หัวข้อ: ++เพื่อน(เรียน)พิเศษ (END) : Special Chapter "30" (Part 2 // หน้า 36)++

[ka[ze]na]

รู้สึกสั้น....หรือคิดไปเอง...

[naoai]

ผมอยู่ทีมบิ๊ก หุหุ สีผิวของแทนนี่เหมือนเมย่าใช่ไหม

[GuoJeng]

แทน บิ๊กกลับมารักกันเหมือนเดิม และบิ๊กก็มีคู่แข่งแล้ว  รออ่านตอนบิ๊กจะหึง จะหวงแทนยังไง มาเร็วๆคับ

[yowyow]

 

[Min*Jee]

เปิดตัวอย่างหล่อจริงๆ เกลียดไม่ลงเลยค่ะ
บิ๊กอย่างหึงน้าาาาาา รอตอนต่อไปเนาะ

[iceman555]

ต้าร์มาแล้ว. บิ๊กสู้ๆๆๆๆๆ

[kasarus]

น่าจะเป็น 'ต้าร์' แบบมีไมัโทนะ ส่วน ตาร์ ก็อ่านว่า ตา

จุดผิด "เราอยากให้บิ๊กลงสมัครรองประธานนักเรียน" (ตอนบอยมาชวน)ต้องเป็นแทนสิ ไม่ใช่บิ๊ก

[zipboy]

น่าจะเป็น 'ต้าร์' แบบมีไมัโทนะ ส่วน ตาร์ ก็อ่านว่า ตา

จุดผิด "เราอยากให้บิ๊กลงสมัครรองประธานนักเรียน" (ตอนบอยมาชวน)ต้องเป็นแทนสิ ไม่ใช่บิ๊ก

แก้เรียบร้อยแล้วครับ ขออภัยอย่างยิ่งครับผม

[ujen]

 

[ziqh.leo]

รู้สึกโล่งอกที่ไม่หน่วงเท่าไหร่ ฮ่าๆ
เพราะตอนแรกคิดว่า ต้าร์จะมาทำให้บิ๊กกับแทนแตกกันซะอีก

รอติดตามตอนต่อไปนะคะ 

[zipboy]

เจอคนที่ดีกว่าก็ดีนะ  บิ๊กจะได้รู้รสชาติของคำว่า Imperfection & Humility เหมือนกับตาร์ที่เพอร์เฟ็คท์แต่ก็ไม่ได้แทนมาครอง

เห็นบรรยายว่าผิวแทนเป็นสีกาแฟ - จะคล้ำไปถึงไหนคะ?  สีกาแฟใส่นมหรือเปล่าคะ?

 

สีกาแฟใส่นมครับ ออกไปทางผิวแทนนั่นละครับ^^"

รู้สึกสั้น....หรือคิดไปเอง...

ไม่สั้นครับ ทุกบท ผมจะพิมพ์ด้วยฟอนท์ Helvetica ขนาด 11 ความยาว 4-5 หน้า A4 ครับผม^^

**************

บทที่ 53 เสร็จแล้วครับ เดี๋ยวบ่ายๆ ลงให้อ่านกันครับผม^^

[zipboy]

บทที่ 53 มาแล้วครับ บทนี้เป็นความหวานเล็กๆ ของบิ๊กที่ทำให้แทน และนี่จะเป็นครั้งแรกที่ต้าร์จะได้พบกับแทนแบบสองต่อสอง ผ่านการเจอกันของงานเลี้ยงพรรคที่พ่อกับแม่แทนสังกัด โดยพ่อแม่ของต้าร์ เป็นกลุ่มทุนสำคัญเช่นกัน

มาชมกันต่อเลยครับ^^

************

Chapter 53

ผมเห็นแทนนั่งทำการบ้านจนคิ้วแทบชนกัน แต่การบ้านผมเสร็จผมแล้ว ผมเลยนั่งเล่นเกมข้างๆ รอแทน รอจนผมเริ่มง่วง มองเวลาอีกที ใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว ผมเอา iPad กับ iPhone ผมไปชาร์จ ก่อนจะ

“เหนื่อยไหมครับ” สองมือผมกำลังบีบไหล่แทนเบาๆ พอให้รู้สึกผ่อนคลาย

“งานเยอะอะครับ บิ๊กนอนก่อนก็ได้นะ” ผมก้มลงไปหอมแก้มซ้ายแฟนหนึ่งที
 
“รอได้ครับ อยากพาแฟนไปนอนด้วยมากกว่า” แทนเอียงหัวพิงกับหน้าผมเบาๆ ก่อนจะกลับมามองการบ้านตัวเองต่ออย่างตั้งใจ

“บิ๊ก เรามีอะไรจะปรึกษาอะครับ” ผมพยักหน้ารอฟังอยู่

“เพื่อนเราอยากให้เราลงสมัครคณะกรรมการนักเรียน เป็นรองประธานอะ” ผมว่าดีออก

“ก็ดีนะ แฟนผมเก่ง แค่นี้ไม่ยากหรอกครับ” แทนวางปากกาลง บิดขี้เกียจขณะที่นั่งอยู่

“แต่เรากลัวทำไม่ได้อะ กัปตันทีมบาสฯ ก็เหนื่อยแล้ว เป็นรองประธานนี่คือ วิ่งคู่ประธานทำมันทุกงานนี่แหละ กลัวทำไม่ได้จริงๆ” ผมหมุนเก้าอี้แทนให้หันมาอยู่ตรงหน้าผม แล้วดึงมือให้แทนลุกขึ้น แล้วกอดแฟนผมสักที

“ถ้าเป็นเรา เราเชียร์ให้ทำนะ ไม่กี่คนที่จะได้รับความไว้วางใจให้ทำงานแบบนี้นะ เราว่าแทนทำได้แหละ” ผมเห็นความรู้สึกไม่แน่ใจของแทนผ่านสายตาที่กำลังคิดอยู่ตอนนี้

“เรากลัวเรียนตก ละก็ทำได้ไม่ดีกับทีมบาสฯ เท่านั้นแหละ” ผมกอดแทนให้แน่นขึ้น

“แฟนผมเก่ง เรียนก็เก่ง บาสฯ ก็เก่ง กลับมาทำงานบ้าน ทำกับข้าวให้เราทาน แถมสอนการบ้านเราอีก งานรองประธานนักเรียนไม่ยากไปหรอกครับ” แทนยิ้มออกบ้างละ
 
“ถ้าแฟนทำกับข้าวให้เราบ้าง ไม่ต้องให้สอนการบ้าน ก็คงดี...แต่ถ้าแบบนั้น เราก็รู้สึก...ไม่ได้ดูแลแฟน” ปลายจมูกของแทนตอนนี้สัมผัสกับจมูกผม

“ไม่กี่คนนะ ที่จะได้โอกาสพิเศษแบบนี้ แทนเป็นคนพิเศษสำหรับหลายๆ เรื่อง เราว่า...แฟนเราทำได้นะครับ ถ้าเหนื่อย เดี๋ยวทำงานบ้านให้ นวดให้นะ โอเคมะ” แทนพยักหน้าพร้อมยิ้มที่สดใสในแบบแฟนผม

“ถ้าแฟนเชียร์ขนาดนี้ เราลงก็ได้ อย่าลืมช่วยอยู่ข้างๆ เราด้วยนะ” ผมเดินไปปิดไฟที่โต๊ะทำงาน แล้วพาแทนมานอนที่เตียง ก่อนจะปิดไฟหัวเตียง แล้วไปนอนข้างๆ

“อยู่ข้างๆ แทน เป็นหน้าที่หัวใจเราครับ นอนก่อนนะครับ เหนื่อยแล้ว” ผมนอนหงายแล้วดึงแทนมาซบกับไหล่ผม แล้วกอดไว้ก่อนจะหอมหน้าผากส่งท้ายก่อนนอน

ผมจะอยู่ข้างๆ ทุกเวลา ทุกเรื่อง และเป็นกำลังใจให้ทุกอย่างที่แทนตั้งใจทำนะครับ

………………..

ผมไปตอบตกลงกับบอย ว่าจะลงสมัครรองประธานนักเรียนกับพรรคของบอย แน่นอนว่าเจ้าตัวดีใจมาก และเรื่องที่ผมคาดไม่ถึงคือ หลังตอบตกลงกับบอยไปแล้ว เพื่อนฝั่งห้องสอง ก็มาทาบทามให้ผมลงสมัครด้วย แต่ผมก็ปฎิเสธไป เพราะตกลงกับบอยไปแล้ว

“สมัครเมื่อไหร่นะแทน” ไบรท์ถามผมขณะที่ผมกำลังซ้อมยิงสามแต้มข้างๆ กับไบรท์

“อาทิตย์หน้าอะ” ผมส่งลูกบาสฯ​ โค้งลงตะข่ายแบบไม่สัมผัสแป้นอย่างพอดี

“ได้ข่าวว่าพวกห้องสี่กับห้องห้าจะลงสมัครด้วย เชื่อเค้าเลยว่าเอาจริง” ห้องสี่กับห้องห้าคือห้องเด็กอุปการะ ที่ดีๆ ก็มี แต่ส่วนใหญ่ค่อนข้างป่วนเอาเรื่อง

“เค้าก็อยากทำประโยชน์ให้โรงเรียนก็ได้นะ ไบรท์มองในแง่ร้ายไปเปล่า” ลูกนี้ยิงกระแทกแป้นอยู่ครู่นึง ก่อนจะลงไปอย่างที่ควรจะเป็น

“พี่แทน โทรศัพท์ครับ” เสียงน้องสักคนตะโกนเรียกผม ก่อนจะส่งลูกบาสฯ ที่อยู่ในมือให้ลงแป้นก่อน แล้ววิ่งไปที่กระเป๋าที่วางไว้ข้างสนาม...แม่โทรมา...

“สวัสดีครับ” ปกติแม่ผมจะโทรมาตอนค่ำๆ แต่ถ้าโทรมาเวลาแบบนี้ ต้องมีอะไรแน่นอน

“คืนวันศุกร์ที่จะถึงนี้ ว่างไหมลูก” วันนี้วันพุธ ถามแบบนี้ ผมจะไม่ว่างก็คงไม่ได้

“ลาได้ครับ แม่มีอะไรไหมครับ” ผมลาซ้อมน่าจะได้อยู่ เพราะศุกร์ไม่มีคิวต้องคุมซ้อมน้องๆ ม.ต้น

“พ่อกับแม่จะไปงานเลี้ยงระดมทุนประจำปีของพรรค อยากให้แทนมาออกงานกับพ่อแม่ด้วย” งานเลี้ยงที่ผมไม่เคยคิดจะไป แต่ตอนนั้นอ้างได้ว่าเดินทางไกล เสร็จแล้วต้องกลับไปเรียนวันรุ่งขึ้น มารอบนี้จัดวันศุกร์ แถมผมอยู่กรุงเทพฯ แล้วแบบนี้

“ครับ ก็ได้ครับแม่” ผมตอบตกลงอย่างเลี่ยงไม่ได้

“แม่จะไปรับที่คอนโดลูกตอนห้าโมงเย็นนะ รักลูกนะ” เลิกเรียนแล้วผมต้องรีบกลับมาแต่งตัวอย่างไวจริงๆ

“ผมก็รักแม่นะครับ” วางสายเสร็จ ผมถอนหายใจที แล้วเก็บมือถือลงกระเป๋าเป้เหมือนเดิม

ผมกลับไปซ้อมลูกสามแต้มต่อ แอบเซ็งๆ ที่ต้องไปงานที่แสนน่าเบื่อ งั้น...ขอยิงลงแป้นแก้เซ็งก่อนละกันนะ

………………..

ปกติ แทนไม่ใช่คนแต่งตัวเยอะ เป็นคนที่เรียบง่าย ดูดีตามงานและโอกาสที่ต้องไป แต่ศุกร์นี้แฟนผมต้องไปงานเลี้ยงกับครอบครัว ผมเลยพาแทนมาที่บ้านผมเพื่อแต่งตัวให้ ถึงผมจะสูงกว่าแทนสองเซ็น แต่เสื้อผ้า กางเกง รองเท้า แทบจะสลับกันใส่ได้เลย เพราะไซส์ใกล้ๆ กัน ใส่กันได้พอดีเกือบทุกอย่าง

“ได้ใส่บ้างปะเนี่ยบิ๊ก” ผมเปิดตู้เสื้อผ้าทั้งหมดให้แทนดู

“ก็หมดนะ ที่อยู่ห้องแทน นั่นก็ซื้อใหม่ไปหลายชุดนะ แหๆ” แทนทำหน้าเอือมเล็กๆ กับการซื้อเปลื้องนั่นละ

“แทนตัวเล็กกว่าเรานิดหน่อย เรานึกออกละเอาตัวไหนดี” ผมถอยออกไปมองผมไกลๆ สักครู่ ก่อนจะหยิบเสื้อสูทที่อยู่ในตู้ออกมาห้าตัววางลงบนเตียง แล้วหยิบตัวแรกเป็นสีดำกระดุมสองเม็ดส่งให้แทนก่อน

แทนลองสวมสูททับกับเสื้อนักเรียน ผมลองจัดให้เข้ากับตัวแทน แต่ผมว่าไม่...เลยถอดออกกลับมาใส่ไม้แขวน แล้วหยิบตัวต่อไป เป็นสีดำกระดุมสองเม็ดเหมือนกัน จะเข้ารูปกว่า แต่ผมก็ให้ถอดออก เพราะพอลองยกแขนขึ้นแล้ว มันสั้นไปนิด ตัวที่สามเป็นสีเทาเข้มกระดุมสองเม็ด ทรงเข้ารูปกว่าตัวที่สอง ซึ่งพอลองยกแขน ลองนั่ง พลิกตัวไปมา กอดอก และอิริยาบถอื่นๆ ผมยกนิ้วโป้งสองนิ้งให้แทนแปลว่าโอเค

“ตัวนี้แหละ พอดีตัวสุด รายการต่อไป เนคไทละกัน” สูทสีเทาตัวที่ผมเลือกให้ เป็นของ Dior ผมเก็บสูทสี่ตัวที่เหลือกลับเข้าตู้ไป ผมยกลิ้นชักเทคไทวางลงบนเตียง ทั้งหมดสิบเส้น บิ๊กหยิบมาทีละเส้น แล้วทาบไว้กลางอกของแฟนผม

“เขินไรอะครับ แค่เลือกเนคไทให้เองนะ” ผมรู้สึกได้ว่าแฟนผมกำลังหลบตาผม

“อย่ามองแบบนี้ซิ” แทนเคยบอกว่า สายตาผมเวลาทำอะไรจริงจัง จะดูหล่อจนต้องหลบสายตา สงสัยผมกำลังจะเพ่งเลือกแบบใช้ความคิดไปหน่อย ลองเนคไทสีเขียวลายทางมาทาบดูหน่อย

“แฟนผมน่ารัก แต่ตอนนี้ต้องแต่งตัวให้แฟนหล่อ ใครเป็นแฟนด้วย...ก็มีความสุขแหละ” ผมหยิบเนคไทสีฟ้าอ่อนของ Paul Smith ทาบให้ ก่อนจะหยิบเนคไทสีครีมอีกเส้นมาทาบ แล้วเลือกดู

“สีฟ้าดีกว่า” แทนพยักหน้าโอเค

“กางเกงละบิ๊ก” แทนคงหมายถึงสเล็ค แต่ผมว่ามันน่าเบื่อ ถ้าจะใส่สเล็คไปงาน

“ใส่สูทเข้ารูปแล้ว ใส่ยีนส์เดฟไปก็ได้ เราโตกันแล้วเนอะ จะให้คุณชายทั้งตัวก็น่าเบื่อ ส่วนรองเท้า เดี๋ยวเอาบูทหนังคู่นี้ละกัน” ผมหยิบกางเกงยีนส์ G-Star RAW แบบเข้ารูป สีดำเจือเทาเล็กน้อยออกมา เป็นตัวโปรดตัวนึงที่ผมชอบใส่เฉพาะไปงานเท่านั้น

ผมหยิบรองเท้า Dr.Martens หนังสีน้ำตาลทองแดงที่ผมไว้ใส่เฉพาะเวลาแต่งหล่อพิเศษออกมาด้วย เข็มขัดหนังแข็งสีดำทรงคลาสสิกของ Prada และผมก็นึกออกว่า เสื้อเชิ๊ต แทนก็ต้องใช้ ผมเลยหยิบเชิ๊ตเข้ารูปของ HUGO BOSS ที่เป็นหนึ่งในเสื้อตัวโปรดผมออกมา แล้วถึงเวลาที่จะ

“แทนไปอาบน้ำนะครับ เดี๋ยวมาแต่งตัวกัน” ผมอยากให้แฟนผมตัวสะอาด แล้วแต่งตัวออกมาดูเลยดีกว่าจะออกมาเป็นไง และแน่นอนว่า ถ้าแฟนผมอาบน้ำ ผมก็...อาบด้วยซิครับ

หลังจากอาบน้ำเสร็จด้วยเวลาที่...นานกว่าปกติเล็กน้อย เพราะคั่นด้วยกิจกรรมบางอย่างที่เกิดขึ้นได้เสมอเมื่อเราสัมผัสกัน...แทนก็เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยเสื้อผ้าที่ผมเลือกทั้งหมด แฟนผมหล่อมาก เหลือแค่ทำผมอีกหน่อยนะ ผมแทบอยากให้มีงานเลี้ยงทุกคืน จะได้ควงแขนแฟนผมเต้นรำในงานมันทุกคืนซะเลย

“อย่าเอาแต่มองซิ เราเขินนะ” ก็แฟนผมหล่อ จะให้ผมหยุดจ้องได้ไง ผมนั่งดูแทนอยู่ที่เตียง เลยลุกขึ้นไปกอดเอว

“เราอยากให้...ทุกคืนมีงานเลี้ยง แล้ว...แทนแต่งตัวหล่อแบบนี้ เราจะ...เต้นรำกับแทนทุกคืนเลยแหละ” แทนพยักหน้าเขินๆ ในขณะที่มือผมกระชับเอวแทน

ถึงผมใส่เสื้อเชิ้ต กางเกงขาสั้นลำลอง แต่...มือขวาผมจับมือซ้ายของแทน ส่วนมือซ้ายผมกระชับเอวของแทนแล้ว ผมค่อยๆ ขยับเท้าตามจังหวะเบาๆ แล้วเราสองคนก็ได้เต้นรำกัน สองสามจังหวะ ก่อนจะหยุดลงด้วยจุมพิตของผมที่หน้าผากของแทนเบาๆ

ผมขอหยุดเวลานี้ไว้สักครู่แบบนี้ละกัน

………………..

วันศุกร์ก็มาถึง งานเลี้ยงที่ผมไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่ บิ๊กรีบมารับผมที่โรงเรียนตอนสี่โมงเย็น ตรงตามนัดเป๊ะ เพื่อรีบกลับไปแต่งตัวให้ทันตอนห้าโมงครึ่ง โดยที่พ่อกับแม่ผมจะมารับผมที่ห้อง หลังจากอาบน้ำ โกนหนวดเสร็จเรียบร้อย บิ๊กเลือกน้ำหอม Tom Ford กลิ่น Grey Vetiver ฉีดให้ตามตัว

ผมนั่งลงหน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้งในห้อง โดยมีบิ๊กกำลังใช้มูสแต่งผมให้อยู่ ถึงบิ๊กจะไว้ทรงสกินเฮด แต่ทำผมได้เชี่ยวชาญมาก ออกมาผมแทบไม่คุ้นหน้าตัวเอง แต่ก็รู้สึกว่าตัวเองดูหล่อจนแอบแมนกว่าปกติเลยแหละ หลังจากใส่กางเกง ใส่เสื้อเชิ๊ต แล้วค่อยจัดกางเกงให้เสื้ออยู่ในกางเกง ก่อนจะคาดเข็มขัดให้เรียบร้อย บิ๊กตามติดกระดุมแขนเสื้อ จัดเสื้อเชิ๊ตให้เรียบร้อย ส่วนผมผูกเนคไทเอง และสวมเสื้อสูทให้ผมจากด้านหลัง ก่อนจะจัดทรงสูทให้แน่ใจว่า เมื่อนั่งแล้วจะไม่ปลิ้น หรือยกแขนเสื้อแล้วจะเต๋อขึ้นมา

“แฟนใครเนี่ย หล่อจัง” ผมมองตัวเองในกระจกยังแทบไม่เชื่อเลยว่าเป็นตัวเอง

“ใส่อันนี้นะครับ” บิ๊กชูนาฬิกา Patek Philippe รุ่น Nautilus ตัวเรือนสีเงิน หน้าปัดสีฟ้าน้ำทะเล
 
“บิ๊กมีนาฬิกาแพงขนาดนี้ด้วยเหรอ” ผมไม่เคยเห็นบิ๊กมีเลย บิ๊กยักคิ้วแบบทะเล้น

“ก็ไม่ได้หยิบมาให้ดูนี่ครับ Rolex / Patek / Omega เรามีอยู่เป็นกล่องอะ แต่ไม่ค่อยหยิบมาใส่ ถ้าไม่มีงาน เราเลยเลือกเรือนนี้ให้เข้ากับชุดแหละ” บิ๊กสวมนาฬิกาให้ผม ตอนนี้นาฬิกาอยู่ใต้แขนเสื้อพอดี

“ทั้งตัวเราเนี่ย แพงระยับเลย” บิ๊กยิ้มๆ ก่อนจะหอมแก้มผมทีนึง

“ก็อยากให้แฟนหล่ออะครับ ไปงานที่มีแต่คนไฮโซ เราต้องทำให้แฟนเราดูดีที่สุดซิครับ” ผมยกข้อมือซ้ายดูนาฬิกาที่ใส่ ผมพอรู้ราคาอยู่ มันแพงมาก แต่มันก็เป็นนาฬิกาที่สวยมาก

หลังจากแต่งตัวเสร็จ ใส่ถุงเท้ารอ บิ๊กป้อนบะหมี่ผัดขี้เมาทะเลที่ผมทำไว้ตอนเช้า แล้วเก็บไว้รออุ่นตอนเย็นสำหรับทานรองท้องก่อนไปงานเย็นนี้ จนถึงเวลาห้าโมงครึ่ง แม่ผมก็โทรมาตามที่นัด

“งานจัดที่ไหนเหรอครับ” บิ๊กถามผมขณะที่ผมใส่รองเท้าอยู่

“โรงแรมเพนิซูล่าอะ ไมเหรอ” บิ๊กยิ้มๆ แล้วบอกผมว่า

“ถ้าเบื่องาน โทรบอกเรานะ เดี๋ยวไปรับนะครับ” ผมพยักหน้า ในขณะที่บิ๊กผูกเชือกรองเท้าให้ผมเรียบร้อย แล้วดูความเรียบร้อยของชุดทั้งหมด ก่อนจะเติมน้ำหอมให้ที่คอ กับข้อมือผมอีกเล็กน้อย

“หล่อแล้วครับ หล่อที่สุดของงานแน่นอน” ผมพยักหน้าเขินๆ ที่บิ๊กยอจนผมจะลอยได้อยู่แล้ว

ถ้างานเลี้ยงคืนนี้มันน่าเบื่อ ผมจะนึกถึงเวลาที่บิ๊กแต่งตัวให้ผมทั้งหมดนี้ละกันนะครับ

………………..

ตลอดเวลาที่นั่งรถตู้ที่พ่อกับแม่นั่งอยู่เบาะแถวสองของรถตู้ ผมนั่งอยู่แถวสาม ผมไม่ได้คุยอะไรเท่าไรนักนอกจาก

“ลูกไปเอาชุดมาจากไหนเหรอ” คุณแม่ผมทักขึ้นมา
 
“ของเพื่อนอะครับ ให้ยืมมาครับ” คุณพ่อผมหันมามองผมบ้าง

“หล่อดีนะ ลูกเราแต่งตัวนี่ก็ดูดีเหมือนกันนะ ว่ามะ” แม่ผมหันมาดูและพยักหน้าให้ตามความเห็นของพ่อผม

ผมละโล่งอกที่พ่อกับแม่ไม่ซักไซร้ต่อว่าเพื่อนคนไหนที่ให้ยืมชุดมาขนาดนี้ ในงานเลี้ยงวันนี้ ผมต้องไหว้สวัสดีผู้ใหญ่มากหน้าหลายตา ที่ผมไม่รู้จักสักคน บางคนก็เป็น สส. เหมือนกับพ่อ บางคนก็เป็นรัฐมนตรี บางคนก็เป็นนักธุรกิจที่สนับสนุนพรรค ผมรู้สึกว่าผมเดินไปกับพ่อกับแม่รอบงานนานมาก แต่เวลาที่ผมดูในข้อมือตอนนี้คือ

“พึ่งหกโมงครึ่งเองเหรอ...” ผมบ่นกับตัวเองเบาๆ ขณะที่ผมกำลังรับเครื่องดื่มจากบริกรที่เดินเสริฟตอนนี้ งานส่วนพิธีการต่างๆ จะเริ่มประมาณหนึ่งทุ่ม ผมเดินไปมาในงานคนเดียว ในขณะที่พ่อกับแม่แยกย้ายกันไปคุยกับคนรู้จักในงาน

“มาคนเดียวเหรอครับ” เสียงนี้คุ้นมาก ผมหันกลับไปหาต้นเสียง

ชายหนุ่มหน้าคม ดวงตาสีน้ำตาลเรียวคม จมูกโด่งเล็กๆ คิ้วเข้มเรียวรับกับดวงตา ผมรองทรงที่ยาวประกลางใบหู ที่ตอนนี้หวีปัดด้านนึงไว้ รูปร่างที่ดูล่ำแน่นเมื่ออยู่ในเสื้อสูทสีดำเข้ารูป สเล็คข้ารูปที่ทำให้ดูสูงกว่าตอนที่ผมเจอครั้งแรก

“ต้าร์...” ผมเรียกชื่อออกมาโดยอัตโนมัติ ก่อนที่ต้าร์จะยิ้ม แล้วโค้งตัวให้ผมเล็กน้อยเป็นการทักทาย

“ดีใจที่ได้เจอกันอีกนะ แทนหล่อมากเลยครับ” ผมรู้สึกเขิน ก่อนจะวางเครื่องดื่มในมือที่หมดแก้วแล้ว และสิ่งที่ทำให้ผมเกร็งยิ่งกว่าก็มาถึงแบบไม่ทันตั้งตัว

“คุณพ่อครับ คุณแม่ครับ นี่แทน คนที่ผมเล่าให้ฟังเมื่อวันก่อนครับ” ผมไหว้สวัสดีคุณพ่อกับคุณแม่ของต้าร์

“ไหว้พระเถอะลูก วันนี้ลูกมากับใครเหรอจ๊ะ” คุณแม่ของต้าร์ทักทายผมก่อน

“คุณพ่อกับคุณแม่อะครับ ไม่แน่ใจว่ายืนคุยอยู่ตรงไหน” คุณพ่อของต้าร์พยักหน้า ในขณะที่ต้าร์ดูจะยิ้มแย้มเป็นพิเศษ ก่อนจะกระซิบอะไรสักอย่างให้คุณพ่อของต้าร์ฟัง คุณพ่อของต้าร์ก็ยิ้มเช่นกัน

“แทน..” เสียงคุณแม่เรียกผม พอผมไปหันไปที่ต้นเสียง พ่อกับแม่ผมก็เดินมาทางผม

“คุณอา คุณน้าครับ นี่คุณพ่อกับคุณแม่ผมเองครับ” ผมแนะนำพ่อกับแม่ผมบ้าง

“คุณพีระกับคุณหญิงมณี ใช่ไหมครับ” คุณพ่อผมทักทายก่อน โดยมีคุณพ่อของต้าร์จับมือกับคุณพ่อของผม

“สวัสดีครับคุณน้า คุณอา ผมชื่อพรีพัฒน์ เรียกผมว่าต้าร์นะครับ” ต้าร์แนะนำตัวให้พ่อกับแม่ผม ก่อนจะพนมมือไหว้สวัสดีอย่างนอบน้อม

“หนูต้าร์นี่ หน้าคุ้นๆ ใช่ที่เป็นพิธีกรกับถ่ายแบบใช่ไหมจ๊ะ” แม่ผมรู้จักซะงั้น ผมนี่ไม่รู้จักอะไรเลยเกี่ยวกับต้าร์ด้วยซ้ำ ต้าร์ตอบ “ใช่ครับ” พร้อมรอยยิ้มที่เห็นฟันขาวเรียงสวยแบบไม่มีเหล็กดัดฟันอะไร

“วันนี้คุณพีระจะเพิ่มทุนให้พรรคอีกไหมครับ” ดูเหมือนคุณพ่อผมจะเริ่มคุยธุรกิจละ

“ความลับครับ ความลับ เดี๋ยวประกาศบนเวทีให้นะครับ” คุณพ่อของต้าร์เป็นผู้ชายเสียงใหญ่แบบเจ้าสัว พอมองดูดีๆ ต้าร์เหมือนคุณแม่แบบถอดมา แต่รัศมีความน่าเกรงขาม ดูได้มาจากพ่อเต็มๆ

“คุณน้า คุณอา ครับ ถ้าไม่รังเกียจ เดี๋ยวผมขอพาแทนไปทานอาหารด้วยจะได้ไหมครับ” ต้าร์เอยปากขอพ่อกับแม่ผม ซึ่งพ่อกับแม่ผม พยักหน้าโอเค

“ผมว่าเรามาทำความรู้จักกันหน่อยก็ดีนะครับ เพื่อผมจะได้ไปลงทุนเพิ่มในท้องถิ่นนะ” คุณพ่อของต้าร์เอยขึ้น ก่อนจะโอบมือตบไหล่พ่อผมเบาๆ แล้วคุณแม่ของต้าร์เองก็ส่งแก้วเชมเปญให้แม่ผม

ต้าร์จับมือผมแล้วดึงออกมาจากวงผู้ใหญ่ตรงนั้น ผมตกใจเล็กๆ ว่าต้าร์จับมือผมเดินออกมาจริงๆ ก่อนจะพาผมมาหยุดห่างจากที่พ่อกับแม่ของเราทั้งคู่กำลังคุยกันอยู่

“ดีใจนะครับ ที่ได้เจอแทนอีกรอบ ทานอะไรมาบ้างยังครับ” ต้าร์ยืนพูดกับผมใกล้มาก

“ก็ คนเยอะอะครับ ได้ทานนิดเดียวเอง” งานวันนี้เป็นแบบซุ้มอาหาร เดินไปเลือก แล้วยืนทานในงาน ซึ่งผมต้องต่อคิวรอเอา บางซุ้มใช้เวลานานมาก ทำให้ผมแทบไม่อยากรอทีเดียว

“หิวไหมครับ” ต้าร์ถามผมเสร็จ มองหาใครบางคน ก่อนจะดีดนิ้วสองสามทีเรียกมา

“นิดหน่อยอะ เราทานร้องท้องมาหน่อยแล้ว” ต้าร์ยืนยิ้มอยู่ครู่ ก่อนที่คนที่ต้าร์เรียกจะเดินมาหา

“ขอกุญแจรถให้ผมหน่อยครับ” คนที่ต้าร์เรียกมา เหมือนจะเป็นเจ้าหน้าที่ของโรงแรม
 
“เดี๋ยวเราพาแทนไปทานอะไรอร่อยๆ ที่สงบๆ ดีกว่านะ” แต่ถ้าออกไปจากงานแบบนี้ พ่อกับแม่ผมดุผมแน่นอน

“ไม่ต้องกังวลนะครับ พ่อกับแม่เราคงคุยยาว เดี๋ยวเราไปส่งที่บ้านแทนเองนะ” ต้าร์เหมือนจะรู้ว่าผมกังวลเรื่องอะไร ก่อนจะจับมือผมแล้วจูงเดินออกมาจากห้องจัดงาน พอออกมาจากห้องแล้ว ผมแอบสะบัดมือต้าร์เบาๆ

“เราแค่กลัวแทนเดินหลง เลยจับมือเดินออกมาเฉยๆ ถ้าทำให้แทนไม่สบายใจ เราขอโทษครับ” ต้าร์ก้มหน้าลงเล็กน้อย เหมือนโค้งขอโทษให้

“ไม่ใช่นะ แต่ใครเห็นต้าร์จับมือเราเดินสองต่อสองแบบนี้ มันจะไม่ดีกับนายนะ” ผมกลัวคนเห็นแล้วเอาไปซุบซิบไม่ดีมากกว่า ต้าร์ยิ้มเหมือนไม่คิดอะไรมาก

“มาเถอะครับ รถน่าจะจอดรอหน้าโรงแรมละ” ต้าร์ให้ผมเดินนำไปก่อน ก่อนจะเดินตีคู่ข้างๆ ผมรักษาระยะห่างเล็กน้อย จนผมเดินมาถึงหน้าโรงแรมกับต้าร์

Porsche Boxster GTS สีน้ำเงินเข้ม จอดรอเจ้าของที่เดินไปรับกุญแจจากเจ้าหน้าที่โรงแรม ต้าร์มาเปิดประตูให้ผมนั่ง ก่อนจะปิดประตูเรียบร้อย แล้วต้าร์ก็มาประจำที่คนขับ ผมกับต้าร์คาดเข็มขัดนิรภัยเสร็จ ต้าร์พาพาหนะคู่ใจขับไปขึ้นทางด่วนไปลงแถวเพชรบุรี แล้วร้านที่ต้าร์พาผมมา อยู่แถวเอกมัย ทั้งหมดใช้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมง เพราะรถไม่ติดมาก แถมต้าร์ก็ขับรถคล้ายๆ บิ๊ก นั่นคือเร็ว แต่ไม่เสียวหรือน่ากลัวอะไรเลย

“ถึงแล้วครับ” ต้าร์จอดรถเสร็จ ลงมาเปิดประตูให้ผมลง ตรงหน้าผมเป็นร้านอาหารญี่ปุ่นที่บรรยากาศรู้เลยว่า มื้อนี้มีเป็นหมื่นแน่ๆ ผมมองหน้าต้าร์แบบไม่มั่นใจ แต่ต้าร์ก็ยิ้มอย่างสบายใจ

ปลาดิบชุดใหญ่ ซาซิมิกุ้งมังกรสดๆ หอยเม่น หอยมือเสือสดๆ และข้าวหน้าปลาดิบรวมถ้วยกำลังดี เสริฟตรงหน้าผมเรียบร้อย ผมนึกไม่ออกว่าผมจะจ่ายคืนค่าอาหารมื้อนี้ให้ต้าร์ยังไงดี เพราะรวมทั้งหมด น่าจะหลายหมื่นอยู่

“อาหารไม่ถูกปากเหรอครับ” ต้าร์คงเห็นผมเกร็งๆ ที่จะทาน

“ที่จริง ต้าร์ไม่ต้องพาเรามาทานแพงแบบนี้ก็ได้นะ” ต้าร์คีบปลา Bluefin ทูน่า ป้อนให้ผม

“ทานซิครับ อร่อยนะ” ผมอ้าปากทานชิ้นปลาที่ต้าร์คีบให้อย่างเลี่ยงไม่ได้

“เราชอบทานร้านนี้เฉพาะโอกาสพิเศษเท่านั้น” แล้วเราพิเศษเหรอ?

“แล้ว พิเศษยังไงอะ คือ...” ผมไม่รู้จะตอบไงดี แต่รู้สึกว่ามันเกินตัวผมไปหน่อย

“ก็ เพื่อนคนพิเศษอย่างแทนไงครับ” ผมทำอะไรไม่ถูกเอาซะเลย

“ไม่ต้องคิดมากนะ เราอยากทานกับแทน และอยากให้แทนได้ทานด้วย ถือว่าพรรคจ่ายให้ สส. ละกันนะครับ” ต้าร์ทำให้ผมแอบหัวเราะ ที่ต้าร์พยายามโยงให้เข้ากันได้

“ละก็มื้อนี้....เราอยากรู้จักแทนให้มากกว่านี้ และ...อยากให้แทนรู้จักเรามากกว่านี้ด้วยครับ” ต้าร์เอยจุดประสงค์ของมื้อนี้ให้ผมฟัง ต้าร์ยกแก้วสาเกขึ้นเล็กน้อย ผมก็ยกให้เป็นสัญลักษณ์ดื่มเพื่อมิตรภาพ

ก่อนที่เราสองคน จะเริ่มคุยเพื่อทำความรู้จักกันต่อจากนี้

**********

บทที่ 54 เราจะได้รู้จักต้าร์มากขึ้น และจะเป็นครั้งแรกที่บิ๊กเจอกับต้าร์ พร้อมการแข่งขันที่มีแทนเป็นเดิมพัน

บทที่ 54 เจอกันวันจันทร์นะครับ เพราะศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ คิวยุ่งเอาเรื่องเลยครับผม^^""

ขอบคุณสำหรับการติดตามครับ^^

[kasarus]

ถ้าคนเขียนไม่การันตีไว้ก่อนว่าต้าร์เป็นคนดี คงคิดว่าต้าร์ใส่หน้ากากเข้าหาแทนแล้วนะเนี่ย

ว่าแต่แทนกลับไปต้องเล่าให้บิ๊กฟังก่อนเลยนะ เพื่อไม่ให้มีปัญหาตามมาทีหลัง


จุดผิด
“แทนตัวเล็กกว่าเรานิดหน่อย เรานึกออกละเอาตัวไหนดี” ผมถอยออกไปมองผมไกลๆ สักครู่ ก่อนจะหยิบเสื้อสูทที่อยู่ในตู้ออกมาห้าตัววางลงบนเตียง แล้วหยิบตัวแรกเป็นสีดำกระดุมสองเม็ดส่งให้แทนก่อน

แทนลองสวมสูททับกับเสื้อนักเรียน ผมลองจัดให้เข้ากับตัวแทน แต่ผมว่าไม่...เลยถอดออกกลับมาใส่ไม้แขวน แล้วหยิบตัวต่อไป เป็นสีดำกระดุมสองเม็ดเหมือนกัน จะเข้ารูปกว่า แต่ผมก็ให้ถอดออก เพราะพอลองยกแขนขึ้นแล้ว มันสั้นไปนิด ตัวที่สามเป็นสีเทาเข้มกระดุมสองเม็ด ทรงเข้ารูปกว่าตัวที่สอง ซึ่งพอลองยกแขน ลองนั่ง พลิกตัวไปมา กอดอก และอิริยาบถอื่นๆ ผมยกนิ้วโป้งสองนิ้งให้แทนแปลว่าโอเค

[zipboy]

ถ้าคนเขียนไม่การันตีไว้ก่อนว่าต้าร์เป็นคนดี คงคิดว่าต้าร์ใส่หน้ากากเข้าหาแทนแล้วนะเนี่ย

ว่าแต่แทนกลับไปต้องเล่าให้บิ๊กฟังก่อนเลยนะ เพื่อไม่ให้มีปัญหาตามมาทีหลัง


จุดผิด
“แทนตัวเล็กกว่าเรานิดหน่อย เรานึกออกละเอาตัวไหนดี” ผมถอยออกไปมองผมไกลๆ สักครู่ ก่อนจะหยิบเสื้อสูทที่อยู่ในตู้ออกมาห้าตัววางลงบนเตียง แล้วหยิบตัวแรกเป็นสีดำกระดุมสองเม็ดส่งให้แทนก่อน

แทนลองสวมสูททับกับเสื้อนักเรียน ผมลองจัดให้เข้ากับตัวแทน แต่ผมว่าไม่...เลยถอดออกกลับมาใส่ไม้แขวน แล้วหยิบตัวต่อไป เป็นสีดำกระดุมสองเม็ดเหมือนกัน จะเข้ารูปกว่า แต่ผมก็ให้ถอดออก เพราะพอลองยกแขนขึ้นแล้ว มันสั้นไปนิด ตัวที่สามเป็นสีเทาเข้มกระดุมสองเม็ด ทรงเข้ารูปกว่าตัวที่สอง ซึ่งพอลองยกแขน ลองนั่ง พลิกตัวไปมา กอดอก และอิริยาบถอื่นๆ ผมยกนิ้วโป้งสองนิ้งให้แทนแปลว่าโอเค

ขอบคุณครับ T_T รู้สึกตัวเองทำงานเร่งไปจนหลุดจริงๆ ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ

[GuoJeng]

หนักใจแทนบิ๊กล่ะคราวนี้ ๕๕๕ ผู้แต่งไม่ให้ต้าร์ได้เจอกับเพื่อนของบิ๊กบ้างเหรอ? เผื่อเขาจะสปาร์กใจสั่นๆกันมั้ง ฮ่าๆฮ่าๆ รอ รออ่านตอนใหม่คับ

[Mouse2U]

ไม่อยากรู้จักตาร์ได้ป่ะคะ? ผู้ชายเถื่อนๆ แบบบิ๊กดูตรงไปตรงมามากกว่าอีก ที่สำคัญจะจีบใครก็ต้องถามเจ้าตัวเขาก่อนไหมล่ะว่ามีแฟนหรือคนรักหรือยัง ไม่ใช่มาโมเมแต๊ะอั๋งเขาแบบนี้ แถมยังหยอดจนเลี่ยนอีกต่างหาก~ (คือเราสองมาตรฐานชัดเจนมากๆ ค่ะ ) สรุปแล้วแทนรู้ตัวบ้างไหมคะเนี่ยว่าตัวเองถูกจีบอยู่นะค่ะ? เพราะถ้าไม่รู้นี่คือแบ๊วมากๆ เลยนะคะ -.-"

[ziqh.leo]

งืม เหมือนต้าร์จะดีนะ แต่ให้ความรู้สึกเกรงๆยังไงก็ไม่รู้ 

แถมตอนหน้ายังเดินพันกันอีก เห่ยย
รออ่านตอนต่อไปค่า 

[yowyow]

 

[Freja]

ต้าร์นี่เป็นเหมือนเพลย์บอยลูกคนรวยที่ยังกับว่าเดินออกมาจากในฝันคือดีเกินจริง

[zipboy]

ประกาศตอนที่จะมาถึงเร็วๆ นี้ กับตอนในอนาคตให้ละครับ

54 : ต้าร์...
55 : Ducati VS BMW
56 : เดิมพันรัก...ที่แพ้ไม่ได้
57 : อดีตที่แก้ไขไม่ได้
58 : เลือกตั้งประธานนักเรียน
59 : หวง...อย่ายุ่งกับผัวกู!!!
60 : ปิดเทอม / วันเกิดบิ๊ก

เป็นบทที่จะได้เจอในรอบเดือนนับจากนี้ไปนะครับ และบทชุดถัดไป จะเป็นบทช่วง ม.6 จนถึงจบเรื่องครับ

61 : ฝันร้ายที่เป็นจริง
62 : กรงขัง
63 : ผู้เสียสละ
64 : ยอมตายดีกว่าอยู่
65 : ตัดใจ
66 : 100,000 บาท
67 : เรากลับมาแล้วนะ...
68 : ภาพลวงตา
69 : หนีไป หรือ ก้มหน้ารับชะตา
70 : ผมไม่กลัวตาย
71 : ชีวิตที่ไม่มีแทน...อีกต่อไป
72 : ชีวิตผมลิขิตเอง
73 : ลมหายใจที่รอการฟื้นคืน
74 : นาทีชีวิต
75 : เราจะไม่ไปไหน
76 : คุณมีลูก...ฉันก็มีลูก...และลูก ไม่ใช่ของเรา
77 : แกชนะ ฉันแพ้
78 : ปี 1
79 : แหวนหมั้นของเรา
80 : ปัจจุบันและอนาคต (END)

ประมาณนี้ครับ ขอบคุณสำหรับการติดตามครับผม^^

[ka[ze]na]

รอ!!!!

[Min*Jee]

อย่าลืมกลับไปเล่าให้บิ๊กฟังนะจ๊ะ
จะได้ไม่ผิดใจกันทีหลัง
รอตอนต่อไปเนาะ

[analogue]

จะมีดราม่าในอนาคตอีกด้วย?

[zipboy]

กำลังทำบทที่ 54 ให้ทันนะครับ สองวันนี้เพลียมาก T_T เขียนไม่ออกเลยครับ

ขอบคุณสำหรับการติดตามครับผม^^

[zipboy]

บทที่ 54 มาแล้วครับ สดๆ ร้อนๆ เขียนเสร็จเมื่อครู่ ผมขอลงตอนนี้ เพราะตื่นนอนแล้ว คิวเดินทาง คุยงาน จะยุ่งมากจนไม่มีเวลาลงให้ครับ

บทที่ 54 จะเป็นเรื่องของต้าร์ รวมถึงเริ่มต้นเดิมพันการแข่งขันที่มีเดิมพันคือ "แทน" แล้วต่อเนื่องกับบทที่ 55 ที่บิ๊กกับต้าร์จะแข่งกันเพื่อเดิมพันที่วางไว้

มาชมกันต่อเลยครับ^^

************

Chapter 54

สี่ทุ่มตรง Porsche ของต้าร์จอดอยู่หน้าประตูล็อบบี้ของคอนโดผม ต้าร์เปิดประตูให้ผมลง หลังจากได้ทานมื้อเย็นไปเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา

"อยู่คอนโดนี้เหรอครับ" ผมพยักหน้าให้กับคำถามของต้าร์

"เรามาหาได้ไหมครับ" ผมส่ายหน้าทันที

"ไม่สะดวกนะครับ" ต้าร์ทำหน้าเหมือนถึงบางอ้อว่าทำไมผมถึงไม่สะดวก

"คงหมายถึงแฟนของแทน..." ผมพยักหน้าใช่เลย ต้าร์ไม่ตอบอะไร ก่อนจะกลับไปเปิดประตูขึ้นรถ
 
“เราหวังว่า จะได้เจอแทนบ่อยๆ ละก็...ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” ต้าร์ขึ้นรถแล้วออกรถไปช้าๆ หลังจากรถต้าร์พ้นถนนไปแล้ว ผมรู้สึกเหมือนมีคนสะกิดจากข้างหลัง ผมหันไปกลับไปหาคนสะกิด

“เข้าใจละ ทำไมไปงานแล้วไม่เบื่อ” ประโยคแรกที่บิ๊กเอยปาก บิ๊กคงน้อยใจผมแน่นอน

“นั่นต้าร์ เป็นลูกชายทุนใหญ่ของพรรคคือ พ่อกับแม่เราเป็นนักการเมืองอะ” บิ๊กไม่มีสีหน้าโกรธหรือดูไม่พอใจอะไร แต่นั่นกลับทำให้ผมยิ่งกลัว

“แทนว่าต้าร์นั้น จีบแทนปะ” ผมพยักหน้า บิ๊กยื่นมือมาให้ผมจับ ก่อนจะเดินเข้าลิฟท์ไปด้วยกัน

“เราไม่กล้าคิดว่าจีบหรอก ดูเข้าข้างตัวเองเกินไป แต่ที่ต้าร์ทำ มันก็เหมือนจีบเรานั่นแหละ” บิ๊กผลักผมชนผนังลิฟท์ แล้วล็อคตัวผมพร้อมกับกดริมฝีปากกับลิ้นแบบแรงนิดๆ สัมผัสได้ถึงอารมณ์ดิบของบิ๊ก

“เราหวง” เสียงบอกแผ่วเบาของบิ๊ก ทำให้ผมพยักหน้าในขณะที่ผมยังหลับตารับการกดจูบของบิ๊ก

ประตูลิฟท์เปิดออก ผมวิ่งหนีออกไปหน้าประตูห้อง ในขณะที่บิ๊กวิ่งตามมา ก่อนจะผลักผมจนหลังชนประตูห้อง แล้วไขประตูห้องในขณะที่จมูกของเราทั้งคู่สัมผัสกัน พร้อมลมหายใจบิ๊กที่ถี่และเร็ว ทันทีที่ปิดประตู บิ๊กกดจูบทั้งริมฝีปากกับลิ้นอย่างรุนแรง และไล่ถอดเสื้อสูท เนคไท เชิ๊ต กางเกง รองเท้า นาฬิกา ทุกอย่างกองรวมกันไว้หน้าประตูห้อง ก่อนที่บิ๊กจะอุ้มผมที่เหลือแค่กางเกงในตัวเดียวโยนลงเตียง ก่อนที่เจ้าตัวจะถอดเสื้อผ้าทั้งหมด

“เราไม่รู้ว่ามันสัมผัสเมียเราแค่ไหน แต่รู้ไหม...แทนเป็นของเรา” บิ๊กเอยขณะที่ร่างของบิ๊กคร่อมอยู่บน ส่วนมือทั้งสองข้างของบิ๊กยกแขนผมทั้งสองข้างไว้เหนือหัว แล้วกดแขนผมติดกับเตียงไม่ให้ดิ้นไปไหน ในขณะที่ริมฝีปากของบิ๊กทั้งลากและดูดตามซอกคอผมอย่างช้าๆ เน้นๆ

“เรายอมแล้ว เอาเลยครับ” นาทีนี้ สิ่งที่บิ๊กกำลังทำกับผม ทำให้ผมเป็นทาสด้วยความเต็มใจ

ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น บิ๊กไม่ผ่อนปรนอะไรทั้งสิ้น ผมรู้สึกเจ็บจนแทบร้องไห้ในบางจังหวะ แต่ผมกลับชอบ และโอกาสถัดไป ผมอยากให้บิ๊กรุนแรงกับผมแบบนี้อย่างบอกไม่ถูก...ยังไงก็ตาม ผมก็รักบิ๊กคนเดียวนะ

………………..

เวลาอยู่ในน้ำ ความดันใต้น้ำที่กำลังกระทบร่างผม ทำให้ผมรู้สึกอิสระอย่างยิ่ง แขนที่กำลังกวาดไปข้างหน้า ขาที่เตะน้ำให้ตัวลอยและเคลื่อนที่ไป ถูกเพิ่มความเร็วเรื่อยๆ ผมว่ายไปกลับแบบนี้น่าจะรอบที่หกได้แล้ว

“พ่อมีอะไรเปล่าครับ” ผมขึ้นมาจากขอบสระ ก่อนจะปล่อยลมหายใจอกในน้ำสองสามที

“เป็นไงไอ้เสือน้อย เมื่อคืนพาเค้าไปกินข้าวไกลเลยนะ” นึกว่าเรื่องอะไร ผมลุกขึ้นจากสระเดินไปนั่งข้างๆ เก้าอี้พลาสติกริมสระ

“ถามจริง ชอบมากเลยเหรอไอ้เสือของพ่อ” ผมพยักหน้าพร้อมกับเช็ดตัวไปด้วย

“พ่อเคยเห็นผมจีบใครไหมละครับ พ่อก็รู้ ผมเล่าทุกเรื่องให้พ่อกับแม่ฟังเสมอครับ” ผมเช็ดหัวให้แห้งที่สุด พ่อผมก้มมาหาผมใกล้ๆ

“ต้าร์...ผู้หญิงเยอะแยะ เปลี่ยนใจยังทันนะ” พ่อผมส่งเสียงแบบกระซิบมาหาผม แต่...

“ผมขอโทษพ่อกับแม่รอบที่....จำไม่ได้ละครับ แต่ขอโทษด้วย ที่ผมชอบ....” พ่อขยี้หัวผมด้วยความเอ็นดูแบบที่มีให้เสมอมา

“พ่อครับ ถามไรอย่างซิครับ” พ่อผมพยักหน้า

“คนที่ผมชอบ...เออ เค้าบอกว่ามีแฟนแล้ว คือ...พ่อก็รู้ว่าผมไม่เคยกลัวอะไร ทุกอย่าง ทุกเรื่อง ผมสู้หมด แพ้ผมก็ยอมรับ ผมอยากเอาชนะแฟนของแทน แต่...ผมกลัวแพ้อะพ่อ” พอพ่อฟังจบ พ่อผมหัวเราะตามด้วยลูบหัวผม

“ความรักนะ มันมีความหมายเยอะแยะไปหมด คนแก่ๆ รุ่นพ่อ คงไม่เข้าใจเด็กๆ ยุคนี้เท่าไหร่ แต่...ขออย่างเดียวละกัน ถ้าจะแข่งขันเรื่องความรัก เคารพกติกาความรักด้วยนะ” พ่อหมายถึง...อะไรครับ

“ทำหน้าแบบนี้ สงสัยละซิ พ่อแค่หมายถึง อย่าใช้วิธีสกปรก อย่าเล่นเล่ห์ เล่นเหลี่ยม หรือทำให้สิ่งต่างๆ รอบข้างแย่ลงและก็...ถ้าผลสุดท้าย ออกมาไม่เป็นตามใจหวังเรา ห้ามเกลียดหรือกล่าวโทษทุกสิ่งรวมถึงตัวเองด้วย ที่เหลือ พ่อกับแม่ได้แค่เป็นกำลังใจให้ละกันนะ...ไปละ เดี๋ยวไปตีกอลฟ์สาย” พ่อลุกขึ้นบิดขี้เกียจเล็กๆ ก่อนจะเดินไป

“ขอบคุณครับพ่อ” พ่อผมยกนิ้วโป้งให้ขณะเดินกลับเข้าบ้าน

ผมโดดลงน้ำแล้วว่ายต่อไป นึกถึงสิ่งที่พ่อพูดแล้ว ผมตัดสินใจแล้วว่า...ผมจะลองสักตั้ง ถึงจะแพ้ แต่ถ้าผมไม่ทำตามความรู้สึกที่ผมมี ผมคงเสียใจกว่าที่ยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่ม

………………..

บ่ายวันอาทิตย์ที่กำลังจะผ่านไป บิ๊กหลับกลางวันตั้งแต่บ่ายสามที่ผ่านมา หลังจากทำการบ้านกับช่วยผมทำความสะอาดห้องเสร็จ คุณชายก็หลับคาโซฟาขณะดูทีวีไปโดยไม่รู้ตัว ผมเลยใช้จังหวะนี้เตรียมมื้อเย็นรอบิ๊กตื่นมาคงได้ทานพอดี

“สวัสดีครับ” ผมใส่หูฟังแล้วกดรับสาย เบอร์ใครไม่รู้ ไม่คุ้นเลย

“สวัสดีครับแทน ต้าร์เองนะครับ” ผมแอบสงสัยว่า...ได้เบอร์ผมมาได้ไง

“ขอโทษด้วยครับ ที่ถือวิสาสะโทรไปขอเบอร์จากคุณแม่ของแทนมาอะครับ” กะแล้วว่าต้องไปขอพ่อหรือแม่ผม

“ครับ แล้ว...ต้าร์มีอะไรให้เราช่วยเหรอ” ผมจะตัดบทวางเลยก็คงน่าเกลียดไปหน่อย

“วันพรุ่งนี้เราต้องไปถ่ายงานใกล้ๆ โรงเรียนแทน เลยกะว่า เสร็จแล้วจะไปหาที่โรงเรียนอะครับ” ผมตอบตามความคิดผมไปทันทีว่า

“เรามีซ้อมบาสฯ เวลาอาจไม่ตรงกันได้ กลัวต้าร์จะมารอนานเกินอะ” ผมได้ยินเสียงอืมของต้าร์ที่ปลายสาย

“งั้น...ห้าโมงเราจะไปหาที่โรงยิมนะครับ เราแค่อยากเจอแป็ปเดียวเองนะครับ” งั้น...เอางี้ละกัน

“เราไม่แน่ใจว่าจะมีเวลาให้ต้าร์ไหม หกโมงเย็น แฟนเรามารับนะครับ อาจไม่สะดวกกับต้าร์ก็ได้ ยังไงถ้ามาแล้วไม่ว่างเจอ ขอโทษไว้ก่อนนะ” ผมได้ยินคำตอบว่าครับจากปลายสาย

“ห้าโมงเย็นไปหานะครับ บายครับ” ผมวางสายไป ในขณะที่มือยังผัดเครื่องที่จะใช้ผัดกับเส้นเพนเน่ที่ต้มอยู่อีกหม้อหนึ่งอยู่

“กลิ่นอะไรหอมจังเลย” คุณชายผมตื่นแล้ว เสียงมาก่อนตัวเลย

“เพนเน่ผัดขี้เมากุ้งครับ” บิ๊กมาดูผมกำลังผัดอยู่ แล้วก็สำลักควันจนจาม

“ไปนั่งรอก่อน เดี๋ยวก็จามลงอาหารหมดหรอก” ผมตักเส้นที่กำลังได้ที่ลงกะทะที่ผัดเครื่องไว้อยู่ ก่อนจะผัดรวมกันให้เรียบร้อย
 
“เมื่อกี้เราได้ยินน๊าๆๆ มีใครบางคนจะมาแจกขนมจีบแฟนเรา” ผมผัดส่วนผสมกับเส้นใกล้เสร็จละ

“เสร็จแล้วครับ” ผมตักใส่จานแล้วเอามาเสริฟบิ๊กที่นั่งรอทาน แล้วตามด้วยจานของผม

“เราเลยบอกต้าร์ไปว่าไม่ว่างนั่นแหละ” ผมเห็นสีหน้าบิ๊กดูเฉยๆ อย่างน่าประหลาดใจ

“งั้น...เดี๋ยวเย็นพรุ่งนี้เราจะพาแทนไปนั่งรถเล่นนะครับ จะได้หาเรื่องหนีไอ้หน้าหล่อนั้น” ไม่เลวทีเดียว ซ้อมเสร็จ ผมชิ่งได้เลย

“พวกพี่ๆ ในก๊วน Ducati เค้ามิตติ้งเล็กๆ แถวราชพฤกษ์ แล้ว...อยากอวดแฟนอะ” ผมประหลาดใจเล็กน้อย

“พวกพี่ๆ ก็เพื่อนเฮียโบ้หลายคน เค้าเลยรู้ว่า...แฟนเรา หล่อ น่ารัก หวานด้วย” บิ๊กจิ้มเส้นในจานผมไปกินเส้นนึง แล้วยิ้มแป้นเล็กๆ ก่อนที่จะกินต่อไปสักพักจนเกือบหมด แล้วบิ๊กก็เอยขึ้นมาว่า

“ที่จริง เราอยากไปกระทืบไอ้หน้าหล่อนั่นเดี๋ยวนี้เลย แต่...เราคิดว่าไม่มีประโยชน์ที่จะทำ...แบบ เราทั้งคู่ผ่านเรื่องที่ไม่คิดว่าจะได้ผ่านมาด้วยกันแล้ว เราเลย...เชื่อว่าแทนเลือกเรา” บิ๊กกวาดทุกสิ่งที่อยู่ในจานเป็นคำสุดท้ายใส่ปาก ก่อนจะยิ้มให้ผมแล้วบอกว่า

“อร่อย” คำชมที่ผมไม่เคยเบื่อ และดีใจทุกครั้งที่ได้ยินจากปากบิ๊ก

“แต่...ถ้าแทนเลือกเค้า เราก็คงห้ามไม่ได้เหมือนกัน” ประโยคที่บิ๊กเอยขึ้นมา ทำให้ผมรู้สึกไม่ดีกับการที่ผมรู้จักกับต้าร์เท่าไหร่นัก
 
“เราไม่สัญญานะ...แต่ที่สัญญาได้คือ เราจะซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเอง” บิ๊กเอื้อมมือมาลูบศีรษะผมช้าๆ สายตาของบิ๊กที่ผมเห็นตอนนี้ เป็นอารมณ์ที่ผมเท่านั้นที่จะได้เห็นบิ๊กส่งออกมาทางสายตาเช่นนี้

“รู้ไหม อะไรที่ทำให้แทนเป็นผู้ชายคนเดียวในชีวิตเรา” ผมไม่ตอบอะไร ในขณะที่บิ๊กยังคงลูบเส้นผมของผมช้าๆ ก่อนจะลากหลังมือถูกับแก้มผมช้าๆ

“เพราะแทนคือส่วนเติมเต็มชีวิตเรา และเราเชื่อว่าเราก็เติมเต็มชีวิตของแทนเช่นกัน” บิ๊กสัมผัสริมฝีปากที่หลังมือตัวเองช้าๆ สายตาที่หนักแน่นของบิ๊กแบบนี้ คือสายตาที่ทำให้ผมตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอนั่นแหละ

ผมปล่อยให้เวลาที่บิ๊กมองผมด้วยสายตาหนักแน่นแบบนี้ผ่านไปสักครู่ ก่อนจะเก็บจานไปล้าง โดยมีบิ๊กกอดไว้จากด้านหลัง แล้วฮัมเพลงในคอข้างๆ หูให้ผมฟัง

ผมดีใจที่บิ๊กมั่นใจในตัวผม และผมจะไม่ทรยศความมั่นใจที่บิ๊กมีให้ผมเช่นกัน

………………..

เสียงบดของรองเท้าที่ผสมกับลูกบาสฯ กระทบพื้น ขณะที่แบ่งซ้อมสองกลุ่ม กลุ่มแรกคือการส่งบอลแบบ 1:1 โดยมีบุคคลที่สามเข้าแย่งในแบบต่างๆ และอีกกลุ่มคือการเข้าทำแต้มในพื้นที่ใต้แป้นแบบโดนรุมสาม

 “สมาธิกันหน่อย อย่านิ่ง อย่าคิดนาน เวลาอยู่สนามจริงไม่มีให้คิดนานนะครับ” ผมตะโกนเตือนน้องๆ ที่รวมๆ ยังช้ากับจังหวะส่งบอล

“อย่าเคาะบอล พี่บอกแล้วไงว่ารับ แล้วส่ง เคาะบอลดึงให้คู่ต่อสู้ประกบแบบนั้นได้ไง” ผมเห็นอีกกลุ่มไม่ทำตามที่ผมแนะนำ จึงตะโกนสั่งไป

หลังจากเสียงนกหวีดของโค้ชดังขึ้น คือเวลาพัก 15 นาที ผมเดินกลับไปที่อัฒจันทร์ของสนามในโรงยิม ซึ่งทุกคนวางกระเป๋ารวมกันไว้ตรงนั้น

“รับน้ำไหมครับ” เสียงนี้ใช่เลย ผมหันกลับไปหาเจ้าของเสียง ที่ตอนนี้ยื่นขวดเกลือแร่ให้ผม

“ขอบคุณครับ ผมหยิบผ้าขนหนูสีขาวเช็ดเหงื่อที่หัวกับคอและรับเกลือแร่มาดื่ม

“ต้าร์มานานยังครับ” ต้าร์ถือผ้าขนหนูให้ผมอยู่

“เมื่อสักครู่นี้เอง เราอยากเจอนิดหน่อย ก็เลยแวะมาหลังเสร็จงานครับ” ผมดื่มเกลือแร่เกือบหมดขวดแล้ว

“มะรืนนี้ว่างไหมครับ เราจะชวนไปดูหนังรอบสื่อฯ ปกติเราได้บัตรมาสองใบ แต่ไปดูคนเดียวตลอด เลยจะชวนแทนไปดูด้วยกันครับ” ผมนึกอยู่สักครู่ ก่อนจะบอกว่า

“เรามีการบ้าน เยอะมากด้วย อีกอย่าง อาทิตย์นี้ต้องลงสมัครประธานนักเรียน” ต้าร์พยักหน้าก่อนจะบอกว่า

“งั้น วันนั้นเดี๋ยวทานข้าวเย็นกับแทนก่อนละกัน” ผมนึกอยู่สักครู่ ก่อนจะพยักหน้าโอเค

“ก็ได้ แต่...ต้าร์ไปรับมือแฟนคลับตรงนั้นก่อนดีกว่าไหม” สาวๆ โรงเรียนผม เค้าแห่กันมาถึงตรงนี้ ถึงอยู่ไกลๆ แต่รู้เลยว่าอยากเจอต้าร์แน่ๆ

“งั้น สักครู่นะ เดี๋ยวกลับมานั่งดูแทนซ้อมต่อ” ต้าร์หันหลังวิ่งกลับไปหาเหล่าสาวๆ โรงเรียนผม ที่คงเห็นต้าร์ เลยแห่กันมารอ ต้าร์เข้าไปแจกลายเซ็น ถ่ายรูป บางคนขอกอด ต้าร์ก็ไม่เขินหรือปฎิเสธ ยิ้มแย้มอย่างกันเอง

“นั่นต้าร์ พีรพัฒน์ปะ ที่คุยกับแทนเมื่อกี้” ขนาดไบรท์ยังรู้จักเลยอะ

“ใช่แล้ว วันก่อนไปเดินตัดหน้ามอไซค์เค้ามา เลยรู้จัก” ไบรท์ทำตาโตเมื่อรู้ว่าผมรู้จักกับต้าร์ได้ยังไง

“ถามจริง...หมอนี่มันเป็นเกย์เปล่าวะ” ผมสงสัยคำถามนี้จากไบรท์มาก

“ก็อีตานี่ไม่มีข่าวกับผู้หญิงเลย แถมสาวที่เคยใกล้กับอีตานี่ เคยให้ข่าวว่า ต้าร์ไม่สนใจผู้หญิงเลยสักนิด เฉยจนพวกผู้หญิงที่เคยใกล้กับอีตานี่ ฟันธงว่ามันเกย์ชัวร์” ผมเลยไม่แปลกใจละว่าทำไมต้าร์ถึงอยากใกล้ผมขนาดนี้

“ถามจริง...ต้าร์จีบแกเปล่าวะ” ผมไม่รู้จะตอบไงดี ก็...

“คงจีบแหละ ขนาดพ่อแม่เค้ายังรู้เลย” ผมเกาหัวบอกกับไบรท์ไป สีหน้าไบรท์ดูจะตะลึงเล็กๆ

“ไอ้บิ๊กไม่กระทืบตายเลยเหรอเนี่ย” ผมส่ายหน้าช้าๆ ก่อนจะหันไปมองหน้าไบรท์แบบ ก็ไม่รู้ซินะ...

ผมโยนผ้ากลับไปไว้ที่กระเป๋าเหมือนเดิม แล้วตบไหล่ไบรท์เบาๆ ก่อนจะกลับไปซ้อมต่อตามปกติ แล้วผมก็เห็นต้าร์นั่งอยู่ข้างสนามมองผมซ้อมอยู่ พร้อมกับรอยยิ้มบ้าง โบกมือหาผมบ้าง บอกตรงๆ ถึงผมไม่คิดอะไรกับต้าร์เกินกว่าเพื่อน

แต่เชื่อแล้วว่า สายตากับรอยยิ้มต้าร์เนี่ย ถ้าส่งให้ใครแล้ว หวั่นไหวได้อย่างบอกไม่ถูกจริงๆ

………………..

ริมสนามฟุตบอลโรงเรียนของแทน มักเป็นจุดจอดรถของผู้ปกครอง และเป็นที่จอดประจำของน้องถ่านผม แต่ว่า ตอนที่ผมขับเข้ามา ผมสวนกับ BMW S1000 RR สีฟ้าขาว ที่คนขับใส่หมวกกันน็อค arai สีดำด้าน คนขับใส่ชุดนักเรียนกางเกงน้ำเงิน ที่เเป็นโรงเรียนใกล้ๆ กับโรงเรียนผม แถมเป็นคู่อริกับผมด้วย ซึ่งผมทายว่าน่าจะเป็นต้าร์ คนที่จีบแฟนผมอยู่ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรแฟนผม จนรับกลับห้อง อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อไปมิตติ้งเล็กๆ กับพี่ๆ ในก๊วน Ducati ของผม

สองทุ่มนิดๆ ผมมาถึง McDonald’s ตรง The Circle ถนนราชพฤกษ์ และหน้าร้านก็มี Ducati ของพวกพี่ๆ ในกลุ่มจอดอยู่เจ็ดคันได้แล้ว

“สวัสดีครับพี่ๆ” ผมเอยปากทักพี่ๆ กลุ่มใหญ่ ที่ตอนนี้ต่อโต๊ะยาว เต็มไปด้วยอาหารที่สั่งมากินก่อนหน้า กับหมวกกันน็อคที่วางรวมที่โต๊ะตัวนึง

“นี่แฟนแกที่ไอ้เชี่ยโบ้มันเล่าให้ฟังใช่ปะ” พี่แวน เพื่อนสมัยเรียนของเฮียโบ้ทักขึ้นมาคนแรก แทนไหว้สวัสดีพี่ๆ ที่ทั้งก๊วน ซึ่งทุกคนก็ยิ้มแย้มให้กับแฟนผมด้วยดี

“สั่งไรกินได้เลยนะน้องเตรียมที่นั่งให้ละ” ผมวางหมวกกันน็อคของผมกับแทนรวมกับพี่ๆ และกลับมาพร้อมเบอร์เกอร์ปลาหนึ่งชุดกับนัตเก็ตไก่อีกชุดของแทน แน่นอนว่าแทนกลายเป็นศูนย์กลางของพวกพี่ๆ ที่ซักแฟนผมยังกับสอบปากคำผู้ต้องหา

“น้องแทนแมร่งเก่งวะ ไอ้ห่าบิ๊กนี่นะ อาร์ทตัวพ่อ เดี๋ยวคนโน่น เดี่ยวคนนี้ เลือกมากนัก สุดท้าย...ฮาๆๆ” ผมอยากเอาหมวกกันน็อคตบพี่นาย พี่ปีสองหมอจุฬาฯ โสดเรียกพ่อมาตลอด

“ถ้าพี่กลับไปอยู่มัธยม แล้วเจอแบบไอ้บิ๊ก พี่ก็คงไม่รอดวะ” พี่แวนหยิบเฟรนฟรายใส่ปากต่อ

นี่แค่ตัวอย่างนะครับ แต่แฟนผมแอบเขินจนอายม้วนยิ่งกว่าเดิม เพราะผมทั้งป้อน ทั้งมองตา ทั้งเอียงซบ จับมือ นั่งชิดๆ เปิดช่องให้พี่ๆ ทั้งแซว ทั้งแหวะ ทั้งเลี่ยน นั่นยิ่งทำให้ผมชอบ ไม่รู้ละ จะเขินแค่ไหน ผมก็จะหวานออกอากาศกับแฟนที่น่ารักคนนี้ต่อไป

“เอ้ยๆ ไปขับรถเล่นสักรอบกันดีกว่า อยากดูตุ๊กตาท้ายรถไอ้บิ๊กมันเกาะวะ ฮาๆ” ไอ้พี่แวนคงขี้เกียจนั่งแล้ว

“เอาจริงๆ เวลาเจอไอ้บิ๊กขับอยู่บนถนน ทักแมร่งไม่เคยทัน มีแฟนแล้วขับไวฉิบหาย” พี่เฉียง ลูกเจ้าของรับเหมาเจ้าใหญ่ที่พึ่งแต่งงานหมาดๆ ในวัย 23 ผู้ที่ผมเจอบ่อยบนถนนมากที่สุด ถึงกับบ่นว่าทักไม่ทันเลยเหรอ

ทันทีที่ทุกคนลุกขึ้น เก็บถาดอาหารไปทิ้ง แล้วคืนสภาพโต๊ะที่ลากมาต่อกันให้เรียบร้อย ถือหมวกกันน็อคกันออกไปที่ลาน แน่นอนว่าก่อนจะขับรถกัน แทนรับหน้าที่ถ่ายภาพกลุ่มด้วย iPhone ของพี่แวนให้หนึ่งภาพ

“เอ้ยไอ้น้อง สองคนนี้เคยมีภาพคู่ไหมเนี่ย” ผมกับแทนส่ายหน้าพร้อมกันให้กับคำถามพี่นาย

“ยืนข้างๆ น้องถ่านกันทั้งคู่นั่นแหละ แป็ปนะ” พี่นายหยิบกล้อง Sony A7II คู่ใจมาตั้งค่าสักครู่

“เข็นน้องถ่านออกมากลางลาน แล้วเอ็งกับแทนกอดเอวกันนะ” ผมปลดล็อคคอน้องถ่าน แล้วเข็นมาเล็กน้อยให้จอดอยู่โล่งๆ คันเดียว แล้วผมกับแทนก็ยืนข้างๆ รถ โดยที่ผมกอดเอวแทนให้ชิดคู่กัน โดยที่มืออีกข้างของเราทั้งคู่ กำลังถือหมวกกันน็อคกันอยู่ โดยมีพี่นายกำลังเล็งมุมถ่าย

“หัวเอียงชิดๆ กันเหมือนคู่รักหน่อย ดีๆๆ 1 2 3” ผมกับแทนเอ็นหัวชนกันเล็กน้อย ก่อนที่พี่นายจะกดชัตเตอร์แบบรัวกระหน่ำ แล้วดูผลงานตัวเอง ก่อนจะยกนิ้วโป้งให้ว่าเสร็จแล้ว

เป็นอันว่าผมกับแทนได้รูปคู่รูปแรกอย่างเป็นทางการกับเค้าซะที ขอบคุณครับพี่นาย

………………..

ผมกับแทนและก๊วน Ducati ของผมกำลังจะขึ้นคร่อมรถกัน ก็ได้ยินเสียงบิ๊กไบค์กลุ่มใหญ่เลี้ยวเข้ามาใน McDonald’s เช่นกัน ก๊วนนี้มากันสี่คัน และทุกคันเป็น BMW S1000 RR ทั้งหมด แต่มี S1000 RR สีฟ้า ขาว คันนึง ขับมาจอดขวางหน้าน้องถ่านผม ก่อนที่จะดับเครื่อง แล้วถอดหมวกออกมา

“สวัสดีครับแทน มากับแฟนเหรอครับ” นี่คือครั้งแรกที่ผมได้เห็นใบหน้าของต้าร์แบบชัดๆ เออ ยอมรับว่าหล่อ

“ใช่ครับ แฟนตัวจริงอยู่นี่ครับ นายคงเป็น ต้าร์ ซินะ” ผมเปิดฉากทักก่อน ในขณะที่ S1000 RR คันอื่นๆ ที่มาด้วย เข้าจอดเหมือนล้อมกลุ่มผมไว้อยู่

“Diavel สวยดีนะครับ แต่รถคงอุ้ยอ้ายน่าดู” กะแล้วว่าพวกขับ BMW ต้องพูดกับผมแบบนี้

“S1000 RR นายก็ ดีหมดนะ เว้นไฟหน้า เหล่ๆ แปลกๆ ดูไงก็ไม่ชินวะ หึๆ” ผมสวนกลับเบาๆ ต้าร์หัวเราะในลำคอเล็กๆ ก่อนจะขึ้นขาตั้งแล้วเดินมาหาผม

“เราทั้งคู่ก็ขับมอไซค์แรงเหมือนกัน เราแข่งมาหลายคนแล้ว ไม่เคยแพ้ซะด้วย สนใจลองสักตั้งไหมครับ” ต้าร์ท้ามา แต่แทนจับไหล่ผม แล้วผมหันกลับไปเห็นแทนส่ายหน้าช้าๆ

“บอกเหตุผลที่เราต้องแข่งกับนายหน่อยซิ” ผมคิดว่าการแข่งบนถนนแบบนี้ มันไร้สาระมาก

“แทน...ไงละ เราว่านายดีแต่มาดวะ เก่งจริงเปล่าก็ไม่รู้ โทษทีนะ เราพูดตรงไปหน่อยเอง” ผมรู้สึกได้ว่าต้าร์จะยั่วโมโหผม ผมขึ้นขาตั้ง แล้วลงมายืนประจันหน้ากับต้าร์

ในขณะที่ผมคุยกับต้าร์ได้สักครู่ พี่ๆ ในก๊วน Ducati ผมก็จอดรถ แล้วขึ้นขาตั้ง ถอดหมวกกันน็อค แล้วคุมเชิงให้ เพราะดูเหมือนกำลังจะมีเรื่อง ในขณะที่อีกฝ่ายก็คุมเชิงให้ต้าร์เช่นกัน ผมมองดูรอบๆ แล้ว อืม...ก็ได้

“อยากแข่งด้วย ใช่มะ...” ต้าร์พยักหน้า

“เราแค่อยากพิสูจน์ ว่าแฟนของแทน คู่ควรกับแทนจริงเปล่า เพราะถ้าอ่อนหัด เราจะดูแลแทนเอง” ผมกัดริมฝีปากนิดนึง แล้วพยักหน้าซ้ำๆ แบบคนเข้าใจแล้ว

“ถ้าเราชนะ เราจะเป็นคนพาแทนกลับคอนโดเอง และจากนี้ไป เราจะเป็นคนไปรับ ไปส่งแทน เอง” ผมแอบหลุดหัวเราะออกมา ก่อนจะตบไหล่ต้าร์อีกสองที

“เดิมพันเราบ้างนะ ถ้าเราชนะ นายต้องกราบเท้าเรา แล้วบอกว่า ผมผิดไปแล้ว ท่านบิ๊กเก่งที่สุด และต้องทำต่อหน้าแฟนกู พี่ๆ กู เสียงดังๆ ตรงนี้ด้วยนะ” ต้าร์พยักหน้าแบบไม่ลังเลทันที

“ทุกคนเป็นพยานตามนี้นะครับ” ผมหันไปบอกพี่ๆ ในก๊วนของผม

“บิ๊ก ต้าร์ ไม่เอาน๊า อย่าทำแบบนี้กันเลย จะแข่งกันเพื่ออะไร” ผมหันไปมองแทน ก่อนจะบอกกับแฟนผมว่า

“ไม่เกี่ยวกับผลแพ้ชนะหรอก เราแค่อยากทำให้แทนเห็น ถ้ามีใครท้าเรา เราก็ต้องปกป้องแทนได้ เชื่อเราซิ เราขนะกลับมาแน่นอน สัญญาครับ” ถึงสีหน้าแทนจะดูกังวลไม่อยากให้ผมรับคำท้าเกมนี้

คิดจะจีบแฟนผม ก็ต้องข้ามศพผมไปก่อนนั่นแหละ

************

บทที่ 55 จะเป็นการแข่งขันระหว่างต้าร์กับบิ๊ก ที่ตลอดเส้นทาง ถ้าเอาให้ตายได้ ก็ทำกันอย่างไม่ลังเล ตลอดเส้นทางจะมีแต่การชิงไหวพริบ และใครจะเข้าเส้นชัยได้ก่อนกัน

บทที่ 55 เจอกันวันพุธบ่ายๆ ครับ (หรืออาจจะพฤหัสฯ บ่าย ถ้าไม่ทันจะมาแจ้งนะครับ)

ขอบคุณสำหรับการติดตามครับ^^

[ka[ze]na]

ค่ะว่าแล้วต้องมีฉากนี้.... แว๊นส์...

[Freja]

คนแก่ขอว่าหน่อยนะลูก
จะแข่งกันก็แข่งไปสิ เข้าใจว่าฮอร์มันมันกำลังคลั่ง
แต่ลืมอะไรไปหรือเปล่า?
ลืมถามแทนหรือเปล่าว่าต้องการเป็นของพนันการแข่งครั้งนี้ไหม?

ชอบพ่อของต้าร์นะที่เข้าใจลูก
Ducati VS BMW

ไม่ว่าผลจะออกมาว่าใครแพ้หรือชนะก็จะมีแฟนๆค่ายใดค่ายหนึ่งมาแย้งตลอดแหละ

[iceman555]

บิ๊กสู้ๆ

[GuoJeng]

อ่านตอนนี้แล้วไม่ชอบใจตาร์เลย รู้ทั้งรู้ว่าแทนมีแฟนแล้วก็ยังจะอยากไปแย่งของเขาทำไม ยังมีหน้าไปท้าแข่งรถเอาแฟนเขาอีก สุภาพบุรุษตรงไหนวะ แบบนี้เขาเรียกล่วงประเวณีผัว เมียชาวบ้านเขา เห้อออ!! หวั่นใจนิดๆแทนบิ๊กเหมือนกันนะ  รอ รออ่านตอนใหม่คับ มาลงตอนต่อไปเร็วๆนะคับ

[Mouse2U]

ถ้าเกิดว่าต้าร์กับบิ๊กอยู่ในสถานะ 'คนที่กำลังจีบแทนด้วยกันทั้งคู่' เรายังพอเข้าใจเรื่องที่ต้าร์ดิ้นๆ อยากจะแข่งขันกับบิ๊กอยู่หรอกนะคะ แต่นี่คือเหมือนต้าร์จะเข้าใจผิดอะไรไปหรือเปล่า? บ้า~ แฟนของคนอื่นเขาก็ยังอยากจะได้จนหน้าเนี่ยด้านไปแถบหนึ่งแล้วล่ะมั้งคะนั่น มั่นๆ แบบนี้อยากให้แพ้ดูสักทีเหมือนกันนะคะ จะได้รู้เสียบ้างว่าในโลกนี้ไม่ได้มีต้าร์เป็นจุดศูนย์กลาง

เอาจริงๆ เราว่าแค่ 'ของเดิมพัน' ที่แต่ละฝ่ายต้องการก็บอกได้อยู่แล้วนะคะว่า ใครสมควรที่จะเป็นฝ่ายได้ดูแลแทนที่สุด

“ถ้าเราชนะ เราจะเป็นคนพาแทนกลับคอนโดเอง และจากนี้ไป เราจะเป็นคนไปรับ ไปส่งแทน เอง” ผมแอบหลุดหัวเราะออกมา ก่อนจะตบไหล่ต้าร์อีกสองที

“เดิมพันเราบ้างนะ ถ้าเราชนะ นายต้องกราบเท้าเรา แล้วบอกว่า ผมผิดไปแล้ว ท่านบิ๊กเก่งที่สุด และต้องทำต่อหน้าแฟนกู พี่ๆ กู เสียงดังๆ ตรงนี้ด้วยนะ” ต้าร์พยักหน้าแบบไม่ลังเลทันที

   

จากที่เราเห็นคือ บิ๊กไม่ได้ดึงเอาแทนเข้ามาในเกมส์ๆ นี้เลย ซึ่งนั่นล่ะค่ะที่เราคิดว่า เป็นจุดที่ต้าร์ต่างจากบิ๊กโดยสิ้นเชิง ก็นะ..ใครจะอยากทำให้ 'หัวใจ' ของตัวเองบาดเจ็บกันบ้างล่ะ นี่ต้าร์รู้ตัวหรือยังคะเนี่ยว่าตัวเอง 'แพ้บิ๊กตั้งแต่ยังอยู่ในมุ้ง' แล้วน่ะค่ะ หืม?

ส่วนเรื่องผลแพ้-ชนะ ถ้าแทนไม่เต็มใจเสียอย่างใครจะทำอะไรได้คะ? 'คน' นะนั่นไม่ใช่สิ่งของที่จะเอามาพนันขันต่อกันได้ตามใจ..

สุดท้าย..บิ๊กสู้ๆ เข้านะค้าา