หัวข้อ: END*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด★❥ [14/06/18]P53

[วายซ่า]

น้องมินก็ทนลูกอ้อนอิป๋าไม่ได้เหมือนกันชิมิ 555

[Star_ss]

★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★❥
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

เครดิตรูปจากเวปค่ะ...

ตอนที่ 7 (ปูกะโจ) อย่าคิดว่าจะหนีกูพ้น....

ผมขึ้นมานอนรอมันอยู่บนห้องนอน จากที่ผมมีอะไรกับมันเมื่อคืนก็รู้ได้ทันทีว่า มันไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน เพราะกว่าจะสอดใส่เข้าไปในตัวมันได้ก็เกือบแย่เหมือนกันครับ รัดซะลูกชายผมเกือบหายใจไม่ออก เจ็บจนต้องกัดฟัน... มันเป็นคนแรกที่ผมใช้กำลังตอนที่มีอะไรกัน ปกติมีแต่คนเต็มใจนอนกับผมทั้งนั้นแหละครับ แล้วผมก็ไม่ชอบบังคับใคร แต่มันดันเป็นคนแรกที่ผมต้องบังคับ ความรู้สึกตอนมีอะไรกับมันผมรู้สึกดีแบบแปลกๆ นะ จะว่าไปผมซาดิสม์ไปป่าวว่ะ เลือดแมร่งออกด้วย ว่าแต่ผมรอมันขึ้นมาบนห้องนานแล้วนะเนี๊ยะ ทำไมมันยังไม่ขึ้นมาอีกก็ไม่รู้ ผมว่าลงไปดูมันซะหน่อยเผื่อมันทำข้าวของแตก ผมเดินลงมาก็เห็นพี่ชายผมเดินเข้ามาในบ้านผมพอดี....





"มึงมาไมเนี๊ยะ?"


"ทำไม บ้างมึงกูเข้าไม่ได้รึไง?"


"เอ่อ ไม่อยู่ดูลูกตัวเองว่ะ เข้าออกบ้านกูยังกะบ้านตัวเอง"
ไอ้ป่านพี่ชายคนที่สองของผมเองครับ



"มึงพาใครมานอนที่บ้านว่ะ?"
ไอ้ห่า เสือกไม่เข้าเรื่องจริงๆ



"เรื่องของกู เสือก!!"



"เอ่อ!! เรื่องของมึงกูไม่ยุ่ง แต่ช่วยพาคนที่เขาเต็มใจมาด้วยล่ะ ไม่ใช่พาคนที่เขาไม่อยากนอนกับมึงแล้วมาบังคับเอาเขาทำเมียที่นี่"



"มึงพูดหมายความว่าไง?"
ไอ้เหี้ยนี่พูดแปลกๆ



"ก็กูเห็นเขาวิ่งออกจากบ้านไปท่าทางดูเหมือนกำลังหนีอะไรซักอย่าง"


"เหี้ยเอ้ย!!! มันออกไปนานยัง"

 
"สักพัก เดินสวนกับกูหน้าบ้าน"


"เหี้ย!! แล้วทำไมมึงเพิ่งมาบอกกูเนี๊ยะ!!"
ผมหัวเสียมากเลยครับ ไม่คิดว่ามันจะหนีไปอย่างนี้ทั้งๆ ที่ของส่วนตัวทุกอย่างของมันก็อยู่ที่ผม



"ก็เรื่องของมึง กูเลยไม่อยากยุ่ง!!"
มันพูดแล้วก็เดินไปในครัว สงสัยไปหาของกินตามเคย แมร่งบ้านมันมีมันก็ไม่กิน มากินข้าวบ้านผมประจำ....



"กวนตีนนะมึง!! ไม่ยอมบอกกูไอ้เหี้ยป่าน!!"




ผมด่าพี่ชายตัวเอง เรากัดกันบ่อยครับ เพราะอายุห่างกันแค่สามปี มันกับผมชอบต่อยกันเพราะชอบแย่งของเล่นกันตั้งแต่เด็ก ตอนนี้มันโสดล่ะ เมียหนีไปมีชู้ทิ้งลูกไว้ให้มันเลี้ยง ไว้ว่างๆ ผมจะมาเล่าเรื่องมันให้ฟังแล้วกัน ตอนนี้ผมขอโทรไปสั่งงานเด็กที่ร้านก่อน ผมวิ่งขึ้นไปบนห้องหยิบโทรศัพท์กับกระเป๋าตังค์ได้ก็สตาร์ทรถออกจากบ้านทันที




Tru...... Tru........




"สวัสดีครับนาย......"


"ไอ้ต้น มึงหาข้อมูลคนนี้ให้กูดิ๊ ชื่อโจ....กูให้เวลาสิบนาทีแล้วโทรกลับมาบอกกู"
ผมก็บอกข้อมูลตามนามบัตรมันไปแล้วผมก็ขับรถดูตามทางไปเรื่อยๆ กะว่าจะตรงไปโรงแรมที่มันพักนี่แหละครับ...



"โห....นายครับ สิบนาทีผมกดโทรศัพท์ยังไม่ทันเลยครับนาย"


"ถ้ากดไม่ทันมึงก็เตรียมตัวหางานใหม่ได้เลย แค่นี้นะ กูรีบ!!"


แล้วผมก็วางสายไอ้ต้นไป ขับรถตรงไปยังโรงแรมที่มันพัก พอถึงโรงแรมผมก็ไปถามที่พนักงานต้อนรับ ทางโรงแรมก็บอกว่าเช็คเอ้าท์แล้วจ้างรถกับทางโรงแรม เดินทางกลับกรุงเทพฯ ไปแล้ว....



"เหี้ยเอ้ย!!! อย่าให้กูหาตัวเจอนะมึง"
ผมสถบหลังจากมาช้ากว่ามันไปได้แค่ครึ่งชั่วโมง




ครืดดด...... ครืดดดด......




"เออ!! ว่าไง...."


("นายครับ.... คุณโจพักที่คอนโดฯ..... อยู่แถวครับ ชั้นที่.... ห้อง..... อ่อ!! คอนโดฯ นี้เป็นคอนโดเพื่อนนายนะครับ")


"เพื่อนกู....ใครว่ะ?"


("คุณโยครับ")


"หึหึ ไอ้โย เออ!! มึงทำดีมาก แค่นี้ กูมีเรื่องต้องไปทำ มึงดูร้านให้กูด้วย กูอาจจะไม่อยู่ซักสี่ห้าวัน มีอะไรก็โทรรายงานกูแล้วกัน"


("ครับนาย")


"เออ......"



"มึงกล้ามากนะที่หนีกู......"





หลังจากได้ข้อมูลที่อยู่ของมันผมก็ขับรถกลับบ้านทันที เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเก็บกระเป๋าเตรียมตัวออกเดินทาง ไม่มีคนไหนกล้าขัดใจผมซักคนเดียว มีมันคนแรก ถ้ามันอยากลองดีก็ได้!! ผมจัดให้ ผมเดินไปบ้านใหญ่บอกปู่กับย่าว่าจะเข้ากรุงเทพฯ ซักสี่ห้าวันหรืออาจจะมากกว่านั้นแล้วเดินไปบอกไอ้ป่านพี่ชายผมให้เข้าไปดูร้านแทน มันก็ไม่ว่าอะไรครับ เพราะปกติถ้าผมเข้าไปทำธุระที่กรุงเทพฯ มันก็จะเข้าไปดูความเรียบร้อยที่ร้านแทนผมอยู่แล้ว หลังจากผมเตรียมทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยผมก็ออกเดินทางทันที ขับรถเร็วพอสมควรครับ โมโหที่มันกล้าขัดคำสั่งผมแล้วมันไปทั้งๆ ที่ไม่มีอะไรติดตัวไปอีกนี่ซิ ยิ่งคิดยิ่งโมโห เจอตัวมันต้องจัดการซะหน่อย ผมใช้เวลาเกือบสี่ชั่วโมงในการขับรถ ถือว่าวันนี้ผมขับเร็วมากครับ แซงแมร่งทุกคัน มาถึงก็ตีสองได้ ผมรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหาไอ้โยทันที.....




Tru..... Tru......




("โหล......")
ไอ้โยงัวเงียขึ้นมารับสาย



"ไอ้โย กูอยู่คอนโดมึง มึงลงมารับกูดิ๊"


("ห๊ะ!! ไอ้เหี้ยปู มึงมาทำเหี้ยอะไรตอนตีสอง สัส!!")


"อย่าพูดมาก กูรีบ เร็วสัส!! อย่าช้ากูรออยู่"


("เออๆ แป๊ป ไอ้ห่า!! เดี๋ยวกูลงไป")




ตู๊ดๆๆๆๆๆๆ



แล้วมันก็วางสายไปครับ ผมยืนรอประมาณสิบนาทีมันก็ลงมา มันให้ผมเอารถไปจอดที่จอดรถของมัน ผมก็ลงจากรถแล้วเดินมาหามันที่ยืนหลับรอผมอยู่



"มึงมาทำเหี้ยอะไรตอนนี้ว่ะ?"


"กูมาตามหาคน มึงพากูขึ้นไปดิ๊ มันอยู่ชั้น.... ห้อง....."


"ไอ้เหี้ย!! กูเป็นเจ้าของก็จริง แต่เรื่องนี้มันไม่เหมาะสมนะสัส!!"


"พูดมากว่ะ พากูขึ้นไปเร็ว!! หรือมึงอยากให้กูไปกวนมึงกับเมียมึงในห้อง"


"เออๆๆ ไอ้ห่า!! ขู่กูนะมึง ป่ะๆๆ ขึ้นก็ขึ้นว่ะ"

 
ไม่ต้องห่วงครับ ลิฟล็อคชั้นก็จริงแต่ไอ้นี่มันเป็นเจ้าของเข้าได้ทุกชั้น พอมาถึงหน้าห้องมันผมก็กดกริ่งรัวทันที พอกดกริ่งแล้วไม่มีเสียงตอบรับผมก็เปลี่ยนเป็นทุบประตูเลยครับ




ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง



ปัง ปัง ปัง ปัง




"เฮ้ยๆๆ เบาๆ ไอ้ห่าปู คอนโดกูราคาแพงนะมึง ไม่ใช่ห้องเช่า"


"เรื่องของกู....."
ผมไม่สนครับ ผมทุบประตูต่อไปจนในที่สุดมันก็ออกมาเปิด



"คุณ!!!!......" 



ผมท่าทางดูตกใจมากครับที่เห็นผม เราเถียงกันอยู่หน้าประตูซักพัก ไอ้โยก็คอยห้ามผมไม่ให้พูดรุนแรง ส่วนมันก็จะปิดประตูหนี้ผมแต่ผมแทรกตัวเข้าไปได้ก่อน แล้วผมก็ไล่ไอ้โยกลับไปโดยการปิดประตูใส่หน้ามันเสียงดังแล้วผมก็เข้ามาอยู่ข้างในห้องมัน เรายืนเถียงกันอยู่นาน อารมณ์ผมขึ้นมากครับ ยิ่งเห็นหน้ามันยิ่งทำให้คิดถึงเรื่องที่มันหนีผมมา ผมบีบข้อมือมันอย่างแรง เถียงกันไปเถียงกันมามันก็ดังล้มลงต่อหน้าต่อตาผมครับ




"เฮ้ย!!!!......."




ผมคว้าตัวมันไว้ทัน ตัวมันร้อนมากครับ ร้อนจี๋เลย ไม่สบายแน่ๆ เพราะเมื่อวานเป็นครั้งแรกของมันด้วยแล้วแถมผมยังทำรุนแรงจนมันได้เลือดอีก ผมอุ้มมันเข้ามานอนในห้องนอนของมัน ถอดเสื้อผ้ามันออกแล้วหาผ้ากับน้ำอุ่นใส่กะละมังเล็กๆ มาเช็ดตัวให้มัน แมร่ง!!! ผมกะจะมาจัดการมันซะหน่อยกลับต้องมาดูแลมันที่ป่วยซะนี่ ผมกดโทรหาไอ้โยอีกครั้ง





Tru...... Tru..........




"เหี้ยอะไรอีก กูจะนอน....."


"มึงเอายาลดไข้ ยาแก้อักเสบ อ่อ!!..เจลลดไข้ด้วยนะ เอาลงมาให้กูดิ๊"


"ไอ้ห่า!!! มึงเห็นกูเป็นร้านยารึไงว่ะ?"


"เออน่า!! เอามาให้กูก่อน กูต้องการใช้ด่วน!!"


"เออๆๆ ไอ้สัส!! ครั้งสุดท้ายแล้วนะมึง อย่าเสือกโทรมาอีกล่ะ กูจะนอน....."




ตู๊ดๆๆๆ


 
แล้วมันก็วางสายไปครับ มันก็บ่นไปงั้นแหละ แต่มันเป็นคนรักเพื่อนนะครับ มีอะไรมันช่วยเหลือเพื่อนตลอด ผมนั่งรอไอ้โยเอายามาให้ก็เช็ดตัวไอ้โจมันไปเรื่อยๆ พอเช็ดตัวเสร็จผมก็ไปค้นๆ ในตู้หาเสื้อผ้าชุดใหม่มาใส่ให้มัน หลังจากนั้นไอ้โยก็เอายามาให้แล้วก็บ่นผมไปตามประสามัน ผมเดินไปหยิบน้ำที่วางอยู่บนหลังตู้เย็นที่ยังไม่ได้แช่มาแล้วเดินกลับเข้ามาในห้องนอน ประคองตัวมันขึ้นมาและตบลงที่หน้ามันเบาๆ




"โจ....ตื่นก่อน โจ ตื่นมากินยาก่อนค่อยนอน"



"อื้อ....."
มันงัวเงียลืมตาขึ้นมาแล้วทำท่าจะหลับต่อ




"อย่าเพิ่งนอน กินยาก่อน"




มันอ้าปากแต่ไม่ได้ลืมตา ผมก็ป้อนยาใส่ปากมันแล้วกรอกน้ำตามเลยครับ พอผมกรอกน้ำเข้าปากมันเสร็จก็ลูบหลังให้มัน มันก็กลืนยาลงไปแล้วผมก็ค่อยๆ ประคองตัวให้มันนอนลงดีๆ ผมเอาแผ่นเจลลดไข้มาแปะที่หน้าผากให้มันแล้วห่มผ้าให้มันก่อนจะเดินไปปรับแอร์ให้อยู่ในอุณหภูมิที่พอเหมาะ จากนั้นผมก็ถือวิสาสะเข้าห้องน้ำมันอาบน้ำชำระร่างกายตัวเองบ้าง พออาบเสร็จก็ใส่แต่บ๊อกเซอร์ครับ ผมเดินไปปิดไปเรียบร้อย แล้วก็ไปนอนลงข้างมัน ก่อนที่จะนอนผมก็ไม่ลืมที่จะแตะที่แก้มของมันเพื่อวัดไข้ ตัวมันยังร้อนแต่ดีขึ้นกว่าเดิมนิดๆ ครับ




"รอมึงหายดีก่อนแล้วกัน...."
ผมพูดกับมันทั้งที่มันยังนอนหลับสนิทอยู่ข้างๆ ผม ผมนอนมองหน้ามันอยู่สักพักก็เห็นว่ามันนอนหลับหายใจสม่ำเสมอ แล้วผมก็นอนหลับตามมันไป





เช้า......................




ผมตื่นขึ้นมาตอนเจ็ดโมงกว่าๆ เดินหากุญแจห้องกับการ์ดของมันจนไปเจอวางอยู่ที่ตู้ข้างทีวีในห้องรับแขก พอผมได้กุญแจกับการ์ดก็ลงไปที่รถตัวเอง หยิบเอากระเป๋าเสื้อผ้าแล้วก็กลับขึ้นมาบนห้องของมัน วางกระเป๋าไว้บนโต๊ะเล็กๆ ข้างตู้ในห้องนอนมัน มันยังคงนอนไม่รู้สึกตัวอยู่ครับ ผมเดินไปแกะแผ่นเจลที่หน้าผากมันออกแล้วทางมือลงที่หน้าผากมัน ตัวอุ่นๆ ดีขึ้นกว่าเมื่อคืนเยอะเลยครับ ผมเข้าไปเตรียมน้ำกับผ้ามันเช็ดตัวให้มันอีกครั้งแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดให้เป็นเสื้อยืดกางเกงขาสั้นที่ใส่อยู่บ้านปกติ ก็หาเอาในตู้เสื้อผ้ามันนั่นแหละครับ หลังจากผมเปลี่ยนเสื้อผ้าห่มผ้าให้มันเสร็จก็เดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดใหม่ พอจัดการตัวเองเสร็จผมก็กดโทรศัพท์ไปหาไอ้โย โดนมันบ่นอีกแหละครับ เพราะกวนมันตั้งแต่เมื่อคืน ผมโทรไปถามเบอร์โทรสั่งอาหารกับมัน มันก็ให้เบอร์ร้านอาหารที่อยู่ข้างล่างคอนโดฯ มา ผมก็จัดการโทรสั่งข้าวต้มกุ้งกับข้าวผัดกุ้งแล้วก็ต้มจืดครับ รอประมาณครึ่งชั่วโมงเขาก็เอาขึ้นมาส่งที่หน้าห้อง ผมก็ออกไปรับแล้วจ่ายเงิน ผมเอาอาหารไปจัดใส่จานแล้วกะว่าจะมาปลุกไอ้คนที่นอนป่วยอยู่ให้ขึ้นมากินข้าวกินยาซะหน่อย แต่มันดันตื่นขึ้นมาซะก่อนนี่ซิ ตื่นมาก็ฤทธิ์เยอะเลยนะมึง




"คุณทำอะไรนะ?"
มันยืนคิ้วขมวดหน้าซีด ปากซีดถามผมอยู่ตรงประตูครัว



"ตื่นแล้วก็ไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วมากินข้าว จะได้กินยา"


"ผมถามว่าคุณทำอะไร?"


"มึงตาบอดรึไงถึงไม่รู้ว่ากูกำลังทำอะไร ไปล้างหน้าแล้วทำตามที่กูบอกถ้าไม่อยากเจ็บตัว"
ผมหันไปพูดแล้วทำหน้าดุใส่มัน มันเดินทำหน้าหงุดหงิดกลับเข้าไปในห้อง ประมาณสิบนาทีมันก็เดินออกมา



"นั่งลงดิ๊ ยืนค้ำหัวกูทำไม"
มันนั่งลงตามที่ผมบอก แต่หน้ามันนี่หงิกได้อีกครับ



"ทำไมมาที่นี่ได้?"

 
"กินข้าวจะได้กินยา"


"ผมถามว่า......"
มันกำลังจะพูดต่อแต่ผมหันไปทำหน้าดุใส่มัน มันเลยหยุด!!



"กูบอกให้กินข้าว"
เรานั่งกินข้าวกันไปเงียบๆ มันก็ไม่กล้าพูดอะไรหลังจากโดนผมทำหน้าโหดใส่ มันกินได้ไม่กี่คำก็วางช้อนลงครับ....



"กินเข้าไปอีก....."


"อิ่มแล้ว....."


"กินเข้าไปให้เหลือครึ่งชาม อย่าให้กูพูดซ้ำ เพราะมึงอาจจะเจ็บตัวได้ถ้ากูหมดความอดทน"
แล้วมันก็กินต่อตามที่ผมบอก กินไปจนเหลือครึ่งชามมันก็หยุดกิน.....



"กินยาซะ....."
ผมเอายาใส่แก้วใบเล็กๆ วางอยู่ฝั่งที่มันนั่งอยู่ครับ



"ยาอะไร?"


"กินไปเถอะน่า.... ไม่ใช่ยาปลุกเซ็กส์หรอก"
ผมพูดบอก มันทำท่าไม่พอใจหนักกว่าเดิม ผมเห็นแล้วอยากจะขำ แต่ต้องเก็กหน้าโหดก่อน เดี๋ยวมันไม่กลัว.....



"แล้วมันยาอะไรล่ะ ผมจะกล้ากินได้ไง"


"ยาลดไข้กับยาแก้อักเสบ มึงเจ็บตูดไม่ใช่รึไง"


"ไอ้บ้า คุณมันโรคจิต!!!"


"หึหึ..... ด่าได้แสดงว่ามึงดีขึ้นแล้วซินะ กูจะได้สะสางเรื่องที่มึงหนีกูมาซะที"
ผมพูดพร้อมกับยกแก้วดื่มน้ำ มันทำตาโตตกใจที่ผมพูดออกไปอย่างนั้น



"ผมต้องทำงาน"
มันตอบเสียงสั่นๆ



"วันนี้กูใจดี กูยังไม่สะสางกับมึง แต่ไม่นานหรอก มึงรอได้เลย"
มันกลืนน้ำลายเฮื้อกใหญ่ลงคอ



"แล้วเมื่อไหร่คุณจะกลับ?"
มันก้มหน้าถามไม่กล้าสบตาผม



"ทำไม มึงไม่ต้องห่วงกูจะอยู่ที่คอนโดมึงนี่แหละ หึหึ"


"แต่ผม......"


"ไม่มีแต่ กินยาแล้วไปนอนซะ เดี๋ยวกูเก็บจานเอง"
มันรีบเลยครับ รีบเดินเข้าห้องนอนไปเลย



"อย่าล็อคห้องนะมึง!! ไม่งั้นกูพังห้องมึงแน่!!"




ผมตะโกนตามหลังมัน ผมยืนเก็บจานแล้วล้างคว่ำเก็บเรียบร้อยแล้วเดินออกมาโทรศัพท์ที่โซฟาหน้าทีวี โทรไปสั่งงานเด็กๆ ที่ร้านเล็กน้อยแล้วก็เดินตามมันเข้าไปในห้อง พอเข้าไปผมก็เดินไปเห็นมันกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ จับใจความได้ว่ามันโทรหาเมียเพื่อนผม ผมเลยแย่งโทรศัพท์มาคุยแทนมัน เลยได้คุยกับไอ้ทิว ไอ้ห่านี่ก็หวงเมียฉิบหาย... หมั่นใส้มันจริงๆ ผมกำลังช่วยมันอยู่แท้ๆ เสือกมาหวงก้างให้ผมเห็น ผมคุยกับมันพาดพิงถึงไอ้โจที่นั่งอยู่ข้างๆ ตั้งใจฟังว่าผมคุยอะไร มีมาแย่งโทรศัพท์จากผมด้วยนะ ผมก็คุยกับไอ้ทิวจนมันชวนผมไปกินข้าวด้วย ผมก็บอกมันไปว่าจะเอาไอ้โจไปด้วย จะได้รู้กันไปเลยว่ามันเป็นคนของผมแล้วมันก็หมดสิทธิ์เรื่องจีบเมียมันซะที หลังจากผมวางมันก็ใช้สายตาโมโหมองผม ผมก็เฉยไม่สนใจ หยิบบุหรี่แล้วออกไปสูบที่ระเบียง.... สูบบุหรี่ได้ซักพักก็ได้ยินเสียงกดกริ่งประตู ผมดับบุหรี่แล้วเดินออกไปดูว่าใครมาหามัน พอเดินออกมาก็เห็นผู้ชายคนนึงนั่งอยู่ที่โซฟาหน้าทีวี........

ต่อด้านล่างค่ะ.........

[Star_ss]

ต่อจากด้านบนค่ะ.....


+++++++++++++++++++++



"ใคร?....." ผมเดินเข้าไปถาม ผู้ชายคนนั้นหันมามองผมทำคิ้วขมวดติดกันทันที



"เอ่อ!! พี่จิน....นี่เพื่อนโจเองครับ...." มันงงกับท่าทีที่มันทำท่าดูจะเกรงใจผู้ชายคนนี้มากๆ



"เพื่อนเหรอ? ทำไมพี่ไม่เคยเห็นหน้า" มองจ้องผมตลอดเวลา ผมก็จ้องมันตอบดิ๊ครับ



"เราเพิ่งเป็นเพื่อนกันไม่นาน....." โจมันรีบอธิบาย



"เป็นผัว....ไม่ได้เป็นเพื่อน" ผมพูดบอก...แล้วล้วงเอาบุหรี่ในกระเป๋าพร้อมไฟเช็กขึ้นมาจุด สูบแมร่งตรงนี้เลย เหม็นขี้หน้าคน....




  โจ.....





  พี่ชายโจ.....




"หมายความว่าไงโจ....ที่ผู้ชายคนนั้นพูดออกมา" มันทำท่าดุใส่โจ ผมก็เดินเข้าไปยืนข้างโจแล้วกอดคอมันพร้อมกับพ่นควันบุหรี่ตรงนั้นแมร่งเลย!! รู้สึกไม่ชอบขี้หน้าว่ะ!!!



"เอ่อ!! พี่จินกลับไปก่อนได้ไหมครับ เดี๋ยวผมจะเข้าไปเยี่ยมคุณพ่อเองครับ...." โจมันพูดแล้วพยายามแกะมือผมที่กอดคอมันออก...



"ตามนั้น......" ผมพูดขึ้น ไอ้นั่นทำท่าโมโหไม่พอใจ



"พี่จะรอฟังคำอธิบายที่บ้านนะ พรุ่งนี้พี่ต้องเห็นโจไปที่บ้าน พี่กลับก่อนล่ะกัน...." มันพูดจบก็เดินออกไปทันที



"คุณทำบ้าอะไร?...."



"กูพูดเรื่องจริง....."



"ใครเป็นผัวใครเมียใครผมไม่สน เพราะผมกับคุณเราไม่ได้เป็นอะไรกัน!!" โจมันตะโกนพูดใส่ผมครับ



"มึงแน่ใจ?....." ผมเลิกคิ้วถามมันพร้อมกับสูบบุหรี่จนหมดมวน เดินเอาไปทิ้งที่ถังขยะในห้องครัว แล้วเดินกลับมา มันเงียบ....ไม่ตอบ




"หึหึ....งั้นเดี๋ยวกูจะฟื้นความจำมึงเอง...." ผมพูดจบก็ประกบปากมันทันที มันก็พยายามจะดิ้นหนีแต่สู้แรงผมไม่ได้หรอกครับ แล้วมันก็ได้รับการตอกย้ำว่ามันเป็นใคร แล้วผมเป็นใคร หลังจากจบยกสองผมก็เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ ส่วนมันก็นอนหมดแรงอยู่บนที่นอน ผมเอาผ้ามาเช็ดตัวให้มันเสร็จก็ออกไปสูบบุหรี่ที่ระเบียง ผมสูบบุหรี่จัดนะครับ ยิ่งเครียดยิ่งสูบ ผมกำลังคิดเรื่องระหว่างผมกับมันเพราะผมรู้สึกว่ามันเหมือนคนที่มีอะไรอยู่ในใจตลอดเวลา เหมือนไม่ใช่ตัวตนของมันแต่ผมบอกไม่ถูก พอสูบบุหรี่เสร็จผมก็เข้าไปนอนลงข้างมันนั่นแหละครับ แต่ต่างคนต่างนอน..... ผมตื่นมาอีกทีก็เย็นมากแล้ว มันก็ยังไม่ตื่น ผมลุกขึ้นโทรไปสั่งข้าวมากินแล้วสั่งเผื่อมันด้วย... ตื่นมามันก็อาบน้ำเรียบร้อย แต่พอเห็นหน้าผมมันก็ชะงักด้วยความตกใจ....



"มากินข้าว กูสั่งเผื่อมึงแล้ว!!...." มันยังคงยืนนิ่ง



"หรือจะให้กูถือไปป้อนที่ปาก...." ผมเลิกคิ้วถาม มันรีบเดินมาทันทีเลยครับ ผมให้มันกินยาไปอีก เพราะโดนจัดซ้ำไปเดี๋ยวจะเป็นไข้ตายไปก่อน ผมยังใช้งานไม่คุ้มเลย....



"เดี๋ยวกูจะกลับบ้านกู พรุ่งนี้เย็นกูจะกลับมา....." ผมพูดบอก บ้านพ่อแม่ผมที่อยู่กรุงเทพฯ นะครับ ว่าจะเข้าไปหาแกซะหน่อย....



"เรื่องของคุณ....." มันตอบ



"หึหึ....กลับมากูต้องเห็นมึง เข้าใจ๋" มันเงยหน้ามองผมด้วยสายตาอาฆาต



"ถ้ากูไม่เห็นมึง....กูตามถึงบ้านมึงแน่!! เข้าใจไหม? หื้ม!!..." ผมบีบที่คางมันไม่แรงมาก มันสะบัดหน้าหนีผมครับ หนังจากผมกินข้าวเสร็จก็หยิบกระเป๋าตังค์กับกุญแจรถแล้วเดินกลับมาหามัน จูบปากมันหนักๆ ตบที่แก้มเบาๆ แล้วเดินผิวปากออกไปอย่างอารมณ์ดี





             ผมกลับถึงบ้านก็เข้าไปสวัสดีพ่อกับแม่ของผม นั่งกินข้าวด้วยกัน คุยกันไปเรื่อยทุกเรื่อง เล่าเรื่องปู่กับย่าบ้าง เพราะพ่อถามถึงท่าน หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวทำท่าจะนอน แต่นอนยังไงก็นอนไม่หลับ เลยเปลี่ยนชุดแล้วขับรถกลับมาที่คอนโดของมันอีกครั้ง มันเดินมาเปิดประตูก็ทำหน้าแปลกใจที่เห็นหน้าผม



"กูเปลี่ยนใจ...." ผมพูดสั้นๆ แล้วเดินไปถอดชุดที่ใส่มาออกเหลือแต่บ๊อกเซอร์แล้วขึ้นไปนอนบนเตียงทันที



"มานอนดิ๊....." ผมเรียกมันที่ยืนกอดอกมองหน้าผมอยู่หน้าประตูห้องนอน



"คุณนอนไปเถอะ ผมจะนอนที่โซฟาเอง...." ผมพูดจบก็เดินมาเอาหมอนออกไปนอนข้างนอก



"เรื่องของมึง....." ผมตะโกนออกไปตามหลัง แมร่ง!! กลัวอะไรกูหนักหนาว่ะ!!! แล้วผมก็นอนแต่ก็นอนไม่หลับเลยลุกขึ้นไปสูบบุหรี่ สูบเสร็จก็ออกไปดูมันซะหน่อย มันหลับไปแล้วครับ นอนขดตัวซะ!! ผมเลยอุ้มมันเข้าไปนอนข้างในเหมือนเดิม แล้วผมก็นอนข้างๆ มันต่างคนต่างนอน....จนถึงเช้า





+++++++++++++++++++++++++




เช้า..............







              ผมตื่นอีกทีก็เจ็ดโมงกว่าแล้วครับ ผมก็ถือวิสาสะหยิบเอากุญแจกับการ์ดมันออกมาเหมือนเดิม หึหึ... ทำยังกะคอนโดตัวเองเลยเนอะกู ผมเดินออกจากคอนโดมาเลี้ยงซ้ายมาก็เจอร้านขายกับข้าว หน้าร้านขายน้ำเต้าหู้กับโจ๊ก เดินถัดไปอีกหน่อยก็มีร้านกาแฟสดเล็กๆ อยู่ผมเลยเดินเข้าไปซื้อกาแฟสดซักแก้วแล้วเดินกลับมาซื้อโจ๊กหมูสองถุง น้ำเต้าหูกับปาท่องโก๋สำหรับสองคน ก่อนขึ้นคอนโดก็แวะดูดบุหรี่ซะหน่อย... ดูดแมร่งให้เข้าเส้นเลือดกันไปเลย คือว่าง่ายๆ ติดนะครับ พอผมดูดบุหรี่เสร็จก็กลับขึ้นไปบนห้องของมัน มันตื่นแล้วครับ... แต่พอหันมาเห็นผมเดินเข้าห้องก็ทำหน้าตาเบื่อหน่ายผมได้อีก.... เบื่อได้ให้มึงเบื่อกูให้เหนื่อยไปเลย เพรากูจะอยู่ห้องมึงนี่แหละ ผมได้แต่คิดในใจ ผมบังคับให้มันกินข้าวที่ผมซื้อมาครับ ตอนแรกมันจะไม่กิน มันจะกินขนมปังที่มันทาแยมไว้ กินแค่นั้นมันจะอิ่มอะไรว่ะ!! บ้า......





"เย็นนี้ไปกินข้าวกับไอ้ทิวนะ....." ผมบอกมัน



"เรื่องของคุณ......."



"มึงต้องไปกับกู....."



"ทำไมผมต้องไป?" มันทำคิ้วขมวดถามผม



"ก็กูจะให้มึงไป....."



"แต่ผมต้องเข้าไปที่บ้าน.... พ่อผมรออยู่"



"โทรไปบอกพี่ชายมึงดิ๊ว่าจะเข้าไปพรุ่งนี้.... ยังไงเย็นนี้มึงก็ต้องไปกับกู..."



"แต่ผม......."



"ไม่มีแต่....โทรไปบอกพี่มึงซะว่าจะเข้าไปหาพรุ่งนี้แทน...." แล้วผมก็ลุกขึ้นจะเดินไปที่ระเบียงเพื่ออัดบุหรี่ซะหน่อย กินข้าวเสร็จอ่ะนะ แต่มาคิดขึ้นได้ว่าต้องบอกอะไรบางอย่างกับมัน....




"อ่อ!! ถ้าเย็นนี้มึงพูดอะไรไม่เข้าหูต่อหน้าเพื่อนกู.... เรื่องของมึงคงไม่เป็นความลับต่อไป มึงเข้าใจนะ....หึหึ" แล้วผมก็เดินออกมาที่ระเบียง ได้ยินเสียงมันบ่นงุ้งงิ้งๆ เบาๆ แล้วมันก็โทรไปบอกพี่ชายมันตามที่ผมบอก สีหน้ามันดูเครียดๆ ครับ....





++++++++++++++++++++++++





เย็น..........






              ผมขับรถพามันมาที่ร้านอาหารที่ไอ้ทิวเพื่อนผมมันนัดไว้ วันนี้เพื่อนผมมากันหลายคนทีเดียว ไอ้ฟิว ไอ้มาร์ ไอ้เนย์ ผมก็ลืมชวนไอ้เหี้ยโยมาด้วยเนอะ ถ้ามันมาด้วยคงเฮฮากว่านี้.... พอไอ้โจมันเจอหน้าเมียเพื่อนผมก็ทำหน้าตาสดชื่นดีใจจนน่าหมั่นใส้ ผมเลยแสดงความเป็นเจ้าของซะหน่อย เปิดตัวแมร่งเลย.... ว่ามันเป็นคนแฟนผม หึหึ.... ที่จริงผมก็ยังไม่ได้ตกลงว่าเราสองคนเป็นอะไรกันหรอกครับ แต่ผมเห็นหน้ามันแล้วอยากแกล้งมัน แล้วก็ได้ผล..... มันหงุดหงิดทันที มันทำท่าจะขัดใจผมในงานหลายต่อหลาบครั้ง แต่ผมก็ทำหน้าโหดชี้หน้ามันไว้... มันเลยเงียบไม่กล้าพูดอะไรมาก.... ผมว่ามันก็คงอึดอัดมากอ่ะนะ เมียไอ้ทิวคงเห็นว่ามันนั่งทำหน้าอึดอัดอยู่เลยชวนมันคุย ชวนมันกินข้าว ไอ้นี่ก็ดูท่าทางมีความสุขซะ เห็นแล้วหมั่นใส้ฉิบหาย!! เรากินดื่มกันอยู่จนดึกอ่ะครับ พอเห็นเวลาสมควรก็แยกย้ายกันกลับ ไอ้ทิวโดนเมียมันลากกลับบ้านไปเรียบร้อยโรงเรียนทิวไผ่แล้วครับ ไอ้นี่แมร่งกลัวเมียเชี่ยๆ เลย ฮ่าๆๆ ตอนกลับผมให้ไอ้โจมันเป็นคนขับรถกลับนะครับ ผมเมานิดๆ ไม่อยากขับ.... ขี้เกียจ ฮ่าๆๆๆ เราใช้เวลาประมาณสามสิบนาทีก็มาถึงคอนโดมัน พอเข้ามาถึงห้องก็ต่างแยกย้ายกันไปอาบน้ำ ผมให้มันอาบข้างในห้องนอนมันครับ ส่วนผมก็อาบข้างนอก.... พออาบเสร็จก็เดินไปหยิบเบียร์ในตู้เย็นมากินฟรีที่โซฟา ฮ่าๆๆ ดูบอลครับ... มันเดินออกมากินน้ำในห้องครัว แอบมองผมด้วยหางตา ผมเห็นนะไม่ใช่ไม่เห็น.....






"มองกูทำไม?" ผมถามขึ้น มันกำลังจะเดินกลับเข้าไปในห้องนอน



"ป่าวมอง....."



"หึหึ..... กวนตีน" มันทำหน้าหงิกทันที



"จะนอนไหน?" มันถาม



"กูนอนโซฟานี่แหละ มึงเข้าไปนอนข้างในเหอะ" ผมตอบแต่ตามองดูบอล ไม่ได้มองมัน....



"ก็ดี......" มันตอนแล้วเดินเข้าไปในห้องทันที ผมก็หันมาดูบอลต่อแล้วก็ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องออกมาอีกครั้ง



"อ่ะ....หมอน" มันโยนหมอนใส่ผมแต่ไม่แรงมาก คงกลัวจะโดนเอาคืน....



"เดี๋ยวมึงจะโดน!!...." ผมหันไปชี้หน้ามัน มันรีบก้มหน้าเดินเข้าไปในห้องเลยครับ ผมก็ขำดิ๊..... ผมดูบอลจนหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ตื่นมาก็เช้าล่ะ ได้ยินเสียงกุกกักๆ อยู่ในห้องนอน หันไปมองมันก็เปิดประตูออกมาพอดี......




"จะไปไหน?......" ผมถามทั้งที่ยังนอนเกาพุงอยู่ที่โซฟา



"กลับบ้าน....." มันตอบสั้นๆ



"จะกลับมาตอนไหน?....." ผมถามต่อแต่มันเงียบ


.


.


.



"กูถามว่าจะกลับมาตอนไหน? หูหนวกรึไง....." มันถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งแต่ทำเอามันสะดุ้งเลยครับ



"ไม่กลับ....ค้างที่บ้าน" มันตอบ



"กลับมาตอนเย็น....." ผมพูดบอกมัน มันมองหน้าผมทันที



"กูบอกให้กลับมาตอนเย็น......" ผมย้ำอีกครั้ง.....



"อืม......." มันตอบสั้นๆ แล้วทำท่าจะเดินออกไปจากห้อง



"เดี๋ยว!!......."



"มีอะไรอีกล่ะ!!!....." มันตะโกนใส่ผมเสียงดัง



"หึหึ....เก่งนะมึง กุญแจกับการ์ดสำรองให้กูด้วย" ผมบอก



"อยู่ในตู้ข้างทีวี....." มันบอกแล้วก็เดินออกไปเลยครับ






               พอมันกลับไปบ้านมัน ผมก็เข้าไปอาบน้ำแต่งตัวกลับบ้านตัวเองบ้าง!! กลับไปบ้านพ่อกับแม่ผมก็ออกไปบริษัทแล้วครับ ผมเลยขึ้นไปเก็บของบนห้องนิดหน่อย หยิบของที่ต้องการใช้ติดตัวไปด้วย แล้วนอนเล่นที่บ้านจนถึงเย็นก็สั่งให้ป้าแม่บ้านทำกับข้าวให้สามสี่อย่าง กะจะเอาไปกินกับมันที่คอนโดครับ... ผมขี้เกียจทำเองอ่ะ พอได้กับข้าวตามที่ต้องการก็สั่งป้าแม่บ้านให้บอกพ่อกับแม่ว่าผมแวะเข้ามาที่บ้าน บอกให้รู้ซักหน่อยครับ เดี๋ยวจะหาว่าผมไม่ยอมกลับมาบ้านเลย.... ผมขับรถกลับมาที่คอนโดมัน ป่านนี้มันคงกลับมาแล้วมั้งนี่ก็จะสองทุ่มล่ะ.... ผมถือถุงกับข้าวที่ป้าแม่บ้านใส่กล่องอย่างดีให้ขึ้นมาจนถึงหน้าห้องมัน.... ผมก็ได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังทะเลาะกัน... ผมจะเปิดประตูเข้าไปแต่ประตูดันล็อคไว้ ผมเลยล้วงกุญแจสำรองในกระเป๋าขึ้นมันแล้วไขเข้าไปข้างใน........




.


.




ตุบ!!!!





              ผมทำถุงที่ใส่กับข้าวหล่นลงพื้นทันที เพราะภาพที่เห็นตอนนี้มันทำให้ผมโมโหเลือดขึ้นหน้า จนอยากฆ่าคนให้ตายซะตรงนี้.....



.


.


.




"ไอ้เหี้ย!!!! มึงทำอะไรห๊ะ!!!......"



+++++++++++++ TBC. ++++++++++++++++

หึหึ.... อย่าให้รู้นะว่าทำอะไรกันนะ

ขอบคุณที่เม้นให้กำลังใจนะค่ะ 

และก็ขอบคุณคนที่กดเป็ดกดบวกคะแนนให้ด้วยค่ะ น่ารักที่สุด.....

ตอนหน้า...... เจอกันใหม่นะค่ะ หุหุ



คนอ่านยังอยู่ม้ายยย..... ยกมือขึ้นด้วยคร้า....

[em1979]

ใครทำอะไรพี่โจอีกเนีย น่าสงสารจริงโดนกระทำตลอด

[nnaon]

เฮ้ยยยยยย
เกิดอะไรขึ้นนนน

[rmlab]

เกิดไรขึ้นน้า รอจ้า

[❣☾月亮☽❣]

อยากจะถีบอีพี่ปูสักทีเผื่อจะหายบ้า
กับพี่ชายเขาก็ไม่ไว้หน้า วู้. แน่ใจแล้วเหรอว่าจะรับเลี้ยงเมียคนนี้. ที่เห็นคือยังมึนๆอยู่เลย
  

[Mouse2U]

ค้างได้อีกกกกกกกก..

[meepooh2499]

มาต่อให้ไวเลยน้าาา เค้าลุ้นระทึกอยู่

[aom2529]

 

[วายซ่า]

อะไร !!!!!

เกิดอะไรขึ้น 

[ยอดมนุษย์ขนมปัง]

โปรดมาต่อด่วน กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด   

[boonpa]

  ค้างงงงอย่างแรง

[gupalz]

ค้างมากกกกกก.

[alt1991]

 

[Star_ss]

  มีแต่คนอยากถีบพี่ปู

  เราควรจาพาเฮียปูไปดัดสันดานดีป่าวหว่า? 


ขอบคุณทุกเม้นทุกกำลังใจนะค่ะ 


นิยายหื่น ดิบ เถื่อนอย่างนี้ยังพอมีคนอ่านบ้าง อิอิ 


ขอบคุณง๊าบบ...

[nuttzier]

     จะกัดหูคนเขียนละนะ   ฮือๆ  ค้างง่ะ

[Star_ss]

★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★❥
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

เครดิตรูปจากเวปค่ะ...

ตอนที่ 8 (ปูกะโจ) ผมมันเลว

"ไอ้เหี้ย!!!! มึงทำอะไรห๊ะ!!....."




ผวั๊ะ!!!!!



ผลั่ก!!!!




ทั้งตีนทั้งหมัดผมซัดใส่ไม่เลี้ยง ภาพที่ผมเห็นมันเหี้ยมากจนผมทนยืนดูต่อไปไม่ได้ต้องพุ่งเข้าใส่ประทับรอยตีนบนตัวไอ้เหี้ยตัวนี้ บอกเลยครับว่าโคตรโมโห... เลือดขึ้นหน้า หูอื้อหน้าชาไปหมด ไม่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงที่ร้องไห้ห้ามผมให้หยุด ผมกระทืบมันนอนจมกองเลือดจนตัวงอเป็นกุ้ง.....




"พอแล้ว ฮืออ...... ผมบอกให้พอไง พอแล้ว!!!....."
โจมันจับแขนผมไว้แน่น พอผมหยุดมันก็ทรุดตัวลงนั่งที่พื้นอย่างหมดแรง ก้มหน้าร้องไห้ออกมาเสียงดังอย่างไม่อาย....



"โธ่โว๊ยยย!!!!......."



ผมสถบขึ้นเสียงดังลั่นห้อง ผมเดินไปจับหัวไอ้ที่คนที่กำลังนอนเลือดอาบหน้าแล้วกระชากหัวมันอย่างแรงให้มันเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม....




"มึงออกไปจากห้องมันเดี๋ยวนี้"


ผมกัดฟันพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งแต่ดุดัน ใจผมตอนนี้มันลุกเป็นไฟ ร้อนไปหมด อยากฆ่ามันทิ้งซะตรงนี้ถ้าโจมันไม่ห้ามผมไว้ก่อน.....



"ก่อนที่กูจะเปลี่ยนใจแล้วฆ่ามึงทิ้งซะ!! แล้วอย่าให้กูเห็นว่ามึงยังมาวนเวียนอยู่ใกล้มันอีก เพราะกูไม่เอามึงไว้แน่!!"




ผั๊วะ!!!!!




ผมซัดเข้าที่หน้าของมันอย่างแรงจนมันล้มลงไปนอนคว่ำกับพื้นอีกครั้ง มันค่อยๆ คลานก่อนจะพยุงตัวเองเพื่อที่จะลุกขึ้นยืน แล้วมองหน้าผมก่อนจะถุยน้ำลายปนเลือดลงที่พื้นแล้วพูดว่า.....




"กูจะมาทวงของกูคืน"


"ไอ้เหี้ย!!!! มึง!!!!"
ผมเดินพุ่งเข้าหามันด้วยความเร็ว




ผั๊วะ!!!!!!




"มึงจะไม่หยุดใช่ไหม? ห๊ะ!! ไอ้สัส!!! งั้นมึงตายวันนี้เลยแล้วกันจะได้ไม่เสียเวลากู"



 
ผั๊วะ!!!! พลั่ก!!!!!




พูดจบผมก็จัดการยำตีนกับหมัดให้มันกินอีกรอบอย่างไม่รู้สึกเหนื่อย ขึ้นคร่อมมันแล้วใส่หมัดรัวที่หน้ามันไม่ยั้ง ซ้ำแล้วซ้ำอีกจนเลือดมันเลอะเปื้อนมือผม มันพยายามจะสวนหมัดตอบโต้ผมแต่ก็พลาดเพราะผมหลบได้ทัน ตอนนี้ผมฟิวขาดแล้วครับ ผมจับมันบีบคอแล้วยกตัวมันขึ้นยืนขาแทบไม่ติดพื้น มันก็พยายามจะแกะออกแต่ไม่สำเร็จ ผมมองดูมันดิ้นหนีตายต่อหน้าต่อตาผม ให้มันทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวด ให้มันรู้ว่าตอนมันใกล้จะตายมันเป็นยังไง.......




"พอแล้ว คุณปล่อยพี่ผมเถอะ ฮืออ..... ปล่อย!!! พอแล้วปู พอแล้ว...."




เสียงที่เรียกชื่อของผมครั้งแรกทำให้ผมต้องหันกลับไปมอง เพราะปกติมันจะเรียกผมว่า "คุณ" ตลอด... โจมันจับแขนข้างที่ผมบีบคอพี่ชายมันอยู่แล้วร้องไห้ อ้อนวอนขอให้ผมปล่อยพี่มันไป ผมเห็นภาพตรงหน้าแล้วยิ่งอยากฆ่าไอ้เหี้ยนี่ทิ้งซะ!! แต่ผมก็ยอมทำตามที่โจมันขอ ผมจะปล่อยมือแล้วเหวี่ยงไอ้ตัวเหี้ยนั่นลงกระแทกพื้น เดินไปเหยียบเข้าที่หน้าของมันแล้วพูดออกไปว่า.....





"มึงโชคดีที่มันกูขอให้กูไว้ชีวิตมึง!! แต่ถ้ามึงทำเรื่องเหี้ยๆ แบบนี้อีก มึงไม่ได้ตายดีแน่!!!"


"ออกไป!!! ก่อนที่กูจะเปลี่ยใจ"
ผมตะคอกด้วยความโมโหสุดๆ



"ฮือออ..... พี่จิน พี่กลับไปเถอะ ผมจะไม่โกรธพี่ก็ได้ แต่ผมขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่พี่จะทำอย่างนี้กับผม"
มันทั้งพูดทั้งร้องไห้ ผมเห็นแล้วอดใจไม่ให้กระทืบไอ้เหี้ยนี่แทบไม่ไหว



"โจ.... พี่รักโจนะ พี่จะดูแลโจเอง โจมาอยู่กับพี่นะ"


"ไอ้เหี้ย!!! มึง....."




"อย่า!!! ปูอย่าพอแล้ว..... ฮืออ...."
โจมันเขามากอดที่เอวผมไว้แน่น ซบหน้าลงที่หลังผมแล้วร้องไห้ออกมาอย่างหนัก แมร่ง!! ทำไมมันถึงเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นได้ว่ะ



"มึงห้ามกูทำไมโจ!! มึงดูไอ้เหี้ยนี่ดิ๊ มันทำอะไรกับมึงบ้าง!! เหี้ยเอ้ย!! แมร่ง!!"



ผมสถบออกมาอย่างหัวเสีย ยิ่งเห็นก็ยิ่งไม่เข้าใจว่าทำไมมันต้องปกป้องไอ้เหี้ยนี่ขนาดนี้ ทั้งที่สิ่งที่มันทำกับคนที่เป็นน้องตัวเอง มัน... มัน.... โธ่โว๊ยย!!!!




"พี่จิน พี่กลับไปก่อนเถอะนะ...นะ ถือว่าผมขอร้องล่ะ"
มันพูดบอกทั้งๆ ที่ซบหน้าอยู่ข้างหลังผมไม่มองหน้าพี่มันด้วยซ้ำ...




"โจ....แต่พี่ พี่ขอโทษ....."




"ออกไป!!!....."
ผมไล่มันอีกครั้ง ไอ้เหี้ยนี่ก็หน้าด้านเกิ๊นนน




"กูบอกให้ออกไปไง!!!!"



โจมันสะดุ้งกอดผมแน่นมากกว่าเดิม มันคงกลัวผมจะเดินไปกระทืบพี่ชายมันซ้ำ ตัวมันสั่นทั้งตัวเลยครับ ผมเห็นแล้วก็อดสงสารมันไม่ได้ สภาพมันตอนนี้ผมบอกไม่ถูกจริงๆ ครับ ว่ามันกำลังอยู่ในอารมณ์ไหนบ้าง


 
"งั้นพี่กลับก่อนนะ พี่จะรอโจอยู่ที่บ้านนะ"


"ถุย!! มึงยังมีหน้าจะรอมันอีก กูบอกให้ออกไปไงไอ้สัส!! หรือมึงยังอยากแดกตีนกูอีก ห๊ะ!!!"
ผมทำท่าจะเดินเข้าใส่ โจมันก็รั้งผมไว้ ไอ้เหี้ยนั่นก็ลุกขึ้นยืนมองหน้าผมด้วยความอาฆาตแค้น แล้วเดินออกไปจากห้อง.....



"มึงร้องไห้ทำไม? ทำไมมึงไม่สู้มัน ห๊ะ!! ทำไมมึงปล่อยให้มันทำกับมึงอย่างนี้!!"
มันไม่ตอบผม ผมได้แต่ยืนร้องไห้อย่างคนเสียสติ ผมยืนจ้องมันอยู่อย่างนั้นมันก็เงยหน้าขึ้นมา....



"ผมขออยู่คนเดียวก่อนได้ไหม? ตอนนี้ผมไม่อยากเจอหน้าใคร ถือว่าผมขอร้องคุณแล้วกัน...."
มันเอามือจับเสื้อที่เปิดออกกว้างปิดให้ชิดติดกันแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องนอน ปิดประตูแล้วก็เงียบไป.....




ผมนั่งลงบนโซฟากำหมัดแน่นอย่างไม่รู้สึกเจ็บทั้งๆ ที่ผมต่อยมันจนมือผมแตก คิดถึงภาพที่ผมเห็นจนทำให้ผมสติหลุดก็รู้สึกโมโหขึ้นมาอีก ภาพที่ไอ้เหี้ยนั่นกำลังขึ้นคร่อมไอ้โจอยู่บนโซฟาตัวนี้ มือทั้งสองข้างโดนรวบขึ้นไว้เหนือหัวกับเสื้อผ้าที่ถูกกระชากขาดจนหลุดลุ่ย แล้วมันกำลังก้มหน้าปล้ำจูบโดยที่อีกฝ่ายไม่ยินยอม ร้องขอให้หยุด.... ดิ้นจนสุดแรงแต่สู้แรงไอ้เลวนั่นไม่ไหว หึหึ ผมได้แต่ขำในใจ คิดแล้วก็เหมือนเห็นภาพที่ฉายซ้ำที่ผมเคยทำอย่างนี้กับมัน...




"ทำไมมึงถึงเจอแต่เรื่องอย่างนี้ว่ะ!! ไอ้โจ"




ผมพูดขึ้นมาลอยๆ คิดแล้วก็รู้สึกว่าตัวเองเลวไม่ต่างจากไอ้เหี้ยนั่นซักเท่าไหร่ ผมนอนลงบนโซฟาหลับตานิ่งอยู่อย่างนั้นไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่จนเผลอหลับไป รู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีก็ปาเข้าไปห้าทุ่มกว่าแล้ว ผมเดินไปเข้าห้องน้ำอีกห้องนึงที่อยู่ข้างนอก ล้างหน้าล้างตาให้สดชื่น เดินออกมายืนที่หน้าห้องนอนมัน ได้ยินเสียงมันที่กำลังร้องไห้แต่พยายามกลั้นเสียงไม่ให้เล็ดลอดออกมา นี่มันนานเท่าไหร่แล้วทำไมมันยังร้องไห้อยู่อีก ทำไมมันต้องร้องไห้เสียน้ำตามากมายขนาดนั้น ผมไม่เข้าใจ





ก๊อก ก๊อก ก๊อก




"เปิดประตู......"




ก๊อก ก๊อก ก๊อก




"เฮ้ย!!! กูบอกให้เปิดประตู......"




มีเพียงความเงียบที่ตอบผม เสียงที่ผมได้ยินว่ามันกำลังร้องไห้ก็เงียบไป ผมเลยเดินกลับไปที่ตู้หน้าทีวี ควานหากุญแจสำรองมันน่าจะเก็บไว้ที่เดียวกันนี่แหละ ผมเปิดตู้แล้วเริ่มหาก็เจอกุญแจอยู่สองดอกในตะกร้าสานเล็กๆ ในตู้ ผมหยิบกุญแจนั้นขึ้นมาแล้วเดินกลับไปที่หน้าห้องนอนของมัน ผมลองไขกุญแจดู.....




แกร๊ก!!!!



"คุณเข้ามาทำไม?"
มันนั่งกอดเข่าอยู่มุมห้องติดกับประตูระเบียงในชุดเดิม




"ทำไมยังไม่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอีก?"
ผมไม่ตอบคำถาม แต่ถามมันกลับ




"ผมขออยู่คนเดียวคุณไม่เข้าใจรึไง!!!"
มันตะโกนใส่ผมเสียงดัง




"แล้วมึงเป็นอะไร ห๊ะ!!! ร้องไห้เสียใจทำบ้าอะไรอยู่ มันทำกับมึงขนาดนี้แล้วมึงยังขอให้กูปล่อยมันไปอีก!!! มึงต้องการอะไร?!!! แล้วมานั่งร้องไห้อย่างนี้มึงเป็นบ้าอะไรของมึง!!!"
ผมตะคอกใส่สุดเสียงด้วยความโมโห




"เรื่องของผม คุณไม่เกี่ยว!!"


"อ่อ!!! กูเสือกเองซินะ....."
มันเงียบ มันไม่ตอบ....




"หรือกูเข้ามาขัดจังหวะมึง มึงอยากให้มันข่มขื่นมึงรึไง ห๊ะ!!!!"



ผมเดินเข้าไปจับที่แขนมันแล้วกระชากให้ลุกขึ้นมายืนประจันหน้าผม มันยืนจ้องหน้าผมนิ่งก่อนจะยิ้มทั้งที่น้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม มันรีบเอามือเช็ดน้ำตาออกทันที มันคงไม่อยากร้องไห้ให้ผมเห็น หึ! มันคงไม่อยากให้คนอื่นอย่างผมรู้ว่ามันกำลังอ่อนแอทั้งที่ตอนนี้มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ



 
"หึ!! คุณมันก็ไม่ต่างจากพี่ผม คุณก็เคยทำเหมือนที่เขาจะทำ แต่ต่างกันนิดเดียวที่เขายังไม่ได้ทำ แต่คุณทำมันไปแล้ว!!!"



น้ำเสียงที่เรียบนิ่ง รอยยิ้มที่พยายามหัวเราะออกพร้อมกับคำพูดที่เยาะเย้ยถากถาง จนผมรู้สึกเจ็บจี๊ดที่ใจ หึหึ ใช่ ผมเคยทำอย่างนั้นกับมันทั้งที่ผมไม่เคยขืนใจใครมาก่อน มันเป็นคนแรก แต่แววตาของมันทำไมทำให้ผมรู้สึกว่าผมมันเลว... เลวไม่ต่างจากไอ้เหี้ยนั่น....




"แต่นั่นมันเป็นพี่มึง!! จะมีพี่ที่ไหนเขาทำกับน้องตัวเองแบบนี้ ห๊ะ!!!"


"ผมต้องบอกคุณเหรอ? ผมต้องบอกเหรอว่าทำไมเขาถึงทำอย่างนั้นกับผม? เพื่ออะไร?!! คุณเป็นอะไรกับผมถึงอยากจะรู้เกี่ยวกับชีวิตของผม เรื่องของผม!! ผมไม่จำเป็นต้องบอกคุณ!! ออกไป!! แล้วเลิกยุ่งกับผมได้แล้ว!! ออกไปจากชีวิตผม ออกไป!!!"


 
มันทั้งผลักทั้งไล่ผมให้ออกไป ออกไปจากชีวิตมัน ให้เลิกยุ่งกับมัน ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ผมควรจะพอได้แล้ว ตั้งแต่ผมได้สิ่งที่ผมต้องการจากมัน ผมก็ได้มาแล้ว แต่ทำไมผมยังอยู่ ยังวนเวียนอยู่ใกล้ๆ มัน ยังตามมัน ทั้งที่มันไม่อยากเจอผมจนต้องหนีผมมา เพราะอะไร.....




"มึงบ้านักใช่ไหม? ได้!! งั้นกูจะทำให้มึงหายบ้าเอง....."


"ปล่อย!!! ปล่อยผม....คุณจะทำอะไร? คุณเป็นบ้าไปแล้วรึไง!! ปล่อย!!"




ผมจับมันลากเข้าไปในห้องน้ำ เปิดผักบัวให้น้ำไหลแล้วฉีดใส่มัน มันทั้งดิ้นทั้งทุบผม ผมปล่อยมือจากผักบัวแล้วถอดเสื้อมันออกตามด้วยกางเกงและกางเกงในมันยิ่งดิ้นแล้วทุบผมจนเจ็บ ผมฉีดน้ำใส่มันจนทั่วตัวอีกครั้ง มันทั้งร้องและพยายามดิ้นหนีจนมันเป็นลมหมดสติไป ผมต้องรีบทิ้งฝักบัวแล้วประคองร่างอุ้มมันขึ้นมา ตามันแดงและบวมอย่างเห็นได้ชัดคงเพราะเกิดจากการร้องไห้อย่างหนัก ผมอุ้มมันไปนอนบนที่นอนแล้วเปลี่ยนเป็นเอาผ้ามาเช็ดตัวทำความสะอาดให้มันแทน พอเช็ดตัวเสร็จผมก็ใส่เสื้อผ้าให้มัน ห่มผ้าให้มันก่อนที่จะปิดไฟในห้องเหลือแต่ไฟบนหัวเตียงแล้วเดินออกไปจากห้อง ผมเดินไปปิดไปก่อนที่จะล้มตัวนอนบนโซฟา เอามือก่ายหน้าผาก สมองมันตื้อคิดอะไรไม่ออกเลยซักนิด ที่มันด่าผมไม่ผิด เพราะผมทำอย่างที่มันพูดจริงๆ ผมขืนใจมันโดยที่มันไม่ยินยอม ผมได้มันแต่ไอ้เหี้ยนั่นยังไม่ได้มันเพราะผมเข้ามาขวางไว้ก่อน ผมทำร้ายมันจนมันคงเกลียดผม เพราะสิ่งที่ผมทำไปโดยที่อีกฝ่ายไม่เต็มใจเป็นใครๆ ก็เกลียดทั้งนั้น คิดแล้วผมก็คงเลวอย่างที่มันว่าจริงๆ




"หึหึ..... กูนี่แมร่งโคตรเลวเลยว่ะ!!"
ผมสถบด่าตัวเองในความมืดจบเผลอหลับไป





เช้า...............



Tru...... Tru........



"ไอ้ทิว.....กูเอง"
พอผมตื่นขึ้นมาก็โทรหามันเลยครับ



("เออ! ว่าไง....โทรมาเช้าไปไหมไอ้ห่าปู")


"เออ....โทษทีว่ะ พอดีกูมีเรื่องให้มึงช่วยนิดหน่อย"

 
("เออๆ ว่ามาเพื่อน มีอะไรให้กูช่วยครับไอ้ปูเพื่อนรัก")
มันยังกวนตีนได้ตลอดเวลาจริงๆ ครับ



"กูอยากให้มึงหานับสืบดีๆ ให้กูสักคนว่ะ! มึงพอจะรู้จักบ้างไหม?"


("โห....ไอ้เหี้ยปู กูนึกว่าเรื่องอะไร จะยากอะไรว่ะ ไอ้เหี้ยฟิวนี่ยิ่งกว่านักสืบนะมึง ไอ้ห่านี่เครือข่ายมันเยอะ มึงมีเรื่องอะไรว่ะ?")


"เออ....งั้นมึงนัดไอ้ฟิวให้กูหน่อย กูอยากให้มันสืบเรื่องคนๆ นึงให้กูหน่อยว่ะ"


("เออๆ ได้ งั้นวันนี้เลยไหม? กูไปด้วย ไอ้ห่าเพื่อนกันกูช่วยเต็มที่ มึงมีเรื่องอะไรมึงบอกกูได้เสมอนะเว้ย!!!")


"เออ.... ขอบใจมึงมากว่ะ แต่งานนี้มึงอย่าเอาเมียมึงมาด้วยนะ เดี๋ยวกูงานเข้า"


("ไอ้เหี้ยปู อย่าบอกนะว่าเกี่ยวกับไอ้โจอ่ะ? อืม นอนต่อๆ ไม่มีอะไร")
ผมได้ยินเสียงเมียมันงัวเงียขึ้นมาถาม ไอ้นี่ก็โกหกเมียเก่งเหมือนกันนี่หว่า



"เออ...เกี่ยวกับมันนั่นแหละ"


("ไอ้ห่า!! กูจะซวยด้วยไหมว่ะงานนี้ เออๆ ช่างมันเถอะ เจอแล้วค่อยว่ากันว่ะ งั้นบ่ายโมงเจอกันที่.... แล้วกันเดี๋ยวกูโทรตามไอ้ฟิวเอง")

 
"เออ....ขอบใจมากว่ะเพื่อน แล้วเจอกันเว้ย!!"


("เออ.... เจอกัน")



แล้วมันก็ว่างสายไปครับ ผมเดินไปเปิดประตูดูไอ้โจ มันก็ยังคงนอนหลับ หายใจสม่ำเสมออยู่บนเตียง ผมเห็นว่ามันยังหลับอยู่ก็เดินออกมาโทรหาพี่ผมครับ





Tru...... Tru......




("โหล.....")


"กูเอง....."


("เออ.... กูรู้แล้วว่าเป็นมึง มีไร?")


"กูจะฝากมึงดูร้านต่อว่ะ พอดีกูมีธุระต้องอยู่ต่ออีกหน่อย"


("หึหึ เพลินเลยนะมึง เออ!! ซื้อของเล่นมาฝากลูกกูด้วย แค่นี้.... กูยุ่งอยู่")


"เออ...แค่นี้นะมึง ขอบใจ"




นี่แหละครับ บทสนทนาระหว่างพี่น้องของผมกับมัน สั้นๆ ง่ายๆ เข้าใจ.... ผมเดินเข้าไปหยิบเสื้อผ้าที่ยังคงอยู่ในกระเป๋าที่ผมเอามาแล้วเข้าไปอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จผมก็เดินไปหยุดยืนอยู่ที่ข้างเตียงที่มันนอนอยู่ มองหน้าตอนที่มันหลับ ผมลูบที่หัวมันเบาๆ อย่างลืมตัว พอรูสึกตัวก็ชักมือออก ทำไมผมต้องห่วงมันทั้งที่มันก็คงเป็นแค่คนที่ผมเคยนอนด้วยเท่านั้น เรื่องนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน.....




ผมออกไปโทรสั่งอาหารให้ขึ้นมาส่งที่ห้อง จัดใส่จานแล้ววางไว้บนโต๊ะในห้องครัว หยิบโพสอิทขึ้นมาเขียนข้อความสั้นๆ "อุ่นก่อน... ค่อยกิน" ผมแปะไว้ที่โต๊ะให้มองเห็นได้ชัด ก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์ กุญแจรถ แล้วก็ไม่ลืมที่จะหยิบกุญแจกับการ์ดห้องของมันออกไปด้วย ผมขับรถกลับมาที่บ้านพ่อกับแม่ผมเพื่อมาเอาของบางอย่างเผื่อจำเป็นต้องใช้มัน พอผมได้ของเรียบร้อยแล้วก็เกือบๆ ถึงเวลาที่นัดกับไอ้ทิวไว้เลยขับรถไปรอมันที่ร้านซะเลย ผมเข้ามานั่งรอในร้านสั่งกาแฟมาดื่มรอพวกมัน รอประมาณครึ่งชั่วโมงพวกมันก็มาถึงครับ.....




"เฮ้ย!!! รอนานป่าวว่ะ?"


"ไม่นานเท่าไหร่ หึหึ มากันครบเลยนะมึง!!"
มันเล่นยกกลุ่มมากันเลยครับ ไอ้ทิว ไอ้ฟิว ไอ้มาร์แล้วก็ไอ้เนย์



"เออดิ๊ว่ะ เพื่อนมีเรื่องให้ช่วยทั้งที"


"ไอ้หมอเนย์ มึงก็ว่างกับมาเขาด้วยเหรอว่ะ?!"
ผมหันไปถามไอ้เนย์ไอ้นี่มันเป็นหมอที่หล่อละลายใจสาวๆ คนนึงแหละครับ


 
"กูออกเวรพอดีว่ะ!! ประเด็นคืออยากรู้ความเลวของเพื่อนตัวเองว่าไปทำอะไรมาอีก พวกมึงนี่คงเกิดมาเพื่อก่อเรื่องกันจริงๆ นะ"
ไอ้นี่ยังกัดเพื่อนไม่เปลี่ยนเลยครับ ในกลุ่มเพื่อนมันนิสัยดีสุดแล้ว แต่ก็ยังไม่ใช่เทวดาซะทุกเรื่องหรอกนะครับ....
"มึงมีตาทิพเหรอว่ะไอ้หมอ...."
ผมกัดมันกลับ มันแค่ขำ หึหึ...




"เอ้า! ไอ้ปูมีอะไรก็รีบๆ พูดมา เดี๋ยวมินมันโทรตามกูอีก กูหลอกมันว่าจะออกมาไม่นาน สัส!!"
ไอ้ทิวพูดขึ้น ไอ้นี่ก็กลัวเมียเกิ๊น ก็นะ!! มันรักของมันอันนี้ผมไม่เถียงครับ



"หึหึ มึงหนีเมียมาว่างั้น?!"


"ไอ้สัสนิ!! พูดมากนะมึง เมียกูยิ่งมีเรด้าจับผิดกูอยู่มึงรีบๆ พูดมาเหอะ!!"


"เออๆ คืออย่างนี้ ไอ้ฟิวกูอยากให้มึงช่วยสืบประวัติคนนี้ให้กูที ชื่อ "จิน" เป็นพี่ชายของไอ้โจ รายละเอียดกูยังไม่ได้สืบเพิ่มว่ะ มีแค่นี้.... ส่วนนี่นามบัตรไอ้โจมันเผื่อมันจะช่วยอะไรมึงได้บ้าง"
ผมยื่นนามบัตรที่มันเคยให้ผมไปให้ไอ้ฟิว ไอ้ฟิวหยิบมาพลิกดูแล้วก็มองหน้าผมก่อนจะพูดว่า...



"ไอ้ห่า!! ข้อมูลโคตรเยอะสัส!! ชื่อเล่นอย่างเดียวด้วย!!"


"มึงจะบ่นทำไมว่ะ!! หรือมึงไม่มีปัญญาเสือกเรื่องชาวบ้านแล้วห๊ะไอ้ฟิว...."


"โห.... คนอย่างกูฆ่าได้แต่หยามไม่ได้ว่ะ เดี๋ยวกูจัดให้ขอเวลาวันเดียวรู้เรื่อง!!"


"เออ!! แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง ว่าแต่มึงเหอะไอ้ปู มึงอยากรู้ประวัติพี่ชายมันไปทำไมว่ะ?"


"คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้......"





แล้วผมก็เล่าทุกอย่างให้พวกมันฟัง รวมถึงเรื่องที่ผมขืนใจไอ้โจเพื่อที่จะมีอะไรกับมันด้วย เล่าจะถึงเรื่องที่ผมกระทืบพี่ชายไอ้โจและเรื่องที่มันทำกับไอ้โจด้วยครับ พอพวกมันฟังจบเท่านั้นแหละ.....




"เหี้ย!!!...." 
คำเดียวเลยครับ พวกมันสถบขึ้นพร้อมกันที่สี่คน




"เออ.... กูรู้แล้วว่ากูเหี้ย ย้ำอยู่ได้!!!"


"แล้วมึงจะเอายังไงต่อว่ะ ไอ้ห่า!! กูก็นึกว่ามันเป็นเกย์ เห็นมาจีบเมียกู"


"มึงก็ด้วยไอ้ทิว เสือกบอกให้มันไปทำอะไรบ้าๆ แล้วดูผลที่ออกมาดิ๊ ส่วนมึงไอ้ปู มึงรับผิดชอบสิ่งที่มึงทำด้วย กลับไปคิดซะว่าควรแก้ไขเรื่องที่มึงก่อขึ้นมายังไง...."


"เฮ้ย!! ไอ้เนย์มึงอย่าไปซ้ำมัน ปล่อยให้มันคิดว่ามันควรจะทำยังไง ไอ้ปูกูรู้ว่ามึงไม่ได้เป็นคนเลวร้ายขนาดนั้น เฮ้อออ!! แต่เรื่องนี้มึงผูกเองก็ต้องแก้เองว่ะ พวกกูคงช่วยได้แค่อยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ แต่มีอะไรให้ช่วยก็บอกได้เลยนะเว้ย!! พวกกูยินดีช่วยมึงเสมอ ส่วนเรื่องไอ้คนชื่อจินเนี๊ยะ มึงไม่ต้องห่วงเดี๋ยวกูจัดให้แบบละเอียดสุดๆ เลย"
ไอ้ฟิวพูดพร้อมกับตบไหล่ให้กำลังใจผม




"ไอ้เหี้ยปู!! มึงนี่เกินคาดจริงๆ ว่ะเพื่อน เอาว่ะ!! ทำแล้วต้องรับผิดชอบ ไปไหว้ขอขมาเขาซะ เดี๋ยวกูซื้อธูปเทียนให้ครบชุด"
"ไอ้เหี้ยมาร์!!!!"
พวกผมที่เหลือด่าขึ้นพร้อมกัน



"ฮ่าๆๆ ก็กูเห็นพวกมึงเครียดๆ เลยอยากให้หายเครียดอ่ะ มึงด้วยไอ้ทิว ไอ้ห่า!! ทำหน้าเหมือนอยากกินยาตาย ไอ้สัส!! เป็นเหี้ยอะไร?"


"ตายห่า!! ถ้ามินรู้เรื่องกูไม่รอดแน่!! น่าจะตายคู่กับไอ้ปูว่ะ!!"


"เฮ้ย!!! มึงไม่ต้องเครียด เพราะยังไงซะกูว่าเมียมึงไม่เอาไว้ทั้งมึงทั้งไอ้ปู ส่วนพวกกูรอจัดงานให้แล้วกันมึงสองคนจะได้ไปอย่างสบาย ไม่ต้องมีห่วง ฮ่าๆๆๆๆ"


"ไอ้ห่ามาร์!!! ไอ้ทิวมึงไม่ต้องกลัวเดี๋ยวเรื่องนี้กูอธิบายให้เมียมึงเข้าใจเอง"


ผมตบไหล่ให้กำลังไอ้ทิวมันหน่อยครับ ไอ้นี่มันรักของมันมาก มันคงเครียดอยู่ไม่น้อย มันไม่ได้สั่งให้ผมทำเรื่องนี้หรอกครับ เรื่องนี้มันเกิดจากตัวผมเอง


"เออๆ กูไม่เป็นไรหรอก มึงเองก็คิดดีๆ แล้วกันว่าจะเอายังไงต่อ...."


"กูขอบใจพวกมึงมากนะเว้ยที่ช่วยกู.... กูว่าเราแยกย้ายกันกลับเถอะว่ะ ไอ้โจมันอยู่ห้องคนเดียวกูว่าจะกลับไปดูมันซะหน่อย"


"ไอ้นี่ เริ่มเป็นห่วงเขาแล้วดิ๊"
ไอ้มาร์เลิกคิ้วขึ้นทำหน้ากวนตีนถามผม



"ตามนั้น.... เดี๋ยวพรุ่งนี้กูได้เรื่องแล้วจะโทรหามึง"
ไอ้ฟิวพูดตัดบทได้ดีมากครับ



"เออ.... ขอบใจพวกมึงมากว่ะ แล้วเจอกันเว้ย!!"
แล้วพวกผมก็แยกย้ายกันกลับบ้านครับ





ผมขับรถออกมาจากร้านก็แวะซื้อกับข้าวเข้าไปด้วยครับ เพราะตั้งแต่เช้าข้าวก็ยังไม่ตกถึงท้องผมเหมือนกัน ผมขับรถไปก็คิดไปว่าจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดี ป่านนี้มันจะตื่นมากินข้าวที่ผมเตรียมไว้ให้หรือยัง? มันจะร้องไห้กับเรื่องนี้อีกไหม? แล้วเรื่องของผมล่ะ มันเกลียดผมถึงขั้นไม่อยากจะมองหน้ารึป่าว? พอผมคิดไปเรื่อยก็คิดขึ้นมาได้ว่าปล่อยให้มันอยู่ห้องคนเดียวไอ้เหี้ยนั่นจะกลับมาทำอะไรมันอีกไหม ว่าแล้วผมก็เร่งเครื่องขับด้วยความเร็วมุ่งตรงไปยังคอนโดฯ ของมันทันที......





"เหี้ยเอ้ย!!! ปล่อยให้มันอยู่คนเดียวได้ไงว่ะกู!!!....."




TBC.

เฮียปูเขารู้ตัวเขาแล้วนะว่าเขาเลว....
แต่ต่อไปเฮียจะทำยังไงกับเรื่องนี้ต้องรอติดตามนะค่ะ
ตอนหน้าคู่น้องมินเนอะ... ดูคนอ่านเครียดๆ อ่ะ
คนเขียนก็แอบเครียดตาม...
แต่รับรองคู่เฮียทิวก็ใช่ย่อย...หุหุ
ใช่ย่อยเรื่องอะไรต้องติดตามค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามและเม้นให้กำลังใจนะค่ะ

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

[black sakura]

คู่เฮียจะมีอะไรอีกเนี่ยยยยสงสารเฮีย
จะโดนเมียซ้อมอีกหรอเนี่ย

[Mouse2U]

'จิน' อาจจะเป็นพี่ชายไม่แท้ของพี่โจก็ได้มั้งคะพี่ปู ไม่อย่างนั้นก็คงไม่คิดที่จะข่มขืนน้องชายตัวเองหรอก (ภาวนาให้เป็นอย่างนั้นนะค้าา ><) 

ปล. ขอเป็นพี่ปูกับพี่โจอีกสักตอนก่อนได้ไหมคะเนี่ย กำลังเข้มข้นเลยล่ะค่าา

[❣☾月亮☽❣]

    พี่โจ รันทดได้อีก
ไอ้พี่จินนั่นคือคิดจะทำๆมานานแล้วดิ พอเจอหูเอาไปก่อนเลยเบรคแตก

[aom2529]

 

[meepooh2499]

อ่อนโยนบ้างไรบ้างเถอะอิพี่ปู สงสารพี่โจ T.T

[nuttzier]

ทำดีกับเค้าบางก็ดีน่ะ  อ่อนโยนบ้างไรบ้างงิ 

โหดจริงๆ  พี่ปู

[วายซ่า]

จริงๆ อิพี่จินอาจจะแอบรักน้องตัวเองอยู่ แต่พอเห็นว่าน้องมีแฟนเป็นผู้ชาย ก็เลยฟิวส์ขาดล่ะมั้ง  น่าสงสารโจทึ่สุด ดวงซวยซ้ำซ้อนจริงๆ   

[ยอดมนุษย์ขนมปัง]

ขอคู่พี่ปูต่อ กำลังสนุกเลยยยยย #ชอบแบบซาดิส 

[Star_ss]

มาอัพนิยายปลอบใจคนโทรศัพท์พัง อิอิ น่าสงสาร

********************************

★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★❥
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

ตอนที่ 37 (ทิวVSมิน) หนักกว่านี้ได้อีกไหม?

ที่มาของคำว่าฟ้าเหลือง ลุกไม่ขึ้น ขาถ่าง ร่างพัง หึหึ ผมเข้าใจดีทุกอย่างก็เพราะไอ้หล่อที่นอนหลับอยู่ข้างๆ ผมนี่แหละครับ หลังจากไอ้ป๋าทิวได้สำเร็จโทษผมตั้งแต่หัวค่ำยังเช้าของอีกวัน ฟังไม่ผิดหรอกครับช่วงหัวค่ำที่ตะวันกำลังจะลับฟ้า มันเล่นผมยังเช้า แมร่ง!!! โคตรหื่น ถึก อึด ทน ครบทุกอย่างอ่ะบอกเลย แต่ละครั้งของมันเผื่อจะถึงปลายทางเล่นเอาผมเสร็จไปสองสามรอบ เชี่ย!! พักหลังน้อยครั้งที่ผมจะเสร็จพร้อมๆ มัน ถ้าจะให้พร้อมจริงๆ คงจะเป็นรอบแรกของมัน รอบสองของผม หึ!! ไม่รู้ว่ามันไปแอบฝึกวิทยายุทธนี้มาจากไหน ผมคิดผิดหรือคิดถูกว่ะที่คบมันเป็นแฟน จนมันเลื่อนฐานะตัวเองมาเป็นผัวแล้วสถาปนาให้ผมเป็นเมียมัน เออ!! กูยอมรับว่ามึงเอาเก่ง เอาหนัก เอาเน้นๆ เอานานๆ เอาถี่ เอาถึงใจ แต่ขอเหอะ มึงควรเห็นใจกูบ้าง ถามกูบ้างว่าร่างกูจะรับไหวไหม ทนได้รึเปล่า ถามกูบ้าง นี่ถ้ากูเป็นผู้หญิงกูคงคลอดลูกให้มึงได้สองสามครอกแล้วมั้ง โอ๊ยยย.... ขยับตัวทีไรอยากจะกรีดร้องดังๆ ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้ชายนะ หลังจากมันได้เสียกับผมสมใจอยาก ตื่นมาตอนบ่ายผมยังคิดว่านอนไม่พอเลยด้วยซ้ำ เพราะตอนนี้ผมกำลังโดนมันลวนลาม ถ้าปล่อยนานอีกหน่อยคงโดนล่วงละเมิดทางประตูหลังแน่ๆ ตื่นมาก็หื่นเลย ผมละเพลีย อันที่จริงแมร่งเกือบเคลิ้มตามมันล่ะครับ คึ!! เล่นดูดนมผมจนเสียวว๊าบ!! ถ้านานอีกหน่อยคงต้องเสียตัวให้มันอีกแน่ ซึ่งบอกเลยว่าถ้ามาจัดผมแค่อีกดอก ผมตายคาอกมันแน่!!! เรื่องอะไรผมจะยอมตายง่ายๆ ล่ะ ฝัน!!! คือผมไม่ไหวแล้วจริงๆ ขนาดนอนนิ่งๆ ขายังสั่นผั่บๆๆ เลยอ่ะ อันที่จริงผมรู้สึกตัวตั้งแต่เผลอครางออกไปแล้วครั้งแรกแล้วครับ พอมันได้ยินเสียงผม มันหยุดปากไปพักนึงแล้วมันก็จัดการต่อ จะบอกว่ารู้สึกดีก็ไม่แปลก ก็ของมันเคยๆ อ่ะนะ ที่ผมยอมมันขนาดนี้มีแค่เหตุผลเดียวครับ คือ ผมรักมัน นับวันมันก็ยิ่งดีกับผมขึ้นทุกวัน ถึงผมจะเอาแต่ใจก็เถอะ มันก็ยอมตามใจผมเกือบทุกเรื่องจนพักหลังผมรู้สึกว่าเอาแต่ใจตัวเองมากเกินไปด้วยซ้ำ แต่มันไม่เคยบ่นผมเลยนะครับ






ตอนนี้มันกำลังนอนหลับอยู่ข้างๆ ผม หลังจากที่อุ้มผมไปส่งในห้องน้ำ จะให้เดินไปเองคงไม่ไหวครับ งานนี้คงต้องพึ่งมันคนเดียว พออาบน้ำเสร็จก็มานั่งกินข้าวที่มันเป็นคนโทรสั่งมาให้ จากนั่งเราก็นั่งดูหนังกันที่โซฟา ผมนั่งดูไปสักพักตาก็เริ่มหนัก ง่วงนอน เลยบอกมันไปว่าง่วงนอน มันก็จัดการหันหลังให้ผมขี่หลัง แล้วพามาส่งถึงที่นอน มันเดินออกไปปิดทีวีก่อนจะเดินเข้ามานอนลงข้างๆ ผม จูบที่เปลือกตาผมเบาๆ เพราะผมหลับตากำลังเคลิ้มๆ จะหลับแล้ว แต่รู้สึกได้ถึงสัมผัสจากริมฝีปากนุ่มๆ ของมัน มันจูบเบาๆ ที่เปลือกตาของผมก่อนจะจูบลงที่หน้าผากอีกครั้ง จนผมเผลอยิ้มรับสัมผัสนั้น "นอนซะนะครับ" คือคำที่กล่อมผมก่อนที่จะหลับไป ตื่นมาอีกทีก็เกือบห้าโมงเย็นแล้วครับ แต่มันยังคงนอนหลับหายใจสม่ำเสมออยู่ข้างๆ ผม ผมเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่โต๊ะข้างหัวเตียง กดโทรออกหาไอ้เก่ง บอกว่าวันนี้อาจจะเข้าร้านดึกๆ ให้มันดูแลร้านดีๆ ไอ้เก่งมันก็ทำตามหน้าที่ที่ได้รับคำสั่งจากผม ตอนนี้ปล่อยให้ไอ้หล่อมันนอนไปก่อน.....






"หึหึ..... ขนาดหลับยังหล่อนะมึง" 
 





ผมยิ้มให้กับไอ้หล่อที่หลับตานอนนิ่งอยู่ข้างผม เวลานอนมันยังดูดีเลยครับ คงไม่ต้องบอกนะว่ามันหล่อขนาดไหน ยิ่งเวลามันทำหน้าดุๆ ยิ่งดูน่าค้นหาอ่ะครับ เวลามันหื่นก็ตลกดี แต่เวลาตอนมีอะไรกันมันโคตรเซ็กซี่อ่ะ ขนาดผมเป็นผู้ชายเหมือนมันผมยังเคลิ้มเลยอ่ะครับ เวลาแบบนั้นมันโคตรดึงดูดผมเลยอ่ะครับ ไม่แปลกหรอกถ้ามันจะมีผู้หญิงมาติดมันเยอะ โถ!!! พูดแล้วหมั่นใส้ว่ะ แอบหยิกแมร่ง!! ดีไหมเนี๊ยะ ยิ่งคิดยิ่งหน้าหมั่นใส้ ทุกวันนี้ผู้หญิงแทบจะไม่เข้าใกล้ผมเลยครับ นานๆ จะมีคนมาจีบผมที ตอนอยู่มหาลัยอ่ะนะ ไอ้หล่อมันไม่รู้หรอก หึหึ แต่ผมไม่ได้สานต่อน้าา.... ขี้เกียจทะเลาะกับมันอ่ะครับ




 
"อื้มม....... ตื่นแล้วเหรอ?"
ไอ้ป๋ามันงัวเงียถามผม แล้วคว้าตัวผมเข้าไปกอดไว้แน่น



"หึหึ..... ตื่นมาก็ลวนลามกูเลยนะมึง!!"   


"อารายย..... ลวนลามที่ไหน กูกอดมึงเฉยๆ กอดด้วยรักอ่ะ รู้จักป่ะ!!"   
มันทำเสียงเล็กเสียงน้อย ไอ้ห่าป๋า มึงอย่ามาแอ๊บแบ๊ว!!



"แล้วปากมึงที่อยู่ตรงคอกูตอนนี้ล่ะ?"
แมร่ง!!! ดูดซะกูเสียวเลย



"ชิมนะ!! ชิมดูว่ารสชาติยังอร่อยเหมือนเดิมไหม"




ป๊าบบบ!!!!!




"โอ๊ยยยยย!!!! แห้งอ่ะ! มึงตบหน้ากูทำไม? อู๊ยย...... เจ็บ!!"


"กูหมั่นใส้!!! ลุกขึ้นได้ล่ะ กูหิวข้าว"


"อืมๆๆ เดี๋ยวพาไปกินก่อนไปร้าน"
ไอ้ป๋ามันลุกขึ้นจากเตียงอย่างว่าง่าย มาแปลกว่ะ!!!




พรึ่บ!!!!!




ฟอดดดด......




"รักแห้งนะครับ...... จุ๊บๆๆๆๆๆ" 




 
มันลุกขึ้นทำท่าจะลงจากเตียงแล้วนะครับ แต่ด้วยความเร็วในการพลิกตัวทำให้ผมจับภาพก่อนหน้านี้ไม่ทันจริงๆ รู้แค่ว่าตอนนี้ผมขึ้นมานอนทับอยู่บนตัวมันเฉยเลย มันหอมแก้มผมด้วยความไวแสง อย่างแรงอ่ะ ก่อนจะกระแทกปากจุ๊บปากผมแรงมากๆ ย้ำว่าแรงมาก หลายครั้งด้วย ยังไม่พอ มันทำเสียงซาวด์ประกอบด้วยอ่ะ แมร่ง!!! กูเขินนะสาดดด.....
 




"อื้อออ.... ปล่อยกูได้แล้ว"
คึคึ กูดีดดิ้งไปไหม ลืมตัวไปชั่วขณะ



"จูบหน่อยเร็ว..... จูบหน่อยแห้ง จูบเขาหน่อย นะๆๆ ตัวเอง"
ผ่าง!!! มันเปลี่ยนสรรพนามมาเป็นเขากะตัวเอง ขนลุกว่ะไอ้ป๋า แต่ทำไมเหมือนปากกูกำลังยิ้มว่ะ



"จูบอะไรของมึงอี๊ก!!! ไปอาบน้ำเลย เหม็นว่ะ!!! แหวะ!!"
เชี่ย!! กูด่าแก้เขินด่วน... ผมอายมันอ่ะ



"โหห.... แห้งอ่ะ มินครับ น้องมินของพี่ทิว จูบหน่อยนะ นิดเดียวๆ นะๆๆ นะคร๊าบบบ"
ไอ้ป๋า มึงอย่าทำอย่างนี้ กูเขินเมิงงง......



"เออๆๆ เรื่องมากว่ะ นิดเดียวพอนะ"
มันรีบพยักหน้า ขอโทษนะทิวที่กูต้องแกล้งด่ามึง กูเขินว่ะ!! กูก็อยากจูบมึงนะ แต่มึงแมร่ง!!! ทำกูเขินไปไม่ถูกเลยสาดด....



"น่าร๊ากกก...... จูบเลยๆๆ"
ห่าน!!! เชี่ยให้จูบด้วย จูบก็จูบว่ะ




ผมค่อยๆ ยื่นหน้าเขาไปหามันช้าๆ มันยิ้มกริ่มจ้องผมแบบไม่กระพริบตาเลยครับ แมร่ง!!! มึงเก็บภาพประทับใจอยู่รึไงว่ะ กูเขิลจะตายห่าอยู่ล่ะ!! มันยังคงจ้องผมอย่างไม่ลดล่ะ เอิ่ม หน้าผมร้อนไปหมดแล้วครับ ผมยื่นหน้าเข้ามาเรื่อยๆ จนปากเราสองคนสัมผัสโดนกัน อื้มม..... ปากมึงนิ่มว่ะไอ้ป๋า ผมคิดในใจ ผมจูบจุ๊บเน้นๆ สองครั้งก่อนจะเริ่มบดเบียดริมฝีปากผมกับริมฝีปากมัน เริ่มจูบรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ ก่อนที่ผมจะลากลิ้นเลียที่ริมฝีปากมันแล้วใช้ลิ้นดุดันจนมันเผยปากต้อนรับลิ้นของผม ผมแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากของมันก่อนจะกวาดลิ้นไปจนทั่ว





"อื้อออ......."



เสียงครางในลำคอของมันอ่ะครับ แมร่ง!!! เซ็กซี่ไปแล้วนะสัส!! เสียงมึงอ่ะ ผมตวัดลิ้นเกี่ยวพันลิ้นมันอย่างต่อเนื่อง มันกูจูบตอบผมอย่างหนักหน่วง เราต่างแลกลิ้นกันอยู่นานอย่างเร่าร้อน ไม่มีหยุดพัก เสียงครางเรายังคงดังอย่างต่อเนื่อง....




"อื้มมม......."
ผมเริ่มครางประท้วง



"อื้มม..... อีกนิดนึงนะครับ"
ไอ้ป๋า ไอ้บ้า!!! มึงพูดเพราะทำไม กูยิ่งเขินอยู่นะ!! ผมจูบต่ออีกสักพักเริ่มไม่ไหว กูจะตายแล้วทิว กูหายใจไม่ทัน




"อื้มม..... ทิว......"
คือกูหายใจไม่ออกแล้วไอ้บ้ากาม!!




จุ๊บๆๆๆๆๆ



"ขอบคุณครับ....." 
มันจุ๊บผมอีกล่ะ แล้วเลือกขอบคุณกูอีก ไอ้ป๋า!!! กูอายนะเว้ย!!!



"แฮ่กๆๆ อืม ไปอาบน้ำไป หิวข้าวแล้ว"
ผมรีบโกยอากาศเข้าปอดทันที ไอ้ประโยคหลังก็แก้เขินล้วนๆ ครับ



"อาบด้วยกันนะ เดี๋ยวกูอาบน้ำให้มึงด้วยไง"


"ไม่เอา ต่างคนต่างอาบนั่นแหละ"


"น่า..... อาบด้วยกัน อาบคนเดียวกูเหงาอ่ะแห้ง "


"เหงาบ้าอะไร ไปเลยไปอาบน้ำ เฮ้ยยย!!! ทิวปล่อย!!!"



แล้วมันก็อุ้มผมเข้ามาอาบน้ำกับมันอย่างสำเร็จลุล่วง อ๊ะๆ อย่าคิดลึกครับ เราแค่อาบน้ำไม่ได้มีฉากอย่างที่ทุกคนคิดแน่ๆ อ้าว!! หน้างอกันใหญ่ อ๊ะๆ ก็แค่จูบๆ ลูบๆ คลำๆ กันเฉยๆ อย่างอื่นงด.... อย่างที่บอกว่าร่างพังขอเวลาฟื้นตัวแป๊ปซิครับ คนนะ!! ไม่ใช่ตุ๊กตายางญี่ปุ่น เอ่อ!! ทำไมเพิ่งคิดออกว่ะ!! ลงทุนซื้อให้ไอ้ป๋าซักตัวดีไหม? มันจะได้เลิกใช้ร่างของผมบ้าง ไม่เอาๆ ดีกว่า เผื่อมันติดใจตุ๊กตายางผมก็แย่ดิ




"ทิว ให้ใส่ชุดไหน? สีฟ้าหรือเสื้อสีขาว เอ๊ะ!! หรือดำว่ะ ทิวได้ยินป่าวเนี๊ยะ!!"


"ได้ยินแล้วคร๊าบ ไหนๆ ดูดิ๊ นี่ไง!! ตัวนี้ๆ ใส่เหมือนกัน"


"ห๊ะ!! สีม่วง!! บ้าไปแล้ว อยากประกาศให้โลกรู้รึไง!! แล้วนี่ไปซื้อมาตอนไหนทำไมกูจำไม่ได้ ไปซื้อกับใครมา?"
ทำไมเสื้อตัวนี้ผมไม่คุ้นเลยว่ะ



"โห.... แห้ง ความจำเสื่อมเหรอ ซื้อตอนที่ไปเที่ยวทะเลไง ตอนที่เราไปเดินเที่ยวตลาดนะ!!"
ผมพยายามคิด เอ่อว่ะ!!! ร้านที่แม่ค้าสวยๆ นี่หว่า แล้วเสือกเหลือแค่สีนี้สีเดียวที่มีไซส์ผมสองคน



"ไม่เอาๆ ไม่ใส่ ใส่สีดำนะ สีม่วง อึ๋ยยย.... ไม่เอาอ่ะ มันไม่ใช่ทาง เปลี่ยนๆๆ ถอดเลยๆ อายคนอื่นเขา"


"ไรว่ะ!! ซื้อเองบ่นเอง เปลืองเงินนะเนี๊ยะ!! ซื้อมาแล้วไม่ใส่อ่ะ"
มันบ่นผมครับ ขึ้นเลยๆ ใช่ซี้เมื่อคืนได้กูแล้วนิ เลยคิดจะว่าอะไรก็ได้ มึงๆ ไอ้ป๋า



  หน้าของมินตอนนี้



"โอ๋ๆๆ กูล้อเล่น เอ่อว่ะ!! เสื้อแมร่งไม่สวยเลย ลายก็งั้นๆ เอาไปบริจาคดีกว่าได้บุญกว่ากันเยอะเลยเนอะแห้งเนอะ"


"อืม....รีบๆ เร็วๆ เลย กูหิวแล้ว"



"คร๊าบผม....."




หลังจากเกิดสงครามทางสายตาแล้วถกเถียงกันเล็กน้อย เราก็มาจัดเต็มจัดหนักอาหารกันที่ร้านประจำ ผมโทรนัดเพื่อนๆ ผมให้มาเจอที่ร้าน พี่ฟิวก็โทรมาพอดีว่าจะเข้าไปหาที่ร้านเหมือนกัน วันนี้ครบองค์ประชุมครับ สนุกแน่คืนนี้ หึหึ



"ทิว พี่ปูกับพี่โจจะมาป่ะ ยังอยู่กรุงเทพฯ ป่ะ? ชวนมาดิ๊ คนเยอะๆ สนุกดี"


ไอ้ป๋าคิ้วขมวดเข้าหากันทันทีที่ผมเอ่ยถึงพี่โจ ชื่อเพื่อนมันตัดไปได้เลยครับ คงไม่เข้าไปในโสตประสาทแน่นอน เพราะมีชื่อพี่โจวิ่งแทรกเข้าไปในโสตประสาทมันเรียบร้อย....



"มิน มึงชอบเมียไอ้ปูรึไงห๊ะ ถามหาอยู่ได้ มึงเลือดขึ้นหน้าเลยเห็นไหมเนี๊ยะ!!"



"มึงนี่หึงอะไรไม่เข้าเรื่อง เลอะเทอะ ขับรถไปเลย อารมณ์เสียว่ะ วุ้ย!!!"



บ้าป่ะ!!! ไอ้ทิวมันบ้า!! พี่โจเขาตีตั๋วไปล่ะ ตั๋วกลับไม่มีเว้ย!! เพราะท่าทางอีพี่ปูแมร่งโคตรหวงเลย เคยคลาดสายตาได้ที่ไหน ปัญญาอ่อนจริงๆ แฟนใครว่ะ!!!




"มิน......" 


"มิน..... มึงโกรธกูเหรอ? กูขอโทษ...."
หึหึ เสียงอ่อนเลยนะมึง!! กูนิ่งดีกว่า...



"มินคร๊าบบ..... ที่รักขอโทษ" 
อึ๋ยยย!! ขนลุกว่ะ ที่รัก?




"เหอะ!! ใครที่รักมึง?"




เอี๊ยดดดด.......




"เฮ้ยยย!!!!.........."



"มึงเบรคทำไมเนี๊ยะทิว"
แมร่ง!!! เล่นหักรถเข้าข้างทางแล้วเบรคจนหัวผมทิ่มเลยอ่ะ ดีนะหัวไม่กระแทกกับคอนโทรล.....




"แล้วมึงพูดอะไรเมื่อกี้....."
มันหันมาทำหน้าโหด เสียงนิ่งเย็นเฉียบเลยครับ



"โอ๋ๆ ไอ้ป๋าทิวพูดแค่นี้ก็น้อยใจ ใจน้อยไปได้ ไหนๆ มาให้พี่มินดูหน่อยซิ! หัวล้านรึยัง หึหึ"
เพล้ง!! ไม่ขำว่ะ!!! หน้าแมร่งนิ่งได้อีก อร๊ากก.... เอาไอ้ทิวคนเดิมคืนมา คนนี้กูกลัวมันกัดคร๊าบบบ....




"มึงโกรธกูเหรอ? กูแค่พูดเล่นเองคิดมากน่า....."
นิ่ง..... ไม่ตอบ ตาดุ หน้าโหด....



"ก็มึงไงที่รักกูอ่ะ กูก็ที่รักมึงไง"
แหวะ!! โก่งคออ้วกแป๊ป กูไม่ค่อยชอบหวานๆ



"เอ่อ!! มึงอยากโกรธกูก็โกรธไปเลย กูไม่ง้อมึงหรอก!!"
ลงจากรถแมร่ง!! เลย ไอ้บ้านี่ทำกูเซ็งเลย...กำลังฮาๆ อยู่แท้ๆ เซ็งวุ้ย!! ผมกำลังจะเปิดประตูลงจากรถแล้วครับ





3......



2......




1......





ปิ๊ง!!!....... 

ต่อด้านล่างนะค่ะ

[Star_ss]

ต่อจากด้านบนค่ะ

"เดี๋ยว!!......"
หึหึ เสร็จกูแน่ไอ้ป๋า มันกระดิกนิ้วชี้ให้ผมเข้าไปหา ห่า!! มันเป็นอะไรของมันว่ะ!!



"ทำไม?!!....."



เอ่อ!! เอาดิ๊ๆ กูก็โหดเป็นนะมึง!! ผมยื่นหน้าท้าทายมันกลับทันที กลัวที่ไหน มาเลยๆ ตัวๆ ก็ได้ว่ะ เรื่องไรจะยอมให้มันข่มข้างเดียว คนอย่างมินฆ่าได้แต่หยามไม่ได้เว้ย!!




จุ๊บๆๆๆๆๆ........




"อ้าาา....... ชื่นใจจัง ฮ่าๆๆๆ"
อึ้งแดกเลยกู..... 



"มึงเป็นอะไรของมึงเนี๊ยะ!!" 



ผมเริ่มอารมณ์ขึ้นแทนมันแล้วครับ แมร่ง!! จับหน้าผมเข้าไปจุ๊บปากเฉยเลยไอ้บ้าทิว!!! ดีเท่าไหร่แล้วตำรวจแมร่งติดยืนขวางรถอยู่กลางถนน ไม่งั้นมันเดินมาเป่านกหวีดใส่แน่ เสือกจุ๊บกูในที่สาธารณะถึงจะบนรถส่วนตัวก็เหอะ! ประชาชนเด็กน้อยเด็กนักเรียกเยอะนะเว้ย!! กูอาย.....




"กูแค่แกล้งมันเล่นนะ อยากให้มึงโกรธ มึงโกรธแล้วน่ารักดี กูชอบ"


"ทิว!! กูว่ามึงไปหาหมอเถอะป่ะ เดี๋ยวกูพาไป มึงเริ่มโรคจิตขึ้นทุกวันแล้วนะ..."
ผมอ้าปากค้างเลยได้ไหม? ไอ้ทิวมันบ้าจริงๆ นะครับ ออกแนวโรคจิตขึ้นทุกวัน หื่นก็เท่านั้นยังจะบวกโรคจิตอ่อนๆ เข้าไปอีก ผมมีแฟนเป็นคนบ้าป่าวว่ะ!!




"ไปหาทำไม? กูเป็นแบบนี้กับมึงคนเดียว ป่ะๆ ไปร้านกัน กูอารมณ์ดีล่ะ"
เชรี่ย!!! แล้วมันก็ขับรถตรงไปร้าน ผิวปากสบายใจ กูลาตายแป๊ป!!!



"ทิว พวกพี่ฟิวมายัง?"
เรามาถึงร้านกันแล้วครับ กำลังจอดรถอยู่.....



"มาถึงแล้วมั้ง เห็นมันบอกออกมากันตั้งนานแล้ว...."


"งั้นวันนี้มึงนั่งทำงานคนเดียวนะ กูจะกินเหล้ากับเพื่อนกู"
ผมบอกมันหน้าระรื่น น้ำหลายไหล อยากเมาครับ....



"หึหึ ตลอดนะมึง!! กินได้แต่ห้ามมีเรื่อง เข้าใจ๋"
มันชี้หน้าสั่งผม....



 
งั้บ!!!.....




"โอ๊ยย!!! มิน.... กัดนิ้วกูทำไม? เจ็บนะเว้ย!!!"
กัดนิ้วแมร่งเลย สั่งกูอยู่ได้....



"บอกตัวเองเหอะ!! กูไม่หาเรื่องใครก่อนอยู่แล้ว เพราะกูไม่ใช่พี่ปุ๊ระเบิดขวด...."
ผมกอดอกลอยหน้าลอยตาบอก....



"หึหึ มึงไม่ใช่พี่ปุ๊ระเบิดขวดหรอกแต่มึงอ่ะพี่แดงไบเล่ อย่ามีเรื่องแล้วกัน จะกินก็กินไปกูขึ้นไปเคลียร์งานก่อน เสร็จแล้วจะลงมาควบคุมความประพฤติมึงแน่มิน"
ดู๊ดูมันพูด มึงเป็นอาจารย์ฝ่ายปกครองเหรอทิว...




"พูดมาว่ะ!! นู้น..... ไอ้เก่งวิ่งหางกระดิกมาหานายมันล่ะ ลงเร็วๆ อย่าช้า กูอยากหลั่งเหล้าเข้าสู่ร่างกาย"
ผมยิ้มกริ่มพอใจสุดๆ งานนี้พี่มินจะเมาคร๊าบบ เปรี้ยวปากมาหลายวันล่ะ หุหุ



"สวัสดีครับนาย... สวัสดีครับคุณมิน"
ไอ้เก่งวิ่งมาต้อนรับนายมัน



"ไอ้เก่ง พวกไอ้บี้มายัง?"


"มาแล้วครับคุณมิน นั่งอยู่โต๊ะเดิมครับ คุณฟิวกับเพื่อนๆ นายก็มาแล้วนะครับ นั่งอยู่กับพวกเพื่อนคุณมินครับ...."
ไอ้เก่งรายงานละเอียดยิบแบบผมไม่ต้องถามต่อ หึหึ ไอ้นี่มันทำงานดีครับ ไว้ใจได้ที่สุดในร้านเวลาจะมอบภาระกิจให้ทำต้องไอ้เก่งเท่านั้นจริงๆ



"เออ.... ขอบใจมาก ทิวป่ะ เข้าไปข้างในกัน"
ผมหันไปเรียกไอ้ทิว แต่ขาผมเดินแบบไม่รอมันแล้วครับ หึหึ



"รีบไปป่ะมิน ขึ้นไปบนห้องทำงานเป็นเพื่อนกูก่อนดิ"
ไอ้ทิวเดินตามมาติดๆ พูดขึ้น....



"อย่าเลย เดี๋ยวมึงไม่มีสมาธิทำงาน ไปๆ ไปทำงานได้แล้ว เสร็จแล้วก็ลงมานะจะรออยู่ข้างล่าง"
ผมเดินนำมันมาจนถึงโต๊ะพวกเพื่อนๆ ผมกับเพื่อนๆ มันอยู่กับครบ



"เฮ้ย!! ไอ้สองคนนี้มันตัวติดกันตลอดเลยเหรอว่ะ!"


"กวนตีนไอ้สัส!!...."
ไอ้ทิวจัดเพื่อนมันไปหนึ่งดอก



"หวัดดีครับเฮีย, หวัดดีคร๊าบบ...."
เพื่อนๆ ผมยกมือไหว้มัน ไอ้พวกเหี้ยเนี๊ยะประจบแดกเหล้าฟรีผมรู้



"วันนี้จ่ายเงินโว๊ย!! ไม่มีเหล้าฟรี"
ผมพูดบอกเพื่อนผมแล้วหยิบเหล้าแก้วของไอ้บี้ที่อยู่ในมือมันมากินกำลังจะเข้าปากอยูล่ะ แต่.....



"เอาแก้วใหม่ อย่ามั่ว!!"


ไอ้ทิวมันสั่ง.... ผมมองตาขวางเลยครับ ขัดจังหวะการกินเหล้าของกูนะมึง แต่ขอโทษนะครับ มันตาขวางใส่ผมหนักกว่าอีก มาถึงขั้นนี้คงต้องทำตามคำสั่งมันซินะ



"เออ!! ก็ได้....."
แมร่ง!! เพื่อนกันกินแก้วเดียวกันจะเป็นไรไปว่ะ ไอ้ทิวก็เว่อเกิน....



"ไอ้บุ้งๆ เอาแก้วมาให้กูใบดิ๊"


"ครับนาย..... นี่ครับนาย"
ไอ้นี่ก็ไวเกิ๊นน.....



"อ่ะ แดกเข้าไปเหล้าอ่ะ กูขึ้นไปทำงานก่อน เดี๋ยวมา....."


"คร๊าบบ.... รับทราบครับพี่ทิว...."
ผมพูดประชดมัน มันส่ายหัวเอือมระอาผมซินะ เดี๊ยะๆๆ



"ฮ่าๆๆๆๆ น้องมิน แมร่ง!! โคตรกวนตีนเลยว่ะ?" 


"อ้าว!! พี่มาร์ สรุปพี่ชมผมป่ะ?"

 
"เฮ้ยยย!!! ชมดิ๊.... ชม"
ฮ่าๆๆๆๆ หัวเราะกันทั้งโต๊ะเลยครับ


 
"ไอ้ฟิว มึงดูมันด้วย"
ไอ้นี่ก็สั่งจัง งานการก็ไม่ขึ้นไปทำ วุ้ย!!!



"เออๆ มึงขึ้นไปทำงานเหอะ เดี๋ยวทางนี้กูดูเอง"



"เอ้า!!! เชี่ย!!!......"




แล้วพวกเราก็ชนแก้วกันอย่างสนุกสนาน เต้นบ้างอะไรบ้าง ไอ้บี้ก็เริ่มกรึ่มๆ เต้นยั่วกับสาวๆ แทบจะได้เสียอยู่ล่ะ ไอ้นันก็ใช่ย่อยไปดิ้นกับพี่มาร์หัวฟัดหัวเหวี่ยง พวกผมยืนขำกันอยู่ที่โต๊ะ ไม่อยากไปเต้นครับ เดี๋ยวได้ หึหึ ถ้าไอ้ทิวมาเห็นคืนนี้ผมตายแน่!! เราดื่มกินกันไปเรื่อย คุยกับไปขำกันไป พี่ฟิวก็มีสาวๆ มาแจกเบอร์เพียบ ผมก็ยิ้มขำไอ้ทีนมันขอเบอร์สาวแต่เขาอยากได้เบอร์พี่เนย์ กร๊ากกก.... เพื่อนกูแมร่งหมดสภาพเลย หล่อไม่เทียบเทียมพี่เนย์ คุณหมอสุดหล่อวันนี้ดันออกเวรมาดริ้งกิ้งกันได้




"เอ่อ.... ขอโทษนะค่ะ"
สาวสวยมาสะกินที่แขนผมครับ หึหึ



"ชื่ออะไรอ่ะค่ะ เราชื่อกิ่งนะค่ะ มีแฟนยังเอ่ย?"
เธอกลายร่างเป็นงูทันทีครับ เลื้อยเลยอ่ะ ผมนี่สยิวกิ้วเลย นานๆ ได้สีสาวซะที



"หึหึ น้องครับ พี่ว่าน้องเลิกสีตัวก่อนจะได้เสียกับน้องพี่เถอะครับ แฟนมันดุนะ"

 
พี่ฟิวพูดขึ้น มันส่งยกนิ้วจุ๊ๆ ทันที อย่าดิ๊พี่เดี๋ยวไก่ตื่นพอดี พี่ฟิวก็ได้แต่ส่ายหัว เอาน่า!! ไอ้ทิวยังทำงานไม่เสร็จหรอก เพิ่งจะขึ้นไปชั่วโมงนิดๆ เอง ทางโปร่งคร๊าบบบ



"แฟนพี่ดุเหรอค่ะ?"
เธอก็ยังคงเสียดสีตัวเธอกับตัวผมต่อไปครับ หึหึ



"ใครบอกล่ะครับ เห็นพี่หล่อๆ อย่างนี้พี่ก็..."



"มีผัวแล้ว....." 
พระเอกตัวจริงมาแล้ว แต่เอ๊ะ!! เสียงนี้คุ้นๆ เหมือนนอนคุยกันทุกคืน



"เฮ้ยยยย!!!!......." 
ผมผลักผู้หญิงคนนั้นออกจากตัวทันที แมร่ง!! มาตอนไหนว่ะ ไอ้พวกเพื่อนสารเลวไม่บอกกูเลยนะสาดดด..... เสือกขำกันอีกนะมึง!!!




"ทำงานเสร็จแล้วเหรอ?" 
ผมตีเนียนถามมัน ได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆ ให้มันไปครับ



"หึหึ ห่างหน่อยไม่ได้เลยนะมึง!! เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย"


"อะไร?!!! กูไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย น้องเขามาถามทางไปห้องน้ำ เนอะน้องเนอะ ใช่ไหมครับ?"
กูหาแนวร่วมด่วน แมร่ง!!! เงียบกันทุกคน กูตาย.....



"สรุปพี่มีแฟนแล้วเหรอค่ะ ไหนอ่ะค่ะแฟนพี่?"
ตายแน่กูงานนี้ ถามพี่ทำไมคร๊าบบ.... ไปนู้นเลยครับ ห้องน้ำอยู่ทางนู้น.... เดินเข้าไปก่อนก็ไม่ได้เนอะ!!! ซวย!!!



"หึหึ พี่มีแฟนแล้วครับ โคตรดุ!! ขอโทษด้วยนะครับ"
ผมยอมแพ้ดีกว่า แถไปคงรอดยาก....



"ว้า!! แย่จัง จุ๊บ!! งั้นหนูจุ๊บพี่ทีนึงก็ยังดีนะค่ะ ถ้าเลิกกับแฟนแล้วโทรมาหาหนูได้ทุกเมื่อเลยนะค่ะ พี่หล่อดีหนูชอบ....."
หึหึ กูจะได้เลิกก็ตอนน้องจุ๊บแก้มพี่นี่แหละครับ พี่เตรียมตัวแป๊ป!!



"น้องครับ พี่ว่าน้องกลับโต๊ะเถอะนะครับ มาๆ เดี๋ยวพี่เดินไปส่ง....."
ไอ้บี้ทำหน้าที่แยกคู่กรณีผมออกไป แต่อีกคนยังยืนโหดอยู่ข้างหน้าผมอยู่เลย เอามันไปที.....



"ไง ปากน้องเขานุ่มดีไหม?"
แฟนครับอย่าหึงนะครับ เขาแค่คุยขำๆ เอง



"ไม่เห็นนุ่มเลย เหม็นบุหรี่ชิบหาย แหวะ!!"
ขยะแขยงด่วน เพื่อเอาตัวรอดครับ....



"มึงมานี่ดิ๊มิน....."
เอาแล้วไง.... กู ไม่น่ารอด....



"อะไร!! จะกินเหล้าอย่ากวนดิ๊ทิว เพิ่งกินเอง...."

 
ผมไม่เดินไปมันเดิมมาเองเลยครับ ไอ้พวกเพื่อนๆ ผมก็ถอยกรูกระจายเป็นวงกว้างให้มันเข้ามาใกล้ผม "มั่บ!!!" วงแขนล็อคเข้าที่คอด้านหลังของผมทันที



"หาเรื่องนะมึง!!"


"อะไร!! ป่าวทำไรเลยนะ น้องเขาเข้ามาเองอ่ะ ก็กูหล่ออ่ะทิว เข้าใจหน่อยดิ๊"


"หึหึ หล่ออย่างนี้ต้องทำให้เสียโฉมเลยดีไหม? จะได้ไม่ต้องมีคนมาตามจีบ...."


"เฮ้ยยย!!! บ้าดิ๊!!! ที่จริงก็หน้าตาธรรมดาโคตรๆ จริงๆ นะ ทิว ว่างๆ มึงพากูไปทำศัยกรรมเพิ่มหน่อยดิ๊ กูอยากหล่อบ้าง นี่หน้าตากูธรรมดาไปมึงว่าป่ะ?"
หายใจไม่ทั่วท้องโคตรๆ อ่ะ




"ปากดีนะมึง!! เดี๋ยวถึงห้องก่อนกูจัดหารมึงแน่ เตรียมตัวไว้เลย"


"ฮ่าๆๆๆๆ เฮีย จัดการมันหนักๆ เลยนะ" 
ไอ้เหี้ยทีน มึง!!!! ผมกำลังจะโดนเฉือดนิ่มๆ ไอ้เก่งก็กึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้ามาพอดี.....




"นายครับ....."



"มีอะไร?"
ผมก็ตั้งใจฟังดิ๊



"คืองี้ครับนาย....."
ไอ้เก่งมันกระซิบใส่หูไอ้ทิว ไอ้ห่าเก่ง!! กูอยากรู้บ้างเหอะ!! กระซิบทำพ่องมึงเหรอว่ะ!!



"เออ.... กูรู้แล้ว มึงไปเตรียมตัวก่อนไป"


"ครับนาย......"


"ไอ้ฟิว ไอ้มาร์ มึงไปกับกูแป๊ป ไอ้เนย์ ดูมันด้วย อย่าให้ใครมาเกาะแกะมันล่ะ เดี๋ยวกูกลับมา....."
ไอ้ทิวสั่งการ แมร่ง!! โคตรอยากรู้อ่ะ อยากรู้ต้องถาม.....



"มึงจะไปไหนอ่ะทิว?"


"เดี๋ยวกูมาไปดูงานแป๊ป งานมีปัญหา มึงกินเหล้ากับเพื่อนมึงอยู่ตรงนี้แหละ!!"


"เออๆ รีบไปรีบมานะ...."


"อืม.... เดี๋ยวกูมา อย่าอ่อยนะมึง!!"
มันยังจะสั่งอีก แล้วมันก็เดินไปกับพี่ฟิว พี่มาร์ ผมก็กินเหล้าต่อแต่โคตรอยากรู้อ่ะ ผมกินเหล้าต่ออีกแป๊ปก็ทำท่าปวดฉี่



"เฮ้ย!!! ไอ้บี้ กูไปฉี่แป๊ป...."


"รีบไปรีบมานะมิน พี่ขี้เกียจโดนไอ้ทิวบ่น...."


"ครับพี่เนย์ ผมไปแป๊ปเดียวคร๊าบบ....."


"ให้กูไปเป็นเพื่อนป่ะ?"


"ไม่ต้องไอ้เหี้ยนัน!!! K ไม่ได้ติดกัน...." 
ผมด่ามันเสร็จก็เดินไปตามทางที่ไอ้ทิวเดินไปเมื่อกี้



"เฮ้ย!!! ไอ้กุ้ง มึงเห็นนายมึงไหม?"


"ไม่เห็นครับคุณมิน คุณมินมีอะไรรึป่าวครับ? ให้ผมไปตามนายให้ไหมครับ"


"ไม่ต้องๆ กูแค่ถามเฉยๆ กูจะไปเข้าห้องน้ำ....."
ผมมองเห็นเด็กสามสี่คนเดินรีบๆ ไปทางหลังร้านครับ เลยรีบเดินตามไป จนมาถึงโกดังเก็บของที่อยู่หลังร้าน....




"เฮ้ยยย!!! คุณมิน...." 
ไอ้เด็กที่ยืนเฝ้าหน้าโกดังร้องขึ้น



"หุบปากเลยมึง!! เดี๋ยวกูถีบ!! นายมึงอยู่ข้างในใช่ไหม?"


"เอ่อ.... คือ....."


"คือๆ เหี้ยอะไร กูถามว่านายมึงอยู่ข้างในใช่ไหม?"
ผมถามย้ำ แมร่ง!!! ทำตัวลับๆ ล่อๆ เดี๋ยวเหอะมึง!!!



"ครับ.... ครับคุณมิน"



"เปิดประตูดิ๊ กูจะเข้าไปข้างใน"



"ไม่ได้ครับ นายสั่งห้ามไม่ให้ใครเข้าไปครับ"



"เปิด.... กูจะเข้า"



"ไม่ได้จริงๆ ครับ......"



"งั้นกูเปิดเอง พวกมึงถอยไป"



"ไม่ได้จริงๆ ครับ คุณมิน...."
ไอ้เด็กสองคนมันเดินเข้ามาขวางทางผมไว้



"ถอย!!!......." 




"คุณมินครับ....."


"กูบอกให้เปิด ไม่งั้นก็ถอยออกมา"
ผมพูดเสียงเน้นๆ ย้ำๆ อีกครั้ง มันถอยกรูกันออกไปเลยครับ




แอ๊ดดดด......



ผมเปิดประตูเข้าไปก็ต้องตาค้างกับภาพที่เห็น.........




"ทิว!!!!........" 




 
"มิน!!!!!..........."   



TBC.

เดี๋ยวมาต่อตอนหน้านะค่ะ.....
น้องมินดื้ออีกแล้วนะ เฮียทิวจัดการเลย.... เค้าเชียร์ หุหุ
ขอบคุณง๊าบบบ......

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

[nnaon]

 
อย่าทำร้ายเราแบบนี้สิ

[boonpa]

ค้างงงอย่างแรง