เมียงู #ตอนพิเศษ วันๆของภัทร(ความสามารถในการคิด)
"การผสมพันธุ์ของงูนั้น จะเริ่มจากการที่งู้ตัวผู้เสาะหาคู่ตัวเมียของมันเพราะในเวลาปกตินั่นงูส่วนมากจะอยู่ตัวเดียว พอมันหาคู่ของมันได้แล้วงูตัวผู้จะเริ่มเกี้ยวพาราสีตัวเมียโดยการพันรอบตัวกันและกัน"แล้วภาพก็ฉายไปเห็นงูสองตัวพันกันอยู่
ผมผละสายตาออกจากทีวีมามองงูตาแดงตรงหน้าบ้าง
อืม ผมนี้ถือเป็นคู่ของมันป่าวว่ะ ทำไมแลดูห่างเหินจัง
ผมนั่งอยู่ขอบๆโซฟา ส่วนมันนั่งอีกฝั่งจนแทบจะสิงโซฟาอยู่
จะรังเกียจกันอะไรปานนั้นนน
อ่า อาการแบบนี้มันเริ่มจากเมื่อเช้า
เช้าของวันนี้ที่แม่ต้องไปเตรียมของให้ลูกค้าตั้งแต่เช้ามิด พ่อก็ออกไปทำงานแต่เช้าตรู่ มีผมและงูตาแดงนั่งหิวข้าวอยู่
อะแฮ่ม ถึงผมจะหิวคนเดียว แต่ถ้าผมไม่ได้กิน มันก็ห้ามกิน ฉะนั้นถือว่าหิวสองคนได้
ผมที่หิวจนไส้จะออกมาประท้วงก็เดินออกมานอกบ้านเพื่อหาอะไรกิน โดยเอางูที่ยังหลับไม่เต็มอิ่มไว้ในกระเป๋า หัวสีขาวๆห้อยต่องแต่งออกมานอกกระเป๋าเสื้อมาช่วยมองทาง พอถึงร้านก็ตื่นเต็มตัวเลื่อยขึ้นมาคลอเคลียตรงคอ คนรอบๆร้านมองเจ้างูขาวนี้กันใหญ่ บางคนก็ออกอาการกลัว ผมเลยตัดสินใจซื้อเข้าบ้าน ตัดปัญหาสายตาคนที่มองมา
พอผมกำลังจะเดินไปสั่งป้าที่ทำอาหารตามสั่งว่าเอาอะไรก็มีเด็กเสิร์ฟมาเดินเข้ามาหาผมยิ้มแย้มแจ่มใสมาเชียว
ผมสั่งเมนูที่อยากกินเสร็จก็มารอที่นั่ง เด็กเสิร์ฟคนเดิมก็เอาน้ำมาให้พร้อมกับยืนคุยกับผม
“ทำไมไม่เคยเห็นหน้าเลยล่ะครับ”ผมเงยหน้าขึ้นไปมองเขา คนยิ่งหิวๆ มาชวนคุยทำไม
“ปกติ ทานในบ้านน่ะครับ”
“อ่อ ถึงว่า ถึงผมจะมาช่วยแม่ที่ร้านไม่บ่อย แต่ผมก็น่าจะเห็นหน้าบ้าง”เขายังไม่เลิกคุยกับผม งูขาวที่คลอเคลียตอนแรก เริ่มชูหัวขึ้นมามองชายคนนี้
ผมพยักหน้าไปตามเรื่องราว
“เลี้ยงงูด้วยเหรอครับ ผมก็เลี้ยงนะ อยู่ในบ้าน จะดูไหมครับ”
ผมส่ายหัวพร้อมกับพูดปฏิเสธไป ปัทส่งเสียงขู่ฟ่อๆ
“อ่า ดูท่าจะหวงคุณน่าดูเลยนะครับ อ้ะ ใช่สิ ผมชื่อแบงค์ คุณชื่ออะไรเหรอ”
“แบงค์มาเอาข้าวไปให้โต๊ะสาม”
เขาเดิมเอาข้าวกล่องมาให้ผม
“เมื่อกี้ยังไม่บอกเลยนะครับว่าชื่ออะไร”
ผมถอนหายใจเอือมมือไปรับข้าวพร้อมบอกชื่อของตัวเองไปแล้วหันหลังเดินกลับบ้านที่อยู่ห่างไปหนึ่งซอย เสียงงูขู่ฟ่อแบไปพอใจยังดังข้างหู ผมเอือมมือไปลูบหัวก็ไม่ให้ลูบ ผมยักไหล่ ช่างเถอะ สงสัยงเมาขี้ตาละมั้ง
เมื่อกินข้าวเสร็จผมก็ไปเปิดโทรทัศน์ดูอะไรไปเรื่อย แต่ก็นึกได้ว่าลืมอะไร ผมหันไปมองงูจำแลงที่อยู่ในร่างงูตัวโต พาดหัวกับที่พิงแขนไม่มองหน้าผม
“ปัท มึงเป็นอะไร”
“เปล่า” ผมมองลำตัวขาวที่สะท้อนแสงไฟปริบๆ ลองเอาขาไปเขี่ยลำตัว ก็สะบิดสะบิ้งเขยิบตัวออก
แล้วก็ตัดสู่เหตุการ์ณปัจจุบัน
นี่มันเป็นอะไรว่ะ เช้าๆก็ยังปกติอยู่ จะว่าเมาขี้ตาก็ไม่ใช่ อากาศเย็นจนทำตัวเอื่อยเชื่อยก็ไม่น่าใช่ อากาศตอนนี้ร้อนนรกแตก
แต่นี้ปลายปีแล้ว งูมันคงรับอากาศเย็นได้มากกว่าคนรึเปล่า กรมอุตุยังบอกว่าจะหนาวแล้วเลย
เขาเอาหัววางบนที่วางแขนไม่สนใจสายตาที่มองมา ตาแดงๆ ส่อแววงอนอย่างเห็นได้ชัด
ภัทรเห็นอยู่แท้ ว่าไอ้มนุษย์นั่นมาเจาะแจะกับตัวเอง
มีเขาอยู่ด้วยแท้ๆก็ยังไปคุยกับมันอีก หรือว่า...
เขามันเก่าแล้ว เขามันน่าเบื่อใช่ไหม
นี่ใช่ไหมอาการที่เรียกว่าหมดช่วงโปรโมชั่น เขาคงได้แต่น้ำตาตกมองภัทรไปกับมนุษย์อื่นสินะ เอ๊ะ แต่คงไม่ใช่หรอก เมื่อกี้ภัทรยังพาเขาไปซื้อข้าวด้วยเลย
อืม งั้นเขาคงต้องพิสูจน์หน่อย
“ปัทมราช”ภัทรก้มหัวมาพร้อมลูบเขาด้วย
หายงอนดีรึเปล่านะ
เขาสะบัดมือนั่นหนี ถ้าเขาหายงอนง่าย เขาจะเป็นได้แค่ของตายที่มนุษย์ชอบเรียกใช่ไหม
เขาจะเลื้อยหนี เขาจะไม่สนใจภัทร เขาจะงอน
พอเขาเลื้อยขึ้นมาถึงขั้นสองก็มองไปข้างหลัง
ภัทรไม่ตามเขามาอ่ะ
!!!
หมายความว่า เขาเป็นของเก่าจริงๆ แล้วใช่ไหม ภัทรถึงไม่สนใจเขาขนาดนี้
พอก้มหัวลงไปมองก็เห็นภัทรกดโทรศัพท์ยิกๆ ไม่สนใจเขาที่หนีมาเลย สักพักก็คว้ากุญแจรถออกไปข้างนอก
รึว่าภัทรจะออกไปหาคนอื่น... เขาจะทำยังไงดี!!
ผมเข้าบ้านพร้อมกับของในมือที่บอกได้เลยว่าไอ้งูตาแดงนั่นจะต้องรักผมมากถึงมากที่สุด
พอฮัมเพลงเข้าไปถึงห้องนอนตัวเอง เปิดประตูเข้าไปก็พบกับร่างสูงนั่งอยู่ปลายเตียง
ตำแหน่งนี้มันคุ้นๆ ว่าไหม
ได้ยินเสียงสะอื้นหน่อยๆ พร้อมกับไหล่สั่นๆ
“ปัทมราช”ผมเรียกงูใหญ่เบาๆ
เขาสะดุ้งพร้อมกับหันมาหาผมแล้วเบิกตากว้าง
“ภัทร!!”
อือหือ แหกปากซะดังเลย
“เจ้าจะไม่ทิ้งเราใช่ไหม เจ้าจะไม่ทิ้งเราเป็นของตายใช่ไหม เราขอโทษที่งอนมากไป”
ผมได้แต่กระพริบตาปริบๆ มองมันอีกรอบ งูจำแลงเห็นผมไม่ตอบอะไร น้ำตาเริ่มไหลมากกว่าเดิม
ที่นิ่งอยู่ไม่ใช่อะไรนะ งงว่ะ มันงอนผมเหรอ
ผมนึกว่ามันหนาวเลยไม่อยากจะขยับมากเท่านั้นเอง
นี่ออกไปซื้อที่นอนสัตว์เลี้ยงที่บุผ้าหนาๆ ตามที่หาข้อมูลในโทรศัพท์มาให้เลยนะ
สุดท้ายผมก็ต้องเข้าไปกอด โอ๋เอ๋ เจ้างูงี่เง่าคิดมาก
ชีวิตผมนี่วันๆ ไม่มีอะไรเลยนะ ต้องมาปรับความเข้าใจกับไอ้งูปัญญาอ่อนนี่อยู่เรื่อย
Thd end.
หลังจากหายไปนาน พร้อมกับตอนจบแบบขาดตอน 555 บอกเลยนะ ตามตรง มุกตันอ่ะ เค้าขอโทษษษ
มาขออภัยพร้อมตอนพิเศษ คงคิดว่าลืมไปแล้วหลายๆ คน คนเขียนก็ลืมๆ ไปบ้างเหมือนกัน
จะมีตอนพิเศษมาเพิ่มอีก ไม่น่าจะพ้นช่วงปีใหม่
ยังไงก็ขอภัยด้วนนะค้าาา
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
