มาต่อกันเลย^^
.
.
.ไม่นานจากนั้นลุงหมอยื่นห่อผ้าสีขาวสะอาดที่ห่อหุ้มสิ่งมีชีวิตเล็กๆมาให้ ผมได้สบตาที่เต็มไปด้วยแววตาแห่งความเมตตาของท่าน ก่อนจะพึมพำขอบคุณเบาๆ และรับลูกชายมาอุ้มด้วยมือที่สั่นน้อยๆ แรกสบตาปรือปรอยคู่เล็กๆของลูก เหมือนว่าผมได้ตกหลุมรักเจ้าตัวเล็กอย่างถอนใจไม่ขึ้น หัวใจในอกเต้นกระหน่ำ ความรักความห่วงใยที่มีให้ลูกชายเอ่อท้นขึ้นมาท่วมหัวใจในอก ก่อนเจ้าตัวเล็กจะแผดเสียงร้องดังลั่น จนใบหน้าแดงก่ำ ทำเอาผมเริ่มทำตัวไม่ถูก
“พี่ลีโอครับ” ผมหันไปทางต้นเสียงทอดอ่อนที่ดังขึ้น จึงพบเข้ากับรอยยิ้มอ่อนหวานของลูกหมู แม้แววตาน้องจะอ่อนล้าแต่ก็ระยิบระยับไปด้วยความสุข สำคัญที่แววตาคู่นั้นจ้องตรงมาที่ผมกับลูกไม่กระพริบ
ผมประคองร่างเล็กกระจ้อยร่อยในอ้อมกอด วางอย่างเบามือลงข้างตัวลูกหมู ทันทีที่น้องเห็นหน้าลูกชาย น้องเปิดยิ้มกว้างพร้อมกับน้ำตาไหลเป็นสาย ก่อนจะค่อยๆยื่นมือไปแตะแก้มแดงๆของลูก ซึ่งไม่น่าเชื่อว่าลูกชายที่กำลังร้องลั่นกลับหยุดร้อง เหลือเพียงอาการสะอื้นเล็กน้อย ก่อนจะจ้องนิ่งๆไปที่ลูกหมู และผมแทบไม่เชื่อสายตาที่เห็นริมฝีปากเล็กๆของลูกชายยกยิ้ม
“ยิ้มให้หม่ามี้เหรอครับลูก คิกๆ น่าชังจริงลูกชายหม่ามี้” ไม่ใช่ผมแค่คนเดียวที่เห็น ลูกหมูเองก็เห็นว่าลูกชายของเรายิ้มให้อย่างน่ามหัศจรรย์ แต่ก็เป็นแค่ชั่วแวบ ก่อนเจ้าตัวเล็กจะเริ่มเบะปากและกลับมาแผดเสียงร้องเช่นเดิม
“ฮึกๆ งะ...แง้ๆๆๆ” ผมกับลูกหมูสบตากันอย่างตกใจ ที่อยู่ๆเจ้าลูกชายก็เปลี่ยนอารมณ์อย่างฉับพลัน ดูท่าลูกคนนี้จะเอาแต่ใจน่าดู
“เอาแต่ใจเหมือนใครน้า สงสัยจะเหมือนคุณพ่อ คิกๆ” เราคิดเหมือนกันอีกแล้ว แต่หม่ามี้ของลูกกลับโยนข้อดีมาให้ผมเสียได้
ผมได้แต่คาดโทษคุณแม่ตัวกลม ด้วยการจ้องตาลูกหมูโดยใช้สายตาอ่อนเชื่อม ทำเอาคนที่กำลังหัวเราะคิกคักแก้มแดงซ่าน หลบตาผมไปจ้องเพียงร่างเล็กๆของลูกชาย ท่ามกลางสายตาของลุงหมอและเจ้าหน้าที่รอบตัว ผมตัดสินใจโน้มตัวและแตะริมฝีปากเข้าที่หน้าผากนวลเนียนของลูกหมู ก่อนกระซิบถ้อยคำขอบคุณที่มาจากหัวใจรักของผม รักที่มีให้ลูกหมูและเจ้าตัวเล็ก
“ขอบคุณนะครับที่มอบลูกชายให้พี่ พี่รักลูกหมูมากนะ...ไอ้ตัวเล็กพ่อก็รักลูกนะครับ” บอกรักแม่แล้วก็หันมาบอกรักลูกชายด้วยครับ และเหมือนไอ้ตัวเล็กของผมจะรับรู้ได้ หยุดร้องเอาดื้อๆอีกครั้ง ก่อนจะแผดเสียงร้องขึ้นอีกระลอก
พฤติกรรมแปลกๆของลูกชายเราเรียกเสียงหัวเราะดังลั่นห้องคลอด ก่อนเจ้าหน้าที่พยาบาลที่ช่วยทำคลอดจะเดินมาแสดงความยินดีแก่เรา รวมถึงลุงหมอด้วย ซึ่งผมกับลูกหมูก็ได้แต่ขอบคุณท่านไม่ขาดปาก หลังจากนั้นลูกหมูถูกเข็นออกจากห้องคลอดเพื่อเข้าห้องพัก ส่วนเจ้าลูกชายถูกอุ้มไปยังห้องดูแลเด็กแรกเกิด เพื่อตรวจร่างกายเจาะเลือดทำประวัติเด็กแรกคลอด
ผมออกมาเจอคุณพ่อและคุณแม่นั่งรอหน้าห้องคลอดอยู่ก่อนแล้ว จึงรีบแจ้งข่าวซึ่งทั้งคู่ตื่นเต้นกันใหญ่ ที่ลูกสะใภ้คนโปรดกับหลานชายปลอดภัย ก่อนพวกท่านจะขอไปดูหน้าหลานที่ห้องดูแลเด็กแรกเกิด ส่วนผมเลือกที่จะตามไปเจอลูกหมูที่ห้องพัก เข้าไปถึงก็เห็นว่าน้องถูกเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้ว และนอนตาปรอยเตรียมหลับอยู่บนเตียงด้วยความอ่อนเพลีย ได้เห็นลูกหมูยามนี้ผมก็ให้นึกสงสารและนึกรักจับใจ ผมจึงรีบเดินเข้าไปหา พอถึงเตียงน้องกุมมือผมไว้จนแน่น
“ลูกล่ะครับ” ผมลูบหลังมือน้องเพื่อปลอบประโลม ก่อนจะบอกว่าลูกของเราอยู่ที่ไหน สีหน้าแววตาลูกหมูคลายความวิตกกังวลลงทันที
“ลูกหมูไม่ต้องห่วงลูก พักผ่อนก่อนนะครับ เดี๋ยวถ้าลูกกลับมาพี่ดูแลเจ้าตัวเล็กเอง” น้องพยักหน้าให้ผมน้อยๆก่อนจะปิดเปลือกตาเข้าสู่นิทรา
ผมนั่งกุมมือและลูบหัวคนรักอย่างแผ่วเบาข้างเตียงอีกพักใหญ่ เมื่อแน่ใจว่าน้องหลับสนิทดีแล้ว ผมจึงผละไปดูหน้าลูกที่ห้องเด็กอ่อน จึงเห็นว่าคุณพ่อคุณแม่ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ และกำลังชี้ชวนกันดูหลานอยู่ฝั่งหนึ่งห้องกระจก แน่นอนว่าจุดรวมความสนใจของพวกท่านคือลูกชายของผมนั่นเอง ผมจึงได้แต่รีบเดินตามไปสมทบและมีอาการไม่ต่างจากพวกท่านเลย
ผมใช้เวลาดูลูกอีกไม่นาน เพราะเมื่อเห็นว่าพยาบาลป้อนนมแล้วเจ้าตัวเล็กดูดนมจากขวดได้เองแล้ว ผมก็ขอตัวบุพการีมาดูอาการเมียรัก เพราะผมไม่อยากให้ลูกหมูตื่นแล้วพบว่าอยู่ตัวคนเดียวในห้อง คุณแม่เองก็บอกว่าจะดูหลานให้เอง และถ้าพยาบาลป้อนนมหลานเสร็จแล้ว จะให้เข็นเจ้าตัวเล็กตามไปที่ห้องพัก
“เจ็บมากมั้ย” ผมส่งคำถามแรกให้ลูกหมู เมื่อเปลือกตาบางใสเปิดขึ้นมาสบตากัน เพราะอดเป็นห่วงคนที่เพิ่งผ่าคลอดมาไม่ได้ แม้สีหน้าสีตาของน้องจะไม่แสดงออกให้เห็นว่ากำลังเจ็บปวดก็ตาม
ลูกหมูระบายยิ้มบางเบาได้อย่างหน้ามอง และเอื้อมมือมากุมทับหลังมือผมที่แนบอยู่กับแก้มของน้อง
“ตอนนี้ยังไม่เจ็บครับ ยาบล็อกหลังยังไม่หมดฤทธิ์ แล้วพี่ได้พักผ่อนบ้างหรือเปล่า” ผมไม่ตอบคำถามน้อง แต่เลือกที่จะส่งยิ้มใส่ตาใสๆแทน เพียงแค่นี้เจ้าของความน่ารักตรงหน้าก็รู้คำตอบแล้ว
ดังนั้นผมจึงได้ค้อนวงเล็กๆมาพร้อมอาการปากยื่นๆจากคนรักตัวกลม ก็ใครจะไปหลับลงล่ะครับ ลูกเพิ่งคลอดแล้วไหนเมียจะหลับเพราะฤทธิ์ยายังไม่ตื่นอีกล่ะ จริงมั้ย!?
“พี่ครับ ลูกล่ะครับ” ไม่เพียงแค่คำถามที่ถูกส่งมา แต่ลูกหมูก็กวาดสายตาหาลูกตามอย่างที่พูดด้วย
“พยาบาลเพิ่งพาออกไปที่ห้องเด็กอ่อนครับ เพราะอยากให้ลูกหมูพักผ่อนให้เต็มที่ ไม่อยากให้ลูกร้องไห้กวนคุณแม่ตื่น แต่ลูกหมูไม่ต้องห่วงนะครับ ลูกชายเราดูดนมจากขวดได้แล้ว ดูท่าจะกินเก่งซะด้วย พยาบาลเองก็บอกพี่ไว้ว่าถ้าลูกหมูตื่นแล้วอยากอุ้มลูก ให้โทรตามจะได้เข็นเตียงมาให้คุณแม่มือใหม่ชื่นชม ส่วนคุณพ่อคุณแม่เองก็เพิ่งกลับบ้าน และฝากบอกลูกสะใภ้ให้พักผ่อนเยอะๆ แล้วท่านจะกลับมาเยี่ยมพร้อมของรับขวัญ”
สิ้นประโยคยาวๆคนตัวกลมแก้มใสก็ยิ้มแก้มปริดูมีความสุขแบบสุดๆ พลอยให้คนได้เห็นอย่างผมสุขใจตามไปด้วย
“พี่ครับ ให้ลูกชื่อไลอ้อนได้มั้ย ลูกหมูชอบชื่อนี้ ไลอ้อนกับลีโอเข้ากันดีออก เนอะๆ” อยู่ๆลูกหมูก็เปิดประเด็นเรื่องชื่อลูกขึ้นมา
แววตาน้องเป็นประกายระยิบระยับขึ้นทันทีที่คุยเรื่องลูก บวกท่าทางการเขย่ามือผมของน้องเหมือนเด็กๆด้วยแล้ว ผมก็นึกเอ็นดูจับใจกับคุณแม่คนใหม่ที่ตื่นเต้นในการตั้งชื่อลูกชายคนแรกของเรา
เรื่องชื่อของสมาชิกใหม่แห่งอัครภูมิเมธี ทั้งผมกับลูกหมูและคุณพ่อกับคุณแม่เคยคิดกันไว้หลายชื่อ แต่ก็ยังไม่ได้ข้อสรุป จึงยังไม่ตัดสินใจว่าจะเลือกชื่อใดชื่อหนึ่ง กระทั่งลูกหมูเสนอชื่อนี้ขึ้นมา ผมว่าชื่อไลอ้อนดูน่าสนใจดี และเหมาะสมกับเจ้าลูกชายเสียงดีไม่น้อย เพราะเกิดมาไม่ทันไรก็แผดเสียงร้องดั่งเสียงคำราม ดังลั่นไปทั้งโรงพยาบาลแล้ว ที่สำคัญสอดคล้องไปกับชื่อผมด้วย ลีโอกับไลอ้อนหมายถึงสิงห์เจ้าป่าเหมือนกัน
“พี่ตามใจลูกหมู ไลอ้อนดูเหมาะกับเจ้าลูกชายของเราดีเหมือนกัน” พอลูกหมูได้ยินว่าผมตามใจให้ลูกชื่อไลอ้อนได้ คนน่ารักยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตลอดเวลา จนผมอดใจไม่ไหวขโมยจูบที่แก้มเปล่งปลั่งเสียฟอดใหญ่
คนโดนขโมยแก้มยังคงอารมณ์ดียิ้มหวานบาดตาให้ผมตาพร่าได้อีก ผมจ้องเข้าไปในดวงตาคู่สวยของลูกหมูนิ่งนาน ถ่ายทอดความรักความห่วงใยที่เอ่อล้นใจผ่านแววตา และเหมือนน้องก็รับรู้ได้ เมื่อพวงแก้มใสขึ้นสีชมพูอ่อนอย่างช้าๆกระทั่งผิวแก้มแดงก่ำ ผมเองก็เห็นความรักของน้องผ่านดวงตาคู่เรียวชัดเจนเช่นกัน
ผมรู้สึกตัวอีกทีก็ต่อเมื่อกำปั้นน้อยๆทุบเบาๆที่แผ่นอก ยามที่เจ้าของริมฝีปากนุ่มที่ผมกำลังครอบครองใกล้หมดลมหายใจ เพียงเพราะผมช่วงชิงความหวานจากโพรงปากอุ่น ด้วยเคลิบเคลิ้มไปกับความรักที่เราต่างมีให้กัน ลูกหมูตาปรือปรอยมีน้ำตาชื้นที่หางตา และนอนระทวยออกอาการหอบน้อยๆ ทั้งๆที่วงแขนยังคงคล้องต้นคอผมไว้หลวมๆ
“พะ...พี่ครับ ลูกหมูอยากอุ้มไลอ้อน” ดูท่าคนรักจะรู้ตัวว่าขืนเรายังอยู่กันสองต่อสอง คงได้เกิดเรื่องเลยเถิดไปกว่าเหตุการณ์เมื่อครู่ก็เป็นได้
ลูกหมูหลบตาผมอย่างเขินๆ แต่ยังไม่ยอมเอาแขนออกจากต้นคอ ผมจึงรวบข้อมือทั้งคู่ของน้องไว้ ก่อนจะพรมจูบตั้งแต่หลังมือไปจนถึงต้นแขนอย่างช้าๆ โดยที่ไม่ละสายตาไปจากดวงตาคู่เรียวที่ฉายแววแห่งความสุขคู่นั้น กระทั่งถึงต้นคออุ่นหอม ผมจึงฝังจมูกสูดกลิ่นและดูดผิวเนื้ออ่อนๆอย่างจงใจสร้างรอย น้องถึงกลับหลุดเสียงอุทานออกมา
“อ๊ะ! พี่...อุ๊บ! อืมมม” ผมจูบซึมซับความหอมหวานอีกครั้ง เพื่อกักตุนและชดเชยช่วงเวลาที่ทำให้ผมอกสั่นขวัญแขวนที่ผ่านมา
ผลคือคนใต้ร่างสิ้นเรี่ยวแรง หลับตาพริ้มหายใจระทวย แต่ยังมีแก่ใจหลุดเสียงแผ่วเบาต่อว่าผม
“พี่ลีโอแกล้งลูกหมู” ผมอดที่จะหัวเราะคลอเบาๆขึ้นมาไม่ได้
“ฮึๆ พี่ไม่ได้แกล้งเราเสียหน่อย ไม่เอาแล้วอย่างเพิ่งค้อนพี่ พี่ยังไม่อยากโดนเมียโกรธตอนนี้ เดี๋ยวพี่โทรตามพยาบาลให้ดีกว่า หม่ามี้ลูกหมูจะได้เจอหน้าไลอ้อน เผื่อจะได้อารมณ์ดี แล้วมอบรางวัลเป็นจูบหวานๆให้พ่อของลูกอีกสักจูบ”
“พี่อ่ะ ชอบแกล้งลูกหมู.....คิกๆ” คนตัวกลมก็ต่อว่าผมไปอย่างนั้นแหละครับ เพราะสุดท้ายลูกหมูก็หัวเราะคิกคักออกมาจนได้ เพียงแค่ผมจ้องตาน้องด้วยสายตาล้อเลียนและยักคิ้วสลับไปมาอย่างหยอกเย้า
“ฮึๆ ฮ่าๆ” จนผมเองถึงขั้นอารมณ์ดีจัดหัวเราะตามน้องอย่างไม่มีเหตุผล
ไม่นานไลอ้อนก็ถูกเข็นเข้ามาลูกลืมตาแป๋วจ้องผมกับลูกหมูนิ่งๆ เวลานี้ผิวของเจ้าตัวเล็กเปล่งปลั่งอมชมพู ไม่เหี่ยวย่นและซีดเซียวเหมือนแรกเกิดแล้ว บวกร่างกลมๆตาใสๆเพิ่มความน่ารักน่าเอ็นดูขึ้นมานัก ผมหวังจะอุ้มไลอ้อนส่งให้ลูกหมู แต่แค่อุ้มขึ้นมาจากเปลเด็ก เจ้าตัวเล็กก็ทำเสียงอ้อแอ้ก่อนจะแผดเสียงร้องไห้จ้าออกมา
“อึก ฮึกๆ แง้ๆๆๆ” ดีที่ผมมีสติและมีทักษะอยู่บ้าง เพราะมีโอกาสได้อุ้มลูกครั้งที่พยาบาลเข็นเข้ามาในห้องครั้งแรกแล้ว จึงสามารถประคองร่างเล็กส่งให้ลูกหมูอุ้มต่อได้
ลูกหมูเองก็อมยิ้มบางเบาไม่มีทีท่าตกใจ แต่เหมือนถูกใจในเสียงร้องดังๆของไลอ้อน และยิ่งลูกร้องคนเป็นแม่ยิ่งยิ้มได้มากขึ้น ไม่นานเจ้าตัวเล็กค่อยๆคลายเสียงร้องลง ยามที่ได้ยินเสียงแม่ตัวเองพูดปลอบ และมีอ้อมกอดอบอุ่นคอยโอบประคอง ผมเองเมื่อคลายอาการตกใจได้ ก็เปลี่ยนเป็นความประทับใจไปกับภาพแม่ลูก ก่อนตัดสินใจเข้าไปนั่งชิดกับลูกหมูบนเตียงและโอบไหล่นุ่มที่มีอีกหนึ่งชีวิตเล็กๆในอ้อมแขนนั้นเข้าหาอก
ต่อจากนี้ครอบครัวอัครภูมิเมธีคงจะคึกคักและสดใสขึ้น จากเสียงร้องของเจ้าไลอ้อน เสียงหัวเราะและรอยยิ้มของพวกเราทุกคน แน่นอนว่าความรักและความอบอุ่นในครอบครัวคงจะเพิ่มพูนยิ่งขึ้นตามไปด้วย
ผมคงต้องขอบคุณคนบนฟ้าที่ส่งเด็กผู้ชายตัวกลมมาให้ผม ถ้าไม่เจอลูกหมูในวันนั้น ผมในวันนี้ก็ไม่รู้ว่าจะมีความสุขเหมือนตอนนี้มั้ย
‘ไม่มีลูกหมูคงไม่มีลีโอและไลอ้อน ผู้ชายสองคนที่มีความสุขที่สุดในโลก’
“ลูกหมูของลีโอ พี่รักลูกหมูมากนะครับ ขอบคุณที่ยอมมาเป็นคนของพี่”
ผมก้มกระซิบชิดใบหูหอมๆ ก่อนจรดริมฝีปากที่ข้างแก้มประดับยิ้มของผู้ชายที่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ของผม ‘ลูกหมู อัครภูมิเมธี’
จบสมบูรณ์แล้วนะคะ ขอบคุณที่ติดตามและเอ็นดูลีโอกับลูกหมูจนจบ
ขอบคุณทุกเป็ดทุกคะแนนบวกที่กดให้กัน แม้แต่ยอดวิวที่กดเข้ามาอ่านค่ะ
เพราะทุกสิ่งเป็นกำลังใจอย่างดีสำหรับคนแต่งนิยาย Y ตัวเล็กๆแบบเรา
ถึงตอนจบล่ะแอบใจหายทุกที ไม่เว้นแม้แต่เรื่องนี้ แต่ก็ดีใจที่พาทั้งคู่ถึงฝั่งได้
หากใครถามหาตอนพิเศษ บอกเลยค่าว่าจะเอามาลงให้อ่านกันแน่นอนไม่ต้องรอเก้อ 555
อีกสักวีคนะคะจะเอามาลงให้ค่ะ โดยจะทยอยลงให้ 3 ตอนน้า
เพื่อเป็นของขวัญให้แฟนๆของคู่นี้
+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์ ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ
ปล.เรื่องนี้เรารวมเล่มด้วยนะคะ รายละเอียดอยู่เม้นท์ถัดไปค่ะ
ใครสนใจเก็บความน่ารักของคู่นี้ไว้สามารถตามอ่านรายละเอียดได้เลยค่ะ
หรือถ้าสงสัยต้องการถามอะไรติดต่อเข้ามาได้นะคะปล.2 ยังแจก magnet อยู่นะคะ 3 ท่านแรกที่เม้นท์รอการติดต่อกลับค่ะ
หัวข้อ: **หลุดจอง1ชุด** {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ลูกหมู & ลีโอ......[31/1/60] (อ่าน 232211 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก