มาแล้วคร่าเป็นปลื้มที่ไม่ลืมกัน ยอดเข้าชม13200 เพิ่มมา1700คนแน่ะ
อยากจะลงไปดิ้นบนพื้นแบบเบาๆ
คิดถึงคนอ่านทุกคนเลยคร่าาา
ติชมกันเยอะๆนะคร้า จะได้เอาไปพัฒนาให้คนอ่านได้อ่านกันอย่างมีความสุข
จะบอกว่าตามอ่านทุกรีพลายเลยคร่า ตื่นเต้นที่มีคนชมคนติ ทำให้มีกำลังใจมากขึ้น
แล้วอยากกระโดดมา :katai4:เลยคร่าาา
ตอนที่ 10 แสงจันทร์และดวงดาว
ผ่านไปสามคืน กุ้ยช่ายต้องหอบสังขารกึ่งหลับกึ่งตื่นมาบ้านของมาตินทุกคืน จนกระทั่งช่วงเย็นก่อนคืนที่สี่
“นี่คุณวันนี้จะกินอะไร”กุ้ชช่ายถามพลางกำลังเก็บเอกสาร
“ทำไมเหรอ”มาตินหันหน้ามาถามด้วยความสงสัย เพราะปกติสามวันที่ผ่านมาตนเองพาลูกไปกินข้าวบ้านพ่อแม่ตลอด ไม่กล้าพาไปร้านอาหาร
“ก็เดี๋ยวผมทำให้กิน”
“วันนี้คุณไม่รีบกลับบ้านเหรอ”มาตินเลิกคิ้วถามยิ้มกริ่ม
“ไม่ล่ะ ผมคิดว่าถ้ากลับไปคุณก็ไปลากผมมาอยู่ดี อีกอย่างตั้งโอ๋ก็พาลไม่ค่อยได้นอนไปด้วย”กุ้ยช่ายหันไปมองตั้งโอ๋ที่กำลังเล่นเลโก้ที่มาตินซื้อมาให้ พอถามก็บอกว่าคุณลุงบอกว่าถ้าเป็นเด็กดีจะซื้อของเล่นให้
“โห คุณรู้ทันผมได้ไงนี้”มาตินฉีกยิ้มกว้างกระโดดมากระแซะข้างๆ
“หึ เอาเป็นว่าจะกินอะไรจดมา เดี๋ยวผมไปซื้อเอง”กุ้ยช่ายบอกพลางกระเถิบหนีมาตินที่เบียดจนชิด
“อืม ไม่รู้เหมือนกัน ผมนึกไม่ออก ผมว่าไปกินที่บ้านแม่ผมดีกว่าไปมาสามวันละถ้าวันนี้ไม่ไปเดี๋ยวจะบ่นผมเอา”มาตินเสนอ
“จะดีเหรอ ผมกับลูกเป็นคนนอกนะ”กุ้ยช่ายจนมุมขอบโซฟาหันหน้าไปถาม
“ดีสิ แม่ผมยังถามหาคุณกับตั้งโอ๋เลย ท่าบอกให้พาไปบ้าง จะได้รู้จักกันมากขึ้น”มาตินยิ้มกริ่มเขยิบเข้าเบียดจนชิด
“อะ อืม”กุ้ยช่ายรับปาก หน้าตาที่ปกตินะนิ่งตอนนี้กำลังฉายแววเลิ่กลั่กอย่างบอกไม่ถูก กำลังจุลุกขึ้นหนี แต่ก็ถูกมือหนาฉุดให้
กลับมานั่งที่เดิม ใบหน้าคมเข้มก้มข้าหา จมูกโด่งกำลังจะคลอเคลียแก้มขาวอยู่รอมร่อ
“จ๋าฮับ ตั้งโอ๋เก็บเยโก้เสร็จแย้วฮับ กลับบ้านกันฮับ”ตั้งโอ๋ที่ไม่รู้ว่ามายืนจ้องตั้งแต่เมื่อไรขัดขึ้น ทำให้มาตินผละออกอย่างยอมจำนน
“อะ อ่อ วันนี้เราไม่กลับครับ วันนี้เรานอนที่นี่ แต่เดี๋ยวเราไปทานข้าวบ้านคุณปู่คุณย่าน้องอันเดรสกันนะครับ”กุ้ยช่ายอุ้มตั้งโอ๋ขึ้นมานั่งบนตัก สายตาเหลือบมองมาตินที่หลบไปอุ้ยอันเดรสน้อยขึ้นจากเปล ใบหน้าขาวเหงื่อผุดเล็กน้อย ถอนหายใจเฮือกใหญ่
“จ๋าเป็นยัยฮับ หายใจแยงจัง”ตั้งโอ๋หันมากอดคอถามคุณพ่อ ตากลมโตจ้องอย่างสงสัย
“ปล่าวครับ วันนี้ตั้งโอ๋ เขียนชื่อตัวเองไปกีหน้าแล้วครับ ไหนบอกป๋าสิ”กุ้ยช่ายถามตั้งโอ๋แต่เหมือนจะไม่ได้ฟังคำตอบจากตั้งโอ๋ที่เล่าให้ฟังอย่างตื่นเต้นเลยสักนิด ตากลมลอบมองมาตินที่อุ้มอันเดรสหยอกล้อกับกีกี้อย่างสนุกสนาน ดูเหมือนว่าคุณพ่อที่ไม่ค่อยได้เรื่องคนนี้พยายามจะทำให้อันเดรสเข้าไปมีส่วนกับชีวิตมากขึ้น
วันนี้มาตินเปลี่ยนจากรถBMWเป็นรถครอบครัวอย่างFortunerอันเดรสและตั้งโอ๋นั่งเบาะหลังโดยมีเบาะเสริมสำหรับเด็กที่ไม่รู้ว่าคุณพ่อตัวดีแอบไปซื้ออันที่สองมาตั้งแต่เมื่อไร ส่วนกุ้ยช่ายก็เป็นตุ๊กตาหน้ารถไปโดยปริยาย
พอเลี้ยวรถเข้ามากุ้ยช่ายถึงกับอ้าปากค้าง บ้านที่รถเลี้ยวเข้ามาจอกนั้นหลังไม่ใช่เล็กๆเลย อย่างกับในละครที่เคยดู
“โห คุณยุงฮับนี่บ้านคุณปู่คุณย่าเหยอฮับ”ตั้งโอ๋ถามอย่างตื่นเต้น
“ใช่ครับ สวยมั้ย”มาตินถามกลับ
“โห ฉวยมากเยยฮับ ใหญ่มากเยย เหมือนในหนังเลยฮับ”ตั้งโอ๋พูดทำตาโตตื่นเต้น
“ห้ามซนนะครับตั้งโอ๋”กุ้ยช่ายดักทางอุ้มตั้งโอ๋ลงมายืน ส่วนมาตินไปเปิดท้ายเอารถเข็นเด็กออกมา
กุ้ยช่ายอุ้มอันเดรสที่วันนี้อยู่ในชุดกระตายลงมาจากรถ ส่วนอีกมือก็จูงตั้งโอ๋เดินตามมาตินที่แบกรถเข็นเดินนำ
“อ้าวมาด้วยเหรอกุ้ยช่าย”แม่มาตินทักแต่ไกล กุ้ยช่ายกำลังวางอันเดรสลงรถเข็นอยู่พอดิบพอดี
“สวัสดีครับ”กุ้ยช่ายยกมือไหว้พ่อแม่ของมาตินที่เดินมารับตั้งแต่หน้าประตูบ้าน ทั้งสองก็รับไหว้อย่างเอ็นดู
“หวัดดีฮับคุณปู่คุณย่า”ตั้งดฮ่ยกมือทักทายผุ้ใหญ่ตามคุณพ่อ
“หวัดดีจ้า ไหนมาให้ย่าดูใกล้ๆซิ โตขึ้นบ้างยัง”ตั้งโอ๋เดินไปให้แม่ของมาตินอุ้มอย่างเอาอกเอาใจผุ้ใหญ่
“โห แม่ครับ ใจคอจะไม่ทักผมเลยเหรอ”มาตินบ่น
“เชอะ ฉันเบื่อแกละมาร์ตี้ ตอนนี้ฉันอยากได้กุ้ยช่ายเป็นลูกมากกว่าแกเยอะ ไปเถอกุ้ยช่ายตั้งโอ๋ วันนี้ย่าเตรียมกับข้าวรอเพรียบเลย”ว่าแล้วแม่ของมาตินก็อุ้มตั้งโอ๋แล้วจูงมือกุ้ยช่ายไปยังห้องอาหาร
“พ่อ”มาตินเรียกผุ้เป็นพ่ออย่างเรียกร้องความสนใจ หวังว่าพ่อจะสนใจเขาบ้าง แต่เปล่าวเลย
“เกะกะน่าแก”ผุ้เป็นพ่อเดินเบียดมาตินให้หลบแล้วอุ้มเจ้าตัวเล็กที่อ้อแอ้อย่างชอบใจที่โดนอุ้ม
“โห พ่อผมลูกพ่อนะ”มานตินทำท่าหมาหงอย ไม่มีใครสนใจ
คนเป็นพอได้แต่มองด้วยหางตาอย่างเอือมๆแล้วพาหลานเข้าไปยังห้องอาหาร
ทิ้งให้หนุ่มลูกครึ่งสุดหล่อที่มีแต่สาวรุมล้อมอยู่อย่างโดดเดี่ยวเสียอย่างนั้น มาตินทำหน้าหมาหงอยแล้วเข็นรถเข็นตามอย่างช่วยไม่ได้
“อ่าวแม่ นี่ที่นั่งผม”มาตินฟ้องเมื่อกุ้ยช่ายมานั่งทับที่เขา ส่วยกุ้ยช่ายไม่ได้ว่าอะไร ได้แต่มองด้วยหางตาแล้วส่ายหัวอย่างเอือมๆกับคนที่โตแต่ตัว
“นู่นเลย แกไปนั่งท้ายโต๊ะได้เลยยิ่งดี”แม่มาตินที่อยู่ตรงข้ามกุ้ยช่ายพูดแล้วหันไปคุยกับตั้งโอ๋ต่ออย่างเอ็นดู
“ไปสิคุณ”กุ้ยช่ายเห็นด้วยอย่างชอบอกชอบใจ พยักหน้าไปให้มาตินนั่งท้ายโต๊ะ ซึ่งมันอยู่ไกลมาก
“เรื่องดิคุณ”มาตินมองหน้ากุ้ยช่ายที่อมยิ้มอย่างเคืองๆ แล้วกระแทกก้นลงนั่งข้างกุ้ยช่าย ส่วนหัวโต๊ะก็เป็นพ่อของมาตินที่เอาอันเดรสลงรถเข็นเด็กแล้วตามมานั่งครบ ไม่นาน อาหารมากมายก็ถูกยกมาวาง
“แม่”มาตินเรียกเบาๆ
“อะไรของแก กินไปอย่าพูดมาก”แม่มาตินดุ กุ้ยช่ายหลุดขำเบาๆ
“นี่คุณ ขำอะไร”มาตินหันมาพูดเสียงเบา อย่างเสียหน้าที่โดนแม่ดุต่อหน้าคนอื่น
“ปล่าวนิ คุณก็กินไปสิ อย่ามัวแต่พูด”กุ้ยช่ายอมยิ้ม
“นั่นสิ แกดูตั้งโอ๋สิยังกินเงียบๆไม่เห็นพูดอะไรสักคำ”คุณแม่ตามมาทับถมเต็มที่
“พ่อ”มาตินหาพวก
“แกไม่ต้องมาเรียกพ่อเลย พ่อเข้าข้างแม่แก”เรียบร้อย มาตินกินข้าวอย่างเงียบๆอย่างหมาหงอย
พอจบมื้ออาหารที่อบอุ่นสำหรับทุกคน แต่คงไม่ใช่สำหรับมาติน ชายหนุ่มเดินตามทุกคนเข้าห้องรับแขก พอโพล่เข้าไป ทุกคนก็มองมาที่เขา แวบเดียวแล้วก็หันไปทำอย่างอื่นต่อ มีแต่กุ้ยช่ายที่มองยิ้มขำ แล้วหันไปดูตั้งโอ๋ที่กำลังเปลี่ยนไปคุยกับคุณพู่แทนอย่างออกรส ส่วนคุณย่าก็เดินไปมาอุ้มอันเดรสคุยกันอ้อแอ้ ไม่มีใครสนใจมาติน
“นี่คุณ”มาตินนั่งลงข้างๆกุ้ยช่าย
“อะไร”กุ้ยช่ายพูดเสียงแข็งทำเป็นไม่สนใจมาตินบ้าง หน้าขาวพยายามซ่อนยิ้มไว้
“โห คุณ ก็มีคุณว่างอยู่คนเดียว สนใจผมบ้างสิ”มาตินบ่นหน้ามุ่ย
“อ้าว ทำไมผมต้องสนใจคุณด้วย”กุ้ยช่ายหันมาถามปั้นหน้านิ่งแต่ในใจนี่กำลังหัวเราะเยาะแบบเต็มที่
“ก็คุณเป็นคนเดียวที่ว่างอ่ะ”
“ก็ได้ มีไรว่ามา”กุ้ยช่ายหยิบหนังสือขึ้นมากางทำทีท่าว่าอ่านหนังสือ แต่ใจจริงกำลังขำอยุ่อย่างเงียบๆ
“โห นี่ใจคอจะไม่มองหน้าผมเลยเหรอเวลาคุย นี่ผมเจ้สนายนะ”มาตินล้ำเลิก
“เอ้ามีไรว่ามา”กุ้ยช่ายปิดหนังสือพับ จ้องหน้ามาตินพลางทำหน้าเอือมๆ
“โห ทำหน้าอย่างนี้สนใจผมมากเลย”มาตินบ่น
“เอ้าก็ว่ามาสักทีสิ”
“ไปกับผมหน่อยสิ”มาตินชวน ไม่ชวนปล่าวเอื้อมมือไปจับมือขาวด้วย
“ไปไหน”กุ้ยช่ายถาม หน้าเริ่มนิ่งเพราะทำตัวไม่ถูกจู่ๆมาตินก็มาจับมือ
“เดี๋ยวผมจะพาไปดูมุมประจำ”มาตินเริ่มยิ้มกริ่มที่เห็นหน้าขาวๆเริ่มกลับมาเป็นใบหน้าปกติ
“มุมประจำอะไรของคุณ”กุ้ยช่ายดึงมือกลับ แต่เรื่องอะไรมาตินจะยอมปล่อย ได้จับทั้งที
“ไปเหอะน่า”มาตินไม่รอให้กุ้ยช่ายปฏิเสธ มือหนาฉุดให้กุ้ยช่ายลุกตามมาอย่างช่วยไม่ได้
แล้วก็มาโพล่บนดาดฟ้าของตัวบ้านหลังใหญ่ กุ้ยช่ายมองไปรอบๆ พระจันทร์สีเหลืองนวลดวงกลมสาดแสงลงมาทำให้วันนี้ไม่มีปัญหาเกี่ยวกับความมือสักเท่าไร เนื่องจากเป็นหน้าร้อนฟ้าจึงเปิดกว่างโดยไม่มีเมฆบดบังอย่างเป็นใจ กุ้ยช่ายหันมองรอบบริเวณบ้านที่กว้างมากมีทั้งสระน้ำ สวนหย่อม รวมไปถึงสนามกอร์ฟ หลังบ้าน ถึงแม้จะไม่ใหญ่มาก แต่มันก็ทำให้บริเวณพื้นที่กว้างมาก เลยไม่ต้องกังวลว่าตึกสูงจะมาบดบังทรรศนียภาพ
“สวยมั้ย”ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้มาตินมายืนชิดอยู่ข้างหลัง เสียงทุ้มกระซิบถามข้างหู ลมหาใจร้อนผ่าวเป่ารดคอ
“อะ อืม”กุ้ยช่ายอึกอักตอบไม่ถูก ตัวแข็งทื่อไม่รู้ต้องทำตัวยังไง ใบหน้าขาวขึ้นสีภายใต้แสงจันทร์สลัว
“ชอบมั้ย”มาตินถาม ไม่เอาคำตอบ จมูกคมกดเฉียดพวงแก้มไปนิดเดียว จมูกโด่งสูดกลิ่นหอมจางเข้าปอด กลิ่นหอมที่พอได้กลิ่นทีไรก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
มือหน้าเอื้อมมาจับเอวบางเบาๆ กุ้ยช่ายสะดุ้งเล็กน้อย ไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับตน ความรู้สึกแปลกๆจึงส่งผ่านมาพร้อมกับไออุ่นโดยไม่รู้ตัว
“นะ นี่”กุ้ยช่ายเรียกเบาๆ หน้าขาวรู้สึกร้อนผะผ่าว
“หืม”มาตินยังไม่หยุดสูดกลิ่นหอมจากอีกฝ่ายตอบรับเบาๆ
“ผมว่าลมเริ่มแรงแล้ว เอ่อ เราเข้าข้างในกันดีกว่า” ไม่รอช้ากุ้ยช่ายผละออกทันที หัวใจเล็กๆเต้นโคมครามอย่างบอกไม่ถูก
******************************
อิอิ เดียวคืนนี้มาต่อให้นะค้าาา
ถ้าไม่ติดคุณสามี พอดีคุณสามีเค้าไม่รู้ว่าเราเป็นสาววายแล้วเราก็ไม่กล้าบอก ได้แต่หลบๆซ่อนๆอ่ะค้าาา
เลยถ้าเขาทำงานกลับมาถึงเราก็ต้องปิดประตูโลกนี้เลย กลัวเค้ารู้แล้วรับไม่ได้ ฮี่ฮี่ สามีเราค่อนข้างหัวโบราณ
เอาเป็นว่ายังไงก็รักคนอ่านทู๊กคนนนนเลยคร่าาา
ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำติชมที่มีเข้ามา
ดูท่าไม่ค่อยมีใครชอบมาตินสักเท่าไร55+
ยังไงก็ขอคำแนะนำด้วยนะค้าทูกคน
สมองได้แล่นปรู๊ดปร๊าด
คนเขียน--ไม่บ่นมากไปใช่มั้ยคร้าาาา
คนอื่าน--อย่าบ่นมาก
ไปแต่งต่อเลยไป๊
คนเขียน-- :katai4:อย่างไวคร่าาา
ตอนต่อไปกดคร่า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45960.281
โพลล์
หัวข้อ: # Accident Lovely อุบัติรัก...พ่อลูกอ่อน # 14/10/58 พิเศษ 3 รามี่+พัฒน์ p.51 (อ่าน 514781 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก