น้องกันต์จัดให้ครั้งที่ 14.1คิน"พี่คิน~ ทำไรอยู่คะ?"
ผมเงยหน้าขึ้นจากกระดาษที่นั่งขีดๆ เขียนๆ อยู่ก่อนจะส่งยิ้มให้กับเปรี้ยว "ออกแบบหน้าเค้กน่ะ"
"โอ๊ะ! เมนูใหม่หรอคะ" เปรี้ยวขยับเข้ามาใกล้แล้วชะโงกหน้าดูทันที
"เปล่าหรอก ขนมเค้กวันเกิดน้องกันต์ เสาร์หน้าก็วันเกิดน้องแล้ว พี่เลยมานั่งออกแบบหน้าเค้กน่ะ" ผมยิ้มพลางนึกไปถึงเรื่องเมื่อเช้าที่น้องกันต์เดินเข้ามากอดแขนเขาแล้วอ้อน
'พ่อคิน... น้องกันต์อยากได้หุ่นยนต์ พ่อคินซื้อให้น้องกันต์นะ'
'หุ่นยนต์หรอครับ?'
'ฮะ วันที่6 มิถุนา วันเกิดน้องกันต์ ซื้อหุ่นยนต์ให้น้องกันต์นะ'ผมได้แต่นึกขำ มีการมาบอกวันเกิดแล้วขอของขวัญเองเสร็จสรรพด้วย พอถามพัทธ์ พัทธ์ก็บอกว่าเป็นแบบนี้มาสองปีแล้ว ที่น้องกันต์จะเข้ามาบอกว่าอยากได้ของขวัญอะไร และก็จะจัดงานวันเกิดน้องเสมอ คุณพ่อ คุณแม่ของพัทธ์ก็มางานด้วยเช่นกัน ปีนี้เป็นปีแรกที่ผมจะได้ร่วมงานวันเกิดของน้องด้วยผมเลยบอกพัทธ์ไปว่าจะเตรียมขนมเค้กและอาหารให้เอง
"อ๋อออออ ออกแบบเค้กวันเกิดให้ลูกชายนี่เอง~" เปรี้ยวที่ยังไม่ไปไหนลากเสียงยาวล้อเลียนก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องทำงานผมไปเมื่อผมเงยหน้าขึ้นมองดุๆ อย่างไม่จริงจัง
วันนี้ลูกค้าไม่ค่อยเยอะเพราะเป็นวันธรรมดาผมเลยมีเวลาว่างมานั่งออกแบบเค้กอย่างนี้ น้องกันต์ชอบช็อคโกแลตแล้วก็สตอเบอร์รี่ ผมเลยว่าจะทำเค้กช็อคโกแลตและแต่ละชั้นของเนื้อเค้กก็ทาด้วยแย้มสตอเบอร์รี่ หน้าเค้กก็จะวางผลสตอเบอร์รี่แล้วก็ช็อคโกแลตบอล หลังจากออกแบบแรกเสร็จก็เริ่มออกแบบหน้าเค้กแบบที่สองต่อ จนกระทั้งได้เวลาออกไปรับน้องกันต์
"พ่อคินนนน~"
ผมนั่งลงรับร่างเล็กที่วิ่งเข้ามากอดผม หอมแก้มนิ่มซ้ายขวา "วันนี้เป็นเด็กดีไหมครับ"
"เป็นเด็กดี วันนี้น้องกันต์เป็นเด็กดีมากเลย คุณครูยังชมเลย" น้องกันต์พูด
"โอ้... อย่างนั้นพ่อคินก็ต้องให้รางวัลเด็กดีหน่อยแล้ว พ่อคินทำข้าวผัดคุณหมีให้หม่ำเอาไหม?"
"เอาฮับ~~ เอาจานโตๆ เลย น้องกันต์อยากกินข้าวผัดคุณหมี"
ข้าวผัดคุณหมีที่ว่าก็คือข้าวผัดซอสมะเขือเทศนั่นแหละครับแต่เอามาปั้นๆ เป็นรูปหมีรีลัคคุมะที่น้องกันต์ชอบ บางทีผมก็ทำเป็นรูปอื่นๆ ที่ง่ายกว่านี้บ้างอย่างรูปดาว รูปหัวใจแล้วแต่โอกาสที่จะได้ทำ
"โอเคเลย เดี๋ยวกลับไปบ้านพ่อคินทำให้หม่ำเนอะ แต่ตอนนี้น้องกันต์ต้องเป็นเด็กดีอยู่ที่ร้านพ่อคินก่อนนะครับ" ผมจูงมือน้องกันต์เดินกลับไปที่ร้าน ใช้วิธีเดินเอาครับน้องจะได้เหมือนออกกำลังกายไปในตัว อีกอย่างมันก็ไม่ได้ไกลมากจนเดินไม่ไหว
"รับทราบฮับ!" น้องกันต์รับครับพร้อมกับทำมือตะเบะเหมือนกันพวกตำรวจ "ใครถึงร้านก่อนคนนั้นชนะ~!"
เจ้าตัวเล็กว่าแล้วก็วิ่งดุ๊กดิ๊กนำผมไปทันที "น้องกันต์ ระวังล้มนะครับ" ผมเลยต้องรีบวิ่งตามไป แต่ก็ไม่ได้วิ่งแซงหรอกครับ วิ่งตามหลังไป มีบ้างที่ทำท่าจะแซงแต่ก็ไม่แซง สุดท้ายน้องกันต์ก็ถึงร้านก่อนผม
"เย้ๆๆ~ น้องกันต์ชนะแล้ว น้องกันต์ชนะพ่อคินแล้ว อิอิ" เจ้าตัวเล็กพูด "น้องกันต์ชนะ พ่อคินต้องให้รางวัลเป็นขนมเค้กอาหย่อยๆ นะ~"
นั่นไง ฉลาดจริงเด็กคนนี้ มีการร้องขอของรางวัลซะด้วย ร้ายไม่ใช่เล่นเลยนะ
"คร้าบๆ ไปบอกพี่เป้เลยครับว่าจะเอาชิ้นไหน ให้พี่เป้หยิบให้ตามสบายเลยครับ"
ผมปล่อยให้น้องกันต์เล่นอยู่กับเจ้าเป้ที่กลายมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กในตอนเย็นจนถึงเวลาหกโมงกว่าๆ ก็เตรียมตัวกลับ เดี๋ยวนี้ผมเลื่อนเวลาปิดร้านเป็นตอนหนึ่งทุ่มเพราะผมไม่อยากให้น้องกันต์กลับดึกเกินไป ที่จริงผมก็อยากจะปิดสักหกโมงเย็นแต่ช่วงนี้ยังพอมีลูกค้าอยู่เลยต้องปิดหนึ่งทุ่มแทน
หลังจากที่เช็คว่าปิดร้านดีแล้วผมก็เอ่ยลากับพนักงานในร้านแล้วพาน้องกันต์ไปขึ้นรถขับกลับคอนโด ป่านนี้พัทธ์คงถึงแล้ว
"พัทธ์ พี่กับน้องกันต์กำลังจะกลับแล้ว" ผมกดโทรศัพท์โทรหาคุณมัม
(ครับผม นี่ผมก็กำลังเตรียมมื้อเย็นอยู่พอดีเลย)
"อ้าว! พัทธ์ทำแล้วหรอ"
(ครับ ทำไมหรอ?)
ผมหันไปมองน้องกันต์ก่อนจะตอบ "ไม่มีอะไรมากหรอก พอดีพี่ว่าจะทำข้าวผัดคุณหมีให้น้องกันต์ แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวไว้ทำพรุ่งนี้เช้าก็ได้ ไหนๆ พัทธ์ก็ทำแล้ว"
(อ๋อ... ครับผม พี่คินขับรถดีๆ นะครับ แล้วเจอกันครับ)
"ครับ แล้วเจอกันครับ" ผมกดวางสายไปพร้อมกับยิ้ม ก่อนจะหันไปบอกน้องกันต์ว่าผมจะทำข้าวผัดคุณหมีให้พรุ่งนี้เช้า
ตอนนี้ความสัมพันธ์ของผมกับพัทธ์แม้จะยังไม่ได้ขยับสถานะระหว่างเราแต่ทุกอย่างมันดีขึ้นเรื่อยๆ เราคุยและแลกเปลี่ยนความคิดกันในทุกๆ เรื่อง นับวันผมก็ยิ่งรู้สึกมากขึ้น มากขึ้นไม่หยุด แต่ผมก็ไม่อยากจะเร่งรัดเอาคำตอบจากพัทธ์ ถ้าเขากลัวว่าสักวันผมจะทิ้งเขา ถ้าเขากลัวว่าสักวันผมอาจจะเลิกเอ็นดูน้องกันต์ ผมก็จะพิสูจน์ให้เขาเห็น พิสูจน์ให้เห็นว่าผมจริงจังและจริงใจกับเขาและน้องมากแค่ไหน
คืนนี้ผมนอนที่ห้องน้องกันต์ตามที่ได้สัญญากับเจ้าตัวเล็กเอาไว้ ในหนึ่งสัปดาห์ผมจะมานอนกับน้องสามวัน ส่วนอีกสี่วันก็นอนที่ห้องตัวเองโดยที่ห้องผมก็ยังมีคนมาขอส่วนบุญไม่ไปไหน แต่ช่วงนี้ดูจะไม่ค่อยติดห้องผมเท่าไหร่ บางวันที่ไอ้หมอชลไม่ต้องเข้าเวรปกติมันก็จะอยู่ห้องผมไม่ไปไหน แต่ตอนนี้ออกตลอด กลับมาก็ยิ้มหน้าบานไม่รู้ไปเที่ยวกวนประสาทชาวบ้านเขามารึเปล่า
"พ่อคินๆ พรุ่งนี้เช้าอย่าลืมข้าวผัดคุณหมีนะครับ" ผมละจากความคิดกลับมาที่น้องกันต์
"โอเคครับ ไม่ลืมแน่นอน พรุ่งนี้เช้าพ่อคินจะตื่นแต่เช้ามาทำข้าวผัดคุณหมีให้น้องกันต์เลย" ผมคว้าเจ้าตัวเล็กมานั่งตักแล้วกอดไว้ น้องกันต์ตัวนิ่มดีผมชอบ แต่โตขึ้นมาต้องหล่อเหมือนพ่อคินนะ
"ทำให้มัมหม่ำด้วย~"
"พ่อคินทำให้หม่ำกันสามคนเลย พ่อคิน คุณมัมแล้วก็น้องกันต์ ดีไหม?" ผมก้มลงถาม
น้องกันต์ส่ายหน้า "ม่ายๆ น้องกันต์กับมัมสองคน พ่อคินตัวโตห้ามหม่ำคุณหมี"
"อ้าว... ทำไมงั้นละ พ่อคินไม่หม่ำคุณหมีก็ได้ แต่พ่อคินจะหม่ำน้องกันต์แทน~" พูดจบผมก็ก้มลงฟัดเจ้าตัวเล็กทันที น้องกันต์ทั้งดิ้นทั้งร้องแล้วก็หัวเราไม่หยุดเมื่อโดนผมแกล้ง
เพียะ!
ผมชะงักทันที เดี๋ยวนี้คุณมัมขยันทำร้ายร่างกายผมจริงๆ เลยนะ เดี๋ยวต้องลงโทษซะหน่อย
"เลิกเล่นได้แล้วครับดึกแล้ว เตรียมตัวเข้านอนครับน้องกันต์ พี่คินด้วยไปเล่นแบบนั้นกับลูกเดี๋ยวน้องก็นอนละเมอหรอก" แล้วก็ชักจะดุขึ้นด้วยแหะ...
"คร้าบบบบบ" ผมกับน้องกันต์ลากเสียงยาวก่อนจะพาน้องไปแปรงฟันแล้วก็เข้านอน หลังจากที่น้องนอนหลับแล้วผมก็เดินออกไปดูคนที่ชอบเอางานมาทำดึกๆ ดื่นๆ จริงๆ ด้วย คุณมัมยังคงนั่งทำงานอยู่เลย มาไล่คนอื่นเขาเข้านอนแต่ตัวเองไม่ยอมไปนอนนะ
พรึบ!
ผมเดินไปด้านหลังคนที่กำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่ก่อนจะเอาหมอนอิงของโซฟาไปวางปิดทับเอาไว้ คนที่นั่งอยู่เงยหน้าขึ้นมองผมทันที คิ้วขมวดเข้าหากัน "พี่คิน... แกล้งผมอีกแล้วนะครับ ผมทำงานอยู่เลย"
"ไม่เอาเลิกทำได้แล้ว ถ้ายังไม่เลิกทำพี่จะ ’อุ้ม’ ไปนอนนะครับ" เท่านั้นแหละคนที่นั่งทำงานอยู่ก็ลุกขึ้นทันที สงสัยจะกลัวผมอุ้มอีกรอบ วิธีนี้ยังได้ผลเหมือนเดิมเลยแหะ ผมเคยขู่ไปครั้งหนึ่งว่าถ้าไม่ยอมไปนอนจะอุ้มแต่เจ้าตัวยังดื้อขอต่อรองทำงานต่อผมเลยจัดการอุ้มเข้าห้องนอน หลังจากนั้นแหละพอขู่ว่าจะอุ้มก็รีบทำตามทันที แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย
.
.
.
.
เคร้ง...
โอ๊ะ... ไม่ต้องตกใจครับ ผมกำลังเตรียมอาหารเช้าให้น้องกันต์เฉยๆ ตามที่สัญญาเมื่อวานครับว่าจะทำข้าวผัดคุณหมีให้ ตอนนี้ผมเลยอยู่ในขั้นตอนการเตรียมของต่างๆ ทั้งซอส แครอท ไส้กรอก ไข่ หลังจากที่เตรียมของเสร็จแล้วก็เริ่มจากทำข้าวผัดซอสมะเขือเทศซึ่งผมใส่แครอท ต้มหอมด้วยครับเพื่อเพิ่มคุณค่าทางโภชนาการ เสร็จจากผัดข้าวแล้วก็หันมาทอดไข่เจียวแผ่นบางๆ เมื่อทำเรียบร้อยก็ใช้ฟิล์มถนอมอาหารมาห่อข้าวผัดแล้วก็ปั้นให้เป็นรูปหน้าแล้วก็ตัวหมี
"พี่คิน... ทำข้าวผัดคุณหมีอยู่หรอครับ" ผมหันไปมองเมื่อได้ยินเสียงของพัทธ์
"ครับ พัทธ์ไปปลุกน้องกันต์แล้วพาไปอาบน้ำเลย ใกล้เสร็จแล้วละ วันนี้เป็นคุณหมีนอนหลับนะครับ" ผมพูดยิ้มๆ ซึ่งพัทธ์เองก็หัวเราะแล้วเดินเข้าไปห้องน้องกันต์ เดี๋ยวนี้ผมชักจะติดคำพูดน่ารักๆ ตามน้องกันต์แล้วครับ ผมว่าก็น่ารักดีเนอะ ดูเป็นครอบครัวอบอุ่นดี
ผมผละจากจานข้าวที่กำลังตกแต่งเมื่อได้ยินเสียงกริ่งประตูก่อนจะร้องบอกพัทธ์ว่าเดี๋ยวผมเปิดเองอาจจะเป็นไอ้หมอเพราะเมื่อคืนมันโทรบอกว่าจะเอาบัญชีของที่ร้านยามาให้ผมดู
"เธอ...! เธอเป็นใครกัน ทำไมมาอยู่ห้องพัทธ์ได้"
ผมชะงักไปทันทีที่เปิดประตูผู้ชายผู้หญิงวัยกลางคนที่ดูแล้วอายุน่าจะสักห้าสิบกว่าๆ แต่ยังดูดียืนอยู่ตรงหน้า สีหน้าของทั้งสองคนดูงุนงงอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเห็นผม หน้าตาเขาทั้งสองคนก็ดูคุ้นๆ... เหมือน...
"พ่อคินนนนนน" ผมหันกลับไปมองพร้อมๆ กับที่สองคนนั้นก็มองเข้ามาในห้อง "พ่อคินทำข้าวผัดคุณหมีเสร็จรึยัง น้องกันต์หิวแล้วว"
"พ่อ... พ่ออย่างนั้นหรอ" "อ๊ะ! คุณตา คุณยาย มาหาน้องกันต์หรอ" น้องกันต์ที่วิ่งมาหาผมร้องทักคนทั้งสองทันที
คุณตา! คุณยาย! อย่างนั้นก็แสดงว่าเป็นพ่อแม่ของพัทธ์น่ะสิ!
ตายโหวง... เขาจะรู้สึกยังไงที่เห็นผู้ชายอยู่ในห้องลูกชายตัวเองแล้วหลานชายยังเรียกว่าพ่ออีก ตายๆ ตายแน่ไอ้คินเอ้ย!!
************************************************
ธรรมดาแล้ววันนี้เรามีนัดกันใช่ม๊า ทุกวันพฤหัส แต่พอดี... เค้าติดซีรี่ย์อ่า เลยแต่งยังไม่จบตอนเลย ฮืออออ 
ขอโทษค่า T^T ยกโทษให้เค้าด้วย 
ถ้าจะเอาให้จบเลยเค้ากลัวจะไม่ทัน แล้วไม่งั้นต้องยกไปอัพวันจันทร์ วันอังคารเลย ก็กลัวจะนานไป เลยแบ่งมา 50 per ก่อน ไม่ว่ากันน๊า ถึงจะแค่ 50 แต่มันก็ฟินนะเอ่อ... พี่คินเป็นพ่อที่น่ารักมากเลยอ่า ต่อไปต้องเป็นสามีที่ดีด้วยแน่ๆ เลย อิอิ แล้วเจอกันใหม่ครึ่งตอนหลังนะคะ
แวะไปคุยกันในเพจเฟสบุ๊คของฟางกันเยอะๆนะ ไปคุยกันได้นะคะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับคนที่เล่นทวิตเตอร์และอยากพูดคุยถึงนิยายเรื่องนี้ช่วยกันติดแฮชแท็ก #น้องกันต์จัดให้ ด้วยนะคะ มาเล่นกันเยอะๆ เลยนะ
หัวข้อ: My Mom ; รักของมัมน้องกันต์จัดให้ } [END] [เปิดรีปริ้น ถึง 20 มี.ค. 62] P.132 (อ่าน 808841 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก