หัวข้อ: My Mom ; รักของมัมน้องกันต์จัดให้ } [END] [เปิดรีปริ้น ถึง 20 มี.ค. 62] P.132

[Maxshu]

น้องกันต์น่ารักกกกกก หลงรักเลย เราเป็นคนแพ้เด็กน้อยด้วยสิ โอ๊ยยยยย น่ารักกกกกก

[LadySaiKim]

อร๊ายยยยยยยยยยยยย น้องกันต์น่ารักจังงงงงงง

[fangiily]

แวะมาเจิมก่อนค่ะ พอดีวันนี้มีตรวจวิทยานิพนธ์ ถ้ากลับถึงหอแล้วจะมาอัพให้นะคะ

อีกไม่นานๆๆ รอหน่อยนะคะ วันนี้ได้อ่านแน่นอนค่ะ


น้องกันต์ : รอน้องกันต์แปบนะฮะ น้องกันต์จะรีบมาหา อย่าทิ้งน้องกันนะ งื้ออ


[/url]

[BlueCherries]

เห็นน้องกันต์ละอยากลักพาตัวเด็กชะมัดเลย

[Noo_Patchy]

 

[fangiily]

น้องกันต์จัดให้ครั้งที่ 3

พัทธ์

ผมเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารที่วางอยู่เต็มโต๊ะ หันไปมองนาฬิกาที่ตั้งไว้ ห้าโมงเย็นแล้ว อีกไม่นานก็เลิกงาน น้องกันต์อยู่ที่ร้านรึเปล่านะ ผมคว้าโทรศัพท์มือถือมากดดู เห็นข้อความจากโปรแกรมแชทที่ส่งมาจากผู้ชายคนนั้น

LINE  5 ชั่วโมงที่ผ่านมา
NAKIN : ไม่มีอะไรครับ ขอบคุณมาก

อะไรของเขาก็ไม่รู้สิ อยู่ๆ ก็ทักมาถามว่าน้องกันต์ชอบหมีไหม คิดจะทำอะไรของเขากันนะ ผมกดโทรศัพท์โทรออกหาคนที่ทำอะไรแปลกๆ รอสายอยู่ไม่นานเขาก็กดรับ

(ครับ สวัสดีครับ)

"น้องกันต์อยู่ที่ร้านคุณใช่ไหม"

(ใช่ครับ เดี๋ยวนะ... น้องกันต์คุณมัมของน้องกันต์โทรมาครับ) ผมได้ยินเสียงกุกกัก คงกำลังส่งโทรศัพท์ให้น้องกันต์

ผมยิ้มทันทีที่ได้ยินเสียงน้องกันต์ (มัม~~ มัมจะมารับน้องกันต์รึยังฮะ วันนี้น้องกันต์เป็นเด็กดี ทำการบ้านเสร็จแล้วด้วย พี่คินใจดีกับน้องกันต์มากเลย ทำขนมให้น้องกันต์หม่ำๆ ด้วย)

"จริงหรอครับ น้องกันต์เก่งจังเลย เดี๋ยวมัมจะออกไปแล้วครับ รอมัมที่ร้านนะครับ ห้ามดื้อห้ามซนห้ามรบกวนพี่คินเขานะครับ"

(แน่นอนครับบ)

"มัมก็พูดกับพี่คินหน่อยสิครับคนเก่ง"

(พี่คินนน มัมจะคุยด้วยครับ) (ครับผม ว่าไงครับ)

ผมจะคุยอะไรกับเขาล่ะ? ไม่มีเรื่องคุยสักหน่อย ทำยังไงดีนะ "... เดี๋ยวผมจะออกไปแล้ว ฝากน้องกันต์ด้วยนะครับ"

(ไม่เป็นไรครับ คุณขับรถดีๆ นะไม่ต้องรีบหรอก น้องกันต์อยู่ที่ร้านกับผมนี่แหละ ไม่ไปไหนหรอกครับ)

"ครับ แค่นี้นะครับ สวัสดีครับ"

(ครับผม แล้วเจอกันครับคุณมัม)

เขาวางสายไปแล้ว ผมเลิกคิ้วขึ้นกับคำที่เขาเรียกผม เขาเรียกผมว่าอะไรนะ? คุณมัม อย่างนั้นหรอ ผมได้แต่ยิ้มกับคำเรียกของเขา สงสัยจะเรียกตามน้องกันต์แต่เติมคุณมาข้างหน้าเนี่ยนะ

"อารมณ์ดีอะไรคะคุณพัทธ์ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลย" เสียงของพี่จันทร์ดังขึ้น คงจะเดินเข้ามาบอกว่าเลิกงานแล้ว เพราะบางทีผมก็มักจะลืมเวลาเสมอๆ

"ไม่ได้อารมณ์ดีอะไรนิครับพี่จันทร์" ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ผมก็รู้สึกตัวว่าริมฝีปากของผมยังคงยกเป็นรอยยิ้ม

"ค่ะๆ ไม่ก็ไม่ค่ะ นี่จะเลิกงานแล้ว คุณพัทธ์จะกลับก่อนก็ได้นะคะ ต้องไปรับน้องกันต์นินา"

"ครับพี่จันทร์ ผมก็กำลังจะกลับแล้วละครับ พรุ่งนี้เจอกันนะครับพี่จันทร์ กลับบ้านดีๆ นะ" ผมคว้าเสื้อสูทที่แขวนอยู่กับโทรศัพท์มาถือเอาไว้ บอกลาพี่จันทร์แล้วเดินออกจากห้อง ยืนรอลิฟต์อยู่ไม่นานลิฟต์ก็มา เพราะว่าลิฟต์ตัวนี้มีคนใช้ไม่เยอะ เป็นลิฟต์สำหรับผู้บริหารเท่านั้น

"จะไปรับน้องกันต์แล้วหรอพัทธ์" คุณพฤกษ์ที่เดินเข้ามาในลิฟต์ทัก

"ใช่ครับ" ผมตอบแค่นั้นแล้วก็เงียบเสียงลง คุณพฤกษ์ทำท่าจะพูดอะไรต่อ แต่ลิฟต์ก็เปิดอีกครั้งแล้วคณะกรรมการของบริษัทคนอื่นๆ ก็เดินเข้ามา คุณพฤกษ์เลยไม่ได้พูดและหันไปทักทายคนอื่นๆ แทน

ผมเอ่ยลาคนอื่นๆ เมื่อลงมาถึงชั้นล่างเดินแยกไปขึ้นรถแล้วขับไปยังร้าน Cake@Time ที่น้องกันต์รอผมอยู่ เวลาเย็นๆ แบบนี้รถติดมากเลยครับ กว่าผมจะไปถึงร้านก็ใช้เวลาไปกว่าหนึ่งชั่วโมง ขนาดขึ้นทางด่วนมาแล้วนะเนี่ย

ร้านขนมเค้กที่ผมได้เข้ามาเมื่อวานตอนนี้คนเต็มร้านไปหมดเลยครับ ทั้งคนวัยทำงาน นักเรียน นักศึกษา ร้านนี้คงเป็นที่นิยมมาก ผมดันประตูเข้าไป เสียงของพนักงานก็ดังขึ้นพร้อมกันทันที

"ยินดีต้อนรับครับ / ค่ะ"

"จะนั่งที่ร้านหรือจะซื้อกลับบ้านดีคะ" น้องพนักงานผู้หญิงเดินเข้ามาถามผม

"เอ่อ... คือผมมา..."

"คุณ มาแล้วหรอ น้องกันต์อยู่ในห้องทำงานผมน่ะ เดี๋ยวผมพาไป" เสียงของคุณคินดังขึ้นก่อนที่ผมจะพูดจบ เขาหันไปหาพนักงานผู้หญิงคนนั้น "เปรี้ยวไปทำงานเถอะ เขาเป็นแขกของพี่เอง"

เขาเดินเข้ามาจับข้อมือของผมแล้วพาเดินเข้าไปด้านหลังร้าน ทำไมต้องจับด้วยล่ะ ผมเดินเองได้ ดูสิ... คนมองตั้งแต่หน้าร้าน ตั้งแต่ลูกค้ายันพนักงานเลยเถอะ

"น้องกันต์" ผมเรียกน้องกันต์ที่กำลังดูโคนันในไอแพด คงจะของคุณคินละมั้ง

"มัม~~" น้องกันต์วางไอแพดลงบนโซฟาแล้ววิ่งมาหาผมทันที

"เป็นไงบ้างครับ ดื้อรึเปล่าหือ?" ผมนั่งลงกอดน้องไว้

"ไม่ดื้อ น้องกันต์ไม่ดื้อเลยเนอะพี่คิน"

"ใช่ครับ น้องกันต์ไม่ดื้อเลย" คุณคินพูดยิ้มๆ ยกมือขึ้นยีผมน้องกันต์เบาๆ "คุณจะดื่มอะไรไหม หรือว่าจะพาน้องกลับเลย"

"ผมพาน้องกลับเลยดีกว่าครับ แล้วพรุ่งนี้... คุณจะยังไปรับน้องกันต์อีกไหม"

เขาไม่ตอบผมแต่ก้มลงถามน้องกันต์แทน "น้องกันต์ พรุ่งนี้อยากมาอยู่กับพี่คินอีกไหมครับ"

น้องพยักหน้ารัวๆ ทันที "อยู่ครับ น้องกันต์มาอยู่กับพี่คินอีกได้ไหม ได้ไหมฮะพี่คิน มัม"

"ได้สิครับ อย่างนั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่คินไปรับที่โรงเรียนนะครับ แล้วก็มารอมัมที่ร้านกับพี่คินเหมือนเดิมเนอะ" เขาพูดกับตกลงกับน้องเสร็จก็หันมาหาผม "เดี๋ยวผมไปรับน้องเอง ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก"

"ไม่ได้รบกวนคุณใช่ไหม"

"ไม่รบกวนอะไรหรอก คนอื่นๆ ในร้านก็ชอบน้อง อีกอย่างน้องก็ไม่ได้ดื้อ ไม่ได้ซนอะไร ไม่ต้องเกรงใจหรอก"

"ขอบคุณมากนะครับ น้องกันต์สวัสดีพี่คินก่อนครับ" ผมหันไปบอกน้องกันต์

"สวัสดีฮะพี่คิน พรุ่งนี้อย่าลืมไปรับน้องกันต์นะ" มีการอ้อนตบท้ายด้วยนะ ลูกคนนี้นิ

"ครับผม เดี๋ยวพี่คินจะรีบไปรับเลยนะ" คุณคินพูดก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าของกันต์มาให้ แล้วก็กล่องอะไรสักอย่าง "มาการอง วันนี้ผมทำมาการองให้น้องกันต์แล้วก็ทำขายด้วย เห็นน้องบอกว่าคุณก็ชอบ ผมเลยเก็บไว้ให้"

"เอ่อ..." ผมชอบนะมาการอง แต่ว่าผมสมควรรับไหม

"รับไปเถอะ ไม่ต้องเกรงใจอะไรหรอก ผมทำไว้เยอะเลย ไม่อย่างนั้นก็คิดเสียว่าของน้องกันต์ก็แล้วกัน" เขาดึงมือของผมไปแล้วก็ดันกล่องใส่มาการองมาให้ผมถือ

"ขอบคุณนะครับ" ผมยิ้มให้เขา ซึ่งเขาก็ยิ้มตอบ "ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อน แล้ว...พรุ่งนี้เจอกันครับ"

"ครับ ปะน้องกันต์ พี่คินพาไปส่งที่รถนะ" แล้วเขาก็จูงมือน้องกันต์พร้อมถือกระเป๋าเป้ของน้องออกไปจากห้อง ผมเลยต้องเดินตามเขาไป แน่นอนว่าตลอดทางที่เดินออกจากร้านทุกคนก็หันมามองกันเหมือนเดิม

มองอะไรกันนะ

"ขับรถดีๆ นะครับ แล้วพรุ่งนี้เจอกันครับ พรุ่งนี้เจอกันนะครับน้องกันต์ เดี๋ยวพี่คินไปรับนะ" เขาลูบผมน้องกันต์เบาๆ แล้วเงยหน้ามาส่งยิ้มให้ผม

ผมพยักหน้ารับแล้วก็ขับรถออกจากหน้าร้าน "วันนี้ทำอะไรกับพี่คินบ้างครับน้องกันต์"

"พี่คินทำมาการองให้น้องหม่ำครับ แล้วน้องกันต์ก็ทำการบ้าน พี่คินมาช่วยดูด้วย แถมยังเปิดโคนันให้ดูด้วย พี่คินใจดีมากเลยครับมัม" พูดใหญ่เลยนะเจ้าตัวเล็ก

"น้องกันต์ชอบพี่คินหรอครับ หือ?"

"ใช่ฮะ พี่คินใจดีกับน้องกันต์มากๆ เลย น้องกันต์ชอบพี่คิน"

ผมยื่นมือไปยีผมน้องกันต์เบาๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร พลางนึกถึงรอยยิ้มของคุณคินตอนที่ยิ้มให้น้องกันต์แล้วก็ผม เขาดูเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมาก แต่ก็นั่นแหละ ถ้าเขาไม่ใช่คนใจเย็น อบอุ่น เขาคงทำขนมเค้กขายไม่ได้หรอก

ขอบคุณสำหรับมาการองนะครับ...



คิน

ผมชะงักขาทันทีที่หันหลังเตรียมตัวเข้าร้าน เจ้าเป้ เจ้าตั้ม รวมไปถึงฝน กับเปรี้ยวมายืนเรียงกันอยู่หน้าร้านตรงหน้าผม

"ทำอะไร ไม่เข้าไปดูร้าน" ผมถาม

"มีคนอื่นดูอยู่นาพี่คิน มาคุยเรื่องของพี่คินดีกว่า" เจ้าเป้พูดพร้อมกับยกมือขึ้นกอดอก

"เรื่องของฉัน? เรื่องอะไร"

"พี่คิน พี่กับคุณคนเมื่อกี้เป็นไรกันอะ" เจ้าตั้มถาม "เป็นแฟนกันหรอ ผมเห็นพี่จับมือเขาตั้งแต่หน้าร้านยันเข้าไปในห้องเลยนะ"

ผมเลิกคิ้วขึ้น จับมือ? ผมไปจับมือคุณมัมนั่นตอนไหน ทำไมจำไม่เห็นได้ "ไม่ได้เป็นแฟนกัน"

"งั้นคุณเขาเป็นเมียพี่หรอ น้องกันต์เป็นลูกของพี่กับคนนั้นหรอ เฮ้ยยยย ไวอะพี่ มีไม่บอกน้องเลย" เมื่อไหร่เจ้าเป้มันจะหยุดคิดเองเออเองนะ เฮ้อ...

"ไม่ใช่เมียโว๊ย รู้จักกันเฉยๆ รู้จักกันโดยบังเอิญ แล้วนี่คือเรื่องที่จะคุย? แค่นี้ ไปทำงานไปๆๆ ไปเลย" ผมเอ่ยปากไล่ทันที

"มันไม่แค่นี้ไงคะพี่คิน สาวๆ ในร้านคุยกันใหญ่ว่าคุณคนเมื่อกี้เป็นไรกับพี่คิน ถามเปรี้ยวกับฝนกันใหญ่เลย" เปรี้ยวบอก

"ก็พี่คินไม่เคยพาใครมาที่ร้านเลยนี่คะ แล้วอยู่ๆ วันนี้คุณคนนั้นมาพี่คินบอกว่าเป็นแขกแล้วก็พาเข้าไปในห้องทำงาน ใครๆ ก็สงสัยกันทั้งนั้นแหละค่ะ" ฝนพูดต่อทันที

"คิดกันไปเรื่อยเปื่อยน่า เขามารับน้องกันต์ พี่ก็ต้องพาเขาไปหาลูกเขาสิ" ผมบอกปัดอย่างไม่ใส่ใจ แต่ดูเหมือนคำพูดของผมจะสร้างความตกอกตกใจให้กับทั้งสี่คนมาก

"ลูก!!!"

"น้องกันต์เป็นลูกของคนนั้นหรอคะพี่คิน" ฝนถามทันที

ผมพยักหน้า "ใช่ ทำไมล่ะ"

"ไม่อยากจะเชื่อค่ะ ดูจากหน้าแล้วเขาน่าจะอายุน้อยกว่าเปรี้ยวอีกนะ ไม่น่าเกินยี่สิบห้าเลย แล้วน้องกันต์สามขวบกว่า เลยแลดูไม่เข้ากัน อีกอย่างนะ... หน้าแบบนั่น หุ่นยังไง ไม่เหมาะกับมีภรรยาเลยค่ะพี่คิน"

ผมชะงักไปเล็กน้อยกับเขาพูดของเปรี้ยว ก่อนจะโบกมือไล่ให้พวกนั้นไปทำงาน "เรื่องของเขาน่า ไปทำงานๆๆ อย่ามาหาเรื่องอู้"

แต่ผมกลับนึกถึงคำพูดของเปรี้ยวตลอดตั้งแต่ช่วงค่ำ จนผมปิดร้านและกลับมาถึงคอนโดแล้ว ผมก็ยังอดคิดไม่ได้ เอาจริงๆ ผมก็เห็นด้วยกับเปรี้ยวทุกประโยคเลยครับ

หน้าตาคุณมัมดูยังไงๆ ก็แค่ยี่สิบกว่า ผมว่ายังไม่น่าจะถึงยี่สิบแปดยี่สิบเก้าเลย ดีไม่ดีอาจจะแค่ยี่สิบห้าอย่างที่เปรี้ยวพูด แต่กลับมีลูกโตแล้ว ส่วนผมปีนี้ก็สามสิบเอ็ดแล้ว อย่าว่าแต่เมียเลยครับ คนที่จะเรียกว่าแฟนยังไม่มีเลย จริงๆ ก็เคยมีแต่เลิกกันหลายปีแล้วละครับ

หรือว่าน้องกันต์... จะไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของเขากันนะ เพราะถ้าใช่เขาก็ควรให้น้องกันเรียกว่าพ่อ หรือแด๊ด แทนที่จะเรียกว่ามัมที่หมายถึงแม่สิ หรือเขาจะมีแฟนเป็นผู้ชายก็เลยไปรับน้องกันต์มาเลี้ยง? หุ่น รูปร่างหน้าตาอย่างคุณมัม มีแฟนเป็นผู้ชายผมก็ไม่คิดว่าแปลก

แถมยังดูเหมาะอีกตั้งหาก...

แล้วนี้ผมจะไปคิดเรื่องของเขาทำไมกันนะ

ผมได้แต่ส่ายหัวกับความคิดของตัวเอง คว้าผ้าขนหนูเดินเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะขึ้นมานอนเอกเขกดูโทรทัศน์บนโซฟาในห้องนั่งเล่น ผมเปิดดูพวกรายการสำรวจโลกครับ ผมชอบดูพวกนี้นะแม้มันแลจะดูไม่เข้ากันกับตำแหน่งพาติชิเย่ที่ผมกำลังเป็นอยู่ก็ตามที แต่ถ้าคุณรู้ว่าผมจบคณะอะไรมาคงจะยิ่งไม่อยากจะเชื่อเข้าไปใหญ่แหละครับ ฮ่ะ~

ผมละสายตาจากหน้าจอโทรทัศน์เมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ เวลาดึกๆ แบบนี้ก็คงไม่พ้นบรรดาเพื่อนๆ ของผมส่งมาก่อกวนละครับ จะว่าไปก็นานแล้วนะที่ผมไม่ค่อยได้เจอเพื่อนๆ ในคณะเท่าไหร่ แต่เมื่อหยิบโทรศัพท์มาดูก็ต้องเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจ

LINE เดี่ยวนี้
NONTAPAT : ส่งรูปภาพถึงคุณ

คุณมัม? ทักไลน์มาผมว่าแปลกใจแล้วนะ นี่ส่งรูปภาพมาอีก ผมเปิดดูรูปทันที แล้วมันก็ทำให้ผมยิ้มออกมาเมื่อเห็น ภาพถ่ายเซลฟี่ของคุณมัมกับน้องกันต์ในมือถือกล่องมาการองเอาไว้ด้วย

NONTAPAT : มาการองอร่อยมากครับ ขอบคุณมาก

ใครต่อใครก็ชมผมเรื่องทำขนมอร่อย แต่ทำไมผมถึงไม่เคยยิ้มกว้างขนาดนี้เลยนะ

NAKIN : ขอบคุณที่ชอบครับ
NAKIN : ดึกแล้ว ยังไม่นอนกันอีกหรอครับ

ไม่ต้องรอนานเสียงแจ้งเตือนไลน์ก็ดังขึ้นอีกรอบ

NONTAPAT : น้องกันต์นอนแล้วครับ
NAKIN : แล้วทำไมคุณยังไม่นอนอีก
NONTAPAT : ผมก็กำลังจะไปนอนแล้วละครับ
NAKIN : ครับ ฝันดีนะครับคุณมัม

อีกฝ่ายก็ส่งข้อความมาบอกฝันดี แต่ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เพราะกลัวว่าจะไปรบกวนเวลานอนของเขา แต่พอหันกลับมานั่งดูสารคดีอีกรอบก็ดูจะไม่มีสมาธิเท่าไหร่ ผมเลยตัดสินใจปิดโทรทัศน์ไปนอน

โดยนอนคิดจนกระทั่งหลับไปว่า...

พรุ่งนี้จะทำขนมอะไรให้คุณมัมอีกดีนะ...




ตอนนี้ผมกำลังนั่งมองน้องกันต์หม่ำขนมเค้กอยู่ที่ร้านของผม เป็นเวลากว่าสองสัปดาห์แล้วที่ผมอาสาไปรับน้องกันต์ที่โรงเรียนทุกวันจันทร์ถึงศุกร์ ส่วนวันหยุดเสาร์อาทิตย์นั้นเห็นคุณมัมบอกว่าบางทีก็พาน้องไปหาคุณตาคุณยายที่ต่างจังหวัด บางทีก็พาน้องไปเที่ยง แต่ถ้าหากอาทิตย์ไหนมีงานบางทีก็พาน้องไปที่บริษัทด้วย

คุณมัมเขาก็เคยถามผมนะว่าเบื่อไหมที่ต้องคอยไปรับน้องให้ เขาคงจะเกรงใจผม แต่ผมก็บอกเลยว่าไม่เบื่อ และตอนนี้ผมกำลังชิน...

ชินกับการไปรับน้องทุกเย็น ชินกับการได้คุยกับน้อง เล่นกับน้อง และชิน... กับการเห็นคุณมัมในทุกๆ เย็น และผมก็อยากให้เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ

ผมหันมองนาฬิกาที่ติดอยู่บนผนัง หกโมงกว่าแล้ว แถมวันนี้ทั้งวันยังไม่มีโทรศัพท์มาจากคุณมัมเลย ธรรมดาตอนบ่ายสามเขาจะต้องโทรมาถามว่าผมไปรับน้องรึยัง และตอนห้าโมงเย็นจะโทรมาบอกว่ากำลังจะมาที่ร้าน

มีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่านะ

"น้องกันต์ดูโคนันไปก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่คินขอโทรหามัมของน้องกันต์ก่อน เย็นแล้วยังไม่มารับน้องกันต์เลย"

"นั่นสิฮะ" น้องกันต์เอียงคออย่างน่ารัก ผมเลยบีบแก้มนิ่มๆ นั้นไปเบาๆ ทีนึงก่อนจะกดโทรศัพท์โทรออกหาคุณมัม

เสียงสัญญาณรอสายดังจนมันตัดแต่ก็ยังไม่มีคนรับ ผมเริ่มร้อนใจแปลกๆ จึงกดโทรไปอีกรอบ ในที่สุดก็มีคนรับ

(สวัสดีค่ะ) ผมขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินเสียงผู้หญิงรับสาย เจ้าตัวหายไปไหน ทำไมถึงมีผู้หญิงมารับโทรศัพท์แทนแบบนี้นะ แต่แล้วคิ้วของผมก็คลายออกเมื่อได้ยินประโยคถัดมา (ขอโทษด้วยนะคะ พอดีตอนนี้คุณพัทธ์ติดประชุมอยู่ ดิฉันจันทร์ เป็นเลขาของคุณพัทธ์รับสายแทนค่ะ ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรหรือเปล่าคะ)

"คุณมัม... เอ่อ ไม่สิ คุณพัทธ์ติดประชุมอยู่หรอครับ พอดีผมเห็นเย็นมากแล้วแต่เขายังไม่มารับน้องกันต์ผมเลยโทรมาหานะครับ"

(เอ๊ะ อ่อ... คุณคินใช่ไหมคะ ตอนนี้น้องกันต์อยู่กับคุณคินที่ร้านใช่ไหมคะ คือ... พอดีคุณพัทธ์ติดประชุมตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้วค่ะ ดิฉันไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าห้องประชุมเลยไม่ทันได้ไปแจ้งเวลาไปรับน้องกันต์กับคุณพัทธ์)

ติดประชุม ตั้งแต่บ่ายเนี่ยนะ เขาประชุมกันยาวนานขนาดนี้เลยรึไงกัน "แล้วพอจะทราบไหมครับว่าจะเลิกประชุมตอนไหน"

(ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ ถ้าอย่างนั้นดิฉันจะออกไปรับน้องกันต์มาที่บริษัทแล้วกันนะคะ)

ผมหันไปมองน้องกันต์ที่นั่งดูโคนันอยู่ "สักครู่นะครับ" ผมบอกปลายสายก่อนจะหันไปหาน้องกันต์ "น้องกันต์ครับ มัมติดประชุมอยู่ น้องกันต์จะไปหามัมที่บริษัทไหม หรือจะให้พี่คินไปส่งที่บ้านดีครับ"

น้องเงยหน้าขึ้นมองผม "น้องกันต์อยู่คอนโดกับมัมสองคนฮะ คุณตาคุณยายอยู่ชลบุรี"

เอาแล้วไง... "แล้วคอนโดน้องกันต์อยู่ไหน จำได้ไหมครับ" น้องกันต์ส่ายหน้า ผมจึงกลับไปถามคนที่ยังถือสายรออยู่แทน "คอนโดคุณพัทธ์อยู่ไหนพอจะทราบไหมครับ ผมจะได้ตัดสินใจถูกว่าจะพาน้องกันต์ไปด้วยหรือจะแวะไปส่งที่บริษัทคุณดี"

(ทราบค่ะ คอนโดของคุณพัทธ์อยู่ที่ถนนเจริญนครค่ะ คอนโด... ค่ะ)

เ   ลิกคิ้วด้วยความแปลกใจทันที "ถ้าอย่างนั้นฝากบอกคุณพัทธ์ด้วยนะครับว่าให้ไปรับน้องกันต์ที่คอนโด บังเอิญว่าผมก็อยู่คอนโดเดียวกันกับเขา ห้อง 1808 นะครับ"

(อ๋อ... ค่ะได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะคุณคิน ดิฉันจะเรียนให้คุณพัทธ์ทราบเองค่ะ)

"น้องกันต์ครับ เดี๋ยวมัมจะไปรับน้องกันต์ที่คอนโดนะ พี่กับน้องกันต์อยู่คอนโดเดียวกันเลย" ผมหันไปหาน้องกันต์ที่นั่งมองผมตาแป๋ว

"จริงหรอฮะ~~ ดีจัง แบบนี้น้องกันต์ก็ไปหาพี่คินได้บ่อยๆ เลยใช่ไหมฮะ"

"ใช่ครับ ป่ะ เก็บของเตรียมตัวกลับกัน" ผมบอกน้องกันต์ ซึ่งเจ้าตัวเล็กก็รีบวิ่งไปเก็บของทันที

น้องเขามีนิสัยแบบผมไม่อยากจะเชื่ออยู่หลายอย่างเลยนะครับ อย่างนิสัยที่มักจะเก็บของเข้าที่เนี่ย ผมไม่อยากจะเชื่อว่าน้องทำได้ ผมเห็นเด็กอายุพอๆ กับน้องกันต์ยังไม่ทำเลย แต่น้องนี่เก็บของเองหมด อย่างบางทีไปหยิบสมุดปากกาผมมาเล่น พอเล่นเสร็จก็เดินไปเก็บให้ บางครั้งยังยกจานขนมกับแก้วน้ำไปในครัวเลยครับ

วันนี้คนที่ร้านเริ่มว่างตั้งแต่ตอนเกือบจะหนึ่งทุ่ม ผมเลยบอกให้คนอื่นๆ เตรียมเก็บร้านกลับบ้านกัน วันนี้ปิดร้านเร็ววันนึงครับ หลังจากปิดร้านเรียบร้อยผมก็พาน้องกันไปขึ้นรถของผมที่จอดไว้ข้างๆ ร้านแล้วพากลับคอนโด

"ว้าวว คอนโดน้องกันต์จริงๆ ด้วย พี่คินอยู่ชั้นไหน" น้องกันต์ถามเมื่อรถของผมเลี้ยวเข้าคอนโดมา

“ชั้นที่18 ครับ แล้วน้องกันต์อยู่ชั้นไหนหือ” ผมถามน้องพร้อมกับถอยรถเข้าจอดในส่วนที่จอดรถของผม ที่คอนโดนี้เขาจะมีที่จอดรถประจำห้องให้เลยครับ ถ้าแบบสองห้องนอนก็จะมีที่จอดรถให้สองคัน แต่ผมอยู่แบบหนึ่งห้องนอนก็จะมีที่จอดรถแค่คันเดียวครับ

“น้องกันอยู่ชั้นที่ 23 ครับ” ผมพยักหน้ารับก่อนจะเดินจูงมือน้องกันต์เข้าไปในคอนโด

“สวัสดีค่ะคุณคิน เอ๊ะ... อ้าวน้องกันต์ ทำไมมาด้วยกันได้ละคะเนี่ย” พนักงานรีเซฟชั่นทักทายผม คอนโดนี้เป็นคอนโดสูงก็จริงครับ แต่ในแต่ละชั้นมีห้องไม่เยอะหรอกครับ อีกอย่างพนักงานที่นี่จะต้องจดจำใบหน้าของคนที่อาศัยอยู่ที่นี้ให้ได้ครับ

เพราะฉะนั้นผมไม่แปลกใจเลยที่เธอจะรู้จักน้องกันต์

“บังเอิญได้รู้จักกันครับ พอดีคุณพัทธ์เขาติดประชุมผมเลยพาน้องกันต์มาอยู่ห้องผมก่อน ถ้ายังไงเขามาแล้วบอกให้ไปหาผมที่ห้องแล้วกันนะครับ” ผมฝากเรื่องไว้ที่พนักงานซึ่งเธอก็พยักหน้ารับ ผมเอาคีย์การ์ดสแกนหน้าลิฟต์ก่อนที่จะพาน้องกันต์เข้าไปในลิฟต์เพื่อไปที่ห้องของผม

“ว้าวว ห้องพี่คินสวยจังเลยฮะ สวยเหมือนห้องของน้องกันต์เลย อิอิ” น้องกันต์วิ่งไปวิ่งมารอบห้องนั่งเล่นของผม วิ่งไปเกาะผนังกระจกที่สูงจรดเพดาน

“หึหึ พี่นึกว่าห้องน้องกันต์จะสวยกว่าเสียอีกนะครับ”

“สวยเหมือนกัน น้องกันต์ให้สวยเหมือนกันครับ”

“คร้าบ คนเก่ง นี่หิวรึยัง พี่คินทำอะไรให้หม่ำเอาไหม น้องกันต์อยากหม่ำอะไรครับ” ผมถามพร้อมกับเดินเข้าไปในครัวรินน้ำผลไม้ให้น้องกันต์ แล้วก็เดินไปเปิดโทรทัศน์ให้น้องดู

“ข้าวผัดฮะ น้องกันต์อยากหม่ำข้าวผัด”

“โอเคครับ รอแปบนะครับ เดี๋ยวพี่คินคนนี้จะทำอาหารให้หม่ำนะครับ” ผมฟัดแก้มน้องเขาไปหนึ่งทีซึ่งน้องกันต์ก็เอาแต่หัวเราะด้วยความจั๊กจี้แล้วเดินเข้าไปในครัวเพื่อทำข้าวผัดให้น้องกันต์

คุณมัมติดประชุมตั้งแต่บ่าย... กลับมาคงหิวแย่ ทำเผื่อคุณมัมอีกคนก็แล้วกัน...





************************************************
มาเร็ว วันนี้มาเร็ว พอดีวันนี้ไปสอบวิทยานิพนธ์มาค่ะ เป็นการสอบครั้งที่ 3 แล้ว รอบหน้าก็ไฟนอลแล้วค่ะ ไม่รู้จะมาอัพได้บ่อยไหม แต่ก็น่าจะได้อยู่นะคะ ยังไงก็จะไม่หายไปนานๆ แน่ค่ะ ชีวิตตลอดการทำวิทยานิพนธ์ต้องพึ่งฟิค&วายไทย ค่ะ ไม่งั้นแย่ เครียดตายเลย ฮ่ะๆๆ

ตอนนี้น้องกันต์ก็สนิทกับพี่คินมากขึ้นอีกนิด พอน้องกันต์สนิทกับพี่คิน แน่นอนว่าคุณมัมก็ต้องสนิทด้วยอยู่แล้วค่ะ สองคนนี้เขาชอบทำอะไรออกไปโดยไม่ทันรู้ตัว เป็นอะไรที่แสดงออกมาจากในใจ แสดงออกมาแบบไม่รู้ตัว ดูอย่างพี่คินก็เอาแต่คิดว่าจะทำนู้น ทำนี่ให้คุณมัม มันเป็นความคิดที่คิดออกมาเอง แสดงออกมาเอง โดยที่เรายังไม่รู้แล้วก็ไม่เข้าใจว่าทำไม ฟางว่าอาการแบบนี้หลายๆ คนก็น่าจะเคยเป็นนะ ยังไม่รู้ว่ารู้สึกอะไรยังไง แต่ก็ชอบเผลอไปคิดถึงเขาตลอด ยังไงก็เจอกันตอนหน้านะคะ

[Noo_Patchy]

    แอร้ยยยย น้องกันต์  คุณมัม กะ พี่คิน น่ารัก

[Malila]

น่ารักกกกกทุกคนเลย 

[mukmaoY]

บังเอิญหรือพรหมลิขิต

[kangteuk1995]

น้องกันต์นารักกกกกกกกกกก คุณคินก็น่ารักกกกกก รักกันเร็วๆนะ
สนุกมากมาอัพต่อเร็วๆนะ

[insomniac]

ขอให้ thesis ผ่านฉลุยนะครับ
น้องกันต์น่ารักมาก

[B52]

     

[shikyu3211]

พรหมลิขิตชัดๆ คุณมัมรีบๆกลับมากินข้าวนะ มีคนรออยู่

[loveview]

ดีจังอยู่ที่เดียวกันด้วย

[ujen]

 

[Min*Jee]

คุณพ่อพาน้องกลับบ้านแล้วทำกับข้าวรอคุณแม่กลับมาสินะคะ
แหมมมมม เราก็มโนไปนู่น
รอตอนต่อไปน้าาาา น้องกันต์น่ารักจัง

[dahlia]

น้องกันต์น่ารักมากกกกกกกกกก อยากบีบแก้มน้องเล่นมั้งอะ

[black sakura]

คุณมัมนี่โชคดีสุดๆไปเลย
ที่ได้เจอผู้ชายอบอุ่นแบบ
พี่คินแถมน้องกันต์ยังชอบด้วย

[koikoi]

 

[Darkwoof]

วั้ยยย น่ารักมากอ่ะ 

[Maxshu]

โอ๊ยยยยย เคาอยู่ชั้นบน ผมอยู่ชั้นล่าง โมเม้นนี้มันยิ่งกว่าบังเอิญชัดๆ โอ๊ยยยยย น่ารักกกก

[zeroj]

น้องกันต์น่ารักที่สูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


 

[๐๐ตะวัน๐๐]

พี่คินเป็นผู้ชายอบอุ่นจริงๆ

[Poseidon]

โอ้ยยย. อยากได้ผู้ชายแบบคินอ่ะ
อบอุ่นสุดๆ

[napatty]

โอ้ยอ่านแล้วฟินไป3ชาติ

[cavalli]

 

[padthaiyen]

พี่คินแกเป็นพ่อศรีเรือนมากทำอาหารเผื่อมัมด้วย

[bloodั]

กรี้ดดดด น้องกันต์ น่ารักกก   รอติดตาม

[seaz]

น่ารัก ใสๆ ชอบจังครับ

[angel_Z4]

อุ๊ย!พ่อศรีเรือนมากมายอ่ะ ฮ่าๆๆๆ ขอยืมตัวหน่อยได้ไหมพี่คีน