ต่อค่ะผมเดินออกมาได้ไม่นานรถกระบะคันใหญ่ก็แล่นออกมาจากบ้านพี่พังค์
“ขับรถเล่นน้ำด้วยกันไหมน้องธาม”
ผมจะตอบปฏิเสธแต่เพราะได้ยินเสียงเรียกชื่อเลยตัดสินใจใหม่ “ไปครับ”
รถแล่นออกมาจากบ้านอย่างเร็วจี่ เหมือนสวรรค์เป็นใจพอผมขึ้นรถปุ๊บ รถที่เคยติดยาวเหยียดก็เริ่มทะยอยกันออกไปอย่างรวดเร็ว ผมมองตามหลังเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งยังวิ่งตามอย่างบ้าคลั่งให้ทายคือใคร
“ตี้รอก่อน!”…เป็นเสือนั้นแหละรถแล่นออกมาใกล้แล้ว ผู้คนมากมายต่างสาดน้ำข้ามกันไปมาผมนั่งให้เขาสาดเล่นเงียบๆบนรถกระบะ
“เฮ้ย! เป็นไรน้องธามไม่สนุกหรือ”
ผมยิ้มรับ
“หรือคิดถึงไอ้เสือมันไม่ได้มาด้วยเลยไม่สนุก ?”
คำถามนี้ผมส่ายหน้าเบาๆแทนคำตอบ พี่เขาคงจะเห็นว่าผมไม่รับมุขไม่เซ้าซี้ต่อ รถติดไฟแดงชั่วขณะหนึ่งมีพี่ที่นั่งอยู่ด้านหน้าของรถออกมากระซิบกระซาบกับพี่ที่ถามคำถามผมไปเมื่อกี้ พี่เขาพยักหน้าก่อนจะกระซิบบอกเพื่อนต่อไปแล้วหันหน้ามามองผมพลางยิ้มๆเหมือนเหนื่อยใจปนสงสารให้เล็กน้อย
…คงจะรู้สาเหตุแล้วล่ะสิ
…งั้นก็ไม่จำเป็นต้องบอก“พี่คะขอทาแป้งได้ไหม” ในขณะที่ผมกำลังอยู่ในโหมดดราม่าอยู่นั้นน้องน่ารักวัยประถมคนหนึ่งก็เดินถือขันที่เต็มไปด้วยแป้งเปียกมา ผมยิ้มรับก่อนจะยื่นหน้าไปให้ ใบหน้าไร้เดียงสาทำท่าทางดีใจก่อนจะลูบแป้งเปียกใส่แก้มผมสองข้าง บอกขอบคุณแล้วเดินออกห่างจากตัวรถเพื่อมันเริ่มขยับแล้ว
รถแล่นออกไปเรื่อยๆแต่กลับนึกสงสัยว่าทำไมรถที่ขับเล่นน้ำอยู่อย่างนี้จึงเลี่ยงมาเส้นทางที่มันไม่ค่อยมีรถสัญจรผ่านแต่ความสงสัยผมก็กระจ่างเมื่อรถกระบะหยุดกึกอยู่กับที่ พร้อมกับร่างสูงที่ดึงผมลงมาจากท้ายรถ
“เสือ!” ผมมองมันด้วยความประหลาดใจเสือมันตักน้ำแล้วเอามาลูบหน้าจนแป้งที่น้องเขาทาให้เมื่อกี้ออก “ปล่อย” ผมว่าเสียงดังแต่มันไม่ยอมปล่อยเอาแต่กอดผมเอาไว้อย่างนั้น เสือมันหันไปขอบคุณพี่คนขับพี่เขาโบกมือไปถือสาแล้วเคลื่อนรถออกไป ผมเหล่สายตามองไปยังรถอีกคันที่จอดอยู่ เป็นเฟอร์รารี่ที่ขับมาพัทยาวันนี้ของไอ้เสือ
นัยน์ตาสีครามเข้มมองผมอย่างเว้าวอน เสือมันกอดผมเอาไว้อยู่อย่างนั้น
มือหนาอุ้มผมไปขึ้นรถ คาดเบลล์ให้เรียบร้อย
แล้วเคลื่อนตัวรถออกจากถนนไป…
“ตี้ได้โปรดมึงอย่าเงียบ”
“แล้วจะให้กูพูดอะไร”
“…”
“พูดว่ามึงจูบกับเธอทำไมนะหรือ”
“…”
“เหอะ!”
“…”
“ทำไมมึงเงียบล่ะเสือ!”
“มึงเข้าใจผิดนะตี้” เสือพูดเสียงเบาแต่ผมจับว่าน้ำเสียงมันสั่นในประโยคได้ สั่น อาจจะสั่นมากด้วยซ้ำ
ผมไม่ได้ตอบกลับเม้มปากพลางพิงผนังเบาะให้รถเคลื่อนไปยังที่ๆมันอยากจะไป แล้วเผลอหลับไป
ผมตื่นเมื่อรู้สึกได้ถึงความนุ่มเกินไปของเบาะพอลืมตาขึ้นก็เจอแต่ใบหน้าหล่อเหลาของไอ้เสือด้านหลังมันคือไฟบนเพดานที่คุ้นเคยคงจะพาผมกลับคอนโด นี่ผมหลับลึกขนาดนั้นผมหรือวะ?
มันมองตาผมพริบๆไม่พูดอะไรก่อนจะล้มตัวซุกใบหน้าเข้าที่ซอกคอขาว “ธาม”
ไม่บ่อยนักหรอกที่มันจะเรียกชื่อเล่นจริงๆของผม
“กูไม่ได้อยากจูบ”
“…” ผมน้ำตาคลอเบ้า
“แต่เขา…”
“…” มันหล่นลงหยดหนึ่ง
“โถ่เว้ยแม่ง!”“ฮือ…ฮึก” ก่อนจะไหลลงมาเป็นสาย
เสือมันทำหน้าตาตื่นก่อนจะรอบตัวผมขึ้นจากเตียงนอนมากอดแน่นๆผมกอดมันกลับ มือหนาลูบไล้ผมเบาๆคล้ายกำลังปลอบใจอยู่ “เด็กดีอย่าร้องครับ”
“บ้า!” ผมทุบเข้าไปที่อกมันแรงๆเสือมันไม่ได้โต้ตอบยังคงกอดผมเอาไว้แน่นเหมือนเดิมแต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือตัวมันสั่น สั่นมาก ผมที่รู้สึกถึงความผิดปกติจึงค่อยๆเลิกทุบ น้ำตามอดหายไปแล้วหันไปกอดมันแทน “ทำไมสั่น”
“…”
“เสือ”
“ตี้” มันเงยหน้าหลังที่จากที่ก้มอยู่นาน ใบหน้าอ่อนแรงของมัน มือหนาประคองศีรษะผมก่อนจะเลื่อนเข้ามาประกบปาก ลิ้นร้อนถูกส่งเข้ามาตวัดเอาความหวานไปทันที ผมหลับตาผมก่อนจะจูบตอบมันไปแต่ยิ่งสนองเท่าไหร่เสือมันก็เหมือนต้องการมากกว่าเดิมเท่านั้น
“ฟังกู”
“…”
“เขาทำท่าจะล้ม”
“…”
“กูเลยไปคว้าตัวเขาไว้”
“แล้วที่เขาจูบมึงอ่ะ”
“กูไม่รู้”
“แล้วทำไมมึงไม่ผลักเขาออกอ่ะ!” ผมร้องไห้สะอึกสะอื้นเสือมันคว้ามือมากอดผมแต่ผมผลักมันออก
แต่จนแล้วจนรอดมันก็กอดผมจนได้ “ตี้ฟังกู”
“กูไม่ฟัง!” ผมส่ายหน้ารัวมือเผลอปัดไปโดนโคมไฟข้างเตียงจนมันตกลงพื้นแตกเพล้ง ผมกุมมือข้างขมับไม่ได้ตั้งใจจะทำให้มันเกิดขึ้น
“อ่ะ…กู”ผมเสียใจ
“ไม่เป็นไร” ร่างสูงกอดผมแน่นกว่าเดิม “ไม่เป็นไรครับ”
“ฮือผ… ผม” ผมไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น ร่างสั่นตามองไปยังโคมไฟที่โดนปัดแตกก่อนจะดับวูบลง
สลบไปแล้ว
กระต่ายน้อยสลบไปแล้วนัยน์ตาคมมองร่างบางอย่างหนักใจ มือหนาวางลงบนหน้าผากเพื่อตรวจไข้หวังว่าคงจะไม่ช็อก เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในวันนี้เขาเองก็ไม่รู้แถมยังอึ้งอยู่จนร่างกายมันพลันไม่ตอบสนองไปชั่วขณะ ก่อนจะรู้ตัวก็เมื่อตอนเห็นร่างเล็กหน้าซึมขึ้นรถกระบะกับพวกเพื่อนๆไป
ร่างสูงก้มลงเก็บเศษซากของโคมไฟที่โดนปัดทิ้งทำความสะอาดจนมั่นใจว่าไม่เหลือเศษแก้มสักชิ้นเดียวจึงเดินออกมาจากห้อง ทำข้าวต้มอุ่นๆรอเมื่อยามร่างเล็กนั้นตื่น เวลาล่วงเลยไปนานจนเข็มนาฬิกาชี้ตรงกันที่เลขสิบสองของวัน เที่ยงคืนพอดีแต่ธามกลับยังไม่ตื่น เสือเดินเข้าห้องนอนช้าๆได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆดังลอดออกมาจากผ้าห่มผืนหนาที่เจ้าตัวใช้คุมจนปิดบังไปทั้งร่าง
สองหนาค่อยดึงผ้าห่มออก คนตัวเล็กทำหน้าตื่นพยายามใช้มือปิดหน้าตนแต่เขาเร็วกว่า สองมือจับแขนเล็กนั้นกดลงกับพื้นมองหน้าคนรักของตนที่น้ำตาคลอเบ้าตาแบบเต็มๆ “อย่าร้องครับ”
“พี่เสือฮึก!”
“หือม์ฟังพี่ก่อน” เสือค่อยๆเลียไปตามใบหน้านวลนั้นช้าๆชับคราบน้ำตาที่ไม่คู่ควรจะมาปรากฏบนใบหน้าของธามออกทั้งหมด ร่างเล็กสั่นไหวแต่หายสะอื้นไปแล้วเสือจึงเริ่มพูดต่อ
“ที่ไม่ได้ผลักออกเพราะตอนนั้น…”
“ฮือ พี่เสือรักธามที”ยังไม่ทันได้พูดจบร่างเล็กที่หลุดออกจากพันธนาการก็ขึ้นคร่อมก่อนจะระดมจูบลงมา สองมือขยุ้มไปที่กลุ่มผมสีดำผลักคนตัวสูงให้นอนลงกับที่แล้วเลื่อนต่ำลงไปที่ซอกคอ ร่างสูงไม่ปฏิเสธเขายอมรับสัมผัสแต่โดยดีมือหนาเลื่อนไปที่สะโพกบีบคั้นอยู่นานจึงปลดกระดุมกางเกงออก เสื้อเชิ้ตสีขาวของเสือถูกถอดออกตอนนี้ทั้งตัวเหลือแค่กางเกงที่ซิบถูกดึงลงเรียบร้อยแล้ว ร่างเล็กทำทั้งน้ำตาแต่พอจะดึงกางเกงออกอีกฝ่ายกลับไม่ยอม พฤติกรรมนี้ยิ่งเป็นการเพิ่มน้ำตานองให้หน้าเข้าไปอีก
“ไม่รักธามแล้วหรือ” คำถามหนึ่งถูกส่งมาเบาๆ
เสือส่ายหน้าก่อนจะรวบตัวร่างเล็กเข้าไปกอดอีกครา “ฟังพี่ก่อนครับ
และหยุดร้อง”เหมือนสั่งได้เพราะธามที่เคยร้องไห้จะเป็นจะได้บัดนี้กลับทำแค่เพียงสะอื้นเบาๆ
“พี่ไม่ได้ผลักออกเพราะตอนนั้นพี่กำลังอึ้งอยู่”
“…”
“คราวนี้เข้าใจแล้วใช่ไหมครับ”
น้องมันซุกหน้าเข้าออกแล้วพยักหน้าเบาๆ
“ยังอยากจะทำอีกไหมครับ”
เสียงทุ้มก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูอย่างมีเล่ห์นัย ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าตี้มันทำแบบนี้เพราะอะไร
เพราะรัก
รักมาก จนกลัวโดนทิ้งใบหน้าหวานเงยขึ้นมา ร่างเล็กไม่ได้ตอบแต่ขยับตัวคร่อมเสืออีกที “อยากสูบบุหรี่”
ริมฝีปากเรียวยกยิ้มขึ้นทีหนึ่ง มือหนาหันไปหยิบม้วนบุหรี่มาม้วนหนึ่งพร้อมไฟแช็คใต้ลิ้นชักโต๊ะวางโคมไฟ แสงไฟอ่อนๆสว่างขึ้นท่ามกลางความมืด จุดที่ปลายม้วนจนลุกไหมเล็กน้อยแล้วถูกส่งให้ร่างเล็กไป ปกติแล้วเขาไม่ชอบให้ตี้มันดื่มหรือสูบเท่าไหร่ ส่วนมากจะใช้ยามที่มีอะไรกันเป็นสิ่งยั่วในบางครั้ง ส่วนบุหรี่ตี้จะไม่สูบเลยถ้าตอนนั้นมันไม่เครียดจริงๆ(แต่จะบอกว่าติดบุหรี่มาจากใครก็คงจะเป็นเขานี่แหละ)
รับไปทันที วางไว้ตรงริมฝีปากสูดกลิ่นเย็นๆเข้าปอดก่อนจะปล่อยควันสีขุ่นออกมาใส่ใบหน้าหล่อเหลา แสงจันทร์สะท้อนสองมาทั้งสองร่าง มือบางลูบไล้รอยสักรูปเสือก่อนจะก้มลงไปกระซิบที่ข้างหู
“อยาก”แม้กระทั่ง
เซ็กส์ …ถ้าเขาไม่เริ่มก่อนตี้มันก็จะไม่ทำ
ยกเว้นซะแต่ว่า …จะกลัวเขาไม่รักเสือยกยิ้มก่อนจะเลื่อนไปกัดริมฝีปากล่างเบาๆ มือหนาหยิบบุหรี่ม้วนนั้นออกแล้วจับเข้าปากตัวเองบ้าง ร่างเล็กถูกจับลงเตียงเสื้อผ้าถูกถอดออกและขว้างทิ้ง บุหรี่ถูกสับเปลี่ยนไปมาระหว่างปากอย่างไม่นึกรังเกียจพร้อมๆกับท่วงทำนองแห่งรัก เมื่อได้สอดใส่ความหนักอึ้งในหัวใจก็กระเด็นหายไปเป็นปลิดทิ้ง ทั้งห้องเต็มไปด้วยกลิ่นควันบางเบาหากแต่กลิ่นที่ชัดเจนที่สุดคือกลิ่นของไอรักแผ่กระจายไปทั่วห้องที่มาพร้อมกับน้ำที่ทำให้รู้สึกสนุกกว่าน้ำไหนๆ
ตอนนี้ร่างเล็กเข้าใจแล้วว่าเล่น ‘น้ำ’ กับคนที่ตนรักนั้น
มันสนุกกว่าเยอะ : )**************************************
อย่างกับฮอร์โมนและตอนนี้เหมือนเป็นสองพาร์ทสองอารมณ์
อย่าโทษตี้ของเรานะเพราะกว่าที่สองคนนี้จะรักกันได้มันต้องผ่านอะไรมากเยอะพอสมควร
แม้ว่าเสือก็รักน้องมากมายก่ายกองก็ตาม พาร์ทเสือเป็นพาร์ทที่ไม่ค่อยถนัดเลยไม่รู้ว่าจะสื่อความคิดให้
นักอ่านเข้าใจหรือเปล่า หากฝีมือไม่ถึงต้องขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
ถึงคนถามมาเรื่องนี้มีดราม่าไหม ก็มีแต่ไม่มากไม่งั้นมันจะสนุกได้ยังไงเนาะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
[/color]
หัวข้อ: " เมียหมอ " Up! .ตอนที่ 30(100%) l 09/06/16 : P.68 | THE END (อ่าน 752425 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก