บทที่ 23 มาแล้วครับ ต่อจากตอนที่แล้ว บิ๊กพาแทนไปค้างที่บ้าน แล้วเกือบโดนเพื่อนๆ บิ๊ก จับได้ว่าแฟนบิ๊กไม่ใช่ผู้หญิงแล้ว และเป็นช่วงใกล้คริสต์มาส แทนชวนไบรท์ไปถ่ายรูปต้นคริสต์มาสกัน โดยมีบิ๊กเป็นคนถ่ายให้ บรรยากาศมาคุเล็กๆ เลยเกิดขึ้น
จะเป็นอย่างไร มาชมกันต่อครับผม^^
*********
Chapter 23 ผมอยากขับรถทุกวัน ไม่ว่าจะน้องถ่าน หรือน้องแพนด้า เพราะคนที่ซ้อนท้ายผม กับนั่งข้างๆ ผมตอนนี้ คือคนที่ผมตามหามาแทบทั้งชีวิต ไม่เวอร์ไปหรอกครับ สามวันที่เราเป็นแฟนกัน ผมลืมความทุกข์ทั้งหมดที่ผมเคยผ่านมา ไม่ว่าจะเรื่องพ่อผม เรื่องผู้หญิงเลวๆ หลายคนที่เคยทำกับผมไว้ ผมอบอุ่นและปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก เวลาที่แทนอยู่ข้างๆ ผมตอนนี้
แทนมองกระจกดูวิววัดพระแก้วในเวลาค่ำคืนแบบนี้ ก่อนจะวนรอบสนามหลวง กระทรวงกลาโหม และผ่านมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ น้องแพนด้าวิ่งเอื่อยๆ เรื่อยๆ ให้คนนั่งข้างๆ ได้ชมความงามของกรุงเทพฯ มุมที่ไม่ใช่ตึกสูงในยามค่ำคืน เช่นนี้
“นี่ครับ” ผมซื้อไอติมยักษ์คู่มา แล้วหักอย่างแม่นยำ จนแบ่งอีกแท่งให้แทนได้ ตอนนี้ผมจอดรถอยู่ตรง 7-11 ใกล้วงเวียนใหญ่ เราสองคนยืนพิงท้ายน้องแพนด้า มองดูวงเวียนใหญ่ตรงหน้า ผมนึกไรออกละ
“แทน มองกล้องนะ” ผมใช้กล้องหลังเล็งมุมที่ชัวร์สุด แล้วถ่ายรูปเซลฟี่ของเราสองคน ขณะดูดไอติมได้พอดี โดยที่เราทั้งคู่หัวพิงกัน ภาพออกมาสัดส่วนพอดีเป๊ะ
“เราดำจังอะ” ก็แทนผิวเข้มอยู่แล้วนี่ เดี๋ยวเราแต่งรูปให้เองนะ
“แต่งความสว่างให้นิดนึง จริงๆ ไม่ต้องแต่งหรอก แฟนเราน่ารักอยู่แล้ว” แทนดูดไอติมต่อไม่มองหน้าผมซะงั้น
“แทน...เรายังไม่เคยมีรูปคู่กันเลย รูปนี้เป็นรูปแรกของเราสองคนนะ แล้วหลังจากนี้ จะมีบ่อยๆ ด้วย” ผมอยากอัปรูปลง Instagram เลยนะ ถ้าไม่ติดว่ายังไม่เปิดตัวอย่างเป็นทางการ เพราะปกติ ใน IG ผม มีแต่รูปผมกำลังต่อยกระสอบ ซ้อมกระบอง น้องถ่าน น้องแพนด้า สาวๆ ที่ผมควงในเวลานั้น ส่วนรูปนี้ ผมส่งรูปให้แทนผ่าน AirDrop เรียบร้อย
“เราเคยคิดนะ ถ้าเรามีแฟน เราอยากทำโน่น นี่ นั้น แต่พอถึงเวลาจริงๆ เราลืมหมดเลยว่าจะทำอะไร” ผมกัดไอติมจนเกือบหมดละ
“ไม่ต้องทำอะไรหรอกบิ๊ก การมีบิ๊กอยู่ด้วย สำหรับเรา มันพิเศษทุกวันแล้วแหละ” ผมเอียงตัวจนไหล่ชิดกับแทนแล้ว
ผมก็เลยอดใจไม่ไหว หันหอมแก้มแฟนแบบไม่ให้แฟนตั้งตัวซะเลย...กลับบ้านเราดีกว่านะ
………………..
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมาบ้านของบิ๊ก บ้านเดี่ยวที่มีประตูเหล็กกับกำแพงที่ดูสูงทึบในซอยเย็นอากาศ เป็นส่วนตัวจากโลกภายนอก สนามหญ้าประมาณ 200 ตารางวา ที่มีไม้ดอกกับไม้เลื้อยรอกำแพง มีต้นลีลาวดีกับต้นชบาเป็นไม้ใหญ่ในบ้าน บ้านบิ๊กสามชั้น เป็นทรง Modern โรงจอดรถของบ้านบิ๊ก มี Mercedes-Benz S-Class รุ่นล่าสุด กับ Benz SLK เปิดประทุนรุ่นล่าสุด ที่บิ๊กบอกว่าเป็นรถของคุณแม่
ส่วนโรงจอดรถของบิ๊กมีน้องถ่านกับน้องแพนด้าที่ผมนั่งมาจอดอยู่ และในโรงรถ เป็นบริเวณที่บิ๊กไว้ซ้อมมวย มีทั้งกระสอบทรายขนาดใหญ่ เล็ก ตุ้มห้อยสำหรับรัวหมัด กระสอบไม้สำหรับซ้อมกระบอง ภายในบ้านบิ๊กจะเรียบๆ เฟอร์นิเจอร์ไม่มากชิ้น บอกถึงความเงียบของผู้อยู่อาศัยที่ไม่ค่อยได้อยู่บ้านหลังนี้กัน แล้วผมก็มาถึงห้องนอนของบิ๊กแล้ว
ห้องนอนบิ๊กอยู่ชั้นสาม ค่อนข้างใหญ่อยู่ มาถึงปุ๊ป เจ้าของห้องพาทัวร์เอง เริ่มกองหนังสือรถแต่ง หนังสือ Big-bike วางกองอยู่ในตู้เก็บหนังสือข้างๆโต๊ะทำงานฝั่งซ้าย ฝั่งขวาเป็นตู้หนังสือที่เป็นพวกหนังสือเรียนล้วนๆ (ใหม่ สะอาดมาก อ่านมั่งไหมเนี่ย) ที่มุมห้อง มีกีตาร์โปร่งวางอยู่บนขาตั้งไว้ พร้อมรอยประสบการณ์ที่เกาจนไม้ลอกแล้ว
โต๊ะทำงานที่มี iMac 27 นิ้ว มีโมเดลรถประกอบมื่อของ Tamiya ที่ประกอบเสร็จ พ่นสีเรียบร้อย ได้แก่ Toyota 86 ทำสีเป็นน้องแพนด้าแบบคันที่บิ๊กขับ / Nissan GT-R ที่บิ๊กอยากได้คันจริงมาก และ Audi R8 ที่เป็นรถของพระเอกขวัญใจบิ๊ก ที่หัวเตียงกับข้างๆ เตียง ตุ๊กตาหมีแพนด้ากับนก Angry Birds สองสามตัววางอยู่ข้างๆ
ตู้เสื้อผ้าของบิ๊กมีตู้กระจกข้างๆ ที่มีนาฬิกา G-Shock รวมกันไม่ต่ำกว่า 200 เรือน ตู้ที่ติดกันกับตู้นาฬิกา เป็นตู้เก็บโมเดล 1/6 ที่มีแต่ Iron Man ไม่ว่าจะ Mark III / Mark V / Mark VI / Mark XVII และ Mark XLII ที่พอฟังราคาแล้ว...ผมจะไม่ทำของบิ๊กเสียเด็ดขาด มองไปที่ปลายเตียง มีโทรทัศน์ Sony จอ 4K ขนาด 84 นิ้ว เครื่องเสียงชุดใหญ่ของ ONKYO พร้อม Play Station 3 กับชุดเบาะ+พวงมาลัย สำหรับเล่นเกม Grand Turismo 6 (บิ๊กเล่นแต่เกมนี้เกมเดียวจริงๆ)
กลับมาที่ตู้เสื้อผ้า เสื้อผ้าของบิ๊กถูกแบ่งไว้อย่างเป็นสัดส่วน รวมถึงสูท เนคไท (แต่บิ๊กบอก ผูกเองไม่เป็น ต้องให้แม่ผูกให้) เข็มขัด กล่องใส่รองเท้าที่มีร่วมๆ สิบกว่าคู่ และด้านล่างสุด เป็นที่รวมอาวุธของบิ๊ก ไม่วาจะกระบองพกแบบชักออกได้ / มีดพับต่างๆ / สนับมือ / ดาบไทย แต่ที่ชัดสุดคือหลังโทรทัศน์ ที่มีดาบคาตานะวางอยู่บนแท่นอย่างดี เป็นของรักที่บิ๊กบอกว่า ได้มาจากใต้ดิน!!!
เข้าไปห้องน้ำบ้าง ผมต้องทึ่งนิดๆ เพราะที่อ่างล้างหน้า อุดมไปด้วยน้ำหอมราคาแพงกว่า 20 ขวด มีดโกนหนวดไฟฟ้า บัตตาเลี่ยนสำหรับตัดผมเอง น้ำยาล้างจานสำหรับล้างแว่นตา แป้งตลับสำหรับตบรอยช้ำ และห้องอาบน้ำที่พอสำหรับสองคนยืนอาบได้สบาย ที่สบู่ แชมพู มีแต่ยี่ห้อที่ผมไม่รู้จัก แต่แพงชัวร์ แล้วผมก็สะดุ้งเล็กน้อย
“ชอบไหมครับ ย้ายมาอยู่ด้วยกันไหม” บิ๊กพุ่งมากอดผมจากด้านหลัง
“เฟอร์นิเจอร์บิ๊กเยอะอะ วันไหนเราสะดุดทำเสีย บิ๊กคงตบเราคว่ำแน่” แต่ละชิ้น มันแพงเกินกว่าเด็กอายุเท่านี้จะมีได้
“หลายชิ้นเราก็ไม่ได้ขอแม่นะ ใช้เงินที่หาเองกับมือล้วน” แล้วบิ๊กก็ยกหลังมือให้ดูถึงสภาพที่บิดเบี้ยว ของกระดูก
“เราต่อยมวยใต้ดินตั้งแต่ ม.2 แล้ว เงินเป็นแสนๆ ได้จากการเตะคนสาหัสนี่แหละ แต่อย่างว่า ไม่อัดให้ล้ม มันก็อัดเราแบบไม่ได้กลับบ้านเหมือนกันแหละ” ไม่เอานะบิ๊ก เราไม่ให้กลับไปขึ้นเวทีแบบนั้นอีกแน่นอน
“อย่ากลับไปอีกนะ” บิ๊กเอาหน้าซุกที่ซอกคอผม ก่อนจะบอกข้างหูว่า
“ไม่สัญญาครับ แต่ถ้าแฟนขอ เราก็ยินยอมครับ” ตั้งแต่บิ๊กเป็นแฟนกับเรา คารมคมคายตลอดเลยอะ แล้วผมเผลออีกละ บิ๊กถอดกระดุมเสื้อนักเรียนผมเม็ดแรก แล้วค่อยๆ ถอดจนหมด ผมดิ้นไปไหนไม่ได้ เพราะต้นแขนบิ๊กล็อคผมให้อยู่นิ่งๆ ก่อนที่บิ๊กจะถอดเสื้อผมสำเร็จ
“อาบน้ำกันนะ ไม่ลวนลามหรอก แค่อยากได้คนสระผมกับถูหลังให้อะ” ก็ได้...ห้ามซนขณะอาบด้วยนะ
………………..
ซ้ายๆ ขวาๆ ซ้าย ขวา ซ้ายๆ ขวาๆ ฮุค ผมกำลังซ้อมการชกแบบสเต็ป ที่ต้องยิงหมัดแย็บรัวสลับกับหมัดหนักหนึ่งชุด ตอนนี้หกโมงเช้าแล้ว แทนยังหลับอยู่ตอนที่ผมตื่นมาซ้อมหมัด เมื่อคืนไม่ได้ทำอะไรกันหรอก แค่อาบน้ำจริงๆ ผมไม่ได้คิดเรื่องอย่างนั้นกับแทนสักนิด แต่มีอารมณ์ไหม มีนะ...แค่กลัวทำไม่เป็นแล้วแทนจะเจ็บมากกว่ามีความสุข
กระสอบทรายตอนนี้ถูกผมฮุคหมัดเป็นชุด สลับกับรัวหมัด แล้วสลับไปต่อยตุ้มจิ้วเพื่อฝึกการรัวหมัดด้วยข้อมือ สลับกันต่อเนื่องแบบไม่พัก แล้วระฆังพักยกก็มาถึง
“ขอบคุณครับ” ผมจะรับผ้าขนหนูที่แทนถือมา แต่แทนซับหน้ากับคอให้ผมเลย
“ตื่นเช้าก็ไม่ชวน จะได้มาเป็นคู่ซ้อมให้” ไม่เอาดีกว่านะ เพราะ...
“เราเห็นหน้าแฟนแล้วต่อยไม่ออก มือไม้มันอ่อน” แทนทำหน้าเลี่ยนใส่ผมอีกละ
“ปากหวาน...” ผมนี่พุ่งประกบปากซะเลย ส่งลิ้นมาสัมผัสกันรอบเช้า เราทั้งคู่แปรงฟันกันแล้ว ปากหอมแทบไม่อยากปล่อย
“แล้วตกลงหวานไหมครับ” แทนไม่ตอบแต่โยนผ้าเช็ดหน้าใส่ผม ก่อนจะบอกว่า
“เราไปอาบน้ำแต่งตัวแล้ว ถ้าใครแถวนี้ไปส่งเราที่โรงเรียนสาย จะโดนทำโทษด้วย” โอเคครับ ไปด้วยละครับ
วันนี้วันอังคาร เป็นวันสุดท้ายของ รด. ปีแรกนี้ แต่เรื่องชุด รด เนี่ย ผมไปขัดหัวเข็มขัดกับรองเท้าดาบหน้าตลอด เว้นวันนี้ เพราะแทนทำไว้ให้เรียบร้อยก่อนเอาผ้ามาซับเหงื่อผมแล้ว แถมแต่งตัว พับแขนเสื้อให้ผมด้วยอะ เป็นการใส่ชุด รด ที่หล่อที่สุด ตั้งแต่เรียนมาเลยแหละ
อาหารเช้าพร้อมแล้ว ป้าน้อย แม่บ้านที่ทำให้บ้านหลังนี้สะอาดเสมอ แถมทำอาหารอร่อยไม่แพ้แม่ผม ทำข้าวต้มกุ้งกับไข่ลวกให้ทาน ทานเสร็จ ใส่รองเท้า ตอนนี้ 6.45 แล้ว ผมต้องไปส่งแทนให้ทัน และไปถึงศูนย์ฝึก รด. ตรงวิภาวดีฯ ก่อน 7.45 น ด้วย
การจราจรวันนี้ไม่ติดมาก แต่ก็มีช่วงให้ลุ้นอยู่ โดยเฉพาะแยกศาลาแดง ที่ต้องเบียดเสียดกับเหล่ามอไซค์ที่วิ่งกันทีเหมือนฝูงผึ้งแตกรัง แต่น้องถ่านผมใหญ่ บิดนิดเดียวเป็นจ่าฝูงละ แล้วผมก็ส่งแทนถึงหน้าโรงเรียนเรียบร้อย
“สี่โมงเย็นเจอกันที่พารากอนนะ” ผมเปิดกระจกหมวกกันน็อค นัดกับแทนสำหรับเย็นนี้
“ขับรถดีๆ นะ” แทนโบกมือให้ผมพร้อมสายตาหวานๆ ที่ผมไม่อยากปิดกระจกหมวกกันน็อคเลย จากโรงเรียนของแทน ผมไปถึงศูนย์ฝึก รด. ตอน 7.40 พอดี วันนี้มีสอบ เสร็จแล้วก็ปิดปีหนึ่งซะที
“ไอ้บิ๊ก ทางนี้ๆๆ” เห็นโจโบกมือไกลๆ เจอก๊วนผมครบหัวละ
“วันนี้มึงเอาใครนั่งซ้อนท้าย” ไรนั้น!!! พวกมึงเห็นตอนไหน ใจเย็นเว็ยบิ๊ก อย่าให้ความลับหลุดก่อนเปิดตัว
“ไม่มีนี่..จำผิดเปล่า” ผมแกล้งเกาหัวเบาๆ กลบเกลื่อนนิดนึงๆ
“ไอ้เพียวห้อง 1 มันบอกว่าเห็นเด็กผู้ชายโรงเรียนดังแถวจุฬาฯ นั่งซ้อนท้ายอยู่” นั้น!!! ใจดีสู้เสือก่อนไอ้บิ๊ก
“มันเห็นทะเบียนเปล่า แน่ใจเหรอว่าเป็นกู ผิดแล้วเถอะๆๆ” แถไว้ๆ
แล้วไอ้โจก็ LINE กลับไปถามเจ้าของข้อมูล ผมรอดแล้ว มันไม่เห็นทะเบียน...ไถได้ว่ามั่วเต็มๆ รอดแล้วๆๆ
“พวกมึงก็รู้ ถ้าไม่ใช่มึงสามตัว กับสาวๆ ที่กูเลือกแล้วใครจะได้ซ้อนท้ายวะ” รวมถึงแฟนที่น่ารักของผมด้วยนะ
“ถามจริงๆ...นะ” ตั้ม อย่ายิงคำถามแรงนะ เดี๋ยวกูเหวอ
“แฟนมึงไม่ใช้ผู้หญิงใช่ปะ” กูว่าแล้ว...ต้องถามแบบนี้
“ไอ้ปากหมา ทำไมมึงคิดงั้นวะ” เชี่ยละ จะแถมันต่อไงดี
“กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
แล้วพวกผมก็วงแตก เพราะสัญญาณกริ๊งเรียกไปเข้าแถวดังพอดี พอสอบเสร็จ ตอนกินข้าวเที่ยงก่อนกลับ พวกก็ไม่ได้คุยประเด็นนี้กับผม ผมก็เงียบๆ ไม่อยากให้มันจำได้
เดี๋ยวกูมาเปิดตัวแฟนให้พวกมึงรู้จักเร็วๆ นี้นะ เปิดเลยตอนนี้ เดี๋ยวพวกมึงจะไปไม่ถูกกันซะก่อน
………………..
สัปดาห์สุดท้ายของปี ใครๆ ก็ไม่ค่อยอยากเรียนจริงๆ ขนาดโรงเรียนผมที่ว่าเรียนกันเอาเป็นเอาตาย ยังไม่อยากเรียนกันเลย อาจารย์ก็เหมือนจะใจดี ยกเลิกคาบให้ แต่แถมงานให้ส่งหลังปีใหม่แทน เอาน่า ก็พอถูไถอยู่ ผมว่างอยู่ประมาณสองชั่วโมงก่อนบิ๊กจะมารับ
“ไบรท์ ว่างไหม” ผมวิ่งไปหาไบรท์ที่กำลังเดินออกจากห้อง
“ว่างเสมอ ถ้าเป็นแทน” ดูร่าเริงขึ้นมาที เมื่อผมถามว่าว่างไหม
“คืนนี้ไปถ่ายรูปที่ลานหน้า CTW ไหม” ไบรท์ดูจะเซอร์ไพรส์ที่ผมชวน ก่อนจะปรับสีหน้าเล็กน้อย
“ไม่เป็นไรก็ได้ เดี๋ยวแฟนแทนได้ฆ่าเราพอดี” ยังไม่ได้บอกซะหน่อยว่าไปไม่ได้ บิ๊กไม่ได้ดุกับหวงผมขนาดนั้นซะหน่อย
“ตอนไบรท์ชวนก็กลัวไม่ว่าง พอว่างให้แล้ว ไบรท์ก็ไม่ไป ไม่เป็นไรละกันนะ” ปิดการสนทนาแบบกึ่งเรียกไบรท์ให้ไปด้วย แล้วมันก็ได้ผลซะด้วย
ผมกับบิ๊กและไบรท์ อยู่ลานหน้า CTW โดยมีบิ๊กเป็นตากล้องให้ ถึงจะไบรท์ไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ แต่ก็เก็บสีหน้าได้ดีมาก ส่วนบิ๊กเองก็ไม่มีปัญหาอะไรที่ผมชวนไบรท์มาถ่ายรูปด้วย
“เพื่อนสนิทของแฟนเรา เราก็ต้องเข้ากับเค้าได้เหมือนกันนะ” ตอนโทรไปถามบิ๊กว่าพาไบรท์มาได้ไหม แฟนผมตอบได้น่ารักจริงๆ
การถ่ายรูปเป็นไปอย่างสนุกสนาน ไม่ว่าจะรูปเดี่ยวของผม รูปผมคู่กับไบรท์ หรือรูปเดียวของไบรท์ บิ๊กเดินถ่ายให้ไม่มีบ่น ถ่ายจน iPhone ผมแบตฯ เกือบหมด แล้วเราสามคนก็หมดแรงเพราะหิวข้าวเย็นกันแล้ว แน่นอนว่าบรรยากาศการทานอาหารร่วมโต๊ะของชายสองคนนี้ มีกลิ่นมาคุลอยมาเรื่อยๆ เพราะมันเงียบตลอดเวลา ไบรท์ยังคงมองบิ๊กด้วยสายตาที่ฟาดฟันอยู่ แต่บิ๊กก็ตอบสายตานี้ด้วยรอยยิ้มประจำตัวที่ทำให้คนที่เห็น อยากมีเรื่องกับบิ๊กได้ทันที
“ที่รักครับ ไปเข้าห้องน้ำแป็ปนะ” บิ๊กกระซิบข้างหูผมเบาๆ ก่อนที่จะลุกออกไป เมื่อบิ๊กลุกออกไปแล้ว ไบรท์เหมือนได้ปลดหน้ากากที่สวมไว้คุมอารมณ์ตัวเอง
“เราไม่อยากให้ไบรท์มองบิ๊กในแง่ร้าย” ไบรท์ถอนหายใจเบาๆ
“เวลาเปลี่ยน คนก็เปลี่ยน เราคงหวังจากแทนมากไปเองแหละ” นี่แหละ ที่ทำให้ผมก็ไม่สบายใจเช่นกัน
“แทน...เราขอเวลาได้ไหม...เรายังไม่ชินเลย ความหวังที่เราคิดว่าจะมีแทนอยู่ข้างๆ ตอนนี้มันไม่มีแล้ว” แต่เราก็ไม่ได้ไปไหนนี่ไบรท์
“เราไม่ได้ไปไหนจากไบรท์นะ” ไบรท์เก็บกระเป๋าแล้วลุกออกไปจากโต๊ะ ก่อนจะกลับ บอกผมไว้แค่
“คนที่เรารัก มีแค่แทนเท่านั้น” ไบรท์ทิ้งท้ายไว้ ในขณะที่บิ๊กกลับมาถึงโต๊ะพอดี
“นายมันโชคดีวะ บอกตรงๆ อิจฉาเชี่ยๆ” บิ๊กหัวเราะในลำคอให้กับประโยคที่ไบรท์พูดก่อนกลับ
“งั้นนายได้อิจฉาเราจนจุกอกตายชัวร์” ประโยคสวนกลับบิ๊ก ยังคงยียวนไม่เปลี่ยน
“อย่าทำแทนหลุดมือนะ เราเอาคืนแน่นอน” บิ๊กยักคิ้วให้ไบรท์ ก่อนจะปิดท้ายด้วยการกระซิบข้างหูว่า
“ฝันต่อไปได้เลยนะ เราไม่ปลุก” ตามด้วบตบไหล่ไบรท์สองทีดังๆ ไบรท์ทิ้งท้ายด้วยสายตาที่ไม่ยอมบิ๊ก เช่นเดียวกับสายตาของบิ๊กที่ข่มกลับว่าตัวเองเหนือกว่า
ถ้าเสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ บิ๊กก้บไบรท์ ก็คงเป็นเสือสองตัวนั้นแหละ...
*********
ตอนที่ 24 เป็นงานคริสต์มาสของโรงเรียนบิ๊ก ที่มีเซอร์ไพรส์ไปถึงแทน และไบรท์จะได้พบกับรักเดินมาชน ที่จะไม่เหงาคนเดียวทั้งเรื่องอีกต่อไปครับ^^
ตอนที่ 24 เจอกันพฤหัสฯ บ่ายๆ เช่นเดิมครับ
ขอบคุณสำหรับการติดตามครับ^^
หัวข้อ: ++เพื่อน(เรียน)พิเศษ (END) : Special Chapter "30" (Part 2 // หน้า 36)++ (อ่าน 325905 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก