END*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด★❥ [14/06/18]P53
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: END*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด★❥ [14/06/18]P53  (อ่าน 514557 ครั้ง)

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★
❤❤❤❤❤❤❤❤❤


ตอนที่ 44 (ทิวVSมิน) หมาลอบกัด!!



"พี่หมายความว่ายังไงครับ?" ผมถามขึ้นทันที ผมไม่เข้าใจ ที่พี่เขาถามผมยังงี้มันหมายความว่ายังไงกันแน่


"คืออย่างนี้นะน้อง พอลูกน้องพี่ลากรถน้องมาถึงร้าน พี่ก็ให้ลูกน้องพี่มันเช็ครถให้ตามที่น้องบอก พี่ก็ปล่อยให้พวกมันเช็คไปเหมือนทุกครั้ง จนพวกมันเดินเข้ามาเรียกพี่ให้ออกไปดูรถ ตอนแรกพี่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร พี่คิดว่าคงจะมีอะไรที่พวกมันแก้ไขไม่ได้หรือหาไม่เจอว่ารถของน้องเสียตรงไหน พี่เลยเดินออกไปดู ปรากฏว่า...."



"ยังไงต่อครับพี่?" ผมถามแทรกขึ้นด้วยความอยากรู้ว่ามันเกินอะไรขึ้นกับรถผม


"ใจเย็นๆ พี่กำลังจะบอกอยู่นี้แหละ รถของน้องนะกระปุกน้ำมันเบรคมันรั่ว แต่ที่พี่สงสัยคือมันไม่ใช่รอยรั่วที่เสื่อมคุณภาพของตัวอะไหล่หรือความเสียหายที่เกิดจากการใช้งาน แต่มันมันรอยเจาะเป็นรูนะน้อง"



ผมนี่อึ้งไปเลยครับ ที่พี่เขาพูดมาอย่างนี้คือมีคนจงใจทำให้มันรั่วงั้นเหรอ อันนี้แหละที่ผมไม่เข้าใจ คือช่วงนี้ผมไม่ค่อยมีเรื่องกับใครเลยนะครับ จะว่าไปก็นานมากแล้วที่ไม่มีคนเข้ามาหาเรื่องผม



"แล้วที่ผมเหยียบเบรคแล้วมันเหมือนเบรคไม่อยู่นี่เกี่ยวป่าวครับพี่?" ผมถามต่อ หันไปมองด้วยหางตาไอ้ทิวก็กำลังจะเดินเข้ามาหาผมครับ ถ้ามันได้ยินเรื่องที่ผมได้ยินเรื่องใหญ่แน่ ผมเลยพยายามคุยเสียงไม่ดังมาก ไม่อยากให้มันโวยวายก่อนที่ผมจะรู้ความจริงว่ามันเกิดอะไรขึ้นนะครับ



"มีอะไรมิน ตกลงรถเป็นอะไร?" เดินมาถึงมันก็ถามเลยครับ


"เดี๋ยวแป๊ปทิว กูคุยกับพี่เขาอยู่" มันทำคิ้วขมวดใส่ผมทันที


"แล้วไงต่อครับพี่?" ถามถามต่อแล้วขยับตัวหนีไอ้ทิวเล็กน้อย มันก็ขยับเข้ามาใกล้ผมขึ้นอีก


"พี่ถึงถามน้องไง ว่าน้องไปมีเรื่องอะไรกับใครไว้รึป่าว? พี่ว่าไม่ใช่เคสปกติทั่วไปนะ" ผมคิดหาคำตอบให้กับคำถามนั้น คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก เพราะผมไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับใครเลยนะครับ


"เออ! พี่ครับแล้วที่ผมถามเกี่ยวกับอาการของรถที่ผมรู้สึกตอนขับ มันยังไงอ่ะครับ เพราะก่อนหน้านี้ผมก็ขับรถได้ปกติดีนิครับ"



"อ่อ!! ถ้าในกรณีที่กระปุกน้ำมันเบรครั่วรถจะยังขับต่อไปได้ซักระยะนะน้อง เบรคไม่ถึงกับใช้งานไม่ได้ในทันทีแต่จะค่อยๆ เสียความสามารถในการเบรคไปทีละน้อย กว่าคนขับจะรู้ตัวอีกทีก็สายเกินไปซะแล้ว แต่กรณีของน้องพี่ว่าแมร่งโคตรฟลุ๊กเลย เพราะน้องดันรู้สึกว่ารถมันเบรคไม่ค่อยอยู่ซะก่อน ถ้าให้พี่เดานะ พี่คิดว่าที่น้องรอดมาได้น่าจะเป็นเพราะน้องขับไม่เร็วมาก เพราะถ้าน้องขับรถเร็วแล้วเบรคบ่อยๆ พี่ว่าน่าจะไม่รอดมาคุยกับพี่แบบตอนนี้ก็ได้นะ" ผมนี่พูดไม่ออกเลยครับ แล้วถ้าไอ้ป๋ามันถามผมแล้วผมจะบอกมันว่ายังไงดีล่ะครับ




"ผมเข้าใจแล้วครับ ผมขอบคุณพี่มากนะครับที่ช่วยดูรถให้"


"ไม่เป็นไรๆ แล้วน้องจะเอายังไงต่อ?"


"เอ่อ! เดี๋ยวผมให้คนเข้าไปเอารถที่พี่พรุ่งนี้แล้วกันนะครับ แล้วเรื่องค่าใช้จ่ายผมจะเข้าไปเคลียร์ให้ครับ" ผมพูดบอก


"เฮ้ยๆ ไม่เป็นไร คนกันเองพี่ไม่คิดเงิน ถ้าน้องจะเข้ามาเอารถก็โทรบอกพี่แล้วกัน เดี๋ยวพี่ให้เด็กเตรียมรถไว้ให้"


"ครับพี่ ขอบคุณพี่มากนะครับ"


"โอเคน้อง ถือว่าช่วยๆ กัน งั้นพี่ขอตัวไปทำงานต่อก่อนนะ"


"ครับพี่ สวัสดีครับ"


"เออๆ หวัดดีๆ"



ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด......




"เป็นไงบ้างว่ะ พี่กูเขาว่าไงบ้าง?" ไอ้บี้ถามขึ้นคนแรก


"อะไรเสียซักอย่างเนี๊ยะแหละ กูฟังแล้วงงๆ ว่ะ!!"


"ฟังตั้งนานไม่รู้เรื่องแล้วทำไมไม่ให้กูคุยให้ หื้ออ!!!" ไอ้ป๋าดิครับ เพราะมึงอยู่นี่แหละกูเลยพูดไม่ได้ ไอ้ป๋าเอ้ยย!!!


"แล้วรถมึงจะทำไงต่อ?" ไอ้นันถามต่อ


"เดี๋ยวพรุ่งนี้มึงเข้าไปร้านพี่เขาเป็นเพื่อนกูแล้วกัน ทิวเดี๋ยวกูไปเคลียร์เรื่องรถกับพวกมันพรุ่งนี้นะ" ผมตอบไอ้นันแล้วหันไปบอกไอ้ป๋าครับ


"เดี๋ยวกูไปด้วย" มันตอบไว


"เดี๋ยวกูไปเอง มึงก็มารอกูที่ร้านเนี๊ยะแหละ"


"ทำไมมึงถึงไม่อยากให้กูไปด้วยว่ะ?" ไอ้ป๋าหน้ามุ้ยทันที รังสีอำมหิตเริ่มแผ่ออกมาเรื่อยๆ แล้วครับ


"เฮีย... เดี๋ยวพวกผมไปเป็นเพื่อนมันเองก็ได้ครับ เฮียจะได้เข้ามาร้านเลยไม่ต้องย้อนไปย้อนมา ร้านพี่เขาอยู่แถวๆ มหาลัยครับเฮีย ไม่ไกลจากกันมากครับ" ไอ้ทีนพูดเสริมขึ้น เหมือนมันจะรู้ความคิดผมเลยครับ



"พวกมึงนี่มันยังไงว่ะ!! เออๆ อยากไปเองก็ไป!! เสร็จแล้วรีบมาที่ร้านแล้วกันกูจะรอที่นี่" ไอ้ป๋าทำหน้าโหดใส่แล้วสั่งการพวกเพื่อนๆ ผมครับ


"คร๊าบบบ..... เฮีย" พวกมันรีบประสานเสียงตอบทันที


"เออๆ พวกมึงจะลงไปแดกเหล้ากันข้างล่างหรือจะแดกกันบนนี้?" ไอ้ป๋าถาม หน้าแมร่งโคตรหงุดหงิดอ่ะครับ


"ข้างล่างครับเฮีย พวกผมอยากดูสาวๆ วิวข้างล่างมันดีครับ พวกผมชอบบบ...." ไอ้บี้ลากเสียงยาวพร้อมกับทำหน้าหื่นกาม


"เออ!! งั้นเดี๋ยวลงไปรอกันข้างล่างเลย เดี๋ยวกูบอกไอ้เก่งมันให้"


"แฮ่ะๆ ขอบคุณครับเฮีย" ไอ้พวกหน้าด้าน แดกฟรีนี่พูดเพราะกันทุกคน


"งั้นพวกผมไปรอข้างล่างนะเฮีย" ไอ้ทีนะพูดบอก


"เออ!!....." ไอ้ป๋าตอบสั้นๆ แต่สั่นด้วยความกลัวกันทุกคนครับ เสียงแมร่งอนุญาตแบบโหดๆ อ่ะครับ ผมก็ลุงขึ้นยืนทันทีด้วยความเร็ว แล้วก้าวขาเดินโดยไม่หันมองข้างหลังเลยครับ



"เดี๋ยว!!!......" นั่นไง!!


"อารายย?" ผมหันกลับไปอัตโนมัติ


"มานี่เลยมิน เนียนนะมึง มาคุยกันก่อนดิ๊"


"คุยอะไรอีกคร๊าบบบ.... กูอยากกินเหล้าแล้ว" ผมบ่นมันที แต่ขานี่เดินเข้าไปหามันแล้วครับ


"พวกมึงลงไปก่อน" ไอ้ป๋าทิวสั่งเพื่อนๆ ผม


"คร๊าบเฮีย... โชคดีเว้ยเพื่อน ฮ่าๆๆ ป่ะเว้ยลงไปข้างล่างกัน" แล้วพวกมันสามตัวก็กอดคอกันลงไปแดกเหล้าโดยไม่รอผมเลยซักคน ไอ้เพื่อนเลว!!! พวกมึงจำไว้เลยนะเว้ย!!


"อะไรอีก?" ผมเดินไปนั่งลงข้างมันที่โซฟา


"รีบจังเลยนะ อยากมากเหรอว่ะเหล้าเนี๊ยะ?!"


"เฮ้ย!! ป่าวเลย ก็ไม่ค่อยอยากกินเท่าไหร่ จริงๆ นะ!"


"หึหึ งั้นก็นั่งอยู่ข้างบนกับกูนี่แหละ ไม่ต้องลงไปล่ะ"


"เฮ้ยย!! ไม่เอา!! กูอยากคุยกับเพื่อนๆ บ้างดิครับไอ้ป๋า"


"แล้วกูล่ะ มึงไม่อยากอยู่คุยกับกูบ้างเหรอว่ะ?! ไม่ได้เจอหน้ากันตั้งครึ่งวัน" ไอ้ป๋ามันทำหน้าทำตาได้สะตอมากเลยครับ แล้วผมควรทำยังไงล่ะทีนี้


"เฮ้ย!! ใครบอกว่ากูคิดอย่างนั้นคร๊าบบ... ว่าแต่วันนี้มึงไปทำธุระให้พ่อมาเป็นไงบ้างว่ะ?" ถามเอาใจมันหน่อยครับ เดี๋ยวไอ้ป๋ามันจะงอน


"อืม ก็ดี.... ลูกค้าคุยง่าย" มันเอามือมาโอบเอวผมครับ


"ทำไมต้องเกาะแกะด้วยว่ะ มึงอยากรึไง?" ผมยิ้มมุมปากอย่างกวนตีน


"ถ้ากูตอบว่าอยากล่ะ มึงจะทำยังไงว่ะ?" ดูมันคร๊าบบ.... ไอ้ป๋าของผมมันหื่นได้ทุกเวลาจริงๆ นะ


"งั้นมึงต้องรอกูเมาก่อน" ผมตอบ


"ทำไมต้องรอมึงเมาก่อนว่ะ? หื้อออ...."




ฟอดดดดด.....




ไอ้ป๋ามันถามพร้อมกับหอมเข้าที่แก้มผมอย่างแรง ไอ้นี่สงสัยจะเอาจริงมั้งครับ ผมเริ่มหวั่นๆ ล่ะ กลัวอดกินเหล้า ฮ่าๆๆๆ


"หื่นฉิบหาย!! ก็ถ้ากูเมากูก็จะ....." ผมเอามือลูบเบาๆ ที่อกของมัน


"จะอะไร?" หน้าไอ้ป๋าแมร่งโคตรเคลิ้มอ่ะครับ ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้หูมันก่อนจะตอบไปว่า....


"เวลากูเมาแล้วเอากับมึงแมร่งโคตรมันส์เลยว่ะ กูชอบ หึหึ!"



ฟอดดดด......



"กูไปกินเหล้าก่อนนะเว้ย!!! เดี๋ยวกูเมาแล้วจะมาหามึงนะครับไอ้ป๋า ฮ่าๆๆๆๆ" ผมพูดจบก็หอมเข้าที่แก้มมันฟอดใหญ่แล้ววิ่งเลยครับ เดี๋ยวไอ้ป๋ามันของขึ้นแล้วโดนลากเข้าห้องก่อนจะได้เมาจริง กร๊ากกก.....


"ไอ้แห้ง!!! มึง!! เดี๋ยวกูจะเอาให้ลุกไม่ขึ้นเลย!!!" ไอ้ป๋ามันตะโกนตามหลังผมมาครับ  :katai1:



"ไม่กลัวเว้ย!!" ผมตะโกนกลับไปแล้ววิ่งลงจากห้องทำงานมันมาชั้นล่างทันที ไอ้ป๋าคงกำลังดิ้นแด่วๆ อยู่แน่ๆ เลยครับ ฮ่าๆๆๆๆ




ผมเดินดิ่งลงมาหาเพื่อนๆ ผมเลยครับ ไอ้พวกเหี้ยนี่ก็เร็วฉิบหาย เริ่มเรื้อนกันล่ะ เห็นไอ้บี้เต้นรูดสาวอย่างเมามันส์ รูดสาวนะครับไม่ได้รูดเสา คือว่ากันง่ายๆ มันกำลังลวนลามสาวๆ อยู่นั่นเองครับ ผมเดินผ่านนักเที่ยวมากมายไปจนถึงโต๊ะที่พวกมันนั่งอยู่ วันนี้พวกมันนั่งโซนวีไอพีครับ แต่ไอ้บี้ดันไปเต้นสีสาวอยู่โซนฮิบฮอปนู้น.... แต่มันเห็นผมแล้วครับ เดี๋ยวมันคงจะเดินตามมาที่โต๊ะ




"เฮ้ยย!! มันยังมีชีวิตอยู่เว้ย!!! ฮ่าๆๆๆ มึงจ่ายมาๆ ไอ้นันกูชนะเว้ย!!"


"เล่นเหี้ยอะไรกันว่ะ?" ผมเดินไปนั่งลงข้างไอ้ทีนแล้วถามขึ้น


"ฮ่าๆๆ พวกกูสองคนพนันกันว่ามึงจะเดินมาหาพวกกูในสภาพไหน? จะเป็นคนหรือศพกลับมาว่ะ" ไอ้เหี้ยทีนตอบครับ


"เล่นอะไรโง่ๆ ปัญญาอ่อนไอ้สัส!!" ผมด่ามันสองตัวครับ ส่วนนู้น... ไอ้บี้ไอ้พ่อปลาไหลเดินมาล่ะ


"แมร่ง!! มึงรีบลงมาทำไมว่ะ กูเลยต้องจ่ายไอ้ทีนสองพันเลยไอ้สัส!!" ไอ้นันบ่นอุบ แล้วมันก็ควักเงินขึ้นมาจะยื่นให้ไอ้ทีนครับ แต่ผมคว้าเอาไว้ก่อน


"เฮ้ยย!! ทำอะไรของมึงว่ะไอ้มิน!!" ไอ้ทีนแหกปากขึ้นเสียงดัง


"กูหักหัวคิวไอ้สัส!! เสือกเอาเรื่องส่วนตัวกูมาพนันกันไอ้ฟายย!!!"


"ฮ่าๆๆ พวกมึงก็โง่เนอะ แทนที่จะจ่ายกันนอกรอบ เสือกมาจ่ายต่อหน้ามัน มึงบ้าป่ะว่ะ?!" ไอ้บี้เดินมานั่งลงข้างไอ้นันแล้วยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกซดเสียงดัง


"เออ!! พวกมันแมร่งโง่ง่ะ หึหึ" ผมเสริมทันที


"หยุดๆ เรื่องนี้ไม่ใช่ประเด็นเว้ย!! เอ้า!! ไอ้มินมึงบอกพวกกูมาว่าเรื่องรถของมึงเป็นอะไรยังไง กูเห็นท่าทางมึงเหมือนกำลังโกหกอะไรพวกกูอยู่เลยว่ะ?" ไอ้ทีนรีบถาม


"เออ!! กูว่าเรื่องนี้มันแปลกๆ แล้วว่ะ รถกูโดนทุบกระปุกน้ำมันเบรค" ผมบอกพวกมัน


"ห๊ะ!!!...." พวกมันแหกปากลั่นจนพนักงานในร้านหันมามอง เพราะโซนที่พวกผมนั่งเปิดเพลงคลอเบาๆ ไม่ได้เปิดเสียงดังมากครับ


"เบาๆ ดิ๊ว่ะ!! เดี๋ยวมีคนได้ยินเอาไปรายงานไอ้ทิวกูก็โดนสอบสวนอีก"


"เออๆ มึงเล่าต่อ" ไอ้เพื่อนสามตัวของผมก็ขยับเข้ามาใกล้ผมแล้วทำหน้าตั้งใจฟัง


"พี่ไอ้บี้เขาบอกกูว่ามีรอยรุ่วที่กระปุกน้ำมันเบรคว่ะแต่ไม่ใช่รอยรั่วธรรมดา เหมือนมีคงจงใจทำให้มันรั่ว เพราะมันเหมือนรอยเจอะมากกว่าไม่เหมือนรอยที่เกิดจากการเสื่อมสภาพทั่วไปว่ะ" ผมอธิบาย


"ไอ้เหี้ย!! ตอนแรกกูนึกว่าถูกตัดสายเบรคเลยนะมึง พอมึงบอกว่าเหมือนเบรคไม่อยู่อ่ะ" ไอ้ทีนพูดขึ้น


"เออ!! ตอนแรกกูก็คิดว่าอย่างนั้นมึง แต่ถ้าตัดสายเบรคก็คงเหยียบแล้วไม่รู้สึกอะไรตั้งแต่แรกว่ะกูว่า... แล้วกูกับมึงก็คงตายห่ากันไปล่ะ"


"บรึ๊ย!!! ไอ้สัสกูเสียวแว๊บเลย" ไอ้ทีนพูด  :freeze:


"แล้วมันยังต่อว่ะ?" ไอ้นันถาม


"กูก็สงสัยในสิ่งที่กูคิดไว้ตอนแรกไง กูเลยถามพี่เขาไปว่ะ พี่ไอ้บี้ก็บอกว่ามันคือกระปุกน้ำมันเบรครั่วไงกูเลยขับได้เหมือนปกติ เบรคจะไม่ถึงกับใช้งานไม่ได้ในทันทีแต่จะค่อยๆ เสียความสามารถในการเบรคทีละน้อยกว่าเราจะรู้ตัวอีกทีก็คงจะสายไป แต่พี่เขาบอกว่าที่เราโชคดีอาจเพราะกูขับรถไม่เร็วมากและไม่ได้เบรคบ่อยๆ ว่ะ" ผมพูดต่อ



"เออ! กูก็คิดว่าน่าจะเป็นอย่างที่พี่กูบอกนั้นแหละ ไอ้ห่า!!! ไม่งั้นมึงกับไอ้ทีนคงรอดยากว่ะ!!" ไอ้บี้พูดครับ


"ดีนะที่ไอ้ทีนแมร่งเสือกปวดเยี่ยวขึ้นมาก่อน ไม่งั้นคงได้พากันไปที่อื่นก่อนจะได้มาที่ร้านว่ะ!" ผมพูดบอก


"แล้วมึงจะทำยังไงต่อแล้วจะบอกเฮียให้รู้ป่ะว่ะ?" ไอ้บี้มองซ้ายมองขวาแล้วพูดขึ้น


"คงยังก่อนว่ะ กูไม่อยากให้มันรู้ตอนนี้ เพราะกูอยากสืบให้ได้ก่อนว่าเรื่องที่เกิดขึ้นใครเป็นคนอยู่เบื้องหลังและมันเจาะจงใคร กูหรือไอ้ทิว" ผมออกแนวเครียดนิดๆ ครับ ถ้าเป้าหมายใช่ผมแล้วเป็นไอ้ทิวที่ขับรถคันนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับมันล่ะครับ ถ้ามันขับแล้วไม่ทันสังเกตุหรือรู้ก่อนว่ารถผิดปกติไอ้ทิวมันจะเป็นยังไงล่ะ แค่คิดผมก็เครียดมากแล้วครับ



"แล้วมึงจะเอาไงต่อว่ะ ให้พวกกูช่วยอะไรบ้างบอกมาเลยนะเว้ย!!" ไอ้บี้ตบไหล่ผมปุๆ แล้วพูดบอก


"เออ! ขอบใจพวกมึงมากว่ะ ตอนนี้กูก็ยังคิดอะไรไม่ค่อยออกว่ะ เฮ้ออ!! พอก่อนเว้ย!! เครียดๆ แดกเหล้าก่อนดีกว่าว่ะ ถ้ากูคิดออกกูจะบอกพวกมึงเอง" ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วคว้าแก้วเหล้าขึ้นมากระดกทันที เครียดว่ะครับ


"เออๆ เอ้าชนเว้ย!! มึงไม่ต้องห่วงไอ้มิน ยังไงพวกกูก็ช่วยมึงเต็มที่อยู่แล้ว ชนเว้ยชน!!" ไอ้ทีนก็ยกแก้วเหล้าขึ้นชนกับผม ไอ้บี้กับไอ้นันก็ทำแบบเดียวกันครับ




พวกผมดื่มกันไปเรื่อยๆ ไอ้ป๋ามันก็ลงมาหาเป็นพักๆ แล้วก็ขึ้นไปทำงานต่อ ปล่อยให้ผมนั่งเฮฮากับเพื่อนๆ ผม ไอ้บี้ก็เริ่มหลุดโลกไปแล้วครับ ไอ้นันกับไอ้ทีนยังพอมีสติอยู่บ้าง พวกผมก็ดื่มไปฮากับไปเหมือนปกติ นั่งดูสาวๆ เดินอวดเนื้อนมก้นกันไป หึหึ



"เฮ้ย!! พวกมึงไปแดนซ์กัน" ไอ้บี้พูดขึ้น


"ไอ้สัสนี่เมาทีไรเป็นอย่างนี้ทุกทีซิว่ะ!!"


"ไอ้ทีนอย่าเพิ่งไปด่ามัน กูก็อยากว่ะ ฮ่าๆๆ วันนี้นึกครึ้มอยากสีสาวว่ะ เผื่อได้กลับบ้านซักคน" ไอ้นันก็เป็นไปด้วยครับ


"เออๆ ไอ้สาดด.... แดนซ์กัน เพื่อนกันต้องไปด้วยกานนน...." ไอ้บี้เริ่มพูดไม่เป็นภาษากอดเพื่อนแล้วเรื้อยจนครบทุกคน


"มึงอ่ะไอ้มิน จะไปกับพวกกูหรือจะนั่งแดกรออยู่ที่โต๊ะคร๊าบบบ อึ่ก!!" ไอ้เหี้ยบี้นี่ท่าจะหนักแล้วครับ


"ไปก็ไปดิ๊ กูยังไงก็ได้อยู่แล้วว่ะ!!" ผมพูดบอก


"เฮ้ยๆๆ เดี๋ยวเฮียมากระทืบพวกกูทำไงล่ะสัส!!" ไอ้ทีนพูดครับ


"พวกมึงก็เว่อ!! ไปๆ ลุก อย่าช้า!!" ผมลุกขึ้นยืนแล้วเอาเท้าเขี่ยพวกมันทีล่ะคน


"ไอ้มิน!! มึงเอามือล่างเรียกกูเลยนะมึง!!" ไอ้บี้มันเมาครับ


"เร็วๆ ลุกขึ้นไอ้สัสบี้!!" แมร่ง!! เป็นคนชวนไงครับ แต่ดันช้ากว่าเพื่อน


"ฮ่าๆๆ ไอ้นันๆ มึงลากมันขึ้นมาดิ๊"


"มึงก็มัวแต่พูดนะสัสทีน มึงนั่นแหละมาช่วยกูดึงมัน!!" ผมยืนส่ายหัวให้กับเพื่อนของตัวเอง แมร่งรั่วตลอด


"เฮ้ย!! ลากไอ้บี้มันขึ้นมา"


"ฮ่าๆๆ กูว่ามันเต้นไม่ไหวหรอกสัส!! เอ้า!! ลุกเว้ย!!" ผมได้แต่ยืนขำพวกมันที่พยายามดึงไอ้บี้ให้ลุกขึ้นจากโซฟาครับ


"มานี่สัส!! กูช่วยจับมันเอง" ผมเดินเข้าไปช่วยดึงไอ้บี้ขึ้นอย่างทุลักทุเล



พลั่ก!!!!



แคว๊ก!!



"เฮ้ย!!! เดินไม่ดูเหรอว่ะสัส!!" ไอ้นันแหกปากขึ้น เพราะมีผู้ชายคนนึงเดินมาชนผมกับไอ้บี้ครับ จนไอ้บี้ล้มลงไป แต่ดีนะที่มันชนผมแรงกว่าไม่งั้นไอ้บี้กลิ้งหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ครับ



"ไอ้บี้ไอ้ห่านี่ก็เป็นเชี่ยอะไรคร๊าบบ... มึงลุกขึ้นมาเลยครับ" ไอ้ทีนก็เข้าไปช่วยดึงอีกแรง


"มานี่ๆ กูช่วย" ผมเดินเข้าไปสมทบ งานนี้น่าจะได้กลับบ้านมากกว่าไปแดนซ์แล้วล่ะครับ



"ไอ้มิน!! เลือด!!!"  o22 o22
ทุกคนและผมต่างมองไปตามที่ไอ้ทีนมันชี้ครับ


"ไอ้นัน!! มึงตามมันไปดิ๊!!" ไอ้บี้สร่างเมาทันทีแล้วตะโกนบอกไอ้นัน


"เออ!! เดี๋ยวกูมา" ว่าแล้วไอ้นันก็วิ่งตามไอ้คนที่ชนออกไปเลยครับ


"เฮ้ย!! ไอ้มินกูว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดาแล้วว่ะ" ไอ้ทีนพูดขึ้น



"กูว่าเราต้องบอกเฮีย"


TBC.


ช่ายย... เจ้ว่างานนี้ต้องบอกเฮียค่ะ

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
:L2: :L2: :L2: :L2:




« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-10-2015 19:17:28 โดย Star_ss »

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
บุคคลปริศนา..ชะตาขาดแล้วรู้ตัวหรือยังคะ?

ออฟไลน์ Yara

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2104
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-2
บอกเฮียเถอะคร๊าบบบ มีคนทำเมียเฮียขนาดนี้
ถ้าเฮียรู้ทีหลัง ได้ตายกันยกลังแน่ๆ

ออฟไลน์ meepooh2499

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 51
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
บอกได้แค่ว่างานนี้ป๋าทิวเอาตายแน่ เหอๆๆๆ

ออฟไลน์ Cady

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 113
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0

ออฟไลน์ วายซ่า

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +205/-6
ใครกล้าทำน้องมิน   :katai1:

ชะตาขาดแล้วหารู้ไม่

ออฟไลน์ black sakura

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1657
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-8
มินสะเพร่าแทนที่จะบอกอิพี่ป๋า
เค้าตั้งแต่แรกทีนี้เป็นเรื่องเลย :katai1: :katai1:

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★
❤❤❤❤❤❤❤❤❤

ตอนที่ 45 (ทิวVSมิน) อย่าให้กูรู้ว่าใคร?


ผมนั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานนี่แหละครับ เดินลงไปดูมันบ้างเป็นพักๆ มันก็เฮฮากันตามปกติผมเลยเดินขึ้นมาทำงานตรวจดูเอกสารต่อ ผมว่ามันกับเพื่อนต้องมีเรื่องอะไรที่ปิดบังผมอยู่แน่ๆ มันแปลกๆ ผมรู้สึกได้ หึหึ ปิดบังกูงั้นเหรอ คืนนี้กูจะเค้นเอาความลับของมึงออกมาให้หมดเลยไอ้แห้ง เล่นกับใครไม่เล่นนะครับที่รัก เดี๋ยวมึงเจอกูแน่!! ยิ้มกริ่ม... ผมกำลังคิดว่าจะจัดการมันยังไงดี นั่งคิดอยู่เพลินๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น


ก๊อก ก๊อก ก๊อก....


"เออ!! เข้ามา"

"นายครับนาย...." ไอ้เก่งวิ่งหูตั้งเข้ามาอีกแล้วครับ

"มีอะไรว่ะ?"

"คุณมินครับ คุณมินครับนาย... แฮ่กๆ" มันพูดไปหอบไป

"ทำไม?!! มินมันเป็นอะไร?!!" ผมลุกขึ้นก้าวเท้าแล้วเดินเข้าไปหาไอ้เก่งทันที

"ไม่เป็นไร!! ไอ้เก่งมึงนี่ตื่นเต้นมากไปแล้วนะมึง!!"

ผมหันไปตามเสียงนั้น มันเดินเข้ามาพร้อมกับขมวดคิ้วมองไอ้เก่งด้วยสายตาดุๆ เพื่อนๆ ก็เดินตามหลังมันมาครบทุกคน ที่แขนข้างซ้ายของมันมีรอยเลือดติดอยู่ แขนเสื้อก็มีรอยขาดอีกด้วย

"มึงไปทำอะไรมามิน!!!!" ผมตะคอกขึ้นเสียงดัง เดินดุ่มๆ เข้าไปหามันเลยครับ เพื่อนมันสามคนชะงักหยุดก้าวเท้ายืนนิ่งอยู่กับที่ทันที ส่วนมินมันก็เดินมาด้วยท่าทีปกติเข้ามาหาผมเช่นกัน

"แค่ถากๆ นะ ทิวมึงเก็บกล่องยาไว้ที่ไหนว่ะ?" ผมนี่ลมออกหูเลยครับ แมร่ง!! กูเป็นห่วงมึงแทบตายแต่มึงกลับทำเหมือนไม่มีอะไรร้ายแรงอีกแล้ว

"มานั่งนี่!! ไอ้เก่ง!! มึงไปเอากล่องยามาดิ๊ เร็วๆ สัส!!!" ผมจับมือเมียผมแล้วพาเดินไปนั่งลงที่โซฟา หันควับไปมองเพื่อนๆ มันที่ยืนนิ่งตัวแข็งอยู่หน้าประตู

"พวกมึงจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม?!! เข้ามาแล้วปิดประตูด้วย!!"  :angry2:

"ครับเฮีย!!" พวกมันประสานเสียงกันตอบ ไอ้บี้นี่วิ่งไปปิดประตูตามคำสั่งผมทันที ส่วนไอ้ทีนกับไอ้นันก็มานั่งลงโซฟาตัวเล็กข้างๆ เมียผมนี่แหละครับ

"นี่ครับนาย กล่องยาครับนาย" ไอ้เก่งวิ่งเอากล่องยามาให้ผม มันหาเร็วดีว่าไหมครับ

"อ้าว!! แล้วกรรไกรล่ะว่ะ!! อยู่ไหนไปเอามา!!" ผมคอกใส่ไอ้เก่งจนมันวิ่งไปรื้อหากรรไกรที่โต๊ะทำงาน ห้องผมแอร์ร้อนหรือใจผมร้อนก็ไม่รู้ครับ หงุดหงิดแมร่งฉิบหาย!!

"เอากรรไกรมาทำไมว่ะ?" ดูเมียผมมันถามดิครับ

"เอามาตัดแขนเสื้อมึงไง หรือมึงจะถอดเสื้อออกล่ะ" ผมพูดประชด หงุดหงิดๆ เมียได้เลือด

"เออ!! เดี๋ยวกูถอดเสื้อออกมึงจะได้ทำแผลให้กูไง"

"หยุดเลย!! มึงอย่างยั่วโมโหกูนะมิน เดี๋ยวมึงกับกูได้เคลียร์กันยาวแน่ อย่าคิดนะว่ากูไม่รู้ว่ามึงกับเพื่อนมึงปิดบังอะไรกูอยู่ตอนนี้" ผมไม่รู้หรอกครับว่าตอนนี้สายตาผมเป็นยังไง แต่พวกเพื่อนๆ มันนั่งนิ่งตัวแข็งทื่อ คงถอดวิญญาณหนีผมไปแล้วมั้ง


"เฮียครับ คือพวกผม...." ไอ้บี้เหมือนอยากจะพูดอะไรซักอย่าง

"ไอ้บี้ไม่ต้อง!! เดี๋ยวกูคุยกับมันเอง" เมียผมมันพูด

"นี่ครับนาย กรรไกรครับนาย" ไอ้เก่งก้มโค้งยื่นกรรไกรมาให้ผม ผมจับแขนเมียผมมาวางไว้บนตัก จับแขนเสื้อมันให้ตึงแล้วตัดเหนือรอยขาดขึ้นไปอีกนิดก่อนที่จะตัดเป็นทางยาวแล้วเปิดดูแผลมันครับ

"เล่ามาว่ามันเกิดอะไรขึ้น" ผมเงยหน้ามองเมียผม มันก็ทำหน้าเรียบนิ่งมองมาที่ผมเหมือนกันครับ มันเห็นว่าผมทำหน้าจริงจังมันก็เลยเริ่มขยับปากเล่าให้ผมฟัง

"มีคนเดินมาชนกูกับไอ้บี้แล้วมันก็วิ่งหนีไป ไอ้นันวิ่งตามไปก็ไม่ทัน ถามเด็กหน้าร้านมันก็บอกว่าไอ้นั่นขึ้นรถแท็กซี่ไปก่อนหน้าที่ไอ้นันจะออกไปแค่แป๊ปเดียว"


พรึ่บ!!!



ผมยืนขึ้นสุดความสูงแล้วหันไปที่ไอ้เก่ง นิ้วชี้ออกไปที่ประตูแล้วตะคอกขึ้นเสียงดังลั่นห้อง


"ไอ้เหี้ย!! ไอ้เก่งมึงไปถามไอ้พวกที่อยู่เฝ้าหน้าร้านดิ๊ หน้าตามันเป็นยังไงว่ะแล้วใครจำหน้ามันได้บ้าง?!! ไปถามพวกมันมาให้กู กล้ามากนะไอ้สัส!! อย่าให้กูจับได้นะว่าเป็นใคร!! กูจะรีดเลือดมันทั้งตัวเลย!!!"
 :fire: :fire:

ผมแมร่งโคตรของขึ้นเลยอ่ะครับ แมร่ง!! กล้ามาทำเรื่องอย่างนี้ในร้านผมได้ไงว่ะ!!! แล้วที่สำคัญแมร่งมาทำกับเมียรักผมเนี๊ยะนะ!! มึงหยามกูชัดๆ ไอ้เหี้ยเรียกพี่ โว๊ยยย!!!!


"ทิว มึงใจเย็นๆ ก่อน" มินมันจับแขนผมให้นั่งลงครับ แต่ผมตอนนี้อารมณ์แมร่งควบคุมยากล่ะบอกเลย

"แล้วเรื่องรถนี่ยังไง มึงยังบอกกูไม่หมดใช่ไหมมิน?" ผมทำเสียงดุใส่มันเลยครับ คือกูเป็นห่วงมึงไง!! แค่ปล่อยให้ไปเรียนเองวันเดียวยังเป็นเรื่องได้ขนาดนี้ โธ่เว้ย!!!

"นั่งลงทิวแล้วทำแผลให้กู"

มันเปลี่ยนจากจับแขนผมมาจับมือผมแทนครับ ผมมองตามัน มันก็มองตาผมกลับ มึงทำให้กูเป็นห่วงได้ตลอดเวลาซินะ แล้วอย่างนี้กูจะปล่อยให้มึงคลาดสายตากูไปได้ยังไงห๊ะมิน เฮ้อออ!!! ผมนั่งลงข้างๆ มันแล้วจับมือมันมากุมไว้

"เฮ้ออ!! ทำไมมึงชอบเป็นอย่างนี้ว่ะมิน กูเป็นห่วมึงฉิบหายเลยมึงรู้บ้างไหม? หื้ออ.... แล้วก็เล่ามาว่ามีเรื่องอะไรบ้างที่กูยังรู้ไม่หมด" ผมเอื้อมมือไปหยิบยามาล้างแผลในกล่องยาแล้วค่อยๆ ล้างแผลให้มันให้มันอย่างเบามือ

"เฮีย... ใจเย็นก่อนนะครับ พวกผมก็กำลังจะมาเล่าให้เฮียฟังอยู่ครับ" ไอ้บี้มันพูดครับ

"เออ!! ดีจริงพวกมึงเนี๊ยะ!! ถ้ามินมันไม่ได้เลือดขนาดนี้พวกมึงจะมาสารภาพกับกูไหม? ห๊ะ!!!" ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่หนักในตอนท้ายจนพวกมันสะดุ้งเลยครับ

"ขอโทษครับเฮีย คือพวกผม....." สลดไปตามๆ กันเลยครับ

"พอๆ ทิว พวกเพื่อนๆ กูไม่เกี่ยว เพราะพวกมันนั่นแหละเป็นคนบอกให้กูมาเล่าให้มึงฟัง มึงใจเย็นๆ ก่อนแล้วฟังกูนะทิว"

"มึงยังจะให้กูใจเย็นอยู่ได้ยังไงว่ะ? กูเป็นห่วงมึง! มึงเข้าใจไหมมิน?"

"กูรู้ว่ามึงเป็นห่วงกู แต่ตอนนี้กูไม่ได้เป็นอะไรแล้วมึงก็เห็น" มันพูดบอกผม

"เออ!! กูเห็นแล้วว่ามึงเพิ่งได้เลือดมานี่ไง!!" ผมชี้ที่แผลของมันให้มันดูว่ามันเพิ่งจะเจ็บตัวมานะ มึงรู้บ้างไหมไอ้แห้ง!!

"เออๆ กูรู้แล้ว แต่ตอนนี้กูอยากให้เด็กที่ร้านขับรถตามไปส่งเพื่อนกูให้ถึงบ้านทุกคนก่อน กูเป็นห่วงพวกมัน" มันหันไปมองเพื่อนๆ ของมันครับ

"เฮ้ยย!! ไอ้มิน พวกกูไม่เป็นไรเว้ย!! มึงไม่ต้องห่วง" ไอ้นันพูดขึ้น

"พวกมึงเพื่อนกูสัส!! กูห่วงพวกมึง ถ้ามันทำร้ายกูได้เพื่อนกูมันก็ทำร้ายได้เหมือนกัน พวกมึงทำตามที่กูบอกเถอะ" พวกมันสามตัวมันมองหน้ากันไปมา คงตัดสินใจไม่ถูกนะครับว่าควรจะทำยังไงดี

"พวกมึงทำตามที่มินมันบอกนั่นแหละ เดี๋ยวกูให้ไอ้เก่งจัดคนให้ขับรถตามไปส่งพวกมึงที่บ้าน ถึงบ้านแล้วก็โทรมาบอกกูให้ครบทุกคน เข้าใจ๋?"

"เอาอย่างนั้นก็ได้ครับเฮีย งั้นพวกผมฝากไอ้มินมันด้วย ขอบคุณเฮียมากนะครับที่เป็นห่วงพวกผม" ไอ้ทีนมันพูดแล้วยกมือไหว้ผมครับ ไอ้นันกับไอ้บี้ก็ยกมือไหว้ตาม

"ขอบคุณมากครับเฮีย" ไอ้บี้กับไอ้นันพูดขึ้นพร้อมกัน

"เออ!! ไม่เป็นไร พวกมึงก็กลับบ้านกันดีๆ มีอะไรก็โทรหากูได้ตลอดเวลา" ผมพยักหน้ารับไหว้แล้วพูดสั่งพวกมัน

"ครับเฮีย, ขอบใจมึงมากนะเว้ยไอ้มินที่เป็นห่วงพวกกู ซึ้งฉิบหายเลยสัส!!" ไอ้บี้พูดด้วยน้ำเสียงกวนตีนหน่อยๆ แต่สั่นเล็กน้อย ไอ้ห่า!! มึงอย่าบอกนะว่ามึงจะร้องไห้ ไอ้ทีนก็ตบไหล่ไอ้บี้มันเบาๆ เหมือนเป็นการปลอบใจ

"เออ!! พวกมึงก็กลับบ้านกันดีๆ นะสัส!! อย่ามาทำซึ้งกูไม่ชิน หึหึ" เมียผมยังมีอารมณ์กัดเพื่อมันครับ

"ไอ้เก่ง เดี๋ยวมึงจัดคนให้ขับรถตามไปส่งไอ้ลิงพวกนี้ด้วย" ผมสั่ง

"ครับนาย...." ไอ้เก่งตอบรับ

"โหหห.... ไรอ่ะเฮีย เรียกพวกผมเป็นลิงได้ไง พวกผมคนหล่อนนะคร๊าบบ...." ไอ้บี้ที่แสนจะกวนตีนเป็นคนพูดครับ


เพี๊ยะ!!!!


"ทะลึ่ล่ะมึง ไปๆ เฮียเขาจะได้คุยกับไอ้มิน ไร้สาระจริงๆ มึงเนี๊ยะ!! เฮียงั้นพวกผมขอตัวกลับก่อนนะครับ" ไอ้ทีนตบเข้าที่หัวไอ้บี้เพื่อเตือนสติแล้วบอกลาผม

"สวัสดีครับเฮีย, สวัสดีครับ" พวกมันยกมือไหว้ลาผมอีกครั้ง

"ไปได้แล้วสัส!! ไอ้ป๋ากูไม่ได้แก่ขนาดนั้น พวกมึงยกมือไหว้มันจนหัวแฟนกูจะหงอกหมดหัวอยู่แล้ว!! ไปเลยไป!!" ไอ้มินมันไล่เพื่อนมัน

"ฮ่าๆๆๆ ไปก่อนนะเว้ย!! เจอกันพรุ่งนี้นะเพื่อน!!"

พวกมันหัวเราะเฮฮาออกไปจากห้องทำงานของผม ตอนนี้เลยเหลือผมกับเมียผมนั่งอยู่ในห้องกันสองคนครับ ผมจ้องข้างหลังมัน เพราะมันยังคงมองเพื่อนมันเดินออกจากห้องจนลับสายตาไป แล้วมันค่อยหันกลับมาหาผม


"อุ้ย!! ตกใจหมดเลย แฮ่ะๆๆ มองเขาทำไมอ่ะไอ้ป๋า?"

มันทำหน้าทะเล้น แต่หน้าผมนี่โคตรจะจริงจังเลยครับ ไม่ขำนะครับงานนี้ เมียเจ็บผมเจ็บกว่ามันร้อยเท่าพันเท่านะอย่าลืม

"เฮ้ออ!! กูต้องถอนหายใจจนแก่ก่อนป่ะว่ะ? มึงถึงจะเล่าให้กูฟังทุกเรื่องนะมิน"

"กูขอโทษที่กูไม่ได้เล่าให้มึงฟังตั้งแต่แรก เพราะกูยังไม่ค่อยแน่ใจว่ามันใช่อย่างที่กูคิดรึป่าว"

"อย่างที่มึงคิดคืออะไร? ไหนมึงลองบอกกูมาซิ"

มือผมก็ทำแผลมันไป สลับกับมองหน้ามันไป ดีนะที่แขนมันโดนแค่ถากๆ ผมว่าน่าจะเป็นแค่มีดพกหรือไม่ก็เศษแก้ว แต่ถ้าเป็นมีดพกจริงๆ ลูกน้องผมแมร่งปล่อยเข้ามาได้ไงว่ะ เดี๋ยวผมต้องจัดการไอ้พวกนี้มันซะหน่อย ทำงานไม่ได้เรื่องฉิบหาย เมียกูเลยได้เลือดแทนเลยสัส!!

"เรื่องรถมึงอ่ะ พี่ไอ้บี้มันบอกกูว่ารถมึงโดนเจาะกระปุกน้ำมันเบรค"

"ห๊ะ!! มึงว่าอะไรนะ?"  :a5:

ผมโคตรตกใจเลยครับ ผมพอจะรู้เรื่องรถอยู่บ้างเกี่ยวกับพวกเบรคหรือพวกความเสี่ยงที่ก่อให้เกิดเหตุถึงกับชีวิต ผมถึงเอารถเข้าศูนย์บ่อยๆ ไงครับ ผมเอารถเข้าเช็คสภาพตลอดอยู่แล้ว เพราะที่รู้ๆ กันว่างานที่ผมทำมันก็มีความเสี่ยงพอสมควร แต่นี่ผมเพิ่งเอารถไปเข้าศูนย์เช็คสภาพเมื่อไม่นานมานี้เองนะ แล้วคอนโดที่ผมอยู่เนี๊ยะความปลอดภัยค่อนข้างสูง คนนอกเข้าถึงยากพอสมควร แล้วยิ่งระบบปลอดภัยก็ดีใช้ได้ แล้วรถผมมันไปมีปัญหาตอนไหนว่ะ อันนี้แหละที่ผมโคตรไม่เข้าใจ


"อย่างที่มึงได้ยินนั่นแหละ ทิว... กูว่าเรื่องนี้มันต้องมีอะไรมากกว่านี้ว่ะ ถ้ามันไม่ต้องการทำร้ายกูแต่คนที่มันต้องการทำร้ายเป็นมึงล่ะว่ะ กูจะทำยังไง?"

ผมชะงักทันที แทนที่มันจะเป็นห่วงตัวเอง แต่มันดันเป็นห่วงว่าคนที่จะถูกทำร้ายคือผมงั้นเหรอ

"มึงยังจะมาเป็นห่วงกูอีก ถ้ากูไม่ให้มึงขับรถไปเรียนเองวันนี้ แล้วถ้ามึงไม่รู้ตัวก่อนว่ารถมีปัญหา คนที่เจ็บหรือต้องตายคือมึงไม่ใช่กู มึงยังจะห่วงกูอีกเหรอว่ะ?"



"ห่วงดิ๊!! ไม่ให้กูห่วงมึงแล้วกูจะไปห่วงใคร มึงห่วงกูได้คนเดียวรึไง กูไม่ควรห่วงมึงงั้นเหรอว่ะ? แล้วถ้ามึงเป็นอะไรไปแล้วกูล่ะ ไม่ใช่แค่มึงคนเดียวที่เป็นห่วงกู ไม่ใช่มึงคนเดียวที่ต้องเสียใจถ้ากูเจ็บ ไม่ใช่มึงคนเดียวที่อยู่คนเดียวไม่ได้ถ้าไม่มีกู กูก็รู้สึกห่วง รู้สึกเจ็บ รู้สึกอยู่คนเดียวไม่ได้เหมือนกันถ้าไม่มีมึงอยู่ด้วย ไอ้แก่โง่เอ๊ย!!!"




พรึ่บ!!!!
 :กอด1: :กอด1:


ผมคว้าตัวมันเข้ามากอดไว้ทันที กอดแน่นที่สุดเท่าที่จะกอดได้ กอดจนผมรู้สึกว่ามันปลอดภัยมันยังอยู่ข้างๆ ผมตลอดเวลา ผมกำลังรู้สึกดีใจ เสียใจ ปวดใจ และเจ็บจี๊ดที่ใจในเวลาเดียวกัน รู้สึกดีใจที่มันคิดแบบเดียวกับผม รู้สึกเสียใจที่ผมดูแลมันไม่ดีพอ รู้สึกปวดใจที่ทำให้มันกังวลใจเพราะผมขนาดนี้ และรู้สึกเจ็บที่ใจทุกครั้งที่เห็นมันเจ็บต่อหน้าผมแบบนี้ ผมควรทำยังไงกับมันดีครับ ช่วยบอกผมที......


"ขอบใจที่มึงเเป็นห่วงกูนะมิน มึงรู้ใช่ไหมว่ากูขาดมึงไม่ได้?" มือที่ผมคุ้นเคยค่อยๆ ลูบที่หลังผมเบาๆ

"อืม.... กูรู้ว่ามึงขาดกูไม่ได้ เพราะกูก็ขาดมึงไม่ได้เหมือนกัน" ผมจะพูดยังไงดีว่ะครับ มันจุกที่อกจนพูดไม่ออก ผมไม่รู้จะอธิบายมันออกมายังไงดี

"มึงเจ็บไหวว่ะ?" ผมหมายถึงแผลมันอ่ะครับ

"หึหึ แค่นี้ไกลหัวใจ" มันตอบขำๆ ผมผละออกจากกอดมันทันที


แป๊ะ!!!


"โอ๊ยยย!!! มึงทำร้ายกูเหรอทิว?" มันแหกปากขึ้นเสียงดังลั่น เพราะผมดีดที่หน้าผากมันด้วยความหมั่นใส้

"หมั่นใส้ว่ะ ได้เลือดขนาดนี้บอกไกลหัวใจ เอาแขนมานี่เดี๋ยวกูพันแผลให้" ผมจับแขนมันมาวางไว้ที่ตักก่อนจะเช็ดทำความสะอาดแผลให้มันอีกครั้งและใส่ยาอีกนิดหน่อยก็เสร็จเรียบร้อยแล้วครับ

"ทิว....." มันเรียกผมในขณะที่ผมกำลังหยิบผ้ากอสจะพันแผลให้มันครับ

"อืม.... ว่าไง?" ผมเงยหน้าขึ้นมามองมัน

"มึงว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นอุบัติเหตุหรือมีคนตั้งใจทำให้มันเกิดขึ้นอ่ะ?"

"มีอะไรที่มึงยังไม่ได้บอกูอีกไหม?" ผมถามมันกลับ

"ไม่มีแล้ว กูแค่สงสัยว่าเรื่องนี้มันคืออะไรกันแน่?"

"อืม ช่างมัน!! มึงไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ส่วนเรื่องต่อจากนี้กูจะเป็นคนจัดการเอง"

"อืม... แต่มึงต้องสัญญากับกูก่อนนะไอ้ป๋าว่ามีอะไรต้องบอกกูให้กูรู้เรื่องด้วย มึงอย่าเก็บไว้คนเดียวแล้วแอบไปทำอะไรที่มันเสี่ยงๆ รู้ไหม? ไม่งั้นมึงไม่ได้เจ็บตัวเพราะคนอื่นทำ แต่จะเจ็บเพราะกูนี่แหละ!!"

หึหึ เมียผมเปรี้ยวตีนป่ะล่ะ มันชอบหาเรื่องให้ได้ปวดหัวจริงๆ ไอ้เมียคนนี้เนี๊ยะ!!

"เออ!! รู้แล้วคร๊าบบ.... มาๆ เดี๋ยวกูจะพันแผลให้ มึงเนี๊ยะน้าา... ชอบทำให้ตัวเองได้เลือดอยู่เรื่อยเลย ถ้ากูทำให้มึงได้เลือดเองก็ว่าไปอย่าง!!"

"ไอ้ป๋า!! มึงหมายความว่าไงครับ? ลามกตลอดเวลานะมึง!! ไอ้แก่มหาหื่น!!" มันเอานิ้วจิ้มที่หน้าผากผมย้ำๆ เหมือนกำลังโดนเมียสั่งสอนเลยว่ะ หึหึ

"อยากรู้ไหมว่ะ ว่ากูหมายความถึงอะไร?" ผมเงยหน้าขึ้นถามหลังจากพันแผลให้มันเสร็จแล้วครับ

 :m28: (หน้ามินตอนนี้)

"อยากรู้ดิ๊ อะไรอ่ะ?" มันกระพริบตาปริบๆ ตาโตๆ ของมันทำแบบนี้แล้วโคตรน่ารักเลยครับ

"งั้นเดี๋ยวคืนนี้กูทำให้ดู หึหึ" ผมยิ้มมุมปากก่อนจะยักคิ้วกวนๆ ส่งให้เมียรักของผม

"โธ่!!! ไม่ต้องเลย มึงคิดเป็นอยู่เรื่องเดียวใช่ไหมทิว? ไอ้หื่นเอ้ย!!!"

"กูอยู่กับมึงกูก็คิดเรื่องนี้เป็นหลักนั่นแหละ เรื่องอื่นเอาไว้ทีหลังมีเวลาคิดอีกเยอะ!!"

"โอ๊ยย!!! ขี้เกียจพูดกับมึงแล้วว่ะ ยิ่งพูดยิ่งเสียวประตูหลัง หน้ามึงโคตรหื่นเลยไอ้ป๋า!!"

"หึหึ จริงเหรอว่ะ? กูหื่นกับมึงคนเดียวเท่านั้นแหละ คนอื่นไม่มีอารมณ์ว่ะ!!"

ผมทำท่าคลานเข้าไปหามัน เมียผมมันก็ถอยหลังไปทีละน้อยจนล้มลงนอนราบไปกับโซฟาตัวยาว จนผมขึ้นคร่อมมันไว้ทั้งตัว

"เฮ้ยย!!! พอเลย รีบๆ ไปทำงานดิ๊ อยากกลับบ้านแล้ว" ผมยิ้มมุมปากอย่างเหนือกว่า

"งั้นเราค่อยกลับไปทำต่อกันที่บ้านเรานะครับ"


จุ๊บบบบ...... :จุ๊บๆ:


งั๊บ!!!


"อร๊ากกก.... ไอ้ทิว กัดปากทำไม?" มันเอามือลูบปากปอยๆ เพราะผมจุ๊บที่ปากมันเน้นๆ แล้วงั๊บปากมันด้วยความมันเขี้ยว

"มันเขี้ยวว่ะ ถ้าไม่ติดต้องทำงานต่อนะกูจะจัดมึงบนโซฟานี้เลย ข้อหาชอบทำให้กูเป็นห่วง หึหึ"

"ไปเลย!!! รีบๆ ไปทำงานจะได้กลับบ้านซะที มัวแต่เล่นอยู่ได้วุ้ย!!!" มันบ่นยังไงของมันว่ะ หน้างี้แดงเลย น่ารักว่ะเมียกู

"ซักยกก่อนทำงานต่อดีไหมว่ะ เติมพลังให้กูหน่อย" ผมกัดปากทำหน้าอ้อนวอน

"ซักยกบ้าอะไร!! อย่าตลกทิว ไปทำงานเลย" มันดันหน้าผมออกห่างหน้ามันทันที ขัดขืนน่ารักไปนะมึง!!

"หึหึ รอกูแป๊ป งานใกล้เสร็จล่ะเดี๋ยวพากลับบ้าน"


ฟอดดดด......


ผมก้มลงหอมแก้มมันฟอดใหญ่ ยิ่งทำใจไม่ให้กดเมียลำบากอยู่ด้วย หึ่ม!!!! อยากกดๆๆ

"เออ!! ไปเลย เดี๋ยวเล่นเกมส์รอ" ผมผลักผมออกจากตัวมันทันที

"คร๊าบบ.... รอแป๊ปนะครับที่รัก เดี๋ยวพี่รีบไปทำงานให้เสร็จก่อนแล้วจะพากลับสวรรค์ของเรา หึหึ"

"ไอ้บ้า!! หลบเลยกูจะเล่นเกมส์"

"น่ารักว่ะ! จุ๊บทีดิ๊" ผมยื่นปากเข้าไปหามันครับ

"หึหึ เดี๋ยวกูกลับบ้านคนเดียวเลย"

"ขู่กูเหรอว่ะ?"

"ป่าวขู่คร๊าบบ.... เพราะกูทำจริง" มันตอบ

"หึหึ จุ๊บก่อนดิ๊ กูอยากได้กำลังใจในการทำงาน"

"เยอะๆ เยอะนะ ไปทำงานเหอะ อย่างมัวแต่เล่นดิ๊ว้าา...."

"โหหห.... แค่นี้ก็ไม่ได้ จำไว้เลยนะแห้ง!!"

ผมทำท่าชี้หน้าคาดโทษมันไว้ มันก็ได้แต่นอนส่ายหัวแล้วควักโทรศัพท์ตัวเองมากดเล่นเกมส์เฉยเลย

"โอเค! จะจำไว้นะคร๊าบบ..." มันตอบได้หน้าตากวน....มากๆ เลยครับ เดี๊ยะ!!!



ผมกลับไปนั่งทำงานก็คิดเรื่องที่มันบอกผมไปพลางๆ ผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่แค่อุบัติเหตุ มันน่าจะมีอะไรมากกว่านั้น ผมมองไปยังคนที่กำลังนอนเล่นเกมส์อยู่บนโซฟาตัวยาว ผมคิดว่าถ้าผมยังหาคำตอบให้กับเรื่องนี้ไม่ได้ ไม่ผมก็คนที่ผมรักคนใดคนนึงจะต้องเจ็บตัวอีกแน่นอน ผมไม่ได้เป็นห่วงตัวเองมากมายอะไรหรอกนะครับ แต่ผมห่วงคนที่อยู่ตรงหน้าผมมากกว่า ตอนนี้ผมรู้อย่างเดียวคือผมต้องไม่ทำให้มันต้องเจ็บตัวอีกอย่างแน่นอน มินมันเล่นเกมส์รอผมจนเผลอหลับไปแล้วครับ มันคงจะเพลียทั้งเรื่องเรียนและเรื่องที่เกิดขึ้นกับมันในวันนี้.....



"ไม่ต้องเป็นห่วงนะมิน กูจะปกป้องมึงเอง ถ้ายังมีกูอยู่มึงต้องปลอดภัย"


Tru.... Tru..... Tru....


"ฮัลโหลครับ... ไอ้หล่อ มีอะไรให้กระผมรับใช้ครับเพื่อน?"

"พรุ่งนี้บ่ายมึงว่างป่าวว่ะ?" ผมถามปลายสาย

"ว่าง! มึงมีอะไรว่ามา?"

"พรุ่งนี้ตอนบ่ายมึงมาหากูที่ xxxxx"

"โอเค... ตามนั้น"

"เออ! กูรอที่โต๊ะเดิม"

"ไม่มีปัญหา แล้วเจอกัน"

"เออ.... แล้วเจอกัน"


ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด......

TBC.




โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
:L2: :L2: :L2: :L2:




ออฟไลน์ harumi

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +156/-33

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
 :เฮ้อ:   ตลอดๆอะป๋าทิว
ดีนะที่มินไม่เป็นอะไรมาก

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
ระหว่างทิวกับมิน ใครคือเป้าหมายที่แท้จริงกันแน่น้า :confuse:

รอตอนหน้าจ้า ^^

ออฟไลน์ Yara

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2104
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-2

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 :hao4: พี่ทิวจะจัดการยังไงหว่า

ออฟไลน์ kitwiphat

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 767
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-7
มินแม่งชอบหาเหาใส่หัวสงสารทิววะต้องได้เมียเห็นแก่แบบนี้น่าจะมีบทบาทลงโทษมินบ้างนะ

ออฟไลน์ meepooh2499

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 51
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ป๋ายังคงคอนเซป หึง หวง ห่วง โหด หื่น ได้ครบเลย 5555

ออฟไลน์ mawmeawmimo

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 65
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0

ออฟไลน์ minneemint

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1632
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-0
เกี่ยวกับสาวที่มินไปทำท่าทางจีบรึเปล่า น่าจะเจอตอนะ

ออฟไลน์ วายซ่า

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +205/-6

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★
❤❤❤❤❤❤❤❤❤


ตอนที่ 46 (ทิวVSมิน) ผัวนักสืบ!!


"มิน... มินตื่น มิน...." หึหึ นอนหลับจริงจังเลยครับเมียผม

"มินครับตื่นได้แล้ว กลับบ้านกันนะ" ผมนั่งลงที่โซฟาตัวที่มันนอนแล้วเอามือลูบที่หัวมันเบาๆ

"อือ... จะกลับแล้วเหรอ?" เมียผมงัวเงียตื่นขึ้นขยี้ตาเล็กน้อยเหมือนเด็กเลยครับ

"อืม จะเที่ยงคืนแล้วกลับบ้านกันนะครับ" มือผมยังคงลูบเบาๆ ที่หัวก่อนจะมือไล่ลงมาให้หลังมือสัมผัสแก้มเนียน

"แป๊ปนะ ขอต่ออีกห้านาทีนะครับ" นี่แหละครับช่วงเวลาที่ผมชอบมากๆ ก็คือเวลาที่เมียผมตื่นนอนใหม่ๆ นี่แหละครับ คนอื่นอาจจะยังไม่รู้ว่าถ้าเมียผมเพิ่มตื่นนอนโรคดื้อจะหายไปโรคน่ารักอ่อนไหวจะมาแทนไงครับ หึหึ

"หรือจะนอนค้างที่นี่ดี แล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับแต่เช้าดีไหมครับ? หืออ...."

"อืออ.... ไม่เอากลับบ้านเราดีกว่า..."

"เอางั้นก็ได้ครับ งั้นไปนอนต่อบนรถเนอะ" ฟอดดด..... ผมหอมลงที่แก้มเมียรัก

"โทรศัพท์อ่ะ?" พอลุกขึ้นได้ก็ถามหาอวัยวะเสริมทันที

"อยู่กับพี่ล่ะ ป่ะกลับบ้านกัน" ผมลุกขึ้นยืนดึงที่มือเมียรักเบาๆ ให้ลุกขึ้นตาม

"หาววว.... ง่วงอ่ะ"

"แล้วพรุ่งนี้จะตื่นไปเรียนไหวไหม?"

"ไหวคร๊าบบ... พรุ่งนี้ต้องพรีเซ็นงานด้วย"

"อืม งั้นรีบกลับกันเถอะ ถึงบ้านแล้วจะได้รีบอาบน้ำนอนไงครับ"

"คร๊าบผม....." เมียผมตอบออกมาอย่างสะลึมสะลือ ผมก็จูงมือเมียแล้วให้เดินตามผมครับ


ร้านผมเริ่มดึกลูกค้าก็ยิ่งเยอะครับ เที่ยวกันทุกวันจริงๆ ผมเห็นว่าคนเยอะดูแล้วท่าทางเมียผมจะไม่ค่อยปลอดภัย ยิ่งมึนๆ อึนๆ บวกกับเพิ่งตื่นนอนใหม่ๆ ด้วยนี่ซิผมล่ะเป็นห่วงจริงๆ และช่วงนี้ก็เกิดเรื่องขึ้นกับเมียผมบ่อยๆ ผมไม่ค่อยไว้วางใจซักเท่าไหร่ ผมเป็นห่วงครับ


"มินมาเดินข้างหน้าพี่นะครับ" ผมกระตุกมือเบาๆ เมียผมก็สะดุ้งดิครับ เหมือนยังไม่ตื่นดีแค่เดินตามแรงลากจากผมแค่นั้นเอง

"อืม...." ตอบสั้นๆ แล้วมาเดินช้อนข้างหน้าผมอย่างง่ายดาย ตอนนี้ยังเชื่องดีอยู่หรอกครับ แต่ถ้าปกติเมื่อไหร่คงโวยวายผมน่าดู หึหึ


ปึ่ก!!!


"อู้ยย!!!" เมียผมร้องขึ้นก่อนจะเอามือกุมไว้ที่แผลตรงแขน

"อุ้ย!! ขอโทษค่ะ" สาวสวยคนหนึ่งพูดขึ้นหลังจากเดินชนเมียรักของผม

"เดินดีๆ หน่อยซิครับคุณ" ผมดุเธอไป

"ก็ขอโทษแล้วไงค่ะ จะเอาอะไรอีก?!!" เธอถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่

"ก็เดินเนี๊ยะช่วยดูบ้างซิครับคุณ ไม่ใช่เดินไม่ดูทาง ไม่รู้จักหลบแล้วมาชนคนอื่นเขา" ผมต่อว่าเธอกลับไป เพราะก่อนหน้าที่เธอจะมาชนเมียผม ผมเห็นเธอเดินชนคนอื่นเขาไปทั่ว ก่อนหน้านี้ก็ชนผู้หญิงคนนึงที่ยืนอยู่โต๊ะของเขาแล้วยังจะทำหน้าตาไม่พอใจใส่เขาอีก จะว่าเมาก็ไม่นะครับ เพราะผมเห็นเธอก็ปกติดี


"หน้าตาก็ดีทำไมพูดจาอย่างนี้กับผู้หญิงล่ะค่ะ?" เธอเดินเข้ามาหาผม มินมันก็มองเงียบๆ ไม่ได้พูดอะไร

"ผมไม่สนหรอกว่าคุณจะเป็นใคร จะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายแต่ที่ผมสนคือคุณเดินชนแฟนผม"

"ทิว ใจเย็นๆ ดิ น้องเขาอาจจะไม่ได้ตั้งใจก็ได้นะ" สงสัยมินมันจะหายง่วงแล้วมั้งครับ เขย่าแขนผมเบาๆ

"เหอะ!! ที่แท้ก็พวกผิดเพศ ผิดธรรมชาตินี่เอง ชิส์" เธอแสดงกิริยาที่ผมไม่ชอบเอาซะมากๆ

"นี่เจ้!! เจ้ว่าใครไม่ทราบ?!!"

"ฉันไม่ได้เจาะจงจะว่าใครนิ ใครอยากรับก็รับไปซิ ถอยย่ะ!! ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ ยืนขวางทางอยู่ได้!" เธอปัดมือมาโดนตัวเมียผมครับ ดูท่าทางจะมีคนอารมณ์ไม่ดีแทนผมซะแล้วซิงานนี้

"นี่คุณ คุณจะว่าใครผมไม่รู้หรอกนะ แต่คุณมาพูดแบบนี้ต่อหน้าคนที่คุณไม่รู้จักเขาดี ผมว่ามันเป็นการกระทำที่ไม่ค่อยเหมาะสมหรอกนะ" ผมจับมือเมียผมให้เข้ามายืนใกล้ผมครับ เพราะท่าทางเริ่มอารมณ์ไม่ดีแล้ว มันไม่ชอบให้ใครมาพูดดูถูกอยู่แล้วไง


"ทำไม อ๋อ!! ไม่พอใจ แล้วนายสองคนเป็นอย่างที่ฉันพูดเหรอ?" เธอพูดยิ้มๆ แล้วมองผมสองคนตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยครับ

"อ้าว!! ไมเจ้พูดอย่างนี้อ่ะครับ ผมเคยเดินไปเหยียบหางเจ้รึไง ถึงได้มากัดพวกผมสองคนอย่างนี้ครับเจ้"

"ฉันไม่ใช่เจ้แกนะ!!" เธอตะคอกใส่เมียผมเสียงดังลั่น

"ผมว่าเชิญคุณออกไปจากร้านนี้ดีกว่านะครับ นิสัยแย่ๆ อย่างนี้คุณควรจะเอามันไปใช้ที่บ้านของคุณ ไม่ใช่เอามาใช้ที่นี่"

"แกมีสิทธิอะไรมาว่าฉันย่ะ!!"


ผมเริ่มจะเหลืออดกับผู้หญิงคนนี้แล้วครับ ดูเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยจะรู้จักการวางตัวซักเท่าไหร่ ผมล่ะเกลียดผู้หญิงประเภทนี้จริงๆ ผมส่ายหัวด้วยความเบื่อหน่าย คุยไปก็เปลืองน้ำลายเปล่าๆ มองไปไม่ไกลจากตรงที่ผมยืนมากก็เห็นไอ้เก่งกำลังดูแลลูกค้าอยู่ ผมเลยส่งสัญญาณเรียกมัน มันก็รีบเดินเข้ามาหาผมเลยครับ


"ครับนาย...." ผู้หญิงคนนั้นมองผมกับไอ้เก่งสลับกันไปมา

"มึงจัดการเช็คบิลโต๊ะผู้หญิงคนนี้ให้กูด้วย" ไอ้เก่งมันรู้ครับว่าผมหมายความว่ายังไง มันมองหน้าผู้หญิงคนนั้นก่อนจะหันกลับมาหาผม

"ได้ครับนาย...." ไอ้เก่งตอบรับทันที

"เออ! แค่นี้แหละ... กูกลับล่ะ"

"ครับนาย สวัสดีครับ" ไอ้เก่งมันยกมือไหว้ผม ผมเอามือโอบที่เอวเมียผมไว้หลวมๆ ก่อนจะพาเดินออกจากตรงนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็มองตามด้วยความสงสัย คงยังจับใจความไม่ได้ เรียบเรียงเรื่องไม่ถูกมั้งครับ

"อ่อ!! ไอ้เก่ง...." ผมหยุดเดินแล้วหันกลับมามองไอ้เก่งอีกครั้ง

"ครับนาย นายมีอะไรให้ผมทำอีกป่าวครับ?"

"อย่าให้ผู้หญิงคนนี้เข้ามาในร้านนี้อีก กูไม่ชอบลูกค้าโลว์คลาส" เธออ้าปากค้างทันทีที่ผมพูดจบ

"ได้ครับนาย คุณครับเชิญเช็คบิลก่อนออกจากร้านเราด้วยครับ" ไอ้เก่งตอบรับคำสั่งจากผมแล้วหันไปพูดกับผู้หญิงคนนั้น

"อร๊ายยย!! แก!!!" เธอกรีดร้องโวยวาย

"ป่ะมิน กลับบ้านกัน" ผมหันไปพูดกับเมียผม

"อืม..." แล้วผมสองคนก็เดินไปขึ้นรถเพื่อกลับบ้าน


พอขึ้นรถได้มินมันก็จัดการปรับเบาะนอน ฟอดดด.... ผมหอมลงที่หน้าผากของมิน มินมันก็หลับตายิ้มๆ แล้วนอนต่อ ส่วนผมก็ขับรถออกจากร้านตรงไปยังคอนโดทันที ถึงคอนโดผมก็ปลุกมินให้ตื่น ตอนนี้เหมือนผมกำลังจูงเด็กเมาขี้ตาอยู่เลยครับ หึหึ


"มิน ไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยมานอน" พอเข้าห้องมินมันก็เดินดิ่งมาล้มตัวลงนอนเฉยเลยครับ

"วันนี้เหนื่อย ขอนอนเลยได้ไหม?"

"ไม่ได้ ลุกขึ้นเลย" งานนี้ผมคงต้องใช้กำลังซะหน่อย

"อืออ.... ทิวอย่าดึง!! ไม่เอาจะนอน!!"

"ไป! ลุกขึ้นไปอาบน้ำเร็ว อย่าดื้อดิว่ะ"

"อาบไม่ได้!! เดี๋ยวน้ำโดนแผล"

"หึหึ ข้ออ้างว่ะมิน"

"ป่าว!! พูดจริง ไม่ใช่ข้ออ้าง"

"อาบกับกูนี่ครับที่รัก รับรองปลอดภัย กูไม่ให้แผลมึงโดนน้ำแน่นอนครับผม ป่ะลุก!!"

"เฮ้ยย!!! ไม่เอา!! ทิวอย่า!! อร๊ากกกก!!!!" สิ้นเสียงร้องเราสองคนก็มานั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำอุ่นๆ เรียบร้อยแล้วครับ หึหึ

"วันนี้เหนื่อยมากเลยเหรอว่ะ?" ผมถามขึ้น

"อืม... เหนื่อยนิดหน่อยนะ"

"ผ่อนคลายนะครับ อย่าเครียดนะครับคนดี หึหึ" ผมคลึงเบาๆ ที่ขมับทั้งสองข้างของมินมันครับ มันก็เอนตัวมาพิงผมไว้ แขนข้างที่มีแผลก็พาดไว้ที่ขอบอ่างครับ

"อืมม... สบาย ทิว..."

"ครับ ว่าไง?"

"ช่วงนี้ระวังตัวด้วยนะ เพราะไม่รู้ว่ามันจะเล่นงานใคร กูหรือมึง"

"กูนะไม่เป็นไรอยู่แล้ว เป็นห่วงก็แต่มึงเนี๊ยะแหละ อย่าดื้อกับกูให้มาก กูบอกอะไรก็หัดฟังซะบ้าง แล้วมีอะไรก็ต้องบอกกู เข้าใจไหมครับ ไอ้ดื้อ!!"


ฟอดดดดด.....


"อืม... เข้าใจแล้ว ต่อไปมีอะไรจะบอกคร๊าบบบ...."

"ทิว...."

"อืม... ว่าไง?"

"ลูกชายมึงทิ่มตูดกู"

"ฮ่าๆๆๆ มันเคยชินนะ แล้วมึงก็ดันแก้ผ้าให้มันเห็นมันก็ต้องตื่นเป็นธรรมดา หึหึ"

"ทะลึ่งว่ะ"

"กับมึงคนเดียวครับ"

"หึหึ ขอให้จริง"

"จริงแท้แน่นอน"

"ครับผม ไอ้ป๋าจอมหื่น!"

แล้วผมก็นั่งแช่น้ำอุ่นกันอยู่ในอ่างกันอย่างสบายตัว


"มิน...."

"อืม.... ว่า?"

"กูรักมึงนะ"

"หึหึ รู้แล้ว" มันเอี้ยวตัวแล้วเงยหน้าขึ้นมาตอบ ผมก็ก้มหน้าลงไปหามันครับ

"กูก็รักมึงครับไอ้ป๋า"


เราต่างยื่นหน้าเข้าหากัน แขนข้างที่เจ็บคว้าเข้าที่ต้นคอให้ผมโน้มลงมาหา ปากผมจูบลงที่ปากมันเบาๆ จูบลงอย่างอ่อนโยน เป็นจูบที่ไม่รีบร้อนแต่เป็นจูบที่ทำให้รู้สึกอุ่นไปทั้งใจ มินค่อยๆ เผยปากให้ผมได้ส่งลิ้นเข้าไปข้างในโพรงปากนุ่ม ลิ้นผมตวัดเกี่ยวรัดลิ้นมันอย่างโหยหา ลิ้นของเราทั้งสองต่างเกี่ยวรัดกันอย่างไม่หยุดพัก กวาดชิ้มลิ้มรสหวานละมุนจนทั่ว มือก็ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าง


"อือออ....."


เสียงครางในลำคอของมินเมียรักของผมฟังแล้วช่างหวานหูเหลือเกิน เราจูบกันอยู่นานจนเมียผมเริ่มส่งสัญญาณว่าเริ่มหายใจไม่ทัน ผมจึงต้องผละปากออกมา รู้สึกเสียดายเล็กน้อยแต่วันนี้มินมันคงล้ามาทั้งวัน ผมก็ไม่อยากที่จะเอาเปรียบเมียตัวเองหรอกครับ อดทนได้ก็ต้องอดทนล่ะหว้า!!


จุ๊บบ.....


"ป่ะ ลุกขึ้นล้างตัวจะได้ไปนอนพักผ่อน" ผมยิ้มแล้วพูดบอก

"อาบให้หน่อย" นี่เมียกูกำลังยั่วกูอยู่ป่ะว่ะ

"หึหึ น้อมรับคำสั่งครับผม" แล้วผมสองคนก็ลุกขึ้นจากอ่างไปยื่นอวดหุ่นกันที่ใต้ฝักบัว มินมันเอาแขนคล้องไว้ที่คอผม ผมก็หยิบฟักบัวลงมาแล้วล้างฟองสบู่ออกจากตัวเมียผมครับ

"ไม่ต่อเหรอว่ะไอ้ป๋า? หึหึ" ดูเมียผมดิครับ ยั่วผัวเหรอ หืออ....

"มึงเพลียไม่ใช่เหรอ วันหน้ายังมีครับ วันนี้พักผ่อนก่อนนะไอ้แห้ง!!"

"ทำตัวดีว่ะ งั้นเดี๋ยวผมจะให้รางวัล"


รางวัลที่ผมได้นะเหรอครับ หึหึ ก่อนนอนซักสองยกหลับสบาย... กร๊ากกก... รู้งี้ทำตัวดีๆ อย่างนี้บ่อยๆ ดีกว่า รางวัลนี้พี่ช๊อบชอบ หลังจากมอบรางวัลกันเสร็จเรียบร้อยก็ต้องอาบน้ำกันใหม่อีกรอบครับ พออาบน้ำเสร็จก็ใส่กางเกงนอนคนล่ะตัวแล้วก็มานอนกกกันเหมือนทุกๆ คืน มินมันก็หลับลงไปอย่างรวดเร็ว ผมรวบตัวมันเข้ามากอด หอมอีกซักฟอด กอดแน่นอีกซักหน่อยก็หลับตามมันไปในที่สุด


เช้า.....


"มินตื่นได้แล้วครับ" ฟอดดดด..... หอมลงที่แก้มเมียรักอย่างมันเขี้ยว

"อือออ.... เช้าแล้วเหรอ?"

"เช้าแล้ว ลุกขึ้นอาบน้ำเร็ว เดี๋ยวไปทำข้าวเช้าให้ อยากกินอะไรครับ?"

"ข้าวต้มปลา" มินมันหลับตาตอบครับ

"อืมได้ ลุกเร็วครับ เดี๋ยวไปเรียนสายนะที่รัก"

"อืม อีกห้านาที เดี๋ยวอาบคร๊าบ"

"หึหึ อาบเสร็จแล้วเรียกนะ เดี๋ยวจะดูแผลให้"

"คร๊าบผม รู้แล้วครับ"


จุ๊บบบ.....


"เก่งมากครับแห้ง งั้นเดี๋ยวผมจะไปทำอาหารเช้าให้นะครับคุณชาย"

"หึหึ ดีมากครับไอ้ป๋า"


หลังจากปลุกเมียรักให้ตื่นเรียบร้อยผมก็เข้าครัวไปทำข้างต้มปลาให้เมียตัวเอง ก็พอทำได้นะครับไม่ได้ยากอะไร เนื้อปลากระพงก็ซื้อมาแช่เอาไว้เมื่อวันก่อนเพราะเมียผมมันบ่นอยากกินนะครับ พอทำข้าวต้มเสร็จผมก็เข้าไปอาบน้ำต่อจากมัน ดูแผลให้มันแล้วก็เช็ดทำความสะอาดแผลให้ใหม่ ใส่ยาให้อีกนิดอีกไม่นานคงหาย เพราะแผลไม่ได้ลึกมากแค่ถากๆ เท่านั้น พอกินข้าวเสร็จผมก็ขับรถมาส่งมินมันที่มหาลัยครับ เพื่อนมันก็นั่งรอมันกันพร้อมหน้า ผมพูดคุยกับพวกเพื่อนๆ มันสักพักก็ขับรถกลับมาคอนโด พอเที่ยงผมก็ขับรถไปรับมันพามันไปกินข้าว เพื่อนๆ มันก็ไปด้วยกันหมดนี่แหละครับ


"ไอ้ทีน มึงได้ของที่กูสั่งมาไหม?" ผมถามขึ้นหลังจากที่กินข้าวเสร็จ ผมกับไอ้ทีนเดินออกมายืนสูบบุหรี่รอที่รถครับ ส่วนมิน ไอ้นัน ไอ้บี้มันไปเข้าห้องน้ำกันครับ


"นี่ครับเฮีย ผมเซฟไว้ในนี้ครับ" มันยืนแฟรชไดร์ฟมาให้ผม

"เออ ขอบใจ"

"ไม่เป็นไรครับเฮีย ไอ้มินมันก็เพื่อนผมเหมือนกัน พวกผมต้องขอบคุณเฮียมากกว่าครับที่ช่วยดูแลมันแทนพวกผม" ไอ้ทีนพูดบอก

"หึหึ แฟนกูทั้งคน กูไม่ปล่อยให้ใครมาทำอะไรมันแน่"

"ครับเฮีย ถ้ามีอะไรให้พวกผมช่วยเฮียบอกพวกผมได้ตลอดเวลาเลยนะครับ"

"เออ ขอบใจมึงมาก แต่เรื่องนี้มึงไม่ต้องบอกมินมันหรอกนะ เดี๋ยวกูจัดการเอง" ผมตบลงที่ไหล่ขวามันเบาๆ

"ได้ครับเฮีย"

"อ่อ!! แล้วพวกมึงก็คอยเป็นหูเป็นตาให้กูด้วย ถ้ามีอะไรผิดสังเกตุให้รีบโทรหากูทันทีเข้าใจไหม?"

"เข้าใจครับเฮีย" ไอ้ทีนรีบตอบทันที

"ทำอะไรกันว่ะ?" มินมันถามแล้วมองมาที่มือข้างขวาของผม

"ยืนรอไง คิดว่าทำอะไรว่ะ?" ผมถาม

"บุหรี่!!" มันพูดสั้นๆ แค่นี้แหละครับ

"มวลเดียวเอง ป่ะๆ ขึ้นรถเดี๋ยวไปส่งที่มหาลัย" ผมดับบุหรี่แล้วทิ้งลงบนถังขยะที่มาทรายอยู่ด้านบน ดันตัวที่รักของผมให้ขึ้นรถแล้วขับไปส่งมันที่มหาลัยครับ พวกไอ้เพื่อนๆ มันก็ขับรถตามหลังผมมา พอส่งเมียเข้าเรียนเสร็จผมก็ไปที่ร้านxxx เพราะวันนี้ผมมีนัดสำคัญที่ต้องจัดการ


ต่อด้านล่างค่ะ....


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-10-2015 01:01:22 โดย Star_ss »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
ต่อจากด้านบนค่ะ......




"เฮ้ย!! ทางนี้โว๊ยทางนี้" ผมก้าวขาลงจากรถยังไม่ทันจะเดินเข้าร้านพวกมันก็แหกปากเรียกผมเสียงดังลั่นเลยครับ

"เถื่อนไอ้สัส!! แล้วนี่มึงมาได้ไงว่ะ?" ผมเดินเข้าไปกอดคอมันทันที

"ไอ้ฟิวมันโทรบอกกู มีไรทำไมไม่บอกกูบ้างว่ะ!! กูก็เพื่อนมึงนะเว้ย!!"

"เออ!! กูรู้แล้วไอ้เหี้ย ใครจะรู้ว่ะว่ามึงอยู่กรุงเทพฯ ล่ะว่ะ!!"

"อ้าว!! เมียกูอยู่ที่นี่กูก็ต้องอยู่กับเมียกูดิ่ว่ะ!! ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน"

"ปากดีไอ้สัส!! พอเขาตอบตกลงแค่นี้ถึงขั้นยกหางตัวเองเลยเหรอว่ะ?"

"ฮ่าๆๆ ก็นิดนึงว่ะ กูยังมีเวลาทำหวานอีกเยอะ"

"เออ!! ให้มันได้อย่างที่ปากพูดแล้วกัน เพราะถ้ามึงทำอะไรพลาดอีกกูเนี๊ยะแหละจะซวยตามมึงไปด้วย"

"เออๆ กูรู้แล้วไอ้สัส!! กลัวเมียจริงๆ เลยนะมึง!!"


ฮ่าๆๆๆ พวกผมเดินหัวเราะเข้ามาในร้านไอ้ฟิว ไอ้มาร์ตามด้วยไอ้หมอเนย์ก็นั่งรออยู่กันพร้อมหน้า ไอ้ห่า!! ไอ้สัสโยก็มา ไม่ได้เจอมันนานไอ้นี่ยังหน้าหล่อเหี้ยๆ เหมือนเดิมเลยครับ


"มึงไปเจอกันที่ไหนว่ะ? ถึงได้มาพร้อมกันได้เนี๊ยะ" ไอ้ฟิวพูดขึ้น

"หน้าร้านว่ะ กูเจอมันเดินเห่าเข้ามาหากู หึหึ"

"ปากดีจริงๆ ไอ้สัสทิว กูเห็นปากดีแต่กับเพื่อน กับเมียเสือกเงียบนะสัส!!" ไอ้ห่าปู รู้ดีนะมึง!!!

"เอาๆ นั่งลงทั้งคู่เลยมึงอย่าเพิ่งกัดกัน เอาเรื่องของมึงให้จบก่อนไอ้ทิว" ไอ้หมอเนย์พูดครับ

"สบายดีป่าวว่ะไอ้โย? หายหัวไปเลยนะมึง!!" ผมนั่งลงข้างไอ้ฟิว ไอ้ปูก็นั่งถัดจากผมครับ ส่วนไอ้โยก็นั่งตรงข้ามไอ้ปูถัดมาก็ไอ้เนย์ ถัดจากไอ้เนย์ก็ไอ้มาร์ครับ วันนี้เพื่อนมากับครบจริงๆ


"สบายดีว่ะ ขอบคุณที่ยังมองเห็นหัวกูนะสัสทิว!!" มันยิ้มโคตรกวนตีนเหมือนสมัยเรียนเลยครับ

"พอๆๆ กูว่าหมดเวลาทักทายกันล่ะ ไอ้ทิวมึงบอกเรื่องของมึงมาเร็วๆ สัส!! พูดค้างไว้ซะกูเยี่ยวเหนียวเลยไอ้ห่า!!" พวกเพื่อนๆ ผมนั่งทำหน้าอยากรู้อยากเห็นขึ้นทันที ทุกสายตาจ้องมาที่ผมคนเดียวครับ


"กูคิดว่ามีคนกำลังลอบกัดกูว่ะ?"

"ยังไงว่ะ?" ไอ้มาร์รีบถามต่อ

"กูก็ยังไม่ค่อยแน่ใจว่ะ ว่าเป้าหมายมันใช่กูรึเปล่า เพราะคนที่โดนคือเมียกู"

"มันทำอะไรน้องมินว่ะ?" ไอ้ฟิวถามครับ


"ครั้งแรกโดนมอเตอร์ไซค์ชน เมื่อวานสดๆ ร้อนๆ รถกูโดนทุกกระปุกน้ำมันเบรค มินมันขับไปมหาลัยแต่โชคดีที่มันไม่ได้ขับเร็วมากแล้วมันก็รู้สึกว่ารถแปลกๆ ตอนมันเหยียบเบรคเลยจอดรถข้างทาง เพื่อนพี่ชายไอ้บี้ลากเข้าอู่เอาไปเช็คให้เลยรู้ว่ะ"


"อ้าว!! แล้วเขารู้ได้ไงว่ะว่ามีคนจงใจทำให้กระปุกน้ำมันเบรครั่ว?" ไอ้เนย์ถาม


"เขาบอกมินว่ารอยรั่วที่เกิดขึ้นเหมือนไม่ใช่รอยรั่วธรรมดา แต่เหมือนมีคนจงใจทำให้มันรั่วว่ะ กูว่ากูจะไปดูตอนไปรับรถที่ร้านเขา ที่จริงก็ว่าจะไปวันนี้แหละเพราะมินมันนัดเขาไว้วันนี้ แต่เมื่อคืนมินมันโดนคนเดินชนแล้วได้แผลมาว่ะ กูคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดน่าจะมีคนจงใจทำให้มันเกิดขึ้นหรือพวกมึงคิดว่าไงว่ะ?"


"เออ! จากที่กูฟังมันก็น่าแปลกว่ะ แต่ถ้ามันจงใจจะทำร้ายมึงแล้วพลาดไปโดนน้องมินแทนมึงรึเปล่าว่ะ?" ไอ้มาร์พูดขึ้น ผมก็คิดตามที่มันพูดนะครับ


"แต่กูว่ามันมีอะไรที่มากกว่านั้นว่ะ ช่วงนี้มึงไปมีเรื่องอะไรกับใครไว้รึเปล่าว่ะไอ้ทิว?" ไอ้ปูมันหันมาถามผมครับ

"เออใช่!! มึงลองคิดดูดีๆ ดิ่เผื่อมึงจะคิดออก" ไอ้โยพูดเสริมไอ้ปูครับ

"ไอ้ทิว มึงเอาของที่กูบอกมารึป่าวว่ะ?" ไอ้ฟิวพูดขึ้น


"เอามา นี่กล้องที่ร้านกูมีสามจุด ตรงโต๊ะที่มินมันนั่ง ตรงทางเดินและก็ทางออกหน้าร้านกู ส่วนอีกอันเป็นกล้องหน้าตึกเรียนที่คณะมินมัน มึงเอาไปดูแล้วจัดการให้กูด้วย" ผมยื่นแฟรชไดร์ฟให้ไอ้ฟิวทั้งหมด 4 อัน


"เออ! ที่เหลือเดี๋ยวกูจัดการให้เองมึงไม่ต้องห่วง" ไอ้ฟิวพูดขึ้น

"เฮ้ย!! มีอะไรให้กูช่วยบอกกูได้เลยนะเว้ย!! เพื่อนกันกูพร้อมเสมอ" ไอ้โยพูดบอกครับ

"เออ... ขอบใจพวกมึงมาก ช่วงนี้กูคงอยู่ห่างมันมากไม่ได้ว่ะ"

"ไอ้เหี้ย!! กูเข้าใจมึงว่ะสัสทิว!! เพราะกูเคยอยู่ในอารมณ์นี้มาก่อน อึกอัดฉิบหาย อยากกระทืบแมร่งให้ตายหรือไม่ก็ยิงทิ้งแมร่งเลย!!" ไอ้ปูมันพูดครับ


"หื้ออ.... ไอ้โหด!!!" พวกผมพูดขึ้นพร้อมกันทุกคน ไอ้นี่ก็ท่าจะเป็นเอามากครับ ได้ข่าวว่าทั้งห่วงทั้งหวงเมียมัน หมั่นใส้ว่ะไอ้สัส!!

"ฮ่าๆๆ โทษทีว่ะกูอินมากไปหน่อย" ไอ้ปูพูดบอก

"เฮ้ยๆ สั่งอะไรมากินก่อนดิค่อยคุยกันต่อ" ไอ้มาร์มันคงจะหิวมั้งครับ

"สั่งมาเลยเดี๋ยววันนี้กูจ่ายเอง"



แล้วพวกผมก็คุยกันไปกินข้าวกันไป นานแล้วนะครับที่พวกผมไม่ได้มาเจอกันพร้อมหน้าครบทุกคนอย่างนี้ คนที่ผมจะเจอบ่อยสุดก็ไอ้ฟิว ไอ้มาร์และก็ไอ้เนย์ครับ ไอ้ปูนี่ผมว่าน่าจะได้เห็นหนังหน้ามันบ่อยขึ้นกว่าเดิม ส่วนไอ้โยนี่ติดสาวไม่ค่อยได้เจอมันครับ วันนี้มันมาก็เพิ่งได้เจอกัน มันบินไปต่างประเทศบ่อย ไม่ได้ไปทำงานนะครับ แต่มันพาว่าแฟนรายเดือนมันไปเที่ยว หึหึ อันนี้ไอ้ปูมันเล่าให้ผมฟังครับ หลังจากได้ทานข้าวและคุยเรื่องราวต่างๆ ให้เพื่อนๆ ฟังก็ถึงเวลาที่ต้องแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของแต่ล่ะคน ก่อนกลับผมได้กำชับไอ้ฟิวเรื่องที่ให้มันสืบเรื่องนี้ให้ผม เพราะผมต้องการรู้ให้เร็วที่สุดว่ามันเป็นใคร คนที่กล้ามาลอบกัดผมแล้วทำร้ายเมียผม ถ้าผมรู้ผมคงไม่ปล่อยมันไว้แน่ๆ ครับ



"มารอนานยัง?" ขึ้นรถได้มันก็ถามผมเลยครับ

"ไม่นาน หิวไหมว่ะ?" ผมเอื้อมมือไปดึงสายเบลท์มาคาดให้มันครับ

"หิว แวะกินที่ร้านเดิมได้ป่ะ?"

"คร๊าบบ.... เดี๋ยวพาไปกินครับผม"

"หึหึ ดีมาก"

"แผลดีขึ้นไหมว่ะ?"

"อืม ก็ดี"

"เดี๋ยวถึงห้องแล้วกูจะดูให้อีกที"



แล้วผมก็พามินมันมากินข้าวที่ร้านเดิมครับ พอกินเสร็จก็พากันกลับคอนโด วันนี้ผมไม่เข้าร้านครับ อยากอยู่กับมันมากกว่า เลยโทรไปสั่งให้ไอ้เก่งดูแลร้านแทน กลับมาถึงห้องผมก็เปิดดูแผลใหมินมันครับ แผลก็เริ่มแห้งแล้วคาดว่าอีกวันสองวันก็คงจะหาย หลังจากนั้นก็ผลัดกันอาบน้ำ ผมบอกให้อาบพร้อมกันก็ไม่ยอม หึหึ พออาบน้ำปะแป้งกันเสร็จก็มานอนดูหนังกันครับ แผ่นหนังซื้อมาเก็บไว้เพียบแต่ยังไม่มีเวลาดูซักเท่าไหร่ วันนี้มีโอกาสก็เลยเอามาเปิดดูสักหน่อย ดูจบไปเรื่องหนึ่งก็เปิดเรื่องที่สอง ดูไปก็วิจารย์หนังไปเรื่อยแหละครับ ดูเรื่องที่สองไปได้ซักพักเสียงมินก็หายไปจากสายระบบ หึหึ หลับไปแล้วครับ ไอ้ดื้อของผม



"รอกูหน่อยนะมิน ถ้ากูรู้ตัวคนที่ทำร้ายมึงเมื่อไหร่ กูไม่ยอมให้มันได้อยู่ใช้ชีวิตอย่างสบายแน่ กูรักมึงนะ"


TBC.


หลังจากที่หายไปหลายวันเลยมาต่อให้ยาวๆ
คู่พี่ปูพี่โจ ตอนต่อไปนะค่ะ สำหรับใครที่กำลังรออยู่และเพื่อนๆ หลายคนที่ทวงถามมา อดทนรอหน่อยน้าา...

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
:L2: :L2: :L2: :L2:


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-10-2015 00:52:27 โดย Star_ss »

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
ขอให้จับคนร้ายได้เร็วๆอ่ะ

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
โดนคาดโทษขนาดนี้ ถ้าคนร้ายไม่ช้ำในก็ให้รู้กันไปนะคะ

ออฟไลน์ minneemint

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1632
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-0

ออฟไลน์ rmlab

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1679
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +120/-2
คิดถึงพี่ปู-พี่โจจ้า

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
เอาใจช่วยคุณผัวนักสืบให้จับคนร้ายได้สำเร็จนะ แล้วก็ส่งตำรวจซะนะ
รออีพี่ปูคนโฉดต่อไปจร้า  :mew1: 

ออฟไลน์ kitwiphat

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 767
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-7
ตอนนี้มันสนุกสุดๆๆ

ออฟไลน์ nuttzier

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 476
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
เอาให้มัหลาบจำเลยนะทิว

ออฟไลน์ sunipum

  • ชีวิตต้องต่อสู้ ให้โลกรู้เราแน่แค่ไหน
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 300
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
จับได้เมื่อไหร่เอาให้หนักเลยนะป๋า !!

ออฟไลน์ Star_ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 552
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-3
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★
❤❤❤❤❤❤❤❤❤

ตอนที่ 16 (ปูกะโจ) กฎของแฟน



ความรู้สึกของคนมีแฟนมันเป็นอย่างนี้เองเหรอว่ะ คำพูดที่พวกวัยรุ่นสมัยนี้ชอบพูดว่า "ฟิน" มันเป็นอย่างนี้เองเหรอว่ะ สิ่งที่พยายามทำมานานมันสำเร็จแล้วจริงๆ เหรอว่ะ นี่กูมีแฟนจริงๆ แล้วใช่ไหมว่ะ ไอ้โจมันยอมเป็นแฟนกูแล้วจริงๆ ใช่ไหมว่ะ ไอ้เหี้ย!! กูดีใจฉิบหาย เดี๋ยวนะ!! แล้วยังไงต่อดีว่ะกูไม่เคย ไม่ใช่ไม่เคยเรื่องอย่างว่านะครับ แต่ที่ไม่เคยคือไม่เคยมีแฟนเป็นของตัวเอง ไม่เคยทำให้ใครยอมรับผมด้วยตัวผมเอง เพราะที่ผ่านมาก็มีแค่คู่ขาเวลาเหงาแก้เสี้ยนก็แค่นั้น แต่คนนี้สำหรับผมมันไม่ใช่อย่างนั้นครับ ความรู้สึกมันบอกผมว่าไอ้โจมันพิเศษกว่าทุกๆ คนที่เคยผ่านเข้ามา มันมีบางอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกว่าคนนี้คือคนที่ใช่สำหรับผมทั้งๆ ที่เราต่างกันสุดขั้ว โจมันดูอ่อนโยนส่วนผมมันป่าเถื่อน โจมันพูดจาสุภาพส่วนผมมันปากหมาสัสๆ โจมันดูเป็นผู้ชายนิ่มนวลแต่ผมเป็นผู้ชายถึกๆ คนนึง โจมันดูเป็นคนจิตใจดีแต่ผมพร้อมที่จะทำลายทุกอย่างให้สิ้นซาก แล้วอย่างนี้ความรักผมกับมันจะออกมาเป็นยังไง ผมนี่จินตนาการไม่ออกเลยครับ



"คุณจะปล่อยผมได้รึยัง?" ตื่นจากฝันเลยกู

"ขอกอดอีกหน่อยไม่ได้เหรอว่ะ คนกำลังดีใจ" ผมกระชับแขนเข้ารัดลำตัวมัน ทำให้ผมกอดมันแนบแน่นกว่าเดิมครับ

"แต่ผมหายใจไม่ออก"

"ไม่เป็นไร ถ้ามึงหายใจไม่ออกกูจะผายปอดให้มึงเอง"


ปึ่ก!!!!


ทุบลงกลางหลังผมเต็มๆ เลยครับ แต่แค่นี้หรือจะสามารถทำอะไรคนอย่างผมได้ ไม่มีทาง หึหึ!!

"โอ๊ย!! มึงชอบความรุนแรงเหรอว่ะ ชอบเหมือนกันก็ไม่บอก หึหึ"

"ข้อหนึ่ง..."

"อะไรว่ะ ข้อหนึ่ง?" จู่มันก็พูดขึ้น งงครับ  :hao4:

"ข้อหนึ่ง ห้ามแตะต้องหรือโดนตัวผมถ้าไม่จำเป็นหรือถ้าผมไม่อนุญาต"

 o22 "ห๊ะ!! มึงว่ายังไงนะ!!" ผมผละตัวออกจากตัวมันทันที แล้วจ้องมองไปที่มันครับ มันก็มองผมหน้านิ่งๆ

"ที่คุณได้ยินไปไม่ผิดหรอก ผมหมายความตามที่ผมพูด"

"ห้ามกูโดนตัวมึงงั้นเหรอ? บ้าๆๆ กูว่ามึงต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เป็นแฟนกันจะไม่ให้แตะเนื้อต้องตัวกันมันจะเป็นไปได้ยังไงว่ะ?" คลั่งเลย อย่างนี้กูคลั่งเลยครับ
 :sad2:

"ผมพูดจริง...." มันพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

"แต่ว่า....." ต้องค้าน ไม่ยอม ยอมไม่ได้

"ข้อสอง ห้ามป่าวประกาศให้คนอื่นรู้เรื่องนี้ เพราะมันอาจจะมีผลต่องานของผม"

 :sad3:"ห๊ะ!! มึงว่าไงนะ!! (ตกใจรอบที่สอง) กูต้องแอบคบกับมึงงั้นเหรอว่ะ? ตกลงนี่กูเป็นแฟนหรือเป็นชู้กับมึงกันแน่ถึงบอกใครไม่ได้ว่าเราเป็นอะไรกัน" ไอ้เหี้ย!! กูลาตายแป๊ป!!  :freeze:

"ข้อสาม เปลี่ยนคำสรรพนามที่ใช้แทนตัวคุณกับผมซะใหม่ ยกเลิกคำว่า "มึง" หรือ "กู" ให้ใช้ชื่อเรียกแทนโดยเฉพาะเวลาที่อยู่ในที่สาธารณะ"

"งั้นกูเรียกมึงที่รักได้ไหมว่ะ?" เอาว่ะ!! กูจะยอมเปลี่ยนถ้ามึงให้กูเรียกมึงว่า "ที่รัก" หึหึ

"ไม่ได้!! เรียกชื่อเท่านั้น เรียกเหมือนที่คนปกติเขาเรียกกัน"

"เฮ้ยย!! แต่มึงกูว่า....."

ควั่บ!! ผมชะงักทันที เพราะสายตาที่มองมาเหมือนกำลังบอกว่าผมกำลังทำผิดกฏที่เพิ่งบอกไปเมื่อกี้ครับ

"โจครับ แต่ปูว่ามันจะไม่ดูเครียดมากไปหน่อยเหรอครับ เราเป็นแฟนกันนะ ไม่ได้เป็นพ่อแม่ลูกกันนะครับผม" สวดมนต์อ้อนวอนทันที ขอให้คำตอบนั้นเป็นผลดีต่อตัวกูด้วยเทอญ


"ถ้าคุณทำไม่ได้ ผมก็คงจะคบกับคุณไม่ได้ คุณเลิกยุ่งกับผมซะตั้งแต่วันนี้ คุณจะได้ไม่เสียเวลาเปล่าและคุณเองก็จะได้พบคนใหม่ที่ดีกว่าผมและมันอาจจะเป็นผลดีกับคุณที่คุณได้เลือกสิ่งดีๆ ให้กับชีวิตคุณเอง" มันพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง แต่ผมโคตรจี๊ดเลยครับ


"โจ ถ้ากูได้เลือกแล้วนั่นหมายถึงกูได้เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวกูเอง นั่นก็คือมึง มึงต้องการแค่นี้ใช่ไหม? ได้!! งั้นกูจะทำเพื่อมึง ทำทุกอย่างที่มึงขอให้ทำ มึงอยากให้กูทำอะไรมึงบอกมาได้เลย กูพร้อม"  ผมพูดทุกอย่างออกมาจากใจเหมือนกันครับ ถ้าผมพร้อมจะมีมันแล้วเรื่องแค่นี้ทำไมผมจะทำเพื่อคนที่ผมรักไม่ได้ล่ะครับ


"เอ่อ.... งั้นก็ตามนั้นแล้วกัน คุณรอแป๊ปนะเดี๋ยวผมจะไปทำอะไรให้กิน" มันเดินหิ้วถุงสองถุงในมือกำลังเข้าไปในครัว เออว่ะ!! กูกอดมันทั้งๆ ที่มันถือถุงกับข้าวอยู่เหรอว่ะ ไม่รู้ตัวเลยนะเนี๊ยะ

"เดี๋ยว!!!..." มันหยุดเดินทันที ผมเห็นว่ามันสะดุ้งเล็กน้อยครับ

"อะไร?" มันหันมาถาม

"มีแค่สามข้อเหรอว่ะ?"

"เอ่อ... คือผมยังคิดไม่ออก เดี๋ยว... เดี๋ยวผมคิดออกแล้วจะบอก" มันพูดเสียงตะกุกตะกักมองนู้นมองนี่ไปเรื่อยแต่ไม่กล้ามองผมตรงๆ ครับ

 :undecided: (หน้าปูตอนนี้)

"หึหึ รีบๆ ทำหน่อยนะ ปูหิวคร๊าบบบ" ผมพูดด้วยน้ำเสียงทะเล้นนิดๆ แกล้งมันอ่ะครับ

"ประสาท!!!" มันว่าผมเสร็จก็เดินหนีเข้าไปในครัวเลยครับ หึหึ อายกูอ่ะดี๊ นี่แค่เริ่มต้นนะครับ ยังต้องเจออีกเยอะ ฮ่าๆๆๆ


ผมนั่งผิวปากอารมณ์ดี อัมเพลงไปเรื่อย หยิบหนังสือนิตยาสารบนโต๊ะเล็กข้างโซฟามาอ่านชิวๆ รอกินข้าวมื้อแรกกับแฟน อ่ะฮ้า!! ที่สำคัญแฟนผมเป็นคนทำด้วยนะครับ อันที่แหละสุดยอด ผมรอไม่นานมากกลิ่นอาหารหอมๆ ก็ล่องลอยมากับสายลม กร๊ากกก... เว่อไปไหมในคอนโดมีลมที่ไหนว่ะ มีแต่ลมแอร์ ฮ่าๆๆ อีกนิดพาผมไปส่งโรงบาลศรีธัญญาด้วยนะครับท่าทางยาจะหมด.....


ครืดดด..... ครืดดดด.....


"ใครว่ะ โคตรขัดอารมณ์กูเลย" ผมล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ไอ้ป่านพี่ชายผมเองครับที่โทรเข้ามา

"โหล.... มีไร?" ผมถามปลายสาย

"มึงจะกลับมาเมื่อไหร่?"

"ยังไม่รู้ อีกสามสี่วันมั้งหรืออาจจะมากกว่านั้น ทำไมว่ะ?"

"ไม่มีอะไร กูแค่โทรมาถามเฉยๆ เป็นไงว่ะ ได้กันยัง? หึหึ" ไอ้เลว!! พี่กูกวนตีนสัส!! ผมเอามือป้องโทรศัพท์ทันที

"ไอ้เหี้ย!! มึงอย่าพูดดังไป กูเพิ่งจีบติดก่อนมึงโทรมาเองสัส!!" คือก็งงตัวเองเหมือนกันครับว่าทำไมต้องแอบคุยด้วยก็ไม่รู้

"ฮ่าๆๆๆ ไอ้อ่อนเอ๊ย!! ไปตั้งนานเพิ่งจะจีบติด นี่มึงเกิดมาเป็นน้องกูได้ไงว่ะ!!"

"ไอ้เหี้ยป่าน!! ถ้ามึงจะโทรมาหัวเราะกูเรื่องนี้มึงวางไปเลยนะสัส!! กูขี้เกียจคุยกับมึงไอ้เหี้ย!!"

"เฮ้ยๆ เดี๋ยวเว้ย!! กูจะโทรมาบอกมึงว่า... กูบอกเรื่องมึงกับย่าแล้วนะ ย่าเขาถามว่าทำไมเดี๋ยวนี้มึงหายหน้าหายตาไปไม่ค่อยอยู่บ้าน กูเลยบอกย่าไปว่ามึงไปตามหาหลานสะใภ้ให้ย่า ฮ่าๆๆๆ" ไอ้พี่เลว!! กูจะฆ่ามึง!!!

"แล้วย่าว่ายังไงบ้างว่ะ?" ไหนๆ ย่ากูรู้แล้วเลยถามซะหน่อยครับ

"หึหึ ย่าบอกว่าให้มึงพามาที่บ้าน ย่าอยากเห็นว่าคนที่ทำให้มึงเป็นผู้เป็นคนได้หน้าตาเป็นยังไง"

"โหห... ย่าก็พูดเกินไปว่ะ" ผมแอบงอนย่าตัวเองครับ

ในขณะที่ผมกำลังงอนย่าตัวเองผ่านการเล่าเรื่องจากไอ้ป่านพี่ชายผม เสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น

"คุณ... กับข้าวเสร็จแล้วจะกินเลยไหม?" มันยื่นหน้าออกมามองผมตรงประตูห้องครัวพร้อมผ้ากันเปื้อนลายทางสีฟ้าอ่อนสลับขาว แชรดดด.... น่ารักอ่ะ โจมันก็ยืนรอคำตอบจากผมครับ

"กินเลยคร๊าบบ..." ยิ้มกว้าง พอโจมันได้คำตอบก็ผลุบหายเข้าไปในครัวเหมือนเดิมครับ ส่วนผมก็หันมาคุยโทรศัพท์กับไอ้ป่านต่อ

"หึหึ เรียกคุณเหรอว่ะ นี่มึงคบกับจริงรึเปล่าว่ะ?"

"คบเว้ย!! มึงไม่เคยดูในละครเหรอว่ะ ที่เมียเขาเรียกผัวว่า "คุณค่ะ คุณขา" นะ" กูแถครับงานนี้ ถ้าไอ้ป่านรู้ความจริงทั้งหมดคงไม่ใช่เรื่องดีแน่

"เออๆ เรื่องของมึงเหอะ กูโทรมาบอกแค่นี้แหละ ไปแดกข้าวกับเมียมึงไป๊ ไอ้คุณผัว!!"

"เออ!! แค่นี้!! กูฝากดูร้านด้วย!! มีอะไรก็โทรมา"

"คร๊าบบบ.... ไอ้น้องชาย สั่งกูได้เอาใหญ่เลยนะมึง!!"

"แค่นี้นะเว้ย!! กูจะไปกินข้าวกับเมียกู หึหึ"

"เออครับ มีความสุขแล้วอย่าลืมครอบครัว กลับมาบ้านบ้างย่าคิดถึงมึง" ไอ้ป่านมันสั่งสอนผม

"คร๊าบบ... สวัสดีครับไอ้พี่ชาย"

"เออ!!...."


ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด.....


แล้วมันก็วางสายไปเลยครับ ไอ้นี่มันก็กวนตีนตามประสามันนั่นแหละครับ แต่ถือว่ามันเป็นพี่ที่ดีมากๆ สำหรับผมนะครับ ถึงเราจะทะเลาะกันบ่อยก็เถอะ พอวางสายจากไอ้ป่านผมก็เดินเข้าไปในครัวครับ โจมันกำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่พอผมเดินเข้าไปมันก็หันมามอง มือหนึ่งถือจานอีกมือถือทัพพี เป็นภาพที่ผมเพิ่งเห็นเป็นครั้งแรกครับ


"นั่งก่อนซิผมกำลังจะตักข้าว คุณทานเยอะไหม?" ผมยิ้มแฉ่งหน้าบานทันที เหมือนคุณภรรยาทำกับข้าวให้คุณสามีกินเลยครับ หึหึ นี่กูดูละครหลังข่าวมากไปป่าวว่ะ

"ตักมาเหอะ มึงตักมาเท่าไหร่กูก็กินหมด" อู้ยย!!! สายตาแบบนี้

"คุณพูดว่าอะไรนะ? ผมได้ยินไม่ค่อยชัด" โจมันถามผมด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง

"เฮ้ย!! ป่าวๆ ปูจะบอกว่า... โจตักมาเท่าไหร่ปูก็กินหมดอยู่แล้วคร๊าบบ..." พูดจบผมก็เดินไปนั่งทำตัวเรียบร้อยที่โต๊ะอาหารครับ อย่าดื้อๆ เมียไม่โอเค

"โจ ถ้าไม่ได้ออกไปข้างนอกขอพูดธรรมดาบ้างได้ป่ะ บางอารมณ์มันก็อยากพูดแบบเป็นตัวของตัวเองบ้างอ่ะ แต่ถ้าไปข้างนอกสัญญาเลยว่าจะพูดเพราะๆ นะคร๊าบบบ...."


คืออึดอัดบ้างเหอะครับ คนอย่างผมไม่ได้สันดานดีเหมือนคนอื่นเขา จะให้พูดจาเพราะๆ ตลอดเวลาอาจจะถึงขั้นลงแดงตายก็ได้ อย่างน้อยสิ่งที่พูดกับมันขอให้มันออกมาจากฟิวลิ่งนั้นๆ จะดีกว่าไหม แบบว่าอยากหวานก็จะหวาน อยากเถื่อนกูก็จะเถื่อน คือว่าง่ายๆ ขอเป็นตัวกูเองบ้างเถอะคร๊าบบ....


"อืม... เอางั้นก็ได้ แต่สัญญานะว่าถ้าออกไปข้างคุณจะต้องพูดจาดีกว่านี้"

"ครับ! รับทราบแล้วจะปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดครับผม!!" ผมทำท่าเหมือนทหารรับคำสั่ง โจมันส่ายหัวเลยครับ สงสัยมันจะเอือมละอาผมมั้งครับ เฮ้ออ!!! อย่างน้อยกูก็รอดไปหนึ่งเรื่องล่ะว้า.... พอได้ในสิ่งที่หวังก็นั่งทำตาปริบๆ รอกินข้าวฝีมือมันครับ

"อ่อ!! ล้างมือด้วยนะ..." จู่ๆ มันก็หันมาพูด ผมนี่รีบเลยครับ รีบลุกขึ้นไปล้างมือตามคำสั่งเลยครับ เดี๋ยวสถานะแฟนจะไม่ปลอดภัย อาจจะโดนลดสถานะอย่างไม่รู้ตัว

"ล้างแล้วครับ" ผมล้างมือที่ซิงค์ล้างจานครับ แล้วมานั่งรอกินข้าวมื้อแรกอารมณ์เดียวกับเกณฑ์ทหารเลยครับ

"ผมทำได้แค่อาหารง่ายๆ นะ ถ้ามันไม่อร่อยก็ไม่ต้องฝืนกินล่ะ" มันถือจากข้าวมาวางลงตรงหน้าผมพร้อมกับจานข้าวของมันครับ

"โหหห... นี่อาหารง่ายๆ ว่ะ น่ากินนะเนี๊ยะ!!"

"เว่อล่ะ แค่ไข่เจียวกับต้มข่าไก่ธรรมดาเหอะ"

"ใครบอกๆ เนี๊ยะๆ มีผัดผักใส่กุ้งด้วย หื้อออ... น่ากินว่ะ!... ว่ะครับ หึหึ"

"น่ากินก็กินซะ หิวไม่ใช่เหรอ"

"งั้นผมกินนะคร๊าบบ...." ว่าแล้วผมก็ทำตัวเหมือนเด็กปัญญาอ่อนเลยเนอะ แต่เอาเถอะ! ยังไงซะผมก็ทำให้มันขำได้แล้วกัน ผมหยิบช้อนซ้อมขึ้นมาตักผักผักใส่จานให้มันแล้วก็ค่อยตักไข่เจียวให้ตัวเอง อื้มม!! รสชาติใช้ได้ ไข่เจียวโคตรอร่อยเลย


"ข้าวไม่พอบอกนะ เดี๋ยวผมตักเพิ่มให้" โจมันพูดพร้อมกับตักต้มข่าไก่ใส่จานให้ผม แล้วมันก็ก้มหน้าก้นตากินข้าวในจานของตัวเองต่อครับ

"ขอบคุณนะ...." กินข้าวด้วยกันมันอร่อยอย่างนี้เอง ผมได้แต่คิดในใจ

"โจ...." ผมเรียกมันขณะที่มันกำลังจะตักข้าวเข้าปากแต่ก็ต้องหยุดแล้วเงยหน้าขึ้นมามองผม

"อืม...."

"ให้ปูมาอยู่ที่นี่กับโจได้ไหม? หรือจะไปอยู่ที่คอนโดปูก็ได้นะ ปูไม่อยากให้โจอยู่คนเดียวนะ เพราะไม่รู้ว่าพวกนั้นมาจะย้อนกลับมาทำอะไรโจอีกรึเปล่า"

"ผมว่า... เขาคงไม่ย้อนกลับมาทำอะไรผมแล้วแหละ คุณไม่ต้องห่วงผมหรอก ผมอยู่เองได้" พูดจบมันก็ก้มหน้ากินข้าวต่อโดยไม่ยอมมองผมเลยครับ

"แต่ปูเป็นห่วงโจนิครับ นะๆ ให้ปูมาอยู่ที่นี่ด้วยเถอะนะ นอนตรงไหนก็ได้ ไม่นอนในห้องก็ได้อ่ะ" เอาว่ะ!! อย่างน้อยที่ผมเป็นห่วงมัน มันก็น่าจะใจอ่อนให้ผมบ้างล่ะหว้า...

"แต่ผมไม่เป็นไรจริงๆ คุณจะลำบากเปล่าๆ"

"ไม่เลย!! ไม่ลำบากอะไรเลย ปูอยากดูแลโจน้าา.. ถ้าเผื่อใครมาทำอะไรโจอีกปูจะได้ปกป้องโจไงครับ นะๆ นะครับ"

"เอ่อ... คือ...."

"ตกลงนะ?" ช่วงเวลาที่โจมันกำลังสับสน ผมควรจะรีบฉวยโอกาสนั้นใช่ไหมครับ โจมันทำท่าคิดอยู่สักพักผมก็ได้คำตอบที่ถูกใจ

"อืม... เอางั้นก็ได้ แต่คุณนอนที่โซฟานะ เดี๋ยวผมจะเตรียมผ้าห่มกับหมอนให้" แป่ว!!! อดเลยกู แต่เอาว่ะ ยังไงก็ได้อยู่ใกล้ๆ ล่ะ เรื่องอื่นค่อยๆ ตะล่อมมันทีหลังก็แล้วกัน

"โอเค นอนโซฟา งั้นเดี๋ยวกินข้าวเสร็จไปเก็บเสื้อผ้าที่คอนโดกูนะ"

"คุณก็ไปคนเดียวซิ ผมจะอยู่ทำงานที่ค้างไว้"

"ไม่ได้!! ต้องไปด้วยกันซิครับ แฟนจะย้ายเข้ามาอยู่ด้วยทั้งคนนะ"

"เฮ้ออ!!! ก็ได้ งั้นรีบๆ กินซิ กินเสร็จแล้วจะได้รีบไป ผมต้องรีบกลับมาทำงาน"

"คร๊าบบ... น่ารักจริงๆ เลยแฟนใครหว่า?" ผมยิ้มกริ่ม มีความสุขเว่อๆ แต่ดูท่าโจมันจะอายนะครับ เอาน่าที่รักเดี๋ยวที่รักก็จะชินเองครับ หึหึ


หลังจากกินข้าวจนอิ่มผมก็พาโจมาที่คอนโดผมครับ พอขึ้นมาถึงห้องผมมันก็กวาดสายตามองไปทั่วห้อง ห้องผมก็ไม่มีอะไรมากครับ เพราะไม่ค่อยได้มาอยู่ซักเท่าไหร่แต่ข้าวของเครื่องใช้มีครบครันนะครับ


"โจกินน้ำไหม?"

"ก็ดีนะ..."

"งั้นรอแป๊ปนะ เดี๋ยวไปเอามาให้" มันเดินมานั่งลงบนโซฟา ส่วนผมก็กำลังเดินไปวางกุญแจที่โต๊ะเล็กๆ ข้างๆ โซฟานี่แหละครับ

"เดี๋ยวผมไปหาน้ำกินเองก็ได้ คุณไปเก็บของเถอะ เอาแค่ที่จำเป็นนะ" ผมขมวดคิ้วเข้าหากันตรงประโยคที่ว่า "ให้เอาแค่ของที่จะเป็น" มันคืออะไร

"ทำไม?"

"ก็คุณคงไม่ได้คิดจะอยู่ตลอดไปใช่ไหมล่ะ เพราะคุณก็มีงานที่ต้องทำและผมเองก็มีงานที่ต้องทำเหมือนกัน ผมว่ารอสักพักพวกนั้นก็คงจะเงียบไปเอง คงไม่มีอะไรที่คุณต้องห่วง...."


ประโยคสุดท้ายเสียงพูดมันเบาลงครับ เพราะผมยืนจ้องมันอย่างไม่ล่ะสายตาไปไหน สายตาผมเต็มไปด้วยคำถามว่า.. ทำไม? ทำไมมันถึงต้องผลักไสผมอยู่ตลอดเวลาทั้งๆ ที่มันตกลงคบกับผมแล้ว แล้วไหนจะเรื่องกฏที่มันตั้งขึ้นมาอีก ทั้งๆ ที่ผมก็ยอมรับแล้วแต่ดูเหมือนมันยังไม่ต้องการมีผมอยู่เคียงข้างมัน ทำไมเหรอครับผมไม่เข้าใจ


"โจ กูเป็นแฟนมึง กูห่วงมึง ฉะนั้นต่อให้มึงผลักไสกูเท่าไหร่กูก็ยังจะอยู่กับมึง จำเอาไว้" ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง

"เอ่อ.... คือว่า..."

"พอเถอะ เดี๋ยวกูจะไปเก็บของในห้อง มึงอยากกินอะไรก็กินได้เลยเดี๋ยวกูมา"

"คือปู... ผม...."


ผมไม่ทนฟังอีกแล้วครับ ผมเดินเข้ามาในห้องนอนของผมทันที อย่างน้อยก็ไม่ได้ยินสิ่งที่มันจะพูด ถ้ามันจะพูดอะไรที่ผมไม่อยากได้ยินหรืออะไรที่ผมทนฟังไม่ได้ ผมขอเลี่ยงออกมาจากตรงนั้นจะดีกว่า... ผมหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าที่เอามาจากบ้านที่หัวหินแล้วหยิบของใช้เพิ่มอีกเพียงเล็กน้อยก็เป็นอันเสร็จ แต่ผมขอนั่งพักในนี้ให้ใจเย็นลงอีกสักพักแล้วกันครับ หลังจากนั้นผมจะทำตัวให้พร้อมแล้วจะกลับไปทำหน้าที่แฟนของผมให้ดีอย่างที่ผมได้ตั้งใจไว้



ก๊อก ก๊อก ก๊อก.....


เสียงเคาะประตูดังขึ้น ไม่บอกก็รู้ว่าใครครับ

"โจเข้ามาเลยประตูไม่ได้ล็อค"
โจมันเปิดประตูเข้ามา ผมนั่งมองดูมันค่อยๆ เดินเข้ามาในห้องนอนของผม ท่าทางมันดูเก้ๆ กังๆ ทำตัวไม่ค่อยถูกครับ

"เก็บของเสร็จรึยัง ให้ช่วยเก็บอะไรไหม?"

"มานี่ซิ มานั่งนี่" ผมตบลงที่นอนข้างๆ ที่ผมนั่ง โจมันก็เดินมานั่งลงตามที่ผมบอกครับ

"เนี๊ยะ!! ห้องนอนกูเอง ไม่ค่อยมีของหรอก เพราะไม่ค่อยได้มาอยู่ จะมาก็ตอบที่ขึ้นมาทำธุระที่กรุงเทพฯ บางครั้งก็ไปนอนค้างบ้านพ่อกับแม่นะ" ผมเล่าเรื่องของผมคร่าวๆ ให้มันฟังครับ

"อืม...." มันพยักหน้าตอบ

"เมื่อก่อนก็ไม่ค่อยได้มานอนซักเท่าไหร่ แต่พอรู้จักกับมึงก็มาอยู่บ่อยขึ้น" ผมพูดต่อ

"อืม... ห้องกว้างดีนะ"

"ถึงห้องจะกว้างยังไง แต่ถ้าต้องอยู่ห้องกว้างๆ เพียงคนเดียวมันก็เหงานะ มึงว่าไหม?"



ผมกวาดสายตามองรอบๆ ห้องนอนของผม เชื่อไหม? แต่ก่อนผมไม่เคยคิดว่าห้องนอนผมจะกว้างขนาดนี้ เพราะผมไม่เคยสังเกตุมันมาก่อนไงครับ พอเข้าห้องนอนมาก็อาบน้ำและนอนเลย ไม่ทันได้สังเกตุอะไรซักเท่าไหร่ มองทุกอย่างแค่เพียงผ่านๆ ไม่เคยมองมันอย่างจริงจัง ก็เหมือนชีวิตของผม ทำไม่เคยทำอะไรที่จริงจังมาก่อนนอกจากงาน แต่พอผมได้มาเจอมันผมก็ได้เปลี่ยนตัวเองหลายๆ อย่าง เริ่มคิดที่จะจริงจังกับใครสักคน คนๆ นั้นก็คือมัน เริ่มที่อยากจะรักใครและดูแลใครสักคน คนๆ นั้นก็คือมัน เริ่มคิดที่จะฝากชีวิตไว้กับใครสักคน และคนๆ นั้นก็คือมัน นี่แหละครับเหตุผลที่ทำให้ผมมองอะไรที่กว้างขึ้นกว่าเดิม จากที่ไม่เคยมองอนาคตว่าจะอยู่ยังไงก็เริ่มมองเริ่มคิดถึงอนาคต เพราะในอนาคตของผมก็ยังคงมีมันอยู่ในนั้นเช่นกัน เฮ้ออ!!! นี่ผมไม่เคยจริงจังอะไรขนาดนี้มาก่อนเลยนะครับ นี่เป็นครั้งแรกแต่ทำไมมันรู้สึกเหนื่อยจังครับ


"ปู... คือผม...."


"เฮ้ออ!! ช่างมันเถอะ อย่าคิดมาก กลับห้องมึงกันเถอะ มึงต้องทำงานไม่ใช่เหรอ? เดี๋ยวงานจะเสร็จไม่ทันนะ" ผมลุกขึ้นยืน โจมันก็ลุกตามผม ผมยิ้มให้มันครับ มันจะได้สบายใจขึ้นไม่ต้องคิดมาก อะไรที่ทำให้มันไม่สบายใจผมจะเก็บมันไว้กับตัวผมเอง อย่างน้อยก็ถือว่าผมชดใช้เรื่องที่เคยทำไม่ดีไว้กับมัน ต่อไปนี้เราจะเริ่มต้นกันใหม่ครับ ผมสัญญา....


TBC.


โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
:L2: :L2: :L2: :L2:



 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด