หัวข้อ: My Mom ; รักของมัมน้องกันต์จัดให้ } [END] [เปิดรีปริ้น ถึง 20 มี.ค. 62] P.132

[่jum]

 แน่ใจเหรอหมอว่าจะเป็นสามีอ่ะ  เกิดเป็นภรรยาขึ้นมาจะฮาไม่ออกนะหมอ

ท่าทางเนื้อคู่จะมาเยือนแล้วด้วย

[Tumz]

  หมอชล   ขอให้ได้   ขอให้โดน

[sirin_chadada]

คู่กรณีของหมอชลนี่เชือดนิ่มๆเลยทีเดียว ถ้าด่าคงเจ็บไปถึงทรวง ฮา
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

[PhInNoI]

 

ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆ  ฮาหมอชลอะ

มีอีกไหมอะ จะขอไปเลี้ยงสักตัว เอ๊ย! สักคน

 

[natt lUcky]

ตอนนี้ของหมอชลเต็มๆ เลยแหะ
หมอชลเลิกกะแฟนเร็วๆ นะคะ 555
คิดถึงน้องกันต์มากๆๆๆ
ตอนหน้าขอมีน้องกันเยอะๆ นะคะ
อิอิ จะรอติดตามต่อค่ะ ชอบมากๆ เลยจ้า

[poppycake]

หมอออออออ หมอมั่นหน้ามากจิงๆ 555555
รอดูตอนต่อไป วาหมอจะรอดเงื้อมือยัยออมอะไรนั่นไหม เจ๊แกจิกเก่งจิงๆ =_= 555555
รอดูพี่พฤกษ์มีคู่ซะที อิอิอิ

ปล. คู่หลักของเราครอบครัวสุขสันต์ฝุดๆ ^///^

[HanATarO]

คาดว่าจะได้ สามี มาแทน ยัยออม เร็วๆ นี้แล้วล่ะ หมอชล 5555

[lnudeel]

เดี๋ยวหมอชลก็ได้เป็นภรรยาที่ดีแล้วววส

[fay 13]

  :mew1:ส

[mukmaoY]

หมอต๊อง

[fahhee_zeze]

โอเค คำตอบมาการองชาเขียวมาแล้ว..... #ตกลงอินี่มุ่งเรื่องของกินอย่างเดียว ? ถถถถถถถถ


ปูลู. มาต่อน้องกันต์ไวๆนะเอออ คิดถึ๊ง คิดถึง 

[QXanth139]

ชอบหมอชลน่ารักกกกก

[Rabity]

กรี๊ดดดดดดดดดด ทำไมหมอชลน่ารักอย่างงี้ รักหมอชลมากกกกกกก (ทำไมอ่านตอนนี้ต้องนึกถึงตอนที่หมอชลเดินออกมาด้วยเสื้อเชิ้ตตัวเดียว ขยี้ตา แล้วเดินมากอดคุณพฤกษ์ล่ะเนี่ย//แอบหื่นอีกแล้ว)
อยากอ่านพาร์ทคุณพฤกษ์จัง ภาวนาให้รักกันเร็วๆคู่นี้ เพราะคงจะแซ่บมิใช่น้อยจริงๆ
From Rabitty
FC ตัวจริงพฤกษ์ชล
ปล.ขอโทษที่เข้ามาอ่านช้าจ๊ะ T^T ไปเรียนเหนื่อยมากกกกก

[cheyp]

น่ารักดีนะ

[Lemon_Tea]

คู่รองกำลังมา

[CarToonMiZa]

คิดถึง

[fangiily]

น้องกันต์จัดให้ครั้งที่ 11


คิน


ผมกดกริ่งหน้าห้องของพัทธ์ในตอนเช้าของวันอาทิตย์ วันนี้เป็นวันหยุดทั้งของผมและของพัทธ์ เมื่อวานผมเลยชวนคุณมัมให้ตื่นมาออกกำลังกายด้วยกัน ตอนนี้... เวลาหกโมงเช้าผมเลยมาอยู่หน้าห้องของเขาแล้วเรียบร้อย


"พี่คิน... ขอโทษทีนะครับ น้องกันต์พึ่งจะตื่นเอง" พัทธ์ที่เดินมาเปิดประตูให้พูด ก่อนจะขยับให้ผมเข้าไปในห้อง น้องกันต์เดินกอดตุ๊กตาหมีออกมาจากห้องนอน


"มัม... พ่อคิน..."


เด็กขี้เซา ผมยิ้มก่อนจะเดินไปอุ้มน้องขึ้นแล้วหอมแก้มสองข้าง "พัทธ์เตรียมตัวต่อเถอะ เดี๋ยวพี่พาเจ้าตัวเล็กไปล้างหน้าเอง แล้วขึ้นไปวิ่งข้างบนกัน"


"ผมต้องแย่แน่เลย... ไม่เคยได้ออกกำลังกายเลยครับ" คุณมัมทำหน้ายู่นิดๆ จนผมยิ้มขำ


"ก็นี่ไง... พี่เลยจะพาไปออกกำลังกายไงครับ" ผมยิ้ม วันนี้คุณมัมจะกลายเป็นเด็กรึไงนะ น่ารักดี...


"ผมวิ่งไม่ไหวแน่เลย..."


"หึหึหึ กำลังจะงอแงหรอครับ น้องกันต์ดูสิ คุณมัมกำลังงอแงล่ะ เหมือนเด็กเลย" ผมหยอกล้อคนที่ทำหน้าบึ้งอยู่ เห็นแล้วน่ารักน่าแกล้ง


"คุณมัมงอแง งอแงเหมือนเด็ก อิอิ" น้องกันต์ที่โดนผมอุ้มอยู่ร้องแซวแล้วก็หัวเราะคิกคักให้คนเป็นแม่หน้างอกว่าเดิม


ผมพึ่งจะเคยเห็นท่าทางงอนๆ ของเขานะ ปกติเขาไม่เคยแสดงออกแบบนี้เลย นี่คงเป็นเรื่องดีๆ สินะที่เขาแสดงตัวตนออกมาบ้างอย่างนี้


ผมหัวเราะ ขยับเข้าไปใกล้ยกมือขึ้นลูบผมนุ่มนั้นเบาๆ ยื่นหน้าไปร้องแซวเขา "เห็นไหม น้องกันต์ยังบอกเลย ไม่เอา ไม่ทำหน้าแบบนั้นสิครับ"


ผมละอยากเอานิ้วบีบปากที่ยื่นออกมาซะจริงๆ แต่มือผมไม่ว่างเพราะอุ้มน้องอยู่ ใช้ปากบีบ... แทนได้ไหมนะ


"พ่อคินจุ๊บๆ มัม อิอิ จุ๊บๆ จุ๊บๆ แหละ"


ผมชะงัก


ส่วนพัทธ์สะดุ้ง ขยับก้าวถอยหลังออกห่างจากผม ส่วนผมก็ขยับมายืนตัวตรงเหมือนเดิม เจ้าตัวเล็ก! ขัดจังหวะจริงนะ มันน่าฟัดจริงๆ เลย


"ป... เปล่าสักหน่อยนะน้องกันต์" คุณมัมปฏิเสธไปหน้าแดงไป


"จุ๊บๆ จุ๊บๆ มัมจุ๊บพ่อคินบ้างสิ เหมือนที่จุ๊บน้องกันต์ไง จุ๊บกัน อิอิ น้องกันต์จะไม่ดู" พูดแล้วเจ้าตัวก็เอามือเล็กๆ มาปิดหน้าโดยแยกนิ้วตรงช่วงตาเอาไว้ หึหึ เจ้าเล่ห์จริงนะ


พัทธ์หน้าตาเหลือหลาแก้มแดงก่ำ ดูแล้วก็น่าเอ็นดูไม่แพ้น้องกันต์เลย "เจ้าตัวเล็กเอ้ย" ผมพูดแล้วฟัดแก้มน้องกันต์ไปอีกหลายที "พัทธ์ไปเตรียมตัวต่อเถอะ เดี๋ยวพี่พาน้องกันต์ไปล้างหน้าก่อน"


ผมพาเจ้าตัวเล็กไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนจะพาออกจากห้องน้ำ ส่วนชุดก็ใส่ชุดนอนเนี่ยแหละไม่เป็นไรหรอก ตอนที่ออกจากห้องมาแล้วก็เป็นเวลาเดียวกับที่คุณมัมเตรียมตัวเสร็จพอดี ผมเลยพาทั้งสองคนขึ้นไปบนชั้นดาดฟ้า ส่วนมากในวันอาทิตย์แบบนี้จะมีคนขึ้นมาวิ่งหลายคนแต่วันนี้กลับไม่มี คงเพราะบรรยากาศกำลังน่านอนละมั้ง...


ปล่อยน้องกันต์ให้วิ่งเล่นไม่ต้องห่วงว่าน้องจะซนจนตกหรืออะไรเพราะทางคอนโดทำทางวิ่งไว้ห่างจากขอบดาดฟ้า อีกทั้งยังมีทั้งระแนงไม้ ต้นไม้ กันเอาไว้อีกชั้นจนไม่สามารถเข้าไปใกล้ขอบดาดฟ้าได้เลย


"เราค่อยๆ เดินกันก่อนแล้วกัน พัทธ์ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายถ้าเริ่มวิ่งเลยเดี๋ยวจะไม่ไหว" ผมหันไปมองคนที่เดินตามหลัง ก่อนจะหันไปเรียกน้องกันต์ให้มาเดินด้วยกัน


เราสามคนเดินไปเร็วจนครบสองรอบก่อนที่ผมจะบอกให้พัทธ์เริ่มวิ่ง แต่ดูเหมือนคนที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายท่าจะหมดแรงตั้งแต่เดินเร็วรอบสองพอเริ่มให้วิ่งก็เลยวิ่งได้แค่ครึ่งรอบเท่านั้นเอง


"ไหวไหมพัทธ์? ถ้าไม่ไหวเดินเอาก็ได้นะ" ผมหันไปบอกคนที่ยืนเอาแขนยันเข่าหายใจหอบ ผิวขาวๆ ขึ้นสีระเรื่ออย่างคนเหนื่อยจัด


"ม ไม่เป็นไรครับ ผ ผมไหว แฮ่ก..."


"ไม่ไหวก็อย่าฝืนเลยพัทธ์ เดี๋ยวจะแย่เอานะ" ผมยกมือขึ้นเสยผมของเขาขึ้นก่อนจะเอาผ้าขนหนูผืนเล็กซับเหงื่อให้ "ไปนั่งพักก่อนดีกว่านะ น้องกันต์ไปพักก่อนครับมัมเหนื่อยแล้ว" จูงมือพัทธ์ไปนั่งที่ซุ้มไม้ใกล้ๆ


น้องกันต์วิ่งดุ๊กๆ เข้ามาหา ยืนเกาะขาคุณมัมแน่น "มัมเหนื่อยแล้วหรอครับ"


"ครับผม มัมขอพักก่อนนะ น้องกันต์ไปวิ่งกับพ่อคินก่อนนะครับ" พัทธ์พูดกับน้องกันต์ก่อนจะหันมาหาผม "พี่คินไปวิ่งต่อเถอะครับ ผมขอนั่งพักก่อน"


"โอเค เดี๋ยวพี่วิ่งกลับมาหา ไปครับน้องกันต์ วิ่งต่อไหวไหม?"


"ไหวคร้าบบบบ" เจ้าตัวเล็กพูดเสียงดังฟังชัดพร้อมกับชูแขนขึ้นก่อนจะออกวิ่งนำผมไป


หลังจากที่วิ่งเล่นกับน้องกันต์จนเจ้าตัวเล็กเหนื่อยแล้วผมก็จัดการอุ้มน้องกันต์ให้นั่งขี่คอแล้วพากลับไปหาคุณมัมที่นั่งรออยู่ที่ซุ้มเหมือนเดิม ตอนนี้ทั้งผมแล้วก็น้องกันต์ต่างก็เหงื่อท่วมไปทั้งตัว
   

"เหนื่อยมากไหมครับพี่คิน น้องกันต์" พัทธ์ลุกมาอุ้มน้องกันต์ไปแล้วส่งผ้าขนหนูมาให้ผม ก่อนจะใช้อีกผืนเช็ดหน้าเช็ดตาให้น้อง


"ไม่เหนื่อย~!" ไม่ใช่เสียงผมตอบหรอกครับ แต่เป็นเจ้าตัวเล็กที่นั่งแก้มแดงเพราะเหนื่อย


"ไม่เหนื่อยแล้วเมื่อกี้ใครอ้อนขอให้พ่อคินอุ้มกลับมาหามัมกันนะ"


"น้องกันต์เองครับ แหะๆๆๆ" แล้วเจ้าตัวก็หันไปยิ้มหวานอ้อนคุณแม่ของเขา


หลังจากที่นั่งพักจนหายเหนื่อยเราสามคนก็กลับไปที่ห้อง ผมเดินไปส่งคุณมัมและน้องกันต์ที่ห้องก่อนจะลงไปยังห้องของตัวเองซึ่งก่อนจะไปก็บอกให้ทั้งสองคนลงไปที่ห้องของผมหลังจากที่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย


ผมเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวที่แขวนไว้มุมห้องก่อนจะหันไปมองบนเตียง ไอ้หมอชลมันยังคงมายึดครองห้องของผมไม่ไปไหน เรื่องทะเลาะของมันกับออมก็ไม่ยอมกลับไปเคลียร์ให้รู้เรื่องไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร มันจะอาศัยช่วงนี้แยกห่างกับออมเหมือนเป็นการขอเลิกรึเปล่าก็ไม่รู้ ถ้าวันไหนที่มันไม่ต้องเข้าเวรตอนกลางคืนมันก็จะมาคลุกอยู่ที่ห้องผมเสมอ ไล่ยังไงก็ไม่ไป แถมยังมีการบอกให้ผมไปนอนห้องพัทธ์อีกตั้งหาก ตกลงใครเป็นเจ้าของห้อง แล้วใครมาขออาศัยอยู่ด้วยกันแน่?


เห็นมันนอนหลับสบายแล้วอยากจะถีบมันสักทีสองที แต่ไม่เอาดีกว่า เห็นเมื่อคืนตอนมันกลับมาบอกว่าสองวันมานี้มันได้งีบไปไม่ถึงห้าชั่วโมงเลย ปล่อยมันนอนต่อไปแล้วกัน ถือซะว่าทำบุญทำทาน...


หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยผมก็เดินเข้าไปในครัว เช้านี้ผมตั้งใจจะทำต้มเลือดหมู ตอนก่อนไปออกกำลังกายผมเลยต้มน้ำกระดูกหมูไว้เรียบร้อย แม้จะใช้เวลานานแล้วดูไม่คุ้มกับการทำเพียงแค่หม้อเล็กๆ แต่ผมก็ชอบแบบนี้มากกว่าใช้ตัวช่วยแม้มันจะประหยัดเวลากว่าก็ตามที


เพราะว่าผมทำต้มน้ำไว้แล้วจึงใช้เวลาในการทำส่วนที่เหลือไม่นาน เสร็จก็พอดีกับตอนที่กริ่งห้องของผมดังขึ้น


"พ่อคิน~ พ่อคินทำอะไร ห้อมหอมมมม"


"ต้มเลือดหมูครับ พ่อคินทำให้น้องกันต์เยอะเลย"


"น้องกันต์จะหม่ำให้หมดเลย~" พูดไปก็เข้ามากอดแขนกอดขาของผมไปด้วย ผมเดินกลับเข้าไปในครัวทั้งๆ ที่ยังมีเจ้าตัวเล็กที่ตอนนี้กำลังจะกลายเป็นลิงเกาะขาผมตามเข้าไปด้วย


"วันนี้พัทธ์วางแผนจะไปไหนกัน" ผมหันไปถามคนที่เดินตามเข้ามา


ส่วนใหญ่วันหยุดสุดสัปดาห์แบบนี้พัทธ์มักจะพาน้องกันต์ไปเที่ยวห้าง คงเพราะเวลามีน้อยเลยได้ไปไหนมาไหนแค่ใกล้ๆ บางทีก็ขับรถไปชลบุรีพาน้องกันต์ไปหาคุณตาคุณยาย


"น้องกันต์อยากได้สมุดวาดภาพระบายสีนะครับ ก็คงพาไปเที่ยวที่ห้างนั่นแหละครับ พี่คินไปด้วยกันไหม"


"ก็ดีนะ พี่ว่าจะไปซื้อของใช้อยู่พอดี ช่วงนี้ไอ้หมอชลมาสิงอยู่ห้องพี่ ทั้งของกิน ของใช้เลยหมดเร็ว" ผมพูดก่อนจะตักต้มเลือดหมูใส่ถ้วยแบ่งให้แต่ละคนแล้วก็หันไปตักข้าวสวยใส่จาน


เดี๋ยวนี้ตอนเช้ากับตอนเย็นผมกับพัทธ์จะสลับกันทำครับ อย่างวันนี้ผมทำมื้อเช้า-เย็น พรุ่งนี้พัทธ์ก็จะเป็นคนทำครับ สลับๆ กันไป เพราะแรกๆ น้องกันต์ร้องอยากกินฝีมือผมที ฝีมือพัทธ์ที เราก็เลยสลับกัน


ยังไม่ทันจะเริ่มมื้อเช้าไอ้หมอที่นอนยาวอยู่ในห้องก็ตื่นมาพอดีอย่างกับรู้เวลา บนโต๊ะอาหารเลยมีหมอชลมาร่วมวงเพิ่มอีกคน


"น้องกันต์ๆ น้องกันต์เอาพ่อคินไปนอนด้วยสิ อาหมอจะได้นอนสบายๆ" ไอ้หมอ... ตื่นมาก็อยากจะปากแตกเลยนะ


"ทำไมอาหมอนอนไม่สบายละฮะ" น้องกันต์เอียงคอมองแล้วถามอย่างน่ารัก


"ก็อาหมอกับพ่อคินตัวโตนี่ครับ นอนด้วยกันต์แล้วมันแน่นเตียง น้องกันต์เอาพ่อคินไปนอนด้วยสิ"


"ไอ้หมอ..." ผมเรียกมันเสียงต่ำ


"เอ่อน่า" ดูมัน... "พ่อคินจะได้นอนอ่านนิทานให้น้องกันต์ฟังทุกคืนเลยไง ตื่นมาก็เจอพ่อคินนะน้องกันต์"


"อย่างนั้นพ่อคินไปนอนกับน้องกันต์น๊าาาา"


ไอ้หมอนี่หลอกเด็กจนได้!


"น้องกันต์หม่ำๆ ก่อนครับ" ผมหันไปพูดกับน้องกันต์ ก่อนจะหันไปด่าไอ้หมอแบบไม่ออกเสียง ส่วนพัทธ์ก็ได้แต่มองไปมองมาแล้วก็ยิ้มขำที่เห็นผมกับไอ้หมอชลเถียงกัน


.
.
.
.


(มีต่อค่ะ)

[fangiily]

(ต่อค่ะ)


.
.
.
.

ตอนนี้พวกเราทั้งสี่คนกำลังเดินอยู่ที่สยามพารากอนครับ ใช่ครับ... พวกเราทั้ง'สี่คน' ทุกคนอ่านไม่ผิดหรอกครับ จากตอนแรกที่ตั้งใจจะมากันสามคน แต่พอถึงเวลาออกจากห้องจริงๆ กลับมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญเกาะติดตามมาด้วยแบบไม่ยอมปล่อยครับ พอถามว่าจะมาทำไม


'ก็อยากมา ไม่มีเหตุผล'


นั่นละคำตอบ สุดท้ายก็เลยปล่อยเลยตามเลยเพราะหมดแรงจะพูด ไหนๆ ก็อยากจะตามมาแล้วผมก็เลยต้องใช้มันให้เป็นประโยชน์ครับ ให้มันเป็นพี่เลี้ยงน้องกันต์ พาน้องไปร้านหนังสือและให้มันช่วยน้องเลือกหนังสือ ส่วนผมกับพัทธ์ก็เดินตามไปครับ


แต่ทำไมตอนที่ผมเดินมาถึงล็อคหนังสือเด็ก น้องกันต์ถึงอยู่คนเดียวละเนี่ย...


"น้องกันต์ อาหมอละครับ"


"อาหมอวิ่งไปทางนู้น~ ตะโกนเสียงดังจนคนหันมามองเต็มไปหมดเลย" น้องกันต์พูดพร้อมกับชี้นิ้วไปอีกด้านของร้านหนังสือ


ผมพยักหน้ารับก่อนจะเข้าไปช่วยน้องกันต์เลือกหนังสือกับพัทธ์


"เดี๋ยวดิคุณ ผมไปดูหลานแปบนึงเดี๋ยวพาไปซื้อของ" ผมได้เสียงไอ้หมอ ก่อนจะเห็นมาลากใครสักคนเดินตามหลังมันมาด้วย ไปฉุดใครเขามาอีกละไอ้นี่นิ


"อ้าว... คุณพฤกษ์" พัทธ์ส่งเสียงทักทายคนที่ถูกไอ้หมอลากมาก ผมก็ว่าคุ้นๆ คุณพฤกษ์นี่เอง


"พัทธ์ คุณคิน"


"สวัสดีครับคุณพฤกษ์" ผมทักทายกลับ


"น้องกันต์สวัสดีอาพฤกษ์ก่อนสิครับ" คุณมัมหันไปบอกน้องกันต์ น้องจึงยกมือไหว้ ผมสังเกตหลายครั้งแล้วว่าดูน้องกันต์ไม่ค่อยชอบคุณพฤกษ์เท่าไหร่


"น้องกันต์ สวัสดีครับ พอดีเลย อาพฤกษ์ต้องใจจะฝากขนมไปให้น้องกันต์ นี่ครับอาซื้อมาให้"


"น้องกันต์ขอบคุณอาพฤกษ์ก่อนสิครับ"


"ขอบคุณครับ..." น้องกันต์ยกมือไหว้ขอบคุณก่อนจะรับขนมมาแล้วส่งมาให้ผมถือ แล้วเจ้าตัวเล็กก็หันกลับไปดูหนังสือต่อ แต่ขยับออกห่างไปอีกหน่อย


"น้องกันต์ยังไม่ชอบผมเหมือนเดิมเลยนะ" ผมได้ยินเสียงคุณพฤกษ์พูด แม้จะพูดไม่ดังมากแต่ผมก็ยังได้ยิน


"น้องกันต์ทำอะไรไม่ดีใส่คุณพฤกษ์รึเปล่าครับ ผมต้องขอโทษแทนน้องด้วยนะครับ" พัทธ์พูด


คุณพฤกษ์โบกมือไปมาก่อนตอบ "ผมผิดเองแหละ นานแล้วละที่พัทธ์พาน้องไปที่บริษัท ผมเห็นน้องไปเดินเล่นอยู่ในฝ่ายดีไซต์ ผมเลยดุไป ไม่ได้ตั้งใจจะว่าอะไรหรอกแต่พัทธ์ก็รู้ฝ่ายดีไซต์ของเยอะ ทั้งโมเดลเฟอร์นิเจอร์ เอกสารสูงๆ พี่กลัวน้องเขาจะไปชนล้มจนเจ็บน่ะ น้องเขาคงไม่ชอบที่พี่ไปดุเลยไม่ค่อยชอบหน้าพี่เท่าไหร่ อีกอย่างก็คงเพราะ... โรคหวงคุณแม่ด้วยมั้ง"


หือ... โรคหวงคุณแม่?? จะว่าไปน้องกันต์เหมือนเคยพูดว่าคุณพฤกษ์ชอบพัทธ์นินา


"เดี๋ยวผมจะไปอธิบายให้น้องฟังเองนะครับ อ่า... คุยซะเพลิน นี่คุณพฤกษ์รู้จักกับหมอชลด้วยหรอครับ"


พอพูดถึงไอ้หมอ คนที่ยังยืนจับแขนคุณพฤกษ์อยู่ สีหน้าคุณพฤกษ์ก็เปลี่ยนไปทันทีเลยครับ เขาดึงแขนออกจากการจับกุมของไอ้หมอ แต่ก็ดึงไม่ออก เห็นตัวพอๆ กันแบบนี้แต่ไอ้หมอมันแรงเยอะนะครับ นักกีฬาเก่า คุณพฤกษ์ที่แม้จะตัวโตกว่าพัทธ์แต่คงไม่ค่อยได้ออกกำลังกายไม่มีทางสู้แรงไอ้หมอได้หรอก


แล้วสองคนนี้... รู้จักกันได้ยังไง?


"ไอ้หมอยา เดี๋ยวกูไปทำธุระกับคุณผู้ดีคนนี้ก่อนนะ มึงกับน้องพัทธ์กลับไปก่อนเลยก็ได้ถ้าซื้อของเสร็จ เดี๋ยวกูกลับเอง" ไอ้หมอชลหันมาพูดกับผม


"นี่... คุณครับ ผมไม่มีธุระอะไรจะต้องไปทำกับคุณ ช่วยปล่อยผมด้วยครับ"


"ไม่ได้ดิ ผมทำแจกันคุณแตก เดี๋ยวผมซื้อคืนให้"


"ผมบอกแล้วไงครับ..."


"ไม่ต้องพูดมากน่าคุณ ไป ไปกันเร็ว" แล้วมันก็ลากคุณพฤกษ์ออกไปเลยครับ


ผมกับพัทธ์หันมามองหน้ากันก่อนจะหันกลับไปมองสองคนนั้นอีกรอบ...


"จะไหวไหมครับพี่คิน... สองคนนั้นน่ะ"


"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน..."




ชล


"นี่คุณปล่อยแขนผมสักทีได้ไหม"


ไม่ได้


"ผมเดินเองได้ ไม่ต้องจับ ไม่ต้องลาก"


ไม่เอา


"นี่คุณ..."


ผมขมวดคิ้วแล้วหันไปมองคนที่พูดให้ผมปล่อยไม่หยุด โอเคปล่อยก็ปล่อย แต่ปล่อยจากจับแขนเป็นจับมือก็แล้วกันนะ ผมเลื่อนไปจับมือของคุณผู้ดีที่รู้แล้วว่าชื่อพฤกษ์ก่อนจะจัดการลากต่อไป


"นี่คุณ!"


"อะไรของคุณอีกเนี่ย ผมก็ปล่อยแขนคุณแล้วไง"


เขาถอนหายใจ มีหน้าดูหงุดหงิดๆ ผมหยุดเดินแล้วหันกลับไปมองแต่ก็ยังไม่ได้ปล่อยมือ ขืนปล่อยเดี๋ยวเขาก็หนีสิ ผมยังไม่มีช่องทางการติดต่อเขาเลยนะ อีกอย่างผมทำแจกันเขาแตก ผมก็ต้องใช้คืน แม้เขาจะบอกว่าได้มาฟรีก็เถอะ แต่ผมก็ไม่สบายใจอยู่ดี


"คุณควรจะปล่อยมือผม และไม่ต้องจับผม ไม่ต้องลากผม คนเขามองกันหมดทั้งห้างแล้วมั้ง"


ผมเลิกคิ้วก่อนจะหันไปมองรอบๆ ก็จริงแหะ มองกันจริงๆ ด้วย มองทำไม เพราะผมจับมือเขาอย่างนั้นหรอ


"คุณ... ผมหิวว่ะ ไปหาไรกินกัน คุณชอบอาหารไทยหรืออาหารฝรั่ง แต่ผมอยากกินอาหารไทย ไปกินกัน เดี๋ยวค่อยไปซื้อแจกันให้คุณ" ผมไม่สนใจครับ ใครอยากจะมองก็มองไป ผมจัดการลากเขาข้ามไปที่สยามเซ็นเตอร์ ผมไม่ค่อยชอบกินข้าวที่ชั้นล่างของสยามพารากอนครับ ผมว่าคนมันเยอะไป อีกอย่างผมชอบนั่งแบบร้านปิดมากกว่าร้านเปิด ที่จริงก็อยากจะลากไปถึงเซ็นทรัลเวิลด์นะ แต่ไกลไปหน่อย ที่สยามเซ็นเตอร์นี่แหละ!


"เฮ้อ..." ผมได้ยินเสียงเขาถอนหายใจก็ได้แต่ยิ้มขำ คงจะเหนื่อยที่จะพูดกับผมแล้วละ เขาถึงได้ยอมเดินตามผมมาดีๆ แต่ถึงไม่ยอมเดินตามผมก็ลากเขามาได้อยู่ดีนั่นละ แม้ว่าเขาจะหุ่นและรูปร่างพอๆ กับผม แต่ดูแล้วไม่น่าใช่คนออกกำลัง เทียบกับผมที่แม้จะเข้าเวรดึก หรือไม่เป็นเวลาแต่ผมก็มักจะหาเวลาไปออกกำลังกายเสมอ ทำให้ผมมีแรงเยอะกว่าเขา ผมก็พูดไปงั้นแหละ เขาก็ผู้ชายแรงก็ไม่น้อยอยู่แล้วถึงจะไม่ได้ออกกำลังกายก็เถอะ


แล้วผมจะพูดทำไม? ไม่รู้ดิ อยากพูด -.-


เอาเป็นว่าตอนนี้ผมกับเขามานั่งอยู่ในร้านอาหารไทยแล้วเรียบร้อย!


"คุณกินอะไรดี สั่งตามสบายเลยนะ" ผมเลื่อนเมนูให้เขาดูก่อนจะหยิบเมนูอีกเล่มมาเปิดดู


"คุณเป็นคนแบบนี้รึไง เที่ยวลากใครต่อใครให้มากินข้าวด้วย หรือประเภทบังคับนู้นนี่น่ะ"


"เป็นเฉพาะกับเพื่อนสนิทน่ะคุณ" ผมหัวเราะขำเมื่อเห็นสีหน้าของเขาที่เหมือนกับจะบอกว่าแล้วตัวเขาเป็นเพื่อนสนิทของผมตั้งแต่เมื่อไหร่ "แต่กับคุณเป็นกรณียกเว้นนะคุณผู้ดี"


แล้วเขาก็ถอนหายใจอีกรอบ แต่ก็ยอมเปิดเมนูเพื่อเลือกอาหาร เราสองคนสั่งอาหารไปทั้งหมดสี่อย่าง ไม่รู้จะเยอะไปไหมแต่ผมอยากกิน มีต้มยำทะเลไม่ใส่หอยเพราะผมไม่กิน ทอดมันกุ้ง กุ้งอบวุ้นเส้นแล้วก็ห่อหมกครับ น่าอร่อยจรองๆ เลยนะ


"คุณชอบกุ้งใช่ไหม?" ผมถามคนที่นั่งดูดน้ำเปล่าอยู่ตรงข้าม เพราะตอนที่ผมถามเขาว่าจะสั่งอะไร เขาก็สั่งเมนูเดียวกับผมสองเมนูเลย ทอดมันกุ้ง กับกุ้งอบวุ้นเส้น


"ครับ ผมชอบ"


"จริงสิ... คุณชื่อพฤกษ์ใช่ไหม ผมชลนะ ยินดีที่ได้รู้จัก ไหนๆ ตอนนี้เราก็รู้จักกันแล้ว ก็ถือซะว่ามากินข้าวกับเพื่อนเนอะ" ผมยิ้มกว้างใส่ทันที เขาชอบทำหน้าเอือมระอาใส่ผมแหะ ทำไมกันล่ะ?


"ตามหลักแล้วควรที่จะต้องรู้จักกันก่อน แล้วค่อยเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรือไงครับ"


"เอาน่า... ผมไม่ถือหรอกเรื่องแบบนี้ แล้วนี่คุณอยากได้แจกันแบบไหน พาไปร้านที่คุณบอกก็ได้นะ ผมซื้อคืนให้"


"ผมบอกแล้วไงว่าไม่ต้องหรอก"


"ไม่ได้สิคุณ ถึงคุณจะบอกว่าได้มาฟรี แต่ผมก็ทำของของคุณเสียหายนะ ผมก็ต้องชดใช้ให้สิ" ผมพูดก่อนจะขยับแก้วน้ำหลบพนักงานที่กำลังเสิร์ฟอาหาร


"แจกันใบนั้นผมตั้งใจจะเอาไปให้พัทธ์"


ผมเลิกคิ้วขึ้นมอง "พัทธ์ น้องพัทธ์เมียไอ้หมอยานะหรอ พัทธ์สั่งแจกันคุณหรอ?"


"เปล่า เขาเคยบอกว่าชอบแจกันแนวนี้ ผมเลยให้ร้านขายของตกแต่งบ้านที่โคงานกับบริษัทหามาให้" หือ... ผมรู้สึกไปเองรึเปล่านะว่าน้ำเสียงเขาดูไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ "แล้วทำไมคุณถึงเรียกพัทธ์แบบนั้น"


"แบบไหน? เมียไอ้หมอยาคินน่ะหรอ ก็น้องกันต์เรียกเพื่อนผมว่าพ่อ ก็ต้องเป็นสามีน้องพัทธ์สิ ทำไมครับ คุณชอบพัทธ์หรอ?"


"รีบๆ กินเถอะ ผมจะได้ไปทำธุระต่อ" เขาพูดแค่นั้นแล้วก็หันไปสนใจอาหารตรงหน้าแทน


แสดงว่า... ชอบพัทธ์จริงๆ สินะ แล้วคนที่แสนดีอย่างผมก็ต้องก็ต้องช่วยเพื่อนใช่ไหม? ไม่ต้องห่วงนะไอ้หมอยา


เดี๋ยวเพื่อนคนนี้จะช่วยกันศัตรูหัวใจให้เอง!





************************************************
มีใครคิดถึงน้องกันต์กันไหม?? น้องกันต์มาแล้วน๊า คราวนี้ก็น่ารักอีกแล้วอ่า >< อยากจะจับมาฟัดๆๆๆ ให้หายมั่นเขี้ยว แล้วดูดู๊ดู ไปแซวคุณมัมกับพ่อคินเขาแบบนั้นได้ไง เขาไม่ได้จะจุ๊บกันซะหน่อยลูก ดูสิ... พ่อคินเลยชะงักไปเลย ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่จัดให้พ่อคินจุ๊บกับคุณมัมตอนหลังก็ได้ อิอิ แล้วดูหมอชลอีกคน ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่กันแน่ ดูท่าจะลืมแฟนสาวไปชั่วขณะหนึ่ง บอกจะช่วยเพื่อนๆ ไม่รู้ไปๆ มาๆ จะกลายเป็นช่วยตัวเองให้มีแฟนรึเปล่านะเนี่ย อิอิ

ตอนนี้เอาความฟินไปเท่านี้ก่อน แล้วตอนหน้าเจอกันใหม่ค่า

แวะไปคุยกันในเพจเฟสบุ๊คของฟางกันเยอะๆนะ ไปคุยกันได้นะคะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi

สำหรับคนที่เล่นทวิตเตอร์และอยากพูดคุยถึงนิยายเรื่องนี้ช่วยกันติดแฮชแท็ก #น้องกันต์จัดให้ ด้วยนะคะ มาเล่นกันเยอะๆ เลยนะ

รักน้องกันต์ เอ็นดูน้องกันต์กันเยอะๆ นะคะ

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

คิดถึง เค้าคิดถึงน้องกันต์นะ

รอดูว่าพ่อคินจะได้นอน กล่อมน้องกันต์ไม๊ เอิ๊กๆๆ

[shoi_toei]

ดูแล้ว หมอชล คงเป็นรับ 55555

[Mouse2U]

หมอชลเลิศศศศศที่สุดเลยค่ะ ปราดเปรื่องมากๆ ถือเสียว่าคืนกำไรให้กับพี่คินเป็นการตอบแทนที่มานอนที่ห้องพี่เขาบ่อยๆ ก็แล้วกันเน้ออ~ หุหุ งานนี้คุณพฤกษ์คงจะได้มีรักครั้งใหม่และได้คนปลอบใจไปในคราวเดียวเลยนะค้าา ..

[☾❤Nyanpire❤☽]

น้องกันต์เชียร์พ่อเต็มที่เลยนะลูก
ปล่อยหมอชลนอนห้องคนเดียวไป เรานอนกัน3 คน พ่อ แม่ ลูกเนอะ

แผนการ กำจัดศัตรูหัวใจของหมอชล น่าสนุกนะ 
ชลพฤกษ์ มาแรงแซงโค้งงงง

[patchamai28]

น้องกันต์น่ารักอยากจะขโมยมาไว้บ้าน 

[dahlia]

รอน้องกันต์ตั้งแต่เมื่อวาน มาซะที ดึใจๆๆ 
หมอชลฮาดีนะ คุณพฤกษ์ได้รู้จักกับหมอรับรองว่า ต่อไปชีวิตคงจะวุ่นวาย (????) แน่นอน 555

[Jthida]

จัดการเลยค่ะหมอชล55555555

[kangteuk1995]

หมอชลเลิศมากคะ
มีคนช่วยแล้วนะพี่คิน 
เอาใจคุณมัมให้สำเร็จละ

[ujen]

 

[mukmaoY]

เครียดแทน   

[cross]

จร้าาาาาาาา ดีจร้าาาาาา พี่หมอชล ช่วยดีเพื่อนจร้าาาาา แต่ระวังได้ซะมี ไม่รู้ตัวนะจ๊ะ คึคึ

[Peung002]

ไม่ยอมมมมมม เค้าอยากให้น้องกันต์ออกมาเยอะกว่านี้อ่า 
แค่นี้ยังไม่หายคิดถึงเบย