ตอนที่ 6.1‘จะให้รุ่นน้องไปรับ วันนี้กูไม่กลับคอนโดนะ ติดโปรเจค’
‘นอนดีๆ หาอะไรทานด้วยนะครับ’ – Read ผมก้มลงอ่านไลน์ในโทรศัพท์ แล้วเลิกคิ้วขึ้นท่าทางจะเป็นโปรเจคที่ยากมากแฮะ
“ผัวไม่อยู่หรือวันนี้” แล้วหันไปทำหน้าใส่ไอ้กิ้งที่เสลอหน้าเข้ามาอ่าน
“เออ”
“งั้นไปเที่ยวกับกูป่ะ”
“เที่ยว ?” ผมขมวดคิ้ว “เที่ยวไหน”
“เที่ยวผับไงมึง มึงไม่ได้ไปนานแล้วนี้หว่า ผับเดิมที่มึงเจอพี่เสือน่ะแหละ”
“อ๋อ” ผมลากเสียง “คงไม่อ่ะ”
“เอ้า!”
“คิดว่าเสือมันคงไม่ให้ไป”
“ไปสังสรรค์บ้างเหอะ” อันนี้เป็นเสียงไอ้เมฆครับ มันรู้เรื่องของผมกับไอ้เสือแล้วเพราะกิ้งน่าจะเล่าให้ฟังทุกซอกทุกมุม ผมหันไปมองหน้าไอ้เมฆ มันยังหล่อเหมือนเคยแถมสาวตรึมเพราะนอกจากหล่อแล้วยังรวย บวกกับที่มันสันดานเจ้าชู้มาแต่กำเนิดผู้หญิงเลยมากไปหน่อย
ก้มหน้ามองโทรศัพท์อีกครั้งแล้วทำท่าทางเหนื่อยใจ ผมไม่อยากให้เสือมันเครียดเดี๋ยวนี้มันยิ่งเครียดๆอยู่ด้วย
“ถ้ามึงลำบากใจ งั้นก็ไม่ต้องไปก็ได้” พวกมันก็คงอยากให้ผมไปด้วยไม่ได้สังสรรค์กันนานแล้วนี้หว่า ถ้าเป็นปกติก็คงจะไปเกือบทุกอาทิตย์เลยแต่เดี๋ยวนี้ผมมีเสือมาคอยตามตลอดแล้วไง
“ไปก็ได้ว่ะ ผับเดิมใช่ไหม”
พวกมันสองคนพยักหน้าพร้อมกัน ก่อนจะเดินนำผมไปขึ้นรถเมฆ ผมเหล่ตามองโทรศัพท์อีกครั้ง คิดว่าไม่บอกน่าจะดีกว่า ขืนบอกไปมันคงจะตามมาลากตัวผมให้กลับบ้านแน่ๆ!
ผับชื่อดังย่าน M เป็นผับประจำของพวกผมเนื่องจากเจ้าของผับเป็นพี่ชายห่างๆของไอ้เมฆเราจึงได้ส่วนลดตลอดยามมาดื่มแถมมีบริการเซอร์วิสเมาแล้วพาส่งกลับถึงบ้านอีกด้วย (ในสามคนผมใช้บริการบ่อยสุด) พี่ชายห่างๆของเมฆชื่อพี่ทอส แต่ผมเรียกเฮียทอสเพราะสนิทอยู่พอสมควร เป็นหนุ่มเจ้าสำราญรูปร่างสูงโปร่งใบหน้าหล่อเหลาติดเชื้อสายทางยุโรปมาด้วยนิดๆ ผมชอบเฮียเขานะ ดูพี่แกใช้ชีวิตได้สำราญมาก เที่ยว นอน กิน ดื่ม ตกดึกเล่นหญิง เฮียเขาไปต่างประเทศบ่อยแทบทุกครั้งจะมีของฝากจำพวกขนมมาให้ผมด้วย ครั้งก่อนเฮียทอสไปเที่ยวญี่ปุ่นทริปหนึ่งเดือนกับแฟนสาวถึงไทยปุ๊บลังคิทแคทชาเขียวขนาดใหญ่ก็มาปรากฏอยู่ที่หน้าบ้านผม ในนั้นมีการ์ดเล็กๆเขียนเอาไว้ว่า
‘แดกให้อร่อยนะธาม’ กิ้งก็ได้เหมือนกันแต่เป็นลังเสื้อผ้าส่วนไอ้เมฆไอ้เป็นลังถุงยาง (ก็เหมาะกับมันดี)
พวกเราสามคนเดินเข้ามาในผับได้เลย แบบไม่ต้องตรวจบัตรเพราะซี้กับพี่บอร์ดี้การ์ดหน้าโหดที่ทำหน้าที่เฝ้าประตูดี ผมผะงกหัวให้พี่เขาทีหนึ่งก่อนจะเดินตามหลังกิ้งเข้าไป กลิ่นแอลกอฮอล์ปะทะเข้าจมูก เสียงดนตรีชวนให้ออกท่าเต้นดังสนั่น วัยรุ่นชายหญิงรักสีสันยามราตรีหลายคนกำลังออกลวดลายและเกี้ยวพาราสีกันในที่มืดอย่างไม่อายฟ้าอายดินโดยมีของมึนเมาเป็นตัวชักนำ ที่นี้มีห้องและให้สูบบุหรี่ได้ก็จริงแต่ไม่มียาเสพติดอย่างอื่นเป็นอีกเหตุผลที่ผมไว้ใจผับของเฮียทอส
“ชั้นสองวีไอพีที่จองไว้ครับ” เมฆบอกกับพี่บอร์ดี้การ์ดที่ยืนคุมบันไดขึ้นชั้นวีไอพี เพราะเป็นโซนวีไอพีเลยให้ใครขึ้นไปนั่งสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้เนื่องจากผู้มีอิทธิพลหลายคนก็มาผับนี้กันเยอะพอสมควร ราคาชั้นสองเลยอัพพรวดอย่างรวดเร็วเรียกได้ว่ากระเป๋าตังค์ไม่หนักขึ้นไม่ได้ ส่วนพวกผมหรือ ฟรีครับจ่ายแค่ค่าเหล้าเอาจริงก็แทบไม่ได้ออก เจอเฮียทอสพี่แกก็เลี้ยงตลอดเลย ถ้าไม่อยู่ก็ยังอุตส่าห์บอกกับพนักงานเก็บเงินว่าไม่ต้องรับเงินจากพวกผม เป็นเหตุให้มาทีไรก็กินฟรี ดื่มฟรี
“หือ”
ผมมอง เมื่อพี่แว่นสูทดำหันหน้าไปบอกให้พี่แว่นอีกคนที่เคาน์เตอร์เช็คว่ามีการจองเอาไว้หรือเปล่า อืม ที่จริงให้เช็คคือฉากบังหน้าหรอกครับผมเห็นพี่เขาแอบกระพริบตาให้พวกเราตั้งนานแล้ว ส่วนพี่ที่เช็คก็ทำจริงซะที่ไหนยังพิมพ์มั่วอยู่ที่โปรแกรม word อยู่เลย ที่ทำอย่างนี้เพราะไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าที่นี้มีเส้นได้เฉยๆ
“โต๊ะ 7 ครับ” พี่เขาบอกก่อนจะยื่นใบจองโต๊ะให้กับไอ้เมฆ ผมผะงกหัวขอบคุณอีกครั้งแล้วเดินตามไป ชั้นสองบรรยากาศดีนะครับ ผมว่าเป็นชั้นที่เหมาะสำหรับการแอบมองที่สุดแล้ว เห็นหมดทั้งนมทั้งหุ่น!
ผมนั่งเล่นโทรศัพท์รอพวกนั้นสั่งเหล้ามาดื่ม อยู่ๆแอพไลน์สีเขียวก็เด้งขึ้นมาให้ใจสั่นเล่นๆ
‘พี่อยู่ไหน’ อ่า… ไม่ใช่เสือแต่เป็นธีม น้องสาวของผม
‘ผับ กับเมฆและกิ้ง มีอะไร’
‘มีเรื่องคุยจะด้วย แต่คุยในไลน์ไม่ได้’
‘อาทิตย์หน้าถึงจะว่าง วันพุธ อาจารย์จะไม่เข้า’
‘ตามนั้น ที่ร้านคาเฟ่ใกล้มหา’ลัยพี่นะ แล้วเจอกันค่ะ’
‘ครับ’
บทสนทนาได้บทสรุปผมจึงออกจากไลน์แล้วเข้าเล่นเกมแทน เล่นได้ไม่ถึงห้านาทีแก้วเย็นๆก็มาแตะที่ใบหน้า ผมหันไปมองกลิ่นเป็นเหล้า มือบางยื่นไปรับแล้วกระดกเข้าปากรวดเดียวหมด
“เหล้าใหม่ ดีกรีแรงนะนั้น” ไอ้เมฆบอก
ผมส่งเสียงอืมในลำคอก่อนจะยื่นแก้วไปให้มันเติมอีก ดีกรีคงจะแรงจริงๆแต่แก้วเดียวก็ทำมึนไปทั้งหัวแบบนี้แล้วผมไม่สนใจใครดื่มไปเล่นไป พอเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์ก็พบว่าไอ้กิ้งหายไปไหนแล้วไม่รู้แถมข้างกายไอ้เมฆยังมีผู้หญิงสวยนุ่งสั้นมาขนาบข้างกายมันสองคน
“เมฆกู… อึก! ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ผมบอก เมฆพยักหน้าแล้วหันไปคลอเคลียกับผู้หญิงต่อ เมื่อมันไม่สนใจผมก็ไม่มีอะไรต้องสนมัน แต่พอยืนขึ้นเท่านั้นแหละ เวร… โลกหมุนหรือสัส
ผมส่ายหน้าแรงๆ ค่อยๆพยุงตัวเองเดินลากเท้าชนคนอื่นตามทางไปยังห้องน้ำ ผมหรี่ตามองแสงไฟอ่อนๆและป้ายแสดงเพศชายหญิงบ่งว่าตนเองมาถึงจุดหมายแล้ว แต่ยังไม่ทันได้ก้าวเข้าพื้นที่ก็โดนใครสักคนจับแขนเอาไว้เสียก่อน ผมตวัดหน้าไปมองอย่างอารมณ์เสีย กูยิ่งปวดฉี่อยู่ด้วยเนี่ย เจ้าของมือหนาเป็นผู้ชายหน้าตาดีพอสมควรแต่สายตาวิบวับนั้นทำเอาจากหน้าตาดีเป็นน่าขยะแขยงไปเลย
“โอ๊ะ ขอโทษครับแค่อยากรู้จักคุ…”
“ปล่อย” ผมบอกเสียงเข้ม
“แหมอย่าใจร้ายนักสิ นั่งดื่มด้วยกันไหม ผมเลี้ยงเอง”
“กูบอกให้ปล่อย” ผมสะบัดมือแต่ยังไม่หลุด เริ่มรำคาญผนวกปวดฉี่ยิ่งทำให้หงุดหงิดเข้าไปใหญ่
“โหดจริงนะ ไปเล่นกันบนเตียงสักรอบหน่อยจะเป็นไร”
“ไอ้เหี้ยนี่!!” ผมกำมือแน่นหวังจะต่อยมันเต็มแรงแต่โดนกระชากเอวออกก่อน ไม่ได้หันไปมองว่าใครแต่กลิ่นกายมันคุ้นๆชอบกล ผู้ชายคนที่มายุ่งกับผมหน้าซีดพอๆกับผมที่ตอนนี้เริ่มมึนเต็มที่แล้ว บอร์ดี้การ์ดชุดดำมาล้อมพวกเราเอาไว้ผู้คนมากมายส่งสายตาและเดินมาทางนี้จนเริ่มจะเป็นไทยมุง ร่างสูงผลักผมให้ไปยืนด้านล่างแวบหนึ่งผมเห็นใบหน้าจึงรู้ว่าใคร ‘เฮียทอส’
“มึงยุ่งอะไรกับน้องกู” เฮียทอสถาม ผู้ชายคนนั้นตัวสั่น ใครๆก็รู้ว่าเฮียทอสเป็นเจ้าของผับเพราะเคยออกทีวีและนิตยสารอยู่หลายหน ถึงจะเป็นหนุ่มเจ้าสำราญแต่อย่ายุ่งหรือทำให้เขาโมโหเด็ดขาดไม่งั้นหนุ่มเจ้าสำราญจะกลายเป็นซาตานได้ “ธามมันทำอะไรเรา”
ผมส่ายหน้าไม่อยากเอาเรื่อง หงุดหงิดอยากฉี่และมึนเต็มทน
“อย่ามายุ่งกับน้องกูอีก” เฮียทอสชี้หน้ากล่าวเตือนเป็นอันจบไทยมุงและพี่บอร์ดี้การ์ดจึงเริ่มสลายตัว ผมจะไปบ้างแต่พอก้าวไปก็เซจนล้มลงกับพื้น “เมาแล้วยังมาคนเดียว หน้าเรายิ่งล่อผู้ชายอยู่ด้วย” เฮียบอกแล้วพยุงผมขึ้น
“อือ”
“ทำไมไม่ให้กิ้งหรือเมฆพามา”
“กิ้งหาย เมฆอยู่กับผู้หญิง”
“คราวหลังก็โทรบอกเฮียก่อนเดี๋ยวให้คนตาม”
“อือเฮีย ปวดฉี่อ่ะ”
“รู้แล้วครับ” เฮียทอสบอกก่อนจะพยุงผมเดินเข้าห้องน้ำ แต่ผมห้ามเอาไว้ก่อนพร้อมเอ่ยปากไล่เนื่องจากไม่อยากกวนพี่เขามาก เฮียทอสทำหน้าหนักใจแต่ก็ยอมเดินออกไปแต่โดยดี ผมจึงเดินเซๆชนคนอื่นโดนด่าประปรายปากเข้าห้องน้ำฉี่และอ้วกแตกไปหนึ่งทีจึงเปิดประตูออกมาล้างมือล้างหน้าให้หายมึน
‘ไม่น่าดื่มเลยกู’
คำหนึ่งพุดขึ้นมาในหัว ปกติผมดื่มประจำนะแต่เป็นเหล้าอ่อนๆ ถึงอย่างนั้นก็เมาแต่เมาแบบหลับไปเลยไม่มึนเท่าไหร่ตื่นมาก็ไม่ค่อยแฮงค์ นี้เป็นครั้งที่สองที่ดื่มดีกรีแรงๆ ครั้งแรกก็วันเจอกับไอ้เสือนั้นแหละ กิ้งบอกผมเมาแล้วจะหน้าด้านเรื่องประมาณว่ายางอายกูทำได้หมด
ผมวักน้ำปริมาณมากใส่หน้า มองสภาพตัวเองในกระจก ใบหน้าอ่อนติดมึนนิดๆตามไรผมมีน้ำหยดลงมาติ้งๆเป็นผลจากเมื่อครู่ ยกเสื้อเชิ้ตสีขาวเช็ดน้ำลวกๆแล้วเดินเซหวังจะกลับที่ แต่ยังไม่ถึงที่ก็เดินชนใครสักคนจนล้มลงกับพื้นดังตึ้ง! ผมเกาหัวภาพตรงหน้าเลือนรางกว่าเดิม อาการหงุดหงิดเพิ่มขึ้นจนต้องจิกปากตัวเอง จนกระทั่งมีมือมาฉุดผมขึ้นจากพื้นคงจะเป็นร่างสูงที่ผมเดินชนไปเมื่อสักครู่นั้นแหละ
ผมเงยหน้ามอง ใบหน้าหล่อเหลาราวซาตาน ผิวขาวซีดและเส้นผมสีดำสนิท ที่ไม่ว่ามองด้านไหนก็เป็น…
“เสือ ?”
…ไหนบอกติดโปรเจคไงวะ ?ผมขมวดคิ้วสงสัย เสือไม่ได้อยู่ในชุดนักศึกษาแล้ว ใส่เสื้อสีเทากางเกยีนส์ธรรมดาและแจ็กเกตเท่ๆ เห ? ปกติมีชุดแบบนี้ในตู้เสื้อผ้าด้วยหรือทำไมไม่เคยเห็น
ทันใดนั้นอาการหน้าด้านก็เริ่มเข้าสิง เมื่ออยู่ๆผมก็เอามือไปโอบรอบคอของมัน แนบตัวชิดกับร่างสูงก่อนจะโน้มใบหน้าหล่อเหลานั้นลงมาจุ๊บทีหนึ่งอย่างเคยชิน
“…”
“ไหนบอกติดโปรเจคไง”
“…” เสือไม่ตอบผมเอียงคอ
“พี่เสือ ?”
ดวงตาสีครามเข้มมองหน้าผมนิ่งๆ หรือมันโกรธจะผมกันนะที่มาโดยไม่บอก กำลังจะอ้าปากถามมือหนาก็เข้าโอบรอบเอวผมเอาไว้ ดันให้ร่างผมเข้าไปยังมุมมืดของผับที่ไม่ค่อยมีใครสังเกตเห็น จนรู้สึกแผ่นหลังที่กำลังแนบชิดกับกำแพงเย็นๆ ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาเหมือนจะจูบแต่ก็ไม่วนเวียนอยู่ตรงริมฝีปากแล้วเลื่อนไปยังซอกคอ เอวถูกยกขึ้นเท้าลอยไม่แตะพื้น ผมนิ่งมองว่าเขากำลังจะทำอะไร เราสบตากันวูบหนึ่งผมรู้สึกเหมือนคนตรงหน้าไม่ใช่เสือ
มือหนาแตะขอบกางเกงผม สักพักมันก็ถูกดึงออกไปเหลือแต่บ็อกเซอร์สีดำ เสื้อเชิ้ตสีขาวของผมปิดเอาไว้ได้เพียงน้อยนิด เสือชิดตัวผมเอากับกำแพง ยกตัวผมสูงขึ้นอีกครั้ง น่าหวั่นจนต้องเอาขาเรียวเกาะกับสะโพกแกร่งไว้ ผมเอามือโอบรอบคอ ยืดตัวขึ้นไปจูบแต่คนตรงหน้ากลับไม่ให้ความร่วมมือ
“หึ” ร่างสูงหัวเราะในลำคอ แจ็กเกตถูกถอดออกและขว้างทิ้งไปตามยถากรรม มือหนาลูบไล้ไปทั่วตัวผมก่อนจะประกบริมฝีปากลงมืออย่างรุนแรง จูบที่เต็มไปด้วยกลิ่นบุหรี่ แต่แปลกจัง…
เสือสูบบุหรี่กลิ่นนี้ด้วยหรือ ?
ปกติมันจะเป็นกลิ่นเย็นๆแต่เย้ายวนชวนหลงใหลแฝงความร้อนแรงเอาไว้ แต่กลิ่นนี้กลับเป็นกลิ่นฉุนที่พอได้สูดเข้าไปหัวใจก็เต้นระทึกอย่างน่าหวาดเสียว เร้าร้อนและอันตรายจนน่ากลัว ผมทุบไหล่แกร่งเบาๆเพราะเริ่มหายใจไม่ออก ร่างสูงละริมฝีปากออกมา น้ำลายสีใสไหลเยิ้มออกมาด้วย แม้จะนึกสงสัยและรู้สึกแปลกๆแต่ผมก็ไม่ได้ถามออกไป
ผมเอื้อมมือเข้าไปกอด กระซิบที่ข้างหู “ต่อที่คอนโดเถอะ”
แล้วซบใบหน้าลงกับไหล่กว้างอย่างเคยชิน
ผมไม่ได้สนใจต่อรู้แต่ว่าถูกร่างสูงอุ้มด้วยท่าเจ้าหญิงมาที่รถไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่ารถอะไรเพราะเอาแต่หลับตาลงอยู่ตลอด พอถึงคอนโดผมก็ยังไม่ยอมลืมตารู้เพียงถูกอุ้มขึ้น กลับมาถึงห้องหลายอย่างถูกถอดออกจากตัวไปทั้งนาฬิกา กำไลเหล็ก สร้อยเสื้อผ้าของผมไม่ได้ถูกถอดออกแต่เหมือนเสือจะถอดของตัวเองออก แถมทิ้งเกลื่อนไปตามทางเดิน จนกระทั่งถูกวางลงบนเตียงผมถึงลืมตาขึ้น ไฟไม่ได้เปิดเงาทะมึนทาบทามลงบนตัว เสือกำลังคร่อมผมอยู่แขนยาววางพาดเอาไว้บนหัวของผม นิ้วเรียวไล่ไปตามใบหน้าลงคอผมร้องอื้ออึงในลำคอเสือไม่เคยทำแบบนี้ กระดุมถูกปลดออกทีละเม็ด ช้าจนน่าขัดใจผมจะเอามือมาปลดเองแต่ถูกรวบข้อมือเอาไว้เสียก่อน
“อย่า” เสียงทุ้มว่าลิ้นร้อนเลียที่ข้างหู จนกระทั่งกระดุมเม็ดสุดท้ายถูกปลดลง เสือวันนี้แปลกยังไงชอบกลไม่ได้ร้อนแรงและเร่งเหมือนแต่ก่อนห่างแต่ชักช้า เอื่อยเฉื่อยแต่กลับทำให้ผมรู้สึกถึงอันตรายยามได้สบตากับนัยน์ตาสีครามเข้มคู่นั้น
นิ้วร้อนไหล่ลง ผมหายใจหอบถี่อาการตื่นตัวแสดงอย่างให้ได้ชัดจนคนด้านบนหัวเราะหึ นิ้ววนที่ยอดดอกสะกิดเบาๆแต่กลับเสียวซ่าน ไล่วนช้าๆไปมาอย่างขัดใจผมจิปากกัดฟันแน่น ละออกจากยอดดอกไล่ลงมาเรื่อยๆถึงหน้าท้อง ผมเสียววาบจนกระทั่งถึงกับส่วนที่อ่อนไหวที่สุด เสือยังช้าวันนี้เขาขัดใจผมชะมัด เขาถอดบ็อกเซอร์ของผมออกตอนนี้ผมเปลือยต่อหน้าเขาเต็มๆ นิ้วไล่วนตรงส่วนปลายที่เริ่มจะมีน้ำหลุดออกมาบ้าง แล้วผละออกไปผมจะร้องแต่ถูกปิดปากตัวจูบที่รุนแรงก่อน เจลเย็นถูกเทใส่จากเชื่องช้ากลายมาเป็นรวดเร็ว สามนิ้วถูกสอดเข้ามาด้านในเจ็บในน้ำตาคลอ
“จุ๊ๆ” เขาบอกให้ผมเงียบ ภายในใจเริ่มมีความหวาดกลัวขึ้นมาเสือไม่เคยเป็นแบบนี้ มือหนาหันไปถอดเสือตัวเองภายอกแกร่งผมยังไม่ทันสำรวจเขาได้เต็มที่ก็ถูกพลิกคว่ำใบหน้าแนบหมอน แขนทั้งสองข้างถูกจับรวบไว้ด้านหลังแนบตรงที่เหลือสะโพกขึ้นมาเล็กน้อย
“เสือ” ผมร้องขึ้นมา สามนิ้วถูกถอนออกไปแทนที่ด้วยสิ่งที่ใหญ่กว่าแม้จะเจ็บกว่ามากก็ตาม ผมเหลียวหน้าไปมองกางเกงยีนส์ยังคงประดับอยู่ เขาแค่ดึงมันลงมานิดหน่อยให้เจ้านั้นของเขาสามารถเข้ามาภายในผมได้ “เสือเจ็บ ผมเจ็บ”
ผมดิ้นแต่ยิ่งดิ้นก็เหมือนยิ่งทำร้ายตัวเอง เสือไม่ได้ตอบแต่พอเขาเห็นผมขัดขืนก็จะกระแทกเข้ามาทีหนึ่งจากนั้นก็ไม่ทำอะไรต่อ ค้างเอาไว้อย่างนั้น ผมแนบหน้ากับหมอนนิ่งเจ็บช่องทางด้านหลังเจียนตาย เสือไม่เคยเป็นแบบนี้ไม่ใจร้ายกับผมอย่างนี้ เขาไม่เคยใส่เข้ามาถ้าผมยังไม่พร้อม
ผมได้กลิ่นฉุนของบุหรี่ จึงหันหน้าไปมองเสือกำลังสูบบุหรี่อยู่ มือหนาเขาใช้จับแขนผมเอาไว้ นัยน์ตาสีครามเข้มยังคงจ้องผมอยู่ สิ่งนั้นก็ยังค้าง ไม่ได้เอาออกแต่ก็ไม่ได้ขยับ
จนกระทั่งบุหรี่ม้วนนั้นหมดไป เพลิงบรรลัยแห่งรักสวาทจึงได้ปะทุ…
แย่เป็นเซ็กส์ที่แย่ที่สุดที่เคยเจอมา เหมือนกับถูกขืนใจที่คนรักเป็นคนกระทำ
ผมแนบหน้าลงกับหมอน ร่างกายเปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยรอยต่างๆ ตอนนี้เช้าแล้วแต่วันนี้คงไม่ได้ไปเรียนแน่ๆ คนข้างตัวผมเอนพิงกับหัวเตียงในมือถือบุหรี่กลิ่นใหม่ที่ผมออกจะไม่ชอบมันเลยสักนิดรวมถึงเพศสัมพันธ์เมื่อคืนด้วยเลยก็แล้วกัน ผมเงยหน้าขึ้นมองเสือก็กำลังมองผมอยู่เหมือนกัน ใบหน้าหล่อเหลาราวซานตานั้น คาดว่าวันนี้เราคงต้องเคลียร์กันหน่อยแล้ว
“เสือ” ผมเรียกร่างสูงไม่ตอบแต่กลับหันมามองหน้าผมนิ่ง ยังไม่ได้ถามสายตาของผมก็เหลือบไปเห็นรอยสักบนสะโพกเป็นจุดเดียวกันที่เสือสักแต่ไม่ใช่! มันไม่ใช่รอยสักแบบนี้!
ผมขมวดคิ้วเอ่ยเสียงดัง “เสือรอยสั…”
ปัง!!ผมยังไม่ทันพูดจบประตูห้องก็เปิดเข้ามาเสียงดัง ปรากฏร่างของผู้ชายคนหนึ่งในชุดเสื้อสีนิสิตสีขาวปักเข็มกลัดสัญลักษณ์แพทย์ที่ผมคุ้นตาดี ใบหน้าหล่อเหลาติดหอบที่ทำเอาผมต้องสะดุดลมหายใจตัวเอง นัยน์ตาคู่นั้นมองมาทางผมและเขา พวกเรา …บนเตียง
“ตี้” เสียงทุ้มว่าแผ่วเบา เบาจนผมใจหล่นฮวบ ทันใดนั้นน้ำตาสีใสก็ไหลออกมาเมื่อมองทั้งสองคนพร้อมกัน
เหมือนกันมากซะจนแยกไม่ออก ทั้งหน้าตาและบุคลิกเป็นคำตอบให้ผมได้รู้ว่าเสือนั้น
…มีสองคน
จบ.****************************************
แหงเอ็นซีที่บรรยายเยอะสุดมันถึงฉากของฝาแฝดเสือ
ดราม่าไหมก็ไม่รู้สินะ มันเป็นตอนที่ได้บรรยายความรักของพี่เสือละมั้ง
ตี้ไม่ผิดนะครับ ตี้ไม่ผิดบอกเอาไว้ก่อน เพื่อใครด่าน้องว่าใจง่าย
ตอนต่อไปจะได้รู้ว่าทำไมบางตอนมันถึงดูไม่สมเหตุสมท่านจะได้รู้เหตุผลกันนะครับ
เดี๋ยวหวานก็มากินน้ำตากันไปก่อน 
ปล.ยังไม่ได้ตรวจคำผิด
หัวข้อ: " เมียหมอ " Up! .ตอนที่ 30(100%) l 09/06/16 : P.68 | THE END (อ่าน 752427 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก