*** เนื้อหาในตอนนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องหลักนะคะ
น้องกันต์จัดให้ครั้งพิเศษ : วันสงกรานต์"น้องกันต์หลับแล้วหรอ" ร่างสูงที่นอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียงเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าใครอีกคนเดินเข้ามาในห้อง ปิดหนังสือแล้ววางไว้ที่ตู้ข้างหัวเตียง รับร่างบางเข้าสู่อ้อมกอด
"ครับ พึ่งหลับเอง แล้วพี่คินอ่านอะไรอยู่หรอครับ" ร่างบางขยับตัวพิงอกกว้างของคนรัก
"หนังสืออ่านเล่น แล้วนี่ง่วงรึยัง" มือหนายกขึ้นลูบกลุ่มผมนุ่ม ก้มลงกดปลายจมูกลงกลางกะหม่อม
"ยังครับ พี่คิน สงกรานต์พี่คินหยุดร้านรึเปล่า"
"หยุดครับ ให้เด็กๆ กลับบ้าน ไปเที่ยวกัน เปิดอีกทีก็วันที่20นู้นเลย ทำไมครับ พัทธ์จะไปไหนหรอ" นครินทร์เอ่ยถามพร้อมกับรัดร่างบางของพัทธ์เอาไว้แน่น
"ไปบ้านพัทธ์กันดีไหมครับ พาน้องกันต์ไปไหว้คุณตาคุณยายด้วย" เงยหน้าขึ้นมองพร้อมกับส่งสายตาอ้อนที่ทำให้คนถูกอ้อนต้องก้มลงหอมแก้มนุ่มนั้นเต็มๆ ฟอด
ฟอด!
"ก็ดีเหมือนกันนะ แล้วพัทธ์จะไปวันไหนละครับ อยู่แค่ชลบุรีแค่นี้เองขับรถชั่วโมงนิดๆ ก็ถึงแล้ว"
"วันอาทิตย์ก็ได้ครับ พรุ่งนี้รถคงจะเยอะ"
"ได้ครับ แล้วแต่คุณมัมเลย" ใบหน้าหวานถูกจับให้เงยขึ้นก่อนที่ริมฝีปากอิ่มสีสวยจะถูกทาบทับด้วยริมฝีปากของนคินทร์อย่างแนบแน่น
ปลายนิ้วลูบไล้เบาๆ ที่แก้มนิ่มที่เริ่มขึ้นสีระเรื่อทีละนิดๆ คินละริมฝีปากออกก่อนจะกดประทับซ้ำๆ ลงไปอีกหลายรอบจนคนในอ้อมแขนแทบจะระทวยซบลงกับอกกว้าง
"พี่คิน... พอแล้วครับ ปากผมช้ำหมดแล้ว" นนทพัทธ์ได้แต่เอียงหน้าไปมาหลบริมฝีปากของคนรัก
"ยังจูบไม่อิ่มเลย ขอพี่จูบอีกนิดนะครับ" อ้อนเท่านั้นที่จะสามารถเอาชนะนนทพัทธ์ได้
"แค่จูบอย่างเดียวนะ"
"ครับผม"
พูดจบก็ก้มลงจูบอีกรอบ คินไล่ขบเม้มริมฝีปากอิ่มที่เริ่มจะช้ำของพัทธ์อย่างไม่รู้จะเบื่อหน่าย มือข้างหนึ่งรั้งท้ายทอยเอาไว้มั่น ส่วนอีกข้างสอดแนบกับแผ่นหลังบางก่อนจะดันให้พัทธ์นอนลงบนเตียงทั้งๆ ที่ริมฝีปากยังไม่แยกจากกัน
นคินทร์ชอบจูบ... โดยเฉพาะกับคนคนนี้ เผลอทีไรต้องเข้ามาจูบมาหอมอยู่เรื่อย เหมือนกับสารเสพติดชนิดหนึ่งที่ยิ่งสูบก็ยิ่งติด
และจูบของผู้ชายคนนี้ก็ทำเอานนทพัทธ์ถึงกับไปไม่เป็น และต้องเขินอายเสียทุกครั้ง โดยเฉพาะเวลาที่คินจูบแบบนี้
จุ๊บ... กดจูบซ้ำๆ ที่ปากอิ่มโดยไม่ได้ลุกล้ำแต่อย่างใด
จุ๊บ... กดจูบเบาๆ ที่มุมปากทั้งสองข้าง
จุ๊บ... กดจูบช้าๆ ที่เปลือกตาแค่นี้พัทธ์ก็แทบจะไร้เรี่ยวแรงขัดขืนใดๆ แล้ว
คินยังคงเป็นคนที่รักษาคำพูดเสมอ แต่เพียงแค่จูบก็ทำเอาพัทธ์แทบจะล่องลอย จูบของคินมีอิทธิพลกับร่างกายและหัวใจมากเหลือเกิน แก้มทั้งสองขึ้นสีก่ำน่ามองอย่างที่คินชอบ
จุ๊บ... กดจูบอีกครั้งที่หน้าผากมน
"ฝันดีนะครับคุณมัม"
"ฝันดีครับพ่อคิน" ใบหน้าเอนซบที่ไหล่กว้างโดยนอนหนุนแขนของคินเอาไว้
.
.
.
.
เพราะตัดสินใจกันว่าวันอาทิตย์จะเดินทางไปชลบุรี ในวันหยุดเช่นวันเสาร์แบบนี้พวกเขาจึงตัดสินใจว่าจะอยู่ที่ห้องทำความสะอาดเก็บของต้อนรับวันปีใหม่ไทยเสียหน่อย
"น้องกันต์ครับ มีของเล่นชิ้นไหนที่น้องกันต์ไม่เล่นแล้วไหม มัมจะเอาไปบริจาคครับ" พัทธ์ที่กำลังเข้าไปจัดของในห้องนอนของน้องกันต์ส่งเสียงถามลูกชายสุดที่รักที่กำลังตามติดคินไม่ห่าง
"บริจาค? บริจาคคืออะไรหรอฮะ" น้องกันต์ที่เดินกอดตุ๊กตาเข้ามาในห้องเอียงคอถามด้วยความสงสัย
"บริจาคก็คือการแบ่งปันอย่างหนึ่งครับ เหมือนอย่างที่พ่อคินสอนน้องกันต์ไงว่าต้องรู้จักแบ่งปันของให้คนอื่น" พัทธ์เอื้อมมือมาลูบผมยุ่งๆ ของลูกชายให้เรียบร้อนพร้อมกับเอ่ยอธิบายไปด้วย
น้องกันต์ในวันห้าขวบก็ยังคงความน่ารักไว้ได้อย่างสม่ำเสมอ เจาตัวพยักหน้ารับ "อ๋อออ น้องกันต์เข้าใจแล้ว น้องกันต์จะแบ่งของเล่นให้" พูดแล้วก็เข้าไปช่วยคุณมัมเลือกของเล่นเพื่อนำไปบริจาค
ตลอดทั้งบ่ายทั้งสามคนก็ช่วยกันทำความสะอาดห้องจนเสร็จ นคินทร์เดินเข้าไปในครัวเพื่อเตรียมอาหารเย็น ส่วนพัทธ์ก็เตรียมเก็บเสื้อผ้าเพื่อสำหรับการเดินทางในวันพรุ่งนี้
คืนนี้น้องกันต์จึงขอมานอนที่ห้องด้วยกันสามคน ซึ่งคนเป็นพ่อแม่ก็ไม่สามารถปฏิเสธได้อยู่แล้ว ร่างเล็กๆ ของน้องกันต์จึงนอนหลับอยู่ตรงกลางระหว่างคินและพัทธ์ที่นอนขนาบข้างน้องกันต์
"หลับซะแล้วเด็กน้อย" นคินทร์พูดยิ้มๆ ดึงผ้าห่มขึ้นคลุมให้น้องกันต์รวมไปถึงตัวเองและพัทธ์ด้วย
"เมื่อบ่ายช่วยผมรื้อของเล่น คงจะเหนื่อย"
"พัทธ์ก็นอนได้แล้ว วันนี้ก็เหนื่อยมาทั้งวัน" มือหนาเอื้อมไปลูบผมของพัทธ์เบาๆ อย่างที่ชอบทำ
"ครับพี่คิน" ทั้งสองคนก้มลงหอมแห้มน้องกันต์คนละข้างพร้อมกันก่อนจะส่งยิ้มให้กันแล้สก็เป็นคุณพ่อคินที่โน้มตัวมาหอมแก้มของคุณมัมก่อนจะยิ้มถูกอกถูกใจเมื่อเห็นสายตาค้อนๆ ที่ส่งมาให้
นคินทร์ขยับตัวตื่นแต่เช้าตามความเคยชิน พอหันไปมองที่ด้านข้างก็พบกับดวงตาของน้องกันต์ที่มองมาอยู่ก่อนแล้ว
"ตื่นแล้วหรอครับ ตื่นเช้าจัง" คินอุ้มลูกชายขึ้นมานอนทับบนตัวแล้วจับโยกไปมาเบาๆ
"คิก น้องกันต์เป็นเด็กดีไงครับ"
ชายหนุ่มยิ้มขำกับคำพูดนั้นก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงไปเข้าห้องน้ำโดยอุ้มน้องกันต์ไปด้วย คงเพราะเมื่อวานนอนแต่หัวค่ำเลยตื่นแต่เช้า ส่วนคนที่ทำงานหนักเมื่อวานก็ปล่อยให้นอนไปก่อนแล้วกัน
"ขึ้นไปวิ่งกับพ่อคินไหมครับ"
"ไปฮะ~~ ไป~~" แล้วทั้งสองพ่อลูกก็ขึ้นไปวิ่งออกกำลังกายกันก่อนจะกลับลงมาที่ห้อง คนที่นอนอยู่ตอนก่อนออกไปตื่นแล้ว และกำลังเตรียมอาหารเช้าให้อยู่
"อรุณสวัสดิ์ครับน้องกันต์ พี่คิน" พัทธ์ส่งเสียงทักคนทั้งสอง
"อรุณสวัสดิ์ฮะมัม ฟอด~" น้องกันต์ที่ถูกนคินทร์อุ้มพูดก่อนจะโน้มไปหอมแก้มคุณมัม
"อรุณสวัสดิ์ครับคุณมัม ฟอด~" คราวนี้เป็นคนอุ้มน้องบ้างที่ยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้ม เรียกแก้มแดงๆ จากนนทพัทธ์และเสียงหัวเราะคิกคักจากน้องกันต์ได้เป็นอย่างดี
"พี่คิน! เดี๋ยวเถอะ ไปอาบน้ำกันเลยทั้งพ่อทั้งลูกนั่นแหละ จะได้ออกมากินข้าวเช้าแล้วจะได้ไปหาคุณตาคุณยายกัน"
"คร้าบๆ ไปอาบน้ำกันต์ดีกว่าครับน้องกันต์" พูดจบก็อุ้มน้องกันต์ในท่าซุปเปอร์แมนแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
กว่าจะได้ออกจากคอนโดก็เก้าโมงกว่าแล้ว ตอนนี้นคินทร์เป็นคนขัยรถโดยมีพัทธ์และน้องกันต์นั่งอยู่ที่เบาะข้างคนขับ
"มัม~ พ่อคิน~ น้องกันต์อยากขับรถบ้าง"
"ไม่ได้ครับ น้องกันต์ยังเด็กอยู่ เอาไว้โตกว่านี้ก่อนค่อยให้พ่อคินสอนขับนะครับ" พัทธ์ก้มลงพูดกับน้องกันต์ที่นั่งอยู่บนตัก
"งู้ว~ ก็ได้ครับ น้องกันต์จะรอ พ่อคินต้องสอนน้องกันต์ขับรถนะๆๆๆ" หันไปอ้อนพ่อทันที
"ได้ครับ เดี๋ยวพ่อคินจะสอนน้องกันต์เอง" ยื่นมือมายีผมนุ่มๆ ของเจ้าลูกชายสุดที่รัก
หลังจากขับรถอยู่ได้ชั่วโมงกว่าก็มาถึงจังหวัดชลบุรี นคินทร์ขับรถไปตามเส้นทางที่นนทพัทธ์เป็นคนบอกใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่นักก็มาถึงบริเวณบ้านขนาดใหญ่ที่บ้านไม้ชั้นเดียวหลังใหญ่อยู่ ทางด้านซ้ายของตัวบ้านมีโรงจอดรถ ส่วนบริเวณด้านหน้ามีสวนกว้างที่ปลูกต้นไม้น้อยใหญ่เพิ่มความร่มรื่น และทางขวาของสวนก็ทีบ้านสไตล์โมเดิร์นแบบสองชั้น
นคินทร์เลี้ยวรถเข้าจอดไว้ในโรงจอดรถของบ้าน ก่อนที่จะเดินตามพัทธ์และน้องกันต์ที่วิ่งนำขึ้นไปบนบ้านไม้แล้ว
"คุณตา~~ คุณยาย~~ น้องกันต์มาแล้วว"
"น้องกันต์อย่าวิ่งสิครับ เดี๋ยวล้มหรอก" พัทธ์อดที่จะเตือนน้องด้วยความเป็นห่วงไม่ได้
ร่างเล็กๆ ของน้องกันต์ตอนนี้กำลังอยู่ในอ้อมกอดของคุณตาคุณยายที่ผลัดกันกอดผลัดกันหอมเจ้าตัวเล็ก
"พ่อ แม่ สวัสดีครับ" พัทธ์ยกมือไหว้ผู้เป็นพ่อแม่ก่อนจะเดินเข้าไปกอด
"มากันยังไงละเนี่ยลูก" ผู้เป็นแม่ถาม
"พี่คินขับรถมาครับ นั่นไง... มาพอดีเลย"
"พ่อกับแม่ สวัสดีครับ" นคินทร์เอ่ยทักทายผู้ใหญ่ทั้งสองคน
"สวัสดีลูก ร้านปิดหรอถึงได้มากันได้"
"ใช่ครับ ผมปิดร้านยาวเลยครับ ให้เด็กๆ ในร้านไปเที่ยวกัน"
"พ่อครับแม่ครับ ผมฝากน้องกันต์ไว้ก่อนนะ เดี๋ยวผมกับพี่คินเอาของไปเก็บก่อน" พัทธ์หันไปพูดกับทั้งสองคนก่อนจะเดินมาช่วยนคินทร์ถือของ
"ตอนเที่ยงๆ ก็มากินข้าวที่บ้านนะ ไปพักกันก่อนเถอะ เจ้าตัวเล็กนี่เดี๋ยวก็อยู่กับตากับยายก่อนเนอะ"
ทั้งคินและพัทธ์จึงเดินออกจากบ้านใหญ่ไปยังบ้านอีกหลังซึ่งบ้านหลังนี้ผู้เป็นพ่อของพัทธ์สร้างเอาไว้ให้ลูกชายกับลูกสาวเวลากลับมาบ้านก็จะมานอนกันที่บ้านหลังนี้ ส่วนบ้านหลังใหญ่ก็มีแค่คุณตาคุณยายและคนดูแลบ้านอีกสามสี่คนอยู่
ฟอด~
ร่างสูงก้มลงหอมแก้มนิ่มของคนรักในขณะที่อีกฝ่ายกำลังนั่งเก็บของอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า
"พี่คิน เดี๋ยวเถอะ"
"แก้มพัทธ์นิ่ม แล้วก็หอมด้วย พี่เลยชอบหอม แต่ที่จริงพี่ก็ชอบหมดทั้งตัวแหละ" แทนที่จะสลดกับยิ้มรับหน้าบาน คนฟังเลยอดที่จะรู้สึกเขินไม่ได้
แต่แล้วร่างบางที่กำลังนั่งเก็บของอยู่ก็ลอยหวืดขึ้นเพราะถูกอีกคนอุ้มขึ้นมา ก่อนที่แผ่นหลังบางจะสัมผัสกับเตียงนุ่มๆ หลังใหญ่
"พี่คิน… จะทำอะไรนะครับ เดี๋ยวต้องไปที่บ้านใหญ่นะ" นนทพัทธ์ถามพร้อมกับเอียงหน้าหลบปลายจมูกโด่งที่หมายจะก้มลงมาช่วงชิงความหอมของแก้มนิ่ม
"เหลือเวลาอีกตั้งนาน พี่อยากกอดคุณมัมนิครับ เมื่อคืนว่าจะกอดก็ไม่ได้กอด"
"ฮื่ออ… พี่คิน ไม่เอานะ"
"แค่รอบเดียวนะครับ… นะ"
นอกจากนนทพัทธ์จะสู้กับจูบของผู้ชายคนนี้ไม่ไหวแล้ว นนทพัทธ์ก็ไม่อาจต่อต้านกับความขี้อ้อนของเขาได้ด้วยเช่นกัน
ริมฝีปากของคินแนบสนิทลงกับริมฝีปากของคนด้านล่างจากจุมพิตเบาๆ เริ่มรุนแรงและเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ ปลายลิ้นร้อนแทรกผ่านเข้าไปในโพรงปาก กวาดต้อนปลายลิ้นของอีกคนอย่างหยอกเย้า เสียงแลกเปลี่ยนจุมพิตดังขึ้นสลับกับเสียงครางแผ่วในลำคอของพัทธ์
"อื้มม ฮ๊าาา..." เพียงแค่ถอนริมฝีปากออกคนที่ตัวเล็กกว่าก็อ้าปากหอบเอาลมหายใจเข้ามาทันทีในขณะที่นคินทร์เปลี่ยนเป้าหมายจากริมฝีปากเป็นซอกคอขาวๆ กดจูบลากผ่านไปทั่วลำคอโดยไม่ได้สร้างรอยอะไรเอาไว้ ฝ่ามือร้อนเริ่มขยับสอดเข้าไปในเสื้อโปโลที่พัทธ์ใส่อยู่ ลูบไล้ไปทั่วผิวนุ่มๆ ที่เนียนลื่นมือ ไม่นานเสื้อตัวนั้นก็ถูกถอดออกให้พ้นตัว
ปลายยอดสีสวยเป็นเป้าหมายต่อไปของนคินทร์ ทั้งริมฝีปาก และลิ้นขยับดูดดุน ขบเม้มแม้แต่เลียไปรอบๆ ฐานทั้งสองข้าง มือเลื่อนจากอกไปที่สีข้างและไล้ขึ้นลงไปมาช้าๆ
"พ... พี่คิน อื้อ..." เสียงที่คินรู้สึกว่าหวานดังอยู่ข้างหูเมื่อถูกสัมผัสของอีกฝ่ายเล่นงานเข้าในหลายๆ จุดของร่างกายจนแทบจะละลาย
"พี่รักพัทธ์นะครับ" ถ้อยคำรักหวานหูถูกเอ่ยซ้ำแล้วซ้ำเล่าแต่ทั้งคนพูดและคนฟังกลับไม่รู้สึกเบื่อเลยสักครั้งเดียว
จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ
เสียงจูบดังขึ้นเมื่อคินกดจูบไปทั่วทั้งตัวตั้งแต่ลำคอ ไหล่ แอ่งชีพจร หน้าอก ไล่ไปจนถึงหน้าท้องแบนเรียบที่ไร้ตำหนิ สิ่งกีดขวางบนร่างกายชิ้นถัดมาก็ถูกถอดออกในเวลาต่อมาจนร่างกายของนนทพัทธ์เปลือยเปล่า นคินทร์จึงได้ผละออกไปจัดการกับเสื้อผ้าบนร่างกายของตัวเองก่อนจะโถมตัวลงมาทาบทับร่างสวยงามนั้นอีกรอบ ก่อนจะแลกจูบกันอีกหลายต่อหลายครั้ง
"อ๊า... พ พี่คิน ฮื่ออออ" ร่างบางของพัทธ์แอ่นขึ้นเมื่อฝ่ามือร้อนสัมผัสไปในส่วนต้องห้ามของร่างกาย แกนกายสีสวยถูกกอบกุมและขยับไหวขึ้นลงจนต้องส่งเสียงออกมาอย่างไม่อาจอดกลั้น
นคินทร์จ้องมองร่างกาย การเคลื่อนไหวของคนรักอย่างไม่วางตา เพียงแค่มองเขาก็รู้สึกมากมายเหลือเกิน มากจนแทบจะอดกลั้นไม่อยู่
"อาา... พ พัทธ์ อื้ออ ก็รักพี่คิน..." พัทธ์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่สั่นเพราะความรู้สึกมากมายที่พุ่งเข้ามาจนแทบจะรับไม่ไหว
ร่างบางที่ขึ้นสีระเรื่อนั้นขยับบิดไปมาเมื่อส่วนที่มีมือหนากอบกุมไว้สัมผัสได้ถึงความอุ่นชื้นของโพรงปาก ปลายลิ้นหยอกเย้าไปทั่วจนส่วนปลายนั้นแดงก่ำและมีน้ำไหลซึมออกมา แต่ก็ถูกอีกคนไล้เลียทำความสะอาดจนแทบไม่เหลืออะไร ปลายนิ้วเริ่มขยับซุกซนไปตามร่างกายส่วนล่างของนนทพัทธ์จนถึงช่องทางที่หลบซ้อนอยู่ทางด้านหลัง นิ้วหัวแม่มึงคลึงวนอยู่รอบๆ ช่องทางโดยไม่ได้สอดเข้าไป
"พ... พี่คิน อ๊า... ผ ผม อือออ รู้สึกมากเกินไปแล้ว... อ๊าาา" มือจิกขยุ้มที่ผมของนคินทร์เมื่ออยู่ๆ อีกฝ่ายผละจากแกนกายของตัวเองไปที่ด้านหลังแล้วใช้ปลายลิ้นสัมผัสไปรอบๆ จนช่องทางนั้นเปียกชื้นไปหมด แล้วถูกแทนที่ด้วยปลายนิ้วที่ค่อยๆ ดันเข้าไปจนสุดความยาว
นิ้วที่หนึ่ง... นิ้วที่สอง... และนิ้วที่สาม... ที่ถูกดันเข้าออกภายในโพรงอ่อนนุ่มนั้นเรียกเสียงครางหวานหูจากพัทธ์ได้เป็นอย่างดี
ทุกๆ อย่างถูกดำเนินอย่างค่อยเป็นค่อยไป นคินทร์มักจะสัมผัสไปทุกสัดส่วนอย่างแผ่วเบาแต่ก็เต็มเปี่ยมไปด้วยเร่าร้อนและสามารถรับรู้ได้ถึงความรัก แม้ใครหลายคนจะมีเซ็กได้โดยไม่ได้รัก แต่สำหรับทั้งสองคนนั้นเซ็กของพวกเขานั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่อยากจะบอกออกไปแต่ไม่สามารถพูดออกมาเป็นคำพูดได้หมด
กายกำยำอย่างคนสุขภาพดีและดูแลรูปร่างอยู่เสมอสอดประสานกับคนด้านล่างจนร่างกายหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว ริมฝีปากบวมช้ำของพัทธ์เผยอขึ้นส่งเสียงครางด้วยความเสียวซ่าน ร่างกายบางโยกไหวตามแรงของคนที่ชักนำอยู่ด้านบน
"พัทธ์... อื้มม" นคินทร์อดที่จะส่งเสียงออกมาไม่ได้เมื่อร่างกายของคนรักตอบรับได้เป็นอย่างดี
เสียงเสียดสีของร่างกายกับผ้าปูที่นอนดังคลอไปกับเสียงครางของคนทั้งสอง มือของทั้งคู่สอดประสานกันแนบแน่น ในขณะที่นคินทร์ยังคงขยับกายไหวเข้าออกไม่มีหยุด เนิบนาบ แต่ก็เน้นย้ำทุกสัมผัส
"พี่คิน... ก กว่านี้ อ๊าาา มากกว่านี้... นะครับ"
สิ้นคำขอร้องจากคนรักจังหวะรักก็เริ่มแปรเปลี่ยนจากช้าๆ อ่อนโยนเป็นเร่งเร้าและเร้าร่อนขึ้นเรื่อยๆ จนเกิดเสียงเตียงขยับไหว
"พัทธ์... อื้ออ พัทธ์..." คินไม่เคยปิดกลั้นเสียงของตัวเอง และเสียงของเขาก็ทำเอาพัทธ์รู้สึกเขินไม่ได้ แต่ในใจก็พองโตเพราะร่างกายของตัวเองทำให้คนคนนี้รู้สึกดี
"พ... พี่คิน ม ไม่ไหว... พัทธ์จะไม่ไหวแล้ว..." ได้แต่ส่งเสียงอ้อนวอนคนรักเมื่อความรู้สึกดันมาจนจะสุดปลายทาง
เป็นสัญญาณให้นคินทร์ต้องเร่งเร้าพาคนรักไปจนสุดทางพร้อมๆ กับตัวเอง
"พี่คิน... อาาา"
"อื้อออ พัทธ์..."
เสียงสองเสียงสอดประสานกันเป็นเสียงเดียวพร้อมกับทุกๆ อย่างที่สิ้นสุด นคินทร์ฟุบหน้าลงกับอกขาวๆ ของพัทธ์ที่ขยับไหวเร็วกว่าปกติเพราะเหนื่อยกับกิจกรรมที่พึ่งผ่านพ้นมา
นคินทร์ขยับนอนลงข้างๆ พร้อมกับรั้งร่างที่ชื้นเหงื่อของคนรักเข้ามาแนบอก กดจูบเบาๆ ที่แก้มทั้งสองข้างอย่างรักใคร่ "พี่รักพัทธ์นะครับ"
"ผมก็รักพี่คินครับ..." ใบหน้าสวยคลอเคลียอยู่ที่หน้าอกกว้างของคนรักอย่างออดอ้อนเหมือนเช่นทุกครั้งที่จบสิ้นกิจกรรมรัก
************************************************
ตอนพิเศษนี้ยังไม่จบนะคะ ยังมีต่อกันอีกน๊า ตอนนี้เนี่ยเกิดขึ้นเพราะว่าเมื่อวานฟางไปเที่ยวงานประจำปีของจังหวัดมาค่ะ เดินไปเดินมาก็นึกถึงน้องกันต์ พี่คินแล้วก็คุณมัม ถ้าสามคนนี้มาเดินเที่ยวกันจะเป็นยังไงนะ คนเยอะๆ แบบนี้จะดูแลกันยังไง ฟางก็เลยคิดว่า อ๊ะ! งั้นแต่งตอนพิเศษนี้เลยแล้วกัน แต่เนื้อหาในตอนนี้ยังไม่มีเกี่ยวกับงานเทศกาลเลย ตอนหน้านะคะ ตอนหน้า ฮี่ๆๆ ตอนนี้ยกให้คู่คินพัทธ์เขาไปก่อนนะ แล้วตอนหน้าค่อยมาเจอกับความน่ารักของน้องกันต์กันนะคะ
สำหรับคนที่เล่นทวิตเตอร์และอยากพูดคุยถึงนิยายเรื่องนี้ช่วยกันติดแฮชแท็ก #น้องกันต์จัดให้ ด้วยนะคะ มาเล่นกันเยอะๆ เลยนะ โหย ฟินมาก ชอบเรื่องนี้สุดๆ ตกหลุมรักน้องกันต์แบบไม่ทันตั้งตัว
สู้ๆนะครับ คุณนักเขียน และขอให้มีความสุขต้อนรับวันสงกรานต์นะครับ
ปล.คุณนักเขียนเรียนเภสัชอยู่ใช่ไหม 555555
ฟางเหมือนคนเรียนเภสัชเลยหรอ >< 555555 ไม่ใช่ค่า ฟางไม่ได้เรียนเภสัช แต่ว่าเรียนสถาปัตย์ค่ะ
ต่างกันเยอะเลยเน๊อะ ฮี่ๆๆๆๆ
หัวข้อ: My Mom ; รักของมัมน้องกันต์จัดให้ } [END] [เปิดรีปริ้น ถึง 20 มี.ค. 62] P.132 (อ่าน 808839 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก