หัวข้อ: END*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด★❥ [14/06/18]P53

[Yarkrak]

ทิวเอ๊ย หื่นจนได้เรื่องมั้ยล่ะ

ต่อไปก็พอท้วมๆก็แล้วกันอิอิ

อย่าเกินสามยก5555


 

[❣☾月亮☽❣]

   อกสั่นขวัญหายเลย เอาน่าไม่ช้ำในไม่บุบสลายก็ดีแล้ว
แหม ได้คุณหมอดีก้อสบายไปเนอะน้องมิน
พี่ทิวก็เพลาๆมั่งนะแหม สงสารมินน้อยเมียรักบ้าง   

[Mouse2U]

.. มินนี่ทั้งน่าสงสารทั้งน่าขำไปพร้อมๆ กันเลยนะค้าา ฮ่าๆ ดูสินั่น อายคุณหมอจนแก้มแดงไปหมดแล้วน้าา~ เราว่าแล้วว่าต้องมีสักวันที่มินต้องล้มป่วยเพราะกิจกรรมคึกคักของพี่ทิวเข้าจนได้ ..

[boonpa]

  ทิวแกจัดหนักไปมั๊ยเล่นเอาหมอทักกันเลย

[a_n]

คุณทิวครับ. หมอว่าคุณควรลดกิจกรรมบ้างนะครับ

[iceman555]

อร๊ายยย. อายแทน 65555555

[Freja]

ไม่ต้องใช้ศัพท์แพทย์หรอกค่ะ ภาษาชาวบ้านเรียกว่าฟ้าเหลืองค่ะ

[Rambluesky]

คือเหตุผลที่เข้าโรง'บาล มันแบบว่า ..

รออ่านต่อนะครับ 

[nuttzier]

๕๕๕๕๕๕๕

พักบ้างอะไรบ้างนะ

มิน  ทิว ..

[kitwiphat]

หื่นจนเมียเข้าโรงพยาบาล5555

[Star_ss]

★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★❥
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

ตอนที่ 29 (ทิวVSมิน) เที่ยวก่อนกลับ

เสียงกรีดร้อง กรี๊ดกร๊าด วี๊ดว๊ายทั้งหญิงและชายดังระงมไปทั่วพื้นที่ ผมไม่ได้มาดูคอนเสิร์ตเกาหลีนะครับ แต่ผมอยู่ที่สวนน้ำเปิดใหม่ที่หัวหินนี่แหละครับ หึหึ เมื่อเช้าเก็บเสื้อผ้าเตรียมตัวขึ้นรถเสียดิบดี เมียผมดันเห็นกลุ่มเพื่อนๆ กำลังเดินดี้ด้า หัวเราะกันอย่างสนุกสนานมาในชุดสบายๆ แต่งยังไงก็ดูออกว่าจะไปเล่นน้ำกัน สายตาหันควับกลับมามองผม ปากเริ่มยู่ติดกันจนแหลม น่าเริ่มงอแทบจะพับได้ คิ้วก็ทำหน้าที่พันเข้าหากันทันที บอกทีว่านี่เมียผมกำลังป่วย แล้วเมียผมก็เอ่ยขึ้นว่า....





"พี่ทิว.... มินอยากไป ไม่เล่นน้ำก็ได้นะ แค่ไปเฉยๆ ก็ได้ นะๆๆๆ นะพี่ทิวนะ"
จบกันผม... ผมจะทำยังไงได้ล่ะครับ นอกเสียจาก.....


 
"ห้ามเล่นน้ำ ห้ามเดินตากแดด ต้องเชื่อฟังที่พี่พูดทุกอย่างและที่สำคัญห้ามปล่อยฟีโรโมนอ่อยเหยื่อ โดยเฉพาะตัวผู้อันนี้สำคัญมากพี่เน้นนะ


"ฟีโรมง ฟีโรโมนบ้าอะไร!! ไม่มีหรอก เลอะเทอะ!!"




เมียผมกอดอกทำท่าไม่พอใจทันที จะไม่ให้ห่วงได้ไงล่ะครับ ไปเที่ยวด้วยกันทีไรต้องมีตัวผู้มาตอมทุกทีถ้าเป็นผู้หญิงผมไม่หึงหรอกครับแค่อย่าเข้าใกล้เมียผมก็พอ (อันนี้เขาเรียกไม่หึงใช่ไหม?) แต่ไม่ตัวผู้นี่ซิ!! คนที่จะเข้าใกล้มินได้ต้องเป็นผมคนเดียวเท่านั้น!! คนอื่นหมดสิทธิเพราะผมได้ครอบครองมินไว้หมดทั้งตัวและหัวใจเรียบร้อยแล้ว อร๊วกกก ให้ความเสี่ยวของตัวเองแป๊ป... หึหึ ผมกำลังจะอ้าปากบอกว่าให้ไปได้แต่ไม่ทันแล้วครับ นู้นน.... วิ่งไปหาเพื่อนๆ มันเรียบร้อยแล้ว (เมียผมป่วยจริงๆ ใช่ไหมครับ? ใครก็ได้บอกผมทีว่าไอ้ที่ผมต้องคอยห้ามใจตัวเองทั้งคืนมันคือการกระทำที่ถูกต้อง เพลีย)




"ว่าไงว่ะมึง สรุปไปด้วยใช่ไหม?"
ไอ้มาร์ ไอ้ฟิวกับไอ้เนย์เดินเข้ามาถามผม



"เออว่ะ!! เพราะเห็นพวกมึงเดินมานี่แหละ แล้วเมื่อไหร่มันจะหายว่ะ กูนี่จะลงแดงตายก่อน เมื่อคืนอยากจะทำมากกว่ากอดมันนะ แต่กูกลัวเมียกูช้ำหนักกว่าเดิมเลยต้องหักห้ามใจฉิบหาย แล้วที่สำคัญนอนอ่อยกู กว่ากูจะข่มตาให้หลับได้เกือบเช้าเลยนะเว้ยย!!!!"



"ฮ่าๆๆๆ น้องมันอ่อยมึงยังไงว่ะ? กูนี่คิดไม่ออกเลยว่ะ เมียมึงออกจะแมน" 


"โห....พวกมึงนี่ไม่รู้อะไร เมียกูนี่แหละตัวอ่อยเลย เมื่อคืนนะนอนกอดกูเอาขาพันตัวกูไว้ซะแน่น!! สาดด.... กูนี่วิ่งเข้าห้องน้ำแทบจะไม่ทัน!!!"


"วิ่งเข้าห้องน้ำทำไมว่ะ? ปวดขี้เหรอมึง!! ฮ่าๆๆๆๆ" 


"ไอ้สัส!!! มึงอย่าปากดีไอ้มาร์ กูจะวิ่งเข้าไปทำอะไรล่ะ นอกจากทำให้ลูกชายกูสงบ แมร่งโคตรทรมานเลยว่ะ!!"


"จากที่ฟังมา กูว่าน้องมันก็ไม่ได้ยั่วมึงหรืออ่อยมึงนี่หว่าไอ้ทิว มึงมันบ้ากามเองต่างหาก"


"ไอ้เนย์ ไม่ต้องมาสวดกูเลยนะมึง ว่าแต่มึงรู้ไหมว่ามินมันเป็นอะไร?"


"หึหึ.... กูพอจะดูออก น้องอ่อนแรงซะขนาดนั้น ทุกอย่างก็ดูปกติดี มึงอ่ะโวยวาย ตื่นตูมไปเอง ไอ้บ้าทิว!!!"


"โธ่.... มึงจะไม่ให้กูห่วงเมียกูได้ไงว่ะ!! ถ้ามันเกิดเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ กูก็เป็นหม้ายดิ"


"พอๆ มึงนิยิ่งพูดยิ่งโอเว่อว่ะ!! ไปๆๆ เตรียมตัวออกเดินทางกันได้แล้ว เมียมึงเดินมานู้นแล้ว"
ไอ้มาร์มันพูดขึ้น ห่านนน.... ขอกูระบายแป๊ปก็ไม่ได้นอนอึดอัดมาทั้งคืน



"พี่ๆ ไปกันยังอ่ะ?"
มินเดินเข้ามาถามหน้าตาตื่นเต้นกว่าพวกที่จะเล่นน้ำอีกนะครับ



"มิน เรายังตกลงกันไม่จบเลยนะ เล่นเดินหนีไปอย่างนี้ได้ไง? หื้มมม"


"โธ่!!! ก็รู้อยู่แล้วว่าพี่ให้ไปแน่ๆ ใช่ป่ะ? ป่ะๆๆ ขึ้นรถกัน"



มินเดินมาลากผมไปขึ้นรถที่จอดรออยู่หน้าโรงแรม เลยตามเลยครับงานนี้ ทำไงได้ต้องตามใจเมียหน่อย จะได้หายเร็วๆ เกี่ยวไหม? หึหึ เราขับรถออกมาจากโรงแรมได้สักพักก็แวะเติมน้ำมันกันก่อนครับ เพราะขากลับจะได้ยิงยาวทีเดียวเลย



"มิน จะกินอะไรในเซเว่นไหม?"


"กินๆ ของชาเขียวขวดนึงกับขนมอะไรก็ได้"


"งั้นเดี๋ยวรออยู่บนรถ ไม่ต้องลงไปหาพวกมันหรอก พวกมันกำลังสูบบุหรี่กันอยู่"


"อืม.... รู้แล้ว"


"ดีมาก พูดง่ายๆ อย่างนี้ซิน่าร๊ากกก"


"โอ๊ยยยย.... อย่าหยิกแก้ม มันเจ็บ!!!"


"รอให้หายก่อนเถอะ!! จะคิดบัญชีทดต้นทบดอกเลยคอยดูเหอะ"


"บ้า!!! เลิกหื่นกามแล้วลงไปซื้อมาให้กินซะทีเถอะ!!"



ผมจอดรถข้างหน้าเซเว่นครับ ส่วนพวกเพื่อนๆ ผมยืนอัดมะเร็งอยู่หน้าห้องน้ำ ผมเข้ามาก็หยิบตะกร้าแล้วเลือกของที่เมียผมชอบกินเวลามาเข้าเซเว่นด้วยกัน ผมกำลังเลือกขนมอยู่ก็ดันจับขนมห่อเดียวกับผู้หญิงหน้าตาสวยคนนึง



"อุ๊ย!!! ขอโทษทีค่ะ พอดีเมย์ไม่เห็นค่ะ"
เธอขอโทษพร้อมกับส่งยิ้มให้ผม



"ไม่เป็นไรครับ เชิญคุณหยิบก่อนได้เลยครับ"
ผมก็สุภาพบุรุษอ่ะนะก็ต้องให้สิทธิสุภาพสตรีก่อนเสมอ



"ขอบคุณนะค่ะ เมย์เกรงใจจังเลยค่ะ"


"ไม่เป็นไรครับ"


"มาเที่ยวเหรอคะ? หน้าตาไม่ค่อยเหมือนคนพื้นที่เลยนะค่ะ?"


"ครับ ผมมาเที่ยวครับกับเพื่อนๆ ครับ"


"เหมือนเมย์เลยนะค่ะ เมย์ก็มาเที่ยวกับเพื่อนๆ เหมือนกันค่ะ"


"อ่อ.... ครับ คือผมเลือกขนมเสร็จแล้วงั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"




ผมชิ่งก่อนครับเพราะเธอเริ่มเปลี่ยนจากยิ้มหวานเป็นยิ้มยั่วแล้วนี่ซิ ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงชวนกลับด้วยกันแล้ว เพราะเธอหน้าตาสวยออกแนวสาวเปรี้ยว หุ่นนี่แป๊ะเว่อ!! หน้าอกไม่ต้องพูดถึงครับมีเผื่อแผ่ให้ทุกคนได้เชยชม อุ้ยต๊ะ!!! ผมไปดีกว่า เดี๋ยวงานจะงอกครับ บรรยายกาศมันแปลกๆ พิกล ผมเดินไปที่เค้าเตอร์เพื่อจ่ายเงินแล้วกำลังรอเงินทอน ส่วนเธอก็กำลังจ่ายเงินด้วยเช่นกันครับแต่อยู่เค้าเตอร์ถัดจากผมไปอีกหนึ่งช่อง ผมรีบรับเงินทอนแล้วยิ้มเพื่อบอกลา มันเป็นมารยาทนะครับ ผมเดินพ้นประตูเซเว่นออกมา เมียผมก็ยืนกอดอกพิงประตูรถรอผมอยู่เลย ไม่หันมามองผมแต่ใช้หางตามองมาที่ผมแทนครับ มาคุอีกแล้วกู





"ออกมาทำไม? แดดมันร้อนนะมิน ป่ะๆ เข้าไปนั่งในรถเร็ว"


"ซื้อของนานเชียวนะ!! เลือกนมอยู่รึไง?" 



"เปล่านิ.... พี่ไม่ได้ซื้อนมมา มินอยากกินเหรอเดี๋ยวพี่เข้าไปซื้อเพิ่มให้เอาไหม?" 
ผมคิดในใจว่าเมียผมไม่ได้หมายถึงหน่มน้มผู้หญิงคนนั้นใช่ไหมครับ



"ไม่ต้อง!!! ไปกันได้แล้วพวกพี่ๆ เข้าขึ้นรถกันหมดแล้ว"
ผมกำลังจะเปิดประตูรถแล้วมินก็เดินอ้อมเพื่อไปขึ้นรถเช่นเดียวกัน แต่เสียงไม่พึงประสงค์ก็ดังขึ้นครับ



"คุณค่ะๆ เดี๋ยวก่อนค่ะ"
นรกกำลังถามหาผมใช่ไหมครับ? ผมทั้งสองคนหันไปตามเสียงเรียก เธอวิ่งสู้ฟัดมานู้นแล้วครับ ผมรับรู้ถึงรังสีอำมหิตที่กำลังแผ่วงกว้างในตอนนี้



"มีอะไรรึเปล่าครับ?"


"เมย์อยากรู้ชื่อคุณหน่อยได้ไหมค่ะ? เผื่อเราบังเอิญเจอกันที่กรุงเทพฯ เมย์จะได้ทักทายคุณนะค่ะ"


"พี่เขาชื่อจ่อยครับ เขาหนีเมียมาเที่ยว ผมกำลังจะพาเขากลับไปให้เมียเขาจัดการนะครับ นิสัยเสียจริงๆ เลยครับ ผมจะปวดใจแทนเมียพี่จ่อยเขาจริงๆ เลยครับ"
เสียงเมียผมเองครับ ผมนี่อ้าปากค้างไปเลย... หน้าหล่อๆ อย่างผมเนี๊ยะนะ!!! ชื่อจ่อย!! OMG!!!
 




"หึหึ.... ตามนั้นเลยครับ เมียผมดุ" 
ผมได้แต่ยิ้มแหยะๆ แล้วตอบเธอไปตามนั้นครับ เธอก็อึ่งๆ ตกใจไม่แพ้กับผมสักเท่าไหร่



"ไปกันรึยังพี่จ่อย เจ้เขารอพี่อยู่นะ!!"
เมียผมยิ้มมุมปากแถมยักคิ้วกวนๆ ส่งให้ผมอีกหนึ่งที ฝากไว้ก่อนเถอะที่รัก หึหึ พี่จะจัดการเมียรักย้อนหลังเอง



"เอ่อ....งั้นเมย์ไม่รบกวนแล้วค่ะ เดินทางโดยสวัสดิภาพนะค่ะ"
แล้วเธอก็เดินจากไป ส่วนเมียผมนั่งยิ้มแฉ่งเป็นชัยอยู่ในรถพร้อมกับเปิดแอร์รอผมแล้วครับ



"หึหึ ร้ายนะเรา พี่ชื่อจ่อยตั้งแต่เมื่อไหร่? เปลี่ยนชื่อผัวตัวเองซะหมดหล่อเลย"

 
"ช่วยไม่ได้ ให้ไปซื้อขนมดันไปหม้อสาวจนสาวตามมาถึงรถ อย่าคิดว่าไม่เห็น"


"หึงผัวเหรอคร๊าบบ.... ดีใจนะเนี๊ยะที่พี่ทำให้เมียพี่หึงได้ รู้งี้ทำตั้งนานล่ะ"


"เยอะๆๆ เยอะไป ออกรถได้แล้วเพื่อนๆ รออยู่"



"ครับผม"




ผมทำเสียงเหมือนทหารที่ทำตามคำสั่งอย่างแข็งขัน เราใช้เวลาไม่นานก็ขับรถมาถึงหน้าสวนน้ำแล้วครับ ไอ้ฟิวซื้อตั๋วเผื่อผมสองคนเรียบร้อย พื้นที่ก็ไม่ได้กล้าอะไรมากมาย ค่าเข้าก็ถือว่าแพงใช้ได้เลยนะครับถ้าเทียบกับกิจกรรมที่ทำได้ในนั้น เพราะนอกจากค่าเข้าแล้วถ้าไม่อยากนั่งตากแดดตัวดำก็ต้องจ่ายค่าที่นั่งเพิ่มต่างหากสำหรับนั่งพักร่มๆ เย็นๆ แถมเป็นส่วนตัวด้วยครับ สามารถวางของได้ ของไม่หายแน่นอนเพราะมีกล้องวงจรปิดติดอยู่และมีพนักงานคอยเดินตรวจสอบเพื่อระวังทรัพย์สินให้ด้วยครับ มีปุ่มกดสำหรับสั่งอาหารโดยไม่ต้องเดินไปสั่งเองด้วยครับ ถ้าใครที่จะฝากของไว้ที่ล็อคเกอร์ของทางสวนน้ำก็สามารถฝากได้เลยแต่มีค่าใช่จ่ายร้อยกว่าบาทครับ พวกเราเดินเข้ามาในบริเวณสวนน้ำและมองหาที่นั่ง ผมจัดการเลือกที่นั่งที่เป็นส่วนตัวสำหรับผมและเพื่อนๆ ชำระค่าบริการเรียบร้อยก็พากันเดินมานั่งพักเหนื่อยจากการขับรถซะหน่อยครับ สั่งเครื่องดื่มเย็นๆ มาดื่มเพื่อดับกระหาย....




"โห... เฮีย ดูแลเพื่อนผมดีจริงๆ จัดให้ทุกอย่างเห็นแล้วอิจฉาเลยนะเนี๊ยะ!!"


"ก็เมียทั้งคนนี่หว่า!! ก็ต้องดูเลยกันหน่อยดิหว้าาา....."




เพี๊ยะ!!!!!




"โอ๊ยยย.... มินตีพี่ทำไม่เนี๊ยะ!! เจ็บนะ อู๋ยยย...."


"ปากเนี๊ยะนะ น่าตบจริงๆ พูดอยู่ได้!! เมียๆ ผัวๆ เนี๊ยะ!!!"


"ฮ่าๆๆๆ ไอ้มิน ถึงเฮียเขาไม่ประกาศพวกกูก็ดูออกว่ะ!! มึงจะไปเป็นผัวเฮียเขาได้ไงว่ะ เฮียเขาหุ่นดีแข็งแรงกว่ามึงตั้งเยอะ!! กล้าเทียบชั้นกับเฮีบทิวเขาเลยเหรอ? อย่างมึงเนี๊ยะ!! เป็นเมียนะถูกต้องแล้วว่ะ ฮ่าๆๆๆ"
 


"ไอ้สัส!!! ปากดีนะมึงไอ้ทีน!! กูของแช่งให้มึงได้ผัวและเสียตูดอย่างทรมาน"


"เฮ้ยยย!!!! มึงอย่าแช่ง!! ห่านน.... เดี๋ยวฟ้าผ่าพอดี อย่างกูต้องมีเมียเว้ยย!!! ถึงจะถูก ใช่ไหมว่ะ? ไอ้นัน"


"มั้ง!!! มึงอย่าไปกวนไอ้มินมันมากดิว่ะ!!! ปากมันยิ่งเหมือนพระร่วงอยู่ เกิดวันดีคืนดีตื่นมามึงได้ผัวเป็นตัวเป็นตนกูขำตาย ฮ่าๆๆๆ แค่คิดก็ขนลุกแล้วว่ะ!!!"



"ปากดีนะมึง!!! เดี๋ยวกูแช่งมึงมั่งหรอกสัส!!!"


"เฮ้ยย!!! พอๆๆ เลยพวกมึง กัดกันอยู่ได้จะเล่นไหมน้ำนะ ไปเหอะว่ะ!! เสียเวลาดูสาวๆ"
ไอ้มาร์ครับ ไอ้นี่ก็นะ!! มันคงไม่ได้ตั้งใจมาเล่นน้ำแน่ๆ ครับ



"ไอ้ทิว มึงกับน้องจะนั่งรอพวกกูที่นี่ใช่ป่าวว่ะ?"


"เออ... พวกมึงไปเหอะ เดี๋ยวถ้าแดดร่มๆ กูค่อยพามินเดินไปหาพวกมึงแล้วกัน"


"โอ๊ยยย.... เอาอกเอาใจกันจริงจริ๊งง กูอิจฉาว่ะ!!"


"ช่วยไม่ได้ว่ะ!! เมียกูน่ารักเกินห้ามใจ...หึหึ"
ผมกอดคอมินโชว์เลยครับ หวานโชว์เพื่อนๆ กันไปเล๊ยย เอาให้พวกมันอิจฉาเล่นๆ หึหึ



"ไปเหอะพี่ ผมก็เริ่มตาร้อนล่ะ เดี๋ยวผมไปหาเอาข้างหน้าดีกว่า"
ไอ้บี้เดินสะบัดตูดออกไปคนแรกเลยครับ



"หมดเวลาสนุกล่ะ เอามือออกเลยร้อนจะตาย"


"อ้าว....ร้อนเหรอ โธ่!!! ไอ้เราก็คิดว่าชอบเห็นนั่งนิ่งซะ!!"


"เลอะเทอะ!!! สั่งอะไรมาให้กินหน่อยดิ เอาเย็นๆ นะ ไอติมก็ได้"


"ผลไม้ด้วยไหม? เฟรนฟรายล่ะกินป่ะ?"


"อืม....ก็ดี"




ผมกดเพื่อสั่งอาหารให้มาส่งที่โต๊ะครับ ผมสั่งข้าวผัดทะเลมาสองจากให้เมียผมจานนึงส่วนผมอีกจานนึงครับ ผลไม้สองสามอย่าง เฟรนฟรายและไอศครีมของโปรมาให้เพื่อเอาใจเมียซะหน่อย พออาหารมาเสริฟผมกันจัดการกินข้าวผัดทะเลก่อนอย่างแรกเลยครับ มินก็เช่นกัน พอมินกินเสร็จผมก็ให้กินยาหลังอาหาตามหมอสั่งแล้วมินกันจัดการไอศครีมกับเฟรนฟรายจนเรียบ เทศบาลมาเองครับ




"เอาอะไรอีกไหม?"


"ไม่เอาแล้ว ง่วงนอนอ่ะ สงสัยเพราะฤทธิ์ยาแน่ๆ เลย"


"ง่วงก็นอนพักก่อนม่ะ เขยิบมานอนนี่เร็ว"


ผมตบลงที่ตักผม มินแบะปากพอขำๆ แล้วก็นอนหนุนตักผมก่อนจะคว้าเอาหมอนอิงมากอดครับ ที่นี่เบาะนั่งเป็นเบาะผ้าขนาดใหญ่นอนได้นั่งได้สบายครับ มีหมอนอิงทั้งขนาดใหญ่เล็กหลากหลายสีโซนที่ผมนั่งอยู่เป็นสีฟ้าเข้มกับสี่ฟ้าอ่อนครับ



"ร้อนรึเปล่า?"
ผมถามพร้อมลูบเส้นผมมินเล่น



"นิดหน่อย แต่ดีนะที่มีลม"


"ก็บอกแล้วว่าอย่ามา น้ำก็ไม่ได้เล่นยังอยากจะมาอีก"


"โอ๊ยยย.... อย่าบีบจมูกดิ อ๋าย ไอ ไอ่ ออก"
ฮ่าๆๆ ผมบีบจมูกแกล้งมินมันนะครับ



"อืม... เลิกแกล้งล่ะ นอนซะ เดี๋ยวแดดร่มๆ แล้วจะพาไปเดินเล่น"


"อืม.... อย่าลืมปลุกนะ ยังไม่ได้ถ่ายรูปเลย"


"ครับผม"
ผมลูบที่หัวมินเบาๆ ก่อนจะจูบลงที่หน้าผาก ผมนั่งลูบผมมินเล่นไปเรื่อยๆ ไม่นานมินก็หลับไปครับ



"หึหึ.... ที่อย่างนี้ว่าง่ายเชียว"



ฟอดดดด.....




ผมหอมลงที่แก้มมันอย่างมันเขี้ยว เวลามินมันนอนจะดูไม่เป็นพิษเป็นภัยกับใครได้เลย เหมือนเด็กธรรมดาๆ คนนึงเท่านั้น มินดื้อบ้างบางครั้งครับ บางครั้งก็เชื่อฟังในสิ่งที่ผมพูดบอก เราจะทะเลาะกันบ่อยเพราะบุคคลที่สามเนี๊ยะแหละ!! ชอบมาทำให้คนเขามีปัญหากัน จะว่าไปผมคบกับมินก็เกือบจะครบปีล่ะอีกสองเดือนเองแต่ยังๆ ไม่เคยพามินไปเจอพ่อผมเลย ผมต้องหาโอกาสพามินไปแนะนำให้พ่อผมรู้จักซะหน่อยว่านี่คือคนที่ผมรัก เวลาผมว่างๆ ผมก็จะเข้าไปช่วยกิจการที่บ้านผมบ้าง บางครั้งพ่อผมก็โทรเรียกผมให้เข้าไปดูงานแทนเวลาจะพาเมียไปเที่ยวเลยต้องทิ้งงานไว้ให้ผมทำ เมียที่ว่าก็แม่ผมนั่นแหละ ได้ข่าวว่าเดือนหน้าคุณนายท่านอยากไปเที่ยวญี่ปุ่นพ่อผมเลยต้องเคลีย์งานแล้วทำตัวให้ว่าง ก็คงไม่พ้นผมที่จะเข้าไปทำงานแทนช่วงที่พวกท่านไม่อยู่อีกนั่นแหละ ผมลูบหัวมินไปเรื่อยๆ แดดเริ่มอ่อนลง ตอนนี้ฝนทำท่าเหมือนจะตกด้วยซ้ำ ครึ้มฟ้าครึ้มฝนแต่ไม่เห็นจะตก ตาผมก็จะเริ่มปิดเหมือนกันเพราะเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ




"ง่วงนอนเหรอ?"


"ตื่นแล้วเหรอ? เพิ่งนอนไปแค่แป๊ปเดียวเอง"
มินเพิ่งจะนอนได้แค่ชั่วโมงเองครับ



"อืม....ถามว่าง่วงนอนเหรอ?"
มินยังคงถามย้ำอีกครั้งแล้วลุกขึ้นนั่ง



"อืม....ง่วงนิดหน่อยนะ"


"ง่วงก็นอนดิ เดี๋ยวต้องขับรถกลับกรุงเทพฯ อีกเดี๋ยวขับไม่ไหว"


"งั้นก็ขยับมาดิ"


"ขยับไปทำไม?"


"พี่ก็จะได้นอนตักมินไง"


"เรื่อง....นี่ไงหมอน นอนหมอนนี่ก็ได้"
มินวางหมอนลงกันโซฟาแล้วตบปุๆ ลงหมอนบอกให้ผมนอนหนุนหมอนใบนั้นแทนตักนะครับ



"โหยย.... ไรอ่ะ ที่มินพี่ยังให้นอนตักเลยนะ"


"อย่าเรื่องเยอะ นอนๆ ต้องขับรถอีกเดี๋ยวได้ตายคู่หรอก มานอน"


"โอ๊ยยย.... มินเบาๆ ดิ อย่าโหดกับผัวนักเลย โอ๊ยยย..."
มินมันล็อคคอผมให้ลงไปนอนบนหมอนนะครับ ผมก็แกล้วร้องไปงั้นแหละครับ อยากแกล้งมันเฉยๆ



"เว่อล่ะ!! จับนิดจับหน่อยทำเป็นร้องยังกะโดยเชือดนะ ดูดิคนมองหมดล่ะ!!! อายเขาบ้างเถอะทิว!!"


"ทำไมต้องอาย แฟนเขาจู๋จี๋กันเป็นเรื่องปกติ"


"เพ้อเจ้อ!! นอนๆๆ เลิกพูดมากได้แล้ว"


"มิน ขอมือหน่อยดิ"


"ทำไม?"


"เหอะน่า!! ยื่นมือมา"
มินยื่นมือมาตามที่ผมบอก




จุ๊บ!!!!




"เฮ้ยย!!!! ทำไรอ่ะ?!!"


"อย่าดิ้นมิน อยู่เฉยๆ น่าพี่จะนอนล่ะ"


ผมนอนลงแล้วจับมือมินมาวางไว้ที่อกของผม ผมกุมมือมินเอาไว้แล้วก็หลับไป ที่มินร้องโวยวาย เพราะผมดึงมือมินมันมาจูบครับ หึหึ ไม่รู้ผมนอนไปนานเท่าไหร่
ผมรู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีเพราะได้ยินเสียงเพื่อนๆ ผมพูดคุยกันเสียงดังเชียว แต่ผมตื่นมาหัวผมก็อยู่บนตักมินแล้วครับ




"ตื่นแล้วก็ลุกดิ เหน็บกินขาหมดแล้วเนี้ยะ!!!"


"ยังไม่อยากลุกอ่ะ อยากนอนต่อตักมินนุ้นนุ่มเนอะ"




อร๊วกกกกกกก......
 




"ลุกซะ!!! ก่อนที่พวกกูจะทนไม่ไหวอ้วกของกินที่เพิ่งกินเข้าไปออกมานะสาดด"
ไอ้มาร์มันพูดครับ



"อิจฉาอ่ะดิ๊พวกมึงอ่ะ"


"เฮียคร๊าบบ.... พวกผมไม่ได้อิจฉาครับ แต่คันลูกกระตานะครับเฮีย ฮ่าๆๆๆๆ"


"กูควักออกให้ไหมจะได้เลิกคัน"
ฮ่าๆๆ หายซ่าไปเลยครับไอ้บี้ เจออำนาจมืดเมียผมเข้าไป



"ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้ามึงไอ้บี้เสือกไปยุ่งกับมัน ไอ้มินมันดุยังกับหมามึงก็น่าจะรู้ดี"


"เฮ้ยย!! พูดดีๆ นะเว้ยไอ้นันเดี๋ยวกูตบหัวพุ่ง!! เสือกมาว่าเมียกู เดี๋ยวเหอะมึง!!"


"ฮ่าๆๆ ไอ้ทิว มึงนี่ก็เกินไปไอ้นันมันแค่แซวเพื่อนมันเล่นๆ เอง ป่ะๆ กลับกรุงเทพฯ กันได้แล้วเดี๋ยวจะมืดซะก่อน"
พวกผมลุกขึ้นเก็บสัมภาระเรียบร้อยแล้วก็เดินออกจากสวนน้ำเพื่อไปขึ้นรถ



"มินๆ มานี่ก่อน"
ผมเรียกมินให้เดินกลับมาหยุดที่ทางเข้าหน้าสวนน้ำครับ



"อะไร เพื่อนๆ ไปกันหมดแล้ว"
มินเดินกลับมาหาผมตามที่ผมเรียก



"มีนี่เร็วๆ"
ผมกอดคอมินแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดไปที่โหมตกล้องหน้า



"ยิ้มดิ๊ เรายังไม่ได้ถ่ายรูปด้วยกันเลย"
แชะ!!!! เสียงกล้องจับภาพผมกับมินที่มีผมยืนกอดคอมินไว้ หัวของเราชนกันแล้วยิ้มให้กล้อง
 


"ถ่ายอีกดิ....."


"มิน!!!..."
แชะ!!! เสียงกล้องจับภาพตอนที่มินหันหน้ามามองตามเสียงเรียกของผม



"เฮ้ยย!!! ยังไม่ได้เก๊กหล่อเลย"


"น่ารักดีออก ดูดิ"
ผมยื่นให้มินดูรูป



"อืมเนอะ!! คนหล่ออยู่แล้วทำยังไงก็หล่อ ฮ่าๆๆๆ"


"หึหึ หลงตัวเองว่ะ มาม่ะ ถ่ายอีกรูปเร็วจะได้กลับบ้านกัน"


"อืม.... คราวนี้อย่าเล่นทีเผลอนะ"



"รู้แล้วๆ พร้อมนะ"




จุ๊บๆๆๆๆ
 




"เฮ้ยย!!!!!........" 




แชะๆๆๆๆๆๆๆ




"ฮ่าๆๆๆ.....มินเร็วๆ ดิกลับบ้านกัน"
หลังจากผมกดชัดเตอร์รัวเก็บภาพจูบแห่งรักเสร็จก็วิ่งหนีสุดชีวิตเลยครับ เดี๋ยวจะกลายเป็นศพก่อนได้กลับบ้าน




"หยุดนะเว้ย!!! ถ้าวิ่งทันมึงตายแน่!!!!"
(ถามหน่อย......ใครจะรอ บ๊ายบาย.....ที่รักของพี่ทิว)
 



 



TBC.

อ่านให้สนุกแล้วอย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจให้เขาบ้างน้าาา...
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

[Mouse2U]

ความจริงเราแอบคิดว่าที่มินคะยั้นคะยอให้พี่ทิวนอนเป็นแผนที่วางเอาไว้เสียอีกนะคะ เพราะหลังจากที่พี่ทิวหลับมินจะได้ลักหนีไปเล่นน้ำกับเพื่อนๆ ไงค้าา 555+ โอ๋ๆ นะคะ มินออกจะเป็นห่วงพี่ทิวขนาดนี้ จะไปคิดทำอะไรแบบนั้นได้ยังไงกันล่ะเน้ออ~

[❣☾月亮☽❣]

   เมียพี่จ่อยนี่ดุจังเลยนะคะ ฮ่าๆๆๆ

แต่น่ารักมากเนอะๆๆๆ       ขอบคุณค่ะ

[Doranaii]

ฮาจริง อะไรจริง ทำไมมันหวานกันขนาดนี้ มินหายเมื่อไหร่ก็คง 

[boonpa]

อารมณ์หึงเจ้แกน่ากลัวนิถึงขั้นเปลี่ยนชื่อผัวกันเลย

[ka[ze]na]

หึงน่ากลัวงี้แหละมีผัวทาส 5555

[sunipum]

เกือบงานเข้าแล้วพี่จ่อย 555  คู่นี้นับวันยิ่งน่ารัก 

[่jjay]

ฺฮากับชื่อพี่จ่อย 

[arij-iris]

เมียพี่จ่อยดุจริง โหดจริง 5555555

[kitwiphat]

น่ารักเนอะชีวิตจริงจะมีโอกาสแบบนี้บ้างหหรือเปล่านะ

[Rambluesky]

 

รออ่านต่อนะครับ 

[Star_ss]

★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★❥
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

ตอนพิเศษ วันเกิดป๋า






                 วันนี้ผมขอทำหน้าที่เมียที่ดีหนึ่งวันนะครับ อ๊ะ!! จะว่าไปผมก็เป็นเมียที่ดีมาโดยตลอดเลยน้าา... อ่อ....แล้วก็ไม่ต้องตกใจนะครับที่ผมแทนตัวเองว่าเมีย! ก็ไอ้ผัวตัวดีมันทำให้ผมยึดติดกับคำนี้ไปซะแล้วนะซิ หึหึ... แล้วผมขอออกตัวแรงๆ เลยนะครับว่า ผมจะเป็นเมียให้มันแค่คนเดียวเท่านั้น คนอื่นไม่มีสิทธิ!! วันนี้ขอหนีผัวมายั่วน้ำลายสาวๆ ซะหน่อย ถึงผมจะมีแฟนเป็นผู้ชายแต่ถ้าเจอผู้หญิงสวยๆ ผมก็ชอบมองเหมือนเดิมนะครับแต่ทำอย่างอื่นไม่ได้ เพราะถ้าผมทำคงต้องสร้างบ้านใหม่ทั้งหลัง ผัวผมมันคงตีกับผมจนบ้านแตกแน่ ฮ่าๆๆ อ้าว...กำ!! ผมโม้ซะจนลืมบอกวัตถุประสงค์ของวันนี้เลยครับ พรุ่งนี้จะเป็นวันเกิดของไอ้ผัวตัวแสบของผม ผมเลยมารับของขวัญที่สั่งทำขึ้นเพื่อมันเป็นพิเศษนะครับ ไงล่ะ!! ผมน่ารักจะตาย... ชิส์ งอน! มีแต่คนชอบว่าๆ ผมโหดกับผัวอย่างนี้ พูดจากับผัวไม่เพราะอย่างนี้ ชอบทำร้ายร่างกายผัวอย่างนี้ นี่ผมเป็นนายเอกหรือเป็นนายร้ายกันแน่... แต่ผมไม่โกรธหรอกครับ เพราะเรื่องที่ผมรักมันให้เป็นเรื่องที่เรารู้กันสองคนก็พอ.... ง่ะ! อิจฉาล่ะซิ!! ขอโทษนะครับที่ผมมีสามีดีที่คอยรักคอยเอาใจผมทุกอย่าง กร๊ากกก..... โคตรหลงตัวเองเลย วันนี้กว่าผมจะสลัดผัวตัวดีของผมมาได้เล่นเอาผมเหงื่อตกเลยครับ ทำไมนะเหรอ.... ปกติทิวมันจะมารับผมส่งผมทุกครั้งไม่ว่าผมจะไปมหาลัยหรือไปไหนก็ตาม มันจะไม่ยอมให้ผมไปคนเดียว เหตุผลง่ายๆ เลยครับ มันหวง!! กลัวมีคนมาจีบผม... ให้ตายเหอะทิว!! ความหึงหวงของมันเกินเลเวลคนธรรมดาไปแล้วครับ อยู่ในเลเวลที่เกินคน พูดได้ว่ามีผมที่ไหนคุณจะเห็นมันอยู่ด้วยทุกที่ยกเว้นผมเข้าไปขี้ในห้องน้ำ ฮ่าๆๆ จะว่าไปพรมลิขิตของผมก็เกิดขึ้นจากห้องน้ำเน่าๆ นี่แหละ!! เฮ่อ....พูดแล้วน้อยในใจโชคชะตาที่นำพาให้ผมต้องมาพบรักในห้องน้ำและเกือบได้เสียเป็นผัวเมียกันในนั้น ดีนะที่มันยังพาผมไปได้เสียบนที่นอนนุ่มๆ ถึงจะเป็นการได้เสียที่เลี่ยงได้ยากก็เถอะ แต่วันนี้มันก็ทำให้เราได้รักกัน..... ผมเดินมายังร้านๆ หนึ่งที่อยู่ในห้างดัง จุ๊ๆๆ อย่าเพิ่งบอกมันนะครับ.....





"สวัสดีค่ะ....คุณมิน" เสียงพนักงานสาวยกมือขึ้นไหว้ทักทายผม



"สวัสดีครับ วันนี้ผมมารับของที่สั่งทำไว้นะครับ" ผมพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้เธออย่างเป็นกันเอง



"ค่ะ.... แพเตรียมไว้ให้แล้วค่ะ เชิญคุณมินทางนี้เลยค่ะ" เธอพูดและยิ้มตอบพร้อมกับผายมือเชิญผมไปทางโซฟาสำหรับรับแขกของทางร้าน...



"คุณมินนั่งรอสักครู่นะค่ะ เดี๋ยวแพจะให้เด็กเอาน้ำมาเสริฟแล้วแพจะนำของมาให้คุณมินตรวจก่อนรับสินค้าค่ะ" เธอพูดอธิบายอย่างคล่องแคล่ว



"ครับ......" ผมตอบ ระหว่างที่ผมนั่งรอโทรศัพท์ผมก็ดันขึ้น ให้ทายครับว่าใคร.... หึหึ




"ครับ...." ผมอมยิ้มให้กับตัวเองที่รับสายมันซะเพราะเลย




(มิน.... มึงไม่สบายเหรอ? ให้กูไปรับไหม? ว่าไง? ให้กูไปรับนะ? มิน.... มิน.... มินคร๊าบบบบ)




"ไม่สบายบ้าอะไร แล้วนี่อยู่ที่ไหน?" ผมถามกลับ




(อ้าว!! กูก็นึกว่ามึงคิดถึงกูจนไม่สบายพูดกับกูซะเพราะเลย หึหึ)




"ปากดี!! เดี๋ยวคืนนี้กูค้างที่บ้านซะเลย" ผมแกล้งพูดครับ รับลองมันลงแดงตายแน่!! เชื่อผมดิ




(โอ๋ๆๆๆ มินคร๊าบบ.... ทิวล้อเล่นนะครับ อย่าทำอย่างนั้นนะครับ.... ผัวยอมแล้ว) เสียงนี้อ้อนมาก... สงสัยอยากโดนตบ แต่ตบด้วยปากนะ กร๊ากกก.... ผมเริ่มติดนิสัยหื่นๆ มันมาแล้วครับ ปวดใจกับนิสัยใหม่ตัวเอง หึหึ 




"เลิกล้อเล่นได้แล้ว สรุปว่าวันนี้กูจะรู้ไหมว่ามึงอยู่ไหน?" ผมยังไม่ได้คำตอบที่ถามไปตอนแรกเลยครับ




(กูมาช่วยพ่อทำงานที่บ้านนิหน่อยแล้วว่าจะแวะไปหาปู่กับย่าด้วยนะ จะกลับเย็นๆ หน่อย)




"อืม.... ไม่ต้องรีบอยู่กับครอบครัวนานๆ หน่อย เดี๋ยวโดนตัดจากกองมรดกพอดี หึหึ"




(มึงไม่คิดถึงกูเหรอมินถึงบอกให้กูไม่ต้องรีบกลับนะ.... กูงอนๆๆๆ กูงอนมึงจริงๆ นะ) ไอ้ผัวปัญญาเจ็ดขวบของผมกำลังแสดงอาการงอแงครับ สงสัยอยากโดนด่าก่อนถึงจะสงบ... แต่ผมยกให้มันวันนี้จะไม่โกรธหรือโมโหกับความงอแงของมัน




"อย่าเยอะทิว!! คิดถึงเหมือนเดิมที่เพิ่มเติมคือความห่วงใยและเสน่หา หึหึ" ผมแกล้งหยอดมันครับ....




(มิน!!!.....) เสียงตะโกนลั่นโทรศัพท์จนผมต้องเอาหูออกห่างทันที 




"ตะโกนทำไมทิว.... ขี้หูกูเต้นระบำหมดแล้วเนี๊ยะ!!" ผมบ่นมันไม่จริงจังนัก




(แม่เมียกูซื้อของเสร็จรึยัง? กูจะไปรับมึงตอนนี้เลย) 



              นี่แหละครับเหตุผลที่ทำให้ผมอยู่ห่างมันไม่สักพักแต่ต้องกลับไปรายงานตัวหลังเสร็จภารกิจ ผมบอกว่าวันนี้ต้องออกมาซื้อของเป็นเพื่อนแม่เพราะพ่อผมไม่ว่าง ตอนแรกมันจะขอมาด้วยแต่ผมไม่ให้มา เราเถียงกันเรื่องนี้อยู่ได้สักพักก็มีสายจากพ่อไอ้ป๋ามันโทรเข้ามาให้ไปช่วยดูงานเพราะมีปัญหาเล็กน้อยและจะแวะเข้าไปหาปู่กับย่าไอ้ป๋ามันด้วยครับ มันหน้างอจนผมต้องพาไปปลอบอยู่บนเตียง ปลอบจนผมแทบลุกขึ้นเดินไม่ไหว เรียกได้ว่าเอาตัวเข้าแลกเลยก็ว่าได้ครับงานนี้..... อ่อ!! ถ้าผมจะเรียกมันว่าผัวหรือป๋า ทิวหรือไอ้จ่อยให้รู้ว่ามันคือคนๆ เดียวกันนะครับ ผมใช้แทนตัวมันตามสถานะการณ์นะ กร๊ากกก.....




"ยังไม่เสร็จแต่ใกล้แล้วแหละ!! มึงเป็นอะไรรีบจัง?" ผมถามขำๆ แต่พอรู้ว่าไอ้ป๋ามันเป็นอะไรครับ




(ก็มึงพูดยั่วกูทำไมล่ะมิน..... กูอยากให้มึงอยู่ใกล้ๆ กูจริงๆ จะจับฟัดให้หนำใจเลย... อึ๋ยยย!!! มันเขี้ยวว่ะ!!) 




ไงครับ ผมคิดไม่ผิดว่ามันอยากจะทำร้ายร่างกายผมอีกแล้วครับ ผมกำลังจะคุยกับมันต่อคุณแพก็เดินถือของมาทางผมแต่ต้องหยุดเดินเพราะเธอเห็นว่าผมกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ผมจึงหันไปพยักหน้าแล้วชี้ที่โทรศัพท์บอกเธอเป็นนัยๆ ว่าผมกำลังจะวางสายให้รอก่อน




"ทิว.... แค่นี้ก่อนนะ แม่เรียกแล้ว"   



("รีบๆ กลับนะแห้ง ถ้าจะกลับโทรมาบอกกูนะ เดี๋ยวกูไปรับที่บ้าน") หึหึ แห้งคือชื่อใหม่ของผมเองครับ ที่มานะเหรอ..... เมื่อเดือนที่แล้ว (ทิว.... มึงว่ากูอ้วนขึ้นไหม?) ผมยืนหมุนตัวหน้ากระจกแล้วหันไปถามไอ้ป๋าที่นั่งดูหนังอยู่บนที่นอนในห้องนอน (ไม่นิ ก็เท่าเดิม) มันตอบอย่างไม่ใส่ใจผมเท่าไหร่เพราะมันกำลังตั้งใจดูหนังอยู่ครับ (แต่กูว่าอ้วนนะ....ดูดิ๊!! มีพุงนิดๆ แล้วอ่ะ) ผมบ่นต่อ (ไหนมาดูไกล้ๆ ซิ) ผมเดินเข้าไปหาไอ้ป๋าตามเสียงเรียก ไอ้ป๋ากดปิดทีวีแล้วกวักมือเรียกผม (อ้าว!! ปิดทำไมอ่ะ? เลิกดูแล้วเหรอ...) ผมเดินไปนั่งลงข้างๆ แล้วถาม (ก็มึงอยากรู้ว่ามึงอ้วนขึ้นรึป่าวไม่ใช่เหรอ? ก็กูเลยจะวัดตัวให้มึงไงไอ้แห้ง!!) นั่นแหละครับ.... จบด้วยการวัดตัว วัดอยู่หลายรอบจนผมรู้ว่าตัวผมผอมแห้งเพราะอะไร แล้วหลังจากนั้นมันก็เรียกผมว่าไอ้แห้งๆ เวลาอยากล้อเลียนผม แถมยังบอกจะวัดตัวให้ผมทุกวันก่อนนอนถ้าผมต้องการ.... มันใช่ป่ะ!!




"อืมๆ รู้แล้ว! เดี๋ยวถึงบ้านแล้วจะโทรให้มารับ แล้วอย่าช้าล่ะ!! ถ้าให้มารับแล้วช้าโดนแน่!!" ผมขู่ไปยิ้มไป




(คร๊าบบ.... กูจะรีบเหาะๆปเลยครับที่ร๊ากก.... หึหึ คิดถึงมึงว่ะแห้งรีบโทรมานะ) ผมยิ้มกับคำพูดบ้าๆ ของมันตลอดเลย บ้าจริง!!!
 




"อืม.... รู้แล้ว แค่นี้นะทิว คิดถึงมึงเหมือนกัน" เอากับมันซะหน่อยเดี๋ยวน้อยหน้า




(คร๊าบผม.... ชื่นใจเป็นบ้า) แล้วผมก็วางสายแล้วหันมาสนใจของที่ผมสั่งทำให้มันวันเกิดครับ
 




"นี่ค่ะ ของที่คุณมินสั่งทางร้านเราค่ะ" เธอยื่นของพร้อมกับนิ้มเขินๆ ครับ ผมตรวจดูของแล้วก็ต้องยิ้มเพราะถูกใจผมจริงๆ ครับ น่ารักดี




"เป็นไงบ้างค่ะ ถูกใจรึเปล่าค่ะ ต้องให้แก้ไขตรงไหนไหมค่ะ?" เธอถามผม




"ถูกใจมากครับ....." ผมตอบทั้งที่ตายังคงมองของที่ตัวเองสั่งทำอยู่ครับ




"แหม! แพอิจฉาแฟนคุณมินจังค่ะ ที่มีแฟนน่ารักๆ แบบคุณมินคอยเอาใจอย่างนี้" เธอพูดบอกยิ้มๆ




"ไม่หรอกครับ.... แฟนผมเอาใจผมมากว่าผมเอาใจเขาอีกครับ แค่นี้ที่ผมทำถือว่าน้อยมากครับถ้าเทียบกับสิ่งที่เขาทำให้ผม"




"แพฟังแล้วยังเขินแทนเลยค่ะ อยากมีอย่างคุณมินบ้างจัง!! ขอให้รักกันนานๆ นะค่ะ"




"ขอบคุณครับ...." หลังจากผมตรวจดูความเรียบร้อยของผมเสร็จก็จ่ายเงินพร้อมกับบอกลาคุณแพก่อนออกจากร้านผมก็โทรเรียกให้ไอ้บี้มารับที่ห้างเพราะผมถือของค่อนข้างเยอะ ขามาไอ้นันมาส่งผมครับแต่รอกลับพร้อมกันไม่ได้เพราะมันมีธุระต้องไปทำ ผมเลยให้ไอ้บี้มารับผมและขับรถไปส่งผมที่บ้านแทนครับ ผมไปนั่งรอมันที่ร้านกาแฟพอไอ้บี้มันมาถึงมันก็ยิ้มล้อผมมาแต่ไกลเลยครับ....




"โห.... ลงทุนว่ะ เฮียต้องดีใจจนหัวใจวายแน่งานนี้"



"ปากดีนะสัส!!! มาช่วยกูถือของเร็วเดี๋ยวช้ามันจะโทรมาบ่นกูอีก"



"แล้วมึงจะให้กูทำยังไงกับของพวกนี้ว่ะ?" ไอ้บี้ถามก่อนที่ผมจะบอกว่าให้มันต้องทำอะไรบ้าง หลังจากผมบอกมันเสร็จมันก็ขับรถมาส่งผมที่บ้าน ผมนั่งเล่นกับมิกกี้หลานชายรอมันครับ มันเพิ่งโทรมาบอกผมว่าไม่เกินยี่สิบนาทีจะมาถึง



"อามิน.....อาทิวจะมาไหมฮ่ะ?" หลานชายตัวน้อยถามหาอาอีกคนที่รักมากพอๆ กับผมเพราะไอ้ป๋ามันตามใจหลานผมจนหลานผมหลงมันแล้วครับ



"มาซิครับ.... อาทิวกำลังขับรถมาครับ อีกไม่นานคงจะถึงครับ"



"เย้ๆๆ มิกจะได้เล่นกับอาทิว พ่อฮ่ะ มินจะได้เล่นกับอาทิวฮ่ะ คึคึ" เด็กน้อยดีใจปีนลงจะตักผมแล้ววิ่งไปบอกพ่ออย่างอารมณ์ดี



"นี่มิน แฟนแกทำให้ลูกพี่ลืมพ่อตัวเองทุกครั้งเวลาที่แฟนแกมาที่บ้าน พี่เสียใจว่ะ!!"



"ก็ช่วยไม่ได้นะพี่ม่อน แฟนผมมันเอาใจเก่งนะเด็กเลยติดใจ" ผมตอบพี่ไปอย่างภูมิใจในตัวไอ้ป๋าสุดๆ ยกหางให้มันซะหน่อยครับ



"รวมทั้งแกด้วยป่าวว่ะมินที่ติดใจนะ ฮ่าๆๆๆๆ" 



"บ้าเหอะ!! พูดอะไรดูลูกตัวเองบ้าง เด็กมันยิ่งกำลังจำอยู่นะพูดอะไรระวังหน่อย" ผมว่าพี่ม่อนไม่จริงจังนัก



"ใช่ฮ่ะ มิกก็ติดใจอาทิวฮ่ะ คึคึ"





ฮ่าๆๆๆๆๆๆ   





              ผมหัวเราะกับความไร้เดียงสาของหลานชาย ผมกับพี่ม่อนนั่งคุยกันจนไอ้ป๋ามาถึง พอเดินเข้าบ้านเท่านั้นและครับ มิกกี้วิ่งกระโดดเข้าใส่ทันที ไอ้ป๋าก็อ้าแขนรับหลานแล้วอุ้มขึ้นสูงจนหลานหัวเราะเอิ้กอ๊าก จนหายใจแทบจะไม่ทัน เราอยู่กินข้าวที่บ้านของผมไอ้ป๋าก็พยายามจะถามแม่ผมเกี่ยวกับวันนี้ว่าซื้อของได้ตามที่ถูกใจไหม? แม่ผมก็ยิ้มๆ แกล้งตอบตามที่เตี๊ยมกับผมไว้ครับ หลังจากกินข้าวเสร็จก็ปล่อยให้เล่นกับมิกกี้จนถึงเวลาขึ้นนอนแล้วอุ้มมิกกี้ที่หลับคาตักไอ้ป๋าไปส่งที่ห้องนอนก่อนจะลาพ่อกับแม่ผมขอตัวกลับคอนโดฯ




"มิน..... พรุ่งนี้วันอะไรรู้ป่ะ?" มาแล้วครับ.... ทำถามเรียกร้องความสนใจ




"วันเสาร์ไง.... มึงจะไปไหนเหรอ?" มันทำหน้างอเล็กน้อยครับ ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้แล้วถามกลับ.....ตอนนี้เราอยู่ระหว่างทางขับรถกลับคอนโดครับ วันนี้ไอ้ป๋ามันอู้ไม่ยอมไปทำงานมันบอกว่าวันนี้มันทำงานให้พ่อมันเหนื่อยแล้วเลยอยากพักบ้างปล่อยให้ไอ้เก่งดูแลร้านตามหน้าที่




  (หน้าของทิวตอนนี้)




"ไม่ใช่!!! รู้แล้วว่าวันเสาร์ แต่พรุ่งนี้มันเป็นวันพิเศษกว่าวันอื่นๆ นะ มึงรู้ไหมว่าวันอะไร?" ไอ้ป๋ามันยังคงฝืนยิ้มถามคำถามมันต่อไป




"วันพระเหรอ? เออ....พรุ่งนี้พากูไปใส่บาตรตอนเช้าด้วยนะ กูอยากใส่บาตรอ่ะ" หน้างอหนักกว่าเดิมแถมยังสะบัดหน้าแล้วทำท่าตั้งใจขับรถครับ



  (อาการของทิวหลังจากได้ฟังคำตอบจากมิน)





"เออๆ ไม่รู้ก็ไม่รู้ เดี๋ยวตอนเช้าพาไปใส่บาตรแล้วกัน" เรามาถึงคอนโดก็ต่างคนต่างอาบน้ำแล้วขึ้นเตียงนอนครับเพราะกว่าจะถึงก็ห้าทุ่มแล้วแถมวันนี้ผมเดินทั้งวันอีกต่างหาก ส่วนไอ้ป๋าก็ทำงานให้พี่บ้านทั้งวันเหมือนกัน



 




"ทิว....ปิดไฟเลยนะ?" ผมถามไอ้คนที่นอนงอนอยู่บนเตียง วันนี้มันนอนหันหลังให้ผมเลยครับ สงสัยจะงอนขั้นรุนแรง หึหึ



"เออ!! จะปิดก็ปิดเถอะ!!" น้ำเสียงนี่หงุดหงิดได้อีกครับ ตอนนี้ก็ห้าทุ่มกว่าใกล้จะเข้าสู่วันเกิดมันล่ะ ผมขึ้นไปนอนข้างไอ้ป๋าแล้วแกล้งหลับ ไอ้ป๋ามันนอนพลิกไปพลิกมาอยู่นานมันก็หันมากอดผมข้างหลัง ผมเลยหันหน้าไปซุกที่อกมันแล้วแกล้งหลับต่อ จนเวลาล่วงเลยมาเที่ยงคืนกว่า.... ไอ้ป๋าก็หลับหายใจอย่างสม่ำเสมอ ผมลูบที่หน้ามันเบาๆ แล้วมองมันผ่านความมืดแต่ผมสามารถมองเห็นหน้ามันได้ชัดพอสมควรหลังจากปรับสายตาอยู่สักพัก ผมเห็นคิ้วที่ขมวดเข้าหากันจนเป็นปม ผมใช้นิ้วกดลงเบาๆ ให้ปมที่คิ้วหายไปแล้วลูบหน้าอันหล่อเหลาของไอ้ป๋ามันต่อก่อนจะจูบลงที่ปากเบาๆ แบบไม่ล่วงล้ำ







"Happy Birthday นะไอ้ป๋าทิว มินรักพี่มากนะ ขอบคุณที่ดูแลมินอย่างดี มีความสุขมากๆ นะครับ" 






          ผมจูบที่หน้าผากและเลื่อนลงมาจูบที่ปากมันอีกครั้งก่อนที่จะขยับตัวเข้าหามันแล้วจับมือมันให้กอดผมแน่นกว่าเดิม ร่างกายไอ้ป๋ายังคงตอบสนองผมได้ดีแม้กระทั่งตอนหลับ มันกอดผมแน่นขึ้น เราขยับตัวกอดกันจนได้ท่าที่ทำให้นอนหลับฝันดีทั้งคืนจนถึงเช้าครับ





"ทิวๆ ตื่นเร็ว.... ไปใส่บาตรกัน"



"อืมม....เช้าแล้วเหรอ?" พี่มันงัวเงียลุกขึ้นมาถามผม





"เช้าแล้วครับ....ตื่นไปอาบน้ำล้างหน้าเร็วเดี๋ยวไม่ทันพระ" ผมดึงแขนให้พี่มันลุกขึ้นพาเดินไปเข้าห้องน้าครับแล้วผมก็กลับมาแต่งตัวต่อเพราะผมตื่นก่อนพี่มันได้สักพักแล้วครับ หลังจากเราแต่งตัวเสร็จก็ไม่รีรอรีบลงไปที่ร้านข้าวข้างๆ คอนโดฯ ร้านนี้จะเปิดขายอาหารเพื่อใส่บาตรตอนเช้าครับ ร้านเขาทำสะอาดตักอาหารใส่ถุงให้เราตอนที่เราไปสั่งเท่านั้นครับ จะไม่มีแบบตักไว้ใส่ถุงรอเพราะอาหารจะสดใหม่เสมอ เรายืนเลือกอาหารสองสามอย่าง ข้าวสองถุง น้ำและขนมไทยห่อใบตองอีกสองอย่างและดอกบัวสำหรับใส่บาตรครับ พอเลือกเสร็จเราก็นำมาใส่ถาดเล็กๆ ที่ทางร้านเตรียมไว้ให้แล้วเราถอดรองเท้าออกเพื่อยืนเท้าเปล่าที่พื้น ยกของใส่บาตรทั้งหมดที่อยู่ในถาดขึ้นสูงกว่าหัวเราอธิฐานแล้ว เราสองคนเริ่มจากใส่ข้าวลงไปในบาตร ตามด้วยกับข้าว น้ำ ขนมและดอกบัววางสุกท้ายบนฝาบาตรก่อนนั่งลงรับพรจากพระ เรากรวดน้ำและรับพรเสร็จก็นำน้ำไปเทที่ใต้ต้นไม้ที่อยู่ข้างร้าน หลังจากเราใส่บาตรเสร็จก็จ่ายเงินค่าอาหารใส่บาตรก่อนจะยิ้มให้กันและพากันเดินกลับขึ้นคอนโดฯ





"ทิว.....เดี๋ยวสายๆ พาไปวัดหน่อยนะ อยากทำบุญปล่อยปลานะ" หลังจากเราขึ้นมาที่ห้องผมก็พูดบอกไอ้ป๋าว่าอยากทำบุญแต่บอกว่าทำเพราะอยากสบายใจช่วงนี้เรียนหนัก เครียดๆ ไอ้ป๋ามันทำคิ้วขมวดพร้อมกับทำหน้าตาสงสัยเหมือนกันกำลังจับผิดผมแต่ผมเนียนกว่าครับ หึหึ



"อืม....นอนต่ออีกแป๊ป เดี๋ยวจะพาไป" เรากลับมาฝังร่างกับที่นอนนุ่มจนเก้าโมงเช้าเราก็เตรียมตัวไปวันใกล้ๆ ที่ไม่ไกลจากคอนโดมากนัก เราติดต่อขอถวายสังฆทานกับคนดูแลที่คอยดูแลเรื่องคนที่จะมาติดต่อขอทำบุญ เพราะวัดนี้ค่อนข้างดังพอสมควรครับ คนมาทำบุญกันเยอะ หลังจากเราถวายสังฆทานเสร็จก็มาให้อาหารปลากันที่ริมน้ำที่ทำเป็นเขตอภัยทาน ไอ้ป๋าก็ทำท่าสงสัยครับแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมาได้แค่แสดงสีหน้าเท่านั้น หึหึ มีเหรอผมจะพูด เรากลับจากวัดก็หาข้าวกินก่อนจะมานอนดูหนังกันที่โซฟาข้างนอก




"มิน.... มึงไม่รู้จริงๆ เหรอว่าวันนี้วันอะไร?" ผมมองหน้าไอ้ป๋าแกล้งทำหน้าคิดก่อนจะส่ายหัวไปมา




"ไม่รู้อ่ะ วันอะไรเหรอ? ทำไมมึงถามกูบ่อยจังตั้งแต่เมื่อวานล่ะ?" ผมแกล้งถามกลับไปมันทำท่าฮึดฮัด




"ช่างมันเหอะ!!!" ฮ่าๆๆๆ แอบฮามันหน่อยครับ ยิ่งงอนยิ่งแก่ เฮ้ย!!! ยิงหล่อต่างหาก หึหึ อวยแฟนตัวเองสุดๆ ผมแกล้งนอนทำเป็นไม่รู้ร้อนรูหนาวบนตกของไอ้ป๋ามัน มันก็นั่งให้ผมนอนตักทั้งที่แอบเคืองเรื่องที่ผมลืมวันเกิดมัน พอตกเย็นเราก็เตรียมตัวไปร้านกันครับถึงร้านก็ราวๆ สองทุ่มผมยังคงทำตัวปกติเหมือนทุกๆ วันคือนอนเล่นเกมส์รอมันทำงานซักพักเราก็เดินลงไปหาเพื่อนๆ ที่โต๊ะประจำ วันนี้มีเพื่อนๆ มาเยอะเป็นพิเศษแต่ผมก็ยังทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไร ส่วนเพื่อนๆ พี่มันกับเพื่อนๆ ผมแอบส่งยิ้มเลวให้ผมตลอดเวลาที่ไอ้พี่ป๋ามันเผลอ




"มึงเป็นอะไรว่ะไอ้ทิว ดูหทำหน้าเข้าดิ หงุดหงิดงุ่นง่ายฉิบหาย วันนี้วันดีนะเว้ย!! ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อยดิว่ะ?" พี่ฟิวทักขึ้น มันค้อนสายตามามองผมแล้วหันไปทำหน้าโหดใส่เพื่อนตัวเอง ฮ่าๆๆ อนทนอีกนิดนะไอ้ป๋า เดี๋ยวหนูทิวจะจัดให้.....




"เฮีย..... สวัสดีครับ, สวัสดีครับพี่ทิว" ไอ้เท็นกับแฟนมันเดินเข้ามาในที่โต๊ะแล้วทักทายเฮียของมัน วันนี้มันหอบเพื่อนๆ มาด้วยครับร่วมสิบคนได้ แมร่ง!!! ร้านผัวกูเจ๊งพอดีมากันยกตระกูลขนาดนี้ ก็มีพวกไอ้กันต์ ไอ้แม็ค ไอ้ปอ น้องปริ้น ไอ้ดิว น้องอิงค์และอีกคนน่าจะเป็นพี่ชายแฟนมันครับ เห็นว่าเป็นแฟนกันกับเพื่อนน้องชายตัวเอง ดูคู่นี้เขาเรียบร้อยมากครับไม่โวยวายเหมือนคู่ผมเลย...




"เออๆ ตามสบายว่ะ อยากกินอะไรอยากได้อะไรเพิ่มก็เรียกเด็กในร้านแล้วกัน.... ขอบใจที่มานะ" ไอ้ป๋าพูดบอกไอ้เท็นแบบไร้อารมณ์สุดๆ



"เฮียคร๊าบบบ...... วันนี้ผมกินเต็มที่เลยนะครับ แบบจัดหนักจัดเต็มไม่เกรงใจแล้วนะครับผม" ไอ้บี้พูดเสือกขึ้นมา ผมอยากจะเดินไปตบหัวมันจริงๆ แมร่ง!!! ปกติก็แดกฟรีออกจะบ่อย วันนี้เสือกทำตัวดีมีมารยาท ขออนุญาตเจ้าของร้านก่อนซะงั้น




"มิน...... เดี๋ยวมึงดูแลพวกเพื่อนๆ ไปก่อนนะ เดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำแป๊ปเดี๋ยวมา"




"อืม.... อย่านานนะมึงกูอยากขึ้นข้างบนล่ะ แมร่ง!!! ไม่รู้จะมาทำไมกันเยอะแยะ วันนี้มันมารวมตัวกันทำไมว่ะ!!" ผมบ่นให้มันได้ยินก่อนที่มันจะเดินไปเข้าห้องน้ำ สีหน้ามันดูออกง่ายมากเลยครับว่าโกรธ งอน ไม่พอใจ อารมณ์เสีย.... ฮ่าๆๆๆ



"น้องมิน.... พี่ว่าเราแกล้งมันแรงไปรึป่าว แมร่ง! ทำหน้าเหมือนหมาหงอยเลยวันเกิดมันทั้งที หึหึ" พี่ฟิวพูดขึ้น



"ไม่หรอกพี่.... ขำๆ นะ" ผมตอบ



"เป็นกูนะ.... เจอแฟนเมินใส่ขนาดนี้ของลาตายดีกว่าว่ะ!! ฮ่าๆๆๆ" พี่มาร์พูดบอกพี่ฟิว พี่เนย์ก็ได้แต่ยืนยิ้มขำไปกับเพื่อนๆ



"ไอ้บี้....มึงทำตามที่กูบอกเรียบร้อยแล้วใช่ป่ะว่ะ?" ผมหันไปถามไอ้บี้เพื่อนผมเพราะผมให้มันทำงานบางอย่างให้นะครับ



"เรียบร้อยตามสั่งคร๊าบบ....." ไอ้บี้พูดตอบก่อนจะหันไปยังคิ้วกับไอ้ทีนครับ



"พี่ว่าน้องมินไปเตรียมตัวเถอะ....จะได้เริ่มงานกัน" พี่เนย์พูดบอก ผมพยักหน้าตอบเล็กน้อยแล้วเดินไปเตรียมตัวมีไอ้เท็น ไอ้นัน ไอ้บี้ เดินตามผมมา



"เฮียกูนี่ท่าจะเป็นเอามากว่ะ! มึงเอาอะไรให้เฮียกูกินว่ะไอ้มิน เฮียถึงหลงมันขนาดนี้นะ?" ไอ้เท็นถามขึ้นระหว่างเช็คความเรียบร้อยพร้อมกับปรับเสียงกีต้าอยู่ครับ



"มึงให้แฟนมึงแดกอะไร กูก็ให้เฮียมึงแดกอย่างนั้นแหละ!!" ผมตอบกวนๆ มันไป มันก็ได้แต่ยิ้มแล้วส่ายหัวไปมา ระหว่างนั้นผมก็เห็นไอ้ป๋าผมเดินกลับไปที่โต๊ะ แล้วหันซ้ายหันขวา.... คงมองหาผมอยู่แน่ๆ ครับ หน้านี่บูดได้อีกแถวคิ้วนี่ขมวดแทบจะเป็นเส้นเดียวกันเลยก็ว่าได้ ผมให้ไอ้เก่งหรี่ไฟที่เวทีลงถ้ามองจากข้างล่างจะเห็นเพียงเงาว่ามีคนกำลังเตรียมตัวจะเล่นดนตรีสดที่ทางร้านมีจัดแสดงขึ้นทุกวัน





(ฝั่งทิว....ป๋ามหาโหด)



"เฮ้ย! ไอ้ฟิว เมียกูไปไหนเนี๊ยะ? ทำไมมันไม่ยืนอยู่กับพวกมึงว่ะ?" ทิวถามขึ้นด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะงอนที่มินจำวันเกิดเขาไม่ได้ทั้งๆ ที่คนอื่นมาเพื่อฉลองวันเกิดให้กับทิว แต่กลับโดนคนรักที่เขารักนักรักหนาเมินใส่ ไม่สนใจ ไม่รู้ว่าวันนี้คือวันเกิดของเขา วันเกิดนี้ถือเป็นวันเกิดแรกตั้งแต่เขากับมินเริ่มคบกัน เขาจึงคาดหวังกันคนรักเป็นพิเศษ....




"ไม่รู้ว่ะ!! น้องไม่ได้บอกกู" ฟิวตอบเพื่อนตัวเองแล้วแอบหันไปยิ้มกับเพื่อนๆ คนอื่นที่อยู่ข้างๆ โดยที่ทิวไม่ได้สังเกตุเห็น เพราะกำลังมองหาว่าคนรักเขาหายไปไหนกันแน่ แล้วจู่ๆ เสียงดนตรีที่เวทีดนตรีสดก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงร้องที่เขาฟังแล้วรู้สึกคุ้นกับเสียงนี้มากๆ







ต่อด้านล่างค่ะ....

[aom2529]

 

[Star_ss]

เราทุกคนก็คงรู้วันเกิด แต่มีสักกี่คนที่รู้วันตาย
ก่อนทุกอย่างของฉันจะสายเกินไป
แม้อะไรดีๆมีไม่เท่าไหร่ แต่จะขอใช้สักวัน

เรื่องหัวนอนปลายเท้า ไม่ค่อยจะมี
แต่หัวใจยังดี ฉันขอยืนยัน
ไม่เคยแบ่งให้ใครเก็บไว้มานาน
ขอให้มันเป็นวันที่ฉันได้บอก บอกเธอให้รู้สักที

ยินดีให้เธอรับไป ภูมิใจที่จะรับฟัง
ได้เกิดมาหนึ่งครั้ง ฉันยังไม่ทำในสิ่งนี้
ถ้าหากพรุ่งนี้ฉันตาย ก็คงจะไม่เสียที
ชีวิตฉันถึงมันไม่ค่อยรักดี วันนี้ฉันยังได้รักเธอ






ขณะที่เพลงที่ดังขึ้นร้องไปได้ครึ่งเพลงแล้ว แต่ไฟที่เวทียังคงมืดอยู่อย่างนั้นทำให้คนที่อยู่ข้างล่างให้ความสนใจเป็นอย่างมาก หลายคนเริ่มเดินมารวมตัวกันที่หน้าเวทีรวมทั้งโต๊ะของทิวด้วย ทุกคนเดินมายืนให้ใกล้เวทีที่สุดเพราะกำลังสงสัยว่าใครที่ขึ้นไปร้องเพลงแล้วทำไมไฟบนเวที่ถึงไม่สว่างเท่าที่ควร ทิวเดินมาหยุดอยู่ข้างๆ เวทีพร้อมกับเพื่อนๆ ทุกคนที่มาร่วมฉลองวันเกิดให้เขาวันนี้..... คิ้วของทิวยังคงขมวดติดกันด้วยความสงสัยกับเสียงร้องที่ดังขึ้น ก่อนที่ไฟเวทีจะสว่างจนทำให้สามารถมองเห็นหน้าคนร้องได้ชัดเจน














"มิน!!!....." 











ไม่จำเป็นต้องรู้ พรุ่งนี้เป็นไง
มันจะเกิดอะไร ฉันพร้อมจะเจอ
หากต้องจากกันไกล ใจฉันมีเธอ
ฉันเป็นคนๆนึงที่ไม่เลิศเลอ แต่ความรักแท้ยังมี

เราทุกคนก็คงรู้วันเกิด แต่มีสักกี่คนที่รู้วันตาย
ก่อนทุกอย่างของฉันจะสายเกินไป
แม้อะไรดีๆมีไม่เท่าไหร่ แต่จะขอใช้สักวัน

เรื่องหัวนอนปลายเท้า ไม่ค่อยจะมี
แต่หัวใจยังดี ฉันขอยืนยัน
ไม่เคยแบ่งให้ใครเก็บไว้มานาน
ขอให้มันเป็นวันที่ฉันได้บอก บอกเธอให้รู้สักที

ยินดีให้เธอรับไป ภูมิใจที่จะรับฟัง
ได้เกิดมาหนึ่งครั้ง ฉันยังไม่ทำในสิ่งนี้
ถ้าหากพรุ่งนี้ฉันตาย ก็คงจะไม่เสียที
ชีวิตฉันถึงมันไม่ค่อยรักดี วันนี้ฉันยังได้รักเธอ

ไม่จำเป็นต้องรู้ พรุ่งนี้เป็นไง
มันจะเกิดอะไร ฉันพร้อมจะเจอ
หากต้องจากกันไกล ใจฉันมีเธอ
ฉันเป็นคนๆนึงที่ไม่เลิศเลอ แต่ความรักแท้ยังมี

ยินดีให้เธอรับไป ภูมิใจที่จะรับฟัง
ได้เกิดมาหนึ่งครั้ง ฉันยังไม่ทำในสิ่งนี้
ถ้าหากพรุ่งนี้ฉันตาย ก็คงจะไม่เสียที
ชีวิตฉันถึงมันไม่ค่อยรักดี วันนี้ฉันยังได้รักเธอ




ในขณะที่มินร้องเพลงไปสายตาของมินก็จ้องมองที่ทิวโดยที่ไม่ละสายตาไปไหน ส่วนทิวก็จ้องกลับไปที่มินด้วยหลากหลายอารมณ์และหลากหลายความรู้สึก.... เขากำลังงงว่ามินทำไมจู่ๆ ถึงขึ้นไปอยู่บนนั้น เนื้อเพลงทำให้เขาฟังแล้วเหมือนรู้สึกว่ามินกำลังบอกรักเขาในแบบของมิน ไม่หวาน ไม่ซึ้ง แต่จริงใจและเป็นตัวตนของมินเอง มินส่งยิ้มมาให้ในช่วงที่โซโล่ดนตรีทำให้ทิวยิ้มตอบกลับไป ทำให้เขามั่นใจว่าเขากำลังโดนบอกรักนั่นเอง.....







คำว่ารักเธอ หลุดออกจากปากจากฉันไป
ก่อนจะหายไป มั่นใจแล้วว่ามันดี
คำว่ารักเธอ ที่หลุดออกจากหัวใจ
ก่อนที่ฉันตาย ขอให้ได้พูดคำนี้

ยินดีให้เธอรับไป ภูมิใจที่จะรับฟัง
ได้เกิดมาหนึ่งครั้ง ฉันยังไม่ทำในสิ่งนี้
ถ้าหากพรุ่งนี้ฉันตาย ก็คงจะไม่เสียที
ชีวิตฉันถึงมันไม่ค่อยรักดี วันนี้ฉันยังได้รักเธอ

ยินดีให้เธอรับไป ภูมิใจที่จะรับฟัง
ได้เกิดมาหนึ่งครั้ง ฉันยังไม่ทำในสิ่งนี้
ถ้าหากพรุ่งนี้ฉันตาย ก็คงจะไม่เสียที
ชีวิตฉันถึงมันไม่ค่อยรักดี วันนี้ฉันยังได้รักเธอ

ยินดีให้เธอรับไป ภูมิใจที่จะรับฟัง
ได้เกิดมาหนึ่งครั้ง ฉันยังไม่ทำในสิ่งนี้
ถ้าหากพรุ่งนี้ฉันตาย ก็คงจะไม่เสียที
ชีวิตฉันถึงมันไม่ค่อยรักดี วันนี้ฉันยังได้รัก









ดนตรีจบลงพร้อมกับเสียงกรี๊ดของสาวๆ หลายคนที่เป็นนักเที่ยวที่มาเที่ยวคืนนี้ พร้อมกับเสียงโห่แซว เสียงผิวปากแซวจากเพื่อนๆ รวมทั้งเสียงปรบมือแต่สายตาของทิวยังคงมองเห็นแค่มินคนเดียว ทิวเดินไปหยุดที่หน้าเวทีซึ่งเป็นเวทีที่ไม่สูงมาก ถ้าเทียบกับความสูงของเวทีจะสูงแค่ระดับเอวของทิวเท่านั้น ทิวหยุดยืนอยู่ตรงกับหน้ามิน มินเดินเข้ามาใกล้ทิวห่างกันเพียงนิดเดียว แล้วนั่งยองๆ ลงข้างหน้าทิวให้อยู่ในระดับเดียวกันไม่สูงเหลื่อมล้ำกันกันมากก่อนจะยกไมค์ขึ้นชิดปาก ตามองตรงมาที่ทิว.....






"สุขสันต์วันเกิดนะ.....ไอ้ป๋า" มินยิ้มเขินๆ ส่งไปให้ทิว
 




"มึงกล้ามากนะที่หลอกกู...." ทิวพูดขึ้นทั้งที่หน้ายังยิ้มอยู่ เพื่อนๆ ต่างพากันหัวเราะชอบใจ หลังจากได้รับเซอร์ไพส์ชุดใหญ่จนทำให้ทิวยิ้มแก้มปริ เพื่อนๆ น้องๆ ก็ต่างกันบอกสุขสันต์วันเกิดและมอบของขวัญแล้วพูดคุยดื่มต่ออีกสักพักก็โดนมินลากตัวกลับบ้าน โดยมีเพื่อนๆ โห่แซวเสียงดังลั่นร้าน แต่เจ้าของวันเกิดกลับหัวเราะชอบใจ ดีใจจนไม่หุบยิ้มเลยตั้งแต่มินร้องเพลงให้ในวันเกิดของตน ทิวกับมินพากันขับรถกลับคอนโดโดยที่ทิวจับมือมินไปปล่อยจนขึ้นไปถึงห้องพัก......
 





ณ รังรักของป๋าทิวกับน้องมิน



"ไหนอ่ะ....ของขวัญวันเกิดกู" ทิวทวงของขวัญทันทีที่ปิดล็อคห้องเสร็จ
 



"ก็ร้องเพลงให้แล้วไง... จะเอาอะไรอีกล่ะ?" มินตอบทั้งที่ปากแอบยิ้มขำๆ




"โห..... เค้กอ่ะ ของขวัญอ่ะ กูยังไม่ได้ลงโทษมึงเลยนะที่แกล้งทำเป็นจำวันเกิดกูไม่ได้" ทิวเดินเข้ามาเบียดตัวมินจนถอยไปเรื่อยๆ จนเข้าไปในห้องนอนโดยที่มินมารู้ตัวอีกทีก็ล้มลงไปนอนหงายบนที่นอนโดยมีทิวขึ้นคล่อมอยู่ข้างบน
 




"กูนี่ไงเค้กกับของขวัญ.... กูจะเป็นทั้งเค้กและของขวัญให้มึงเอง มึงจะกินจะแกะกูได้ตามสบายเลย...วันนี้กูยกผลประโยชน์ให้มึงเต็มที่ หึหึ" มินพูดบอกทิวพร้อมกับยกแขนขึ้นไปคล้องที่คอของทิว....




  (อาการทิวตอนนี้)




"มึงน่ารักไปแล้วนะมิน หึหึ" ทิวพูดขึ้นพร้อมกับงับเบาๆ ที่หูของมิน มินย่นคอเล็กน้อยเพราะรู้สึกขนลุกซู่เมื่อได้รับสัมผัสนี้จากทิว



"กูน่ารักกับมึงคนเดียวนั่นแหละ!!"



"งั้นกูไม่เกรงใจแล้วนะ กูของกินเค้กแกะของขวัญก่อน หึหึ" 



               หลังจากกินเค้กชิ้นแรกเสร็จระหว่างรอกินเค้กชิ้นที่สอง เสียงหอบหายใจเหนื่อยของคนใต้ร่างก็พยายามพูดประโยคนี้ก่อนจะเลยเที่ยงคืนของวันเกิดทิว คนที่เขารักและรักเขาเช่นกัน





"Happy Birthday นะ ไอ้ป๋าพี่ทิวในร่างไอ้จ่อย กูรักมึงนะ" 





"กูก็รักมึงเหมือนกัน... รักมากด้วย แต่ตอนนี้กูยังกินเค้กไม่อิ่มและยังไม่ได้แกะของขวัญเลย กูขอต่อเลยแล้วกันนี้..... งับ!!!" ทิวกินเค้กแกะของขวัญจนแสงสว่างส่องลอดเข้ามาในห้องนอน ก่อนที่จะอุ้มร่างมินไปอาบน้ำแล้วทำความสะอาดช่องทางรักที่เขาหวงแหนเป็นพิเศษ ร่างมินที่ไร้ซึ่งสติร้องครางทุกครั้งที่ทิวล้วงนิ้วเข้าไปเพื่อทำความสะอาดให้คนรัก ทิวได้แต่ยิ้มอย่างเอ็นดูเขาอยากจะทำต่อนะ แต่อดสงสารคนรักไม่ได้ จะว่าไปเขาใช้สิทธิกินเค้กแกะของขวัญได้จนเต็มอิ่ม แต่ก็นะ.... เขายังคิดว่าตราบใดที่มินยังเป็นของเขา อยู่ข้างกายเขา ความรัก ความต้องการของเขากลับมีเพิ่มทุกวันและเหมือนจะไม่มีวันหมดสำหรับคนๆ นี้ที่เขารัก.... ทิวอุ้มมินไปวางบนที่นอนก่อนจะไปหยิบชุดนอนมาสวมให้คนรัก แต่เขากลับต้องชะงักยืนนิ่งหน้าประตูตู้เสือผ้าก่อนที่จะยิ้มออกมากับสิ่งที่ได้เห็น ชุดนอนเป็นเสื้อยืดสีเทาพร้อมกางเกงขาสั้นสีเดียวกันสำหรับใส่นอน เสื้อสกีนด้วยตัวหนังสือเป็นสีเทาสีเดียวกับเสื้อแต่สีเข้มกว่าเล็กน้อย.....





ตัวแรกสกีนว่า.... คนนี้
ตัวที่สองสกีนว่า.... ผมหวง




ถ้าใส่แล้วยืนสลับกันจะได้สองประโยคคือ คนนี้ผมหวง กับ ผมหวงคนนี้ โดยใต้คำสกีนไม่ใช่รูปหัวใจอย่างที่คู่อื่นๆ ทำแต่กลับเป็นรูปพื้นรองเท้าพร้อมเบอร์รองเท้า เบอร์ 42 กับเบอร์ 43 ทิวยิ้มให้ชุดนอนสองชุดที่ห้อยอยู่คู่กันก่อนจะหยิบมาใส่ให้มินและตัวเอง ทิวรวบตัวมินเข้ามากอดแล้วจูบลงเบาๆ ที่หน้าผากอย่างอ่อนโยน....







"ขอบคุณสำหรับเค้กกับของขวัญนะไอ้แห้ง กูรักมึงนะ..." 
 




********************* TBC. *********************

จากใจคนแต่ง....รู้สึกว่ามินน่ารัก น่ากัดมากค่ะ คึคึ
อีป๋าก็ฟินไปเลยงานนี้.... สบายตัวซินะ ฮ่าๆๆๆ
อ่านแล้วชอบอย่าลืมเม้น กดคะแนนให้กำลังคนเขียนด้วยนะจ๊ะ
ขอบคุณมากๆ ค่ะ
 

[Mouse2U]

ทิวใช้สิทธิ์กินเค้กและแกะของขวัญจนเปรมเลยนะค้าา .. มินคิดลายสกีนเสื้อได้น่ารักมากเลยค่ะ 'คนนี้ผมหวง' 'ผมหวงคนนี้' แอร๊ย~ หวานได้อีกจ้า..^^

[BlueCherries]

พรุ่งนี้เด็กใช้กำลังกะป๋าต่อ วันนี้หยวนให้วันนึง 55555

[am_ma]

 

รักคู่นี้จริง ๆๆๆๆๆๆ
ได้ใจตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนพิเศษ 

[iceman555]

มินน่ารักกกก. อิอิ

[Rambluesky]

น่ารัก ฟินน 

รออ่านต่อนะครับ 

[❣☾月亮☽❣]

ฟินไปกับป๋าจ่อยด้วยเลยค่ะ. มินน่ารักมากๆกไก่ล้านตัว.