ตอนที่ 29ลีโอ“เรียบร้อยแล้วค่ะ พี่ดีใจจริงๆค่ะที่มีโอกาสดูแลคุณทั้งคู่ในวันนี้ น้องลูกหมูอยู่ในชุดนี้แล้วดูดีมากเลยนะคะ...คุณลีโอว่าจริงมั้ยคะ” คำถามถูกส่งมาให้ผมจากผู้ที่ดูแลเรามาตั้งแต่ช่วงเช้า คุณปลาจากร้านเวดดิ้งสตูดิโอที่อำนวยความสะดวกงานแต่งงานของผมกับลูกหมู ตั้งแต่เรื่องจัดสถานที่ยันเครื่องแต่งกาย
ผมเห็นด้วยกับคำชมของคุณปลาอย่างที่สุดและไม่มีอะไรจะแย้ง ด้วยหนุ่มน้อยตรงหน้าที่อยู่ในชุดเสื้อสูทและโจงกระเบนสีทองนั้น ดูผุดผ่องเหมือนมีแสงสีทองจางๆเปล่งประกายอยู่รอบตัว จนเหมือนเทวทูตน้อยแสนซุกซนที่หนีเที่ยวมายังโลกมนุษย์ให้ผมได้มีโอกาสชื่นชม
หลังคำถามของคุณปลาผมได้แต่ยิ้มกว้าง และจ้องคนรักไม่วางตาอยู่แบบนั้น ไม่แม้แต่จะตอบคำถามออกไป แต่อาการของผมคงเป็นคำตอบที่ดียิ่งกว่าการพูด ว่าลูกหมูดูดีมากแค่ไหนในสายตาของผม เพราะคนถามอย่างคุณปลาถึงกลับหัวเราะคิกคักถูกใจในท่าทางของผม พร้อมส่งสายตาล้อเลียนมาให้
สำคัญที่คนที่โดนผมจ้องได้แต่ยืนหน้าแดงและอมยิ้มหลบตา แต่ลูกหมูยังไม่วายชำเลืองมองผมเป็นระยะ แต่เมื่อน้องเห็นว่าผมไม่มีทีท่าว่าจะเลิกมอง ก็ทำทีเป็นขยับตัวจัดเสื้อผ้าให้ตัวเองแก้เขิน ก่อนจะพยายามเบี่ยงเบนความสนใจด้วยการชวนอีกคนที่เหลือคุย
“เอิ่ม...พี่ปลาก็ชมผมเกินไป พี่ลีโอดูดีกว่าผมอีก แหะๆ ยังไงเราก็ต้องขอบคุณพี่ปลานะครับ ที่ช่วยดูแลเรื่องสถานที่เรื่องเสื้อผ้า ถ้าไม่ได้พี่ปลา งานก็คงไม่ราบรื่นแบบนี้ และผมต้องขอโทษพี่ปลามากๆที่ทำให้ลำบาก ต้องมาเร่งแก้ชุดเข้าให้ผม” ขณะพูดประโยคสุดท้ายลูกหมูมีสีหน้าจริงจังและแววตาเกรงใจอย่างเห็นได้ชัด
เรื่องนี้ผมรู้ดีว่าลูกหมูรู้สึกเกรงใจคุณปลาอยู่มาก เพราะทางร้านต้องปรับแก้ชุดที่น้องใส่อย่างเร่งด่วน เนื่องจากคนของผมตัวเล็กลงเกินกว่าจะใส่ชุดที่ตัดด้วยไซส์เดิมได้ สาเหตุมาจากการที่น้องป่วยต้องเข้าโรงพยาบาล ทำให้น้ำหนักหายไปหลายกิโล ที่สำคัญในการแก้ไขชุดเรามีเวลาให้ทางร้านน้อยมาก แต่คุณปลาก็ทำให้ทุกอย่างผ่านมาด้วยดี
ผมเดินเข้าประชิดตัวลูกหมู ก่อนจะกุมมือน้องไว้อย่างเข้าใจ น้องเองก็เหลือบตาขึ้นมามองผมยิ้มๆ และกุมกระชับมือผมแน่นขึ้น
“อุ้ย! ไม่ถือว่าลำบากค่ะ น้องลูกหมูกับคุณลีโอสบายใจได้ พี่ถือว่าเป็นหน้าที่ที่พี่จะทำให้บ่าวสาวดูดีที่สุดในวันสำคัญอย่างวันแต่งงานอยู่แล้ว ความสุขของคู่แต่งงานคือความสุขของพี่ค่ะ อย่าคิดมากเลยนะคะ แต่น้องลูกหมูผอมลงแบบนี้แล้วดูดีมากจริงๆนะคะ วันหลังบอกสูตรลดน้ำหนักให้พี่บ้างน้า”
“อ่า แหะๆ ขอบคุณครับ” ลูกหมูเงยหน้าส่งยิ้มแหยๆให้ผม ก่อนหันไปตอบรับคุณปลาอย่างเสียไม่ได้ ผมเองได้แต่ส่งยิ้มบางเบาให้น้องได้สบายใจเท่านั้น
เจ้าตัวคงรู้แหละครับว่าเรื่องน้ำหนักตัวที่ลดลงไม่ใช่เรื่องที่ผมพอใจนัก แม้รูปลักษณ์ที่เพรียวลงของลูกหมูตอนนี้ทำให้น้องดูดีมากกว่าแต่ก่อนก็ตาม แต่อย่างไรซะผมก็ชอบหมูน้อยที่ดูมีน้ำมีนวลมากกว่านี้อยู่ดี
คุณปลาอยู่ดูแลเรื่องเครื่องแต่งกายและทรงผมของเราต่ออีกนิด ก่อนจะขอตัวออกไป ทำให้ในห้องแต่งตัวเหลือแค่ผมกับลูกหมูที่พร้อมสำหรับงานสำคัญของเรา
งานแต่งงานที่ถูกจัดขึ้นภายในบ้านอัครภูมิเมธี เพื่อให้ผู้ใหญ่ที่ครอบครัวผมนับถือและครอบครัวของญาติสนิท ได้มีโอกาสอวยพรให้แก่การเริ่มต้นชีวิตคู่ของผมกับลูกหมู การรับพรอันเป็นมงคลแห่งชีวิตคู่เป็นธรรมเนียมปฏิบัติที่ดี เพื่อให้เกิดสิ่งดีงามและความเจริญรุ่งเรืองแก่เราทั้งคู่ รวมถึงเป็นโอกาสอันดีที่บรรดาผู้ใหญ่ ญาติๆ และเพื่อนสนิทได้มารวมตัวและพบปะพูดคุยกัน ที่สำคัญวัตถุประสงค์หลักของการจัดงานครั้งนี้ คือผมอยากให้เกียรติลูกหมู เพื่อประกาศให้คนที่ผมนับถือ ได้รู้ว่าน้องอยู่ในสถานะคู่ชีวิตของผม แทนการเป็นเด็กที่บุพการีผมรับมาเลี้ยง
ดังนั้นการจัดงานครั้งนี้ผมจึงไม่ได้หวังผลอะไรมากกว่าที่บอกไป ไม่ได้ต้องการประกาศให้คนทั้งโลกรับรู้ ถึงความรักที่ผมมีให้ลูกหมูว่ามีมากมายแค่ไหน เพราะมันจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย ถ้าคนทั้งโลกรับรู้ว่าผมรักลูกหมูแต่เจ้าตัวกลับไม่รู้ซึ้งเลย ซึ่งในความเป็นจริงช่างตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง
ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นที่เราจะจัดงานให้ใหญ่โตจนคนทั้งโลกต้องตะลึง แน่นอนว่างานนี้เป็นความเห็นชอบของน้องด้วย เราจึงมีเพียงงานเล็กๆภายในบ้านที่อบอวลไปด้วยความรักและความสุขของคนในครอบครัวอย่างแท้จริง
“เหนื่อยมั้ยครับ หิวรึเปล่า” ผมก้มกระซิบข้างหูลูกหมู ก่อนจะหมุนตัวน้องกลับมาเผชิญหน้ากัน ก็ได้รอยยิ้มหวานเฉียบเป็นคำตอบพร้อมอาการส่ายหน้าน้อยๆ จึงอดใจไม่ไหวแตะจูบที่ปากนุ่มๆ ให้กับความน่าเอ็นดูอันแสนเป็นธรรมชาติของน้อง
“แต่กินสักหน่อยดีกว่า ลูกหมูไม่หิว ใช่ว่าลูกจะไม่หิวนะครับ รู้ใช่มั้ยว่าเราน่ะผอมลงเยอะเลย ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล” ผมว่าพลางเดินจูงน้องไปนั่งยังชุดเก้าอี้มุมห้อง ที่มีบรรดาของว่างและเครื่องดื่มเตรียมไว้พร้อม
“ครับ ไม่ใช่ว่าลูกหมูไม่กินนะครับ พี่ก็เห็น แต่น้ำหนักไม่ขึ้นเอง สงสัยลูกของเราจะกินเก่งเนอะ แย่งลูกหมูกินแน่ๆเลย คิกๆ ดูสิครับ ท้องลูกหมูขยายขึ้นอีกนิดแล้วน้า” ลูกหมูนั่งลูบท้องที่ขนาดไม่ได้ใหญ่ขึ้น จนเห็นได้ชัดอย่างที่น้องพูด พร้อมหัวเราะคิกคักตาปิดอย่างน่าดู พลอยให้ผมอารมณ์ดีไปด้วย จึงยื่นมือไปไล้พวงแก้มใสอย่างเบามือ
“ฮึๆ ถ้างั้นก็ต้องพยายามกินให้มากกว่าเดิมเป็นสองเท่า” ลูกหมูแกล้งโอดโอยขึ้นมาทันที แต่ใบหน้าสดใสของน้องก็ยังคงมีรอยยิ้มเต็มหน้า ไม่มีทีท่าไม่พอใจเหมือนอาการที่แสดงออกมา
ผมเฝ้ามองลูกหมูกินด้วยสีหน้าแช่มชื่นอย่างมีความสุข ทั้งของว่างและเครื่องดื่มผ่านไปแบบไม่มีปัญหา น้องมาอิดออดก็ตรงที่ผมยื่นขวดซุบไก่สกัดปิดท้ายให้นี่แหละ แต่น้องก็ต้องรับไปดื่มอยู่ดี เพียงแค่ผมแกล้งตีหน้านิ่งนิดหน่อย และเอ่ยสั้นๆอย่างคำว่า ‘เพื่อลูก’ ว่าที่คุณแม่ก็ยอมยกขึ้นดื่มแบบไม่โยเยอีกเลย ก่อนจะทำหน้าเหยเกและเรียกหาน้ำดื่มจากผมเป็นการใหญ่ ทำเอาผมหุบยิ้มไม่ลงกับความน่าเอ็นดูของลูกหมู ผมคงต้องหาอย่างอื่นมาบำรุงน้องแทนเครื่องดื่มยี่ห้อนี้แล้วล่ะครับ
ไม่นานจากนั้นคุณแม่และดาด้าก็เข้ามาตามเราให้ออกไปเข้าพิธี เริ่มจากพิธีสงฆ์ทำบุญเลี้ยงพระเพลและรับศีลรับพร ก่อนจะทำพิธีสู่ขอโดยมีคุณพ่อและคุณแม่เป็นผู้ใหญ่ฝ่ายผม ส่วนผู้ใหญ่ฝ่ายลูกหมูคือคุณป้าหญิงของผม ด้วยท่านเป็นญาติสนิทของเรามีสถานะเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณพ่อนั่นเอง
พิธีสู่ขอผ่านไปอย่างเรียบง่าย โดยที่คุณแม่เอ่ยปากขอลูกหมูให้ผมจากคุณป้า ก่อนจะมอบสินสอดและสวมแหวนตามธรรมเนียม ท่ามกลางญาติสนิทและเพื่อนสนิทของผมกับลูกหมู
ทุกช่วงเวลาแห่งความทรงจำได้ถูกเก็บภาพจากช่างภาพมืออาชีพของเวดดิ้งสตูดิโอ ไม่มีพลาดช็อตสำคัญอย่างตอนที่เราต่างบรรจงสวมแหวนให้กันและกัน หรืออย่างตอนผมหอมแก้มน้อง เพื่อยืนยันในคำมั่นสัญญาว่าจะรักและดูแลลูกหมู ต่อหน้าผู้ใหญ่และบรรดาแขกเหรื่อทุกคน หรือแม้แต่พิธีรดน้ำสังข์เพื่อรับคำอวยพรจากคนที่รักและหวังดีกับเรา และไม่ลืมที่จะถ่ายรูปกับคนในครอบครัว กับแขกทุกคนที่มาร่วมแสดงความยินดีกับเรา
แน่นอนว่าเราย่อมต้องถ่ายรูปกับเพื่อนสนิทไว้เป็นที่ระลึก อย่างอเล็กซ์ที่มาพร้อมกับน้องนลิน ซึ่งเป็นคู่ข้าวใหม่ปลามันแสนน่าอิจฉา คู่ของดาด้ากับนายปูนก็ควงกันมาอย่างเปิดเผย ตั้งแต่ประกาศออกสื่อว่าเป็นแฟนกัน กลุ่มสามหนุ่มหน้าสวยที่จัดเต็มแต่งหญิงโดดเด่นที่สุดในงาน คุณโจเซฟเจ้านายเก่าของผมก็ให้เกียรติมาร่วมงาน พร้อมกับภรรยาหมาดๆอย่างเอวาอดีตเพื่อนนักร้องร่วมค่ายของผมด้วย แถมทั้งคู่ยังอุตส่าห์หิ้วกล่องของขวัญจากคุณหลี่ผิงกับคุณธันว์มาให้เราด้วย ทำเอาลูกหมูปลื้มใจจนยิ้มไม่หุบไปเลย
ยังมีอีกสองบุคคลสำคัญของลูกหมูที่ลืมไม่ได้ คนแรกคือไทนี่หรือวาเลนไทน์น้องชายคนล่าสุด ที่วันนี้มาพร้อมผู้ปกครองมาดนิ่ง ผู้มีสถานะเป็นพี่ชายคนสำคัญ ซึ่งเท่าที่ผมจับสังเกต บอกได้เลยว่าแววตายามเผลอของพี่ชายไทนี่ ที่ใช้มองน้องชายนั้นไม่ธรรมดา ดวงตาคู่นั้นฉายแววรักใคร่และหวงแหน เหมือนอย่างที่ผมใช้มองลูกหมู แต่มีความเป็นไปได้อยู่เหมือนกันว่าผมอาจจะมองผิดไปเองก็ได้ อาจจะเป็นเพราะพี่ชายคนนั้นอายุมากกว่าไทนี่เป็นสิบปี ทำให้รักและหวงน้องน้อยมากกว่าปกติก็เป็นได้
ส่วนคนสำคัญอีกคนคือพี่พฤกษ์พี่ชายคนใหม่ของลูกหมู ผู้ที่โชคชะตาหรือความจงใจของคนข้างบน ดลบันดาลให้พี่พฤกษ์เป็นเสมือนตัวเชื่อมให้สามพี่น้องได้พบกัน ‘พี่พฤกษ์ ลูกหมู ไทนี่’ วันนี้พี่พฤกษ์ได้ให้เกียรติเรามาร่วมงานแต่เช้า ทั้งๆที่เพิ่งออกจากโรงพยาบาลได้ไม่ถึงเดือน แถมยังต้องห่างลูกชายฝาแฝดมาอีก โดยได้พี่เลี้ยงที่ผมหาให้อยู่ดูแลเด็กๆตามลำพัง ยังดีที่ลูกหมูส่งเด็กรับใช้ในบ้านไปช่วยดูแลหลานๆอีกคน เพื่อความสบายใจของพี่พฤกษ์และของลูกหมูเองด้วย
“ลูกหมูเหนื่อยมั้ย” ผมเกลี่ยปอยผมที่ร่วงหล่นปรกหน้าผากให้น้อง พร้อมสังเกตสีหน้าน้องไปด้วย
การที่ผมถามออกไปเพราะอดกังวลไม่ได้ ด้วยตั้งแต่ออกจากห้องแต่งตัว ลูกหมูยังไม่ได้พักเลย ต้องร่วมพิธีตามขั้นตอนที่วางไว้ไม่ได้หยุด พอจบพิธีสำคัญผมรีบพาน้องเข้าห้องพักทันที เพราะต้องเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวเป็นชุดที่สบายขึ้นอยู่แล้ว ก่อนที่เราจะต้องออกไปทานอาหารร่วมกับทุกคนอีกครั้ง
“ไม่เหนื่อยเลยคร้าบ~ ลูกหมูมีความสุขมากๆเลย ดีใจมากด้วยที่ทุกคนมางานของเรา พี่ลีโออย่ากังวลเลยนะครับ เพราะลูกของเราก็คงรู้สึกไม่ต่างจากลูกหมูหรอกน้า เราสองคนสบายดี คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ” ลูกหมูยิ้มตายิบหยี ก่อนจะสวมกอดผมและรัดวงแขนจนแน่น เหมือนยืนยันในสิ่งที่น้องบอกกับผม
ผมเองก็กอดตอบลูกหมูอย่างอัตโนมัติเช่นกัน แถมด้วยการก้มหน้าลงบนกลุ่มผมหอมๆของน้องด้วย
“ครับๆ คุณแม่คนเก่ง แต่ห้ามฝืนเด็ดขาดนะรู้มั้ย เพราะคุณพ่อเป็นห่วงทั้งแม่และลูกมากนะครับ...ฟอดดด” ผมอดใจไม่ไหว จึงกดจมูกสูดกลิ่นแก้มน้องเสียฟอดใหญ่ ยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักผมก็ยิ่งมันเขี้ยว เลยจงใจไซ้จมูกผ่านแก้มลงมาตามซอกคอหอมๆ
“อือฮึ คิกๆ พี่ลีโอไม่เอา ฮ่าๆ อย่าแกล้งลูกหมูสิ คิกๆ” ยิ่งลูกหมูห้ามกลับยิ่งเหมือนยุให้ผมทำต่อ นอกจากใช้จมูกไซ้ซอกคอไปมาเบาๆ ผมเพิ่มการงับริมฝีปากไปตามผิวอ่อนๆด้วย จนซอกคอน้องเริ่มขึ้นสีชมพูจางๆทันตา
ลูกหมูจึงเริ่มดิ้นน้อยๆในอ้อมกอดผม แต่กลับไม่ผลักผมออก ผมจึงยิ่งได้ใจซุกไซ้หนักข้อกว่าเดิม แต่ก็เป็นไปเพราะต้องการเย้าแหย่และเชยชมเล็กๆน้อยๆมากกว่าจะไปเอาเปรียบน้อง ที่สำคัญการกระทำนี้ทำให้ผมได้เห็นรอยยิ้มกว้างๆ และได้ยินเสียงหัวเราะสดใสของลูกหมู ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมชอบที่สุดในตัวน้อง แต่สุดท้ายผมก็อดใจไม่ไหวขโมยจูบหวานๆจากน้องอยู่ดี จนคนน่ารักตัวอ่อนหลุดครางผะแผ่วออกมานั่นแหละ ผมถึงรู้ตัวยอมปล่อยริมฝีปากน้องเป็นอิสระ
“อืมมม...พี่ลีโอ~” ผมส่งยิ้มใส่ตาปรือปรอยของลูกหมู และไล้ริมฝีปากฉ่ำวาวเล่นอีกนิด ก่อนจะผ่อนร่างน้องให้นอนลงบนเตียง พร้อมประทับจูบลงบนหน้าท้องนิ่มๆ และกระซิบบอกรักสิ่งมีชีวิตเล็กๆที่อยู่ในนั้น ก่อนจะผละออกเพื่อหันมาเตรียมชุดที่เราจะใส่ไปทานอาหารกับทุกคนในงาน ปล่อยให้ลูกหมูได้เอนหลังพักสบายๆอยู่บนเตียง
ผมรับรู้ได้ว่าลูกหมูมองตามทุกการเคลื่อนไหวของผม โดยที่น้องไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่เมื่อใดที่ผมหันไปสบตาด้วย น้องจะฉีกยิ้มให้ผมเสียกว้างจนตายิบหยีอย่างอารมณ์ดี พาลให้ผมใจแกว่งอยากจะพุ่งเข้าหาร่างบนเตียงเสียหลายรอบ แต่ก็ต้องตัดใจด้วยสติคอยย้ำว่ายังมีแขกรอเราอยู่เต็มบ้าน ผมก็ได้แต่ปลอบใจตัวเอง ว่ายังมีเวลาอีกเยอะที่ผมจะอยู่กับลูกหมูตามลำพัง
กระทั่งผมเตรียมชุดสำหรับเราเสร็จนั่นแหละ คนน่ารักก็เหมือนจะรู้คิว เรียกผมเสียงหวานและชูแขนขึ้น เหมือนส่งสัญญาณให้ผมเดินไปหา ผมไม่มีรีรอเดินเข้าหาร่างที่นอนยิ้มอยู่บนเตียง ส่งยิ้มให้คนน่ารักนิดและกุมมือลูกหมูไว้ ก่อนจะประคองน้องขึ้นนั่ง
เมื่อคนตัวกลมได้อย่างใจต้องการก็มานั่งยิ้มแป้น จับมือผมเสียแน่นและจ้องตาผมไม่กระพริบ ท่าทางแบบนั้นของลูกหมูทำเอาผมอดใจไม่ไหว จึงกดจูบไปที่แก้มใสๆทั้งคู่เสียฟอดใหญ่ ให้พอหายมันเขี้ยวในความน่ารักหน้าเป็นของลูกหมู น้องเองก็แสนดีพลิกหน้ายื่นแก้มให้ผมเองเสร็จสรรพ ก่อนเจ้าของความนุ่มนิ่มจะหัวเราะเบาๆ และโอบแขนเข้ารอบคอผมพร้อมวางคางลงเกยไหล่ ก่อนจะถอนใจออกมายาวเหยียด
“เฮ้อออ...ลูกหมูมีความสุขจัง พี่ลีโอใจดีกับลูกหมูเสมอเลย ขอบคุณนะครับที่รักลูกหมู และดูแลลูกหมูอย่างดี ลูกหมูไม่รู้จะขอบคุณพี่ให้มากกว่าคำพูดยังไงดีเลยครับ” จบประโยคนี้ผมรู้สึกถึงความหยุ่นชื้นแตะเข้าที่ซอกคอ ก่อนอ้อมกอดอุ่นๆจะโอบล้อมอยู่รอบตัว พาลให้หุบยิ้มไม่ลงกับคำพูดและท่าทางที่แสนน่ารักของน้อง
“ไม่ให้พี่ดูแลคนที่พี่รัก ลูกหมูจะให้พี่ไปดูแลใคร ถ้าอยากขอบคุณพี่จริงๆ ขอเป็นว่าหมูน้อยรักพี่มากๆและรักนานๆแล้วกันครับ” ผมโยกตัวน้องเบาๆ ก่อนจะยกเอวที่หนากว่าส่วนอื่นขึ้น เพื่อให้น้องนั่งคร่อมตัก
“ครับ ลูกหมูจะรักพี่ลีโอให้มากๆ รักนานๆ และจะรักคนเดียวด้วย พี่ช่วยอยู่ดูแลลูกหมูแบบนี้ตลอดไปนะครับ” นอกจากคำสัญญารักแสนหวานแล้ว ลูกหมูยังอ้อนผมด้วยเสียงนุ่มๆ แถมด้วยการช้อนตาวาวหวานขึ้นมองกัน
การกระทำเพียงแค่นี้ของลูกหมู ทำให้ใจผมละลายกลายเป็นขี้ผึ้งลนไฟ ยินยอมที่จะตอบรับและทำตามคำบัญชาของน้องอย่างไม่อิดออดแต่โดยดี แต่ไม่เท่านั้นน้องยังยิ้มบางๆด้วยทีท่าขัดเขิน ผิวแก้มระเรื่อแดง เม้มปากเข้าหากัน และขยุ้มปกเสื้อสูทของผมเสียแน่น คล้ายไม่มั่นใจในคำตอบของผมไปเสียได้ ทั้งๆที่ผมเพิ่งบอกรักไป แต่ดวงตาคู่เรียวกลับจ้องรอคำตอบยืนยันจากผม ในแบบที่ตัวเองอยากได้ยิน
“พี่สัญญาครับ เวลาที่เหลือในชีวิตต่อจากนี้ของพี่ พี่จะใช้ดูแลเมียและลูกของพี่อย่างดีที่สุด พี่รักลูกหมูมากนะ” สัญญาและถ้อยคำรักที่ผมมีให้แก่น้อง ผมว่ามันยังน้อยไปด้วยซ้ำ หากเปรียบเทียบกับความรู้สึกรักในใจ ย่อมไม่มีคำว่ามากเกินไปสำหรับรักที่ผมมีให้ลูกหมู
ผมไม่เคยนึกเบื่อเลยที่จะบอกรักให้ลูกหมูได้รับรู้ และเชื่อว่าน้องเองก็คงไม่เบื่อที่จะฟังคำรักจากผมเช่นกัน พิสูจน์ได้จากคนรักตัวกลมของผมยิ้มแป้นแก้มแทบปริ ดวงตายิบหยีมีแววถูกใจอย่างเห็นได้ชัด ไม่เท่านั้นน้องยังยื่นหน้ามาจุ๊บปากหอมแก้มผมไปเสียทั้งหน้า ก่อนจะจบด้วยการกอดคอผมแน่นและบอกรักกันเสียงหวาน
“รักพี่ลีโอที่สุดเลยครับ” เมียผมน่ารักแบบยากที่จะหาใครเทียบได้จริงๆ
“ชื่นใจที่สุดครับ”
หลังจากนั้นผมก็เร่งคนที่ยิ้มแป้นไม่หุบ ให้ล้างหน้าล้างตาและเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดที่ผมเตรียมไว้ให้ คนตัวกลมก็ไม่มีอิดออดยอมทำตามแต่โดยดี ขืนผมไม่เร่งและมัวแต่อ้อยสร้อยนั่งกันอยู่บนเตียง เราคงได้เข้าหอก่อนฤกษ์เข้าหอที่คุณแม่หามาได้จริงๆเสียก่อน ผมเองก็เร่งเปลี่ยนชุดเป็นชุดที่เข้าคู่กับลูกหมู ด้วยชุดสูทลำลองสีขาวทับเชิ้ตสีชมพูอ่อน เมื่อลูกหมูเดินหน้าใสกิ๊กออกมาจากห้องน้ำ ผมก็ดูแลความเรียบร้อยของน้องอีกนิด ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าน้องยังไม่ได้กินอะไรอีกเลย ตั้งแต่ช่วงเช้าที่เรากินด้วยกันในห้อง
ผมจึงพาน้องหลบเข้าห้องครัว และเรียกหาของว่างกับนมสดให้น้องกินรองท้องก่อน เพราะเดี๋ยวเราก็ต้องไปทานกลางวันกับแขกผู้ใหญ่ที่อยู่ในงานอยู่แล้ว แต่ผมเชื่อได้ว่าก่อนจะถึงตอนนั้น เพื่อนๆพี่ๆน้องๆของทั้งผมและลูกหมูคงอยากแสดงความยินดีแบบส่วนตัวด้วยอย่างแน่นอน เพราะช่วงเช้าแม้จะได้เจอหน้าพูดคุยกันบ้าง แต่ก็เป็นไปอย่างรวบรัดไม่มีโอกาสคุยเล่นเลย ด้วยผมกับน้องต้องเข้าพิธีตามขั้นตอนมากมาย ขืนผมปล่อยให้คนน่ารักท้องว่าง พาลทำให้น้องเป็นลมหน้ามืดไปเสียก่อน อาจจะส่งผลเสียต่อทั้งแม่และลูกในท้องได้
“เอาอะไรเพิ่มอีกมั้ย...ฮึๆ เรานี่น้า” คำตอบของลูกหมูคือการอมยิ้มและส่ายหน้าพร้อมยกมือลูบท้อง บ่งบอกว่าเจ้าตัวอิ่มแล้ว แต่สิ่งที่ทำให้ผมหลุดหัวเราะคือ คราบนมที่ติดตามขอบริมฝีปากอมชมพูคู่นั้น แถมเจ้าของยังคงไม่รู้ตัวน้องขมวดคิ้วมองผมอย่างสงสัยว่าผมหัวเราะอะไร
ผมจึงไล้นิ้วโป้งเกลี่ยไปตามขอบริมฝีปากที่มีคราบนมติด และโชว์ให้ลูกหมูเห็น ก่อนจะแกล้งเย้าน้องว่าเป็นเหมือนเด็กที่ชอบกินเลอะเทอะ ลูกหมูยู่หน้าให้ผมนิดบ่นพึมพำอีกหน่อย ก่อนจะทำบางสิ่งที่ทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าผมค่อยๆเลือนหายไป
“พี่อ่ะ ลูกหมูไม่ใช่เด็กซะหน่อย...เอ้า! สะอาดแล้ว คิกๆ” ผมจ้องหน้าลูกหมูตาค้าง พาลให้น้องหัวเราะไปกับท่าทางของผมด้วย
แต่จะไม่ให้ผมมีอาการดังกล่าวได้อย่างไร ในเมื่อคนตัวกลมยื่นหน้ามาแลบลิ้นเลียคราบนมที่เปื้อนนิ้วผม
“ทำแบบนี้นี่ตั้งใจยั่วพี่ใช่มั้ย หืม” ผมแกล้งหรี่ตาและยื่นหน้าเข้าหาใบหน้ากลมๆที่กำลังหัวเราะตายิบหยี
“หือ! พี่ลีโอขี้ตู่ ลูกหมูแค่เลียทำความสะอาดนิ้วพี่...เอง นะ” ปลายประโยคเสียงแผ่วแทบไม่พ้นลำคอ อาจจะด้วยเพราะใบหน้าเราห่างกันแค่ฝ่ามือกั้น จากความจงใจของผมเอง
คนช่างยั่วหยุดหัวเราะไปแล้วครับ ลูกหมูเอาแต่นั่งเงียบและพยายามเบือนสายตาหนีดวงตาหยอกเย้าของผม แต่ก็ทำไม่ได้ง่ายๆเพราะผมไม่ยอมขยับหน้าออกจากใบหน้าแดงๆของน้อง
“ว่าพี่เหรอครับ แบบนี้ต้องโดนลงโทษนะรู้มั้ย” ผมยิ่งแกล้งแสยะยิ้มใส่ตาตื่นๆของลูกหมู พร้อมกับยื่นหน้าเข้าใกล้น้องยิ่งขึ้น หมายลงโทษตามที่แกล้งขู่ออกไป
ลูกหมูก็ได้แต่ส่ายหัวปฏิเสธด้วยสีหน้าแตกตื่น ในถ้อยคำที่ผมแกล้งใส่ร้ายน้อง ยิ่งผมได้เห็นท่าทางว้าวุ่นใจของน้องผมก็ยิ่งถูกใจ จนอยากแกล้งคนน่ารักมากขึ้นไปอีก แต่ยังไม่ทันที่ริมฝีปากเราจะแตะกัน กลับมีเสียงดังขัดขึ้นมาจากประตูห้องครัว
“ลีโอ!...มาเอาเปรียบน้องอยู่ที่นี่เอง แม่ให้คนไปตามเราที่ห้องถึงไม่เจอ ต้องลงแรงมาตามหาเอง อย่ามัวแต่รังแกน้อง ได้เวลาไปขอบคุณผู้ใหญ่แล้ว...ลูกหมูไปกับแม่ครับลูก” คุณแม่สุมนาไม่รอช้า เข้ามาคว้าตัวคนที่ตกอยู่ในวงแขนผมออกไปทันที แถมยังสะบัดค้อนใส่ผมเสียวงใหญ่ เมื่อได้เห็นอาการของลูกสะใภ้ชัดตา ด้วยนาทีนี้ลูกหมูมีใบหน้าแดงเถือกไปทั้งหน้า เม้มปากไว้แน่น และก้มหน้างุดหลบสายตาท่านเป็นพัลวัน
สำหรับผมไม่แปลกใจในอาการของลูกหมูสักนิด ด้วยเข้าใจว่าน้องคงเขินจัดที่ท่านเข้ามาเห็นภาพความใกล้ชิดของเราเข้าแบบจังๆ และคงรู้สึกผิดที่ตัวเองเป็นต้นเหตุ ทำให้คุณแม่เป็นกังวลจนต้องออกมาตามหาตัวถึงที่นี่ ผมจึงแค่ระบายยิ้มส่งให้คุณแม่ และลูบหัวลูกหมูเพื่อปลอบใจ ก่อนจะเดินตามท่านที่จูงมือลูกหมูออกไปเงียบๆ
เมื่อพวกเราออกมายังสนามจัดเลี้ยงข้างตึกแล้ว ผมเดินขึ้นมาตีคู่และดึงน้องมาโอบเอวแบบเนียนๆ คุณแม่แค่เหลือบตามามองผม แต่ก็ยอมปล่อยมือลูกสะใภ้ให้ผมโดยดี มีหันไปส่งยิ้มและลูบแก้มลูกหมูอีกนิด ลูกหมูเห็นท่าทางแบบนั้นของท่านก็ยิ้มอ้อนเสียยกใหญ่ ด้วยก่อนหน้าคงนึกว่าตัวเองโดนคุณแม่โกรธเข้านั่นแหละ
รอยยิ้มหวานๆของลูกสะใภ้คงถูกใจคุณแม่สามีมากๆล่ะครับ เพราะท่านจับเมียผมหอมแก้มฟอดใหญ่โชว์แขกทั้งงาน ผมจะเข้าไปห้ามก็อย่างไรอยู่ จึงได้แต่ยืนมองตาปริบๆ และผมต้องสะดุ้ง เมื่ออยู่ๆคุณแม่หันมาส่งค้อนอีกวงใหญ่ให้ ก่อนท่านจะเร่งผมให้พาน้องไปขอบคุณบรรดาญาติผู้ใหญ่ของเรา ยังชุดเก้าอี้ที่ถูกจัดไว้ใต้ร่มต้นไม้ใหญ่มุมสนาม สำหรับแขกผู้ใหญ่โดยเฉพาะ ท่ามกลางเสียงเพลงบรรเลงเบาๆทำนองหวานหู และเพื่อนสนิทที่จับกลุ่มพูดคุย พร้อมซุ้มอาหารเครื่องดื่มที่ให้เลือกตักตามใจชอบ
เราใช้เวลาไม่นานในการขอบคุณบรรดาญาติผู้ใหญ่ ด้วยทุกท่านร่วมแสดงความยินดี และมอบคำอวยพรอันเป็นมงคลให้แก่ชีวิตคู่ของเรา แถมด้วยการชื่นชมงานแต่งว่าเป็นไปอย่างเรียบง่าย อบอุ่น และครบถ้วนในพิธีการสำคัญ ซึ่งคำชมเหล่านี้ควรยกให้คุณแม่สุมนาทั้งหมด ให้สมกับที่ท่านเหนื่อยเป็นแม่งานให้แก่เรา
ลูกหมูคิดไม่ต่างจากผมนัก ด้วยน้องเรียนผู้ใหญ่ว่าเป็นเพราะคุณแม่กรุณาจัดการให้ทั้งหมด จนทุกท่านหันไปชื่นชมคุณแม่กันยกใหญ่ ทำให้คุณแม่ยิ้มปลื้มไม่หุบ คุณพ่อเองก็นั่งอมยิ้มกุมมือคุณแม่เป็นกำลังใจให้ท่านอยู่ข้างๆกัน แน่นอนว่าท่านทั้งคู่คงรักลูกสะใภ้หมาดๆมากขึ้นอีกเป็นกอง ดูได้จากแววตารักใคร่ที่ท่านใช้มองลูกหมู
ไม่เท่านั้นบรรดาญาติผู้ใหญ่ยังให้ความเมตตาผมกับน้องอย่างมาก ด้วยการมอบของขวัญแต่งงานที่มีมูลค่าให้เราอีกหลายชิ้น ซึ่งเป็นของเก่าประจำตระกูลแทบทั้งสิ้น ทำให้ลูกหมูซาบซึ้งใจถึงขั้นน้ำตาซึม ยามผู้ใหญ่มอบของให้กับมือพร้อมเอ่ยรับขวัญหลานสะใภ้แห่งอัครภูมิเมธี ก่อนพวกท่านจะบอกให้ผมพาน้องไปสนุกกับเพื่อนๆที่มาร่วมอวยพร ซึ่งคุณพ่อและคุณแม่เองก็สนับสนุน แถมยังบอกให้ผมอยู่ต้อนรับเพื่อนๆได้เลย ท่านทั้งคู่จะดูแลแขกผู้ใหญ่ให้เอง และก่อนที่เราจะเดินออกมา คุณแม่มีย้ำกับผมให้หามื้อกลางวันสำหรับลูกหมูด้วย เพราะกลัวว่าลูกสะใภ้และหลานในท้องจะหิวเสียก่อน เห็นมั้ยครับว่าบุพการีของผมรักและเป็นห่วงสะใภ้ตัวกลมมากมายขนาดไหน
รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของลูกหมูปรากฏให้ผมเห็นตลอดวันสำคัญของเรา บ่งบอกได้ว่าคนของผมมีความสุขมากท่ามกลางบุคคลอันเป็นที่รัก เมื่อน้องมีความสุข คนที่รักน้องมากที่สุดอย่างผมย่อมมีความสุขไม่ต่างกัน ภาพความสุขของลูกหมูขณะนี้ ทำให้ผมสัญญากับตัวเองว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นผมจะทำทุกสิ่งที่ทำได้ เพื่อรักษารอยยิ้มและเสียงหัวเราะนี้ให้อยู่กับลูกหมูตลอดไป
“พี่รักลูกหมูนะ หมูน้อยตัวกลมของพี่”
......................................................
โปรดติดตามตอนต่อไป^^เราหวังว่าตอน ‘งานวิวาห์’ จะทำให้คุณผู้อ่านอิ่มเอมและมีความสุข
ไปกับลีโอและลูกหมูนะคะ ให้ความรู้สึกเหมือนได้ส่งลูกถึงฝั่งไงไม่รู้ 555
ส่วนตอนหน้าก็เป็นตอนจบแล้ว หวังเป็นอย่างยิ่งว่าคนที่รักคู่นี้
จะมาให้กำลังใจทั้งคู่ไม่มีพลาด อิๆ
ตอนหน้าเจอลีโอกะลูกหมูได้ในวันพฤหัสฯน้า+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์ ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ
ปล. 3 เม้นท์แรกรอรับการติดต่อกลับ เพื่อรับ magnet นะคะ 
หัวข้อ: **หลุดจอง1ชุด** {ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู} ลูกหมู & ลีโอ......[31/1/60] (อ่าน 233187 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก