หัวข้อ: [เรื่องสั้น]~♡☏☺❤ⓛⓞⓥⓔ ⓞnline❤☺☏♡~ (พี่เก้า>//<น้องลาเต้) กำลังใจพี่หมอ [12/08/15] จบในตอนค่ะ

[Star_ss]

อ่านนิยายแล้วชอบอย่าลืมกดบวกเป็ดและเม้นเป็นให้กำลังใจคนแต่งด้วยนะค่ะ
 
 

***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

By Star_ss

~♡☏☺❤ⓛⓞⓥⓔ ⓞnline❤☺☏♡~

By
Star_ss

ชี้แจงค่ะ
อิมเมจ ตัวละคร เนื้อเรื่อง และสถานที่
มาจากจิตนาการของผู้แต่งเท่านั้นค่ะ
ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะค่ะ
คนแต่งต้องการให้ผู้อ่าน อ่านแล้วมีความสุขไปกับนิยายที่คนแต่งได้แต่งขึ้นมาค่ะ
นิยายเรื่องนี้เป็นสิทธิของผู้แต่งแต่เพียงผู้เดียวค่ะ
ขอให้ทุกคนอ่านแล้วให้กำลังใจคนแต่งบ้างนะค่ะ
คนแต่งจะได้มีกำลังใจสร้างผลงานดีๆ มาให้ได้อ่านกันอีกค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามและให้การสนับสนุนด้วยดีตลอดมาและตลอดไปค่ะ
**************************************
นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้ที่มี
อายุ 18 ปี ขึ้นไป
**************************************
คำแนะนำสำหรับผู้อ่าน
เหมาะสำหรับผู้ที่นิยมชายรักชาย
เหมาะสำหรับผู้นิยมอ่าน Yaoi เท่านั้น
ผู้ที่รับไม่ได้รบกวนกดเครื่องหมาย x ออกได้เลยค่ะ
ถ้าชอบกด like กดโหวตคะแนน
กดติดตามเพื่อให้กำลังใจนักเขียนค่ะ
หวังอย่างยิ่งว่าจะชอบนิยายที่เราแต่งอย่างตั้งใจ
ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
**************************************

[Star_ss]

ตอน เล้าเป็ดที่รัก

แต๊กๆๆๆ แต๊กๆๆ แต๊กๆๆๆๆๆ แต๊กๆๆๆ





เสียงนิ้วเล็กกดสัมผัสแป้นพิมพ์บนโน๊ตบุ๊คยี่ห้อที่ขึ้นต้นด้วยตัว "M" ลูกสาวสุดรักสุดหวงของหนุ่มน้อยหน้าหวาน ผิวขาวเนียน ตัวเล็กๆ น่ารัก ริมฝีปากเล็กสีแดงอมชมพูเหมือนทาลิปกลอสตลอดเวลาที่มีขนาดรับกับใบหน้า ดวงตากลมโตมีนัยตาสีน้ำตาลอ่อนๆ จมูกรั้นที่รับกับใบหน้าเรียวเล็ก ขนตาที่งอนยาวเป็นแพเหมือนใส่ขนตาปลอมยังไงอย่างงั้น รูปคิ้วที่เรียงตัวสวยยิ่งกว่าเขียนคิ้วสามมิติ ถ้าไม่รู้จักกันจริงๆ จะคิดว่าเขาคนนี้คือเด็กสาวน่ารักๆ คนหนึ่งที่ใครเห็นก็หลงไหลในความน่ารัก กับสายตาแบ้วๆ ของเขาคนนี้





"วันนี้ขอเผือกเรื่องชาวบ้านหน่อยเหอะ คึคึ"





"แท่นแท๊นนน....ห้องพูดคุยทั่วไป อืมมมม......"





(แนะนำตัวค่ะ, แนะนำตัวครับ, ช่วยบอกหน่อยค่ะนิยายเรื่องนี้ชื่อเรื่องอะไร, ใครเหงาบ้างครับ, อยากมีเพื่อนครับ, แนะนำนิยายเคะน่ารัก เมะหล่อเทพหน่อยค่ะ)





"ว๊าวววว.....กระทู้ใหม่ไฉไลสุดๆ คริคริ ขอส่องนิดนึงเถอะ"



[/[ชื่อกระทู้: แฟนทิ้งผมเพราะเขาบอกว่าเขารักผมมาก พวกคุณเชื่อไหมครับ? โดย ข้าวปั้น]

ผมชื่อ ข้าวปั้นครับ ยังเรียนอยู่ครับ แต่ไม่ขอบอกว่าเรียนอยู่ที่ไหนนะครับ
ผมเป็นสมาชิกของเล้ามานานแล้วครับ เล้าได้เปิดโลกใหม่ที่ผมไม่เคยคิดว่าจะมีมุมมองดีๆ ความคิดที่หลากหลายและแง่คิดดีๆ แบบนี้มาก่อน
วันนี้ผมขออนุญาตใช้พื้นที่นี้ในการขอระบายและขอคำปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องของผมหน่อยนะครับ



เรื่องมีอยู่ว่าผมมีแฟนครับ หึหึ ต้องใช้คำว่าเคยมีมากกว่าเพราะเราเพิ่งเลิกกันได้แค่สองวัน ด้วยเหตุผลที่ว่า....ผมดีกับเขามาก เขารักผมมากและเขาไม่อยากทำให้ผมเสียใจ เขาไม่ดีพอสำหรับผม เราเลิกกันเถอะ



นั่นแหละครับ...เหตุผลดีๆ ที่ผมได้รับ ผมคบกับแฟนคนนี้มาหนึ่งปีกับอีกสามวัน ทุกๆ วันที่ผมคบกับเขาผมพยายามทำเพื่อเขาทุกอย่าง ไปรับ-ไปส่งที่บ้าน ทานอาหารด้วยกันเกือบทุกมื้อ พาไปเที่ยวตามที่ต่างๆ ติวหนังสือให้ก่อนสอบ ทุกวันสำหรับผมกับเขาราบรื่นผ่านไปได้ด้วยดี ผมรักและห่วงเขามาก เราคบกันด้วยรอยยิ้ม ผมไม่เคยคิดจะล่วงเกินเขาเลยสักครั้งเดียว เขาเป็นคนที่ยิ้มน่ารัก พูดจาอ่อนหวาน ชอบอ้อนผมเวลาอยากได้สิ่งที่ต้องการ ผมก็เต็มใจให้เสมอครับ จนมีวันนึงที่ผมไม่สามารถไปส่งเขาที่บ้านได้ เขาต้องกลับบ้านเองเพราะผมติดธุระด่วนกับทางบ้านครับ แต่ผมก็โทรถามเขาว่าถึงบ้านปลอดภัยไหม? นั่งรถเหนื่อยรึเปล่า? แล้วทานอะไรหรือยัง? ผมยังคงห่วงใยเขาเสมอ



หลังจากวันนั้นวันที่ผมไม่ได้ไปส่งเขาเหตุการณ์แปลกๆ ก็เกิดขึ้น เขาขอตัวกลับบ้านเองอยู่บ่อยๆ และผมก็ไม่คิดที่จะขัดใจเขา เขาชอบเล่นโทรศัพท์ตลอดเวลาที่อยู่กับผมแต่ผมก็ไม่คิดที่จะล่วงล้ำความเป็นส่วนตัวของเขา นานวันเข้าเขาเริ่มอยากไป-กลับโรงเรียนเองโดยที่ผมไม่ต้องไปรับ-ไปส่งที่บ้านอีก เขาบอกว่าเกรงใจผมครับ ผมรู้สึกถึงความเปลี่ยนไปของเขาแต่ผมก็ไม่คิดที่จะถามเพราะไม่อยากรู้คำตอบ จนวันนั้นก็มาถึง......



ผมกับเพื่อนไปซื้อหนังสือที่ร้านหนังสือร้านประจำตั้งอยู่กลางใจเมืองล้อมรอบไปด้วยห้างชื่อดังที่เอ่ยชื่อปุ๊บ!! พวกคุณต้องร้อง "อ๋อ...."
ผมกับเพื่อนยืนเลือกหนังสือที่อยากอ่านอยู่ก็ได้ยินเสียงคนคุยกันอย่างหยอกล้อ เป็นเสียงที่ผมคุ้นเคยกับเสียงนี้มากๆ ซื้อให้เขาด้วยซิ เขาก็อยากได้เหมือนกันนะ น้าาาา.....นะพี่บอยนะ เสียงออดอ้อนน่ารักเสียงนึงพูดขึ้น ผมมองหาเจ้าของเสียงนั้นว่าคือใคร จนสายตามองไปเจอคนที่ผมรู้จักดี แฟนผมเองครับ กำลังกอดแขนผู้ชายอีกคนแน่นแล้วอ้อนเพื่อให้เขาซื้อของสิ่งนั้นให้ ผมยืนมองทุกการกระทำจนแฟนผมตอบแทนผู้ชายคนนั้นด้วยการจูบที่ปากเบาๆ ผมแทบจะไม่มีแรงยืนต่อ ผมวางหนังสือลงแล้วเดินออกจากร้านทันทีโดยไม่รอเพื่อน ผมเสียใจอย่างหนักเมื่อได้เห็นภาพๆ นั้นลอยวนเวียนอยู่ในความคิดผมตอนนี้ น้ำตาผมไหลออกมาโดยไม่มีเสียงสะอื้นเลยแม้แต่น้อย รุ่งเช้าผมไปโรงเรียนตามปกติแต่ไม่เจอแฟนของผสที่โรงเรียนครับ จนเวลาผ่านไปสามวันแฟนผมก็มาหาที่ห้องแล้วเรียกออกไปคุยข้างนอก แฟนผมบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะบอกกับผม ผมได้แต่เดินตามแล้วรู้อยู่แล้วครับว่าแฟนผมต้องการจะบอกอะไร และแล้วเขาก็บอกเลิกผมเพราะผมดีเกินไป เขารักผมมากแต่เขาไม่อยากทำร้ายผมอีก เราเลยเลิกกันครับ



ตอนนี้ผมกำลังทำใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่ครับ ผมไม่ควรยื้อเขาไว้ใช่ไหมครับ หรือว่ารักของเราไม่เท่ากัน


ขอบคุณที่รับฟังเรื่องของผมนะครับ
ข้าวปั้น


**************************************************************i]

[/


เดือนดาวบนท้องฟ้า: คุณเจ้าของกระทู้ไม่ผิดหรอกค่ะ แฟนคุณนั่นแหละผิด เชอะ!!!  คนดีๆ ไม่ชอบ บ้าไปแล้ว!! ยังไงก็สู้ๆ นะค่ะเป็นกำลังใจให้ค่ะ 


สายรุ้งสีทอง: ต๊ายยย อิฉันอยากกรี๊ดดด...ดังๆ มานี่เลยค่ะ ทางนี้ค่ะอิฉันรับดามหัวใจค่ะ อิอิ 


หัวใจใยเหล็ก: สู้ๆ นะครับ ความรักก็เป็นอย่างนี้แหละครับ มีดีใจก็ต้องมีเสียใจ เป็นกำลังใจให้ครับ


My lovely: สู้ๆ นะครับ ความรักยังไงก็ยังสวยงามเสมอ เป็นกำลังใจให้ครับ 


ดาหวัน: เห็นด้วยกับความคิดเห็นข้างบนค่ะ คุณข้าวปั้นอาจจะเจอคนที่ดีที่รักคุณจริงในอนาคตอันใกล้นี้ก็ได้ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ๆ ค่ะ 


ขนมหวาน ใสปิ้ง: อ่านแล้วเศร้ามาก  ทำไมถึงทำร้ายคนดีๆ อย่างพี่ข้าวปั้นได้นะ ใจร้ายจุงเบย ร้องไห้หนักมากอ่ะ  แซดดด....เสียใจแทนง่ะ สู้ๆ นะฮ่ะ ขนมหวานเป็นกำลังใจให้สู้ๆ ฮ่ะ 


Moonny: ขนมหวาน มาส่องเรื่องเช้าบ้านแต่เช้าเลยนะ  ฮ่าๆๆๆ คุณ จขกท สู้ๆ นะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ


Tommmmm: ขนมหวานครับ ผ้าเช็ดหน้าไหมครับ ว่างๆ เจอกันได้ไหมครับ ส่วน คุณข้าวปั้น ผมเป็นกำลังใจให้ด้วยอีกคนครับ คุณทำดีแล้วครับ สู้ๆ นะครับ 


ขนมหวาน ใสปิ้ง: @Moonny อย่ามากัดเขาในกระทู้คนอื่นซิ คึคึ  @Tommmmm พี่ทอมฮ่ะ อยากเจอขนมหวานจิงอ่ะ อิอิ ไม่ให้เจอหรอก 


ฝันหวาน: โหหหห....ตัวเธอมาจีบอะไรกันในกระทู้ชาวบ้านย่ะ เขาเสียใจอยู่นะ แอบกัดเบาๆ ปล. คุณข้าวปั้นสู้ๆ นะค่ะ อย่าไปสนใจเด็กซนข้างบนเลยค่ะ หุหุ


ขนมหวาน ใสปิ้ง: พี่หวาน ขนมเปล่าจีบกับพี่ทอมนะ 


Tommmmm: น้องขนมหวานพูดอย่างนี้ พี่เสียใจนะครับ 


ข้าวปั้น: ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจครับ ผมรู้สึกดีขึ้นมากแล้วแต่คงต้องใช้เวลาอีกซักพักครับ ปล. น้องขนมหวาน คงน่ารักมาซินะครับ เลยมีคนตามจีบในกระทู้ของผมอย่างนี้ หึหึ 


ขนมหวาน ใสปิ้ง: ไม่น่ารักฮ่ะ แต่น่ารักมากกกกก.....คิคิ พี่ข้าวปั้นสู้ๆ นะฮ่ะ 


ข้าวปั้น: ขอบคุณมากครับ น้องขนมหวาน 


Deebee: อุ๊ยต๊ายย!!!! แย่งกันจีบป่ะค่ะเนี๊ยะ บุคคลแอบซ่อง ฟิ้วววว....หายตัว


ขนมหวาน ใสปิ้ง: ^_^* 


ข้าวปั้น: ^_^" 


*****************************************************
i]

"ขนมหวาน ขนมหวานลูก ลงมาทานข้าวได้แล้วครับ อย่ามัวแต่เล่นคอมฯ ครับ คุณพ่อกับพี่ลูกตาลรออยู่ครับ" เสียงหวานของคุณแม่เอ่ยเรียกลูกชายคนเล็กให้ลงไปทานข้าว


"ฮ่ะแม่....เดี๋ยวขนมหวานลงไปฮ่ะ" มือเล็กกดพักหน้าจอมคอมฯ โน๊ตบุ๊คแล้ววิ่งไปล้างมือในห้องน้ำก่อนลงไปทานอาหารกลางวันกับครอบครัว



ตึ๊กๆๆๆๆๆๆ


"ขนมหวานอย่าวิ่งลงบันไดซิครับ เดี๋ยวล้มนะครับลูก" คุณแม่ดุลูกชายแบบไม่จริงจังนัก


"ฮ่ะแม่..." หนุ่มน้อยตอบรับคำแม่พร้อมกับยิ้มหวาน ค่อยๆ ย่องทำท่าทางล้อเลียนผู้เป็นแม่อย่างน่ารัก น่าเอ็นดู


"แม่ค่ะ....ขนมหวานล้อเลียนแม่ค่ะ" พี่สาวที่นั่งอยู่โต๊ะอาหารแกล้งน้องชายตัวเล็ก


"พี่ลูกตาลอ่ะ....ขี้ฟ้อง พ่อฮ่ะ พี่ลูกตาลแกล้งขนมหวานฮ่ะ" คนตัวเล็กฟ้องผู้เป็นพ่อที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์รออยู่ที่โต๊ะอาหาร


"ลูกตาล....อย่าแกล้งน้องซิลูก แม่ๆ..... จับขนมหวานตีก้นเลย ล้อเลียนแม่ดีนัก หึหึ" ผู้เป็นพ่อพูดหยอกเย้าลูกชายคนเล็ก


"พ่ออ่าาา....แกล้งขนมหวานทำไมอ่ะ"


"นั่งลงทานข้าวได้แล้วครับ....แล้วพ่อก็หยุดแกล้งลูกได้แล้วนะค่ะ เดี๋ยวลูกร้องไห้ขี้มูกโป่ง คิคิ" ผู้เป็นแม่แกล้งเย้าต่อจากคุณพ่อ


"ก็ได้ฮ่ะ.....มีแต่คนแกล้งขนมหวาน ขนมหวานเสียใจนะฮ่ะ" เด็กชายตัวน้อยทำหน้ายู่ใส่พ่อ แม่และพี่สาวอย่างน่ารัก แล้วยิ้มกว้างเพราะรู้ว่าทุกคนแกล้งเพราะรักเขา


"ขนมหวาน....เตรียมตัวเรียบร้อยรึยังลูก พรุ่งนี้เปิดเรียนแล้วใช่ไหมครับ" ผู้เป็นพ่อถาม


"เรียบร้อยแล้วฮ่ะ ขนมหวานพร้อมที่สุดเลยฮ่ะ" เด็กชายตัวเล็กพูดขึ้นด้วยท่าทางตื่นเต้น


"อิจฉาอ่ะ....ได้เรียนโรงเรียนชายล้วนด้วย หนุ่มหล่อๆ คงเพียบแน่ๆ เลย" พี่สาวพูดขึ้น


"ลูกตาล....ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะลูก" แม่พูดถามพี่สาว


"แม่ค่ะ.....ก็ดูขนมหวานซิค่ะ น่ารักกว่าเด็กผู้หญิงอีก อย่างนี้มีคนจีบเยอะแน่ๆ ค่ะ"


"ลูกแม่น่ารัก.....ก็ต้องมีหนุ่มมาจีบเป็นธรรมดาจ๊ะ" ผู้เป็นแม่พูดพร้อมหยิกแก้มลูกชายตัวเล็ก


"แม่ฮ่ะ....ขนมหวานเป็นผู้ชายนะฮ่ะ" ขนมหวานพูดพร้อมกับทำแก้งป่อง


"พ่อๆ...... พ่อจะว่ายังไงถ้าลูกชายของเราจะมีลูกเขยค่ะ?" ผู้เป็นแม่ถาม พ่อทำท่าครุ่นคิด


"พ่อว่า.....ถ้ามีสะใภ้ซิถึงจะแปลก หึหึ ลูกเราออกจะเหมือนเด็กผู้หญิงขนาดนี้ แม่ว่าไหมล่ะ"


"แม่เห็นด้วยที่สุด....."


ฮ่าๆๆๆๆๆ เสียงพ่อ แม่และพี่สาวหัวเราะเด็กชายผู้น่ารัก





เช้า....... ณ รร.มัธยมชายล้วน (รร. สาธิตของมหาลัยวุ่นรัก)


หนุ่มน้อยน่าตาน่ารักสวมชุดมัธยมปลายชายล้วนที่เข้าเพิ่งสอบเข้ามาได้หมาดๆ หนุ่มน้อยเดินเข้า รร. อย่างงุนงงเนื่องจากเป็นวันแรกของการเปิดเรียน เขาต้องการจะหาห้องที่เขาต้องเข้าเรียนวันนี้ หนุ่มน้อยยืนหมุนตัว 360 องศาเพราะไม่รู้จะไปทางไหนดี



"น้องครับ....น่ารักจังเลย....มีแฟนรึยังครับ เป็นแฟนกับพี่ไหมครับ?" เด็กหนุ่มที่เป็นหัวโจกของเด็กชั้น ม.5 ชื่อ ปิง ที่ใครๆ ก็รู้จักว่าเขาเจ้าชู้มากแค่ไหนเอ่ยปากแซวหนุ่มน้อยหน้าใสที่ไม่รู้จะไปทางไหนดี หนุ่มน้อยทำหน้างงๆ กำลังจะเดินหนี


"เดี๋ยวก่อนครับ....ยังไม่ตอบคำถามพี่เลยนะครับ" ปิงคว้าจับข้อมือของหนุ่มน้อยไว้



"คือ.....ผมรีบฮ่ะ กำลังหาห้องเรียนอยู่ พี่ช่วยปล่อยมือผมก่อนได้ไหมฮ่ะ" หนุ่มน้อยพูดอย่างขอร้อง



"พี่ไปส่งไหมครับ....น้องอยู่ห้องไหนเอ่ย? บอกพี่ได้ไหมครับ"



"เออ.....คือ....คือว่าผม...."



"ไอ้ปิง กูว่ามึงปล่อยน้องเขาเถอะว่ะ" เสียงทุ้มพูดขึ้น



เด็กผู้ชายร่างสูง ผิวขาว หน้าตาหล่อเหลา ตัดผมทรงสกินเฮด หุ่นนักกีฬา ถือกระเป๋านักเรียนสีดำกำลังเดินเข้ามาหาเด็กชายชื่อปิง



"มึงยุ่งอะไรด้วยว่ะ.....กูว่ามึงเข้าเรียนไปเถอะว่ะ อย่ามายุ่งเรื่องของกูให้มากนักเลย" ปิงพูดขึ้น



"มึงนั่นแหละที่ต้องปล่อยมือน้องเขาแล้วขึ้นเรียนไปซะ ไม่งั้นมึงเจอดีแน่ไอ้ปิง!!!" เสียงทุ้มพูดขู่เสียงไม่ดังนักแต่เฉียบคมเยือกเย็นไปถึงกระดูก



"โถ่เว้ยยย.....แมร่ง!!!! ชอบเสือกตลอดเลย เห้ยย!!!....ขึ้นเรียน" ปิงเรียกเพื่อนในกลุ่มแล้วปล่อยมือหนุ่มน้อยให้หลุดจากมือของปิงอย่างอารมณ์เสีย


หนุ่มน้อยหน้าหวานยืนอึ้งตาค้างเพราะความหล่อของคนที่เข้ามาช่วยเขา จนลืมนึกว่าคนที่มาก่อกวนได้เดินจากไปแล้ว



"น้องครับ......น้องครับ เป็นอะไรรึเปล่าครับ?" เด็กหนุ่มเสียงทุ้มเอ่ยถาม



"เอ่อ.....ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมากครับ" หนุ่มน้อยพูดขอบคุณด้วยใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย



"ไม่เป็นไรก็ดีแล้วครับ.....งั้นพี่ไปก่อนนะครับ" เด็กหนุ่มเสียงทุ้มพูดขึ้น



"เออ.....พี่ครับ ถ้าไม่เป็นการรบกวนพี่จนเกินไป ผมอยากถามทางไปห้อง ม.4xxx หน่อยได้ไหมครับ?"



"เด็กใหม่ซินะเรา.....ป่ะ เดี๋ยวพี่ไปส่งครับ"



"จะดีเหรอครับ?" หนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักพูดขึ้น



"ไม่เป็นไรครับ....พี่กำลังจะไปทางนั้นอยู่พอดีครับ ป่ะ...ไปกันครับ" เด็กหนุ่มเสียงทุ้มพูดขึ้น



เด็กหนุ่มเสียงทุ้มเดินนำหน้าโดยมีหนุ่มน้อยน่ารักเดินตามหลัง ทุกสายตาที่ทั้งสองคนกำลังเดินผ่านต่างจับจ้องเขาทั้งสองคนนี้ เพราะหนุ่มหล่อที่มาช่วยหนุ่มน้อยน่ารักเป็นคนดังของ รร. ทั้งเรื่องหน้าตา ฐานะทางบ้านและความสามารถหลายๆ ด้านของเขาส่งผลให้เขาเป็นหนุ่มหล่อที่ใครๆ ก็ต่างหมายตาจับจองอยากเป็นเจ้าของหัวใจ ส่วนหนุ่มน้อยน่ารักที่เดินตามหลังก็ใช่ย่อย เขาเป็นเด็กหนุ่มที่หน้าตาน่ารักที่เอาชนะเด็กผู้หญิงหลายๆ คน รูปร่างที่น่ารักกระทัดรัด มีหุ่นที่เล็กบางน่าทะนุถนอมเป็นที่สุด ผิวขาวใสอมชมพู เขาดังมากในอินเตอร์เน็ตเพราะเขาติดอันดับในเน็ตไอดอลที่ใครๆ ก็รู้จักเพราะความน่ารักที่โดดเด่นของเขา



เขาเดินตามหนุ่มหล่อที่ตัวสูงกว่าเขามากจนคิดว่าไม่ใช่เด็กมัธยม ถ้าบอกว่าเป็นเด็กมหาลัยเขาก็จะเชื่ออย่างนั้น สายตาของหนุ่มน้อยมองด้านหลังของหนุ่มหล่ออย่างไม่ละสายตาไปไหน จนกระทั้ง......





ตุ๊บ!!!!!......





"โอ๊ยยยยย......." หนุ่มน้อยร้องออกมาด้วยความเจ็บ



"เป็นอะไรมากไหมครับน้อง?"



หนุ่มหล่อเสียงทุ้มถามขึ้นด้วยความห่วงใย เพราะคนตัวเล็กกว่าชนเข้าด้านหลังของเขาอย่างจัง เพราะเขาพาหนุ่มน้อยมาถึงที่หมายตามที่บอกเขาไว้ก่อนหน้านี้ หนุ่มร่างสูงช่วยพยุงคนตัวเล็กกว่าให้ยืนขึ้นอย่างระมัดระวัง



"ไม่เป็นไรครับ....ขอโทษนะฮ่ะ พอดีผมไม่เห็นว่าพี่หยุดเดินนะฮ่ะ" หนุ่มน้อยลุกขึ้นแล้วปัดฝุ่นตามตัวออกเล็กน้อย



"ขอบคุณมากนะฮ่ะ"



"ไม่เป็นไรครับ....นี่ครับ ถึงแล้วห้องเรียนของน้องครับ งั้นพี่ขอตัวก่อนนะครับ"



"ครับๆ ขอบคุณพี่อีกครั้งนะครับ" หนุ่มน้อยพูดขอบคุณไม่หยุด หนุ่มหล่อเสียงทุ้มยิ้มให้อย่างอบอุ่นแล้วเดินจากไป



"ว้าาา.....อดรู้จักชื่อพี่เขาเลย โง่จังเลยนะ....ขนมหวานเอ้ยย!!" หนุ่มน้อยบ่นตัวเองเสียงไม่ดังมาก



เขาเดินเข้าไปนั่งโต๊ะริมหน้าต่างที่ติดกับทางเดินสามารถมองเห็นบรรยากาศข้างนอกได้ดี มองเห็นสนามฟุตบอล ตึกเรียนที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ที่นั่งเล่นที่มีต้นไม้ล้อมรอบ ถือว่าเป็นวิวที่ดีสำหรับเขา



"ขอโทษนะครับ....ตรงนี้มีคนนั่งแล้วรึยังครับ?" หนุ่มหล่อผิวสีแทนถามขึ้น



"ยังฮ่ะ....ยังไม่มีคนจองฮ่ะ" หนุ่มน้อยหน้าหวานตอบ



"งั้นเราขอนั่งด้วยคนนะ....เราชื่อ บูม" หนุ่มผิวสีแทนแนะนำตัว



"เราชื่อ ขนมหวาน ถ้ายาวไปเรียกแค่ ขนม ก็ได้นะ คิคิ" เด็กน้อยน่ารักพูดขึ้น



แล้วเขาก็นั่งเรียนกับเพื่อนใหม่ที่รู้จักกันวันนี้ บูม เพื่อนคนแรกของขนมหวานใน รร. อันกว้างใหญ่แห่งนี้เขาจะไม่ต้องเหงาเพราะมีเพื่อนใหม่ที่นิสัยดีแถมหล่อมากอีกคนนึง


"ขนมหวานๆ รอก่อนๆ" บูมวิ่งตามขนมหวานที่กำลังจะกลับบ้านหลังจากเลิกเรียน



"มีอะไรเหรอบูม.....ลืมอะไรไว้ที่เรารึเปล่า" ขนมหวานถามเพื่อนใหม่



"เปล่าๆๆ....เราจะของ Line ขนมหวานนะ เผื่อเอาไว้คุยเรื่องการบ้าน ได้รึเปล่า?"



"ได้ซิ Line ID: เราค่ะ ขนมหวาน ใสปิ้ง" ขนมหวานบอกกับบูม



"ฮ่าๆๆๆ....ชื่อไอดี น่ารักมากอ่ะ เหมือนเจ้าตัวเลยนะ" บูมเอ่ยชม



"อิอิ....จริงเหรอ ขอบคุณนะที่ชม แต่เราต้องไปก่อนนะ แม่เราขับรถมาถึงแล้วนะ บายนะบูม เจอกันพรุ่งนี้" ขนมหวานเอ่ยล่าบูมพร้อมกับยิ้มหวาน



"บาย....ขนมหวาน เจอกันพรุ่งนี้ครับ"



ขนมหวานกลับมาถึงบ้านก็รีบทำการบ้านที่ได้มาตั้งแต่วันแรกที่เริ่มเรียน แต่ขนมหวานไม่เคยอิดออดเรื่องทำการบ้านเลยแม้แต่น้อย เพราะเขาไปคนมีความรับผิดชอบและเป็นเด็กที่ตั้งใจเรียนมาก จึงทำให้เขาสอบเข้า  รร. นี้ได้ไม่ยาก หลังจากขนมหวานทำการบ้านเสร็จเขาก็เข้าเว็บที่เขาเข้าประจำทุกวัน





แต๊กๆๆๆๆ แต๊กๆๆๆๆๆ



"อะฮ่า....อย่างนี้ต้องแชร์ข้อมูลซะหน่อย แท่นแท๊นนนน..... ห้องพูดคุยทั่วไป คิคิ"



***************************************************************

[Star_ss]

ต่อจากด้านบนค่ะ

[/[ชื่อกระทู้: เรื่องประทับใจในวันเปิดเรียนวันแรก โดย ขนมหวาน ใสปิ้ง]


วันนี้ขนมหวานมีเรื่องเล่าแหละ อิอิ เปิดเรียนวันแรกก็โดนจีบซะแล้ว น่ากลัวมากๆ ด้วยอ่ะพี่ที่มาจีบขนมหวาน แต่แล้วก็มีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยเรา พี่เขาทั้งหล่อทั้งใจดี แต่เสียดาย.....ขนมหวานลืมถามชื่อพี่เขา แย่จังเลย


****************************************************************


Tommmmm: ว้าาาา....มีคนมาจีบได้ไง พี่จีบก่อนนะครับ 



My Lovely: อิจฉาจังเลยค่ะ อยากโดนจีบบ้างจัง อิอิ 



น้ำแข็งใสใส่น้ำแดง: จีบด้วยคนได้ป่ะครับ 



ฝันหวาน: ต๊ายยย....มีคนมาจีบน้องที่น่ารักฉันอีกแล้วเหรอเนี๊ยะ หาเผื่อพี่หวานบ้างนะค่ะ 



Moonny: เพื่อนฉัน hot เว่อ โทรมาเล่าให้ฉันฟังบ้างนะย่ะ ชิ!!! อิจฉาตาร้อน 



ข้าวปั้น: สงสัยน้องจะน่ารักจริงๆ นะครับ ถึงมีคนจีบตั้งแต่เปิดเรียนวันแรกขนาดนี้ 



ขนมหวาน ใสปิ้ง: @Moonny เดี๋ยวเราโทรไปเล่าให้ฟังนะ @ฝันหวาน พี่หวานฮ่ะ ขนมหวานยังไม่มีแฟนเลยนะฮ่ะ จะหาให้พี่ได้ไงฮ่ะ



ขนมหวาน ใสปิ้ง: พี่ข้าวปั้นฮ่ะ ขนมหวานไม่ได้น่ารักขนาดนั้นหรอกฮ่ะ  คึคึ ว่าแต่พี่ข้าวปั้นโอเครขึ้นบ้างรึเปล่าฮ่ะ 



ข้าวปั้น: ขอบคุณครับที่เป็นห่วง พี่โอเครขึ้นกว่าเดิมมากครับ 



ขนมหวาน ใสปิ้ง: เย้ๆๆ    ดีใจด้วยครับที่พี่รู้สึกดีขึ้นแล้ว ขนมหวานเป็นกำลังใจให้นะฮ่ะ ^_^*



ข้าวปั้น: ^_^" 



Tommmmm:        --"!!! 



***************************************************i]

หลังจากขนมหวานท่องเว็บโปรดของเขาจนพอใจ เขาก็อาบน้ำและเข้านอนเพราะเขาต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปโรงเรียน เขาต้องออกแต่เช้าพร้อมคุณแม่ของเขาทั้งที่มันเป็นเวลาก่อนเข้าเรียนเกือบชั่วโมงครึ่งเพราะคุณแม่ต้องแวะส่งขนมหวานก่อนไปทำงานซึ่งถ้าคุณแม่ไปส่งช้าคุณแม่ของขนมหวานก็จะไปทำงานไม่ทันเวลา ขนมหวานนอนหลับตาพร้ิมอยู่บนเตียงนุ่มพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ ในขณะที่นอนหลับสนิท






เช้า..........



"สวัสดีครับแม่"



"สวัสดีครับ....ลูกรักของแม่"



ขนมหวานยกมือไหว้แม่ก่อนที่แม่จะขับรถออกไปหลังจากส่งขนมหวานเสร็จแล้ว ขนมหวานเดินไปเรื่อยๆ จนไปถึงสระว่ายน้ำของ รร.



"เช้าขนาดนี้มีคนมาว่ายน้ำด้วยเหรอเนี๊ยะ!!"



ขนมหวานเดินเข้าไปดูว่าคือใครกันนะที่ว่ายน้ำตั้งแต่เช้าขนาดนี้ เมื่อขนมหวานเดินไปถึง คนๆ นั้นก็ขึ้นจากน้ำพอดี หนุ่มหล่อร่างสูง ผิวขาวที่ช่วยขนมหวานไว้เมื่อวานนั่นเอง ขนมหวานอยากจะเดินเข้าไปทักทายแต่ด้วยความเขินอายที่มีมากกว่าทำให้ขนมหวานไม่กล้าที่จะเข้าไปทัก ขนมหวานจึงทำได้แค่แอบมองด้วยหัวใจที่เต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นและดีใจที่ได้เจอพี่เขาอีกครั้ง



ขนมหวานแอบดูหนุ่มหล่อรุ่นพี่อยู่อย่างนั้นนานถึงสองเดือนเต็ม อยู่ที่ รร. นอกจากตั้งใจเรียนแล้วขนมหวานก็ไปที่สระว่ายน้ำทุกเช้าเพื่อไปดูรุ่นพี่ที่ตัวเองแอบปลื้มหลังจากที่ได้รับความช่วยเหลือในครั้งนั้น





เย็น.....เวลาเลิกเรียน



"ขนมหวานๆ....ไปกินไอติมกับเราไหม" บูมเอ่ยช่วน



ครืดดดด..... ครืดดดดด.....



"ขนมหวานที่น่ารักรับสายฮ่ะแม่.....คึคึ" ขนมหวานรับสายแม่พร้อมกับส่งสายตาบอกบูมว่าให้รอก่อน



"ขนมหวานลูก....วันนี้แม่ติดประชุมด่วนนะครับ ขนมหวานกลับบ้านเองไดีไหมครับ?"



"ได้ฮ่ะแม่....แม่ได้ต้องเป็นห่วงนะครับ ขนมหวานถึงบ้านแล้วจะส่งข้อความบอกแม่นะครับ"



"เก่งมากครับ....ลูกรักของแม่ งั้นแค่นี้ก่อนนะครับ แม่ต้องเข้าประชุมแล้วครับ"



"ฮ่ะแม่....ขนมหวานรักแม่นะฮ่ะ บายฮ่ะ"



"ขอโทษทีนะบูม....วันนี้เราต้องรีบกลับบ้านนะ เอาไว้วันหลังนะ เราจะไปกินด้วย" ขนมหวานพูดพร้อมกับยิ้มให้บูม


"ได้ๆ....คราวหน้าห้ามเบี้ยวเราล่ะ สัญญานะ"



"อืมมม....สัญญา"



"งั้นเราไปก่อนนะขนมหวาน ไว้เจอกันพรุ่งนี้ บ๊ายบาย"



หลังจากขนมหวานบอกลาเพื่อนแล้วก็เดินออกมาที่ป้ายรถเมย์หน้า รร. แต่ขนมหวานลืมไปว่าเขาไม่รู้จักสายรถเมย์ที่สามารถนั่งกลับบ้านเขาได้



"แย่จัง....ลืมถามสายรถเมย์เลย ทำไงดีล่ะทีนี้ ขนมหวานเอ้ยย!!!"



"รอรถสายอะไรอยู่เหรอครับ?" เสียงๆ นึงถามขึ้น


ขนมหวานคิดในใจคงจะเป็นพวกก่อกวนซินะ เฮ่อๆๆ....น่าเบื่อจริงๆ ขนมหวานหันหน้าไปอย่างเซ็งๆ แล้วเปลี่ยนสีหน้าเป็นตกใจทันที




"พี่.....พี่นั่นเอง!!!"



"ครับ....พี่เอง จะไปไหนเหรอ? พี่เห็นเรายืนอยู่ครึ่งชั่วโมงแล้วยังไม่เห็นขึ้นรถคันไหนเลย ผ่านไปหลายสายแล้วด้วย" หนุ่มร่างสูงถามขึ้น



"ผมจะไปที่.....ฮ่ะ แต่ไม่รู้ว่าต้องนั่งสายอะไร" ขนมหวานทำเสียงหงอยๆ



"ต้องนั่งสาย....ครับ ลงที่..... แล้วไปต่อสาย....ครับ"



ขนมหวานทำหน้าตกใจเพราะไม่คิดว่าการกลับบ้านตัวเองจะยากรำบากขนาดนี้



"หึหึ หน้าอย่างนี้คงไปไม่ถูกซิท่า!!" หนุ่มร่างสูงพูดขึ้น ขนมหวานพยักหน้ารับ



"ไปครับ....เดี๋ยวพี่ไปส่งเอง รถพี่จอดอยู่ข้างหน้านี่เองครับ"



"เออ....คือ....จะดีเหรอครับ"



"ไม่เป็นไรครับ เพราะถ้าปล่อยให้เราไปเองพี่ว่าคงจะไม่ถึงบ้านแน่นอนครับ หึหึ"



"งั้นผมไม่เกรงใจนะครับ" ขนมหวานพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มกว้าง


ขนมหวานเดินตามพี่ที่เขาแอบปลื้มไปที่รถ เป็นรถที่มีราคาแพงมากแถมยังมีคนขับรถให้ด้วย ขนมหวานขึ้นไปนั่งบนรถที่เบาะหลังคู่กับพี่สุดหล่อของเขาด้วยหัวใจที่เต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาข้างนอก



"ลุงเตือนครับ ช่วยไปส่งที่.....ก่อนนะครับ" หนุ่มร่างสูงบอกคนขับรถแล้วหันมายิ้มให้กับขนมหวานอย่างอบอุ่น



รถขับเคลื่อนใช้เวลาไม่นานนักก็มาถึงบ้านหลังสีขาวที่มีต้นไม้ล้อมรอบ ขนมหวานถ่อกระเป๋าไว้ในมือและเตรียมตัวจะลงจากรถ



"ขอบคุณมากนะฮ่ะ ที่มาส่งที่บ้าน"



"ไม่เป็นไรครับพี่ยินดีช่วย เข้าบ้านเถอะครับ ฝนทำท่าเหมือนกำลังจะตกแล้ว"



"ครับๆ งั้นผมไปก่อนนะครับ บายครับ"



"บายครับ" หนุ่มหล่อกล่าวลา


ขนมหวานเดินเข้าบ้านอย่างอารมณ์ดี ก็แหม!! พี่สุดหล่อมาส่งถึงบ้านแล้วแถมยังเป็นคนที่ตัวเองปลื้มอีก



"ว้าาา....ลืมถามชื่อพี่เขาอีกแล้ว" ขนมหวานบ่นอุบ



"กลับมาแล้วเหรอ? มากินข้าวก่อนซิพี่ทำไว้ให้แล้ว" พี่สาวบอกน้องชาย



"ขอบคุณฮ่ะพี่ลูกตาลสุดสวย ขนมหวานขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะฮ่ะ แล้วจะลงมากินฮ่ะ"


ขนมหวานบอกพี่สาวแล้วรีบขึ้นห้องกดส่งข้อความบอกแม่ว่าถึงบ้านแล้ว อาบน้ำเสร็จก็ลงไปทานข้าวแล้วทำการบ้าน แล้วสิ่งสุดท้ายที่ขนมหวานจะทำคือ.....




แต๊กๆๆๆๆ แต๊กๆๆๆๆๆ


นิ้วเรียวเล็กกดที่แป้นพิมอย่างรัวเพื่อแชร์ข้อมูลเหมือนทุกๆ วันที่ขนมหวานทำเป็นประจำ




ณ ห้องพูดคุยทั่วไป

[/[ชื่อกระทู้: ดีใจจังวันนี้ได้กลับบ้านด้วยกันด้วย โดย ขนมหวาน ใสปิ้ง]

วันนี้เราได้กลับบ้านด้วยกันด้วยอ่ะ ดีใจมากๆ เลย เขาอบอุ่นสุดๆ ใจดีด้วย

**************************************************


Tommmmm: พี่อยากกลับบ้านกับขนมหวานบ้างจังครับ 


Mooonny: น่าอิจฉาอ่ะแก 


My Lovely: แอบชอบพี่เขารึเปล่าค่ะ ถ้าชอบก็บอกไปเลยค่ะ สู้ๆ 


ข้าวปั้น: น้องขนมหวานจะมีความรักแล้วเหรอครับ? พี่ยินดีด้วยนะครับ 


ขนมหวาน ใสปิ้ง: อายจัง  ....พี่ข้าวปั้นยินดีอะไรก็ไม่รู้ ขนมหวานไม่ได้บอกซะหน่อยว่าชอบพี่เขา


ข้าวปั้น: คร๊าบบบ.... พี่ขอโทษครับที่เข้าใจผิดนะครับ 


ขนมหวาน ใสปิ้ง: ให้อภัยฮ่ะ เพราะเป็นพี่ข้าวปั้นนะเนี๊ยะ ^_^* 


ข้าวปั้น: ^_^" 


Tommmmm:   .......... 


**************************************************
i]

เวลาพักเที่ยง..... ณ โรงอาหาร รร.


"น้องชื่อ ขนมหวานใช่ไหม?" รุ่นพี่น่าตาน่ารักถามขึ้น


"ใช่ฮ่ะ" ขนมหวานตอบ


"เลิกยุ่งกับแฟนพี่ซะ ไม่งั้นโดนดีแน่!!!"


"เออ....ผมไม่รู้เรื่องฮ่ะว่าพี่กำลังพูดถึงเรื่องอะไร"


"ไม่รู้เหรอ!!  ไม่รู้อย่างนี้ต้องโดน!!"





เพี๊ยะะะ!!!!!



เสียตบหน้าดังสนั่นโรงอาหาร หน้าขนมหวานหันไปตามแรงตบทันที




"หยุดนะ!!! บีม" เสียงห้ามเสียงหนึ่งดังขึ้น


ชายหนุ่มเดินเข้ามาประคองตัวของขนมหวานให้ลุกขึ้นจากพื้น


"เจ็บมากไหมครับ?" หนุ่มหล่อร่างสูงถามด้วยความเป็นห่วง ขนมหวานน้ำตาคลอด้วยความตกใจที่โดนทำร้านโดยไม่ได้ตั้งตัวแบบนี้


"เราเลิกกันแล้วนะบีม บีมลืมไปรึเปล่า แล้วทำไมมาทำร้ายน้องเขาอย่างนี้ล่ะ"


"แต่บีมรัก...." เด็กหนุ่มน่ารักยังพูดไม่ทันจบประโยกก็โดนพูดสวนขึ้น


"พอบีม....เราจบกันนานแล้ว บีมกลับไปเถอะก่อนที่ผมจะโกรธ"


"แต่บีม...." เด็กหนุ่มน้ำตาคลอด้วยความเสียใจ


"ไปครับ....เดี๋ยวพี่พาไปห้องพยาบาลนะครับ"


ขนมหวานพยักหน้าตอบ ขนมหวานยังคงตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ไม่หาย หนุ่มร่างสูงประคองขนมหวานไปที่ห้องพยาบาลแล้วให้นั่งลงที่เตียงนอนในห้องพยาบาล เขาหายยามาเพื่อทาที่มุมปากให้ขนมหวาน


"เจ็บมากไหมครับ?" หนุ่มหล่อร่างสูงถามขึ้น


"ไม่เท่าไหร่ฮ่ะ....ตกใจมากกว่า" ขนมหวานตอบ


"พี่ขอโทษนะครับ ที่ทำให้น้องต้องเจ็บตัว"


"พี่ไม่ได้ผิดนิฮ่ะ พี่อีกคนต่างหากที่ผิด ชิส์" ขนมปังพูดพร้อมกับทำหน้าไม่พอใจ


"งั้นพี่จะเลี้ยงข้างเที่ยงเป็นการขอโทษแล้วกันนะครับ"


"ขอบคุณฮ่ะ ผมหิวมากเลยเมื่อกี้ยังไม่ทันได้กินเลยอ่ะ เสียดายข้าวแสนอร่อยจังเลย"


"หึหึ ป่ะครับ ไปกินข้าวกัน"


ขนมหวานเดินตามรุ่นพี่สุดหล่อของเขาไปกินข้าวที่โรงอาหาร คนที่อยู่รอบๆ ต่างมองและซุบซิบกันไม่หยุด แต่ขนมหวานก็กินข้าวอย่างเอร็ดอร่อยแล้วพูดคุยกันอย่างสนิทกับรุ่นพี่ที่นั่งกินข้าวด้วยกันวันนี้ หลังจากทานข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันเข้าเรียน


"ลืมถามชื่ออีกล่ะ....คราวหน้าต้องไม่พลาดแน่ๆ คึคึ" ขนมหวานเดินพูดก่อนเข้าห้องเรียน


หลังเลิกเรียนขนมหวานต้องรอแม่มารับ วันนี้แม่จะมารับช้ากว่าเดิมไม่มากเลยต้องนั่งรอใน รร. ขนมหวานนั่งรอไปเรื่อยสายตาก็เหลือบมองเห็นพี่สุดหล่อคนนั้นเข้า




"พี่ฮ่ะ....พี่ฮ่ะ....แฮ่กๆๆๆๆ" ขนมหวานวิ่งเข้าไปหาก่อนที่เขาคนนั้นจะเดินออกนอก รร. ไป


"พี่ฮ่ะ...ผมชื่อ ขนมหวานฮ่ะ แล้วพี่ชื่ออะไรฮ่ะ?"


"พี่ชื่อ ข้าวปั้นครับ" เขาตอบพร้อมกับยิ้มอุ่นส่งมาให้ขนมหวาน


"ข้าวปั้น....ข้าวปั้น เอ๊ะ!!!! อย่าบอกนะว่า.....?"


"น้องขนมหวาน ชื่อคุ้นๆ นะครับ"


"พี่ข้าวปั้นในเล้าเป็ด....ใช่ไหมฮ่ะ?"


"น้องขนมหวาน....ก็คนเด็กคนนั้นเหรอครับ?"


"ฮ่าๆๆๆๆ โลกกลมมากเลยนะฮ่ะ ขนมหวานเองฮ่ะ"


"หึหึ ใช่ครับ....โลกกลมจริงๆ ด้วยครับ"



หลังจากนั้นเขาสองคนก็คุยกันอย่างสนิทสนม เข้าไปทักทายกันในสถานที่ที่เขาคุยกันครั้งแรกบ้าง กินข้าวเที่ยงด้วยกันบ้าง ความสนิทสนมเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ต่างคนต่างรู้สึกดีๆ ให้กัน จนก่อตัวเป็นความรักโดยที่เขาสองคนไม่รู้ตัว จนกระทั่งข้าวปั้นต้องเป็นฝ่ายพูดสารภาพออกไป






ณ ม้าหินข้างสนามฟุตบอลหลังเลิกเรียน



"ขนมหวาน....เรารู้จักกันมากี่เดือนแล้วนะ?" ข้าวปั้นถามขึ้นในขณะที่นั่งเป็นเพื่อนขนมหวานเพื่อรอแม่มารับกลับบ้าน


"สี่เดือนกับสี่วันฮ่ะ" ขนมหวานพูดพร้อมกับหันมายิ้มให้ข้าวปั้นที่นั่งอยู่ข้างๆ กัน


"ก็รู้จักกันมานานแล้วเนอะ" ข้าวปั้นพูด


"ช่าย....ขนมหวานดีใจฮ่ะที่ได้รู้จักพี่ข้าวปั้นแถมยัง....." ขนมหวานหยุดพูดไปกลางคัน







"ขนมหวาน....คบกับพี่ได้ไหมครับ?"





"พี่ข้าวปั้น!!!!" ขนมหวานทำเสียงตกใจสุดขีด


"ถ้าขนมหวานไม่อยากคบกับพี่ก็ปฏิเสธได้เลยครับ พี่ยอมรับในการตัดสินใจขนมหวานเสมอครับ"


"พี่ข้าวปั้น......" ขนมหวานน้ำตาคลอนิดๆ




"ขนมหวานจะคบกับพี่ข้าวปั้นฮ่ะ"



"ขอบคุณครับ....." ข้าวปั้นเอ่ยพูดขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มเพราะดีใจที่ขนมหวานตกลงที่จะคบกับเขา



"ขอบคุณพี่ข้าวปั้นที่บอกขนมหวานนะฮ่ะ....ขอบคุณมากฮ่ะ" ขนมหวานยิ้มพร้อมน้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความดีใจ



ข้าวปั้นเอานิ้วยาวเรียวเกลี่ยน้ำตาที่แก้มขนมหวานเบาๆ อย่าทะนุถนอม





"เราเป็นแฟนกันแล้วนะครับ"




ทั้งสองคนจับมือกันแน่นพร้อมกับส่งยิ้มที่แสนอบอุ่นให้กันและกัน





จุ๊บบบบบบ......






"ฮ่ะ.....เราเป็นแฟนกันแล้วฮ่ะ"





****************************The End******************************

[/
สวัสดีค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องสิ้นเรื่องแรกที่เราแต่งค่ะ
มีคำผิดตรงไหนแจ้งด้วยนะค่ะจะตามไปแก้ไข
เขียนดีไม่ดียังไงแนะนำได้นะค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ

ฝากติดตามนิยายอีกสองเรื่องด้านล่างด้วยนะค่ะ
★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★❥
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
★.:*ซ่าดีนัก....กูรักมึงก็ได้ว่ะ! *:.★★彡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
  center]

[❣☾月亮☽❣]

นี่เป็นข้อดีของการใช้ชื่อเล่นจริงๆในเว็บบอร์ดสินะ
มุ้งมิ้งใสๆ

เล้าเป็ดสื่อรักเนอะ. 

[Mouse2U]

งุ้ยยๆ
อยากได้แบบนี้บ้างงง คือแบบสิงในเล้าจนหน้าเหี่ยวหมดแล้วไง (?) น่าร้ากกกโฮกกก~

[`ลoงสิจ๊ะ™]

อยากได้ๆแบบนี้บ้างอะ
จะมีบ้างไหมหว่าาา
+1

[boonpa]

อิจฉาอ่ะอยากได้แบบนี้บ้าง

[Star_ss]

อ่านแล้วชอบอย่าลืมเม้น กดบวกเป็ดให้กำลังใจคนเขียนด้วยนะจ๊ะ คนอ่านที่รัก 
ขอบคุณที่ติดตามนิยายค่ะ 
 
***********************************

[/ตอน IG คนนี้มีไว้ฝากรักcenter]

เฮ่อ!!!.....น่าเบื่อ ฝากร้านๆๆ คิดว่าผมเป็นดารารึไงนะ ถึงได้เข้ามาฝากร้านกันอย่างนี้เนี๊ยะ เพื่อนเข้ามาทักใน IG ก็ไม่เคยรู้หรอกครับว่าเพื่อนทักมา หน้าตาผมเหมือนพนักงานขายหรือไงกันเพลียจริงอะไรจริง ผมหน้าตาออกจะน่ารักนะครับ



"อีน้องลาเต้ส่ายนมเยอะๆ ค่ะ.....มานั่งทำอะไรตรงนี้ค่ะ คุณน้องงงง...." ลากเสียงซะยาวเลย

 

"เจ้แบม.....อย่าเรียกอย่างนั้นซิเจ้ เต้ไม่มีนมนะ อิอิ"



"ตอแหลย่ะ.....ไม่มีนมใหญ่เหมือนชะนีแต่มีนมน้อยๆ ก็นมเหมือนกันนั่นแหละย่ะ!! แล้วมานั่งทำสายตาละห้อย น้ำลายไหลตอนผู้ชายเดินผ่านเนี๊ยะ....ว่างเหรอย่ะ!!"

 

"เจ้แบม.....แรงอ่ะ เต้เสียใจนะ"



"หนูค่ะ หยุดดราม่าค่ะ แล้วตอบเจ้มาค่ะ ว่านั่งทำอะไร? เจ้ไม่มีเวลาว่างมากนะค่ะ เจ้ Hot ค่ะ คริคริ"



"ก็จะอะไรอีกล่ะเจ้... ไอจีเต้อ่ะดิ มีแต่คนชอบมาฝากร้าน จะอ่านเม้นหนุ่มๆ แฟนคลับทักมาก็หาไม่เจอ เนี๊ยะ!! งอนเต้ไปหลายคนล่ะ เซ็งฟุดๆ อ่ะ"



"ย่ะ!!!.....นังเกย์หัดขับน่าตาดี ชะนีดับอนาถ เชอะ!!! พูดแล้วหมันใส้อย่าให้ฉันสวยบ้างนะย่ะ ไหนเอามาดูซิว่ามันขนาดไหนเชียว"



"อ๊ะ....เจ้แบมดูจิ เนี๊ยะฝากร้านกลบหนุ่มๆ เต้หมดเลอ่ะ เวรี่แซ๊ดด...."



"อร๊ายยย.....คนนี้ใครอ่ะลาเต้ เจ้อยากได้ค่ะ ให้เจ้เถอะนะ....เจ้ขอ!!"



"ไหนเจ้ไหน..... " ผมถามอย่างตื่นเต้น



"คุณพระ!!! น่ากินมร๊ากกก....ไหนๆ มาอ่านซิเขาว่าไงบ้าง" เจ้แบมอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาทันที






Id-Nine: สวัสดีครับ.....รูปน่ารักจังเลยครับ จีบได้ไหมครับเนี๊ยะ



*****************************************


"เจ้แบม....เขาจีบเต้ด้วยอ่ะ เอาไงดีอ่ะเจ้ เต้เขิลนะเนี๊ยะ"



"หยุดก่อนค่ะ....แรดพอสมควรค่ะคุณน้อง มันจะทำให้เราดูดี ดูเลอค่าค่ะ"



เต้ลืมแนะนำให้รู้จักครับ เจ้แบมแกอยู่คณะบัญชีปีสามครับ เป็นพี่รหัสผมเองครับ เจ้แกนี่แหละเป็นคนสอนผมทุกเรื่อง ตอนแรกก็ตกใจครับว่ามีพี่รหัสเป็นพี่เทย แต่ผมไม่ได้เป็นแบบเจ้แกนะ ผมเป็นเกย์มือใหม่หัดขับครับ พยายามหลอกตัวเองมาตลอดว่าไม่ได้เป็นๆ จนเจ้แกมาเปิดโลกใหม่ให้กับผม คึคึ พูดแล้วอายแอบชอบผู้ชายด้วยกันเอง ผมบอกเรื่องนี้คุณพ่อกับคุณแม่ให้ทราบครับ เพราะผมก็ไม่อยากปิดบังพวกท่าน อย่างน้อยพี่ชายผมก็มีหลานให้แกอุ้มแล้วผมเลยตัดสินใจบอกพวกท่านครับ พวกท่านตกใจครับแต่ก็รับได้และรักผมเหมือนเดิม เพราะผมทำตัวเป็นลูกที่ดีไม่เคยเหลวไหล ทุกวันนี้ผมเลยไม่ต้องปกปิดเรื่องนี้ครับ



"ลาเต้....ตอบพี่เขาไปเลย เจ้อยากรู้ๆ ว่าเขาจะทำยังไงต่อ"



"ตอบยังไงดีล่ะเจ้ เต้ตอบไม่ถูกอ่ะ"



"อร๊ายยย....กระเทยลาตายแป๊ปค่ะ ตอบตามใจหนูเลยค่ะคุณน้อง"



"งั้นเอาอย่างนี้แล้วกัน...." ผมกดพิมไอจีตอบ








Ice Latte: ขอบคุณครับที่ชม นึกว่าเข้ามาฝากร้านแต่ดันมาขายขนมจีบกันซะงั้น!! คึคึ @Id-Nine



Id-Nine: ร้านนะไม่ฝากหรอกครับ เห็นคนอื่นฝากกันเยอะแล้วพี่ไม่อยากทำตาม แต่พี่อยากฝากรักแทนได้ไหมครับ อ่อ...แล้วขนมจีบพี่ไม่มีขายนะครับ แต่อยากให้ฟรีๆ ถ้าคนรับอยากได้นะครับ @Ice Latte



Ice Latte: อุ๊ยต๊ะ!! รุกแรงมากอ่ะ แต่ชอบนะ คึคึ @Id-Nine



Id-Nine: พี่ชื่อเก้านะครับ น้องชื่อ....? @Ice Latee



Ice Latte: ชื่อลาเต้ครับ เรียกเต้เฉยๆ ก็ได้ครับ @Id-Nine



Id-Nine: ชื่อน่ารักจังครับ น้องลาเต้ @Ice Latte



Ice Latte: ขอบคุณครับ @Id-Nine


**************************************



"พอก่อนค่ะหนู....เจ้อิจฉาตาร้อนไปหมดแล้วค่ะ ผู้ชายหล่อ หน้าตาแซ่บมากค่ะ"



"เจ้แบม....เต้ต้องเข้าเรียนก่อนนะ แล้วเจอกันครับ บ๊ายยย..."



"อร๊ายยยย....แค่นี้ทำหวงนะย่ะ อย่าให้เห็นว่าแอบมาหากันนะ เจ้เจอเจ้จะจับกินให้หาดทั้งตัวเลย เชอะ!!"



พูดเสร็จผมก็วิ่งหนีจากเจ้แบมเลยครับ ได้ยินเสียงแกตะโกนด่าตามหลังอยู่ไกลๆ แล้วผมก็ขึ้นไปนั่งเล่นไอจีต่อบนห้องระหว่างรออาจารย์เข้าสอนครับ ผมตามไปฟอลโล่ไอจีพี่เขาเอาไว้แอบส่องดูพฤติกรรม คึคึ พี่เขาหน้าตาหล่อมาครับ แต่คนหล่อๆ อย่างนี้จะไม่มีแฟนแล้วเหรอ ว่าแล้วก็แอบส่องดูรูปซะหน่อย ตอนนี้ลืมโมโหเรื่องฝากร้านในไอจีไปเลยครับ ผมดูรูปที่พี่เขาโพส เขาอยู่มหาลัยเดียวกับผมด้วยอ่ะ จากชุดนักศึกษาที่พี่เขาใส่ครับ อั๊ยย่ะ!!! เสื้อกาวน์ หลอสุดๆ เห็นแล้วถึงขั้นอยากป่วยอ่ะ ผมนั่งส่องอยู่ได้สักพักก็ต้องเริ่มเรียนแล้วครับวันนี้วิชาบัญชีต้นทุนไม่ตั้งใจเดี๋ยวเรียนไม่รู้เรื่องครับ





16.00 น.




มึนเลยครับวันนี้เรียนจัดเต็มมากตัวเลขวิ่งวุ่นวายอยู่ในหัวผมตอนนี้ แต่ก็ไม่วายที่จะหยิบโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดออกมาส่องไอจีชาวบ้าน



"เต้ๆ รอด้วย"



เอครับวิ่งมาแต่ไกลเลยครับ เอเขาเป็นอีกคนที่ตามจีบผม แต่ผมว่าเขายังไม่ใช่เลยเป็นได้แค่เพื่อนกัน ทั้งๆ ที่เอต้องการเป็นมากกว่าเพื่อนและยังคนรอให้ผมตอบตกลงอยู่ครับ



"เลิกเรียนแล้วเหรอ?"



"แฮ่กๆๆ....เลิกแล้วครับ เต้ล่ะเลิกแล้วใช่ป่าว ให้เอไปส่งบ้านนะ"



"วันนี้เต้ขับรถมานะเอ....ขอโทษทีนะ" ผมบอก



"เสียดายจัง....งั้นเต้พอจะไปกินข้าวเป็นเพื่อนเอหน่อยได้ไหมครับ?"



"ถ้าเป็นแถวหน้ามหาลัยก็พอได้นะเอ....เต้ไม่อยากไปไกลๆ นะแล้วเต้ก็ต้องรีบกลับบ้านด้วยอ่ะ"



"ได้ๆ แค่เต้ยอมไปกินข้าวเป็นเพื่อนเอ เอก็ดีใจแล้วครับ งั้นไปร้าน....หน้ามหาลัยนะครับ"



"อืม.....ได้ซิ งั้นเดี๋ยวเต้เดินเอาของไปเก็บที่รถก่อนนะ เดี๋ยวเต้มา"



ผมยิ้มให้เต้แล้วเดินเอาของไปเก็บที่รถตามที่บอก ระหว่างที่ผมเอาของเก็บอยู่นั้นก็เหมือนกำลังมีสายตาจ้องมองผมอยู่ พอผมหันไปก็เจอผู้ชายที่ผมเพิ่งคุยในไอจีวันนี้ครับ เขายืนกอดอกพิงต้นไม้แล้วยิ้มทำหน้าหล่ออยู่ครับ





"พี่!!!...."



"หวัดดีครับ....พี่มาขอคำตอบที่พี่ถามเมื่อตอนเที่ยงนะครับ" พี่เขายิ้มหล่อแล้วพูดขึ้น



"พี่จะจีบผมจริงๆ เหรอ?" ผมถาม



"จริงครับ....พี่ไม่ได้พูดเล่นๆ นะ หึหึ"



"งั้นพี่ก็ลองจีบผมดูแล้วกัน....ว่าพี่จะจีบผมติดไหม?"




"งั้นพี่เริ่มเลยนะ"



พี่เขาพูดแล้วเดินเข้ามาหาผม ผมเดินถอยหลังหนีเพราะตกใจที่พี่เขาเดินเข้ามาดื้อๆ อย่างนี้ ผมถอยหลังไปจนชนกันรถของผม พี่เขาเอามือทั้งสองข้างของเขายันรถคร่อมตัวผมไว้แล้วยื่นหน้าเข้าใกล้หน้าผม เอาแก้มเขาแนบกับแก้มขวาของผม หัวใจผมเต้นแรงทั้งตื่นเต้นและตกใจในเวลาเดียวกัน ลมหายใจร้อนๆ เป่าที่ใบหูของผมขนลุกซู่ไปทั้งตัวเลยครับ ผมเกร็งตัวรับความรู้สึกนี้ ปากสีชมพูอมส้มเอ่ยพูดบอกผมว่า.....



"วันนี้พี่จะปล่อยให้ไปกินข้าวกับคนอื่นได้หนึ่งวัน แต่หลังจากนี้ต้องกินข้าวกับพี่นะครับ พี่ขี้หวง....พรุ่งนี้เช้าเจอกันนะครับ"






จุ๊บบบ.......




ชาว๊าบบบ.....ไปทั้งตัวเลยครับ พี่เขาจุ๊บที่แก้มผมเบาๆ พอให้สยิว แล้วพี่เขาก็ยิ้มแล้วยักคิ้วให้ผมก่อนที่จะเดินจากไปครับ ผมยืนทำตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ไม่ขยับเขยื้อนไปไหน จนเอเดินเข้ามาหาผมเพราะว่าผมเอาของมาเก็บที่รถนานเกินไปครับ เห็นว่าหายไปนานเลยเดินมาตามผมที่รถ ผมกับเอเดินไปกินข้าวด้วยกันแบบอึนๆ ผมนะที่มีอาการแบบนี้แต่เอยังพูดอย่างดีใจไม่หยุดที่ผมมากินข้าวด้วย หลังจากกินข้าวเสร็จผมก็บอกลาเอแล้วขับรถกลับบ้านทันที



"สวัสดีครับแม่.....เต้กลับมาแล้วครับผม"



ฟอดดด.... ฟอดดดด.... ผมหอมแก้มแม่ของผมครับ



"กลับมาแล้วเหรอครับ.....ทานอะไรมารึยังลูก? หิวข้าวไหมครับคนเก่ง"



"เต้กินกับเพื่อนมาแล้วครับแม่....แม่ทานข้าวรึยังครับ?" ผมถามแม่ผม



"ทานแล้วครับ....วันนี้แม่ออกไปทานข้างนอกกับคุณพ่อมาครับ"



"แม่คร๊าบบบ....เต้มีเรื่องจะเล่าให้ฟังครับแม่"



"ครับๆ....เต้ขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าก่อนนะครับ แล้วค่อยลงมาเล่าให้แม่ฟังนะครับ"



"ครับ.....งั้นเดี๋ยวเต้ลงมานะครับแม่"



ผมบอกแม่เสร็จก็รีบวิ่งเข้าห้องมาอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปหาแม่ผมที่ห้องรับแขกของบ้านครับ



"คุณพ่อล่ะครับแม่?"



"อยู่ห้องทำงานจ๊ะ....อีกสักพักคงจะทำงานเสร็จนะครับ ว่าแต่เราเถอะ มีอะไรจะเล่าให้แม่ฟังไหนลองเล่ามาซิ"



"คืออย่างนี้ครับแม่.....วันนี้มีรุ่นพี่ที่มหาลัยมาขอจีบเต้ทางไอจีนะครับแม่"



"แล้วยังไงต่อครับ เต้ยอมให้พี่เขาจีบไหมล่ะครับ" แม่ผมยิ้มแบบขำๆ



"เต้.....เต้แค่บอกว่าก็ลองจีบดูว่าจะจีบติดไหมอ่ะครับ"



ผมตอบแม่ แม่กับผมเราไม่มีความลับต่อกันครับ แม่จะคอยให้คำปรึกษาผมเสมอ ผมมีอะไรก็จะมาปรึกษาแม่ตลอดครับ แม่พร้อมจะให้คำปรึกษาที่ดีและคอยให้กำลังใจผมอยู่เสมอครับ



"แล้วพี่เขาเป็นยังไงบ้างครับ น่าสนใจไหม?" แม่ผมถาม



"เต้ก็ว่าโอเครนะครับแม่ คึคึ....นี่ไงครับแม่ไอจีของพี่เขา"



"ไหนๆ ให้แม่ดูหน่อยครับ ว๊าวว....หน้าตาดีนะเนี๊ยะ หล่อใช้ได้เลย ความหล่อแม่ให้ผ่านครับ แต่นิสัยยังไง แม่ว่าเต้ต้องเป็นคนตัดสินใจเองนะครับ แต่มีอะไรเต้มาปรึกษาแม่ได้เสมอนะครับลูก แต่ลูกของแม่หล่อน่ารักขนาดนี้แม่ว่า.....พี่เขาคงหลงรักลูกของแม่มากแน่ๆ เลย อิอิ



"แม่คร๊าบบ....ชอบพูดเล่นอยู่เรื่อยเลยนะ พี่เขาจะมาหลงอะไรเต้ขนาดนั้นครับ"



"อ่าว!! แม่พูดจริงนะ ไม่เชื่อถามคุณพ่อดูซิครับ คุณค่ะ คุณว่าลูกเราน่ารักไหมค่ะ"



คุณพ่อผมเดินออกมาจากห้องทำงานแม่ผมก็ถามความคิดเห็นคุณพ่อทันทีเลยครับ ผมนี่ทำตัวไม่ถูกเลย อายนะครับ



"น่ารักซิแม่....ลาเต้น่ารักเหมือนแม่เลยนะพ่อว่า....หึหึ"



"คุณพ่อแกล้งชมเต้เอาใจคุณแม่ใช่ไหมครับ งอน!!"



"เปล่านะ....ลูกพ่อน่ารักจริงๆ ว่าแต่แม่ลูกคู่นี้มีอะไรกันเนี๊ยะ กอดกันซะกลมเชียว"



"ก็ลูกของเรานะซิค่ะคุณ มีรุ่นพี่มาจีบแถมหน้าตาดีมากซะด้วย แม่ก็เลยต้องรีบกอดเราตักตุนไว้เยอะๆ ก่อนที่จะไม่ได้กอดอีกนะจ๊ะ"



"อ่าว!!! คุณอย่างนี้ต้องเตรียมเรียกสินสอดไว้เยอะๆ นะ ลูกเราจะขายออกแล้ว หึหึ"



"เต้ว่า....เต้ขึ้นห้องไปนอนดีกว่าครับ ก่อนจะไหม้เกรียมไปกว่านี้ แม่ครับ พ่อครับ เต้ไปนอนก่อนนะครับ"





ฟอดดดด..... ฟอดดดด.....




ผมหอมแก้มพ่อกับแม่แล้วก็วิ่งขึ้นมาบนห้องอย่างไวเลยครับ ก็เล่นแซวซะผมเขินไปหมด ผมอายจนหน้าชาไปเลยครับ ผมเข้ามาส่องในไอจีเหมือนเดิมก็เห็นว่าพี่เขาโพสรูปตัวเองแล้วติดแท็กผมครับ









Id-Nine: ฝันดีนะครับ เจอกันพรุ่งนี้เช้าครับ @Ice Latte



Ice Latte: หวังว่าจะเจอนะครับ คึคึ @Id-Nine


*************************************




คึคึ พรุ่งนี้ผมจะหลบพี่เขาคอยดูซิ ลองดูว่าพี่เขาจะหาผมเจอไหม ผมนั่งมองรูปที่พี่เขาแท็กมาเป็นรูปที่พี่เขานอนอยู่บนที่นอนเอาหน้าข้างนึงแนบกับหมอนแล้วขยิบตาเล็กน้อยเหมือนกับว่าขยิบตาใส่ผมครับ ผมรู้สึกร้อนๆ ที่ใบหน้าอย่างบอกไม่ถูกในรูปเหมือนพี่เขากำลังจ้องมองผมอยู่นะครับ ผมนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนที่นอนแล้วไม่รู้เผลอหลับไปตอนไหนครับ

อ่านต่อด้านล่างค่ะ

[Star_ss]

เช้า........





ผมนั่งทานข้าวเช้ากับครอบครัวของผม มีคุณพ่อ คุณแม่ พี่ชาย พี่สะใภ้และหลานตัวน้อยนั่งกินข้าวอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าครับ



"คุณหนูค่ะ มีรุ่นพี่มาหาค่ะ จอดรถอยู่รั้วหน้าบ้านค่ะ" พี่นาแม่บ้านประจำบ้านผมพูดขึ้น



"ใครอ่ะครับพี่นา เต้ไม่ได้นัดใครไว้นะครับ เขามาผิดบ้านรึเปล่าครับ"



"พี่นาถามแล้วค่ะคุณหนู แต่เขาบอกว่าเป็นรุ่นพี่ของคุณหนูมารับคุณหนูไปมหาลัยนะค่ะ คุณหนูจะให้ไปบอกเขาว่ายังไงดีค่ะ พี่จะได้ไปบอกให้ค่ะ"



"ไม่เป็นไรครับ เต้อิ่มพอดีเดี๋ยวเต้เดินออกไปดูเองครับ" ผมบอกพี่นาพร้อมกับยิ้มให้พี่เขาครับ



"อันแน่.... แม่ว่าต้องเป็นพี่สุดหล่อมาหาลูกชายแม่แน่ๆ เลย"



"พี่เขาจะมาทำไมล่ะครับแม่.....แม่อย่ามาแซวเต้หน่อยเลย"



ผมตอบแม่แบบอายๆ แต่ใจแอบคิดว่าเป็นพี่เขาจริงๆ รึเปล่า แต่จะเป็นพี่เขาได้ยังไงล่ะ เขาไม่รู้จักบ้านผมซะหน่อย แล้วก็ไม่เคยมีใครรู้จักบ้านผมนอกจากเพื่อนๆ สนิทของผมครับ



"งั้นเดี๋ยวเต้ออกไปดูก่อนนะครับว่าใครมา"



"จ้า....ถ้าเป็นพี่ชายคนนั้นอย่าลืมพามาให้แม่ดูตัวด้วยนะจ๊ะ"



"แม่อ่ะ....เต้ออกไปดูก่อนดีกว่า ไม่อยากคุยกับแม่แล๊วว...."



ผมได้ยินเสียงหัวเราะทั้งพ่อ แม่ พี่ชาย พี่สะใภ้แล้วเจ้าหลานตัวเล็กที่หัวเราะตามพ่อกับแม่ทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาหัวเราะเรื่องอะไรกัน ผมเลยต้องหนีความเขินอายเดินออกมาจากโต๊ะอาหารครับ ผมเดินไปยังรถ BMW i8 สี Sophisto Grey ที่จอดเทียบอยู่หน้าบ้านของผมตอนนี้ กระจกรถค่อยๆ เลื่อนลงทำให้ผมเห็นคนที่นั่งอยู่ภายในรถ ผมหยุดเดินแล้วยืนนิ่งสตั้นไปสามวิ



"สวัสดีครับ......พร้อมไปเรียนรึยังครับ มีเรียนเช้าใช่ไหม? ถ้าพี่จำไม่ผิด"




"พี่เก้า!!!?"




"ครับ....พี่เก้าเอง หึหึ พี่ทำให้ตกใจรึเปล่า?"



"เอ่อๆ.....พี่รู้จักบ้านผมได้ยังไงครับ?"



"ไม่แปลกนิครับ ก็มันคือบ้านของคนที่พี่แอบชอบอยู่พี่ก็ต้องรู้จักเป็นธรรมดาครับ แล้วจะลาเต้พร้อมจะไปมหาลัยรึยังครับ?" พี่เขาพูดทำหน้ายิ้มๆ อย่างพอใจ



"ผมขับรถไปเองได้ครับ"



"ใจร้ายจัง.....พี่อุตส่าห์ขับรถมารับจอดรออยู่หน้าบ้านตั้งแต่หกโมงเช้านี่ก็จะเจ็ดโมงครึ่งล่ะ ยังจะใจร้ายไล่พี่ไปมหาลัยคนเดียวอีกอ่ะ"



"ก็พี่อยากมาเองทำไมล่ะ ผมไม่ได้บอกให้พี่ขับรถมารับผมนิน่า..." ผมพูดออกไปทั้งที่หัวใจผมเต้นแรงไม่ยอมหยุด



"ได้ไงครับ.....เมื่อคืนพี่ก็บอกแล้วนิทางไอจีไง ลาเต้ยังตอบพี่มาอยู่เลยนะ ไม่เป็นไรครับ...ถ้าพี่ทำให้ลำบากใจพี่ก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ งั้นพี่ขอแค่ขับรถตามลาเต้ไปได้ไหมครับ เพราะอย่างน้อยเราก็ได้ไปมหาลัยพร้อมกัน"



ผมฟังแล้วถึงกับรู้สึกผิดเลยครับที่ตอบปฏิเสธออกไปอย่างนั้น ผมควรจะทำยังไงดีล่ะ ถ้าจะให้พี่เขาขับรถตามรถของผมไปมันก็จะดูแปลกๆ ไปไหม แล้วถ้าผมนั่งรถไปกับพี่เขาล่ะอันไหนมันจะแปลกกว่ากัน ผมยืนคิดอยู่ได้สักพักสายตาของพี่เขาก็ยังคงมองผมอยู่พร้อมกับรอยยิ้มเจื่อนๆ ปนผิดหวังเล็กน้อย



"งั้นพี่รอผมแป๊บนึงนะครับ ผมขอไปหยิบกระเป๋าก่อน"



"ครับ....."



แล้วก็ปรากฏรอยยิ้มบนใบหน้าของพี่เขาอีกครั้ง ผมหันหลังแล้วเดินกระเข้าไปในบ้านเพื่อหยิบกระเป๋าที่ผมพายไปเรียนด้วยทุกครั้ง ทุกสายตาของครอบครัวผมกำลังมองมาเหมือนรอให้ผมพูดอะไรสักอย่าง



"เต้ไปเรียนก่อนนะครับ.....สวัสดีครับพ่อ สวัสดีครับแม่ ไปนะพี่เอส"


"อย่าลืมพามาให้แม่ดูตัวนะจ๊ะ...."





แม่ตะโกนตามหลังผมครับ แต่ผมคงไม่หันไปตอบแม่แน่ๆ เพราะถ้าผมหันไปตอบแม่ตอนนั้นจะต้องมีคำถามอีกเป็นสิบๆ คำถามต่อมาแน่ๆ แล้วผมก็คงจะทำตัวไม่ถูกอีกตามเคย ผมเดินไปที่รถสปอตคันหรูแถมคนขับยังหน้าตาดีมีดีกรีเป็นพี่หมอในอนาคต พี่เขายิ้มให้ผมมาแต่ไกล มือไม้ผมเย็นไปหมดทำอะไรไม่ถูกเลยเอามือตัวเองไปจับสายกระเป๋าเล่นๆ ให้มีอะไรทำครับ ผมเดินมาหยุดที่รถคันงานประตูรถก็กางปีกเปิดขึ้นเชื้อเชิญให้ผมเข้าไปนั่งครับ ผมเข้าไปนั่งเบาะข้างคนขับอย่างเก้ๆ กังๆ ทำตัวไม่ถูก คนมีจีบผมก็เยอะนะครับแต่ผมไม่รู้สึกตื่นเต้นอย่างนี้มาก่อน ความคิดของผมกำลังฟุ้งซ่านแล้วก็มีเสียงๆ หนึ่งมาหยุดความคิดผมพร้อมกับลมหายใจร้อนๆ รดผ่านหน้าผมไป



"คาดเข็มขัดด้วยครับ....."



พี่เขาคาดเข็มขัดให้ผมหน้าเราห่างกันไม่มากใจผมเต้นรัวจนแทบจะหลุดออกมาซะให้ได้ รอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าที่ดูแล้วน่าหลงไหลเป็นอย่างมาก ผมเผลอมองตาพี่เขาอย่างลืมตัว



"มองพี่อย่างนี้พี่ก็เขินเป็นเหมือนกันนะครับ"



"เอ่อ.....ขอโทษทีครับ" ผมพูดขอโทษอย่างรนราน



"หึหึ....ไม่เป็นไรครับ พี่ล้อเล่นนะครับ"



พี่เขาพูดพร้อมกับหยิกที่แก้มผมอย่างหยอกล้อแล้วกลับไปนั่งประจำที่คนขับแล้วออกรถทันที หน้าผมตอนนี้รู้สึกร้อนจนไปถึงหูเลยครับ แอบใช้หางตามองพี่เขาตอนที่พี่เขากำลังขับรถ ทั้งหน้าตรง หน้าด้านข้างมองทางไหนก็ดูดีมากครับ



"ไม่ต้องแอบมองพี่ก็ได้ครับ สำหรับน้องลาเต้พี่ให้มองได้เต็มที่ครับไม่คิดตังค์ครับ....หึหึ"



"เรียนเต้เฉยๆ ก็ได้ครับ เรียกลาเต้มันดูยาวไปนะครับ" ผมบอก



"แต่พี่ว่าน่ารักดีออกครับ แต่ถ้าลาเต้....ไม่ใช่ซิน้องเต้อยากให้พี่เรียกว่าเต้เฉยๆ ก็ได้ครับ แต่พี่มีข้อแม้นะครับ น้องเต้ต้องเรียกพี่ว่าพี่เก้า แล้วเลิกแทนตัวเองว่าผมแต่ให้แทนตัวเองว่าเต้แทนได้ไหมครับ?"



"เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ....ผม. เห้ย!!! เต้ก็จะได้พูดง่ายขึ้นเหมือนกัน"



"ครับ....พี่ก็อยากให้เป็นอย่างนั้นครับ"



พี่เก้าขับรถไม่นานมากนักก็ขับมาถึงคณะที่ผมเรียน ผมกำลังเตรียมตัวจะลงจากรถพี่เขาก็คว้าแขนผมไว้จนผมต้องหันไปมองตามแรงดึงนั้น



"พี่ถือว่าเราตกลงคบกันแล้วนะครับ เพราะเต้ยอมขึ้นรถมากับพี่วันนี้ เดี๋ยวเลิกเรียนพี่มารับนะครับ"



"แต่เต้ยังไม่ได้......"



แล้วเสียงก็หายไปจากการโดนจุมพิษด้วยปากของคนที่บอกว่าเป็นแฟนของผมได้ไม่ถึงห้านาที หัวใจที่เต้นแรง ลมหายใจอุ่นๆ จุมพิษที่เหมือนจะนุ่มนวลแต่แอบซ่อนความเร้าร้อนไว้ภายใน จากนั้นสมองของผมก็ขาวโพลนเหมือนหิมะที่ตกลงมาปกคลุมไปทั่วพื้นที่จนมองไม่เป็นพื้นดิน




"จูบต้อนรับสำหรับแฟนของพี่ครับ"



"เต้ไปเรียนก่อนนะ..."



ผมลงจากรถด้วยใบหน้าที่แดงไปถึงใบหู จูบเมื่อกี้ทำให้ผมรูสึกร้อนวูบว๊าบขึ้นมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ก็ต้องเป็นอย่างนั้นแน่นอนแหละครับ เพราะผมยังไม่เคยคบกับใครเลยนิแม้กระทั่งคบกับผู้หญิง ผมก็แค่คุยๆ ด้วยเท่านั้นแหละครับ ก็ผมยังเวอร์จิ้นอยู่นะครับ พูดแล้วเขิลจังโตจนขนาดนี้แล้วยังไม่เคยมีแฟนเลย



พี่เก้ายังคงตามไปรับไปส่งผมระหว่างบ้านกับมหาลัยทุกวัน เราโพสรูปหากันคุยกันทางไอจีทุกวัน บ้างก็โทรมาหาเพราะอยากเปลี่ยนมาเป็นฟังเสียงกันบ้างทางโทรศัพท์ เราไปเที่ยวเดินเล่นตามห้างดัง กินข้าวด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน จนเวลาล่วงเลยมาเป็นเวลาสามเดือนเต็มที่พี่เก้ามีผมเป็นแฟน แต่ผมมีเขาที่เป็นเพียงแค่คนที่เข้ามาจีบคนนึงเท่านั้นและวันนี้ผมก็ตัดสินใจได้แล้วครับ



"เต้.....เลิกเรียนแล้วโทรหาพี่นะครับ เดี๋ยวพี่มารับแล้วจะพาไปกินไอติมก่อนกลับบ้าน"




"เต้เลิกเรียนบ่ายสามนะพี่เก้า....เดี๋ยวเต้โทรหานะ"




"ครับผม.....ตั้งใจเรียนนะครับ" พี่เก้าพูดพร้อมกับเอามือเกลี่ยผมของผมที่ยาวจนแทบปิดตาออกให้ผม






"พี่เก้า......"





จุ๊บบบบบ!!!!!






"แล้วเจอกันนะครับ" ผมพูดด้วยรอยยิ้ม









นี่แหละครับ.....คำตอบของผม จูบแรกที่ผมเป็นฝ่ายมอบให้พี่เก้าเองกับปากบางๆ ของผม

















ต่อไปนี้ไอจีของผมจะเก็บไว้ให้แค่พี่เก้า....เอาไว้ฝากรักให้ผมคนเดียวเท่านั้นครับ






********************* The End ********************

[Mouse2U]

พี่เก้าอาศัยลูกมึนและตีเนียนได้เยี่ยมจริงๆ ค่ะ

[ketekitty]

น่ารักกกก 

[❣☾月亮☽❣]

เขินแทนลาเต้จัง
ว่าแต่พี่เก้าแอบวางแผนมานานแล้วใช่ไหมเนี่ย

[kawisara]

น้องขนมหวานก็น่ารัก   พี่ข้าวปั้นก็สุดหล่อ เนื้อเรื่องสนุกมาก น่าเอ็นดูจร้าาา




มาถึงคู่ น้องลาเต้แสนซึน กับ พี่เก้าเจ้าเล่ห์ น่ารักอีกแล้ววววว



ป้าชอบบบบบบ   เขียนมาอีกนะ

[aom2529]

  หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนมว๊าก..

[`ลoงสิจ๊ะ™]

แหมลาเต้นี่ไม่คอยเลยนะ
ยังไงก็หวานกันได้น่ารัก ให้อภัย

[Star_ss]

IG คนนี้มีไว้ฝากรัก

(พี่เก้า>//<น้องลาเต้) พี่หมอขี้หวง

"ล้าเต้...... จะหนีพี่ไปไหนครับ มานี่เร็ว....มานั่งข้างๆ พี่ซิครับ"





"เต้อยากไปเข้าห้องน้ำ....."





"งั้นเดี๋ยวพี่ไปด้วยครับ....พี่ไม่อยากให้ไปคนเดียว" พี่เก้าลุกขึ้นเดินตามผมไปที่ห้องน้ำแล้วยืนรอผมที่หน้าห้องน้ำครับ... พี่เก้าชอบทำอย่างนี้ตลอดไม่ค่อยให้ผมเดินไปไหนมาไหนคนเดียว ถ้ามีคนมองผมพี่เก้าจะส่งสายตาดุๆ กลับไปทันทีจนคนที่มองต้องหลบสายตาดุๆ นั้น





"พี่เก้าอ่ะ....ไม่เห็นต้องมากับเต้เลย เต้มาเข้าคนเดียวได้"




"ไม่ได้หรอก....แฟนพี่น่ารักเดี๋ยวมีคนมาจีบทำไงล่ะ!" นั่นพี่เขาก็พูดเว่อไปอีกล่ะ ผมเขินซะ!! 




"เว่อจัง....ไปครับ เต้หิวแล้ว" เราเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะตามเดิม วันนี้พี่เก้าพาผมมากินเค้กร้านโปรดครับ ผมชอบมานั่งกินเค้กที่นี่ครับ ร้านน่ารักดี บรรยากาศดี ส่วนพี่เก้าก็สั่งกาแฟมาดื่ม ผมให้ทายว่าพี่เก้าสั่งกาแฟอะไรมาดื่ม.... กาแฟลาเต้ครับ พี่เก้าบอกว่ารสชาตินุ่มลิ้นดี ไม่หวานหรือไม่ขมจนเกินไป ผมเขินไปแล้วล้านครั้ง.... พี่เก้าอารมณ์คุณชายดีๆ นี่เองครับ พูดเพราะ.... วางตัวดีมาก คบกับผมมาสี่เดือนแล้วพี่เขาไม่เคยคิดจะล้วงเกินผมเลยสักครั้ง ทำให้ผมรู้สึกดีมากๆ อย่างมากเราก็แค่จูบกัน.... แค่นี้ผมก็เขินจะแย่แล้วครับ





"พี่เก้า....วันนี้แม่เต้ชวนไปทานข้าวที่บ้านนะครับ พี่เก้าสะดวกรึเปล่า?"




"ได้ซิ....ดีใจจัง แม่แฟนชวนให้ไปกินข้าวที่บ้าน....หึหึ"




"แม่เต้ก็ชวนพี่ไปกินข้าวออกจะบ่อย...."




"ครับผม..... พี่แค่ล้อเล่นนะ ดีเหมือนกันพี่ไม่ได้ไปบ้านเต้สองอาทิตย์แล้วเพราะพี่มัวแต่ยุ่งเรื่องเรียนอยู่ พี่จะได้ถือโอกาสไปเยี่ยมพ่อตาแม่ยายเลย...."




"พี่เก้า....พูดอะไรก็ไม่รู้ คนอื่นได้ยินแล้วจะทำยังไง?" ผมดุไม่จริงจังนัก




"ได้ยินแล้วทำไมล่ะครับ พี่พูดเรื่องจริง..... หรือลาเต้อายที่เป็นแฟนกับพี่ะครับ?"




"เปล่า....เต้ไม่ได้อาย แต่เต้กลัวเขาจะมองเราสองคนแปลกๆ นิ"




"พี่ว่าเราอย่าไปสนใจคนอื่นเลยนะครับ ตราบใดที่เราสองคนยังไม่ทำความเดือดร้อนให้ใครแล้วรู้จักมารยาททางสังคม วางตัวดีๆ พี่ว่าเรื่องที่เราจะคบกันในฐานะแฟนหรือรักกันมันไม่ใช่เรื่องผิดหรอกครับ...." พี่เก้าดูเป็นผู้ใหญ่เสมอสำหรับผม สอนผมและดูแลผมในทุกๆ เรื่อง เข้ากับครอบครัวผมได้ดี ส่วนครอบครัวพี่เก้าก็ดีกับผมมากเช่นกัน....




"ทราบแล้วครับ.....แค่นี้บ่นเต้ซะยาวเลยนะ" ผมทำหน้างอนๆ ใส่พี่เก้า




"หึหึ....ขอโทษครับ" พี่เก้าขยี้ผมของผมเบาๆ ก่อนจะจัดทรงผมให้เข้าที่เข้าทางเหมือนเดิม




"พี่เก้า....อาทิตย์หน้าเราสอบเสร็จ พี่เก้าพาเต้ไปดูหนังได้ไหม?" ผมกำลังตักเค้กเข้าปากพร้อมกับอ้อนพี่เก้าให้พาไปดูหนังเพราะจะมีหนังเข้าใหม่ครับ




"ได้ซิครับ....ลาเต้ กินดีๆ ซิครับ เลอะหมดแล้ว" พี่เก้าเอื้อมมือมาที่ปากของผมก่อนจะใช้นิ้วโป้งเกลี่ยเค้กที่ติดอยู่มุมปากของผม




"คึคึ...." ผมยิ้มให้กับความเอาใจใส่ที่พี่เก้ามักจะทำให้ผมเป็นประจำ 




"เดี๋ยวเราแวะซื้อของไปฝากคุณแม่ลาเต้ก่อนนะครับ.... พี่ไม่อยากเข้าไปพบท่านมือเปล่า"




"ครับ....งั้นเต้แวะซื้อชาโสมไปฝากคุณพ่อด้วยเลยดีกว่า เห็นบ่นว่าอร่อย...กลิ่นหอมดีด้วย"





"ได้ครับ.... งั้นเรารีบกินกันดีกว่าเนอะ" เรานั่งกินเค้กกับกาแฟจนหมดก่อนที่พี่เก้าจะขับรถพาผมแวะซื้อของที่ห้างดัง พี่เก้าซื้อผมไม้ครับ แล้วซื้อขนมให้ผมก่อนเราจะเดินไปเลือกชาโสมให้พ่อผม เราใช้เวลาเลือกซื้อของร่วมหนึ่งชั่วโมงก่อนที่จะขับรถไปที่บ้านของผม




"มากันแล้วเหรอจ๊ะ....." คุณแม่ผมเดินออกมารับเราที่หน้าบ้าน




"แม่ครับ....สวัสดีครับ เต้กลับมาแล้ว....คิดถึงแม่จังเลย"






ฟอดดด...... ฟอดดดด.....





"จ้า....ลูกคนนี้ขี้อ้อนจริงๆ อ้าว! เก้า... เข้ามาก่อนซิลูก ถืออะไรมาเยอะแยะเลย วันหลังไม่ต้องซื้อมาก็ได้นะลูก...ลำบากเปล่าๆ ครับ"




"สวัสดีครับ....คุณแม่"




"จ๊ะ....สวัสดีจ๊ะ มาๆ ลูกเข้าบ้านครับ" นวลๆ มารับของจากคุณเก้าหน่อยจ๊ะ!!" พี่นวล น้องสาวพี่นาครับ เพิ่งเข้ามาอยู่ใหม่ได้ไม่ถึงเดือน




"เดี๋ยวขึ้นไปรอบนห้องน้องก่อนก็ได้นะเก้า.... แม่ทำอาหารเย็นอีกนิดเดียวก็จะเสร็จแล้วจ๊ะ คุณพ่อก็กำลังจะกล้บพอดี หิวไหมลูก? รอไหวไหมครับ" แม่หันมาหอมที่แก้มผมแล้วถาม




"ไม่เท่าไหร่ครับ เต้รอได้ครับแม่....."




"จ๊ะ....งั้นพาพี่ขึ้นไปรอบนห้องแล้วกันนะจ๊ะ เดี๋ยวเสร็จแล้วแม่จะให้พี่นวลไปตามที่ห้องจ๊ะ"




"ครับแม่....งั้นเต้ขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ"




"จ๊ะ......"





"ไปครับพี่เก้า.....ไปนั่งเล่นที่ห้องเต้ก่อน" ผมชวนพี่เก้าขึ้นไปรอบนห้องตามที่แม่ผมบอก ที่แม่ผมอนุญาตไม่ใช่ว่าให้ผมอ่อยพี่เขานะครับ แต่ด้วยนิสัยพี่เก้าแล้ว พ่อกับแม่ผมจึงเชื่อใจพี่เก้ามาก พี่เก้าเป็นตรงซื้อตรงครับ มีอะไรจะพูดขอตรงๆ จะขออนุญาติก่อนทุกครั้ง ไม่เคยทำอะไรที่เกินกว่านี้ ส่วนเรื่องของเราทั้งสองคน ไม่ถึงขั้นต้องขอแม่ผมทุกเรื่องหรอกครับ แต่พี่เก้าจะบอกผมเองตรงๆ มากกว่า....





"พี่เก้ารอเต้แป๊ปนะ.... เต้ขออาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อน"




"ครับ....ไม่ต้องเป็นห่วงพี่ครับ พี่จะอ่านหนังสือรอแล้วกันเนอะ"




"ครับ....งั้นพี่เก้าหยิบได้ตามสบายเลยนะครับ เต้ขอตัวก่อน" ผมหยิบเสื้อผ้าและผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ ไม่กล้าออกมาแต่งตัวข้างนอกครับ ผมอาย... พอผมอาบน้ำแต่งตัวในห้องน้ำเสร็จออกมาก็เห็นพี่เก้านั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนที่นอน ผมเดินเข้าไปหา... นั่นมันโทรศัพท์ผมนิ





"พี่เก้า.....ทำอะไรอ่ะ?" 





"มานั่งนี่เร็วครับ.... มานั่งลงข้างๆ พี่" พี่เก้าตบลงที่นอนให้ผมไปนั่งลงข้างๆ ผมเดินไปนั่งลงทั้งที่ผ้าเช็ดผมยังคงอยู่บนหัวผมอยู่เลย พี่เก้าจับผ้าแล้วเช็ดผมให้ผมอย่างเบามือก่อนจะคล้องผ้าเช็ดผมไว้บนไหล่ข้างซ้ายของผม พี่เก้าเขยิบมานั่งซ้องข้างหลังผม แขนข้างซ้ายโอบกอดที่เอวของผมจนตัวเราแนบชิดติดกัน ก่อนที่พี่เก้าจะยื่นหน้าหล่อๆ มาวางไว้บนไหล่ขวาของผมพร้อมหันหน้ามามองผม ไอ้ผมก็อายซิครับเพราะหน้าเราใกล้กันมาก






"ถ่ายรูปกัน.....ยิ้มครับ" 






พี่เก้ายื่นมือขวาใช้กล้องหน้าถ่าย ผมหันมามองหน้าพี่เก้าก่อนที่จะยิ้มตาม พี่เก้าก็กำลังมองหน้าผมแล้วยิ้มเช่นกัน จู่ๆ ผมก็ได้ยินเสียงกล้องดังขึ้น





แชะ!! 




"อ้าว!! เต้ยังไม่ได้ตั้งท่าเลย...... ทำไม่พี่เก้าถ่ายเร็วจัง?" ใช่ครับ.... ผมยังไม่ทันจะเก๊กหล่อเลยอ่ะ กดถ่ายซะงั้น พี่เก้าไม่ตอบผมครับแต่ดันส่งยิ้มหล่อๆ มาให้ผมแล้วกดโทรศัพท์ผมหยิกๆ เลย




"พี่เก้าทำอะไรอ่ะ?" ผมยื่นหน้าเข้าไปดูว่าพี่เก้ากำลังทำอะไรกันแน่





"หึหึ.....นี่ไงครับ" พี่เก้ายื่นโทรศัพท์มาโชว์ต่อหน้าผม 





"พี่เก้า!!......" ผมร้องขึ้นเสียงดังก่อนจะเปลี่ยนมาเขินจนรู้สึกหน้าผมร้อนผ่าว พี่เก้าเอารูปที่ถ่ายเมื่อกี้ไปลง IG ของผมครับ ใต้รูปเขียนว่า....
 










Ice Latte: แฟนขี้หวง >//< @ Id-Nine พี่หมอสุดหล่อ #รักคนนี้ คนนี้ลาเต้จอง
 






"รูปน่ารักดีนะครับ...หึหึ" พี่หมอขยี้หัวผมอย่างหยอกล้อ ผมอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ไหนดีแล้วครับ หลังจากพี่เก้าโพสรูปใน IG ผมคราวนี้เม้นกระหน่ำมากครับ 







@ อร๊ายย.... พี่หมอหล่อมากค่ะ อิจฉาจังค่ะ เห็นแล้วอยากป่วย 



@ น้องลาเต้ของเจ้ อร๊ายย.... เจ้อยากได้บ้างงง... พี่หมอขา.... (เจ้แบมครับ คึคึ...เรื่องอะไรผมจะยกให้ล่ะ)



@ เสียดายจังครับ.... ไม่น่ามีแฟนเลย น้องลาเต้น่ารักมากครับ



@ อกหักครับ --"



@ กรี๊ดดด.... น่ารักค่ะ



@ โสดแล้วทักพี่ด่วยนะครับน้องลาเต้ #พี่แมนวิศวะ







บราๆๆๆๆ อีกมากมายครับ ที่ส่งกระหน่ำเข้ามาใต้รูปของผมกับพี่เก้า แอบดีใจเล็กน้อย เอ๊ะ!! หรือว่าดีใจมาก เอาเป็นว่าพี่เก้าเขาชอบทำเรื่องให้ผมเขินอยู่เรื่อยนี่ซิ




"ยิ้มนานแล้วนะครับ....ไม่เมื่อยแก้มรึไง หื้ม!!" พี่เก้าแกล้งหยิกเข้าที่แก้มของผม




"ก็พี่เก้านั่นแหละ! โพสรูปทำไมก็ไม่รู้ เต้อายนิ...."




"อายทำไมครับ....พี่ถ่ายรูปคู่กับแฟนก็ไม่เห็นจะแปลกอะไรเลย อีกอย่างจะได้เลิกมีหนุ่มๆ เข้ามาจีบลาเต้ไงครับ พี่หวง....." ผมก็ได้แต่นั่งอายม้วนไปกับคำหวานหูที่พี่เก้าพูด นั่งอายได้ไม่นานแม่ผมก็ขึ้นมาเรียกให้เราลงไปกินข้าวครับ พี่เก้าเข้ากับผู้ใหญ่ได้ดี พ่อกับแม่ผมเลยรู้สึกชอบพี่เก้ามาก




"อืม... ใช่ซิ! เก้า....เดี๋ยวพ่อกับแม่จะไม่อยู่บ้านเดือนนึงเพราะต้องไปดูงานที่ฝรั่งเศษนะลูก ถ้าพ่อจะฝากให้เก้าช่วยดูแลน้องช่วงที่พ่อกับแม่ไม่อยู่ได้ไหม?"





"ได้ครับ.... ผมยินดีครับ"




"ลาเต้ลูก....เดี๋ยวพ่อกับแม่ไม่อยู่อย่าดื้อกับพี่เขานะลูก เชื่อฟังที่พี่เขาบอกนะ....รู้ไหม?" พ่อผมหันมาบอกผมครับ



"ครับพ่อ แต่พ่ออย่าลืมซื้อของมาฝากเต้เยอะๆ นะครับ"




"ได้ซิ ถ้าเต้อยากได้อะไรก็บอกแม่เขาแล้วกัน... เรื่องซื้อของพ่อไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ ใช่ไหมคุณ?" พ่อผมพูดบอกผมก่อนจะหันไปถามแม่ผมครับ แม่ผมก็ยิ้มกับสิ่งที่พ่อผมพูด




"เอ่อ.... คุณพ่อครับ ถ้าผมจะพาน้องไปอยู่ที่คอนโดกับผมจะได้ไหมครับ? ผมจะได้ดูแลน้องได้ตลอด... เวลาเรียนก็จะได้ไปด้วยกันเลยครับ"




"อืม....พ่อว่าก็ดีเหมือนกันนะ พ่อไม่อยากให้น้องอยู่บ้านคนเดียว"




"ขอบคุณมากครับ คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ผมจะดูแลน้องเองครับ"




"ขอบใจนะลูก...." พ่อกับแม่ผมต่างยิ้มให้กับพี่เก้า ผมก็ยิ้มตาม.... ตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมโชคดีจังที่ได้รู้จักกับพี่เก้าครับ





หลังจากไปส่งพ่อกับแม่ผมที่สนามบินเรียบร้อย พี่เก้าก็พาผมเข้ามาอยู่ที่คอนโดพี่เก้า ซึ่งไม่ไกลจากมหาลัยมากนัก ผมรู้สึกขัดเขินครับเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน เพราะผมไม่เคยอยู่กับพี่เก้ายี่สิบสี่ชั่วโมงแบบนี้มาก่อน เช้าเราก็ไปเรียนโดยมีพี่เก้าขับรถรับส่งผมทุกวัน กินข้าวเที่ยงพร้อมกันบ้างถ้าผมกับพี่เก้าพักพร้อมกัน ตอนเย็นที่เก้าก็จะเป็นคนทำอาหารเย็นให้ผมกิน หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จเราก็จะนั่งอ่านหนังสือบ้าง ดูหนังบ้าง ตอนนี้ผมก็กำลังนั่งรอพี่หมอสุดหล่อของผมอยู่ที่โต๊ะหน้าคณะของผมครับ วันนี้ผมเลิกเร็วกว่าพี่หมอหนึ่งชั่วโมง เพื่อนๆ ผมดันติดธุระรีบกลับบ้านกันไปหมด ผมเลยต้องนั่งรออยู่คนเดียว....





"ขอโทษนะครับ....." เสียงผู้ชายคนนึงดังขึ้น ผมเงยหน้าขึ้นไปมองก็เห็นว่าเขาส่งยิ้มมาให้ผมครับ




"ผมเหรอครับ...." ผมชี้นิ้วที่ตัวเอง




"น้องลาเต้ใช่ไหมครับ?" ผู้ชายคนนั้นถามขึ้น




"เออ.....ใช่ครับ"




"นี่ครับ.....พี่ซื้อมาฝาก" ผู้ชายคนนั้นยื่นกล่องช๊อคโกเลตมาให้ผม ผมมองหน้าเขาอย่างมึนงงเพราะผมไม่เคยรู้จักผู้ชายคนนี้





"แฟนผมเขาไม่ชอบกินช๊อคโกเลตหรอกครับ แต่ถ้าไม่รักเกียจผมจะกินแทนให้ครับ" พี่เก้าเดินหล่อเข้ามาแต่คิ้วนี่ขมวดแทบจะติดกันครับ 




"เอ่อ....งั้นแค่รับไว้ก็ได้ครับ" ผมกำลังจะยื่นมือไปรับเพื่อไม่ให้เสียน้ำใจแต่มีมือที่ไวกว่ายื่นมารับไว้แทนผมครับ




"ขอบคุณครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวพาแฟนกลับบ้านก่อนนะครับ"




"ลาเต้ครับ.... กลับบ้านครับ" ผมลุกขึ้นทันที พี่เก้าเข้ามาช่วยผมถือกระเป๋าก่อนที่เราจะเดินไปยังรถที่จอดอยู่






"เต้ไม่รู้จักเขา.... พี่เก้าโกรธเต้ไหม?"




"ไม่โกรธครับ.... แต่พี่โกรธตัวเองที่วันนี้ดันเลิกเรียนช้า"






"พี่เก้า....." ผมกลัวพี่เก้าจะโกรธผมจังครับ






"เลิกทำตัวน่ารักแล้วปล่อยฟีโรโมนได้แล้วครับ...." ผมหันหน้าไปมองพี่เก้าที่กำลังทำหน้าจริงจังใส่ผมครับ
 




....





....






"พี่หวง"
 



********** END. **********

หวงกันไปเบาๆ กับพี่เก้าพี่หมอสุดหล่อของน้องลาเต้ค่ะ

อย่าเอาอะไรมากกับนิยาย แค่เขียนสนองนีดส์คนเขียนเท่านั้นเอง กร๊ากก...

ขอบคุณสำหรับเม้นทุกเม้นนะค่ะ ขอบคุณมากค่ะ

 

[Mouse2U]

Miss U .. พี่เก้ากับน้องลาเต้มากเลยค่าา 

พี่เก้าหวงน้องลาเต้ได้เป็นผู้ใหญ่มากกว่าพี่ทิวที่อายุมากกว่าเสียอีกนะคะเนี่ย

(เราไม่ได้แอบเหน็บพี่ทิวจากเรื่องโน้นว่าทำตัวเป็น 'เด็ก' เลยนะค้าา~ >< *ส่ายหน้ารัวๆ* จริงจริ๊ง!!!)

[Peung002]

บอกได้คำเดียวค่ะ. ฟินนนนนนนนน 

[❣☾月亮☽❣]

   น่ารักมากๆค่ะ พ่อแม่เปิดทางด้วย

[aom2529]

 

[boonpa]

หวงเบาพอกรุ๊บกริ๊บเน้อ

[seaz]

น่ารักทั้งสองคู่เลย อิจฉาาาาาาาา ฮ่าๆๆๆๆ

[gayraygirl]

น่ารักเกินไปแล้ว ยิ้มแก้มแตก 

[`ลoงสิจ๊ะ™]

พี่หมอเก้าขี้หวง อิอิ ก็น้องลาเต้น่ารักนิเนอะ

[Celestia]

น่ารักมากเลยค่ะ ฟิ้นฟิน 

[KKKwanGGG]

น่ารักมากครับ หวานซะ ...... ขอบคุณครับ

[mypink801]

น่ารักจังค่ะ อยากมีคนหวงเราแบบนี้บ้าง 

[Star_ss]

IG คนนี้มีไว้ฝากรัก
(พี่เก้า>//<น้องลาเต้) กำลังใจพี่หมอ

("พี่หมอ... พี่หมอ.... ตื่นๆ พี่เก้า")

"ลาเต้.... อื้มม... พี่ขอกอดหน่อยนะครับ"

"อื้อออ..... อย่าดิ้นซิครับคนดี พี่ขอกอดหน่อยนะครับ"

"คุณหมอค่ะ คุณหมอ พี่นีค่ะ ไม่ใช่น้องลาเต้ คุณหมอค่ะ!"

"เฮ้ยยยย!!! คุณนี! เอ่อ.... ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจครับ"

"คริคริ... ไม่เป็นไรค่ะ พี่นีไม่ถือ... เฮ้ออ.... พี่นีอิจฉา น้องลาเต้จังเลยค่ะ มีแฟนน่ารักๆ อย่างคุณหมอเก้าเนี๊ยะ!"
พี่นีหัวเราะชอบใจใหญ่เลยครับ แต่ผมนี่อายสุดๆ เฮ้อออ.... ละเมอถึงแฟนตัวเองซะงั้นเรา

"เอ่อ... ว่าแต่พี่นีเข้ามามีอะไรกับผมรึเปล่าครับ?"

"อุ๊ยตายแล้ว... พี่นีลืมไปเลยค่ะ พี่นีจะมาตามคุณหมอค่ะ คนไข้ที่คุณหมอนัดไว้มาถึงแล้วนะค่ะ"

"ครับ งั้นผมขอเวลาห้านาทีนะครับ พี่นีพาคนไข้เข้าไปรอที่ห้องตรวจได้เลยครับ"

"ได้ค่ะ พี่นีจะไปจัดการให้เดี๋ยวนี้เลยค่ะคุณหมอสุดหล่อ คริคริ"


แล้วพี่นีก็เดินขำออกไปครับ พี่นีเป็นพยาบาลที่คอยช่วยงานผมครับ เธอใจดีกับผมมาก เพราะเธอบอกว่าผมหล่อ อยากได้ผมเป็นลูกชาย... เธอแต่งงานแล้วครับ แต่เธอร่างกายไม่แข็งแรงเลยไม่สามารถมีลูกได้ ผมชอบเธอนะครับ เธอเป็นผู้ใหญที่ทั้งอบอุ่นและใจดี ที่สำคัญเธอเอ็นดูแฟนผมเอาซะมากๆ เลยครับ ผมลุกขึ้นเดินไปล้างหน้าล้างตาที่ห้องน้ำในห้องทำงานของผม แล้วผมก็ออกไปตรวจคนไข้ที่ผมนัดมาวันนี้


"สวัสดีครับคุณตา.... วันนี้อาการเป็นยังไงบ้างครับ?"

"เอ่อ.... ดีขึ้นมากเลยครับคุณหมอ"
คุณตาวัยหกสิบห้าปีตอบ คุณตาอายุเยอะแล้วครับ ก็เป็นโรคคนแก่ ความดัน... ทั่วไปแต่ยังไม่ถือว่าร้ายแรงมากครับ

"คุณตาหายใจสะดวกขึ้นไหมครับ?"

"ดีขึ้นมากเลยครับคุณหมอ หลังจากหลังจากเดินออกกำลังกายวันล่ะ สิบห้านาทีเช้าเย็นในสวนหลังบ้าน ผมรู้สึกว่าหายใจสะดวกขึ้นมากเลยครับคุณหมอ"

"ดีมากครับ เดินออกกำลังกายวันละนิดตามที่หมอแนะนำนะครับ แต่ถ้าวันไหนไม่ไหวก็อย่าหักโหม เพราะร่างกายของคุณตาจะรับไม่ไหว งดทานอาหารที่มีไขมัน ให้ทานอาหารที่มีประโยชน์นะครับ ทานผัก ผลไม้ งดทานเนื้อสัตว์ ทานเนื้อปลาแทน แต่ขอให้เป็นปลาที่ได้จากการนึ่งนะครับ ที่หมอให้คุณตางดทานเนื้อสัตว์ เพราะเมื่ออายุมากขึ้นระบบย่อยเราก็จะทำงานไม่ดีเท่าตอนอายุน้อยๆ คุณตาถือว่ารักษาสุขภาพดีพอความควร อาการป่วยเลยไม่ค่อยน่าเป็นห่วงเท่าไหร่ครับ"


"ครับคุณหมอ ผมจะดูแลสุขภาพตัวเองให้ดีๆ ผมอยากอยู่กับหลานผมนานๆ นะครับคุณหมอ"

"ดีมากครับ... ถ้าร่างกายคุณตาแข็งแรง ลูกหลานก็จะมีความสุขตามไปด้วยครับ วันนี้ผลตรวจของคุณตาปกตินะครับ ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง หมอจะสั่งยาความดันเพิ่มให้นะครับ ทานได้สองอาทิตย์ ทานให้ตรงเวลาตามที่หมอเขียนให้นะครับ เพราะยามีรอบระยะเวลาในการกิน คุณตาต้องทานยาให้ตรงเวลานะครับ เพราะการทานยาให้ตรงเวลามีความสำคัญมากครับ ถ้าคุณตากลัวจะลืมหมอแนะนำให้เขียนเวลาที่ต้องทานยาแปะไว้ที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนหรือไม่ก็เขียนไว้ที่กล่องสำหรับเก็บยาก็ได้นะครับ"


"ครับคุณหมอ ผมจะทานยาให้ตรงเวลาครับ หลานสาวผมตรงเวลายิ่งกว่านาฬิกาอีกครับคุณหมอ พอถึงเวลาก็เดินถือยากับน้ำมาให้ผมแล้วครับ..."
คุณตาเล่าไปด้วย ยิ้มอย่างมีความสุขไปด้วย เมื่อคิดถึงความน่ารักของหลานสาวและอบอุ่นภายในครอบครัวของคุณตาครับ อย่างนี้ซิ... คนไข้ถึงมีกำลังใจครับ

"น่ารักจังเลยนะครับ หลายสาวคุณตาเนี๊ยะ"

"น่ารักซิครับคุณหมอ ผมยกหลานสาวให้คุณหมอเลยอ่ะ หลานสาวผมน่ารักมากนะครับ"

"หึหึ ขอบคุณมากครับ แต่หมอคงรับหลานสาวที่น่ารักของคุณตาไว้ไม่ได้หรอกครับ"
ผมพูดขอบคุณด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม...

"อ้าว... ทำไมล่ะคุณหมอ? หลานสาวผมน่ารักนะ ผมเห็นคุณหมอสุภาพ นิสัยดี ผมเลยอยากยกหลานสาวให้คุณหมอนะครับ"

"ขอบคุณมากครับ แต่พอดีหมอมีคนที่หมอรักแล้วนะครับ"

"แย่จัง... ผมอุส่าห์เล็งคุณหมอให้หลานสาวผมไว้ตั้งนาน ฮ่าๆๆ"

"ขอบคุณมากครับ.... หึหึ"

"งั้นไม่มีอะไรแล้ว ผมกลับได้รึยังครับคุณหมอ?"

"ได้แล้วครับ หมอก็นึกว่าคุณตาอยากอยู่คุณเป็นเพื่อนหมอนานๆ ซะอีกครับ"

"ฮ่าๆๆ เอาไว้วันหลังนะครับคุณหมอ ผมจะมาคุยด้วยใหม่ครับ"

"ครับ.... สวัสดีครับคุณตา"

"ครับ.... สวัสดีครับคุณหมอ"



ก๊อก ก๊อก ก๊อก...


พี่นีเปิดประตูเข้ามาครับ เธอคงกะเวลาว่าผมตรวจคุณตาเสร็จแล้วเลยเคาะประตูเข้ามา

"พี่นีมาพอดีเลยครับ.... ผมฝากพาคุณตาไปรับยาด้วยนะครับ"

"ได้ค่ะ... อ่อ! คุณหมอค่ะ น้องเต้รออยู่ที่ห้องทำงานนะค่ะ"
พอผมได้ยินชื่อนี้... รอยยิ้มก็เกิดขึ้นบนใบหน้าของผมทันทีเลยครับ จากที่ทำงานมาเหนื่อยๆ เข้าเวรติดกันสองอาทิตย์จนรู้สึกร่างกายเริ่มเหนื่อยล้า แต่พอได้ยินชื่อนี้กลับทำให้ร่างกายผมรู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที ผมเดินตรงไปที่ห้องทำงานของผมทันที คิดถึง.....


"มานานรึยังครับ?"
ผมฉีกยิ้มเดินเข้าไปในห้องทำงาน...

"เต้เพิ่งมาถึงเมื่อกี้นี้เอง... พี่หมอทำไมหน้าดูเหนื่อยๆ อย่างนี้ล่ะ?"
ลาเต้เดินเข้ามาหาผม เอามือทั้งสองแนบที่ใบหน้าของผม ผมเอื้อมมือไปโอบเอวคอดแล้วโอบกอดลาเต้ที่รักของผมไว้แนบแน่นก่อนจะหอมลงที่แก้มซ้ายขวา

ฟอดดดด ฟอดดดด

"คิดถึงจังเลยครับ" 


ฟอดดดด ฟอดดดด

"เต้ก็คิดถึงพี่หมอเหมือนกัน คึคึ" 

"อื้มม.... ชื่นใจจัง ทำงานมาเหนื่อยๆ แต่พอเห็นแฟนพี่คนนี้ทีไรพี่หายเหนื่อยเป็นปริดทิ้งทุกทีเลย"

"พี่หมอเหนื่อยมากไหมครับ? เหนื่อยก็พักบ้านนะครับ เต้เป็นห่วง"

"คร๊าบบ... แค่ลาเต้มาหาพี่ทุกวันพี่ก็หายเหนื่อยแล้วครับ"

"ได้เลย... งั้นวันนี้เต้จะอยู่เป็นเพื่อนพี่หมกท้างง....วัน จนกว่าพี่หมอจะออกเวรเลยดีไหมครับ"

"น่ารักจริงๆ เลยนะเรา งั้นลาเต้รอพี่อยู่ในห้องทำงานพี่นะครับ พี่มีตรวจคนไข้อีกสามรายก็เสร็จแล้วครับ แล้วพี่จะพาไปกินอาหารอร่อยๆ ดีไหมครับ?"

"ดีครับ.... พี่หมอไปตรวจคนไข้เถอะครับ เดี๋ยวคนไข้รอนะครับ"


ฟอดดด...
ผมหอมลงที่แก้มนุ่มเน้นๆ ขอกำลังใจก่อนจะไปทำงานต่ออีกสักนิดแล้วกัน


"ครับ.... พี่ไปทำงานก่อนนะ"


ฟอดดดด....


"ตั้งใจตรวจคนไข้นะครับ คึคึ"

"คร๊าบบบบ....."
หลังจากได้กำลังใจดีๆ มาผมก็ตรวจคนไข้ด้วยใบหน้าที่สดชื่นกว่าเดิม ไอ้อาการที่เหนื่อยๆ เพลียๆ เพราะไม่ค่อยได้นอนก็ดีขึ้นทันที เพราะมีกำลังใจดีๆ จากแฟนผมคนนี้นี่แหละครับ ต่อให้ทำงานหนักยังไงก็หายเหนื่อยเป็นปริดทิ้ง....


"พี่นีครับ.... เดี๋ยวผมกลับเลยนะครับ พี่นีมีอะไรด่วนก็โทรบอกผมนะครับ"

"ค่ะ... พักร้อนให้สนุกนะค่ะ โหมงานหนักมาหลายวันติดๆ กันจนไม่ได้พักผ่อนขนาดนี้ พี่นีก็เป็นห่วงกลัวคุณหมอจะไม่สบายเอา"

"ครับ ขอบคุณมากครับ อีกหนึ่งอาทิตย์เจอกันนะครับ"

"ค่ะ.... อย่าลืมซื้อของมาฝากพี่นีด้วยนะค่ะ คริคริ"

"ได้ครับ... ผมไม่ลืมอยู่แล้วครับ"

"คร้าา... ขอบคุณมากค่ะคุณหมอสุดหล่อของพี่นี"
ผมเดินกลับมายังห้องทำงานของผมก็เห็นลาเต้นอนกอดโทรศัพท์แนบอกอยู่บนโฟฟาเบดตัวยาว หึหึ ขนาดหลับยังน่ารักเลยครับ ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วนั่งลงข้างๆ ก้มลงจูบที่หน้าผากเนียนอย่างอ่อนโยน


"อืออ..... พี่หมอ"
ลาเต้งัวเงียตื่นขึ้นมาก่อนจะใช้หลังมือขยี้ตาตัวเอง ผมจับมือลาเต้ไว้ใหหยุด

"อย่าขยี้ตาซิครับ พี่ทำให้ลาเต้ตื่นรึเปล่า?"
ผมลูบลงที่กลุ่มผมนุ่มของลาเต้อย่างอ่อนโยน

"ป่าวครับ พี่หมอเข้ามานานรึยังอ่ะ?"

"ไม่นานครับ ถ้าง่วงจะนอนต่อก็ได้นะครับ เดี๋ยวพี่นั่งทำงานรอ"

"ไม่ดีกว่า เต้หิว... เราไปกินข้าวกันนะครับ พี่หมอยังไม่ได้กินอะไรเลยไม่ใช่เหรอ?"
ผมรู้ครับว่าลาเต้ไม่ได้หิวอย่างที่พูดหรอก ที่พูดออกมาอย่างนี้เพราะคงรู้ว่าผมยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้านอกจากกาแฟ นี่คงแอบไปถามพี่นีมาแน่ๆ เลยครับ

"ได้ครับ งั้นรอพี่แป๊ปนึงนะ เดี๋ยวพี่ไปเก็บของก่อนนะครับ"

"เดี๋ยวเต้ช่วยเก็บนะ"

"หึหึ นั่งรอพี่เฉยๆ ดีกว่าครับ เดี๋ยววันนี้เราจะไม่ได้กลับบ้านกันพอดี"

"อู้ยยย.... อะไรอ่ะ! เต้ก็ช่วยได้เหอะ"
ลาเต้ทำหน้ายู่ กอดอกยืดตัวตรง เชิดหน้านิดๆ ใส่ผมอย่างน่ารักอ่ะครับ

"ก็ได้ครับ งั้นลาเต้มาช่วยพี่พับเสื้อที่แควนไว้ใส่กระเป๋าให้พี่ก็แล้วกันนะครับ"

"คึคึ โอเคครับ แค่นี้เอง สบายมาก"

"เก่งจริงๆ เลยนะแฟนพี่เนี๊ยะ"

"อ่ะ! แน่นอน... เต้เก่งทุกอย่างอยู่แล้ว... พี่หมอนั่นแหละมัวแต่ตามใจเต้ ไม่ยอมให้เต้ทำอะไรเลย พี่หมอชอบทำแทนเต้ทุกอย่างเลย"

"ก็พี่ไม่อยากให้แฟนพี่เหนื่อยนิดครับ"

"แต่เต้ก็อยากช่วยพี่หมอบ้าง เต้เห็นพี่หมอทำงานกลับมาเหนื่อยๆ ยังทำกับข้าวให้เต้กินอีก เฮ้ออ... เต้น่าจะทำอะไรได้มากกว่านี้ พี่หมอจะได้ไม่เหนื่อยมาก"
ผมเดินเข้าไปหาลาเต้ที่นั่งพับเสื้อผมอยู่ที่โซฟาแล้วสวมกอดเข้าที่ด้านหลังของลาเต้น้อยของผม ก่อนจะหอมฟอดใหญ่เข้าที่แก้มนุ่มเน้นๆ อย่างชื่นใจ


ฟอดดดดด......
ลาเต้หันหน้ามามองผมแล้วยิ้ม


ฟอดดดดด.....


"ลาเต้ทำให้พี่แค่นี้พี่ก็พอใจแล้วครับ แค่คอยอยู่ข้างๆ พี่อย่างนี้ตลอดไปก็พอแล้วครับ"

"เฮ้อออ.... แต่เต้รู้สึกอยากช่วยพี่หมอบ้าง พี่หมอเหนื่อยมากไหมครับ? ทำงานก็เหนื่อย แถมยังไม่ค่อยได้หยุดพักอีก เต้เป็นห่วงนะครับ"

"พี่หายเหนื่อยแล้วครับ เพราะพี่มียาดี"

"ยาดี? ยาดีอะไรครับ พี่หมอกินยาดีอะไรอ่ะ ทำไมเต้ไม่เคยเห็นเลย"

"หึหึ ก็นี่ยังไงล่ะครับ ยาดีของพี่"
ผมใช้นิ้วชี้กดลงที่ปากเล็กๆ บางๆ สีชมพูอมส้มของลาเต้ก่อนจะจูบลงที่ปากนี้ช้าๆ อย่างไม่ล่วงล้ำ


จุ๊บ......


"โอ๊ยย... พี่หมอบ้า เต้เขิลบ้างเหอะ ชอบทำอะไรหวานๆ อยู่เรื่อยเลย"
ลาเต้ของผมหน้าขึ้นสีระรื่อด้วยความเขินอายที่ผมจูบลงที่ปากน้อยๆ นี้อย่างไม่ได้ตั้งตัว

"ก็เต้ถามพี่ว่ายาดีของพี่คืออะไร พี่ก็ตอบไงครับ"

"บ้า!! ปากเต้เนี๊ยะนะ ยาดีของพี่หมอ"

"แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดหรอกนะครับ"
ผมตอบ ลาเต้ชะงักไปทันทีแล้วมองผมหน้าผมอย่างสงสัย?

"แต่เป็นทั้งตัวของลาเต้ต่างหากล่ะ ยาดีของพี่ หึหึ"
ลาเต้หน้าขึ้นสีระรื่อทันที หันหน้าหนีกลับไปตั้งใจพับผ้าต่อ....

"พี่หมอไปเก็บของต่อเถอะครับ เราจะได้ไปหาอะไรกินกัน ถ้าขืนพี่หมอยังนั่งกอดเต้อยู่อย่างนี้ไม่ได้กินข้าวกันพอดี"

ฟอดดดด.....


"ครับผม ชื่นใจจริงๆ เลย"
หลังจากผมเก็บของเสร็จก็ขับรถออกจากโรงพยาบาลพาลาเต้ไปกินข้าวที่ร้านอาหารร้านโปรดของลาเต้เขานั่นแหละครับ


"คึคึ ร้านโปรดเต้นิ"

"ใช่ซิครับ จะพาแฟนกินข้าวทั้งทีก็ต้องเอาใจกันหน่อย เดี๋ยวแฟนไม่รักแย่เลย พี่ยิ่งไม่ค่อยมีเวลาให้แฟนอยู่ด้วย ถ้าลาเต้ทิ้งพี่ก็แย่ซิครับ"

"ดีมากครับ คึคึ"
พอจอดรถเสร็จผมก็เดินเข้ามาในร้านอาหาร เลือกที่นั่งที่ติดกับริมสระน้ำเล็กๆ บริเวณนี้เป็นส่วนตัวดีครับ ลาเต้ชอบนั่ง พอนั่งเสร็จก็รีบสั่งอาหารกันใหญ่ ลาเต้ก็สั่งของโปรดทั้งของผมกับลาเต้ แล้วเราก็นั่งรออาหารกันครับ แต่ผมเห็นสายตาสองคู่ที่กำลังจับจ้องแฟนผมอยู่ ไม่ได้การล่ะ ต้องทำอะไรซักอย่าง


"ลาเต้... ย้ายมานั่งข้างพี่ซิครับ มา... มานั่งข้างพี่เร็วๆ ครับ"

"ทำไมล่ะ เดี๋ยวพี่นั่งไม่สบาย ให้เต้ไปนั่งเบียดพี่ทำไมครับ"

"ลาเต้ครับ...."

"ครับ...."
ผมส่งสายตาเป็นเชิงบอกให้ทำตามที่ผมบอก ลาเต้ก็เดินมานั่งข้างผมอย่างว่าง่ายด้วยใบหน้าที่งุนงงว่าทำไมจู่ๆ ถึงให้ย้ายที่นั่ง

"พี่เก้าเป็นอะไรรึเปล่าครับ?"
ลาเต้ถามขึ้น อ่อ... ถ้าผมไม่ได้อยู่ในโรงพยาบาลลาเต้จะเรียกชื่อผมครับ แต่ถ้าอยู่ภายในบริเวณโรงพยาบาลก็จะเรียกพี่หมอๆ ไม่เรียกชื่อของผม ที่จริงผมชอบให้เรียกทั้งสองอย่างเลยนะครับ พี่หมอก็ชอบ พี่เก่งก็ชอบ ชอบหมดถ้าคนเรียกคนนั้นคือลาเต้แฟนผม หึหึ

"ไม่มีอะไรหรอกครับ พี่แค่อยากนั่งใกล้ๆ แฟนพี่"
ลาเต้ทำหน้างุนงงแบบอายๆ แล้วมองกวาดสายตาไปทั่วร้านจนสายตาไปเห็นผู้ชายสองคนที่นั่งหันหน้ามาทางผมกับลาเต้ มองมาที่โต๊ะผม พอลาเต้หันไปสบตาเขาก็ส่งยิ้มแล้วก้มหน้าลงเล็กน้อยเป็นการทักทาย แต่ผมว่าโคตรเสียมารยาทเลยครับ เห็นๆ อยู่ว่าลาเต้มากับผม แล้วก็น่าจะดูออกนะว่าผมสองคนเป็นแฟนกัน เหอะ!


"อันแน่!! ที่แท้ก็อย่างนี้นี่เอง พี่เก้าไม่ต้องไปสนใจหรอกครับ ยังไงเต้ก็ไม่สนใจคนอื่นอยู่แล้ว เต้มีพี่เก้าที่ทั้งหล่อทั้งนิสัยดีอยู่ทั้งคน คนอื่นเต้ไม่สนใจหรอกครับ"
ลาเต้พูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ก่อนจะฉีกยิ้มกว้างจนผมอดยิ้มตามด้วยไม่ได้


"โอเคครับ พี่ขอโทษที พี่หวงมากไปหน่อย ถึงลาเต้จะไม่คิดอะไร แต่พี่ก็ไม่อยากให้ใครมามองแฟนพี่ด้วยสายตาอย่างนี้ พี่ไม่ค่อยชอบนะครับ"

"ช่างเขาเถอะครับ ถึงเขามองเต้ไปเขาก็เอาเต้ไปไหนด้วยไม่ได้ ไม่เหมือนพี่เก้า เพราะพี่เก้าไปไหนเต้ก็จะไปด้วยทุกที่ คึคึ"

"หึหึ ดีมากครับ พูดเอาใจพี่อย่างนี้ พี่รักตายเลย"

"คึคึ ครับ ข้าวมาแล้ว... เรากินข้าวกันเถอะครับ"
แล้วผมสองคนก็นั่งกินข้าวด้วยกัน กินกันไป คุยกันไป หัวเราะกันไป โดยไม่ได้สนใจผู้ชายสองคนนั้นอีก พอกินข้าวเสร็จเราก็ขับรถกลับมาที่คอนโดของผม พอถึงห้องเราก็เข้าไปอาบน้ำชำระร่างกาย แล้วก็มานอนกอดกันอยู่บนที่นอนของเรา


"พี่เก้า เหนื่อยมากไหมครับ ทำงานติดๆ กันอย่างนี้ พี่ดูซูบลงไปเยอะเลย กินข้าวบ้างนะ อย่ามัวแต่ทำงานซิ เต้เป็นห่วง"


ฟอดดดดด......
ผมหอมลงที่แก้มนุ่มอย่างมันเขี้ยว ชอบทำตัวน่ารักให้ผมหลงรักตลอดเวลา แล้วอย่างนี้จะไม่ให้ผมหวงได้ยังไงล่ะ


"พี่นีบอกใช่ไหมเนี๊ยะ ถึงรู้ว่าพี่ไม่ค่อยกินข้าว"

"ใช่ครับ พี่นีแกก็เป็นห่วงคุณหมอจะป่วย แกเลยมาฟ้องเต้ให้มาจัดการพี่หมอซะหน่อย"

"งั้นลาเต้จะจัดการพี่ยังไงล่ะครับ หื้ออ"

"อืมใช่ จัดการยังไงดีน้าาา....."
ผมมองลาเต้ที่นอนเอาหน้าเกยอยู่บนอกของผม ทำท่าคิดหนักว่าจะจัดการผมยังไงดี

"อ่อ! งั้นถ้าพี่เก้าไม่เชื่อฟัง ไม่ยอมกินข้าวให้ตรงเวลาเต้จะไม่ให้พี่กอดเต้เป็นเวลาหนึ่งเดือนเลยดีไหม? คึคึ"

"โห.... เป็นการทำโทษที่น่ากลัวมาก งั้นพี่ต้องรีบกอบโกยแล้วแหละ ก่อนที่พี่จะอดกอดแฟน หึหึ"

"ฮ่าๆๆๆ พี่เก้า อย่า.... เต้จั๊กจี้ ฮ่าๆๆๆ"

"มานี่เลย มาให้พี่จูบซะดีๆ อย่าดิ้นซิครับ"


อุ๊บส์.......


แล้วเสียงหัวเราะนั้นก็หายไป เพราะผมกำลังมอบจูบของผมให้กับลาเต้แฟนของผม ผมจูบบดเบียดปากเล็กอย่างอ่อนโยนทะนุถนอม ลาเต้เผยปากเล็กน้อยเพื่อให้ผมสอดลิ้มไปในโพรงปากนุ่มเพื่อลิ้มรสหวานในนั่น ผมกวาดลิ้นไปทั่วโพรงปากเพื่อชิมรสจูบอันหอมหวาน


"อืออออ......."


เสียงครางใจลำคอทำให้ผมรู้สึกวู๊บวามอยู่ข้างในก่อนที่อะไรๆ จะนำพาเราไปสู่บทรักอันเร่าร้อนด้วยร่างกายของเราสองคนที่สอดประสานกันอย่างลงตัว เนื้อแนบเนื้อ ใจประสานใจทำให้บทรักของเราทั้งสองคนน่าจดจำ ทุกขั้นตอน ทุกสัมผัสที่เราต่างมอบให้กันทำให้กลิ่นไอแห่งความรักของเราทั้งสองตลบอบอวนไปทั่วทั้งห้อง


"อืมมมม....."

"พี่รักเต้นะครับ ที่รักของพี่"

"เต้ก็รักพี่เก้าครับ"



จุ๊บ......



"กู๊ดไนท์นะครับคนดี...."


"ราตรีสวัสดิ์ครับ พี่หมอสุดหล่อ"



***************** END. *******************

อิจฉาน้องลาเต้ อยากได้พี่หมอ ชิส์..... 
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ
และต้องขอโทษทีที่มาอัพให้ช้า... เรื่องมันเศร้าอ่ะ
พอทำใจได้ก็รีบมาอัพให้ตามสัญญาเลยนะค่ะ
เรื่องนี้จะอัพให้เรื่อยๆ เมื่อมีเวลานะค่ะ
ขอบคุณที่ติดตาม เม้นเป็นกำลังใจและกดคะแนนนะค่ะ ขอบคุณมากๆ ค่ะ
 

[boonpa]

  กำลังใจคุณหมอหวานฉ่ำจริงๆ

[meepooh2499]

มุ้งมิ้งน่ารักอ่ะคู่นี้ เค้ารักคู่นี้ ฟินนนนนนนน