# Accident Lovely อุบัติรัก...พ่อลูกอ่อน # 14/10/58 พิเศษ 3 รามี่+พัฒน์ p.51
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

คุณชอบอ่านนิยายแนวไหน

มาม่า แน่นอนมันเป็นอาหารยอดนิยมที่สุดที่ใครได้ลิ้มรสเป็นต้องน้ำตาซึม
49 (7.1%)
ตลกขำขัน แบบยิงมุกกระจาย อย่างกับดูตลกชิงร้อยชิงล้านกันเลยทีเดียว
215 (31.2%)
น่ารักใสๆ เอาแบบอารมฟรุ้งฟริ้งมุ้งมุ้งเส้นหมี่น้ำใสแบบเบาๆไม่เอามาม่า
295 (42.8%)
ซาดิสรุนแรง เรื่องตบจูบนี่ขอให้บอก โซ่แซ่กุญแจมือนี่มาเลย
112 (16.3%)
หักมุม มาแบบฟรุ้งฟริ้งมุ้งมิ้งอยู่ดีๆตัวเอกตายซะงั้น เป็นงั้นไป
18 (2.6%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 688

ผู้เขียน หัวข้อ: # Accident Lovely อุบัติรัก...พ่อลูกอ่อน # 14/10/58 พิเศษ 3 รามี่+พัฒน์ p.51  (อ่าน 514864 ครั้ง)

ออฟไลน์ ▶August5th◀

  • it was fate
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +184/-2
ตั้งโอ๋โผล่มานิดนึง ก็ยังดี น่ารักมากๆ 5555+


ว่าแต่ตกใจที่พี่พัฒน์ชอบกุ้ยช่ายอ่ะ ตอนแรกนึกว่าแค่เอ็นดูที่เป็นสามีของน้องตัวเอง
จะเป็นไงต่อไปละนี่

ออฟไลน์ Yara

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2104
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-2
เอาล่ะสิ มาติน กับรามี่ จะทำยังไง
แต่ถ้ากุ้ยช่ายรู้ว่า พัฒน์คิดยังไงก็คงรับไม่ได้(รึป่าว)

ออฟไลน์ ●GreenTEA●

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 684
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-2
 :z13: จิ้มๆ เป็นกำลังใจให้นะคนเขียน

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
กุ้ยช่ายกับพัฒน์ทำไม่ถูกต้องเอาเสียเลยค่ะ ไม่เต็มใจที่จะมางานเลี้ยงนี่ตั้งแต่ทีแรกก็ปฏิเสธให้มันชัดเจนไปเลยสิคะ เล่นหนีหายกันมาสองคนแบบนี้มันถูกต้องที่ไหนกัน แถมยังปิดโทรศัพท์มือถือหนีพ่อตัวป่วนสองคนนั่นอีก เจอแบบนี้เข้าไปถึงกับเพลียแทนเลยค่ะ เฮ้อ~

เราว่าถ้ากุ้ยช่ายกับพัฒน์ยังเป็นแบบนี้กันอยู่อีก เราก็อยากให้มาตินกับรามี่ปล่อยๆ เขาสองคนไปเถอะค่ะ กับรามี่นี่ก็ยังไม่ค่อยเท่าไรนะคะ แต่กับมาตินนี่เราว่าหลายเรื่องแล้วค่ะ เพราะกุ้ยช่ายไม่เคยนึกถึงใจของมาตินเลยสักครั้งเดียว ไม่แคร์กันสักนิดเลยว่าจะรู้สึกยังไงบ้าง กับเรื่องนิสัยบ๊องๆ แบบนั้นของมาตินได้ทำความเข้าใจบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้

ยิ่งเดี๋ยวนี้เราว่ามาตินก็ควบคุมตัวเองได้เยอะขึ้นแล้วนะคะ มีแต่กุ้ยช่ายนั่นล่ะที่ไม่เคยอ่อนให้กันเลย แล้วที่เคลิ้มๆ มาตลอดนั่นก็แค่อารมณ์พาไปเท่านั้นล่ะ เพราะพอมีสติขึ้นมาทีไรก็ทำกับมาตินแบบเดิมทุกที สงสัยจะเป็นเพราะว่ามาตินให้ความสำคัญกับกุ้ยช่ายมากเกินไปสินะคะ กุ้ยช่ายเลยมองข้ามมาตินตลอด

และเราว่าการได้รักกุ้ยช่ายเป็นอะไรที่เหนื่อยมากเลยนะคะ (สำหรับมาติน=มือใหม่หัดรัก) เพราะใครๆ ต่างก็อยากเป็นคนที่สำคัญที่สุดสำหรับคนที่ตัวเองรักตัวเองชอบกันทั้งนั้น แต่ดูเหมือนว่ามาตินจะไม่ได้เป็นหนึ่งในนั้นเสียแล้วล่ะค่ะ เพราะไม่ว่าเมื่อไรก็ตามที่พัฒน์เดินเข้ามาในรัศมีสายตาของกุ้ยช่าย มาตินจะเป็นบุคคลที่ถูกลืมไปในทันทีเช่นกัน เฮ้อ~ ทำใจเนอะมาตินก็เรามาทีหลังคนอื่นเขานี่นา..

ถ้าเป็นไปได้เราก็อยากให้มาตินลุกขึ้นมาปฏิวัติบ้างแล้วล่ะค่ะ เผื่ออะไรๆ จะดีขึ้นมาบ้าง :a2:

ปล. เราขอออกมาเรียกร้องความยุติธรรมให้มาตินบ้างนะคะ เจอเหตุการณ์แบบนี้หลายๆ ครั้งเข้า เราก็สงสารทางฝั่งของมาตินเหมือนกันค่ะ

ออฟไลน์ 4559

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3978
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-8

ออฟไลน์ black sakura

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1657
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-8
5555 ชอบตรงนี้อ่ะเบ้ปากใส่คนนิสัยไม่ดี

ออฟไลน์ brookzaa

  • Chill out
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1416
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-6
เบ้ปปากใส่คนนนิสัยไม่ดีด้วยคน เอิ๊คๆ

แล้วจะเป็นไงต่อล่ะเนี่ย มาต่อด่วน พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส 


 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

ออฟไลน์ PetitDragon

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4126
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +343/-5
เดี๋ยวซวยทั้งคู่  :z1:

ออฟไลน์ iceman555

  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-11
อร๊ายยย. กุ้ยช่าย ไม่ระวังตัวเลน. อีตามาร์ตินโมโห. จนตัสระเบิดไปแล้วมั่ง. อิอิ

ออฟไลน์ cavalli

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5358
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-19

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ GuoJeng

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1268
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +44/-1
มาร์ตินคงเดือดปุดๆแน่นอน ที่กุ้ยฉ่ายไปกับพี่พัฒน์ ๕๕๕ ยิ่งลูกๆไปอยู่บ้านปู่ย่าแบบนี้ แทนที่จะได้สวีทหวานกับกุ้ยฉ่าย ๕๕๕ ส่วนรามิเรสคราวหน้าคงไม่ปล่อยเลขาแน่ๆ  รอ รอ รออ่านตอนใหม่คับ

ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9
แรกๆ หมั่นไส้มาร์ตินนะครับ แต่ตอนนี้สงสารมาร์ตินมากๆ เลย ทำไมทำไมกุ้ยช่ายไม่สนใจบ้างล่ะครับ รู้สึกยังไงก็บอกไปสิครับ ทำแบบนี้ไม่ดีเลยนะครับ

ออฟไลน์ nemesis

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2287
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-3

ออฟไลน์ ชัดเจนกาบ

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1695
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-23
ยังไงเราก็เข้าข้างกุ้ยช่ายอยู่ดีนะ เพราะเราไม่ชอบนิสัยมาตินมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว คนๆหนึ่งจะมอบชีวิตมห้ใครดูแลไท่ใช้เรื่อง่าย ไอ้พวกง่ายๆนั้นแหละที่สุดท้ายก็เลิกหย่าล้างกันไปทิ้งปัญหาไว้ก็คือลูกปัจจุบันมีให้เห็นเยอะมากไม่ต้องถึงเพศที่สาม ชายหญิงนี้แหละเห็นบ่อยๆหึงห่วงนอกใจกันเป็นว่าเล่น อีกก่อนกุ่ยช่ายจะมาเป็นคนเลี้ยงลูกให้มาติน คนที่เป็นทุกอย่างให้กุ่ยช่ายคือพัตน์ แถมพัตน์ยังนิสัยดีกว่ามาตินทุกอย่างแค่จนกว่ามาตินเฉยๆ ที่จริงพัตหลวรักกุ่ยช่ายยังเรียนมหาลัยอยู่ด้วยชำแต่ติดที่กุ่ยช่ายโดนน้องสาวพัตปล่ำเอานั้นแหละ ส่วนรามีแต่ก่อนก็นิสัยพอใช้ได่กว่ามาตินนิดนึก เจ้าชู้ตัวพ่อเหมือนกันรู้อยู่ว่าที่เหตุการณ์นั้นขึ้นพัตอาจมีส่วนผิดที่อ่อนแอ่ ถ้าไม่ใช้รามีให้พัตดื่มเหล้าแล้วเหตุการณ์แบบนี้ไม่เกิดขึ้นแน่นนอน ถ้ารามีแค่อยากรับผิดชอบเฉยๆก็ปล่อยพัตไปจะดีกว่า แถมนิสัยแย่เอารูปมาแบ็คเมล์กันอีก คนแบบนี้ใครจะอยากฝากชีวิตด้วยว่ะถามจริง นี้คือผู้ชายที่ไม่เสียหายอะไรมากเสียแค่ศักดิ์ศรี ถ้าเป็นผู้หผญิงนี้คงจะอยากอยู่นะถ้าครอบครัวรู้เขา ถึงจะรวยล้นฟ้าแต่นิสัยไม่ดีใครจะอยากไปเป็นเมียมัน ถ้ากุ่ยช่ายยินนอมด้วยตัวเอโดยไม่ถูกยังคับหรือขืนใจเราจะไม่ว่าเลย ตอนนี้อะไรก็ไม่ชัดเจนสักอย่างจะโทษกุ่ยช่ายกับพัตน์ก็คงไม่ถูกนัก ถ้าคนคิดจะใช้ชีวิตด้วยกันยังทำตัวเล่นๆอยู่คงไม่มีใครอยากใช้ชีวิตด้วยหรอก ฝ่ายกุ่ยช่าย  ฝ่ายพัตน์ เราไม่ได้เชียร์ให้สองคนนี้ได้กันเอง แต่เชียร์ในฝ่ายนายเอกตังหาก ถ้าจะมาเป็นเมียเขาจริงๆผมว่าไม่ว่าเพศไหนก็คงอยากได้คนดีๆในสายตาตัวเอง ถึงจะไม่ดีมากอะไร อย่างน้อยคงต้องมีความรับผิดชอบ ซื่อสัตย์จริงใจ รักครอบครัว ไม่เจ้าชู้ ขยันทำงานเลี้ยงครอบครัวในฐานะผู้นำครับครัว หรือไม่ก็เพื่อนคู่คิดที่ดีซึ่งๆกันและกัน ออกนอกโลกแล้ว ไปล่ะ อาจจะใช้อารมณ์ก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้

ออฟไลน์ boommerang

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 223
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-1
สรุปสองคู่นี้ยังไงนี่

ออฟไลน์ Ayla

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 185
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-0

ออฟไลน์ โซ อึน

  • อยากให้โลกนี้มีเท่ากัน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 472
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-4
    • แฟนเพจเจ้าค่ะ
ตั้งโอ๋โผล่มานิดนึง ก็ยังดี น่ารักมากๆ 5555+


ว่าแต่ตกใจที่พี่พัฒน์ชอบกุ้ยช่ายอ่ะ ตอนแรกนึกว่าแค่เอ็นดูที่เป็นสามีของน้องตัวเอง
จะเป็นไงต่อไปละนี่

ช่วงนี้จะโผล่มาน้อยนิดนึงนะค้าาา
แต่จะพยายามให้ออกมาบ่อยๆเลยค่ะ


ออฟไลน์ โซ อึน

  • อยากให้โลกนี้มีเท่ากัน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 472
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-4
    • แฟนเพจเจ้าค่ะ


ตอนที่ 33 Make love Make heart

RRR  RRR  RRR  RRR  RR

   เสียงกดออดดังกระหน่ำทำให้กุ้ยช่ายและธนพัฒน์สะดุ้งดื่นขึ้นมากลางดึก

   “ใครมาน่ะพี่พัฒน์”กุ้ยช่ายถามพลางขยี้ตา

   “นอนเถอะ พี่ไปดูเอง”ธนพัฒน์ลูกจากเตียงเดินออกไปจากห้องนอน


   ทันทีที่เปิดประตู ธนพัฒน์เองสะเพร่าที่ไม่ทันระวัง ถูกแรงพลักให้ล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น ผู้มาเยือนยามวิกาลจะเป็นใครไม่ได้นอนจากลูกครึ่งตัวโตอย่างมาติน

   ที่ใช้เวลากับการตามหากุ้ยช่ายไปไม่น้อย มาตินก้าวยาวไปยังห้องนอนในคอนโดของธนพัฒน์โดยไม่คิดที่จะขออนุญาติ

   ทิ้งให้ธนพัฒน์ได้แต่มองตามหลังไปด้วยความตกใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ต่อให้พยายามไปแย่งกลับคืนมา สุดท้ายเจ้าของเขาก็กลับมาเอาคืน


   “กลับบ้าน!!”ทันทีที่เข้ามาในห้องนอน มาตินก็บันดาลความโกรธออกมาเสียงดัง

   “มาได้ยังไง”กุ้ยช่ายเห็นดังนั้นจึงได้แต่ถาม จู่ๆมาตินก็เปิดประตูเข้ามาไม่ทันให้ตั้งตัวในเวลาดึกดื่นแบบนี้

   ซ้ำยังดูท่าทางโมโหมากมายแบบไม่เคยเห็นมาก่อน

   “จะมายังไงไม่สำคัญ กลับบ้านกับพี่”มาตินจ้องหน้าคนบนเตียงพยายามข่มความโมโห

   พอเห็นคนที่เฝ้าเอาใจทุกอย่างไปกับคนอื่นแบบนี้แล้วมันรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ไม่ต้องการให้คนตรงหน้านี้ให้ความสำคัญกับใครมากกว่าตนเอง

   แต่พอได้เห็นสภาพแล้วถึงกับกักเก็บความโกระเกรี้ยวภายในใจไว้แทบไม่อยู่ อยากจะกระชากคนตัวขาวที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่กับกางเกงผ้าบางขาสั้นลุกขึ้นมาจากเตียง แล้วลากกลับบ้านให้มันรู้แล้วรู้รอด

   ทั้งหวง ทั้งห่วงในเวลาเดียวกัน กระดุมเสื้อด้านบนที่ติดเว้นเอาไว้หลายเม็ดทำให้มาตินคิดไปไกล

   จ้องมองสาบเสื้อที่แหวกออก พลันสายตาก็ไปสะดุดเอารอยช้ำแดงๆตรงต้นคอ ไม่บอกก็รู้ว่ารอยอะไร ความโมโหยิ่งเพิ่มทวีขึ้นเป็นเท่าตัว

   “ไม่กลับ”เสียงต่อต้านยิ่งเป็นแรงผลักดันให้ความโกรธเคืองพุ่งสูงขึ้นเป็นเท่าตัว

   “พี่บอกให้กลับกับพี่”มาตินตวาดเสียงลั่นจ้องมองใบหน้าขาวที่จ้องกลับอย่างไม่ยอม

   เป็นครั้งแรกที่เกิดอารมณ์โมโหจนฉุดไม่อยู่ขนาดนี้ ทำไมกุ้ยช่ายต้องเห็นคนอื่นดีกว่าเขา

   “กลับไปก่อนเถอะ”กุ้ยช่ายเบือยหน้าหนี

   “บอกให้กลับกับพี่”มาตินกระชากแขนของคนที่หันหน้าหนี ไม่แรงมากนักแต่ก็พอที่จะทำให้กุ้ยช่ายถลาตามแลงดึงตามมา

   “โอ้ย บอกว่าไม่กลับ ปล่อยสิ จะบ้ารึไง”กุ้ยช่ายโวยวายพยายามแกะมือที่บีบข้อมือแน่นจนรู้สึกเจ็บ

   “กุ้ยช่ายบอกว่าไม่ไป คุณก็น่าจะปล่อย”ธนพัฒน์เดินเข้ามาจับมือของมาตินให้หยุด

   “อย่ามายุ่ง!!!”มาตินตะคอดใส่ ปลายตามองธนพัฒน์ที่กระเด็นลงไปกองที่พื้นเป็นรอบที่สองจากแรงผลักของมาติน หัวไปกระแทกเอาขอบโต๊ะทำให้รู้สึกมึนจนต้องยกมือกุมขมับ

   “พี่พัฒน์ นี่จะบ้าเหรอ ไปผลักพี่พัฒน์ทำไม ปล่อยสิ ปล่อย”กุ้ยช่ายร้องโวยวายเมื่อเห็นธนพัฒน์ถูกมาตินผลักออก

   พยายามแกะมือเพื่อจะไปดูธนพัฒน์ แต่ก็ไปไหนไม่รอด

   “อย่าให้ต้องพูดมาก”มาตินไม่รอให้กุ้ยช่ายได้ดูอาการของธนพัฒน์

   “ปล่อยนะ ไอ้บ้านี่ เป็นบ้ารึไง”กุ้ยช่ายร้องโวยวาย

   ถูกมาตินอุ้มขึ้นพาดบ่าอย่างรวดเร็ว ทั้งทุบทั้งตี แต่มาตินไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยลง จ้องมองธนพัฒน์ที่พยายามลุกขึ้นตามมา

   หวังว่าจะมาเอากุ้ยช่ายคืน มาตินเดินออกจากห้องของธนพัฒน์ไปแล้ว ธนพัฒน์ตามมาทันแค่ประตูประตูลิฟท์ปิดลงไป ภาพสุดท้ายที่เห็นก็เพียงใบหน้าของมาตินที่ยกยิ้มอย่างเยาะเย้ย


   ธนพัฒน์เข้าไปหยิบกุญแจรถ หวังจะตามไปทัน ไม่ว่าจะยังไงก็ต้องเอากุ้ยช่ายคืนมาให้ได้ จะไม่ยอมเสียให้ใคร มือที่ค้นหากุญแจรถสั่นเท่าด้วยความร้อนรน


   “หาอะไรอยู่เหรอ”เสียงทุ้มแหบดังมาจากเบื้องหลังพร้อม เสียงกรุ้งกริ้งของกุญแจทำให้ธนพัฒน์หันไปมองด้วยความตกใจ กับเสียงที่คุ้นเคย

   ไม่ทันสังเกตว่ามีใครเข้ามาในห้อง นอกจากมาติน เพราะมัวแต่กลัวให้ความสนใจกับทางนั้น ทำให้ธนพัฒน์พลาด จ้องมองกุญแจรถที่อยู่ในมือของรามิเรส

   ดวงตาคมไหววูบอย่างที่ไม่เคยเป็น

   “คุณมาได้ยังไง”น้ำเสียงสั่นเทาถามออกไป ยกสองมือของตัวเองขึ้นมาดู ก็พบว่ามันสั่นเทาไม่แพ้กับน้ำเสียง จะต้องรีบตามไป รางสังหรณ์มันบอกว่าต้องรีบตามไปตั้งแต่ตอนนี้

   “แล้วคุณคิดว่า เจ้าของเขามาเอาคนของเขาคืนได้ยังไงล่ะ”รามิเรสยิ้ม ดวงตาสีน้ำทะเลเป็นประกายขี้เล่น มาตินไม่มีทางรู้จักคอนโดของธนพัฒน์หากรามิเรสไม่เป็นฝ่ายพามา

   “คืนกุญแจรถผมมา”ธนพัฒน์เข้าไปคว้ากุญแจรถ หวังจะได้มันมา แต่ก็คว้าเอาแต่อากาศ

   ตัวลอยหวือไปตามแรงผลัก ไปกระทบกับโซฟา

   “อยากได้ก็ต้องมีของแลกเปลี่ยนกันบ้างสิ”



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



อิอิ มาสปอยยยยยยยยยยย

กำลังปั่นอย่างรุนแรง


ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
อารมณ์พิศาลมาเต็มเลยนะคะทั้งสองคน :oni2: ชอบมากเลยค่าา~ >.<

ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9
ตอนนี้ อารมณ์พิศาลมาเต็ม ฮ่าๆ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ 4559

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3978
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-8
มาตี้ใจร่มๆ

ออฟไลน์ ●GreenTEA●

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 684
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-2

ออฟไลน์ white_destiny

  • รักไม่เคยมีจริง
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 873
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +378/-199
 :hao5: :hao5: :hao5:

ให้ไวครับ

ออฟไลน์ โซ อึน

  • อยากให้โลกนี้มีเท่ากัน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 472
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-4
    • แฟนเพจเจ้าค่ะ
80000

คำเตือน : เนื้อหา 18+ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน


ตอนที่ 33 Make love Make herat


RRR  RRR  RRR  RRR  RR


   เสียงกดออดดังกระหน่ำทำให้กุ้ยช่ายและธนพัฒน์สะดุ้งดื่นขึ้นมากลางดึก

   “ใครมาน่ะพี่พัฒน์”กุ้ยช่ายถามพลางขยี้ตา

   “นอนเถอะ พี่ไปดูเอง”ธนพัฒน์ลูกจากเตียงเดินออกไปจากห้องนอน


   ทันทีที่เปิดประตู ธนพัฒน์เองสะเพร่าที่ไม่ทันระวัง ถูกแรงพลักให้ล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น ผู้มาเยือนยามวิกาลจะเป็นใครไม่ได้นอนจากลูกครึ่งตัวโตอย่างมาติน

   ที่ใช้เวลากับการตามหากุ้ยช่ายไปไม่น้อย มาตินก้าวยาวไปยังห้องนอนในคอนโดของธนพัฒน์โดยไม่คิดที่จะขออนุญาต

   ทิ้งให้ธนพัฒน์ได้แต่มองตามหลังไปด้วยความตกใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ต่อให้พยายามไปแย่งกลับคืนมา สุดท้ายเจ้าของเขาก็กลับมาเอาคืน


   “กลับบ้าน!!”ทันทีที่เข้ามาในห้องนอน มาตินก็บันดาลความโกรธออกมาเสียงดัง

   “มาได้ยังไง”กุ้ยช่ายเห็นดังนั้นจึงได้แต่ถาม จู่ๆมาตินก็เปิดประตูเข้ามาไม่ทันให้ตั้งตัวในเวลาดึกดื่นแบบนี้

   ซ้ำยังดูท่าทางโมโหมากมายแบบไม่เคยเห็นมาก่อน

   “จะมายังไงไม่สำคัญ กลับบ้านกับพี่”มาตินจ้องหน้าคนบนเตียงพยายามข่มความโมโห

   พอเห็นคนที่เฝ้าเอาใจทุกอย่างไปกับคนอื่นแบบนี้แล้วมันรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ไม่ต้องการให้คนตรงหน้านี้ให้ความสำคัญกับใครมากกว่าตนเอง

   แต่พอได้เห็นสภาพแล้วถึงกับกักเก็บความโกระเกรี้ยวภายในใจไว้แทบไม่อยู่ อยากจะกระชากคนตัวขาวที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่กับกางเกงผ้าบางขาสั้นลุกขึ้นมาจากเตียง แล้วลากกลับบ้านให้มันรู้แล้วรู้รอด

   ทั้งหวง ทั้งห่วงในเวลาเดียวกัน กระดุมเสื้อด้านบนที่ติดเว้นเอาไว้หลายเม็ดทำให้มาตินคิดไปไกล

   จ้องมองสาบเสื้อที่แหวกออก พลันสายตาก็ไปสะดุดเอารอยช้ำแดงๆตรงต้นคอ ไม่บอกก็รู้ว่ารอยอะไร ความโมโหยิ่งเพิ่มทวีขึ้นเป็นเท่าตัว

   “ไม่กลับ”เสียงต่อต้านยิ่งเป็นแรงผลักดันให้ความโกรธเคืองพุ่งสูงขึ้นเป็นเท่าตัว

   “พี่บอกให้กลับกับพี่”มาตินตวาดเสียงลั่นจ้องมองใบหน้าขาวที่จ้องกลับอย่างไม่ยอม

   เป็นครั้งแรกที่เกิดอารมณ์โมโหจนฉุดไม่อยู่ขนาดนี้ ทำไมกุ้ยช่ายต้องเห็นคนอื่นดีกว่าเขา

   “กลับไปก่อนเถอะ”กุ้ยช่ายเบือยหน้าหนี ไม่พอใจที่มาตินชอบทำอะไรเอาแต่ใจแบบนี้

   “บอกให้กลับก็กลับสิ”มาตินกระชากแขนของคนที่หันหนี ไม่แรงมากนักแต่ก็พอที่จะทำให้กุ้ยช่ายถลาตามแรงดึงตามมา

   “โอ้ย บอกว่าไม่กลับ ปล่อยสิ จะบ้ารึไง”กุ้ยช่ายโวยวายพยายามแกะมือที่บีบข้อมือแน่นจนรู้สึกเจ็บ

   “กลับกับพี่”

   “กุ้ยช่ายบอกว่าไม่ไป คุณก็น่าจะปล่อย”ธนพัฒน์เดินเข้ามาจับมือของมาตินให้หยุด

   “อย่ามายุ่ง!!!”มาตินตะคอกใส่ ปลายตามองธนพัฒน์ที่กระเด็นลงไปกองที่พื้นเป็นรอบที่สองจากแรงผลักของมาติน หัวไปกระแทกเอาขอบโต๊ะทำให้รู้สึกมึนจนต้องยกมือกุมขมับ

   “พี่พัฒน์ นี่จะบ้าเหรอ ไปผลักพี่พัฒน์ทำไม ปล่อยสิ บอกให้ ปล่อย”กุ้ยช่ายร้องโวยวายเมื่อเห็นธนพัฒน์ถูกมาตินผลักออก
   พยายามแกะมือเพื่อจะไปดูธนพัฒน์ แต่ก็ไปไหนไม่รอด

   “อย่าให้ต้องพูดมาก”มาตินไม่รอให้กุ้ยช่ายได้ดูอาการของธนพัฒน์

   “ปล่อยนะ ไอ้บ้านี่ เป็นบ้ารึไง”กุ้ยช่ายร้องโวยวาย

   ถูกมาตินอุ้มขึ้นพาดบ่าอย่างรวดเร็ว ทั้งทุบทั้งตี แต่มาตินไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยลง จ้องมองธนพัฒน์ที่พยายามลุกขึ้นตามมา

   หวังว่าจะมาเอากุ้ยช่ายคืน มาตินเดินออกจากห้องของธนพัฒน์ไปแล้ว ธนพัฒน์ตามมาทันแค่ประตูประตูลิฟท์ปิดลงไป ภาพสุดท้ายที่เห็นก็เพียงใบหน้าของมาตินที่ยกยิ้มอย่างเยาะเย้ย


   ธนพัฒน์เข้าไปหยิบกุญแจรถ หวังจะตามไปทัน ไม่ว่าจะยังไงก็ต้องเอากุ้ยช่ายคืนมาให้ได้ จะไม่ยอมเสียให้ใคร มือที่ค้นหากุญแจรถสั่นเท่าด้วยความร้อนรน


   “หาอะไรอยู่เหรอ”เสียงทุ้มแหบดังมาจากเบื้องหลังพร้อม เสียงกรุ้งกริ้งของกุญแจทำให้ธนพัฒน์หันไปมองด้วยความตกใจ กับเสียงที่คุ้นเคย

   ไม่ทันสังเกตว่ามีใครเข้ามาในห้อง นอกจากมาติน เพราะมัวแต่กลัวให้ความสนใจกับทางนั้น ทำให้ธนพัฒน์พลาด จ้องมองกุญแจรถที่อยู่ในมือของรามิเรส

   ดวงตาคมไหววูบอย่างที่ไม่เคยเป็น

   “คุณมาได้ยังไง”น้ำเสียงสั่นเทาถามออกไป ยกสองมือของตัวเองขึ้นมาดู ก็พบว่ามันสั่นเทาไม่แพ้กับน้ำเสียง จะต้องรีบตามไป รางสังหรณ์มันบอกว่าต้องรีบตามไปตั้งแต่ตอนนี้

   “แล้วคุณคิดว่า เจ้าของเขามาเอาคนของเขาคืนได้ยังไงล่ะ”รามิเรสยิ้ม ดวงตาสีน้ำทะเลเป็นประกายขี้เล่น มาตินไม่มีทางรู้จักคอนโดของธนพัฒน์หากรามิเรสไม่เป็นฝ่ายพามา

   “คืนกุญแจรถผมมา”ธนพัฒน์เข้าไปคว้ากุญแจรถ หวังจะได้มันมา แต่ก็คว้าเอาแต่อากาศ

   ตัวลอยหวือไปตามแรงผลัก ไปกระทบกับโซฟา

   “อยากได้ก็ต้องมีของแลกเปลี่ยนกันบ้างสิ”


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


   “โอ้ย จะบ้ารึไง ไปทำร้ายพี่พัฒน์ทำไม”กุ้ยช่ายโวยวาย ตัวถูกโยนลงบนพื้นห้องน้ำ ไม่แรงแต่ก็ทำให้เจ็บจนจุก

   “ห่วงมันนักนะ”มาตินผลักกุ้ยช่ายที่พยายามลุก ให้ล้มลงไปอีก

   “จะทำอะไรนะ”กุ้ยช่ายพยายามผลักมือที่ดึงทึ้งเสื้อของตัวเองออก

   “อยู่เฉยๆ”มาตินข่มเสียง พยายามเก็บอารมณ์ เสื้อตัวนี้ไม่ใช่ของกุ้ยช่าย และแน่นอนไม่ใช่ของที่เขาซื้อให้

   มาตินฉีกกระชากเสื้ออย่างแรงโดยไม่ฟังเสียงร้องห้าม จนมันหลุดติดมือมาเป็นชิ้นๆ

   “เป็นบ้ารึไง ออกไปนะ อย่ามาทำอะไรแบบนี้”กุ้ยช่ายพยายามยื้อกางเกงผ้าตัวบาง แต่ก็ไม่เป็นผล ถูกมือใหญ่กดหัวให้ดิ้นไม่ได้ กางเกงผ้าตัวบางถูกลากดึงผ่านข้อเท้าออกไปไม่อยาก


   “บอกให้อยู่เฉยๆ”มาตินกัดฟันพูด จ้องมองรอยช้ำจางๆที่ต้นคออย่างข่มอารมณ์ อุตส่าห์เอาใจ อุตส่าห์ทำดีมาด้วยตลอดสุดท้ายก็มองข้ามกันไป

   ตลอดเวลาที่ผ่านมาคงไม่มีค่าสำหรับคนตรงหน้าเลยสักนิด

   “ฮะ ฮึก เป็นบ้ารึไง แค่ก แค่ก”กุ้ยช่ายสำลักน้ำ

   มาตินเปิดฝักบัวอย่างแรงฉีดน้ำใส่ตัวเปลือยปล่าวของกุ้ยช่าย ไม่ว่าจะยังไงเขาขอต้องการล้างมันออก ไม่ชอบใจที่ร่างกายของกุ้ยช่ายจะต้องถูกแตะต้องโดยคนอื่น

   เขาจะต้องล้างมันออก

   “เลิกยุ่งกับมันซะ”มาตินสั่ง พร้อมกับเอามือขัดแรงๆเข้าที่รอยจางตรงต้นคอ

   “เจ็บ ปล่อยนะ อย่ามาสั่งให้คนอื่นเขาเลิกยุ่ง ทีตัวเองยังยุ่งกับผู้หญิงในงานเลี้ยงอยู่เลย”

   “บอกให้เลิกยุ่งก็เลิกยุ่งสิ อย่ามาเถียง”มาตินเสียงดัง ยิ่งลงแรงขัดมากขึ้น หวังจะให้รอยแดงมันจาง แต่มันกลับยิ่งแดงช้ำเข้าไปอีก

   “ไม่ เลิกยุ่งเด็ดขาด”

   “บอกให้เลิกยุ่ง ก็เลิกยุ่งสิ!!”มาตินตวาดเสียงดัง ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน

   ไม่เคยต้องโมโหขนาดนี้ เพราะไม่เคยรักใคร ไม่เคยที่จะกลัวเสียคนที่รักให้กับใคร ถึงได้เป็นอย่างนี้

   หวงมาก หวงจนอยากจะทำลายไม่ให้ใครได้มาแตะต้อง รอยแดงๆที่ต้นคอ ลบยังไงก็ลบไม่ออก ยิ่งออกแรงถูก็ยิ่งแดงกว่าเดิม

   “เจ็บ เจ็บนะ”กุ้ยช่ายร้องออกมา พยายามผลักมาตินให้ออก น้ำที่ถูดฉีดใส่เข้ามาทำให้หนาวจนตัวเริ่มสั่น

   ไม่รู้ว่ามาตินเป็นอะไร แต่มาตินไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่จู่ๆก็จะมาบังคับให้ไม่ยุ่งเกี่ยวกับธนพัฒน์มันเป็นไปไม่ได้ ธนพัฒน์คือคนที่คอยช่วยเหลือเขามาตลอด


   “โถ่โว้ย!!”มาตินตะโกนเสียงดังอย่างไม่พอใจ รอยที่ถูยังไงก็ถูไม่ออก กุ้ยช่ายกำลังเปลือยโดยที่ไม่ใส่เสื้อผ้าสักชิ้น แต่มาตินกลับไม่สนใจมันเท่ารอยแดงช้ำบนคอ ยิ่งมองยิ่งโมโห เหวี่ยงเอาฝักบัวทิ้งกระทบกับผนังห้องน้ำเสียงดัง

   “เลิกยุ่งกับมันได้มั้ย”มาตินขออีกครั้ง จับเอาใบหน้าของกุ้ยช่ายที่หันหนีให้จ้องมอง

   ดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่เต็มไปด้วยความโกรธเคือง แต่เบื้องลึกกลับมีแต่ความผิดหวัง

   “เป็นไปไม่ได้ เลิกยุ่งกับเขาไม่ได้”กุ้ยช่ายส่ายหน้า น้ำตาเริ่มคลอด้วยความหวาดกลัว ไม่รู้ว่ามาตินเป็นอะไร มาตินที่เคยรู้จัก
ไม่ใช่แบบนี้ จู่ๆก็จะมาให้เขาเลิกยุ่งกับคนนั้นคนคนนี้โดยที่ไม่มีเหตุผลมันเป็นไปไม่ได้

   “ทำไม แค่เลิกยุ่งกับมันแค่นี้ ยากนักรึไง”มาตินจับต้นแขนกุ้ยช่ายดึงเข้ามาใกล้

   “เจ็บนะ เป็นอะไร ทำไมต้องให้เลิกยุ่งด้วย”

   “ก็แล้วทำไมถึงเลิกยุ่งไม่ได้”มาตินพยายามใจเย็น ยังไงซะ ร่องรอยของคนอื่นที่อยู่บนตัวของกุ้ยช่ายทำให้ใจมันร้อนรุ่ม ไม่ยอมสงบ บอกตัวเองว่าอย่าทำให้คนตรงหน้าเสียใจ แต่มันก็หยุดไม่ได้

   “ก็เพราะ พี่พัฒน์เป็นคนเดียวที่คอยอยู่ด้วยตลอด”กุ้ยช่ายพูดเสียงแผ่ว หลุบตามองพื้นห้องน้ำ

   หลบหนีสายตาที่จ้องมาอย่างคาดคั้น

   “แล้วพี่ล่ะ ที่ผ่านมาคืออะไร”มาตินจ้องมองกุ้ยช่ายด้วยดวงตาไหววูบ จ้องมองเสี้ยวหน้าที่หันหนีด้วยความเจ็บปวด

   เขาไม่เคยเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อใครมาก่อน แต่ครั้งนี้เขายอมทำ ทำเพื่อให้คนตรงหน้ายอมรับ


ออฟไลน์ โซ อึน

  • อยากให้โลกนี้มีเท่ากัน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 472
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-4
    • แฟนเพจเจ้าค่ะ
ต่อ

แต่มันกลับไม่มีความหมาย กุ้ยช่ายไม่เคยหันมามอง ซ้ำยังไปกับคนอื่น คนอื่นที่ไม่ใช่เขา

   “ตอนนี้ ยังไม่มีคำตอบ”กุ้ยช่ายตอบเสียงเบา ราวกระซิบ มือที่เกาะกุมเสื้อของมาตินกำแน่นเหมือนกับอึดอัด

   ตลอดเวลาที่ผ่านมา ตั้งแต่มาตินก้าวเข้ามาในชีวิตของเขา ชีวิตที่เคยเรียบง่าย ดำเนินไปอย่างซ้ำซากทุกวี่ทุกวัน กลับเปลี่ยนไปราวฟ้ากับเหว

   ไม่เคยใช้ชีวิตโดยที่ไม่ต้องกังวลอะไรมาก่อน ทั้งมีความสุข ทั้งสนุก และปวดหัวไปในคราวเดียวกัน

   สีสันที่เคยจืดชืดกลับถูกแต่งแต้มให้สวยงามมีชีวิตชีวา ความสุขค่อยๆถูกเติมเต็มอย่างไม่เคยเป็น

   ความรู้สึกที่มีต่อมาติน ถึงจะรู้สึกดี แต่ตอนนี้กุ้ยช่ายเองก็ยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร ต่างฝ่ายต่างก็เป็นผู้ชายทั้งคู่

   ความรู้สึกที่มีมันค่อนข้างก้ำกึ่งจนไม่อาจจะจำกัดความมันออกมา

   กุ้ยช่ายไม่มีคำตอบให้กับมาติน เพราะคำตอบที่มี มันยังไม่ถูกยอมรับ หัวใจของกุ้ยช่ายพยายามผลักไสคำตอบที่มี


   “ก็ดี พี่จะช่วยหาคำตอบให้เอง”มาตินตัดบทด้วยความโกรธเคือง คำตอบที่เฝ้าขอมานานนับหลายเดือนที่ผ่านมา

   สุดท้ายมันก็ไม่มี ไม่มี แม้แต่ความเห็นใจ

   แต่ในเมื่อคำตอบที่ต้องการมันไม่มี เขานี่แหละจะหามันมาให้เอง ต่อให้ทำในสิ่งที่ไม่ต้องการ ก็จะทำ

   
   “โอ้ย เจ็บ”มาตินกระชากเอากุ้ยช่ายเข้ามากอดแน่นจนแทบไม่มีช่องว่าง ตัวเปลือยเย็นเฉียบปะทะเข้ากับแผ่นอกร้อนผ่าว

   ใบหน้าหล่อเหลาซุกเข้ากับซอกคอเนียนนุ่มอย่างแรง ริมฝีปากร้อนผ่าวกัดเอาเนินเนื้อต้นคออย่างโกรธเคือง

   ต้องการลบร่องรอยที่มันขวางหูขวางตาออก ต่อให้ต้องทนเห็นกุ้ยช่ายเจ็บก็จะทำ

   มาตินตะโบมจูบไปทั่วลำคออย่างจาบจ้วง รสเค็มปร่าจากรอยกัดทำให้ความโกรธเคืองยิ่งเพิ่มขึ้นทวีคูณ

   กุ้ยช่ายพยายามผลักไสมาตินให้ออกห่าง ไม่รู้ว่ามาตินเป็นอะไร แต่สำหรับกุ้ยช่ายเองก็ไม่ได้ต้องการอย่างนี้

   “ปล่อย อื้อ อย่าทำแบบนี้”กุ้ยช่ายทั้งทุบทั้งตี แต่มาตินก็ไม่ยอมหยุด

   “อย่าดิ้น อยู่เฉยๆ”มาตินขู่ ถ้าหากว่ากุ้ยช่ายไม่ยอมหยุดนิ่ง มาตินเองก็ควบคุมตัวเองไม่ให้รุนแรงไม่ได้

   ริมฝีปากร้อนผ่าวบนขยี้ไปตามเนื้อเนียนขาว หวังจะลบรอยแล้วสร้างรอยใหม่ ทิ้งเอาร่องรอยแดงเห่อไว้ทั่ว

   “ปล่อย อย่าทำอย่างนี้”กุ้ยช่ายร้องขอ พยายามเบนหน้าหลบริมฝีปากที่จูบมาบนแก้มตัวเอง

   “ที่กับมันทำไมถึงไม่ขัดขืนล่ะ”มาตินพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

   ไม่ว่าอะไรก็มาฉุดอารมณ์หึงหวงเอาไว้ไม่อยู่

   ทั้งหึงหวงทั้งโกรธเคืองที่คนตรงหน้าไม่เคยชัดเจนกับคำตอบที่เขาต้องการสักที

   อยากให้กุ้ยช่ายหันมาสนใจเขาบ้าง

   สนใจเขาให้มากกว่าที่สนใจคนอื่น

   “อย่าหนีน่า อยู่เฉยๆ”มาตินพยายามยับยั้งตัวเองไม่ให้รุนแรง แต่กุ้ยช่ายเองก็ไม่ให้ความร่วมมือ คอยจะดิ้นหนีอยู่ตลอด

   “อย่าทำ เจ็บนะ อย่าทำเลย”กุ้ยช่ายขอร้อง น้ำตาคลอ ทั้งหวาดกลัวทั้งเสียใจ ที่เคยไว้ใจคนอย่างมาตินมาตลอด


   ไม่ว่าจะร้องไม่ว่าจะดื้นยังไงมาตินก็ไม่ยอมปล่อย มือใหญ่ลูบไปทั่วตัวจนนึกกลัว ตัวสั่นเทา

   ทำยังไงก็สู้แรงอย่างมาตินไม่ได้ ไม่อยากให้มันเกิดขึ้น แต่ก็ขัดขืนอะไรไม่ได้เลย

   มือของมาตินบีบขยำเข้าที่หน้าอกทั้งสองข้าง จนเริ่มเจ็บ รู้ว่ามาตินโกรธเคือง แต่ไม่รู้ว่าด้วยเรื่องอะไร ถึงได้ทำกันอย่างนี้

   พื้นห้องน้ำเย็นเฉียบไม่อาจระงับความร้อนรุ่มในใจของมาตินได้

   มาตินอุ้มเอากุ้ยช่ายพาดบ่าโยนลงบนเตียงอย่างไม่ออมแรง

   กุ้ยช่ายถดตัวหนี แต่ก็ไม่รอดเงื้อมือคนอย่างมาตินไปได้ มาตินเอื้อมมือไปกระชากข้อเท้ากุ้ยช่ายดึงมันเข้ามาหาตัว

   “ขอร้อง อย่าทำแบบนี้”กุ้ยช่ายจับแขนของมาตินอ้อนวอนเมื่อรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

   “ทีพี่ขอให้เลิกยุ่งกับมันกุ้ยช่ายยังไม่ทำให้พี่เลย”มาตินถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมด

   เผยให้เห็นเรืองร่างกำยำที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ สายตาสีเข้มจ้องมองกุ้ยช่ายหัวจรดเท้า

   ความคิดจดจ่ออยู่กับการตัดสินใจ ระหว่างจะหยุดหรือจะทำต่อ

   ถ้าหยุด กุ้ยช่ายก็อาจจะไปกับคนอื่นที่ไม่ใช่เขา แต่ถ้าทำ กุ้ยช่ายเองจะทั้งโกรธทั้งเกลียดเขา

   แต่มันก็แค่นั้น ขอแค่ให้กุ้ยช่ายได้เป็นของเขาคนเดียวก็พอ จะดึงรั้งเอาไว้ถึงแม้ว่ากุ้ยช่ายจะไม่เต็มใจ แต่เขาก็จะทำ

   ถึงแม้ว่าสายตาคู่สวยที่มองมาจะเต็มไปด้วยความหวาดกลัวความผิดหวัง แต่มาตินก็จะไม่สนใจ

   ริมฝีปากร้อนทาบทับเอาริมฝีปากที่สั่นเทาไม่ให้ได้ตั้งตัว ฉุดดึงรั้งเอาคนที่คอยจะหนีให้มาอยู่ข้างใต้

   มือหนึ่งบังคับจับเอาคางนั้นบีบเอาไว้ไม่ให้หันหนี ให้ตอบรับจูบที่จาบจ้วงและรุนแรง ลิ้นร้อนล้วงลึกเข้าไปกอบโกยเอาลิ้นเล็กที่ผลักไสอย่างข่มเหง

   มืออีกข้างลูบไล้ บีบขยำไปทั่วอย่างไม่ออมแรงจนเกิดรอยแดงทิ้งไปทั่วร่าง กุ้ยช่ายจิกเอาบ่าของมาตินเป็นที่รองรับอารมณ์หวาดกลัว

   ต่อให้ดิ้นหนีเท่าไรก็ดิ้นไม่หลุด ร่างกายร้อนผ่าวเสียดสีกันจนร่างกายรู้สึกราวกับถูกแผดเผา ส่วนแข็งขืนของมาตินเสียดสีกับกายอันน้อยของกุ้ยช่ายไปมา

   ต่อให้ไม่เต็มใจ แต่จิตใต้สำนึกของกุ้ยช่ายเองก็ตอบสนอง

   “ยะ อื้อ อย่า”กุ้ยช่ายพยายามร้องห้ามแต่ก็ถูกปากของมาติดประกบจูบทันที ไม่ปล่อยให้หลุดรอด

   มาตินยกขาของกุ้ยช่ายขึ้นเกี่ยวกับเอวสอบ แยกเอาเรียวขาขาวเนียนออกจากกัน

   กุ้ยช่ายพยายามดิ้น แต่ก็ถูกร่างของมาตินกดทับเอาไว้

   “อยู่เฉยๆ”มาตินกระซิบข้างหู ปล่อยเอาปากของกุ้ยช่ายให้เป็นอิสระ ยังไงซะตอนนี้กุ้ยช่ายเองก็คงหนีไปไหนไม่รอด

   มือหนาลูบแหวเนินเนื้อนิ้มออกจากกัน ส่งนิ้วร้อนให้กดคลึงรอยพับจีบที่ซ่อนอยู่ในเนินเนื้อ

   กุ้ยช่ายสะดุ้ง ดิ้นแล้วดิ้นอีก รู้ว่ามาตินต้องการทำอะไร แต่กุ้ยช่ายยังไม่พร้อม ขนาดของมาตินมันเป็นสิ่งที่กุ้ยช่ายหวาดกลัว แค่มองสายตา ดูก็รู้ว่ายังไงมันก็คงเข้าไปไม่ได้

   “เฮือก เจ็บนะ”กุ้ยช่ายสะดุ้ง ร้องเสียงหลง มาติดสอดนิ้วเข้า

   ความรู้สึกเจ็บแสบทำให้ต้องนิ่วหน้า

   มาตินเงยหน้ามองกุ้ยช่ายเมื่อเห็นว่าดิ้นหนักกว่าเก่า

   “อย่าดิ้น”มาตินกระซิบเริ่มใจอ่อนเมื่อกุ้ยช่ายร้องเจ็บ

   “ปล่อย ปล่อยสักที เจ็บ”

   กุ้ยช่ายเจ็บจนน้ำตาคลอ ไหลลงอาบแก้ม เห็นดังนั้นมาตินจึงดึงนิ้วออก

   เอื้อมไปหยิบเอาเบบี้ออยของอันเดรสที่วางอยู่ข้างบนตู้ข้างเตียงเอามาเทใส่มือ

   ชโลมมันลงบนช่องทางสอดเอานิ้วเข้าไปได้สองนิ้ว คราวนี้กุ้ยช่ายไม่ร้องเจ็บ เหมือนเก่า แต่ยังคงดิ้นหนี มาตินก้มลงไปกดจูบที่ขมับชื้นเหงื่อ

   นิ้วที่สามสอดเข้าไป กุ้ยช่ายนิ่วหน้า ร้องเจ็บเสียงขาดหาย แต่มาตินเองก็หยุดไม่ได้แล้วเช่นกัน

   ดึงเอาสามนิ้วเข้าออก ออยเปียกลื่นทำให้ไม่มีอะไรติดขัด

   กุ้ยช่ายได้แต่ยกมือขึ้นปิดหน้า เสียงสะอื้นดังออกมาเป็นระยะ จนมาตินนึกใจอ่อน อยากจะหยุดเสียแต่ตอนนี้

   แต่ถ้าหยุด กุ้ยช่ายก็จะหนีไปเป็นของคนอื่น เรื่องนี้เป็นเรื่องเดียวที่มาตินไม่อยากจะยอม

   แค่คิดความโกรธก็เริ่มก่อตัวขึ้นอีกครั้ง มือหนาชักนิ้วเข้าออกแรงกว่าเก่า

   “อึก อือ ปล่อย หยุดเถอะ หยุดสักที”กุ้ยช่ายร่ำร้อง ส่ายหน้าไปมา ภายในร่างกายนิ้วที่ชักเข้าออกทำให้กุ้ยช่ายรู้สึกถึงความเปียกลื่นที่จาบจ้วง

   อดคิดตามไม่ได้ว่ามาตินกำลังจะทำอะไรต่อจากนี้

   แต่ก็ได้แต่ปิดหน้า ไม่กล้าที่จะจ้องมอง มาตินในตอนนี้เลวร้ายเกินกว่าจะรับได้

   ร่างกายของกุ้ยช่ายเกร็งตัว มาตินก้มลงมากัดดึงเอายอดสีอ่อนเบาเบา ตามด้วยลิ้นเปียกชื้นตวัดชิมอย่างหื่นกระหาย

   “อะ โอ้ย  ปล่อย ปล่อย เจ็บ อย่าทำนะ ปล่อยสักที”กุ้ยช่ายได้แต่ร้องโวยวาย ผวาเข้าเกาะไหล่มาติน

   มาตินดึงเอานิ้วออกแทนที่ด้วยแก่นกายอันใหญ่เข้าบดเบียดกับช่องทางชื้นแฉะ

   ทั้งดันทั้งผลักไส แต่มันก็ไม่ง่ายที่จะเข้าไป กุ้ยช่ายเองก็ร่ำร้อง น้ำตาไหลอาบแก้ม จ้องมองหน้ามาด้วยความผิดหวัง มาตินได้แต่เบือนหน้าหนี ไม่อยากมองเห็นดวงตาคู่สวยที่มองมาด้วยความผิดหวัง

   มาตินดึงดันเข้าไปในตัวของกุ้ยช่าย ช่องทางที่แน่นตึงบีบรัดทันทีที่ส่วนปลายเข้าไปได้

   ความรู้สึกหยาบโลนทำให้อารมณ์ของมาตินปะทุขึ้นมาไม่ยาก มาตินกดเอากายอันใหญ่ลงไปเรื่อยๆ

   แรงเล็บที่จิกลงมาบนไหล่มันไม่น้อยจนรู้สึกถึงความแสบ แต่ก็คงเทียบไม่ได้กับความเจ็บของกุ้ยช่ายที่มีในตอนนี้

   ช่องทางนั้นมันทั้งรัดทั้งดูดมาติน จนแทบจะสำลักความสุข ในที่สุดมาตินก็ได้เป็นเจ้าของของกุ้ยช่ายเสียที

   แต่มันก็แค่ตัว

   เสียงหวีดร้องของกุ้ยช่ายดังระงมก้องหูยามที่มาตินกระแทกกายลงไปอย่างรุนแรง มาตินจดจำมันได้ดีไม่มีลืม

   ความร้อนที่แผดเผาตอบรับกายที่สอดแทรกทำให้แทบคลั่ง ทั้งมีความสุข ทั้งเจ็บปวดใจในคราวเดียวกัน

   ต่อจากนี้ จะให้ทำยังไง มาตินก็จะไม่ปล่อยให้กุ้ยช่ายได้ไปกับใครอีกแล้ว



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Can I tell your heart . I love u.

แต่งฉากแบบนี้ไม่เก่ง แต่ก็พยายามสุดๆแล้ว เข้าถึงยากจริงๆ การมโนเนี่ย

เป็นกำลังใจให้กันด้วยนะค่ะ จะได้มีกำลังใจ มาต่อไวไว วันนี้ว่าจะไม่มาก็กลัวหลายคนที่รอขาดตอน

ช้วยกัน จิ้มๆ ดันๆ กัน นะค้าาาา  :z13: :z13:

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

ปล.คุณพิศาลคือใครรรรรรร  คนอ่านไม่รู้ไปหลบอยู่หลุมไหน ไม่รุจัก555+




« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-06-2015 19:53:36 โดย โซ อึน »

ออฟไลน์ Mouse2U

  • บังเอิญ'โลกกลม'..
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-10
คราวนี้มาตินเสียใจหนักยิ่งกว่าเดิมแน่ๆ เลยนะคะนั่น ไม่น่าจะต้องถึงขนาดขืนใจกันเลย เราว่านะถ้ามาตินหยุดตัวเองไว้ก่อนที่จะถึงขั้นสุดท้าย แล้วบอกขอโทษกุ้ยช่ายเสียตั้งแต่เนิ่นๆ อะไรๆ ก็คงจะดีกว่านี้ แล้วหลังจากนั้นมาตินก็ต้องแสดงออกว่าตัวเองนั้นรู้สึกผิดจริงๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้น โดยการที่มาตินไม่เข้าไปใกล้และไม่ไปวุ่นวายกับกุ้ยช่ายอีก เราว่าหล่อเลยนะคะ ดีกว่าการย่ำยีกันแบบนี้เป็นไหนๆ อีกอย่างกุ้ยช่ายยังจะรู้ใจตัวเองได้เร็วขึ้นอีกด้วยล่ะค่ะ

เราว่านะคะตอนนี้ทั้งสี่คนน่าเห็นใจพอกันเลยค่ะ เฮ้อ~ รักสี่เศร้านี้น้าา.. :hao5:

ออฟไลน์ auntreory

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 119
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
มันดูแปลกๆ ยังไงไม่รู้

ออฟไลน์ PetitDragon

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4126
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +343/-5

ออฟไลน์ โซ อึน

  • อยากให้โลกนี้มีเท่ากัน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 472
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-4
    • แฟนเพจเจ้าค่ะ
มันดูแปลกๆ ยังไงไม่รู้

แปลกยังไงค้าาาา
บอกหน่อยน้า น้า น้า
อยากรู้แล้วเอาไปปรับปรุง
กลัวมันขัดขัด

หลังไมค์ พีเอ็ทมาก้ได้ค่ะ
รบกวนหน่อย

ออฟไลน์ Yara

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2104
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-2
ทำกันขนาดนี้ กุ้ยช่ายคงไม่ยกโทษให้ง่ายๆแน่
ทำไมชอบอ้างว่าหึงแล้วต้องทำแบบนี้นะ
ไม่คิดเลยรึไงว่า ฝ่ายรับจะเจ็บปวดเสียใจแค่ไหน

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด