หัวข้อ: END*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด★❥ [14/06/18]P53

[Star_ss]

★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★❥
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

ตอนที่ 39 (ทิวVSมิน) ค้าง!!

ผมยืดอัดบุหรี่แก้เครียดจนหมดไปหลายมวลแล้วครับ แมร่ง!! คุยห่าอะไรกับเมียกูหนักหนาว่ะ ป่านนี้ยังไม่ลงมาสักที ผมทนรอต่อไปไหวแล้ว อร๊ากก.... เผื่อเมียกูอ่อนไหวเผลอใจไปกับมันกูก็ซวยดิว่ะ ไม่ได้ๆ ไอ้ห่านี่ไว้ใจมันไม่ได้ถึงมันจะเป็นเมียไอ้ปูไปแล้วก็เหอะ แต่มันก็ชอบเมียผมอยู่ดี ดูจากสายตาดีใจตอนที่มันเปิดห้องออกมาเจอเมียผมดิ๊ แมร่ง!! ถ้าไม่ติดว่าเคยไปยุแยงให้มันได้เสียกับไอ้ปูเพื่อนผมมาก่อนนะ ผมจะกระชากหัวมาตบซักทีสองทีข้อหาหมั่นใส้ ว่าแล้วผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกหาไอ้มินเมียรักของผมทันที





Tru…. Tru…..




"มิน คุยเสร็จยัง ทำไมไม่ลงมาซักทีว่ะ กูรอนานแล้วนะ จะคุยกันถึงชาติหน้าเลยรึไง ห๊ะ!! ลงมาได้แล้ว อย่าให้กูต้องขึ้นไปตามนะมึง"
 




ตู๊ด.... ตู๊ด.... ตู๊ด....




"แมร่ง!! ตัดสายกูอีกนะ เดี๊ยะ!!" 
ดูมันดิ๊ครับ ผมยังพูดไม่จบดีมันก็ตัดสายไปซะงั้น ผมยืนรอมันต่ออีกประมาณสิบนาทีมันก็เดินมาหาผมที่รถครับ




"จะอัดให้ตายเลยรึไงบุหรี่นะ"


"ปากดีจริงๆ เลยนะครับที่รัก หึหึ" 


"หึ! ใครกันแน่ที่ปากดี ป่ะกลับได้ล่ะ"


"เดี๋ยวถึงบ้านก่อนเถอะมินจะโดนมิใช่น้อยนะ"


"เคยกลัวเหรอ?" 
ดูดิครับ เมียผมมันปากดีแค่ไหน แมร่ง!! น่าจับมาดูดปากให้หายซ่าส์จริงๆ



"หิวข้าวไหม? จะแวะกินอะไรก่อนรึป่าว?"


"หิว แต่อยากกลับไปกินที่คอนโดดีกว่า มึงแวะซื้อข้าวดิ๊"


"เอางั้นเหรอ?"


"อืม กูง่วงนอนด้วยอ่ะทิว ปวดหัวด้วย"


"เป็นไข้รึป่าว?"
ผมเอาหลังมือไปอังที่หน้าผากมัน ตัวมันรุมๆ ครับ กลับไปถึงห้องคงต้องให้มันกินยาดักไว้ก่อนเดี๋ยวจะไม่สบายเอา



"ตัวรุมๆ เดี๋ยวมึงนอนไปก่อนถึงแล้วจะปลุก"


"อืม อยากกินคะน้าหมูกรอบสั่งให้ด้วยนะ"


"หึหึ ไม่สบายแล้วยังจะห่วงของกินอีก นอนๆ เดี๋ยวกูสั่งให้"




ผมเอื้อมมือไปปรับเบาะให้มันเอนลงจะได้นอนสบายขึ้น แล้วก็ปรับแอร์ให้เย็นน้อยลง สักพักมันก็หลับไป ผมกดโทรศัพท์ไปสั่งอาหารร้านประจำสามสี่อย่างและไม่ลืมที่จะสั่งคะน้าหมูกรอบที่มันอยากกิน ส่วนอาหารที่เหลือก็ของโปรดมันทั้งหมดแหละครับ เห็นไหมว่าผมเอาใจมันแค่ไหน ก็นะ มีเมียอยู่คนเดียวก็ต้องดูแลมันให้ดีๆ ซิครับ ผมขับรถมาถึงร้านก็แวะรับอาหารที่สั่งไว้พร้อมกับจ่ายเงินแล้วก็ขับรถกลับคอนโด




"มิน ตื่นเร็วถึงแล้ว"


"อืม ถึงแล้วเหรอ?"
มันงัวเงียตื่นขึ้นมาขยี้ตาก่อนจะตบหน้าตัวเองเบาๆ เพื่อเรียกสติ ฮ่าๆๆ มันน่ารักดีนะครับ โดยเฉพาะตอนที่มันตื่นนอนใหม่ๆ ผมชอบ



"ไหนอ่ะข้าว?"


"หึหึ ตื่นมาก็ถามหาของกินเลยนะ ป่ะขึ้นห้องก่อน มึงจะนั่งกินข้าวในรถรึไง?"


"เออว่ะ ลืม...."
ผมส่ายหัวให้ความติ๊งต๊องของเมียตัวเอง ชอบทำตัวน่ารักอยู่เรื่อยโดยที่มันไม่เคยรู้ว่าตัวเองทำตัวน่ารักน่าเอ็นดูขนาดไหน



"มิน ไปอาบน้ำก่อนไป เดี๋ยวกูจัดกับข้าวใส่จานรอ"


"อืม งั้นเดี๋ยวมา อาบน้ำแป๊ป"



พอถึงห้องผมก็ไล่มันไปอาบน้ำครับจะได้สบายตัวขึ้น ส่วนผมก็เข้าไปในครัวจัดกับข้าวที่ซื้อมาใส่จานไว้รอมันแล้วเดินไปหยิบยาลดไข้เตรียมไว้ให้มัน ใช้เวลาไม่นานมินมันก็เดินมาในชุดกางเกงบอลไม่ใส่เสื้อครับ



"ทำไมไม่ใส่เสื้อ อ่อยกูเหรอ? หรือว่าอยาก?" 


"บ้าเหอะ อ่อยบ้าอะไร กูร้อนเหอะทิว อ่อ!! ถ้ากูจะอยากก็คงอยากกระทืบคนถามมากว่า หึหึ"


"แร๊ง!! แรงตลอดกาล ไม่ได้อ่อย ไม่ได้อยากก็ไปใส่เสื้อแล้วเปิดแอร์ซะ เดี๋ยวมึงจะไม่ได้กินข้าวนะถ้าไม่ทำตามที่กูบอก"


"วู้!! หื่นว่ะไอ้ป๋า เออๆ ไปใส่ก็ได้ แมร่ง!! ไม่พ้นเรื่องบนเตียงตลอด"


มันเดินบ่นไปนู้นแล้วครับ หึหึ ก็ผมพูดเรื่องจริงนิ ถ้ามันไม่ใส่เสื้อมานั่งกินข้าวอ่อยผม คุณคิดว่าผมจะได้กินข้าวหรือกินมันล่ะ อ่อ! และอีกอย่างมันยิ่งเหมือนจะไม่สบายอยู่แล้วไม่ใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวก็ได้ป่วยจริงแน่ๆ



"หือ น่ากินอ่ะ"


"นั่งลงดีๆ เดี๋ยวตักข้าวให้"
ผมเดินไปตักข้าว มันก็นั่งลงอย่างว่าง่าย เห็นนั่งจ้องกับข้าวไม่วางตาเลยครับ



"อ่ะ ข้าว แค่นี้พอไหม?"


"อืม แค่นี้ก่อน ไม่อิ่มค่อยไปตักเพิ่มก็ได้"


"อืม งั้นรีบกินซะเดี๋ยวกับข้าวจะเย็นซะก่อน"


"อื้มม อร่อยอ่ะ ร้านเดิมใช่ไหมทิว"


"อืม อร่อยก็กินเยอะๆ กินเสร็จจะได้กินยา"


"ไม่ต้องกินยาก็ได้มั้ง เดี๋ยวนอนพักก็หาย"
ผมวางช้อนแล้วจ้องหน้ามันนิ่ง ไม่พูดอะไรออกมาทั้งสิ้น มันค่อยๆ เงยหน้าจากจานข้าวขึ้นมามองหน้าผม



"ยาอยู่ไหน เดี๋ยวกินข้าวเสร็จจะรีบกินยาเลย"


"ไม่สบายก็อย่าดื้อ กินยาจะได้หาย ไม่ใช่ปล่อยให้หายเอง ไม่งั้นเขาจะคิดค้นยาแก้โรคนู้นโรคนี้ขึ้นมาทำไม"


"เออ รู้แล้วๆ บ่นจังเลย เดี๋ยวกินๆ ขอกินข้าวก่อน"
มันขมวดคิ้วแบบขัดใจแล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อครับ พอกินข้าวเสร็จผมก็หยิบยามาให้มัน มันค้อนผมนิดๆ แล้วก็กินยาตามที่ผมบอก



"กินเสร็จล่ะ งั้นกูไปนอนนะ"


"เดี๋ยวก่อน! ใครบอกให้ไปนอนหลังกินข้าวเสร็จ นั่งให้อาการย่อยก่อนซักครึ่งชั่วโมง เดี๋ยวอาหารไม่ย่อยเป็นกรดไหลย้อนอีก"


"แต่กูง่วงนิ"


"ไปนั่งพักบนเตียงไป แต่ห้ามนอนนะ เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อน"


"เออ ก็ได้!!"


มันขยี้หัวตัวเอง เดินกระทืบเท้าไปนู้นแล้วครับ วันนี้ผมขัดใจมันหลายรอบล่ะ แล้ววันนี้ผมก็คงไม่ได้เข้าไปดูร้านชัวร์ เพราะถ้ามันไม่สบายผมก็ไม่อยากปล่อยให้มันอยู่ห้องคนเดียวครับ เป็นห่วงมัน




Tru…. Tru…..




("สวัสดีครับนาย")

"ไอ้เก่ง วันนี้กูไม่เข้าร้านนะ มึงดูแลร้านด้วย มีอะไรก็โทรมา"


("ได้ครับนาย นายไม่ต้องห่วงครับ เดี๋ยวผมจัดการเรื่องร้านเองครับ")


"เออ ถ้ามีเรื่องด่วนมึงก็โทรมาบอกกูแล้วกัน"


("ครับนาย")


"เออ งั้นแค่นี้แหละ"


("ครับนาย สวัสดีครับ")




ผมวางสายจากไอ้เก่งก็เดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ แต่ก่อนเดินเข้าไปแอบเหลือบมองที่รักของผมที่นั่งกอดหมอนตัวงออยู่บนเตียงเอาหน้าซบหมอนไว้ ฮ่าๆๆ คือผมบอกให้มันนั่งไงแต่มันคงง่วงนอนมากอ่ะครับ ผมรีบเข้าไปอาบน้ำพออาบเสร็จมันก็นั่งอยู่ท่าเดิม ผมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหาเสื้อผ้ามาใส่




"ทิว กูนอนได้ยัง กูง่วงแล้ว" 
พูดจบมันก็หาวโชว์ผมเลยครับสงสัยกลัวผมไม่รู้ว่ามันง่วงนอนจริงๆ



"ยัง เพิ่งผ่านไปสิบห้านาทีเองอีกแป๊ปนึงค่อยนอน"


"แต่กูง่วงๆๆๆ กูง่วงมึงได้ยินไหม แมร่ง!! กูไม่สนใจแล้วมันข้าวจะย่อยไม่ย่อยกูง่วงนอน กูจะนอน กูนั่งรอไม่ไหวแล้ว"


มันเริ่มงี่เง่าไม่เอาอะไรแล้วครับ ฮ่าๆๆ สงสัยคงเป็นเพราะมันง่วงนอนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ไหนจะยาที่กินเข้าไปอีกคงทำให้มันง่วงหนักขึ้นกว่าเดิม เลยโวยวายจัดหนักขนาดนี้ ผมเดินเข้าไปนั่งลงบนที่นอนข้างๆ มัน รวบตัวมันมานั่งพิงไว้ที่อกผม



"นั่งท่านี่ไปก่อน ถ้าง่วงก็หลับเลย"


"มันไม่สบายนิกูนอนเลยไม่ได้เหรอ?"
เสียงมันเริ่มเบาลง



"เอาน่า นอนท่านี้ไปก่อนรออีกสักพักกูจัดท่านอนให้มึงใหม่ อีกแป๊ปเดียวทนหน่อย เดี๋ยวอาหารไม่ย่อยเป็นกรดไหลย้อนขึ้นมามึงจะลำบาก เชื่อกู"


"อืม ก็ได้"


ผมรวบตัวกอดมันไว้หลวมๆ ให้มันนั่งพิงมาที่อกผม มันก็มุดหน้าเข้าที่อกของผม โยนหมอนทิ้งแล้วเอามือพาดไว้ที่เอวผมแทน แล้วมันหลับตาลงช้าๆ ผมกอดมันไว้ทั้งตัวเหมือนกล่อมเด็กนอน ตบที่หลังมันเบาๆ ก่อนจะจูบลงที่หน้าผากกับหอมที่หัวมันอย่างทะนุถนอม



"นอนซะนะ"
ผมลูบที่หลังมันอย่างเบามือ มันก็หายใจสม่ำเสมอแล้วก็หลับไป



"หึ! สงสัยจะง่วงมากจริงๆ ว่ะ"



ผมยังคงนั่งกอดตัวมันไว้แล้วลูบหลังมันไปเรื่อยๆ ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงผมก็จับมันนอนลงบนที่นอนดีๆ ก่อนจะห่มผ้าให้มัน เปิดแอร์ซะแรงขนาดนี้ไม่ห่มผ้าให้เดี๋ยวจะไม่สบายไปกันใหญ่ ผมเดินไปกินน้ำที่ห้องครัว กลับเข้ามาก็ล้มตัวนอนลงข้างมัน รวบตัวมันเข้ามากอด หอมที่แก้ม จูบที่หน้าผากแล้วก็หลับตามมันไป



ผมตื่นมาอีกทีก็เย็นมากแล้วครับ ตื่นมาผมก็ลุกไปเตรียมหาของกินให้มันซะหน่อย ว่าแล้วผมก็เปิดตู้เย็นหยิบนู้นหยิบนี่ออกมาทำก็ได้อาหารมาสี่อย่างแบบง่ายๆ ที่ผมพอจะทำได้ เสร็จก็หุงข้าวเตรียมอาหารให้คุณชายเขานะครับ ตื่นมาก็คงบ่นหิวแน่นอน พอผมทำเสร็จก็เข้าไปอาบน้ำอีกรอบ ออกมาแต่งตัวก็เห็นมันงัวเงียขยับตัวแต่ยังไม่ลุกนะครับ มันหมุนตัวกลับหัวกลับหางเอาหัวมาไว้ปลายที่นอน ขยี้ตาพยายามจะลืมตาขึ้นมองผม




"ตื่นนานแล้วเหรอ?"


มันถามผมครับ มันยังคงนอนขดตัวอยู่ในผ้าห่มหันหัวมาที่ปลายเตียงแล้วเงยหน้าขึ้นมาถามผม ผมก้มลงไปจุ๊บปากมันข้อหาทำตัวน่ารักน่ากัดจนเกินไป




จุ๊บบบ......




"ตื่นนานแล้วครับคุณชาย หึหึ หิวรึยัง? ถ้าหิวก็ลุงขึ้นไปล้างหน้า กูทำกับข้าวไว้ให้แล้ว"


"อืม หิวแต่ขี้เกียจลุก"


"หึหึ ให้ช่วยไหม?"


"ก็ดีนะ กูขี้เกียจ"
มันยิ้มยิงฟันใส่ผมครับ หึหึ นับวันมันยิ่งขี้อ้อนแต่มันไม่ค่อยรู้ตัวหรอกครับ ว่ากำลังทำตัวน่ารักมากแค่ไหน เห็นแล้วมันเขี้ยวว่ะ



"ขึ้นมาเลยครับ เดี๋ยวป๋าจะพาไปล้างหน้าแปรงฟัน"


"โอเคครับพี่ป๋า...."




ผมนั่งหันหลังให้มันอยู่ปลายเตียง มันก็รีบขึ้นขี่หลังผมทันที หึหึ แต่ผมอยากให้มันขี่อย่างอื่นมากกว่านะ ผมให้มันขี่หลังเข้าไปส่งมันในห้องน้ำ มันก็จัดการล้างหน้าแปรงฟันส่วนผมก็เดินออกมาจัดกับข้าววางเรียงไว้บนโต๊ะอาหาร มีแกงจืดเต้าหู้วุ้นเส้นหมูสับ ผัดผักใส่กุ้ง ผัดพริกแกงปลาหมึก และจานสุดท้ายก็ไข่เจียวกุ้งสับครับ ตักข้าวใส่จานวางไว้ให้เรียบร้อย แล้วมันก็เดินหน้าขาวออกมาจากห้องครับ




"หือออ... หอมนะเนี๊ยะ ทำเองจริงๆ ป่ะเนี๊ยะ?"
มันถามแล้วเดินมานั่งลงบนเก้าอี้จับช้อนเตรียมพร้อมสำหรับการกิน



"อืม ทำเองดิ มึงลองกินดูว่าพอกินได้ไหม"


"กลิ่นใช้ได้ แต่รสชาติต้องขอลองชิมดูก่อน"



ผมนั่งมองมันกินกับข้าวที่ผมทำ มันเคี้ยวตุ้ยๆ จนแก้มป่องดูเหมือนอร่อยยังกับกินอาหารภัตาคารรสเลิศ ฮ่าๆๆ (กูเว่อไปป่าวว่ะ) มันก้มหน้าก้มตากินจนลืมสนใจผมไปเลยครับ ผมเห็นมันกินได้เอร็ดอร่อยอย่างนี้ผมก็โคตรดีใจอ่ะครับบอกเลย เดี๋ยวทำให้แมร่งกินทุกวันเลยดีป่ะ จะได้หลงผัว รักผัวอย่างผมจนหัวปลักหัวปลำ ฮ่าๆๆ คือกูต้องไปดูครัวคุณต๋อยเพิ่มซะล่ะจะได้ทำอาหารมัดใจเมีย ในเมื่อมันไม่ทำอาหารมัดใจผัวอย่างผม ผมคงต้องทำอาหารมัดใจมันใช่ป่ะครับ หึหึ ความคิดดีเว่อร์เลยไอ้ทิวไผ่สุดหล่อ....




"อ่าาา..... โคตรอิ่มอ่ะ"
มันอิ่มถึงขั้นเอนหลังพิงเก้าอี้ล้วงมือเข้าไปลูบท้องตัวเองเลยครับ



"หึหึ อร่อยเหรอว่ะฝีมือกูเนี๊ยะ?"


"ก็งั้นๆ อ่ะ พอกินได้"
ดูมันตอบครับ แต่ก่อนที่มันจะสรุปได้ว่าอร่อยไม่อร่อยมันจัดข้าวไปสองจานใหญ่ๆ บอกไม่อร่อยก็ไม่รู้จะว่ายังไงล่ะ



"กูก็นึกว่าอร่อยมาก นี่คงเป็นฝีมือของเทศบาลซินะที่มาเทกับข้าวกูออกจากจานจนหมดเกลี้ยงขนาดนี้"

"ปากดี! กูแค่เสียดายของเหอะทิว"


"หึหึ ปากดีจริงๆ เลยเมียกู เดี๋ยวจับดูดปากให้หายซ่าส์เลย"


"เคยกลัว?"


มันยักคิ้วกวนตีนผมทั้งๆ ที่มันยังนั่งลูบท้องอยู่เลยครับ ลักษณะจะเคลื่อนตัวยาก การกระทำผมไวกว่าความคิด ก้าวเดียวถึงกระชากคว้าคอล็อคไว้แน่นก่อนจะก้มลงดูดปากเมียด้วยความซะใจ



"อื้อออ.... ไอ.... อิว......"


หึหึ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับผัวอย่างพี่เหรอครับน้อง เดี๋ยวเจอผัวข่มขืนคาโต๊ะอาหารเผาผลานเร่งการย่อยสลายอาหารซะหรอก



ตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ



มือเมียรักผมกำลังรัวทุบเข้ากลางหลังผมอย่างบ้าคลั่ง อยากให้พี่ปล่อยเหรอน้อง ฝันกลางวันแน่ๆ เมียกู อ้อยเข้าปากช้างแล้วมีหรือจะยอมคายออกมาง่ายๆ



ครืดดดด.....


ไม่ใช่เสียงโทรศัพท์แต่มันคือเสียงขูดครืดระหว่างขาเก้าอี้กับพื้นที่ผมช่วยขยับเพื่อขยายพื้นที่สำหรับข่มขืนเมียตัวเอง มันอ้าปากพยายามจะด่าผมแต่มันหารู้ไม่ว่าทำให้ผมสบโอกาสในการสอดลิ้นเข้าไปลิ้มชิมรสหวานจากปากเมียรักอย่างเอร็ดอร่อยยิ่งกว่ากับข้าวที่ผมกินไปเมื่อกี้อีก กินของคราวแล้วก็ต้องกินของหวานซินะ




"อืออออ......"




เสียงร้องห้ามในตอนแรกได้เปลี่ยนเป็นเสียงครางอันหวานหูจนทำให้สติผมเริ่มแตกกระเจิง ผมบดเบียดปากเราสองคนไว้แน่น กวาดลิ้นชิมรสอย่างมิรู้จักพอก่อนจะใช้มืออีกข้างคว้าเอวเมียรักจนลุกยืนสุดความสูง ลำตัวแนบชิดติดแน่นแอ่นอกรับสัมผัสจูบอันเร่าร้อนจากบทจูบปลุกรักของผม มือที่เคยทุบห้ามเปลี่ยนมาคว้าคอผมไว้แน่น เพราะร่างกายเริ่มหมดแรงต้านทานจนแทบยืนไม่ไหว ผมใช้มือที่รัดเอวไว้แน่นในตอนแรกช้อนที่ก้นงอนแล้วยกขึ้นสูงจนเมียรักตัวลอยเกี่ยวขารัดเอวผมไว้ไม่ให้พลัดตก เอียงหน้ารับจูบจากผมอย่างดุเดือดเลือดพล่านไม่มีใครยอมใคร ลิ้นแลกลิ้น น้ำลายแลกน้ำลาย



"อือออออ...."




เสียงครางในลำคอครางออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน อารมณ์ก็เริ่มเตลิดเปิดเปิงไปไกลจนสุดกู่ ผมอุ้มร่างเมียรักผ่านประตูครัวโดยที่มือข้างนึงประคองร่างบางไว้ไม่ให้หลุดจากอ้อมกอดส่วนอีกข้างก็ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างอย่างเพลิดเพลิน ปากก็ยังจูบเล้าโลมอยู่ไม่ห่างก่อนจะวางเมียรักลงที่โซฟานุ่ม แล้วผละปากออกจากเมียรัก มองดูคนใต้ร่างนอนหอบหายใจอย่างอ่อนแรงตาฉ่ำเยิ้มจนทำให้อารมณ์ผมที่มีอยู่แล้วพลุ่งพล่านจนขนลุกซู่ไปหมดทั้งตัว



"หึหึ เซ็กซี่ว่ะ"   
ผมยิ้มหื่นอยากข่มขืนเมียแบบสุดๆ เกินห้ามใจอ่ะครับ



"ธรรมดา.... กูได้มากกว่านี้อีกเยอะ"
มันยิ้มมุมปากยกขาขึ้นเกี่ยวเอวผมแล้วดึงจนผมต้องโน้มตัวลงไปหามันครับ



"อยากตื่นเต้นกว่านี้ป่าวไอ้ป๋า?"
คำถามกวนๆ หน้าตากวนๆ แต่ดูยังไงก็โคตรชวนฝัน อยากได้อยากโดนอย่างที่มันพูดมันท้าเลยครับงานนี้



"โคตรอยากเลย.... จัดให้กูหน่อยซิครับ "My Love" หึหึ" 



ผมจ้องหน้ามันไม่วางสายตา ยิ่งจ้องยิ่งมันเขี้ยวอยากขยี้ให้จมโซฟาซะตอนนี้ กระแทกแรงๆ หนักๆ ให้ครางเป็นบ้ากันไปข้าง ถ้ากลืนกินมันได้ก็อยากกลืนมันเลยซะตอนนี้ ทั้งรัก ทั้งหวง ทั้งห่วงมันไม่อยากให้ใครเข้าใกล้หรือแม้แต่ชายตามามอง มันเป็นของผม ผมเป็นของมันแค่นั้นพอ....




"หึหึ อยากมากอยากน้อยจะได้จัดให้ถูกใจ?"


"ยียวน อยากมากๆ มากๆ มากๆ โคตรอยากเลยว่ะครับที่รัก" 
ความหื่นมันขึ้นหน้าขึ้นตาไปหมดครับ ตอบไปตามใจต้องการล้วนๆ รอแค่มันสนองกลับมาให้ผมตามที่ขอ



"ขอมาก็จัดใจ ตามใจไอ้ป๋าอยู่แล้ว....."




พูดจบมันก็กระชากคอผมลงไปประกบจูบอย่างรุนแรง สอดลิ้นเล็กเข้ามาเกี่ยวรัดลิ้นผมทันที เสียงจูบดัง จ๊วบๆ กวาดลิ้นไปทั่วพื้นที่ในปากของผมจนหนำใจก่อนจะจูบและดูดลิ้นผมอย่างแรงโคตรได้อารมณ์สุดๆ ผลัดกันเกี่ยวผลัดกันจูบจนลิ้นแทบจะหลุดติดกันออกไปจากแรงดูดยิ่งกว่าสูบวิญญาณอีกครับ มือผมก็เข้าทำงานลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าง ตัวมันอุ่นๆ ด้วยความร้อนที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างกาย สร้างแรงอารมณ์ให้เพิ่มมากขึ้นๆ จนควบคุมสติไว้ไม่อยู่ อีกมือนึงของผมก็ล้วงเข้าไปในกางเกงบอลขาบานกอบกุมมินน้อยไว้ด้วยความรัก




"อือออออ......"
เสียงครางสร้างความสยิวได้ดีจนเกินคาด ลูกชายผมก็พองตัวจนคับแน่นแทบจะระเบิด



"อืออออ......"


ผมครางออกมาด้วยความเสียวเมื่อมือเล็กที่ผมคุ้นเคยสัมผัสเข้าที่ลูกชายผมอย่างเต็มไม้เต็มมือ แต่สัมผัสนี้แหละที่ทำให้สมองผมพร่ามัว ขาวโพลนไปหมด



"อ่าาาา......"
ผมผละปากออกมันทันทีอย่างอดไว้ไม่อยู่




"กูโคตรรักมึงเลยมิน ซี๊ดดดดด......"
มือเล็กของมันขยับทำงานดีแล้วดีอีก ดีขึ้นเรื่อยๆ




"หึหึ กูก็รักมึงไอ้ป๋าทิว"
มันทำรักด้วยมือให้ผมต่อไปเรื่อยๆ อย่างไม่หยุดพัก ผมพรมจูบตามหน้า ตามตา ตามปากจนทั่ว



 
"อ่าาา....."




แค่มือมันยังทำให้ผมเสียวแทบคลั่งขนาดนี้ ถ้าเป็นอย่างอื่นไม่ต้องพูดถึงครับ ผมยอมตายเลยถ้าได้ฝังตัวผมอยู่ในตัวของมัน ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดตุบๆ ที่ลูกชายของผม




"หยุดก่อนมิน เดี๋ยวกูแตกก่อนคามือมึง อ่าาาา..... ซี๊ดดดด"
โคตรเสียว โคตรได้อารมณ์ โคตรๆ อ่ะครับ



"อืออออ..... ทิว เร็วอีก กูเสียว"
เราสองคนครางสลับกันจน......




ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง......




"แมร่ง!!! ใครว่ะ สัส!!" 
ผมสถบอย่างหัวเสีย ทั้งเสียวทั้งโมโห



"อืออ.... เอาไง?"
ป๊าดดด.... ดูเมียกูถามดิ่ครับ เอาไง?



"เอาต่อดิ่ กำลังเสียวเลย อย่าหยุดนะมึง จุ๊บบบ...."
ผมพูดจบก็ก้มลงจุ๊บปากมันก่อนจะกัดกรามแน่น




ปัง ปัง ปัง.....




"เปิดโว๊ยยยย..... ไม่งั้นกูพังเข้าไปไอ้สัส!!"


"หึหึ งานนี้กูว่าค้างว่ะ"


"ไม่ต้องสนใจ ทำต่อครับที่รัก"
ผมจัดการรัวมือเข้าออกให้มัน มันก็จัดการรัวมือเข้าออกให้ผม ทั้งเสียวทั้งตื่นเต้น แมร่ง!! โคตรได้อารมณ์ไปอีกแบบอ่ะครับ





ปัง ปัง ปัง.....




"ไอ้เหี้ยทิว!! เปิดโว๊ยยยย"


"ทิว... เร่งมือหน่อยกูใกล้แล้ว อือออ....."


"ไอ้สัส!! เดี๋ยวกูเสร็จรอบนี้ขอกระทืบแมร่งซักทีก่อนค่อยมาต่อ ซี๊ดดดด..... มินเร็วอีก กูก็ใกล้แล้ว"



ผมสองคนต่างเร่งมือให้กันและกันอย่างสุดความสามารถจนพากันไปถึงฝังทั้งคู่ น้ำสีขาวขุ่นพุ่งทะยานสูงฉีดเข้าที่ท้องของผมและมันครับ




"อ่าาาา......."



"อ่าาาา.........."



จุ๊บบบ......



"เหนื่อยไหม?"
ผมจุ๊บมันหลังจากเสร็จแค่เพียงภายนอก มันยังนอนหอบหายใจเหนื่อยอยู่ใต้ร่างผมครับ



"สบายมาก มึงไปเปิดประตูไป"


"แมร่ง!!! ไอ้สัส!! มาไม่ดูเวล่ำเวลา กูจะเอาเมียซะหน่อย ขัดใจกูชิบหาย!!" 


"อย่าอารมณ์เสียดิ เผื่อเขามีเรื่องด่วน กูยังอยู่กับมึงอีกนาน"




จุ๊บบบ.....




มันโยกตัวขึ้นจุ๊บปากผมครับ แมร่ง!! ทำตัวน่ารักอีกล่ะเมียกู


"อืม มึงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องไป เดี๋ยวกูไปเปิดประตูเอง"



ผมเอื้อมมือไปหยิบทิชชู่มาเช็ดทำความสะอาดให้ผมกับเมียก่อนที่จะลุกขึ้นจากตัวมันครับ จัดการใส่กางเกงเก็บลูกชายผมเข้าที่เรียบร้อย ไอ้มินมันก็เดินเข้าไปในห้องนอนล็อคประตูเรียบร้อยผมก็เดินไปที่ประตูที่ยังคงกระหน่ำเคาะไม่หยุด




ปัง ปัง ปัง.....





"ไอ้เหี้ย!!! พ่องมึงตายเหรอ สัส!!!"
 

TBC.

หึหึ สงสารไอ้ป๋าจุงเบย... หนูมินของเจ้น่าร๊ากกก 
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

[boonpa]

  เคาะประตูขนาดนี้ป๋ายังต่อได้จนเสร็จ

[❣☾月亮☽❣]

ยอมใจผัวเมียคู่นี้    ว่าแต่นั่นใครฮะ ไม่กลัวตายเลยนะ.

[Mouse2U]

คนเคาะประตูจะชะตาขาดไหมล่ะคะเนี่ย มาตอนไหนไม่มาดันมาตอนที่มินดูเย้ายวนกว่าปกติแทนเสียอย่างนั้นล่ะ ทิวบอกแค้นนี้ต้องชำระ! ใช่ไหมคะทิว~

ปล. คิดถึงฟรังกับโซจังเลยน้าา..

[nuja]

พอกันทั้งผัวทั้งเมีย

[Yara]

ใครมาขัดจังหวะ คนอ่าน เอ้ย ทิวล่ะนิ

[black sakura]

ค้างเติ่งเลยอ่ะดิพี่ป๋าว่าแต่ใครมาขัดจังหวะเนี่ย

[gupalz]

คนอ่านก็ค้างงง

[meepooh2499]

อิพี่ปูกล้ามาขัดจังหวะได้งัยห๊ะ คนอ่านค้างน่ะรู้บ้างเหอะ เด่วปั๊ดให้พี่โจสั่งสอนเลย

[nuttzier]

ค้างอยู่หร๋อ...???


๕๕๕

[kitwiphat]

อยากอ่านต่อเริฟฟฟฟฟ

[Star_ss]

★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★❥
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

ตอนที่ 40 (ทิวVSมิน) แขกไม่ได้รับเชิญ

จัญไรที่สุดคือไอ้เหี้ยที่กำลังเคาะประตูหน้าห้องผมแทบจะพังตอนนี้ไงล่ะครับ ไอ้ห่า!! ถ้ามึงจะกดรัว เคาะรัวขนาดนี้ มึงเอาระเบิดมาปาใส่ประตูห้องกูเลยไหม? สัส!!! ณ จุดๆ นี้บอกเลยว่ารมณ์เสียสุดๆ ครับ และมันก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นไอ้เหี้ยฟิวเพื่อนรักของผมเอง ไอ้เพื่อนเลว!! กูจะฆ่ามึง!! มึงมาขัดขวางความสุขของกูกับเมีย กูกำลังจะพาเมียกูขึ้นสวรรค์ชั้นสิบแปด มึงทำกูค้าง มึงทำกูไม่สุด มึงทำกูไม่เสร็จ มึงทำกูเซ็งงงงงง!!!! ไอ้แสรดดด.....





"ไอ้เหี้ยฟิว!!!" 
ผมตะโกนขึ้นสุดเสียง ไอ้ห่านี้ก็ทำหน้าตาตื่นเหมือนกับหนีผีมายังไงยังงั้น



"ถอยๆๆ ไอ้ห่าทิว เร็ว!!! เดี๋ยวแมร่งตามกูทัน สัส!!"




ผลั่ก!!!!




"โอ๊ยยย!!! ไอ้สัส!! มึงหนีเหี้ยอะไรมาเนี๊ยะ?" 
ไอ้ฟิวแมร่ง!! ผลักผมซะแรงแล้ววิ่งหนีเข้าไปหลบในห้องนอนผมอ่ะครับ




"เฮ้ย!!! ห้ามเข้าห้องนอนไอ้สัส!!! ไอ้มินมันอยู่ในนั้น ไอ้เหี้ย!!!"



"ไอ้ห่าทิว กูขอเข้าไปหน่อยดิ๊ว่ะ"



"ไม่ได้โว๊ย!!!" 




ผมตะโกนขึ้นสุดเสียง แมร่ง!!! เมียกูโป๊อยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้ เรื่องอะไรกูจะให้มึงเข้าไปในรังรักของกูกับเมียกูว่ะ แมร่งก็คิดได้เนอะ อย่าๆ กูไม่ไว้ใจใครหน้าไหนทั้งนั้นแหละ ณ เวลานี้ กูหวง!! แง่ง!! แยกเขี้ยวใส่แมร่งเลย




"เออ!!! ไอ้สัส!! ปิดประตูซิว่ะ มึงจะเปิดไว้ทำเหี้ยอะไร"
อ้าว!!! แมร่ง!! กูควรจะด่ามึงป่ะว่ะ ไม่ใช่ให้มึงมาด่ากู เดี๊ยะๆ กูปิดประตูก่อนจะกระทืบให้ตายคาห้องกูเลยไอ้เพื่อนเลว!!! หึ่ม!!!




 
"พี่ฟิววววววว......" 





  ง่ะ!! ผมหันไปตามเสียงก็เจอเข้าให้เลยครับ แมร่ง!!! เกาะติดวิญญาณมาด้วย




"เฮียยยยย.... สวัสดีครับ" 




ไอ้ห่า!! ลากเสียงซะยาวเลย กูเกือบไม่ได้เป็นเฮียมึงล่ะ แต่จะเป็นตัวเตี้ยแทนนี่ดิ ไอ้เด็กเวร ฟิ้วววว...... แล้วมันก็หายตัวเข้ามายืนยิ้มในห้องผมเรียบร้อยแล้วครับ หึหึ ไม่น่าล่ะไอ้เหี้ยฟิวทำตัวยิ่งกว่าเห็นผีอีก มึงซวยขั้นแอดว๊านว่ะไอ้ฟิวเพื่อนเลิฟ




"หึหึ กูนึกว่าหนีใครมา ที่แท้ก็หนีจูออนมานี่เอง"


"โหหห..... ไรอ่ะเฮีย จูออนอะไรน่ารักขนาดนี้? คึคึ"


"มึงตามกูมาทำม๊ายยย....." 
ไอ้ฟิวถึงขั้นกุมขมับ ใช้สองมือลูบหน้าด้วยอารมณ์และสีหน้าที่เซ็งสุดๆ




"ทิว ใครมา? อ้าว.... พี่ฟิวเองเหรอ?"
เห็นหน้าเมียแล้วคิดถึงฉากเลิฟซีนที่ทำค้างไว้ หึ่ม!!! อยากจัดๆ ให้ซักดอกใหญ่ๆ สองดอก สามดอก สี่ดอก อร๊ากกกก..... แต่ทำไม่ได้!! ไอ้ทิวอยากตายตรงนี้ครับพี่น้องคร๊าบบบ....




"อืม พี่เองแหละ!!"
ไอ้ฟิวพูดเสียงหงอยๆ เหมือนหมดเรี่ยวหมดแรง



"อ้าว!! แล้วน้องคนนี้ใครอ่ะ?" 
"สวัสดีครับ ผมแฟนพี่ฟิว ว่าที่เมียในอนาคตชื่อ "ท๊อฟฟี่" ครับ เรียกว่าฟี่เฉยๆ ก็ได้ครับ"





     ง่ะ (หน้ามินตอนนี้)




    กร๊ากกกก..... (หน้าทิวตอนนี้)




     แชรดดด..... (หน้าฟิวตอนนี้)





"มึงแนะนำอะไรของมึงไอ้ฟี่!!!"


"ฮ่าๆๆๆ ฟี่ มึงนี่แรงไม่เปลี่ยนเลยว่ะ นี่มึงจะเอาเพื่อนกูทำผัวให้ได้เลยใช่ไหมว่ะ? ไอ้เด็กจูออน"
ที่ผมเรียกว่าไอ้เด็กจูออนเพราะมันขาวเว่อเหมือนผีจูออนนะครับ



"โหหห.... คนเขารักของเขาอ่ะเฮีย พี่ฟิวอ่ะของฟี่ตั้งแต่เกิด เนอะพี่ฟิวเนอะ?"


"ใครบอกมึง? โอ๊ยยย.... กูเพลียว่ะ แมร่งตามกูยิ่งกว่าเงาอีก"
ไอ้ฟิวบ่นอุบ แต่ไอ้มินเมียรักผมนี่ซิครับ อ้าปากค้างเลย....



"น้องว่าไรนะ น้องเป็นแฟนพี่ฟิวเหรอ?" 


"ใช่ครับ พี่ชื่อไรอ่ะ เรียกผมฟี่เฉยๆ ก็ได้นะ เราจะได้สนิทกันไงครับ"   
มันยิ้มหน้าระรื่น ทำตัวตีสนิทไอ้มินทันที ไอ้นี่มันแผนสูงครับ



"เฮ้ยๆๆ เกินไปล่ะไอ้เด็กเตี้ย นั่นแฟนกู"
ผมแสดงความเป็นเจ้าของทันที ถ้าฉี่รดได้กูฉี่ไปนานล่ะ จะได้ไม่มีใครมายุ่งกับเมียรักของผมไงครับ



"อ้าว!! เป็นแฟนเฮียทิวก็ไม่บอก สวัสดีครับซ้อ....."




     ผ่าง!!! (หน้ามินตอนนี้)




"ทะลึงแล้วมึง เขาเป็นพี่มึงนะ เดี๋ยวตบหัวทิ่ม" 
ไอ้ฟิวกัดฟันกรอด..... ข่มอารมณ์สุดๆ อ่ะครับ หน้าตาแมร่งหงุดหงิดสุดๆ




"โอ๋ๆๆ พี่ฟิว ฟี่ขอโทษคร๊าบบ.... พี่ครับ เอ่อ.... เฮียๆ แล้วพี่เขาชื่ออะไรอ่ะ? เมื่อกี้ฟี่ไม่ทันฟัง"
มันเดินเข้าไปเกาะแขนเกาะขาว่าที่สามีในมโนของมันแล้วครับ ไอ้ฟิวแกะไม่ออกบอกเลย ไอ้เด็กนี่มันยิ่งกว่าพญาตุ๊กแกอีกครับ เกาะมาสิบกว่าปีล่ะไม่ยอมปล่อย




"ชื่อ "มิน" เดี๊ยะ!! ทะลึ่งกับแฟนเฮียมึงจะโดนตบกระบาลคูณสอง"
ผมแกล้งดุมันขำๆ นะครับ มันเคยกลัวผมที่ไหน ไอ้เด็กนี่มันทะเล้นจะตาย



"ฟี่ขอโทษนะครับพี่มิน ฟี่ไม่ได้ตั้งใจนะครับ" 
มันทำหน้าสลดคอพับก้มมองพื้นสำรวจหาลายแทงสมบัติ กัดริมฝีปากเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มแฉ่งทำหน้าแบ๊วใสๆ ใส่เมียผมครับ




"เอ่อ.... ไม่เป็นไรครับ"



มินมันอึ้งแดกไปเรียบร้อยแล้วครับ คือมันเพิ่งเคยเจอกันครั้งแรกไง เจอครั้งแรกแล้วยังเจอเหตุการณ์อย่างนี้ก็สมควรอึ้งอ่ะนะ เด็กนี่ก็นะ.... คิดดูแล้วกันครับ ไอ้ฟิวถึงขั้นจิตหลุดอ่ะ กร๊ากกกก..... กูฮาว่ะ 




"พี่ขอโทษแทนน้องมันด้วยนะมิน มันยังเด็กอย่าถือสาเลยนะ"
ไอ้ฟิวพูดขอโทษอีกคน พูดเสร็จก็หันไปแผ่รังสีอำมหิตใส่ไอ้ฟี่ทันทีเลยครับ ไอ้นี่มีหรือจะสลด มันยิ้มซิครับ ฮ่าๆๆๆ กูฮามาก



 
"ไม่เป็นไรพี่ ผมไม่ถือ"
เมียผมแมนๆ ครับ เรื่องเล็กน้อย ที่รักผมโอเค๊....



"ขอบคุณครับพี่มิน ใจดีเหมาะกับเป็นแฟนเฮียทิวจริงๆ เนอะเฮียเนอะ"


"เอ่อ อย่างนี้ค่อยน่าฟังหน่อย งั้นเฮียจะยอมรับให้มึงมาเป็นแฟนไอ้ฟิวเพื่อนเฮียได้ ฮ่าๆๆๆๆ"
หน้าไอ้ฟิวนี่โกรธสุดๆ อ่ะครับ ถ้ามันพ่นไฟได้มันคงทำไปแล้ว หึหึ




"ไอ้เหี้ยทิว!!" 


"เอ่อ ทำไมน้องถึงไปชมไอ้ป๋ามันขนาดนั้นล่ะครับ มันไม่เห็นจะใจดีตรงไหนเลยนะ พี่ว่า....."



อ้าว!! มินครับ เมียครับ พี่ป๋าของมินไม่ใจดีตรงไหน โอ๊ยยย.... เมียกูหนอ ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ที่รักของไอ้ป๋า... ไอ้ป๋าโซแซดนะคร๊าบเมียคร๊าบบบบ...




"เฮียใจดีจะตาย พี่มินไม่รู้เหรอ แต่ก่อนเฮียเลี้ยงสาวๆ ไว้เพียบ สาวๆ อยากได้อะไรซื้อเฮียซื้อให้หมดเลยนะครับ"


"เหี้ย!! ไอ้ฟี่!! ไอ้เด็กจูออน ไอ้เด็กผี ไอ้เด็กเปรต มึง!!!"
แมร่ง!! หักหลังกูครั้งยิ่งใหญ่ ไอ้เด็กเวรเอ๊ยยยย 




"หึหึ พี่ก็ว่าอย่างนั้นแหละ"
มินคร๊าบบบ... พี่ป๋าเลิกแล้วน้า.... พี่ป๋ามีมินคนเดียวนะครับ ที่ร๊ากกก...




"กร๊ากกก.... ฟี่ล้อเล่นนะครับพี่มิน ขำๆ นะ ทั้งเฮียทิว พี่ฟิวของฟี่ใจดีทุกคนเลยครับ ฟี่ถึงรักพี่ฟิวของฟี่ม๊ากมากไงครับ"
พูดเสร็จมันก็เอาหัวถูๆ ที่อกไอ้ฟิวเลยครับ ทำเหมือนหมากำลังอ้อนเจ้าของ ไอ้ฟิวก็พยายามผลักหัวไอ้เด็กจูออนออกแต่ก็ไม่เป็นผลแต่อย่างใด




"ไอ้ฟี่!! มึงเลิกเกาะแกะกูได้ไหมว่ะ? กูรำคาญ!!"
ไอ้ฟิวพยายามแกะไอ้ฟี่ออกอย่างไม่ลดล่ะ ไอ้ฟี่ก็แทบจะขึ้นไปนั่งซ้อนตักไอ้ฟิวแล้วครับ แมร่ง!! เพื่อนกูน่าสมน้ำหน้าชิบหาย



กร๊ากกกกก...... (ซะใจอย่างต่อเนื่อง) 




"โหห.... ไรอ่าาา..... ฟี่ออกจะตัวห๊อมหอม... พี่ฟิวดมดูดิ๊ หอมจริงๆ น้าาา....."
ไอ้ฟี่ขยับขึ้นไปนั่งบนตักไอ้ฟิวทันที ไอ้ฟิวได้แต่ถอนหายใจครับงานนี้



"พอๆ เลย มึงดูหน้าเพื่อนกูดิ๊ เหมือนมันกำลังอยากตายเลยว่ะ ว่าแต่มึงกลับมาเมื่อไหร่เนี๊ยะ? แล้วกลับมาทำไม?"
ผมถามไอ้ฟี่ครับ แล้วผมก็เดินมานั่งลงที่โซฟาอีกตัว ควักมือเรียกที่รักให้มานั่งลงข้างๆ รอฟังเรื่องเล่าจากไอ้ผีจูออนตัวนี้ครับ



"เฮียอยากฟังจริงอ่ะ?"
มันทำตาใสๆ หน้าตาตื่นเต้นดีใจที่มีคนสนใจอยากฟังเรื่องของมัน มันอยากจะเล่าสุดๆ เลยครับ



"เชี่ย!! ไม่ต้องเล่าเลย...."
ไอ้ฟิวขัดขึ้นมาทันที ไอ้ห่า!! มึงขัดกูยิ่งอยากรู้ไอ้ฟิวเพื่อนเลิฟ



"ไม่เอา!! ฟี่จะเล่า.... คืออย่างนี้นะเฮีย...."




&@฿);@)?,!&@@"฿(;..;(!&@"'!!,;/--;(!฿&"@&"&@฿!??>$^%$¥¥+><
แล้วมันก็เล่าให้ฟังแบบลากเรื่องยาวไปถึงสมัยกรุงสุโขทัยเลยครับ ผมนี่ฟังไปขำไปไม่หยุด มินมันก็นั่งขำอยู่ข้างๆ ผมนี่แหละครับ ไอ้เด็กจูออนก็เล่าไปตื่นเต้นไป ไอ้ฟิวก็ถอนหายใจไปลูบหน้าไป คือมันคงเพลียนะครับ ฮ่าๆๆๆ 




"พอๆๆๆๆ มึงพอเลย!! กูขี้เกียจฟังมึงพล่าม ไป๊กลับบ้าน แมร่ง!!! ตามกูยิ่งกว่าเหงากูอีก ไอ้เด็กเวร!!"



ไอ้ฟิวคงทนฟังต่อไม่ไหวแล้วครับ ไอ้นี่มันความอดทนต่ำ แต่แมร่งเสือกนั่งฟังได้เกือบชั่วโมง หึหึ ถ้าเป็นคนอื่นแมร่งคงเดินหนีตั้งแต่ห้าวินาทีแรกแล้วครับ



"โหห..... พี่ฟิว ฟี่กำลังสนุกเลย พี่มินอยากฟังต่อป่ะ? เดี๋ยวฟี่จะเล่าให้ฟังต่อ"



ไอ้มินมองหน้าไอ้ฟิว ไอ้ฟิวมันส่ายหัวไปมาด้วยความเร็วสูง โบกไม้โบกมือห้ามไม่ให้ไอ้มินตอบตกลง แต่มีหรือมันจะเชื่อและทำตามที่ไอ้ฟิวร้องขอล่ะครับ



"อยากฟังๆ พี่อยากฟังมากกกกก......" 
มินมันลากเสียงซะยาวเลยครับ ผมนี่ขำกร๊ากกก.... ขึ้นมาทันที




"เฮ้ยยยย!!!! ไม่โว๊ย!!! ถ้ามึงอยากเล่าก็เล่าไปเลย กูกลับล่ะ ไอ้ทิวกูกลับล่ะ ไอ้เหี้ย!! กูเซ็งสัส!!" 



"อ้าว!! กูจะฟังต่อซะหน่อย ฮ่าๆๆๆ แมร่งกูโคตรฮาหน้าไอ้เหี้ยฟิวเลย"
แล้วไอ้ฟิวมันก็เดินออกไปเลยครับ ไอ้เด็กจูออนอ้าปากค้าง ตานี่ถลนแทบจะหลุดออกจากเบ้า ก่อนที่มันจะตั้งสติได้ว่ามันกำลังจะโดนไอ้ฟิวทิ้ง




"พี่ฟิวววว เฮีย พี่มิน ฟี่กลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ พี่ฟิวรอฟี่ด้วยยยย......"


"อ่อๆ สวัสดีครับ"
มินมันรับไหว้ไอ้ฟี่แบบงงๆ



"อะไรของมันสองคนว่ะ คิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไป เนอะมินเนอะ"


"อืม... มั้ง!! แต่น้องแมร่งตลกดีอ่ะ"


"อืมใช่ ไอ้เด็กนี่มันน่ารักๆ ติ๊งต๊องๆ ตามประสามันนะ มันเป็นอย่างนี้ตั้งแต่เด็กๆ แล้ว ไอ้ฟี่มันติดไอ้ฟิวมาก"
ผมลุกขึ้นเดินไปล็อคประตูแล้วเดินมานั่งลงข้างที่รักผมเหมือนเดิม



"เฮ้ออออ......" 





ผมถอนหายใจเฮื้อกใหญ่ ในที่สุดชีวิตกูก็ได้อยู่สงบสุขกับที่รักกูซักที ว่าแล้วก็สบตามันซะหน่อย บอกให้รู้ความในใจว่าพี่สุดหล่อคนนี้อยากไปต่อให้ถึงสวรรค์ชั้นสิบแปดที่ได้วาดฝันไว้ น้องจะว่าไงถ้าพี่อยากจะสานฝันนั้นให้เป็นจริง มือขวาคว้าหมั่บเข้าที่ไหล่ข้างขวาของที่รัก มือซ้ายจับที่คางแหลมให้หันหน้ามาสบตากัน ปิ้งๆๆ กระพริบตาถี่ๆ ทำปากจู๋ แล้วเรียกที่รักด้วยเสียงหวานที่สุดเท่าที่จะหวานได้....





"มินคร๊าบบบบ....." 
กระพริบตาถี่ๆ อย่าให้สะดุด ต้องทำอย่างต่อเนื่อง เดี๋ยวจะไม่แบ๊ว ไม่ใส ไม่ได้ใจเมีย สายแบ๊วไปเล๊ยยย...




"หึหึ....."
เสียงหัวเราะในลำคอคือคำตอบจากการกระทำของผมครับ




"มินคร๊าบบบ..... เราไปนอนกันไหม?"
ทำตาหวานอย่างต่อเนื่อง จุ๊บๆๆๆ จุ๊บปากอ่อยซะเลย พี่นี่โคตรอยากเสียตัวอ่ะครับ หึหึ น้องช่วยจัดให้พี่ทีดิ๊




"นอนอย่างเดียวนะ...."



"เฮ้ยย!!! กอดด้วยได้ม่ะ จูบด้วยได้ป่ะ ลูบด้วยได้ม่ะ ไซ้คอด้วยได้ป่ะ แล้วต่อด้วยป๊าบๆๆๆ กันได้ม่ะๆๆๆ นะๆๆ น้าาา...."



"หึหึ.... ไม่ได้"
ที่รักคร๊าบบบ..... จะตอบช่วยคิดนิดนึงได้ไหมคร๊าบ 



"โหหห.... มินอ่ะ ทำไมไม่ได้ล่ะครับที่รัก"
อ้อนครับ งานนี้ต้องอ้อนให้ใจอ่อนอย่างเดียว




"ไม่ได้เพราะ......."



"เพราะ?"
ผมถามด้วยความสงสัยสุดๆ




"เพราะสิ่งที่มึงต้องทำคือ แค่นอนเฉยๆ ที่เหลือ..... กูทำให้เอง หึหึ"




  อร๊ากกกกก..... เซอร์ไพรส์!! แมร่ง!!! กูถอดเสื้อผ้าตั้งแต่ตรงนี้เลยสัส!! งานนี้นอนสบายรอขึ้นสวรรค์อย่างเดียว ฟินนนน.... หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว เมียคนนี้ของไอ้ทิวคนเดียวคร๊าบบ.... ป่ะที่รัก ไปซั่มกันที่รังรักของเรา...
แล้วกิจกรรมเข้าจังหวะก็เกิดขึ้นอย่างที่มันควรจะเป็น ทั้งผมทั้งมันต่างพากันนอนหมดแรง คอหักคอพับคาที่นอนกันจนถึงเช้าเลยครับ





เช้า.........



"ทิวตื่น กูจะสายแล้ว ทิว....."


"อืม..... เช้าแล้วเหรอ?"
ผมงัวเงียตื่นขึ้นมา พยายามหรี่ตามองว่าเช้าจริงรึป่าว เหมือนผมเพิ่งนอนได้ไม่ถึงชั่วโมงเลย หึหึ เมื่อคืนเมียพาฟินจนเกือบเช้า โคตรเสียสละเลยเมียผม อย่างนี้พี่ทิวรักตายเล๊ยยย...




"อืม.... เช้าแล้ว เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวไปเรียนสาย"



"คร๊าบบบ....."
ผมตอบแล้วพยักหน้างึกๆ



จุ๊บบบบบ......




"ตื่นได้แล้วไอ้ป๋า ทำขนมปังปิ้งให้ด้วยนะ เดี๋ยวออกมากิน หึหึ...."
มันจุ๊บปากรับเช้าวันใหม่อันสดใสให้ผมครับ ฮึ่ม!! ถ้าไม่ติดว่ามันมีเรียนนะ จะจับกดให้จมเตียงเล๊ยยยย... น่ารักเกินไปแล้วเมียกูเนี๊ยะ อร๊ากกกก.... ไอ้ทิวฟินอีกแล้วคร๊าบบ....




ผมเดินผิวปากอารมณ์ดีเดินออกไปล้างหน้าแปรงฟันห้องน้ำอีกห้อง แล้วเตรียมขนมปังปิ้งวางคู่กับแยมและเนย ตามด้วยอุ่นนมอุ่นๆ ไว้พร้อมเสริฟ ทอดไข่ดาวเพิ่มให้ด้วย พิเศษสุดๆ ไปเล๊ยยย... ส่วนผมก็กาแฟหอมกรุ่นหนึ่งแก้ว เช้าขอเบาๆ ก่อนครับ ค่อยจัดหนักตอนเที่ยง วันนี้อารมณ์ดีจะไปรับเมียมากินข้าวเที่ยงด้วยกัน บ่ายค่อยไปส่งมันเรียนต่อ เย็นค่อยไปรับมันไปที่ร้าน หือออ..... เป๊ะเว่อ!! ตารางชีวิตกูต้องเมียอยู่ด้วยทุกช่วงเวลา ฮ่าๆๆๆ





หลังจากกินเบรคฟาสท์กันเสร็จแล้ว (ที่จริงอยากฟัดมันแทนเบรคฟาสท์ด้วยซ้ำ หึหึ) ผมก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไปส่งมินมันที่มหาลัยครับ ก่อนขับรถออกมาก็บอกมันว่าตอนเที่ยงจะมารับไปกินข้าว มันพยักหน้าเข้าใจแล้วเปิดประตูรถลงเดินไปตึกที่มันเรียน ผมมองมันเดินไปจนถึงโต๊ะที่พวกเพื่อนๆ มันที่นั่งอยู่หน้าตึก ก่อนจะยิ้มขำๆ กับท่าเดินที่ดูไม่ค่อยจะปกติของมัน มินมันตื่นมาเรียนได้นี่ถือว่ามีความพยายามมากครับ เพราะเมื่อคืนผมจัดให้มันไม่เบาเลยนะ จะว่าหนักมากก็เห็นจะได้ อารมณ์มันพาไปล้วนๆ นะครับ ผมควบคุมไม่อยู่ ยิ่งได้สัมผัสมันอารมณ์ผมยิ่งพุ่งสูงปรี๊ดดด.... หึหึ ที่ทำก็เพราะ... รักมันนั่นแหละครับ





ผมขับรถกลับคอนโด ตรวจเอกสารเกี่ยวกับร้านของผม ยอดสั่งซื้อของเข้าร้านแล้วยอดขายในแต่ล่ะวัน ทำไปก็ดูเวลาไป กลัวจะทำงานจนลืมเวลาไปรับเมียไปกินข้าวเที่ยงนะครับ พอได้เวลาอันสมควรผมก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่งหล่อแล้วขับรถออกไปทันที ขับมาถึงหน้าคณะมันก็เห็นมินมันเดินลงมากับกลุ่มเพื่อนๆ มันพอดีครับ ผมเปิดประตูจะลงไปหามัน มันมองมาที่ผม ผมมองไปที่มัน มันพยักหน้าส่งรหัสรักก่อนจะยิ้มให้ผม เพื่อนมันก็โห่ร้องแหกปากยังกะมีใครบวชในมหาลัย มันหันไปคุยกับเพื่อนๆ มัน แล้วกำลังจะเดินมาหาผม





"เฮ้ยยย!!! ไอ้มิน!! ระวัง!!!"
 




โครม!!!!




"มิน!!!!......."
 





TBC.

หนูมินของฉ้านนน..... น้ำตาไหลพราก
ขอบคุณที่ติดตามให้กำลังในนะจ๊ะ....

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

[Mouse2U]

มินปลอดภัยอยู่แล้วล่ะค่ะ เราเชื่ออย่างนั้นนะ ^^

[black sakura]

มินเป็นไรเนี่ยเสียงโครมเนี่ยขออย่าให้
เป็นไรมากนะเพราะอิพี่ป๋ามันจะบ้าแน่ๆ

[Yara]

เกิดอะไรขึ้น มินเป็นอารายยยยยย

[❣☾月亮☽❣]

ขึ้นต้นที่ค้างคา. ลงท้ายก็ยังค้าง. 

[boonpa]

  อะไรอ่ะกำลังสุขสันต์อยู่ดี ๆ ไม่เอามาม่านะ

[alt1991]

 

[Nus@nT@R@]

อะ...อะไร
เกิดอะไรขึ้น

[nuja]

คนเขียนใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

มินอย่าเป็นไรนะะะะะะะะะะะะะะ

[nuttzier]

มินต้องทำไรเปิ่นๆ  อีกแน่ๆ

[วายซ่า]

 โอ๊ะ....น้องมินเห็นป๋าแล้ว ถึงกะเข่าอ่อนเลยหรือเปล่าจ๊ะ

[meepooh2499]

น้องมินไปทำอะไรพังเข้าจ๊ะ 5555

[Star_ss]

★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★❥
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

ตอนที่ 41 (ทิวVSมิน) หัวใจแทบสลาย

ผมวิ่งไปยังร่างไอ้มินเมียรักของผมที่นอนกองอยู่กับพื้นข้างถนนหน้าตึกเรียนของมัน ผมอุ้มร่างมันขึ้นมา เรียกชื่อมันไม่หยุด มันลืมตาขึ้นมามองมาที่ผม ทำหน้ามึนๆ เหมือนยังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ครับ เพราะมันเกิดขึ้นเร็วมาก ผมเรียกชื่อมัน ถามมันว่าจำผมได้ไหม? มันพยักหน้า มันยังมีสติอยู่ทุกอย่าง ยกเว้นอาการมึนๆ ของมันครับ ผมทั้งตกใจทั้งกลัวว่ามันจะเป็นอะไรมากไหม ช่วงวินาทีที่รถมอเตอร์ไชค์วิ่งเข้ามาพุ่งชนมันหัวใจผมแทบจะหยุดเต้น ร่างมันกระเด็นล้มลงข้างถนนทันที





"มิน.... มึงเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนรึป่าว มึงบอกกูซิมิน!!!"


"ทิว.... กูโดนรถมอไซค์ชนว่ะ"


"อืม.... กูเห็นแล้ว มึงเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนรึป่าว เดี๋ยวกูจะพามึงไปหาหมอ มึงไหวไหม?"


"ทิว กูเจ็บขา"



ขามันมีเลือดออกด้วยครับ กางเกงยีนส์ที่มันใส่ขาดช่วงขาเป็นทางยาว ผมแมร่งโคตรตกใจหนักกว่าเดิม ผมกอดมันไว้แน่นจนลืมคิดว่ามันจะเจ็บรึป่าวที่ผมกอดมันแน่นขนาดนี้ แมร่ง!! แต่ตอนนี้ผมไม่สนอะไรแล้วครับ ผมเป็นห่วงมันมาก เห็นมันเจ็บตรงหน้าผมอย่างนี้ ผมยิ่งเจ็บกว่าเป็นร้อยๆ เท่า




"เฮีย ผมว่าอุ้มมันไปที่โต๊ะม้าหินก่อนไหม เดี๋ยวมีรถขับมาอีก"



เพื่อนมันซักคนพูดขึ้น ผมไม่ได้มองหรอกครับว่าเป็นใคร ตอนนี้ที่ผมไม่อยากล่ะสายตาไปไหนแล้วนอกจากมองหน้ามันให้มันอยู่ในสายตาผม ที่ผมอยากมองตอนนี้คือไอ้มินเมียผมคนเดียว  มันโดนรถชนต่อหน้าผม ถึงจะเป็นแค่มอเตอร์ไซค์ก็เถอะ แค่เห็นมันล้มลงผมก็ใจหายวู๊บบบ.... ไม่รู้หล่นหายไปไหนแล้ว มันเจ็บสุดๆ เลยครับ




"มึงไปเปิดรถกูดิ๊ไอ้บี้ กูจะพามันไปหาหมอ"



ผมสั่งไอ้บี้แล้วอุ้มมินมันขึ้นแนบอก ไอ้บี้ก็วิ่งไปเปิดประตูรถให้ผม ผมยังไม่ได้ล็อครถหรอกครับ เพราะรีบวิ่งเข้ามาหามันก่อน ไอ้บี้เข้าไปนั่งเบาะหลัง ผมรีบส่งมินมันเข้าไปเบาะหลังให้มันนั่งกับไอ้บี้ ไอ้บี้มันก็รีบรับไอ้มินจากผม ใจก็อยากจะนั่งข้างๆ มันครับ แต่ผมกลัวให้คนอื่นขับรถแล้วจะไม่ทันใจผมนะครับ




"เฮีย... ผมไปด้วย"
ไอ้นันพูดขึ้น ผมพยักหน้าให้มันมานั่งหน้ากับผม ไอ้ทีนก็บอกจะขับรถตามไป ส่วนผมก็รีบขึ้นรถแล้วขับรถไปโรงพยาบาลทันที พอมาถึงโรงพยาบาลผมก็รีบอุ้มมินขึ้นเตียงแล้วพยาบาลก็เข็นมันเข้าห้องฉุกเฉินไปเลยครับ



"เฮีย... นั่งก่อน ผมว่าไอ้มินมันไม่เป็นอะไรมากหรอก เฮียใจเย็นๆ ก่อนนะครับ"


"เออ... โทษทีว่ะ กูเป็นห่วงมันมากไปหน่อย"


ผมนั่งไม่ลงหรอกครับ ใจผมแมร่งเข้าไปอยู่ในห้องกับมันแล้ว ไม่รู้มันเป็นยังไงบ้าง ยิ่งคิดก็ยิ่งห่วง ผมกับเพื่อนๆ มันนั่งรออยู่หน้าห้องฉุกเฉินเกือบชั่วโมงคุณหมอก็เดินออกมา



"คุณหมอครับ แฟนผมเป็นยังไงบ้างครับ?"


คำถามแรกของผมเหมือนจะทำให้คุณหมอตกใจอยู่ไม่น้อย หมอคงไม่คิดว่าคนไข้ผู้ชายหน้าหล่อๆ ที่เพิ่งเข้าไปให้คุณหมอตรวจก่อนหน้านี้จะมีแฟนเป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่ใครจะสนล่ะครับ ตอนนี้ที่ผมสนใจคือแฟนผมคนเดียว


"เอ่อ.... ญาติคนไข้ใช่ไหมครับ? คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ ไม่ได้เป็นอะไรมาก มีแผลถลอกตามร่างกายอยู่หลายจุดด้วยกัน แต่ไม่น่าเป็นห่วงเท่าแผลที่ขาขวาที่ค่อนข้างใหญ่กว่าแผลอื่น หมอได้ทำแผลให้เรียบร้อยแล้วครับ แต่ที่ต้องระวังอย่าให้แผลที่ขาด้านขวาโดนน้ำจนกว่าแผลจะหายดี ต้องทำความสะอาดแผลจนกว่าแผลจะหายนะครับ ส่วนอื่นไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วงครับ ปกติดีทุกอย่าง"




"งั้นผมเข้าเยี่ยมได้รึยังครับ?"


"อ่อ เชิญครับ คนไข้นอนพักอยู่บนเตียงครับ"


"ขอบคุณมากครับคุณหมอ"


"ไม่เป็นไรครับ"
คุณหมอยิ้มให้ผม คงจะเห็นท่าทางร้อนรนจนทนไม่ไหวของผมมั้งครับ



"คุณพยาบาลพาญาติเข้าไปพบคนไข้ด้วยครับ"
คุณหมอพูดบอกคุณพยาบาลที่อยู่ด้านใน



"เชิญทางนี้ค่ะ"


ผมไม่รอให้พยาบาลเชิญรอบสองหรอกนะครับ แต่ผมเดินสวนคุณพยาบาลสาวไปทันที ใจร้อนนะครับ เข้ามาก็ยังยืนงงอยู่กลางห้อง เพราะเตียงแมร่งมีมีหลายเตียงชิบหาย ทุกเตียงมีผ้าม่านผิดปิดมิดชิดอ่ะครับ แล้วผมจะรู้ได้ไงว่ามินมันอยู่เตียงไหนว่ะ?



"ใจร้อนจริงๆ เลยนะค่ะ เตียงที่สามค่ะ"
คุณพยาบาลคนสาวเธอยิ้มบอกผมครับ อารมณ์นี้รอไม่ไหวแล้วครับ เป็นห่วงมันโคตรๆ เป็นห่วงมันจับใจ อยากเห็นหน้ามันเร็วๆ ครับ



"ขอบคุณครับ"
ผมตอบคุณพยาบาล ไอ้บี้ ไอ้นัน ไอ้ทีนก็เดินตามผมมาติดๆ พวกมันก็ใจร้อนพอๆ กับผมนั่นแหละครับ ผมเดินไปเปิดผ้ากั้นเตียงออกก็เห็นมินมันนั่งมองแผลที่แขนที่ขาของมันอยู่



"มิน!!!"
มันเงยหน้าขึ้นมามองก่อนจะยิ้มหน้าเศร้าๆ ออกมา ผมก้าวขาให้ยาวที่สุดเท่าที่จะยาวได้แล้วคว้าตัวมันมากอดทันที



"ทิว กูไม่เป็นอะไรมาก แค่เป็นแผลไม่กี่ที่เอง"
มันบอกผมก่อนจะกอดผมตอบแล้วลูบที่หลังผม เหมือนมันกำลังปลอบผมอยู่เลยครับ ต้องเป็นผมซิที่ปลอบมัน ไอ้เด็กโง่เห้ย ชอบทำให้เป็นห่วงอยู่เรื่อย



"มึงเจ็บมากไหม?"



ผมผละตัวออกมามองหน้ามัน มันส่งยิ้มให้ผมก่อนจะส่ายหน้าไปมาบอกว่ามันไม่เจ็บ มันคงไม่อยากให้ผมเป็นห่วงมันมั้งครับ แต่ไม่ทันแล้ว... ผมเป็นห่วงมันตั้งแต่วันแรกที่เราตกลงเป็นแฟนกันแล้วครับ มันเจ็บผมก็เจ็บ ไม่ว่ามันรู้สึกยังไง ผมก็รู้สึกแบบเดียวกับมัน ช่วยไม่ได้นิครับ มันเป็นเมียผม แล้วผมก็รักมันมาก มากที่สุดเท่าที่ผมจะรักใครคนนึงได้



"ไม่เป็นไรแล้ว อย่าห่วงเลยทิว มันเป็นแค่อุบัติเหตุน่ะ"


"แต่กูเห็นมึงโดนรถชนต่อหน้ากูนะมิน กูโคตรกลัวเลย กลัวว่ามึงจะเป็นอะไรไป ถ้ามึงเป็นมากกว่านี้กูจะทำยังไงมิน กูจะอยู่ยังไง มึงรู้ไหมว่ากูเป็นห่วงมึงมาก มากกว่าชีวิตกูอีกนะมิน"
ผมโผลเข้ากอดมันอีกครั้ง ได้กอดมันแล้วทำให้ผมรู้สึกว่าผมยังมีมันอยู่ข้างๆ ผมครับ



"เฮ้ออ!! ค่อยยังชัวร์ มึงไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้วว่ะ พวกกูตกใจฉิบหาย!!"
ไอ้บี้พูดขึ้น เออว่ะ!! ผมลืมไปเลยว่าพวกเพื่อนๆ มันมากับผมด้วยนิหว่า



"เออ... กูขอบใจพวกมึงมากนะเว้ย!! กูไม่เป็นอะไรแล้ว"
มินมันบอกกับเพื่อนๆ ของมันครับ



"หึ!! เพื่อนกูต้องอย่างนี้ดิ๊ว่ะ!! ตายยาก หนังเหนียวค่อยสมกับเป็นเพื่อนกูหน่อย"


"ไอ้เหี้ยทีน!! ปากดีไอ้สัส!! เดี๋ยวกูถีบ!!" มินมันด่า


"ฮ่าๆๆๆ แสดงว่ามันไม่เป็นอะไรมากจริงๆ ยังปากดีเหมือนเดิมว่ะ!!" ไอ้บี้พูดต่อ


"เออ!! กูยังด่าพวกมึงได้อีกนาน"


"โอเค... พวกกูจะรอ จะอยู่ให้มึงด่าจนมึงเบื่อขี้หน้าพวกกูเลย"
ไอ้บี้พูดด้วยรอยยิ้ม ไอ้ห่านี่!! ถ้าไม่ติดว่ากวนตีนเมียกู มึงจะหล่อกว่านี้ไอ้น้อง



"ทิว มึงปล่อยกูก่อนดิ๊ว่ะ เพื่อนกูยืนอยู่ครบขนาดนี้ มึงยังจะกอดกูอีกนานไหม? กูอายพวกมันนะเว้ย!!!"
ผมผละออกจากตัวมันก่อนจะยื่นนิ้วไปดีดจมูกมันเบาๆ อย่ามันเขี้ยว



"นี่แน่ะ!!! ทำให้กูเป็นห่วงดีนัก!!"


"โอ๊ยยย!!! ทิว!! เล่นอะไรเนี๊ยะ เจ็บ!!!"


"เอ่อ!! พวกกูอ้วกได้ป่าวว่ะ? เห็นมึงกับเฮียทำตัวน่ารักใส่กันกูอยากจะอ้วกว่ะ กูไม่ชิน" ไอ้นันพูดขึ้น


"ได้ดิ๊ นู้น.... ถังขยะ" มินมันชี้นิ้วไปที่ถังขยะที่อยู่ติดกับโต๊ะคุณพยาบาลประจำห้องฉุกเฉินครับ


"ฮ่าๆๆๆ สม!! ไอ้ห่านัน เสือกไปกวนตีนมันนะมึง" ไอ้บี้เหยียบซ้ำไอ้นันครับ
 


"ทิว กลับเหอะ... กูไม่ชอบกลิ่นโรงพยาบาลเลย"


"อืม งั้นกูไปจ่ายเงินกับรับยาก่อน ป่ะ... มึงลุกขึ้นไหวไหมมิน?"


"ไหว... แค่ตึงๆ แผลนิดหน่อย แต่เดินได้ไม่มีปัญหา"


"อืม งั้นมึงเกาะแขนกูเดินแล้วกัน"
ผมบอกมัน มินมันทำหน้างอคอหักทันที คือมันคงจะอายนะครับ คนที่โรงพยาบาลใช่ว่าจะน้อยๆ คนเยอะขนาดนี้มันคงไม่อยากประเจิดประเจ้อให้คนอื่นมองหรอกครับ



หมั่บ!!




แต่ผิดคาด มันวางมือลงบนแขนผมแล้วค่อยๆ พยุงตัวเองลุกขึ้นจากเตียง แล้วยืนขึ้นจนสุดความสูง มันไม่ถึงกับเกาะจริงจังหรอกครับ แค่จับแขนผมช่วยพยุงตัวเองเฉยๆ เอาน่า... อย่างน้อยมันก็ไม่ดื้อเดินด้วยตัวเองก็พอแล้วครับ



พวกผมพากันเดินมาจ่ายเงินแล้วรอรับยา เราก็คุยเรื่องที่เกิดขึ้นกันไปเรื่อย ผมเดินมารับยาให้มัน ผมปล่อยให้มินมันนั่งคุยกับเพื่อนๆ มันไป ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกหาไอ้เก่ง บอกให้มันดูแลร้านแทนผม ผมบอกมันว่าเกิดปัญหาขึ้นนิดหน่อยคงไม่เข้าร้านวันนี้ให้มันดูแลร้านให้ดี มีปัญหาอะไรให้โทรมาได้ทุกเวลา แต่ปกติที่ผมให้มันดูร้านแทนผมก็ไม่เคยมีปัญหานะครับ มันเคลีย์จบด้วยตัวมันเอง ไอ้เก่งมันทำงานเก่งใช้ได้เลยครับ พอผมวางสายจากไอ้เก่ง ผมก็โทรหาไอ้ฟิวทันที




Tru.... Tru..... Tru.....



("ว่าไงว่ะ ไอ้ทิวเพื่อนเลิฟ?")
ไอ้ฟิวมันรับสายแล้วครับ ความกวนตีนยังคงเหมือนเดิม



"เออ!! ไอ้สัส... กูจะโทรมาบอกมึงว่า มินมันโดนรถมอไซค์ชนว่ะ กูคงไม่ได้เข้าไปร้านวันนี้ ถ้ามึงว่างก็เข้าไปดูร้านแทนกูทีได้ป่าวว่ะ?"


("เฮ้ยยย!!! แล้วเป็นอะไรมากป่าวว่ะ? ไปทำอีท่าไหนว่ะรถมอไซค์ถึงมาชนเมียมึงได้ว่ะ?")


"มันกำลังจะข้ามถนนหน้าตึกคณะมันมาหากูว่ะ ไอ้ห่า!!! ไม่รู้ว่าเป็นส้นตีนอะไร ขับรถเหี้ยๆ อย่างนี้ในมหาลัย แถมยังขับมาชนเมียกูอีก ไอ้สัส!!"


("เออ... ไอ้เหี้ย!! ในเขตมหาลัยทำไมมันเสือกขับเร็วขนาดนั้นว่ะ ถึงขั้นเบรคไม่ทันจนชนคนเลยเนี๊ยะนะ มันจะรีบไปตายรึไงว่ะ? ไอ้สัส!!!")


"ถ้ามันอยากตายจริงๆ บอกกูก็ได้มั้ง กูจะจัดให้ได้ตายสมใจอยากเลยไอ้เหี้ย!!! แต่นี่แมร่ง!! เสือกขับมันชนเมียกู โอ๊ยยย!!! กูอยากกระทืบแมร่งให้ตายคาตีนเลย"


("แล้วมึงจับมันได้ป่าวว่ะ หรือมันขับหนี?")


"มันขับหนีไปเลยว่ะ เสียดายว่ะ กูไม่ทันมองด้วย แค่กูเห็นเมียกูล้มกูก็แทบทรุดตามล่ะสัส!! แมร่ง!! ถ้ากูไม่ติดเป็นห่วงไอ้มินมันมากกว่านะ กูจะขับรถตามไปกระทืบแมร่งซะเลย"


("เออๆ ใจเย็นๆ ก่อนมึง เรื่องร้านมึงไม่ต้องเป็นห่วง มึงไปดูเมียมึงเถอะ เดี๋ยวพวกกูจะไปเฝ้าร้านให้มึงเองเพื่อน")


"เออ.... ขอบใจมึงมากว่ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะเว้ย!! กูไปดูมินมันก่อน"


("เออๆ ดูแลกันดีๆ ล่ะ มีอะไรให้กูช่วยก็โทรบอกกู")


"เออ แค่นี้... ขอบใจมึงมาก"


("เออ... มึงเพื่อนกู แค่นี้ไอ้ควาย หึหึ")



ตู๊ด.... ตู๊ด.... ตู๊ด.....



ไอ้ห่าฟิว!! คือกูจะหมดความเป็นเพื่อนกับมึงก็ตอนที่มึงด่ากูไอ้ควายนี่แหละ ไอ้เพื่อนดี หึหึ ผมเดินกลับไปหามินกับเพื่อนๆ ของมันที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากที่รับ พอผมเดินเข้าไปพวกมันก็เงียบ แล้วพากันอยู่ในความสงบทันที



"เป็นไรว่ะ? พอกูมาเงียบกันหมด" ผมถาม


"ป่าว!! เสร็จแล้วเหรอ? ป่ะ กลับบ้านกัน กูอยากกับบ้านแล้ว"


"เฮียผมฝากดูมันด้วยนะครับ"
ไอ้ทีนพูดครับ มึงจะฝากทำไมว่ะ เมียกูทั้งคนกูดูแลของกูอยู่แล้วไอ้ห่า!!



"เออ แล้วนี่พวกมึงจะไปไหนกันต่อ?" ผมถามพวกเพื่อนๆ มินมันครับ


"ว่าจะไปดริ้งกันหน่อยนะครับเฮีย" ไอ้นันตอบ


"เห้ย!! ไปได้ไงว่ะ อย่างนี้ก็กูก็อดดิ๊" 


มินมันว่าเพื่อนมันจบก็หันหน้ามาหาผมครับ มึงอย่าหวังว่ากูจะตามใจมึงนะครับที่รัก มึงเพิ่งเจ็บตัวต้องเข้าโรงบาลนะครับ อย่าซ่าส์ครับที่รัก


"อย่าแม้แต่คิดนะมิน มึงต้องกลับบ้านกับกูครับ ส่วนพวกมึง! วันนี้ไอ้ฟิวมันจะเข้าไปเฝ้าร้านให้กู ถ้าพวกมึงจะไปกินที่ร้านกูกับพวกไอ้ฟิวก็ได้ กูอนุญาต"



"สุดยอด!! ขอบคุณมากครับเฮีย เฮียนี่หล่อแล้วนะ แต่ใจโคตรหล่อกว่าอ่ะ"
ไอ้ห่านันรีบพูดประจบผมเลยครับ



"แมร่ง!!! รอให้กูหายก่อนก็ไม่ได้" มินมันบ่นเพื่อนมันครับ


"มึงอ่ะ!! กลับไปกับเฮียเขาเหอะ หายดีแล้วค่อยมาแดกก็ได้ เหล้าเฮียมีอีกเยอะ มึงแดกทั้งชีวิตก็ไม่หมดหรอกไอ้มิน" ไอ้บี้แมร่งพูดถูกใจผมโคตรๆ


"เออ!! ไอ้พวกเหี้ย!! ทิว.... ป่ะกลับเหอะ กูเหม็นขี้หน้าพวกชอบทรยศว่ะ"
"เออ ไอ้สัส!! งั้นกูก็ไปทำหน้าที่คนเลวโดยการทรยศมึงแล้วไปแดกเหล้าฟรีดีกว่า ขอบคุณนะครับเฮีย" ไอ้นันพูดครับ



"ไปเว้ย!! เฮียพวกผมลานะครับ สวัสดีครับ"
แล้วพวกมันก็เดินกอดคอผิวปากสบายใจออกไปเลยครับ ส่วนมินมันก็ได้แต่ด่าตามหลังเพื่อนตัวเอง



"หึหึ... อย่ามองหน้ากูแบบนั้นครับ บอกมาว่าข้าวเย็นมึงอยากกินอะไร? กินร้านเดิมไหม? หรืออยากกินที่บ้าน?"
มันมองผมตาเขียวเลยครับ หึ!!



"มึงทำให้กูกินเลย"


"โอเค ได้เสมอ... อยากกินอะไรว่ามาเลยครับผม"


"อยากกินยำมาม่าอ่ะ วันนี้ไม่อยากกินข้าว"


"ได้เลยครับ หึหึ มินเกาะแขนๆ อย่าทิ้งน้ำหนักลงที่ขามากดิ แผลยังตึงอยู่ไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวคืนนี้กินยาแก้ปวดรอเลยนะ แล้วตอนนี้ปวดแผลอยู่รึป่าว? ขี่หลังกูไหม?"


"เกาะแขนก็พอมั้งทิว อย่าถึงขั้นให้กูขี่หลังมึงให้คนทั้งโรงบาลมองเลย"


 "โถๆๆ กูก็เป็นห่วงมึงนะ กลัวมึงจะเจ็บแผล"


"เป็นห่วงหรือยากให้กูอายกันแน่ครับไอ้ป๋า คนอื่นเขาคงไม่รู้สึกดีหรอกนะที่เห็นผู้ชายตัวโตๆ สองคนขี่หลังกันในโรงบาลนะ"


"ช่างเขาดิ๊ กูรู้สึกดีคนเดียวก็พอแล้วครับที่รัก"


"หึ!! ยิ่งพูดยิ่งยาว ยิ่งไม่จบเหตุความหื่น ไป๊... กลับบ้านกัน"



พูดจบมันก็เกาะแขนผมตามที่ผมบอก เถียงกันไปเถียงกันมาก็อดขี่ม้าส่งเมืองซะงั้น ผมพยายามก้าวขาช้าๆ เพราะกลัวมันจะเดินไม่ทันครับ ท่าเดินของมันยังเดินไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ครับ คงจะตึงๆ เพราะแผลยังใหม่อยู่นะครับ




ผมขับรถพามันกลับคอนโด มาถึงก็เดินไปส่งมันในห้องนอน เตรียมเสื้อผ้าให้มันเปลี่ยน ผมให้มันเช็ดตัวครับ เพราะแผลถลอกค่อยข้างเยอะ ไหนจะแผลที่ขาอีก หมอห้ามไม่ให้แผลโดนน้ำด้วยนะครับ ผมปล่อยให้มันเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ในห้อง ส่วนผมก็ออกมาเตรียมทำยำมาม่าให้มันกิน ใส่แมร่งทุกอย่างที่มันชอบ กุ้ง ปลาหมึก หมูสับ เห็ดเข็มทองแต่ยำจานนี้ไม่ใส่มะเขือเทศนะ หึหึ พอผมจัดการยำมาม่าให้มันเสร็จก็ตักไอติมแช่ไว้ในตู้เย็นเตรียมไว้ก่อน มันกินยำเผ็ดๆ แล้วจะได้กินไอติมของโปรดมันแก้เผ็ดไงครับ มันหายเข้าไปในห้องนอนพักใหญ่ก็ออกมาพร้อมกับชุดเสื้อกล้ามสีเทากับกางเกงขาสั้นสีขาวที่ผมเตรียมให้มันใส่ครับ มันค่อยๆ เดินมานั่งลงที่โซฟาหน้าทีวี คือมันไม่กินข้าวไงครับ แต่จะนั่งกินยำมาม่าแล้วดูหนังไปด้วย สบายจริงๆ เมียกู



 
"ทิว......"


"อืม...."
ผมนั่งมองมันกินยำมาม่าฝีมือผมอยู่ครับ



"มึงไม่กินเหรอ? ไม่หิวข้าวเหรอ? นั่งมองกูกินมึงจะอิ่มไหม?"


"อิ่ม.... กูเห็นมึงกินได้กูก็อิ่มแล้ว มึงกินเถอะกูยังไม่หิว"


"หึ!! ไม่ต้องเลย คนบ้าที่ไหนนั่งคนมองคนอื่นกินข้าวแล้วอิ่มบ้างว่ะ?"


"มึงไม่ใช่คนอื่น"



ผมตอบมัน แมร่ง!!! ภาพที่มันโดนมอเตอร์ไซค์ชนฉายซ้ำในหัวผมอีกแล้วครับ ผมพยายามจะลบภาพนั้นออกไป เพราะมันทำให้ผมโคตรเจ็บ แต่ยิ่งพยายามเท่าไหร่ มันก็ยิ่งฉายซ้ำวนอยู่ที่เดิม ภาพที่มันล้มลงตรงหน้า ภาพที่เลือดออกเต็มขามัน แล้วไหนจะแผลถลอกตามตัวมันอีกล่ะครับ



"อร๊วกกก.... อย่ามาพูดจาเลี่ยนๆ ทิว จะอ้วกว่ะ"


"จะอ้วกแล้วมึงยิ้มทำไม?"


"ใครบอกว่ากูยิ้ม กูเคี้ยวยำอยู่เหอะ ปากขยับเพราะกินยำต่างหากล่ะ ชิส์"


"หึหึ อืม... แล้วอร่อยไหม?"


"อร่อยดีนะ มึงกินป่ะ? กินด้วยกันดิ๊ อ่ะ กูป้อน"



มันตักยำใส่ช้อนแล้วยื่นมาที่ปากผมครับ ผมเลยกินยำฝีมือตัวเองที่มันป้อน หึ!! อร่อยชิบหาย อร่อยเพราะมันเป็นคนป้อนผมนี่แหละครับ อร่อยจนน้ำตาผมจะไหลออกมาซะงั้น มึงโคตรทำให้กูเป็นห่วงมึงเลยมิน มึงจะรู้ตัวบ้างไหมว่ามึงทำให้กูเป็นห่วงมึงมากขนาดนี้



"มึงกินเถอะ กูอิ่มแล้ว" ผมตอบแล้วขยี้หัวมันเบาๆ


"อืม งั้นกูจะกินให้เกลี้ยงไม่ให้เหลือเลย มึงทำกับข้าวอร่อยนะเนี๊ยะไอ้ป๋า หึหึ"
มันเริ่มพูดเสียงสั่นๆ แล้วหันไปก้มหน้ากินยำมาม่าของมันต่อครับ



"ต่อไปนี้มึงต้องอยู่ในสายตาก็ตลอด เข้าใจไหม?"


"กูไม่เป็นไรแล้ว แค่อุบัติเหตุนิดเดียวเอง มึงไม่ต้องห่วง กูโอเคแล้วทิว"


"ไม่ให้ห่วงมึง แล้วจะให้กูห่วงใคร?"



"......."
มันเงียบครับ มันไม่พูดอะไรต่อแต่หันไปตั้งใจกินยำที่อยู่ในจานแทน เห็นมันไม่เถียง ไม่หือ ไม่อือ ผมแมร่งไปต่อไม่ถูกเลย



"เดี๋ยวกูเข้าไปหยิบไอติมในตู้เย็นมาให้ มึงรอแป๊ปนะ"


"อืม...."



มันตอบสั้นๆ ผมเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่หน้าตู้เย็น เงยหน้าขึ้นมองเพดานเพราะกลัวว่าน้ำตาผมแมร่งจะไหลออกมา แค่มันเจ็บแค่นี้ยังทำผมปวดใจโคตรๆ ถ้ามันเป็นอะไรมากกว่านี้ผมคงทนไม่ไหวแน่ๆ ดูจากสีหน้าของมันแล้วมันคงยังตกใจไม่หายหรอกครับ แต่มันพยายามทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร ทั้งมันและผมคงไม่อยากให้ใครอีกคนต้องคิดมากหรือเป็นกังวลกับเรื่องนี้มั้งครับ




"ทิว... ได้ยัง กูเผ็ด"




มันตะโกนเข้ามาในครัวครับ ผมลูบหน้าตัวเองให้คืนสติ ก่อนจะเปิดตู้เย็นหยิบถ้วยไอติมพร้อมบีบวิปครีมก้อนโตๆ โป๊ะหน้าไอติมจนเกือบมิด มันชอบกินเยอะๆ ครับ พอได้กินไอติมมันจะอารมณ์ดีทันที เวลาผมทะเลาะกันผมก็ชอบเอาไอติมนี่แหละมาง้อมัน ง้อเมียด้วยวิธีนี่โคตรน่ารักเลยใช่ไหมครับ? ผมยอมทำตัวปัญญาอ่อน บ้าๆ บอๆ ได้นะ ถ้าทำแล้วมันยิ้มแล้วอารมณ์ดีขึ้นได้ ถ้ามันมีความสุขผมก็มีความสุขด้วยไงครับ




"มาแล้ว.... เผ็ดมากเหรอ?"
ผมถือถ้วยไอ้ติมลงไปนั่งข้างมันแล้วยื่นถ้วยไอติมไปให้มันกินแก้เผ็ดครับ



"อืม.... เผ็ดดิ๊ แมร่งน้ำหูน้ำตาไหลเลยอ่ะ"
มันทำจมูดฟุดฟิตก่อนจะดึงคอเสื้อขึ้นมาเช็ดน้ำตาที่หางตาตัวเองครับ



"เผ็ดขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ? ตอนชิมดูก็ไม่ผิดมากนี่หว่า!!"


"อืม.... ก็เผ็ดอ่ะ"


"เออๆ เผ็ดก็เผ็ด รีบๆ กินไอติมดิ๊ เดี๋ยวละลายหมดก่อน กินเสร็จจะได้กินยา"


"อืม.... ยาอยู่ให้ห้องอ่ะ"
มันตักไอติมเข้าปากแล้วทำปากจู๋ยู่ปากชี้ไปทางห้องนอน หึ!! กูเข้าใจตั้งแต่มึงบอกว่ายาอยู่ในห้องนอนแล้วครับที่รัก มึงไม่ต้องทำตัวน่ารักขนาดนี้ก็ได้



"เดี๋ยวไปเอามาให้ รอแป๊ป"



ผมบอกมันแล้วเดินเข้าไปเอายามาให้มันกินครับ ผมเตรียมน้ำจัดยาให้มันกินเรียบร้อยเราก็นอนดูหนังกันที่โซฟาจนดึกพอสมควร ก่อนนอนผมก็เช็ดตัวให้มันก่อนนอนอีกรอบ ทำความสะอาดแผลให้มันตามที่หมอสั่ง มันก็บ่นเรื่องแผลไปเรื่อยนะครับ



"ทิว มึงว่าจะเป็นแผลเป็นป่าวอ่ะ?"


"ไม่หรอก... เดี๋ยวทายาตามที่หมอให้มาไม่เป็นแผลเป็นหรอก ไม่ต้องห่วง ว่าแต่มึงเจ็บแผลที่ขาไหม?"


"ไม่ค่อยเจ็บแต่ตึงๆ ที่แผลนะ แต่ทิว... กูกลัวกูจะนอนดิ้นโดนแผลตัวเองอ่ะดิ๊"


"หึหึ... ก็นอนดีๆ ดิ ไม่โดนแผลหรอก"


"นอนดีๆ ได้ก็ไม่ต้องห่วงป่ะ แต่ปกติกูนอนดิ้นแทบจะตกเตียงนิหว่า"


"ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวกูนอนกอดมึงไว้เอง รับรองดิ้นไม่ได้ชัวร์"


"หึหึ.... ตลอดอ่ะ ไปอาบน้ำได้แล้วไป๊" มันไล่ผมเฉยเลย


"อืม... มึงง่วงก็นอนก่อนได้เลยนะ กูไปอาบน้ำก่อน"


"อาบเร็วๆ เลย เดี๋ยวนอนเล่นเกมส์รอ"
พูดเสร็จมันก็นอนคว่ำกดไอโฟนยิกๆ เล่นเกมส์รอผมเลยครับ



"นอนดีๆ มิน เดี๋ยวก็ปวดหลัง"


"นอนดีแล้ว ทำอย่างอื่นยิ่งกว่าปวดหลังยังทนได้เลย" 
มันหันมาพูดแล้วยักคิ้วกวนๆ ใส่ผมแล้วก็หันกลับไปเล่นเกมส์ต่ออ่ะครับ



"หึ!! ปากดี เดี๋ยวก็โดนจัดหรอก หื้มม...."




ฟอดดดด......




ผมก้มลงไปคร่อมทับตัวมันไว้ทั้งตัวแล้วหอมเข้าที่หัวมันอย่างแรง มันเขี้ยวมันชิบส์ แต่เว้นช่วงขามันไว้นะครับ กลัวจะโดนแผลมัน กลัวมันเจ็บ มันก็ไม่กล้าดิ้นแรงหรอกครับ ผมว่า... ถ้ามันขัดขืนผมอีกซักหน่อยคงได้จะสนุกกว่านี้แน่ หึหึ



"ทิว.... กูหนักนะ มึงลงไปเลย" มันโวยวายทันที


"หึหึ.... ทีกูทับมึงมากกว่านี้ไม่เห็นบ่นหนัก เห็นครางตลอด" 

 

"เห้ย!! นั่นเขาไม่ได้เรียกว่าทับ เขาเรียกว่าประสานร่างสื่อรักต่างหาก กร๊ากก" 
หึ!! ดูเมียผมดิ๊ครับ กวนดีชิบส์ อย่างนี้มันน่าจัดให้หนักๆ จริงๆ ให้ตายเหอะ!!



"กวนดีจริงๆ เล๊ยย... ม่ะ งั้นเรามาทำกันดีกว่าเนอะ จะได้สบายตัว หึหึ"


"โอ๊ยย!!! ไอ้หื่น!! ลงไปเลยทิว ไม่เอาเว้ยย... กูเจ็บขาอยู่นะ"


"ทีอย่างนี้บ่นเจ็บเหรอหึ๊"


"เห้ยทิว อย่าแกล้งดิว่ะ ลงไปอาบน้ำเลย"


"เออๆ ลงแล้วคร๊าบบบบ....."


"ลงบ้าอะไร มึงยังทับกูอยู่เล๊ยย...."


"มิน มึงหันหน้ามาก่อนดิ"


"อะไร?"
มันตะคอกใส่ผมแล้วหันหน้ามาหาผมครับ




จุ๊บบบ....



"กูรักมึงนะ"




"เออ!! ไอ้บ้า!!! กูก็รักมึงเหมือนกัน"




"ปากหวานว่ะ อยากชิม"
ผมยิ้มมุมปาก ทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ทันที



"หึ!! ยังหื่นไม่เลิก ไปอาบน้ำก่อน"


"งั้นแสดงว่า... หลังอาบน้ำกูก็....."


"ถ้าช้าก็อด บอกเลย"



จุ๊บบบบ....
 



ม๊วบบบ....



ไม่รู้ว่าจะฟินไปถึงไหน แต่ที่รู้ๆ คือผมต้องรีบไปอาบน้ำแล้วครับ กลัวอดคร๊าบ.. 



TBC.

น้องมินของเจ้..... อย่าน่ารักให้มากนะจ๊ะ 
เจ้ละลายยยยย...... ฮ่าๆๆๆๆ

ปล. เนื่องจากคนอ่านตอบถำถามเราได้ เราเลยต้องมาอัพนิยายตามที่ได้เอื้อนเอ่ยไว้นั่นเอง
กร๊ากกกก..... 
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

[Mouse2U]

ยิ่งมีเหตุให้มินต้องเจ็บตัวแบบนี้ ความหวานของทั้งคู่ก็ยิ่งเพิ่มปริมาณขึ้นนะค้า~~

[kitwiphat]

ขอขอบคุณนะครับผู้แต่งที่มีนิยายดีให้อ่าน

[boonpa]

  คู่นี้อ่านกี่ทีก็ยิ้ม หวานกันตลอด

[rmlab]

หายเร็วๆนะน้องมิน
ปล. อยากอ่านปู-โจ จ้า

[❣☾月亮☽❣]

โถน้องมิน ใจหายใจคว่ำหมด เห็นปากดีแบบนี้ก็โล่งใจแล้ว

อยากเสริมนืดนึงเดี๋ยวนี้รพ.เอกชนเขาทำแผลที่ห้องฉุกเฉินเสร็จแล้วเขาเอารถเข็นมารับเลยจ้า มีบัตรคิวรับยาจ่ายตังค์พรีอมใบนัดทำแผลมายื่นให้เสร็จสรรพ สบายมากๆจากนั้นจะให่เขาเข็นไปส่งที่รถก็ยังได้
มันเจ็บอีตอนทำแผลนี่แหละกับลำบากตรงที่อาบน้ำไม่ได้ ต้องอาศัยกำลังภายในสูงถ้าจะอาบแบบไม่ให้น้ำกระเซ็นไปโดนผ้าพันแผลเลย 555 แต่น้องมินโชคดีที่มีผัวทาสอยู่ ไม่ต้องกลัวนะการงานไม่ทำแล้วปรนนิบัติเมียอย่างเดียว

[nuttzier]

แอร๊ย.....งยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย