ตอนที่ 13ลูกหมู‘ไม่น่าเชื่อว่าในร่างกายผมจะมีสิ่งมหัศจรรย์ในแบบที่ผู้ชายทั้งโลกไม่อาจมี!?’
แรกรู้ว่าผมมีมดลูกสามารถเป็นผู้ให้กำเนิดได้ ยอมรับว่าตกใจจนสมองเบลอทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ ก่อนจะนึกกังวลใจว่าตัวเองจะโดนรังเกียจ โดยเฉพาะกับทุกคนที่ผมรัก ทั้งผู้มีพระคุณที่รับผมมาเลี้ยงและคนรักอย่างพี่ลีโอ แต่ทุกคนก็ทำให้ผมรู้ว่าไม่ว่าผมจะเป็นอะไรพวกเขาก็เห็นผมเป็นลูกหมูคนเดิม ลูกหมูที่ทุกคนให้ความรักและเมตตา
ผมซาบซึ้งในความรักที่คนบ้านอัครภูมิเมธีมีให้อย่างสุดหัวใจ ไม่รู้ชาตินี้ผมจะตอบแทนพระคุณหมดได้ด้วยวิธีไหนกัน
“หนีมายืนตากน้ำค้างอยู่นี่เอง ปล่อยให้พี่เดินตามหาจนทั่ว” เสียงนุ่มๆยังไม่ทันจบประโยค ความอบอุ่นก็โอบล้อมรอบกายผม ด้วยอ้อมกอดใหญ่โตของพี่ลีโอที่สวมกอดผมจากด้านหลัง ก่อนผมจะตาพร่าไปด้วยรอยยิ้มละมุนของพี่ จนไม่กล้าสบตาแพรวพราวเหมือนเคย
“ลูกหมูขอโทษครับ ตั้งใจว่าจะมาสูดอากาศแป๊บเดียว แต่ก็เพลินไปหน่อย” ผมอ้อมแอ้มตอบรับอยู่ในลำคอ พร้อมๆกับเอนตัวหนีจมูกโด่งๆที่ยื่นมาแตะข้างแก้ม แต่ผมก็หนีไปไหนไม่ได้ไกล ในเมื่อลำตัวถูกกันไว้อยู่ในวงแขนใหญ่โต โดยมีพื้นที่ไม่มากนักในการขยับหนี
สุดท้ายพี่ลีโอก็ขโมยสูดกลิ่นแก้มผมไปเสียหลายที แถมยังไม่มีทีท่าว่าจะเอาหน้าออกห่างจากผมสักนิด ส่วนผมเองก็แทบจะไม่มีแรงยืน ด้วยลมหายใจอุ่นๆที่คลอเคลียไม่ห่าง บวกปลายนิ้วเย็นๆที่ไล้เกลี่ยไปทั่วท่อนแขน ทำเอาขนทั่วกายลุกซู่ ดีที่ได้พี่ลีโอช่วยประคองเป็นหลักยึดให้แก่ผม ไม่เช่นนั้นผมคงลงไปนั่งกองอยู่บนพื้นเสียแน่
“แก้มเย็นไปหมดแล้ว คืนนี้น้ำค้างแรงขึ้นห้องดีกว่าหมูน้อย” ผมพยักหน้าตอบรับอย่างไม่มีข้อแม้ เมื่อได้ยินน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยของพี่ และยอมเดินตามแรงจูงข้อมือเข้าบ้าน
ผมมองเจ้าของแผ่นหลังกว้างและไหล่ผึ่งผายด้วยความภาคภูมิใจ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าผมได้เป็นเจ้าของคนๆนี้ คนที่มีดีและเหนือกว่าผมในทุกๆด้าน ผู้ชายที่สามารถเลือกใครมาอยู่เคียงข้างก็ได้ แต่พี่ลีโอก็เลือกผม คนที่แสนธรรมดาและไม่มีอะไรโดดเด่นให้เป็นที่เชิดหน้าชูตากับพี่ได้ ที่สำคัญพี่ลีโอยังเป็นฝ่ายเปิดเผยความในใจบอกรักผมก่อน หากรอผมเริ่มก่อนเราคงไม่มีวันนี้ แถมพี่ยังมองการณ์ไกลวางแผนอนาคตชีวิตรักของเราไว้ด้วย แสดงให้เห็นถึงความจริงใจและจริงจังที่พี่ลีโอมีให้แก่ผม
หนึ่งในเรื่องสำคัญที่พี่ลีโอวางแผนไว้สำหรับอนาคตของเรา นอกจากเส้นทางชีวิตที่เราต้องใช้ร่วมกัน อย่างเรื่องบ้านเรื่องงานหรือแม้แต่เรื่องงานแต่งแล้ว ดันมีเรื่องลูกเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย พี่ลีโอตั้งใจไว้ว่าจะมีลูกกับผมไม่ต่ำกว่าสามคน จะชายหรือหญิงก็ได้ไม่เกี่ยงเพศ จากเหตุผลที่ว่าพี่เป็นลูกชายคนเดียวแล้วเหงา จึงอยากมีลูกเยอะๆให้มาเป็นเพื่อนเล่นกัน
ผมเองก็ค้านไม่ออกแต่ก็อดหนักใจไม่ได้ ไม่ใช่ว่าไม่อยากมีลูกกับพี่ แต่ผมไม่รู้ว่าจะมีลูกให้พี่สมความปรารถนาได้รึเปล่า ถึงผมจะมีสิ่งที่น่าจะให้กำเนิดลูกได้ก็ตาม แต่ก็เป็นในแบบที่ผิดธรรมชาติ ดังนั้นผมไม่แน่ใจเลยว่าจะตั้งท้องได้ กลัวก็แต่จะทำให้พี่และผู้มีพระคุณผิดหวังเสียก่อนน่ะสิครับ
“เป็นอะไรหน้าเครียดเชียวเรา มีอะไรไม่สบายใจให้บอกพี่” น้ำเสียงกึ่งอาทรกึ่งเป็นห่วงของพี่ลีโอ ทำให้ผมหลุดออกมาจากภวังค์ความคิด
แรกทีเดียวผมเกือบจะส่ายหน้าปฏิเสธแล้ว ถ้าไม่ได้เห็นแววตาอ่อนโยนคู่นี้ แต่เรื่องที่จะพูดมันก็ช่างพูดยากนัก จนผมอึกอักพาลทำอะไรไม่ถูกไปเลยทีเดียว แต่ยามที่พี่ลีโอลูบหัวผมอย่างแผ่วเบาด้วยท่าทางอ่อนโยน ทั้งๆที่ไม่มีคำพูดและท่าทางบีบบังคับสักนิด กลับกลายเป็นว่าเรื่องที่ว่าพูดยากดันหลุดออกมาอย่างง่ายดาย
“ลูกหมูกำลังกังวลว่าจะทำให้พี่ลีโอผิดหวัง...เรื่องลูกน่ะครับ ลูกหมูกลัวว่าจะตั้งท้องลูกของเราให้พี่ไม่ได้” พูดจบแก้มผมก็ร้อนผะผ่าว ยามนึกภาพว่าตัวเองกำลังตั้งท้องลูกของพี่ ขัดกับสิ่งที่ผมพูดและเป็นกังวลอยู่
“นึกว่าเรื่องอะไร ลูกหมูจะต้องกังวลทำไมกับเรื่องที่ยังไม่เกิด จะมีหรือไม่มีลูก พี่ก็ยังรักหมูน้อยตัวกลมของพี่คนนี้อยู่ดี เหตุผลที่พี่อยากมีลูกรู้มั้ยว่าเพราะอะไร...เพราะลูกเหมือนเป็นสายใยถักทอรักของเราไว้อีกชั้น เหนี่ยวรั้งลูกหมูไว้ไม่ให้ลูกหมูคิดไปจากพี่ง่ายๆ แต่ถึงไม่มีลูก พี่ก็จะใช้ความรักของพี่ เหนี่ยวรั้งและพันธนาการลูกหมูไว้เอง จะรัดให้แน่นทำให้ดิ้นไม่หลุด จนหนีไปไหนไม่ได้เลย ดีมั้ย”
ผมพยักหน้าแรงๆไปกับอกพี่ ด้วยเห็นจริงในสิ่งที่พี่พูด ผมถูกความรักของพี่พันธนาการไว้ จนดิ้นไม่หลุดหนีไปไหนไม่ได้แล้วจริงๆ แต่ในความเป็นจริง เพราะตัวผมเองนี่แหละที่อยู่ด้วยความเต็มใจ ไม่คิดหนีหายไปไหน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ก็ตาม
การกระทำของผมทำให้พี่กลั้วหัวเราะเบาๆ และเป็นฝ่ายกอดรัดตัวผมเข้าหาอกมากยิ่งขึ้น ยามที่ผมเผลอตัว พี่ก็ช้อนตัวผมให้ขึ้นมานั่งคร่อมตักได้อย่างง่ายได้ ไม่ต่างจากผมเป็นกระสอบนุ่มที่พี่จะอุ้มไปไหนมาไหนเมื่อไหร่ก็ได้ ทั้งๆที่ความจริงนั้นช่างสวนทางนัก
ระหว่างที่ผมคิดเรื่องไม่เป็นเรื่องเกี่ยวกับรูปร่างของตัวเองอยู่นั้น ผมก็ต้องสะดุ้ง เมื่ออยู่ๆพี่ลีโอก็งับฟันเข้าที่ซอกคอผมเบาๆ ผมผละตัวออกจากอกพี่ด้วยความตกใจ ก่อนยื่นนิ้วแตะกับรอยอุ่นชื้นที่พี่จงใจทำไว้บนคอผม แต่รอยอุ่นๆนั้นกลับเพิ่มดีกรีความร้อนแรงยิ่งขึ้น ก่อนความร้อนนั้นจะลามเลียไปยังผิวกายส่วนอื่น อย่างข้างแก้มและลำคอจนถึงใบหู ยามที่ผมได้สบสายตาจริงจังแฝงแววประหลาดๆบางอย่างของพี่ ทั้งๆที่พี่ยังคงตีหน้านิ่ง ไม่ยิ้มแต่ก็ไม่ได้ดูดุดันจนน่ากลัว จนผมแอบหวั่นไหวไปกับสายตาคู่นั้นของพี่ ผมไม่กลัวแต่ไม่อาจต่อตาด้วยได้มากกว่า
“ลูกเป็นเรื่องของอนาคต หมูน้อยไม่มีอะไรให้ต้องกังวล แต่หากจะต้องมีใครกังวล คนๆนั้นควรจะเป็นพี่ เพราะหมูน้อยจะท้องได้ไม่ได้ มันอยู่ที่พี่ต่างหาก” ผมผวาไปกับปลายนิ้วเย็นๆที่สอดเข้ามาที่ชายเสื้อ และไล้ไปมาแถวข้างเอว ยังดีที่พี่ลีโอโอบเอวผมไว้ไม่เช่นนั้นผมคงร่วงจากตักพี่ไปแล้ว
ประโยคที่ผมได้ยินเหมือนจะไม่มีอะไรมากไปกว่าประโยคปลอบใจ และการเอ่ยปากรับผิดชอบของพี่ แต่พอมารวมกับสายตาสื่อความนัยและภาษากาย ที่กำลังปลุกเร้าทุกความตื่นตัวให้แก่ผมแล้ว ถึงผมจะอ่อนประสบการณ์ในด้านนี้เพียงใด แต่ผมก็พอมองออกว่าพี่ลีโอต้องการอะไรจากผม บวกสถานภาพของเราคือคนรักของกันและกันด้วยแล้ว ผมจึงไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องขัดใจพี่ลีโอ
ดังนั้นยามที่พี่ลี่โอยื่นใบหน้าหล่อเหลาเข้าหาผมช้าๆ ผมจึงไม่คิดหลบได้แต่หลับตาพริ้ม รอรับการมาเยือนของริมฝีปากอ่อนนุ่มที่มอบความอ่อนหวานให้แก่ผม และยอมเปิดกลีบปากเพื่อต้อนรับลิ้นร้อนๆอย่างเต็มใจ หลังจากเรียวลิ้นนั้นเลียชิมกลีบปากผมจนพอใจแล้ว ผมถึงกลับสั่นอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อลิ้นผมถูกพี่ลีโอดูดอย่างแรง ก่อนจะเกี่ยวพันอย่างหยอกเย้าด้วยความเพลิดเพลิน แต่กลับเป็นผมที่เริ่มทนความร้อนแรงนั้นไม่ไหว ด้วยมวลอากาศภายในเริ่มหมดลง
แม้ผมจะนอนไร้เรี่ยวแรงอยู่บนเตียง โดยมีพี่ลีโอคร่อมอยู่เหนือร่างนั้น ผมเลือกที่จะทุบลงบนไหล่กว้างไม่แรงนัก เพื่อให้พี่ปล่อยปากผมให้เป็นอิสระ ซึ่งก็ได้ผลเมื่อพี่ยอมละจูบ ให้ผมได้มีโอกาสโกยอากาศเข้าปอดทดแทนส่วนที่พี่ขโมยไป แต่ระหว่างนั้นพี่ลีโอกลับรั้งชายเสื้อผมขึ้น จนเสื้อหลุดออกจากตัวผม เปิดเปลือยเนื้อตัวของผมที่มีแต่มวลเนื้อนิ่มๆอย่างคนเจ้าเนื้อโชว์สายตาพี่ ถึงสมองผมจะเบลอไปบ้าง และร่างกายผมจะอ่อนแรงไปหน่อย เป็นผลจากจูบของพี่ แต่จิตสำนึกก็ทำให้ผมยกแขนขึ้นมาบดบังร่างกายที่แสนไม่น่าดูจากสายตาของพี่
มันน่าอายน้อยที่ไหนล่ะครับ ที่ต้องมานอนเปลือยอกโชว์อะไรที่ไม่น่าดูแก่คนที่เรารัก หากพี่ลีโอทนดูไม่ได้ จนพาลรังเกียจและเลิกรักผมขึ้นมา ถึงตอนนั้นจะให้ทำยังไง ผมคงได้กลั้นใจตายเสียแน่ ซึ่งก่อนที่ผมจะพลิกตัวหนี ด้วยความว้าวุ่นใจและพาลลืมรสจูบที่เร้าร้อนนั้น พี่ลีโอก็ยึดไหล่ผมไว้ และเพราะอุ้งมือที่ร้อนจัดของพี่ ก็ทำให้ผมสะดุ้งสุดตัว
ยามที่ผมช้อนสายตาอย่างกล้าๆกลัวขึ้น จนได้สบตากับพี่นั้น ผมถึงกลับสะดุดลมหายใจตัวเอง เมื่อสายตาที่พี่ใช้มองผม มันห่างไกลคำว่ารังเกียจไปไกล ด้วยฉายชัดถึงความปรารถนา บนใบหน้าคมเข้มติดขรึมเหมือนพี่กำลังอดกลั้นในบางสิ่งอยู่ ก่อนพี่ลีโอจะดึงข้อมือทั้งคู่ของผมไปและจูบลงบนหลังมือคู่นั้น ผมรู้สึกได้เลยว่าความร้อนลามเลียไปทั่วตัว อิทธิพลมาจากริมฝีปากนุ่มๆที่ประทับนิ่งบนหลังมือ และสายตาเร่าร้อนปนเว้าวอนที่พี่ใช้มองผมนิ่งนาน
“...พี่ครับ~” กว่าผมจะหลุดคำนี้มาได้ต้องต่อสู้กับจิตใจตัวเองอย่างหนัก และต้องฝืนใจก้าวข้ามความกังวลในเรื่องรูปร่างที่แสนขี้เหร่ พร้อมตอบรับการเว้าวอนที่ไร้เสียง ด้วยการรั้งต้นคอพี่เข้าหาและแตะปากเข้าหาปากพี่นิ่งนาน ก่อนจะเป็นฝ่ายยื่นลิ้นไปเลียอย่างกล้าๆกลัวๆ พาลตัวสั่นเทิ้มไปทั้งร่าง
พี่ลีโอคงเห็นใจในความพยายามของผม เพราะพี่เป็นฝ่ายเปิดปากตอบรับและดูดกลืนลิ้นผมเสียเอง พร้อมปลอบประโลมผมด้วยการลูบมือผ่านเนื้อตัวผมอย่างช้าๆ แต่ก็ไม่รู้ทำไมผมถึงยิ่งตัวสั่นขึ้นกว่าเดิม กระทั่งพี่ละจูบอ่อนโยน เปลี่ยนมาแตะจูบเข้าที่ข้างแก้มและใบหู
“ในสายตาพี่ หมูน้อยของพี่นั้นน่ารักกว่าใครทั้งหมด ขอให้เชื่อใจว่าพี่ไม่มีทางเห็นใครดีกว่าลูกหมูเด็ดขาด...เพราะพี่รักของพี่มานาน” สิ้นคำซาบซึ้งกินใจของพี่นั้น ผมครางหวิวอย่างไม่ทันตั้งตัว ทั้งๆที่ในอกเต็มตื้นไปกับคำรักของพี่
เมื่อพี่ลีโอพรมจูบไปทั่วใบหูของผม แถมยังหยอกล้อด้วยการออกแรงดูดติ่งหูผมเสียแรง พาลมือไม้อ่อนหมดแรงนอนระทวยทำอะไรไม่ถูก และเพลินจนไม่รู้ตัวว่าถูกพี่ลอกคราบไปทั้งตัวเสียตั้งแต่เมื่อไหร่ กระทั่งฝ่ามืออุ่นจัดลูบไล้ยังผิวต้นขาด้านใน และผมต้องหน้าร้อนผ่าวแก้มแทบระเบิด เมื่อเห็นว่าพี่ไล่สายตามองร่างกายผมไปทั่ว ด้วยแววตาแสดงถึงความพึงพอใจ ตั้งแต่ลาดไหล่ หน้าอก หน้าท้อง และต้นขา จนถึงกึ่งกลางลำตัว ซึ่งที่หมายสุดท้ายพี่ลีโอกลับหยุดสายตาค้างไว้อยู่เนิ่นนาน
ผมเริ่มได้สติพยายามหนีบต้นขาปิดบังสิ่งนั้นจากสายตาพี่ แต่การกระทำของผมกลับทำให้สายตาแพรวพราวเงยขึ้นสบตาด้วย ก่อนพี่จะค่อยๆยกยิ้มขึ้นอย่างช้าๆ ยามเห็นสีหน้าขัดเขินของผม รอยยิ้มพี่ทำให้หัวใจในอกเต้นแรงและเร็วจนแทบทะลุออกมา
เสน่ห์แห่งรอยยิ้มและแววตาแพรวพราวแสนน่าหลงใหลของพี่ ทำให้ผมลืมเลือนทุกสิ่ง ได้แต่ปล่อยให้เจ้าของเสน่ห์ร้ายกาจนั้นได้ทำตามใจต้องการ เริ่มจากจูบแสนหวานที่ถ่ายทอดความรักจากใจพี่ ทำเอาผมหลงเคลิ้มสติลอยไปตามพี่ชักนำ อุ้งมืออุ่นร้อนที่ไม่ว่าจะลูบไปทางใดก็เรียกเสียงครางจากผมได้ทุกที่ โดยเฉพาะสัมผัสเร่าร้อนยังกึ่งกลางลำตัว ที่ร้อนผ่าวแข็งขืนรอเวลาปลดปล่อย หรือปลายนิ้วและลิ้นร้อนที่หยอกเย้ายอดอกสลับไปมา ไม่เว้นแม้แต่ปลายนิ้วที่สอดแทรกนำทาง มายังช่องทางลี้ลับที่ไม่เคยรองรับสิ่งแปลกปลอมใดๆมาก่อน แต่นาทีนี้กลับถูกล่วงล้ำและสำรวจไปทั่ว
ดูเหมือนว่าคนสำรวจจะรู้จักร่างกายผมได้ดีกว่าเจ้าของอย่างผมเสียอีก เพราะไม่ว่าพี่จะสัมผัสและหยอกล้อตรงไหน ก็สร้างความเสียวซ่านแสนหวาน จนก่อเกิดความสุขแบบแปลกๆไปเสียหมด ความสุขที่ผมไม่เคยสัมผัสมาก่อนกระทั่งความสุขที่พี่มอบให้ไต่ระดับสู่จุดที่สูงที่สุด
“พี่...ครับ~ อ่า พี่ลีโอ ลูก...หมู อ๊ะ! รู้สึกแปลกๆ มัน...เสียว~ พี่ลีโอ อ๊าๆๆ” ผมกรีดร้องเกือบสุดเสียงพร้อมร่างกายที่เกร็งเหยียด สมองขาวโพลนแทบไม่รับรู้อะไร แต่ในระดับความรับรู้แสนต่ำนั้น ยังพอรู้สึกได้ถึงความแข็งขืนที่ถูไถไปมาแถวรอยแยกด้านหลัง
“หมูน้อยเป็นของพี่นะครับ” น้ำเสียงทุ้มนุ่มเจือกระแสเว้าวอน ทำให้ผมฝืนลืมตาขึ้นอีกครั้ง ท่ามกลางความสุขสมที่ซาบซ่านที่อาบไล้อยู่ทั่วผิวกาย
ดวงตาของพี่ทอประกายร้อนแรงดังกองไฟฉายชัดถึงความปรารถนา แต่ในกองไฟนั้นกลับเจือไปด้วยกระแสความอ่อนโยนของไอรักที่พี่มีให้แก่ผม แน่นอนว่าคำตอบของผมย่อมไม่ใช่คำปฏิเสธ ที่อาจไปทำร้ายหัวใจรักที่แสนอบอุ่นของพี่ลีโอ
ผมระบายยิ้มช้าๆใส่ตาคู่นั้น พร้อมพันนิ้วเข้ากับปลายเส้นผมแถวต้นคอพี่ ก่อนจะพยักหน้าน้อยๆเป็นการตอบรับ พี่ลีโอมองผมไม่กระพริบ เรียกว่าจ้องอย่างเอาจริงเสียจนผมต้องหลบตา หัวใจในอกถึงกลับเต้นคร่อมจังหวะ ยามที่พี่ขยับตัวเข้าชิดสะโพกผม พร้อมกับที่ส่วนปลายความแข็งขืนจดจ่อที่ปากทาง ผมเผลอจินตนาการถึงความใหญ่โตของพี่ที่ผ่านสายตามา ว่ากำลังชำแรกเข้าสู่ร่างกายตัวเอง ทำเอาอดที่จะหวั่นไหวไม่ได้
ผมเตรียมขยับตัวหนี ทั้งๆที่ใจจริงผมออกจะเต็มใจเป็นของพี่ทั้งหมด และดูเหมือนว่าพี่รับรู้ความรู้สึกหวาดหวั่นของผมได้ ด้วยพี่ลีโอเชยคางผมขึ้น ขยับใบหน้าเข้าหาพร้อมกระซิบคำรัก ด้วยริมฝีปากนุ่มๆเสียดสีไปมากับกลีบปากของผม พาใจหวิวและสั่นสะท้านไปทั้งร่าง
“พี่รักลูกหมูนะครับ” ความเจ็บแรกที่ถูกครอบครอง ยังไม่ทันถูกกลั่นออกมาเป็นเสียงร้อง เพราะผมถูกปิดปากด้วยริมฝีปากนุ่มนิ่ม
ความจุกเจ็บได้ถูกแทนที่ด้วยความเสียวซ่านจากยอดอก และถูกปลุกเร้าความปรารถนาด้วยฝ่ามืออุ่นที่กวาดต้อนไปทั่ว โดยเฉพาะการชักนำยังกึ่งกลางลำตัว ซึ่งใช้เวลาไม่นานผมก็มีความรู้สึกร่วมกับพี่ลีโออีกครั้ง เราจับมือกันก้าวผ่านความอึดอัดทรมานแสนสาหัสไปด้วยกัน กับการถูกครอบครองเรือนร่างครั้งแรกของผม จนกระทั่งความร้อนรุ่มที่แสนใหญ่โตได้ฝากฝังเข้ามาในร่างกายผมจนหมด
“เก่งมาก...หมูน้อยของพี่” คำชมด้วยเสียงขาดๆหายๆ มาพร้อมรอยอุ่นชื้นของปากและจมูก ซอกซอนเข้ามาที่แก้มที่คอ ไม่เว้นแม้แต่หน้าอกที่เต็มไปด้วยรอยจูบของผม
ความอึดอัดและความปวดร้าวค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นความทรมาน ซึ่งดูเหมือนความทรมานที่ว่าจะเพิ่มขึ้น หากผมไม่ทำอะไรสักอย่าง และคงเป็นไปตามสัญชาติญาณแห่งการเรียนรู้ ด้วยผมขยับสะโพกบดเบียดไปกับส่วนร้อนผ่าวในกาย และเรียกพี่ลีโออย่างออดอ้อนแบบไม่รู้ตัว
ใจจริงผมก็ไม่รู้หรอกว่าจะทำอย่างไรให้หลุดพ้นความทรมานแสนหวานนี้ไปได้ แต่คนที่มองมายังผมด้วยความถูกใจนั้นย่อมรู้ดีมากกว่า เพราะเพียงแค่พี่ลีโอถอยสะโพกหนีและกระแทกส่งแท่งร้อนกลับมาหนักๆ ผมถึงกลับผวากรีดร้องเสียงหลง ผิวกายเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นผ่าน สยิวซาบซ่านไปทั้งตัว
พี่ลีโอก็เหมือนรู้ใจตอบสนองอารมณ์ให้แก่ผมอย่างเต็มที่ ถอยห่างและกระแทกสะโพกกลับอย่างต่อเนื่อง จากเชื่องช้าหนักหน่วงเป็นรัวเร็ว ท่ามกลางเสียงครางน่าเกลียดของผม และเสียงคำรามเป็นระยะของพี่ บางช่วงผมนึกรับรู้ถึงเสียงที่แสนน่าอาย จึงพยายามสะกดกลั้นมันไว้ แต่พี่ที่ไม่น่าสังเกตเห็นเพราะถ่ายแรงเร่งเร้าจังหวะ เพื่อสร้างความสุขให้เกิดกับเรานั้น กลับเป็นฝ่ายยื่นนิ้วแตะกลีบปากผม และให้ผมคลายแรงขบที่ริมฝีปาก
“อย่ากัดปาก พี่ชอบฟังเสียงหวานๆของหมูน้อย” เหมือนดั่งคำอนุญาต นาทีนั้นผมไม่ต้องทนอดกลั้นอีกต่อไป
ผมปล่อยเสียงครางต่อเนื่อง โดยเฉพาะยามที่พี่กระแทกโดนบางจุดในกายผม เหมือนไปกระตุ้นความปรารถนาที่แทบล้นอยู่แล้วให้พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ แน่นอนเมื่อความเสียวซ่านมีมากกว่าปกติ เสียงครางที่ถูกปล่อยออกมายิ่งดังยาวนานสมใจพี่
“อ่า อ๊ะ พี่ครับ พี่ลีโอ พี่...อ๊าๆๆๆ” พี่ลีโอเหมือนได้ใจที่เห็นผมทุรนทุรายไขว่คว้าเรียกร้องหาแต่พี่ จงใจกระแทกสะโพกหนักๆเข้าหาจุดกระตุ้นอารมณ์นั้นอยู่หลายที พร้อมชักนำกึ่งกลางตัวของผมที่ร้อนจนแทบปริแตกไปด้วย มีหรือที่ผมจะทนกับความปรารถนาแสนเร่าร้อนในการร่วมรักครั้งแรกของเราได้
ผมกรีดร้องสุดเสียงร่างกายเหยียดเกร็ง และปลดปล่อยสายธารรักร้อนๆ พวยพุ่งจากร่างเป็นครั้งที่สองของค่ำคืน รู้เลยว่าผมตอดรัดพี่อย่างแรง แต่ของแบบนี้มันบังคับไม่ได้ จนพี่เองถึงกลับกัดฟันกรอดครางเครือเหมือนกำลังทรมานแทบขาดใจ จนผมต้องปรือตามองหน้าพี่
ภาพใบหน้าพี่ลีโอตอนนี้มีเสน่ห์น่ามองอย่างประหลาด แม้จะดูเจ็บปวดทรมานแทบคลั่ง ด้วยใบหน้าเหยเกและกัดฟันจนเป็นสันนูน แต่แววตาของพี่กลับเปล่งประกายฉายชัดถึงความต้องการสูงสุด สำคัญที่ภาพในดวงตาคู่คมนั้นมีแต่ภาพใบหน้าของผม
เพียงแค่ผมอมยิ้มและยื่นนิ้วแตะข้างแก้มชื้นๆ พี่ลีโอถึงกลับครางกระหึ่ม ไม่ปล่อยให้ผมทำอะไรมากกว่านั้น เพราะพี่บดจูบผมและเรียกร้องให้ผมตอบสนองอย่างดุดัน พร้อมกับที่พี่กระแทกสะโพกเข้าหาผมต่อเนื่อง ยิ่งผมบีบกระชับส่วนนั้นเข้ากับความแข็งขืนของพี่เป็นจังหวะหนักๆ ยิ่งเรียกเสียงครางด้วยความพอใจมากขึ้นเท่านั้น
จังหวะสุดท้ายที่พี่กระแทกสะโพกเข้าหาผม พี่ลีโอครางลั่นใบหน้าเชิดหงาย จนเห็นเส้นลำคอปูดโปน ร่างพี่กระตุกเกร็งไม่เว้นแม้แต่ความแข็งขืนที่อยู่ในตัวผม ผมรู้สึกได้ว่ามันกระทบผนังในกายอยู่หลายที แต่ก็ไม่ได้รู้สึกถึงแรงพ่นของสายน้ำในกายอย่างที่ควรจะเป็น ก่อนร่างใหญ่โตของพี่จะซวนซบเข้ามาอิงแอบกับตัวผม
ร่างสูงที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อหอบน้อยๆ ปล่อยให้ผมโอบกอดและลูบไล้ผิวเรียบตึงเล่นอยู่ไม่นาน เมื่ออยู่ๆพี่ก็พลิกร่างผมให้ไปเกยทับตัวพี่ทั้งตัว ทำทั้งๆที่เรายังเป็นหนึ่งเดียวกัน จนผมรู้สึกถึงความแข็งขืนที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนตัวลง
“หมูน้อยมีความสุขมั้ย เจ็บมากรึเปล่า พี่ขอโทษที่เอาแต่ใจ” ผมส่ายหัวกับอกพี่หัวแทบหลุด พร้อมกับพึมพำเบาๆว่าผมนั้นมีความสุขกับสิ่งที่พี่มอบให้
เรื่องเจ็บย่อมมีบ้าง แต่ผมรู้ว่าพี่ลีโอนั้นอ่อนโยนและทะนุถนอมผมอย่างที่สุดแล้ว แม้ในบางจังหวะพี่จะกระแทกส่งแรงแก่ผมอย่างหนักหน่วงอยู่บ้าง แต่นาทีนั้นมันก็เป็นไปตามช่วงอารมณ์ สำคัญที่ผมเองก็ต้องการแบบนั้นเช่นกัน ถ้าพี่จะกลายเป็นคนเอาแต่ใจ ผมเองก็คงไม่ต่างกัน เพราะผมก็เอ่ยปากขอพี่อย่างเอาแต่ใจด้วย
ผมซุกใบหน้าเข้าหาซอกคอพี่ยิ่งขึ้น เมื่อรับรู้ถึงฝ่ามือที่ลูบไล้ไปแถวเนินสะโพก พี่ลีโอมีออกแรงบีบขยำก้นพอให้ผมสะดุ้ง บวกกึ่งกลางตัวของพี่ในกายผม เริ่มผงกหัวเรียกร้องความสนใจ ทำให้ผมพอรู้ว่าพี่ต้องการร่วมรักกับผมอีกครั้ง แม้พี่ยังไม่ทันเอ่ยปากขอให้ได้ยินก็ตาม
“หมูน้อยไหวมั้ย หืม ให้พี่รักเราอีกรอบนะ”
คนรักเอ่ยปากของทั้งๆที่ทุกอย่างพรั่งพร้อมไปหมด แม้แต่กึ่งกลางตัวผมเองที่เพียงแค่พี่สัมผัสก็ตื่นตัวรออยู่แล้วนั้น ผมจึงไม่อาจปฏิเสธความต้องการของคนที่ผมรักและของตัวเองได้ ด้วยอยากเป็นฝ่ายหยิบยื่นความสุขให้แก่พี่ลีโอ คนที่รักและดูแลลูกหมูตัวกลมอย่างผมด้วยดีมาตลอด
“ครับ ลูกหมูรักพี่นะครับ”
..............................................
โปรดติดตามตอนต่อไป^^ดูท่าคืนนี้ลูกหมูคงไม่ได้นอนต้องรับศึกหนักแน่ๆ
(ตอนนี้ไม่ได้ทอล์คยาวๆต้องขออภัย โดนหวัดเล่นงาน
แถมไม่ได้ตรวจสอบอีกรอบก่อนอัพเหมือนทุกที
หากมีอะไรผิดพลาดต้องขออภัยค่ะ)
ส่วนตอนหน้าเจอกันวันจันทร์นะคะ+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์ ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ
ปล.วันนี้ใครต้องเดินทางขอให้ระมัดระวังและเดินทางปลอดภัยนะคะ
สุขสันต์วันสงกรานต์จ้า (อีกสักครั้ง อิๆ)
หัวข้อ: **หลุดจอง1ชุด** {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ลูกหมู & ลีโอ......[31/1/60] (อ่าน 233184 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก