บทที่ 48 มาแล้วครับ บทเฉลยเรื่องของแก้วตอนจบ ขอเล่าเล็กน้อยว่า จริงๆ เขียนเยอะกว่านี้ แต่ตัดสินใจแล้วว่า ประเด็นที่จะเฉลย ตัดเหลือแค่เท่าที่จำเป็นดีกว่า และบทที่ 49 กับ 50 จะเป็นการกลับคืนสู่มิตรภาพของเพื่อน / บิ๊กกับแทน แล้วครับ
มาดูกันต่อเลยครับ^^
***********
Chapter 48 สองวันหลังจากผมได้พอสมาทำงาน ผมถอย Honda MSX ไว้เป็นพาหนะเดินทาง และเช่าห้องพักสำหรับพาแก้วมาอยู่ด้วยอย่างเป็นทางการ โดยที่ผมเช่าห้องข้างๆ ติดกัน ไว้เป็นที่พักของพอส และเป็นต้นทางของการอัดวีดีโอในห้องของแก้วอีกทอด
“ทำเรื่องเช่าห้องแล้วใช่ไหม” ผมนัดพอสไว้ที่ KFC เซ็นทรัลพระรามสาม
“เรียบร้อยพี่ พาอีหนูพี่มานอนได้เลยครับ” พอสส่งกุญแจห้องผมกับแก้วให้
“หกโมงเย็นจะมีคนมาติดระบบกล้องทั้งหมด พาเค้าขึ้นไปโดยที่ไม่ให้ใครเห็นละกัน” ผมส่งกระดาษเบอร์โทรของช่างเสี่ยเจี๊ยบ ที่จะมาติดกล้องวงจรปิดในห้องของแก้ว และต่อระบบเข้าห้องของพอสให้
“งั้น ผมควรไปรอได้แล้วใช่ไหมครับ” ผมดูเวลาก็ประมาณห้าโมงเย็นได้
“แกจะซื้ออะไรกิน ซื้อของเข้าห้อง จัดการซะ” ผมส่งแบงค์พันสองใบให้ ก่อนที่พอสจะลุกขึ้นโค้งคำนับเล็กๆ แล้วเดินจากไป
ผมยังคงนั่งรอใน KFC ต่อไปจนถึงเวลาที่นัดหมายของเสี่ยเจี๊ยบมาถึง ผมเลยโทรหาคุณเล็ก ว่าตอนนี้เข้าไปติดตั้งระบบกล้องให้เรียบร้อยหรือยัง
“คุณเล็กสวัสดีครับ จัดการเรื่องกล้องให้ผมแล้วใช่ไหมครับ” คุณเล็ก มือขวาเสี่ยเจี๊ยบรับสายแล้ว
“กำลังติดตั้งให้ครับ ใช้เวลาซ่อนเล็กน้อย เพราะกล้องที่เลือกมา ตัวค่อนข้างเล็กมาก อีกสักครึ่งชั่วโมงก็เสร็จละครับ” ผมยิ้มอย่างพอใจ
“อย่าลืมสอนวิธีการใช้งานกับพอสด้วยนะครับ ผมจะเข้าไปดูหลังเสร็จงานแล้วนะครับ” ผมวางสายไป แล้วแก้วก็โทรหาผมพอดี
“ว่าไงครับที่รัก” ผมรับสายด้วยความอารมณ์ดี
“วันอาทิตย์นี้บิ๊กว่างไหมคะ มีงานปาร์ตี้วันเกิดเพื่อนที่สระว่ายน้ำของโรงแรม แก้วอยากพาบิ๊กไปออกงานด้วยนะ” มีหรือครับจะพลาด
“ชัวร์ครับ ว่างแน่นอนครับผม...แก้วครับ เดี๋ยวบิ๊กทำธุระก่อนนะ มีอะไรจะเซอร์ไฟรส์ด้วยแหละ แล้วบิ๊กจะพามาดูของเซอร์ไฟรส์นะครับ” แก้ววางสายไป แต่ก็แอบดื้อให้ผมคุยต่อเล็กน้อย
ได้เวลาไปตรวจงานแล้วว่า กล้องที่ติดเรียบร้อยดีไหม
………………..
กล้องในห้องเรียบร้อย คมชัด ระบบที่ใช้อัดก็ไม่ยากเกินไป พอสเองก็สามารถดูและใช้งานได้ ได้เวลาพาผู้หญิงที่ผมรักเข้าเรือนหอนี้ซะที เรื่องแรกที่ผมได้รู้จักแก้วมากขึ้นก็เกิดขึ้นตอนที่ผมได้อยู่กันสองต่อสองนี่แหละ
“หน้าตาคุ้นๆ นะเนี่ย” ผมหยิบถุงซิปล็อคที่ใส่ผงสีขาวละเอียด ที่ดูแล้วก็รู้ว่า มันคือเฮโรฮีนนั่นเอง
“ซักหน่อยไหมบิ๊ก สนุกลืมโลกเลยนะ” ผมยิ้มๆ ก่อนจะถอดเสื้อออก เพราะพึ่งเข้าห้องมา เหงื่อยังเต็มเสื้อนักเรียนอยู่เลย
แก้วลงมือผสมผงขาวใส่เข็มฉีดยาเตรียมเอาไว้ ก่อนจะวางมันไว้บนโต๊ะ แล้วเข้าไปอาบน้ำ ผมเองก็อยากรู้ว่าของที่แก้วมี มันเป็นเกรดไหน ผมเลยเตะนิ้วแล้วชิมสักหน่อย อืม...ของดีซะด้วย บริสุทธิ์อย่างยิ่ง แบบนี้แพงชัวร์
“เตรียมตัวไว้นะ มีของเด็ดอยากให้ลอง จับตาดูไว้จนกว่ากูจะเรียกนะ” ผมโทรบอกพอสที่อยู่อีกห้องนึง แต่พอสไม่เข้าใจว่าผมหมายถึงอะไร
“ถ้าผงมันดี อีกฝ่ายเคลิ้ม แกมาเช็คบิลหน่อย” พอสตอบกับผมแค่ครับ ก่อนที่ผมจะวางสายไป
แก้วอาบน้ำเสร็จ เปิดผ้าขนหนูให้เห็นเรือนร่างที่สวยงามแบบไม่มีสิ่งปิดบังตรงหน้าผม แล้วก้มลงมาจุมพิตหน้าผากผม ก่อนจะลากผมไปที่เตียง
“พร้อมจะเคลิ้มยังครับ” ผมคร่อมอยู่เหนือร่างแก้ว ในขณะที่มือหยิบเข็มฉีดยามารอเรียบร้อย
“บิ๊กพร้อมไหมละ” สายตาเว้าวอนของแก้ว มันช่างลงตัวกับการแทงเข็มเข้าเส้นเลือดที่แขนของแก้ว แล้วฉีดขนมหวานที่เธอเรียกร้องไว้
ผมรู้สึกได้ว่าเธอพอใจ ในสมองผมตอนนี้ ผมอยากลองอะไรบางอย่างว่า แก้วมีสติครบถ้วนไหม เวลาเธอโดนผงขาวเต็มๆ แบบนี้เข้าไป ผมหันไปทางกล้องที่แก้วไม่น่าสังเกต แล้วกวักมือเรียกให้พอสมาที่ห้อง พอเสียงเคาะประตูดังขึ้น ผมลองลุกออกจากเตียงในขณะที่แก้วกอดผมอยู่
โอเค...แก้วยังคงอยู่ในภวังค์ของฤทธิ์ยา โดยที่ไม่ร้องเรียกผม ผมรีบไปเปิดประตูห้องให้พอสเข้ามา เมื่อผมกับพอสยืนดูที่เตียง มือไม้ของแก้วตอนนี้ ลูบไล้ตามตัวเหมือนคนมีความต้องการ ผมกับพอสหันหน้ามองกัน ก่อนที่ผมจะพยักหน้าให้หนึ่งที พอสถอดเสื้อผ้าตัวเองออก แล้วลงคร่อมแก้ว
“บิ๊กอะ ไปไหนมา หนีแก้วอีกแล้วนะ” ผมนั่งอยู่เก้าอี้ แต่เธอเรียกหาผม
“เอาอีก อย่างนั้นเลย อ่า...” พอสนี่ ใช้ได้เลยแหะ ตอนนี้คนที่กำลังเสพสุขอยู่ไม่ใช่ผม แต่แก้วเข้าใจว่าเป็นผม
ผมนั่งดูสิ่งที่เกิดขึ้นบนเตียงนี้ไปเรื่อยๆ ถ้าว่ากันจริงๆ ก็ไม่ต่างอะไรกับการดูหนังแผ่นเลยแหละ เผ็ดร้อนพอกัน แต่ที่ต่างกันคือ
ผมอยากกดกรอข้ามไปให้จบ หรือปิดไปเลยก็ยิ่งดี
………………..
ในคืนวันที่จบงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อนของแก้ว ผมแทบไม่ได้อะไรจากงานวันเกิดของเพื่อนแก้วสักนิด นอกจากเห็นสังคมหรูๆ แบบที่ผมไปหลายงานจนเฉยไปแล้ว หลังจากผมส่งแก้วกลับไปนอนที่ห้องแล้ว แก้วอยากมีอะไรกับผม แต่ผมอ้างว่าดื่มไปเยอะ ขอนอนพัก แต่ผมนอนข้างๆ แก้ว ก็นอนไม่หลับเท่าไหร่ จนผมรู้สึกตัวอีกทีก็เกือบเช้าแล้ว
“ผมอยากเจอพี่วันนี้ สักเที่ยงๆ” ผมส่งข้อความหาพี่มาร์ค บุคคลปริศนาที่ผมเจอในงานวันเกิดเพื่อนของแก้ว ในขณะที่ผมยืนมองฟ้าที่กำลังเปลี่ยนสีจากกลางคืนเป็นยามเช้า ก่อนจะหันกลับไปมองแก้วที่นอนหลับอยู่ แล้วผมก็แต่งตัวออกไปจากห้อง พอกลับมาบ้านตัวเอง ทิ้งตัวนอนพักอยู่นานจนโทรศัพท์ดังอีกทีก็เกือบสิบโมงเช้าแล้ว
“ฮัลโหล...” ผมงัวเงียรับสายแบบไม่ได้ดูเบอร์ว่าใครโทรมา
“ยังไม่ตื่นเหรอครับน้อง เห็นส่งข้อความหาพี่ตั้งแต่เช้า” ผมรู้ละ ใครโทรมา
“เจอกันที่ไหนดีพี่” ผมลุกขึ้นเกาหัว ขยี้ตา ก่อนจะรับทราบสถานที่นัดหมาย
เที่ยงตรง ผมจอดน้องถ่านใน J Avenue ทองหล่อ และสถานที่นัดหมาย เป็นร้านอาหารอิตาเลียนที่ค่อนข้างสงบมาก และพี่มาร์คก็นั่งอยู่ในมุมที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัวในการคุยครั้งนี้
“สั่งเลยนะ พี่เลี้ยงเอง” คู่เจรจาบอกผมโดยที่สายตายังคงดูเมนูอยู่
“เป็นคนตรงเวลาดีนะ น่าทำธุรกิจด้วยจริงๆ” เล่มเมนูที่พี่มาร์คถือถูกวางลงกับโต๊ะ แล้วเริ่มเปิดบทสนทนา ก่อนที่บริกรจะมารับออเดอร์อาหารมื้อนี้ และหลังจากสั่งอาหารไปเสร็จ
“พี่จะไม่อ้อมค้อมนะ ผู้หญิงของน้อง ติดเงินค่าผงขาวพี่อยู่หกหมื่น” ผมจิบน้ำเปล่าที่เทในแก้วไวน์ช้าๆ
“ผู้หญิงคนนั้นก็มีหนี้กับผมเหมือนกัน เค้ายัดเยียดให้ผมเป็นผัว” พี่มาร์คหัวเราะเบาๆ แต่แน่นด้วยความสะใจในเนื้อเสียงที่หัวเราะออกมา
“น้องคงเป็นผู้ชายที่แก้วบอกว่า จะเอามาใช้หนี้ให้ซินะ” ผมคลี่ยิ้มออกบางๆ เหมือนต่อเรื่องได้เรียบร้อย
“ยาสลบที่พี่ใช้ ซื้อจากเสี่ยเจี๊ยบใช่ไหมครับ” พี่มาร์คดูสงสัยทันทีว่าผมรู้จักได้ไง
“เด็กอย่างน้อง รู้จักคนแบบนั้นได้ไง” ทีนี้ผมยิ้มกว้างขึ้นกว่าเดิมบ้าง
“แชมป์มวยที่ต่อยคนล้มโหลเดียวได้ในคืนเดียว พี่คิดว่าเสี่ยจะรักผมไหมละครับ” ผมจิบน้ำต่อ พี่มาร์คพยักหน้าถึงบางอ้อ ก่อนจะหยิบอะไรในกระเป๋าออกมา
“งั้น พี่มีอะไรจะเล่านะ วันนั้น น้องโดนยาสลบไปเสร็จ แล้วตื่นที่โรงแรมใช่มะ คนที่หิ้วน้องไปถึงที่ ก็คนของพี่นี่แหละ แต่เหี้ยมากคือ...มันเสือกมีเงินใช้หนี้น้อยกว่าค่าแรงที่หิ้วน้องไปโรงแรมนี่ซิ เจรจากันอยู่นาน มันก็ขอเวลาอีกสองสามวัน จะหาเงินมาใช้หนี้เพิ่มให้” พี่มาร์คมองผมอย่างสนใจ
“ผมถามไรอย่างซิพี่” พี่มาร์คพยักหน้าอนุญาต
“แก้วโดนพี่ซ้อมที่จามจุรีเปล่าครับ” พี่มาร์คพยักหน้าให้เป็นคำตอบ
“ก็แค่ทวงเงินนิดหน่อย เบี้ยวเงินก็ต้องทวงเป็นปกติ ว่ามะ” พี่มาร์คจิบน้ำบ้าง ผมเลยเข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้ามากขึ้นละ
“นี่สร้อยที่น้องซื้อให้แก้วใช่มะ” พี่มาร์คถือสร้อยเพชรที่ผมซื้อให้แก้ววันแรกให้ผมดู ผมไม่ค่อยตกใจอะไรนัก
“ของใช้หนี้ซินะครับ” พี่มาร์คพยักหน้า
“แต่มันก็ไม่พอหรอก เหลือตั้งสี่หมื่นกว่า” ผมนึกออกละว่าจะดีลนี้ยังไง
“ผมกับพี่ เรามีลูกหนี้คนเดียวกัน ผมมีข้อเสนอ” พี่มาร์คเลิกคิ้วด้วยความสนใจ
“ผมไม่ได้พิศวาสอะไรกับผู้หญิงคนนั้นสักนิด สิ่งที่ผมทำ ผมกำลังเอาคืนสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นทำกับผมไว้....พี่อยากได้เงินใช้หนี้ ผมอยากได้ชีวิตผู้หญิงคนนี้เป็นการใช้หนี้ เราสองคนต่างมีลูกหนี้คนเดียวกัน ผมอยากให้พี่ขายผงให้แก้วต่อไป เรื่องเงิน ผมจัดการให้ และ...ผมจะแถมของเด็ดให้พี่ไปปล่อยขายเล่นได้ด้วย” ผมจิบน้ำต่อ แต่พี่มาร์คยังไม่เข้าใจว่าผมจะให้อะไร
“ผมอัดวิดีโอทุกอริยาบถที่แก้วกำลังเคลิ้มยา พร้อมกับผู้ชายคนนึงที่ผมหามาเล่นเกมจ้ำจี้แบบถึงพริกถึงขิง” พี่มาร์คพยักหน้าพอจะเข้าใจ
“ของแบบนั้นไม่มีค่ากับพี่หรอก แต่เอาเถอะ ถ้าพี่ได้เงิน อย่างอื่น พี่ก็ช่วยเราได้หมด” พี่มาร์คดีดนิ้วเรียกบริกรให้มาที่โต๊ะ
“เปิด Bottega Gold ขวดนึง” เสร็จแล้วบริกรก็เดินไปเตรียมแชมเปญให้
“ขอบัญชีธนาคารพี่ด้วยครับ ละก็ ผลงานที่ผมอัดให้พี่ เอาไปขายต่อได้เท่าไหร่ ก็กำไรพี่ไปนะครับ” พี่มาร์คหยิบปากกาที่แนบในเสื้อสูทลำลองออกมาเขียนเลขบัญชีในทิชชู่ของร้านส่งให้ผม
ผมโอนเงินค่าผงที่แก้วติดให้ทั้งหมด แถมเงินอีกสามหมื่นเป็นค่าผงล่วงหน้าเวลาที่แก้วมาขอซื้อเพิ่ม แล้วแชมเปญก็มาเสริฟที่โต๊ะเรียบร้อย
“เอาจริงๆ น้องไม่ต้องทุ่มเทขนาดใช้หนี้ให้กันงี้หรอก น้องไม่ต้องรับผิดชอบยังได้เลย” พี่มาร์คเอยขณะที่ยกแก้วแชมเปญขึ้นมาดูฟองที่ลอยในแก้ว
“ผมแค่ซื้อเหยื่อที่ควรจะจบด้วยมือของผม เพราะถ้าจบที่พี่ก่อน ผมคงหมดสนุกแย่เลยครับ” ผมยกแก้วชูขึ้นก่อน
“พี่ชอบน้องวะ คุยง่าย ไม่เรื่องมากจริง” ผมกับพี่มาร์คชนแก้ว ในขณะที่อาหารเริ่มมาเสริฟเรียบร้อย
“ผมทำธุรกิจไม่เป็นครับ ผมแค่มีเป้าหมายตรงกับพี่เท่านั้นเอง” พี่มาร์คหัวเราะอย่างพอใจ
“เข้าใจพูดนะเนี่ย ทานเลยนะครับ มื้อนี้ เลี้ยง” รอยยิ้มของพี่มาร์คกว้างอย่างพอใจ พร้อมกับเริ่มจับมีดหั่นสเต็กที่อยู่ตรงหน้า
ผมได้พันธมิตรเพิ่มเรียบร้อย อะไรๆ ก็ง่ายขึ้นทันที
………………..
เรื่องง่ายที่สุดอีกเรื่องที่แก้วทำให้แผนการแก้แค้นผมสะดวกขึ้นมีสองอย่าง อย่างแรก เธอเป็นผู้หญิงที่ ผู้ชายหน้าตาพอใช้หน่อย แต่เอาใจเป็น มีเงินจ่าย เธอก็พอจะเริ่มเซย์เยสแล้ว การส่งพอสไปเข้าจีบ เลยเป็นเรื่องที่ง่ายมาก ผมแอบดูอยู่ยังสะใจที่มันเข้าล็อคได้ดีขนาดนี้
อย่างที่สองคือเธอเกลียดเกย์ ชายรักชาย นี่แหละ ที่ทำให้ผมคิดออกเลยว่า แค่แจกจ่ายคลิปแก้วเสพยากับเล่นหนังสดโชว์กับพอส แล้วแจกจ่ายไป อาจไม่พอกับความหนาของหนังหน้าเธอ เรื่องที่ผมคิดออกทันทีเมื่อรู้ว่าแก้วไม่ชอบชายรักชายคือ
“ทำให้ชู้ของเธอ เป็นคนเดียวกับเมียผมซะ”
ถึงผมจะเคยบอกพอสว่า “จะเอาเวลาผมอยาก” แต่สุดท้าย ผมก็ไม่เคยอยากอะไรกับพอสสักอย่าง แต่เพื่อให้เกมนี้สำเร็จ ผมต้องทำให้ได้
“พอส...พี่อยากอัดคลิปแก” พอสที่กำลังนั่งเล่นเกมมือถือมองหน้าผมด้วยความสงสัย
“หมายถึง พี่เอาผม แล้วถ่ายคลิป” ผมพยักหน้าตาที่พอสหมายถึง
“ไม่ทำไรมาก แค่อยากได้ไปเปิดให้หญิงชั่วนั่นดู คลิปที่เอาแก ไม่มีออกอากาศแน่นอน ใช้งานเสร็จ ลบทิ้งไปได้เลย” พอสปิดจอมือถือแล้ววางลง แล้วเดินมานั่งข้างๆ ผมที่อยู่ปลายเตียง
“เริ่มเลยพี่” นั่นละปัญหา ผมทิ้งตัวลงนอนที่เตียงเต็มแรงแบบเบื่อๆ
“ปัญหาคือ ปล้ำผู้ชายไม่เป็นนี่ซิ” พอสเริ่มคร่อมตัวผม
“แล้วพี่บอกว่าจะมีผมไว้เอาเวลาอยาก ตกลงยังไงละครับพี่” ผมมองพอสที่ทำหน้ากวนตีนแล้วอยากถีบมาก
“ก็แค่พูดตามอารมณ์” ผมตอบปัดๆ แต่พอสหัวเราะ
“แฟนพี่เป็นผู้หญิงใช่มะละ” ผมนิ่งๆ ไม่ตอบ
“ผู้ชายวะ รักแรกด้วย คนเดียวที่รักด้วย” พอสค่อยๆ เลื่อนหน้ากระซิบข้างหูผมว่า
“พี่หลับตา แล้วคิดถึงแฟนพี่ไว้นะครับ ที่เหลือผมจัดการเอง” พอสลุกขึ้น เอากล้องมาตั้งในตำแหน่งที่ถ่ายบนเตียงชัดๆ ก่อนจะตั้งให้เริ่มอัด
ผมยังคงนอนอยู่บนเตียง แต่เริ่มหลังตาลง ไม่ได้คิดถึงแทน ผมรู้สึกแค่เสื้อผ้าตัวเองกำลังถูกถอดทีละชิ้น ผมสัมผัสได้ว่า ลิ้นกับริมฝีปากของพอส กำลังไล่ตามตัวผมไปเรื่อยๆ ตั้งแต่ใบหู ซอกคอ คาง หน้าอก ท้อง ฯลฯ ถูกริมฝีปากกับลิ้นของพอสลากจนผมรู้สึกมีอารมณ์ร่วมขึ้นมาบ้าง...ถ้าสมมุติว่าพอสเป็นผู้หญิงประเภทหาง่าย กินง่าย ฝีมือพอสในการเล่นกับน้องชายผม จัดว่าเยี่ยมมาก แต่ไม่ใช่ความรู้สึกที่ดีที่สุด เท่ากับคนๆ นึง...
“พี่ครับ ผมพร้อมแล้วนะ” ผมลืมตาขึ้น พอสกำลังคร่อมอยู่บนร่างผม ก่อนจะถอยลงไปสวมเสื้อผ้าให้น้องชายผม แล้วทาหล่อลื่นเรียบร้อย ผมรู้สึกแน่น...แบบ ถ้ำของพอสบีบผมจนหน้าผมเหย่เก พอพอสขยับตัว ตั้งแต่ช้าๆ จนเร่งความเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ ผมหลับตา ปล่อยให้มันเกิดขึ้นไป
“พี่ครับ ขอช็อตเด็ดใช้งาน” พอสดึงผมขึ้นมานั่งในขณะที่เราทั้งคู่ยังตัวต่อกันอยู่เป็นตัววี แล้วหมุมตัวกลับทิศ พอสทิ้งตัวลงนอนราบ ในขณะที่ผมจับขาทั้งสองข้าง เปลี่ยนท่าเป็นท่ามาตราฐานที่ผมอยู่บน พอสอยู่ล่าง แต่...
“พี่ครับ อีกนิดเดียว ขอให้พี่ทำผมแรงๆ” ผมทำไม่ค่อยลง อารมณ์ทางเพศที่ผมมีตอนนี้ เหมือนเป็นไปตามสัญชาติญาณ แต่พอผมคิดถึงสิ่งที่ผมต้องทำ...
“โอ้ย โอ้ย โอ้ย ฮือ โอ้ย ผม...ผม...” พอสร้องอย่างขาดใจในขณะที่ผมถล่มสุดแรงตามที่ขอ ผมตกนรกไปแล้วนี่ เรื่องเลวๆ ที่ต้องทำให้จบ ผมก็จะทำให้จบเช่นกัน
ไม่ถึงสองนาทีหลังจากที่ผมรัวสุดแรง ผมถอนน้องชายผมออกอย่างรวดเร็ว ตามด้วยฉีกเสื้อที่คลุมน้องผมไว้ออก ก่อนจะปล่อยทุกอย่างที่อั้นไว้มานานลงบนร่างของพอส เหนื่อย หมดแรง
“สุดยอดมากพี่” ผมลุกขึ้นเข้าไปในห้องน้ำ โดยไม่สนใจอะไรกับสิ่งที่พึ่งผ่านไป ผมอาบน้ำด้วยความรู้สึก ตัวเองมีคราบสกปรกบางอย่างที่อยากขัดให้ออกไป ทุกอย่างมันจุกอกตัวเองไปหมด ผมอยากเลิกทำทุกอย่างตามแผน แล้วกลับไปบ้านเอาปืนมาลั่นให้เลือดสาดตายคาที่มันซะเดี๋ยวนี้ด้วยซ้ำ
ผมได้ยินเสียงเคาะประตูห้องน้ำ ก่อนที่ผมจะเดินไปเปิด...พอสเบียดตัวเข้ามาพร้อมผ้าเช็ดตัว ก่อนจะยิ้มให้ผม แล้วเปิดผักบัวล้างตัวให้ผม
“พี่ไม่เต็มใจเลยสักนิด” ผมไม่ตอบอะไร นอกจากยืนนิ่งๆ ให้พอสล้างตัวไป
“ผมนอนกับแขกมาเยอะ บางคนก็ทำเก่ง บางคนก็ไม่ได้เรื่อง บางคนก็เอาผมขึ้นครู พี่เป็นคนแรกที่ ทำเสร็จ แต่ไม่เต็มใจ” ผมรู้สึกว่าพอสกำลัง...เสือก...อะไร...วะ
“ผมจะช่วยพี่เต็มที่นะครับ ผมเข้าใจแล้วว่าพี่รักแฟนพี่แค่ไหน” ผมไม่ตอบอะไร ปล่อยให้พอสล้างตัวผมจนสะอาดเรียบร้อย แล้วคู่นอนที่พึ่งผ่านมาเมื่อครู่ เอาผ้าเช็ดตัวมาเช็ดผมให้สะอาด
“ผมจะอาบน้ำต่อนะครับ” ผมเดินออกจากห้องน้ำตามที่พอสขอ
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ สวมกางเกงในกับกางเกงนักเรียน แล้วจุดบุหรี่ ดูเตียงเปล่าที่ยับยู่ยี่ด้วยฝีมือผมเมื่อครู่นี้ ผมคิด...แบบไม่มีทิศทาง แต่ที่ผมคิดออกอย่างเดียวคือ อย่างน้อย ผมได้คำตอบให้ตัวเองแล้วว่า ผมไม่ได้เป็นเกย์ ไม่ได้ชอบผู้ชาย
แต่ผมรัก...แทน...มนุษย์โลกคนเดียวที่ผมจะมีความรู้สึกรัก...แบบชีวิตคู่
**********
บทที่ 49 จะเป็นตอนที่ บิ๊ก ตั้ม โจ และแชมป์ จะกลับมารักกันแล้ว และเหล่าเพื่อนๆ คือคนสำคัญสร้างโอกาสให้แทนได้กลับมาเจอกับบิ๊กอีกครั้งหนึ่ง
บทที่ 49 เจอกันวันอังคารบ่ายๆ (หรือถ้าผมงานยุ่งมาก อาจหลุดไปวันพุธบ่ายแทนนะครับ+จะแจ้งอีกครั้ง ถ้าต้องเลื่อนวันลง)
ขอบคุณสำหรับการติดตามครับ^^
หัวข้อ: ++เพื่อน(เรียน)พิเศษ (END) : Special Chapter "30" (Part 2 // หน้า 36)++ (อ่าน 325983 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก