#12สอบ(วันที่ใครๆก็อยากให้ผ่านไปเร็วๆ)
ต้องมีคนหลอกแน่ๆ ตอนสอบแอดเข้ามาเรียน ไหนบอกว่าเข้ามาเรียนได้แล้วก็สบายไงว่ะ
นี้แม่งยิ่งกว่านรกอีก!! ให้ตายเหอะ
กูหยุดไปเพลินกับไอ้งูแป๊ปเดี๋ยวกลับมางานอื้อไม่พอเสือกมีควิซ แล้วจะเอาความรู้ที่ไหนมาสอบควิซเสร็จสองวัน มีควิซต่อ อีกสองอาทิตย์ก็ต้องสอบมิดเทอมอีก
เลิกเรียนแล้วไปเกาะไอ้งูแดกดีไหม
ผมนั่งบ่นงึมงำแต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อเหลือบไปมองรูปครอบครัวที่คุณหญิงเจ้าขาจ้องกล้องเขม็งเหมือนจะทะลุกรอบรูปมาฆ่าผม
แหม แค่มองยังเสียวเลยเนอะ น่ากลัวกว่าตกเหวอีก เฮอะๆ
ที่บ่นไปไม่ใช่อะไรหรอก มันก็เพ้อๆ บ้างเวลาต้องสอบมิดเทอม
ตอนนี้ผมกำลังหน้าดำคล่ำเครียดกับชีทที่อยากจะกินมันเข้าไป เผื่อมันจะเข้าย่อยในท้อง อย่างน้อยก็ต้องมีวิตามินตัวหนังสือซึมเข้ามาเลี้ยงสมองบ้างแหละ
ไอ้ตัวหนังสือห่านี่แม่งก็หลอกหลอนไม่หยุด อ่านทวนมาแปดรอบแหละใจความมึงเลื่อนทุกรอบเลยนะ
พอเงยหน้าไปดูนาฬิกาก็ตกใจ จะสามทุ่มแหละ ไอ้พวกนั้นนัดไว้ตั้งแต่สองทุ่ม ป่านนี้ด่ายันต้นตระกูล สาปแช่งเผาพริกเผาเกลือไม่ติวให้ผมพอดี
ผมรีบเก็บของยัดๆ ลงไปในกระเป๋า เช็คเสื้อผ้าเตรียมตัวพุ่งออกไปนอกห้อง
“เจ้าจะไปไหนภัทร ไม่กินข้าวก่อนเหรอ เราลงไปซื้อมาให้”
ผมชะงักขาตัวเองเมื่อมีคนเปิดประตูสวนเข้ามา ปัทมันเดินถือข้าวกล่องกลิ่นหอมเข้ามาในห้อง
พูดถึงมันแล้วผมไม่อยากจะอวด บ่องตรง เดี๋ยวนี้งูเขาพัฒนานะ มีบริกงบริการ เป็นสารมีที่ดีพอตัว
อุ้ย นี้ผมไม่ได้อวดนะ จริ๊งจริง
แหงนหน้าไปดูนาฬิกาอีกครั้ง สามทุ่มสิบแล้ว ชิบหาย
“เอามาดิ เดี๋ยวเอาไปกินหอเพื่อน พรุ่งนี้กลับนะ”
มันขมวดคิ้วฉับ “ไปด้วย”
“จะไปยังไง” ผมหันไปมองมันที่เก็บข้าวของตัวเองเสร็จสรรพ
“ก็เจ้าไปยังไง เราก็ไปยังงั้นแหละ”
ผมมองหน้ามันที่ดูมุ่งมั่นที่จะเป็นปลิง
สารภาพตามตรง ผมยังไม่ได้บอกเพื่อซ้ากกะคน พอไปอย่างนี้ แตกตื่นเป็นผึ้งแตกรังแน่ๆ คิดว่าจะได้ติวไหม แต่ถ้าจะไปแบบร่างงูๆ คิดว่ามันคงจะพันคอผมตัวติดแบบติดหนึบอ่ะ เพื่อนจะกล้าเข้าใกล้ไหมล่ะ
แต่ถ้าไม่พามันไป คงงอนหนีกลับบ้านอีกตามเคย
เฮ้อ เอาไงดีว่ะ
สุดท้าย ผมก็จับมันยัดใส่กระเป๋าเสื้อ แบบให้ตัวเล็กแบบงูหลามบอล ดูน่ารักเนอะ แต่มันงอนผมอ่ะ ไม่พูดไม่จามาสามชั่วโมงแล้ว
ทีนี้บรรยากาศเครียดๆที่เกิดจากการอ่านหนังสือยิ่งไปกันใหญ่ จนเพื่อนจับสังเกตได้เลย
“มึงเป็นไรว่ะ เครียดเหรอ วิชานี้วิชาถนัดมึง คราวที่แล้วควิซแบบไม่อ่านก็สอบผ่านมาแล้วไม่ใช่เหรอ ไม่เป็นไรเว้ย”ไอ้แม็กซ์ปลอบแบบมันก็เครียดเหมือนกันแต่ไม่เท่าผม
ผมเงยหน้าขึ้นมาแล้วบอกปฏิเสธไป ผมก้มหน้าอ่านเลคเชอร์ของพวกมันจนจำได้ขึ้นหัวก็ตัวไปอาบน้ำ เอาไอ้งูเข้ามาด้วย
“เป็นอะไรปัท ก็พามาแล้วจะงอนทำไมเนี้ย”
ผมจับมันขึ้นมาคุยด้วย แต่งูใหญ่มันพยศผม มันขดตัวซะนิ่งเชียว
“ปัท มาคุยกันดีๆ สิ อย่างี่เง่าน่า”ผมพูดเสียงเชิงๆ หงุดหงิดใส่มัน
พอเงยหัวขึ้นมาก็จ้องเขม็งจนตาแดงๆ นั่นจะหลุดออกมา
“ไม่ได้งอน เราแค่ง่วง ไม่มีอะไร” เสียงเหวี่ยงขนาดนี้ อารมณ์ดีตายแหละ ไอ้งูเอ้ย
ผมเอาหน้าไปถูเกล็ดสีขาว มันเบี่ยงตัวนิดหนึ่ง พอเป็นพิธี
“ก็เห็นอยู่ว่ากำลังทำงาน จะมาดูแลตลอดไม่ได้หรอกนะ อยากทำให้เป็นห่วงสิ” ผมพูดเสียงอ่อยๆ พอเงียบแบบนี้ ผมไม่ชอบเลยแหะ
มันเงียบไปพักหนึ่ง ก็เลื้อยกลับเข้ามาในกระเป๋าเสื้อนอน ไม่พูดไม่จา ผมถอนหายใจอีกครั้ง
รอหน่อยนะ เดี๋ยวสอบมิดเทอมเสร็จก็ได้หยุดพักสักสามสี่วันเดี๋ยวอยู่ด้วยกันให้ฉ่ำปอดเลย
อีกแค่สี่วันนะยู จะหมดเทศกาลนรกนี่แล้ว ส่งเสียงกรี๊ดสิ เหลือสอบอีกแค่สามตัว สามตัวเท่านั้น พี่ต้องอ่านหนังสือเพื่ออิสระของพี่!!
และนอกเหนือจากอิสระ พี่จะได้ง้อผัวซะที
อันนี้จริงจังที่สุดรองจากสอบแล้ว แบบว่ามันงอนยาวซะสะอึกเลย หอผมนี่เย็นจนคิดว่าเป็นช่องฟรีต บรรยากาศนี่สุดขั้วสุดๆ
หลังจากที่วันนั้นที่เอามันไปผมก็ให้มันอยู่ที่ห้อง แบบพอผมโผล่หน้ามาที่ห้อง พี่ท่านแช่แข็งห้องด้วยใบหน้าเย็นชาของพี่ท่านเรียบร้อย
ไรว่ะ ไหนบอกไม่งอนไง ไม่เข้าในมนุษย์แฟนเลยเนอะ
แต่ปัทมราชก็ยังคงเป็นปัทมราช แม้จะงอนแต่ยังทำหน้าที่ได้สมบูรณ์แบบ แต่แบบนี้ผมเจ็บกว่ามันไม่ทำอะไรอีกนะ คือปกติผมก็จะมีหน้าที่ของผมที่ต้องทำ ที่นี้พอผมสอบพี่ปัทท่านก็ควบงานผมไปด้วยเรียบร้อย
นั่นรวมถึงกิจกามาด้วย
บรรยากาศที่อยู่ ณ ขณะนี้ คือผมเป็นธาตุอากาศ มีอารมณ์ท่านก็ลงกับมือ ไม่สนใจ ไม่คุย เก็บข้าวของให้ แต่ไม่ถามตอนกลับบ้านเหมือนเดิมว่าเหนื่อยไหม ไม่ให้ผมช่วยตอนอยาก ไม่นอนด้วยกัน ย้ายตัวไปขดเป็นก้อนที่ตะกร้าผ้า
บอกเลยน้ำตาจิไหล ผมจำต้องหอบร่างสะโหลสะเหล่มาสอบทุกวัน(ตอแหลนิดนึง) โดยที่ไม่มีใครสนใจ(นี่ก็ตอแหล)
ผมอยากจะง้อนะ ผมรู้ว่าผมไม่สนใจมันเองก่อน แต่ถ้าง้อ มันหายงอนแต่ผมก็ยังสอบอยู่มันก็เหมือนเดิมไหม เหลือแค่สี่วันนะ แค่สี่วัน!!
ผมมองตัวหนังสือตรงหน้าอย่างจริงจัง เหลือบๆ มองงูที่นอนขดเล็กน้อย แล้วกลับมาอ่านหนังสือใหม่ อ่านให้จบอีกรอบแล้วนอน อ่านมาก แต่จำไม่ได้ใช้ไม่เป็นไม่มีประโยชน์ เอาแค่ที่ได้ว่ะ อย่างน้อยวิชานี้ไอ้บอมก็ติวมาให้แล้วรอบนึง
ผมนวดกระบอกตาตัวเองก่อนที่จะลุกเก็บของ จัดของเตรียมตัวไปพรุ่งนี้ กระดึบไปดูงูแล้วซุกผ้าให้มันเพิ่ม ไม่รู้ว่าแม่งเลือดเย็นรึเลือดอุ่น เอาให้อุ่นไว้ก่อนก็พอ จากนั้นก็ล้มตัวนอน เช็คนาฬิกาปลุกแล้วก็หลับ
หลับตาเฉยๆ นะสิ ปรือๆ ตาดูงูจนทนไม่ไหว ผมก็หลับไป
ใครกันกล่าวเวลาผ่านไปรวดเร็ว เร็วเชี่ยไร ออกจากห้องสอบก่อนเวลาไม่ได้ นับเข็มวินาทีจนจำได้ยันลูกหลานมันอ่ะ
มันจะอะไรหนักหนา วิชาสุดท้ายแล้วแท้ๆ อีกแค่นิดเดียว อยากกลับบ้านน
จะกลับไปนอน จะกลับไปง้อคนบ้างตัว ฮือๆ ทำไมนาฬิกาไม่เข้าใจอะไรเลย
ผมซุกหน้ากับกระดาษที่เขียนได้ห้าบรรทัดภายในกระดาษสองแผ่นที่นอกนั้นวาดรูปอาจารย์อย่างสวยสดงดงาม วาดไปงี้ ไม่รู้จะได้แดกปลา หรือได้แดกซี ซียูเน็คเยียร์ ใครแม่งเล่นมุกนี้ว่ะ อยากรู้ แม่งง
“ไอภัทร ไอภัทร คุณจะส่งข้อสอบไหม” เสียงอาจารย์แหวกอากาศมาแต่ไกล
“ส่งครับ!!”
หลังจากส่งข้อสอบเสร็จก็ลากสังขารเปลียๆ มาหาเพื่อนที่นั่งเหม่ออยู่
“เป็นไงบ้างว่ะมึง”
ไอ้แมกซ์เหลือบตามามองผมแล้วพึมพำๆ อะไรไม่รู้ ผมก้มหัวเข้าฟังใกล้
“เอ”
“ห๊ะ! เอ มึงคิดว่าจะได้เอเหรอ”ผมตกใจกับความคิดมันมาก คนที่พูดคำนั้นได้อย่างไอ้บอมยังนิ่งเลย
“เอ๋ อะไรหว่า”แล้วมันก็ทำเสียงปัญญาอ่อนเหมือนหลุดโลกเป็นที่เรียบร้อย ผมส่ายหัว
“กูกลับหอแล้วนะ ลากไอ้แมกซ์กลับด้วยนะเว้ย ปล่อยไปอย่างนี้เทศบาลมาจับมันแน่”ไอ้บอมมันพยักหน้านิ่งๆ แล้วเดินไปลากไอ้แมกซ์กลับ
ผมขับรถถึงตลาดแวะซื้อของที่ไอ้ปัทชอบไปง้อมัน แล้ว็ตรงดิ่งกลับห้องตัวเองทันที ป้าประจำหอ ถามนิดหน่อยว่าหิ้วอะไรมาเยอะแยะ
ก็ไม่เข้าใจว่าจะถามทำไม แต่ผมก็ตอบกลับไปทั้งๆ ที่ใจบินกลับห้องไปเรียบร้อย สุดท้ายก็ต้องขอตัววิ่งขึ้นห้องจนมาหอบแฮ่กๆหน้าห้อง
พอเปิดประตูเข้าห้อง ก็เจอกับงูแห้งๆ ขดตัวอยู่กลางห้อง
อาการแบบนี้มีสาเหตุเดียว ไม่ได้แดกอะไรมาหลายสัปดาห์ แล้วยังเสือกเก่งกล้าสามารถไม่ให้ผมช่วยอีกนะ...
ไอ้งูประสาทเสีย!!
ผมหัวเราะกับตัวเองเบาๆ พออ่อนแรงแบบนี้ก็ดูฤทธิ์ไม่เยอะดีเหมือนกัน ผมกางผ้าห่มออกแล้วแทรกตัวเข้าไปนอนกอดงูไว้แน่นๆ งูสีขาวตัวใหญ่ปรือตาสีแดงมอง วูบแรกเห็นความน้อยใจเต็มเปี่ยม แต่ก็กลับมาเย็นชาดั่งเดิม
“ขอโทษนะที่ไม่มาดูเลย กูยุ่งจริงๆ ขอโทษนะปัทนะ กูไม่ได้อยากทิ้งมึงนะ ต่อจากนี้อีกสามวันอยากไปไหนทำอะไรบอกกูนะจะทำให้ทุกอย่างเลย”ผมลูบหัวมันเบาๆ
มันเงียบนิดหนึ่งแต่ก็ยอมเอาหัวมาถูหน้าผม ผมหัวเราะออกมา “เราไม่ได้อยากได้เวลาขนาดนั้น แค่อยากให้สนใจบ้างเท่านั้นเอง”
ผมแผ่ตัวนอนโดยมีงูตัวใหญ่พาดหางบนลำตัว ถึงจะหนักสักหน่อยแต่มันก็เบากว่าสามอาทิตย์ที่ผ่านมาล่ะนะ
Tbc.
ยืนนิ่งๆ ทำตาปริบๆ //เชิญลงอาญาข้าน้อย ข้าน้อยผิดไปแล้วววว
เราพิมพ์เสร็จก็ลงเลยนะ มีคำผิดจนอ่านไม่รู้เรื่องเตือนได้ตลอดค่ะ พรุ่งนี้จะเข้ามาตรวจคำผิดจริงจัง
รักคนอ่าน จุ๊บคนเมนต์
หัวข้อ: เมียงู #Moment กิจกรรมในห้อง (สองวันของผัวเมีย) 2 p.21 6/1/17 จบแล้ว (อ่าน 200660 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก