น้องกันต์จัดให้ครั้งที่ 55“โรงเรียนน้องกันต์หยุดหนึ่งอาทิตย์เพราะคุณครูไปดูงานต่างจังหวัด” เสียงของคินพูดกับพัทธ์ในระหว่างที่พวกเขากำลังเตรียมตัวจะเข้านอนกัน
นคินทร์ขยับไปนั่งบนเตียงข้างๆ คนรักที่วางหนังสืออ่านเล่นในมือลงที่หัวเตียง “พัทธ์จะพาน้องกันต์ไปทำงานด้วยหรือจะให้พี่พาไปดี”
“หรือจะให้ไปอยู่กับคุณศรัณย์ดีครับ...” พัทธ์เงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย ก่อนจะเอนตัวลงซบไหล่ของคินแล้วถอนหายใจออกมา
สัมผัสแผ่วเบาแนบลงที่หน้าผากมนเหมือนจะปลอบโยนคนในอ้อมแขน “คุณศรัณย์จะมีเวลาว่างดูแลน้องกันต์หรือเปล่า”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมลองโทรถามเขาดู เขาคงดีใจที่จะได้พาน้องกันต์ไปอยู่ด้วย...” พัทธ์บอกเสียงค่อย
“อย่าลืมถามน้องกันต์ด้วยนะ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความต้องการของน้องกันต์” คินพูด ยกมือขึ้นลูบไหล่ของคนรักเบาๆ ซึ่งอีกฝ่ายก็พยักหน้ารับในสิ่งที่เขาพูด “นอนกันเถอะ พรุ่งนี้ยังต้องไปทำงาน”
คนตัวสูงกว่าประคองพัทธ์ให้ลงนอนก่อนที่เขาจะลุกไปปิดไฟแล้วเดินกลับมาที่เตียงอีกครั้ง รั้งเอวคอดบางเข้ามากอด ให้แผ่นหลังของคนรักแนบสนิทกับหน้าอกของตัวเอง นคินทร์กอดพัทธ์เอาไว้เต็มอ้อมแขน สองมือวางทาบทับหลังมือของพัทธ์ ใบหน้าฝังลงกับกลุ่มผมนุ่มกระซิบบอกขอให้นอนหลับฝันดี
แม้ทั้งคู่จะหลับตา แต่ก็ยังไม่หลับต่างฝ่ายต่างจมอยู่ในความคิดของตัวเอง เวลายามค่ำคืนคือเวลาที่ควรจะพักผ่อน แต่พวกเขากลับนอนไม่ลงเพราะทุกครั้งที่สมองว่างเปล่าก็จะต้องนึกถึงวัน เวลาที่น้องกันต์จะต้องไปอยู่กับคุณศรัณย์ แม้จะเป็นเพียงแค่ช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ แต่พวกเขาก็ทั้งกังวล ทั้งเป็นห่วงปะปนกันไปหมด
ใช้เวลานานทีเดียวกว่าที่ทั้งสองคนจะหลับไป หลับไปพร้อมกับความหนักอึ้งในใจ ก่อนจะตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ด้วยรอยยิ้มที่ปกปิดความรู้สึกภายในใจ
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นดึงสติที่กำลังหลับใหลของคินให้ตื่นตัวขึ้น ชายหนุ่มลืมตาขึ้นรับกับเช้าวันใหม่ มองคนที่ยังนอนหลับสนิทอยู่ในอ้อมแขนก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมา กดจมูกแนบลงกับแก้มนวลแล้วจึงผละออกช้าๆ เพื่อไปล้างหน้าล้างตา เตรียมลงไปทำอาหารเช้าสำหรับทุกคน
“พี่คิน มีอะไรให้พัทธ์ช่วยไหมครับ” พัทธ์ที่เพิ่งเดินลงจากมาชั้นบนร้องถามคนที่กำลังเตรียมมื้อเช้าอยู่ในครัว
“ตื่นแล้วเหรอ... อย่างนั้นพัทธ์หยิบจานให้พี่ทีครับ เอาจานใหญ่นะพี่ทำอเมริกันเบรคฟาสท์ครับ” คินหันไปยิ้มให้กับคนที่เดินเข้ามาใกล้
พัทธ์พยักหน้ารับก่อนจะเดินไปเปิดลิ้นชักใต้เคาน์เตอร์แบบบิ้วอินท์เพื่อหยิบจานกระเบื้องใบใหญ่ออกมาสามใบ ก่อนจะส่งให้คนที่กำลังทอดไส้กรอกอยู่ทีละใบ “พี่คินครับ...”
“ครับ ว่ายังไงครับ” คินถามพร้อมกับมือที่ตักไส้กรอกเรียงใส่จานไปด้วย ก่อนที่มือที่กำลังเปลี่ยนไปตักไข่ดาวจะชะงักไปเมื่อได้ยินประโยคถัดไปของพัทธ์
“พัทธ์โทรไปหาคุณศรัณย์มาแล้วนะครับ... เขาบอกว่าถ้าน้องกันต์อยากไปอยู่ด้วยช่วงโรงเรียนหยุด เขาก็พร้อมจะรับน้องกันต์ไปอยู่ด้วยครับ”
“ก็ดีนะ น้องกันต์กับคุณศรัณย์จะได้สนิทสนมกันด้วย” คินยิ้มออกมาพร้อมกับพูด หันไปกดริมฝีปากลงที่ขมับของคนข้างๆ “ไม่ว่ายังไง น้องกันต์ก็ยังเป็นลูกของพัทธ์และพี่ เป็นลูกของเราครับ”
พัทธ์ส่งยิ้มให้ก่อนจะพยักหน้ารับ “ครับ ไม่ว่าจะยังไง น้องกันต์ก็เป็นลูกของเรา”
“ใช่แล้วครับ พัทธ์ขึ้นไปปลุกน้องกันต์ดีกว่า เดี๋ยวจะได้ลงมากินมื้อเช้ากัน”
“ครับพี่คิน อย่างนั้นเดี๋ยวพัทธ์พาน้องกันต์ลงมา” พัทธ์รับคำก่อนจะเดินกลับขึ้นไปบนชั้นสองของบ้าน ส่วนคินก็หันกลับไปจัดเรียงอาหารบนจานจนสวยงามอย่างที่น้องกันต์ชอบก็ยกจานออกไปวางเอาไว้ที่โต๊ะเพื่อรอสองแม่ลูกลงมา ระหว่างรอก็เดินไปหยิบส้มมาคั้นน้ำให้สำหรับทุกคน
ส่วนพัทธ์ที่เดินขึ้นมาชั้นสองก็เดินไปที่ห้องนอนของน้องกันต์ เจ้าตัวเล็กยังนอนหลับสบายกอดตุ๊กตาหมีเอาไว้แน่น คนที่เพิ่งเดินเข้ามาเดินไปนั่งบนเตียงข้างๆ น้องกันต์ที่นอนหลับอยู่
มือของพัทธ์เอื้อมไปปัดผมด้านหน้าของน้องกันต์ขึ้นพร้อมกับยิ้ม
น้องกันต์คือหนึ่งในความสุขของเขา ขอแค่น้องกันต์มีความสุขพัทธ์ก็มีความสุข และไม่ว่าอะไรที่จะทำให้น้องกันต์มีความสุข พัทธ์ก็จะทำเพราะเขาอยากที่จะชดเชยทุกอย่างให้น้องกันต์... ทั้งชดเชยพ่อและแม่แท้ๆ ที่เขาไม่สามารถเป็นให้ได้
เขารับปากกับพี่สาวเอาไว้ว่าจะเลี้ยงดู และรักน้องกันต์ให้เหมือนกับเป็นลูกแท้ๆ แต่ถึงไม่ต้องรับปากพัทธ์ก็รู้สึกแบบนั้นอยู่แล้ว ชีวิตหลายปีที่ผ่านมาพัทธ์มีแค่พ่อแม่ และน้องกันต์ จนกระทั่งวันที่มีนคินทร์เข้ามา ก็เหมือนมาเติมเต็มชีวิตของพัทธ์ให้สมบูรณ์
แต่วันนี้กำลังมีอีกคนเข้ามายุ่งเกี่ยวชีวิตที่อบอุ่นของเขา ถ้าหากเป็นคนอื่นพัทธ์คงไม่ยอม...
แต่คนคนนั้นคือพ่อแท้ๆ ของน้องกันต์ พัทธ์จึงได้แต่ต้องปล่อยให้เขาก้าวเข้ามา
“อย่าเลิกรักมัมนะครับเด็กดี... ถ้าน้องกันต์เลิกรักมัม... มัมจะต้องเหมือนตายทั้งเป็นแน่ๆ เลย” เสียงของพัทธ์สั่นเครือ พยายามอย่างหนักที่จะไม่ให้น้ำใสที่กำลังเออล้นไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง
“ไม่ว่าน้องกันต์จะรักเขามากแค่ไหน แต่อย่าเลิกรักมัมนะครับ...”
“อือ... มัม... เหยอ...” น้องกันต์ขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะลืมตาขึ้น ส่งเสียงเรียกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
พัทธ์ยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่กำลังไหลออกทันที ช่วยดึงเจ้าตัวเล็กให้ลุกขึ้นนั่งจัดทรงผมที่ชี้ฟูไม่เป็นทรงน้องกันต์ให้ “ผมฟูเชียว”
“มัม...” เจ้าตัวเล็กส่งเสียงเรียกอย่างงัวเงีย ก่อนจะเงยหน้ามอง “มัม... มัมร้องไห้หยอ... มัมร้องไห้ทำไม”
“ค ครับ...” พัทธ์ได้แต่สะดุ้งยกมือขึ้นจับหน้าตัวเองก็พบว่ามีน้ำใสๆ ไหลออกมาเลอะแก้ม
น้องกันต์ยันตัวลุกขึ้นยืน เดินเข้าไปทิ้งตัวลงนั่งตักคุณมัมก่อนจะใช้หลังมือเช็ดน้ำตาให้ “มัมไม่ร้องไห้นะ ไม่ร้องนะ โอ๋ๆ นะ”
พอน้องกันต์เช็ดน้ำตาให้แทนที่พัทธ์จะหยุดร้องไห้เจ้าตัวกลับน้ำตาไหลออกมามากว่าเดิมจนน้องกันต์เบะปากจะร้องตาม พัทธ์จึงได้รีบเช็ดหน้าตัวเองเพื่อไม่ให้น้องกันต์ร้องไห้ตาม “มัมไม่ร้องแล้วครับ ไม่ร้องแล้วนะ ดีไหม”
“ดีฮะ มัมไม่ร้องไห้นะ” น้องกันต์ยิ้มก่อนจะกอดคุณมัมแน่น “น้องกันต์รักมัมนะ อย่างร้องไห้นะ”
“ครับ มัมก็รักน้องกันต์” พัทธ์ยิ้ม กอดเจ้าตัวเล็กตอบพร้อมกับหอมแก้มนิ่มไปอีกหลายที “ไปอาบน้ำล้างหน้ากันดีกว่าครับ พ่อคินทำมื้อเช้าไว้ให้หม่ำๆ แล้วนะ”
“มัมอาบกะน้องกันต์น๊า” เจ้าตัวเล็กอ้อนทันที ซึ่งพัทธ์ก็ได้แต่ยิ้มแล้วพยักหน้าตกลงก่อนจะอุ้มน้องกันต์เดินเข้าไปในห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำให้กับเจ้าตัวเล็ก
ไม่นานน้องกันต์ก็วิ่งดุ๊กดิ๊กออกจากห้องน้ำด้วยสภาพที่มีผ้าขนหนูพันตัวเอาไว้ตั้งแต่คอจนถึงปลายเท้า ปีนขึ้นไปบนเตียงนอนตัวสั่นเพราะหนาว หันไปมองค้อนคุณมัมที่เดินยิ้มตามออกมา “มัมแกล้งน้องกันต์ น้องกันต์หนาว”
“โอ๋ๆ มัมขอโทษครับ มัมไม่ได้ตั้งใจนะ” พัทธ์พูดเดินมานั่งบนเตียงก่อนจะอ้าแขนออก “มากอดมัมมา”
เห็นแบบนั้นเจ้าตัวเล็กที่นอนขดตัวสั่นอยู่ก็กระดืบๆ ไปหาคุณมัมแล้วโผเข้ากอดทันที ส่วนสาเหตุที่ทำให้น้องกันต์ต้องมาค้อนใส่คุณมัมแบบนี้ก็เป็นเพราะว่าตอนที่กำลังจะอาบน้ำเสร็จพัทธ์ดันเผลอเปิดน้ำเย็นแทนที่จะปิดน้ำ น้ำจากฝักบัวเลยโดนเจ้าตัวเล็กไปเต็มๆ จนน้องกันต์ได้แต่ตัวสั่น พอเช็ดตัวให้เสร็จเจ้าตัวเล็กก็วิ่งออกมานอนขดอยู่แบบนี้นี่แหละ
“หายหนาวยังครับ ไปแต่งตัวกัน ป่านนี้พ่อคินสงสัยแล้วมั้งว่าทำไมยังไม่ลงไปกันอีก” พัทธ์ดันตัวน้องกันต์ออกก่อนจะลุกไปหยิบเสื้อผ้ามาให้เจ้าตัวเล็กใส่
น้องกันต์หยิบชุดที่พัทธ์ถือมาให้ไปใส่เอง โดยที่พัทธ์ก็คอยช่วยด้วย แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยสองแม่ลูกก็พากันลงไปที่ชั้นล่าง เจอกับพ่อคินที่กำลังจะเดินขึ้นมาดูพอดี
“อรุณสวัสดิ์ครับน้องกันต์” คินยิ้มก้มลงอุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นมาหอมแก้ม
“อรุนซาหวัดครับพ่อคิน” น้องกันต์ใช้สองมือกอดรอบคอพ่อคินเอาไว้แน่น พร้อมกับหอมแก้มกลับทั้งสองข้าง
คินหัวเราะชอบใจก่อนจะหันไปมองพัทธ์ที่เดินตามลงมา คิ้วเลิกขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าคนรักใกล้ๆ ยื่นมือข้างหนึ่งไปแตะที่หางตาของพัทธ์เบาๆ “เป็นอะไรไปครับ”
พัทธ์ส่ายหน้ายิ้มๆ “เปล่าครับ พาน้องกันต์ไปกินมื้อเช้าก่อนดีกว่า”
คนถามขมวดคิ้วนิดเมื่อไม่ได้คำตอบที่พอใจ ถึงใครจะดูไม่ออกว่าพัทธ์ร้องไห้ แต่เขาดูออกแม้ต่อให้พัทธ์จะร้องไห้เพียงแค่นิดเดียวก็ตาม แต่ในเมื่ออีกคนยังไม่อยากจะพูดคินก็ไม่อยากจะถามมาก เขาจึงพยักหน้ารับแล้วพาน้องกันต์เดินไปที่ห้องอาหาร
วางเจ้าตัวเล็กลงประจำที่ก่อนที่เขาจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ส่วนพัทธ์นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม พอน้องกันต์เห็นอาหารเช้าก็ร้องดีใจใหญ่… มีไส้กรอกคุณปลาหมึกด้วย
“หม่ำเยอะๆ นะครับ” คินก้มลงพูดกับน้องกันต์ที่ใช้ส้อมเด็กจิ้มไส้กรอกมากัดคำโตจนแก้มทั้งสองข้างพองออกอย่างกับหนูแฮมเตอร์ที่กำลังยัดของกินเข้าปาก
น้องกันต์พยักหน้ารับหงึกหงักทันทีก่อนจะจิ้มไส้กรอกอีกชิ้นเข้าปากทั้งๆ ที่ในปากยังไม่หมดเลย จนคนมองทั้งสองคนได้แต่หัวเราะขำ ก่อนที่คินจะยื่นมือไปบีบแก้มป่องๆ นั้นเล่น “หมูเอ๊ย! ค่อยๆ กินก็ได้ครับ เดี๋ยวก็สำลักหรอก”
หลังจากที่ทั้งสามคนจัดการกับมื้อเช้ากันเสร็จเรียบร้อยพัทธ์ก็อาสาเป็นฝ่ายเก็บล้างเองแล้วให้นคินทร์ไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อเตรียมออกไปที่ร้าน เพราะพัทธ์นั้นอาบน้ำเรียบร้อยแล้วเหลือเพียงแค่เปลี่ยนไปใส่ชุดทำงานก็แค่นั้น
คินจึงเดินขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านโดยมีเจ้าตัวเล็กเดินตามติดขึ้นไปด้วย ทำท่าจะร้องขออาบน้ำด้วยอีกรอบแต่ก็โดนคนเป็นพ่อห้ามเอาไว้เสียก่อน ก่อนที่น้องกันต์จะโดนอุ้มไปวางบนเตียงพร้อมกับมีหมอนใบนุ่มมาทับช่วงขาอย่างเชิงแกล้งให้เจ้าตัวเล็กร้องลั่น หัวเราะเอิ้กอ้ากชอบใจกับการเล่นของพ่อคิน
“นอนเล่นอยู่นี่เข้าใจไหมครับ เดี๋ยวมัมขึ้นมา พ่อคินไปอาบน้ำก่อน” บีบแก้มเจ้าตัวเล็กไปทีอย่างมันเขี้ยวก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
ส่วนน้องกันต์ก็นั่งเล่นนอนเล่นอยู่บนเตียงนอนหลังใหญ่ โดยที่มือข้างหนึ่งก็กอดตุ๊กตาหมีเอาไว้ด้วย ไม่นานพัทธ์ก็เดินเข้ามาในห้องเป็นจังหวะเดียวกับที่คินเดินพันผ้าเช็ดตัวออกจากห้องน้ำพอดี คนตัวสูงส่งยิ้มให้กับคนรักก่อนจะเลยไปมองน้องกันต์ที่นอนเล่นอยู่แล้วก็สาวเท้าเข้าไปหา จัดการสะบัดน้ำบนศีรษะใส่เจ้าตัวเล็กจนน้องกันต์ได้แต่ร้องลั่น ลุกหนีแทบไม่ทัน ส่วนคนแกล้งก็ยืนท้าวเอวหัวเราะชอบใจยกใหญ่ที่แกล้งลูกได้สำเร็จ
น้องกันต์ลุกขึ้นมาเอามือปิดๆ หน้าคนเป็นพ่อเหมือนจะห้ามไม่ให้อีกฝ่ายสะบัดน้ำใส่ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้สุดท้ายก็เลยหันไปหาคุณมัมแล้วฟ้องเสียงดังทันที “มัมมมมมมมมมมมมมม พ่อคินแกล้งน้องกันต์ พ่อคินนิสัยไม่ดี”
คนที่กำลังหยิบเสื้อผ้าทั้งของตัวเองและของนคินทร์อยู่ชะงักก่อนจะหันมามอง คิ้วสวยขมวดมุ่นทันทีที่เห็นว่าคินแกล้งน้องกันต์ “พี่คินชอบแกล้งลูกจริงๆ เลย มาเอาชุดไปแต่งตัวเลยครับเลิกแกล้งน้องกันต์ได้แล้ว”
นคินทร์ที่ไม่ได้กลัวอะไรเพียงแค่เกรงใจก็รับคำก่อนจะเดินไปหยิบชุดในมือของพัทธ์ไม่วายขโมยหอมแก้มนุ่มไปที จนคนโดนหอมมองตาวาวยกมือตีแขนเสียดัง และนั่นก็ทำให้น้องกันต์หัวเราะชอบใจที่พ่อคินโดนมัมตี
“มัมตีอีก ตีพ่อคินอีก พ่อคินนิสยไม่ดี” เจ้าตัวร้องพร้อมกับกระโดดดึ๋งๆ อยู่บนเตียงนอน
“นิสัยเสีย…” พัทธ์ว่าเสียงเบาก่อนจะเดินเลี่ยงเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า
คินที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วก็เดินไปหาน้องกันต์ก่อนจะนั่งห้อยขาข้างเตียง เห็นแบบนั้นน้องกันต์ก็ขยับมานั่งตักพ่อคินเอาไว้ทันที มือหนายกขึ้นรัดร่างเล็กเอาไว้เพื่อกันไม่ให้น้องกันต์หล่นจากตักไป
“น้องกันต์ครับ” คินส่งเสียงเรียกน้องกันต์ให้เจ้าตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะขานรับเสียงใส เขาจึงได้พูดต่อ “วันนี้อยากไปอยู่กับคุณพ่อไหมครับ พ่อศรัณย์ของน้องกันต์”
“คุณพ่อเหยอ… แล้วพ่อคินกับมัมละ” น้องกันต์ถามกลับ
“พ่อคินกับมัมก็ไปทำงานไงครับ วันนี้พ่อศรัณย์ไม่ได้ทำงานน้องกันต์อยากไปเล่นกับพ่อศรัณย์ไหม” พอได้ยินคำว่า ‘เล่น’ เด็กอย่างน้องกันต์ก็ยิ้มร่าแล้วพยักหน้ารับทันที
“เล่นๆ น้องกันต์เล่นกับคุณพ่อ~” เจ้าตัวเล็กว่า ชูมือชูแขนดีใจที่จะได้เล่น
เล่นกับคุณพ่อศรัณย์สนุก เหมือนเล่นกับพ่อคินเลย“อย่างนั้นเดี๋ยวไปหาพ่อศรัณย์กันเนอะ” คินว่ายิ้มๆ ยกมือลูบผมน้องกันต์ที่พยักหน้าหงึกหงัก เขามองเลยไปที่คนรักที่เพิ่งเดินออกจากห้องน้ำพอดีแล้วส่งยิ้มให้ “พัทธ์ไปเตรียมของให้น้องกันต์หน่อยครับ น้องกันต์จะไปอยู่กับคุณศรัณย์”
พัทธ์พยักหน้ารับก่อนจะเดินออกจากห้องนอนเพื่อไปห้องนอนของน้องกันต์ หยิบกระเป๋าเป้ออกมาแล้วจัดเสื้อผ้าให้น้องกันต์
“เผื่อแค่สามวันก็พอครับ ที่เหลือคุณศรัณย์ก็คงจัดการเอง” นคินทร์ที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องร้องบอก
“ครับ แล้วน้องกันต์ละครับพี่คิน”
“พี่เปิดการ์ตูนให้ดูอยู่ที่ห้องเราครับ” คินว่า เดินเข้ามาช่วยพัทธ์พับเสื้อผ้าของน้องกันต์ พอเห็นว่ามีคนมาช่วยพับแล้วพัทธ์ก็เลยลุกไปเตรียมของอย่างอื่นต่อ
พัทธ์เอื้อมมือไปหยิบตุ๊กตาตัวโปรดของน้องกันต์มาถือเอาไว้ ขาที่กำลังจะเดินกลับมาหาคนรักที่นั่งอยู่ตรงพื้นปลายเตียงก็หยุดลง “พี่คินว่าน้องกันต์จะอยู่กับคุณศรัณย์ได้ไหมครับ”
“พี่ก็บอกไม่ได้หรอกครับ ทุกอย่างคงขึ้นอยู่กับคุณศรัณย์ว่าจะทำให้น้องกันต์ยอมรับได้แค่ไหน” คินพูดพร้อมกับเก็บเสื้อผ้าน้องกันต์ใส่กระเป๋าไปด้วย
“น้องกันต์เหมือนจะเลี้ยงง่ายแต่ก็ไม่ง่าย ใจหนึ่งผมก็กลัวว่าคุณศรัณย์จะดูแลน้องกันต์ไม่ได้… แต่พอได้เห็นน้องกันต์เล่นกับคุณศรัณย์อย่างสนิทสนมแล้ว… ตอนนี้ผมกลัวครับพี่คิน” พัทธ์พูดก่อนจะเงียบลงไป เจ้าตัวสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วจึงพูดต่อ
“ผมกลัวว่าน้องกันต์จะอยากอยู่กับคุณศรัณย์ที่เป็นพ่อแท้ๆ มากกว่าผม…”
คินลุกขึ้นเดินไปหาอีกคน “ที่น้องกันต์ไปก็เพราะเข้าใจว่าจะได้ไปเล่น เล่นกับน้องกันต์ไม่ยากหรอกครับ แต่จะทำให้น้องกันต์อยากอยู่ด้วยต่อได้นั้น… ยากกว่าครับ ถ้าน้องกันต์ไม่อยากอยู่…” สองมือเอื้อมไปจับมือของพัทธ์เอาไว้แล้วกุมประสาน “เราสองคนจะไปรับน้องกันต์กลับมา และต่อให้เขาไม่ยอม พี่ก็จะทำให้เขายอมให้ได้”
“ขอบคุณครับพี่คิน”
“เลิกคิดมาก แล้วก็แอบร้องไห้ได้แล้วนะ น้องกันต์ไม่มีทางไปจากพัทธ์ได้หรอก น้องกันต์ไม่ได้จะหายไปไหน โอเคไหมครับ” ริมฝีปากแนบลงกับหน้าผากของพัทธ์
พัทธ์พยักหน้ารับก่อนจะส่งยิ้มให้กับคิน ซึ่งอีกฝ่ายก็ยิ้มตอบก่อนจะยกมือขึ้นลูบผมของพัทธ์เบาๆ “เดี๋ยวพัทธ์โทรไปถามที่อยู่คุณศรัณย์นะครับ จะได้ไปส่งน้องกันต์ถูก แล้วจะได้รู้ด้วยว่าที่อยู่เขาเป็นยังไงบ้าง”
“ครับ พี่คิน เดี๋ยวผมโทรไปถามคุณศรัณย์” พัทธ์ตอบ ส่งตุ๊กตาหมีตัวโปรดของน้องกันต์ให้กับคินก่อนที่จะเดินเลี่ยงไปโทรศัพท์หาคุณศรัณย์
************************************************
ใกล้จบแล้วค่ะ มีทั้งหมด 57 ตอน นี่ก็ตอนที่ 55 แล้วเราใกล้โบกมือลาเรื่องนี้กันแล้วนะคะ อยู่กันมาเกือบจะ 2 ปีแล้วค่ะ ยังไงฟางก็ต้องขอบคุณทุกคนมากนะคะที่ติดตาม ไม่ว่าจะติดตามตั้งแต่แรก หรือเพิ่งมาติดตามก็ตามทีค่ะ ขอบคุณมากนะคะ
ตอนนี้น้องกันต์จะไปอยู่กับคุณศรัณย์แล้วค่ะ ไม่รู้ว่าจะอยู่ได้ไหม น้องกันต์จะยอมรับคุณศรัณย์หรือเปล่า จะร้องไห้เรียกหาพ่อคินกับมัมพัทธ์ไหม ยังไงอันนี้ฟางฝากติดตามต่อจนจบเลยนะคะ
แล้วก็...ขอโฆษณาค่ะ ตอนนี้เรื่อง My Mom ; รักของมัม น้องกันต์จัดให้ เปิดจองแล้วนะคะ สามารถเข้าไปอ่านรายละเอียดกันได้นะคะ ยังไงก็ฝากเอาไว้ด้วยค่ะ สนับสนุนกันหน่อยน๊า ^^
+++ รายละเอียด เปิดจองรวมเล่ม My Mom ; รักของมัม น้องกันต์จัดให้ +++
แล้วเจอกันใหม่ค่ะ
อ่านแล้วอย่าลืมคอมเมนต์นะคะ คอมเมนต์กันหน่อยนะ อย่าเงียบค่ะ ใจไม่ดีเลยยยยย
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
รักน้องกันต์ เอ็นดูน้องกันต์กันเยอะๆ นะคะ กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้น้องกันต์นะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: My Mom ; รักของมัมน้องกันต์จัดให้ } [END] [เปิดรีปริ้น ถึง 20 มี.ค. 62] P.132 (อ่าน 807345 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก