มาแล้วคร้าาาคนอ่านที่รักทู๊กคน
สามีไปทำงาน ก็เลยมาปั่น เมื่อวานนางน่ารักพาไปช็อปปิ้งหลังนางเลิกงานก็เลยไม่ได้มาลงอีกตอน
รักคนอ่านมากเลย ตกใจแปร๊บเมื่อวานคนอ่าน15100ตอนนี้16900เพิ่มมาตั้ง1800คนเเน่ะ ดีใจเฟร่อคร้าาาาา
ตอนที่ 12 แขกที่ไม่รับเชิญ
หลังจากวันที่เซ็นต์สัญญาผ่านไปได้ไม่กี่วัน กุ้ยช่ายก็ย้ายเข้าของที่มีไม่มากนักเข้ามาอยู่ในบ้านของมาตินจนได้ ของใช้ส่วนตัวทั้งหมดถูกเอามาไว้ในห้องนอนรับแขกที่อยู่ชั้นบน แต่ห้องนี้ไม่มีห้องน้ำในตัว จึงเป็นปัญหาให้กุ้ยช่ายและตั้งโอ๋ตั้งลงไปใช้ห้องน้ำชั้นล่างแทน
“คุณ ผมฝากอันเดรสหน่อย ผมว่าจะไปซื้อแพมเพิสน่ะ แพมเพิสอันเดรสใกล้หมดล่ะ คุณเอาอะไรเพิ่มมั้ย”มาตินที่อุ้มอันเดรสเดินแล่นภายในตัวบ้านเอาอันเดรสมาส่งให้ กุ้ยช่ายรับอันเดรสมาอุ้ย ความจริงกุ้ยช่ายว่าจะบอกให้มาตินไปซื้อพอดี แต่ดูเหมือนมาตินจะพัฒนา หรือไม่ก็คงมีแผนอะไรรึปล่าวกุ้ยช่ายเองก็ไม่ค่อยอยากจะไว้ใจ แต่ก็จะลองไว้ใจดู
“กลับมาให้ทันกินข้าวเที่ยงล่ะ”กุ้ยช่ายบอก
“โหยเหลือเฟือน่า”มาตินพูดยิ้ม พลางนาฬิกาขึ้นมาดูได้เวลาสิบโมงพอดิบพอดี
“คุณยังฮับ ตั้งโอ๋อยากไปด้วย”ตั้งโอ๋วิ่งไปเกาะขามาติน
“ได้ครับ ตั้งโอ๋จะไปซื้ออะไรเหรอครับ”มาตินถาม
“ตั้งโอ๋อยากไปเที่ยวเฉยๆฮับคุณยุง ให้ตั้งโอ๋ไปด้วยนะฮับ”ตั้งโอ๋เงยหน้าตากลมสบตาคมเข็มอย่างออดอ้อน
“ไม่ได้ครับตั้งโอ๋ ถ้าตั้งโอ๋ไปจะเกะกะคุณลุง อยู่อ่านก.ไก่ดีกว่าครับ”กุ้ยช่ายแย้ง มือก็จับขวดนมป้อนอันเดรส
“เอาน่าคุณ ไม่เป็นไรหรอก ผมดูให้เอง”ไม่ทันขาดคำมาตินยกตั้งโอ๋ขึ้นอุ้มพาดบ่าจนเจ้าตัวกลมหัวเราะคิกคัก
“นะ นี่”กุ้ยช่ายเรียก แต่ไม่ทันเสียแล้วเมื่อพ่อตัวแสบอุ้มตั้งโอ๋พ้นประตูบ้านไปเสียแล้ว พอกันทั้งเด็กทั้งคนโตกุ้ยช่ายส่ายหน้าแล้วกันมาสนใจอันเดรสแทน วันนี้อันเดรสอยู่ในชุดแครอทสีส้มสดใส หมกที่สวมมีใบเขียวที่หัวเล็กน้อยตามสไตล์ชุดเด็ก
อันเดรสจ้องหน้ากุ้ยช่ายยิ้มๆพลางดุดนม มือเล็กสีน้ำผึ้งพยายามจับขวดนม แต่ด้วยวัยที่กล้ามเนื้อยังไม่ค่อยมีแรงนักกุ้ยช่ายจึงต้องประครองขวดนมไว้ให้ก่อน จนเจ้าแครอทน้อยคายจูกนม
บู่วววว
อันเดรสพ่นนมที่คาอยู่ในปากออกมาเป็นเสียง ทำให้กุ้ยช่ายยิ้ม แต่พ่อเห็นพี่เลี้ยงยิ้มเท่านั้นแหละ เจ้าแครอทน้อยก็เป่าปากพ่นนมอย่างชอบอกชมใจ แล้วหัวเราะเอิ๊กอ๊ากเอง กุ้ยช่ายเลยเอาท้องไปขยุ้มพุงกลม ได้ผมดีนัก เจ้าตัวจ้ำม่ำหัวเราะเหงือกบานใหญ่
“อ้าว ฮะ เฮ้ย”
โครม!!!
เสียงดังโครมครามดังมาจากประตูบ้านทำให้ทั้งเด็กและคนโตที่เล่นกันอยู่ชะงัก กุ้ยช่ายหันไปมองหน้าประตูบ้านคิดว่ามาติน แต่ชั้นวางของวางขวางอยู่จึงมองไม่เห็นว่าเป็นใคร
“อะไรของแกวะเจ้าหมา”เสียงทุ้มบ่น ปรากฏร่างสูงลุกขึ้นปัดเนื้อปัดตัว พลางบ่นเจ้าหมาโกลเด้นที่ระริกระรี้ตะกายไม่ยอมหยุด
“ออกไปสิ จะมาตะกายอะไรนักหนา เดี๋ยวหยิบให้ เอ้าเอาไป”ร่างสูงที่ตอนนี้กุ้ยช่ายยังระบุตัวไม่ได้ว่าเป็นใครล้วงขนมหมาจาก
กระเป๋าแล้วยัดใส่ปากเจ้ากีกี้ไป ได้ผลเจ้ากีกี้หยุดกวนแล้วคาบขนมหายไปที่สวนหน้าบ้าน
“ลำบากชะมัด”ร่างสูงที่มาใหม่เลยผมสีน้ำตาลอ่อนขึ้นเผยให้เห็นใบหน้าหล่อคมในแบบชนชาติตะวันตก ดวงตาสีฟ้า รับกับสีผิวขาวจัดอย่างลงตัว กุ้ยช่ายอ้าปากค้าง ตกใจว่าฝรั่งตัวใหญ่นี่มาทำอะไรบ้านนี้ หรือมาผิดบ้าน
แต่ก็ใช่กุ้ยช่ายคนเดียวที่ตกใจ เจ้าของดวงตาสีฟ้าเองเมื่อเงยหน้าขึ้นมาเห็นผู้ชายผิวขาวตัวบางอุ้มเด็กทารกอยู่ก็ตกใจเช่นกัน กอรปกับของเล่นเด็กเอยรถเข็นเด็กเอยวางอยู่ทั่วบ้าน ทำให้เจ้าตัวหน้าเหวอ
“เอ่อ ซอรี่ครับ สงสัยเข้าบ้านผิด”ฝรั่งหล่อร่างสูงบอกยิ้มแห้งๆ พลางใส่รองเท่าที่เพิ่งถอดได้ข้างเดียวกลับคืน แต่เดินถอยหลังไปก้าวเดียวก็เจอเจ้าหมาที่เขาคุ้ยเคยนอนอยู่หน้าบ้าน ก็เลยเดินเข้ามาใหม่
“เอ็กคิวส์มี นี่บ้านของมาติเนซหรือปล่าวครับ”ฝรั่งร่างใหญ่หน้าหล่อถามเพื่อความมั่นใจ
“อะ ชะ ใช่ครับ”กุ้ยช่ายตอบอ้ำอึ้ง ใจก็คิดว่าไม่เคยเตรียมตัวต้อนรับแขกของมาตินมาก่อนเลย เพราะตั้งแต่อยู่มานอกจากพ่อแม่ของมาตินก็ไม่เคยมีใครมาเลย แถมเป็นฝรั่งอีกต่างหาก
“แล้ว เขาไปไหนครับ คุณพอจะรู้มั้ย”ฝรั่งตัวโตกว่ากุ้ยช่ายถาม พลางถอดรองเท้าเข้ามาสำรวจในบ้านที่แปลกตากว่าที่เคยเป็น ห้องรับแขกก็มีเปลเด็กกับของเล่นเด็กเต็มไปหมด ไหนจะขวดนม ผ้าอ้อมทำเอาฝรั่งตัวโตงงไม่น้อย
“ตอนนี้ มาติน เอ่อ คุณมาติเนซเขาไปซื้อ แพม เอ้ย ของนะครับ”จะให้กุ้ยช่ายบอกว่า มาตินไปซื้อแพมเพิสก็กระไรอยู่ เพราะไม่รู้ว่าฝรั่งตรงหน้าเกี่ยวข้องอย่างไรกับมาติน ถ้าเกี่ยวข้องทางเรื่องธุรกิจ จะให้บอกว่าไปซื้อแพมเพิสให้ลูกก็คงไม่เหมาะเท่าไร
“อ่อ ครับ”ชายต่างชาติรับคำ
“เชิญนั่งก่อนครับ”กุ้ยช่ายอุ้มอันเดรสเชิญแขกนั่งที่โซฟาห้องรับแขก ที่ไม่ค่อยจะมีที่ว่างซักเท่าไร
“แต้งกิ้วครับ ผมชื่อรามิเรสยินดีที่ได้รู้จัก”ฝรั่งตัวโตยื่นมือมาจับมือกุ้ยช่ายเป็นธรรมเนียม
“ผมชื่อหนึ่งฤทัยครับ เรียกกุ้ยช่ายก็ได้ครับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน”กุ้ยช่ายตอบรับมารยาทอย่างไม่บกพร่อง
“ว่าแต่ จะเป็นไรมั้ยถ้าผมจะถามว่าเด็กที่คุณกุ้ยช่ายอุ้มอยู่ มีอะไรเกี่ยวข้องกับมาตี้มั้ย”แขกฝรั่งตัวโตถามพลางจ้องมองเด็กทารกผิวสีน้ำผึ้งอย่างอยากรู้อยากเห็น
“อ่อ นี่เป็น เอ่อผมว่าคุณรอถามมาตินเองผมว่าจะดีกว่า”กุ้ยช่ายหลีกเลี่ยงที่จะตอบ
“งั้นผมขออุ้มบ้างได้มั้ยครับ ถ้าไม่เป็นการรบกวนคุณกุ้ยช่าย”
“อ้อ ได้ครับ แล้วก็เรียกผมว่ากุ้ยช่ายก็พอ ไม่ต้องคุณหรอกครับ”กุ้ยช่ายบอกยิ้มให้ฝรั่งตัวโตมองตาค้างในความน่ารัก
พอได้เจ้าตัวจ้ำม่ำที่อยู่ในชุดแครอทมาอุ้มรามิเรสไม่แปลกใจ และไม่ต้องถามใครเลยว่าเจ้าอ้วนนี่ลูกใคร ดูจากสีผิว ตาหูจมูกปากก็รู้ว่าลูกใคร ก็เล่นสำเนาถูกต้องซะขนาดนั้น แต่ที่สงสัยก็คงจะเป็นว่าใครเป็นแม่เด็ก แล้วไปไข่ทิ้งไว้ตอนไหนต่างหาก
“นี่ครับ ชามะลิ”กุ้ยช่ายหายเข้าครัวไปสักพักยกแก้วชาที่ลอยดอกมะลิมาให้รามิเรส
“อ้อ แต้งกิวครับ ทำเองเหรอครับ”รามิเรสมองแก้วแล้วหันไปถามอย่างสงสัย เพราะเห็นดอกมะลิสดลอยอยู่
“ทำเองครับ เห็นดอกมะลิบานอยุ่หลังบ้านเลยเก็บมาทำดูน่ะครับ”กุ้ยช่ายบอกยิ้มๆนั่งลงข้างๆแล้วเอาจุกนมมาให้อันเดรสดูด
“เก่งจังเลยนะครับ แล้วมาร์ตี้น้อยนี่ชื่ออะไรเหรอครับกุ้ยช่าย”รามิเรสเงยหน้าถามกุ้ยช่าย ก็สบเข้ากับใบหน้าขาวที่ก้มหยอกอันเดรส พวงแก้มขาวป่องน่าหยิก กับตากลมโตใสเหมือนเด็ก แล้วยังจะกลิ่นหอมอ่อนๆอีก ทำเอารามิเรสใจเต้นแรงมิใช่น้อย
“อ้อ นี่เหรอครับ ชื่ออันเดรส เห็นว่าเป็นชื่อภาษาสเปนที่แปลว่านักรบอะไรนี่ล่ะครับ”กุ้ยช่ายหันมาตอบแวบเดียวก็หันไปยกมือให้อันเดรสจับ พอมือจ้ำม่ำจะคว้าจับได้ก็ยกหนี พอเจ้าตัวเล็กจับไม่ได้ก็ยิ้มถีบขาไปมาอย่างชอบใจ
“อ่าฮะ ชื่อเพราะดีนะครับ ว่าแต่มาร์ตี้จะกลับมาตอนไหนครับ”รามิเรสถาม สายตายังไม่เลิกจ้องมองหน้าขาวๆของกุ้ยช่ายที่ยิ้มเล็กยิ้มน้อยอยู่กับอันเดรสในอ้อมแขนเขา
“ก็ว่าจะมาตอนประมาณไม่เกินเที่ยงน่ะครับ นี่ก็สิบโมงครึ่งได้แล้วมั้ง ใช่มั้ยอันเครส ฮึ”กุ้ยช่ายตอบ ไม่วายหยอกล้อเจ้าตัวเล็กไปด้วย
“อ่าครับ”รามิเรสตอบรับได้แต่จ้องมองกุ้ยช่ายอย่างเงียบๆ
“ว่าแต่คุณรามิเรสรีบมั้ยล่ะครับ อยุ่ทานข้าวกลางวันด้วยกันมั้ยครับ”กุ้ยช่ายเงยหน้ามายิ้ม
“ถ้าไม่เป็นการรบกวน ก็ยินดีมากเลยครับ”รามิเรสยิ้มอดที่จะใจเต้นแรงกับรอยยิ้มเล็กๆของกุ้ยช่ายไม่ได้ ถึงจะเป็นผู้ชาย แต่ก็น่ามองอย่างบอกไม่ถูก
“ไม่รบกวนหรอกครับ เดี๋ยวผมเอาอันเดรสไปนอนก่อนดีกว่า จะได้ไปทำกับข้าวรอคุณมาติน”กุ้บช่ายบอกพลางยื่นมือขออันเดรสคืน
“อ้อ นี่เหรอ ไม่เป็นไรครับ ผมดูให้ได้ ดูเหมือนเจ้าอ้วนนี่ก็ยังตาสว่างอยู่เลย”รามิเรสอาสา แต่ใช่ที่ไหนเล่า พ่อฝรั่งตัวดีหวังจะใช้เจ้าอ้วนที่เขาเรียกล่อให้กุ้ยช่ายมาใกล้ๆต่างหาก
“งั้นผมรบกวนคุณรามิเรสด้วยนะครับ อย่าดื้อนะครับอันเดรส”กุ้ยช่ายหันมาจับมืออันเดรสเขย่าเบาๆ รามิเรสก็ดูจะชอบใจเสียด้วย จ้องมองกุ้ยช่ายเดินเข้าครัวไปจนลับตา
************************************
ไม่ยาวเลย555+
ขอบคุณทุกกำลังใจเลยคร่าาา
เป็นกำลังใจให้กันอย่างนี้ตลอดไปนะคร้าาาาา
มาตินมีคู่แข่งเสียแล้วววววว
เดี๋ยวตอนเย็นจะมาลงให้อีกตอนนะคร้า วันนี้สามีทำโอทีกลับมาอีกทีก็สามทุ่มนู่น ลงชดเชยให้ พรุ่งนี้คงไม่ได้มาลง
เพราะว่าพรุ่งนี้สามีหยุด บอกจะพาไปช็อปปิ้ง วันนี้จะพยายามลงให้หายคิดถึงกันน้าคร้าาาา
รักคนอ่านแบบสุดๆเลยคร้า อ่านและตามติดทุกกำลังใจทุกคำแนะนำ
ติชมกันเยอะๆนะครัา คนเขียนจะเอาไปปรับปรุงให้ผลงานดีขึ้น คนอ่านจะได้มีความสุขกันเยอะๆ เรียนเอยทำงานเอยเหนื่อยๆ ก็แก้เครียดกันหน่อยเนอะ ว่ามั้ยคร้าาา
สุดท้ายก็ขอคำแนะนำด้วยนะครัาาาาา
เป็นกำลังใจให้กันเยอะๆโน๊ะ สมองได้เล่นๆ
รีพลาย330เมื่อไรมาต่อ6โมงคร่า
โพลล์
หัวข้อ: # Accident Lovely อุบัติรัก...พ่อลูกอ่อน # 14/10/58 พิเศษ 3 รามี่+พัฒน์ p.51 (อ่าน 514786 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก