ตอนที่ 28ลีโอ“พี่ลีโอ อีกนานมั้ยครับกว่างานจะเสร็จ ตะ..แต่! ลูกหมูไม่ได้จะเร่งนะครับ แค่ถามเฉยๆ” จากประโยคที่ได้ยินผมล่ะเอ็นดูเด็กขี้เกรงใจ จนเกือบหลุดขำกับสีหน้าแตกตื่นและน้ำเสียงสำนึกผิดของลูกหมูแล้วเชียว
ผมยังไม่ได้ต่อว่าอะไรเจ้าตัวสักคำ น้องกลับตีโพยตีพายไปเสียได้ ลูกหมูคงกลัวว่าตัวเองกำลังมากวนผมขณะทำงานเข้าแน่ๆ ถึงแสดงสีหน้าสีตาแบบนี้ออกมา แต่เพราะแววตาเหงาๆของน้องทำให้ผมขำไม่ออก จนนึกอยากเขกหัวตัวเองสักที ที่ทำตัวละเลยคนรักเพราะงานด่วนที่เข้ามา แทนที่จะไปส่งน้องเข้านอนเหมือนทุกคืนเสียก่อน
“มานี่มาหมูน้อย” ผมเชิญชวนน้องด้วยเสียงนุ่มๆ พร้อมผายมือออก ร่วมกับระบายยิ้มอ่อนๆ หวังให้น้องเดินเข้ามาหา ซึ่งก็ไม่ผิดหวัง เมื่อคนน่ารักเดินหน้าหงอยๆตาโศกๆเข้าหาผมอย่างเชื่องช้า
จังหวะก้าวเดินแบบนั้นช่างไม่ทันใจผมเลย จนผมต้องดึงข้อมือลูกหมูเข้าหาตัวเสียเอง แน่นอนว่าเป็นไปอย่างนุ่มนวล เพราะผมต้องคำนึงถึงความปลอดภัยของทั้งแม่และลูกในท้อง ผมประคองเจ้าของเอวนุ่มที่บอบบางกว่าเดิมมากให้ลงนั่งซ้อนตัก ก่อนจะโอบแขนไปรอบตัวลูกหมูและกอดรัดร่างนุ่มนิ่มไว้หลวมๆ มีโยกตัวน้องอีกเล็กน้อยเป็นการปลอบใจเด็กขี้เหงาไปในตัว
“อย่าทำหน้าแบบนั้น พี่ขอโทษที่มัวแต่ทำงาน จนไม่ได้ไปส่งหมูน้อยของพี่เข้านอน ไปครับพี่ส่งเข้านอนนะ” ผมเตรียมยกร่างนุ่มๆขึ้น แต่เจ้าของร่างกลับฝืนไว้จนผมนึกแปลกใจ แต่ประโยคต่อมาของน้องกลับคลายความแปลกใจของผมจนหมด
“ไม่เอา ไม่ไป...ไม่มีพี่กอด ยังไงลูกหมูก็นอนไม่หลับ ถ้าพี่ไม่ว่าอะไร ขอลูกหมูนั่งอยู่ตรงนี้ จนกว่าพี่จะทำงานเสร็จ แล้วเราค่อยไปนอนพร้อมกันได้มั้ยครับ...นะครับพี่ลีโอ ขอลูกหมูอยู่ด้วยนะ” สายตาเว้าวอนตรงหน้าและรอยจูบอุ่นๆที่เกิดขึ้นยังมุมปาก ทำเอาผมใจอ่อนยวบยาบและนึกสงสารลูกหมูจับใจ
ตั้งแต่รู้ว่าลูกหมูตั้งท้องลูกของผม น้องไม่มีอาการแพ้ท้องให้ต้องทรมาน กลับเป็นผมเองที่ทั้งวิงเวียนและมีอาการคลื่นไส้ในทุกเช้า พร้อมกับกินอะไรไม่ได้มากนักด้วยเหม็นไปเสียหมด งานนี้ผมรู้ซึ้งถึงความยากลำบากของคนเป็นแม่ที่ต้องแพ้ท้องเลยทีเดียว ซึ่งก็ดีแล้วที่ผมแพ้ท้องแทนลูกหมู ด้วยผมยอมเป็นฝ่ายทรมานเสียเอง ถ้าให้แลกกับการที่น้องสามารถกินได้ปกติ เพราะส่งผลดีต่อทั้งตัวลูกหมูเองและลูกในท้อง
แม้น้องจะไม่มีอาการแพ้ท้องเหมือนผู้หญิงตั้งครรภ์คนอื่นๆ แต่กลับมีนิสัยบางอย่างที่เปลี่ยนไป ด้วยลูกหมูขี้อ้อนและทำตัวติดผมมากกว่าแต่ก่อนมากนัก เรียกว่าถ้าเราอยู่ในพื้นที่เดียวกัน ตัวเราแทบไม่ห่างกันเลยหรือถ้าห่างก็ไม่เกินครึ่งชั่วโมง ลูกหมูจะเป็นฝ่ายเข้ามาหาผมเองเหมือนเช่นขณะนี้ พร้อมอ้อนด้วยท่าทางใกล้ชิด ไม่ว่าจะเป็นจับมือ กอดแขน ซบไหล่ หรือกอดเอว แม้แต่คำพูดคำจาเองก็จะออดอ้อนขอให้ผมตามใจได้อย่างน่ารัก ที่สำคัญลูกหมูเอ่ยปากบอกรักผมตรงๆ และบ่อยเสียจนเกือบกลายเป็นกิจวัตรระหว่างเราไปแล้ว
แต่ถ้าเราต้องอยู่กันคนละที่ อย่างการที่ผมต้องไปทำงานและลูกหมูอยู่บ้าน น้องจะเป็นฝ่ายโทรหาผมเกือบทุกชั่วโมง แรกๆทำผมแปลกใจ แต่ผมไม่เคยท้วงให้น้องเสียใจ และพยายามรับสายน้องทุกครั้งที่โทรมา ซึ่งบทสนทนาส่วนใหญ่จะเกิดจากความเป็นห่วง เพราะน้องมักถามผมทุกครั้งว่าเหนื่อยมั้ย หรือเครียดอยู่หรือเปล่า แต่คำถามเด็ดที่ขาดไม่ได้คือ ผมคิดถึงน้องมั้ยและรักน้องหรือเปล่า ได้ยินคำถามเหล่านี้ทีไรทำผมอมยิ้มทุกที
ส่วนคำตอบของผมคงเดากันได้ไม่ยาก คือผมทั้งคิดถึงและรักลูกหมูตัวกลมของผมมาก พอผมตอบไปแบบนั้นเจ้าตัวก็จะหัวเราะอารมณ์ดี และตอบกลับว่าคิดถึงและรักผมเช่นกัน แต่ถ้าครั้งไหนผมไม่ทันได้รับสายของลูกหมู ซึ่งสาเหตุย่อมมาจากงานทั้งสิ้น ผลที่ตามมาก็คือว่าที่แม่ของลูกผมจะโทรซ้ำๆจนกว่าผมจะรับสาย พอผมกดรับก็จะเจอกับน้ำเสียงสั่นเครือและคำพูดตัดพ้อ
ไม่ว่าจะเป็นผมรำคาญที่น้องโทรมาบ่อย จนกวนเวลาทำงานของผมทำให้ไม่อยากรับสายน้อง หรือเพราะผมเบื่อน้องแล้วที่น้องคอยเซ้าซี้เตือนผมให้กินข้าวกลางวันในทุกวัน หรือแม้แต่ผมแอบคุยอยู่กับกิ๊กในขณะที่น้องโทรมา มีไปถึงขั้นผมไม่รักน้องแล้วทำให้ไม่อยากได้ยินเสียง
ความคิดของลูกหมูทำผมตกใจไม่น้อย แต่ทั้งหมดก็เป็นเพราะลูกหมูจินตนาการไปเองแทบทั้งสิ้น โดยเฉพาะจินตนาการสุดท้ายของน้องทำให้ผมแทบทนไม่ได้ แต่ไม่ใช่ว่าผมจะจับลูกหมูมานั่งเคลียร์อย่างจริงจังได้เหมือนแต่ก่อนนะครับ เพราะแค่ผมเริ่มพูดด้วยเสียงนิ่งๆพร้อมตีหน้าเฉยๆและไม่ยิ้มให้เหมือนเคย น้ำตาเม็ดโตๆของว่าที่คุณแม่ก็หยดลงตามแก้มทันที ทำเอาผมทำอะไรไม่ถูกได้แต่พูดและกอดปลอบ พร้อมบอกรักซ้ำๆจนกว่าลูกหมูจะยอมเชื่อ จนผมอ่อนใจไปหมด แต่พอน้องยอมเข้าใจ กลับมีวิธีขอโทษที่ทำเอากำลังใจทั้งหมดของผมกลับมาแทบล้นทะลัก จากจูบหวานๆและอ้อมกอดนุ่มๆของคนสำนึกผิดที่แสนน่ารักของผม
จินตนาการที่เกิดขึ้นทั้งหมดของลูกหมู ทำให้ผมพยายามรับสายของน้องทุกสาย ไม่ว่าขณะนั้นผมจะทำอะไรอยู่ก็ตาม แม้แต่ตอนที่ผมจะอยู่ในการประชุมสำคัญของบอร์ดบริหารธนาคารก็ไม่เว้น ด้วยไม่อยากให้สภาพจิตใจของลูกหมูหดหู่ เพราะผมรู้ว่ามันจะส่งผลต่อลูกในท้องด้วยเช่นกัน
ผมวิเคราะห์อาการของน้อง ร่วมกับขอคำปรึกษาจากลุงหมอ พบว่าสิ่งที่ลูกหมูแสดงออกทั้งหมด เป็นเพราะฮอร์โมนที่เปลี่ยนแปลงขณะตั้งท้อง ส่งผลให้สภาพจิตใจอ่อนไหวและคิดมากกว่าปกติ ลุงหมอแนะนำผมว่าให้พยายามทำความเข้าใจและใจเย็นๆกับลูกหมูให้มาก
จากคำแนะนำของลุงหมอและความรักที่ผมมีให้น้อง จึงไม่ใช่เรื่องยากที่ผมจะทำความเข้าใจ เพื่อเตรียมตัวรับมือกับอารมณ์แปรปรวนของลูกหมู ท่ามกลางเรื่องยุ่งๆก็มีเรื่องดีๆ เพราะผมดันชอบการตามติดของน้อง เพราะผมไม่ต้องเป็นฝ่ายโทรตามว่าลูกหมูอยู่ที่ไหนหรือทำอะไรกับใคร ผมก็ได้รู้ความเคลื่อนไหวของน้องจากเจ้าตัวเองเลย
“ไม่ได้!” คำปฏิเสธของผมทำเอาร่างนิ่มๆหอมๆบนตักถึงกลับเกร็งตัว ก่อนลูกหมูจะเหลียวมามองผม ด้วยแววตาน้อยใจสุดขีด เม้มปากไว้จนแน่น และเริ่มมีละอองน้ำในดวงตาคู่เรียว ซึ่งก่อนมันจะสร้างรอยชื้นบนพวงแก้ม ผมต้องรีบแก้ไขความเข้าใจผิดของน้อง
“ไม่เอาน่ะคนดี อย่าร้อง...ที่บอกว่าไม่ได้ เพราะพี่ไม่อยากทำงานต่อแล้วครับ พี่อยากนอนกอดลูกหมูมากกว่า ไปครับ กลับห้องเรากัน” หลังคำเชิญชวนของผม น้ำตาเม็ดโตที่เอ่อคลอหน่วยตาได้หยดมาตามร่องแก้มทันที แต่ด้วยท่าทางพยักหน้ารัวๆและรอยยิ้มดีใจของน้อง ทำให้ผมเบาใจได้ว่าคนตัวกลมพอใจมากกว่าเสียใจ
“ครับ กลับห้องของเรา แต่ลูกหมูเดินไม่ไหวแล้ว ก็เพราะถูกพี่ลีโอแกล้งนั่นแหละ หึ! รับผิดชอบด้วยเลย” คนที่พ่นลมออกจมูกฟึดฟัดเหมือนไม่ถูกใจ กลับพลิกตัวกลับมากอดคอผมจนแน่น และฝังใบหน้าที่มีคราบน้ำตาบางๆเข้ากับซอกคอผม
คำพูดและการกระทำน่ารักๆของลูกหมูเรียกรอยยิ้มจากผมได้ไม่ยาก แถมผมนั้นยังยินดีทำตามคำสั่งน้องด้วยความเต็มใจอีกด้วย แต่ก่อนจะทำอะไรขอแก้มนิ่มๆเป็นรางวัลสักหนึ่งฟอดก่อนแล้วกัน
“ฟอดดด...ยินดีรับผิดชอบทั้งชีวิตครับ” ผมกระซิบบางเบาเหนือกลุ่มผมนิ่มๆ ก่อนจะช้อนก้นกลมๆทั้งคู่ขึ้น ลูกหมูเองก็เกี่ยวขาไว้รอบเอวผมทันทีเช่นกัน แถมยังแอบหัวเราะคิกคักถูกใจที่ไม่ต้องเดินกลับห้องเองอีก
ผมอุ้มคนรักตัวกลมจนถึงห้องนอน ก่อนจะวางร่างน้องลงบนเตียงด้วยความนิ่มนวล ไม่ได้หรอกครับ ผมต้องทะนุถนอมลูกหมูให้มากที่สุด เพราะผมต้องดูแลถึงสองชีวิต หนึ่งชีวิตคือคนที่นอนตาแป๋วอมยิ้มมองผมตาไม่กระพริบคนนี้ ส่วนอีกหนึ่งก็กำลังเติบโตในท้องกลมๆใต้ฝ่ามือผมนี่เอง
ผมลูบหน้าท้องนิ่มๆของลูกหมูที่มีลูกของเราเจริญเติบโตอยู่ พร้อมระบายยิ้มใส่ตาคู่เรียวที่มีแววสะเทิ้นอายเล็กๆไปด้วย ก่อนที่ผมจะก้มลงจูบผิวหน้าท้องที่ไม่มีอะไรปกคลุม ทำเหมือนอย่างที่เคยทำเป็นประจำทุกวัน
“กูดไนท์นะครับลูก รีบโตไวๆ รีบออกมาให้พ่อเห็นหน้านะครับ เราสองคนพ่อลูกจะได้มาช่วยกันดูแลแม่ลูกหมู...พ่อรักลูกนะ” จบคำบอกรักลูกน้อยในท้อง ผมก็บรรจงดึงเสื้อนอนของว่าที่คุณแม่ลงมาปิดตามเดิม ก่อนจะล้มตัวลงนอนและดึงร่างกลมของน้องเข้าหาอก
ลูกหมูเองก็เหมือนรออยู่ก่อนแล้ว ด้วยน้องพลิกตัวเข้ามากอดตอบผมทันที มีพรูลมหายใจออกมาอีกเฮือกใหญ่เหมือนว่ากำลังอยู่ในช่วงที่ผ่อนคลายเต็มที่
“เฮ้อออ...มีพี่ลีโออยู่ข้างๆแบบนี้แล้วอุ่นใจจัง ลูกหมูจะได้หลับลงซะที ขอบคุณนะครับที่พี่ยอมทิ้งงาน แล้วมานอนกับลูกหมู...[จุ๊บ]...ลูกหมูรักพี่ลีโอนะครับ” รางวัลที่ผมได้รับไม่เฉพาะคำรักและรอยจูบอุ่นๆที่คางเท่านั้น แต่ผมยังได้รอยยิ้มหวานๆจากน้องที่ทำเอาตาพร่าหัวใจกระตุกอีกด้วย
อาการผิดปกติของผมยิ่งรุนแรงขึ้นไปอีก เมื่อคนรักตัวกลมล้มตัวลงนอน และเข้ามากอดรัดผมไว้จนแน่นด้วยกำลังสุขใจ ทำให้ทั้งใบหน้า ท่อนแขน และต้นขาก่ายเกยอยู่บนตัวผม ที่สำคัญผิวเนื้อนุ่มๆก็เสียดสีผิวกายผมไปมาอย่างไม่ตั้งใจ จนร่างอุ่นๆของน้องแนบชิดไปกับส่วนหน้าของผมเกือบทุกส่วน แถมยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆประจำตัวของน้องที่ลอยอบอวลชวนเคลิ้มไปทั่วทั้งห้องอีกด้วย
แรงกระตุ้นอย่างไม่ตั้งใจจากลูกหมู ส่งผลให้ผมหายใจสะดุด หัวใจเกือบหยุดเต้น และเผลอเกร็งตัวไว้ด้วยความตื่นเต้น ผมพยายามที่จะอดกลั้นความต้องการส่วนลึกไว้ แต่ร่างกายกลับไม่เชื่อฟังจิตใจ ดันประจานความต้องการออกมาฟ้องให้ลูกหมูรู้เข้าจนได้
“อ๊ะ!...พี่ครับ!” ลูกหมูเงยหน้าแดงๆตาโตๆขึ้นมาจ้องผมด้วยความตกใจ แต่ไม่ได้ขยับตัวหนี แม้แต่ต้นขานิ่มๆที่กำลังทาบทับของร้อนกลางตัวผมอยู่ก็ยังคงอยู่ตำแหน่งเดิม
ผมได้แต่กัดฟันและฝืนส่งยิ้มด้วยปากสั่นๆ พยายามรั้งให้ลูกหมูได้นอนตามเดิม
“ไม่ต้องสนใจ พี่ไม่เป็นไร หมูน้อยนอนต่อเถอะ” แม้ปากจะพูดไปแบบนั้น แต่ในหัวผมขณะนี้มีแต่ภาพของตัวเองที่กดลูกหมูลงกับเตียง และร่วมรักกับน้องอย่างที่ใจต้องการ
การที่ผมต้องอดทนและต้องข่มใจ ไม่ยอมทำตามความต้องการส่วนลึกในใจนั้น เหตุผลสำคัญคือผมคำนึงถึงความปลอดภัยของลูกในท้องมากที่สุด แม้การตั้งครรภ์สามเดือนแรกในช่วงอันตราย ลุงหมอจะไม่ได้ห้ามเรื่องการร่วมรัก ขอแค่ให้ผมทะนุถนอมลูกหมูให้มากเข้าไว้ แต่เป็นผมเองมากกว่าที่เลือกจะงดกิจกรรมดังกล่าว เพราะคำนึงถึงความปลอดภัยของคนที่ผมรัก อย่างที่บอกว่าผมมีหน้าที่ดูแลอีกสองชีวิตนับจากนี้ และตั้งใจไว้ว่าจะดูแลทั้งคู่อย่างดีที่สุดด้วย
“พี่เป็นแบบนี้ ลูกหมูหลับไม่ลงหรอกครับ เอิ่ม...ให้ลูกหมูช่วยพี่ลีโอได้มั้ย” คำขอที่ได้ยินทำผมแปลกใจและตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน ด้วยรู้ความหมายในสิ่งที่ลูกหมูขออย่างชัดเจน
ประกอบกับคนตัวกลมลุกขึ้นนั่งข้างตัวผม เหมือนเตรียมพร้อมที่อยากจะช่วยผมเต็มที่ ผมรู้ว่าน้องเองก็ขัดเขินในสิ่งที่พูดไม่น้อย ด้วยลูกหมูก้มหน้าหลบตาทั้งๆที่แก้มแดงก่ำและเกร็งไปทั้งตัว แต่ยังมีแก่ใจยื่นมือเย็นๆมาว่างลงบนหน้าท้องของผม ก่อนขยับปลายนิ้วไปเกี่ยวยังขอบกางเกง และช้อนตากลับขึ้นมาสบตาผมเหมือนรอคำตอบ พาลให้อะไรๆที่ตื่นตัวอยู่แล้ว ยิ่งผงาดชูคอขึ้นกว่าเดิม จนส่วนหัวเกือบโผล่พ้นขอบกางเกง ทำเอาเจ้าของอย่างผมแทบคลั่งใจตาย กับท่าทางกล้าๆกลัวๆของคนรัก โดยเฉพาะแววตาสั่นๆคู่นั้น
ผมเผลอพยักหน้าอย่างที่ใจต้องการ และต้องขนลุกซู่กับความเย็นที่ถาโถมเข้ามายังกลางตัว ก่อนความร้อนจากฝ่ามือนุ่มจะถ่ายทอดผ่านการเคลื่อนไหว จนผมผวาและหลุดครางผะแผ่ว เปิดรับสัมผัสของคนรักเต็มที่ ไม่เพียงแค่มือที่ลูกหมูเต็มใจใช้มันปรนเปรอให้ผมเท่านั้น แต่ยังมีริมฝีปากสีสดที่กำลังครอบครองและกลืนกินตัวตนของผมอย่างช้าๆอีกด้วย
“อ่าๆๆ...ไม่ต้อง...รีบ หมูน้อย ช้าๆ ซี้ดดด ลูกหมู~” ผมเตือนคนรักเสียงพร่า ด้วยไม่อยากให้น้องต้องฝืนตัวเองมากนัก แต่ดูท่าจะไม่ได้ผลเท่าไหร่
เมื่อลูกหมูเร่งความเร็วทั้งปากและมือ ส่งผลให้อารมณ์ผมเตลิดแทบกู่ไม่กลับ แต่ผมยังมีสติพอที่จะไม่เสยสะโพกสวนปากนุ่มๆคู่นั้น เพราะไม่อยากให้น้องต้องสำลักหรือถึงขั้นเจ็บตัว
ผมปล่อยให้ได้น้องได้ทำตามความตั้งใจอย่างเต็มที่ ก่อนส่งมือไปลูบหัวกลมๆที่ปกคลุมไปด้วยเส้นผมนุ่มมือ และกำลังขยับโยกอยู่กลางลำตัวผม พร้อมกับเรียกชื่อคนรักเสียงแหบโหยแทบขาดใจ ด้วยรู้สึกถึงแรงดูดดึงยังส่วนปลายความแข็งขืนอย่างแรง พาลให้ผมเกือบปลดปล่อยคาปากเก่งกาจคู่นั้น
“ลูกหมู อ่า~ พอก่อน มะ...มานี่มา” ผมแทบกลั้นใจตาย
เมื่อลูกหมูเงยหน้าขึ้น พร้อมใช้ดวงตาแป๋วแหววจ้องผมไม่กระพริบ ซึ่งในตากลมๆคู่นั้นได้สะท้อนแววแห่งความสงสัยเต็มหน่วยตา ไม่เท่านั้นริมฝีปากฉ่ำวาวของน้อง ยังมีสายน้ำลายยืดยาวจากอวัยวะกลางตัวผมติดอยู่ด้วย จนผมนึกอยากกลืนกินลูกหมูเอาไว้ทั้งตัวด้วยความหลงใหลเสียแต่นาทีนี้
“ให้หยุดทำไมครับ พี่ยังไม่...เอ่อ ยังไม่เสร็จเลย” ผมจ้องริมฝีปากวาวๆที่ฉ่ำชื้นของน้องตาไม่กระพริบ จนเจ้าของเริ่มรู้ตัวพูดติดๆขัดๆอย่างที่ได้ยิน และหลบตาผมทันทีที่น้องอ่านสายตาผมออก
ภาพที่เห็นทำเอาผมอดใจไม่ไหว ยื่นหน้าประกบจูบริมฝีปากสีฉ่ำน่ากินคู่นั้นทันที ลูกหมูสะดุ้งแต่ก็ยอมเปิดปากรับลิ้นของผมเข้าไป พร้อมกับยื่นแขนโอบรอบคอผมไว้ เมื่อผมโผเข้าหาร่างอวบอิ่มของน้อง ลิ้นผมกวาดต้อนไปทั่วโพรงปากอุ่นๆ เก็บเกี่ยวความหวานและความชุ่มชื้นอย่างใจต้องการ กระทั่งเจ้าของลิ้นเล็กๆที่ผมดูดกลืน ตัวอ่อนระทวยและมีอาการผลักไสผมออก ด้วยอากาศที่กักเก็บไว้เริ่มหมดไป ผมปล่อยเจ้าของความหอมหวานให้เป็นอิสระ และหันมาปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่ขัดขวางสายตา
ลูกหมูนอนหายใจแรงใต้ร่างผม ด้วยตาปรือปรอยในสภาพเปลือยเปล่า ผิวทั่วกายเปล่งประกายเป็นสีชมพูระเรื่อ โดยเฉพาะยอดอกทั้งคู่ที่ขึ้นสีจัด และส่วนปลายความแข็งขืนกลางตัวที่กำลังชูชันหลอกล่อสายตา ผมไม่ต้องใช้เวลาตัดสินใจนานนัก ด้วยผมก้มหน้าทักทายยอดอกข้างหนึ่งทันที และส่งมือไปบีบบี้ยอดอกอีกข้างด้วยความมันเขี้ยว ซึ่งมันก็แข็งเป็นไตตอบรับลิ้นและปลายนิ้วของผมเช่นกัน
แน่นอนว่าเจ้าของความเย้ายวนที่ผมหยอกล้อ สูดปากครางลั่นและบิดตัวส่ายไปมาใต้ร่างของผม แถมน้องยังบดเบียดสะโพกเสียดสีไปมากับกับกึ่งกลางลำตัวผมอีก ทำเอาไฟในตัวผมลุกพรึ่บ จนอยากโจนจ้วงฝังความต้องการเข้าหาแหล่งพำนักที่แสนคุ้นเคย
แต่ในความเป็นจริงผมทำได้เพียงดื่มกินแท่งร้อนสีฉ่ำ พร้อมกับลูบไล้ทุกจุดอ่อนไหวบนร่างกายของน้อง และได้แต่ฟังเสียงครางหวานๆผสมเสียงเรียกชื่อผมไม่ขาด แต่ก่อนที่น้องจะปลดปล่อยผมได้เปลี่ยนท่วงท่า และส่งของร้อนกลางตัวให้น้องได้เป็นฝ่ายเอ็นดูผมด้วย
ลูกหมูก็แสนว่าง่ายดื่มกินและหยอกเย้าจนผมขาสั่น ทำให้ผมต้องเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเอง มาที่ช่องทางสีสวยที่อยู่ตรงหน้าบ้าง ไม่เช่นนั้นผมคงได้ขายหน้าปลดปล่อยไปก่อนคนรักเป็นแน่ ช่องทางสีสวยตอดรัดลิ้นผมเป็นจังหวะหนักหน่วง ทำเอาลำคอผมแห้งผากชะงักงันไปชั่วจังหวะหนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจห่อลิ้นทะลวงลึกไปให้สุด พร้อมๆกับเร่งรูดรั้งของร้อนในมือรัวเร็ว
ผลก็คือลูกหมูเสยสะโพกเข้าหาปากผม และกรีดร้องสุดเสียงก่อนจะกระตุกตัวเกร็ง จนผมต้องรีบถอนลิ้นจากส่วนรัดรึง และครอบปากลงแท่งร้อนที่กำลังชูชัน เพื่อดื่มกินน้ำหวานที่พรั่งพรูออกมาเป็นสาย กระทั่งร่างอวบทิ้งสะโพกลงฟูกอย่างหมดแรง และนอนหอบตัวโยนด้วยผิวกายที่เกือบแดงก่ำไปตลอดร่าง
ผมพลิกตัวกลับมาจูบริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้ง จับร่างนุ่มนิ่มที่ชื้นฉ่ำไปด้วยหยาดเหงื่อให้นอนตะแคง ก่อนเข้าประกบด้านหลัง แต่ไม่ยอมละจากจูบหวานๆที่เต็มไปด้วยกลิ่นกายหอมๆของน้องที่อวลไปทั่วจมูก ผมวางมือลงบนหน้าท้องนุ่มนิ่มที่มีอีกหนึ่งชีวิต ซึ่งเป็นตัวแทนของผมกับลูกหมูอาศัยอยู่ ก่อนจะลูบผิวชื้นๆนั้นอย่างเบามือ อีกมือก็ไล้ไปตามข้างเอวจนถึงต้นขาอวบอิ่ม และแหวกเข้าไปยังรอยแยกที่ยังคงฉ่ำชื้นของน้อง
ผมรู้สึกได้เลยว่าลูกหมูตัวสั่นระริก ครางผะแผ่วไม่เป็นคำ ก่อนที่น้องจะยื่นมือมารั้งท้ายทอยผมเข้าหา และเป็นฝ่ายกวาดต้อนลิ้นเข้ามาในโพรงปากของผม ดูดกลืนลิ้นผมในแบบที่ผมทำกับน้อง พร้อมขยับสะโพกสวนปลายนิ้วผมเป็นจังหวะ แต่แล้วผมต้องสะดุ้งเมื่อลูกหมูตะปบมือเข้าที่ก้นผมอย่างแรง แถมยามที่ผมผละจูบ และได้เห็นแววตาเร่าร้อนที่เต็มไปด้วยความต้องการของลูกหมู ผมก็รู้ทันทีว่าน้องต้องการอะไร จนอดอมยิ้มไม่ได้ทั้งๆที่ปวดร้าวกึ่งกลางลำตัวแทบระเบิด ผมจึงแตะจูบที่มุมปากนุ่มแรงๆหนึ่งที
“พี่รู้ครับ แต่ครั้งนี้พี่ให้ไม่ได้ ทั้งๆที่พี่ก็ต้องการหมูน้อยเจียนคลั่งเหมือนกัน...รอลูกแข็งแรงก่อนนะคนดี” ผมรีบส่งยิ้มปลอบใจและประกบจูบริมฝีปากอวบอิ่มตรงหน้าทันที เพราะทันเห็นแววตาแห่งความรู้สึกผิดของลูกหมูเข้า กลัวว่าน้องจะเลิกล้มกลางคันจากความรู้สึกผิดที่เพิ่งเกิดขึ้น ด้วยให้อารมณ์รักอยู่เหนือเหตุผลในความปลอดภัยของลูก
ผมจูบลูกหมูจนลิ้นน้อยๆเริ่มตอบโต้ และแท่งร้อนในมือเริ่มตื่นตัวขึ้นอีกครั้ง ก่อนผมจะแหวกต้นขาอ่อนและสอดความแข็งขืนกลางตัวเข้าไป และเริ่มขยับตัวเสียดสีความนุ่มนิ่มและกระชับแน่นนั้น ลูกหมูก็แสนหัวไวเกร็งต้นขาตอบรับการขยับของผม พร้อมกับเกี่ยวลิ้นดูดดึงลิ้นในโพรงปากของผมไปด้วย ผมเองก็ไม่ละเลยความสุขของน้อง ยังคงขยับมือและนิ้วสอดรับเป็นจังหวะ ประสานไปกับการขยับสะโพก เพื่อให้ไปถึงจุดหมายแห่งความสุขสมของสองเรา
การสอดประสานและความร่วมมือของเรา ส่งผลให้ผมกับน้องไปถึงปลายทางในเวลาไล่เลี่ยกัน กระทั่งผมปลดปล่อยสายธารร้อนๆจำนวนมาก เอ่อล้นจนเต็มหน้าขาของน้อง ผสมไปกับธารรักขาวขุ่นที่หลั่งรินอยู่เต็มหลังมือของผม
ลูกหมูเหงื่อท่วมตัวและหายใจหนักหน่วง จนผมเริ่มเป็นห่วงกลัวว่าน้องจะเหนื่อยเกินไป ส่งผลให้เกิดอันตรายต่อลูกของเรา แต่น้องกลับเป็นฝ่ายปฏิเสธและปลอบผมว่าไม่เป็นไร น้องแค่เหนื่อยและตื่นเต้นมากไปเท่านั้น ก่อนจะขยับตัวและหันมาโอบกอดผมไว้ จนผมสัมผัสได้ถึงจังหวะเต้นของหัวใจดวงน้อยใต้แผ่นอก
“ลูกหมูแค่เหนื่อยและตื่นเต้นมากไปนิด พี่ลีโอน่ะตื่นตูมมากไปแล้วนะครับ...ลูกหมูเชื่อว่าลูกของเราน่ะเป็นเด็กแข็งแรง และต้องเข้มแข็งเหมือนพี่ลีโออยู่แล้ว เพราะฉะนั้นลูกไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอกครับ”
“นั่นสินะ แต่พี่ก็อดห่วงลูกไม่ได้อยู่ดี จากนี้ถ้าลูกหมูรู้สึกไม่สบายตัว หรือรู้สึกผิดปกติให้รีบบอกพี่เลยนะ พี่เป็นห่วงลูก...หืม ทำไมทำหน้าแบบนั้น” ผมแปลกใจเลยล่ะที่เห็นลูกหมูเงยหน้าจากอกและตีสีหน้าเหมือนไม่พอใจ แต่แววตากลับแสดงออกชัดว่ากำลังน้อยใจ
“พี่ลีโอไม่เป็นห่วงลูกหมูเลยเหรอครับ” อย่าบอกนะว่าน้อยใจเพราะผมเป็นห่วงลูกของเรามากกว่า ‘เด็กหนอเด็ก’
“ฮึๆ อย่าบอกนะว่าหมูน้อยอิจฉาลูก...โอ๋ๆ ไม่ล้อแล้วครับ พี่ล้อเล่น” ผมรีบยื่นหน้าไปหอมแก้มยุ้ยๆนั้นฟอดใหญ่ และรั้งหัวกลมซบลงกับอกตามเดิม เมื่อลูกหมูตาวาวรื้นขึ้นมาเพราะคำพูดของผม
ฮอร์โมนที่เปลี่ยนแปลงมักส่งผลให้อารมณ์ของว่าที่คุณแม่ไม่คงที่ และอาจเป็นไปได้ที่ทำให้อารมณ์เป็นใหญ่อยู่เหนือเหตุผลที่แท้จริง เหมือนอย่างลูกหมูที่อาจจะรู้สึกอิจฉาลูกของเราชั่วขณะ เพียงเพราะคำพูดที่ไม่ตั้งใจของผมนั่นเอง ขืนปล่อยลูกหมูสับสนนานไป เดี๋ยวจะพาลให้น้องผิดใจผมไปใหญ่
“พี่รักและเป็นห่วงลูกหมูที่สุดอยู่แล้วครับ เพราะหากลูกหมูเป็นอะไรไป คนที่เสียใจและรู้สึกผิดที่สุดก็คือพี่ ถือว่าพี่ดูแลเราไม่ดี ทั้งๆที่รับปากผู้ใหญ่ทุกคนไว้แล้ว ส่วนลูก พี่ก็รักและห่วงเค้าไม่แพ้กันนะครับ ทั้งๆที่พี่ยังไม่เคยเห็นหน้า ลูกหมูเองก็คงรู้สึกไม่ต่างจากพี่...ใช่มั้ยครับ”
หลังคำพูดของผม เจ้าของกลุ่มผมนุ่มๆใต้ฝ่ามือพยักหน้าหงึกหงักทันที และกอดรัดตัวผมจนแน่น อาการของลูกหมูบอกผมว่าเจ้าตัวเข้าใจในสิ่งที่ผมพูดแล้ว และคงกำลังรู้สึกผิดขึ้นมากับความคิดชั่วแวบของตัวเองแน่ๆ ผมจึงกอดร่างนุ่มนิ่มให้แน่นขึ้นอีกนิด ก่อนจะโยกร่างนั้นเบาๆเป็นการปลอบโยน และก้มจูบหัวกลมๆไปอีกหลายที
“ไม่ต้องเสียใจครับ เพราะฮอร์โมนที่เปลี่ยนแปลง ทำให้ลูกหมูของพี่เป็นแบบนี้ เอาแบบนี้ดีกว่า พี่อาบน้ำให้อีกรอบจะได้นอนสบายตัวนะครับ” ผมไม่รอคำตอบ แต่เลือกที่จะอุ้มคนตัวกลมไปทางห้องน้ำ และจัดการอาบน้ำให้น้องตามที่ว่าไว้
ร่างเปลือยโอบแขนรอบคอและคล้องขาไว้รอบเอวผมทันทีที่ผมยกตัวขึ้น ทำให้ผมกับลูกหมูแนบชิดโดยไม่มีอะไรขวางกั้น ผมรู้สึกถึงผิวชื้นๆลื่นๆของน้องได้อย่างชัดเจน ยิ่งเนื้อแน่นๆบนฝ่ามือที่ผมโอบอุ้มไว้ยิ่งได้สัมผัสเด่นชัด จนผมต้องรีบกลืนน้ำลายไล่อาการคอแห้ง แต่เสียงขอบคุณที่ถูกพึมพำเบาๆให้ได้ยินข้างหู ทำให้สติที่เริ่มกระเจิดกระเจิงของผมค่อยๆกลับคืน
“ขอบคุณครับ พี่ลีโอใจดีที่สุดเลย” หมูน้อยไม่ได้รู้ตัวเลยว่าเกือบจะโดนหมาป่าอย่างผมจับกินอีกครั้ง ไม่เช่นนั้นน้องคงไม่มีแก่ใจชื่นชมผมหรอก ผมก็ได้แต่ตอบรับและกลั้วหัวเราะเบาๆไปกับความคิดไม่เข้าท่าของตัวเอง
น้ำอุ่นๆในอ่างและบริการนวดตัวของผม ทำให้ลูกหมูเคลิ้มจนเกือบหลับ พวงแก้มอมชมพูซวนซบไปกับขอบอ่าง ลำคอและลาดไหล่บางส่วนละเลียดไปกับผิวน้ำ ส่วนลำตัวที่เหลือต่ำกว่านั้นจมอยู่ใต้น้ำ เห็นได้รำไรยวนตา สร้างความเย้ายวนให้แก่ผมมากนัก แต่ผมต้องรีบตัดใจจากภาพน่ามอง รีบพาร่างกลมขึ้นจากน้ำและสวมชุดนอนให้ เพราะผมขืนชื่นชมคนน่ารักนานกว่านั้น ผมกลัวว่าลูกหมูจะแช่น้ำนานเกิน พาลจะไม่สบายไปเสียก่อน
ระหว่างที่ผมแต่งตัวให้ น้องมีอาการสะลึมสะลือ ผมสั่งให้ทำอะไรก็ทำ ยกแขนยกขาใส่เสื้อผ้า แม้แต่ผมยื่นแก้มให้หอม น้องก็หอมเสียฟอดใหญ่ จนกระทั่งผมอุ้มกลับมานอนเตียงตามเดิม สติลูกหมูก็แทบไม่เหลือแล้ว
“ฝันดีนะครับลูกหมู”
เป็นอีกคืนที่ผมมีความสุขที่ได้อยู่เพื่อที่จะรักและดูแลคนรักตัวกลมของผม ซึ่งผมหวังว่าความสุขนี้จะอยู่กับผมไปอีกนานแสนนาน
...............................................
โปรดติดตามตอนต่อไป^^แม่หมูนี่น่าเอ็นดู อยากมีแบบนี้สักคนที่บ้านบ้าง
จะฟัดเช้าฟัดเย็นเลย เข้าใจหัวอกลีโอเลยจริงๆ
ตอนหน้าเรามาติดตามงานวิวาห์ของคู่หวานกันนะคะ
ว่างานนี้จะหวานแค่ไหน และสำคัญที่จะมีใครมาเป็นแขกบ้าง
อีก 2 ตอนจบแล้ว ฝากติดตามด้วยน้า
เจอกันอีกทีวันเสาร์ค่ะ+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์ ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ
ปล.3 เม้นท์แรกรอการติดต่อกลับเพื่อรับ magnet น้า 
หัวข้อ: **หลุดจอง1ชุด** {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ลูกหมู & ลีโอ......[31/1/60] (อ่าน 233224 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก