(ต่อค่ะ)เพล้ง!กึก!
ชะงักเลยครับ มัวแต่เตะลม ชกลมเพลิน แขนเลยไปโดนคนอื่นเข้า ถ้าแค่โดนก็คงพอไหว แต่เหมือนจะได้ยินเสียงของแตก...
นั่นไง... ชัดเลย... กล่องใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้น ของแตกดังเพล้งเหลือกล่องศูนย์ใบ~
"ข ขอโทษครับคุณ ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำของคุณตกแตก" ผมรีบขอโทษทันที อะไรแตกก็ไม่รู้ ถูกหรือแพงก็ไม่รู้ รู้แต่สีหน้าของเจ้าของนั้นหงุดหงิดสุดๆ ไปเลย
"เดี๋ยวผมจะชดใช้ค่าเสียหายให้นะครับ ผมจะไปซื้อคืนให้"
เขา... ผู้ชายคนนั้นถอนหายใจออกมา ยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองเหมือนจะทำเพื่อระงับอารมณ์ ก่อนที่เสียงทุ้มน่าฟังของเขาจะพูด "ไม่เป็นอะไรครับ ของชิ้นนี้มันนำเข้ามาจากอิตาลี มีอยู่ใบเดียว ถึงจะพาคุณไปที่ร้านมันก็ไม่มีให้ซื้อแล้วครับ"
อือหือ... สุภาพสัสๆ เลยครับ เป็นผมนี่ทั้งด่าทั้งเหวี่ยงไปแล้ว ดูท่าจะผู้ดี้ผู้ดีจัด
"งั้นเอางี้ เดี๋ยวผมหาซื้อใบอื่นมาให้แล้วกัน"
"ไม่เป็นไรครับ ต่อให้ใบอื่นเหมือนใบนี้แค่ไหนแต่มันก็คนละใบ ไม่ต้องลำบากหรอกครับ" คุณผู้ดีพูดก่อนจะก้มลงเก็บกล่องใบนั้นแล้วเดินเอาไปทิ้งในถังขยะ เอ่อ... เขาไม่ได้พูดจากระทบ แซะ หรือแดกดันผมใช่ไหม?
แต่เฮ้ย! จะไปไหนละนั่น มาเคลียร์กันให้รู้เรื่องดิวะครับ คนยิ่งหงุดหงิดๆ อยู่ด้วย อย่ามาเดินหนีแบบนี้นะเฮ้ยคุณผู้ดี!
"เดี๋ยวดิ มาเคลียร์เรื่องของแตกก่อนดิวะครับ" ผมเดินเข้าไปคว้าไหล่เขาไว้
"เฮ้อ... จะเคลียร์อะไรอีกละครับ ผมบอกแล้วไงว่าช่างมันเถอะ"
"ผมจะชดใช้ค่าเสียหายให้ เท่าไหร่ว่ามาเลย"
"ไม่ต้องหรอกครับ"
"เฮ้ย!! ไม่ได้ดิ บอกมาเร็วๆ ครับคุณ"
"ผมกำลังรีบ ขอตัวก่อนนะครับ"
"เรื่องมากว่ะ! ทำมาเป็นอวดรวยรึไงวะ จะให้เงินก็ไม่เอา" พาลครับพาล ตอนนี้กำลังพาลครับ
"ขอโทษนะครับคุณ ผมว่าคุณตั้งหากที่เรื่องมาก ผมก็ไม่เอาเรื่อง ไม่เอาเงินมันก็น่าจะจบนะครับ ที่ผมไม่รับเงิน ไม่ใช่ว่าจะอวดรวย แต่ของชิ้นนั้นผมได้มาฟรี ถึงมันจะแพงและหายากแต่มันก็ของฟรี ผมเลยไม่มีความจำเป็นที่จะต้องรับเงินของคุณ ถ้าคุณหงุดหงิดอยู่ไม่ว่าจะเพราะอะไร คุณก็ไม่ควรเอามาใส่คนอื่นที่เขาไม่รู้เรื่องนะครับ ระวังจากที่เป็นหมอไปรักษาคนอื่นจะต้องไปนอนให้หมอรักษาคุณแทน เพราะบางทีท่าทางของคุณ อารมณ์ของคุณ คำพูดของคุณจะไปกระตุกเท้าใครเข้า"
ผมได้แต่ยืนอ้าปากค้างเลยครับ... คุณผู้ดีเล่นผมซะแล้ว... แล้วเขารู้ได้ไงว่าผมเป็นหมอ หรือว่าจะได้ยินที่ผมคุยโทรศัพท์กับออม? น่าจะเป็นไปได้ แต่หงุดหงิดเฮ้ย หงุดหงิด ไปกวนประสาทเขาดันโดนเขาด่ากลับมาอีก... วู้!!
ผมยกมือขึ้นขยี้หัวตัวเองอย่าหงุดหงิด ก่อนจะเดินไปเข้าลิฟต์ขึ้นไปห้องไอ้หมอยา กดกริ่งเรียกตั้งนานมันก็ไม่มาเปิด ดีนะที่ผมมีกุญแจสำรองอยู่ แล้วผมจะยืนกดกริ่งทำไมวะ? อ่อ... มันไม่ได้ให้กุญแจผมหรอก แต่ผมแอบเอาไปปั้มมาเลยมี ไหนๆ ก็มานอนห้องมันบ่อยๆ มีไว้ก็ไม่เสียหายหรอกเนอะ
ห้องอย่างเงียบ มันหายไปไหนของมันกัน ช่างมันเถอะ เดี๋ยวมันก็กลับมาเอง นี่ห้องของมันนิ ผมเดินเข้าไปอาบน้ำให้สบายตัว หาไรกิน
โอ๊ะ!! มีมาการองชาเขียวด้วย น่าอร่อยแหะ ขอกินละนะคร้าบ~~!!!
อาบน้ำเรียบร้อย กินอิ่มเรียบร้อย ไม่หมอยาก็ยังไม่มาอีกแหะ น่าสงสัย ไอ้เจ้านี่ทำตัวน่าสงสัย แบบนี้ต้องสืบ! ผมเลยเดินสำรวจมันรอบห้องว่ามีอะไรน่าสงสัยไหม โดยเฉพาะห้องนอน! คราวก่อนน้องกันต์มานอนด้วย ไม่แน่หลังจากนั้นคนแม่อาจจะมานอนด้วยก็ได้ อย่างนี้ต้องสืบ
"ไม่เห็นมีอะไรเลยวะ มีแต่ชุดน้องกันต์ ตกลงมันจะเอาคนแม่หรือคนลูกวะเนี่ย" ผมบ่นอย่างหัวเสียที่ไม่ได้อะไรเพิ่มเติมก่อนจะเดินออกจากห้องนอนก็เจอเจ้าของห้องนั่งดูอะไรสักอย่างอยู่
ผมชะโงกหน้าไปมองของที่อยู่ในมือแล้วเลิกคิ้วขึ้น กุญแจห้อง? ของใคร? ก็กุญแจห้องมันวางอยู่บนโต๊ะนิ สงสัยก็ต้องถามครับ "กุญแจห้องใครวะ แล้วนี่ไปไหนมาวะ กูมาตั้งนานไม่ยอมมาต้อนรับกูหรอกนะ"
"จำเป็นไหม?" โหดร้าย! ทำแบบนี้กับเพื่อนสุดหล่อได้ยังไง
"แล้วตกลงไปไหนมา"
"ห้องพัทธ์"
พอได้ยินคำตอบเท่านั้นแหละผมนี่รีบกระโดดทิ้งตัวไปนั่งกระแซะมันทันที "ฮัดช่า~! มีขึ้นห้องกันด้วยอะเดี๋ยวนี้ ยังไงมึงยังไง" ไอ้นี่มันต้องเริ่มคิดไม่ซื่อกับคนแม่แล้วแน่ๆ เลย ชลสัมผัสได้
"ยังไงห่าไร ไม่ต้องมากระแซะกู!" มันขยับหนีผมครับ คิดว่าจะหนีกูพ้นหรอมึง "กูแค่ไปอ่านหนังสือนิทานให้น้องกันต์ฟัง"
"แล้วกล่อมน้องพัทธ์นอนด้วยปะมึง"
"สัส! หน้าตามึงนี่หื่นชิบ" ด่า... ด่าผมตลอด ถ้าด่าผมแล้วรวยมันคงกลายเป็นมหาเศรษฐีอันดับหนึ่งของโลกไปละ "แล้วนี้มึงทะเลาะอะไรกับเมียมาอีกล่ะ"
"วู้~~! อย่าถามเรื่องที่มึงรู้อยู่แล้วได้ปะวะ" ผมทำหน้าเซ็งก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง "เอ่อมึงๆๆๆ ก่อนขึ้นมาโว้ยกูเจอผู้ชายคนนึง กูเผลอไปกวนตีนเขาว่ะ"
"สักวันถ้ามึงถูกกระทืบตายกูจะไม่แปลกใจเลย" มาอวยพรกันซะงั้น
"ไม่หรอกมึง คนนี้ท่าทางผู้ดี คงไม่มากระทืบกูหรอก" ผมพูดพร้อมกับนึกไปถึงคนที่ผมเผลอไปกวนเขามา
"แต่เขาจ้างคนมากระทืบมึงไง! แล้วไง ไปกวนตีนอะไรเขาเข้าล่ะ"
"ก็เปล่านะ จริงๆ แล้วกูไปทำของเขาพังเองแหละ กูทะเลาะกับออมอยู่ไง เลยพาลไปหน่อยเดินไม่มองไปชนเขาของตกแตกเลย"
"แล้วมึงก็ไปกวนเขาเนี่ยนะ?"
"ก็พอกูจะชดใช้ให้ เขาบอกกูว่าไงรู้ปะ เขาบอกว่า ของที่กูทำพังอะ นำเข้ามาจากอิตาลี แล้วที่ร้านเอาเข้ามาใบเดียว คนอย่างกูไม่มีทางหาคืนมาได้หรอก พอกูบอกจะจ่ายเงินให้ เขาบอกว่าช่างมันเถอะ มึงงงงง กูจะจ่ายเงินคืนให้แล้วนะโว้ย แต่เขาไม่เอา กูยังหงุดหงิดเรื่องออมอยู่ไง ก็เลยสวนกลับไปว่าเขาเรื่องมาก ทำเป็นอวดรวยจะให้เงินก็ไม่เอา กูผิดตรงไหนวะมึง??" ผมพูดเรื่องจริงนะ แม้จะไม่ได้เล่าว่าผมพูดอะไรไปบ้างก็เถอะ
ไอ้หมอยาส่ายหน้าก่อนลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้อง
"ผิดตรงที่มึงไปทำของเขาพัง แล้วก็ไปกวนตีนเขาไงไอ้หมอ"
เออว่ะ... พอได้ยินมันพูดแล้วก็นึกขึ้นได้ ตอนนั้นหงุดหงิดไปหน่อยเลยไม่ได้สนใจอะไร พอมานั่งนึกๆ ดูผมไปกวนเขาเยอะเหมือนกันนินา ไว้เจอกันคราวหน้าค่อยไถ่โทษแล้วกัน ไปนอนดีกว่าแหะ~
ผมเดินเข้าไปในห้องนอนไอ้หมอยาก่อนจะกระโดดไปนอนบนเตียงจนมันหันมามอง มีการทำหน้าทำตาอยากจะถีบผมออกจากห้องอีก ถ้าไม่พอใจก็ไปนอนห้องน้องพัทธ์นู้น กูเป็นผู้อยู่อาศัยนะ ไม่มีสิทธิมาทำหน้าแบบนี้ใส่นะเออ!
.
.
.
.
ตุบ!
โอ้ย!
เจ็บชิบ!นี่มันเกิดอะไรขึ้น... ผมลืมตาขึ้น มือก็ลูบก้น ลูบสะโพกตัวเองไปด้วยความเจ็บ หันมองคนที่ยืนกอดอกหน้าตาถมึงทึงอยู่บนเตียง ไอ้เชี่ยหมอยาขายเค้ก!!
"เจ็บ มึงถีบกูทำไมเนี่ย!"
"แล้วมึงทำอะไรกับมาการองชาเขียวของกู!"
ผมทำหน้างง มาการองชาเขียวอะไรวะ ไม่ได้ทำอะไรสัก... ไม่สิ เมื่อคืนผมกินไปแล้วนิหว่า "หวงหรอวะ"
"นั่นกูทำมาให้พัทธ์!"
"แล้วมึงไม่ติดป้ายไว้อะ กูก็ไม่รู้นิ..." ไม่ได้กลัวมันนะ แต่แค่เวลามันโกรธแล้ว... มันน่ากลัวนิดหน่อย
"ไอ้...!!!"
"พ่อคิน~ น้องกันต์หิวแล้ว~" เสียงของน้องกันต์ดังขึ้นแทรกก่อนที่ไอ้หมอยามันจะด่าผม น้องกันต์เด็กดี~
"อาหมอ~ สวัสดีครับ!" น้องกันต์ที่วิ่งเข้ามาในห้องยกมือไหว้ผมก่อนจะเอียงคอมอง "ทำไมอาหมอไปนอนบนพื้น"
เหอะๆๆ ก็พ่อคินสุดที่รักของหนู'ถีบ'อาหมอลงมาไง... เฮ้ย! เดี๋ยวนะ อาหมอหรอ ทำไมเรียกว่าอาแบบนั้นล่ะ อาหมอมันแก่ไปไหมอะ เรียกพี่หมอได้ไหม
"น้องกันต์เรียกว่าพี่หมอสิครับ เดี๋ยวพี่หมอให้เงินกินขนม"
"หยุดไปเลย! เรียกอาก็ดีแล้ว ไม่งั้นจะให้น้องกันต์เรียกลุง!" เจ็บจึกเลยครับ...!
"ไปครับน้องกันต์ ออกไปหม่ำๆ กันดีกว่า มัมรอแย่แล้ว" แล้วมันก็อุ้มน้องกันต์ออกจากห้องไป ดูเอาเถอะ ทีกับลูกละพูดเพราะ ทีกับเพื่อนละพูดไปด่าไป พูดไปถีบไป คนอะไรสองมาตรฐานสุดๆ อะ! แล้วนี่อะไรๆ ต้องมาหากันทุกเช้าเลยรึไงครับ น่าสงสัยสุดๆ ขอแอบดูหน่อยเถอะ
ผมเกาะขอบประตูแล้วโผล่หน้าออกไปดู อือหือ... นี่มันครอบครัวสุขสันต์ปะครับ ไอ้คินอุ้มน้องกันต์ ส่วนน้องพัทธ์(ไปสนิทกันตอนไหนไม่รู้ จำไม่ได้แล้ว)ก็ยืนเช็ดหน้าเช็ดปากให้น้อง แล้วนั่นอะไรครับ ไอ้สายตาหวานหยดย้อยของคุณเพื่อนที่มองน้องพัทธ์แบบนั้นคืออะไร!!
แต่ที่สำคัญกว่า... จะกินข้าวกันทำไมไม่ชวนผมสักคำ! ใช่สิ มีเมียแล้วลืมเพื่อน ผมจะเอามันไปเผาให้หมดเลยคอยดู คนลืมเพื่อน แล้วทำไมผมต้องมาแอบดูมันด้วยเนี่ย ไปนอนต่อดีกว่า วันนี้ไม่ต้องเข้าไปทำงาน สบาย~ ว่าแล้วก็กระโดดใส่เตียงแล้วนอนทันที คืนนี้ไล่ไอ้หมอยาไปนอนห้องอื่นดีกว่า
เข้าท่าแหะ... ดีไม่ดี ไอ้หมอหล่อคนนี้จะได้เพื่อนสะใภ้กลับมาสักคน หึหึหึ น้องพัทธ์ก็ดีนา เหมาะกับไอ้หมอยาดี นั่น... มอง มองหน้าผม คิดว่าผมจะรับไม่ได้เรื่อง ชายได้ชาย หรอครับ ไม่เลย หมอชลคนนี้แสนดี้แสนดี รับได้ทุกเรื่อง ก็ว่าไปนั่น... ผมรับได้เพราะเห็นว่าเขาเหมาะกันดีตั้งหาก ถ้าหากไอ้หมอยามันไปตกหลุมรักพวกกล้ามปูอันนี้ผมคงต้องคิดหนัก...
หมอชลธีนี่นอกจากจะเก่งแล้ว หล่อแล้ว ยังใจดีอีกตั้งหาก! สามีในฝันชัดๆ เลยคนแบบนี้ ชีวิตของหมอชลถ้าตัดเรื่องแฟนสาวที่กำลังงี่เง่าออกไปทุกอย่างนี่มันก็เรียกว่า... เพอร์เฟคแมนชัดๆ เลยครับ รูปก็หล่อ ฐานะก็(พอ)มี หน้าที่การงานก็เลิศ แถมยังคารมดีอีก แหมะ! สุดยอดเลยหมอชล ใครๆ ก็อยากได้ไปเป็นสามี
หนึ่งตอนของหมอหล่อนี่ผ่านไปเร็วจริง เดี๋ยวหมอหล่อจะยึดตอนหน้าอีกตอน แล้วเจอกันตอนหน้านะครับ หมอหล่อขอไปนอนฝันหวานก่อน คร่อกฟี้...
************************************************
ตอนนี้หมอชลแย่งซีนค่ะ 
คือตอนแรกเนี่ย... ตั้งใจว่าตอนนี้จะแบ่งเป็น 2 พาร์ท คือพาร์ทหมอชลเล่ากับอาพฤกษ์เล่าคนละครึ่ง แต่แต่งไปแต่งมา... หมอชลดันครองไปทั้งตอนเลย แต่งเพลินไปหน่อยค่ะเลยปล่อยเลยตามเลยจะไปตัดสิทธิหมอชลเขาก็ไม่กล้า 55555 ก็อย่างที่หลายๆ คนเดาค่ะมีคู่รองค่ะ(คนที่ไปติดตามเพจนี่ก็จะรู้กันอยู่แล้วเนอะว่ามีคู่รอง)ส่วนคู่นี้จะ ชลพฤกษ์ หรือ พฤกษ์ชล นี่ปล่อยให้เดากันไปก่อนนะคะ ส่วนตัวฟางเนี่ยมีอยู่ในใจแล้วค่ะแต่อยากจะไม่อยากจะเผย ยังไงก็ลองเดากันเล่นๆ ดูนะคะ 
ตอนนี้เอาความฟินไปเท่านี้ก่อน แล้วตอนหน้าเจอกันใหม่ค่า
แวะไปคุยกันในเพจเฟสบุ๊คของฟางกันเยอะๆ นะ ฟางแวะเข้าไปคุยบ่อยๆ ไปคุยกันได้นะคะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับคนที่เล่นทวิตเตอร์และอยากพูดคุยถึงนิยายเรื่องนี้ช่วยกันติดแฮชแท็ก #น้องกันต์จัดให้ ด้วยนะคะ มาเล่นกันเยอะๆ เลยนะ
หัวข้อ: My Mom ; รักของมัมน้องกันต์จัดให้ } [END] [เปิดรีปริ้น ถึง 20 มี.ค. 62] P.132 (อ่าน 808886 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก