนที่ 3 อยากลงอิมเมจนายเอกจัง แต่ทำไม่เป็น
เดี๋ยวหาวิธีก่อนนะค่ะ หรือใครรู้แนะนำหน่อยจ้าา

ขอบคุณมากค่ะ  :กอด1: :impress3:
Star_ss

*********************************************************



ตอนที่ 3 (ฟรอนท์)


ผมเดินหงุดหงิดเพื่อนออกมา กำลังจะเดินไปลานจอดรถเพราะมีนัดกับเด็กใหม่ของผมครับ หงุดหงิดอะไรนะเหรอ? ก็พวกเพื่อนตัวดีของผมทั้ง 3 ตัวนะซิ มันคิดได้ไงว่าผมไปแอบชอบเฮียมัน OMG!!! ผมอยากจะบ้าเลยตาย งานนี้ ไม่คิดว่าเพื่อนจะคิดอะไรบ้าบอแบบนี้ได้ ไอ้อิงค์ที่ตามมาสมทบเป็นคนสุดท้าย พอได้ยินเรื่องเล่าทั้งหมดจากไอ้ดิวถึงขั้นหัวเราะดังลั่นคณะไอ้ดิวเลยครับ ขำอยู่นานจนผมหมันใส้อยากจะมอบบาทาให้มันซักที ให้ลงไปนั่งกองกับพื้น แต่ถือว่ามันโชคดีมากๆ เพราะโทรศัพท์ผมดังขึ้นซะก่อน

"ฮัลโหลครับ.......แล้วน้องกิ๊ฟอยู่ที่ร้านแล้วใช่ไหมครับ?" เธอถึงร้านตามที่นัดหมายเรียบร้อยแล้วครับตอนนี้

"ครับ...งั้นน้องกิ๊ฟรอพี่แป๊ปนึงนะครับ" เด็กใหม่ต้องเอาใจกันหน่อย คึคึ

"เห้ยย..งั้นกูไปก่อนนะ เด็กกรูรออยู่ว่ะเพื่อน" ผมยักคิ้วกวนตรีนให้เพื่อนๆ ของผมแล้วเดินไปที่รถทันที กลัวน้องเขาจะรอนาน 555

ผมขับรถมาถึงที่หน้าร้านกาแฟข้างมหาลัยครับ และจอดรถรอน้องกิ๊ฟที่หน้าร้าน เธอเดินออกมาหาผมพร้อมยิ้มหวานให้ผม ละลายครับ ของเล่นชิ้นใหม่ กระชุ่มกระชวยจิตใจที่ซู๊ดดด.... โปรแกรมเอาใจสำหรับเธอวันนี้ก็ง่ายๆ ครับ ทานข้าว ดูหนัง ช๊อปปิ้ง ผมว่ามันเป็นกิจกรรมยอดฮิตของสาวๆ นะครับ ผมพาเธอไปยังห้างสรรพสินค้าชื่อดัง พาเธอไปดูหนัง ทานข้าว แล้วช๊อปปิ้งตามสเต็ปที่วางแพลนเอาไว้ พอเธอได้ของที่ถูกใจแล้ว คราวนี้ก็ต้องถึงตาผมบ้าง ที่เธอตัองให้กลับ :)


ผมพาเธอไปโรงแรมประจำ ไม่ใช่โรงแรมของใครที่ไหนหรอกครับเป็นโรงแรมของญาติไอ้ปริ้นมัน ผมมาใช้บริการที่นี่บ่อยๆ หลังจากผมกับเธอมาลงเอยกันที่เตียงก็เป็นอันจบครับ มิสชั่นคอมพรีต ฮ่าๆๆ ข้อตกลงระหว่างเราคือแค่กิน เที่ยว เล่น แล้วจบที่เตียงเป็นขั้นตอนสุดท้ายแบบไม่มีข้อผูกมัด ไม่มีการตามหึงหวง เพราะผมไม่ชอบการผูกมัดและยังไม่คิดที่จะคบใครจริงจังตอนนี้ครับ ชีวิตดี้ดี....


หลังจากที่เราเสร็จกิจเรียบร้อยผมก็ขับรถไปส่งเธอที่คอนโด แล้วกำลังจะขับกลับบ้านเพื่อนผมก็โทรเข้ามาซะก่อน!!


"เออ...ว่าไงมึง"


"เห้ยย!!....ไอ้ฟรอนท์ ไอ้อิงค์มันชวนไปกินเหล้าว่ะ ร้านเดิมตอนนี้มึงอยู่ไหนว่ะ? จะมาไหม? เออ...งั้นเจอกันนะเพื่อนนนน!!!???"


คือมันถามเอง ตอบเองม้วนเดียวจบเลยครับเพื่อนผม --!


"เออๆ.....ได้เดี๋ยวเจอกัน กูกำลังขับรถอยู่ว่ะ งั้นพวกมึงไปรอที่ร้านกันก่อนเลย.. เดี๋ยวกูตามไป"



"เครๆๆ....ตามนั้นเว่ยยย!!!! พวกกูรออยู่ที่โต๊ะเดิมนะ มึงมาถึงก็มาเจอที่โต๊ะได้เลย"


"โอเครๆ...ตามนั้นแล้วเจอกัน"


ผมขับรถแล้วหยุดจอดข้างทางเพื่อโทรบอกที่บ้านซะหน่อย รอสายได้ไม่นานก็มีคนรับสาย


"ฮัลโหล.......แม่เหรอครับ วันนี้ฟรอนท์กลับดึกนะครับแม่ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ"


"คร๊าบๆๆ......ฟรอนท์รับทราบครับแม่ ฟรอนท์จะขับรถดีๆ เมาไม่ขับครับแม่ ฝากบอกพ่อด้วยนะครับ"


"ครับๆ....ฟรอนท์รักแม่นะครับ จุ๊บๆๆ ฝันดีครับแม่"


ผมวางสายจากแม่เสร็จก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังร้านที่ผมนัดเพื่อนเอาไว้ ตอนนี้เวลาก็เกือบๆ สี่ทุ่มแล้วครับ พอผมมาถึงร้านก็เดินมุ่งหน้าไปยังโต๊ะประจำ


"เฮ้ยยย.....ไอ้ฟรอนท์ ทางนี้ๆ" ไอ้ปริ้นจอมกระล่อนครับมันเรียกผม มันยืนอยู่โต๊ะที่มีสาวๆ หุ่นเป๊ะ หน้าสวย หน้าอกไม่ต้องพูดถึงพวกผมคัดไซค์คร๊าบบบ 555 มีสาวสวยทั้งหมด 4 คนครับ ผมเดินตรงเข้าไปหามันทันทีกลัวเพื่อนจะเหงาเป็นผู้ชายยืนอยู่คนเดียวกลางวงล้อมสาวสวย คึคึ
มันใช่ป่ะ!!


"นี่เพื่อนพี่เองครับ..มันชื่อฟรอนท์"


"สวัสดีครับ" ผมทักทายและยิ้มหวานให้สาวๆ มองใกล้ๆ พวกเธอสวยมากครับบอกเลย ผมยืนร่วมวงสนธนาอยู่สักพักก็พากันกลับโต๊ะไปสมทบกับไอ้อิงค์ ไอ้ดิว


"เห้ยย!! พวกมึงหายหัวไปไหนมาว่ะ ตั้งนานสองนาน?"


ไอ้ปริ้นตอบด้วยความภูมิใจ" ไปจัดการบางอย่างเพื่อคืนนี้จะได้มีอะไรดีๆ ทำเว่ยย!!"


ป๊าบบบ!!! 


ผมตบเข้าที่หัวไอ้ปริ้นอย่างแรง "อ่าวเห้ยยย!! มึงตบหัวกูทำไมฟร่ะ"


"ก็มึงพูดจาน่าหมันใส้ว่ะ....กูอดไม่ได้เลยขอซักที" ไอ้อิงค์กับไอ้ดิวแทบจะลงไปนอนขำที่พื้นครับ ฮ่าๆๆๆ


"เออ!.. ใช่ซิสาดดดด มึงอิ่มแล้วนิ? แต่พวกกูยัง" ผมมองหน้ามันแล้วยักคิ้วกวนตรีนให้มันหนึ่งที


"ว่าแต่!! มึงได้น้องเขากี่ยกว่ะ? 5555" ไอ้ดิวมันหันมาถามผม ผมเลยตอบมันไปว่า


"กรูจะเอาเรื่องน้องเขามาพูดได้ไงว่ะ! เดี๋ยวน้องเขาจะเสียหาย" ผมเป็นคนดีป่ะครับ


"สัดดดดดด!!!!" เสียงดังฟังชัด พร้อมกันทั้งสามเสียงไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร


"เออๆๆ แค่นี้ก็ต้องด่านะ แค่ 2 เองว่ะ กูว่าน้องเขาไม่โดนอ่ะ น้องไม่จัดเลย ออกจะเรียบๆ ซะมากกว่ากูเลยรู้สึกไม่ค่อยสุดว่ะวันนี้ สงสัยต้องจัดเพิ่ม!!"


"ไรหว่า...น้องเขาก็ดูออกจะเซ็กซี่ ไม่โดนใจซะง้านนน"


"เออว่ะ...กรูรู้สึกว่ามันยังไม่สุดอ่ะ เลยแอบเซ็งนิดๆ"


"แล้วยังไงถึงจะเรียกว่าสุดสำหรับมึงว่ะ? มันต้องขนาดไหน?!" ไอ้ดิวถามแล้วส่งสายตาแปลกๆ มาให้ผม


"ไม่รู้เว้ยย....กูรู้แค่ว่ายังไม่สุดนะ จบนะ"


"จบคร๊าบบ.....จบ เพราะตอนนี้กูต้องทำอย่างอื่นต่อ" ไอ้ปริ้นมันพูดแล้วสายตาหันไปมอง สาวๆ ที่กำลังเดินตรงมาที่โต๊ะพวกผม มากันครบทั้งสี่คนเลย ครบคู่ครับงานนี้ สาวสวยที่ยืนอยู่ข้างผมตอนนี้เธอชื่อน้องแนนครับ เราคุยกัน เต้นกัน ดื่มด้วยกัน นัวเนียกัน จนตอนนี้เวลาใกล้จะตีหนึ่งแล้วครับ ผมก็ยังนัวเนียกับน้องแนนคนเดิม เธอเอาแขนคล้องคอผมหลวมๆ ตัวเราก็เต้นสีกันอยู่อย่างนั้น แลกจูบกันบ้าง ตอนนี้ผมว่าอารมณ์ผมได้แล้วครับบวกกับผมเมาด้วย สนุกครับงานนี้ ผมว่า.....ผมกับเธอต้องไปต่อกันที่ไหนซักที่ ไม่งั้นผมคงจะนอนไม่หลับแน่ๆ ณ จุดจุดนี้เธอกำลังเอาตัวเธอสีกับด้างล่างของผมอยู่ บวกกับท่าเต้นยั่วๆ มาเต็มครับบอกเลย


"ไอ้ฟรอนท์....เดี๋ยวพวกกรูมานะ มึงรอที่นี้ก่อนเดี๋ยวพวกกูกลับมารับ" ผมพยักหน้าเป็นว่าเข้าใจว่าพวกมันหมายถึงอะไร ก็อย่างที่คิดนั่นแหละครับ


"เออๆ...ของกูยัง เดี๋ยวกูแดกเหล้ารอที่นี่แหละ อิ่มแล้วก็กลับมานะมึง"


"โอเคร...เพื่อนรัก เพื่อนจัดให้ตามคำขอคร๊าบบ"


หลังจากนั้นพวกมันทั้งสามคนก็เดินออกไปจากร้านพร้อมกับสาวสวยที่เดินควงแขนครบคู่กันออกไป ผมหันกับมาดื่มเหล้าแล้วนัวเนียกับน้องแนนของผมต่อได้สักพัก ผมก็รู้สึกโดนกระชากคอเสื้อจากด้านหลังแล้วต่อยเข้าที่หน้าผมอย่างแรง



"เห้ยยยย!!!... อะไรว่ะ?!"




"มึงมายุ่งอะไรกับแฟนกูไอ้สัดด" ผมฟังยังไม่ทันจะจบประโยคดีก็สวนหมัดเข้าไปที่หน้ามันสุดแรง พวกผมกำลังต่อยกันอยู่ก็มีพนักงานร้านมาห้าม



"เห้ยยย!!....ปล่อยกูๆ กูจะเอาเลือดหัวมันออก ไอ้สัดดดด"




"พี่ฟรอนท์ๆ ใจเย็นพี่มีไรค่อยพูด ค่อยจากันพี่ใจเย็น" ไอ้ทีเด็กเสริฟประจำร้านเข้ามันจับตัวผมไว้แล้วพูดห้ามไม่ให้มีเรื่อง!!



แล้วผมก็ได้ยินเสียงๆ หนึ่งถามขึ้น "ไอ้ที เกิดอะไรขึ้น?"



"อ้าวววว...เฮียมาพอดีเลยช่วยผมหน่อย พี่เขาดิ้นแรงผมจับไม่ไหวครับ"



"ปล่อย......ปล่อยกูนะเว่ยยยยย"



งานนี้ผมไม่ยอมครับมาทำอย่างนี้ผมบอกเลยว่าไม่ยอม มันต้องโดน แต่อยู่ๆ ผมก้อโดนจับตัวไว้โดยใครอีกคนซึ่งผมไม่ทันหันไปมอง เพราะผมกำลังจ้องหน้าจะเอาเรื่องไอ้คนข้างหน้าอยู่ ผมดิ้นและโวยวายอยู่สักพักก็โดนลากไปยังห้องๆ นึงครับ ตอนนี้ผมมึนมากเพราะดื่มไปเยอะ ตาเริ่มลาย หัวเริ่มมึน สติเริ่มหลุด และแล้วสติผมก็ล่องลอยไปในที่สุด




ผมรู้สึกตัวอีกทีก็นอนอยู่บนโซฟาพร้อมผ้าห่มหนึ่งผืน หึหึ ห้องน้องแนนแน่เลย "ใจร้ายจังให้พี่นอนบนโซฟาอย่างนี้ต้องทำโทษซะหน่อยย.... ผมเดินโซซัดโซเซไม่ตรงทางเข้าไปในห้องนอน ในห้องมืดมาครับ ผมยืนยิ้มแบบมึนๆ อยู่ปลายเตียง ถอดเสื้อตัวเองออกแล้วคลานขึ้นไปเริ่มจากปลายเท้า ค่อยๆ คลานขึ้นไปค่อมบนตัวน้องเขา



คึคึ....น้องแนน น้องแนน มาม่ะพี่จะลงโทษหนูที่ไม่ให้พี่เข้ามานอนเป็นเพื่อน



ผมเริ่มลูบไล้ไปทั่วร่างกายนั้น แต่...เอ๊ะ?  น้องเขาตัวไม่นิ่มเลยว่ะ แต่ไม่เป็นไรพี่ไม่ถือจ๊ะ พี่ฟรอนท์โอเครร.... ผมคลายขึ้นไปเรื่อยๆ จนหน้าเรารู้สึกว่าใกล้กันมาก มันมืดครับตอนนี้ใช้สัมพันและความรู้สึกล้วนๆ คึคึ




"อืมมม......."





ผมกดจูบที่ปาก เริ่มบดเบียดปากกับอีกฝั่งพยามยามจะแทรงลิ้นเข้าไปแต่เหมือนอีกฝั่นจะไม่ยอม ผมไม่ยอมแพ้ครับพยามยามต่อจนในที่สุดอีกฝั่งเป็นฝ่ายส่งลิ้นเข้ามาแล้วเริ่มจูบกลับกันอย่างเร้าร้อน


หลังจากนั้นก็ทำตามอารมณ์ล้วนๆ ครับ มึน เบลอ ได้แต่ตอบรับ จำอะไรไม่ได้แต่ที่รู้คือวันนี้ผมได้สุดๆ สมใจอยากแล้ว ฟินนน!! แต่เป็นความฟินทำให้รู้สึกผิดแปลก เหมือนกำลังโดนล่วงล้ำส่วนสำคัญในร่างกาย แต่ช่างมัน! งานนี้ตามน้ำไปก่อน เพราะตอนนี้อารมณ์ที่ได้รับมันหลายหลายมากครับบอกไม่ถูกกันเลยทีเดียว

อ๊ากกก....!!



รู้สึกตัวอีกทีเพราะแสงแดดจากด้านนอกส่องเข้ามาแยงตาผม ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาต้องตกใจสุดขีด ที่สุดในชีวิตแล้ววว




"เฮ้ยๆๆๆๆ!!!!!"





ผมต้องตกใจสุดๆ ที่ตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของผู้ชายเหมือนกัน ไม่จริงๆ มันไม่จริง มันเป็นแค่ฝัน ผมแค่ฝันไป มันคือฝันร้าเท่านั้น!! ผมตบหน้าตัวเองเพื่อยืนยันว่าเป็นแค่ฝัน





เพี๊ยะะะะ!!!!!





เจ็บๆ หน้าผมเจ็บครับ ผมไม่ได้ฝัน มันคือเรื่องจริงล้วนๆ เมื่อคืนนี้ไอ้ที่รู้สึกว่ามันคือที่สุดของผมคืออะไร? ความรู้สึกนั้น?!

ไม่น่าาาาาาาาา...!!!!!



ผมตั้งสติพยายามขยับตัวออกมาจากอ้อมกอดนั้น ไม่ให้คนที่นอนอยู่รู้ตัว แต่ผมรู้สึกปวดแปล๊บบบบ....ทั้งตัว ร้าวไปทั้งตัวเลยครับ ผมพยายามจะลุกขึ้นเพื่อออกไปจากที่นี่ แต่ก็ต้องล้มลงข้างเตียงเพราะขาทั้งสองข้างไม่มีแรง คนบนเตียงพลิกตัวเล็กน้อย ดีนะที่ผมล้มไม่แรงมาก ผมพยายามยืนขึ้นอีกครั้งด้วยแรงที่มีทั้งหมด มองหาเสื้อผ้าตัวเองแล้วใส่กลับอย่างไว ผมเดินออกมาจากห้องนั้น ลงมาด้านล่าง ผมเดินออกมาเรียกแท็กซี่ แล้วขึ้นรถกลับบ้านทันที



คำถามเกิดขึ้นมากมายในหัวของผมตอนนี้



เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น?





ผมไปอยู่ห้อมมันได้ไง?





แล้วน้องแนนผมล่ะ?





แล้วผมกับมัน....................?




******************************* TBC.

 
 
 
 

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-02-2015 13:59:35 โดย Star_ss »

ออฟไลน์ Spelling_B

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 173
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
 :mc4: :mc4:

รออ่านต่อค่ะ

ออฟไลน์ pachth

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-5
อ่าฮะ เสร็จเขาแล้วล่ะสิ
รอตอนต่อไปนะ

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
ขอบคุณ คุณ Spelling_B และคุณ pachth ที่ติดตามอ่านนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะค่ะ จะลงให้บ่อยๆ ค่ะ  :3123:   :กอด1:
แนะนำ ติชมได้นะค่ะ ยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ


อิมเมจน้องฟรอนท์ค่ะ อิอิ  :-[:impress2:





« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-02-2015 10:28:32 โดย Star_ss »

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
มาต่อให้แล้วนะค่ะ อ่านแล้วชอบช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยน่าา ขอบคุณมากค่ะ  :pig4:


************************* :pig3:

ตอนที่ 4 (เท็น)




"สวัสดีครับ ผมชื่อ เท็นครับ" นายภัควิน เจริญกิติกาญกุล เรียนคณะวิศวะ ปี 3 ครับ ลูกชายคนเดียวของบ้าน ผมใช้ชีวิตอยู่กับพ่อ ปู่และย่าครับ ส่วนคุณแม่ของผม.........



 
วันนี้เป็นอีกวันที่เหมือนผมจะใช้ชีวิตแบบปกติเหมือนทุกๆ วัน เรียน เที่ยว ดื่มเหล้า สังสรรค์ เฮฮาไปกับเหล่าเพื่อนๆ ของผม หรือไม่ก็........นอนกับใครซักคน!!
 


แต่......................
 
 
วันนี้ผมกลับอารมณ์เสียมาก หลังจากที่ผมเดินชนกับไอ้เด็กบ้าคนนึง ก็พาลทำให้ผมหงุดหงิดตั้งแต่เที่ยงยังไม่หาย ผมเลยต้องชวนเพื่อนมานั่งจิบเหล้าแก้เบื่อที่ผับร้านประจำ เผื่ออารมณ์จะดีขึ้นบ้าง นั่งซดเหล้า เคล้านารีตามสไตล์ผมแหละครับ 5555
 
 
"เห้ยย......ไอ้เท็น มึงยังไม่หายหงุดหงิดเหรอว่ะ เรื่องไอ้เด็กที่ชนมึงวันนี้อ่ะ"


 
ผมส่งสายตาขวางๆ ของผมไปทางไอ้กันต์ทันที "เออออ...." ผมตอบมันสั้นๆ ได้ใจความ
 
 
"มึงก็จะเก็บมาคิดทำไมว่ะ...... น้องมันอาจจะไม่ได้ตั้งใจเดินชนมึงจริงๆ ก็ได้นะกูว่า"
 
 
"แล้วมึงเสือกเดือดร้อนอะไรกับเรื่องของกรู?!!" ผมจ้องหน้าแล้วถามมันด้วยหน้านิ่ง
 
 
"เห้ยยยๆๆ...... อย่าเพิ่งกัดกันไอ้สัด กูก็คิดเหมือนกันกับไอ้กันต์มันนะ มึงน่าจะลืมๆ ไปซะ เพราะมันคงเห็นมึงนั่งหน้าเป็นตูดอยู่อย่างนี้..... มันคงกลัวมึงจะไม่สนุกไงสัดดดด...."
 
 
"ขอบใจเพื่อนแม็ค...มีมึงคนเดียวที่เข้าใจกรูที่สุดล่ะ กรูรักเมิงงงงงง" ไอ้กันต์มันสรรเสริญไอ้แม็คซะ --!
 
 
"กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ.... ว่าทำไมกรูต้องหงุดหงิดแมร่งขนาดนี้!! กรูยังสงสัยตัวเองอยู่เหมือนกัน”
 
 
"กรูว่าเมิงทำให้ใจเย็นๆ ขึ้นดีไหม แล้วหันมาแดกเหล้าซะ น้ำแข็งละลายยย.....หมดแว้วววว" ไอ้ปอมันพูด ซึ่งตอนนี้มันเริ่มจะเป็นเพื่อนกับหมาเข้าไปทุกทีล่ะผมว่า --!!
 
 
"เอิมมม....... ไอ้ปอครับ กรูว่าเมิงพอก่อนไหม น้ำลายมึงกระเด็นลงถังน้ำแข็งแล้วไอ้สัดดดด!!!!"
 
 
ผมนั่งส่ายหัวให้กับความทุเรศของเพื่อนผมครับ นั่งคิดไปคิดมา ก็คิดว่าจะลืมเรื่องนี้มันไปซะจะได้ไม่รกสมอง ผมสั่นหัวอยู่สามครั้งแล้วกลับมานั่งจิบเหล้าฟังเพลงให้สบายใจ แขนข้างซ้ายก็เกาะที่เอวบางของหญิงสาวที่ผมเจอที่ร้านวันนี้ หึหึ
 
 
อีกฝั่งเพื่อนผมไอ้แม็คก็กำลังนัวเนียกันกับเด็กมัน เหมือนจะกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลยมั้ง ผมคิดว่างั้นนะ ยังไม่ทันที่ผมจะคิดจบ เด็กที่ผมคั่วอยู่สงสัยจะอยากเหมือนเพื่อนของเธอ เธอเปลี่ยนจากนั้งข้างผมลุกขึ้นมานั่งบนตักผมแทน สองแขนเล็กๆ ของเธอคล้องที่คอผมหลวมๆ สายตามองมาทางผมอย่างยั่วยวน เผยปากที่ชุ่มด้วยลิปกลอสกำลังก้มลงมาสัมผัสที่ริมฝีปากผม ผมก็เลยต้องสนองเธอซักหน่อย ผมจูบขยี้บนริมฝีปากของเธออย่างรุนแรง เร่าร้อนตามที่เธอต้องการ พร้อมแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากเพื่อจะชิมรสชาติว่าจะหวานขนาดไหน.. แต่ผมยังไม่ทันจะได้รู้รสตามที่คาดหวังก็ได้ยินเสียงโวยวายเสียงหนึ่งดังขึ้นซะก่อน!!!
 
 
 
"ปล่อยยยยย...... มรึงงงง ปล่อยกรูนะอ้ายยสาดดด....." ผมมองไปตามเสียงที่ได้ยิน
 
 
"กรูบอกหัยยย....ปล่อยกู!!!" มันพูดเสียงยานคางแทบจะไม่ไหว
 
 
ผมเห็นว่าเป็นใครเลยเดินเข้าไปหาเสียงนั้น จะไปดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น?  มันกำลังดิ้นเพื่อให้หลุดจากการจับตัวของพนักงานเสริฟของร้าน
 
 
"ไอ้ที เกิดอะไรขึ้น?"  ผมหันไปถามพนักงานคนนึง ซึ่งมันคุ้นเคยกับผมดีเพราะผมเป็นลูกค้าประจำของร้าน
 
"อ้าววว....เฮีย มาพอดีเลยช่วยผมหน่อย พี่เขาดิ้นแรงผมจับไม่ไหวครับ" มันไม่ได้ตอบผมว่าเกิดอะไรขึ้นแต่เสือกให้ผมช่วงมันจับตัวไอ้เด็กบ้าคนนี้ซะง้านนน ท่าทางมันจะเมามากจนไม่รู้เรื่องจนมองไม่เห็นว่าผมกำลังจับตัวมันอยู่ --!
 
 
"ปล่อยย....ปล่อยกูนะเว่ยยยย"
 
 
ผมทนไม่ไหวดูจากเหตุการณ์แล้วผมพอจะคาดเดาได้ว่ามันแย่งผู้หญิงกัน หึหึ "อ่อน"
 
 
ผมลากมันไปห้องพักนักดนตรีด้านหลังร้าน ผมสนิทกับเจ้าของร้านครับเขาเป็นรุ่นพี่ผมเอง ฉะนั้นผมจะสามารถเข้ามานั่งเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่มีปัญหา หรือง่ายๆ ผมใช้ห้องนี้ปลดปล่อยอยู่บ่อยๆ อารมณ์แบบย้ายสถานที่ไม่ทัน หึหึ ผมกระชากตัวมันนั่งลงกับโซฟามันพยายามจะลุกขึ้นครับ แต่มันคงเมามากเลยล้มลงไปนั่งเหมือนเดิม มันนั่งนิ่งๆ อยู่สักพักครับแล้วมันก็คอพับหลับไปง่ายๆ หึหึ "ไอ้เด็กอ่อนหัด" ผมยืนกอดอกมองมันอยู่สักพักก็ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา
 
"เฮีย..." มันวิ่งหอมแห่กเข้ามาพร้อมไอ้กันต์ ไอ้แม็ค ไอ้ปอเดินตบท้ายเข้ามา
 
 
"ขอบคุณครับเฮีย...."
 
 
"แต่ว่า...?!" ไอ้ทีมันทำหน้าคุ้นคิด
 
 
"ผมจะทำยังไงกับพี่ฟร้อนท์ดีล่ะเฮีย?! คือเพื่อนเขาหิ้วเด็กออกไปแล้วบอกฝากพี่เขาไว้ก่อนแล้วจะกลับมารับอ่ะ แต่เนี้ยะสองชั่วโมงแล้วยังไม่เห็นพวกพี่ดิวเลยอ่ะเฮียยยย....??!! ร้านก็จะปิดแล้วด้วย" มันทำหน้าตาอ้อนตีนเหมือนกำลังขอร้องให้ผมช่วย ผมหันไปมองหน้าเพื่อนๆ ผม พวกมันรักผมมากครับพร้อมใจกันส่ายหัวเพื่อเป็นคำตอบ ประมาณว่าอย่ามามองกูนะ กูไม่เกี่ยว... ผมหันไปมองหน้าไอ้ทีอีกที มันนั่งลงไปเกาะขาผมเรียบร้อยแล้วครับพร้อมกับกระพริบตาทำหน้าอ้อนตีนสุดๆ --!
 
ผมหันไปถามไอ้ที "มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมไอ้เด็กคนนี้ถึงไปมีเรื่องกับคนอื่น?"
 
"อ่อออ... อย่างนี้ครับเฮีย พี่ฟรอนท์เขาก็นั่งกินเหล้าของเขาอยู่ดีๆ ก็มีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาหาพี่เขาอ่ะ แล้วแฟนผู้หญิงคนนั้นมาเห็นเข้าก็เลยมีเรื่องอย่างที่เฮียเห็นแหละครับ"
หลังจากที่ผมมได้ฟังเรื่องราวคราวๆ จากไอ้ทีผมก็ยืนมองไอ้เด็กแสบอยู่ซักพัก แล้วก็มีเสียง เสียงนึงดังขึ้นมา
 
"มึงก็พาน้องมันไปส่งบ้านซิว่ะ น้องมันเป็นเพื่อนกับน้องรหัสมึงนิ... มึงต้องรับผิดชอบงานนี้" ไอ้ปอมันพูด
 
"ช่ายยยยยๆๆ....กรูเห็นด้วยอย่างยิ่งยวดครับพี่น้อง ถึงน้องมันจะเคยทำผิดต่อมึง... แต่มึงก็ถือว่าเป็นพี่ห่างๆ ของมันนะเว่ยยย....." เหตุผลไอ้สัดกันต์มันครับ ฟังดูน่าเชื่อถือ แต่??!!! กรูไปเป็นพี่ห่างๆ มันยังไงว่ะ?? --!
 
 
"แต่กูไม่รู้จักมัน ไม่รู้จักบ้านมัน แล้วพวกมึกคิดว่ากรูจะไปส่งมันที่บ้านถูกไหม?" ผมพูดออกไปบ้างหวังว่าเพื่อนผมจะคิดตามและเข้าใจอะไรบ้างว่า กรูไม่รู้จักบ้านมันโว้ยยยย.... อันนี้คิดในใจ
 
"มึงก็โทรไปถามไอ้ดิวน้องรหัสมึงซิว่ะ..... ไม่เห็นจะยากอะไรเล๊ยยยย..." ไอ้แม็คที่เงียบอยู่นานพูดขึ้น
 
 
"ขอบคุณครับเฮีย.... ขอบคุณเฮียมากๆ ที่ช่วยผม" --!!! ไอ้ทีที่กำลังกอดขาผมอยู่ขอบคุณผมอย่างไว
 
 
"เห้ยยๆๆๆ....ใครบอกว่ากรูจะช่วย" ผมตะโกนขึ้นทันที สายตา สายตาครับทุกคู่ ครบทั้งสี่ แปดข้างคู่จ้องมองมาทางผม เงียบครับ....งานนี้เงียบกันทั้งบาง
 
 
"เออๆๆๆ......ไอ้เหี้ย กูไปส่งมันเองก็ได้ แมร่งงงง...วันนี้เป็นวันบ้าอะไรฟร่ะ ซวยฉิบบ!!"
 
 
เสียงปรบมือชื่นชมดังสนั่น หลับจากนั้นพวกผมก็แยกย้ายกันขับรถกลับบ้านโดยรถผมพิเศษสุดได้หิ้วเด็กกลับบ้านด้วย เห้ยยย!! แต่เป็นเด็กผู้ชายนะครับ มันใช่ป่ะสาดดดดด คือกรูคั่วเด็กกูอยู่ดีๆ นมตู้มๆ เอวคอดๆ แล้วนี้คืออะไรคร๊าบบบบ.....ใครช่วยบอกผมที มันคืออารายยยยย!!!
 
 
ตู๊ดดดดดด.... หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ บราๆๆๆ
 
 
"ไอ้สัดดิววววว....."
 
 
 
ผมจอดรถข้างทางหันมามองหน้าไอ้เด็กที่นอนหลับไร้สติอยู่เบาะข้างๆ แล้วถอนหายใจออกมาอย่าเหนื่อยๆ เออ... งั้นคืนนี้กูให้มึงค้างกับกูแล้วกันไอ้เด็กแสบ ผมตัดสินใจให้มันค้างที่คอนโดผมแล้วพรุ่งนี้ตื่นค่อยจัดการมันที่ทำให้ผมต้องวุ่นวายคืนนี้.....
 
 
ผมพามันมาที่คอนโดผมขึ้นมาชั้นที่ 19 คอนโดผมอยู่กลางใจเมืองครับใกล้ห้างสรรพสินค้าชื่อดัง เดินทางสะดวกและที่สำคัญใกล้กับมหาลัยผมทำให้ผมตัดสินใจซื้อครับ ผมอุ้มไอ้เด็กแสบเข้าห้องตรงไปยังโซฟาแล้ววางมันลงทันที
 
 
"ตัวไม่หนักอย่างที่คิดแฮะ..??!!" เอิมม...... คือทำไมกรูต้องคิดอย่างนี้ว่ะ นี่กรูกำลังชมมัน? ผมสะบัดหัวเพื่อให้ความคิดหลุดออกไปแล้วเดินตรงไปที่ห้องนอนเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วกระโดดขึ้นที่นอนอย่างไว นอนพลิกไป พลิกมานึกขึ้นได้ "เอาผ้าห่มไปให้มันห่มหน่อยก็แล้วกัน...เดี๋ยวมันจะแข็งตายซะก่อน" ผมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบผ้าห่มสำรองออกมาแล้วเดินเอาไปโยนใส่ตัวมัน หึหึ อย่างน้อยมึงก็ไม่หนาวตาย ผมเดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีเหมือนได้กำลังทำความดีอันยิ่งใหญ่
 
 
แต่...??!!! ทำไมกรูต้องผิวปากอารมณ์ดีด้วยว่ะ?? ผมล้มตัวลงบนที่นอนพร้อมกับดึงผ้าขึ้นมาห่มกำลังเคลิ้มๆ จะหลับ
 
 
อืมมมมม.........
 
 
อะไรมายุกยิกอยู่บนตัวผม อืมมมมมม........
 
 
ปาก ปากเหมือนกำลังสัมผัสกับอะไรที่มันนิ่มๆ ทำให้รู้สึกดีแปลกๆ
 
 
 
อืมมมมม...........
 
 
 
"เห้ยยยยยยย!!!!!"  ผมตะโกนแล้วลุกขึ้นด้วยความตกใจสุดขีด ไอ้เด็กแสบมันปีนขึ้นมาบนตัวผมครับ เสื้อที่มันเคยใส่อยู่หายไปเหลือแต่กางเกงยีนส์ที่เป็นสมบัติที่ติดตัวมันตอนนี้
 
"หืมมม...." มันร้องขัดใจพร้อมปัดมือเหมือนหาอะไรซักอย่าง แล้วคลานขึ้นมาบนตัวผมอีกครั้ง o 0!
 
อึ้งซิครับงานนี้.....คือมึงกำลังจะทำอะไรกู กูเป็นผู้ชายเหมือนมึงนะเว่ยยยยย!!!! ผมนั่งอึ้ง นิ่ง มีแต่ความคิดที่ออกมาจากหัวเท่านั้นเพราะตอนนี้ผมได้จ้องดูการกระทำของไอ้เด็กแสบนี้อยู่ว่ามันจะทำอะไรต่อไป
 
 
ผมมองมันอยู่ครับ ปากแดงๆ คิ้วเข้มๆ ที่เรียงตัวกันสวย ตามันมีถุงใต้ตาที่ดูยังไงก็ลงตัวจะออกแนวน่ารักด้วยซ้ำ หน้าเรียวที่ได้รูป มันถือได้ว่าเป็นผู้ชายที่น่าตาดีมากคนนึง ทุกอย่างบนใบหน้าของมันเป็นอะไรที่ลงตัวมากครับ ตอนนี้ผมกำลังมองลงไปที่ตัวของมันซึ่งไร้เสื้อห่อหุ้ม มันผิวขาวครับ ขาวมาก...ขาวกว่าผม แต่ผมไม่ได้ดำนะครับแต่เป็นคนผิวขาวเหลืองซะมากกว่า หุ่นมันมีกล้ามเล็กน้อยแต่ไม่มากมีแค่พอรู้ว่าเป็นผู้ชาย มันเป็นผู้ชายที่ออกจะบอกบางครับแต่แอบมีกล้ามเล็กน้อย มีเอวนิดๆ ก็ว่าได้ หน้าท้องที่แบนเรียบของมันทำให้ผมต้องชะงักละสายตาขึ้นมามองหน้ามันอีกครั้ง คราวนี้ผมถึงขั้นต้องกลืนน้ำลายลงคอเลยครับ หน้ามันอยู่ห่างจากหน้าผมไม่ถึงคืบ จมูกมันแตะที่ปลายจมูกผมถูกขึ้นลงแบบยั่วๆ แล้วยิ้มอย่างน่ารักออกมา ผมสตั้นไปสามวิ ปากมันก็ปะทะเข้ากับปากผม ผมตอบรับจูบมันอย่างงงๆ มันพยายามจะสอดลิ้นเข้ามาในปากของผม
 
 
อืมมมมมม.........
 
 
ไอ้ตัวแสบมันทำเสียงขัดใจออกมา ทั้งที่ปากมันไม่ได้ห่างออกจากปากของผมแม้แต่น้อย จูบของมันเริ่มรุ่นแรงขึ้น ผมยอมรับครับว่าผมแอบเคลิ้มไปกับมัน จนผมเป็นฝ่ายแทรกลิ้นเข้าไปในปากมัน มันเปิดปากออกอย่างง่ายดาย หวานครับ รสหวานในโพรงปากมันทำให้ผมหยุดไม่ได้อยากที่จะลิ้มรสต่อ มันดันตัวผมให้นอนลงแล้วค่อมตัวผมไว้ ผมใช้ซอกทั้งสองข้างตั้งฉากกับที่นอนเพื่อทรงตัวรับจูบจากมัน เราผลัดกับจูบอย่างนั้นอยู่นาน จูบที่เร้าร้อน รุนแรง ผมรู้สึกเลือดในกายมันมันร้อนๆ ขึ้นมา เริ่มมีอารมณ์อยากขึ้นมาแล้วครับตอนนี้ เพราะวันนี้มันเป็นคนทำผมค้างที่ผมต้องไปห้ามมันตอนจะมีเรื่อง น้องชายผมที่เคยหลับสนิทตื่นตัวอยู่ด้านล่างภายใต้กางเกงนอน
 
 
อืมมมม......
 
 
อ๊ะะ!!!....
 
 
ผมเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วครับน้องชายผมมันคับจนปวดมากตอนนี้ ต้องการจะปลดปล่อยเต็มที ผมจึงผลักตัวไอ้เด็กแสบลงหันหัวมันไปทางปลายเตียง มันนอนยิ้มยั่วครับ แบบยั่วมากๆ ผมว่ามันคงจะเมามากจนไม่มีสตินะตอนนี้ เพราะถ้ามันมีสติดีมันคงจะหันมาถีบผมตกเตียงก็ได้ ผมก้มลงจูบมันอีกครั้ง คราวนี้มือผมทำการลูบไล้ไปทั่วร่างกายมัน ลื่นครับ ผิวมันลื่นมากแต่ก็ไม่เท่าผู้หญิง แต่ก็ไม่เหมือนผู้ชายอย่างผม ผมอธิบายไม่ถูก แต่คิดและบอกตามความรู้สึกเท่านั้นเพราะผมไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย ผมลูบและเลื่อนมือไปเรื่อยๆ จนไปจับเข้าที่น้องชายของมัน น้องชายมันตื่นตัวเรียบร้อยแล้วครับ ผมลูบผ่านกางเกงยีนส์แล้วรู้สึกขัดใจเล็กน้อยเลยจัดการถอยกางเกงมันออก มันยกสะโพกเล็กน้อยเพื่อให้ผมถอดออกได้ง่ายขึ้น ผมมองหน้ามัน ไอ้ตัวแสบมันมองกลับมาตามันเยิ้มมากครับ ผมจับไปที่น้องชายมันรูดขึ้นลงช้าๆ แล้วเปลี่ยนจังหวะเป็นเร็วขึ้น รูดขึ้นลงอยู่อย่างนั้น ผมมองหน้ามันไปพร้อมกับจัดการน้องมันไปด้วย เซ็กซี่ครับ หน้าตาตอนมันมีอารมณ์เซ็กซี่มากๆ จนผมละสายตาจากไอ้ตัวแสบไม่ได้
 
 
"อ๊ะ...อ๊ะ.........เร็วอีกๆๆ" ผมจัดให้มันตามคำขอจนมันแตกใส่มือผมเรียบร้อย มันนอนหอบหายใจแรงอยู่ใต้ร่างผม ทำตาเยิ้มมม ผมหันมันจัดการถอดกางเกงนอนตัวเองออก คือเวลาผมนอนผมชอบใส่แค่กางเกงนอนอ่ะครับ อย่างอื่นไม่ใส่ มันสบายดี หึหึ แต่ถ้ามีเพื่อนมานอนผมจะใส่นะครับกันอุจาดตานิสนึง 5555
 
ผมก้มลงไปจูบแลกลิ้นกับมันอีกครั้ง จูบไล่ไปที่ใบหูและงับเบาๆ ไล่ลงมาที่ซอกคอขาวกลิ่นตัวมันหอมครับ ปนกับกลิ่นเหล้าเล็กน้อย ผมจูบไล่ลงไปจบถึงหัวนมของมัน ผมกัดที่หัวนมของมันเบาๆ แล้วลงลิ้นวนรอบๆ ให้มันเสียวเล่น หึหึ แล้วมันก็ได้ผลจริง หน้ามันมีอารมณ์มากครับตอนนี้ เคลิ้มไปสิ่งที่ผมกำลังมอบให้มัน
 
 
"ซี๊ดดดด.........อืมมมมมม....."
 
 
ผมไล่มือลงไปที่ช่องทางรักด้านหลังของมัน ในขณะที่ปากผมยังทำหน้าที่ได้ดีเหมือนเดิม แล้วใช้น้ำที่มันทำแตกใส่มือผมนั้นแหละครับทาลงตรงช่องทางรักด้านหลังของมัน ผมลองส่งนิ้วเข้าไปก่อนหนึ่งนิ้ว มันสะดุ้งเลยครับ ทำหน้าเจ็บปวด ขยับตัวจะถอยหนี ผมจับสะโพกมันไว้ทันเพราะตอนนี้ผมไม่ไหวแล้วครับ น้องผมมันขยายจนปวดมากๆ ไอ้ผมก็พอจะเคยได้ยินไอ้ปอเล่าให้ฟังมาบ้างว่าเขาทำกันยังไง ไอ้ปอมันเป็นไบครับได้ทั้งหญิง ทั้งชาย เวลามันมีอะไรกับผู้ชายคนไหนโดนใจมัน มันชอบมาเล่าถึงบนรักของมันให้ฟังแบบเพ้อๆ นะครับ ผมเลยเอาประสบการณ์ที่เคยฟังมาลองทำวันนี้ซะเลย เพราะถ้าจะให้ผมขับรถออกไปหาเด็กในสังกัดผมตอนนี้คงจะไปไม่ทันล่ะครับ ก็ถือซะว่าผมเอาคืนมันล่ะกันโทษฐานที่ชนผมแล้วทำให้ผมหงุดหงิดทั้งวันแล้วกัน หึหึ
 
 
"อ๊ะะะ.........."
 
 
ผมเพิ่มนิ้วเป็นสองและสามตามลำดับ ต้องเบิกทางให้มันซะหน่อย รู้สึกน่าจะเป็นครั้งแรกของมันเพราะช่องทางรักมันตอดนิ้วผมถี่และแรงมากจนผมแทบจะอดทนไว้ไม่ไหว
 
 
"อืมมมมมม........." ผมครางออกมา ผมอดทนสุดๆ ครับ แต่แล้วมันก็ทำให้ความอดทนของผมหมดสิ้นลง
 
 
"กูขอเลยแล้วกันนะ.....กูไม่ไหวแล้ววว" ผมถอดนิ้วออกอย่างไว จับขามันตั้งฉากแล้วใช้เข่าผมแยกขามันออกจากกันจนกว้างพอที่จะแทรกตัวผมเข้าไปได้ ผมชักน้องชายผมอยู่สองสามทีเพื่อเตรียมพร้อม ระหว่างนั้นผมก็ก้มลงดูดนมมันแล้วเลียวนรอบๆ จนมันเกร็งตัวเด้งตัวขึ้นตามแรงกัดที่ผมกัดหัวนมมันแล้วดึงขึ้นตามปากผมขึ้นมาเล็กน้อย ผมถูน้องชายผมวนอยู่ตรงปากทางรักของมันแล้วจ่อไปทันที
 
"อ๊ะะะ......." มันร้องขึ้นแล้วทำท่าจะถอยหนีสิ่งแปลกปลอมที่กำลังจะล่วงล้ำเข้าไปในตัวมัน
 
 
ผมจับสะโพกมันไว้แล้วกดน้องชายเข้าไปอีกครั้ง
 
 
ซี๊ดดดดดด..... สัดเอ้ยยยย!! แมร่งงงงตอดกูแรงไปไหม
 
 
ผมก้มลงจูบปากกับมันอีกครั้งเพื่อระบายความเสียวที่ผมได้รับและช่วยให้มันผ่อนคลาย เพราะตอนนี้น้องชายผมเพิ่งเข้าไปแค่ส่วนหัวเท่านั้น พอไอ้ตัวแสบเริ่มผ่อนคลายผมจึงค่อยๆ กดน้องชายผมทีละนิดๆ จนสุดทาง
 
 
 
"ซี๊ดดดดด............อ่าาาาาาาาาา"
 
 
"เหี้ย!!!.........แมร่งร้อนฉิบหาย แถมตอดกูรัวอีกสัดดด" ผมสถบกับตัวเองเพราะต้องการระบายความเสียวซ่านออกมา
 
 
ผมก้มลงไปประกบจูบปากกับมันอีกครั้ง แต่ต้องละปากออกออกมาเพราะทนแทบจะไม่ไหว เสียวมากครับ ซี๊ดดปากเพราะแรงตอดโคตรถี่ของมันทำให้ผมเกือบแตก แต่ผมยังอดทนไว้ได้ ผมเริ่มขยับตัวเข้าออกช้าๆ เปลี่ยนจังหวะเป็นเร็วขึ้น จนตัวมันโยกตามแรงกระแทกที่ผมเป็นคนมอบให้
 
 
"อ๊ะะะๆๆ......อ่าา....อ๊ะะ" เสียงมันครางได้เพราะมากทำให้ผมมีอารมณ์มากกว่าเดิม ผมเร่งจังหวะเร็วขึ้นจับมันพลิกตัว หน้ามันฟุบอยู่กับที่นอน ยกสะโพกมันลอยขึ้นแล้วใส่มันแบบไม่ยั้ง มือของมันจิกที่นอนแทบจะขาด
 
 
ตั๊บๆๆๆๆ........ "อ๊ะะๆๆๆ" เสียงครางของมันร้องไปพร้อมกับเสียงเนื้อที่กระทบกันจนดังลั่นห้อง
 
 
"ซี๊ดดดดด.......อ่าาาาาาา" มึงจะตอดรัดกูไปถึงไหนว่ะ?! ผมเร่งจังหวะอย่างไม่ยั้ง คนใต้ร่างมันไปก่อนผมแล้ว ผมเร่งแล้วแตกตามมันไปติดๆ
 
 
"อ่าาาาาา.........ซี้ดดดดดดด"
 
ผมกระตุ๊กอยู่สองครั้งแล้วปล่อยน้ำเข้าไปในตัวมัน ล้มตัวลงไปทับทาบกับแผ่นหลังมันพร้อมประทับจูบที่หลังอีกที่อย่างอ่อนแรง ในขณะที่ร่ายกายเรายังเชื่อมกันอยู่นั้นมันก็ยังคงตอดรับผมอยู่เหมือนเดิมครับ เพราะผมยังไม่ทันจะได้เอาน้องชายออกและแล้วน้องชายผมก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง
 
 
"สัดดดดเอ้ยยยยย.....!!!!"
 
 
"ครั้งเดียวมึงไม่เคยพอ" ผมจึงทำการเริ่มทำกับมันอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้งจนเราสองคนสลบพร้อมกันอย่างหมดแรงตอนใกล้จะเช้า..........
 
 
 
 
***************************** TBC.
 
 
 
 
 
 
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-02-2015 08:51:03 โดย Star_ss »

ออฟไลน์ hello_lovestory

  • >>I'm C-Z@<<
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 881
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-0
ซ่าจริงๆ  :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ aelfy

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 78
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
รออยู่ รออยู่ :katai2-1:

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3532
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
ฟรอนท์หนีกลับบ้านไปแล้วพี่เท็น. :hao5:

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
สวัสดีค่ะ
วันนี้ Star พาพี่เท็นมาแนะนำให้ทุกคนรู้จักค่ะ
หนุ่มหล่อ เท่ แอบอบอุ่น จร้าา  :impress2:  :-[

อย่าลืมติดตามพี่เท็นกับน้องฟรอนท์นะค่ะ



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-02-2015 20:05:11 โดย Star_ss »

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
ตอนที่ 5 (เท็น)




อืมมมมม.......





ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้าก็พบเพียงความว่างเปล่า ไอ้เด็กแสบที่นอนอยู่ข้างกายผมเมื่อคืนไม่อยู่แล้วครับ ผมปรับสายตาเล็กน้อยแล้วหันไปมองนาฬิกาบนโต๊ะข้างเตียงเป็นเวลาเก้าโมงเช้า ผมเพิ่งนอนไปได้ไม่กี่ชั่วโมงเอง ผมขยับตัวลุกขึ้นจากเตียงแล้วหยิบกางเกงนอนที่ผมถอดทิ้งไว้เมื่อคืนเอากลับมาใส่อีกครั้งแล้วเดินออกจากห้องนอน เพื่อจะมองหาใครบางคนว่าเขายังอยู่ไหม? ผมเดินหารอบๆ ห้อง ทั้งห้องน้ำ ห้องครัวและห้องนั่งเล่น ไม่มีคนๆ นั้นอยู่ ผมจึงเดินมานั่งลงตรงโซฟาที่ห้องนั่งเล่น ภาพที่ผมมีอะไรกับมันเมื่อคืนก็ผุดขึ้นมาในความคิดผม เกิดคำถามขึ้นมากมายในหัวของผมตอนนี้ ผมเพิ่งเคยมีอะไรกับผู้ชายด้วยกันครั้งแรก แต่ทำไมผมถึงไม่รู้สึกรังเกียจ? ผมกลับชอบสัมผัสจากมันด้วยซ้ำ นี่ผมกำลังเป็นอะไร ทำไมถึงรู้สึกดีกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน? ผมสะบัดหัวตัวเองอยู่สองสามครั้งเพื่อเรียกสติตัวเองกลับมา แต่มันกลับไม่ได้ผล ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ เพราะตอนนี้ในหัวผมกำลังคิดวุ่นวายกับคำถามที่ยังไม่มีคำตอบ



ไอ้เด็กแสบมันออกไปตอนไหน?



มันกลับยังไง?



หรือมันเรียกให้ใครมารับรึป่าว?




แล้วมัน.........?!




เป็นเหมือนกับผมตอนนี้ไหม?




ผมนั่งคิดวนไป วนมาอยู่อย่างนี้ไม่รู้นานเท่าไหร่ จนได้ยินเสียงกดกริ่งจากหน้าห้องของผม ผมหันไปมองที่ประตูแล้วบ่นพึมพรำกับตัวเอง "ใครว่ะ" ผมลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูก็พบว่าเป็นไอ้กันต์ครับ เพื่อนผมนั่นเอง มันยืนยิ้มกวนตรีนอยู่หน้าห้องแล้วเดินสวนผมเข้ามาในห้องทันที ไม่ต้องถามครับว่ามาทำไม มันชอบมาสิงอยู่ห้องผมประจำครับ ไม่รู้มันติดใจอะไรนักหนา ผมเคยถามมัน มันให้คำตอบผมกลับมาแบบง่ายๆ คือมันขี้เกียจอยู่บ้าน



"มึงมาทำไมแต่เช้าเนี้ยะ" ผมยืนมองแล้วถามมัน มันหันมามองหน้าผมแล้วหันไปกดเปิดทีวี


"ทำไมต้องถามว่ะ....กูก็มาห้องมึงแบบนี้ปกติอยู่แล้ว มึงนี่ถามแปลกๆ นะ"



เออว่ะ มันมาห้องผมอย่างนี้เป็นประจำ ถ้ามันไม่ติดไปหาเด็กหรือมีธุระต้องทำอ่ะนะ ผมนั่งลงข้างมันและดูทีวีกับมันไปเงียบๆ แล้วมันก็เป็นคนทำลายความเงียบนั้น



"เออ.....เมื่อคืนมึงไปส่งน้องเขายังไงว่ะ" ผมมองหน้ามัน งงกับคำถามที่มันถามผมเล็กน้อยว่าทำไมต้องถามถึงไอ้เด็กแสบด้วย


"ก็ไม่มีอะไร ก็แค่ขัยรถไปส่งแล้วก็ขับรถกลับห้อง"



"เหรอว่ะ... แล้วมึงไปส่งน้องเขาถูกใช่ป่ะว่ะ" ผมนิ่งครับ



"เออ.....ก็ถูกดิ โทรถามไอ้ดิวเพื่อนมันไง"  --"!



"อ่อๆๆ....เออๆ กูลืมไป" ห้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ไอ้กันต์มันถามเหมือนกับสงสัยอะไรบางอย่าง ผมยังไม่พร้อมจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้เพื่อนผมฟังหรอกครับ ผมอยากหาคำตอบที่เกิดขึ้นกับผมให้ได้ก่อน เพราะถ้าพวกมันรู้เรื่องเข้าผมต้องโดนยิงคำถามรัวแน่ครับ ไม่เสี่ยงดีกว่า


"กูไปอาบน้ำก่อน" ผมบอกพร้อมกับลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องนอน ผมมองไปบนที่นอนก็พบกับสภาพที่นอนที่ผมกับไอ้ตัวแสบร่วมสร้างกันไว้เมื่อคืน หึหึ ผมจึงจัดการทำความสะอาดก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายตัวเอง แต่งตัวเสร็จก็ออกมาจากห้องนอน ผมเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่น ครบครับ มันมากันครบทุกคน ไอ้อิงค์ไอ้ปอตามมาติดๆ มันหันมายักคิ้วกวนตรีนให้ผมแล้วหันไปดูทีวีพร้อมกับกินขนมที่มันคงไปเอามาจากตู้เย็นของผม ผมเข้าไปนั่งลงข้างไอ้แม็ค พวกผมนั่งคุยกันไป ดูทีวีกันไป จนใกล้เที่ยง ไอ้แม็คก็บ่นหิว ว่าไปแล้วผมยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้านิหว่า



"เห้ยยย.....หิวไปหาอะไรกินกันดีกว่าว่ะ"



"เออ....กูก็หิวพอดีเลยว่ะ กินไรกันดีว่ะ" ไอ้ปอมันพูด



"กูว่า..ไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านข้างคอนโดไอ้เท็นดีป่ะว่ะ กรูขี้เกียจขับรถออกไปหาของกินว่ะ รถแมร่งต้องติดแน่ วันนี้วันเสาร์ จะไปห้างก็ขี้เกียจไปยืนรอคิวกินข้าวว่ะ" ไอ้กันต์มันพูด



"มึงว่าไงไอ้เท็น...แดกม่ะ ก๋วยเตี๋ยว?" พวมมันหันมองมองหน้าผมพร้อมกันทั้งสามคน



"เออ...แล้วแต่พวกมึง"



พวกผมเลยพากันเดินไปยังร้านก๋วยเตี๋ยวทันที ผมเคยมากินครับแต่นานๆ ที พวกผมเป็นคนง่ายๆ กินอะไรก็ได้ อาหารร้านข้างถนนพวกผมก็กินได้ครับ ผมว่าบางร้านอร่อยกว่าร้านในห้างดังๆ ด้วยซ้ำ พวกผมจัดการสั่งไปคนละสองชาม คุยกันไป กินกันไป ส่วนมากก็จะคุยเรื่องผู้หญิงของแต่ล่ะคนที่ควงอยู่ ณ ตอนนี้ครับ ผมก็นั่งฟังพวกมันพูดไปเรื่อยๆ จนเผลอไปคิดถึงไอ้เด็กแสบเมื่อคืน ภาพที่มันยิ้มตาเยิ้ม เสียงครางหวานๆ ของมัน รสจูบหวานๆ ของมัน ตอนนี้ทำไมถึงมีแต่เรื่องของมันอยู่ในความคิดของผม แต่ทำไมผมถึงรู้สึกดีเวลาคิดเรื่องนี้





"เห้ยยยยย....ไอ้เท็น....ไอ้เท็นนนนน"



"เออๆๆ... ทำไมต้องเรียกเสียงดังด้วยว่ะ"



"อ่าวก็พวกกูเรียกมึงตั้งนานล่ะสัดด... มึงเสือกเงียบไม่ยอมตอบ! มึงเป็นไรป่าวว่ะ?"




"ป่าว ไม่ได้เป็นไร กูปกติดีนิไม่ได้เป็นอะไร"



"ไอ้นิ....แปลกๆ นะมึง?! ถามก็ไม่ตอบ?!"



"เออๆ.... ว่าแต่พวกมึงเรียกกรูมีอะไรว่ะ?"  ว่ามา....



"ไอ้กันต์มันจะชวนพวกเราไปคลายเครียดหลังสอบเสร็จว่ะ มึงว่าไง?  จะไปไหม?"



"เออๆ.... ไปดิ ดีเหมือนกันกูอยากไปพักผ่อนพอดีเลย แล้วจะไปที่ไหนว่ะ?"



"ทะเลไหมมึง? หัวหินใกล้ๆ" ไอ้แม็คออกความเห็น ไอ้ปอพยักหน้าตอบรับ



"เออๆ ดีเหมือนกันจะได้ไม่เรื่องเยอะหาที่พักให้ยุ่งยาก เนอะไอ้เท็น..เนอะ" มันหันมาถามความคิดเห็นผม ใช่ซิ.. จะมีอะไรซะอีกนอกจากมันกะลังจะบอกว่าให้ไปพักที่โรงแรมของพ่อผม ไม่ต้องจองให้ยุ่งยาก ไม่มีค่าใช้จ่าย และที่สุดของงานนี้คือมีเหล้าให้กินฟรีแบบไม่อั้น อันนี้ผมว่าสำคัญที่สุดสำหรับพวกมันนะ!!!



"อืมมม..ตามใจพวงมึงเถอะสัดด พูดมาซะขนาดนี้แล้วนิ" ผมส่ายหัวให้กับความบ้าบอของพวกมัน อาทิตย์หน้าเป็นช่วงสอบของพวกผมครับ ฉะนั้นอาทิตย์นี้ผมต้องตั้งใจอ่านหนังสือครับเพิ่มเติมจากที่อ่านล่วงหน้ามาบ้างแล้ว หลังจากกินก๋วยเตี๋ยวกันเสร็จพวกผมก็พากันกลับมาที่ห้องของผม นั่งดูหนังกันอยู่ซักพักพวกมันก็แยกย้ายกันกลับไปอ่านหนังสือต่อ เห็นพวกผมเป็นอย่างนี้พวกผมเรียนดีกันทุกคนนะครับ หึหึ อาจจะทำตัวเมามายบ้าง ตามประสาวัยรุ่นทั่วไป แต่พวกผมมีความคิดเดียวกันคือไม่อยากทำให้ที่บ้านผิดหวัง เลยเอาเรื่องเรียนมาทดแทนเพื่อทำให้ครอบครัวภูมิใจ ที่บ้านของผมถึงไม่เคยบังคับผม ทั้งเรื่องเรียนและเรื่องอื่นๆ เขาให้ผมตัดสินใจทำสิ่งที่อยากทำได้เลย แต่ก่อนที่ผมจะทำอะไรสักอย่าง ผมก็จะปรึกษาพ่อผมเสมอครับ เพราะเรื่องบ้างเรื่องผมก็ยังต้องขอความคิดเห็นจากผู้ใหญ่อยู่ดี



ผมนั่งอ่านหนังสือได้สักพัก ก็รู้สึกเบื่อๆ เลยเปลี่ยนมาเปิดหนังดูแก้เบื่อซะหน่อย ผมจึงวางหนังสือลงแล้วเดินไปเลือกแผ่นหนังตรงตู้ข้างทีวี เสียงโทรศัทพ์ผมก็ดังขึ้น



เสียงลมคำราม ฟ้าครามพลันมืดมัว หัวใจสั่นระรัว ฉันกลัวอะไร "เออ..ว่าไง"



"เฮีย....เฮียทำไรอยู่อ่ะ?!" ไอ้ดิวครับ น้องรหัสตัวดีของผมเอง



"ทำไรมันก็เรื่องของกู...เมิงมีไรก็ว่ามาอย่าอ้อมค้อม"



"เปล่าาา....ไม่มีอะไรคร๊าบบ ใครจะกล้ามีอะไรกับเฮียล่ะคร๊าบบบ" ไอ้ดิวมันทำเสียงได้กวนตรีนผมมาก



"เอออ.....ไม่มีอะไรงั้นก็แค่นี้!"



"เห้ยยยย....เฮียยย เดี๋ยวๆๆๆ ผมก็แค่จะโทรมาขอบคุณเฮียนะคร๊าบบ ที่ช่วยเพื่อนผมเมื่อคืน ผมกับไอ้อิงค์ ไอ้ปริ้นกลับไปที่ร้านก็ไม่เจอไอ้ฟรอนท์ล่ะ ดีนะไอ้ทีมันเดินเข้ามาบอกผมว่าเฮียพามันไปส่ง แล้วยังมาช่วยตอนมันมีเรื่องที่ร้านอีก"


"เออ...ไม่เป็นไร ก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากนิ" ผมบอก



"ก็นั้นแหละเฮีย ช่วยโคตรเยอะ ถ้าเฮียไม่มาแยกนะไอ้ฟรอนท์คงจะไม่เหลือซากดีๆ กลับบ้านแน่ๆ ไอ้นี่มันยิ่งไม่ค่อยจะยอมใครง่ายๆ อยู่ด้วย" ผมนั่งฟังมันพูดนิ่งๆ



"ว่าแต่......เฮียไม่โกรธมันแล้วใช่ไหม เรื่องที่มันชนเฮียแล้วไม่ยอมขอโทษเฮียอ่ะ?!"



"เออ...กรูก็ไม่ได้โกรธอะไรมันมากซะหน่อย แค่หมันใส้ที่มันกวนตรีนกรูเฉยๆ!"



"เฮียยยย....อย่าไปถือสาหาความมันเลยนะ ถึงมันจะกวนตรีนไปนิสนึง มันก็เป็นคนดีนะเฮีย ที่สำคัญมันเป็นเพื่อนน้องรักของเฮียด้วยน่าาา.....คึคึ"



"ใครว่ะ? น้องรักกรู!" ผมแกล้งถามกวนๆ มันกลับไป



"โหหหหห.......เฮียยยยย ผมไงคร๊าบบบบ ไอ้ดิว รูปหล่อ น้องรักของเฮียไง" มันตอบผมแบบไม่อาย ตรงที่มันชมและยกหางให้ตัวเองนี้แหละครับ แต่มันก็เป็นน้องรักผมจริงๆ นะแหละ ถึงมันจะกวนตรีนไปบ้าง แต่มันก็เคารพผม ทำตามที่ผมบอก ผมสอนทุกอย่าง อย่างเชื่อฟัง เวลามันมีเรื่องอะไรก็มาปรึกษาผมตลอด เราจึงสนิทกันมาก หึหึ ผมขำให้กับความติ๊งต๋องของมัน



"เออ...เฮีย ยังไงผมก็ขอบคุณเฮียมากแล้วกันที่ช่วยเพื่อนผมแล้วพามันไปส่งบ้าน เออๆๆๆ เมื่อเช้าผมสวนกันพี่กันต์ที่หน้าหมู่บ้านนะ เห็นบอกว่าจะมาหาเฮีย แต่เขาถามผมแปลกๆ อ่ะ"



ผมนิ่งครับ กำลังคิดว่าไอ้กันต์มันถามอะไร แต่ปากผมไวกว่าความคิด "มันถามมึงว่าไง?!"



"พี่กันต์เขาก็แค่ถามว่าเพื่อนผมถึงบ้านกี่โมง เป็นไงบ้าง....กลับบ้านปลอดภัยดีไหม? คือผมยังไม่ได้โทรหามันเลยตั้งแต่เมื่อคืน"


"แล้วมึงตอบมันไปว่าไง?!"  --!!



"ผมก็ตอบไปว่า ยังไม่ได้โทรหามันเลย ไอ้ทีเด็กที่ร้านบอกเฮียเท็นไปส่ง ผมก็เลยไม่ห่วงมัน"



กำ!!!! ผมว่าไอ้กันต์มันต้องสงสัยอะไรแน่ๆ ไม่น่าล่ะเมื่อเช้ามันมองหน้าผมแปลกๆ



"เออๆๆ...มึงมีอะไรอีกไหม?" ผมถามไอ้ดิว


"ไม่มีแล้วครับเฮีย..แค่จะโทรมาขอบคุณเฮียคร๊าบบบ"



"เออๆ งั้นแค่นี้ก่อน กูมีเรื่องต้องทำ" ผมบอกมัน


"ครับๆ งั้นแค่นี้นะครับเฮีย ไว้เจอกันที่มหาลัยครับ สวัสดีครับ"


แล้วมันก็วางสายไป ผมนั่งนิ่งๆ กำลังคิดว่าระดับความสงสัยของไอ้กันต์สูงแค่ไหน?!
ไอ้เด็กแสบมันทำอะไรอยู่ตอนนี้?


"เห้ยย...แล้วทำไมกรูต้องคิดถึงมันด้วยว่ะ"


พอวันอาทิตย์ผมก็กลับบ้านไปหาพ่อผม เพราะโดนพ่อเรียกตัวไปคุยธุระบางอย่าง กลับมาคอนโดผมก็อ่านหนังสือเพราะพรุ่งนี้ผมมีสอบวันแรกครับ และที่สำคัญผมรู้สึกอยากเจอไอ้เด็กแสบ อยากรู้ว่ามันเป็นยังไงบ้าง?



"มันโอเคไหมว่ะ........??!"





****************************************** TBC.


รักน้องฟรอนท์ คิดถึงพี่เท็น อย่าลืมกดเป็ดให้กำลังใจคนเขียนด้วยนะค่ะ.  :z1:
ขอบคุณที่ติดตามงานเขียนนะค่ะ  :กอด1:

ออฟไลน์ we.jinkyu

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 120
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-1
:mew3:รอตอนต่อไปค่า เป็นกำลังใจให้น่ะค่า อยากให้เจอกันไวไว

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
ขอบคุณ คุณ we.jinkyu นะค่ะที่ติดตาม
ให้เวลาน้องฟรอนท์นิดนึงนะค่ะ รับรองไม่ทำให้ผิดหวังค่ะ

ขอบคุณคนอื่นๆ ด้วยน่ะค่ะ แค่เข้ามาอ่านก็ดีใจแล้วแต่ถ้าว่างก็แวะมาทักทายกันได้นะค่ะ  :กอด1:

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
มาอัพให้แล้วจร้าา อ่านแล้วถูกใจกด Like ให้เป็ดซักตัวน่าา จุ๊บๆ  :3123:

ตอนที่ 6 (เท็น)




วันนี้ผมตื่นเช้าครับ เพราะเริ่มสอบวันนี้เป็นวันแรกและที่สำคัญผมอยากเจอใครบางคน จากที่นอนอยู่ห้องสองวันอ่านหนังสือเตรียมสอบ ผมก็คิดแต่เรื่องไอ้เด็กแสบ มันแทรกซึมอยู่ในความคิดผมจนผมแทบอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง จนผมคิดว่าต้องเจอมันก่อนที่ผมจะรวนไปมากกว่านี้ ผมขับรถมาที่มหาลัยก่อนไปคณะผม ผมขับรถมาวนดูที่ขณะมันก่อนครับ แต่กลับไม่เจอมัน ผมจึงขับรถไปที่คณะตัวเอง พอผมสอบเสร็จช่วงเช้าผมก็ลงมานั่งที่โรงอาหารกันเพื่อนๆ ผมแล้วมองหาเผื่อไอ้เด็กนั่นจะแวะมาหาเพื่อนของมันที่นี่



"หวัดดีครับเฮีย" ไอ้ดิวมันเดินเข้ามาทักผม


"เออ" ผมตอบมันพร้อมกับมองไปข้างหลังมัน รอบๆ ตัวมัน ไม่มีเพื่อนมันคนนั้นครับ



"เฮียๆ..." ไอ้ดิวมันเรียก


"มึงจะเรียกอะไรกรูหลายรอบ กูไม่ได้หูตึงนะสัดด"



"อ่าว....ก็ผมทักเฮีย แทนที่เฮียจะสนใจผม เฮียกลับมองอะไรอยู่ก็ไม่รู้ ไม่เห็นสนใจผมเลยอ่ะ" มันทำเสียงงอนๆ แบบอ้อนตรีน



"เออๆๆ... ก็สนใจอยู่นี่ไง" สายตาผมก็ยังคงมองไปทั่วเหมือนเดิม



"สนใจมากกกก....ไอ้สัดดดด" ไอ้แม็คมันพูดขึ้น



"ไอ้ดิวมันยืนข้างหน้ามึง เสือกไม่คุยกับมัน มึงกำลังมองหาใครว่ะ?!"  ไอ้แม็คมันพูดต่อ ไอ้กันต์มองหน้าผม ไอ้ปอก็มองตามไอ้กันต์



"ป้าวววว..... กูก็มองของกูไปเรื่อยๆ ไม่มีอะไรนิ ว่าแต่มึงไอ้ดิวมีอะไรว่ะ?"




"โหหห....เฮียยยย ถามงี้ผมน้อยใจนะคร๊าบบบ จะมาทักเฮียทั้งทีต้องมีอะไรด้วยเหรอถึงจะทักได้อ่ะ"



ผมมองหน้ามันนิ่งๆ แบบที่มันกลัว สื่อไปว่าถ้ามมึงกวนตรีนกูอีกมึงจะโดนน...



"โหหห...เฮีย หน้าดุว่ะ" มันพูด




"แล้วนี่มึงมาคนเดียวเหรอว่ะไอ้ดิว เพื่อนๆ มึงล่ะไปไหนกันหมด" ไอ้แม็คครับ มึงถามได้ตรงใจกรูมากก ไอ้เพื่อนรัก ผมไม่ต้องออกแรงถามเลย



"พี่แม็คหมายถึงใครอ่ะ? เพื่อนผมตั้งเยอะ ถ้าเป็นพวกไปแดนมันขึ้นไปรอผมข้างบนแล้ว ผมแวะมาทักเฮียเท็นก่อนค่อยตามมันไป" ไอ้แดนเป็นเพื่อนในกลุ่มที่เรียนคณะเดียวกับมันครับ พวกผมก็รู้จักไอ้แดนดีเพราะมันเป็นน้องรหัสไอ้ปอ แต่ไอ้ดิว.... มึงนิบทจะโง่ก็โง่ซะ เพื่อนกรูถามถึงเพื่อนมึงคนนั้นโว๊ยยยย ผมแอบคิดในใจ



"ไม่ใช่!... ไอ้แม็คมันหมายถึงเพื่อนรักของมึงที่อยู่คนละคณะนะฟายยย" ไอ้กันต์ครับมันพูดเสร็จก็หันมาส่งสายตาให้ผม นิ่ง งานนี้ต้องนิ่งไว้ก่อน


"อ่ออออ....โถ่ ก็ไม่บอก แล้วถามถึงคนไหนอ่ะพี่ ไอ้ฟรอนท์ ไอ้อิงค์ หรือไอ้ปริ้น?" มันยังกวนตรีนอย่างต่อเนื่องครับ



"ก็ทั้งหมดแหละ..มึงนิกวนตรีนกูล่ะ" ไอ้แม็คพูด



"ครับๆๆ...ใจเย็นพี่ร่มๆ ไว้ ไอ้อิงค์สอบ ไอ้ปริ้นก็สอบ ส่วนไอ้ฟรอนท์ก็สอบครับ" ตรงคำถามมากสัดดดด ผมแอบหัวเสียนิดหน่อยพอได้ยินมันตอบแบบนี้



"ดีๆๆ...กูว่าถามมึงยังตอบอย่างนี้นะ มึงได้แดกตรีนคนแถวนี้แน่ๆ" ไอ้กันต์มันพูดแล้วหัวเราะ หึหึ



"ดีๆ..ครับ คือไอ้อิงค์สอบเสร็จก็ไปหาไอ้ปริ้นกับไอ้ฟรอนท์ที่คณะครับ นั่งดูสาวๆ เดินผ่านไปผ่านมาเล่นๆ ส่วนไอ้ฟรอนท์สอบเสร็จก็กลับบ้านครับเห็นมันบอกว่าไม่ค่อยสบาย ไม่รู้มันเป็นอะไร ทำเหมือนคนไม่มีแรงจะเดิน หน้ามันซีดๆ เหมือนคนไม่สบายหนักนะครับ"



"แล้วมันเป็นไรมากไหมว่ะ....กินยาหรือยัง?!" ลืมตัวๆ สุดๆ ทุกสายตาหันมามองที่ผม


"กรูก็แค่ถามดูเฉยๆ เพราะมันเป็นเพื่อนมึงไงไอ้ดิว" แถไปก่อนครับงานนี้ จะรอดไหมกรู



"ไม่รู้อ่ะเฮีย มันไม่ได้บอกอะไร แต่ดูมันแปลกๆ ไปนะ"



"ผมขึ้นไปหาไอ้แดนก่อนนะเฮียมันรอคุยเรื่องงานส่งอาจารย์อยู่"


ผมพยักหน้าให้มัน มันก็วิ่งไปทันที แต่ผมนิซิรู้สึกเป็นห่วงไอ้ตัวแสบครับ ว่ามันเป็นอะไรมากรึป่าว เพราะผม...เอิมมม....ก็จัดมันไปพอประมาณเหมือนกัน ครั้งแรกของมันซะด้วย จะเป็นไงบ้างนะ



"เห้ยย.....งั้นกรูกลับก่อนนะเว้ย พอดีนึกขึ้นได้ว่ามีธุระว่ะ" ผมบอกเพื่อนๆ แล้วเดินไปที่รถทันที ขับออกมาแล้วเพิ่งนึกได้ว่าจะไปหามันได้ที่ไหน บ้านมันผมก็ไม่รู้จัก เบอร์มันผมก็ไม่รู้จัก โง่จริงๆ ไอ้เท็น ผมด่าตัวเอง ผมจึงตัดสินใจกลับมานอนกระวนกระวายที่ห้อง


"มันป่วยเพราะเรื่องนั้นป่าวว่ะ"


"ทำไมมันไม่ไปหาหมอว่ะ"


"แล้วมันมีคนดูแลมันป่าวว่ะ"



ผมนั่งไว้อาลัยให้กลับตัวเองอยู่ซักพัก ก็หยิบหนังสือขึ้นมาอ่านเพราะพรุ่งนี้มีสอบครับ สอบอีกทีก็วันพฤหัสเลยครับ ผมอ่านหนังสือไปอ่านยังไงก็ไม่ค่อยเข้าหัว เพราะมัวแต่คิดเรื่องของมันอยู่ เป็นอยู่อย่างนั้นจนผมเข้านอนแหละครับ พอเช้าผมก็ขับรถไปที่มหาลัยทำเหมือนเมื่อวานครับ วนรถดูที่คณะของไอ้เด็กนั่นก่อน ไม่เจออีกแล้วครับ "มันหายไปไหนว่ะ"




วันนี้ผมสอบเสร็จแล้วครับ พวกผมมานั่งอยู่โรงอาหารที่เดิม นั่งคุยกันไปเรื่อย เรื่องไปเที่ยวทะเลบ้าง เรื่องผู้หญิงบ้างคละกันไป


"ไอ้เท็นมึงเป็นอะไรว่ะ สองวันมานี้มึงดูแปลกๆ นะ" ไอ้แม็คมันพูด



"เออ....แล้วมึงขับรถไปคณะนิเทศทำไมว่ะ?" อึ้งครับ มันเห็นผมได้ไงว่ะ



"กูก็มีธุระของกูบ้างดิ" "แล้วมึงอ่ะไปทำไมแถวนั้น?"



"อ่าววว.....กูก็ไปส่งน้องผิงของกูซิว่ะ หุหุ" มันทำเสียงกวนตรีนมากครับ ส่วนน้องผิงคนนี้มันเพิ่งคุยกับน้องเขาได้แค่สามวัน เลยต้องไปตามรับตามส่งเอาใจน้องเขาหน่อยครับ ของใหม่ก็งี้แหละ



"หวัดดีครับเฮีย...และพี่ๆ ที่รัก" เสียงนี้ไม่มีใครนอกจากไอ้ดิวครับ ผมพยักหน้ารับไหว้จากมัน



"มึงสอบเสร็จยังว่ะไอัดิว?" ไอ้แม็คถาม



"เสร็จแล้วครับพี่ ผมกะลังจะไปหาไอ้ฟรอนท์มัน มันขับรถไม่ไหวพี่ ผมจะไปส่งมันที่บ้านอ่ะ"



"อ่าว...มันไม่สบาย ยังไม่หายเหรอว่ะ" ไอ้ปอถาม



"คงงั้นแหละพี่.... ไอ้นี่มันดื้อไม่ยอมกินยา แล้วจะหายไหม ได้ข่าวแม่มันเป็นห่วงมันมาก ก็ลูกคนเล็กนิเนอะ"



"แล้วมึงไปหามันที่ไหนว่ะ?" ไอ้กันต์ถามต่อ



"โต๊ะประจำหน้าคณะมันอ่ะพี่ ผมให้มันนั่งรอที่นั้น ว่าจะไปเข้าห้องน้ำก่อนค่อยไปรับ นี่มันก็คงนั่งรอผมอยู่"



"เห้ยยย...งั้นกูกลับก่อนนะ พอดีมีธุระว่ะ" ผมลุกขึ้นบอกเพื่อนแล้วคว้ากระเป๋าตังค์กับหนังสือแล้วเดินออกไปทันที



"เห้ยยย.....ไอ้เท็นเดี๋ยวก่อนนน" เสียงไอ้แม็คมันตะโกนเรียกผมครับ แต่ผมไม่หันกลับไปแล้วเพราะกำลังมุ่งหน้าไปหาใครบางคน ผมเดินมาที่รถไขกุญแจแล้วสตาร์ทรถไปที่คณะไอ้ตัวแสบทันที มองหาโต๊ะที่หาคณะ ผมไม่รู้หรอกครับว่าโต๊ะไหน ผมกวาดสายตามองไปรอบๆ เอานะครับ เจอแล้ว ผมเจอมันแล้ว ผมจอดรถและลงจากรถทันที เดินเข้าไปหามัน แต่มันยังไม่เห็นผมครับ มันยืนมองซ้าย มองขวา หน้าซีดๆ มันคงจะปล่อยให้ตัวเองไม่สบายโดยที่ไม่กินยาอย่างที่ไอ้ดิวบอกจริงๆ



"เฮ่อ..... แสบจริงๆ เล๊ยยย ไม่สบายยังไม่ยอมกินยา"




ผมเดินเข้าไปใกล้มันเรื่อยๆ จนไปหยุดอยู่ข้างหลังมัน



"ฟรอนท์...." ผมเรียกชื่อมันไม่ดังมาก



มันหันมาทางผม ทำหน้าแบบไม่พอใจ แล้วก็......!







"เห้ยยยยยยย...........!!!"






********************************************* TBC.

ออฟไลน์ aelfy

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 78
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 :hao7: กำลังสนุกเลยรีบๆมาต่อน้า

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
มาอัพให้แล้วนะค่ะ สัญญาว่าจะมาอัพให้ทุกวัน
แต่ถ้าวันไหนไม่ว่าง จะแจ้งให้ทราบค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามผลงานค่ะ กดเป็ดให้กำลังใจเขาด้วยน้าาา  :กอด1:



ตอนที่ 7 (ฟรอนท์)




"ไป......ครับ"




ผมขึ้นรถแท็กซี่เพื่อกลับบ้าน ตอนแรกคิดจะให้พี่ฟรอสต์มารับก็คงไม่ได้ เพราะถ้าพี่ฟรอสต์เห็นสภาพของผมตอนนี้ต้องโดนถามว่าไปฟัดกับใครมาแน่ๆ ตอนนี้ผมเจ็บมากครับ ปวดแปล๊บบร้าวไปทั้งตัว เดินก็เกือบจะไม่ไหว ตอนผมเดินออกมาจากห้องนั้น ผมเซจะล้มอยู่หลายครั้งจนต้องหยุดเดินเพื่อทรงตัวไม่ให้ตัวเองล้ม เผื่อจะเดินมาโบกรถได้แทบแย่เลย




"โอ๊ยยย.....ทำไมมันเจ็บอย่างนี้ว่ะ"




"เป็นไรป่าวน้อง ไปโรงบาลไหม" พี่แท็กซี่หันมาถามผม



"ไม่เป็นไรครับพี่ ไปที่ที่ผมบอกดีกว่าครับ ผมไม่ได้เป็นอะไรมาก ขอบคุณครับ" ผมตอบ พี่แกพยักหน้ารับทราบแล้วขับรถต่อ เฮ่อๆ อย่างน้อยก็มีแท็กซี่ดีๆ อยู่บ้างล่ะหว้าา ผมคิดในใจ




ผมนั่งอยู่ซักพักรถแท็กซี่ก็มาจอดอยู่หน้าบ้านของผม ผมจ่ายเงินค่ารถแล้วลงจากรถ ยืนมองทางเข้าบ้านตัวเองแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ --"



"กรูจะรอดไหมงานนี้"



"ผมเดินมาที่ประตู ลุงยามทักทายผมเล็กน้อย ก็เดินเข้าไปในบ้านครับ เดินไปบ่นไป คือทางเดินเข้าบ้านผมค่อนข้างไกลครับ แต่ผมไม่อย่างให้แท็กซี่ขับเข้ามาเพราะกลัวแม่จะรู้ว่าผมกลับมาแล้ว ถ้าแม่ผมรู้แล้วต้องมาเห็นสภาพผมตอนนี้แม่ต้องเป็นห่วงจนร้องไห้แน่ๆ เพราะแม่ทะนุทะนอมผมมากๆ ครับ ผมเลยต้องกลับบ้านให้เงียบที่สุด ผมใช้เวลาสักพักก็เดินมาถึงตัวบ้าน เจอพี่อุ่นกำลังรถน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้านพอดี พี่อุ่นทำท่าจะถาม แต่ผมยกนิ้วชี้แนบที่ปากเป็นสัญญาณบอกว่าอย่าเสียงดัง




"จุ๊ๆๆๆ..."  พี่อุ่นพยักหน้าเข้าใจ พี่อุ่นเป็นหนึ่งในแม่บ้านของบ้านผมครับแกอยู่ตั้งแต่ผมเด็กๆ




ผมเดินขึ้นห้องตัวเองตรงไปยังห้องน้ำเพื่อจะอาบน้ำ เพราะตอนนี้ผมเหนียวตัวมากครับ ผมหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าไปห้องน้ำทันที





"เห้ยยยยย..!!??"




ผมตะโกนออกมาเสียงดังเมื่อถอดกางเกงตัวเองออกพบว่ามีน้ำไหลลงมาตามขาของผม มันคงเป็นน้ำของไอ้บ้านั่น



"แมร่งงง......เอ้ยยย!!" ผมสถบกับตัวเอง



ผมอาบน้ำแล้วพยามเอาสิ่งๆ นั้นออกจากร่ายกายด้วยความเจ็บปวด ความเจ็บวิ่งเข้าชนผมทุกครั้งที่ผมล้วงนิ้วเข้าไปเพื่อควักมันออกมาจากตัวผม



"ไอ้สัดดดด.....มึง มึงทำกรู"



ผมอาบน้ำเสร็จก็เดินมาแต่งตัวหน้าตู้เสื้อผ้าแล้วล้มตัวนอนบนที่นอนทันที ตอนนี้ผมรู้สึกมึนๆ ที่หัว เจ็บคอ ปวดร้าวไปทั้งตัวยังไม่หายโดยเฉพาะช่องทางด้านหลังของผม ตัวผมก็รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ แต่ตอนนี้ผมไม่มีแรงจะทำอะไรอีกแล้วครับ ขอนอนพักผ่อนก่อนแล้วกัน




"อืมมมมม....."




ผมรู้สึกตัวเมื่อมีสัมผัสๆ นึงที่ลูบไล้บนใบหน้าและหัวของผม ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ กระพริบตาสองสามครั้งเพื่อปรับสายตา



"แม่ครับ...."



ผมมองไปก็พบกับผู้หญิงที่ผมรักที่สุดในโลก แม่ของผมเอง แม่ยิ้มมาให้ผมอย่างอ่อนโยน หางตาของแม่มีน้ำตาปริ่มเล็กน้อย แม่ลูบที่แก้มผมด้วยมือนุ่มๆ ของแม่ สัมผัสที่แม่ให้มันอบอุ่นเสมอ ผมฉีกยิ้มกว้างส่งไปให้กับแม่



"เป็นไงบ้างครับ.....หนูไม่สบายใช่ไหม? ตัวร้อนเชียว!"



"ฟรอนท์ไม่เป็นไรครับแม่....เดี๋ยวก็หายครับ" ผมบอกกับแม่ผม



"เดี๋ยวแม่ให้พี่อุ่นยกข้าวต้มกับยาขึ้นมาให้นะครับ...แล้วหนูต้องทานข้าวทานยานะครับ"



"ครับแม่...."



แม่ยิ้มแบบอบอุ่นให้ผม ก้มลงประทับจูบที่หน้าผากของผม ผมเอื้อมมือไปจับที่หน้าของแม่แล้วยิ้มให้เพื่อสื่อให้แม่รู้ว่าผมไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง"



"ฟรอนท์รักแม่นะครับ"



"ครับ....แม่รู้แล้วครับ พักผ่อนเยอะๆ นะครับเดี๋ยวแม่จะเดินมาดูหนูเรื่อยๆ"



"ขอบคุณครับแม่"



แม่ผมลุกขึ้นยืนและยิ้มให้ผมแล้วเดินออกไปจากห้อง เพื่อให้ผมได้พักผ่อน ไม่นานพี่อุ่นก็เอาข้าวต้มกับยาขึ้นมาให้ผม ผมกินข้าวต้มไปได้สองคำก็เลิกกินเพราะกลืนแทบจะไม่ลง ส่วนยาผมเอาทิ้งถังขยะครับ ผมเกลียดการกินยาที่สุด มันขม ผมไม่ชอบ หลังจากนั้นผมก็นอนหลับไป ตื่นมาอีกทีก็บ่ายแล้วครับ อาการผมยังไม่ดีขึ้นผมรู้สึกปวดหัวหนักกว่าเดิม ปวดตัวจนน้ำตาไหล



แกร็ก...เสียงลูกบิดประตูดังขึ้น เป็นแม่ผมเองครับ



"เป็นไงบ้างครับ.....ดีขึ้นไหม?" แม่ผมเดินเข้ามาพร้อมกับถามถึงอาการของผม



"แม่ครับ.......ฟรอนท์ปวดหัวครับแม่..." อ้อนครับเวลาผมไม่สบายผมจะขี้อ้อมมากกกกก



"ปวดมากไหมครับ...หนูจะไปหาหมอไหมเดี๋ยวแม่ให้คนขับรถเอารถออก"



"ไม่เอาาา.....ฟรอนท์ไม่อยากไปโรงบาลลล"



"ครับๆๆ..แม่รู้ครับ งั้นหนูต้องกินข้าวเยอะๆ แล้วทานยานะลูก จะได้หายนะครับ"



"ครับแม่" แม่ป้อนข้าวต้มให้ผมแต่ผมก็กินได้ไม่เยอะครับ สายตาของแม่ดูเป็นห่วงผมมากๆ แม่ป้อนยาให้ผม ผมต้องแกล้งกินก่อนครับเดี๋ยวแม่ไม่สบายใจ



"ทานยาแล้วนอนนะครับ....พักผ่อนให้เยอะๆ หนูจะได้หายไวๆ" แม่ผมพูดพร้อมกับลูบหัวผมไปด้วย



"ครับแม่..."



หลังจากแม่เดินออกไปจากห้องผมก็ลุกไปคายยาทิ้งที่ชักโครกในห้องน้ำ "แหวะ....ขม" ผมบ้วนปากเล็กน้อยเพื่อให้ความขมของยาจางลงแล้วเดินกลับมานอนที่เตียงเหมือนเดิน ผมหลับไปตื่นมาอีกทีตอนเย็นครับ ตัวผมร้อนมาก ปวดหัวไม่หาย เจ็บคอไปหมด



"ไง....เด็กขี้แย" เสียงพี่ชายคนโตผมเองครับพี่ฟรานซ์ ตามมาด้วยพี่ฟรอสต์



"ใครขี้แย....ไม่มีซะหน่อย" ผมทำหน้าบู้ใส่พี่ชายของผม



"หึหึ....แล้วใครที่ไม่สบายแล้วอ้อนแม่ล่ะ?" พี่ฟรอสต์พูดขึ้น



พี่ชายทั้งสองคนก็หวงผมมากไม่แพ้แม่เลยครับ เราสนิทกันมาก อายุเราห่างกันคนล่ะสองปีครับ พี่ฟรานซ์เรียนจบก็มารับตำแหน่งเป็นรองประธานบริษัทของคุณพ่อ สาวๆ ในออฟฟิตกรี๊ดกร๊าดกันมากครับ พี่ผมทั้งหล่อ ทั้งเก่ง ฉลาด มาร์ดครึม ครบสูตผู้ชายที่น่าครอบครองของผู้หญิงหลายๆ คน ส่วนพี่ฟรอสต์อยู่ปี 4 ครับ เรียนคนละมหาลัยกับผม นี่ก็นายแบบดีๆ นี่เอง หล่อ เท่ เนี๊ยบ มีนิตยาสารหลายเล่มมาติดต่ออยากได้พี่ฟรอสต์ไปเป็นนายแบบ แต่พี่ผมไม่ชอบบอกว่ารำคาณคนมาตามกรี๊ดใส่ ฮ่าๆๆๆ



"เป็นไงเรา....ดีขึ้นไหม?"  พี่ฟรานซ์ถาม



"ไม่...ผมปวดหัวอ่ะพี่ฟรานซ์"



"ไอ้เด็กขี้อ้อนเอ้ยยยย" พี่ฟรอสต์พูด



"เปล่าซะหน่อย....ฟรอนท์แค่บอกเฉยๆ"



"ไปหาหมอไหม? เดี๋ยวพี่พาไป หรือจะให้หมอมาที่นี่ดี?"



"ไม่เอาาา...เดี๋ยวฟรอนท์ก็หายย ไม่ต้องหาหมอ"



"โอเครๆๆ.....งั้นเราก็พักผ่อนเยอะๆ แล้วกันมีอะไรก็เรียกพี่กับพี่ฟรอสต์นะ เข้าใจไหม?"



"คร๊าบบบ....ทราบแล้วคร๊าบบบบ"


"อืมใช่.....รถของเรานะอิงค์ขับมาให้เมื่อเช้าแล้วนะ ทำตัวเป็นภาระเพื่อนนะเรา มันน่าจริงๆ" พี่ผมดุผมแบบไม่จริงจังนัก


หลังจากพี่ชายผมออกไปจากห้องผมก็ลุกขึ้นอาบน้ำครับ ขี้เกียจเช็ดตัว แล้วก็มานอนต่อ ไข้น่าจะขึ้นครับ ปวดหัวหนักกว่าเดิม ตัวที่ปวดอยู่แล้วก็ปวดเมื่อยเข้าไปอีก



"มึง....มึงทำให้กูต้องไม่สบาย" ผมบ่นว่าไอ้เลวคนนั้น แล้วก็พร้อยหลับไป



วันอาทิตย์แม่ผมโทรเรียกหมอประจำบ้านผมมาดูอาการผมครับ เพราะผมไม่รู้สึกตัว มารู้สึกตัวอีกทีก็มีสายน้ำเกลืออยู่ที่แขนด้านซ้ายของผมเรียบร้อย ตื่นขึ้นมาก็เจอแม่นั่งมองผมอยู่ ผมรู้สึกตัวแม่ผมก็ยิ้มออกมา พี่ฟรานซ์ พี่ฟรอสต์และพ่อผมยืนอยู่กันครบครับ


"เป็นไงเรา....ดื้อดีนัก ไม่ยอมไปหาหมอ ดื้อไม่ออกเลยล่ะซิตอนนี้" พ่อผมพูดครับ



"เอ๊ะคุณค่ะ....อย่าว่าลูกซิค่ะ ลูกไม่สบายอยู่นะ" แม่ผมเอ็ดพ่อผมเบาๆ หึหึ



"แม่ครับ.....ฟรอนท์ หนาวด้วย ปวดหัวด้วยย"



"ครับๆๆ...งั้นหนูลุกขึ้นมากินข้าวแล้วกินยานะคนเก่ง" แม่พยุงตัวผมขึ้นแล้วป้อนข้าว ป้อนยาให้ผม พ่อและพี่ชายผมยืนส่ายหัวยิ้มๆ ให้กับโรคขี้อ้อนของผม ผมเลยบู้ปากใส่พ่อและพี่ชายทั้งสอง



"หึหึ....เด็กแสบ" พ่อผมพูด



หลังจากนั้นทุกคนก็ออกไปจากห้องผม ให้ผมได้พักผ่อน



ไอ้...ไอ้....ไอ้บ้า มึงทำให้กูต้องกินยาขมๆ นอนซมอยู่บ้าน ไม่ได้เที่ยว ไม่ได้ออกไปเจอเพื่อน!"






"ฝากไว้ก่อนเถอะ....งานนี้ต้องเอาคืนอย่างสาสม!!!"





************************************** TBC.

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ fon270640

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 160
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0

ออฟไลน์ benzdekba

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 504
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-2

ออฟไลน์ Melonlove

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-1
เอาละสิพี่เท็นทำฟรอนโกรธ สะแล้ว
ตีไข่แตกกับ+เป็ด เป็นกะลังใจให้คนแต่งจร้า :mew3: :mew3:

ออฟไลน์ aelfy

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 78
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
ฟรอนนี่เด็กจริงๆ แกจะเอาอะไรไปสู้กะพี่เค้าฮ้าาาาาาาาาาาา

 :mew5:

ออฟไลน์ ben

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 501
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +49/-3
เอ่อ คนเขียนคะ ลงมาก็หลายตอนแล้วแต่ทำไม ชื่อที่หัวข้อยังเขียนตอนที่1ล่ะ ?
ส่วนพี่เท็นพอได้ฟรอนท์นี่แบบเฮียแกหลงเลยอะ 5555

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ มีกำลังใจขึ้นเยอะเลย  :กอด1:
ติดตามต่อน้าา. อย่าหายหน้าไปจากคนเขียนน้าา อยู่เป็นกำลังใจให้กันก่อนนะค่ะ

ถึงคุณ ben สารภาพค่ะ คือแก้ไม่เป็น หาทางอยู่ค่ะ แก้ยังไงอ่าา
ถ้ารู้แนะนำหน่อยนะค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ

ออฟไลน์ bankksd

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 5
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ชอบครับ น่ารักดี

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
อ่านให้สนุกนะค่ะ ตั้งใจเขียนมากๆ เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน้าา  :L2:

**************************** ^_^ ***************

ตอนที่ 8 (ฟรอนท์)




วันนี้ผมตื่นมาแต่เช้าเพราะเป็นวันสอบวันแรก ผมมีสอบตอนช่วงเช้าครับ ส่วนอาการผมตอนนี้ก็ยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่ อาจจะเป็นเพราะผมไม่ค่อยได้ทานยาก็ได้ จะให้ทำไงได้ล่ะครับ ก็ยามันขมอ่ะ ผมขับรถไปยังมหาลัยเพื่อไปสอบ พอถึงมหาลัยผมก็นั่งอ่านหนังสืออยู่ในรถรอเวลา ยังไม่อยากออกไปตอนนี้ครับ ถ้าผมลงจากรถก็ต้องไปนั่งที่โต๊ะหน้าคณะเพื่อรอไอ้ปริ้นคนเดียว ถ้าผมไปนั่งตากลมอีกผมอาจจะเป็นหนักกว่าเดิมก็ได้ เห็นอย่างนี้ผมร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เด็กแล้วครับ ผมไม่สบายบ่อยตอนเด็กๆ เลยทำให้ผมเกลียดการกินยา ถ้าผมไม่สบายก็เลยจะทำให้หายยากกว่าปกติ เพราะผมดื้อด้วยมั้ง คึคึ


ครืดดด.......ครืดดดดด เสียงโทรศัพท์ผมสั่น



"เออ....อยู่ไหนแล้วว่ะ?" ไอ้ปริ้นโทรมาครับ มันบอกว่ามันถึงแล้วนั่งรออยู่ที่โต๊ะ



"เออๆๆ....เดี๋ยวกรูเดินไป รอแป๊ปป"



ผมเดินไปหาไอ้ปริ้นที่โต๊ะ มันกำลังนั่งเล่น line คุยกับเด็กมันแน่ๆ



"ป่ะ....ขึ้นข้างบนเถอะ" ผมบอกไอ้ปริ้น มันเงยหน้าขึ้นมามองผม



"มึงเป็นอะไรว่ะไอ้ฟรอนท์...หน้าตาดูเหมือนคนไม่สบายเลยว่ะ?!"



"เออออ.....กรูไม่สบายนิดหน่อย ป่ะลุกเถอะ กรูไม่อยากโดนลมนานๆ ว่ะ!"



"เออๆๆ...ป่ะ ไปกัน"



พวกผมขึ้นไปสอบ สอบเสร็จก็ลงมาข้างล่างครับนั่งกันอยู่ที่โต๊ะหน้าคณะได้แป๊ปนึง ไอ้อิงค์กับไอ้ดิวก็เดินมาสมทบ



"เห้ยยย!!...ไอ้ฟรอนท์ มึงไม่สบายเหรอว่ะหน้าตาดูไม่ได้เลย" ไอ้ดิวพูดขึ้น



"เออ...นิดหน่อยว่ะ พอไหว" ผมบอก



"แล้วเรื่องเฮียเท็นไปส่งมึงที่บ้าน....โอเครป่ะว่ะ ขอบคุณเฮียเขารึป่าวว"



ผมจิกตามองหน้าไอ้ดิว แล้วพูดออกไปว่า "เออ.....ขอบคุณแล้วสัดดดด" อยากขอบคุณมันมากก ที่ทำให้ผมตกอยู่สภาพแบบนี้ ผมคิดในใจ



"เออๆๆ....ก็ดีแล้วรู้จักขอบคุณบ้าง...อะไรบ้าง" ผมกัดฟันข่มอารมณ์สุดๆ




"แล้วมึงกินยาป่าวว่ะ?" ไอ้อิงค์มันถามบ้าง



ผมนิ่งครับงานนี้ พวกมันรู้ว่าผมไม่ชอบกินยาเป็นชีวิตจิตใจ พวกมันรู้ดีว่าที่ผมไม่สบายแล้วหายยากเพราะเรื่องนี้และความดื้อรั้นของตัวผมเองล้วนๆ



"กรูว่านะ.....มันแอบเอายาไปทิ้งชัวร์ ฮ่าๆๆๆ" ไอ้ดิวมันพูดแล้วหัวเราะ



"หัวเราะต่อไปสัดดด....ดิว มึงกรูกลับบ้านก่อนนะ"



พวกมันพยักหน้าพร้อมกัน "ขับรถกลับดีๆ นะมึง" ไอ้อิงค์มันพูด



"ช่ายยยย....ขับรถดีๆ นะน้องฟรอนท์" ไอ้ปริ้นมันกวนตรีนผมครับ ไอ้เพื่อนปัญญาอ่อนเอ้ยยย



"อืมๆๆ.... ไปล่ะพรุ่งนี้เจอกันว่ะ" ผมพูดบอกเพื่อนๆ ก่อนเดินไปยังรถที่จอดอยู่



ผมขับรถออกมาจากมหาลัยมุ่งตรงไปยังบ้านของผม ไม่มีแรงครับรู้สึกไข้ผมจะคัมแบล็คครับงานนี้ เพราะมันคนเดียวเลย ไอ้บ้านั่น... มันทำให้ผมตกอยู่สภาพนี้ อนาถใจกับตัวเองจริงๆ ที่ต้องมาเสียท่าให้ผู้ชายด้วยกัน แถมเป็นผู้ชายที่ทำให้น้องฟางนอกใจผมอีก เดินชนผมแล้วไม่ขอโทษด้วย แถมมันยัง....มันยังงง ทำแบบนั้นกับผม ผมบ่นโกรธมันตลอดทางกลับบ้าน ทั้งที่มันไม่รู้เล้ยยยย ว่าทำให้ผมโกรธมากแค่ไหน ผมจอดรถไว้ที่โรงจอดรถแล้วเดินเข้าไปหาแม่ในห้องครัว



"หวัดดีครับแม่.." ผมกอดแม่จากด้านหลังแล้วหอมเข้าที่แก้มซ้ายของแม่



"จ๊ะ...กลับมาแล้วเหรอ เป็นไงทำข้อสอบได้ไหมลูก"



"ระดับฟรอนท์แล้วครับแม่....สบายมากครับผม คึคึ"



"จ้าา....พ่อลูกชายคนเก่งของแม่ แต่เอ๊ะทำไมตัวหนูถึงร้อนอีกแล้วล่ะ กินยาตรงเวลาไหมครับ"



"เอิมมม...กินแล้วววว ฟรอนท์กินแล้วครับ งั้นฟรอนท์ขึ้นไปอาบน้ำพักผ่อนก่อนนะครับแม่ เจอกันตอนอาหารเย็นนะครับ จุ๊บ" ผมพูดแล้วจุ๊บแก้มของแม่ก่อนจะวิ่งขึ้นไปบนห้อง



"ฟรอนท์....อย่าวิ่งซิครับ เดี๋ยวลื่นล้มนะลูก" แม่ผมพูด



"คร๊าบบบ.....แม่" ผมตอบแล้ววิ่งเข้าห้องทันที



ผมเข้าห้องน้ำ อาบน้ำแต่งตัว แล้วมานั่งอ่านหนังสือสำหรับสอบพรุ่งนี้ แต่อ่านไปซักพักก็รู้สึกไม่ไหวครับ ปวดหัว ง่วงนอน เลยขึ้นไปนอนพักบนเตียงแล้วหลับไปในที่สุด ตื่นขึ้นมาอีกทีก็เวลาอาหารเย็นพอดี ผมลุกขึ้นเดินไปล้างหน้าในห้องน้ำแล้วลงไปข้างล่าง เดินไปยังห้องนั่งเล่นเพื่อรอทานข้าวเย็นครับ ถ้าผมอยู่บ้านเราจะรอทานข้าวพร้อมกัน เพื่อที่จะพูดคุยแลกเปลี่ยนสิ่งที่พบเจอมาในแต่ล่ะวัน บนโต๊ะอาหารมีทั้งเสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะ ครอบครัวผมน่ารักมากครับ อบอุ่นอย่างนี้เสมอมันทำให้ผมไม่รู้สึกขาดอะไรเลยในชีวิตของผมเพราะครอบครัวผมได้เติมเต็มความรักให้กันเสมอ



"ไงแสบ....หายยังอ่ะเรา?" พ่อผมถามถึงอาการผม



"ก็ดีครับพ่อ....แต่ยังปวดหัว ยังมึนๆ อยู่ครับ"



"เป็นลูกชายทำไมถึงอ่อนแอนักนะเรา.....พ่อว่าน่าจะเป็นลูกสาวซะมากกว่ามั้งพ่อว่า" หึหึ



"พ่ออ้าาาา.....ฟรอนท์เป็นผู้ชายนะครับ ผู้ชายแท้ๆ 100% ครับพ่ออ่ะ" ผมพูดเสียงเง้างอนเล็กน้อย



"ฮ่าๆๆๆ....พี่ก็นึกว่าพี่มีน้องสาวซะอีก เนอะฟรอสต์เนอะ" พี่ฟรานซ์หันหน้าไปถามพี่ฟรอสต์แล้วมองมาที่ผม พี่ฟรอสต์พยักหน้าเห็นด้วยอีกคน



"แม่คร๊าบบบบ..... พ่อ พี่ฟรานซ์ พี่ฟรอสต์ แกล้งฟรอนท์อ่ะครับแม่"


"โอ๋ๆๆๆ....ถึงหนูจะเป็นยังไงแม่ก็รักฟรอนท์เสมอจ้าา" แม่ผมพูดครับ เหมือนจะเข้าข้างผมนะแต่ฟังแล้วก็แปลกๆ ครับ



ทุกคนในบ้านหัวเราะในความงอแงของผม ผมทำหน้าบู้ใส่พี่ๆ และพ่อ เราทานกันพร้อมเสียงหัวเราะ ผมเห็นก็มีความสุขครับ ผมรักทุกคนมากจนคิดว่าถ้าผมขาดใครซักคนไปผมจะอยู่ได้ยังไง หลังจากเราทานข้าวกันเสร็จก็พากันย้ายไปนั่งดูหนังที่ห้องนั่งเล่น พ่อโอบไหล่แม่เล็กน้อย แม่ซบหน้าลงที่ไหล่ของพ่อแล้วดูหนังไปเรื่อยๆ พี่ฟรานซ์กับพี่ฟรอสต์นั่งโซฟาตรงข้างกันหัวเราะหนังที่กำลังดูกันอยู่ ส่วนผมนะเหรอครับก็นั่งหนุนตักแม่อยู่โดยมือของแม่ก็ทำหน้าที่ลูบหัวผมอย่างเอ็นดู ผมไม่ค่อยอ้อนเลยใช่ไหมครับ คึคึ



"แม่ครับ....ฟรอนท์ขึ้นไปนอนก่อนนะครับ รู้สึงไม่ค่อยสบายตัวนะครับ" ผมลุกขึ้นจากตักแม่แล้วพูดบอกแม่



"ทานยาก่อนครับ....ค่อยขึ้นไปพักผ่อน" แม่หยิบยาก่อนนอนให้ผมทาน ผมอดทนกลืนลงไปครับ กลัวแม่จะเสียใจ ตั้งแต่ผมป่วย ผมกินยาไปไม่กี่เม็ดครับ แค่ยาที่แม่ป้อนกับมือเท่านั้น บางครั้งก็อมไว้ก่อนแล้วค่อยไปคายทิ้ง ก็อย่างที่บอกผมเกลียดยาคร๊าบบบ



"ขอบคุณครับแม่...ผมหอมแก้มแม่เบาๆ"



"เห้ยยยย!!!.... พอแล้วๆ หอมมากเดี๋ยวแก้มเมียฉันช้ำหมด" พ่อผมพูดขึ้น



เพี๊ยะ!



"คุณนิพูดอะไรก็ไม่รู้" แม่ตีลงที่อกพ่อไม่แรงมากแก้เขิล พี่ๆ และผมพากันขำที่พ่อโดนแม่ดุ น่ารักดีครับ



ถ้าผมมีคนรักซักคน ผมอยากมีคนที่อบอุ่นเหมือนแม่ผม คนที่รักผมมากเหมือนพ่อของผม และคนที่ดูแลผมเสมอเหมือนพี่ชายของผม "จะมีไหมน้าาา?"



ผมขึ้นห้องมาแล้วล้มตัวลงนอนทันที



เช้า.....วันนี้ผมตื่นมาอาการก็ไม่เห็นจะดีขึ้น ปวดหัวไม่หาย เจ็บคอหนักกว่าเดิม ร้อนๆ หนาวๆ ยังไงพิกล ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินไปเคาะห้องพี่ฟรานซ์



ก๊อกๆๆๆ พี่ฟรานซ์. .. พี่ฟรานซ์



"ว่าไงเรา...เคาะซะประตูห้องพี่จะพังล่ะ"



"พี่ฟรานซ์แวะไปส่งฟรอนท์หน่อยซิ ฟรอนท์ขับรถไม่ไหวอ่ะ แต่ฟรอนท์มีสอบหยุดไม่ได้"



"งั้นลงไปรอพี่ข้างล่างแป๊ป.. พี่แต่งตัวใกล้จะเสร็จแล้ว" พี่ฟรานซ์บอก



"ฮะ...งั้นฟรอนท์ลงไปรอข้างล่างนะ"



ผมรออยู่ได้สักพักพี่ฟรานซ์ก็เดินหล่อลงมาเลยครับ ผมหยิบแซนวิสที่แม่เตรียมไว้ให้ไปกินในรถพร้อมนมคนละกล่อง พี่ฟรานซ์ขับรถมาจอดหน้าคณะผม ผมขอบคุณและหอมแก้มพี่ฟรานซ์ก่อนจะลงจากรถ บ้านผมก็ทำแบบนี้ประจำครับเป็นการแสดงออกถึงความรัก แต่ส่วนมากจะเป็นผมที่ทำซะมากกว่าโดยเฉพาะแม่กับพี่ฟรานซ์ คึคึ ส่วนพี่ฟรอสต์กับพ่อจะนานๆ ทีครับ สองคนนี้ชอบเขิลแล้วผมกับพี่ฟรอสต์ห่างกันแค่สองปีเลยไม่ค่อยได้อ้อนซะเท่าไหร่ กับพี่ฟรานซ์จะบ่อยกว่าครับ



"ตอนเย็นให้พี่มารับไหม เลิกกี่โมง?"



"ไม่ดีกว่าฮะ เดี๋ยวให้ไอ้ดิวขับรถไปส่งที่บ้าน พี่ฟรานซ์ทำงานเถอะฮะ" ผมบอก พี่ฟรานซ์ยื่นหน้ามาหอมผมกลับแล้วก็ขับรถออกไป ผมเดินขึ้นไปรอไอ้ปริ้นข้างบนครับวันนี้แดดแรงเป็นพิเศษผมเลยไม่อยากนั่งข้างล่าง



หลังจากที่ผมสอบเสร็จไอ้ปริ้นก็ขอกลับก่อนเพราะมีธุระกับที่บ้านโดยมีไอ้อิงค์ขับรถไปส่ง ผมก็ต้องโทรหาไอ้ดิวครับแต่ตอนเช้าบอกมันไปแล้วว่าจะให้มันไปส่ง เมื่อเช้ามันแวะมาหาผมก่อนเข้าสอบเพราะรู้ว่าผมยังไม่หายดีเลยแวะมาดูผม



"โหลล...ไอ้ดิว มึงสอบเสร็จยังว่ะ? มารับกูด้วยกรูสอบเสร็จแล้ว"


มันตอบตงลงกับผม แต่มันขอแวะเข้าห้องน้ำก่อนเดี๋ยวจะมารับให้ผมยืนรอมันที่หน้าคณะ ผมเดินลงมาหันซ้าย หันขวามองหาไอ้ดิวว่ามาถึงรึยัง แดดเที่ยงนี่แรงมากครับ ผมรู้สึกมึนๆ หัวขึ้นมา ตาลายๆ มองไม่ค่อยจะชัด ผมมองหาไอ้ดิวซ้ายขวาก็ไม่เจอ จู่ๆ ก็ได้ยินเหมือนมีคนเรียกชื่อผม กำลังจะหันหลังไปเพื่อมองว่าใครเรียกชื่อผม ผมก็ต้องพบกับคนๆ นึงเข้า



มึงงง....ผมคิดในใจไม่ทันที่ผมจะเอ่ยปากด่ามัน




ผมก็...............!







เห้ยยยยยยยย...........!!!!




ผมได้ยินเสียงนั้นเป็นเสียงสุดท้าย...แล้วทุกอย่างก็มืดดับลง






*************************************** TBC.

ออฟไลน์ fon270640

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 160
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
อ้าวว. เป็นลมซะงั้นนน

ออฟไลน์ Melonlove

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-1
เจอหน้าพี่เท็นถึงกับสลบเลยหราฟรอนท์ :laugh:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด