*** เนื้อหาในตอนนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องหลักนะคะ
น้องกันต์จัดให้ครั้งพิเศษ : วันสงกรานต์หลังจากเมื่อตอนกลางวันทั้งคินและพัทธ์ไปทานข้าวกันที่บ้านใหญ่เรียบร้อย คุณมัมก็ขอตัวกลับมานอนพักที่บ้านปล่อยให้พ่อคินอยู่เล่นกับน้องกันต์ที่บ้านใหญ่ แล้วตอนเย็นทั้งสามคนจะไปเดินเที่ยวงานประจำปีที่หน้าศาลากลางของจังหวัดกัน ซึ่งงานนี้เป็นงานใหญ่จัดทุกปีในช่วงวันสงกรานต์
"น้องกันต์เลิกวิ่งเล่นได้แล้วครับ เดี๋ยวหมดแรงตอนเย็นอดไปเที่ยวนะ" คินตะโกนเรียกน้องกันต์ที่วิ่งเล่นอยู่บนสนามหญ้าหน้าบ้าน
"ฮะพ่อคิน~~" พูดจบเจ้าตัวก็วิ่งเข้ามากอดคนเป็นพ่อที่นั่งรออยู่ทันที "พ่อคินไปดูคุณคาร์ฟกัน น้องกันต์อยากให้อาหารคุณคาร์ฟ"
"โอเคครับ เสร็จแล้วเดี๋ยวไปอาบน้ำเตรียมตัวไปข้างนอกกัน" คินอุ้มน้องกันต์ขึ้นก่อนจะพาเดินไปที่บ่อปลาที่มีปลาคาร์ฟว่ายวนอยู่ในนั้นหลายตัว
"คุณคาร์ฟ น้องกันต์มาหาแล้วนะ หม่ำๆ ไหม น้องกันต์ป้อนอาหารนะ" เจ้าตัวเล็กร้องจะลงยืนก่อนจะเดินไปนั่งยองๆ คุยกับปลาคาร์ฟในบ่อ หันไปหยิบขวดที่มีอาหารปลาอยู่ในนั้นมาแล้วตักอาหารปลาใส่บ่อพร้อมกับหัวเราะคิกคักเมื่อปลาคาร์ฟหลายตัวมารุมแย่งอาหารกัน
"พ่อคินฮะ คุณคาร์ฟนี่น้องกันต์หม่ำได้ไหม" หลังจากที่นั่งจ้องมานานก็หันกลับมาหาพ่อคินแล้วถาม
นคินทร์หัวเราะก่อนจะรั้งเจ้าตัวเล็กมากอดไว้แน่น "หม่ำไม่ได้ครับ หม่ำคุณคาร์ฟไม่ได้ เราไม่ได้เลี้ยงไว้หม่ำครับ"
"อย่างนั้นหรอฮะ แต่น้องกันต์หิวอ่า" หน้าเศร้าๆ น้ำเสียงหงอยๆ ทำเอาคนเป็นพ่อถึงกับยิ้ม
"เล่นเยอะจนหิวเลยหรอเจ้าตัวเล็ก หม่ำนมก่อนไหม เดี๋ยวออกไปหาไรหม่ำๆ ข้างนอก"
น้องกันต์พยักหน้ารับ "หม่ำนมก่อนก็ได้ครับ พ่อคินพาไปน๊าา" ทำเอียงคอชูแขนน่ารักน่าเอ็นดูจนต้องฟัดแก้มไปเสียหนึ่งที
คินพาเจ้าตัวเล็กที่เริ่มโตขึ้นเข้าไปในบ้านก่อนจะเดินไปหยิบนมกล่องมาให้ลูกชาย ตอนนี้สี่โมงกว่าแล้วเดี๋ยวต้องพาน้องกันต์ไปอาบน้ำเพราะวิ่งเล่นเสียจนเหงื่อท่วมตัว
"พ่อคินก็อาบด้วย อาบด้วยกันๆ ให้มัมอาบด้วยนะ" น้องกันต์ดึงมือดึงแขนนคินทร์ไม่ยอมปล่อย
"เดี๋ยวพ่อคินอาบด้วย แต่มัมยังไม่ตื่นเลย อาบกันสองคนก่อนนะครับ"
ชายหนุ่มเปิดน้ำใส่อ่าง ก่อนจะลงไปนั่งแล้วอุ้มน้องกันต์มานั่งบนขาของตัวเอง สองพ่อลูกอาบน้ำไปเล่นน้ำไปเสียจนเปียกไปทั้งห้องน้ำ จนผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงก็พาน้องกันต์ขึ้นจากอ่างไปแต่งตัวหล่อเพื่อเตรียมไปเที่ยว
"มัม มัมฮะ ตื่นได้แล้ว ไปเที่ยวกันนะ" น้องกันต์ปีนขึ้นไปบนเตียงก่อนจะปลุกคนที่ยังนอนอยู่บนเตียง
พัทธ์ที่กำลังหลับขยับตัวตื่น ก่อนจะส่งยิ้มให้น้องกันต์ที่นั่งมองอยู่ "แต่งตัวหล่อเชียวครับน้องกันต์"
"พ่อคินแต่งให้ครับ น้องกันต์หล่อมากเลยใช่ม้าาาา"
"ครับ หล่อมากเลย" หอมแก้มนิ่มๆ ของลูกชายไปหลายฟอด "พี่คินอาบน้ำแล้วหรอครับ"
"ครับ อาบกับลูก ทำไมครับ จะชวนพี่ไปอาบด้วยหรอ" นคินทร์ที่เดินมานั่งบนเตียงเอ่ยแซวก่อนจะหอมแก้มคุณมัม "พัทธ์จะอาบน้ำไหม หรือกลับมาอาบ"
"กลับมาค่อยอาบดีกว่าครับ เดี๋ยวไปล้างหน้าก่อนแล้วค่อยไปกัน" นนทพัทธ์ขยับตัวลงจากเตียงเดินไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่น
"พ่อคินๆ น้องกันต์ไปหาคุณตาคุณยายนะ" น้องกันต์กระโดดลงจากเตียงแล้ววิ่งมาเขย่าแขนพ่อคิน
"ครับ อย่าวิ่งนะ เดี๋ยวพ่อคินตามไปครับ"
"คร้าบบ" รับคำเสร็จก็เดินออกจากห้องไปทันที
นคินทร์เดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำที่พัทธ์กำลังล้างหน้าอยู่ ใช้ผ้าขนหนูซับน้ำบนใบหน้านั้นให้อย่างเบามือ
"ขอบคุณครับ" พัทธ์ยิ้มให้
"ไม่เป็นไรครับ จุ๊บ จุ๊บ" พูดจบก็ก้มลงจุ๊บปากอิ่มนั้นเบาๆ อีกหลายที
"พอแล้วครับพี่คิน เสพติดจูบรึไงกัน"
"เสพติดจูบของพัทธ์นะสิ จุ๊บ" แล้วก็จุ๊บอีกรอบจนโดนฝ่ามือของพัทธ์ตีเข้าให้ที่กลางอกถึงได้ยอมหยุด
"น้องกันต์ละครับ ไปบ้านใหญ่หรอ"
"ใช่แล้วละ พัทธ์จะออกไปเที่ยวงานกี่โมง นี่ก็ใกล้จะห้าโมงแล้วละนะ"
"เตรียมตัวไปกันเลยดีกว่าครับ ช้าไปเย็นกว่านี้รถจะติดแล้วจะไม่มีที่จอดรถด้วย"
นคินทร์หยิบกระเป๋าสะพายใบเล็กมาคล้องไว้กับตัวเอากระเป๋าสตางค์กับโทรศัพท์ทั้งของตัวเองและของพัทธ์ใส่เอาไว้ก่อนจะเดินไปที่บ้านใหญ่ เจ้าตัวเล็กที่คินพึ่งจะอาบน้ำให้ก่อนหน้านี้ลงนอนเล่นกลิ้งเล่นบนพื้นอยู่หน้าโซฟาที่คุณตาคุณยายนั่งอยู่เสียแล้ว
"พ่อกับแม่ไปด้วยกันไหมครับ" นคินทร์เอ่ยถาม
"ไม่ละ เด็กๆ ไปกันเถอะ คนเยอะพ่อกับแม่ไม่ค่อยอยากจะไปเท่าไหร่ แล้วนี่จะไปกันเลยรึเปล่า ไปค่ำเดี๋ยวรถติดนะ คนคงเยอะน่าดู"
"กำลังจะไปแล้วละครับ พ่อแม่จะเอาไรไหมเดี๋ยวพัทธ์ซื้อมาให้"
"ไม่ต้องหรอกพัทธ์ ไปเที่ยวกันให้สนุกเถอะ"
"ครับ อย่างนั้นพัทธ์ไปก่อนนะ น้องกันต์ไปครับไปเที่ยวกัน" หันไปเรียกน้องกันต์ที่ยังนอนเล่นอยู่
"ครับมัม~"
รถ BMW สีขาวของนคินทร์ขับออกจากรั้วบ้านแล้วขับไปตามถนนเส้นพระยาสัจจาซึ่งเป็นถนนหลักอีกสายของจังหวัดเข้าไปในตัวเมืองของจังหวัดชลบุรีเพื่อไปเที่ยวงานประจำปี งานนี้ปิดถนนตั้งแต่ช่วงหน้าโรงเรียนหญิงล้วนประจำจังหวัดยาวไปจนตลอดเส้น เพราะพวกเขามากันค่อนข้างเร็วทำให้บริเวณใกล้ๆ งานยังมีที่จอดรถอยู่ ไม่ต้องเอาไปจอดไกลๆ
น้องกันต์เดินอยู่ตรงกลางจับมือคินและพัทธ์ไว้ งานนั้นแบ่งเป็นฝั่งซ้ายและขวา ซึ่งแต่ละฝั่งก็จะมีหลายซอย ซึ่งแต่ละซอยก็มีร้านค้าตั้งกันเต็มไปหมด ทั้งร้านอาหาร ร้านขายของเล่น ร้านเกมพวกร้านปาเป้า ยิงปืนเต็มไปหมด ไหนจะร้านเสื้อผ้า รวมไปถึงร้านขายเครื่องประดับ เครื่องสำอางก็ยังมี
"ฝั่งนั้นจะเป็นร้านค้าของพวกอำเภอน่ะครับ แต่ละอำเภอในจังหวัดจะมาเปิดร้านกัน ส่วนใหญ่จะจัดเป็นแนวนิทรรศการเล็กๆ ว่ามีอะไรบ้าง" เจ้าของพื้นที่อย่างนนทพัทธ์ทำหน้าที่เป็นไกด์นำเที่ยวชั่วคราว
"มัมๆ เขาทำอะไรกันอะครับ" น้องกันต์ชี้นิ้วไปยังซุ้มที่มีป้ายกาชาด ผู้คนจำนวนมากต่างล้อมวงกันอยู่ตรงกลาง
"ช้อนหลอดครับ แล้วเราก็เอาไปแลกของรางวัล น้องกันต์อยากเล่นหรอ แต่ไม่มีตุ๊กตานะครับ ถ้าอยากได้ตุ๊กตาต้องไปเล่นปาลูกโป่งนะ"
"งั้นไปปาลูกโป่งนะ พ่อคิน ปาให้น้องกันต์นะ น้องกันต์อยากได้ตุ๊กตา" หลังจากได้ฟังมัมพูดก็หันไปอ้อนพ่อคินต่อทันที
"ได้เลยครับ อยากได้ตัวไหนเลือกร้านเลย เดี๋ยวพ่อคินปาให้"
เสียงของบรรดาพ่อค้าแม่ค้าต่างตะโกนเรียกลูกค้า ไหนจะยังเสียงเพลงที่ดังไปทั่วทำให้บรรยากาศนั้นดูคึกคักเป็นอย่างมาก นคินทร์ปาลูกโป่งเอาตุ๊กตาตัวเล็กให้น้องกันต์ไปสองตัว ก่อนจะเดินไปดูของอย่างอื่นกันต่อ
ยิ่งค่ำคนก็ยิ่งเยอะขึ้นจนสุดท้ายนคินทร์ก็ต้องอุ้มน้องกันต์เอาไว้แทน พร้อมกับดันตัวพัทธ์ให้มาเดินข้างๆ แต่ไปๆ มาๆ ก็เปลี่ยนเป็นโอบไหล่บางแล้วดึงให้เข้ามาชิดตัวเพื่อไม่ให้หลงกันและไม่ให้ใครมาเดินชน
สายตาของคนที่เดินไปเดินมาหลายคนต่างก็หันมามองที่ทั้งสามคน ภาพครอบครัวเดินเที่ยวด้วยกันมีให้เห็นเยอะ แต่คงไม่มีภาพครอบครัวไหนที่ดูน่ารักและอบอุ่นเท่าครอบครัวนี้แล้วละมั้ง
"พ่อคิน น้องกันต์อยากหม่ำไส้กรอก" น้องกันต์ร้องอ้อนพร้อมกับชี้มือไปยังร้านขายไส้กรอกที่อยู่ใกล้ๆ
"โอเคครับ พ่อคินพาไปซื้อนะ" นคินทร์พูดก่อนจะหันไปหานนทพัทธ์ที่ยืนเลือกของอยู่ "พัทธ์ พี่พาน้องกันต์ไปซื้อไส้กรอกก่อนนะ รออยู่ร้านนี้นะเดี๋ยวพี่เดินกลับมาหา"
"ครับพี่คิน"
นนทพัทธ์ยืนดูเครื่องเงินด้วยความสนใจ มีทั้งแหวน สร้อยคอ สร้อยข้อมือ ต่างหูเต็มไปหมด หลังจากที่เลือกสร้อยข้อมือมาได้สามเส้นสำหรับทุกคนเรียบร้อยก็ขยับไปยืนอยู่ข้างร้านเพื่อรอนคินทร์
"ขอโทษครับ" เสียงเอ่ยขอโทษที่ดังมาจากด้านข้างเรียกสายตาให้พัทธ์หันไปมองด้วยความงุนงง ผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งยืนยิ้มอยู่ตรงหน้า "มาคนเดียวหรอครับ"
อดที่จะทำตาโตไม่ได้เมื่อเจอประโยคนี้เข้าไป พัทธ์ส่ายหน้าไปมา "เปล่าครับ มากับครอบครัว มีอะไรรึเปล่าครับ"
"พอดี... เห็นยืนอยู่คนเดียวเลยเข้ามาทัก"
แบบนี้ก็มีด้วย... พัทธ์ได้แต่นึกอยู่ในใจ"มีธุระอะไรกับภรรยาผมรึเปล่าครับ" ยังไม่ทันที่พัทธ์จะได้พูดอะไรเสียงทุ้มของนคินทร์ก็ดังขึ้นเสียก่อนพร้อมกับน้ำหนักที่พาดอยู่บนไหล่
"มัม~~ น้องกันต์ซื้อไส้กรอกมาให้มัมด้วย มัมหม่ำๆ นะ" น้องกันต์โผเข้ากอดรอบคอนนทพัทธ์จนร่างเล็กๆ นั้นแทบจะล่นหลงจากอ้อมแขนของนคินทร์ จนคุณมัมต้องรีบยกมือรับเอาไว้
คินหันมามองผู้ชายที่กลายเป็นส่วนเกินไปพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นมอง ซึ่งชายคนนั้นก็ทำเพียงแค่ยิ้มแล้วเดินหนีไปทันที "ปล่อยไว้คนเดียวแปบเดียวก็มีคนมาจีบแล้วนะ เสน่ห์แรงจริงคุณมัม" คินยกมือขึ้นบีบปลายจมูกโด่งนั้นอย่างหมั่นเขี้ยว
"เปล่าสักหน่อย... พี่คินก็" ได้แต่เอียงหน้าหลบอย่างไม่สามารถปัดป้องอะไรได้เพราะกำลังอุ้มน้องกันต์อยู่
"เสน่ห์แรง คุณมัมเสน่ห์แรง อิอิ" น้องกันต์พูดเลียนแบบนคินทร์แล้วหัวเราะคิกคักจนทั้งสองคนอดที่จะหัวเราะตามไม่ได้
"น้องกันต์หิวยังครับ ไปหาไรหม่ำๆ กันไหม พัทธ์ละอยากกินอะไร"
"ไปกินข้าวหมกไก่กันครับ ร้านตรงหัวมุมตรงนั้น ร้านอร่อยเลยนะ พัทธ์กินทุกปีเลย" พูดจบก็เดินนำไปที่ร้านโดยมีนคินทร์เดินตามไปติดๆ
(มีต่อค่ะ)
หัวข้อ: My Mom ; รักของมัมน้องกันต์จัดให้ } [END] [เปิดรีปริ้น ถึง 20 มี.ค. 62] P.132 (อ่าน 808824 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก