28700
มาแล้วคร่าาาาาา
คิดถึงกันมั้ยเอ่ย
คิดถึงคนอ่านมากเลยคร่าาาา
ตอนที่ 16 จุ๊บปาก จับนม
“จ๋าฮับ จ๋า จ๋าฮับ”ตั้งโอ๋ใช้มือกลมจ้ำม่ำเขย่าตัวกุ้ยช่ายเบาๆ ตากลมโตจ้องมองกุ้ยช่ายอย่างสงสัย เพราะปกติกุ้ยช่ายจะตื่นก่อนที่ตั้งโอ๋จะตื่น
กุ้ยช่ายขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะขมวดคิ้วมุ่นเมื่อเปลือกตาหนักอึ้งกว่าปกติ อาการปวดหัวรุมเร้าอย่างไม่รู้ตัว
พอลืมตาขึ้นมาก็ต้องตั้งคำถามกับตัวเองว่าทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ เมื่อคืนไปงานประมูลกับมาติน แล้วขากลับล่ะ กลับยังไงตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ตัว มานอนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน แล้ว ชุดนอนตัวใหญ่นี่ของใคร มาจากไหน ใครใส่ให้ จำไม่เห็นได้ หันไปก็เห็นตั้งโอ๋นั่งตัวกลมอยู่ข้างๆจ้องมองตาแป๋ว
“ตั้งโอ๋ครับ ป๋าถามหน่อยได้มั้ยครับ”จะให้ถามลูกก็รู้สึกละอายใจ ขนาดตัวเองโตโตกันแล้วยังไม่รู้เลยว่ามานอนอยู่ตรงนี้ได้ยังไง ชุดนอนก็ถูกเปลี่ยนเสร็จสรรพ
“ถามยัยฮับ”ตั้งโอ๋มองกุ้ยช่ายตาโต ตื่นเต้นกับคำถาม
“ตั้งโอ๋รู้มั้ยว่าป๋ากลับมาตอนไหน”กุ้ยช่ายถามลูกชายได้ไม่ค่อยเต็มเสียงนัก
“ไม่ยู้ฮับ ยู้แค่ว่าคุณยุงแก้ผ้าให้จ๋า”
“อะ อะไรนะ!!!”กุ้ยช่ายถามซ้ำเสียงดัง
“ฮับ คุณยุงแก้ผ้าให้จ๋า ตั้งโอ๋ตื่นมาตอนกลางคืนเห็นจ๋านอนอยู่ข้างๆ คุณยุงแก้ผ้าให้”คำตอบของตั้งโอ๋ทำเอาหน้าซีดๆของกุ้ยช่ายเริ่มขึ้นสีจางๆ ใจไม่อยากจะคิดเรื่องของคืนนั้น ที่อีกฝ่ายเข้าหา
“แล้วยังไงต่อครับ ตั้งโอ๋เล่าให้ป๋าฟังหน่อยครับคนเก่ง”
“ฮับ คราวนี้คุณยุงก็หายไปไหนไม่ยู้ตั้งโอ๋ก็นอนมองจ๋าอยู่ แย้วคุณยุงก็เอายะมังใบเท่านี้มา”ตั้งโอ๋ทำท่าทำทางให้กุ้ยช่ายเห็นขนาดของกะละมัง
“ครับ แล้วคุณลุงเอากะละมังมาทำอะไรครับ”กุ้ยช่ายถาม เหงื่อเริ่มผุดบนหน้าผาก อย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลย ขนาดต่อหน้าต่อตาตั้งโอ๋ยังจับเขาแก้ผ้า
“ฮับ แย้วคุณยุงก็เอากะยะมังไปใฉ่น้าม มีควันขึ้นในกะละมังด้วยขึ้นแบบนี้”ตั้งโอ๋ทำท่าทำทาง
“ครับ น้ำอุ่นครับ คุณลุงเอาน้ำอุ่นมาทำอะไรครับ”
“คุณยุงเอาผ้ามาใฉ่น้ามอุ่ง เอามาเช็ดจัวให้จ๋า เช็ดยังงี้ เช็ดตงนมจ๋า”ตั้งโอ๋ทำท่าทำทางเอามือมาจิ้มที่หน้าอกกุ้ยช่ายกำมือแล้วถูไปมา ถูตรงไปนไม่ว่า แต่นี่เล่นถูแต่ที่ตรงหัวนม จะไม่เชื่อก็ไม่ได้ เด็กไม่มีทางโกหกแน่
“ถูตรงไหนบ้างครับ ไหนตั้งโอ๋ทำให้ป๋าดูสิ”กุ้ยช่ายอุ้มตั้งโอ๋มานั่งตักให้ตั้งโอ๋ทำท่าเช็ด จริงๆไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้ ผ่านไปแล้วให้ผ่านไป แต่เพราะอีกคนเคยเกือบทำมิดีมิร้ายกับเขาไง เลยต้องมาพิสูจน์กับแบบนี้
“ฮับ ตั้งโอ๋เห็นคุณยุงถูแต่ตรงนมจ๋า”ตั้งโอ๋เอามือไปถูหน้าอกกุ้ยช่าย
“ถูแต่ตรงนี้เลยเหรอครับ”
“ม่ายช่าย ถูฉองข้าง ถูนมจ๋าฉองข้างเยย”
“แล้วคุณลุงไม่ถูตรงอื่นเลยเหรอครับ”
“ถู แต่ถูแปบเดียวก็กลับมาถูนมจ๋าต่อ ถูข้างนี้แล้วก็มาข้างนี้ ตั้งโอ๋นอนดูตั้งนาน”
“แล้วคุณลุงไม่เห็นเหรอครับว่าตั้งโอ๋ตื่น”
“ไม่เห็นฮับ คุณยุงไม่มองเยย มองแต่นมจ๋า เห็นคุณยุงเอานิ้วจิ้มนมจ๋าด้วย ยังงิ”ตั้งโอ๋เอานิ้วจิ้มหน้าอกกุ้ยยช่าย
“ครับ แล้วคุณลุงทำอะไรอีกมั้ย อย่างเช่น ถอดกางเกงให้ป๋า ตั้งโอ๋จำได้มั้ย”กุ้ยช่ายถามในใจก็ลุ้นอย่างตื่นเต้นอยู่หรอก ถ้าตั้งโอ๋บอกขึ้นมาว่าถอดล่ะ จะต้องทำยังไง จะเข้าหน้าอีกฝ่ายยังไง แค่คิดหัวใจก็เต้นโครมคราม
“ไม่เห็นถอดนะฮับ เห็นแต่จุ๊บ”ตั้งโอ๋บอกแล้วกอดซุกตัวเข้าหากุ้ยช่ายอย่างอ้อ้นๆ แต่นาทีนี้กุ้ยช่ายสนซะที่ไหนเล่า สนแต่ไอ้จุ๊บอะไรเนี่ยแหละ
“จุ๊บอะไรครับ ตั้งโอ๋ ไหนตั้งโอ๋เล่าให้ป๋าฟังหน่อยสิ คนเก่งครับ”กุ้ยช่ายดึงตั้งโอ๋ออกมาคาดคั้น อยากรู้อยากเห็นกับคำว่าจุ๊บขึ้นมาทันที จุ๊บอะไร จุ๊บที่ไหน จุ๊บแล้วยังไงต่อ แล้วทำอะไรอีกมั้ย ทำไมถึงมาจุ๊บทำไมต้องจุ๊บ
“คุณยุงจุ๊บปากจ๋าไง จุ๊บแบบนี้”ตั้งโอ๋ยืนขึ้นเอาปากไปแต่ปากกุ้ยช่าย
“จะ จริงเหรอตั้งโอ๋ แล้วคุณลุงทำอะไรอีก”กุ้ยช่ายเริ่มเอามือซับเหงื่อที่ผุดออกมาบนหน้าผาก หัวใจเต้นเร็วรัวเหมือนจะหลุดออกมานอกอก ใบหน้าขาวขึ้นสีแดงก่ำเมื่อตั้งโอ๋ยืนขึ้นจูบปากตัวเอง หัวสมองคิดวนไป ซ้ำไปซ้ำมา ต้องทำยังไง ต้องทำอะไร แล้วจะยังไงต่อ แล้วคราวนี้จะเกิดอะไรขึ้น แล้วทำไมถึงเกิดขึ้น เกิดขึ้นได้ยังไง เพราะอะไร คำถามมากมายตีรวนกันในสมองเต็มไปหมด
“ไม่ยู้แย้วว่าทำยัยต่อ ตั้งโอ๋หยับ คอกฟี้”ตั้งโอ๋บอกพ่อก่อนจะซุกตัวเข้ากอด
ได้ยังไง แล้วต่อจากจูบล่ะได้ทำอะไรต่อมั้ย แล้วยังไงต่อ อยากรู้อยากเห็น กระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูก ทั้งโกรธทั้งอาย ครั้งที่แล้วยังพอให้อภัยได้ยังพอยกโทษทำไม่รู้ไม่เห็นได้ เพราะอีกฝ่ายเมา แล้วก็แค่เข้ามาลูบมาจับเอว แล้วเอาหน้ามาซุกคอแค่นั้น
แต่ครั้งนี้จะบอกว่าเมาก็เห็นว่าจะไม่ใช่ คนเมาที่ไหนจะมานะอุ้มกันขึ้นมา อุ้มมาเองปล่าวไม่รู้แต่เดาว่าใช่ แล้วไหนจะไปหากะละมังมาหาผ้ามาเอาน้ำอุ่นมาเช็ดตัวให้ จะเมาได้ไง คนเมาไม่ทำขนาดนี้หรอก แล้วถ้าไม่เมาล่ะ แล้วทำไมต้องทำ ทำไมต้องมาเช็ดตัว มาลวนลามกันซึ่งซึ่งหน้าแบบนี้ ขนาดตั้งโอ๋อยู่ข้างๆยังทำซะขนาดนี้
แล้วเมื่อกี้ตั้งโอ๋บอกว่าอะไรนะ ถูแต่นมงั้นเหรอ หมายความว่าไง ตั้งใจจะเล่นแต่หัวนมงั้นเรอะ แล้วเห็นบอกเช็ดอย่างอื่นได้ไม่นานแล้วกลับมาเช็ดนมใหม่ นี่มันตั้งใจชัดๆ ดูยังไงก็ตั้งใจลวนลาม ไอ้โรคจิต
ไหนจะมาจูบกันอีก มันจะมากเกินคำว่าโรคจิตแล้ว ไอ้คนหมกมุ่น ผู้ชายก็ไม่เว้น อะไรวะ ทำไมต้องมาจูบ แล้วจะจูบทำไม ก็ผู้ชายด้วยกันไม่ใช่รึไง ผู้ชายด้วยกันทำไมต้องมาจูบ จูบทำไม
ความคิดในสมองตีกันวุ่นวายไปหมด ยกมือขึ้นจับปากไม่รู้ตัว ใบหน้าแดงก่ำคิดจินตนาการถึงอีกฝ่ายยื่นหน้าเข้าหาแล้วจูบแค่คิดก็หน้าแดง หน้าแดงจนแดงไปถึงหู ใจก็เต้นโครมครามจนจะบ้าตายอยู่แล้ว อยากจะดึงทึ้งหัวตัวเองสักร้อยรอบถ้าไม่ติดว่าตั้งโอ๋อยู่ด้วยนะ
นี่มันคนบ้าบออะไรวะ ก็พอรู้ว่าเจ้าชู้ รู้ว่าเป็นคนไม่อยู่กับร่องกับรอย แต่ไม่รู้ว่าจะโลกจิต หื่นกาม หมกมุ่นไม่เลือกหน้าแบบนี้ แล้วอย่างนี้จะอยู่ยังไง จะมองหน้ากันยังไง
ไม่สิ แต่อีกฝ่ายไม่รู้นี่ว่าเขาไม่รู้เรื่อง เพราะหลับอยู่ ถ้าตั้งโอ๋ไม่มาบอก ก็ไม่รู้ เพราะฉะนั้น ต้องเฉยไว้ เพื่อนงาน เพื่อเงิน เพื่อลูก ต้องทำเป็นไม่รู้เรื่องต้องเฉย ต้องไม่รู้ ไม่รู้อะไรทั้งสิ้น ไม่รู้ไม่รู้เลย ไม่รู้จริงๆ
คนหลับจะมารู้อะไร ไม่รู้ ไม่รู้เลย ไม่รู้สักนิด ไม่รู้เลยว่าโดนจับหัวนม ไม่รู้เลยว่าโดนขโมยจูบต่อหน้าต่อตาลูกขนาดนี้ เล่นกันตอนหลับเลยเหรอ ทำไมไม่เล่นกันต่อหน้าล่ะ
แล้วนี่ขนาดเล่นตอนหลับยังแทบบ้าขนาดนี้ แล้วถ้าตอนได้สติล่ะ ไม่ช็อคตายไปเลยเหรอ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะ ประตู เคาะที่ไหน แล้วนั่นใครเปิดประตูเข้ามา หน้าหล่อๆ ผิวสีเข้มๆแบบนี้จะมีใคร แล้วทำไมถึงมาไม่ให้ซุ่มให้เสียแบบนี้
แต่เมื่อกี้ก็เคาะประตูแล้วนี่ แล้วจะมาทำไม ทำหน้าทำตาไม่ถูกแล้ว จะให้ทำหน้าทำตายังไงล่ะ ไม่ได้ตั้งตัวเลย ทำได้แค่นั่งแข็งทื่อหันหน้าหนี
“อ่าว ตื่นกันแล้วเหรอ ว่าไงครับตั้งโอ๋หลับสบายมั้ยครับ”มาตินเปิดประตูเข้ามา
ไม่ได้ตั้งใจจะมาหรอก แค่ลงไปข้างล่างแล้วไม่เจอก็เลยเดาว่ายังไม่ตื่นกันทั้งพ่อทั้งลูก เห็นแต่อันเดรสหัวเราะเอิ๊กอ๊ากอยู่กับคุณย่า ก็เลยจะเดินขึ้นมาดู แต่เห็นเมื่อคืนอีกคนเมา ก็เลยคิดไปเองว่าคงตื่นมาปวดหัวแน่ จากที่กำลังจะก้าวขึ้นบันไดขั้นแรกก็เปลี่ยนเป็นเดินเข้าครัวไปแทน
เห็นแม่บ้านว่างๆก็เลยสั่งให้ทำน้ำผึ้งมะนาวอุ่นๆ จะได้คล่องๆคอ แล้วก็นมร้อนให้ตั้งโอ๋สักหน่อย เดินไปเห็นตู้ยาไม่ค่อยให้ใช้งาน เลยหยิบยาแก้ปวดหัวมาเม็ดนึง
ใส่ถาดแล้วเดินถือขึ้นมา ที่จริงจะให้แม่บ้านถือมาให้ แต่เห็นตัวเองว่า เลยถือมาเองก็ได้ ไม่ได้อยากมาเห็นอยากมาดูหรอกว่าอีกฝ่ายจะตื่นรึยัง แล้วตัวแดงๆจะหายแดงแล้วรึยัง
พอเปิดประตูเข้ามาก็เห็นตื่นกันแล้ว แต่ทำไมนั่งตัวแข็งแล้วหันหน้าหนีไปแบบนั้น แล้วทำไมหน้ายังแดงอยู่ไม่รู้จะทักยังไง ก็เลยทักตั้งโอ๋แทน
“หยับฉบายมากเยยฮับคุณยุง”ตั้งดอ๋หันมาตอบยิ้มแป้นอย่างออดอ้อน แต่คนพ่อล่ะ คนพ่อทำไมไม่หันมามองเลย หันมาให้เห็นหน้าแดงๆหน่อย อยากมองปากแดงๆชัดๆ ไอ้ที่จูบเมื่อคืนน่ะ นิ่มมากเลย ไม่รู้ว่าอร่อยมั้ยก็เลยเผลอเลียไป ก็หวานจริงๆ หวานน้ำผลไม้รึป่าวก็ไม่แน่ใจ เห็นกินไปตั้งเยอะ ยืนมองอยุ่นานทำไมไม่ยอมหันหน้ามาล่ะ ทำไงให้หันหน้ามา
“ดื่มนี่ก่อนสิ จะได้แก้แฮงค์ แล้วก็ยาแก้ปวดจะได้ไม่ปวดหัว”ปากก็พูดไป จ้องรอให้อีกคนหันหน้า
“ไม่เป็นไร ผมเกรงใจ ขอบคุณมาก”อ่าวทำไมถึงพูดจาห่างเหินขนาดนั้นล่ะ อุตส่าห์ยกมาให้
“ดื่มหน่อยน่า ไหนๆผมก็ยกมาแล้ว อ่ะนี่ของตั้งโอ๋ครับนมร้อน”หันมาแล้ว ยอมหันมาแล้ว แต่หันมาแวบเดียว สบตาแค่แปบเดียวก็หลบตา
“ขอบคุณ”ปากพูดขอบคุณแล้วรับไปดื่ม ทำไมถึงไม่มองกันเลย รับยาไปกินแล้วไม่สนใจกัน เอาแต่หันไปทางอื่น ปกติจะต้องพูดอะไรสักอย่างหาเรื่องกันแต่เช้าแล้ว
“เดี๋ยวผมให้แม่บ้านยกข้าวขึ้นมาให้นะ”มาตินบอกเบาเบา อีกฝ่ายไม่สนใจเลยจะเตรียมตัวหันหลังจะเดินออกจากห้อง แต่จริงๆแล้วก็ได้สิ่งที่ต้องการครบแล้ว ก็แค่จะมาดูว่าตัวขาวๆหน้าขาวๆจะหายแดงยัง
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมลงไปทานเอง”กุ้ยช่ายบอกเบาๆ ไม่อยากเป็นภาระให้อีกฝ่ายเพราะตนเป็นแค่ลูกจ้าง
“ไม่เป็นไร คุณปวดหัวไม่ใช่เหรอ”มาตินหันมาถามก็เห็นอีกคนหลุบตาลงมองพื้น
“ไม่เป็นไรหรอก ผมเป็นแขก เดี๋ยวผมลงไปทานเอง”
“จะดีเหรอ เอางั้นก็ได้ตามใจคุณ ว่าแต่คุณจะเอาอะไรอีกมั้ย เสื้อผ้าผมให้แม่บ้านเตรียมให้แล้ว อยู่ในตู้เสื้อผ้านะ อาบน้ำเสร็จก็ลงไปข้างล่างเลยก็ได้”
“อืม ขอบคุณ”กุ้ยช่ายกุ้มหน้า จะให้มองยังไงได้ มองหน้าก็เป็นปาก พาลคิดแต่เรื่องจูบทุกที ถึงจะให้ทำไม่รู้ไม่เห็นก็เถอะ แต่มันยากเกิน
“คุณยุงฮับ”ตั้งโอ๋ดึงเสื้อมาติน
“ว่าไงครับ”มาตินถามเห็นตั้งโอ๋เดินมาเกาะชายเสื้อเลยยกขึ้นมาอุ้ม
“จ๋าไม่ฉบาย”ตั้งโอ๋บอกแล้วหันไปหากุ้ยช่ายที่เงยหน้าขึ้นมามองลูกชายด้วยความตกใจ คาดไม่ถึง จู่ๆลูกชายตัวดีวิ่งไปเกาะมาตินแล้วบอกว่าเขาไม่สบายเนี่ยนะ ไม่สบายอะไร แค่ปวดหัวไม่ได้เรียกว่าไม่สบายสักหน่อย
“ไหนบอกลุงสิ ป๋าเป็นอะไรไม่สบายครับ”มาตินถามแล้วเดินมานั่งขอบเดียงข้างๆกุ้ยช่ายที่ก้มลงมองพื้นอีกแล้ว ก้มลงเพราะไม่รู้จะมองหน้ายังไง ทำตัวไม่ถูก
“จ๋าไม่ฉบายฮับ จ๋าใจเต้นแยงมาก ตั้งโอ๋ได้ยินตอนกอดจ๋า”ตั้งโอ๋พูด
“ตั้งโอ๋ เอาอะไรมาพูด ป๋าแค่ปวดหัวเฉยๆ ไม่ได้ไม่สบายครับ ป๋าไม่เป็นไร”กุ้ยช่ายแก้ตัวหน้าแดงก่ำ ก็รู้ตัวว่าใจเต้นแรง แต่ไม่รู้ว่าจะเต้นแรงคนคนอื่นได้ยินขนาดนั้น เลยหันมาบอกลูกชาย หวังให้ลูกชายหยุดพูด กลัวว่าจะพูดอะไรที่ทำให้อายไปมากกว่านี้ แต่พอหันมาก็ต้องรีบหันกลับ
หันมาก็เจอตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้นจ้องมองอยู่ จ้องมองใกล้ๆ ใจมันก็เต้นโครมครามหนักกว่าเก่า เลยหันหนี ได้แต่ก้มมองพื้น
“แล้วไงต่อครับ ไหนตั้งโอ๋บอกลุงหน่อย”มาตินอุ้มตั้งโอ๋ขึ้นมายืนบนขา มือจับเอวจ้ำม่ำเอาไว้ ขยำเบาๆ ให้ตั้งโอ๋หัวเราะคิกคักชอบใจ
“ฮับ แย้วจ๋าก็ตัวแดง หน้าแดง ย้อนมากเยย”ตั้งโอ๋ยกมือขึ้นมาปิดแก้มป่องๆ มาตินหันไปมองกุ้ยช่าย อีกฝ่ายก็ยกมือขึ้นปิดแก้มแดงๆทันทีที่ตั้งโอ๋เล่าให้มาตินฟัง
“แล้วยังไงต่อครับ”มาตินเริ่มยิ้มกริ่มเมื่อเห็นว่ากุ้ยช่ายเริ่มทำตัวไม่ถูก ไอ้ปฏิกิริยาทั้งหมดที่ตั้งโอ๋บอกมามันไม่ใช่อาการของคนป่วยเลยสักนิด นี่มันอาการของคนเขินอายชัดๆ
“จริงเหรอคุณ ที่ตั้งโอ๋พูดมา”มาตินหันไปถามแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ไหนๆได้เปรียบอยู่แล้ว นานๆทีจะเห็นอีกฝ่ายเป็นแบบนี้ แกล้งสักหน่อยแล้วกัน เลยเอามือยื่นไปทาบบนหน้าผากคนที่ก้มหน้าก้มตา
“ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย นี่ ผมจะไปอาบน้ำแล้วฝากตั้งโอ๋ด้วย”กุ้ยช่ายที่ทนไม่ไหวเอง อีกคนยืนมือมาทาบขนาดนั้น ทำให้ร้อนตัวเข้าไปใหญ่ มือที่ถูหน้าอกเมื่อคืนน่ะเหรอ แค่คิดก็ทนไม่ไหวแล้ว เด้งตัวลุกขึ้นยืนเดินปึงปังเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบผ้าขนหนูรีบเข้าห้องน้ำไปเลย ทิ้งให้อีกคนยิ้มกริ่มด้วยความชอบใจที่นานนานทีจะได้เป็นต่อ
มาตินพาตั้งโอ๋ไปอาบน้ำเพราะเห็นกุ้ยช่ายอาบน้ำนานกว่าปกติเลยอาบให้เองซะเลย แล้วก็เลยพาลงนานั่งเล่นข้างล่าง เพราะรู้ว่าอีกคนถ้าหาลูกไม่เจอเดี๋ยวก็ลงมาตาม แล้วก็ลงมาตามจริงๆ
มาในสภาพเสื้อเชิ๊ตสีครีมที่ไม่เป็นทางการนักกับกางเกงขายาวสีน้ำตาลอ่อน ดูๆแล้วก็ธรรมดา ไม่น่ามองเท่าไร แต่ก็ต้องมองเพราะคนที่เดินลงมาทำหน้าทำตาหงุดหงิดซะงั้น ผิดกับเมื่อกี้ลิบลับ อย่างนี้ค่อยเป็นหน้าตาปกติหน่อย
“ไปคุณไปกินข้าวกัน แม่บ้านกำลังจัดโต๊ะเลย”มาตินอุ้มตั้งโอ๋เดินนำไป ไม่ให้อีกคนได้ทันพูด
“อ้าว กุ้ยช่าย แม่นึกว่าจะไม่สบายเป็นอะไรไปซะแล้วเห็นลุงเติมบอกว่าเมื่อคืนหลับไม่รู้เรื่องตอนกลับจากงาน ว่าจะให้แม่บ้านเอาข้าวต้มขึ้นไปให้สักหน่อย”หญิงต่างชาติสูงวัยทักทายกุ้ยช่ายทันทีที่เดินเข้ามา
“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณรีเบคก้ามากครับ”กุ้ยช่ายกมือไหว้ขอบคุณ
“แหมไม่ต้องเรียกคุณเคินอะไรหรอก เรียกแม่ดีกว่า”แม่ของมาตินยกมือขึ้นปัดเบาไอย่างไม่ถือสา
“จะดีเหรอครับ”กุ้ยช่ายถามยิ้มบางๆ
“ดีสิ จะได้มีลูกเก่งๆเพิ่มมาอีกคน ดีกว่าลูกคนที่ไม่เอาไหน ไม่ได้เรื่อง สามสิบกว่าแล้วยังทำตัวเป็นเด็กๆ ถ้าไม่ติดว่ามีหลานให้แม่แล้วนะ แม่ไม่สนมันหรอก”แม่ของมาตินพูดหันไปมองมาตินแล้วสะบัดหน้าใส่ลูกชายที่กำลังอุ้มตั้งโอ๋วางบานเก้าอี้
“แม่ ผมเป็นลูกแม่นะ”มาตินพูดเสียงยาวออดอ้อน
“เชอะ แกนะไม่ได้ครึ่งของกุ้ยช่ายเลยด้วยซ้ำ นิสัยพ่อแกชัดๆ”ว่าแล้วก็สะบัดหน้าใส่สามีอีกคน
“อ่าว นี่ผมนั่งอ่านหนังสือพิมพ์เฉยๆนะเนี่ย”ปากก็ว่าแต่ก็ยิ้มแล้วอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ อยู่กันมานานขนาดนี้ทำไมจะไม่รู้นิสัยภรรยาตัวเอง ปากก็พูดไปแบบนั้นแต่ใจน่ะไม่ใช่
“แม่หายคิดถึงหลานยัง ผมจะได้เอากลับ”มาตินเอ่ยถามระหว่างมื้ออาหาร ก็รู้อยู่หรอกว่าไม่ได้พาอันเดรสกลับไปง่ายๆ แต่แค่อยากรู้ว่าอีกนานแค่ไหน
“น้อยๆหน่อยนะมาตี้ เดี๋ยวสายๆชั้นจะพาหลานไปอวดที่สปาเสียหน่อยนัดกับเพื่อนๆที่สมาคมไว้ ว่าจะไปอัพเดตเรื่องงานเมื่อคืนหน่อย รอถามแกก็คงไม่ได้ความ แกอย่าหวังเลยว่าจะเอาหลานฉันไปง่ายๆ”พูดจบแม่ของมาตินก็ทาข้าวต่อไม่ใส่ใจลูกชายที่ทำหน้าทำตายิ้มกริ่ม
“แล้วคุณรีเบค เอ่อ คุณแม่จะไม่ลำบากเหรอครับ เอาอันเดรสไป”กุ้ยช่ายเงยหน้าจากชามข้าวต้มถาม
“อ่อ ไม่เป็นไรไม่ลำบากหรอก เดี๋ยวแม่เอาฟ้าแม่บ้านไปเป็นช่วยดูให้”
“จะดีเหรอครับ ยังไงซะผมก็เป็นพี่เลี้ยงของอันเดรส ให้ผมไปก็ได้นะครับ”กุ้ยช่ายเสนอตัว ไอ้ที่เสนอตัวไม่ใช่อะไร แค่อยากจะขอเวลาทำใจสักพัก จะให้ปุบปับทำตัวปกติก็คงไม่ไหว
“งั้นดีเลย เดี๋ยวไปสปาเสร็จแม่จะได้ไปซื้อเสื้อผ้าน่ารักๆให้หลาน”
“เดี๋ยวสิแม่ แล้วผมล่ะ”มาตินท้วง เอาลูกไปไม่เท่าไร แต่นี่จะมาเอาผู้ช่วยไปด้วยเหรอ แล้วอย่างนี้จะแกล้งใครล่ะ
“แกจะไปไหนก็เรื่องของแกสิ”
“โหแม่ ผมลูกแม่นะ แล้วตั้งโอ๋ล่ะ จะเอาไปด้วยเหรอ”
“ตั้งโอ๋ไม่ไปฮับ ตั้งโอ๋เก่ง จะไปตีจ๊อบกะคุณปู่”ตั้งดอ๋พูดทำท่าทำทางตื่นเต้น เพราะคุณปู่บอกจะพาไปตีกอร์ฟที่สนามหลังบ้าน
“อ่าวตั้งโอ๋ไปกับคุณปู่แล้วคุณลุงล่ะครับ”มาตินหันมาถามตั้งโอ๋ทำหน้าตาอ้อน เพราะเริ่มรู้สึกว่าไม่มีใครเอาอีกแล้ว อย่างน้อยตั้งโอ๋ก็น่าจะเอาไปด้วยบ้าง
“ไม่ยู้ฮับ แย้วแต่คุณยุง แต่ตั้งโอ๋ไปกะคุณปู่”ตั้งดอ๋หันมาพูดกับมาตินก่อนหันไปสนใจกับกุ้งตัวโตตรงหน้าต่อ
“งั้นผมไปกับแม่ล่ะกัน”มาตินพูดยิ้มแล้วหันไปมองหน้ากุ้ยช่าย คิดเรอะว่าจะหนีไปง่ายๆ ตามติดมันซะเลย ทำให้กุ้ยช่ายหันมาส่งค้อนให้วงโต แล้วก็หลบตากลับไปกินข้าวต้มในถ้วยต่อ เห็นแค่นั้นก็พอใจแล้ว
“ไม่เอาฉันไม่เอาแกไปหรอก ฉันขี้เกียจให้คนนั้นคนนี้มาฝากฝังลูกสาวหลานสาวกับแก”
“พ่อ เดี๋ยวผมไปตีกอร์ฟด้วยคน”ในเมื่อเหตุผลของแม่ฟังดูแล้วเข้าท่า ไม่น่าไปนักไปทีไรมีแต่คนจะแนะนำลูกสาวหลานสาวให้รู้จัก หลังๆก็เริ่มเข็ดเลยไม่ไป
“ไม่เอา ฉันจะสอนตั้งโอ๋ตีกอร์ฟ ตีกับแกฉันแพ้ตลอด”
นี่ล่ะ แม้แต่คนเป็นพ่อก็ยังไม่สน
******************************
รักทุกคนคร่าาา
รู้ตัวว่าแต่งไม่เก่งเลย
แต่ก็จะพยายามพัฒนา
ยังไงก็ขอกำลังใจด้วยนะคร้าาาาา
จะมาลงให้ทุกวันเลย
โพลล์
หัวข้อ: # Accident Lovely อุบัติรัก...พ่อลูกอ่อน # 14/10/58 พิเศษ 3 รามี่+พัฒน์ p.51 (อ่าน 514794 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก